Το Χρηματιστήριο, τα Δικαστήρια και το Μέγαρο των Νομοθετών είναι κτίρια τα οποία συζητούνται πολύ τις τελευταίες μέρες. Ειδικά τα τρία αυτά κτίρια, είχαν απειληθεί από τρεις νεαρούς άνδρες που ευτυχώς τους σταμάτησαν εγκαίρως.
Τίποτα δε μπορεί να μείνει κρυφό από τους κυρίους δημοσιογράφους. Αποκάλυψαν την τριπλή συνωμοσία και οι συνάδελφοι τους στην ασφάλεια συνέλαβαν τους συνωμότες.
Για ακόμα μια φορά οι άνθρωποι του Τύπου και η αστυνομία κέρδισαν την ευγνωμοσύνη εκείνου του μέρους του πληθυσμού, που δεν εκτιμά τη γραφική γοητεία των συντετριμμένων μεγάρων και την περίεργη ομορφιά των κατεστραμμένων κτιρίων.
Το κοινό δε θα τσιγκουνευτεί τα \”ευχαριστώ\”. Οι προσφερόμενες υπηρεσίες θα αναγνωριστούν με ρευστό. Οι αρετές του Πολίτη πρέπει να ενθαρρύνονται. Μυστικά κονδύλια θα χορέψουν και το καρναβάλι θα οδηγείται από τους σωτήρες της κοινωνίας.
Ακόμα καλύτερα! Γιατί είναι διδακτικό το να σημειώσουμε, πως αν ανάμεσα στους αντιπάλους μας υπάρχει ένας μικρός αριθμός έξυπνων εκμεταλλευτών, η μεγάλη μάζα από αυτούς αποτελείται από ηλίθιους που τραβούν τα όρια της αφέλειας στον ορίζοντα.
Πως μπόρεσαν να πιστέψουν αυτοί οι άξεστοι, πως οι αναρχικοί θα ανατίναζαν το κοινοβούλιο σε μια τέτοια περίοδο;
Σε μια περίοδο που οι νομοθέτες λείπουν σε διακοπές!
Θα πρέπει να είσαι κατώτερος και από τον κατώτερο για να πιστεύεις πως οι αναρχικοί θα διάλεγαν μια τέτοια περίοδο.
Μόνο και μόνο για χάρη της τυπικής ευγένειας, θα περιμέναμε να γυρίσουν όλοι από τις διακοπές τους.
Παρ\’ όλα αυτά, τις προάλλες οι μαγαζάτορες του Παρισιού, καθώς έφτιαχναν τα εμπορεύματα τους, έλεγαν στους εαυτούς τους, με την καλή, ρωμαλέα λογική τους:
\” Δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα λάθους. Θέλουν να υπονομεύσουν τα θεμέλια των αιώνιων μνημείων μας. Είμαστε αντιμέτωποι με μια νέα συνωμοσία.\”
Μα ελάτε τώρα γενναίοι μαγαζάτορες! Περιπλανάστε στις πεδιάδες του παραλόγου. Αυτή η συνωμοσία για την οποία μιλάτε δεν είναι καινούρια. Αν εννοείτε το γκρέμισμα των σκουληκοφαγωμένων οικοδομημάτων της κοινωνίας που μισούμε, λοιπόν αυτό προετοιμάζεται εδώ και πολύ καιρό.
Γι\’ αυτό συνωμοτούσαμε πάντα.
Ο ναός του Χρηματιστηρίου, όπου οι πιστοί καθολικοί και οι πυρετώδεις Εβραίοι συναντιούνται για τις τελετές και ζητήματα του τιποτένιου εμπορίου, ο ναός του Χρηματιστηρίου πρέπει στην πραγματικότητα να εξαφανιστεί και σύντομα.
Αυτούς που χειρίζονται τα χρήματα, με τη σειρά τους, θα τους χειριστεί το βαρύ χάδι των πετρών από τα συντρίμμια.
Τότε το παιχνίδι του Χρηματιστηρίου δεν θα παίζεται πια. Αυτοί οι ικανοί κωπηλάτες που φέρνουν εκατομμύρια στις επιχειρήσεις, των οποίων ο λόγος ύπαρξης είναι να κερδοσκοπούν πάνω στο σιτάρι και να οργανώνουν λοιμούς, δε θα υπάρχουν πια.
Αυτοί που δρουν στα παρασκήνια: οι χρηματιστές, όλοι οι τραπεζίτες – παπάδες του χρήματος- θα κοιμηθούν τον τελευταίο τους ύπνο κάτω από τα συντρίμμια του ναού τους.
Όσο για τους δικαστικούς, είναι πασίγνωστο πως ποτέ δεν είναι τόσο ωραίοι όσο όταν πηγαίνουν προς το θάνατο.
Είναι πραγματική απόλαυση να τους βλέπεις.
Η ιστορία είναι γεμάτη από χαρακτηριστικά σκίτσα εισαγγελέων και δικαστών που ο κόσμος έκανε ανά καιρούς να υποφέρουν. Πρέπει να παραδεχτούμε πως αυτοί οι άνθρωποι έχουν διακοσμητικό πόνο.
Και τι ωραίο θέαμα θα ήταν: μια αναταραχή στο δικαστικό μέγαρο. Ο Κενέ περιορισμένος από μια κολόνα που θα του έχει σπάσει τους σπονδύλους, να προσπαθεί σκληρά να υποθέσει πως μοιάζει ο τσακισμένος Μπορεπέρ, ο Καμπό να λέει αποφθέγματα του Μπαλζάκ με την τελευταία του πνοή και ο Ανκετίλ δίπλα στον πνευματώδη Κρουπί να φωνάζει:
\”Τίποτα δε χάθηκε… υποστηρίζουμε τις θέσεις μας.\”
Η σκηνή θα είχε τόσο μεγαλείο που σαν καλές ψυχές που είμαστε θα λυπόμαστε τους ηττημένους. Δε θα θέλαμε πια να θυμόμαστε το αίσχος των κόκκινων τηβέννων, βαμμένων με το αίμα των φτωχών. Θα ξεχάσουμε ότι οι δικαστές ήταν δειλοί και σκληροί.
Και αν ο ίδιος ο Αθαλίν – ειδικός στις πολιτικές δίκες- έσκυβε το κεφάλι και ζητούσε να αναπαυθεί, εμείς με ευγένεια θα συναινέσουμε στην επιθυμία αυτού του άρρωστου ανθρώπου.
Στην πραγματικότητα, δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος αναρχικός για να γοητευτεί από τις επερχόμενες καταστροφές.
Όλοι αυτοί που μαστιγώνονται από την κοινωνία, στο βάθος της ψυχής τους θέλουν ενστικτωδώς εκδίκηση.
Χίλια οικοδομήματα του παλιού κόσμου έχουν μαρκαριστεί με το σημάδι του θανάτου.
Τα μέλη της συνωμοσίας δεν έχουν ανάγκη τις ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον: ξέρουν ένα σίγουρο τρόπο για να αντλήσουν χαρά άμεσα:
Να καταστρέψουν με πάθος!
Αυτό το κείμενο είναι έργο του Γάλλου αναρχοατομικιστή επαναστάτη Zo d\’Axa (Alphonse Gallaud de la Pérouse) και δημοσιεύτηκε στην αναρχική έκδοση L’En-Dehors το 1892.
Πηγή στα αγγλικά: A Sure Means to Pluck Joy Immediately: Destroy Passionately, The Anarchist Library
Μετάφραση στα ελληνικά: Parabellum