Άμεση δράση από Χιλή

Χιλή: Εμπρηστική επίθεση σε γυμναστήριο δεσμοφυλάκων

\”Θα μπορούσε κάποιος να πει πως ο εξαναγκασμός στοχεύει στην επιβολή μια οργάνωσης μιας συγκεκριμένης κοινωνικής τάξης στην οποία κυβερνά μια μειοψηφία, ενώ η βία τείνει προς την καταστροφή αυτής της τάξης. Η αστική τάξη χρησιμοποιεί τον κατανακασμό από την απαρχή των καιρών μέχρι σήμερα, ενώ το προλεταριάτο αντιδρά βίαια στο παρών εναντίον της και εναντίον του κράτους.\”

George Sorel

Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΛΛΗ:

Αυτή τη στιγμή, το βάρος της ιστορίας πέφτει στις πλάτες μας, η μνήμη των μαχητών, των πεσόντων και νικηφόρων συντρόφων σε έναν αγώνα που διεξάγεται από την αρχή της ανθρωπότητας με ποικίλους υλικούς και ποσοτικούς όρους. Πως να αντιμετωπίσεις το κτήνος που έχει μια ανευ ιστορικού προηγούμενου δύναμη· η ταξική κοινωνία είναι υλική αλλά είναι επίσης και μια ιδέα, μια ουσία, ένα φαινόμενο που είναι παρών στην ατομική και συλλογική συνείδηση της ανθρωπότητας. Το κράτος, η ιδιωτική περιουσία, οι ένοπλες δυνάμεις της και  μόνιμη, συνεχής συνέργεια μιας ανθρωπότητας υπόδουλης στις αποφάσεις μιας πανταχού παρούσας εξουσίας.

Βυθισμένοι στη ψυχρότητα της επετείου του θανάτου του συντρόφου Mauricio Morales, προχωράμε μπροστά, αποφασισμένοι και χαρούμενοι να ξεδιπλώσουμε την άμεση δράση μας, που μάλλον ορίζετε ως κάτι περιορισμένο με όρους υλικής ζημιάς,  δικαιώνοντας την ως μια εμπειρία άμεσης δράσης στο πλαίσιο αυτού του κοινωνικού πολέμου και θεωρώντας πως είναι καθήκον μας να τελειοποιούμε συνεχώς της τεχνικές επίθεση και ανατροπής. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η αβεβαιότητα της τύχης, η καταστολή και ο στόχος εξαφανίζονται και μετατρέπονται σε ελευθερία.

Σχετικά με την ατομική εξεγερσιακή βία, η οποί δέχεται κριτική από εκείνους που θέτουν διαφορετικές πολιτικές προτεραιότητες ή απλά δεν τους νοιάζει η επίθεση στην εξουσία, η θέση μας είναι ξεκάθαρη και η επαναστατική μας οπτική προέρχεται από μια θεμελιώδη σκέψη: οι μάζες κάνουν τις επαναστάσεις και τις κάνουν γιατί βρίσκονται σε μια κατάσταση εκμετάλλευσης, αποξένωσης και προοδευτικής εξαφάνισης των πτυχών της ζωής τους. Αν η επανάσταση είναι μια συλλογική πράξη, μια πράξη των μαζών, αυτό δε σημαίνει ότι ομάδες ατόμων με πολιτική συγγένεια (θεωρία/πράξη) μεταξύ τους, δε μπορούν να ασκήσουν ατομική βία εναντίον της εξουσίας. Όσο και αν τα ΜΜΕ, το κράτος και οι μηχανισμοί καταστολής του εκχυδαΐζουν  τις ενέργειές μας και χρησιμοποιούν αστικούς τρόπους για να τις ορίσουν (εγκληματικές πράξεις), η βία μας είναι πολιτική καθώς η πολιτική της και οι κοινωνικές της σχέσεις είναι θεμελιώδεις άξονες  της ανάπτυξης των συμφερόντων των ανθρώπων.

Τέλος, θυμόμαστε τη ζωή, τις πράξεις και τις σκέψεις του συντρόφου Mauricio Morales, που έπεσε κατά τη διάρκεια μιας άμεσης δράσης και όλους τους συντρόφους που βρίσκονται φυλακισμένοι και διώκονται από όλα τα κράτη του κόσμου. Χαιρετίζουμε το σύντροφο Diego Rios και τη χλεύη του προς την εξουσία.

ΚΑΤΩ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ

ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΚΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΟ, ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑΣ.

Αναρχική Συμμορία της Οργής (B.A.C.)

Πηγή

Χιλή: Καταδρομική εμπρηστική επίθεση σε αστυνομικό τμήμα της μονάδας OS9

Με αυτήν την προκήρυξη, αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την εμπρηστική επίθεση εναντίον του αστυνομικού τμήματος των καραμπινιέρων της OS9 που έλαβε χώρα στις 8.30 το πρωί της Παρασκευής 17 Μαίου, στη συμβολή της λεωφόρου Marcul και Grecia (μπροστά στην UTEM) από μια οργανωμένη ομάδα δεκατριών ανταρτών πόλης, οι οποίοι αφού σιγουρέψαμε πως είμαστε προστατευμένοι και αφού εξασφαλίσαμε επαρκή χώρο για την επίθεση στήνοντας ένα οδόφραγμα, εκτοξεύσαμε 40 βόμβες μολότοφ σε διάφορα μέρη των γύρω κτηρίων, τα οποία τυλίχτηκαν στις φλόγες για κάποιες στιγμές, και στη συνέχεια οπισθοχωρήσαμε προς άγνωστο μέρος, τερματίζοντας την επιχείρηση, η οποία είχε διάρκεια 45 δευτερόλεπτα.

Ακόμα και αν δεν καταφέραμε να κάψουμε τις εγκαταστάσεις καθώς το είδος των υλικών κατασκευής τους λειτούργησε εναντίον μας, καταφέραμε να προκαλέσουμε μια ευρεία και υστερική αστυνομική κινητοποίηση λίγα λεπτά μετά την επίθεση είτε με την εκτόξευση δακρυγόνων που κάλυψαν αρκετά από τα γύρω τετράγωνα (ενώ εμείς είχαμε ήδη οπισθοχωρήσει), είτε με με τη μανιώδη κινητοποίηση πυροσβεστικών και άλλων αστυνομικών οχημάτων, ακόμα και ελικοπτέρων.

Για αυτό το λόγο, παρ\’όλο που έχουμε σκεφτεί πως αυτή η δράση είχε κυρίως συμβολικό χαρακτήρα, εκφράζουμε σε όλους τους επαναστάτες κάποια ερωτήματα που είναι απαραίτητα για την κατανόηση της ιστορικής και πρακτικής δυναμικής της ανατροπής.

1. Όταν υπάρχει οργάνωση, σχεδιασμός και προετοιμασία, όπως επίσης και τεχνογνωσία και συνωμοτική συμπεριφορά σε διαρκή ανάπτυξη, η ποικιλία στόχων γίνεται πιο ευρεία και ως τέτοια δείχνει την ακόμα πιο ευάλωτη θέση της εξουσίας και των θεσμών της μπροστά στην ανάπτυξη του αγώνα εναντίον τους καθώς η ιστορία δεν είναι μια κατάσταση στατική αλλά, μεταξύ άλλων, μια ανακυκλώσιμη συγκέντρωση εμπειριών που μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν στον πόλεμο ενάντια στην τάξη.

2.  Για τον ίδιο λόγο, στον τρόπο με τον οποίον οι πράξεις μας αντανακλούν αυτήν την συνωμοτική \”εργασία\” και την συνεχή υπερπήδηση των ιστορικών εμποδίων που εμφανίζονται ή στον τρόπο με τον οποίον οι ανατρεπτικές μας επιθέσεις αυξάνουν την έντασή τους, φαίνεται πως γίνονται πιο συμπαγείς και πως πρέπει να ξεπεράσουν τη μετριότητα του απλού συμβολισμού: η ιστορία των ενεργειών μας τείνει προς την αποτελεσματικότητα.

3. Ο θεσμός της αστυνομίας, που δέχτηκε την επίθεση, δεν είναι μόνο η πιο εμφανής ιστορική ενσάρκωση ολόκληρου του κοινωνικού πλαισίου της Εξουσίας, η οποία μεταμφιεσμένη με διάφορους τρόπους, προστατεύει τα πάντα. Γι\’αυτό όσο πιο συμπαγείς είναι οι επιθέσεις στους θεσμούς διαφύλαξης της τάξης, τόσο πιο πολύ προδίδουμε το εξουσιαστικό, καπιταλιστικό κοινωνικό οικοδόμημα το οποίο συντηρεί, εξοπλισμένο με την ηθική, την ιδεολογία, όπλα, χρηματοδότηση και νόμους για την προστασία του: οι επιθέσεις στην αστυνομία δε μπορούν να είναι τίποτα άλλο από επιθέσεις εναντίον της πρώτης γραμμής κοινωνικής άμυνας κάθε εξουσίας.

4. Τέλος, επειδή υπάρχουν, από άποψη ειδικού ενδιαφέροντος για το τι κυριαρχεί και εκμεταλλεύεται τις ζωές μας, πολλές προσωπικότητες και θεσμοί εξουσίας, η πάλη εναντίον τους πρέπει να είναι εκτός από στρατηγική και συνειδητή κάτι καθημερινό και με τον ίδιο τρόπο είναι μια καθημερινή εμπειρία ενός νέου είδους σχέσεων σε πόλεμο με αυτήν την κοινωνία, εφόσον οι επαναστάτες  δεν ενδιαφέροντα για την μεταρρύθμιση των καθημερινών καπιταλιστικών σκουπιδιών ώστε να ζήσουν παθητικά και ήρεμα, αλλά προσπαθούν να βάλουν ένα τέλος στο υπάρχον· δε θέλουμε να απελευθερώσουμε τους κρατούμενους αλλά να καταστρέψουμε τις φυλακές· δε θέλουμε να ζήσουμε με αξιοπρεπείς μισθούς  αλλά να αποτελειώσουμε το Κεφάλαιο που μετατρέπει τις ζωές μας σε αξίες.

Χτες στο δρόμο, σήμερα στα τμήματα τους, αύριο παντού

Φωτιά σε κράτος, Κεφάλαιο και κάθε εξουσία!

Εμπρηστικός Πυρήνας για την Ανατροπή του Υπάρχοντος

Yποσημείωση στο πρωτότυπο:

Σε μια προσπάθεια ώστε να μη γίνει γνωστό το συμβάν (πράγμα που φανερώνει την ανικανότητα και τον εξευτελισμό τους) ο τύπος και οι καραμπινιέροι, υποβαθμίζοντας το γεγονός, το γνωστοποίησαν ως κάτι τυχαίο στα πλαίσια μιας φοιτητικής διαδήλωσης η οποία δεν υπήρξε ποτέ και κατά την οποία έπεσαν δύο μολότοφ στην περιοχή. Ένα αυθάδες ψέμα μπροστά στα πραγματικά γεγονότα και σε αυτούς τους οποίους, παρουσίασαν την επίθεση.

Πηγή

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις ευθύνης και στο αρχείο.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *