Month: August 2013

Κείμενο που στάλθηκε από τους συντρόφους στο blog:

Ρεφορμισμός του αναρχικού χώρου και έλλειψη αυτοκριτικής

Τώρα που τελείωσε η απεργία πείνας του Κ.Σ. έχει ξεκαθαρίσει και το τοπίο γύρω της. Επομένως, είναι γόνιμη η διαδικασία του απολογισμού για τα όσα έγιναν, όσον αφορά τη στάση του Κ.Σ., την ίδια την απεργία πείνας και την αλληλεγγύη που δέχτηκε. Το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί να γίνει απολογισμός σε μία απεργία πείνας και, δη, εφόσον είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα; Η απάντηση είναι ότι η συγκεκριμένη απεργία πείνας έχει πολλά σημεία κριτικής για τον τρόπο που ο Κ.Σ. επέλεξε να πορευτεί, με εργαλείο αυτή, αλλά και για το κομμάτι εκείνο του χώρου –  που αν μη τι άλλο ήταν πολύ μεγάλο, το οποίο έδειξε αλληλεγγύη.

Πόσο παράταιρο φαντάζει από την αρχή μιας απεργίας πείνας αναρχικού(;) αιχμαλώτου, να τοποθετούνται μέσα στη βουλή αριστεροί βουλευτές της αντιπολίτευσης, υπέρ αυτού, θέτοντας υποερωτήματα σχετικά με την καταπάτηση των δικαιωμάτων των κρατουμένων και την <<παράνομη>> παράτασητης προφυλάκισής του;

Ή μήπως όχι;

 Κι αυτό ήταν μόνο η αρχή. Δε θα επαναληφθούν τα γνωστά. Όλοι γνωρίζουν πως κόμματα, οργανώσεις και επιτροπές τάχθηκαν υπέρ του Κ.Σ. Αυτοί, τη δουλειά τους την έκαναν μια χαρά. Ψήφους ήθελαν να τσιμπήσουν από τα ριζοσπαστικά κομμάτια.

Οι <<αναρχικοί>> όμως πώς το διαχειρίστηκαν όλο αυτό; Πρώτα απ\’ όλα ο ίδιος ο Κ.Σ. πώς τιμά την αναρχική του ταυτότητα όταν με την παθητική στάση που κράτησε απέναντι σε όλο αυτό το συμφερτό που εμφανίστηκε, δήθεν καλοπροαίρετα, να τον στηρίξει, αποποιήθηκε βασικές αρχές της αναρχικής αντίληψης;

Προφανώς δε μπορούμε να δεχτούμε τη ρηχή αντίληψη ότι καλώς και υπήρξε ένα γενικευμένο κύμα αλληλεγγύης πέρα από τα στενά όρια του αναρχικού χώρου, γιατί πολύ απλά αυτό διαρρηγνύει τα τείχη της αναρχίας και περνάει στην αντίπερα όχθη του ρεφορμισμού. Ως αναρχικός τάσσεσαι ενάντια σε κόμματα και εξουσία και δε γίνεσαι θύμα, με την ανοχή σου, ώστε να ικανοποιήσουν τα πολιτικάντικα συμφέροντά τους. Αυτό είναι ήττα. Όταν γίνεσαι το μήλο της έριδος ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση και παίρνεις με το μέρος σου τη μία από τις δύο πλευρές, κάτι πάει στραβά. Ως αναρχικός σκοπός σου είναι να διατηρείς αυτούς ως εχθρούς σου και να πολεμάς να τους αφανίσεις, όχι να τους έχεις δίπλα σου σαν υποστηριχτές.

Δε χωράει καμία δικαιολογία για το αν το γνώριζε ο Κ.Σ., καθώς από τις πρώτες μέρες της απεργίας πείνας, πριν καν νοσηλευτεί, το πανηγύρι είχε ήδη στηθεί…

Όσα ο εχθρός γνωρίζει…

Φτάνοντας τώρα στην ίδια την απεργία πείνας ως μέσο πίεσης, μέσα από εμπειρίες που μας έχουν μεταφερθεί κατά καιρούς από συντρόφους, αυτή είναι το τελικό στάδιο της συνειδητοποίησης του ανθρώπου που τη χρησιμοποιεί, ότι ο αγώνας για την ελευθερία ξεπερνάει την ίδια τη ζωή. Δε χωράνε εκπτώσεις γιατί δε βάζεις μόνο τη δικιά σου ζωή σε κίνδυνο, αλλά αφήνεις μια παρακαταθήκη για αυτούς που, ενδεχομένως, θα επακολουθήσουν. Δε χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση επί του ζητήματος των ορών, ή τουλάχιστον, δε θα έπρεπε. Είναι προφανές και κατανοητό. Όταν ο εχθρός γνωρίζει, ώστε και άθελά σου, ότι ο τρόπος που χρησιμοποιείς το μέσο, δεν είναι τελικά και τόσο <<πιεστικός>> είναι λάθος, γιατί ίσως καταδικάζεις και τις επερχόμενες που θα είναι πιο αυθεντικές…

Αριστερικοποίηση του αναρχικού χώρου και κοινωνικό προφίλ

Παρόλ\’αυτά, η στήριξη του χώρου ήταν τεράστια, χωρίς κανένα σημείο κριτικής, ώστε και μετά τη λήξη της απεργίας πείνας (για να είμαστε και μέσα στα πλαίσια του <<political correct>>).

Άραγε αυτό θα γινόταν σε όλες τις περιπτώσεις;

Το παζλ αυτών των αντιθέσεων ολοκληρώνεται με τη συσπείρωση του χώρου και την ενασχόλησή του, κυρίως, με πιο <<light>> υποθέσεις, οι οποίες μπορούν να έχουν κάποια κοινωνική απεύθυνση, καθώς επίσης και με την ανάδειξη του δίπολου <<αθώος>> – <<ένοχος>>, με τη ζυγαριά να γέρνει προς το πρώτο…

Διανύουμε μία περίοδο κατά την οποία ο αναρχικός χώρος απομονώνει όσους αναλαμβάνουν περήφανα την ευθύνη της πολιτικής τους δράσης και επικεντρώνεται σε κατηγορούμενους που διατηρούν το τεκμήριο της <<αθωότητας>> μαζί με ένα κοινωνικό προφίλ, ώστε να μπορεί να τους υπερασπιστεί ανοιχτά.

Ο διαχωρισμός είναι σαφής και καθόλου τυχαίος. Ο δρόμος που χαράζει ο καθένας αφήνει πίσω του ίχνη και με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται εντυπώσεις. Οι εντυπώσεις αυτές προξενούν κάποιες αντιδράσεις, που όποιος προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι είναι τυχαίες κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του.

Η αυθεντικότητα και η συνεπής στάση συντρόφων σε αυτά που πρεσβεύουν χωρίς παρεκκλίσεις και παράλληλους δρόμους ως την κατάκτηση του στόχου πάντα θα αγκαλιάζονται. Γιατί, όταν έρχεται η δύσκολη ώρα πέφτουν οι μάσκες. Και αυτοί που φορούσαν προσωπείο αποκαλύπτονται…

\”Μπορεί να είμαστε λίγοι αλλά μένουμε λύκοι…\”

Πυρήνας  αναρχική ηθική

Αντιπληροφόρηση. Συνωμοσία. Αλληλεγγύη. Άμεση δράση.

Συντρόφια, σας καλούμε να επισκεφτείτε και να συνεισφέρετε ενημερώσεις στο νέο μπλογκ αντιπληροφόρησης Cumplicidade («Συνενοχή»), που δημιουργήθηκε στις περιοχές που ελέγχονται από το βραζιλιάνικο κράτος. H πρωτοβουλία αυτή προκύπτει εντός του παρόντος πλαισίου, όπου ο κοινωνικός πόλεμος οξύνεται κάθε μέρα όλο και πιο πολύ, κι όπου η συσσωρευμένη οργή όσων καταπιέζονται καθημερινά έσκασε σαν τσουνάμι στους δρόμους αμέτρητων πόλεων από το βορρά ως το νότο της Βραζιλίας.

Θεωρούμε εξαιρετικά σημαντική εν μέσω αυτής της θύελλας την εμφάνιση ενός μέσου αντιπληροφόρησης με μιαν αντεξουσιαστική οπτική, σε ρήξη με οποιοδήποτε μετριοπαθή λόγο ή ουδέτερη στάση, που θα δίνει φωνή στον πόλεμο κόντρα στην εξουσία και προς την κατεύθυνση της συνολικής απελευθέρωσης.

Πιστεύουμε επίσης ότι είναι άκρως σημαντικό τέτοια διαδικτυακά εγχειρήματα να λειτουργούν ως κανάλια επικοινωνίας κι αλληλεγγύης ανάμεσα στους εξεγερμένους που δρουν σε διάφορα μήκη και πλάτη της βραζιλιάνικης επικράτειας, γι’ αυτό επισημαίνουμε την αναγκαιότητα να μας συνδράμετε με σκέψεις, αναλύσεις, ειδήσεις, φωτογραφίες, βίντεο κ.τ.λ., ώστε να τα δημοσιεύσουμε.

Σημειώνουμε ακόμη πως απορρίπτουμε εξ ολοκλήρου την ανεύθυνη χρήση του διαδικτύου ως εργαλείου επικοινωνίας, γι’ αυτό και δε μας ενδιαφέρει καμία συσχέτιση αυτού του μπλογκ με κοινωνικά δίκτυα όπως το Facebook και το Twitter. Δίνουμε αξία στη χρήση εργαλείων που διασφαλίζουν την ανωνυμία και την ασφάλεια των χρηστών τους, και που δε χρησιμεύουν ως μέσα διευκόλυνσης της αστυνομικής επιτήρησης.

Ελπίζουμε να διακινήσετε αυτό το μήνυμα, και φιλοδοξούμε αυτή η μικρή απόπειρα να αποτελέσει μία ακόμη σπίθα που θα δώσει ζωή στην αναρχία!

Πηγή

Στις 25 Ιουλίου δημοσιεύτηκε το κείμενο \”Ανακοίνωση από το αναρχικό στέκι Ναδίρ\”. Είναι απαραίτητο για εμάς να διευκρινίσουμε πως το εν λόγω κείμενο δεν εκφράζει συνολικά τη συνέλευση του αναρχικού στεκιού Ναδίρ, καθώς βγήκε σε μια περίοδο όπου απουσίαζαν πολλά άτομα από τη συνέλευσή μας.

Κάποια σημεία του κειμένου δεν ταυτίζονται με την πολιτική θεώρηση της κατάληψης και θεωρούμε προφανώς σκόπιμο να το αναφέρουμε.

Δεν μιλάμε για την εύστοχη και οπλισμένη κριτική στο \”χώρο\” αλλά για κάποια σημεία. Πιο συγκεκριμένα, δε θεωρούμε ότι είμαστε καμιά επαναστατική πρωτοπορία, δεν πιστεύουμε σε κανένα επαναστατικό υποκείμενο (πόσο μάλλον το προλεταριάτο) και δεν αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας ως στρατιώτες στον \”ταξικό πόλεμο\” (αν υπάρχει ταξικός πόλεμος).

Τέλος, δεν προσμένουμε τις ώριμες και αντικειμενικές συνθήκες για τον ερχομό της επανάστασης, στο όνομα του καταπιεσμένου λαού, αλλά αντίθετα πράττουμε στο έδω και τώρα με λύσσα και συνείδηση για την διαρκή αναρχική εξέγερση.

Υ. Γ. Για όσους αναρχικούς διαλέξανε το στρατόπεδο του Αρνητικού, καμιά φορά τα λόγια μας διαφέρουν, όμως οι πράξεις μάς ενώνουν, καθώς μοιραζόμαστε κοινές εχθροπραξίες ενάντια στο υπάρχον. Αλληλεγγύη στους δύο προφυλακισμένους για το σχέδιο Φοίνικας. Αλληλεγγύη στις δομές του αναρχικού χώρου που δέχονται καταστολή και στέκονται αξιοπρεπώς απέναντι στους διώκτες τους.

Αναρχικό Στέκι Ναδίρ

6 Αυγούστου 2013