‘Μορτε’βιδέο, 21 Αυγούστου 2013
Η σύλληψή μου έλαβε χώρα στο πλαίσιο της καταστολής της διαδήλωσης της 14ης Αυγούστου στη μνήμη του φοιτητή Λίμπερ Άρσε, δολοφονηθέντα πριν από 45 χρόνια από τις σφαίρες των μπάτσων, τις οποίες εν προκειμένω χρηματοδοτεί το ουρουγουανικό κράτος.
Η αυξανόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια των τελευταίων μηνών στην περιοχή προκάλεσε διάφορα περιστατικά και συγκρούσεις κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων, συμπεριλαμβανομένων πετροβολισμών, χρήσης κροτίδων και μολότοφ εναντίον μπάτσων και καπιταλιστικών συμβόλων, γι’ αυτό και χρειάζονταν να παγιδεύσουν και να παρουσιάσουν δημόσια κάποιον ως υπεύθυνο γι’ αυτά τα οργισμένα ξεσπάσματα, προκειμένου να παραδειγματίσουν με την τιμωρία όσους κι όσες δεν κάθονται φρόνιμα.
Ο φόβος τους μήπως η κατάσταση συνεχίσει να οξύνεται, με τον κόσμο να επιλέγει άλλα μέσα για να δείξει την απόρριψή του απέναντι στην εξουσία καθώς και την τόλμη του να συγκρουστεί μαζί της, ήταν ο λόγος που τους οδήγησε να στήσουν μια ειδική επιχείρηση η οποία, για όσους από εμάς αγωνιζόμαστε κι αποκτάμε εμπειρία σε άλλους τόπους, δεν είναι κάτι το καινοφανές. Γι’ αυτό ξαμόλησαν τους ασφαλίτες να χωθούν στην πορεία, ενώ παρέταξαν τις μονάδες καταστολής σε διάφορα σημεία κατά μήκος της διαδρομής, όπως και την τοπική αστυνομία να τσεκάρει τα περίχωρα. Πώς να ξεχάσουμε το δεκανίκι του Τύπου, που επινόησε ό,τι να ’ναι για να μας στιγματίσει μιντιακά; Τα μέσα είχαν ήδη βγάλει την ετυμηγορία τους, για να μην αναφερθώ στα όσα ακολούθησαν της σύλληψης: παρενοχλήσεις (στάνταρ τακτική εκφοβισμού των συντρόφων μας), φωτογραφίσεις, παρακολουθήσεις, ασφαλίτικα αυτοκίνητα, μπατσικά, κ.τ.λ.
Όλα ήταν έτοιμα εκ των προτέρων: καταδικαστέοι γιατί είμαστε αναρχικοί και πάνω απ’ όλα επειδή εγκαταλείψαμε την άνετη ζωή που μας προσφέρει το καπιταλιστικό σύστημα του αιώνιου λήθαργου και του οικονομικού βολέματος της εξυγίανσης και παθητικότητας. Γι’ αυτό την 14η Αυγούστου ήμασταν στο δρόμο, παρόντες σε άλλη μια μέρα αγώνα, μνήμης και αγκιτάτσιας.
Όσο για τα συντρόφια μου που ενδιαφέρθηκαν και συνεχίζουν να ενδιαφέρονται για την κατάσταση τη δικιά μου και του διωκόμενου συντρόφου μου, δεν μπορώ παρά να τα ευχαριστήσω για την κινητοποίηση, την αλληλεγγύη και διαρκή ανησυχία τους, που με γεμίζει με δύναμη και με πεισμώνει να συνεχίσω με υψωμένη τη γροθιά και να αντιμετωπίσω αυτούς τους τρεις μήνες υποχρεωτικής παραμονής και δουλικής εργασίας εντός των συνόρων του προοδευτικού ουρουγουανικού κράτους.
Συντρόφια, ας συνεχίσουμε τον αναρχικό αγώνα ενάντια σε κάθε πτυχή της εξουσίας, με ακόμη πιο στιβαρή πεποίθηση απ’ ό,τι πριν, με περισσότερη προσοχή, με καλύτερη προετοιμασία, με περίσσιο θράσος, φόρτσα κι επιμονή· να μην πιαστούμε στη φάκα της παράλυσης που προκαλεί η αδράνεια, να συνεχίσουμε κόντρα σε μπάτσους, κράτος κι εξουσία.
Πρέπει επιπλέον να κάνουμε λόγο για την τρέχουσα κατάσταση καταστροφής της Γης, των ζώων και του οικοσύστηματός τους, όπως και για τα διάφορα ισοπεδωτικά έργα, όπως τα μεγα-μεταλλεία ή μεταλλεία μεγάλης εξόρυξης και τις φάμπρικες χαρτοπολτού στην Ουρουγουάη, τον αγώνα για το TIPNIS στη Βολιβία, τα ορυχεία της Pascua-Lama στην Αργεντινή, τις εταιρείες υλοτομίας και τον εκτοπισμό των κοινοτήτων Μαπούτσε από τις περιοχές τους, τον υδροηλεκτρικό σταθμό της HidroAysen στη Χιλή, την αποψίλωση των τροπικών δασών του Μάτο Γκρόσσο στη Βραζιλία, τις συγκρούσεις των χωρικών στο Καταμπούμπο της Κολομβίας (όπου υπήρξαν 4 νεκροί), τη σφαγή της Μπάγουα στο Περού (33 νεκροί), τον αγώνα ενάντια στην υπερταχεία TAV στην Ευρώπη, τους σπόρους της Monsanto ανά τον κόσμο (πλέον δεν μπορούμε ούτε να καλλιεργούμε χωρίς να της τα σκάμε), και η λίστα είναι μεγάλη. Όλες αυτές οι περιπτώσεις, που είναι βαμμένες με αίμα και σημαδεμένες από τις ζωές ανθρώπων που χάθηκαν ενόσω αγωνίζονταν κι αντιστέκονταν, λογοκρίνονται και κουκουλώνονται από τις αριστερές ή δεξιές κυβερνήσεις των κρατών, οι οποίες στην τελική είναι όλες τα ίδια σκατά.
Δύναμη στο σύντροφο Χανς Νιεμέγερ, που μπήκε σε απεργία πείνας αγωνιζόμενος εντός των φυλακών του χιλιανού κράτους, και σ’ όλα τα συντρόφια που μάχονται ανά τον κόσμο – ειδικότερα στους τέσσερις συλληφθέντες της συγκέντρωσης αλληλεγγύης στον Χανς Νιεμέγερ, στις 20 Αυγούστου, έξω από τη χιλιανή πρεσβεία στην Πόλη του Μεξικού.
Να εκτρέψουμε τα κανάλια του πολιτισμού· η διεθνής αλληλεγγύη δεν περιορίζεται· ας επιδιώξουμε να ζήσουμε την αναρχία μέρα τη μέρα!
Ένας από τους διωκόμενους (εκτός φυλακής) του ουρουγουανικού κράτους.