Ιταλία: Μεταγωγή του Τζανλούκα Ιακοβάτσι στη δεύτερη πτέρυγα υψηλής ασφαλείας της Αλεσσάντρια

Στις 22 Οκτώβρη 2013 μάθαμε ότι ο Τζανλούκα Ιακοβάτσι –ο οποίος συνελήφθη πριν από ένα μήνα στη Ρώμη μαζί με τον Αντριάνο Αντονάτσι– μεταφέρθηκε από τη ρωμαϊκή φυλακή της Ρετζίνα Κοέλι σε αυτήν του Σαν Μικέλε στην Αλεσσάντρια, όπου υπάρχει επίσης ειδική πτέρυγα κράτησης επιπέδου υψηλής ασφαλείας 2, στην οποία βρίσκονται έγκλειστοι κι άλλοι αναρχικοί σύντροφοι. Η μεταγωγή αυτή πιθανότατα εντάσσεται στο μέτρο απαγόρευσης επικοινωνίας ανάμεσα στον Τζανλούκα και στον Αντριάνο.

Η νέα διεύθυνση είναι:

Gianluca Iacovacci
Via Casale 50/A, ΙΤ-15122 San Michele (Alessandria), Ιταλία

Αλληλεγγύη σε όλους τους αναρχικούς αιχμαλώτους!

Πηγή

Νέα Μπροσούρα: Σχέδιο \”Φοίνικας\” – Μια διεθνής συνωμοσία εκδίκησης της FAI-IRF

\"εξώφυλλο\"

Περιεχόμενα:

1. Πρόλογος (σελ.2)

2. Ανάληψη ευθύνης – Σχέδιο Φοίνικας – Πράξη Πρώτη (σελ.3)

3. Ανάληψη ευθύνης – Σχέδιο Φοίνικας – Πράξη Δεύτερη (σελ.8)

4. Ανάληψη ευθύνης – Σχέδιο Φοίνικας – Πράξη Τρίτη (σελ.12)

5.  Ανάληψη ευθύνης – Σχέδιο Φοίνικας – Πραξη Τέταρτη (σελ.13)

6. Ανάληψη ευθύνης – Σχέδιο Φοίνικας – Πραξη Πέμπτη (σελ.15)

7. Ανάληψη ευθύνης – Σχέδιο Φοίνικας – Πραξη Έκτη (σελ.16)

8. Ανάληψη ευθύνης – Σχέδιο Φοίνικας – Πραξη Έβδομη (σελ.20)

9. Ανοιχτή επιστολή από τη Διεθνή Συνωμοσία Εκδίκησης – FAI/IRF Ινδονησίας

10. Γράμμα Ανδρέα Τσαβδαρίδη

11. Γράμμα Σπύρου Μάνδυλα

12. 7 πράξεις και 1 απολογισμός – Κείμενο της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς – Πυρήνας φυλακής

Μπορείτε να κατεβάσετε το PDF, εδώ.

Τους Συντρόφους θέλω και όχι τον όχλο…

\"Gray-wolves-485x728\"

Στην Ιταλία, στις 30 Οκτωβρίου, δικάζονται τα δύο αδέρφια μας, Alfredo Cospito και Nicola Gai, κατηγορούμενοι για τους πυροβολισμούς ενάντια σε μεγαλοστέλεχος πυρηνικής εταιρίας. Την επίθεση ανέλαβε ο πυρήνας Όλγα FAI/IRF.

Γνωρίζω ανθρώπους… ανθρώπους βουβούς και φλύαρους,
δειλούς και θρασείς, ταπεινούς και αλαζόνες…
Ανθρώπους που ζουν υπάκουοι σαν πρόβατα και άλλους
που παραμονεύουν ύπουλα σαν ύαινες.
Γνωρίζω ανθρώπους που ονειρεύονται δίχως φαντασία
και ζουν δίχως να ονειρεύονται… ανθρώπους που τα μάτια τους
έχουν συνηθίσει να κοιτάνε χαμηλά και τ’ αυτιά τους
να δέχονται εντολές “ξύπνα”, “δούλευε”,
“πλήρωνε”, “αγόρασε”, “πίστευε”, “συμβιβάσου”…
Ανθρώπους απ’ το μοναχικό πλήθος που περιμένουν καρτερικά
στην ουρά της ζωής… που περιμένουν το αιώνιο αύριο,
τις καλύτερες μέρες, το αισιόδοξο μέλλον, τις απαντήσεις στις προσευχές τους…
Περιμένουν να πιστέψουν κάθε υποψήφιο σωτήρα
και κάθε απατεώνα της σκέψης που θα τους υποσχεθεί μια καλύτερη ζωή.
Όμως αυτοί που περιμένουν να ζήσουν ένα καλύτερο αύριο,
σήμερα είναι κιόλας νεκροί.
Γνωρίζω ανθρώπους, μα λίγοι είναι σύντροφοί μου.
Αργός Θάνατος ή Εξέγερσή εδώ και Τώρα…
Να οι δύο δρόμοι που ανοίγονται μπροστά μας.
Διαλέγουμε εκεί που τολμούν οι δυνατοί. Έχει πιο καθαρό αέρα
και το πλήθος που υποκλίνεται στα ψεύτικα είδωλά του
δεν ασχημαίνει την αισθητική μας.
Είναι ωραία να κοιτάς απ’ τη Βουνοκορφή του Μοναδικού
ακόμα κι αν το πλήθος εύχεται κρυφά να πέσεις στον γκρεμό
για να μη ντρέπεται για το μικρό του ανάστημα.
Τα λόγια μας σαν λεπίδα χαράζουν το σήμερα
και οι πράξεις μας καίνε τις γέφυρες με το χθες…
Με πείσμα και θέληση μέχρι να δολοφονήσουμε την εξουσία.
Για τον Nikola και τον Alfredo
Για τους Αναρχικούς της Πράξης

Τα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς:
Νικολόπουλος Γιώργος, Νικολόπουλος Μιχάλης,
Τσάκαλος Χρήστος, Τσάκαλος Γεράσιμος,
Οικονομίδου Όλγα, Μπολάνο Δαμιανός,
Αργυρού Παναγιώτης, Πολύδωρος Γιώργος,
Μαυρόπουλος Θεόφιλος, Χατζημιχελάκης Χάρης

Το μέλος της FAI/IRF, Τσαβδαρίδης Ανδρέας
και ο αναρχομηδενιστής Μάνδυλας Σπύρος

Κυριεύοντας την Κρίση

Εγκωμιάζω, δε μέμφομαι τον ερχομό του. Πιστεύω πως είναι μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις, μια στιγμή ενδοσκόπησης για την ανθρωπότητα, από τις πιο βαθιές. Το αν ο άνθρωπος θα αναρρώσει από αυτήν, το αν θα γίνει κύριος αυτής της κρίσης, είναι ζήτημα της δύναμής του!

Φ.Νίτσε

Γίνεται πολύς λόγος για το “μηδενισμό”, μεταξύ των αναρχικών, τελευταία. Θεωρώ πως έχει μια αξία να εξερευνήσω κομμάτια της σκέψης μου πάνω στο νιτσεικό μηδενισμό, καθώς θεωρώ το μεταβατικό μηδενισμό του πολύ πιο αξιόλογο, τολμώ να πω εποικοδομητικό, από οποιονδήποτε στατικό μηδενισμό, που πρόκειται να συναντήσω. Αλλά, προειδοποιώ πως αυτή δεν είναι μια φιλοσοφική διάλεξη, αλλά απλά λίγες σκέψεις, με σκοπό να κεντρίσουν τον προσωπικό στοχασμό.

Ο παθητικός μηδενιστής είναι το οικτρό πλάσμα, που δε μπορεί να αναρρώσει από αυτήν την “κρίση”. Όταν έρχεται αντιμέτωπος με την πραγματικότητα ότι όλες οι εξωτερικές αξίες είναι κενές και δεν έχουν καμιά πραγματική εξουσία, θεωρεί και τις δικές του εσωτερικές αξίες ανούσιες και παραδίδει την κυριότητά τους. Με κάθε μορφή κυριότητας απούσα, ενδίδει στο πνεύμα της απελπισίας και της μοιρολατρίας, αποποιούμενος κάθε ευθύνη. Αποσύρεται από τον κόσμο, παραιτείται. Θα έλεγα πως μπορεί κανείς να βρει ελάχιστους πραγματικούς παθητικούς μηδενιστές στον αναρχικό χώρο σήμερα. Άλλωστε, είναι το δικό τους modus operandi να εγκαταλείπουν, να παραδίδονται. Αλλά, μπορεί να βρει πολλούς κήρυκες και δασκάλους του. Αυτοί είναι άτομα, που φαίνονται κολλημένα στο χαντάκι της θεοφάνειας – κάθε κείμενο είναι και μια αποκάλυψη ενός ακόμα παραλογισμού, ακόμα μιας χαλάρωσης από την απουσία αλήθειας. Κραυγάζουν: “Όλα είναι μάταια. Ας πηδήξουμε τώρα όλοι μαζί μέσα στο λάκκο της παθητικότητας ή του θανάτου!”. Και όμως, στέκονται εκεί, τρικλίζοντας στην άκρη, φοβούμενοι να αυτοκτονήσουν κοινωνικά ή σωματικά. Κηρύττουν έναν αγνό, πραγματικό μηδενισμό: καταστροφή για χάρη της καταστροφής, άρνηση λίγο-πολύ των πάντων. Είναι ο μηδενισμός, όχι ως μεταβατικό εργαλείο, αλλά ως στατικό δόγμα. Έχουν την ίδια θέρμη με τον απογοητευμένο ουτοπιστή, αλλά χωρίς την ελπίδα και το στόχο της συνειδητοποίησης της δικιάς τους ευτυχίας. Απομακρύνουν το φάντασμα της ελπίδας, αλλά πετούν μαζί και τη δική τους έκφραση και επιβεβαίωση του εαυτού τους. Το αποτέλεσμα του να κυριεύεσαι από την καταστροφή είναι η καταστροφή του εαυτού σου.

Αλλά, είναι πιθανό αυτή η αναγνώριση της ασημαντότητας των εξωτερικών αξιακών συστημάτων να ανοίξει το δρόμο σε μια αίσθηση εξεγερτικότητας και δύναμης. Ο ενεργητικός μηδενιστής αγκαλιάζει την καταστροφή και θέλει να καταστρέψει κάθε ίχνος ενός κενού αξιακού συστήματος. Η δύναμη της θέλησης κάποιου δοκιμάζεται από το αν μπορεί ή όχι να αναγνωρίσει όλα τα αξιακά συστήματα ως κενά και ανούσια και την ίδια στιγμή, να παραδεχτεί πως αυτά τα ψέματα πηγάζουν από το εγώ και εξυπηρετούν ένα σκοπό· από το αν μπορεί να αναγνωρίσει πως αυτή η αξία είναι απαραίτητη για τη ζωή, αλλά ταυτόχρονα να απορρίπτει κάθε παγκόσμια αλήθεια. Αυτός ο μηδενισμός είναι ένα εργαλείο, που πρέπει να κυριευτεί, όχι ένα δόγμα που κυριαρχεί. Είναι ένα μέσο για την επίτευξη ενός στόχου, όχι αυτοσκοπός. Είναι, απλά, ένα βήμα προς την επανανοηματοδότηση των αξιών. Ένας τέτοιος μηδενισμός είναι απαραίτητο να καταστρέφει ότι υπάρχει τώρα, ώστε να δημιουργήσει ένα μέρος, όπου το εγώ/η θέληση θα μπορεί να αποκτήσει πλήρη αυτοκυριότητα και να πετύχει πλήρως την αυτοπραγμάτωσή του, αυτός είναι ο στόχος του. Είναι καταστροφή για χάρη της δημιουργίας. Σκοπεύει κανείς να αρνηθεί και να καταστρέψει αυτό, το οποίο θέτει εμπόδια στη δυνατότητα του να ζει όπως επιθυμεί, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Είναι η ανώτερη αυτοεπιβεβαίωση της ζωής του.

Ως αναρχικοί, παλεύουμε για να ξεφορτωθούμε τα υπάρχοντα αξιακά συστήματα και πολλοί από εμάς νιώθουν ήδη ξένοι ως προς αυτά. Θα ενθάρρυνα τα άτομα να στοχαστούν πάνω στις καταστροφικές τους παρορμήσεις και την υπαρξιακή τους κρίση. Κυριεύετε την κρίση σας, είστε ο ενεργητικός μηδενιστής ή έχετε χάσει αυτήν τη μάχη και έχετε πέσει στο λάκκο της παθητικότητας; Θα καταστρέψετε τον εαυτό σας μαζί με τον κόσμο που μισείτε ή θα τον υπερβείτε;

Το κείμενο γράφτηκε από την Katherine Di Fiore και εκδόθηκε στο έκτο τεύχος του αναρχοατομικιστικού εντύπου“The Sovereign Self”, από τις ΗΠΑ, το Μάρτιο του 2012.

Πηγή

Θεσσαλονίκη: Συναυλία οικονομικής ενίσχυσης του Αναρχικού Στεκιού Ναδίρ

\"_________-UUoQOd\"

Την Παρασκευή, 25/10, θα γίνει συναυλία οικονομικής ενίσχυσης του Αναρχικού Στεκιού Ναδίρ, στο φουαγιέ της Νομικής σχολής.

Προχωρώντας ανάμεσα σε ακίνητους κορμούς δέντρων…

Είναι δύσκολο να κινείσαι ανάμεσα σε ακίνητους κορμούς δέντρων. Προχωράς, προχωράς, και το πιθανότερο σενάριο είναι να χτυπήσεις πάνω τους κάποια στιγμή, είτε λόγω ζάλης, είτε λόγω κούρασης, παρά να βρεις το δρόμο σου. Όσο και αν μετακινείσαι το τοπίο παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο. Ακόμα και όταν το δάσος καεί από τους «οικοπεδοφάγους» του δικού σου ζωτικού χώρου,, το ξέφωτο παραμένει μακριά. Επομένως, είναι προτιμότερο να παραμένεις εκτός δάσους εξαρχής. Μόνο έτσι, θα καταφέρεις να σώσεις τον εαυτό σου, και από την επικείμενη πυρκαγιά, που, δυστυχώς, αργά ή γρήγορα, θα ξεσπάσει, αλλά και από τη φρίκη της επαναληψιμότητας και του εθελόδουλου, που είναι φωτιά μέσα στα σωθικά σου. Μην ξεχάσεις, ποτέ, όμως, πως κάθε κακό ξεσπάει εκεί που υπάρχουν εξαρχής οι προϋποθέσεις…

Πολύς λόγος γίνεται εδώ και καιρό για την καινούρια αναρχομηδενιστική τάση. Η ύπαρξη της και η παγίωση της, με καθοριστική τη συμβολή –κακά τα ψέματα- της Ε.Ο. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, είναι ένα γεγονός αναμφισβήτητο, που φέρνει τους πάντες προ «τετελεσμένου». Είμαστε πεπεισμένοι πως δεν είναι λίγοι αυτοί που θα επιθυμούσαν να μην υπάρχει καθόλου. Κατά καιρούς, εκτοξεύεται εύρος πολεμικών επιχειρημάτων, με τέτοια ένταση και υιοθετούμενο ύφος, που παραπέμπουν ακόμα και σε εχθρικά στρατόπεδα. Ο πολιτικός ανταγωνισμός είναι θεμιτός. Εξάλλου, κι εμείς έχουμε δηλώσει, προ καιρού, συμμετοχή –με μεγάλη μας ευχαρίστηση- στον ιδεολογικό πόλεμο, που διεξάγεται συνεχώς. Και εντός των αναρχικών κύκλων.

Είμαστε θετικά διακείμενοι προς τη διαλεκτική αντιπαράθεση. Ανέκαθεν, πιστεύαμε πως μπορεί να καταστεί καθοριστικός παράγοντας εξέλιξης για όλους μας, αρκεί, βέβαια, να διεξάγεται μέσα σε συγκεκριμένα πλαίσια, κι όχι να λαμβάνει το χαρακτήρα όψιμων «μαχαιρωμάτων». Μελετάμε με μεγάλη προσοχή τις αιτιάσεις των εκφραστών διαφορετικών τάσεων του αναρχικού «χώρου». Δεν κρύβουμε πως κάποιες φορές διακρίνουμε ελαφρότητα και ελλιπή γνώση για το πραγματικό περιεχόμενο της μηδενιστικής θεώρησης, άλλες –πάλι- εμπάθεια και μένος. Με αυτές τις περιπτώσεις δεν ασχολούμαστε καθόλου. Έχουμε καλύτερα πράγματα για να καταπιαστούμε. Πρέπει να είμαστε σε θέση να αντιλαμβανόμαστε τα κίνητρα. Όταν διακρίνουμε παγιωμένη εχθρότητα, που απλώς ψάχνει να βρει τις κατάλληλες λέξεις για να διαμορφώσει κλίμα, συνειδητά απέχουμε.  Όμως, όταν βρισκόμαστε μπροστά σε εμπεριστατωμένες αναλύσεις, ακόμα και αν επιχειρούν να αποδομήσουν το μηδενισμό, έχουμε κάθε καλή πρόθεση για ανταλλαγή απόψεων. Δεν είμαστε ούτε πράκτορες του εχθρού, ούτε έχουμε βάλει σκοπό να διαβάλλουμε τους αναρχικούς κύκλους. Προπαγανδίζουμε με όλους τους διαθέσιμους τρόπους την αναρχική μηδενιστική θεώρηση, και επιδιώκουμε να βρούμε συντρόφους για συνδιαμόρφωση και σύμπραξη. Να ενώσουμε τα εγώ μας, για να ισχυροποιήσουμε τη δυναμική μας, και να προκαλέσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα (πολύμορφα) πλήγματα στο σώμα της κυριαρχίας, των υποτακτικών και του πολιτισμού τους.

Αντιλαμβανόμαστε πλήρως την κρισιμότητα των καιρών, τους κινδύνους που ελλοχεύουν. Προσπαθούμε να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας ότι περισσότερο γίνεται, και να συνεχίσουμε να διαχέουμε το μηδενιστικό πρόταγμα, καθώς θεωρούμε πως, στο σήμερα και το αύριο του πολέμου απέναντι στον πολιτισμό της εξουσίας, μπορεί να αποτελέσει ένα πολύτιμο όπλο.  Ασπίδα και δόρυ, συνάμα… Με μεγάλη μας χαρά διαπιστώνουμε πως εδώ και καιρό έχει ανοίξει ένας ευρύς κύκλος αναζήτησης γύρω από τον αναρχικό μηδενισμό, με πολλούς συντρόφους, κυρίως, στο εξωτερικό. Βασική αιτία, για εμάς, της προφανούς αναντιστοιχίας σε σχέση με το εσωτερικό μέτωπο, κρίνουμε πως είναι η αδυναμία του αχού των καφενείων και των συντονισμένων απαξιωτικών αναφορών, να περάσουν τα σύνορα του παγιωμένου και να εμπλουτίσουν τη σκέψη τους… Σκοπός μας είναι, στο άμεσο μέλλον, ο, συκοφαντημένος και περιθωριοποιημένος από διάφορους κοινωνιστές αναρχιστές και αναρχικούς, και όχι μόνο (θυμόμαστε τις αναγωγές που είχε κάνει ο Σ. Θεοδωράκης πριν από κάποια χρόνια ταυτίζοντας εντελώς αβασάνιστα και επιτηδευμένα μηδενισμό και νεοφασισμό), Αναρχομηδενισμός, να λάβει τη θέση που του αρμόζει και στον ελλαδικό χώρο. Το στοίχημα είναι μεγάλο, αλλά και σημαντικό, συνάμα. Επομένως, αξίζει να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό.

Ο σύγχρονος αναρχικός μηδενιστικός πόλος κουβαλάει βαρύ φορτίο, καθώς -εκ των πραγμάτων- επιφορτίζεται με το δύσκολο έργο της ρεαλιστικής αναδίφησης στο υπάρχον. Από τις ελάχιστες φωνές στη σύγχρονη εποχή που δύναται να κινητοποιήσει τη σκέψη πέρα από τα καθιερωμένα και τα παραπλανητικά των διάφορων πολιτισμικών προτύπων, και των ανάλογων ιδεοληπτικών επιφάσεων. Γιατί, ο μηδενισμός δεν πασχίζει για το μετασχηματισμό, αλλά προτάσσει την πλήρη καταστροφή του. Δεν αποτελεί άλλη μια ρετσέτα στα πλαίσια του υπάρχοντος, αλλά προτάσσει την ολική αποκοπή από αυτό, με σκοπό τη δημιουργία πυρήνων που θα επεξεργάζονται νυχθημερόν σχέδια για την προώθηση της ολικής καταστροφής του.

Ο αναρχικός μηδενισμός δεν αποτελεί μια ακραία έκφανση του πολιτικού φάσματος, όπως θεωρούν ατυχώς ορισμένοι, ανάμεσα τους και θεωρητικοί του κράτους όπως η Μαίρη Μπόση. Αντιθέτως, είναι κάτι που επιχειρεί –όσο το δυνατόν περισσότερο- να κινηθεί έξω από τις υπάρχουσες συνειδησιακές ατραπούς, που διακατέχουν –από διαφορετικό μετερίζι- τους ηγήτορες και τους υπόδουλους τους. Ο αναρχικός μηδενισμός, όπως τουλάχιστον τον αντιλαμβανόμαστε εμείς, δεν αγκιστρώνεται σε κάποια πτυχή του πολιτισμού –όπως κάνουν όλες οι ιδεολογίες, από τον εθνικοσοσιαλισμό μέχρι τον κοινωνιστικό αναρχισμό, για να ορίσει το μέλλον κατά το δοκούν, αλλά επιζητάει στο τώρα την πλήρη απαλλαγή από όλα τα δεινά που κουβαλάει η ανθρωπότητα, κατά τη διάρκεια της προϊστορικής της διαδρομής.  Απαλλαγμένος, από ευχολόγια και πλασαρίσματα όψιμων προϊόντων προς την άγρα πελατών, επιμένει να καταγράφει τους όρους του παιχνιδιού. Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος για εμάς, παρά η πλήρης αποτύπωση των συνθηκών. Ζούμε και καταγράφουμε, σημειώνουμε στο μπλοκάκι, απομνημονεύουμε, χαρτογραφούμε και προχωρούμε… Και όπου μας βγάλει… Τα έντονα ταξίδια στην επικράτεια του Άγνωστου είναι προτιμότερα από τις προσκρούσεις στα τοιχώματα της κανονικότητας.

Εξάλλου, αν ακολουθούσαμε διαφορετικούς δρόμους θεωρητικής ανάλυσης, θα ήμασταν σίγουρα χαμένοι. Αυτός που έχει ταχθεί στο να εξυπηρετεί τον εαυτό του και την αλήθεια του, δεν κινδυνεύει να μπουρδουκλωθεί ποτέ, ούτε θα είναι αναγκασμένος να απολογηθεί σε κανένα, γιατί δεν τον ακολούθησε το οποιοδήποτε υποκείμενο έπλασε με το φετιχιστικό του φαντασιακό, παρότι του έταζε λαγούς και πετραχήλια και απομόνωνε τα θετικά στοιχεία, αψηφώντας τα αρνητικά. Αντιθέτως, όσοι αφιερώνουν την καθημερινότητα τους στο να πάρουν μαζί τους τους άλλους, σύντομα, θα βρεθούν προ αδιεξόδου. Άσχετα, αν θα δυσκολευθούν να το παραδεχτούν δημόσια. Έτσι και αλλιώς, μόνο αν ζεις για τον εαυτό σου ενδυναμώνεσαι, είσαι σε θέση να προφυλαχθείς από τις πολύπλευρες και πολύμορφες παγίδες της ζωής, και να διεκδικήσεις αυτό που ορίζει η συνείδηση σου. Στο σήμερα, οι ωραίες λέξεις δεν πιάνουν πια. Οι ιδεολογίες του χτες πέθαναν, και τη θέση τους πήραν οι διάφορες καταπραϋντικές δοξασίες, που επιχειρούν να ανακουφίσουν από τον πόνο που προκαλεί η μνημονιακή επέλαση. Ο οδοστρωτήρας της επιβίωσης ισοπεδώνει στο πέρασμα του κάθε πρόταγμα ολικής απελευθερωτικής προοπτικής, γιατί εγκολπώνει την ανασφάλεια στη στενωπό της αποδοχής των καραστημένων πολιτισμικών «προτάσεων».

Εμείς, από την πλευρά μας, αναζητούμε το δικό μας ζωτικό χώρο, μέσα σε ένα πνιγηρότατο περιβάλλον -που οριοθετούν τόσο οι σχεδιασμοί  των κυρίαρχων, όσο και οι επιθυμίες των υποτακτικών. Σε διαφορετική περίπτωση, άγεσαι και φέρεσαι από τις διάφορες ψευδοσυνειδήσεις, που έχεις υιοθετήσει, ψάχνοντας να βρεις το «φως το αληθινό», μέσα στο γενικότερο σκότος του εξουσιαστικού πολιτισμού και των πλειοψηφιών που το στηρίζουν. Γιατί, συμφέροντα δεν έχουν μόνο οι άρχοντες, αλλά και όσοι είναι ενσωματωμένοι. Το να θες, για παράδειγμα, να επαναφέρεις το βιοτικό σου επίπεδο στα προηγούμενα επίπεδα δεν είναι επαναστατικός στόχος. Και αν είναι ζήτημα άμεσης επιβίωσης (κατανοητό μεν, ελλιπέστατο, δε), αυτό αποδεικνύει πως η πείνα συντηρητικοποιεί και δεν οξύνει τις συνειδήσεις. Όσοι εναποθέτουν εκεί τις όποιες ελπίδες τους για αύξηση της επαναστατικής συνείδησης, ας προετοιμαστούν να μείνουν με άδειο στομάχι οι ίδιοι, εκτός και αν επιλέξουν να τρέφονται με τις αυταπάτες τους. Αντιλαμβανόμαστε το μηδενισμό ως ένα αποτελεσματικό φάρμακο απέναντι στην υπό μετάσταση ασθένεια του μαρξισμού, που διαχέεται εντέχνως και απειλεί με μαρασμό και με εξαφάνιση την αναρχική προοπτική. Τα διδάγματα που προκύπτουν από το σύγχρονο δυτικό κόσμο, οριοθετούν τις προσδοκίες και την αποτελεσματικότητα της περίφημης κοινωνικής απεύθυνσης.

  Τελικά, με το πέρασμα του χρόνου, συνειδητοποιούμε πως ο (ατομικιστής/ αντικοινωνιστής) αναρχικός, ως φορέας συγκεκριμένων αντιπολιτισμικών θέσεων, δεν είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας που φιλοδοξεί να αποτελέσει τον πυροκροτητή για αυτούς που (δεν) θέλουν, αλλά μια αυτόνομη μονάδα που προσπαθεί να αποκοπεί από το υπάρχον, τουλάχιστον συνειδησιακά. Αυτές οι επιλογές δεν είναι καθόλου εύκολες, γιατί περιορίζουν κατά πολύ της δυνατότητες, και αφήνουν πολλαπλά τραύματα, που η επούλωση τους απαιτεί πολλαπλές απόπειρες. Όμως, εκεί κρύβεται το μυστικό. Να μπορέσεις να αντέξεις, να ορθοποδήσεις και να αναζητήσεις πραγματικούς συντρόφους, με τους οποίους μοιράζεσαι κοινές θέσεις, και, πάνω από όλα, τη σιχασιά για τον πολιτισμό των αφεντάδων και των υπόδουλων. Επιζητούμε το δικαίωμα στον αυτοκαθορισμό, και όχι την «υποχρέωση» να επιλέξουμε κάποια προοδευτική ή και «επαναστατική» φόρμα, για να καλλωπίσουμε την ύπαρξη μας και να αισθανθούμε πως αγωνιζόμαστε για ένα «μεγάλο» σκοπό. Αρχίδια μύδια… Το μόνο πράγμα που μας ενδιαφέρει είναι πως θα περιορίσουμε, αρχικά, τις επιδράσεις του πολιτισμού πάνω μας, και, ύστερα, πως θα του επιτεθούμε πολύμορφα.

  Η κυρίαρχη ηθική τοποθετεί τον αναρχικό εκτός κοινωνικού σώματος. Απομένει να το αντιληφθεί αυτός εγκαίρως, και να πορευτεί παράλληλα, και, στοχευμένα, εναντίον της κοινωνίας, εξίσου και όπως ενάντια στους επιχειρηματίες, τους πολιτικούς, τους μπάτσους, τους διανοούμενους, τους καλλιτέχνες, τους δικαστικούς, τους καθηγητές, τους στρατιωτικούς, τους πράκτορες, τους παπάδες, τους χαφιέδες, τους μεγαλοεπιστήμονες, τους εμπόρους, τους χρηματιστές, τους δημοσιογράφους, κοκ. Αυτό είναι, όμως, κάτι που δεν του το συγχωρούν. Στην πραγματικότητα που βιώνουμε, πάντα, η επιθετικότητα είναι το τίμημα των επιλογών να αποκοπείς από την αγέλη. Τα παραδείγματα από τη ζωή είναι άπειρα. Αυτός που δουλεύει σαν το σκυλί για λίγα ψίχουλα, ποτέ δεν θα συγχωρήσει στο ληστή τραπεζών το θράσος του να πάρει σε δευτερόλεπτα αυτά που θα του εξασφαλίσουν αποχή από τη μισθωτή σκλαβιά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο ρεφορμιστής ποτέ δεν θα συγχωρήσει στον αντάρτη το θράσος του να συγκρουστεί ένοπλα με το καθεστώς. Ο ενσωματωμένος ποτέ δεν θα συγχωρήσει στον ανυπότακτο το θράσος του να επιλέξει (να επιχειρήσει) εκείνος πως θα ζήσει. Ο δούλος ποτέ δεν θα δει με καλό μάτι τον εξεγερμένο. Ο καθεστωτικός ποτέ δεν θα παραδεχτεί ή δεν θα σεβαστεί τον αντικαθεστωτικό. Ο πνευματικά καθυστερημένος πάντα θα επιδιώκει να φέρει στα μέτρα του τον πνευματικά ανώτερο, καλύπτοντας (έτσι νομίζει τουλάχιστον…) με εύρος πονηρών τακτικισμών το χάσμα. Ο straight που ανάγει τη συμπεριφορά του σε ταυτότητα και σημείο απόκτησης «κοινωνικών» ενσήμων (ρόλος του «επιβήτορα», του «γαμιά», κοκ), ποτέ δεν θα αισθανθεί με σχετική εγγύτητα τον ομοφυλόφιλο. Oιδεοληπτικός ποτέ δεν θα ανεχθεί αυτόν που θέλει να κινηθεί χωρίς να έχει κάποιο μεσσιανισμό στην ψυχή του και καμία ιδεολογική πανούκλα στο νου του.  Ο κατάλογος είναι ατελείωτος…

 Η κοινωνική πραγματικότητα βρίθει, λοιπόν, παραδειγμάτων όπου ο καθένας προσπαθεί να φέρει τον άλλον στα μέτρα του. Και, δη, τον διαφορετικό. Ακόμα και σήμερα, που η φιλελεύθερη τεχνοτροπία έχει αποενοχοποιήσει τη διαφορετικότητα μέσα από την κίβδηλη επίφαση ελευθεριότητας, οι διάφοροι συμπλεγματισμοί διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του κοινωνικού γίγνεσθαι. Ο φτηνιάρικος εγωισμός αφήνει τη δική του σφραγίδα στον καθημερινό ανταγωνισμό. Η ιστορική συγκυρία δεν διαμορφώνεται μονάχα από τους σχεδιασμούς της εξουσίας, αλλά και από τη ασημαντότητα και την ανεπάρκεια πολλών υπόδουλων. Δεν είμαστε από αυτούς που ανάγουμε την ανθρώπινη ύπαρξη σε αυταξία, καθώς θεωρούμε πως πολλοί ανθρώπινοι τύποι δεν προσομοιάζουν με μια δική μας συνειδησιακή κατάρτιση.

  Δεν είμαστε τα «καλά παιδιά», που θα αφιερώσουμε τη ζωή μας στον αγώνα για την απελευθέρωση αυτών που δεν έχουν καμία διάθεση να κινηθούν προς παρόμοιες κατευθύνσεις. Η μετριότητα κάνει τις επιλογές της, λαμβάνει τη δική της περίοπτη θέση στην διαμόρφωση των κοινωνικών και ιστορικών παραμέτρων, που διαιωνίζουν την εξουσιαστική επιβολή. Δεν γουστάρουμε όλους τους ανθρώπους, δεν ντρεπόμαστε να δηλώσουμε δημόσια τον υπαρκτό μισανθρωπισμό μας. Τολμάμε να ορίσουμε τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε. Ο πλουραλιστικός αχταρμάς ανήκει μονάχα στους ηλίθιους, αλλά και σε αυτούς που αποσκοπούν σε πολλαπλά οφέλη από δαύτον. Λυπούμαστε, αλλά, αποδεκτοί για εμάς είναι συγκεκριμένοι άνθρωποι. Για παράδειγμα, τα σκουπίδια του lifestyle, ή οι διάφοροι κωλογλείφτες που ευδοκιμούν σε διάφορους κοινωνικούς τομείς, όχι μόνο δεν είναι αποδεκτοί από εμάς, αλλά, τουναντίον…. Πολλοί θα μας προσάψουν πως είμαστε «κακοί» άνθρωποι ή «προβληματικοί». Μα, σε μια κοινωνική πραγματικότητα σήψης, παρακμής, υποταγής -όπως αυτή που βιώνουμε- αυτό δεν είναι κάτι για να ντρέπεσαι. Μα, το γεγονός πως βιώνουμε μια επαχθέστατη καθημερινότητα, κάτι πρέπει να σημαίνει για όλους μας. Και για τις προθέσεις των κυρίαρχων, και για την εθελοδουλία και το (σχεδόν απαράδεκτο) είδος των ανθρώπινων τύπων που συγκροτούν το πλειοψηφικό σώμα των υποταγμένων, και για τις αδυναμίες τις δικές μας, ως επαναστατικό στρατόπεδο (και αυτό αφορά στους πάντες, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές πολιτικές και φιλοσοφικές οπτικές που προωθούμε).

Μάλλον, αυτοί που θα πρέπει να εξηγήσουν τη στάση τους είναι αυτοί που μοιράζουν συγχωροχάρτια στον κάθε ένα και στην κάθε μια που δολοφονεί την αναρχία κάθε στιγμή, και κάθε ημέρα.  Όταν τα πράγματα, γενικώς, τείνουν προς τα σκατά, αυτό που προέχει είναι να βγάλεις από μέσα σου κάθε ωραιοποιητική διάθεση. Να δεις την αλήθεια κατάφατσα και να σπεύσεις να ορίσεις τόσο την τακτική, όσο και τη στρατηγική σου. Απευθύναμε πριν από κάποιο διάστημα πρόταση για την έναρξη συζητήσεων γύρω από τους ανθρώπινους τύπους που δύναται να συμβάλλουν στη μηδενιστική καταστροφή, και στην ολική ανασυγκρότηση της πραγματικότητας. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε στην αναγκαιότητα της διεξαγωγής μιας τέτοιας δημόσιας συζήτησης, με τελικό σκοπό να ξεγράψουμε οποιαδήποτε αυταπάτη και να ορίσουμε το ουσιαστικό περιεχόμενο μιας σύγχρονης αναρχικής και μηδενιστικής δραστηριοποίησης. Πρέπει να είμαστε σε θέση να έχουμε υπομονή και οξυδέρκεια, ώστε να μπορούμε να βλέπουμε πίσω από τις οροσειρές της υποτακτικής διαβίωσης. Υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους μπορούμε να συνεργαστούμε. Σε αυτούς ποντάρουμε, σε αυτούς απευθυνόμαστε. Το διακύβευμα για εμάς είναι να τους βρούμε και να ξεκινήσουμε μια αποδοτική συνεργασία.Επομένως, έχουμε πρόταση, και αυτή προορίζεται σε όσους είναι πρόθυμοι να επεξεργαστούν μέσα τους, αρχικά, την άρνηση του υπάρχοντος, και όλων των πυλώνων του.

Η παγκόσμια κυριαρχία δεν έχει να φοβάται το παραμικρό από ανθρώπινους τύπους, που οι όποιες κινήσεις τους είναι προκαθορισμένες. Το γνωρίζει πολύ καλά αυτό, και το εκμεταλλεύεται όσο πιο αποδοτικά της επιτρέπουν οι συγκυρίες. Διαχρονικά το κάνει αυτό, απλά, στο σήμερα, αξιοποιεί και τις τεράστιες δυνατότητες που της προσδίδει η υποταγμένη και ξεπουλημένη επιστήμη, συν τα καθοριστικά τεχνολογικά επιτεύγματα των καιρών μας. Να ξέρουν όσοι εναποθέτουν τις προσδοκίες τους στο μερικό, ότι αυτό σηματοδοτεί εξάντληση μέσα στα εγκλωβιστικά πλαίσια του πολιτισμού. Και τότε προκαλούνται τερατογεννέσεις. Ας ρίξουμε μια σύντομη ματιά στην πολιτικοκοινωνική ελληνική πραγματικότητα. Ο φιλελεύθερος αντικρατισμός του ΣΥΡΙΖΑ (των ηγετικών του ελίτ, για την ακρίβεια) κουβαλιέται από το βαμμένο στα χρώματα του ανθρωπισμού όχημα ενός φιλο-λαϊκού αριστερού –έστω και παλαιομοδίτικου- κρατικισμού. Δηλαδή, παρατηρείται το εξής εκπληκτικό. Οι οπαδοί, τα μικροστελέχη, και η εσωκομματική αντιπολίτευση της Αριστεράς, να επιδιώκουν (και να διαλαλούν) την αναβάθμιση του κρατικού τομέα ως τη μοναδική ασπίδα προστασίας των συμφερόντων της πλειοψηφίας, και –την ίδια ακριβώς στιγμή- η ηγεσία να προωθεί στην πράξη το μοντέλο του Ομπάμα. Δηλαδή, όπως είπε και ο Δραγασάκης στο Βήμα, ενίσχυση της επιχειρηματικότητας (δηλαδή, των εκλεκτών του κόσμου του χρήματος), με παράλληλο περιορισμό της κρατικής λειτουργίας στα πεδία του απλού διεκπεραιωτή προς όφελος των ισχυρών. Η Αριστερά του 21ου αιώνα για να εξασφαλίσει την άδεια του κεφαλαίου για να κυβερνήσει (δηλαδή, να αναχθεί σε καθοριστικό «παίκτη» της κυβερνητικής διαχειρισιμότητας σε περίοδο «κρίσης»), μετατρέπεται σε μια σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία, ξεδιάντροπα και χωρίς ενδοιασμούς. Μάλιστα, δεν διστάζει να αναδείξει ξεχασμένα -και από τους ίδιους τους αμερικανούς- ιδεολογήματα, που ανάγονται στον αγώνα της Ανεξαρτησίας και στο μακρινό 1776, σε μια απόπειρα παντρέματος της ψευδαίσθησης της «κοινωνικής δικαιοσύνης» με το φιλελεύθερο πνεύμα, που πηγάζει από την προοδευτική διανόηση κύκλων με συγκεκριμένα καταγωγή και έδρα… Το αντίβαρο στο νεοσυντηρητικό νεοφιλελευθερισμό είναι ο καθαρός φιλελευθερισμός, βαφτισμένος στις κολυμπήθρες του νεοαριστερού διαχειριστή και εγγυητή της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ήμαρτον…  Και οι φτωχοί; Ας αναπτύξουν την αλληλοβοήθεια, «ας τα βγάλουν πέρα μόνοι τους».  Αντίφαση; Πλουραλισμός θα σου πούνε, αυτοί που ποντάρουν στην ενσωμάτωση των διαφορετικών φωνών (που παραμένουν προσκολλημένες στο κρατικιστικό παλαιοαριστερό μοντέλο) για να ενισχυθεί ο πιο ισχυρός πόλος μέσα στον κομματικό σωλήνα. Όλοι όσοι εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στην οπορτουνιστική αριστερά για επιστροφή στα δεδομένα προ μνημονίου, ας ετοιμάζονται να παρακολουθούν τη φιλελεύθερη οικονομική πολιτική, που ενδεχομένως θα αυξάνει τους αναπτυξιακούς δείκτες, προς όφελος συγκεκριμένων καστών της ολιγαρχίας, ενώ, την ίδια στιγμή, θα έχει παγιωθεί η κινεζοποίηση της εργασιακής δύναμης.

Από την άλλη, σημαντική πια μερίδα του πόπολου, έχει εξαπατηθεί και από το έτερο μαξιλαράκι αποσυμπίεσης της κοινωνικής οργής και δυσαρέσκειας, που προετοίμασε έγκαιρα η κυριαρχία, για να συγκρατήσει τους εξοργισμένους από τα μνημόνια, τα θύματα των ανακατατάξεων. Ο δήθεν αντικαπιταλιστικός προσανατολισμός των νεοφασιστών γίνεται ένα όχημα που κουβαλάνε οι εθνικιστικές κορώνες ενός υποτίθεται λαϊκού ενδιαφέροντος με εθνικά σχοινιά πρόσδεσης, ενώ η Χρυσή Αυγή είναι αναφανδόν υπέρ της ατομικής ιδιοκτησίας, αλλά και αβαντάρεται σε υπερθετικό βαθμό από κύκλους του εγχώριου εφοπλιστικού κόσμου. Άλλη μια προφασιζόμενη «αντισυστημική» παγίδα που εξυπηρετεί συγκεκριμένα κέντρα του κόσμου του πλούτου και στην οποία πέφτουν με περισσή αφέλεια αρκετοί υπόδουλοι.

Γνωρίζουμε ιστορία και αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες του επαναστατικού εγχειρήματος, αλλά, από την άλλη, δεν κλείνουμε τα μάτια, ούτε κωφεύουμε μπροστά στην απροθυμία των υποτακτικών να καταργήσουν το κράτος και το κεφάλαιο. Κάτι που κάνει μπαμ, και κραυγάζει στους πιο εκκωφαντικούς ήχους τους σύγχρονους όρους αλυσοδεσίματος στα κυριαρχικά δεσμά. Πιστεύαμε πως η κατάρρευση των ολοκληρωτικών ιδεολογιών του 20αιώνα, καθώς και το ξεσκέπασμα του πραγματικού προσώπου του νεοφιλελευθερισμού, θα ωθούσε στην προώθηση μιας αναρχικής συνειδητότητας σε σημαντικό αριθμό ανθρώπων. Φαίνεται πως τα ίδια τα πράγματα μας διαψεύδουν. Η κυριαρχία επιδεικνύει εκπληκτική δεινότητα στο να κάνει τους κατάλληλους ελιγμούς, για να μαζεύει τα πρόβατα σε καινούρια μαντριά. Δεν διστάζει πλέον να επιστρατεύσει ακόμα και δυνάμεις που μέχρι πρόσφατα βρίσκονταν στο περιθώριο των πραγματικών εξελίξεων. Αν μη τι άλλο, αυτοί οι χειρισμοί αποδεικνύονται σε μάκρος χρόνου αποτελεσματικοί, και δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο το έργο μας.

  Δεν είμαστε ελιτιστές, οπαδοί του τέλειου, ή «φωτεινοί παντογνώστες», που στήνουμε αβασάνιστα δικαστήρια αντι-κοινωνικής κριτικής. Στεναχωριόμαστε από τις εξελίξεις, υποφέρουμε κάποιες στιγμές, όμως, ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ. Είμαστε γεμάτοι αντιφάσεις. Δεν το «παίζουμε» κάτι. Θέτουμε διαρκώς ερωτήματα και αμφισβητούμε τις ίδιες τις απαντήσεις που δίνουμε. Αναρωτιόμαστε για τη ορθότητα των πορισμάτων μας, για πιθανές υπερβολές, αλλά, δυστυχώς, δεν λαθεύουμε…Τολμάμε να παίρνουμε θέση κόντρα στο ρεύμα και εναντίον όσων παρατηρούμε γύρω μας και μας θλίβουν. Ο άνθρωπος είναι ένα είδος που ρέπει κατά πολύ σε διάφορους ατραπούς συμπεριφορισμού που είναι εντελώς απομακρυσμένες από την αναρχική συνείδηση. Το μόνο που θέλουμε είναι να διαχωρίσουμε τη θέση μας από το γιουσουρούμ της ευτέλειας και της υποτέλειας. Δεν μας ξεγελάνε πια οι όψιμες συγκαταβάσεις. Μπορούμε, όμως, πια, με μεγάλη ευχέρεια να διακρίνουμε τα κίνητρα και την ουσία των κοινωνικών επιλογών.   (Για διάφορες ανθρώπινες τάσεις που παρατηρούμε, θα επανέλθουμε με περισσή αναλυτική διάθεση σε μελλοντικό σημείωμα μέσα από τις σελίδες της Μηδενιστικής Πορείας. Γιατί έχει έλθει προ πολλού η ώρα να ειπωθούν αλήθειες για τη μη βίαιη ομάδα κρούσης του συστήματος, τον μαζάνθρωπο)…

Σε γενικές γραμμές, το επαναλαμβάνουμε, είναι λανθασμένο και διαστρεβλωτικό, έως και χυδαία παραπλανητικό, να χρεώνεται στην αναρχική μηδενιστική τάση έλλειψη πρότασης. Ίσα-ίσα, αυτή απευθύνεται, χωρίς αποκλεισμούς, σε όσους διαθέσιμους και δεν περιορίζεται σε ταξικά υποσύνολα ή σε συγκεκριμένους ρόλους, που καλούνται να συνειδητοποιήσουν τα «καθήκοντα» του ρόλου τους, και να «επαναστατήσουν». Μόνο που εδώ και δεκαετίες στο σύγχρονο κόσμο έχει αποδειχτεί πολλάκις, πως κάθε ρόλος έχει ταβάνι και σίγουρα δεν οδηγεί στην αναρχική επανάσταση που θα σηματοδοτούσε την κατάργηση κάθε ρόλου. Είναι, για εμάς, λάθος, να συγκεντρώνει τα πυρά του κοινωνιστικού μπλοκ ο μηδενισμός, που, απλά, καταγράφει την πραγματικότητα, και όχι αυτοί που δεν θέλουν, παρότι εκθειάζονται αιώνες τώρα από τα ιδεολογικά φτιασιδώματα της ανθρωπιστικής αμφισβήτησης. Εμείς δημοσιολογούμε τις απόψεις μας, χωρίς, όμως, να έχουμε καμία καούρα να γίνουν αποδεκτές από τους πολλούς. Όσοι πιστοί ας προσέλθουν, όσοι τολμηροί ας δοκιμάσουν… Οι πόρτες είναι ανοιχτές, όμως, όσοι συνειδητά αρνούνται να εισέλθουν, ας είναι έτοιμοι να μας δουν να βγαίνουμε από αυτές, κραδαίνοντας τα μαύρα ξίφη της Εκδίκησης και της Αναρχικής Αξιοσύνης…

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΙΟ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ «ΑΔΙΚΟ»

AΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΟΜΗΔΕΝΙΣΤΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΠΟΥ ΕΝΣΑΡΚΩΝΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗΣ ΟΛΙΚΗΣ ΑΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΥΠΑΡΧΟΝΤΟΣ, ΔΙΑΤΑΡΑΣΣΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ Ε.Ο. ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ Ν.ΡΩΜΑΝΟ, Α.Δ ΜΠΟΥΡΖΟΥΚΟ, Δ. ΠΟΛΙΤΗ, Γ.ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ, Γ. ΝΑΞΑΚΗ, Γ. ΣΑΡΑΦΟΥΔΗ, Φ.ΧΑΡΙΣΗ, Α.ΝΤΑΛΙΟ  

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ, γιατί [θα μου πουν: «Δεν άξιζε να πεθάνουν για αυτήν την υπόθεση». Και θα τους απαντήσω: «Πέθαναν, γιατί ήταν ζωντανοί»…] (ΤΖΟΝ ΠΟΛΑΝ)

Λέσχη Μηδενιστικής Συνείδησης Rem Gero

Λέσβος: Εκδήλωση-παρουσίαση του αναρχικού μεταφραστικού/εκδοτικού εγχειρήματος Έρεβος

\"erevos

Η εκδήλωση διοργανώνεται από τις ομάδες, Άτυπη Αναρχική Οργάνωση-πυρήνας Λέσβου και Αντικαθεστωτική Φράξια-πυρήνας Λέσβου.

Ο αντίλογος της καρμανιόλας

 

Κυκλοφόρησε το 3ο τεύχος του εντύπου Μηδενιστική Πορεία για τη διάχυση της Φωτιάς και του Χάους

\"Εξώφυλλο\"

Περιεχόμενα:

Εισαγωγικό σημείωμα (σελ 5)

Κείμενα του Μετώπου Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη Διάχυση του Αρνητικού

  • Μερικές σκέψεις για την κατάσταση του ρεύματος της Νέας Αναρχίας (σελ.6)
  • Η Γη να τρέμει, ο Ήλιος ανατέλλει (σελ. 74) αφίσα-κείμενο
  • Λύσσα και Συνείδηση (σελ.75) αφίσα-κείμενο

Αναλύσεις-Κείμενα

  • Βρεγμένος αναπτήρας… (σελ.10)
  • Αντιεκλογικό κείμενο (σελ. 12)
  • Για την εκκένωση του Ναδίρ και τις συλλήψεις των δύο συντρόφων στη Θεσσαλονίκη (σελ.16)
  1. Γράμμα του αναρχικού αιχμαλώτου Σπύρου Μάνδυλα από τις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού (σελ.17)
  2. Γράμμα του αναρχικού αιχμαλώτου Ανδρέα Τσαβδαρίδη από τις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού (σελ. 20)
  3. \”Πρώτος Χαοτικός Κύκλος\” – Λύσσα και Συνείδηση (σελ.22)
  4. Μαύρα Σινιάλα (σελ. 30)

Αιχμάλωτοι Πολέμου

Σύντομη αναφορά στους αιχμαλώτους του Κράτους στο εξωτερικό

Ενάντια στη Μηχανή

Συλλογή κειμένων για την επίθεση στον Πολιτισμό

  • Αποσπάσματα από το δοκίμιο \”Βάρβαρες Σκέψεις – Για μια Επαναστατική Κριτική στον Πολιτισμό\”, του Wolfi Landstreicher (σελ. 50)
  • Η Εξέγερση των Βαρβάρων (σελ. 52)
  • Τα προοδευτικά-βιομηχανικά οράματα ως εμπόδιο για τη συνολική απελευθέρωση (σελ. 56)
  • Μια κριτική, όχι ένα πρόγραμμα (σελ. 58)
  • Η Φύση ως Θέαμα (σελ. 64)

Αποσπάσματα (σελ. 67)

Αφιέρωμα

Emile Armand: Αποσπάσματα από κείμενο \”Ατομικιστικές Προοπτικές\” (σελ.70)

Μια σελίδα μια σφαίρα

Παρουσίαση συντροφικών εκδοτικών εγχειρημάτων και εκδόσεων (σελ. 76)

Η άμεση αναγκαιότητα της επίθεσης, μέρος δεύτερο

Συνεισφορά του Χρήστου Τσάκαλου, μέλους της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς-FAI/IRF, στο blog Parabellum και στο έντυπο Μηδενιστική Πορεία. (σελ. 82)

Πολεμικό Ανακοινωθέν

Ενέργειες του δικτύου ΑΑΟ/ΔΕΜ, των αναρχικών της πράξης, για το διάστημα Ιούλιος-Οκτώβριος 2013 (σελ. 88)

Χορός του Λυκόφωτος, του Ρ. Νοβατόρε (σελ. 112)

Τέχνη

Χαοτεχνίες (σελ. 118)

  • Για τον Ντανταισμό (σελ. 119), Αντιπαράθεση των ρευμάτων του ντανταισμού και του σουρεαλισμού κατοπτρική αντίστοιχη με του μηδενισμού και του αναρχιμσού.
  • \”Οι Δαιμονισμένοι\” – Φίοντορ Ντοστογιέφσκι απόσπασμα (σελ. 120)
  • Χρόνης Μίσσιος απόσπασμα (σελ. 121)
  • \”Στον αναγνώστη\”  – Σαρλ Μπωντλαίρ (σελ.122)
  • \”Το Άλμπατρος\” – Σαρλ Μπωντλαίρ (σελ. 123)
  • Αποσπάσματα ποιήματος του Mauricio Morales (σελ.124)
  • \”Όταν σε περιμένω\” – Ντίνος Χριστιανόπουλος (σελ. 125)

 

Το παρόν τεύχος αφιερώνεται από τη συντακτική ομάδα της Μηδενιστικής Πορείας και το Μέτωπο Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη Διάχυση του Αρνητικού στους δύο αιχμαλώτους αδελφούς μας, Σπύρο Μάνδυλα και Ανδρέα Τσαβδαρίδη, που συνελλήφθησαν στις 11 Ιουλίου στη Θεσσαλονίκη.

Κρατήστε τις Αρνήσεις σας ακέραιες σύντροφοι.

Κατεβάστε το PDF, εδώ

 

 

 

Βραζιλία: Πυρπόληση μπατσικού και οχημάτων τηλεοπτικού καναλιού (Σάο Ρόκε)

\"São-Roque-mierda-prensa\"

Το πρωί της Παρασκευής, 18 Οκτώβρη 2013, εκατοντάδες διαδηλωτές ενάντια στη ζωοτομία σκυλιών από το Βασιλικό Ινστιτούτο του Σάο Ρόκε συγκεντρώθηκαν και πάλι έξω απ’ τις εγκαταστάσεις των εργαστηρίων, μερικές ώρες μετά τη δράση απελευθέρωσης περίπου 200 σκυλιών απ’ τα κυνοτροφεία όπου κρατούνταν. Οι κινητοποιήσεις ενάντια στο εν λόγω ινστιτούτο-σφαγείο έχουν ξεκινήσει από τις 12 Οκτώβρη, αλλά αυτήν τη φορά οι ακτιβιστές κλιμάκωσαν τη δράση τους πυρπολώντας ένα περιπολικό της στρατιωτικής αστυνομίας και δύο οχήματα του τηλεοπτικού καναλιού TV TEM, ιδιοκτησίας του ομίλου Rede Globo, που πρωταγωνιστεί στην καθεστωτική προπαγάνδα. Οι μπάτσοι προσήγαγαν δυο άτομα, τα οποία αφέθηκαν ελεύθερα με χρηματική εγγύηση.

\"São-Roque-bofia\"

Πηγή

Επανάληψη της συνέντευξης του αναρχικού εκδοτικού/μεταφραστικού εγχειρήματος Έρεβος στους 105fm

Σήμερα (22/10), στις τρεις το μεσημέρι, θα παίξει σε επανάληψη η συνέντευξη και παρουσίαση του αναρχικού εκδοτικού/μεταφραστικού εγχειρήματος Έρεβος στην εκπομπή \”Ο αντίλογος της Καρμανιόλας\”, στους 105fm.