Αναδημοσίευση από Contra Info:
Αν απευθυνόμαστε σ’ εσάς, άνδρες και γυναίκες που έχετε φτάσει στο έσχατο σημείο αποτροπιασμού και τίποτα και κανείς δε θα μπορούσε πια να σας γλιτώσει από μια τραγική μοίρα, δεν είναι για να σας υπενθυμίσουμε ένα ανύπαρκτο καθήκον απέναντι σε μια ζωή που δεν αξίζει καν τον κόπο να βιωθεί.
Δε στερούμαστε σεβασμού για την απόφασή σας, επειδή εσείς και μονάχα εσείς είστε σε θέση να γνωρίζετε την ακριβή έκταση της οδύνης και της αγωνίας που δηλητηριάζουν την ύπαρξή σας. Όσοι κι όσες δεν αισθάνονται τούτη την οδύνη, τούτη την αγωνία, και ουδέποτε έχουν κλονιστεί γιατί τους χαμογέλασε η τύχη ή επειδή στομώθηκαν με πίστη, δεν έχουνε κανένα λόγο να επικρίνουν τη μοιραία σας αποφασιστικότητα.
Γι’ αυτό και δεν έχουμε καμιά όρεξη να σας κάνουμε κάποιο κήρυγμα ή να σας συγκρατήσουμε απ’ την πραγμάτωση του σκοπού σας. Έχουμε μονάχα την πρόθεση να σας ζητήσουμε μια χάρη, μικρή για εσάς που έχετε αποφασίσει να εγκαταλείψετε αυτόν τον κόσμο, αλλά πηγή υπέρμετρης χαράς για όσους κι όσες από μας έχουμε αποφασίσει προς στιγμήν να παραμείνουμε εδώ πέρα. Εφόσον το πήρατε απόφαση να κινήσετε για το Μεγάλο Ταξίδι, όταν το κάνετε, μήπως θα μπορούσατε να πάρετε μαζί σας μερικές απ’ τις αξιοσημείωτες συμφορές που κάνανε ανυπόφερτες τις μέρες σας σε αυτήν τη γη;
Το να θέλετε να κάνετε το τελευταίο βήμα μέσα στη μοναξιά είναι κατανοητό, είναι ανθρώπινο. Μα το να δρασκελίσετε με συντροφιά είναι μεγαλειώδες, είναι θεϊκό. Άλλωστε, τι έχετε να φοβηθείτε; Για μια φορά, κανείς δε θα ’ρθει να σας παρενοχλήσει, να σας εγκαλέσει για τις συνέπειες της χειρονομίας σας. Για να φέρουμε ένα παράδειγμα, θα μπορούσατε να καταπιείτε το δηλητήριό σας μονάχα αφού κάνετε ένα βουλευτή να το γευτεί, ο οποίος σας πότιζε φαρμάκι εδώ και χρόνια. Θέλετε να στερεώσετε κάποιο βαρίδι στο τσερβέλο σας; Καλώς, αλλά όχι πριν φορέσετε ακόμη ένα στο διευθυντή της τράπεζας που σας ρήμαξε. Αν αντιθέτως επιθυμείτε να σφίξετε μια θηλιά γύρω απ’ το λαιμό σας, θα ήταν καλό να κάνετε πρώτα λίγη εξάσκηση στο λαιμό του βιομηχάνου που σας απέλυσε. Προτού πάτε στο Υπερπέραν, θα μπορούσατε να κάνετε μια έκπληξη στον επίσκοπο που αφόρισε τη συνείδησή σας, κανονίζοντάς του μία απευθείας συνάντηση με το Μεγάλο του Αφεντικό. Και γιατί να μην παρασύρετε μαζί σας στις ράγες τον μπάτσο που περιμένει δίπλα σας το τρένο ή το μετρό; Θ’ απολέσει επιτέλους την κακή του συνήθεια να φυλακίζει την ελευθερία των άλλων. Χωρίς να θέλουμε να σας προσβάλουμε, δεν έχουμε καταλάβει γιατί τα ανάκτορα της Δικαιοσύνης ή τα Χρηματιστήρια δεν εξάπτουν τη φαντασία των απελπισμένων με τον τρόπο που φαίνεται να την αναστατώνουν τα σχολεία των Ηνωμένων Πολιτειών: πυρ κατά των δικαστών, των χρηματιστικών κερδοσκόπων θα ήτανε συγκινητικό αποχαιρετιστήριο δώρο για τους συντρόφους σας αναξιοπαθούντες.
Φαντάζεστε τι θα συνέβαινε αν μόνο το ένα πέμπτο των ανελαστικών αυτοκτονιών σε κάθε χώρα συσχέτιζαν την τελευταία τους πνοή μ’ εκείνη ενός κακόφημου ανθρώπου της εξουσίας; Χάρη σ’ εσάς –τους αυτόχειρες, που συνήθως υφίσταστε διασυρμό– θα μπορούσαμε να δούμε μια μεγάλη ηθική αφύπνιση. Στα πάνω, όποιος θα κατάφερνε να σας ξεφύγει, θα το σκεφτόταν δυο φορές πριν ρίξει άλλους ανθρώπους στην απόγνωση. Στα κάτω εμείς, οι δειλοί, που δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε μια επανάσταση, μπορεί να βρίσκαμε τη δύναμη να φέρουμε εις πέρας το έργο που ξεκινήσατε τόσο απλόχερα εσείς.
Σας ζητάμε, σας παρακαλούμε, κάντε μας τη χάρη, μεγάλοι απελπισμένοι των πέντε ηπείρων, να δείξετε καρδιά για μια τελευταία φορά. Μην πεθάνετε μες στη μοναξιά και στην άγνοια, δίνοντας μια σαρδόνια κατάληξη σε μία ύπαρξη που έχει ήδη στερηθεί χαράς. Επιλέξτε ένα θεσμικό διάσημο πρόσωπο, και κάντε εις διπλούν το σάλτο αυτό.
Περιοδικό Machete, τ. 2, Απρίλης 2008