Μερικές σκέψεις ενός συντρόφου, στον απόηχο της δίκης των Αλφρέντο και Νίκολα
Θέλω να ακούσω περισσότερα
Στις 30 Οκτώβρη, έγινα μάρτυρας ενός γεγονότος.
Δύο αναρχικοί, ο Αλφρέντο Κοσπίτο και ο Νίκολα Γκάι ανέλαβαν, μέσα σε ένα δικαστήριο στη Γένοβα, την ευθύνη για τον τραυματισμό του Roberto Adinolfi, ο οποίος συνέβη στις 7 Μαίου του 2012.
Αυτός ο άνθρωπος σπονσοράρει και σχεδιάζει εργοστάσια παραγωγής πυρηνικής ενέργειας σε όλον τον κόσμο, για λογαριασμό της Finmeccanica. Έτσι, ο διαβόητος ρόλος του Adinolfi είναι εκείνος της νομιμοποίησης της εμπορικής δραστηριότητας της Finmeccanica (όχι μόνο πυρηνική ενέργεια αλλά και λαθρεμπόρειο όπλων, απάτες, στρατιωτικά προγράμματα κλπ), την οποία μπορώ με ευκολία να συμπεριλάβω στα χειρότερα και πιο σκληρά πρόσωπα του καπιταλισμού.
Η εξαιρετικά αξιοπρεπής στάση των Αλφρέντο και Νίκολα και οι δηλώσεις τους, κατά τη διάρκεια της δίκης, είναι ένα ακόμη κίνητρο (αν ποτέ χρειαζόμασταν κάποιο) για να συνεχίσουμε να βαδίζουμε στο δρόμο της επίθεσης στην κοινωνία, το κράτος και το κεφάλαιο, μέσω της απόλυτα βίαιης, καταστροφικής και ολιστικά απελευθερωτικής άμεσης δράσης.
Εκφράζω την απόλυτη και ενεργή αλληλεγγύη, αγάπη και συνέργια με αυτούς τους δύο αδερφούς μου. Τι άλλο μπορώ να πω;
Θέλω να ακούσω περισσότερους πυροβολισμούς και εκρήξεις.
10, 100, 1000 ένοπλες επιθέσεις!
Ζήτω η Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία/Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο!
Αλληλεγγύη στη ΣΠΦ-FAI/IRF!
Χαιρετίζω τον Gambriel Pompo da Silva και τον Marco Camenisch· αλληλεγγύη σε εκείνους, που αναλαμβάνουν την ευθύνη της επαναστατικής αναρχικής βίας με χαρά, μέσω σχεδίων επίθεσης μέσα και έξω από τις φυλακές.
Ανώνυμος