Χιλή: Παρουσίαση του αναρχικού εκδοτικού εγχειρήματος Sembrando Tormentas (Πουέρτο Μοντ)

\"Sembrando-Tormentas\"

Και οι πυρές μας θα σβήσουν μονάχα σαν το φλόγιστρο του ήλιου εκραγεί μεγαλειωδώς πάνω στη θάλασσα. Κι αν αυτή η μέρα δε δεήσει να ’ρθει, οι πυρές μας θα συνεχίσουν να κροταλίζουν τραγικά μες στη σκοτεινιά της αιώνιας νύχτας.
Ρέντσο Νοβατόρε, «Προς το δημιουργικό τίποτα»

Θεωρούμε ότι εναπόκειται στο κάθε άτομο, κατά μόνας ή από κοινού με τους πολιτικά συγγενείς του, να αναστοχαστεί και να καθορίσει με τι, πώς, μαζί με ποιον και πότε θα παρέμβει στην πραγματικότητα. Έτσι, η έκδοση και διακίνηση έντυπου υλικού ανακύπτει ως ένα μέσο παρέμβασης ενάντια στην εξουσία και στις πρωτοπορίες.

Μέσα από την έκδοση, πειρατεία και διανομή αναρχικού και ριζοσπαστικού έντυπου υλικού (βιβλία, μπροσούρες, φυλλάδια, περιοδικά κ.τ.λ.), το εγχείρημα Sembrando Tormentas («Σπέρνοντας Θύελλες») επιδιώκει να κάνει γνωστές ιδέες, εμπειρίες, μάχες που επικεντρώνονται στην (αυτο)απελευθέρωση του ατόμου, των μη ανθρώπινων ζώων και της γης από κάθε μορφή κυριαρχίας. Δεν είναι ούτε επιθυμεί να γίνει συλλογικότητα ή οργάνωση.

Αυτή η απόπειρα στοχεύει στην πρόκληση, τροφοδότηση, αγκιτάτσια της βούλησης για ανταρσία που πιστεύουμε ότι φέρει εντός του κάθε ον που βρίσκεται σε κατάσταση υποταγής, θέτοντας στη διάθεση του καθενός και της καθεμιάς ένα σύνολο ιδεών, βιωμάτων και αναλύσεων γύρω από την αναρχία και αποζητώντας την αμφισβήτηση, την κριτική, την ένταση, τον προβληματισμό, το διάλογο, την προσωπική ρήξη του εξημερωμένου πολίτη με τις κυρίαρχες αξίες και ιδέες που επιβάλλει η εξουσία και υιοθετεί η κοινωνία, υπέρ της ίδιας μας της απελευθέρωσής τόσο σε υλικό όσο και σε (αντι)ιδεολογικό επίπεδο.

Βάζουμε στην πρέσα διάφορες προοπτικές, οι οποίες μπορεί να είναι αντιφατικές ή ακόμα και αντικρουόμενες μεταξύ τους, μιας και δε θέλουμε να πουλήσουμε φούμαρα σε κανέναν ούτε να προσφέρουμε μια λυτρωτική ιδεολογία για τη «φτωχολογιά», το «θύμα» των κακούργων πολιτικών και καπιταλιστών, αλλά απεναντίας θέλουμε να διεγείρουμε την αυτοζύμωση της ατομικής και αυτόνομης σκέψης.

Αντί να βοηθήσει τ’ άτομα να αυτοχειραφετηθούν, συνεισφέροντας έτσι ώστε να δρουν και να σκέφτονται από μόνα τους, το στρατευμένο μέλος θέλει να τα πείσει πως μονάχα άμα ακολουθήσουν την επαναστατική κατεύθυνση και/ή αναγνωρίσουν την επαναστατική πίστη θα κατορθώσουν τη σωτηρία τους.
Ρικάρδο Φουέγο, «Γιατί είμαι υπέρμαχος της αναρχίας»

Το εγχείρημα αυτό έκδοσης και διανομής αυτοχρηματοδοτείται από την πώληση του έντυπου υλικού. Όμως τμήμα του υλικού αυτού δεν έχει καθορισμένη τιμή, και μπορείς να το αποκτήσεις με ελεύθερη συνεισφορά σου. Αν δεν έχεις χρήματα και θες να πάρεις στα χέρια σου κάποιο έντυπο, μπορείς να δώσεις γι’ αντάλλαγμα κάτι που μπορεί να είναι του ενδιαφέροντός μας ή να μας χρησιμεύει με κάποιον τρόπο. Αν από την άλλη θες να αράξεις και να διαβάσεις επιτόπου ένα κείμενο, δεν τρέχει μία. Τα λεφτά, αυτά καθαυτά, δε μας ενδιαφέρουνε και σιχαινόμαστε να αποτελούν ένα όριο στην ικανοποίηση των αναγκών μας.

Αυτό που κάνουμε δεν είναι ελεύθερο επάγγελμα ή «πολιτικό έργο». Δεν επιδιώκουμε να αποκομίσουμε χρηματικά οφέλη ούτε να αποκτήσουμε ακολούθους/στρατευμένους στην υπηρεσία οποιασδήποτε οργάνωσης. Με τα χρήματα που συγκεντρώνουμε μας ενδιαφέρει να διασφαλίσουμε τη συνέχεια και βελτίωση της ποιότητας του υλικού προς διάθεση απ’ το εκδοτικό μας εγχείρημα, κι ως εκ τούτου, την κυκλοφορία των απελευθερωτικών κι αναρχικών ιδεών στην πόλη όπου ζούμε.

Για να μας βρεις πέρνα από την οδό Αντόνιο Βαράς, στο ύψος του φρικαλέου αγάλματος προς τιμήν των γερμανών αποικιοκρατών, τ’ απογεύματα από τις 16.00 μέχρι τις 19.00, όταν ο καιρός το επιτρέπει. Σκάμε μύτη και σε μερικές συναυλίες ή συντροφικές εκδηλώσεις.

Sembrando Tormentas
Ταπεινό αυτοδιαχειριζόμενο, αντιεμπορευματικό και αναρχικό εκδοτικό και διανεμητικό εγχείρημα

ΥΓ. Θέλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι δε σχετιζόμαστε ούτε μας ενδιαφέρει να σχετιστούμε με φορμαλιστικές οργανώσεις «οριζόντιες», «κάθετες», διαγώνιες, κατακόρυφες, χρώματος κόκκινου, κοκκινόμαυρου, κίτρινου, ροζ ή ιριδίζοντος, ούτε με κανένα άλλο κέντρο μικροεξουσίας, όπου συνεχίζουν να αναπαράγονται οι σχέσεις της κυριαρχίας, όπου υπάρχουν αρχηγοί (τύποις ή ατύπως) και κοπάδια. Όλες αυτές οι οργανώσεις εμφανίζονται ως φορείς μιας επαναστατικής αλήθειας και πασχίζουν επιδεικτικά να κάνουνε την «αφελή» μάζα (όπως βλέπουν τους λοιπούς που δεν ανήκουν στα γκρουπούσκουλά τους) να πιστέψει ότι, αφού αποδεχτεί τα δόγματά τους, ακολουθήσει τις εντολές τους, σηκώσει τις σημαίες τους και λατρέψει τους νεκρούς τους, θα είμαστε όλοι κι όλες μας πιο κοντά σε μια ευτυχή και ελεύθερη ζωή, ή πιο κοντά σ’ έναν κοινωνικό εσμό κι έναν κόσμο «καλύτερο».

Πηγή

Τόμας Μάγερ-Φαλκ: Ισχύον ναζιστικό δίκαιο στη Γερμανία του 2013

25 Σεπτέμβρη 2013

Το 1933 οι Γερμανοί Ναζί θέσπισαν έναν καινούργιο νόμο που ονομάζεται «προληπτική κράτηση» και επιτρέπει στο κράτος να κρατάει άτομα μέσα στις φυλακές μετά το πέρας έκτισης της ποινής τους. Τα δικαστήρια στην Ανατολική Γερμανία απαγόρευσαν αυτόν το νόμο με την αιτιολογία πως πρόκειται για «φασιστικό δίκαιο». Τα δικαστήρια στην καπιταλιστική Δυτική Γερμανία δεν είχανε ποτέ τέτοια προβλήματα με τους ναζιστικούς νόμους, κι έτσι μέχρι σήμερα είναι ακόμα σε ισχύ η προληπτική αυτή κράτηση – από το έτος 1993, τόσο στην ανατολική όσο και στη δυτική Γερμανία.

Είμαι ένας απ’ όσους κι όσες πλήττονται απ’ αυτό το ναζιστικό δίκαιο, διότι πριν από 17 χρόνια το δικαστήριο με καταδίκασε, ως κόκκινο και αναρχικό σκίνχεντ, σε μακροχρόνια ποινή ύστερα από μια ληστεία τράπεζας με σκοπό τη «συγκέντρωση» χρημάτων για την ενίσχυση νόμιμων και παράνομων δραστηριοτήτων. Οι δικαστές πρόσθεσαν το μέτρο της προληπτικής κράτησης στην υπόθεσή μου.

Στις 7 Ιούλη 2013 ολοκλήρωσα την ποινή που μου είχανε επιβάλει. Με είχανε σε πλήρη απομόνωση από το 1996 έως το 2007, και τώρα με βάλανε στην ειδική πτέρυγα προληπτικής κράτησης στη φυλακή του Φράιμπουργκ, μια πόλη στο νοτιοδυτικό άκρο της Γερμανίας, κοντά στα γαλλικά σύνορα.

Είμαστε 55 κρατούμενοι εντός της πτέρυγας προληπτικής κράτησης του Φράιμπουργκ (συνολικά, στη Γερμανία, 500 άνδρες και 3 γυναίκες τελούν υπό προληπτική κράτηση). Όλοι μας είμαστε μακροχρόνια φυλακισμένοι. Ανάμεσά μας υπάρχουνε μερικοί που έχουνε περάσει 40 χρόνια πίσω από τα σίδερα. Ο μόνος λόγος για τον οποίο το κράτος μάς κρατάει έγκλειστους στα μπουντρούμια του είναι ότι οι ιατροδικαστικοί πραγματογνώμονες πιστεύουν πως αποτελούμε απειλή για τη δημόσια ασφάλεια.

Το 2011 το γερμανικό Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο δήλωσε ότι οι συνθήκες διαβίωσης μες στις πτέρυγες προληπτικής κράτησης παραβιάζουνε το Σύνταγμα, κι έδωσε στην κυβέρνηση προθεσμία για την αλλαγή των συνθηκών μέχρι την 31η Μάη 2013.

Τώρα που έχω περάσει πάνω από δυο μήνες σ’ αυτή την πτέρυγα προληπτικής κράτησης μπορώ να πω ότι όλα μοιάζουνε εδώ πέρα με φυλακή, η δική μου αίσθηση είναι ότι παραμένω εντός μιας φυλακής, αυτό το μέρος εξακολουθεί να είναι μια φυλακή. Δεν υπάρχει καμιά ουσιαστική διαφορά με τις κοινές φυλακές.

Έχουμε πληρώσει για ό,τι κι αν κάναμε, και πληρώσαμε υψηλό τίμημα, αλλά η παραμονή στη φυλακή την ώρα που γνωρίζουμε ότι η ποινή έχει παρέλθει προκαλεί ψυχολογικό πατατράκ. Κάθε μέρα οι υπάλληλοι της φυλακής βάζουνε τα δυνατά τους για να τραμπουκίζουνε τους κρατουμένους. Ανάμεσά μας κάποιοι έχουνε μείνει σε πτέρυγες προληπτικής κράτησης 5 χρόνια, 10 χρόνια, 15 χρόνια, και περισσότερο, χωρίς καμιά ρεαλιστική πιθανότητα ν’ αποφυλακιστούνε σύντομα.

Στη δικιά μου περίπτωση, ο ιατροδικαστικός πραγματογνώμονας είπε προς το δικαστήριο ότι έχω μια «ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας», ότι έχω αρνηθεί οποιαδήποτε καταναγκαστική εργασία, πράγμα που έχει αρνητικές επιπτώσεις στην «πρόγνωση», ακριβώς όπως έχει και το γεγονός ότι δε συνεργάζομαι μήτε με την υπηρεσία της φυλακής μήτε με τον ψυχιατρικό πραγματογνώμονα. Ο ίδιος απαξιοί για όλες τις κοινωνικές σχέσεις που έχω, λέγοντας πως οι σχέσεις αυτές είναι άνευ σημασίας γιατί έχω περάσει τα χρονάκια μου στη φυλακή.

Πρώτα θα πρέπει να κάνω μακροχρόνια «θεραπεία», να κόψω τις επαφές με αναρχικά συντρόφια, ενώ οφείλω να τα τακιμιάσω με τη διοίκηση. Για μένα αυτό είναι απαράδεκτο – εκατό τοις εκατό απαράδεκτο. Ναι, είναι σημαντικό να λευτερωθώ, αλλά νομίζω ότι είναι εξίσου σημαντικό το πώς θα λευτερωθώ. Μου είναι δύσκολο το να μην είμαι έξω, στο πλευρό των συντρόφων που μάχονται κάθε μέρα. Είμαι όμως πεπεισμένος ότι θα ήτανε κακό σημάδι αν άρχιζα να γλείφω τον κώλο των μελών της διοίκησης των φυλακών. Δεν υπονοώ καθόλου ότι είμαι μάρτυρας, αυτό που λέω αφορά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την πίστη σε πολιτικά ιδεώδη.

Την πτέρυγα προληπτικής κράτησης εγώ τη λέω «Σπίτι του Θανάτου», επειδή οι περισσότεροι απ’ τους κρατουμένους είναι ηλικιωμένοι και ασθενείς, επειδή δεν υπάρχει καμιά ελπίδα εδώ μέσα, οι άνθρωποι έχουνε κουραστεί και αισθάνονται όμηροι ενός παλιού ναζιστικού νόμου που κρατάει απ’ το 1933. Αυτή είναι η πραγματικότητα της «σύγχρονης» Γερμανίας εν έτει 2013, αυτή είναι η Δημοκρατία της κυρίας Μέρκελ (της Γερμανίδας καγκελαρίου), η οποία είναι γνωστότερη ως η νέα δικτάτορας της Ευρώπης, όπως πιστεύει μπόλικος κόσμος στην Ελλάδα.

Thomas Meyer-Falk
c/o JVA (Sicherungsverwahrungs-Abteilung), Hermann-Herder-Str. 8, D-79104 Freiburg, Deutschland/Γερμανία

Πηγή

Νέα ημερομηνία για Μπάμπη Τσιλιανίδη

Σήμερα και εντελώς κατά τύχη, η δικηγόρος του Μπάμπη Τσιλιανίδη ενημερώθηκε πως η αίτηση για τη διακοπή ποινής που έχει κατατεθεί, θα εκδικαστεί στις 16 Οκτωβρίου Δικαστήρια Θεσσαλονίκης.

ΘΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΝ: ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΜΠΑΜΠΗ ΤΣΙΛΙΑΝΙΔΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ

ΛΥΣΣΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Πηγή

Βρεγμένος αναπτήρας…

Το αίμα του Παύλου Φύσσα δεν θα στεγνώσει ποτέ στις συνειδήσεις πολλών. Με αυτό, όμως, ή, τέλος πάντων, με όσα αποθέματα φρόντισαν να κρατήσουν οι επιτήδειοι στο μπουκαλάκι της κοινωνικής εξαπάτησης, θα γραφτεί το «έπος» της δημοκρατικής επίθεσης στο «φασισμό». Σε κάθε περίπτωση, οι διάφορες πτυχές της κυριαρχίας θα τα βρουν μεταξύ τους, βάζοντας στο περιθώριο το «κακό παιδί» του συστήματος τους. Εκτός και «αν αλλάξει μυαλά»… Ας είναι.

Οι συνταγματικές εκτροπές, το νομικό πραξικόπημα που έλαβε χώρα για την καταστολή των (απαράδεκτων συνωμοτών) Χρυσαυγιτών, ας προβληματίσει αυτούς για τους οποίους θα χρησιμοποιηθεί την επόμενη φορά. Για εμάς, η γενικότερη κρατιστική τεχνοτροπία έχει γίνει ήδη κάτι που το έχουμε αφουγκραστεί, θέλουμε, δεν θέλουμε…. Και μόνο η ύπαρξη μας, και ο λόγος μας, μπορούν να γίνουν η αφορμή για άλλη μια εφαρμογή… Όσο για τις πράξεις; Όταν τελειώνει η καταμέτρηση των ζημιών, αρχίζει η κουβέντα μεταξύ μπάτσων και δικαστικών κύκλων για τη χάραξη της στρατηγικής. Χωρίς τη συνδρομή της Μίνας Καραμήτρου ή της Ιωάννας Μάνδρου, κατά πως φαίνεται… Οκ. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια, αλλά και τα χιόνια στα βουνά…

Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, στο μακρινό και προμνημονιακό 2008, έγινε η αφορμή για το ξέσπασμα μιας συγκλονιστικής για τα ελληνικά «μέτρα» Εξέγερσης, που για όσους την έζησαν live -μαθαίνοντας την τέχνη της καταστροφής, θα τους μείνει για πάντα στις μνήμες, αλλά και στο αποθηκευτήριο των βιωματικών θησαυρών. Τότε, πολλοί σχετικοί και άσχετοι σιγόνταραν, γιατί είχαν τους λόγους τους. Η δολοφονία του Παύλου ήθελε άλλου τύπου διαχείριση, για να μη διαταραχθεί η κοινωνική ευταξία. Αυτοί που είναι προ των πυλών της ανάθεσης, φερειπείν, φυσικά και προτιμούν τις ελεγχόμενες αντιδράσεις που επικεντρώνονται κατά βάση στις θεσμικές ανακοινώσεις και στα τηλεοπτικά πάνελ. Οι άλλοι; Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα του… Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ο καμβάς της εξαθλίωσης, της απαξίωσης των πολιτικών, των μνημονίων, των χαρατσιών, των φόρων, της διάχυτης αγανάκτησης, θα μπορούσε να δώσει στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον σε υπερβάλλοντα ζήλο όψιμο (προς έκπληξη ακόμα και των συναγωνιστών του) μαχαιροχρήστη Ρουπακιά, το χαρακτήρα του πυροκροτητή. Όταν, όμως, οι διάφορες πτυχές της κυρίαρχης ιδεολογίας έχουν εγκολπωθεί για τα καλά στα μυαλά των προβατοποιημένων –έστω και σε σύγχρονη πατενταρισμένη τροφή, όταν οι παραπονούμενοι νοιάζονται, κυρίως, για το αν θα ψηφίσουν Σύριζα ή Χρυσή Αυγή, όταν…, όταν…, ε, τότε είναι που όλα θα λειτουργούν όπως ο βρεγμένος αναπτήρας…

Όσο για τη Χρυσή Αυγή; Το μέλλον θα δείξει… Θα δικαιωθεί ο Μπάμπης Παπαδημητρίου ή ο Χρήστος Παππάς; Ίδωμεν… Το σίγουρο είναι πως η εκλογική πελατεία του νεοναζιστικού εσμού, δεν πρέπει να μείνει ανεκμετάλλευτη… Οι αυτοδυναμίες πέθαναν μαζί με τα ξεφτιλισμένα κοινωνικά συμβόλαια της εποχής της \”ευμάρειας\”…

ΥΓ. Το μόνο συνταγματικό τόξο που θυμόμαστε είναι αυτό που εκτόξευσε στο Σύνταγμα κάποιος «τοξοβόλος»…

ΥΓ1. Αλήθεια, αυτό το ΚΚΕ μόνο απέναντι στους αναρχικούς έχει μάθει να ασκεί «λαϊκή» βία; Απέναντι στους φασίστες, περιμένει και αυτό από τους αστούς να δώσουν «απαντήσεις»;

ΥΓ2. Αφού, μετά τη 12η Φλεβάρη, η κοινωνία «γύρισε σπίτι της», ήρθε η ώρα της πολιτικής διαχείρισης. Το ότι εκτίθονται οι επαγγελματίες της πολιτικής δεν έχει καμία σημασία, αφού πια έχουν πλήρως τα ηνία του «προ» καθορισμού των εξελίξεων. Είτε αυτές είναι σύμφωνες με τις επιθυμίες του αμερικανικοεβραϊκού λόμπι (έτσι δεν είναι Αντώνη και Νικόλα; ), είτε της Γερμανίας, είτε του…. Φαήλου Κρανιδιώτη…, και πάει λέγοντας. Αν και θα μας ενδιέφερε πολύ, και η γνώμη του Νίκου Μπίστη, για να συμπληρώσουμε το παζλ… Για το γνήσιο της υπογραφής, αυτοί που κουβαλάμε πάντα μαζί μας το στιλό της αηδίας για όλους αυτούς -αφεντάδες, υπαλλήλους και δουλάκια (για να θυμηθούμε και λίγο Παναγιώταρο, τις στιγμές της ανακούφισης, γιατί -προς το παρόν- η μπουζού θα είναι για την πρεζού, και όχι για τον ιδιοκτήτη της Φάλαγγας)…

Λέσχη Μηδενιστικής Συνείδησης Rem Gero

Το παραπάνω κείμενο, αποτελεί προδημοσίευση από το τρίτο τεύχος του εντύπου Μηδενιστική Πορεία για τη διάχυση της Φωτιάς και του Χάους, το οποίο θα κυκλοφορήσει σε μία περίπου εβδομάδα.

Κυκλοφόρησε το \”Νέο Αναρχικό Αντάρτικο Πόλης\” στα Ιταλικά

Το βιβλίο \”Το Νέο Αναρχικό Αντάρτικο Πόλης\”, της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μαύρη Διεθνής, είναι πλέον διαθέσιμο και στην ιταλική γλώσσα. Η έκδοση έγινε από τις αναρχικές εκδόσεις Sole Nero. Μπορείτε να κατεβάσετε το PDF, εδώ.

Πηγή

Οκτώβριος

Η χρονολόγηση γίνεται σύμφωνα με την ημερομηνία που δημοσιεύεται η ανάληψη ή γίνεται γνωστή η δράση από τους ιστότοπους αντιπληροφόρησης από τους οποίους αλιεύονται τα κείμενα. Η λίστα καταγράφει τα κείμενα από τα νεότερα στα παλαιότερα.

 

Γαλλία: Μερικά χτυπήματα κόντρα στον εξευγενισμό (Μπεζανσόν)

Τη νύχτα της 26ης προς την 27η Οκτώβρη 2013, πραγματοποιήθηκαν στη Μπεζανσόν μερικές ενέργειες ενάντια στον εξευγενισμό της πόλης. Η βραδιά ξεκίνησε με το σαμποτάρισμα μιας μηχανής κατασκευής του τραμ (περιττεύει να πούμε ότι το ρεζερβουάρ τέθηκε εκτός λειτουργίας), ενώ στη συνέχεια οι φρεσκοβαμμένοι τοίχοι νεόδμητων κτηρίων διακοσμήθηκαν με κάμποσα συνθήματα κόντρα στον εξευγενισμό.

Στην οδό Λουκ Μπρετόν, στο κέντρο της πόλης, την ίδια στιγμή που γινόταν θρύψαλλα το διαφημιστικό πάνελ της εταιρείας JCDecaux στο σταθμό VéloCité (σύστημα αυτόματης μίσθωσης ποδηλάτων που διαχειρίζεται η εν λόγω εταιρεία), πετροβολούνταν επίσης τα γραφεία της μεσιτικής εταιρείας Eiffage, με αποτέλεσμα να ανοίξει μια μεγάλη τρύπα σε μια από τις βιτρίνες (η τζαμαρία δυστυχώς αντικαταστάθηκε γρήγορα). Τα συγκεκριμένα γραφεία της Eiffage καταπιάνονται με την προώθηση των «λοφτ πολυτελείας» του Passages Pasteur. Τα υπό κατασκευή διαμερίσματα για μπουρζουάδες σε λίγο καιρό θα περιβάλλουν το ομώνυμο εμπορικό κέντρο με υπόγειο πάρκινγκ.

Οι πράκτορες του αστικού εξευγενισμού είναι παντού ευάλωτοι, κι ο συρφετός αρχιτεκτόνων, πολεοδόμων και μεσιτών έχει όνομα και διεύθυνση…  Όσον αφορά τα έργα του Passages Pasteur, μπορούμε να αναφέρουμε την αρχιτεκτονική εταιρεία Chapman & Taylor που μοντάρει το εμπορικό κέντρο, και την Laffly-Morel που χτίζει τα διαμερίσματα, και των οποίων τα γραφεία βρίσκονται στη πόλη της Μπεζανσόν…

Γιατί η διαρκής εξέγερση ενάντια σε αυτό τον κόσμο, περνάει από την καταστροφή των υποδομών του…

Ας είμαστε απρόβλεπτοι και ανεξέλεγκτοι!

Πηγή

Γερμανία: Επίθεση στην έδρα της τοπικής εισαγγελίας

Τη νύχτα της 24ης Οκτώβρη 2013 το γραφείο του εισαγγελέα στο Αμβούργο δέχτηκε επίθεση με πέτρες και μπογιά.

Φυγάδες, γυρευτές, δυσαρεστημένοι, καταπιεσμένοι…
Να κάνουμε την εξουσία ν’ ανησυχεί για τα καλά!

Με νόμους, χαρτιά ελέγχουνε ότι πάνε όλα ρολόι,
και στα σύνορα δολοφονούνε καθημερινά!

Ένστολοι στους δρόμους προασπίζουν τη δική τους τάξη.
Πρέπει να ξεσηκωθούμε σήμερα, πριν να είναι αργά!

Πηγή

Γαλλία: Βανδαλισμός γουναράδικου και μαγαζιού πώλησης φουά γκρα (Μπορντώ)

Κατά τη διάρκεια της νύχτας της Τρίτης (22/10), σαμποταρίστηκαν με κόλλα τέσσερα γουναράδικα και ένα μαγαζί πώλησης φουά γκρά στη Μπορντώ (Γαλλία).

Δε θα τους αφήσουμε ποτέ σε ησυχία!

Απελευθέρωση των ζώων, απελευθέρωση του ανθρώπου τώρα!

Πηγή

Ιταλία: Βανδαλισμός καταστήματος ENI (Τορίνο)

Τη νύχτα μεταξύ 22ας και 23ης Οκτώβρη, βανδαλίστηκαν δύο παράθυρα ενός καταστήματος ENI* στο Τορίνο, ως ένδειξη αλλυλεγγύης στους Alfredo και Nicola.

*Εταιρία παραγωγής αυγών σε βιομηχανική κλίμακα

Πηγή

Ισπανία: Βανδαλισμός μνημείου ταυρομαχιών (Amposta)

Τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου, 19 Οκτώβρη, το τεράστιο, μαύρο μνημείο ταυρομαχιών, που βρίσκεται στην Ισπανική πόλη Amposta, βανδαλίστηκε με τρία διαφορετικά χρώματα μπογιάς και γράφτηκαν πάνω του συνθήματα κατά των ταυρομαχιών, όπως “σταματήστε το βασανισμό” κλπ.

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΩΡΑ – ΑΝ ΟΧΙ, ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

ALF-Ισπανία

Πηγή

Iταλία: Σαμποτάζ σε ΑΤΜ της τράπεζας BPM (Ρώμη)

Ένα ΑΤΜ υποκαταστήματος της Λαϊκής Τράπεζας του Μιλάνου (BPM) τέθηκε εκτός λειτουργίας σε αλληλεγγύη στους διωκόμενους και συλληφθέντες της εξέγερσης της 15ης Οκτώβρη 2011 στη Ρώμη.

Αλληλέγγυοι και συνωμότες

Ας επιτεθούμε εναντίον του Κεφαλαίου παντού!

Πηγή

Καναδάς: Επιδρομή σε εκτροφείο μινκ (Abbotsford)

Κατά τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης 2 Οκτωβρίου, το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων εισέβαλε σε ένα εκτροφείο μινκ, κοντά στους δρόμους Lefeuvre και Downes, στο Abbotsford , περίπου μία ώρα από το Vancouver. Ολόκληρη η περίφραξη στο πίσω μέρος του αγροκτήματος κόπηκε, πριν ανοιχτούν πάνω από 800 κλουβιά για να δώσουν στα μινκ μια ευκαιρία να δραπετεύσουν προς την ελευθερία.

Το γύρω οικοσύστημα ήταν ιδανικός βιότοπος για τα μινκ , βαλτότοποι και πυκνό δάσος, όπου τα ζώα έκαναν μια γρήγορη απόδραση.

Σε αντίθεση με την πεποίθηση που υπάρχει, η καναδική βιομηχανία μινκ είναι κάθε άλλο παρά ανθρώπινη. Τα κλουβιά, στα οποία ήταν κλειδωμένα τα μινκ, ήταν γεμάτα περιττώματα και ως επί το πλείστον, κλεισμένα από τη σκουριά. Τα μινκ, που έμεναν μαζί σε κλουβιά, είχαν τσακωθεί και πολλά από τα ζώα είχαν σοβαρές πληγές. Μερικά κλουβιά είχαν νεκρά ζώα, ξεκάθαρα παρατημένα για εβδομάδες .

Ένας μύθος, που κυκλοφόρησε από τη βιομηχανία μινκ, ισχυρίζεται ότι δε μπορούν να επιβιώσουν στην άγρια φύση, μόλις ελευθερωθούν, αλλά αυτό αποδείχτηκε ότι είναι μόνο ένας μύθος, όταν ένας βιολόγος άγριας ζωής από τη Βρετανική Κολομβία δήλωσε πως κανείς δε μπορεί να του πει ότι δε μπορούν να επιβιώσουν στην άγρια φύση. Αυτό ήταν ένα απευθείας απόσπασμα από ένα άρθρο στη Vancouver Sun, που δημοσιεύθηκε αμέσως μετά την απελευθέρωση.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τους λίγους γενναίους, που έχουν αναλάβει άμεση δράση, για να απελευθερώσουν μινκ σε όλες τις Η.Π.Α. και τον Καναδά, αυτόν το χρόνο. Αφήστε το να συνεχιστεί. Η εποχή του γδαρσίματος απέχει ακόμα εβδομάδες και η ώρα για να αδειάσουμε τα κλουβιά είναι τώρα. Το σπίτι του εκτροφέα, στο οποίο εισβάλαμε, απείχε μόλις 50 μέτρα από τις αποθήκες. Μην αφήνετε την κοντινή απόσταση του σπιτιού να σας αποτρέψει από το να απελευθερώνετε ζώα. Το χρειάζονται τώρα περισσότερο από ποτέ.

Όσοι λένε ότι το κίνημα της απελευθέρωσης των ζώων έχει πεθάνει, ας το ξανασκεφτούν. Πώς μπορεί η απελευθέρωση των ζώων να είναι νεκρή , αν το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων είναι για πάντα;

Δεν μπορείτε να σκοτώσετε μια ιδέα και δεν πρόκειται να μας κυριεύσει ο φόβος.

Μέχρι κάθε κλουβί να είναι άδειο,

Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων

Πηγή

Η.Π.Α: Βανδαλισμός επαγγελματικών αυτοκινήτων, εταιρείας γαλακτοκομικών (Πόρτλαντ)

Συνεχίζοντας το βηματισμό άμεσης δράσης, που στοχεύει σπισιστικές εταιρίες στο Πόρτλαντ, σκάσαμε πολλά λάστιχα των εταιρικών βαν της Sunshine Dairy Foods, που βρίσκεται στον αριθμό 801 ΝΕ, της 21ηςλεωφόρου. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα για το κύμα παράνομων δράσεων στο Πόρτλαντ. Συνεχίστε τον αγώνα.

FAI- Όρεγκον

Μέχρι την καταστροφή κάθε ανθρώπινης και μη-ανθρώπινης φυλακής.

Πηγή

Ιταλία: Απελευθέρωση 407 ινδικών χοιριδίων (Νοβάρα)

Με αυτήν την προκήρυξη, αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την απελευθέρωση 407 ινδικών χοιριδίων από τη φάρμα εκτροφής “Bettinardi”, που βρίσκεται στην οδό Cascinini, στην πόλη Alzate di Momo, της επαρχίας Novara, η οποία έλαβε χώρα στις 5 Σεπτέμβρη του 2013.

Εδώ και παραπάνω από δέκα χρόνια, αυτή η φάρμα εκτροφής ινδικών χοιριδίων και κουνελιών, που ανήκει στον Giuseppe Bettinardi, προμηθεύει τη βιομηχανία ζωοτομίας σε καθεστώς πλήρους ανωνυμίας.

Δε μας εκπλήσει το γεγονός πως μετά την απελευθέρωση, τα ΜΜΕ προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν την αλήθεια σχετικά με αυτές τις εγκαταστάσεις, ονομάζοντάς τες “φάρμα εκτροφής κατοικιδίων”. Δυστυχώς για τον Bettinardi, έχουμε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για να αποκαλύψουμε επιτέλους τη σχέση του με τα πειράματα στα ζώα.

Ο Bettinardi εκτρέφει κουνέλια (κυρίως λευκά Νέας Ζηλανδίας) και ινδικά χοιρίδια “Dunkin Hurtley”, μια ράτσα που χρησιμοποιείται αποκλειστικά για ερευνητικούς σκοπούς.

Καταφέραμε να συγκεντρώσουμε πληροφορίες για αμέτρητα “βασικής έρευνας” πειράματα, σε διαφορετικά ιταλικά πανεπιστήμια και ξέρουμε σίγουρα πως αυτή η φάρμα προμηθεύει τα πανεπιστήμια του Μιλάνου και της Πάβιας.

Γνωρίζουμε για πειράματα, που ινδικά χοιρίδια, που έχουν εκτραφεί από τον Bertinardi, σκοτώθηκαν απλά για να αφαιρεθούν κομμάτια μυών από τα στομάχια τους, με σκοπό να διεγερθούν μέσω ηλεκτρισμού, ώστε να εξακριβωθεί αν το φάρμακο “Levosulpiride” έχει ή όχι προκινητικά αποτελέσματα (δηλαδή, αν ένα φάρμακο μπορεί να ενεργοποιήσει την κινητική εντερική λειτουργία).

Κατά τη διάρκεια δύο άλλων πειραμάτων, ανοίχτηκε ο θώρακας σαράντα κουνελιών, που προήλθαν από αυτή τη φάρμα, τοποθετήθηκε μέσα μια κάνουλα, ενώ τα ζώα ήταν ζωντανά και είχαν τις αισθήσεις τους και ένα ειδικό διάλυμα εγχύθηκε στους πνέυμονές τους. Στο τέλος, τα ζώα σκοτώθηκαν, ώστε να παρθούν υγρά δείγματα από τους πνέυμονές τους, κατά τη διάρκεια μιας έρευνας για τη λειτουργία αυτού του οργάνου.

Κατά τη διάρκεια δύο άλλων πειραμάτων, αυτή τη φορά πριν από λίγους μήνες, 38 και 22 κουνέλια, που είχαν εκτραφεί σε αυτήν τη φάρμα, σκοτώθηκαν μέσω αφαίμαξης (πράγμα που σημαίνει πως τους έκοψαν το λαιμό και τα άφησαν να πεθάνουν από αιμορραγία), ώστε να μπορέσουν οι ζωοτόμοι να αφαιρέσουν το θώρακα και τους πνεύμονές τους, κατά τη διάρκεια ενός πειράματος πάνω στη λίπανση του αναπνευστικού συστήματος.

Αυτά είναι απλά μερικά παραδείγματα πειραμάτων, που αυτή η φάρμα κατέστησε εφικτά με το να προμηθεύει τόσα χρόνια τα εργαστήρια.

Αν και το μεγαλύτερο κομμάτι του κινήματος -και γενικά οι περισσότεροι- επικεντρώνονται κυρίως σε άλλα ζώα, που χρησιμοποιούνται στην έρευνα (όπως σκυλιά ή μαϊμούδες), τα μικρότερα είδη είναι ακόμα τα πιο συνηθισμένα στη ζωοτομία. Μόνο στην Ιταλία, 13870 ινδικά χοιρίδια χρησιμοποιούνται κατά μέσο όρο στα εργαστήρια κάθε χρόνο, ενώ ο μέσος όρος για τους σκύλους είναι 950. Η αντίδραση είναι συνήθως σφοδρότερη, όταν μιλάμε για σκύλους, μάλλον επειδή οι άνθρωποι συνδέονται πιο εύκολα με αυτά τα ζώα και τα αισθάνονται πιο οικεία. Άλλα, τα άτομα, που βασανίζονται και πεθαίνουν μέσα στα ερευνητικά εργαστήρια, είναι πολύ περισσότερα και ο αγώνας μας στοχεύει στην απελευθέρωση όλων.

Η ζωοτομία, στα πλαίσια ενός καπιταλιστικού και παγκοσμιοποιημένου συστήματος, όπως το δικό μας, αντιπροσωπεύει έναν από τους πιο επικερδείς τομείς της εκμετάλλευσης των ζώων, για λογαριασμό μιας εκ των ισχυρότερων βιομηχανιών του κόσμου, της χημικής και φαρμακευτικής βιομηχανίας. Η τυφλή πίστη στην επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο, που πρωθείται από ερευνητές και τις πολυεθνικές, είναι η απόλυτη έκφραση της καπιταλιστικής και ανθρωποκεντρικής νοοτροπίας.

Το ιδεολόγημα, που μας παρουσιάζεται ως η ασταμάτητη πορεία της ανθρωπότητας προς μια υποτιθέμενη καλυτέρευση των συνθηκών ζωής μας, χρησιμοποιείται ως δικαιολόγηση της κυριαρχίας πάνω στη φύση, του βασανισμού και της θανάτωσης αμέτρητων μη-ανθρώπινων ζώων, αλλά, επίσης, και της χρήσης ανθρώπινων όντων ως πειραματόζωα σε φτωζότερες χώρες, μέσα στις φυλακές και τα ψυχιατρεία.

Η φάρμα Bettinardi αποτελείται από δύο κύριες αίθουσες, που συνδέονται μεταξύ τους και σχηματίζουν ένα κτίριο, που χωρίζεται σε διαφορετικά κομμάτια, κάποια για τα κουνέλια και ένα για τα ινδικά χοιρίδια. Όλα τα κουνέλια, που βρίσκονται φυλακισμένα σε αυτήν τη φάρμα, κρατούνται σε στενά, άδεια κελιά, όπου δε μπορούν να σταθούν, να γυρίσουν ή να κάνουν οποιαδήποτε κίνηση.

Τα περισσότερα ινδικά χοιρίδια κρατούνται σε ξύλινα κουτιά, σε μεγάλες ομάδες, ενώ μικρότεροι αριθμοί ζώων κρατούνται σε πλαστικά κελιά, σε ομάδες των τριών ή των πέντε.

Σε κανέναν από τους χώρους δε μπορούν να βρουν τα ζώα κάποιο καταφύγιο, ακόμα και αν για αυτά είναι μεγάλης σημασίας κάτι τέτοιο και εξαναγκάζονται να εκτίθενται συνεχώς σε μια τεράστια πηγή άγχους.

Κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης, βρήκαμε ενδείξεις πως έιχαν πραγματοποιηθεί χειρουργικές επεμβάσεις στα ζώα, όσο ήταν ήδη στη φάρμα. Πολλά ινδικά χοιρίδια έχουν ουλές ή πληγές σε αρκετά μέρη του σώματος. Αυτά τα ζώα κρατούνταν σε ξεχωριστό χώρο του δωματίου μαζί με άλλα, που είχαν ξυρισμένες περιοχές της πλάτης και σήμανση στη γούνα τους.

Επιλέξαμε να περιγράψουμε αυτές τις συνθήκες για να αποκαλύψουμε τον τρόμο αυτής, όπως και κάθε άλλης, φάρμας εκτροφής, αλλά δε μας αφορά το μέγεθος των κλουβιών, καθώς στοχεύουμε στην καταστροφή τους.

Το σπίτι του ιδιοκτήτη είναι μια μεγάλη αγροικία, που βρίσκεται μόλις λίγα μέτρα μακριά από τα υπόστεγα. Γύρω υπάρχουν και άλλα σπίτια και χωράφια, μέσω των οποίων προσεγγίσαμε τη φάρμα. Τα χόρτα αγγίζουν τα πόδια μας, καθώς ο ένας πίσω από τον άλλον βαδίζουμε σε άγραφα μονοπάτια. Καμιά έξοδος διαφυγής δεν έχει σχεδιαστεί για τα ζώα, αλλά απόψε θα ανοίξουμε ένα καινούριο κενό: τα παράθυρα θα γίνουν πόρτες, τα χωράφια δρόμοι προς την ελευθερία. Θα δώσουμε φρέσκο αέρα στα όνειρά μας και στα ζώα, που ακόμα δεν ξέρουν τι είναι αυτό.

Πόσα θα είναι; Θα μπορέσουμε να πάρουμε πολλά; Θα φοβηθούν;

Φοβόμαστε, δεν είμαστε ψυχρόαιμοι ήρωες με ατρόμητη καρδιά. Αμφιβολίες και λάθη είναι παρόντα, αλλά η οργή είναι πολύ μεγάλη και το μίσος πολύ δυνατό. Τίποτα δε μπορεί να πάρει μακριά τη θέληση για δράση, ώστε να γίνουν οι εχθροί αυτοί που θα φοβούνται.

Καθώς πλησιάζουμε τη φάρμα, βλέπουμε ένα αστέρι να πέφτει και κάνουμε για τώρα μια μόνο ευχή: να γυρίσουμε ασφαλείς και με πολλά μουσούδια γύρω μας.

Ο τσιλιαδόρος παίρνει τη θέση του, για να τσεκάρει τις κινήσεις μέσα στο σπίτι και κατά τη διάρκεια της δράσης, προσπαθούμε να ελαχιστοποιήσουμε το θόρυβο, ενώ μέσα στο σπίτι κάποιος αναβοσβήνει φώτα, χαζεύει μια οθόνη, ανυποψίαστος για το τι συμβαίνει λίγα μέτρα μακριά του.

Ο ήχος των κινήσεών μας και τα σφυρίγματα των ινδικών χοιριδίων καλύπτονταν από το σύστημα εξαερισμού και, που και που, από τα γαβγίσματα του σκύλου του ιδιοκτήτη ή των γειτόνων και τον ήχο ενός τραίνου, που περνούσε.

Αφαιρέσαμε τη σίτα από ένα παράθυρο του πίσω μέρους του παραπήγματος, στην αντίθετη πλευρά του σπιτιού, το οποίο εντοπίσαμε κατά την προπαρασκευή της ενέργειας. Το παράθυρο είναι ψηλότερο από δύο μέτρα, οπότε τοποθετήσαμε δύο σκαλιά, ένα έξω και ένα μέσα στο δωμάτιο, όπου κρατούνται φυλακισμένα εκατοντάδες ινδικά χοιρίδια.

Μόλις μπήκαμε, εγκλιματιστήκαμε στο χώρο και αρχίσαμε αμέσως να γεμίζουμε τα κιβώτια, που θα χρησιμοποιούσαμε για τη μεταφορά των ζώων.

Τη νύχτα πριν από τη δράση, η ομάδα μας συζήτησε για πολλή ώρα την πιθανότητα να απελευθερώσουμε και μερικά κουνέλια, αλλά, για πρακτικούς λόγους, έπρεπε να πάρουμε μια πολύ δύσκολη απόφαση. Στην πραγματικότητα, λόγω των στενών διαστάσεων του παραθύρου, μέσω του οποίου πήραμε τα ζώα, αλλά και των ειδικών συνθηκών, κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα η δράση, επιλέξαμε να απομακρύνουμε όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα και αυτό σήμαινε, για προφανείς λόγους χρόνου, χώρου και βάρους, ότι έπρεπε να επικεντρωθούμε στα ινδικά χοιρίδια, καταφέρνοντας να αδειάσουμε σχεδόν όλο το υπόστεγο.

Λυπούμαστε πραγματικά που δεν μπορούσαμε να τα απελευθερώσουμε όλα. Αυτά, που ήρθαν μαζί μας, βρίσκονται τώρα σε ασφαλή σπίτια με όλες τις απαραίτητες φροντίδες, έχοντας όλο το χρόνο να ξεχάσουν τη φάρμα και δεν πρόκειται να γνωρίσουν τα παγωμένα χέρια του ζωοτόμου.

Πριν φύγουμε, αφήσαμε ένα μύνημα για τον Bettinardi, γραμμένο στους εσωτερικούς τοίχους του σχεδόν άδειου υποστέγου: «Ο εφιάλτης τους τελείωσε, ο δικός σου τώρα αρχίζει», υπογεγραμμένο ως ALF και με ένα αλφάδι.

Και τώρα, ας τρέξουμε μακριά από εδώ πριν την αυγή! Τρέχουμε, αλλά αργά γιατί 407 ινδικά χοιρίδια είναι αρκετά βαριά!

Μόλις είμαστε ασφαλείς, κοιταζόμαστε στα μάτια, γύρω μας πάνω από 1000 μάτια και καμιά αμφιβολία: το ALF νίκησε ξανά.

Αυτή η απελευθέρωση, όπως και κάθε άμεση δράση, δημιουργεί ρωγμές ελευθερίας, που το σύστημα δε μπορεί να κλείσει, πηγαίνοντας κατευθείαν στο στόχο. Η άμεση δράση είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο, αλλά όχι μόνο αυτό, τη θεωρούμε πολιτική δράση, καθώς εμπεριέχει την κριτική μας στην εκμετάλλευση και τη θέλησή μας να αντισταθούμε.

Τα σαμποτάζ, οι επιθέσεις και οι απελευθερώσεις είναι εκτός της θλιβερής δυναμικής του «λεγκαλιστικού ακτιβισμού», μας δείχνουν τις ανατρεπτικές δυνατότητες των ονείρων μας και το τι μπορούμε να κάνουμε, αν παίξουμε το κεφάλι μας.

Δύναμη και αλληλεγγύη σε εκείνους, που στον αγώνα τους για την απελευθέρωση των ζώων και της γης, χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν την κρατική καταστολή και αντιστέκονται ακόμα.

Αυτή η απελευθέρωση είναι αφιερωμένη σε εσάς και σε εκείνους, που με τη συνέργεια του μαύρου φεγγαριού, συνωμοτούν, κινούνται στη σιωπή, για να καταστρέψουν οργισμένοι την ηρεμία των εκμεταλλευτών και ανοίγουν με αγάπη τα κλουβιά.

Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων

ΥΓ1: Με την αύξηση των ανθρώπων, που ενδιαφέρονται για τo «θέμα των ζώων» στην Ιταλία, έχουμε δει την ανάπτυξη κάποιων ανησυχητικών φαινομένων, για τα οποία θεωρούμε πως πρέπει να συζητήσουμε εδώ.

Πρώτα από όλα, θέλουμε να δηλώσουμε την απέχθειά μας για την προσπάθεια δεξιών ομάδων και ατόμων να καταχραστούν «το σκοπό της απελευθέρωσης των ζώων», προσπαθώντας να γίνουν εκπρόσωποί του, στην Ιταλία και το εξωτερικό.

Οι φασίστες πάντα προσπαθούσαν να κλέψουν και να χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους αρκετούς κοινωνικούς και απελευθερωτικούς αγώνες, διαστρεβλώνοντάς τους και αδειάζοντάς τους από το περιεχόμενό τους, προσπαθώντας να προσελκύσουν ακολούθους και να βρουν χώρους σε περιβάλλοντα, που είναι ιστορικά ενάντια στις ιδέες τους, οι οποίες βασίζονται στην εξουσία και το μίσος για το «διαφορετικό».

Είναι καθήκον οποιουδήποτε νοιάζεται πραγματικά για τον αγώνα για την απελευθέρωση των ζώων να αντισταθεί με λέξεις και κυρίως, με πράξεις και αποφασιστικότητα ενάντια σε κάθε είδους φασισμό.

Δε νιώθουμε τίποτα άλλο παρά μίσος και αηδία για «φιλόζωους» παπάδες, ναζίδες, που ντύνονται αναρχικοί και εκείνους, που χρησιμοποιούν το όνομα του ALF, διαστρεβλώνοντας την αλήθεια για την ιστορία του και τις αντιφασιστικές του ρίζες.

ΥΓ2:Ένα ακόμα θέμα είναι ο αυξανόμενος αριθμός ιστοσελίδων και προφίλ σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που μπερδεύουν το περιεχόμενο του αγώνα απελευθέρωσης των ζώων και τη θεωρία, που βρίσκεται στη βάση της άμεσης δράσης, μέσω μιας γελοίας αναπαράστασης του ALF ως ένα «μασκοφόρο ηρωικό κομμάντο».

Την προσοχή μας τράβηξαν κυρίως δύο τέτοιες πλατφόρμες: η ιστοσελίδα fronteliberazioneanimale.weebly.com και το προφίλ τους στο facebook “ALF – Fronte Liberazione Animale Italia”. Αυτοί οι άνθρωποι έφτασαν μέχρι το σημείο να ζητάνε λεφτά για υποθετικές καμπάνιες υποστήριξης φυλακισμένων, αλλά ούτε ένα cent δεν έφτασε ποτέ στις φυλακές.

Το «γραφείο τύπου» τους είναι μια απάτη και έπιασαν πάτο, όταν διέσπειραν ψεύτικες πληροφορίες για υποτιθέμενο κρατούμενο, με μόνο στόχο να συγκεντρώσουν περισσότερες δωρεές.

Για εμάς, δεν είστε τίποτα περισσότερο από εχθροί: δεν έχετε καμιά διαφορά με τους ρουφιάνους και εκείνους που κακοποιούν τα ζώα και αξίζετε την ίδια αντιμετώπιση. Μη δημοσιεύσετε ή μοιράσετε αυτήν την προκήρυξη· δεν είστε κομμάτι αυτού του αγώνα.

Πηγή

Σχέδιο Φοίνικας, πράξη έβδομη: Εμπρησμός πριονιστηρίου ξυλείας, σε κυνηγετικό θέρετρο (Ρωσία, Bryansk) – Κάποιες σκέψεις πάνω στα πρόσφατα θέματα της FAI

Στις 2 Οκτωβρίου του 2013, τοποθετήθηκαν δύο εκρηκτικοί μηχανισμοί, αποτελούμενοι από 1,5 λίτρο βενζίνης ο καθένας, στο πριονιστήριο ξυλείας, που βρίσκεται στο κυνηγετικό θέρετρο κάτω από το Bryansk (δυτική Ρωσία). Οι γλώσσες της φωτιάς σηκώθηκαν, γλύφωντας τα κουρέλια, που είχαν αφεθεί από άτυχους ξυλοκόπους στην περιοχή. Ένας κοντινός λόφος προσέφερε το τέλειο σημείο, για να απολαύσουμε τη νυχτερινή σκηνή: πυκνός καπνός άρχισε γρήγορα να μαζεύεται κάτω από τη στέγη και να τυλίγει τις εγκαταστάσεις με έναν ομιχλώδη τρόπο.

Αυτή η δράση πρέπει να θεωρηθεί ως η συνεισφορά μας στο σχέδιο Φοίνικας (πράξη έβδομη), ένα σχέδιο για την αναβίωση των ενεργειών άμεσης δράσης και της αναρχικής αντίστασης, μετά το κατασταλτικό κύμα του 2010-2012. Στηρίζουμε με όλη μας την καρδιά τους φίλους μας των μοσχοβίτικων πυρήνων της ΣΠΦ και του ELF, όταν μιλάνε για την αναγκαιότητα του να ξαναρχίσουμε και να πλατύνουμε τις επιθέσεις μας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.

Κάποιες σκέψεις πάνω στην πρόσφατη κριτική των ανώνυμων συντρόφων από την Αργεντινή, χωρίς δεύτερες σκέψεις, που θα μας έκαναν αυτοαναφορικούς και χωρίς να γράφουμε ψευτοπαλικαρισμούς:

Οι εσωτερικές διαφωνίες δεν είναι πάντα καλό να δημοσιοποιούνται στα αγγλικά ή σε διεθνείς ιστοσελίδες. Άλλωστε, θεωρούμε πως μια σειρά επιθέσεων σε παρόμοιους στόχους μπορεί να δημιουργήσει συζητήσεις εντός της αναρχικής κοινότητας, τουλάχιστον σε τοπικό επίπεδο (μπορούμε να αναφέρουμε την αντιμπατσική καμπάνια του 2008-2011, τα δάση Khimki και Butovsky, τις πρόσφατες διαμαρτυρίες ενάντια στα σχέδια εξόρυξης στο Voronezh). Κάποιες φορές, το πράγμα πάει πέρα από τις συζητήσεις.

Επίσης, συμφωνούμε πως είναι πολύ δύσκολο να συντονίσουμε συγχρονισμένα χτυπήματα σε παρόμοιους στόχους, σε διεθνές επίπεδο (όπως φάρμες εκτροφής γουνοφόρων ζώων, τη βιομηχανία ξυλείας, τους μπάτσους, τις φυλακές, στρατιωτικούς στόχους, τη βιομηχανία, τις τράπεζες, πετρελαϊκές εγκαταστάσεις κλπ.), καθώς αυτό παίρνει περισσότερο χρόνο και καθώς επικοινωνούμε σε ένα λίγο-πολύ δημόσιο επίπεδο. Έτσι, ο εχθρός μας μπορεί να μας νικήσει. Είναι ένα θέμα συζήτησης το αν θα πρέπει να ρισκάρουμε την ελευθερία μας κατά τη διάρκεια της επόμενης ενέργειας, για μια πιθανότητα να δούμε μια προκήρυξη για μια παρόμοια δράση, έξι μήνες αργότερα, κάπου αλλού. Άλλωστε, δε μπορεί κάποιος να πει πως δεν συντονιζόμαστε μέχρι ενός σημείου: προσέξτε τη σειρά επιθέσεων σε γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και σε εγκαταστάσεις παραγωγής της, στη Λευκορωσία, στον Καναδά και στην Ινδονησία, τις ενέργειες εναντίον τραπεζικών ιδρυμάτων στη Μεγάλη Βρετανία, στη Ρωσία, στη Γερμανία, στην Ιταλία και στην Ελλάδα και τις πολυάριθμες συντονισμένες απεργίες πείνας φυλακισμένων συντρόφων, σε όλον τον πλανήτη.

Για τη δική μας συλλογικότητα, ολόκληρη η FAI/IRF είναι πιο σημαντική, γιατί μας δίνει την αίσθηση πως είμαστε κομμάτι μιας ευρύτερης κοινότητας. Στο παρελθόν, αυτό ήταν αποκλειστικό πεδίο των «αναρχοκοινωνιστικών οργανώσεων». Τώρα, αναρχικοί άλλων τάσεων μπορούν να νιώσουν συντροφικότητα και στήριξη σε όλον τον κόσμο. Μέχρι πριν από αρκετά χρόνια, στη δική μας χώρα, αν ήθελες να έρθεις σε επαφή με αναρχικούς θα έπρεπε να υποφέρεις μέσω των καθιερωμένων γνωστών αναρχικών οργανώσεων. Και αν γινόταν καμιά στραβή, θα ήταν οι πρώτοι, που θα άρχιζαν να μουρμουρίζουν για προβοκάτορες των μπάτσων και τα συναφή. Τώρα, άνθρωποι που νιώθουν το ίδιο, που τείνουν προς την εξέγερση και προς δράσεις, που δεν είναι λιγότερο δόκιμες από την αναρχική θεωρία, μπορούν να συνδέονται εκτός του πασιφιστικού και ρεφορμιστικού αναρχικού πλαισίου. Και αν διαβάζουμε για εκατοντάδες καμένα αυτοκίνητα σε ένα μέρος του κόσμου, για τράπεζες, που τυλίγονται στις φλόγες, σε ένα άλλο και για σαμποτάζ σε κατασκευαστικά οχήματα κάπου αλλού, ακόμα καλύτερα. Ένα σύντομο ταξίδι στη μνήμη: Θυμηθείτε τις θερμές συζητήσεις για το ακρώνυμο της FAI λίγο παλιότερα (ή τις αρχικές συζητήσεις για την επιδοκιμασία/αποκήρυξη της FAI). Θεωρούμε πως είναι επιτυχία κάθε ομάδας της FAI το γεγονός πως τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Αντιλαμβανόμαστε πως η ανησυχία σας έχει να κάνει με την έλλειψη συντονισμού στις επιθέσεις μας, αλλά έχουμε ένα άλλο θέμα, που πρέπει επίσης να συζητήσουμε: το σχηματισμό νέων ομάδων, τη διάχυση των πληροφοριών, τα αντίμετρα ενάντια στην καταστολή. Αν κάποιος θέλει να συντονίσει πιο προσεκτικά τις επιθέσεις του, πρέπει απλά να διαβάζει καλύτερα τις προκηρύξεις των άλλων. Αλλά, θεωρούμε πως το ζήτημα, με το οποίο πρέπει να ασχοληθούμε άμεσα, είναι η μάχη ενάντια στην τρέχουσα καταστολή εναντίον των ομάδων άμεσης δράσης, παγκοσμίως.

 ELF/FAI, Κομμάντο Νέστωρ Μάχνο

Πηγή

Για την επίθεση στο δίκτυο ηλεκτροδότησης στα σύνορα ΗΠΑ-Καναδά

Μια σημαντική γραμμή ηλεκτροδότησης έγινε στόχος σαμποτάζ. Αυτό συνέβη πριν από ένα μήνα περίπου (το συγκεκριμένο κείμενο γράφτηκε στις 3 Οκτωβρίου 2013), κατά τη διάρκεια μιας ευχάριστης βραδιάς στην εξοχή, κάπου στον ανατολικό Καναδά, την ώρα που όλοι οι άνετοι σκλάβοι τόσο χαρούμενα προετοίμαζαν τα παιδιά τους, για να επιστρέψουν σε ένα νέο επίπεδο πλύσης εγκεφάλου και κοινωνιστικής προσαρμογής της συμπεριφοράς, με μπάτσους να καιροφυλακτούν στο σχολείο, ώστε να τα προετοιμάσουν για τον κόσμο-φυλακή.

Βρίσκοντας κίνητρο στην απελπισία και την απομόνωση αυτού του κοινωνικού εφιάλτη, ξεκίνησα αυτήν τη νυχτερινή απόδραση, για να πραγματοποιήσω μια πράξη σαμποτάζ, με στόχο μια γραμμή μεταφοράς ρεύματος υψηλής τάσης (High Voltage Direct Current -HVDC), ξεβιδώνοντας διάφορα παξιμάδια σε δύο από τους τέσσερις πυλώνες αυτών των ατσάλινων γολιάθ της τεχνολογικής υποδούλωσης, που μεταφέρουν ρεύμα στα σύνορα, χρησιμοποιώντας μόνο ένα μεγάλο κλειδί και έναν ελαφρύ μεταλλικό σωλήνα, ο οποίος ταίριαζε στη λαβή του, για επιπλέον δύναμη. Αν και θα απολάμβανα πολύ την ομαδική δουλειά μαζί με άλλους εξεγερμένους, δεν είχα ούτε τον χρόνο ούτε την ενέργεια για να τους παρακινήσω σε δράση. Αλλά, να είστε σίγουροι ότι τα κατάφερα κι έτσι, με πολύ ιδρώτα και τελικά, δεν ήταν και σπουδαία υπόθεση. Έτσι, λένε, είναι εύκολο να επιτεθείς. Το να μπεις και να βγεις από εκεί μέσα είναι πάντα πιο δύσκολο.

Το έκανα αυτό για τον Jerry Koch, τη Marie Mason, τον Maddy Pfeiffer, καθώς και για εκατομμύρια άλλους, λιγότερο γνωστούς, που σαπίζουν στα τσιμεντένια κελιά ενός σκληροπυρηνικού ληστρικού καπιταλισμού, που βασιλεύει πάνω από τις ΗΠΑ και τη Δύση γενικότερα. Θέλω να καταστρέψω αυτό το γαμημένο σύστημα του εταιρικού χοιροστασίου και σκέφτηκα ότι το να ρίξεις κάτω κυριολεκτικά την ραχοκοκαλιά του συστήματός τους, ένα μπουλόνι κάθε φορά, φαίνεται σαν μια ευνοϊκή τακτική.

Το έκανα, επίσης, από βαθιά κοχλάζουσα οργή εναντίον των γουρουνιών νεοναζί της RCMP*, επειδή συνέλαβαν και έθεσαν υπό κράτηση πολλές οικογένειες ρομά τα τελευταία 1-2 χρόνια και όλα αυτά χάρη στους πολίτες-ρουφιάνους και σε αυτά τα χοντρά άσχημα σκουλήκια, που κάθονται, μαλακίζονται, λένε ψέματα και συκοφαντούν από την κορυφή των γυάλινων πύργων των ΜΜΕ της αστυνομίας, αυτούς τους υποκριτές, που ξερνάνε μαζικά και επαινούν και στηρίζουν ενεργητικά την αστυνομική καταστολή. Τα μεγάλα σε μήκος αμερικανοκαναδικά σύνορα, ειδικά έτσι όπως είναι «κλειδωμένα» πια με κάθε είδους επιτήρηση και ελέγχους, αποτελούν απόδειξη του πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν οι δεσπότες του κράτους, προκειμένου να επιβάλουν τις αμιγώς αφηρημένες εννοιολογικά, σχιζοφρενικές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους «μικρούς ανθρώπους», ενώ παράλληλα να διατηρούν όλες τις ελευθερίες για την υψηλή κυβερνώσα καπιταλιστική κάστα, η οποία εξαγοράζει ολόκληρες χώρες με τεράστια δάνεια.

Οι υπηρέτες του κράτους, που διατηρούν την κοινωνική τάξη, είναι όλοι δειλοί, γιατί από την (υποτιθέμενη) ασφάλεια των γραφείων τους, πίσω από τα γραφεία τους, προστατεύουν προνόμια, που τους δόθηκαν απλά επειδή γεννήθηκαν εδώ. Και όλα αυτά, εναντίον ανθρώπων, που ταξίδεψαν σε μεγάλες αποστάσεις και σε άσχημες συνθήκες και έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή και την ελευθερία τους, προκειμένου τα παιδιά τους να έχουν μια ευκαιρία για ένα καλύτερο μέλλον.

Το έκανα και εναντίον αυτών των δολοφόνων πίσω από την Blackstone Group. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι εκεί έξω, που αντιστέκονται στα ωραία τους σχέδια, όπως είναι η υπό κατασκευή γραμμή HVDC, που θα περάσει κάτω από τη λίμνη Champlain, με τις πρόσφατες ευλογίες της Γουρουνοβασίλισσας Marois** του Κεμπέκ. Υπό το φως των πρόσφατων γεγονότων, οι άνθρωποι στο Νότιο Οντάριο και στο Κεμπέκ ξέρουν πια πολύ καλά πως αυτοί οι γαμημένοι καπιταλιστές μπορούν να γεμίσουν το περιβάλλον με τοξικά και να αφαιρέσουν τις ζωές πολλών προλετάριων και να την γλιτώσουν. Ας συνεχίσουμε να εμποδίζουμε αυτά τα υψηλά παράσιτα στα σχέδιά τους και να τους διαλύουμε και να τους διαλύουμε ξανά, έως ότου κρεμαστούν δημόσια από τις γραβάτες τους.

Εδώ είναι η παγίδα: Το πού και πώς ακριβώς έγινε… Το ποιες διακοπές ρεύματος προκάλεσε από τότε -όπως το πρόσφατο κλείσιμο για αρκετές ημέρες της σιδηροδρομικής γραμμής υψηλής ταχύτητας Amtrak, μεταξύ Βοστώνης και Νέας Υόρκης- ή ποια διακοπή ακόμα θα προκαλέσει σύντομα, αν κάνω λάθος… Αυτό μένει να το βρουν τα ομοσπονδιακά γουρούνια και οι εταιρείες ηλεκτρισμού και από τις δύο πλευρές των συνόρων και να δείξουν αν η τεχνολογία και το εργατικό δυναμικό τους αξίζουν τα χοντρά λεφτά τους. Δεν ήταν και πολύ επιτυχείς στο να εντοπίσουν και να καταστείλουν τους ανθρώπους πίσω από τα διάφορα ηλεκτρικά σαμποτάζ στο Κεμπέκ, νωρίτερα το καλοκαίρι, όπως και τους ανθρώπους πίσω από τις πιο γνωστές ενέργειες του 2004.

Γιατί και η τυραννία έχει το κόστος της… Χρεώνω όλα τα κόστη, που προκλήθηκαν από αυτό το σαμποτάζ, στο λογαριασμό των ανακριτών του Ανώτατου δικαστηρίου και στα γουρούνια τους, που συνομώτησαν εναντίον των αγωνιστών Jerry και Maddy, καθώς και στους δειλούς γραφειοκράτες, που υλοποίησαν τα διοικητικά τους βασανιστήρια σε βάρος της Marie Mason, μιας στοργικής μητέρας και αγαπητής υπερασπίστριας της ζωής των ζώων, τα οποία απλά δεν μπορούν να προστατέψουν τον εαυτό τους από τους βιαστές του περιβάλλοντος. Το θάρρος αυτών των φυλακισμένων είναι που μου έδωσε τη θέληση και την ενέργεια να κάνω αυτή τη διαδρομή. Και αν αυτοί πρόκειται να συνεχίσουν να αντιστέκονται στην τυραννία σας μέσα στα τσιμεντένια κελιά σας, εγώ και άλλοι θα επιτεθούμε ξανά.

Κάποιοι από εμάς ίσως είμαστε απλά μια χούφτα ιδεαλιστών, που πιστεύουμε στην πολύ μικρή πιθανότητα ότι κάποιοι άλλοι άνθρωποι, κάπου αλλού, που αισθάνονται το ίδιο με εμάς για αυτή την εμετική κοινωνία των κοιλαράδων βαρόνων με τις πανοπλίες και με τις αγαπημένες τους τοξικές εγκαταλελειμμένες εκτάσεις, θα εξαπολύσουν παρόμοιες τακτικές ενάντια στην κοινωνία, διανύοντας μεγάλες αποστάσεις έξω από την κοινωνικο-πολιτισμική φούσκα τους, ώστε να συνθλίψουν πράγματι την ολοκληρωτική κοινωνία στ\’ αλήθεια. Αλλά, μισώ τα ιδανικά, ειδικά εκείνες τις ουτοπίες της ανώτερης κάστας, που πάντα μετατρέπονται σε μια πιο σκληρή δυστοπία για πολλούς άλλους. Μια δυστοπική ουτοπία, που περνά μέσα από τη μαζική ανάπτυξη, παντού, γραμμών ηλεκτροδότησης και κεραιών, από την υποστήριξη του μαζικού, την ανόητη υποταγή των προλετάριων στην εργασία, την κατανάλωση, την παραγωγή τοξικών αποβλήτων και πάντα μέσα από την όλο και πιο μεγάλη καταστροφή της ζωής.

Μια τέτοια κοινωνία αξίζει μόνο να καταστραφεί.

Δεν μπορούμε να φτιάξουμε έναν ελεύθερο κόσμο, με υπευθυνότητα, αγάπη, κατανόηση, αξιοπρέπεια, ορθολογισμό και με πραγματική κοινότητα, χωρίς να σπάσουμε τις παλιές σάπιες ρουτίνες της κυρίαρχης καπιταλιστικής ολιγαρχίας, η οποία, ουσιαστικά, μόνο μέσα σε μια λειτουργική κοινωνία καταφέρνει να διατηρηθεί. Αυτή η κοινωνία δεν είναι παρά ένα υπαίθριο εργοστάσιο, μια κυρίως αόρατη μηχανή μαζικής εκμετάλλευσης, μέσω του κομφορμισμού, όπου το άτομο γίνεται ενόχληση, αν όχι ο υπέρτατος εχθρός, όπως και ο φυσικός κόσμος. Κοινωνία σημαίνει πόλεμος.

Έχουμε πολλές δυνατότητες να πολεμήσουμε το γράπωμα των ενεργειακών υποδομών στις μάζες και να αντισταθούμε στις πολλές επεμβατικές, καταστροφικές εξελίξεις των παγκόσμιων οικονομικών, όπου και όταν μπορούμε, όσο περισσότεροι μπορούμε να μαζευτούμε. Και αν ήμουν τόσο ανόητος, ώστε να πάω μόνος μου να το κάνω αυτό (δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ήμουν), τότε αποδείξτε μου ότι έκανα λάθος, άγνωστοι συνεργοί και φίλοι…

Προς την βαρβαρότητα!

Αλληλεγγύη στους μαχητές της FAI/IRF,

σε όσους αγωνίζονται εναντίον της Μ.Α.Τ.*** στην Καταλονία,

στη μνήμη του πολεμιστή των Mohawk «Splitting the Sky».

Σ.τ.Μ.

* Καναδική χωροφυλακή

** Η Pauline Marois είναι πολιτειακή πρωθυπουργός του Κεμπέκ

*** Muy Alta Tensión – Γραμμή ηλεκτροδότησης υπερυψηλής τάσης

 Πηγή

Ισπανία: Βομβιστική επίθεση στον καθεδρικό της Θαραγόθα

Πέραν τούτου, έχω κάθε δίκιο να φύγω από το θέατρο σαν νιώσω πως η κωμωδία έγινε αποτροπιαστική, κι ακόμη να βροντήξω την πόρτα φεύγοντας, με κίνδυνο να διαταράξω τη γαλήνη όσων είναι ικανοποιημένοι με αυτήν.
Εμίλ Ανρύ

Η εξουσία, βασική αρχή της κοινωνίας, εξασκεί την κυριαρχία της μέσω διαφόρων θεσμών, με την Εκκλησία ν’ αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς εξ αυτών, λόγω της ιστορικής της συνέργειας με το κράτος/Κεφάλαιο και του ρόλου που εξυπηρετεί στη θεμελίωση και διαιώνιση της παρούσας συνθήκης καταπίεσης μέσω της πατριαρχίας και του ετεροκαθορισμού. Η Βασιλική Ελ Πιλάρ (καθεδρικός «της παναγιάς του πυλώνα» στη Θαραγόθα) είναι ένας απ’ τους εμβληματικότερους ναούς για τους κατέχοντες την εξουσία. Όντας τόπος επίσκεψης του Φράνκο σε διάφορες περιπτώσεις, όπως και του πάπα Ιωάννη Παύλου του 2ου το 1982 και το 1984, έχει αναδειχθεί σ’ ένα από τα κραταιά σύμβολα και σημείο συνάντησης του φασισμού. Η Παρθένος του Πυλώνα θεωρείται η προστάτιδα και βασίλισσα της ισπανοσύνης. Στο εσωτερικό του ναού, φιγουράρουν κρεμασμένες ως πραγματικά τρόπαια οι σημαίες όλων των κρατών που κυριαρχούν επί λατινοαμερικάνικων εδαφών. Στο πλαίσιο της εξύψωσης της εξόντωσης που έχει προκαλέσει ο πολιτισμός, δίπλα απ’ τον καθεδρικό ναό απλώνεται η πλατεία του Πυλώνα, επί της οποίας βρίσκεται και η κρήνη της ισπανοσύνης, ένα μνημείο χάραξης της χάρτας της κεντρικής και νότιας Αμερικής.

Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί ότι τον Σεπτέμβρη του 1864 η Παρθένος του Πυλώνα επονομάζεται προστάτιδα της σχολής ευελπίδων της ισπανικής Πολιτοφυλακής, ενώ το 1913 αναγορεύεται σε προστάτιδα των έμμισθων δολοφόνων της Πολιτοφυλακής. Τούτο γίνεται κατόπιν βασιλικού διατάγματος υπογεγραμμένου απ’ τον Αλφόνσο τον 13ο, τον ίδιο τύπο που αποτέλεσε στόχο επίθεσης του αναρχικού απ’ τον οποίο παίρνει τ’ όνομά της η ομάδα μας, αναβιώνοντας τη θύμησή του φέτος τον Φλεβάρη μέσω χτυπήματός μας σε άλλο σύμβολο της εξουσίας. Οι σύντροφοι που έπεσαν πάνω στη δράση ζούνε μονάχα μέσα από τη δράση.

Μετά το θρίαμβο του φασισμού το 1939, ο καθεδρικός της παναγιάς του πυλώνα ανακηρύσσεται σε ναό του έθνους και άδυτο της φυλής. Καταλήγει να συνιστά μια προνομιακή τοποθεσία για τον Φράνκο και την κουστωδία του, που αποδίδουν κεντρική σημασία στην εν λόγω εκκλησία κατά την κατάληψη της Θαραγόθα και την επικράτησή τους στο μέτωπο του Αραγόν. Στον ίδιο ναό κείται το κουφάρι του επιχειρηματία και καρδινάλιου Χουάν Σολδεβίλα, τον οποίο εκτέλεσε η αναρχική ομάδα Λος Σολιδάριος το 1923 ως έναν απ’ τους χρηματοδότες των εργοδοτικών πιστολάδων. Αυτή η τρισάθλια περσονάτζα σχετίζεται άμεσα με την ιστορία του ναού και μνημονεύεται σε κάθε εμβληματική φιέστα της εξουσίας, όπως κάθε 12η Οκτώβρη, την ετήσια «μέρα ισπανοσύνης», όταν οι εχθροί μας γιορτάζουν με όλο τους τον κομπασμό την αποικιοκρατική επέκτασή τους κάνοντας προσευχές και τάματα, και περιδιαβαίνουν αυτόν τον οικείο τους χώρο σε απόλυτη γαλήνη.

Όμως στις 2 Οκτώβρη 2013 ο ναός έχασε τη συνήθη του ηρεμία. Κατά τις 13.15μ.μ. τοποθετήσαμε έναν εκρηκτικό μηχανισμό αποτελούμενο από μία φιάλη υγραερίου φουλαρισμένη με δυο κιλά μπαρούτι, συν έναν ωρολογιακό μηχανισμό ενεργοποίησης. Αυτή η ενέργεια δεν είχε ως στόχο να τραυματίσει ενορίτες ή τουρίστες, γι’ αυτό και στείλαμε προειδοποιητικό μήνυμα στα έντυπα μέσα του Τύπου El Periódico (της Θαραγόθα) και El Heraldo, όπως και στους ιθύνοντες της Βασιλικής Ελ Πιλάρ, δέκα λεπτά πριν την πυροδότηση της βόμβας, ώστε να είναι σε θέση να εκκενώσουν το ναό.

Αυτή η δράση αποτελεί μια προειδοποίηση σε όσους συχνάζουνε σε τέτοια μέρη ότι φασιστικά εμβλήματα σαν κι αυτό δεν είναι ασφαλείς τοποθεσίες, κι ούτε πρόκειται ποτέ να γίνουν.

Εξεγερσιακό Κομάντο Ματέο Μορράλ

Πηγή

Η.Π.Α: Απελευθέρωση μινκ (Οχάιο)

150-300 μινκ απελευθερώθηκαν από τα κλουβιά τους και δεκάδες καρτέλες αναπαραγωγής καταστράφηκαν, στη φάρμα μαζικής εκτροφής μινκ, που ανήκει στην εταιρία Lion Farms, που βρίσκεται στον αριθμό 2702 της οδού Hoaglin Road, στο Van Wert του Οχάιο. Αυτές οι εγκαταστάσεις φυλακίζουν δεκάδες χιλιάδες ζώα, κάτι που τις κάνει μια από τις μεγαλύτερες φάρμες εκτροφής στις Η.Π.Α. Χρονικοί περιορισμοί μας εμπόδισαν να κάνουμε περισσότερα.

Τα μινκ είναι άγρια ζώα, ενδημικά στη Βόρεια Αμερική. Τα ψέματα της βιομηχανίας γούνας είναι διάφανα. Τα μινκ είναι άγρια σαρκοφάγα ζώα και δε θα έχουν κανένα πρόβλημα να κυνηγήσουν και να επιβιώσουν στη φύση. Κάθε βιολόγος άγριας ζωής το γνωρίζει.

Οι ψυχές των βασανισμένων νεκρών κραυγάζουν για δικαιοσύνη. Οι ζωντανοί κραυγάζουν για λευτεριά. Μπορούμε να αποδώσουμε δικαιοσύνη. Μπορούμε να τα απελευθερώσουμε. Τα ζώα έχουν μόνο εμάς. Δεν θα τα απογοητεύσουμε.

ALF

Πηγή

Ιταλία: Συνεισφορά της αναρχικής συντρόφισσας Elisa Di Bernardo στην Ένατη Συνάντηση για την Απελευθέρωση των Ζώων

Σημείωση: Αυτή η συνεισφορά γράφτηκε από την Elisa, όσο ήταν ακόμα κρατούμενη στη φυλακή Rebbibia, στη Ρώμη, στα πλαίσια της επιχείρησης «Ευτολμία». Απελευθερώθηκε στις 7 Σεπτέμβρη με περιοριστικούς όρους.

Γεια σε όλους!

Για να είμαι ειλικρινής (συγχωρέστε με για αυτήν τη δυσάρεστη λέξη), δεν έχω συμμετάσχει ξανά σε κάποια από τις προηγούμενες συναντήσεις για την απελευθέρωση των ζώων. Είναι η πρώτη φορά που εκφράζω τη γνώμη μου σε μια τέτοια περίσταση, παρόλο που βρίσκομαι στη φυλακή.

Αυτά που πρόκειται να γράψω, δε συνδέονται απαραίτητα με ένα συγκεκριμένο και μονοσήμαντο θέμα σχετικό με μια ατζέντα, αλλά μια σειρά σκέψεων και ερωτημάτων, που αποτελούν μια ολιστική οπτική και έναν αντιεξουσιαστικό τρόπο αντίληψης του υπάρχοντος.

Μπορεί να φαίνεται μια ασυνάρτητη σειρά σκέψεων… Κάντε ό,τι θέλετε με αυτές, αλλά θέλω να ξέρετε πως ο κύριος λόγος, που κάνω αυτή τη μικρή συνεισφορά, είναι η διάλυση μερικών στερεοτύπων και η αποκαθήλωση μερικών «απόλυτων αληθειών». Τώρα θα τα πω κάπως χύμα…

Παρόλο που είμαι βίγκαν εδώ και 14 χρόνια, δεν έχω υποστηρίξει ποτέ πως ο βιγκανισμός είναι ένα εξαιρετικό «σημάδι» απόλυτης συνέπειας… Και σε σχέση με τι; Με το να είναι κανείς φιλόζωος, αντισπισιστής και οικολόγος; Μέχρι σήμερα, αυτές οι λέξεις έχουν παραχρησιμοποιηθεί και έχουν γίνει κτήμα ενός σημαντικά αυξανόμενου και καθόλου αντιεξουσιαστικού φάσματος ανθρώπων. Τελειώστε εσείς την πρόταση…

Είμαι πεπεισμένη πως ο βιγκανισμός δεν είναι πάντα ακίνδυνος, όσον αφορά τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις (ας σκεφτούμε για παράδειγμα τις πολυεθνικές παραγωγής σόγιας), αν δεν μπαίνει σε αντιβιομηχανικά πλαίσια. Για αυτόν το λόγο, είμαι σίγουρη πως κάποιες μορφές χορτοφαγίας και παμφαγίας είναι πιο φιλικές προς το περιβάλλον (για να χρησιμοποιήσω μια έκφραση, που καταλαβαίνουμε όλοι) και πάλι, αν δε συνεργούν στη βιομηχανική παραγωγή. «Παμφαγία! Αίρεση!», θα φωνάξουν κάποιοι στη συνάντηση. Ναι, παμφαγία. Κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να δώσουμε προσοχή σε αυτά που συνειδητοποιούμε.

Ριζοσπαστική οικολογία; Το ιδανικό θα ήταν να καταστρέψουμε όλους τους τεχνοβιομηχανικούς μηχανισμούς, όχι το να καταναλώνουμε τρόφιμα, που μικρή σχέση έχουν με τη γη· και εδώ δεν έχει σημασία αν αυτά τα τρόφιμα είναι φυτικά ή ζωικά προιόντα. Το απαραβίαστο της ζωής; Το να προστατεύουμε όλα τα έμβια πλάσματα από το θάνατο και τα δεινά, είναι δυνατό μέχρι κάποιο σημείο· και η φύση, την οποία λέμε πως αγαπάμε τόσο πολύ, δεν είναι τόσο σπλαχνική, όσο η μυθική μας φαντασία μας κάνει να πιστεύουμε. Από αυτήν την άποψη, ξέρω για παράδειγμα φιλόζωους, αντισπισιστές (και ότι άλλους –ιστες θέλετε), οι οποίοι αρέσκονται στο να ανακατεύονται με τα αρπακτικά ένστικτα των ζώων, με τα οποία συζούν και να εμποδίζουν πιθανά θηράματα από το να καταλήγουν στα σαγόνια και τα νύχια των θηρευτών, οι οποίο είναι βίγκαν, όπως και οι «ιδιοκτήτες» τους… Δεν είναι αυτό ένα ανθρωποκεντρικό αντανακλαστικό, που θέλουμε να ξεφορτωθούμε;

Κατά τη γνώμη μου, ένας αναρχικός, που υποστηρίζει πως είναι εναντίον κάθε μορφής ανθρωποκεντρισμού, δε θα πρέπει να γίνεται ο σωτήρας άλλων ζωικών ειδών, που εμπλέκονται στη δυναμική των αρπακτικών ενστίκτων. Ανήκουμε στη φύση, την οποία λέμε πως αγαπάμε, προστατεύουμε και απελευθερώνουμε; Με τι τρόπο ανακατεύεται ο άνθρωπος με τη φύση και το φυσικό κόσμο; Τι σημαίνουν πραγματικά αυτές οι λέξεις και με τι τρόπο αντιμετωπίζουμε ή συγκρουόμαστε με τον πολιτισμό; Πώς μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε μια «άγρια ζωή» (Ω, από πόσες φωνές, συμπεριλαμβανομένης και της δικιάς μου, έχω ακούσει αυτήν την πανέμορφη λέξη!) Πόσοι από μας θα ήμασταν έτοιμοι να ξεφοτωθούμε τις ανέσεις της πόλης (ενός ελάχιστα φυσικού χώρου, θα έλεγα); Με ποιον τρόπο μπορούμε να συμφιλιώσουμε την απελευθέρωση των ζώων με αυτήν των ανθρώπων, σε επίπεδο θεωρίας και πρακτικής;

Βέβαια, η εντατική γεωργία και ο φυλακισμός των ζώων είναι κάτι, που δε γίνεται ανεκτό, χωρίς συμβιβασμούς! Θεωρώ πως είναι σημαντικό να τονίσουμε τη σημασία της απελευθέρωσης των ζώων με κάθε μέσο. Όμως, το να μιλάμε για την απελευθέρωση των ζώων από μια αναρχική οπτική, θα πρέπει να μας θυμίζει πως ο άνθρωπος είναι εκείνο το ζώο, που ζει σε αιχμαλωσία το μεγαλύτερο διάστημα από όλα. Πόσα κλουβιά πρέπει να ξεφορτωθούμε ακόμα; Πολλά, πάρα πολλά! Ο σεξισμός, για να συνδεθώ με ένα από τα θέματα αυτής της συνάντησης, είναι ένα από αυτά. Δεν ξέρω καμιά αλήθεια, αλλά έχω θέσεις: ως αναρχική, ιδιαίτερα σε μια έντονα ελευθεροκτόνα εποχή, αρνούμαι να κάνω χρήση της έννοιας των «δικαιωμάτων», όσον αφορά τους ανθρώπους και δεν τη χρησιμοποιώ ούτε για τα ζώα. Είναι ένα ψέμα, που βοηθάει τους θεσμούς στο έργο της ανάθεσης μέσω αντιπροσώπων.

Η ριζοσπαστική οικολογία και η απελευθέρωση των ζώων μπορούν να συμφιλιωθούν περίφημα ή μάλλον θα πρέπει να είναι αδιαχώριστα. Άλλα, προφανώς, η απελευθέρωση των ζώων είναι μόνο ένα «κομμάτι» της ριζοσπαστικής οικολογικής προσέγγισης. Πιστεύω πραγματικά πως σε μια τροχιά για την απελευθέρωση των ζώων θα πρέπει να αρνηθούμε όλες τις εξειδικεύσεις και τους μονοθεματισμούς και να καταλάβουμε πως δεν υπάρχει ελευθερία, χωρίς απελευθέρωση από όλες τις πολιτισμικές παγίδες.

Είναι καλό να συνεχίσουμε να απελευθερώνουμε τα ζώα, όχι μόνο από τα στενά κλουβιά των φαρμών αναπαραγωγής και των εργαστηρίων, αλλά και από τα μεγάλα και όμορφα κλουβιά των καταφυγίων… Θα ήταν, όμως, αυτό πιο αποδεκτό, αν δεν υπήρχαν δρόμοι και αυτοκίνητα να μπλέκονται με την ελεύθερη κίνηση αυτών των ζώων, έξω από τα καταφύγια; Γι’ αυτό, είναι απαραίτητο να καταστρέψουμε και τα κλουβιά, που αναπαριστούν οι δρόμοι και τα αυτοκίνητα (και για τους εαυτούς μας)… Γι’ αυτό, είναι άμεσης σημασία να παλέψουμε ενάντια στο κλουβί της αστικοποίησης… Γι’ αυτό, δε μπορούμε παρά να καταστρέψουμε το κλουβί του ανθρωποκεντρισμού… Γι’ αυτό, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ένα τεράστιο έργο πολιτισμικής ανατροπής, ώστε να ελευθερώσουμε τους εαυτούς μας από κάθε όψη της κυριαρχίας!

Μια εξεγερμένη αγκαλιά!

Elisa Di Bernardo

Πηγή

Ανοιχτή επιστολή από τη Διεθνή Συνωμοσία Εκδίκησης – FAI/IRF Ινδονησίας

Επιτέλους, βρήκαμε την ευκαιρία να γράψουμε μια επιστολή με «λεπτομερή τρόπο», από τη δική μας οπτική γωνία, υπερβαίνοντας τις δυσκολίες των γεωγραφικών συνόρων, οι οποίες, αν και ποτέ δεν λειτούργησαν ως περιορισμός για τις συναντήσεις των ιδεών και των πράξεών μας, είναι ένα από τα βασικά εμπόδια, που μας αποτρέπουν από το να συναντηθούμε και φυσικά. Μέσα από αυτήν την επιστολή, θέλουμε να παραθέσουμε μέρος της ανάλυσής μας σχετικά με την κατάσταση γύρω μας (ως άτομα και ως ομάδα) καθώς και για τη FAI/IRF, μιας και αποτελούμε μέρος της. Η επιστολή αυτή είναι η κριτική και η συμβολή μας προς τους αναρχικούς της πράξης σε όλην την υφήλιο.

Η επιστολή καθαυτή είναι αποτέλεσμα συζήτησης. Αλλά, πρέπει κανείς να έχει από την αρχή υπόψιν του ότι είμαστε μια ένωση ατομικιστών, παρά το γεγονός ότι χρησιμοποιούμε μία ονομασία, για λόγους ανωνυμίας. Σε κάποια κομμάτια αυτής της επιστολής, η άποψη, που παρουσιάζεται, προέρχεται από συμφωνία μεταξύ ατόμων της ομάδας μας. Αλλά, σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να ακυρώσουμε την ατομική κρίση. Γι’ αυτό, παρακάτω θα βρείτε κάποια σημεία, όπου γίνεται αναφορά για ατομική ανάλυση ή ατομική στάση.

ΜΕΡΟΣ 1ο

Έτσι η δημοκρατία -η μητέρα του σοσιαλισμού- είναι η κόρη των θρησκειών*
–Renzo Novatore, («Προς το δημιουργικό τίποτα»)

Φονταμενταλισμός, Άμεσες Δράσεις και οι Αναρχικοί

Από φέτος τον Ιούνιο, παρατηρήσαμε ότι προέκυψαν τουλάχιστον 4 περιπτώσεις «πολιτικών» πυροβολισμών εναντίον αστυνομικών. Στη σύντομη ανάλυσή μας, αυτές οι ενέργειες πραγματοποιήθηκαν από μουσουλμανικές οπλισμένες ομάδες. Φονταμενταλιστικές ομάδες, που υπάρχουν εδώ και αρκετά χρόνια. Κάποια άτομα είπαν ότι (Σ.τ.Μ. οι ομάδες αυτές) ξεκίνησαν να εμφανίζονται στις αρχές του 2000 και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα. Το είδος των ενεργειών τους αναγνωρίζεται εύκολα κυρίως από τους στόχους. Για παράδειγμα, βομβιστικές επιθέσεις εναντίων εκκλησιών και «καπιταλιστικών συμβόλων», όπως ξενοδοχεία ή καφετέριες, όπου συχνάζουν πολλοί ξένοι (δυτικοί ή με απλά λόγια λευκοί). Οι πιο γνωστές ενέργειες αυτών των ομάδων είναι η (πρώτη) βόμβα στο Μπαλί (12 Οκτωβρίου 2012), η βόμβα εναντίον του ξενοδοχείου JW Marriot hotels (5 Αυγούστου 2003), η βομβιστική ενέργεια εναντίον της πρεσβείας της Αυστραλίας το 2004 και οι τρεις βόμβες στο Μπαλί, γνωστές ως Βομβιστικές Επιθέσεις του Μπαλί μέρος δεύτερο (1 Οκτωβρίου 2005). Υπογραμμίζουμε ένα πράγμα, ότι τώρα οι ομάδες αυτές έχουν αλλάξει τακτική. Αντί να στέλνουν βομβιστές αυτοκτονίας, όπως έκαναν προηγουμένως, τώρα στοχεύουν τα γουρούνια (αστυνομία).

Γιατί στοχοποιούν την αστυνομία; Διότι γι’ αυτούς η αστυνομία είναι το πιο κατασταλτικό εργαλείο του κράτους. Οι αστυνομικοί οργανισμοί και όλοι οι αστυνομικοί είναι αυτοί, που πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη για όλες τις «αντεπιθέσεις» του κράτους εναντίον αυτών των ομάδων και των μελών τους τα τελευταία 10 χρόνια. Η ινδονησιακή ειδική μονάδα εναντίον της τρομοκρατίας, γνωστή ως Densus 88, είναι ο νούμερο ένα στόχος αυτών των ομάδων. Τα γουρούνια στη Densus 88 έχουν σαν ειδικό στόχο τη διάλυση αυτών των μουσουλμανικών ομάδων και όλων των τρομοκρατικών δραστηριοτήτων, εντός και πέριξ της Ινδονησίας. Τα τελευταία 5 χρόνια, παρατηρούμε ότι η Densus 88 πραγματοποίησε αρκετές εφόδους εναντίον μουσουλμανικών ομάδων, στη διάρκεια των οποίων κάποια μέλη αυτών των ομάδων σκοτώθηκαν κατά την ανταλλαγή πυρών με τα γουρούνια, ενώ πολλά άλλα μέλη συνελήφθησαν. Περισσότερα από 30 τέτοια μέλη αντιμετωπίζουν σήμερα διάφορες κατηγορίες για τις ενέργειές τους.

Αυτές οι ομάδες, κατά την ανάλυσή μας, έχουν επιτυχία στην πρακτική του να συγκροτούν μικρούς πυρήνες των 3-4 ατόμων και να οργανώνονται μέσα από ανεπίσημες και κλειστές μεθόδους. Οι μέθοδοι επικοινωνίας, ανταλλαγής πληροφοριών και υλικοτεχνικής προετοιμασίας είναι καλά οργανωμένες, πειθαρχημένες και αυστηρές. Έχουν, επίσης, καλές πηγές για την προμήθεια υλικοτεχνικού εξοπλισμού, μέσα από ενέργειες απαλλοτρίωσης εναντίον τραπεζών, καταστημάτων χρυσού ή ληστείες εναντίον μη-μουσουλμάνων πολιτών. Κάποιοι αυτοαποκαλούμενοι «ειδικοί» λένε ότι οι ομάδες αυτές χρηματοδοτούνται από χώρες της Μέσης Ανατολής. Αυτός είναι και ο λόγος, που μπορούν να έχουν εύκολη πρόσβαση σε πυρίτιδα, όπλα, καταφύγια και άλλα εργαλεία υποστηρικτικά του αγώνα τους. Κάθε μέλος τους γνωρίζει επίσης πολύ καλά όλες τις συνέπειες αυτού του αγώνα – τον οποίο αποκαλούν «τζιχάντ». Το να συλληφθούν ή πιθανώς να πεθάνουν είναι γι’ αυτούς το μοναδικό κόστος του πολέμου. Δεν έχουν να ανησυχούν για τίποτα.

Και ποιος είναι ο στόχος ή ο σκοπός αυτών των ομάδων;

Ο σκοπός τους είναι η δημιουργία ενός «ισλαμικού βασιλείου», που ονομάζεται khilafah, το οποίο φυσικά βασίζεται σε ισλαμικούς κανόνες, που είναι γνωστοί ως Νόμος της Σαρία. Κάποιοι από αυτούς, που έχουν ενταχθεί σε αυτές τις ομάδες, είναι της άποψης ότι μια ισλαμική κυβέρνηση είναι η ιδανική και ταυτόχρονα, η απάντηση για όλες τις κρίσεις, που αντιμετωπίζουν σήμερα στον υλικό κόσμο. Αυτοί οι φονταμενταλιστές -στην ανάλυσή μας- έχουν κοινές ιδέες με τους μαρξιστές και τους κοινωνιστές αναρχικούς, οι οποίοι κατηγορούν τον καπιταλισμό για τη γέννηση των καθημερινών προβλημάτων. Οι ισλαμιστές φονταμενταλιστές, μαρξιστές και κοινωνιστές αναρχικοί στα μάτια μας αποτελούν ομάδες ανθρώπων, οι οποίοι δραπετεύουν από τον πραγματικό πόλεμο και επιλέγουν να αναζητήσουν αυτό που αποκαλούν καλύτερη διακυβέρνηση, καλύτερους κυβερνήτες ή καλύτερη κοινωνία. Αν οι κοινωνιστές αναρχικοί το ονομάζουν «καλύτερη κοινωνία», οι μαρξιστές το ονομάζουν «κομμουνισμό», έτσι και οι φονταμενταλιστές το ονομάζουν khilafah. Διαφορετικές ονομασίες, αλλά ουσιαστικά η ίδια ιδέα. Απλά μιλάνε για θεωρίες σε διαφορετικές γλώσσες, αλλά οι στόχοι τους είναι όμοιοι από κάθε άποψη.

Κατά τη γνώμη μας, υπάρχει ένα και μοναδικό σημείο, που διαχωρίζει αυτές τις φονταμενταλιστικές ομάδες από τους μαρξιστές και τους κοινωνιστές αναρχικούς: η γενναία επιλογή να προχωρήσουν παραπέρα – όχι να εξαρτώνται μόνο από ειρηνικές διαμαρτυρίες ή να περιμένουν την αλλαγή που έρχεται. Η επιλογή τους είναι να οπλιστούν και να αρχίσουν να εξαπολύουν επιθέσεις εναντίων των δομών και των ατόμων, που εκλαμβάνουν ως εχθρούς τους.

Για κάποια άτομα στην ομάδα μας, η επιλογή να οπλιστείς και να ξεκινήσεις μια επίθεση ενεργητικά, δεν είναι εύκολη. Αλλά, είναι σημαντικό να διατηρηθεί ξεκάθαρα ορατή μια διαχωριστική γραμμή, σχετικά με τις συνειδήσεις των ατόμων αυτών των (Σ.τ.Μ. φονταμενταλιστικών) ομάδων. Η συνείδηση δεν είναι το κρίσιμο σημείο. Η επιλογή ήρθε απ’ έξω, εγχύθηκε βάναυσα και χωρίς αντίσταση. Οι επιλογές είναι το άμεσο προϊόν της κατήχησης και τα άτομα αυτών των ομάδων δεν είναι παρά μαριονέτες, ζόμπι, χωρίς ατομική κριτική σκέψη. Έχουν μόνο μία αλήθεια, χωρίς εξαιρέσεις, φτωχή σε αυτο-συνειδησία και χωρίς καμία αξιοπρέπεια μέσα της.

Για εμάς, για κάθε άτομο της ομάδας μας, αυτή η απουσία αξιοπρέπειας είναι κάτι, που έχει επέλθει και στο «αναρχικό κίνημα» εδώ. Μέχρι στιγμής, βλέπουμε με ποιο τρόπο οι αναρχικοί, που δεν έχουν ξεκάθαρη θέση σε αυτόν τον πόλεμο ενάντια στο υπάρχον, ακρωτηριάζονται σε έναν «κοινωνικό ακτιβισμό», ως δικαιολογία για την έλλειψη της ικανότητάς τους να μπουν σε έναν άμεσο πόλεμο. Υποστηρίζουν ότι το να ταΐζεις τους φτωχούς ή να μοιράζεσαι τον ίδιο χώρο με τους άστεγους είναι κι αυτό μέρος του πολέμου και το ονομάζουν αυτό άμεση δράση. Κάτι που μας κάνει να γελάμε. Οι κοινωνιστές αναρχικοί γύρω μας, στην Ινδονησία, απλά μετακινούν τα κομμάτια του παζλ των ψευδαισθήσεων από τη μία μεριά στην άλλη, ενώ την ίδια στιγμή αλλάζουν τη οπτική γωνία, από την οποία το κοιτάνε. Πρόκειται για ένα είδος δραστηριοτήτων, που πάντα τους έκανε να αισθάνονται την «επαναστατική τάση» και να αρνούνται ότι απλά επαναλαμβάνουν τις δραστηριότητες μέσα στις ειρηνικές ζώνες της ζωής τους, γεμάτες βαρεμάρα.

Μιλάνε για ένα καλύτερο μέλλον, όπου δεν θα υπάρχει καμία ιεραρχία και που οι άνθρωποι θα ζουν σε ισότητα, αλλά έχουν αποδεχτεί και νομιμοποιήσει την ιεραρχία μέσα στον αγώνα τους. Λόγω της ατομικής δειλίας τους, παίζουν κρυφτό πίσω από επιχειρήματα περί αλληλεγγύης με τους αυτόνομους αγώνες. Αλλά, αν κοιτάξει κανείς πιο καθαρά θα δει ότι πρόκειται για προσωρινά μόνο σημεία, για να ξεδιψάσουν τη δίψα τους για τη λεγόμενη «επανάσταση». Γι’ αυτό, η επανάστασή τους έχει πάντα να κάνει με αριθμούς ή με τη μάζα. Η επανάστασή τους βασίζεται στις ανάγκες της κοινωνίας, η οποία χρειάζεται να δημιουργήσει ένα παράδεισο πάνω στη γη. Χρειάζονται να έχουν μια επανάσταση με προσωρινή ένταση, γεμάτη ψεύτικα πλαστικά λουλούδια και συνθετικά αρώματα. Είναι ένας όχλος με έναν προορισμό, τον ίδιο προορισμό με τους φονταμενταλιστές.

Μεταξύ αυτών στην Ινδονησία, μέχρι στιγμής, αναγνωρίζουμε μόνο την Kontinum, μια αναρχο-κομμουνιστική ομάδα, που -αν και μας χωρίζουν ωκεανοί ιδεών και αξιών- έχουν μία ξεκάθαρη στάση. Αυτή η ομάδα, με ισχυρή ανάλυση, γραμμένη από γενναίους συντρόφους -και όχι από δειλούς, που μπορούν μόνο να μεταφράζουν κείμενα από ξένες γλώσσες στα ινδονησιακά, αλλά τρέμουν τα χέρια τους όταν κρατάνε πέτρες- παρουσιάζουν μια ξεκάθαρη άποψη με αξιοπρέπεια, ως αναρχικοί. Ως ομάδα αναρχικών, η Kontinum ξεπερνά τα εμπόδια. Κάτι που πολλοί αναρχικοί στην Ινδονησία φαίνεται ότι δεν μπορούν να το κάνουν. Κολλημένοι ανάμεσα σε τείχη εμποδίων, που οδηγούν τους κοινωνιστές αναρχικούς να παίζουν με το facebook, το twitter ή με την online μετάφραση αρχαϊκού υλικού για τον αναρχισμό πριν από εκατοντάδες χρόνια, όταν ο αναρχισμός ήταν «επιτυχημένος».

Οι κοινωνιστές αναρχικοί στην Ινδονησία ή στο εξωτερικό, κατά τη γνώμη μας, τηρούν μια αξιολύπητη στάση. Γι’ αυτό, αν κάποιος από αυτούς προσπαθήσει να σταθεί μπροστά μας και στις βίαιες ενέργειές μας, δεν θα το σκεφτούμε δεύτερη φορά, πριν στείλουμε και σε αυτόν την οργή μας. Οτιδήποτε και οποιοσδήποτε θέλει να διατηρήσει την κοινωνική ευταξία είναι εχθρός μας! Κανένας σεβασμός για αυτούς.

ΜΕΡΟΣ 2ο

Όταν ξεφτιλίζεις ένα μέσο αγώνα με τέτοιο τρόπο είναι απλά λάθος. Ή αγωνίζεσαι συνεπής στις επιλογές σου ή δεν αγωνίζεσαι καθόλου.Όταν είσαι αναρχικός δεν γλύφεις πολιτικά κόμματα. Όταν είσαι αναρχικός δεν μιλάς για την εθνική κυριαρχία ή για τον ελληνικό λαό, ούτε αποζητάς τη δημιουργία ενός άλλου πόλου εξουσίας. Αναρχικός είσαι όταν περήφανα αγωνίζεσαι ενάντια σε κάθε εξουσία ακόμα και στις αλλοτριωμένες πτυχές της που έχουμε όλοι μέσα μας.

–Γεράσιμος Τσάκαλος (Τώρα που τελείωσε το τσίρκο)

ΑΝΤΙ-ΗΘΙΚΑ, ΑΝΤΙ-ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ και ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη μέρα που τα γουρούνια συνέλαβαν τα αδέρφια μας Billy και Eat**. Εκείνη η μέρα ήταν ένα σημείο έναρξης, από το οποίο όλα έγιναν πιο ξεκάθαρα για εμάς. Αν και τελικά πέτυχαν την ελευθερία τους έξω από τους τοίχους, για κάποιους από εμάς τίποτα δεν τελείωσε.

Ναι. Δείχνουμε προς όλους τους κοινωνιστές αναρχικούς, που εκείνη τη στιγμή -όταν η ομάδα μας δέχθηκε επίθεση από τον εχθρό, όταν το κράτος αιχμαλώτισε δύο από τα αδέρφια μας και υποχρέωσε έναν από τους συντρόφους μας να κινείται μυστικά μέχρι σήμερα- εσείς σταθήκατε εναντίον μας. Σταθήκατε εναντίον μας και κατηγορήσατε την επιλογή μας ως μία μίμηση των Ευρωπαίων μηδενιστών, από το μυαλό σας, εκεί που δεν μπορείτε να πιστέψετε στη γέννηση μιας νέας γενιάς αναρχικών με μηδενιστική τάση και αντικοινωνικό πόλο. Και προς όλους εσάς που, από εκείνη τη στιγμή μέχρι και τώρα, συνεχώς αμφισβητείτε τις ενέργειές μας και βάζετε τα όρια της διαφωνίας μεταξύ μας. Διαφωνία, χωρίς καμία πιθανότητα συμφωνίας, κάτι που οδηγεί σε συνολικές επικρίσεις εναντίον μας, σε κάποιες από τις ανακοινώσεις σας. Εσείς, οι κοινωνιστές αναρχικοί, είστε δειλοί!

Αρχικά, θέλουμε να τονίσουμε και να καταστήσουμε ξεκάθαρη τη στάση μας απέναντι στο ερώτημα, σχετικά με όλα τα δικαστικά και νομικά εργαλεία. Κάτι που, σύμφωνα με την ανάλυσή μας, συνέβαλε στο να δημιουργηθεί ένας ωκεανός διαφωνίας για το πώς ενεργεί ένας αναρχικός ενώπιόν τους.

Σε κάποιες περιπτώσεις, είδαμε συχνά στους αποκαλούμενους «κοινωνικούς και αυτόνομους αγώνες» κάποιος, που δεν έχει αξιοπρέπεια, να ενεργεί ενάντια στον νόμο και σε όλα τα δικαστικά πλαίσια, όταν αυτό δεν θίγει τα συμφέροντά του, αλλά όταν γίνεται το «θύμα» επιστρέφει στο «σπίτι μου, σπιτάκι μου», στις κατασταλτικές μεθόδους του εχθρού. Θα τις χρησιμοποιήσει για να πετύχει τους σκοπούς του. Ακόμα και αν είναι ξεκάθαρα αντίθετο με τη θέση σας ως αναρχικών, οι αναρχικοί είναι ο άμεσος και απόλυτος εχθρός όλων των μορφών εξουσίας.

Ο κοινωνικός αγώνας τώρα, γύρω μας, είναι απλά ένα τσίρκο. Παραστάσεις ακτιβισμού και «μεσσιανισμού» από εκείνους, που αυτό-αποκαλούνται αναρχικοί, που περιορίζουν τον εαυτό τους από τη συμμετοχή στον άμεσο πόλεμο και κρύβονται πίσω από το επιχείρημα της «κατάλληλης στιγμής» για να δράσουν. Ηλιθιότητα και δειλία, που τις απέκτησαν μέσα από το φόβο τους. Ναι, είναι εντελώς φοβισμένοι, προκειμένου να φέρουν τον εαυτό τους στο πεδίο της μάχης και να αντιμετωπίσουν τον εχθρό. Τον πραγματικό εχθρό και όχι τον φανταστικό εχθρό, σαν αυτούς στο facebook ή στο twitter.

Οι κοινωνιστές αναρχικοί, χωρίς αξιοπρέπεια, συχνά χρησιμοποιούν νομικούς δρόμους, ώστε να πετύχουν αυτό, που ονομάζουν «στόχους του αγώνα». Αλλά, το βασικό ερώτημα για εμάς είναι το πώς μπορεί ο αναρχικός αγώνας να χωρέσει μέσα στο νομικό σύστημα, που δημιουργήθηκε από το Κράτος, τον εχθρό του αγώνα μας; Πώς μπορείτε εσείς -που διακηρύσσετε τους εαυτούς σας ως αναρχικούς- να πιστεύετε σε δικηγόρους και στην καλοσύνη τους μέσα στο τσίρκο της «κοινωνικής δράσης», εξαρτώμενοι από τη δικαστική διαδικασία και όλες της τις λεπτομέρειες; Πώς μπορείς να αποκαλείς το «ψεύτικο πλαστικό» ως «αγώνα αυτονομίας», όταν τοποθετείς τον εαυτό σου και μέρος των δραστηριοτήτων σου μέσα στο σύστημα του νόμου. που προέρχεται από τον εχθρό; Πού είναι η αναρχική στάση μέσα σου, όταν υποκλίνεσαι μπροστά στο σφυρί των δικαστών ή μπροστά σε «ριζοσπαστικούς» μη κυβερνητικούς οργανισμούς ή στα μίντια; Πιστεύουμε ότι έχεις μόνο δύο επιλογές: είτε έχεις χάσει εντελώς τα λογικά σου, είτε δεν ήσουν ποτέ αναρχικός, ούτε για ένα χιλιοστό.

Πολλοί από εσάς παρουσιαστήκατε μπροστά στα μίντια για να «εξηγήσετε» ή να «απαντήσετε» ερωτήσεις της κοινωνίας σχετικά με τον αγώνα σας. Φέρατε τον εαυτό σας σε διάλογο με τον εχθρό και την ίδια στιγμή, ακόμα θεωρείτε τους εαυτούς σας αναρχικούς. Μιλήσατε «ευγενικά και ωραία» μπροστά στα μούτρα του εχθρού και είπατε ότι αυτό έγινε για τον αγώνα. Μοιράζεστε στιγμές με τους αριστεριστές και λέτε ότι δεν είστε μέρος τους, αλλά κάθεστε δίπλα τους. Κρατάτε το χέρι των ΜΚΟ, αλλά λέτε ότι έχετε ακόμα αυτονομία. Υπακούτε στον «ειρηνοποιό» και δηλώνετε ότι είστε αντι-ιεραρχικοί; Ζείτε με δύο πρόσωπα, δύο ψεύτικα πρόσωπα: το πρόσωπο των δειλών και το πρόσωπο του ψεύτη.

ΜΕΡΟΣ 3ο

Ξέρουμε πως ποτέ δεν νυχτώνει εκεί στις φυλακές σας. Εκεί μέσα οι αναμνήσεις γδέρνουν και λησμονεί κανείς πως είναι ο ουρανός δίχως τα κάγκελα και τα συρματοπλέγματα. Αν ο θάνατος είχε το δικό του χρώμα, με αυτό θα έπρεπε να είναι βαμμένες οι φυλακές σας. Γιατί εκεί είναι το βασίλειο του αργού θανάτου που τον νιώθεις κάθε μέρα.

–Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς σε συνεργασία με Συμμορίες Συνείδησης, Πυρήνας Sole-Baleno

FAI/IRF, ΣΧΕΔΙΟ ΦΟΙΝΙΚΑΣ και ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΛΕΣΜΑ

Λάβαμε τα νέα για ενέργειες από διαφορετικούς πυρήνες της FAI/IRF ανά την υφήλιο. Από τους συντρόφους του Πυρήνα της FAI στο Ηνωμένο Βασίλειο, επίσης, θέλουμε να καλωσορίσουμε τους συντρόφους μας από τον Πυρήνα Felicity Ann Ryder της FAI, στην Αυστραλία, το γράμμα από τον αναρχικό αιχμάλωτο Ανδρέα Τσαβδαρίδη, τη συντονισμένη επίθεση πυρήνων της ΣΠΦ και του ELF Ρωσίαςκαι την πράξη Νο. 6 του Σχεδίου Φοίνικας, από τους συντρόφους της ΣΠΦ στην Ελλάδα, που έστειλαν το πακέτο-βόμβα στον καριόλη Δημήτρη Μόκκα, [γενικός εισαγγελέας*** για τη Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς-FAI, Αθήνα, Ελλάδα].

Αλλά, πρώτα θέλουμε να μοιραστούμε κάποια πράγματα περισσότερα για τους προβληματισμούς μας σχετικά με το πρόσφατο κείμενο από τον Πυρήνα Felicity Ryder της FAI, στην Αυστραλία. Το κείμενο τιτλοφορείται ως απάντηση στους «πράκτορες της αμφιβολίας» μετά την επίθεση. Κάτι για το οποίο, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να προσθέσουμε μερικά σχόλια από εμάς, ως σύντροφοι ή ως άτομα, που πιστεύουμε ότι ο εχθρός είναι η κοινωνία στην ολότητά της, με όλα της τα περιεχόμενα.

Θέλουμε να ξεκινήσουμε με μία ερώτηση. Γιατί έχετε τόσο σεβασμό για τον εχθρό σας, ώστε να του απευθυνθείτε σχετικά με τη βίαιη επίθεσή σας; Τα μίντια, τα γουρούνια, οι νομοταγείς πολίτες, δικαστές, κοινωνικοί ακτιβιστές, αριστεριστές πολιτικοί ή οποιοδήποτε άλλο κομμάτι της κοινωνίας για εμάς είναι εχθρός. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Οι υποδομές, η περιουσία ή οι ίδιοι οι άνθρωποι, που στέκονται στο πλευρό της κοινωνίας, είναι ο εχθρός. Γι’ αυτό και δεν έχουμε κανένα σεβασμό ή «ανθρωπισμό» για αυτήν. Τα σχολεία, για παράδειγμα, είναι ένας από τους στόχους μας. Στο παρελθόν, κάψαμε ένα σχολείο, επειδή πιστεύουμε ότι τα σχολεία, όπως είναι, αποτελούν επίσης κομμάτι των κατασταλτικών εργαλείων της κοινωνίας. Τα σχολεία στα μάτια μας είναι το ίδιο με τα εργοστάσια, τα ΑΤΜ, τις τράπεζες, τους αστυνομικούς, τους εμπόρους αυτοκινήτων ή τα σούπερ μάρκετ. Τίποτα από αυτά δεν είναι πιο σημαντικό από το άλλο. Το κάψιμο αστυνομικών γραφείων είναι ίδιο με τις επιθέσεις σε ATM και τράπεζες. Και κάθε ήχος των εξεγερμένων με φωτιά και σφαίρες δεν θα έχει καμία θέση μέσα στην κοινωνική ευταξία. Κάθε βίαιη πράξη εναντίον των αρχών καταστρέφει, πριν ο καπνός αρχίσει να ανεβαίνει. Γι’ αυτό και ο εχθρός θα κάνει τα πάντα για να το καλύψει, προκειμένου να διατηρήσει την κοινωνική ειρήνη.

Όταν δεν δημοσιεύονται στα μίντια ενέργειες της FAI/IRF ή όταν διαψεύδονται, μην χάνετε την ενέργειά σας με το να τις εξηγείτε στον εχθρό ή σε κάποιους δειλούς (κοινωνιστές αναρχικούς για παράδειγμα), που θέλουν να έχουν «καλύτερες και πιο πειστικές αποδείξεις». Μην χάνετε τον χρόνο σας απαντώντας ερωτήσεις από δειλούς με αναρχικά σύμβολα, που σκύβουν το κεφάλι και κάθονται φρόνιμα στο σπίτι τους. Αυτό ακούγεται στον εχθρό σας σαν «ικεσία για το δικαίωμα σε ισορροπημένη ενημέρωση, όπως μεταξύ της αντιπολίτευσης και της κυβέρνησης». Ως αναρχικοί της πράξης, με ενέργειες βίας, δεν χρειάζεται να το κάνετε αυτό.

Τα κείμενα των αναλήψεων ευθύνης δεν απευθύνονται σε αυτούς. Τα κείμενα αυτά, για εμάς, είναι η φωνή των πράξεων. Οι ήχοι με τη μορφή των λέξεων από τους εξαγριωμένους, που θέλουν να μοιραστούν με άλλους την ανάλυση ή τα μηνύματα ή τους χαιρετισμούς τους.

Είτε μεγάλα είτε μικρά σε έκταση, τα κείμενα καθαυτά δεν είναι το σημαντικό. Αλλά, το τι βρίσκεται μέσα σε αυτά τα μηνύματα. Τι είναι αυτό, που κάποιος θέλει να μοιραστεί με άλλους συντρόφους στο εξωτερικό. Το γιατί διαλέγετε τους στόχους σας, ποια είναι η ανάλυσή σας και ποιοι είναι οι σύντροφοι, με τους οποίους θέλετε να μοιραστείτε τη ζεστασιά της φωτιάς των πράξεών σας. Όλα αυτά είναι αυτό που λέμε «περιεχόμενο» σε αυτά τα κείμενα.

Τα κείμενα της FAI/IRF, για εμάς, δεν είναι άρθρα γραμμένα από ακαδημαϊκούς, γεμάτα παραπομπές ή βιβλιογραφικές συστάσεις και θεωρίες του τίποτα. Είναι ποιήματα γεμάτα ρομαντικές λέξεις ελπίδας. Δεν είναι, επίσης, απλά προγράμματα ή στόχοι για άτυπη δικτύωση των βίαιων αναρχικών. Μπορούν να είναι, από την άλλη πλευρά, προτάσεις για τη συνέχιση του πολέμου και για αυτοκριτική μεταξύ των συντρόφων μέσα στο δίκτυο. Μιας και σπάνια βρίσκουμε την ευκαιρία για συναντήσεις πρόσωπο με πρόσωπο, οι αναλήψεις ευθύνης ή τα γράμματα φυλακισμένων αναρχικών παίζουν τον ρόλο του να δίνουν σε κάθε άτομο του εγχειρήματος της FAI/IRF μία φωνή για τη συνοχή της επικοινωνίας. Το να σχεδιάζεις, να αναλύεις, να αποφασίζεις και να επιτίθεσαι, να αξιολογείς, να μοιράζεσαι εμπειρίες και γνώσεις, να σχεδιάζεις ξανά για τις επόμενες ενέργειες.

Σε αυτό το σημείο, το άτυπο δίκτυο των μεταφράσεων αντι-πληροφόρησης γεμίζει το κενό. Για εμάς, το διεθνές εγχείρημα των μεταφράσεων αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα μας. Ο σεβασμός μας και η αγάπη μας απευθύνεται, επίσης, σε εκείνους τους συντρόφους, που δίνουν την ενέργειά τους και τη σκέψη τους, για να επεκτείνουν τα καλέσματα από το ένα μέρος της υφηλίου στο άλλο. Να διαχέουν τον θόρυβο από τον ένα πυρήνα της FAI/IRF στον άλλο. Δεν μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι οι μεταφράσεις της αντι-πληροφόρησης είναι μία μέθοδος αγώνα με μικρότερους κινδύνους, σε σχέση με κάποιον που κουβαλάει εργαλεία εμπρησμού. Στην Ιταλία είδαμε ξεκάθαρα πως ο εχθρός απήγαγε τους αδερφούς και τις αδερφές μας των Culmine και Parole Armata. Είδαμε ότι τα μεταφραστικά εγχειρήματα θεωρούνται από αυτούς επίσης ως «επικίνδυνος» εχθρός και πως θέλουν να τα καταστείλουν.

Αυτός είναι ο λόγος που, κατά τη γνώμη μας, δεν χρειάζεται να εξηγήσετε τίποτα στους εχθρούς. Η FAI/IRF δεν έχει καμία σχέση μαζί τους, παρά μόνο την επιθυμία μας να εκδικηθούμε. Ξεκίνησε αρχικά από τους Συντρόφους της Συνομωσίας των Πυρήνων της Φωτιάς σε συνεργασία με τις Συμμορίες Συνείδησης, στις 7 Ιουνίου, με τη βομβιστική επίθεση στο αυτοκίνητο της διευθύντριας των φυλακών Κορυδαλλού, Μαρίας Στέφη. Συνεχίστηκε με τη δεύτερη ενεργεία, στις 20 Ιουνίου, από την Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία (FAI) – Διεθνής Συνωμοσία για την Εκδίκηση (Ελλάδα), που ανατίναξε το αυτοκίνητο του Αργύρη Γκέλμπουρα, γουρούνι των φυλακών. Ανταποκριθήκαμε στέλνοντας φωτιά στο ξενοδοχείο Sheraton, στις 26 Ιουνίου. Το σχέδιο συνεχίστηκε, όταν ο Πυρήνας Κομάντο Mauricio Moralles έστειλε ένα δέμα-βόμβα στον Δημήτρη Χωριανόπουλο, πρώην διοικητή της αντιτρομοκρατικής, στην Ελλάδα.

Μετά από αυτήν την επίθεση, τα γουρούνια επιτέθηκαν στο Στέκι Ναδίρ, στη Θεσσαλονίκη και απήγαγαν τον Σπύρο Μανδύλα και τον Ανδρέα Τσαβδαρίδη. Μια ενέργεια του εχθρού, που μας οδήγησε να στείλουμε φωτιά στη σχολή της αστυνομίας, στο Balikpapan, ως απάντηση και ως άμεση εκδίκηση, στο όνομα της απελευθέρωσης των Μανδύλα και Τσαβδαρίδη. Και δεν σταματάει. Οι έλληνες σύντροφοι της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς – Πυρήνας Ryo έστειλαν ακόμα ένα δέμα-βόμβα στον Δημήτρη Μόκκα, την 1η Σεπτεμβρίου.

Ξεκίνησε στην Ελλάδα και αντήχησε στην Ινδονησία. Γιατί ανταποκρινόμαστε στο κάλεσμα; Διότι, για εμάς, ο Φοίνικας είναι κοινά εγχειρήματα και διεθνή καλέσματα για συντονισμό δράσεων από πυρήνες της FAI/IRF. Δεν περιορίζεται μόνο στην Ελλάδα ή την Ινδονησία.

Δεν μπορεί να πει κανείς ότι εγχειρήματα του Σχεδίου Φοίνικας είναι μόνο οι επιθέσεις των μηδενιστών και όχι εκείνες από ομάδες ριζοσπαστικών περιβαλλοντιστών και αντι-πολιτισμικών ή ατόμων των ELF/ALF. Αντιθέτως, ο Φοίνικας είναι ένα ανοιχτό κάλεσμα προς πυρήνες της FAI/IRF για επίθεση, για προτάσεις ανάλυσης, συζήτησης ή διαλόγου και ανταλλαγής γνώσης, οργής και σεβασμού μεταξύ συντρόφων, που βρίσκονται μέσα από τα κάγκελα και συντρόφων έξω από αυτά. Για εμάς, ο Φοίνικας είναι το επόμενο βήμα στον διεθνή συντονισμό των δράσεων από πυρήνες της FAI/IRF, ώστε να ξεκινήσουν τη θύελλα της εκδίκησης ενάντια σε όλες τις μορφές εξουσίας. Και θεωρούμε ότι είναι σημαντικό για την ίδια τη FAI/IRF να ενδυναμώσει τη δικτύωση μεταξύ ανώνυμων ατόμων, τα οποία ο γεωγραφικός χώρος εμποδίζει από το να συναντηθούν. Αυτά τα εγχειρήματα είναι μέθοδοι, ώστε άτομα και ομάδες να μοιραστούν προβληματισμούς και έτσι, να ακονίσουν ο ένας τον άλλον.

Αν διαβάσει κάποιος τις αναλήψεις ευθύνης αυτών των ενεργειών, μπορεί ξεκάθαρα να δει γιατί τα εγχειρήματα του Σχεδίου Φοίνικας δεν προσφέρουν παρά εκδίκηση, θυμό και απόλυτη αλληλεγγύη στους συντρόφους μας, που βρίσκονται μέσα από τα κάγκελα, σε όλον τον κόσμο. Μέσα από πράξεις, στέλνουμε τους επαναστατικούς μας χαιρετισμούς στους αιχμαλώτους του πολέμου ενάντια στο υπάρχον. Δεν θέλουμε τίποτα και δεν σκοπεύουμε να μεταρρυθμίσουμε την κοινωνία ή να αντιπαρατεθούμε με τους ειρηνιστές ή τους κοινωνικούς ακτιβιστές, που για εμάς επίσης είναι εχθροί. Θέλουμε μόνο ολοκληρωτικό πόλεμο για την καταστροφή της κοινωνίας. Θέλουμε να γκρεμίσουμε κάθε μορφή και κάθε εργαλείο του εχθρού και να του βάλουμε φωτιά – παρόλο που κι εμείς καίμε μέσα του.

Η Διεθνής Συνομωσία Εκδίκησης είναι μια ομάδα άμεσης δράσης και θεωρούμε τους εαυτούς μας αναπόσπαστο κομμάτι του νέου κύματος των μηδενιστών-αντικοινωνικών, που χρησιμοποιούν τη βία ως μέθοδο αγώνα. Ως μηδενιστές, μοιραζόμαστε το ίδιο συναίσθημα με τους συντρόφους, όταν συλλαμβάνονται από γουρούνια και αντιμετωπίζουν κατηγορίες εξαιτίας των επιλογών τους. Και συνειδητοποιούμε ότι σε όλον τον κόσμο πολλοί σύντροφοι είναι ακόμα φυλακισμένοι από τον εχθρό. Marco Camenish, Gabriel Pombo da Silva, ΣΠΦ-Πυρήνας Φυλακισμένων Μελών, Hans Niemeyer, Ivan Silva και Carla Verdugo, οι τέσσερις αναρχικοί της υπόθεσης της Κοζάνης, Alfredo Cospito και Nicola Gai, Walter Bond, John Bowden, Fredy Fuentevilla – Marcelo Villarroel – Juan Aliste Vega, Jock Palfreeman, οι φυγάδες Νίκος Μαζιώτης και Πόλα Ρούπα και η Felicity Ann Ryder. Σε αυτούς αφιερώνουμε αυτήν την επιστολή, με αγάπη και αλληλεγγύη.

Η φωτιά του Φοίνικα δεν σβήνει και καλούμε όλους εσάς, σύντροφοι, να ενωθείτε μαζί μας και να μοιραστούμε τις επιθυμίες μας. Ανάψτε τις φωτιές σας, ξαναγεμίστε τα όπλα σας και αφήστε τη νύχτα να χρωματιστεί με τις στάχτες των εχθρών.

Για το απόλυτο χάος

Μέχρι το τέλος της κοινωνίας

Μέχρι την αναρχία

Όλες οι μονάδες και οι πυρήνες της Διεθνούς Συνομωσίας Εκδίκησης, FAI/IRF Ινδονησίας

Σημειώσεις:

(*) Στην αγγλική εκδοχή, ο Novatore έγραψε για τον «Χριστιανισμό», αλλά για εμάς, όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο και δεν υπάρχει καμία ανάγκη να υπερασπιστούμε κάποια. Για εμάς, στην ομάδα, οι θρησκείες είναι σκατά.

Σ.τ.Μ. (**) Για την υπόθεση των Eat και Billy, μπορείτε να διαβάσετε και στη μπροσούρα «MENYERANG! – Στιγμιότυπα του αναρχικού πολέμου από την Ινδονησία»

(***) Οι συντάκτες της επιστολής αναφέρουν τον Δημήτρη Μόκκα ως «chief prosecutor». Ο Μόκκας είναι ανακριτής.

Πηγή

Ανάληψη ευθύνης συνειδήσεων

Κείμενο που μας στάλθηκε μέσω e-mail:

 Σκοτεινές  είναι οι νύχτες αδέλφια ..
Γιατί εμείς τις κάναμε πιο λαμπερές απο ποτέ.
Όταν κάποτε το Σκοτάδι ήταν ο μπάσταρδος αδερφός μας
που μας έκλεινε το μάτι πονηρά..
  Τώρα πια φοβόμαστε και τη σκιά μας
  Γιατί μας θυμίζει τι δρόμους περπατήσαμε
  Κι η μοναξιά μας αυνανίζεται στα σκοτεινά
  βλέμματα των γύρω..
  Άδεια,γεμάτα γαμημένη υγρασία
  Όπως κολλάει στα κορμιά μας 
  η αρρώστια αυτής της πόλης.
  Τι κάνουμε τώρα?
  Σε ρώτησα
  Ακόμα περιμένω την εξεταστική να τελειώσει
  Ακόμα περιμένω τους \’\’συντρόφους\’\’ να έρθουν
  απο την Γεωργίου.
Θάνατος στους ποιητές τραγουδάμε..Αλλά σ αυτούς που κάνουν τα σκατά,ήλιο και θάλασσα. Εμείς όμως μυρίζουμε τα σκατά που μας έχουν δώσει και που περίμεναν καιρό να χέσουν ο Δένδιας και το συνάφι του. Ένα συνοθύλευμα ανθρώπων που κάποτε έκανε αυτή την πόλη να αναπνέει και να τραντάζεται στους ρυθμούς της αντίδρασης,τώρα στέκει βουβό,μπροστά στην άμεση καταστολή και στα κρύα τούβλα.Χτίζοντας τις καταλήψεις,προσπάθησαν όχι μόνο να χτίσουν τις φωνές μας,αλλά κι αυτών που πέρασαν,ελεύθεροι,φωνάζοντας για ένα κόσμο πιό δίκαιο και πιόζωντανό.Κατάφεραν θαρρούν,να φτιάξουν ένα τάφο συνειδήσεων,λές και φοβόντουσαν μήπως οι φωνές απ τα φαντάσματα ακουστούν και ξυπνήσουν κάποιον απο τους λοβοτομημένους σκλάβους τους.Το παιχνίδι τους το έπαιζαν καλά έτσι κι αλλιώς,μέσα απο εφημερίδες και τοπικά φασιστοκάναλα, μέσα απο συλλήψεις του \’\’αποφασίζωμεν και διατάζωμεν\’\’ εώς τις  μαφιόζικες απειλές και ώρες ατέλειωτου μπανιστηρίου στις γιορτές μας. Και οι αντιδράσεις μας? Αρκεστήκαμε σε μίζερες συνελεύσεις στο εργατικό κέντρο,μιλώντας για το πώς θα κερδίσουμε ξανά τα κεκτημένα,με φωνές λειψές και φοβισμένες και με βλέμματα  παγωμένα,ρουφώντας την τελευταία σταγόνα της μπύρας του 1 ευρώ. Κι ενώ όλοι μας ξέρουμε οτι κάτι δέν μας ταιριάζει απ\’ όλα αυτά,οτι δέν μας αρκεί μια απλή παρέμβαση στο δημοτικό συμβούλιο,ή μια συγκέντρωση του \’\’δέν προκαλούμε\’\’ στην πλατεία Όλγας,παρ\’όλ\’ αυτά συμμετέχουμε,όπως οι γριές στις κηδείες που προσπαθούν να κλάψουν η μία πιό δυνατά απ\’ την άλλη,δίχως να δίνουν δεκάρα για τον πεθαμένο. Καλή η ντόπα λοιπόν των σκατών,που γίνονται ήλιος και θάλασσα,αλλά χειμωνιάζει και είναι ανούσιο να βγαίνουμε έξω με αντηλιακά. Ή τουλάχιστον όπως κάποιοι \’\’σύντροφοι\’\’ ανέφεραν,κατόπιν συνελεύσεως οτι \’\’δέν επιθυμούν να φέρουν τον κόσμο σε μία αντισυγκέντρωση απο τις 2 το μεσημέρι και να ηλιοκαεί\’\’ λές και μιλούσαν για κοπάδια προβάτων με ευαισθησία στον ήλιο. Λές και οι αγώνες έχουν ωράριο.

Σαφώς και δέν αναφερόμαστε σε αναρχικές συλλογικότητες,που όμως κάποιες απο αυτές δέν αντέδρασαν κάν και στο παρελθόν φρόντισαν να συνεργαστούν με τους εν λόγω \”συντρόφους\’\’ καπελώνοντας εγχειρήματα,όπως της αντισυγκέντρωσης στην πλατεία Όλγας προς \’\’τιμήν\’\’ της ομιλίας του φασιστοβουλευτή Αρβανίτη στο ξενοδοχείο Αστήρ. Δέν επιθυμούμε να κράξουμε ή να προκαλέσουμε διασπάσεις,αλλά καλό είναι κάποια καίρια λάθη να αναγνωρίζονται και να διορθώνονται προς το καλό όλων.

   
Με φώναξες να δώ τους τοίχους
   που ύψωσαν σε παράθυρα και πόρτες
   Μου έκανε εντύπωση η γαλάζια πόρτα
   στο Παράρτημα.
   Μου θυμίζει εργοστάσιο,σου είπα,
   (μπας και δω κάτι αστείο),
   έλεος δηλαδή οι στυλιστικές απόψεις του δήμου,
   σαν φάμπρικα ειναι,
   Συνειδησεων,μου απάντησες γελώντας
   και δεν χρειάστηκε καν να μου κλείσεις το μάτι
   σαν μπάσταρδος αδερφός.
Συνυπεύθυνοι ειναι ο Δήμος Πατρέων και η Πυροσβεστική.Και δεν νομίζουμε πως χωράει να μιλάμε για τους καημένους \’\’εργάτες του μεροκάματου\’\’,μιας και ουδεμία κίνηση αντίδρασης είδαμε απο δαύτους,(ούτε και θέλαμε η περιμέναμε),είτε μεμονωμένα,είτε ως σωματεία. Κάνανε μια χαρά το έργο της Αστυνομίας,βάζοντας τις ταφόπλακες,με τόσο μεράκι,όσο τόσα χρόνια έχουν κόβοντας δέντρα και βάζοντας επανειλλημένα φώτα στις πλατείες,ώστε να μπανίζουν οι ματάκηδες ασφαλίτες τις ζωές μας. Οι πυροσβέστες?Μπορεί να μην προλαβαίνουν να γλυτώσουν κάποιο δάσος μέσα στον Αύγουστο,αλλά με απαράμμιλο ζήλο τροχίζουν πόρτες,για εισβολές μπάτσων. Συνεπώς και όλοι αυτοί θα βρουν μπροστά τους τον ελεύθερο και αγωνιζόμενο κόσμο,και στον πενιχρό μισθό-ανταμοιβή τους καλό θα είναι να κοιτούν για το ποια νομίσματα θα είναι ίδια. Γιατί μια ζωή θα μετράνε νομίσματα απο τα αφεντικά τους. Γιατί οι ρουφιάνοι πληρώνονται με το ίδιο νόμισμα. Οι συνειδήσεις λοιπόν δεν χτίζονται,αλλα πλανόνται σαν τσεκούρια πάνω απ τους νεκροθάφτες,έτοιμα να τους αποτελειώσουν και να τους ρίξουν στον ίδιο το λάκκο που έσκαψαν.

 

Είμαστε οι αναρχικοί
 που χάνουν την φωνή τους στα οδοφράγματα
 Είμαστε οι χαοτικοί
 που ακόμα προσπαθούν να βρουν την σωστή λέξη για να εκφράσουν την οργή τους,σε μοιρολατρικές συνελεύσεις
 Είμαστε οι μηδενιστές
 που δεν γουστάρουν τις \’\’μαθηματικές πράξεις\’\’ και τα \’\’έξυπνα στρατηγικά σχέδια\’\’?
 Είμαστε οι περιπλανώμενοι της Νύχτας
 που αυτοσταυρωνόμαστε στα βλέμματά σας,προκλητικά,για να μην καταλάβετε οτι σας έχουμε ήδη μπήξει τις πρόκες του Ερέβους
 Είμαστε οι ελεύθεροι
 που κρεμάμε στο σώμα μας χαλκάδες για να μην ξεχνάμε οτι γεννηθήκαμε σκλάβοι.
 Είμαστε οι εραστές του Ιδεατού
 που κοιμίζουν τα αγέννητα παιδιά τους,με ιστορίες της Θεωρίας και της Πράξης.

Καλούμε λοιπόν όλο τον ελεύθερο και αγωνιζόμενο κόσμο,να συγκροτηθεί και να ονειρευτεί ξανά. Απο μια ομάδα διοργάνωσης εγχειρημάτων δίχως όρια και καθωσπρεπισμούς,μεχρι ομάδων που θα υπερασπίζονται δυναμικά τα κεκτημένα του Δρόμου,της Πλατείας και των καταλήψεων. Καλούμε τον αληθινό αναρχικό κόσμο να μιλά,να προτείνει και να δρα ελεύθερα. Απο τον τρόπο ομιλίας μας,χωρίς να θυμίζει λόγους βουλευτών \’ λαϊκό,καθαρό, γεμάτο συναίσθημα και συνείδηση, μέχρι τον Αυθορμητισμό που θα αιφνιδιάσει και θα καταφέρει,οτι δεν κατάφερε ο εχθρός να καταγράψει η να προβλέψει. Σε κάθε πόλη,σε κάθε χωριό,αφήνουμε πίσω τα στερεότυπα και χτίζουμε τις άμυνές μας χωρίς καμιά συνδιαλλαγή η υποχώρηση. Αρνούμαστε το αναρχοlifestyle,τα αναρχοτσιφλίκια,τον ρεφορμισμό και την ηττοπάθεια,αγκαλιάζουμε το Αρνητικό και ερωτευόμαστε την Ουσία. Καλούμε τους ελεύθερους ανθρώπους να σταματήσουν πλέον να ακούνε είτε κατσάδες,ειτε οδηγίες, και να πάρουν την Πράξη στα χέρια τους.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ 
Τα Μπάσταρδα Αδέρφια σας.

Χ.Ο.Κ.