Αγγλία: Βομβιστική επίθεση σε υποκατάστημα της τράπεζας Barclays (Μπρίστολ)

\"αρχείο

Λογοκρίθηκε από τους αντιδραστικούς αστικούς υπηρέτες που διαχειρίζονται το IMC του Μπρίστολ (1)

Το συνολικό βάρος του εγκλωβισμού μας, μέσα σε αυτήν την κοινωνία, μας πιέζει αφόρητα. Ακατανόμαστη θλίψη, εκνευρισμός, μοναξιά και ανασφάλεια είναι η ιστορία των ζωών μας στο μεγαλύτερο κομμάτι τους, κρατώντας εδώ και γενιές.  Λες και το χρήμα μιλάει δυνατότερα, αποσιωπώντας όλες τις υπόλοιπες αρχές, λες και το τσιμέντο και το σκυρόδεμα μας απομονώνουν από τον υπόλοιπο πλανήτη, που αρρωσταίνει, λες και η κυρίαρχη κουλτούρα δίνει στους ανθρώπους ρόλο ρομπότ, που δουλεύουν, καταναλώνουν, αναπαράγονται και υπακούν… Καθημερινά, στραγγαλιζόμαστε σωματικά και συναισθηματικά από μια φτηνιάρικη, τεχνητή ύπαρξη, που μας κρατάει μακρυά από τα έξω από τη μούχλα όνειρά μας.

Ο θυμός που ξυπνάει, διαπερνά την ομίχλη της σύγχυσης, που προκαλείται από την κατάσταση αποξένωσής μας, ψάχνοντας στόχους αντάξιους της οργής. Κάθε αντίληψη ανακωχής με τους κυρίαρχους θεσμούς, που στοχεύει  στον μετασχηματισμό τους, απλά συμμορφώνεται στους παροπλισμένους ρόλους, τους οποίους εκείνοι μας εξαναγκάζουν να έχουμε. Η άμεση εξέγερση φαίνεται ζωτικής σημασίας. Φοράμε τις κουκούλες μας και βγαίνουμε τη νύχτα, για να μιλήσουμε μια γλώσσα τόσο παλιά όσο και η ίδια η Κυριαρχία: σαμποτάζ και συνωμοσία.

«…ποιες είναι οι πραγματικές σας επιθυμίες; Να κάθεστε σε ένα καφενείο, μοιάζοντας απόμακροι, κενοί, βαριεστημένοι, πίνοντας κάποιον άνοστο καφέ; Ή μήπως ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΤΙΝΑΞΕΤΕ ‘Η ΝΑ ΤΟ ΚΑΨΕΤΕ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ;» Οργισμένη Ταξιαρχία

Γι’ αυτό, αναλαμβάνουμε την ευθύνη της τοποθέτησης μιας απλής εμπρηστικής βόμβας, στο υποκατάστημα της τράπεζας Barclays, στην οδό Bath, στο Brislington του Μπρίστολ, τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Αυγούστου. Βάλαμε κεριά μέσα σε λάστιχα (που μας πρόσφεραν χρόνο για να απομακρυνθούμε) και από αυτά ανάψαμε στουπιά βουτηγμένα σε βενζίνη, με τα οποία πυροδοτήσαμε τρία πεντόλιτρα μπιτόνια, που περιείχαν ένα μέρος βενζίνης και ένα μέρος κηροζίνης με θρυμματισμένο πολυστερένιο (για τον εμπρησμό) και περίπου 1680 γραμμάρια γκαζάκια (για την έκρηξη). Διαλέξαμε αυτό το υποκατάστημα, καθώς δεν υπάρχουν παρακείμενα κτίρια και για να αποφύγουμε την εξαιρετικά μικρή πιθανότητα να υπάρξουν περαστικοί στην περιοχή, τοποθετήσαμε το μηχανισμό στο πίσω μέρος του κτιρίου, μπροστά σε ένα παράθυρο, αντί για πολλούς μηχανισμούς σε αντίθετες πλευρές, όπως προτείνεται συνήθως.

Με αυτό το κείμενο, θέλουμε να μοιραστούμε τις σκέψεις μας σχετικά με τις τράπεζες και την οικονομία, τον αναρχικό αγώνα ενάντια στην εξουσία σε όλες της τις μορφές και την εστίαση της επίθεσης σε αυτά τα πλαίσια. Πρώτον, για το στόχο μας.

 1) Η ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΓΡΟΘΙΑ ΜΕ ΒΕΛΟΥΔΙΝΟ ΓΑΝΤΙ

Ο ρόλος αλλά και οι παγίδες του οικονομικού συστήματος γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρες. Η οικονομική αιχμαλωσία, που προκαλεί στις μάζες, είναι μια από τις ισχυρότερες αλυσίδες, που μας δένουν σήμερα, παρά την πρόσφατη διάχυτη δυσπιστία προς τον οικονομικό τομέα. Υποσχέσεις για μια «κενή» καλή ζωή, μέσω της πρόσβασης σε δάνεια, πιστωτικές κάρτες και υποθήκες, σε παγιδεύουν, καταδικάζοντας σε να ξεπουλάς τις μέρες σου δουλεύοντας σα σκλάβος για την οικονομία, με σκοπό να κάνεις το εισόδημα σου να αυξηθεί πέρα από την ανάγκη για την προμήθεια φαγητού και για να πληρώσεις τους λογαριασμούς. Σήμερα, ο τόσο οικείος κύκλος βρίσκεται σε λειτουργία: περισσότερα δανεικά, παραπάνω από μία δουλειές, χρέος, αυξημένη πίεση στην πυρηνική οικογένεια και υψηλότερα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας, αλκοολισμού και εθισμού στα ναρκωτικά (παράνομα ή φαρμακευτικά) για να ανταπεξέλθεις στο άγχος, απάθεια και συχνά ρουφιανιά και γλείψιμο για «να πας μπροστά».  Σε έχουν βάλει να δουλέυεις, σκάβοντας τον ίδιο σου τον τάφο για όταν θα έχεις ξεζουμισθεί και πεταχθεί στα σκουπίδια για το κέρδος της ελίτ, μειώνοντας το εξεγερτικό πνεύμα με την εξουθενωτική φτώχεια και τις δουλειές. που σε απομονώνουν. Και όλο αυτό το διάστημα, η απατηλή εικόνα ικανοποίησης, μέσω της απόκτησης εμπορευμάτων, βρίσκεται μπροστά στα μούτρα σου, καθώς οι τοίχοι από bar-codes πέφτουν σιωπηλά γύρω σου, φυλακίζοντας το χρόνο και τη δημιουργικότητά σου.

Για εκείνους από εμάς, των οποίων η από χιλιετίες προγονική γνώση του πώς να ζούμε στη γη ανεξάρτητα, ακρωτηριάστηκε τους προηγούμενους αιώνες με τη γέννηση του βιομηχανικού καπιταλισμού (ο οποίος, επίσης, κατέλαβε και περιέφραξε την κοινή γη, που χρειαζόμασταν), το κλουβί της οικονομίας είναι σχεδόν καθολικό. Και συνεχίζει, ενώ οι απολύτως απτοί συντηρητές της οικονομικής δυστυχίας βρίσκονται σε απόσταση, που μπορούμε να τους ακουμπήσουμε…

Παράλληλα, σε μια εποχή, που υπάρχει ένα, άνευ ιστορικού προηγούμενου, κενό μεταξύ των πλουσιότερων και των φτωχότερων, οι τράπεζες  διοχετεύουν τα τεράστια κέρδη τους στη χρηματοδότηση της οικονομικής ανάπτυξης, στην επιστήμη του ελέγχου, στην τεχνολογία στρατιωτικής και κοινωνικής «ασφάλειας» και στη δημιουργία βιομηχανικών υποδομών, δηλητηριάζοντας αυτοκτονικά όλες τις μορφές ζωής, που απαρτίζουν τον κόσμο μας, καθώς το καρκίνωμα του Πολιτισμού εξαπλώνεται. Η εκμετάλλευση είναι η νόρμα της οικονομικής δραστηριότητας, όχι η εξαίρεσή της.

Ας δούμε ως παράδειγμα τον τραπεζικό όμιλο Barclays. Ας αναλογιστούμε πως είχαν τη δύναμη, ως αρχιτέκτονες του μεθοδικού πλιάτσικου της εύπορης ελίτ εις βάρος των υπολοίπων από εμάς, να ρυθμίσουν το επιτόκιο Libor(2), με τρόπο που οι ίδιοι πλούτιζαν ακόμα περισσότερο.  Ας αναλογιστούμε πως είναι ο μεγαλύτερος Βρετανός επενδυτής στη βιομηχανία άνθρακα και εσχάτως, ο μεγαλύτερος επενδυτής στο εμπόριο όπλων παγκοσμίως. Και πριν από αυτό, ο μεγαλύτερος θεσμικός μέτοχος στη διαβόητη εταιρεία βασανισμού ζώων Huntingdon Life Sciences. Χρηματοδότες της εξαιρετικά ρυπογόνας εξόρυξης πετρελαίου στα εδάφη των ιθαγενικών πληθυσμών στην Αλμπέρτα, που είναι ίσως η μεγαλύτερη καπιταλιστική-βιομηχανική επένδυση στη Γη και υπαίτια για το δεύτερο σε ταχύτητα ποσοστό αποψίλωσης των δασών του πλανήτη. Ας αναλογιστούμε την απόφασή τους να πουλήσουν τις καταναλωτικές συνήθειες και τα στοιχεία διαμονής χρηστών κινητών τηλεφώνων εκατομμυρίων ανθρώπων σε άλλες εταιρείες και κυβερνητικούς φορείς. Ας αναλογιστούμε πόσοι άνθρωποι  έχουν εγκλωβιστεί εδώ στην οικονομική φυλακή που εξυφαίνουν γύρω μας, η οποία γρήγορα μετατρέπεται σε κρατική φυλακή, αν παραβιάσεις τους νόμους με σκοπό να βρεις χρήματα, είτε επειδή δε μπορείς να ανταπεξέλθεις στις υποχρεώσεις σου, είτε επειδή το προτιμάς από το να φιλάς τα παπούτσια του αφεντικού για μια ανταμοιβή.

Αλλά, στην πραγματικότητα,  αυτά τα ανυπόφορα γεγονότα δεν είναι ο βασικός λόγος  της επίθεσής μας. Πιστεύουμε πως για να αποτελέσει κανείς μια πιθανή απειλή για τη σταθερότητα του κυρίαρχου συστήματος, είναι απαραίτητο να πραγματοποιήσει μια επίθεση, οποιασδήποτε κλίμακας, ώστε να αντιπαρατεθεί στον πυρήνα αξιών του συστήματος. Για παράδειγμα, οι τραπεζίτες, που παίρνουν στην ψύχρα όσα λεφτά θέλουν από τα σεντούκια, δεν είναι κάτι που συμφέρει το σύστημα, το οποίο απαιτεί πιο ραφιναρισμένους τρόπους εκμετάλλευσης στη σύγχρονη εποχή. Η οικονομική «κρίση» και το σκάνδαλο της ρύθμισης των επιτοκίων  θα διευθετηθεί από το σύστημα, με έναν τρόπο που αφενός, θα εξανθρωπίσει εκ νέου την εικόνα του και αφετέρου, θα επιτρέψει να συνεχιστεί, με έναν ομαλό και επαγγελματικό τρόπο, το κοινωνικό πλιάτσικο και η οικολογική καταστροφή. Εμείς δε θα συμμετέχουμε στη χορωδία, που απλά καταδικάζει τις τράπεζες για τη «διαφθορά» τους (λες και μια αδιάφθορη τράπεζα θα έπρεπε με κάποιον τρόπο να συγχωρεθεί). Ο δημοκρατικός ολοκληρωτισμός διαπρέπει στη διάχυση αυτής της αγανάκτησης σε μεταρρυθμίσεις, κάνοντας επενδύσεις, κόβοντας τα «σάπια φρούτα» (όπως ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της Barclays, Bob Diamond, που έφυγε με μια σύνταξη πολλών εκατομμυρίων λιρών), ώστε να φαίνεται ότι άλλαξε.

Σε πολλές περιπτώσεις, οι επιμέρους κριτικές, που δε στοχεύουν στη ρίζα της Κυριαρχίας, στην πραγματικότητα τη βοηθούν να επιβιώσει, καθώς μπορεί να «επιλύσει» τις απειλητικές αντιθέσεις λίγο-λίγο κάθε φορά, ενώ μετακινεί το πρόβλημα αλλού.  Το να σταματήσει η ζωοτομία, για παράδειγμα, δε θα ήταν απαραίτητα πολύ μεγάλο πρόβλημα για το σύστημα, αν τα πειράματα γίνονταν ένας υπερβολικά εξοργιστικός παράγοντας για να τον αντιμετωπίσει (όπως συνέβη όταν η Barclays αποσύρθηκε από τη Huntingdon Life Sciences, κάτι που οδήγησε τους ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων να σταματήσουν να τη στοχοποιούν): αντίθετα, η στόχευση είναι πέρα από την πολιτισμική οπτική, που αντιλαμβάνεται όλη τη ζωή (ειδικά τη μη-ανθρώπινη) ως ιδιοκτησία προς χρήση κατά το δοκούν, καταδεικνύει τη διαδικασία εξημέρωσης, που είναι παρούσα σε κάθε βήμα του Πολιτισμού και στοχεύει την ολική απελευθέρωση και όχι την παραχώρηση δικαιωμάτων από τις αρχές. Ως ακόμα ένα παράδειγμα, ο τερματισμός της αστυνομικής βίας στους δρόμους θα μπορούσε, πιθανώς, να συμφέρει το σύστημα, καθώς η ειρήνευση μπορεί να δημιουργηθεί μέσω μιας διαδικασίας ταύτισης με τον ίδιο μας τον καταπιεστή.  Έτσι, δε βλέπει κανείς ότι θα υπάρχουν πάντα ψυχιατρεία, παρακουλούθηση, χειραγώγηση από τα ΜΜΕ και οι αποπροσανατολιστικές φωνές των διαφόρων πολιτικών. (Αλλά, βέβαια, η εξουσία πάντα βασίζεται σε διαφορετικές μορφές ωμής βίας, όταν η άγρια ζωή επιμένει να αρνείται την παράδοση της αυτονομίας της).

«Η διαδικασία βελτίωσης της ικανότητάς μας να χρησιμοποιούμε υλικά και τεχνικές είναι φυσικά μια διαδικασία αυτομόρφωσης… Σε καμιά στιγμή δεν πρέπει το επίπεδο της στείρας επιχειρησιακής ικανότητας να εντατικοποιείται, χωρίς μια ταυτόχρονη εντατικοποίηση της σκέψης και του λόγου και προφανώς, αυτό ισχύει και αντίστροφα». Φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ-ΑΑΟ

Η κινητοποίηση μόνο γύρω από αυτά τα ευδιάκριτα πρόσωπα του συστήματος, δεν αντιτίθεται στις αξίες του και το ίδιο συμβαίνει και με ένα επαναστατικό πόνημα, που τοποθετεί τον εαυτό του στα πλαίσια της «ένταξης», των «εναλλακτικών θεσμών», της «ηθικής παραγωγής» και της «πολιτικής». Έτσι, αξίζει να ξεκαθαριστεί πως η επίθεσή μας σε αυτόν τον αρπακτικό θεσμό στόχευσε την ίδια την πολιτισμική πρόοδο, την οποία οι τράπεζες τόσο καλά αντιπροσωπεύουν: οικονομική αύξηση, ανάπτυξη και επέκταση, που χρειάζεται τις μάζες να είναι αλυσοδεμένες στις δουλειές τους και τη γη να είναι ρημαγμένη, η ουσία του βιομηχανικού καπιταλισμού με όλη τη μισθωτή σκλαβιά και την κυριαρχία στην αγριότητα, που αυτός απαιτεί. Με τη σειρά του, αυτό το σύστημα είναι, απλά, η πιο πρόσφατη εκδήλωση της αποξένωσης και της απώλειας που βιώνουμε, όπου οι σύνθετες κοινωνίες αντικαθιστούν τις ανθρώπινες, πρόσωπο με πρόσωπο, εθελοντικές συλλογικοποιήσεις.

Αρνούμενοι όλη αυτήν την αφήγηση, με την οποία μας έχουν ταΐσει με το ζόρι,  αποφασίσαμε, χωρίς δισταγμό, να προσπαθήσουμε να αποσταθεροποιήσουμε και να καταστρέψουμε ό,τι δημιουργεί την οικονομική οπτική του κόσμου, ώστε να βιώσουμε έναν άγριο κόσμο ελεύθερων ζωών σε σχέση μεταξύ τους, αντί μιας απλής αμοιβαίας μείωσης των πόρων, ανθρώπινων ή άλλων. Αντί να ψάχνουμε τη βολή μας στο σύστημα ή να προσπαθούμε να το «βελτιώσουμε», εμείς περιφρονούμε όλα εκείνα, που μας προσφέρει η υποβαθμισμένη του ύπαρξη, συμπεριλαμβανομένου και του πτώματος των «δικαιωμάτων» ή της «δικαιοσύνης», τα οποία έχουμε θάψει εδώ και καιρό, μαζί με τις υποχρεώσεις μας προς την πολιτισμένη/αστική κοινωνία.

2. ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ

Βέβαια, θα μπορούσε κάποιος να πει πως η επίθεσή μας ήταν συμβολική, πως ίσως προκάλεσε φθορές σε ένα υποκατάστημα τράπεζας, αλλά μέχρι εκεί. Όμως, το σημαντικό για εμάς ήταν να σπάσουμε τη σιωπή της συνενοχής, να αφήσουμε εκεί σημάδια της αποφασιστικότητάς μας να πολεμήσουμε, για άλλους που ίσως να νιώθουν το ίδιο, αφήνοντας μια σκιά αβεβαιότητας για το πότε το ένα ή το άλλο υποκείμενο, που το  σύστημα εκμεταλλεύεται, θα εμφανιστεί για να συντρίψει τις πρακτικές του, την περιουσία του και την ειρήνη του. Στο σημερινό κόσμο, φαίνεται σαν περισπασμός το να επικεντρώσουμε (τουλάχιστον εξ ολοκλήρου) τη δράση μας ενάντια στις πιο θεαματικές πτυχές  του κράτους και του καπιταλισμού, ενώ ολόκληρο το δίκτυο διακλαδώσεων και υποδομών, μέσω του οποίου διευθύνεται το σύστημα, βρίσκεται πάντα τόσο κοντά μας. (Παρ’ όλα αυτά, τίποτα δε ζεσταίνει τις καρδιές μας περισσότερο από το πέσιμο στο χρηματιστήριο της Βαρκελώνης, κατά τη διάρκεια των ταραχών της 29ης Μαίου πέρυσι, από την ενέδρα και τον πυροβολισμό εναντίον ενός υψηλόβαθμου στελέχους μιας πυρηνικής εταιρίας στην Ιταλία, τον περασμένο Μάη και την καταστροφή ενός αστυνομικού κέντρου εκπαίδευσης αξίας εκατομμυρίων με μια τεράστια φωτιά, από αναρχικούς, έξω από το Μπρίστολ, αυτήν την εβδομάδα!)

Και ύστερα… ποιος ξέρει; Ίσως ζήσουμε για να δούμε τη βιομηχανική κοινωνία να καταρρέει κάτω από το ίδιο της το ασυντήρητο βάρος και κάνουμε ό,τι μπορέσουμε για να ξαναμάθουμε αυτά που έσβησε ο Πολιτισμός. Ίσως συναντήσουμε περισσότερους συντρόφους και δούμε τους κόσμους μας να γυρνούν ανάποδα από τον αγώνα μας. Ίσως πεθάνουμε νωρίς προσπαθώντας. Ή ίσως όχι, αλλά τίποτα να μη φαίνεται να αλλάζει.

Αλλά, για εμάς, άλλαξαν τα πάντα, όταν αποφασίσαμε να ζήσουμε σαν πολεμιστές και όχι σαν σκλάβοι. Τιμούμε τη θλίψη και τον εκνευρισμό μας, τη μοναξιά και την ανασφάλειά μας, με το να μην τις καταστέλλουμε, αλλά ούτε και να παραδινόμαστε σε αυτές. Παίρνουμε αυτά τα σπασμένα κομμάτια του εαυτού, μετασχηματίζουμε το θύμα σε πολεμιστή και στεκόμαστε περήφανοι αντίπαλοι αυτού του κόσμου. Για να επιτεθούμε σε αυτό που μας επιτίθεται.

«Πιστεύουμε πως δεν εξαρτώνται τα πάντα από το περιεχόμενο και τη συγκυρία, σαν κάτι εξωτερικό, που επιπλέει στον αέρα. Τις συγκυρίες τις δημιουργούμε εμείς με το να δημιουργούμε για τους εαυτούς μας, με το να δουλεύουμε σκληρά και με το να φτιάχνουμε τα δικά μας εγχειρήματα, όντας οι πρωταγωνιστές του κοινωνικού πολέμου και έχοντας έναν ενεργό ρόλο, όντας οι πρωταγωνιστές στην ίδια μας την πραγματικότητα και τον αγώνα μας… Θεωρούμε πως κατά τη διάρκεια μιας δράσης ή μιας διαδήλωσης και μετά από αυτήν, συμβαίνουν μια σειρά από πράγματα: αρχικά, κερδίζουμε, δηλαδή επιτυγχάνουμε το στόχο μας,  σαμποτάροντας στην πράξη τον στόχο της δράσης και ύστερα, χάνουμε, αφού τηρούμε τη θεαματική κανονικότητα, εγκαταλείπουμε τον ανατρεπτικό μας ρόλο και συνεχίζουμε να υπάρχουμε εντός των δικτύων και πάλι· επομένως, όσο αυτό είναι δυνατόν, οι δράσεις πρέπει να επεκτείνουν τους εαυτούς τους, να διαιωνίζονται  και να γίνουν καθημερινότητα και συνήθεια μέχρι, μαζί με το λόγο, την αλληλεγγύη και κάθε μορφή αναρχικής πρακτικής, να μπορέσουν να δημιουργήσουν ανατρεπτικούς κοινωνικούς ιστούς και μερικές δυνατές βάσεις αντιεξουσίας». ΑΑΟ/Αντιεξουσιαστική Ανταρσία της Πράξης

Με αυτήν την έννοια, είμαστε οπλισμένοι με την αποφασιστικότητά μας όσο και με τις βόμβες μας. Επίσης, οι φίλοι μας, οι αγαπημένοι μας και οι συνωμότες μας, ξέρουν καλά πως αγκαλιάζουμε τη ζωή με το γέλιο, τον ιδρώτα και τα δάκρυα γιατί πιστεύουμε ακράδαντα πως υπάρχουν πολλοί απελευθερωτικοί τρόποι να ζήσει, να μάθει και να πολεμήσει κανείς. Ξεπερνάμε τους φόβους μας, την παραίτηση, τη φίμωση, τα ελαφρυά, σαν μετάξι, κολλάρα, που κάποιοι έχουν καταντήσει σχεδόν να τους αρέσει που τα φοράνε. Η επίθεσή μας είναι μια από τις πολλές αυτές μεθόδους. Με σκοπό να σκεφτόμαστε πιο καθαρά, να αισθανόμαστε, να δρούμε, να θεραπεύουμε, να σχετιζόμαστε με τη ζωή μας με όρους βαθιάς σύνδεσης και όχι αποξένωσης. Θέλουμε μια κοινότητα, της οποίας η πιθανότητα βρίσκεται πέρα από τα συντρίμμια του Πολιτισμού. Ξέρουμε πως υπάρχουν και πολλοί άλλοι εχθροί της κοινωνίας, από ένστικτο ή συνειδητά, οι οποίοι συνωμοτούν  και χτυπούν, χωρίς να νιώθουν την ανάγκη για επαναστατικές ταυτότητες και προκηρύξεις. Το να πολεμάς εναντίον όλων όσων περιορίζουν την ελεύθερη ζωή είναι μια επιλογή, ανοιχτή σε οποιονδήποτε, όπου και αν είναι, όχι η «δουλειά» μιας στρατιωτικής ελίτ.

3. ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ

Η ομάδα συγγένειας, που εκτελέσαμε αυτήν την ενέργεια, θεωρούμε τους εαυτούς μας μια λόγχη από τις πολλές της πολυεπίπεδης αναρχικής επίθεσης ενάντια στην εξουσία και την αποξένωση. Ένας μικρός κύκλος, που συναντιέται και συνωμοτεί για το πού, πότε και τι θα χτυπήσει, με μια μίνιμουμ οργάνωση, κομμάτι μιας ευρύτερης άτυπης δομής αλληλοβοήθειας και συνέργειας και μέρος της απέραντης θάλασσας της εξεγερτικής σκέψης και πρακτικής, με όλην την πολλαπλότητα που αυτή έχει και που καλύπτει όλο και περισσότερες πτυχές της ζωής μας, καθώς πασχίζουμε για συνοχή και υπευθυνότητα προς τις αξίες μας, κατευθυνόμενοι προς την ελευθερία. Ένας μικρός κύκλος που, πάνω από όλα, δημιουργείται και αυτοδιαλύεται ανάλογα με τη θέληση κάθε ατόμου. που συμμετέχει σε αυτόν, με βάση τη δυνατότητά του να συνυπάρχει με την αυτονομία τους και ταυτόχρονα, να παρέχει πρόσβαση σε ένα κοινό μέτωπο ενάντια στη διάχυση της Εξουσίας και του Πολιτισμού.

Το γεγονός ότι κάνουμε αντάρτικο δε μας κάνει μάρτυρες, ηγέτες ή ιεροκήρυκες.  Δρούμε καθαρά με τους δικούς μας όρους. Δε θεωρούμε τους εαυτούς μας «προωθημένους», επειδή αυτήν τη φορά διαλέξαμε μια βόμβα από ένα τούβλο. Όταν μιλάμε για αυτό που εκτυλίσσεται στην καθημερινότητα ως κοινωνικός πόλεμος, περιγράφουμε τον πόλεμο ενάντια σε ένα σύνθετο δίκτυο λάθος επιλογών, σωματικών ελέγχων, κοινωνικών πιέσεων, περιορισμών χρόνου και κατοικίας, τη σχεδόν καθολική κυριαρχία της οικονομίας και πολλά άλλα. Δε θεωρούμε όλες αυτές τις μάχες κατάλληλες για τη χρήση φυσικής βίας και καταστροφής ιδιοκτησίας. Σε μερικές, η εξέγερση είναι ενάτια στον ηθικισμό, στις ταυτότητες, τους ρόλους και την εξημέρωση, που διατάζει η κοινωνία –πράγματα που πρέπει να ξεκινήσουν σε ένα ατομικό επίπεδο, πριν να είναι ώριμα για συλλογικές προσπάθειες, αν αυτό είναι το επιθυμητό. Ο αναρχικός αντάρτης πρέπει να αγωνιστεί σε όλα αυτά τα μέτωπα, αλλά είναι σημαντικό να μην παραλείπει να στοχοποιεί τη φυσική υπόσταση των θεσμών και των διευθυντών, που επιβάλλουν αυτόν τον κόσμο. Χωρίς την ετοιμότητα για επίθεση  (γεννημένη από την άμεση προσωπική εμπειρία),  δε θα μπορούμε να υπερασπιστούμε την ατομική και συλλογική μας ελευθερία από τους εχθρούς μας. Πολύ συχνά, έχουμε δει ριζοσπάστες να αποσύρονται από τη σύγκρουση και να υποχωρούν σε έναν πλανερό ναρκισσισμό ή στη σχετική άνεση εκείνων των κοινωνικών κινημάτων, που βάζουν πάντα τη σύγκρουση στον πάτο της λίστας των πιθανοτήτων.

Αυτή ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήσαμε βόμβες ως όπλα και είμαστε σίγουροι  πως μπορούν να τοποθετηθούν χωρίς πολύ κόπο. Οποιοσδήποτε είναι ικανός να συναρμολογήσει ένα μηχανισμό όπως ο δικός μας, απλά για να αποκρούσουμε το μύθο της εξειδίκευσης, που συχνά αυτόματα τους συνοδεύει. Θεωρούμε, όμως, πως σε κάποια άλλη στιγμή, για κάποιον άλλον, το σπάσιμο ενός μόνο παραθύρου, θα είχε την ίδια σημασία (αν η δράση δεν ψάχνει να μπει σε διάλογο με το σύστημα ή την αναγνώρισή της από αυτό). Πιο σημαντική είναι η αυξημένη πιθανότητα και ευχαρίστηση, που ξεκλειδώνεται από την άμεση δράση, αντί για την υπομονή και το συμβιβασμό. Άλλωστε, συμφωνούμε με τους άγνωστους συντρόφους μας της ΣΠΦ Ρωσίας (που ανέλαβαν την ευθύνη για έναν εμπρησμό σε ένα εργοτάξιο αυτοκινητόδρομου τον Ιούλιο) πως το να μην επιτίθεσαι, επειδή περιμένεις κάποιο «ανώτερο» επίπεδο τεχνικής κατάρτισης και εξοπλισμού, μπορεί να οδηγήσει σε παράλυση και απραξία.

Αλλά, στις δικές μας ζωές, αποφασίσαμε να κλιμακώσουμε την εμπειρία μας στον καθημερινό πόλεμο ενάντια στον Πολιτισμό, να σπρώξουμε τους εαυτούς μας πέρα από εκείνα που ήταν προηγουμένως γνώριμα σε εμάς, να διευρύνουμε την εργαλειοθήκη μας και να ζήσουμε την αναρχία στις σχέσεις και στην εξέγερσή μας. Όσες περισσότερες μεθόδους μάθουμε να έχουμε στη διάθεσή μας, τόσο πιο προσαρμοστικοί θα είμαστε στη σύγκρουση και τόσο πιο δύσκολο θα είναι για τους εχθρούς μας να μας ξεπεράσουν σε ελιγμούς. Αυτό ισχύει τόσο για το εγχείρημα μας της ένοπλης χαράς, όσο και για τη γραπτή μας επικοινωνία, τις δικές μας ικανότητες να επιζήσουμε και να ευτυχίσουμε σε ισορροπία με την υπόλοιπη ζωή και τις σχέσεις μας, που σκοπεύουν να υπονομεύσουν και  να καταστρέψουν κάθε ιεραρχία. Η εξέγερση χρειάζεται τα πάντα: αφίσες και βιβλία, σκέψη και συζήτηση, μαχαίρια και εμπρησμούς. Το πιο ενδιαφέρον ερώτημα είναι, όπως έχει ειπωθεί ξανά, το πώς θα τα συνδυάσουμε.

Ακριβώς επειδή δεν είμαστε «ειδικοί», επειδή όταν γυρίζουμε σπίτι μετά την επίθεση κι εμείς παλεύουμε με όλες τις υποκρισίες μας, τις αντιθέσεις μας και τους εξευτελισμούς, που συγκροτούν το μηχανισμό των εξουσιαστικών σχέσεων στη σύγχρονη κοινωνία, πρέπει  να βρούμε το κουράγιο να συνεχίσουμε τους πειραματισμούς, τα λάθη και τις επιτυχίες μας. Για να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας, η εξέγερση πρέπει να είναι κομμάτι  της καθημερινότητάς μας, όχι περιορισμένη σε διαδηλώσεις, επετείους ή στιγμές ευρύτερης κοινωνικής αναταραχής.

4. ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ

Γράφουμε, επίσης, για να αναγνωρίσουμε και να τονίσουμε τον αυστηρά αντιεξουσιαστικό αστερισμό ομάδων και ατόμων (είτε ξέρουμε τα ονόματά τους είτε όχι), που κάνουν πόλεμο ενάντια στο σύστημα, σε όλα του τα μέτωπα. Σήμερα, βλέπουμε την εντατικοποίηση των ανοιχτά μαχητικών δράσεων, τόσο στην περιοχή μας όσο και διεθνώς. Είμαστε εξαιρετικά υπερήφανοι για τους συντρόφους μας και ελπίζουμε με αυτήν τη δράση να συνεισφέρουμε κι εμείς σε αυτούς, όπως και τα δικά τους λόγια και οι δικές τους πράξεις εμπλούτισαν το δικό μας σκεπτικό. Το να αδράξουμε την ευκαιρία να στείλουμε σε αυτούς σινιάλα και να σταθούμε δίπλα στους κρατούμενους-αιχμαλώτους δεν είναι, σε καμιά περίπτωση, δευτερεύουσα σκέψη, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι του είναι και του αγώνα μας. Είναι ανόητο να προσπερνιέται αυτό και να είμαστε απλά αυτοαναφορικοί. Από τότε που ενώσαμε τις ατομικές μας εξεγέρσεις σε μια συλλογική ορμή καταστροφής και δημιουργίας, αποφασίσαμε πως το να παραμελήσουμε τους κρατουμένους, που αγωνίζονται, σημαίνει πως  παραμελούμε τον ίδιο τον αγώνα. Το σημαντικό είναι να μπορούμε να δούμε και τους άλλους που εξεγείρονται.

Η βομβιστική μας επίθεση συνέπεσε με το μήνα, που ανακοινώθηκε πως θα ξεκινήσει, τελικά, η δίκη των ελευθεριακών ταξικών αγωνιστών Marcelo Villarroel, Juan Aliste και Freddy Fuentevilla, στη Χιλή. Η μαχητική τους στάση και τα γράμματά τους από τη φυλακή αποτέλεσαν έμπνευση από τότε που αιχμαλωτίστηκαν στην Αργεντινή, πριν από πέντε χρόνια. Παρά τις διαφορές μας, μας ενώνει ένας μίνιμουμ στόχος: άμεση εξέγερση προς την καταστροφή της ταξικής κοινωνίας. Είναι κομμάτι του συνεχώς εξελισσόμενου αντιεξουσιαστικού πεδίου, που εκτείνεται πέρα από σύνορα και γλώσσες.  Εδώ μπορούμε να ανταλλάξουμε ιδέες, πρακτικές και φυσικά αμοιβαία κριτική, που μας κάνει ικανούς να αναπτυχθούμε και να μάθουμε. Έτσι, αντί για την απόλυτη θεωρητική ταύτιση (για παράδειγμα σχετικά με τη φύση της Κοινωνίας και του Πολιτισμού), σήμερα βιώνουμε μια αλληλεγγύη, που πηγάζει από το κοινό μας πάθος να αγωνιστούμε, εδώ και τώρα, χωρίς καθυστέρηση, ελεύθεροι να περπατήσουμε τα ξεχωριστά μονοπάτια, που μας ανοίγουν οι αναλύσεις μας. (Για τους ταξικούς ιδεολόγους, που συκοφαντούν τους αντάρτες και κρύβονται, περιμένοντας ακόμα τις μυθικές «αντικειμενικές συνθήκες», έχουμε την άκρατη περιφρόνησή μας).

«…σε ένα αποστειρωμένο κελί υψίστης ασφαλείας, μέσα στο όμορφο σκοτάδι μιας κορυφογραμμής σπαρμένης με παράνομα χνάρια, μέσα στο ανώνυμο μητροπολιτικό σαμποτάζ… σε ένα ποίημα-τραγούδι, σε μια προκήρυξη, σε μια ειλικρινή παράδοση στην καρδιά… η μνήμη και η ανατροπή υπάρχουν ανεξάρτητες από τα σφοδρά κύματα της καταστολής.»  Marcelo Villarroel

Δύναμη στους Marcelo, Juan και Freddy και στον Carlos Gutierrez, που καταζητείται ακόμα για την ίδια υπόθεση. Οι Έλληνες αναρχικοί, που συνελήφθησαν στην Κοζάνη, στη Νέα Φιλαδέλφεια και στη Θεσσαλονίκη, ο Roger Clement (Συνασπισμός Πολεμώντας για την Ελευθερία-Οττάβα), ο Marco Camenisch και ο Walter Bond (Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων-Μοναχικός Λύκος), είναι ένας λόγος παραπάνω για να μείνουμε περισσότερο σταθεροί στον αγώνα μας.

Κάνουμε ένα κάλεσμα σε όποιον νιώθει δυσαρεστημένος: απόκτησε εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, για να οπλιστείς απέναντι στην εξουσία και την αδιαφορία. Ας αντισταθούμε στις τράπεζες, την εργασία, τα λεφτά και τον Πολιτισμό, που βρίσκεται πίσω τους. Από τις τράπεζες, που ληστεύονται στο Σαντιάγκο, τους δικαστικούς επιμελητές, που πυροβολούνται στο Λονδίνο, τα εργοστάσια, που αναστατώνονται στη Ντάκα, από το shoplifting μέχρι το πλιάτσικο στο Μπαριλότς και το Μπρίστολ, τα γραφεία ευρέσεως εργασίας και τα κέντρα δουλειάς, που σπάστηκαν στο Τρέντο και το Βερολίνο· από την ανυποταξία, τα σαμποτάζ στους χώρους δουλειάς, την απρόβλεπτη απεργία· από τις επιθετικές καταλήψεις κτιρίων και γης, με σκοπό την απελευθέρωσή τους  από το εμπόριο, στο Κάρντιφ ή στη Γκιρόνα, την προηγούμενη εβδομάδα, μέχρι την εναπομείνουσα ιθαγενική αντίσταση, που αντιστέκεται στην αφομίωση από το παγκόσμιο σύστημα εργασίας και οικονομίας… 10, 100, 1000 ανταρσίες ενάντια στην τυραννία της αγοράς.

Και γιατί να σταματήσουμε εδώ; Προς μια ζωή χωρίς υπολογισμούς και διοίκηση, μια ζωή ελευθερίας και αγριότητας. Μια αναρχική ζωή. Ας γίνουμε ο εσωτερικός εχθρός του συστήματος , απρόβλεπτος και ανεξέλεγκτος.

Για τη συνεχή επίθεση και ανατροπή

ΑΤΥΠΗ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

/ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΟΣ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Υποσημειώσεις:

1. Η διαχειριστική ομάδα του Bristol Indymedia λογόκρινε την προκήρυξη, με την αιτολογία της υποκίνησης…

1. To Libor είναι ένας δείκτης μέσου όρου επιτοκίων, που υπολογίζεται από τις μεγαλύτερες τράπεζες του Λονδίνου, με το οποίο δανείζονται από τρίτες τράπεζες.

Πηγή

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις ευθύνης και στο αρχείο.

Ινδονησία: Εμπρησμός σχολής της αστυνομίας (Balikpapan, Νότιο Kalimantan)

\"Ινδονησία

Σύντομο μήνυμα στους εχθρούς (Σχέδιο Φοίνικας, μέρος 5ο)

«Εμείς δε θα μιλήσουμε για «άδικες διώξεις», για «κλίμα τρομοκράτησης των αγώνων», για το «νέο ολοκληρωτισμό» και άλλα τέτοια. Γιατί γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει τίποτα καινούριο σ’αυτά. Είναι, απλά, στιγμιότυπα του αρχέγονου πολέμου μεταξύ δύο ασυμβίβαστων κόσμων: από τη μία πλευρά, βρίσκεται ο σιχαμερός κόσμος της εξουσίας και του υποτακτικού πλήθους της κοινωνικής χαβούζας και από την άλλη, οι αναρχικοί εξεγερμένοι, οι ανυπότακτοι μαχητές του Αρνητικού, όσοι δε σκύβουν το κεφάλι σε κανέναν.Εμείς δε θα μιλήσουμε ούτε για τους άλλους. Εκείνους, που αυτές τις μέρες κρυφοχαίρονται και ανακουφίζονται. Δεν είναι τώρα ο τόπος και ο χρόνος να το κάνουμε αυτό. Να έχουν, όμως, στο νου τους ότι θα έρθει η ώρα να μιλήσουμε και γι’ αυτά.»

Λευτεριά στους Λύκους του Βορρά

Όταν είπαμε «τίποτα δεν τελείωσε», δε λέγαμε απλά λόγια. Οι απειλές μας θα μετουσιώνονται σε πράξη, κατά καιρούς, κάθε φορά που θα μας δίνεται η ευκαιρία. Και κάθε φορά θα φέρνουμε τη δράση μας πιο κοντά στα μούτρα σας. Ακριβώς μπροστά από τα όπλα, τις στολές και τα εργαλεία φυλάκισης/καταστολής σας, που συχνά χρησιμοποιήτε για να απαγάγετε τους επαναστάτες συντρόφους μας. Ποτέ δε θα σας αφήσουμε να κοιμηθείτε ήσυχοι, γιατί ο δικός μας πόλεμος δεν τελείωσε ακόμα.

Με αυτό το γράμμα, αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τον εμπρησμό της σχολής της αστυνομίας στην οδό Sudirman, στο Balikpapan, στις 24 Αυγούστου 2013. Τοποθετήσαμε τον εμπρηστικό μηχανισμό με χρονοκαθυστέρηση, μπροστά στην πόρτα της σχολής και αφήσαμε τη φωτιά να κάνει τα υπόλοιπα. Επιλέξαμε αυτόν το στόχο, όταν μάθαμε τα νέα, πως τα ελληνικά γουρούνια εισέβαλλαν στο στέκι Ναδίρ και συνέλαβαν συντρόφους, εξαιτίας των αρκετών επιθέσεων από διαφορετικούς πυρήνες της FAI/IRF. Η ενέργειά μας είναι μια άμεση πράξη εκδίκησης ενάντια στα γουρούνια, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού.

Χαιρετίζουμε με φωτιά, τα δύο αδέρφια μας, που κατηγορούνται για το διεθνές σχέδιο εκδίκησης: Φοίνικας.

Δεν έχουμε τίποτα άλλο να σας πούμε γιατί αφήνουμε τη φωτιά να εξηγήσει. Για κάθε χιλιοστό παραβίασης της ελευθερίας μας, θα σας απαντάμε με χτυπήματα πιο βίαια από τα προηγούμενα.

Αυτή η ενέργεια, είναι επίσης ένας χαιρετισμός στους συντρόφους μας, τα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, στους αγαπημένους μας Alfredo Cospitoκαι Nicola Gai, Hans Niemeyer, Juan, Marcelo και Freddy, στους 4 της Κοζάνης και στους αιχμαλώτους πολέμου σε Ιταλία ( από τις επιχειρήσεις Ardire, Shadow, Thor κλπ.) και Χιλή. Γιατί κάθε σύντροφος, βρίσκεται μέσα στις μαύρες καρδιές μας.

Διεθνής Συνωμοσία Εκδίκησης

FAI/IRF

Πυρήνας «Λευτεριά στο Μανδύλα και τον Τσαβδαρίδη»

Αναφορές στα καθεστωτικά ΜΜΕ: 1,2,3,4

Προηγούμενες επιθέσεις στα πλαίσια του σχεδίου \”Φοίνικας\”: 1,2,3,4

Πηγές στα αγγλικά: 325 και Act for freedom now!, μετάφραση-επιμέλεια Parabellum

Για περαιτέρω πληροφόρηση, αυτή τη φορά η αστυνομία δε μπορεί να ισχυριστεί ότι η φωτιά προκλήθηκε από βραχυκύκλωμα, καθώς στο κτίριο δεν υπήρχε ηλεκτροδότηση εκείνη τη στιγμή. Συνολικά εφτά τάξεις κάηκαν ολοσχερώς.

\"Ινδονησία

Ελλάδα: Αποστολή εμπρηστικού φακέλου στην Ένωση Δικαστών και εισαγγελέων (Αθήνα)

Η ώρα πέρασε- στα πρόσωπά μας χαράχτηκε η σιωπή

μια ομορφη εικόνα έρχεται από το δάσος φέρνοντας στο νού μας τα σκουριασμένα όπλα

ο φόβος κρατάει δεμένα τα χέρια μας μα το φεγγάρι έχει άλλη γνώμη

γνέφει επαναστατικά στο αστέρι ορίζοντας μας τα πιο αφοπλιστικά χαμόγελα…

 Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την αποστολή εμπρηστικού φακέλου στην Ένωση δικαστών και εισαγγελέων  στο πρωτοδικείο αθηνών στις 16 ιουλίου.

Κατασκευάσαμε έναν απλό κύκλωμα αποτελούμενο απο 9V μπαταρία και λαμπάκι 12V που συνδέονται με καλώδιο και καταλήγουν με απογυμνωμένες τις άκρες του σε μανταλάκι (τυλίγοντας τις δύο ακρες του απο τη μερία που κλείνει). Το λαμπάκι (χωρίς το γυάλινο περίβλημα) καταλήγει σε κλειστή ευφλεκτη συσκευασία  γεμισμένη με πυρίτιδα.το μανταλάκι λειτουργεί σαν διακόπτης που ενεργοποιεί το κύκλωμα όταν έρθουν σε επαφή οι 2 άκρες του που είναι τυλιγμένες με  γυμνό καλώδιο. Τοποθετήσαμε χαρτί στο μανταλάκι το οποίο με την αφαίρεσή του θα ενεργοποιούσε το κύκλωμα και θα πυροδοτούσε την πυρίτιδα. Πρόκειται για μία απλή κατασκευή που μπορεί να φτιάξει ο καθένας λαμβάνοντας πάντα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας

 Κύριο κίνητρο για την επιλογή του στόχου αποτέλεσε η απεργία πείνας του αναρχικου Κώστα Σακκά. Πέρα απο αυτό όμως, ο θεσμός της δικαιοσύνης σαν ζωτικό όργανο του κτήνους αποτελεί μόνιμο στόχο των εξεγερμένων συνειδήσεων μιας και προωθεί την ηθική και προασπίζει τα συμφέροντα  της εξουσίας. Μιλάει τη γλώσσα της καταπίεσης ενώ εμείς κραυγάζουμε τη διάλεκτο της άγριας ελευθερίας. Το κράτος εξαπολύει και η δικαιοσύνη θωρακίζει την ολομέτωπη επίθεση στο κοινωνικό πεδίο . Απο τη στρατιωτικοποίηση της καθημερινότητας στους επιστρατευμένους απεργούς κάθε κλάδου, απο τα δικαστικά πραξικοπήματα στα φασιστικα στρατόπεδα υποδοχής, απο τη διαρκή επιτήρηση των ζωών μας στη γενικευμένη καταστολή, απο τη λεηλασία της φύσης στις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης στα κολαστήρια της δημοκρατίας, απο τα διεθνή δάνεια στο όνομα των καταπιεσμένων στο κούρεμα της αξιοπρέπειας, απο τις πολιτικές διώξεις στην απαγόρευση συγκεντρώσεων. Απο τη μηδενική ανοχή στην ολοκληρωτική επιβολή, εμείς απαντάμε με πόλεμο ενάντια στο κράτος με κάθε μέσο με κάθε κόστος. Ενάντια στο κράτος με κάθε μέσο, με κάθε κόστος. Ενάντια στο πραξικόπημα της εξουσίας πάνω στις ζωές μας, να μεταφέρουμε τον τρόμο και τον πόνο στο απέναντι στρατόπεδο.

 Δικαστές και εισαγγελείς δεν είναι τίποτα αλλο παρά οι δήμιοι της ελευθερίας, οι λακέδες της εξουσίας. Σαν μια σύγχρονη νέμεσις επιφυλάσσουν νυσταγμένα βλέμματα,περιφρόνηση, κυρήγματα περι ηθικής και σκληρές τιμωρίες. Για εκείνους που παραστράτησαν, εκείνους που τσαλαπάτησαν τους κανόνες, ο βούρδουλας της δικαιοσύνης παραφυλάει. Αν κοιτάξεις με τα μάτια της καρδιάς θα τους δείς. Είναι γύρω σου, τους προσπερνάς κάθε μέρα, είναι οι καταραμένοι ανώνυμοι αυτής της εποχής, περιθωριακοί και άλλοτε περιθωριοποιημένοι. Γι\’αυτούς και τόσους άλλους με αποκλίνουσες συμπεριφορές πάντα υπάρχει χώρος στα μπουντρούμια της δημοκρατίας. Κάπου κάπου το κατώφλι των δικαστηρίων περνάνε  “επώνυμοι” με κύρος,ενορχηστρωτές οικονομικών και πολιτικών διαπλοκών. Είτε γιατί δεν τήρησαν τους κανόνες της συστημικής μαφίας που οι ίδιοι συντηρούν, είτε ως αποδιοπομπαίοι τράγοι για τη φαινομενική απόδοση δικαιοσύνης. Η τελευταία βασίζεται σε μία υποτιθέμενη κοινή αντίληψη δικαίου, κάτι που δεν αναγνωρίζουμε. Για μας υπάρχουν οι “αγραφοι νόμοι”,  που ορίζονται απ\’τον αξιακό κώδικα της κάθε επαναστατημένης ατομικότητας. Τους ρουφιάνους, τους βιαστές, τους παιδοκτόνους, τα καθίκια της έννομης τάξης, τα τσιράκια της εξουσίας (και η λίστα δεν τελιώνει),όλους αυτούς θα τους σαπίζουμε όπου τους συναντάμε, είτε τυχαία, είτε στήνοντας καρτέρια, μέρα και νύχτα, εντός και εκτός των τοιχών.

  Η εκδικητικότητα του κράτους προς τους πολέμιούς του ενσαρκώνεται είτε μέσα απο τους μισθοφόρους της καταστολής, τα μπατσογούρουνα, είτε μέσα απο τους δήθεν ευυπόληπτους συνεργάτες του,δικαστές εισαγγελείς ανακριτές και όλο το σκυλολόι της υποτιθέμενης δημοκρατικής διαφάνειας. Φυσικά η ένταση της καταστολής που δεχόμαστε εξαρτάται και απο τη δυναμική που αναπτύσουμε ως εσωτερικός εχθρός. Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να αναφερθούμε στους τακτικισμούς των δικαστικων μηχανισμων όσο αφορά τα δικαστήρια της ε.ο. Συνωμοσια πυρήνων της φωτιάς. Και εξηγούμαστε:εχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα φαινόμενο που θέλει αυτόνομες ανατρεπτικές δράσεις αναρχικών να εντάσσονται στο πλαίσιο δημιουργίας και συντήρησης υποδομών επίθεσης της ε.ο. Σ.Π.Φ. Το αποτέλεσμα είναι η διαστρεύβλωση των επαναστικών πολιτικών θέσεων και επιλογων αγώνα του εκάστοτε αναρχικού, και τα κατηγορητήρια ν\’αναβαθμίζονται.

  Kαλά θα κάνετε  δικαστικοί και εισαγγελικοί υπάλληλοι του συστήματος να συμμορφώνονται με το λόγο των συντρόφων μας και απο κει και περα ας βαλουν τα στοιχεία τους στον κώλο τους. Προσέξτε τι παιχνίδια παίζετε στις πλάτες των συντρόφων μας γιατιί στις 16ιούλη φτάσαμε μέσα στα γραφεία σας, ξεφτιλίζοντας τα μέτρα ελέγχου και την ασφάλειά σας.

  38 ΜΕΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ

 Ο αναρχικός Κώστας Σακκάς παρέμενε προφυλακισμένος για 30μήνες στα ελληνικα κολαστηρια ως

οπλισμένος εχθρός του κράτους και κατηγορούμενος για συμμετοχή στην ε.ο. Σ.Π.Φ. Στις 4 ιουνίου αποφάσισε να ξεκινήσει απεργία πείνας απαιτώντας την διακοπή της πραξικοπηματικής ομηρίας του

Η απεργία πείνας ως μέσο αγώνα εντός των τοιχών

 Ο κοσμος που μας γέννησε είναι ένα συμπλεγμα εξουσιαστικών- πολιτισμικών χαρακτηριστικών που ακόμα κι εμείς που βρισκόμασστε σε θέση επίθεσης είμαστε κομμάτι του και πέφτουμε σε αντιφάσεις μεταξύ θεωρίας και πράξης. Άλλοτε αναπαράγωντας αυτα που πολεμάμε και άλλοτε χρησιμοποιώντας τα ίδια τα όπλα της δημοκρατίας. Έτσι και η α.π. είναι ένα μέσο που εκμεταλλεύεται απο τη μία το στρατηγικό δισταγμό της δημοκρατίας για την καθιέρωση μηδενικής ανοχής σε μία εποχή που τα ατομικά δικαιώματα φαινομενικά έχουν ισχύ και απο την άλλη το φόβο της εξουσίας για εκρηξη εκδίκησης στο ενδεχόμενο του θανάτου του απεργού πείνας. Δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα οτι είναι το μοναδικό μέσο αγώνα ενός αναρχικού αιχμαλώτου πολέμου αλλα σίγουρα – και έχει αποδειχτεί ιστορικά – η εναπόθεση του σώματος στην πρώτη γραμμή στη μάχη με την υποκριτική δικαιοσύνη έχει πολλές φορές θετική εκβαση. Ετσι και αυτή τη φορά ο Κ.Σ. κέρδισε την “ελευθερία” του.

 Καποιες σκέψεις πάνω στο κινημα της αλληλεγγύης στον αγώνα της απεργίας πείνας του Κ.Σ.

 Η ειδηση της αποφυλάκισής του μας ανακούφισε, μας χαροποίησε μα δεν μας έκανε να ξεχάσουμε 38 μέρες αγωνίας, 38 μέρες βασανισμού και αργού θανάτου που κόπηκε στο παραπέντε.38 μέρες σκληρού και αποφασιστικού αγώνα που -όπως οφείλει καθε στιγμή του αναρχιλού αγώνα- ακύρωσε τους διαχωρισμούς εντός και εκτός των τοιχών, συντρίβοντας τα τοίχη της φυλακής και απελευθερωτικά διαχύθηκε κατα μήκος της χώρας και όχι μόνο, μεταφέροντας το αγωνιστικό παρον του Κώστα Σ.. σε κάθε πανό και κειμενο που διαβάστηκε, κάθε πορεία και μικροφωνική που ένημέρωνε, καθε επίθεση,σαμποταριστική και σπασιματική ενέργεια που δολιοφθορούσε ενάντια στην κοινωνική ειρήνη, σε κάθε εμπρησμό και έκρηξη που προέκτεινε τον αγώνα στον κοινωνικό χωροχρόνο και μετουσίωνε το αίτημα της απελευθέρωσής του Κ.Σ. σε επίθεση ενάντια στον πολιτισμό της εξουσίας και του κεφαλαίου.

   Δεν αρκεί όμως ν\’αναγνωρίζουμε το δίκιο των αγώνων εντός των τοιχών.Πρέπει να δρούμε με το σκεπτικό οτι κάθε μέρα που περνάει είναι για μας η κορύφωση ενεργειών αντιπληροφόρησης και επίθεσης ως υποστηρικτική δύναμη στη μάχη του συντρόφου. Και ας μην ξεχνάμε οτι μπορεί η συλλογική επιχείρηση της αποφυλάκισής του να στέφτηκε με επιτυχία αλλά στα κελιά της δημοκρατίας βρίσκεται υπο τους ίδιους όρους το μέλος της Σ.Π.Φ. Γεράσιμος Τσάκαλος. Κάπου εδώ πρέπει να τονίσουμε οτι μιας και η επαναστατική αλληλεγγύη είναι μια σχέση αμφίδρομη δεν πρέπει να αφήνει χώρο για.την καθεστωτική αριστερά που για μία ακόμη φορα καπηλεύτηκε τον αγώνα του συντρόφου για να αναδείξει την κυβερνητική αυθαιρεσία ως προς την εφαρμογή των νόμων. Τέλος να πούμε οτι δεν περιμένουμε δικαίωση απο κανένα ευρωπαικό δικαστήριο γιατί τους δικαστές μας θα τους δικάσουμε εμείς και όχι οι ανώτεροί τους ως προς το αξίωμα.Συνένοχοι και μείς απ\’τη μεριά των εξεγερμένων με συνέπεια,οφείλουμε να εξαπολύουμε συνεχόμενους γύρους εχθροπραξιών για τη λύτρωση απο τα δεσμα του πολιτισμού τους.

 ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΟΝΕΊΡΟΥ

 Για μας , η προώθηση της αλληλεγγύης συμβαδίζει με την προώθηση του ίδιου του επαναστατικού πολέμου ενάντια στις τάξεις της εξουσίας. Αλληλεγγύη δεν σημαίνει απλώς δηλωση συμπαράστασης σε κάποιον όμηρο του κράτους, μα κρατάει ανοιχτο το διαρκές στοίχημα της επανάστασης, συνδέοντας τους αγώνες, τους συντρρόφους και την επικοινωνία ανάμεσα σε αιχμαλώτους και μη, αγωνιστές δημιουργώντας υπόγειες απελευθερωτικές διαδρομές που έστω και στιγμιαία, έστω και νοητά βαδίζουμε ο ένας δίπλα στον άλλον, γινόμαστε ένα και χτυπάμε τον εχθρο με κάθε μέσο. Γιατί αλληλεγγύη σημαίνει αγώνας και αγώνας σημαίνει επίθεση που σε κάθε εκφανσή του συμπεριλαμβάνει όσους κατα τη διάρκεια της μάχης έχασαν την ελευθερία τους ή ακι της ζωή τους. Εδώ θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε πως δεν προωθούμε κανένα φετιχισμό της βίας, μιας και πιστεύουμε πως ο αγώνας μπορεί να είναι στοχευμένος, αποτελεσματικός και οικειοποιήσιμος μόνο αν συμπεριλαμβάνει κάθε τρόπο και μέσο για την ανάπτυξή του. Διαχωριζόμαστε όμως απ\’όσους διαχωρίζουν τα μέσα και τεμαχιζουν τον αγώνα σε βίαιο-μη βίαιο, δημόσιο-αντάρτικο,νόμιμο-παράνομο αλλά και όσους μένουν στάσιμοι στη μετριότητα των πεπατημένων και ασφαλών οδών αγώνα που το μόνο που καλλιεργούν είναι η εικόνα τους έναντι των χάνων πους τους περιτριγυρίζουν.

 ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

 Καταθέτοντας δημόσια κάποιες σκέψεις μας γύρω απο το ζήτημα της επαναστατικής οργάνωσης ολων των δυνάμεων του ανατρεπτικού κινήματος, αποσκοπούμε στο να μοιραστούμε τις κοινές αγωνίες γύρω απο την ανάπτυξη μια ποιοτικής στρατιωτικοπολιτικής ισχύς απέναντι στο σύγχρομο ολοκληρωτισμό. Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν παίρνουμε την ντουντούκα κάποιου καθοδηγητή, ούτε μιλάμε με ταγαλόνια κάποιου βαθμοφόρου της επανάστασης, αλλα η ανάγκη να ανταμώσουν οι προθέσεις υπο το πρίσμα μιας πολύμορφης κοινότητας αγώνα, μας γεννα ένα χυμώδες προβληματισμό που θεωρούμε ανάγκη να μοιραστούμε με τον ανατρεπτικό κόσμο.Πυρπολούμε τις νόρμες και τις “επαναστατικές αλήθειες” και προωθούμε μία αναρχική κοινότητα αγώνα πολυτασική, πολυμορφική που θα εξαντλεί όλα τα μέσα και θα εφευρισκει διαρκώς νέα. Μία αναρχικη κοινότητα που θα διαιρείται εσωτερικα στιςδιάφορες συντεταγμένες του κοινωνικού πολέμου αλλά παράλληλα θα διαδρά και θα αλληλεπιδρά στους κόλπους της με στόχο την ολική ρήξη με το κράτος και το κεφάλαιο.Οι εσωτερικοί διάλογοι που προκύπτουν απο την τρέχουσα επικαιρότητα, βλέπε απεργίες, επιστρατεύσεις, κατασολή κ.λ.π. Μπορούν να γίνουν ένας πρόσφορος χώρος για το πώς θα συμπυκνωθούν αντιιεραρχικά οι δυνάμεις μας γύρω απο τον άξονα της εκάστοτε θεματικής.

 Οι δομές του αγώνα για μας δεν είναι πλέον μια αφηρημένη ιστορική έννοια, παίρνουν σάρκα και οστά σε οτιδήποτε δίνει υπόσταση στα αγωνιστικά σκεπτικά και στους προβληματισμούς. Για μας οι δομές δεν είναι αποθήκες γεμάτες όπλα, αλλά τα παράγωγα που προκύπτουν απ\’τις σχέσεις που σφυριλατούνται στον αγώνα. Είναι προβληματισμοί που καλούμαστε να λύσουμε για το πως θα βρει η μέρα τους κυνηγημένους συντρόφους μας, για το αν θα επιτρεψουμε στη δικαστική και αστυνομική μαφία να περνάει ερημην αποφάσεις απ\’τη μία και να βασανίζει απ\’την άλλη. Για το πως θα βρούμε όπλα να θωρακίσουμε τις επιλογές μας. Για το πως θα σταθούμε όρθιοι στις διαθέσεις των μονάδων καταστολής στις απεργίες και τις επιστρατεύσεις…

 Αφιερώνουμε την ενέργειά μας στα  Αλάνια

Κώστα Σακκά, Φοίβο Χαρίση, Αργύρη Ντάλιο, Δημήτρη Πολίτη

που καλώς τα σπάσανε στο χώρο παραλαβής κρατουμένων των φυλακών κορυδαλλού

περνώντας στην αντεπίθεση ως απάντηση στα τσογλάνια τους εομίτες.

Κώστα σου ευχόμαστε καλή ανάρρωση!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΜΕ ΠΑΘΟΣ
ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΟΙΧΩΝ

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ,”ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ”, ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΙ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ

                                                   -ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ-

 

Λαθραίοι στο βαγόνι του ονείρου είμαστε, παρέα βγάλαμε εισιτήριο χωρίς επιστροφή

και ελεγκτές αλλοτε οι φόβοι και οι αναστολές μας, αλλοτε οι ονειροκρίτες απ\’απεναντι

Αν κουραστείς μην απελπίζεσαι ,κοίταξε εξω απ\’το παραθύρι σου

στιγμες μαγείας περνάνε σαν ταινία και αφήνουν το στίγμα τους στην πορεία που χαράξαμε

καθε σταση και ενας αναστεναγμος, μια μακρια σιωπη

και μεις η κινητηρια δυναμη του ονείρου

Δεν ειναι εδω ο τελευταίος σταθμος μην γελιεσαι

Για μας τους δραπέτες της ζοφερή πραγματικότητας το ταξιδι δεν θα τελιωσει ποτε.μ\’ακους?..ποτε!

  ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ

Πηγή/PDF

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις ευθύνης και στο αρχείο.

Ινδονησία: Εμπρησμός του τρίτου ορόφου του ξενοδοχείου Sheraton (Τζακάρτα)

Αναδημοσίευση από Έρεβος

«Αλυσοδεμένα αδέρφια, σύντροφοι που υποφέρετε, η μάχη πλησιάζει. Σύντομα, μεθυσμένοι από εκδίκηση, θα ξεχυθούμε στην επίθεσή• κι ο εχθρός θα τραπεί σε φυγή, γιατί η Ομοσπονδία του Άλγους είναι τρομερή.» Bruno Filippi

Η ενέργεια μας (αν μπορεί να ονομαστεί) μπορεί να ονομαστεί ΣΧΕΔΙΟ ΦΟΙΝΙΚΑΣ – ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ. Αυτή είναι η συλλογική μας απόφαση, να απαντήσουμε στο κάλεσμα των συντρόφων από την Ελλάδα. (1) (2)

Απόψε, (26 Ιούνη) κινηθήκαμε φέροντας τη φωτιά και κάψαμε τον τρίτο όροφο του ξενοδοχείου Sheraton, στην οδό Sahari Mountain, στην Τζακάρτα. Η φωτιά μας είναι μια απάντηση στο κάλεσμα των συντρόφων του Σχεδίου Φοίνικας από την Ελλάδα και μια χειρονομία αλληλεγγύης στον Κ. Σακκά, αναρχικό που βρίσκεται σε απεργία πείνας για να κατακτήσει την ελευθερία του. Τοποθετήσαμε τον εκρηκτικό μηχανισμό με χρονοκαθυστέρηση, σε έναν από τους κάδους απορριμάτων, στο δωμάτιο του karaoke (που βρίσκεται στον τρίτο όροφο) και αφήσαμε τη φωτιά να μιλήσει για μας.

Στέλνουμε τους επαναστατικούς μας χαιρετισμούς στα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, στους 4 αναρχικούς που συνελήφθησαν στην Κοζάνη -δε σας ξεχνάμε ποτέ-, στους Cospito και Gai, στους Carla, Ivan, Juan, Marcello και Freddy, στο Henry και όπως πάντα, σε όλους τους φυλακισμένους αναρχικούς σε Ελλάδα και Ιταλία, καθώς και σ’ εκείνους των πυρήνων της FAI/IRF σε όλον τον κόσμο.

Ας κάνουμε το σχέδιο Φοίνικας ένα διεθνές σχέδιο εκδίκησης!

ΜΟΝΑΔΑ ΘΥΜΟΥ

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ                                                                                                                                                          

FAI-IRF

Ευχαριστούμε το σύντροφο απο το Contra Info για την ακριβή μετάφραση της ρήσης του Bruno Filippi.

Πηγή: 325

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις ευθύνης και στο αρχείο.

Τηλεφωνική συνομιλία με τους συντρόφους Μιχαηλίδη, Μπουρζούκο, Ρωμανό

Αναδημοσίευση από το Indymedia:

εφωνική συνομιλία με τους αναρχικούς συντρόφους Γιάννη Μιχαηλίδη, Δημήτρη Μπουρζούκο και Νίκο Ρωμανό την Πέμπτη  9/5/2013 στις 18:00  στις Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης.

οι τρεις σύντροφοι με τον Δημήτρη Πολίτη συνελήφθησαν την 1η Φλεβάρη στο Βελβεντό Κοζάνης μετά απο την ληστεία τράπεζας.

τον σταθμό μπορείτε να τον ακούσετε στους 93.8 μεγάκυκλους στο ραδιόφωνο και μέσω ίντερνετ απο την ιστοσελίδα του σταθμού www.radio98fm.org

Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης

Δήλωση αλληλεγγύης του εκδοτικού εγχειρήματος Verein von Egoisten προς τους 4 αναρχικούς ληστές του Βελβεντού και τα μέλη της Σ.Π.Φ.

Εκμηδενίστε την κοινωνία – Για την έφοδο, τις ληστείες και τις καταστροφικές επιθέσεις.

Βρισκόμαστε σε Εγωιστική Συγγένεια με το Νίκο Ρωμανό, τον Ανδρέα-Δημήτρη Μπουρζούκο, το Γιάννη Μιχαηλίδη, το Δημήτρη Πολίτη και με τους ατομικιστές και μηδενιστές συντρόφους της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.

Η πράξη-πρακτική της ένοπλης ληστείας καταστρέφει κάθε χαραγμένη τάξη της απολιθωμένης ηθικής, της εποχής της συμμόρφωσης.

Η Εγωιστική μας συγγένεια πηγαίνει ακριβώς στο κέντρο.

Το να πράττει καταστρέφοντας ένα επιβαλλόμενο όριο, κάνει το άτομο, άμεσο προάγγελο της καταστροφικής δύναμης!

Με το να πράξουν, οι σύντροφοι αποσταθεροποίησαν την αποκοίμηση και την κανονικότητα της επιβαλλόμενης ζωής.

Το Εγώ μας αντανακλάται στη δράση μας και το πάθος μας εκρήγνειται: αντιλαμβανόμαστε το ξέφρενο ταλέντο των συντρόφων στην επίθεση που εκτελείται ενάντια στους φύλακες της τάξης και σε ολόκληρη την κοινωνία!

ΠΡΑΞΗ: Η συγγένεια μας ξετυλίγεται και επεκτείνει το πάθος Μας στους αδάμαστους λύκους της Συνωμοσίας πυρήνων της φωτιάς – στην Καταστροφή που επιτελείται σε μια Αν-ήθικη προσπάθεια – καταστρέφοντας το \”συμμορφωμένο χρόνο\” .

Η Πράξη μας είναι μαζί σας…

\”Σαν ένα γράμμα που καίει, θα κάψουμε  το κακόφημο! Σα γράμματα που καίνε, κάψαμε τις γέφυρες πίσω μας… επιτεθήκαμε στα κωδικοποιημένα περιθώρια των ταυτοτήτων μας  και συνωμοτήσαμε, συνωμοτήσαμε μέχρι το τέλος…\”

Sara Zappavigna-Federico Buono

Πηγή

Κείμενα των νέων μηδενιστικών εκδόσεων Verein von Egoisten Ed. από Ιταλία

Κείμενα στα ιταλικά:

IL DELIRIO DI NEGAZIONE – NIENT – ISMI

KERBERUS L\’ ESPLOSIONE DEL SE ANNIENTATIVO

PUNTO DI POLEMICA EGOISTA

Κείμενα στα αγγλικά:

FRAGMENT – ANTIJURIDICAL – AMORAL – NIHILISTIC

Κείμενα και στις δύο γλώσσες:

AFFINITA – VELVENDO KOZANI – CCF

Σε μια πρωτοβουλία μετάφρασης των κειμένων των συντρόφων στα ελληνικά, παρακαλείται όποιος ενδιαφέρεται να βοηθείσει, να επικοινωνήσει με το blog ή με τους συντρόφους εδώ: nihilistabyss@distruzione.org

Σύντομο μήνυμα αλληλεγγύης στους συλληφθέντες συντρόφους

\”Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας σε σύγκριση με την ίδρυση της;\”

Μπ.Μπρεχτ

 

Διεθνή επαναστατική αλληλεγγύη στους 4 συλληφθέντες συντρόφους για τη διπλή ληστεία στην Κοζάνη. Η φυλακή δε μπορεί να κρατήσει τα όνειρα για ελευθερία, που δραπετεύουν από τα κάγκελα για να συνεχίσουν τις επιθέσεις. Κάθε νύχτα που  ένας αιχμάλωτος αδερφός μας ή μια φυλακισμένη αδερφή μας περνούν πίσω από τα κάγκελα γίνεται περισσότερες φωτιές στον ουρανό, περισσότερες πέτρες στις προσόψεις, εκατοντάδες αφίσες, συνθήματα και διάφορα άλλα ξεσπάσματα της εξεγερσιακής εκδίκησης. Σεβασμός και συνέργεια με την αποφασιστικότητα και το κουράγιο των ληστών τραπεζών. Εγκληματίες είναι εκείνοι που τους ανήκουν και τις προστατεύουν. Το Κεφάλαιο παραμένει ο εχθρός μας. Απαλλοτρίωση σημαίνει αξιοπρέπεια. Ο πόλεμος συνεχίζεται σε κάθε επίπεδο. Ας βάλουμε ξανά στο στόχαστρο τα σχέδια, τα άτομα, τα προπύργια και τους μηχανισμούς του συστήματος και ας εξαλείψουμε τον κόσμο τους.

Μια εμπρηστική αγκαλιά στους συντρόφους Νίκο Ρωμανό, Δημήτρη Πολίτη, Ανδρέα-Δημήτρη Μπουρζούκο και Γιάννη Μιχαηλίδη.

325/ACN

Πηγή: Dark Nights (τεύχος 31), 325

Μετάφραση στα ελληνικά: Parabellum