Ιταλία – Επιχείρηση Ευτολμία (Ardire): Ανακοίνωση των συντρόφων του Culmine

Αγαπητά συντρόφια,

όπως θα ξέρετε ήδη πολλοί και πολλές από σας, στις 7 Σεπτέμβρη 2013 το μπλογκ «Culmine» αποφυλακίστηκε με τη λήξη της περιόδου προληπτικής κράτησης. Ωστόσο δεν μπορούμε να πούμε ότι απελευθερώθηκε κιόλας, μιας και θεωρήσανε σκόπιμο να μας επιβάλουν τα εξής περιοριστικά μέτρα: έχουμε απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, υποχρέωση διαμονής σε πόλη που έχουμε δηλώσει, και καλούμαστε να δίνουμε το «παρών» δυο φορές κάθε μέρα.

Για να αιτιολογήσουνε αυτή την «απελευθέρωση υπό περιοριστικούς όρους», δεν μπορούσανε παρά να υπογραμμίσουνε το γεγονός ότι ποτέ μας δεν απαρνηθήκαμε το έργο που κάναμε μέσα από το «Culmine», καλώντας για τη συνέχιση της αναρχικής αντιπληροφόρησης.

Δεδομένης «της προσωπικότητας των υπόπτων, όπως διαφαίνεται εξάλλου από τον επαγγελματισμό που επιδείχθηκε στο έγκλημα», επιμένουν να μας κρατάνε ομήρους με μία άλλη μορφή εγκλεισμού απλώς και μόνον επειδή δεν τους μένουν εναλλακτικές: οι έρευνες στην πραγματικότητα είναι ακόμη ανοιχτές, κι απ’ ό,τι φαίνεται έχουνε μπόλικη δουλειά μπροστά τους εφόσον αντιπροσωπεύουμε «στοιχεία τα οποία διαθέτουν εντονότατη ευχέρεια να συγκεντρώνουν υποστήριξη» και που «δεν έχουν εγκαταλείψει τους αναρχικούς και ανατρεπτικούς σκοπούς τους».

Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι τα άθλια σίδερά τους δε φτάνουν για ν’ ανακόψουνε ένα «αδίκημα» σαν αυτό της προτροπής: έχουνε απόλυτο δίκιο, αλλά δεν εννοούν με τίποτε να βάλουν στο μυαλό τους ότι οι δράσεις της συνολικής απελευθέρωσης δεν έχουνε καμιά ανάγκη να υποκινηθούν από κανέναν!

Με την ευκαιρία αυτού του γράμματος, θέλουμε να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας προς όσους κι όσες αγωνίζονται από αντεξουσιαστική σκοπιά, καθώς και προς όλους τους αξιοπρεπείς κρατουμένους, που εξακολουθούν ν’ αντιστέκονται και να επιτίθενται χωρίς να σκύβουν το κεφάλι.

Θα θέλαμε επίσης να ευχαριστήσουμε όλα εκείνα τ’ άτομα με τα οποία νιώθουμε εγγύτητα, και δεν έχουνε πάψει ούτε στιγμή να εκδηλώνουν την αλληλεγγύη και τη συνενοχή τους.

Μια δυνατή εξεγερμένη αγκαλιά!

«Culmine», αρχές Οκτώβρη 2013.
Στέφανο Γκαμπριέλε Φόσκο
Ελίζα Ντι Μπερνάρντο

Πηγή

Ιταλία: Απελευθέρωση του συντρόφου Stefano Gabriele Fosco και της συντρόφισσας Elisa di Bernardo από τη φυλακή

Στις 08/09/2013, ο σύντροφος Stefano Gabriele Fosco και η συντρόφισσα Elisa di Bernardo απελευθερώθηκαν από τις ιταλικές φυλακές με περιοριστικούς όρους. Ο σύντροφος και η συντρόφισσα είχαν συλληφθεί στις 13 Ιουνίου του 2012 στα πλαίσια της κατασταλτικής επιχείρησης \”Ευτολμία\” (Ardire). Οι περιοριστικοί όροι που τους επιβλήθηκαν είναι παρουσία σε αστυνομικό τμήμα και υποχρεωτική διαμονή στον τόπο που έχουν δηλώσει. Μετά από την απελευθέρωσή τους, αλλά και μετά την απελευθέρωση των συντρόφων Giuseppe Lo Turco και Alessandro Settepani τον περασμένο Ιούνη, ο μόνος σύντροφος εκείνου του κατασταλτικού κύματος που παραμένει ακόμα έγκλειστος, είναι ο Sergio Maria Stefani.

Για επικοινωνία με το Sergio:

Casa Circondariale Ferrara
Via Arginone 327
44122 Ferrara

Ιταλία

Λευτεριά στο Sergio!

Λευτεριά στα αιχμάλωτα συντρόφια σε όλον τον κόσμο!

Φωτιά στο υπάρχον!

 

Ινδονησία: Εμπρησμός σχολής της αστυνομίας (Balikpapan, Νότιο Kalimantan)

\"Ινδονησία

Σύντομο μήνυμα στους εχθρούς (Σχέδιο Φοίνικας, μέρος 5ο)

«Εμείς δε θα μιλήσουμε για «άδικες διώξεις», για «κλίμα τρομοκράτησης των αγώνων», για το «νέο ολοκληρωτισμό» και άλλα τέτοια. Γιατί γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει τίποτα καινούριο σ’αυτά. Είναι, απλά, στιγμιότυπα του αρχέγονου πολέμου μεταξύ δύο ασυμβίβαστων κόσμων: από τη μία πλευρά, βρίσκεται ο σιχαμερός κόσμος της εξουσίας και του υποτακτικού πλήθους της κοινωνικής χαβούζας και από την άλλη, οι αναρχικοί εξεγερμένοι, οι ανυπότακτοι μαχητές του Αρνητικού, όσοι δε σκύβουν το κεφάλι σε κανέναν.Εμείς δε θα μιλήσουμε ούτε για τους άλλους. Εκείνους, που αυτές τις μέρες κρυφοχαίρονται και ανακουφίζονται. Δεν είναι τώρα ο τόπος και ο χρόνος να το κάνουμε αυτό. Να έχουν, όμως, στο νου τους ότι θα έρθει η ώρα να μιλήσουμε και γι’ αυτά.»

Λευτεριά στους Λύκους του Βορρά

Όταν είπαμε «τίποτα δεν τελείωσε», δε λέγαμε απλά λόγια. Οι απειλές μας θα μετουσιώνονται σε πράξη, κατά καιρούς, κάθε φορά που θα μας δίνεται η ευκαιρία. Και κάθε φορά θα φέρνουμε τη δράση μας πιο κοντά στα μούτρα σας. Ακριβώς μπροστά από τα όπλα, τις στολές και τα εργαλεία φυλάκισης/καταστολής σας, που συχνά χρησιμοποιήτε για να απαγάγετε τους επαναστάτες συντρόφους μας. Ποτέ δε θα σας αφήσουμε να κοιμηθείτε ήσυχοι, γιατί ο δικός μας πόλεμος δεν τελείωσε ακόμα.

Με αυτό το γράμμα, αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τον εμπρησμό της σχολής της αστυνομίας στην οδό Sudirman, στο Balikpapan, στις 24 Αυγούστου 2013. Τοποθετήσαμε τον εμπρηστικό μηχανισμό με χρονοκαθυστέρηση, μπροστά στην πόρτα της σχολής και αφήσαμε τη φωτιά να κάνει τα υπόλοιπα. Επιλέξαμε αυτόν το στόχο, όταν μάθαμε τα νέα, πως τα ελληνικά γουρούνια εισέβαλλαν στο στέκι Ναδίρ και συνέλαβαν συντρόφους, εξαιτίας των αρκετών επιθέσεων από διαφορετικούς πυρήνες της FAI/IRF. Η ενέργειά μας είναι μια άμεση πράξη εκδίκησης ενάντια στα γουρούνια, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού.

Χαιρετίζουμε με φωτιά, τα δύο αδέρφια μας, που κατηγορούνται για το διεθνές σχέδιο εκδίκησης: Φοίνικας.

Δεν έχουμε τίποτα άλλο να σας πούμε γιατί αφήνουμε τη φωτιά να εξηγήσει. Για κάθε χιλιοστό παραβίασης της ελευθερίας μας, θα σας απαντάμε με χτυπήματα πιο βίαια από τα προηγούμενα.

Αυτή η ενέργεια, είναι επίσης ένας χαιρετισμός στους συντρόφους μας, τα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, στους αγαπημένους μας Alfredo Cospitoκαι Nicola Gai, Hans Niemeyer, Juan, Marcelo και Freddy, στους 4 της Κοζάνης και στους αιχμαλώτους πολέμου σε Ιταλία ( από τις επιχειρήσεις Ardire, Shadow, Thor κλπ.) και Χιλή. Γιατί κάθε σύντροφος, βρίσκεται μέσα στις μαύρες καρδιές μας.

Διεθνής Συνωμοσία Εκδίκησης

FAI/IRF

Πυρήνας «Λευτεριά στο Μανδύλα και τον Τσαβδαρίδη»

Αναφορές στα καθεστωτικά ΜΜΕ: 1,2,3,4

Προηγούμενες επιθέσεις στα πλαίσια του σχεδίου \”Φοίνικας\”: 1,2,3,4

Πηγές στα αγγλικά: 325 και Act for freedom now!, μετάφραση-επιμέλεια Parabellum

Για περαιτέρω πληροφόρηση, αυτή τη φορά η αστυνομία δε μπορεί να ισχυριστεί ότι η φωτιά προκλήθηκε από βραχυκύκλωμα, καθώς στο κτίριο δεν υπήρχε ηλεκτροδότηση εκείνη τη στιγμή. Συνολικά εφτά τάξεις κάηκαν ολοσχερώς.

\"Ινδονησία

Η Μηδενιστική Επίθεση

Το κείμενο, που παρουσιάζεται εδώ, γράφτηκε με το χέρι, τις πυρετώδεις μέρες της δίκης μου για διακεκριμένη κλοπή.

Δεν ήθελα ποτέ να ξέρω τίποτα και δε ζήτησα βοήθεια από κανέναν, γιατί γνώριζα το αποτέλεσμα.

Με βάση τη δική μου εμπειρία, ο τρόπος, που ενέργησα, είναι μια προσπάθεια να αρνηθώ το δικαίωμα και το νόμο και το γεγονός πως την έζησα μέσα στην αβεβαιότητα, κάνει αυτές τι λέξεις πιο δυνατές.

Είναι λέξεις, που αφιερώνω στον πνευματικό μου αδερφό Maurizio και σε όλους εκείνους που, στην έρευνα που έθεσε σε κίνηση η αδελφή Manuela Comodi, θα διαλέξουν μια αντιδικονομική στάση.

 

Κινούμαι στη σκιά. Αισθάνομαι την αντίληψη ενός πιθανού γεγονότος, ως εκτός τροχιάς. Θολές αναμνήσεις. Το αβέβαιο βήμα χαράσσει ένα μονοπάτι, κάθετα μπροστά μου.

Αισθάνομαι τα βήματά μου, μέσα σε ένα ξέφρενο σπασμό προς το άγνωστο.

Χαράσσω το ζωτικό μου χώρο και τοποθετώ έναν ομόκεντρο κύκλο μεταξύ εμού και της κοσμικής μονιμότητας.

Γίνομαι ένας και μοναδικός, μέσα στη μοναξιά.

Αδιαχώριστος, σε μια συνεχή προσπάθεια να γίνω εκείνο, που εκμηδενίζει την υποτακτικότητα, της στατικής απολύτρωσης του γεγονότος.

Το γεγονός βρίσκεται μέσα μου ή μπροστά μου;

Η αμεσότητα κάνει γύρους μέσα στον ατομικό εαυτό μου.

Η σκιά μου οπλίζει τη μισανθρωπική της επιθυμία και εκτίθεται, προβάλλοντας τον εαυτό της στο φως, με ατελείωτες αντανακλάσεις: το φως της παθητικότητας αγαπά τη σκιά μου. Οπλίζω τον εαυτό μου εναντίον της. Βγαίνω μέσα από ένα χάσμα. Ακούω φωνές: αντιλαμβάνομαι πως θέλουν τις επιθυμίες μου και να με αρπάξουν. Μακριά από τα πάντα είμαι επίσης κοντά, σε μια κρυφή γωνία, μέσα στις βρωμερές αρτηρίες των νεκροπόλεων, των ανθρώπινων κοινωνιών.

Έχω διαλέξει, κρατώ τις αναμνήσεις μακρινές, η παθητικότητα επεκτείνει το φως της και θέλει να μασήσει την ουσία μου.

Οδηγούμαι εναντίον της. Έχω αποφασίσει να μην παραδοθώ στη «σιγουριά», που συμπληρώνει την αλλαγή των κανόνων της ανθρώπινης κοινωνίας.

Κάθε μέρα είναι μια καινούρια στιγμή και ο χώρος, που κλείνει στο εσωτερικό του την ανυπομονησία μου για αυτοπραγμάτωση, τείνει να απλώνεται προς τα έξω, καταστρέφοντας το παρελθόν της αμέσως προηγούμενης στιγμής.

Η άρνηση της στιγμής καταστρέφει την κανονικότητα.

Σε κάθε κρυφή γωνιά είμαι η σκιά μου και η βουλητική μου ουσία.

Τοποθετώ τον εαυτό μου στο κέντρο, διαλύοντας την ελπίδα ασήμαντων αναμνήσεων.

Ο Ναός της προφητείας –καταλύτης γεγονότων και εμπειριών- με καλεί και ο Δημιουργός περιμένει για ένα σημάδι απελπισίας.

Δεν παραδίδομαι και δεν το έχω κάνει εξ αρχής.

Η εγωιστική δύναμη επιτίθεται και κάνει την ηθική κομμάτια, δε θέλει το πτώμα ακόμα ζεστό, αλλά να το κάψει και να το κάνει στάχτη.

Αυτή τη μέρα βγαίνω στο φώς –ζηλεύοντας τη σκιά μου- και αφιερώνω αυτές τις λίγες λέξεις στους εξ αίματος αδερφούς και αδερφές μου και στα πνευματικά μου αδέρφια, που ερευνώνται από την αδελφή Manuela Comodi.

Η Μηδενιστική επίθεση δεν παραιτείται και δικαιώνεται μέσα στο συνεχή ρυθμό των ζωτικών της παρορμήσεων!

Από την Προσωπική μου Κόλαση, Federico Buono

Πηγή: Τhe Anachist Library

 Σημείωση από το εγχείρημα:

Λόγω του ιδιαίτερου ύφους γραφής του συντρόφου, προτιμήσαμε να μη μεταφράσουμε επί λέξει κάποια σημεία, αλλά να τα αποδώσουμε ελαφρώς πιο κατανοητά στα ελληνικά. Παρ’ όλα αυτά, θεωρούμε πως το νόημα του κειμένου παραμένει ακριβές. Η Manuela Comodi είναι η εισαγγελέας, επικεφαλής της κατασταλτικής επιχείρησης «Ευτολμία» (Ardire), στα πλαίσια της οποίας διώχτηκε ο Buono και οι σύντροφοί/ισσες του. Ο χαρακτηρισμός «αδελφή» είναι κοροϊδευτικός και παραπέμπει νοηματικά στη λέξη «καλόγρια».

Πηγή

Συνέντευξη του αναρχικού περιοδικού «Aversión» με τα φυλακισμένα συντρόφια του μπλογκ αντιπληροφόρησης Culmine

Ακολουθεί μετάφραση μιας συνέντευξης που πήρε μέσω αλληλογραφίας η συντακτική ομάδα του αναρχικού περιοδικού «Aversión» στην Ισπανία από τα συντρόφια Στέφανο Φόσκο και Ελίζα Ντι Μπερνάρντο, διαχειριστές του αναρχικού μπλογκ αντιπληροφόρησης Culmine, που είναι προφυλακισμένοι απ’ τον Ιούνη του 2012 στην Ιταλία, στο πλαίσιο της αποκαλούμενης επιχείρησης Ευτολμία (Ardire).

AVERSIÓN: Τα τελευταία χρόνια, λόγω ζητημάτων τα οποία έχουν να κάνουν περισσότερο με την κατεύθυνση που παίρνει το σύστημα και που δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν, έχει γίνει ξεκάθαρο ότι ο τρόπος με τον οποίο συσχετιζόμαστε έχει επηρεαστεί. Μπλογκ και σελίδες έχουν κάνει την εμφάνισή τους, αντικαθιστώντας το έργο που μέχρι στιγμής κάλυπταν οι έντυπες εκδόσεις μας. Πώς βλέπετε να επηρεάζει κάτι τέτοιο τους αγώνες και τον τρόπο με τον οποίο τους αντιλαμβανόμαστε;

CULMINE: Είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι βιώνουμε μια νέα περίοδο εντός του αναρχισμού. Τα μπλογκ και οι ιστοσελίδες επιτρέπουν τη διάχυση επικοινωνηθέντων, κειμένων και θεωρήσεων με τρόπο ταχύτατο σε όλο τον πλανήτη, καθιστώντας δυνατή την ανταλλαγή ιδεών και προτάσεων ανάμεσα σε συντρόφια που πιθανότατα δε θα είχαν ποτέ τη δυνατότητα να συναντηθούν από κοντά. Πρόκειται για πραγματική επανάσταση στις σχέσεις μεταξύ αναρχικών. Έχουμε πλήρη συνείδηση των μεγάλων περιορισμών που ανακύπτουν απ’ αυτόν το νέο τρόπο συσχέτισης, είτε λόγω της ίδιας της φύσης του εργαλείου, που δεν είναι ουδέτερη, αλλά τη διαχειρίζεται και την ελέγχει ο εχθρός, είτε λόγω του υψηλού κινδύνου που εγκυμονεί, όπως συνέβη και στην περίπτωση του μπλογκ Culmine, το οποίο βέβαια δεν επέλεξε το δρόμο της ανωνυμίας.

Το αναρχικό μπλογκ Culmine φυλακίστηκε στις 13 Ιούνη 2012 λόγω του έργου αντιπληροφόρησης που παρήγε. Το έργο σχετικά με τους αγώνες και τον τρόπο με τον οποίο τους αντιλαμβανόμαστε είναι εξαιρετικά πολύπλοκο. Πρέπει να ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι σήμερα, στο 2013, όλα τα κινήματα χρησιμοποιούν το διαδίκτυο: πολιτικά, οικολογικά, πολιτιστικά, αλλά μέχρι και αντιτεχνολογικά (θ’ άξιζε να εμβαθύνουμε σε αυτό το παράδοξο, αλλά δεν είναι της ώρας). Ακόμα και εντός των διαφόρων εκδοχών του αναρχισμού, σχεδόν όλες οι ομάδες, ανεξαιρέτως τάσης, δικτυώνονται μέσω του ίντερνετ, αν και το τελευταίο διάστημα παίζουν πολύ τα κοινωνικά δίκτυα όπως το Twitter και το Facebook, με δυσμενείς συνέπειες. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ποτέ δεν ήμασταν της γνώμης ότι τα μπλογκ αντιπληροφόρησης θα ’πρεπε να αντικαταστήσουν τις έντυπες εκδόσεις.

Α: Φαίνεται ότι στους καιρούς μας, το διαδίκτυο εγκολπώνει πολλές από τις πτυχές της ζωής μας και επηρεάζει δραστικά τις ανθρώπινες σχέσεις, συντείνοντας σε μεγάλο βαθμό στην απομόνωση, στην εξατομίκευση και στην αποξένωση. Δε θεωρείτε ότι λείπουν οι κριτικές τοποθετήσεις απ’ τον αναρχικό χώρο απέναντι σε αυτό το εργαλείο;

C: Ναι, είναι αλήθεια ότι το διαδίκτυο επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ύπαρξή μας, αλλά όλοι κι όλες μας, συμπεριλαμβανομένων των αναρχικών, χρησιμοποιούμε αυτό το εργαλείο στην καθημερινότητά μας, απ’ το να κλείσουμε εισιτήρια για ένα ταξίδι μέχρι να κατεβάσουμε και να διαβάσουμε ένα περιοδικό. Δεν υπάρχουν τοποθετήσεις δριμείας και ισχυρής κριτικής απέναντι σε αυτό το τεχνολογικό εργαλείο, και δε θεωρούμε πως επαρκούν μερικές αναλύσεις κριτικής και απόρριψης του ίντερνετ από πλευράς κάποιων λίγων, που με μια στάση ελιτισμού και σνομπισμού «κάτι έχουνε ψυλλιαστεί» για το θέμα. Συμμεριζόμαστε το επείγον του προβλήματος, ότι δηλαδή συντρέχει κίνδυνος να απομονωθούμε ακόμη περισσότερο, μέχρι του σημείου οποιαδήποτε πτυχή της ζωής να καταλήγει να ’ναι εικονική, έως κι η ανθρώπινη σύγκρουση, αλλά την ίδια στιγμή δεν παύουμε να φανταζόμαστε τις δυνατότητες που ενυπάρχουν στη διάχυση των εικονοκλαστικών ιδεών και πρακτικών μας σε οποιαδήποτε γωνιά του πλανήτη. Πιότερο απ’ οτιδήποτε άλλο λείπει ένας αναστοχασμός που οφείλουμε να κάνουμε σχετικά με το πώς θα καθορίσουμε εξ ολοκλήρου την ύπαρξή μας εκτός εικονικής πραγματικότητας. Εν τέλει αυτό αφορά το αντιπολιτισμικό δίλημμα, που ακόμα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το μοντέλο της κοινωνίας μας. Το Culmine έδειξε ενδιαφέρον ως προς τη θεματική αυτήν περισσότερες από μία φορές, αλλά έχουμε αναβάλει για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα τη σύνταξη ενός κειμένου αναφορικά με το ζήτημα, δεδομένου ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο στην παρούσα συνθήκη να μπορέσουμε να το γράψουμε σύντομα κι από κοινού. Μα αυτό δε σημαίνει ότι αποκλείεται να συντάξουμε κάτι εν ευθέτω χρόνω.

A: Συγκεκριμένα το Culmine συνιστά, εξ όσων γνωρίζουμε, την πρώτη περίπτωση καταστολής και εγκλεισμού εις βάρος μιας σελίδας αντιπληροφόρησης. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό; Γιατί το Culmine και όχι άλλες σελίδες;

C: Καταρχήν, η καταστολή ενάντια στο Culmine εμπίπτει στην ιταλική αντιτρομοκρατική νομοθεσία, που αποτελεί συνέχεια των ειδικών νόμων που τέθηκαν σε εφαρμογή κατά τα επονομαζόμενα «χρόνια του μολυβιού». Να διευκρινίσουμε ότι δεν κατηγορούμαστε μονάχα για παραβίαση των νόμων περί πληροφόρησης ή για εξύμνηση (τρομοκρατικών πράξεων), αλλά και για σχεδιασμό, χρηματοδότηση και υλική εκτέλεση βομβιστικών ενεργειών.

Γιατί το Culmine και όχι τα λοιπά μπλογκ; Γιατί, κατά την άποψή μας, αυτό που χαρακτήριζε το Culmine κατά τη διάρκεια της ύπαρξής του ήτανε το γεγονός ότι δε λογόκρινε αναλήψεις ευθύνης άμεσων δράσεων απ’ όλο τον κόσμο, ενόσω έδινε επίσης φωνή σε πολλούς φυλακισμένους αναρχικούς. Δεν είμαστε οι μόνοι που κάναμε κάτι τέτοιο, κι είδαμε να γεννιούνται πολλά άλλα μπλογκ ή σελίδες με τα οποία μοιραζόμαστε προβληματισμούς και εμπειρίες. Η φυλάκιση του Culmine είναι ένα δυσοίωνο σινιάλο που στέλνει η καταστολή, μιας και πρόκειται για σκηνικό που μπορεί να επαναληφθεί εναντίον άλλων παρόμοιων εγχειρημάτων σε επίπεδο αντιπληροφόρησης. Είναι χαρακτηριστικό, για παράδειγμα, ότι η άμεση διακίνηση από μεριάς μας ενός επικοινωνηθέντος σχετικά με την ανακίνηση ερευνών τον Μάρτη του 2012 (όπου προοικονομούνταν η όξυνση της καταστολής), με το οποίο προειδοποιούσαμε τα λοιπά μπλογκ για τη διαφαινόμενη κατάσταση και την παραβίαση του ίδιου του Culmine, αποτελεί για την εισαγγελία απόδειξη της αμετανόητης στάσης μας.

A: Ένα λανθάνον ερώτημα πάνω στο ζήτημα είναι αυτό των χρόνων. Το ίντερνετ σε υποχρεώνει σε μια συνεχή ενημέρωση όπου όλα λαμβάνουν χώρα με ταχύτητα που ξεπερνά τις ανθρώπινες ικανότητες. Τι νόημα έχει να γνωρίζει κανείς σε πραγματικό χρόνο ό,τι συμβαίνει σήμερα ανά την υφήλιο; Η ικανότητά μας να παρεμβαίνουμε στην πλέον κοντινή μας πραγματικότητα είναι από μόνη της εξαιρετικά περιορισμένη. Μέχρι ποιου σημείου δεν προκαλεί αυτή η συνθήκη τα ίδια άγχη που προξενεί, για παράδειγμα, η ημερομηνία λήξης των τεχνολογικών εφευρημάτων ή των μοδών, που από τη μια στιγμή στην άλλη χάνουν την αξία και το νόημά τους;

C: Το πρόβλημα των διαρκών ενημερώσεων είναι υπαρκτό, και ένα μπλογκ το οποίο δεν ενημερώνεται τακτικά παύει να έχει επισκεψιμότητα. Είναι σημαντικό οι διαχειριστές ενός μπλογκ να έχουν την ευφυΐα μιας προσεκτικής επιλογής του υλικού που τους αποστέλλεται, λίγο πολύ δίνοντας χώρο και βαρύτητα σε καθορισμένα ποσταρίσματα. Σίγουρα, θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε (συν του να εξακολουθούμε, βέβαια, ν’ αγωνιζόμαστε και να παράγουμε αντιπληροφόρηση) χωρίς να γνωρίζουμε σε πρώτο χρόνο τι συμβαίνει στην άλλη άκρη του πλανήτη. Πάντοτε όμως η ιδέα είναι η ανταλλαγή ειδήσεων και εμπειριών να μπορεί ν’ αποτελεί ένα ερέθισμα για τις άλλες πραγματικότητες, όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο υπάρχει ένα όριο που δεν είναι δυνατόν να ξεπεραστεί, ειδάλλως ο αγώνας καθίσταται εικονικός όπως και οι ανθρώπινες σχέσεις στην ολότητά τους. Μιλώντας υπ’ αυτό το πρίσμα, πιστεύουμε ότι οι κινητοποιήσεις μέσω του Twitter, λόγω της εξαιρετικής ταχύτητας και ανιχνευσιμότητάς του μέσου αυτού, δεν επιτρέπουν κανενός είδους αναστοχασμού, ακόμα κι αν έφτασε να χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων, ξεπερνώντας μέχρι και τα SMS (μηνύματα μέσω κινητών τηλεφώνων).

A: Γίνεται πρόδηλη η ανάδυση μιας νέας έννοιας, αυτής του αναρχισμού της πράξης, που έχει σε μεγάλο βαθμό επηρεαστεί από το ίντερνετ. Υπάρχουν ομιλίες και φόρμες «του πράττειν» που, αν και δεν μπορούν όλες τους να θεωρηθούν επιβλαβείς, παράγουν ωστόσο δυναμικές οι οποίες σε μερικές περιπτώσεις φαντάζουν σαν κακοχωνεμένο κοπιάρισμα κι άλλες φορές μοιάζουν με απλό διαδικτυακό παιχνίδι.

C: Τα τελευταία χρόνια έκανε την εμφάνισή του αυτός ο νέος τρόπος κατανόησης και βιώματος του αναρχισμού. Πρόκειται για ένα φαινόμενο τόσο φρέσκο, που δεν είναι δυνατόν να το καδράρουμε, ενώ οι ορισμοί, σε αυτήν τη φάση, ενδέχεται να είναι παραπλανητικοί. Σε κάθε περίπτωση, ένας από τους πλέον επαναλαμβανόμενους ορισμούς είναι αυτός του αναρχισμού της πράξης.

Όπως το βλέπουμε εμείς το πράγμα, δεν μπορούμε να πούμε πως το διαδίκτυο επηρέασε αυτήν τη νέα έννοια, αλλά ότι βοήθησε στη γρήγορη διάδοσή της, στις διάφορες εκδοχές της και με τους κοινούς παρονομαστές της. H έννοια αυτή καθαυτή δεν είναι καινοφανής. Στο παρελθόν υπήρξαν περίοδοι κατά τις οποίες ο αναρχισμός της δράσης ακούστηκε για τα καλά με επιθέσεις, εκτελέσεις, σαμποτάζ, μέχρι και με απαγωγές προσώπων.

Το καινούργιο, σε σχέση με το παρελθόν, έγκειται στη διάχυση προκηρύξεων ανάληψης ευθύνης για άμεσες δράσεις σε πραγματικό χρόνο ανά τον κόσμο, καθώς και στο πιθανό ενδιαφέρον εκ μέρους άλλων ατομικοτήτων και ομάδων να κατευθύνουν τις ενέργειές τους προς τον ίδιο στόχο. Και σε αυτή την περίπτωση, όμως, έχουμε προηγούμενα βιωμένα φαινόμενα.

Το πλέον τρανταχτό παράδειγμα, αν και υπάρχουν πολλά ακόμη, είναι εκείνο της καμπάνιας διεθνούς αλληλεγγύης για τους Σάκκο και Βαντσέττι. Σε διάφορα μέρη του κόσμου οι αναρχικές ατομικότητες και ομάδες βρίσκονταν σε αναμονή των νέων απ’ το διάδρομο θανάτου της βορειοαμερικάνικης φυλακής. Τότε το όργανο επικοινωνίας ήταν ο τηλέγραφος, σήμερα είναι το ίντερνετ.

Σίγουρα, τα προβλήματα που προκύπτουν από αυτήν τη νέα προσέγγιση και που πρέπει να επιλυθούν είναι πολλά. Είναι αλήθεια ότι συχνά οι αναλύσεις χαρακτηρίζονται από μια επιφανειακότητα, ενώ επίσης εμφανίζονται από το πουθενά χαρακτήρες άσχετοι προς οποιαδήποτε αναρχική διαδρομή (οι οποίοι και πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται με τη δέουσα καχυποψία).

Επιπλέον, δεν πρέπει να υποβιβάζουμε και τα γλωσσικά προβλήματα, είτε πρόκειται για κακομεταφράσματα που γίνανε στο πόδι (συχνά με αυτόματα μεταφραστήρια, που εμείς θεωρούμε ότι θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται μόνο σε περιπτώσεις άκρως αναγκαίες), είτε πρόκειται για έννοιες που δεν έχουν αφομοιωθεί σωστά. Γίνεται, για παράδειγμα, πολύς λόγος εντός των κύκλων του αναρχισμού της πράξης για το αντάρτικο πόλης και τον ένοπλο αγώνα. Επί της παρούσης δε διαθέτουμε τ’ απαραίτητα εργαλεία για να αναλύσουμε τι συμβαίνει, φέρ’ ειπείν, στην Ελλάδα, ενώ φυσικά ούτε στην Ιταλία αλλά ούτε και σε πολλές ακόμη χώρες υπάρχουν οι συνθήκες που θα μας επέτρεπαν να μιλήσουμε για αντάρτικο πόλης και ένοπλο αγώνα.

Μεγάλη σύγχυση επικρατεί επίσης σε σχέση με την έννοια του μηδενισμού (τόσο μεγάλη, ώστε μερικοί ψευτομηδενιστές έφτασαν στο σημείο να αρνούνται οποιαδήποτε ηθική, ανοίγοντας τις πόρτες στην ίδια την αθλιότητα), ενώ αντίστοιχες παρανοήσεις ανακύπτουν σχετικά με την έννοια του αναρχικού αντιδικονομισμού! Αυτές οι παρερμηνείες μπορούν πράγματι να καταλήξουν σ’ ένα αντιπαθητικό «διαδικτυακό παιχνίδι», πράγμα που το Culmine δεν τροφοδότησε ποτέ του.

A: Εμείς μεγαλώσαμε εντός της αναρχίας μέσω συζητήσεων, γραμμάτων έγκλειστων συντρόφων, διαβάζοντας μπροσούρες, ταξιδεύοντας, επισκεπτόμενοι βιβλιοθήκες, με το να γίνουμε συνδρομητές σε κάποιο περιοδικό από την άλλη άκρη του πλανήτη, συνομιλώντας με παλιότερους σαμποτέρ και αντάρτες, κ.τ.λ. Σήμερα όμως η ζύμωση περνά, σε μεγάλο βαθμό, μέσα από τα μπλογκ και τα κοινωνικά δίκτυα. Τι πιστεύετε επ’ τούτου;

C: Το γεγονός ότι σήμερα αυτή η «ζύμωση» για τη μεγάλη πλειονότητα περνά μέσα από το ίντερνετ δεν είναι κάτι που μπορεί ν’ αρνηθεί κανείς, αλλά πρέπει επίσης να πούμε ότι πρόκειται για ένα ζήτημα γενεών (σε οποιαδήποτε ιστορική-κοινωνική περίοδο γίνεται χρήση των εργαλείων που είναι διαθέσιμα). Εμείς του Culmine καταλήξαμε να διαχειριζόμαστε ένα μπλογκ αφότου διανύσαμε μια διαδρομή εντός του ιταλικού αναρχικού κινήματος, η οποία ξεκίνησε πολύ πριν τη διάδοση του ίντερνετ. Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι, όποιος ανήκει σ’ ένα κίνημα που αυτοπροσδιορίζεται ως επαναστατικό, πρέπει να είναι πάντα σε θέση να διαδρά, ακόμη και βίαια, με την κοινωνική κατάσταση που τον περιβάλλει.

Το να απαρνηθούμε μονομιάς το ίντερνετ και όλα τα υπόλοιπα τεχνολογικά εργαλεία είναι απολύτως αδιανόητο (αν και από μία αντιπολιτισμική προοπτική θα ήταν το ιδεατό). Εξαρτάται απ’ όσους και όσες καταπιάνονται με την αντιπληροφόρηση να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους, ώστε τα μπλογκ και οι σελίδες να έχουν άρθρα, βιβλία, διεισδυτικές και επιμελημένες έρευνες. Προς το παρόν, δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

Άλλο πράγμα είναι η κουβέντα σχετικά με τις μη άμεσες προοπτικές. Θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε πώς και γιατί φτάσαμε σ’ αυτή την κατάσταση, αλλά αυτή η ανάλυση, που θα έπρεπε να συνιστά μιαν αυτοκριτική, εκτείνεται στις τελευταίες δεκαετίες του αναρχισμού διεθνώς. Πιστεύουμε ότι σ’ αυτό το επίπεδο ο αναστοχασμός θα έπρεπε να προεκταθεί και σε άλλες θεματικές, πέραν της συγκεκριμένης για την εξάρτηση από την τεχνολογία. Ποιος αναρχισμός; Εξεγερτισμός ή ατομικισμός; Μηδενισμός ή ψευτομηδενισμός; Φορμαλισμός ή αφορμαλισμός; Υπογραφές, ακρώνυμα ή ανωνυμία; Αναρχικός αντιδικονομισμός και μέχρι ποιου σημείου μπορεί κανείς να είναι αντιδικονομιστής; Κοινωνικός ή αντικοινωνικός;

A: Αυτή η συνέντευξη μπορεί να ιδωθεί σαν πέτρα που πετιέται στον αέρα με την πρόθεση ν’ ανοίξει ένα ζωντανό διάλογο. Θα θέλατε να προσθέσετε κάτι;

C: Θα θέλαμε να επικοινωνήσουμε ότι αυτό που συνέβη στο Culmine δεν οφείλεται σε μια απρόσεχτη διαχείριση από μέρους μας όσον αφορά τα μέτρα ανωνυμίας στο διαδίκτυο. Το δικό μας μπλογκ ήταν δημόσιο, υπό την έννοια ότι δεν αποκρύπταμε την ταυτότητά μας, μιας και συμμετείχαμε σε συζητήσεις και διάφορες δημόσιες αναρχικές δραστηριότητες. Είμαστε της άποψης ότι οι ατομικότητες που διαχειρίζονται αναρχικά μπλογκ, ειδικά αν καταπιάνονται με τη δημοσίευση προκηρύξεων ενεργειών και κειμένων κρατουμένων, πρέπει να είναι γνωστές εντός του κινήματος.

Θεωρούμε επίσης πως είναι απαραίτητο ν’ αφήνουμε χώρο και γι’ αυτοκριτική, αφού λάθη γίνονται πολλά, κι είναι αναγκαίο να έχουμε την ικανότητα να το συνειδητοποιούμε αυτό. Για παράδειγμα, περισσότερες από μία φορές πέσαμε πάνω σε κάλπικες προκηρύξεις, προερχόμενες από μυθομανείς ή ασφαλίτες, κι αυτό συνιστά πολύ υψηλό ρίσκο για όσους κι όσες τρέχουνε τέτοια μπλογκ. Σ’ αυτή την περίπτωση, η εμπειρία που αποκτάς με τα χρόνια σε βοηθά να καταλαβαίνεις αν τα κείμενα με τα οποία έχεις κάθε φορά να κάνεις είναι αυθεντικά.

Δώσαμε πάντοτε προσοχή στην παράθεση των πηγών των αναρτήσεών μας, όπως επίσης στην αναφορά των μεταφραστών που από καιρό σε καιρό μας βοήθησαν. Αυτό αποτελεί για εμάς έναν ορθό τρόπο λειτουργίας, κι όχι κάτι το επιφανειακό, που κρίνουμε πως είναι επίσης αναγκαίο στις έντυπες εκδόσεις.

Παρά την καταστολή και παρά τους ατελείωτους μήνες της προφυλάκισής μας σε πτέρυγες υψηλής ασφαλείας, δεν απαρνιόμαστε το έργο του Culmine όλα αυτά τα χρόνια κι ελπίζουμε άλλα μπλογκ να μπορέσουν να συνεχίσουν την αντιπληροφόρηση. Ταυτόχρονα, μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα οι κριτικοί και εποικοδομητικοί προβληματισμοί, εντός του διεθνούς αναρχικού κινήματος, σχετικά με τα θέματα αυτής της συνέντευξης στο «Aversión».

Ο Στέφανο βρίσκεται αυτήν τη στιγμή στον τομέα για αναρχικούς κρατουμένους της πτέρυγας υψηλής ασφαλείας της φυλακής της Φερράρα, και η Ελίζα στις γυναικείες φυλακές της Ρώμης. Μπορείτε να τους γράψετε στις παρακάτω διευθύνσεις (διαβάζουν και γράφουν και στα ισπανικά):

Stefano Gabriele Fosco
C.C. Via Arginone 327, IT-44122 Ferrara, Ιταλία

Elisa Di Bernardo
C.C. Rebibbia Femminile, Via Bartolo Longo 92, IT-00156 Roma, Ιταλία

από το ιβηρικό αναρχικό περιοδικό «Aversión» (aversion@riseup.net), τ. 8, Μάης 2013

Πηγή

Επιχείρηση Ευτολμία (Ardire): Γράμμα του Τζουζέππε Λο Τούρκο από τις φυλακές του Μαράσσι (Γένοβα, Ιταλία)

Σημ.: Τον Ιούνη του 2013 ο σύντροφος Πέππε αποφυλακίστηκε με περιοριστικούς όρους. Το κείμενο που ακολουθεί είναι απ’ τις πρώτες μέρες της απομόνωσής του σε προφυλάκιση.

Φυλακές Γένοβας, 20 μέρες απομόνωσης – 2 Ιουλίου 2012

Τρομοκράτης; Ιδεολόγος; Φοιτητής; Υποκινητής; Ακολουθητής; Φιλόσοφος;

Να μια εμετική σύντομη λίστα με κατηγορίες και ταμπέλες που ’ναι έτοιμες προς χρήση από το κράτος και τα μέσα μαζικής ενημέρωσής του. Ωστόσο ο προσδιορισμός μου είναι ένα έργο που, αν και αναγκαίο, ανήκει μόνο στον υπογράφοντα. Καταρχήν, ως αναρχική ατομικότητα, μόνο εγώ μπορώ να κρίνω και να αξιολογήσω ό,τι κάνω και πώς το κάνω. Εντάσσοντας τον εαυτό μου σε διαρκή σύγκρουση με ολόκληρο το υπάρχον, διεκδικώ την αυτονομία της σκέψης και της κρίσης μου, και απορρίπτω τους ρόλους του ηγέτη, του υποκινητή ή του ακολουθητή οποιασδήποτε συλλογικής ή οργανωμένης αναρχικής εμπειρίας. Τον τελευταίο καιρό είχα αναλάβει να μεταφράζω και να διαδίδω κείμενα, επιστολές, συνεισφορές/τοποθετήσεις, ανακοινωθέντα, φυλλάδια/μπροσούρες, καθώς και ενημερώσεις δικαστηρίων από τα πολλά συντρόφια που είναι αιχμάλωτα ανά τον κόσμο. Όλα αυτά τα πραγματοποίησα πρωτίστως για τον εαυτό μου, έχοντας ενδιαφέρον να γνωρίσω τις αναρχικές και επαναστατικές πραγματικότητες του κόσμου, καθώς επίσης να διαδώσω αυτές τις εμπειρίες στο πλαίσιο του ιταλικού χώρου. Η προθυμία μου να συμμετάσχω σε αυτή την εκδοτική δραστηριότητα σίγουρα δεν ήταν ένα έργο που μου είχε ανατεθεί ή ένας συγκεκριμένος ρόλος που όφειλα να εκτελώ στο πλαίσιο οποιασδήποτε ομάδας, αλλά υπήρξε η υλοποίηση ενός ατομικού αισθήματος. Ως εκ τούτου, και ως προς τα όσα μου καταλογίζονται απ’ τους καταστολείς με τις τηβέννους και όχι μόνο, θεωρώ θεμελιώδες να βάλω σε πρώτη θέση τη συνεκτικότητά μου, απορρίπτοντας ρόλους και καταβολές που δεν έχουνε σε τίποτε να κάνουν με την ατομικότητά μου και την εκδοτική μου δραστηριότητα. Ωστόσο, αυτό που συνέβη δε με εκπλήσσει· στην πραγματικότητα εντείνονται οι απόπειρες οικοδόμησης διωκτικών θεωρημάτων ως προς τα επονομαζόμενα «αδικήματα σύστασης/συμμετοχής σε οργάνωση» (reati associativi), αν αναλογιστούμε και τις πρόσφατες υποθέσεις στην Ιταλία ή στο εξωτερικό, έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν οι αυξανόμενες επιθέσεις που έχουν εξαπολυθεί εναντίον της εξουσίας. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα της «υπόθεσης μπόμπες» στη Χιλή ή των διαφόρων κατασκευασμάτων δήθεν ανώνυμων τρομοκρατικών ομάδων στην Ελλάδα ως προσχημάτων για να χρησιμοποιηθούν ad hoc νόμοι και να φυλακιστούν αναρχικοί κι αναρχικές που συχνά δε γνωρίζονται καν μεταξύ τους. Το κράτος, δεχόμενο απρόβλεπτες επιθέσεις, προσπαθεί υστερικά να εφαρμόσει την εκδίκησή του, χτυπώντας τους αντιπάλους του μέσω της δικαστικής πίεσης και της καθοδηγούμενης χρήσης των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Η καταστολή καταλήγει στις σκληρές συνθήκες της φυλακής, οι οποίες προορίζονται για τους ορκισμένους εχθρούς, κι η απομόνωση γίνεται μια συστηματική πρακτική που στοχεύει στην εξόντωση του φυλακισμένου/της φυλακισμένης· προκειμένου να μην υπάρχει ο κίνδυνος της εξάπλωσης του ιού της ανυποταξίας και της ανταρσίας ακόμη και μες στη φυλακή.

Αυτό που συνέβη στις 13 Ιουνίου 2012 (δηλ. η επιχείρηση Αρντίρε) δείχνει επίσης την επιθυμία του κράτους να πλήξει ακόμα και συντρόφους που βρίσκονται έγκλειστοι ήδη από χρόνια, επιδεινώνοντας έτσι το φορτίο των κατηγοριών τους και απομακρύνοντάς τους από τη λευτεριά, σε μια προσπάθεια να εντοπιστούν δεσμοί και σχέσεις, όσον αφορά την περίπτωσή μου, ακόμη και με άτομα τα οποία ούτε καν γνωρίζονται αναμεταξύ τους. Επιπλέον, για να επαναβεβαιώσω την ακλόνητη ατομικότητά μου και τη φύση της εκδοτικής μου δραστηριότητας, δεν μπορώ να δεχτώ τον ορισμό του «υποκινητή», ενός ρόλου που θα μπορούσε να υπονομεύσει τόσο την αυτονομία μου, όσο και εκείνη των πολλών αναρχικών συντρόφων που συμμετέχουν στην αναρχική πολύμορφη συζήτηση ανά τον κόσμο. Ανάμεσα σε καλά συνειδητοποιημένες ατομικότητες, δε χρειάζεται κανένας ή καμιά για να υποκινήσει οτιδήποτε. Κάθε αναρχικός και κάθε αναρχική, μέσω της προοδευτικής επανοικειοποίησης του εαυτού τους, είναι σίγουρα σε θέση να διακρίνουν και να διαμορφώσουν τις ιδέες και τις ενέργειές τους κατά τρόπο ατομικό, χωρίς να χρειάζεται να ενθαρρύνονται ή να κατευθύνονται.

Θεώρησα ότι είναι σημαντικό να γράψω όλα αυτά για να εκφράσω τη θέση μου τόσο προς αυτούς/-ές που βρίσκονται εκτός των τειχών, όσο και προς τους συγκατηγορουμένους μου, παρουσιάζοντας τον εαυτό μου ώστε ακόμα και όσοι δε με ξέρουν να μπορέσουν να συνδιαλλαγούν μαζί μου αν το θελήσουν. Σίγουρα η φυλάκιση, ή η απομόνωση στην οποία έχω υποβληθεί, δε θα καταστεί ικανή να με κάνει ν’ απαρνηθώ την ιδιότητά μου ή να υποτιμήσω όσα έχω πραγματώσει· η εξουσία δε θα λάβει την παράδοσή μου. Αυτή η φυλάκιση θα είναι μία ευκαιρία για την ενίσχυση της συνεκτικότητας και της αξιοπρέπειάς μου, γνωρίζοντας ότι τόσο πολλοί εχθροί του υπάρχοντος βρίσκονται στο πλευρό μου. Ξέρω ότι δεν είμαι μόνος.

Στέλνω αγάπη και δύναμη σε όλους τους συγκατηγορουμένους μου· αν και με πολλούς/-ές από σας δεν έχω ανταλλάξει ποτέ μου ούτε ένα βλέμμα, είμαι βέβαιος ότι η ίδια φωτιά φλογίζει τη ματιά μας. Εκφράζω την αλληλεγγύη μου προς τα κρατούμενα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, τα οποία δέχονται και πάλι επίθεση απ’ τις ιταλικές αρχές· κρατήστε γερά όπως έχετε κάνει ως τώρα. Πάντα με το κεφάλι ψηλά.

Τιμή σε όλα τα νεκρά συντρόφια που έπεσαν ακολουθώντας το πολύμορφο μονοπάτι της αναρχίας.

Αλληλεγγύη στους φυλακισμένους αναρχικούς σε όλο τον κόσμο, που κρατούνται όμηροι στα μπουντρούμια των δημοκρατιών.

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!

Giuseppe Lo Turco
Φυλακισμένη αναρχική ατομικότητα

Πηγή

Ενημέρωση για φυλακισμένα συντρόφια

Ιταλία: Απορρίφθηκε η αίτηση αποφυλάκισης του συντρόφου Sergio Maria Stefani

\"\"

Στις 4 Ιουλίου το δικαστήριο του Μιλάνου απέρριψε την αίτηση αποφυλάκισης του Sergio Maria Stefani. Ο σύντροφος βρίσκεται προφυλακισμένος στις φυλακές της Φερράρα, διωκόμενος στα πλαίσια της επιχείρησης Ardire(Ευτολμία). Τώρα περιμένει να μάθει τους λόγους της απόρριψης και τα νέα μιας καινούριας αίτησης αποφυλάκισης.

Για να γράψετε στο σύντροφο:

 Sergio Stefani

Via Arginone 327

44122 Φερράρα

Ιταλία

Πηγή

Χιλή: Μεταγωγή του φυλακισμένου συντρόφου Χανς Νιεμέγερ

\"hans-niemeyer\"

Ο σύντροφος Χανς Νιεμέγερ, καταδικασμένος σε 5 χρόνια και 300 μέρες φυλακής για την τοποθέτηση ενός εκρηκτικού μηχανισμού σε υποκατάστημα της τράπεζας BCI, βρισκόταν έγκλειστος στον Τομέα Υψίστης Ασφαλείας μετά τη νέα αιχμαλωσία του που είχε δώσει τέλος στη φυγοδικία του.

Όπως μας ενημέρωσαν συντρόφια, έπειτα από την καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου, ο Χανς μετήχθη στον Η-Βόρειο τομέα της Φυλακής Υψηλής Ασφαλείας (CAS) του Σαντιάγο, κρατούμενος πλέον υπό καθεστώς ηπιότερης απομόνωσης απ’ ό,τι προηγουμένως.

Αλληλεγγύη στο σύντροφο Χανς Νιεμέγερ!

Πηγή

Χιλή: Αναβλήθηκε για τον Νοέμβρη του 2013 η δίκη για την «υπόθεση σεκιούριτι»

\"\"

Η συνεδρία για την «υπόθεση σεκιούριτι» που είχε προγραμματιστεί για την 1η Αυγούστου, όταν θα ξεκινούσε εκ νέου το προφορικό σκέλος της δίκης ενάντια στους Χουάν Αλίστε, Φρέντυ Φουεντεβίγια και Μαρσέλο Βιγιαροέλ, αναβλήθηκε για άλλη μια φορά.

Η νομική υπεράσπιση του συντρόφου Μαρσέλο δεν ήταν παρούσα, μιας και έπρεπε να βρίσκεται σε μία εν εξελίξει δίκη στο νότο της χώρας. Το δικαστήριο ανέβαλε λοιπόν τη συνεδρία για τις 11 Νοέμβρη 2013.

Αλληλεγγύη και επαναστατική στοργή
για τους Φρέντυ, Μαρσέλο και Χουάν!

Πηγή

Επιχείρηση Ευτολμία (Ardire): Η εισαγγελία του Μιλάνου ζήτησε την περαιτέρω επέκταση των προληπτικών μέτρων εις βάρος 5 αναρχικών κρατουμένων

Αναδημοσίευση από Contra Info

 

Η εισαγγελία του Μιλάνου ζήτησε την παράταση για έξι ακόμη μήνες της προληπτικής κράτησης για τον Αλεσσάντρο, τον Στέφανο, τον Σέρτζιο, την Ελίζα και τον Πέππε. Στην αίτησή της η συγκεκριμένη εισαγγελία επισημαίνει πως, παρά την προφυλάκιση, τα συντρόφια συνεχίζουν να επικοινωνούν με μέλη του ίδιου χώρου που βρίσκονται έξω από τη φυλακή, και ότι προωθούν «εκστρατείες αλληλεγγύης» εναντίον της «καταστολής» με τόνους σίγουρα ανησυχητικούς για την έξαρση πράξεων που χαρακτηρίζονται από βία, κι όχι μόνο λεκτική. Στη συνέχεια εξηγεί αυτές τις έννοιες καλύτερα, παραθέτοντας διάφορα κείμενα παρμένα από τις σελίδες RadioAzioneContra Info καιInforma-Azione.

Παραθέτει επίσης το κείμενο του Στέφανο ενάντια στα ψευδο-νιχιλιστικά ψοφίμια, και μεταξύ άλλων αναφέρει: «Η επιστολή του Σ. Φόσκο από την πτέρυγα υψηλής ασφαλείας της Φερράρα δημοσιεύτηκε στο ακέραιο από την ιστοσελίδα RadioAzione, η οποία μετά το κλείσιμο του Culmine έχει εν τοις πράγμασι αντικαταστήσει το ρόλο του τελευταίου, με την πρόθεση να επιτελέσει την ίδια λειτουργία ως “φερέφωνο” στον αναρχικό χώρο σε εθνικό επίπεδο».

Όσο θα έχει ζωή αυτό το blog, η αλληλεγγύη και η συνενοχή προς τους φυλακισμένους συντρόφους δε θα λείψει ποτέ, όπως δε θα λείψουνε ποτέ κι οι άμεσες δράσεις που γίνονται σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους ίδιους τους κρατούμενους συντρόφους ή εναντίον του υπάρχοντος γενικότερα. Αν σε κάποιους οι «τόνοι» δεν αρέσουνε… είναι δικό τους πρόβλημα! Εν κατακλείδι, τοRadioAzione δεν έχει αναλάβει την κληρονομιά του Culmine, αλλά πάντοτε ήθελε να στείλει ένα σαφές μήνυμα στους ανθρωποδιώκτες: Η Αντιπληροφόρηση και η αλληλεγγύη δε γνωρίζουνε κάγκελα που μπορούν να τις φυλακίσουνε… Μπορείτε να φυλακίσετε το σώμα μας αλλά ποτέ τις ιδέες μας!

Θάνατος στο κράτος και στους υποτακτικούς του
Για την άμεση δράση

Αλληλεγγύη και συνενοχή με τους έγκλειστους συντρόφους
σε όλο τον κόσμο!

RadioAzione

 

Elisa Di Bernardo

C.C. Rebibbia Femminile, Via Bartolo Longo 92, IT-00156 Roma (Ιταλία)

Sergio Maria Stefani, Giuseppe Lo Turco,
Alessandro Settepani, Stefano Gabriele Fosco

C.C. Via Arginone 327, IT-44122 Ferrara (Ιταλία)

Άμεση δράση από Ινδονησία και Ιταλία

Ινδονησία: Εμπρησμός 3 κτιρίων που ανήκουν στον δήμαρχο της Aceh Tamiang, Hamdan Sati

Μιλάμε μέσα από τη φωτιά. Για να θυμόμαστε και να κρατάμε πάντα στο μυαλό μας, τις αδελφές και τους αδελφούς μας που έχουν απαχθεί από το κράτος και κλειστεί πίσω από τα κάγκελα. Για να συνεχιστεί το αντάρτικο πόλης ενάντια στους εχθρούς της ελευθερίας. Ας μιλήσει η δράση για μας.

Στις 31 Μαρτίου, πυρπολήσαμε 3 κτίρια που ανήκουν στον Δήμαρχο της Aceh Tamiang, Hamdan Sati. Αυτή είναι η πρώτη δράση μας στην Aceh, μια περιοχή όπου θρησκευτικοί φονταμενταλιστές στο παρελθόν έριξαν 64 punks σε ένα στρατόπεδο αποκατάστασης και τους έκαναν «κανονικούς». Όμως, θέλουμε να διευκρινίσουμε ότι δεν είμαστε «πολίτες» της Aceh. Δεν έχουμε καμία ιθαγένεια επειδή δεν έχουμε σύνορα. Είμαστε οι οργισμένοι που ανάβουν τη φωτιά της ελευθερίας.

Αλληλεγγύη στα φυλακισμένα μέλη της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς και στους Θεόφιλο Μαυρόπουλο, Marco Camenisch, Gabriel Pombo da Silva και στους ιταλούς συντρόφους που συνελήφθησαν στη διάρκεια των επιχειρήσεων Ardire, Thor και Mangifuoco και στους Alfredo Cospito and Nicola Gai. Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, χαιρετίζουμε με τη φωτιά μας τους 4 συντρόφους της Κοζάνης που συνελήφθησαν πρόσφατα.

Ο πόλεμος συνεχίζεται

Πυρήνας Οργής ICR / FAI / IRF

Σύνδεσμοι για βίντεο από μέσα μαζικής ενημέρωσης εδώ

Μετάφραση alpharetrovirus, Πηγή

Ιταλία: Απελευθέρωση μινκ από φάρμα εκτροφής.

Η πιο όμορφη χειρονομία είναι ανοίγεις τα κλουβιά χωρίς να περιμένεις κάποιον άλλο. Αυτά τα κλουβιά, που φυλακίζουν τα ζώα και κλειδώνουν εμάς στις θεσμικές πολιτικές που περιορίζουν τη δράση μας. Άσχετα με το αν οι πράξεις μας είναι νόμιμες ή παράνομες, παλεύουμε για να καταστρέψουμε τα σχέδια αυτών που θέλουν να ελέγχουν και να εκμεταλλεύονται ανθρώπινα και μη ζώα.

Στις 26.3.2013 ανοίξαμε τα κλουβιά και τους φράχτες της φάρμας κοντά στο ποτάμι, στο  VIA TORRE IN FIESSO D\’ARTICO (PD), απελευθερώνοντας εκατοντάδες μινκ συμπεριλαμβανομένων έγγυων θηλυκών που τώρα μπορούν να γεννήσουν στην ελευθερία.

Στο όνομα του Μετώπου Απελευθέρωσης των Ζώων τονίζουμε την απόσταση που πάντα υπήρχε μεταξύ εμών και ρατσιστικών και φασιστικών κινημάτων.

ALF

Μετάφραση Parabellum, Πηγή

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις και στο αρχείο εδώ.

Για τη Madda

Στις 26 Μαρτίου, η Maddalena Calore αποφυλακίστηκε με μόνο περιοριστικό όρο την απαγόρευση διαμονής στο Trapani. Η Madda ήταν μία από τους αναρχικούς που αφέθηκαν ελεύθεροι με εγγύηση μετά την επιχείρηση \”Εκτός Νόμου\” ( έλαβε χώρα στη Μπολόνια στις 6 Απρίλη του 2011 και άφησε πίσω της πέντε φυλακισμένους συντρόφους, εφτά ελεύθερους με περιοριστικούς όρους και είχε επίσης ως αποτέλεσμα τη σφράγιση από τους μπάτσους του αναρχικού χώρου Fuoriluogo). Είχε συλληφθεί στις 12 Μαίου του 2011 για παραβίαση των όρων της εγγύησης. Όσο διάστημα κρατούνταν, έγραφε για την κατάσταση και τις διαμαρτυρίες που συνέβαιναν  σε κάποιες ιταλικές φυλακές.

Ακόμα πέντε σύντροφοι βρίσκονται στη φυλακή ως αποτέλεσμα της επιχείρησης \”Ευτολμία¨ και μπορείτε να τους γράψετε στις παρακάτω διευθύνσεις:

Elisa Di Bernardo C.C. Rebibbia Femminile, Via Bartolo Longo 92, IT-00156 Roma

Sergio Maria Stefani, Giuseppe Lo Turco, Alessandro Settepani, Stefano Gabriele Fosco C.C. Via Arginone 327, IT-44122 Ferrara

Πηγή