Μεξικό: Συντονισμένες βομβιστικές επιθέσεις σε αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Μάριο Γκονσάλες

\"boom\"

Τα ξημερώματα της Τρίτης, 26 Νοέμβρη 2013, σε μια συντονισμένη δράση με εκρηκτικούς μηχανισμούς, πραγματώθηκαν επιθέσεις εναντίον τριών αντιπροσώπων του διεθνούς καπιταλισμού: ένα υποκατάστημα της τράπεζας BBVA, στη συνοικία Πορτάλες της Πόλης του Μεξικού, και άλλες δύο τράπεζες στην πόλη Τολούκα στο ΕντοΜέχ (πολιτεία του Μεξικού).

Αυτές οι βόμβες, γεμάτες λύσσα και οργή, είναι η απάντησή μας στην κατάσταση που αντιμετωπίζει ο σύντροφος Μάριο Γκονσάλες, ο οποίος βρίσκεται «επισήμως» πίσω απ’ τα σίδερα της φυλακής υποδίκων του Βαρονίλ Οριέντε, διεξάγοντας απεργία πείνας από τις 8 Οκτώβρη ως μέσο εναντίωσης στην προφυλάκισή του. Πρόσφατα μάθαμε ότι ο σύντροφος μεταφέρθηκε παρά τη θέλησή του στο νοσοκομείο του Τεπέπαν, απ’ όπου συνεχίζει τη μάχη. Αυτή η δράση είναι για σένα, σε αλληλεγγύη και πλήρη συμπαράσταση στον αγώνα σου!

Οι ενέργειες αυτές ενάντια σε σύμβολα του Κεφαλαίου αποτελούν επίσης μία ενεργητική απάντηση στην καταστολή που εξαπέλυσαν οι αστυνομικές δυνάμεις του υπουργείου Δημοσίας Ασφαλείας της Πόλης του Μεξικού εναντίον ενός μπλοκ συντρόφων που βγήκανε στο δρόμο σε αλληλεγγύη προς τον Μάριο Γκονσάλες. Η πρωτευουσιάνα μπατσαρία προσέβαλε, τραμπούκισε και ξυλοφόρτωσε διάφορα από τα συντρόφια που διαδήλωναν σε κείνη την περίσταση, όπως ακριβώς κάνει με τη μόνιμη καταδίωξη συντρόφων κατά τη διάρκεια δράσεων αλληλεγγύης στον Μάριο.

Οι μπάτσοι της ομοσπονδιακής περιοχής το φχαριστιούνται να ξυλοφορτώνουν και να καταστέλλουν, κι αν και γνωρίζουμε πως αυτή είναι η «δουλειά» τους –που τη διεκπεραιώνουν με μεγάλη ευχαρίστηση κάθε φορά– αξίζει παρ’ όλα αυτά να εισπράξουν τη λύσσα μιας απάντησης που τους αρμόζει, αφού μόνο άμοιροι ευθυνών δεν είναι.

Αλληλεγγύη στο σύντροφο Μάριο Γκονσάλες!

Αλληλεγγύη στη Μόνικα Καμπαγέρο και στον Φρανσίσκο Σολάρ, έγκλειστους στα ισπανικά κάτεργα!

Πόλεμο στο κράτος/Κεφάλαιο σε όλα τα μέτωπα!

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!

Εμπόλεμοι με το κράτος:
Αυτόνομοι Πυρήνες της Άμεσης Επανάστασης – Praxedis G. Guerrero
Πυρήνας Επίθεσης ενάντια στην Εξουσία – Μαύρο Φόκο

Πηγή

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις ευθύνης και στο αρχείο

Μεξικό: Αποφυλακίστηκε ο σύντροφος Μπράουλιο Ντουράν

Με μεγάλη μας χαρά μαθαίνουμε μέσω του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού Μεξικού ότι, αργά το βράδυ της 9ης Οκτώβρη 2013, ο οικοαναρχικός Μπράουλιο Ντουράν απελευθερώθηκε από τις φυλακές Ελ Σερέζο, στην πόλη του Λεόν, μετά από 3 χρόνια και 15 μέρες εγκλεισμού, καταδίκη που του είχε επιβληθεί για «πρόκληση κακόβουλης ζημίας με φωτιά» (εμπρησμούς ΑΤΜ τραπεζών κ.λπ.). Στην έξοδο της φυλακής τον περίμενε η οικογένειά του και μερικοί αλληλέγγυοι σύντροφοι, που τον υποδέχτηκαν με αγκαλιές και χαμόγελα. Ακολουθεί γράμμα του συντρόφου σχετικά με την αποφυλάκισή του:

Γεια χαρά!

Θα ήθελα μέσω αυτού του γράμματος να εκφράσω πλήρως την ευγνωμοσύνη την οποία τρέφω για κάθε άτομο που δίχως όρους προέκτεινε κάθε στιγμή την αλληλεγγύη του απέναντί μου. Θα ήθελα να γράψω μυριάδες πράγματα για να προσπαθήσω να εξηγήσω πώς νιώθω, αλλά για την ώρα περιορίζομαι σε αυτές τις αράδες… Κάποια στιγμή θα κάτσω να συντάξω κάτι πιο εκτενές και αναλυτικό σχετικά με την επίπονη εμπειρία που πέρασα. Σήμερα όμως το μυαλό μου και η καρδιά μου έχουνε πλημμυρίσει από συναισθήματα και σκέψεις, γι’ αυτό και θα πάρω λίγο χρόνο για να τα συμμαζέψω, κι ελπίζω σύντομα να βγάλω κάποιο άλλο επικοινωνηθέν.

Θέλω μονάχα να πω δυο πράγματα:

Ευχαριστώ για άλλη μια φορά από καρδιάς τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, όλες τις συλλογικότητες και τις ατομικότητες για τη στήριξή τους, υπενθυμίζοντας ότι το θέμα είναι να μη μας λυγίσουν.

Όσο για σένα, που το ’βαλες σκοπό να με τσακίσεις με την καταστολή σου, με ατιμίες και με τον εγκλεισμό, θέλω να ξέρεις ότι δεν τα κατάφερες να με σπάσεις, και παρ’ ότι μπόρεσες να τιμωρήσεις εμένα και τους δικούς μου συνεχίζω να είμαι σε πόλεμο.

Θέλω να ξέρεις ότι τίποτα δεν τελειώνει εδώ. Θα πληρώσεις ακριβά κάθε δάκρυ μου, θα πληρώσεις την οδύνη των κοντινών μου ανθρώπων. Μην ξεχνάς ότι οποιαδήποτε στιγμή και σε οποιοδήποτε σημείο συνεχίζουμε μες στην ανωνυμία. Βάλθηκες να με εξευτελίσεις, αλλά εγώ κοιτάω πολύ πιο πέρα απ’ αυτό. Έχε κατά νου ότι μέρα τη μέρα είμαστε πολλά τα άτομα που συνεχίζουμε να μαχόμαστε για την ολοκληρωτική καταστροφή σου. Και εδώ, και σε οποιοδήποτε άλλο χαράκωμα υπάρχει μπόλικο μίσος για την καταραμένη καταστολή σου, την καταραμένη κυριαρχία σου και το καταραμένο σου Κεφάλαιο. Θέλω να ξέρεις ότι το μάθημα που προσπάθησες να μου δώσεις το φτύνω και τ’ αποστρέφομαι. Ακόμα και αν κάποιοι μας βλέπουνε μονάχα σαν ένα έντομο, εσύ γνωρίζεις ότι καταφέρνουμε γερό πόνο.

Θυμήσου το αυτό…

Δεν είμαστε όλοι, λείπουν οι μέσα!
Ζήτω η αναρχία! Ζήτω η λευτεριά!

Θα φάω όλους και καθέναν απ’ τους τοίχους που με περιβάλλουν προτού με καταπιούν.

Ειλικρινώς,

Μπράουλιο Ντουράν
στρέιτ ετζ βέγκαν αναρχικός

Για την καταστροφή του πολιτισμού και του κράτους-Κεφαλαίου του!

Πηγή

Μεξικό [Μάης 2009]: Εμπρηστικές επιθέσεις εναντίον εκκλησιών και της εταιρείας τηλεπικοινωνιών Telmex

Ακόμα μια παλαιότερη ανάληψη μεταφρασμένη από τα συντρόφια του Contra Info:

Είναι λίγοι αυτοί που κρατάνε στα χέρια τους τούτο τον κόσμο, τον ήδη ρημαγμένο απ’ τον πολιτισμό και τις βιομηχανίες του, νομίζοντας πως μπορούν να τον κάνουν ό,τι γουστάρουν. Μια τέτοια εταιρεία, από τις τόσες που παίζουν, είναι και η Telmex, το αφεντικό της οποίας Κάρλος Σλιμ [Carlos Slim] είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος του πλανήτη, αν και προέρχεται από μια τριτοκοσμική χώρα σαν το Μεξικό. Σήμερα λοιπόν γίνεται στόχος επίθεσης, κι ακόμα και αν τα σαμποτάζ μας είναι μικρά, δεν πρόκειται να τον αφήσουμε σε ησυχία, γιατί είμαστε το πετραδάκι στο παπούτσι του. Έτσι, τη νύχτα της 27ης Μάη 2009 πυρπολήσαμε τέσσερις τηλεφωνικές καμπίνες της εν λόγω εταιρείας, χρησιμοποιώντας βενζίνα κι άλλα εύφλεκτα υλικά.

Αναλαμβάνουμε επίσης την ευθύνη για τις επιθέσεις σε δυο καθολικές εκκλησίες στην πολιτεία του Μεξικού (ΕντοΜέχ). Στην πρώτη περίπτωση τοποθετήσαμε έναν εμπρηστικό μηχανισμό στην ξύλινη πόρτα, η οποία άρπαξε απ’ τη φωτιά κι έγινε κάρβουνο. Για την άλλη εκκλησία ετοιμάσαμε μια σπιτική μπόμπα, που έκανε θρύψαλα καμιά δεκαριά παράθυρα και άφησε τους τοίχους κατάμαυρους. Το κάναμε για να εφορμήσουμε εναντίον αυτών των θεσμών ψεύδους και χειραγώγησης, που κρύβονται πίσω από τ’ όνομα του θεού τους για να κουκουλώσουν τις φριχτές σεξουαλικές κακοποιήσεις και το πάρε δώσε διαφθοράς που έχουνε με κάθε τύπου και κλάσης κυβερνήσεις.

Απαξιώνουμε πλήρως κάθε δογματική θρησκεία, κάθε καταστροφέα της Γης και όλα όσα μας θέλουν υποταγμένους στο καπιταλιστικό-ανθρωποκεντρικό σύστημα!

Λουδίτες Κόντρα στην Εξημέρωση της Άγριας Φύσης

Παλιότερες αναλήψεις ευθύνης, από το μέτωπο της Λατινικής Αμερικής (2008 -2009)

Οι αναλήψεις που ακολουθούν μεταφράστηκαν πρόσφατα, από τα συντρόφια του αναρχικού μεταφραστικού εγχειρήματος Contra Info. Ακόμα μια παλαιότερη φετινή ανάληψη, μπορείτε να βρείτε στο χρονολόγιο του Απριλίου.

Μεξικό [18 Νοέμβρη 2008]: Σαμποτάζ ενάντια στην εταιρεία τηλεπικοινωνιών Telmex

Η εταιρεία Telmex, καταστροφέας της Γης και των κατοίκων της, χτυπήθηκε πάλι από τους Λουδίτες Ενάντια στην Εξημέρωση της Άγριας Φύσης (LCDNS). Μέσα στη νύχτα σαμποτάραμε 30 καμπίνες ιδιοκτησίας της, ξηλώνοντας τις τηλεφωνικές συσκευές τους. Τα σαμποτάζ ενάντια στην Telmex δεν θα σταματήσουν μέχρι να γκρεμιστεί ο πολιτισμός.

Είμαστε το πετραδάκι μέσα στα παπούτσια σας!
Επανάσταση και εξέγερση!

Πηγή

Αργεντινή: [31 Μάη 2009]: Βομβιστική επίθεση σε αντιπροσωπεία της Chevrolet (Μπουένος Άιρες)

Η ομορφιά του ανθρώπινου πνεύματος είναι η βούληση της πραγμάτωσης των ονείρων.

Στη μνήμη του συντρόφου Μαουρίσιο Μοράλες, που έχασε τη ζωή του την προηγούμενη βδομάδα, και σε αλληλεγγύη με τους επαναστάτες συντρόφους από τη Χιλή που βρίσκονται αιχμάλωτοι τόσο στα χιλιανά όσο και στα αργεντίνικα κέντρα εξόντωσης, επιτεθήκαμε με έναν αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό εναντίον αντιπροσωπείας της Chevrolet, στη γωνία των οδών Χουάν Μπ. Χούστο και Παδίγια, προκαλώντας φθορές σε ένα όχημα και καταστρέφοντας μία από τις βιτρίνες της.

Με αυτόν τον τρόπο αποδεικνύουμε ότι τα μέτρα κοινωνικού ελέγχου που μας επιβάλλει καθημερινά το κράτος/Κεφάλαιο είναι ευάλωτα.

Να μη μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια, και να εξαπλώσουμε την κοινωνική σύγκρουση και τη θύελλα της χειραφέτησης που θα αφήσει πίσω της τα συντρίμμια αυτού του συστήματος εξαθλίωσης και πείνας.

Λευτεριά ή θάνατος.

Επαναστατικοί πυρήνες
Ταξιαρχία Αντρέα Σαλσέντο
*

* Ο Αντρέα Σαλσέντο [Andrea Salsedo], σικελικής καταγωγής, ήταν αναρχικός μετανάστης στις ΗΠΑ ο οποίος βασανίστηκε για βδομάδες και θανατώθηκε από τις αμερικάνικες διωκτικές αρχές. Στις 3 Μάη 1920 το άψυχο σώμα του κειτόταν στο πεζοδρόμιο μπροστά από το κτήριο του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών στη Νέα Υόρκη, αφότου είχε εκπαραθυρωθεί από το 14ο όροφο (το FBI φυσικά μίλησε για αυτοκτονία). Δύο μέρες μετά, στο ίδιο πλαίσιο της αντιαναρχικής καμπάνιας της εποχής, οι διωκτικές αρχές συνέλαβαν τους αναρχικούς Σάκκο και Βαντσέττι.

Πηγή

Μεξικό [Απρίλης 2009]: Πυρπόληση βαν της εταιρείας τηλεπικοινωνιών Telmex

Τα ξημερώματα της 23ης Απρίλη 2009 σε κάποιο δήμο της Πολιτείας του Μεξικού, οι Λουδίτες Ενάντια στην Εξημέρωση της Άγριας Φύσης (LCDNS) και το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων (ALF), αποφασίσαμε μέσω αυτής της κοινής επίθεσης να προωθήσουμε τον αγώνα ενάντια στη βιοκτόνο εταιρεία Telmex. Τούτη τη φορά χτυπήσαμε ένα από τα βανάκια της που χρησιμοποιούνται για την συντήρηση των διάφορων τηλεφωνικών γραμμών. Ο εμπρηστικός μηχανισμός που τοποθετήσαμε σε μία από τις μπροστινές ρόδες έκανε τη δουλειά για την οποία προοριζόταν, αχρηστεύοντας το φορτηγάκι. Όταν επιστρέψαμε στην περιοχή της δράσης είχαν μείνει μόνο αποκαΐδια.

Αυτή η ενέργεια συνυπογράφεται από τους LCDNS και το ALF. Ενώσαμε τις δυνάμεις μας και χτυπήσαμε δυνατά με ένα καταστροφικό σαμποτάζ για την απελευθέρωση των ζώων και της Γης.

Επ’ ευκαιρία αυτής της προκήρυξης θέλουμε να στείλουμε ένα μαχητικό χαιρετισμό στους πυρήνες του ALF και του ELF στην Γκουαδαλαχάρα, μιας και διάφορα άτομα πήραν την απόφαση να περάσουν στην παράνομη δράση, κι αυτό αποτελεί ένα πολύ σημαντικό βήμα για το κίνημα της αντισπισιστικής αντεπίθεσης στο Μεξικό. Συνεχίστε έτσι!

«Κι όταν τη νύχτα όλα παγώνουν
και πίσω απ’ το λόφο μουλώχνει η σελήνη
την θέλησή μας την κάνουμε πράξη
με το τσεκούρι, το δόρυ, το γκάνι»
–Στροφή από το λουδίτικο τραγούδι The Cropper’s Song

Ενάντια σε όλα όσα μας θέλουν υποταγμένους!

LCDNS και ALF – Μεξικό

Πηγή

Διεθνής συνάντηση αφορμαλιστικού αναρχισμού, στην Πόλη του Μεξικού

\"εκδήλωση

Από τις 27 μέχρι και τις 29 Δεκέμβρη 2013 θα πραγματοποιηθεί στην Πόλη του Μεξικού ένα διεθνές συμπόσιο αφορμαλιστικού αναρχισμού. Στην τριήμερη συνάντηση θα λάβουν χώρα ομιλίες-συζητήσεις με τους συντρόφους Αλφρέντο Μαρία Μπονάννο, Κοσταντίνο Καβαλλέρι, Γκουστάβο Ροδρίγκες και Βόλφι Λάντστραϊχερ. Παράλληλα θα υπάρχουν πάγκοι με ενημερωτικό υλικό, εκδοτικά εγχειρήματα, προβολή ντοκιμαντέρ και εκθέσεις.

Διοργάνωση: Colectivo Veneno | Επικοινωνία: venenonegro@riseup.net

Πηγή

Γράμμα από τον αναρχικό Mario “Tripa” Lopez

Είναι καιρός να χρησιμοποιήσω τη γραφομηχανή μου, σκεπτόμενος τις παρακλήσεις πολλών συντρόφων από διαφορετικά μέρη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου και του Μεξικού, που μου ζήτησαν επανειλημμένα να τους μιλήσω για την κατάσταση που περνάω. Θα ήθελα να ξεκινήσω, ζητώντας συγγνώμη για το γεγονός ότι δεν έδωσα νέα μου για τόσους μήνες, περισσότερους από έξι, για την ακρίβεια. Δεν πειράζει, δεν το έκανα για διαφορετικούς, πολύ προσωπικούς λόγους.

Θα πω μόνο λίγα πράγματα προς το παρόν, ξεκινώντας από τα δικονομικά. Η δίκη εναντίον μου συνεχίζεται, αλλά έχουν γίνει μερικές αλλαγές και μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει κάποια καταδίκη. Λοιπόν, πριν από μια εβδομάδα, η υπόθεση μου πέρασε στην αρμοδιότητα του δικαστηρίου 20, το οποίο ασχολείται με μη σοβαρές παραβατικές πράξεις. Αυτό συνέβη εξαιτίας της μεταρρύθμισης του νόμου, σύμφωνα με τον οποίο μου απαγγέλθηκαν κατηγορίες και αυτό είχε ως αποτέλεσμα η υπόθεση μου να μη θεωρείται πλέον σοβαρή για το μεξικάνικο ποινικό κώδικα: η διασάλευση της δημόσιας ειρήνης, με ποινή από 6 έως 30 χρόνια χωρίς δυνατότητα εγγύησης, μετατράπηκε σε πταισματικής φύσης έγκλημα, με ποινή από 4 έως 7 χρόνια. Γι’ αυτούς τους λόγους, οι αναρχικοί δικηγόροι απαίτησαν την απελευθέρωσή μου.

Το δικαστήριο 32, που έχει τη βάση του στο Recusorio Varolin Preventivo Sur και που χειρίστηκε αρχικά την υπόθεσή μου, υπέβαλλε αίτημα για να μεταφερθεί αυτή σε άλλο δικαστήριο. Βέβαια, η εισαγγελία υπέβαλε αίτημα εναντίον αυτού, αλλά μετά από μερικούς μήνες, αυτό το αίτημα απορρίφθηκε και η μεταφορά συνεχίστηκε κανονικά. Υπήρξαν κάποια προβλήματα για μερικές εβδομάδες, αλλά στο τέλος, ενημερώθηκα για τη μεταφορά.

Μπορεί αυτό να φαίνεται ένα θετικό γεγονός, αλλά δεν είναι εντελώς έτσι, καθώς θα ξεκινήσει μια καινούρια δίκη, ενώ η παλιά έφτανε στο τέλος της.

Αυτό το γεγονός θα δώσει στην εισαγγελία μια νέα δυνατότητα συλλογής στοιχείων εναντίον μου και ξαναστησίματος της υπόθεσης, η οποία είχε αρκετά ψεγάδια. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια μια συνεδρίας, στην οποία είχα παραστεί, ενώ κρατούμουν στο Reclusorio Sur, ο εισαγγελέας κάλεσε για μάρτυρα μια γυναίκα που υπηρετούσε στα ΜΑΤ και δεν είχε καμιά σχέση με τη φυλάκισή μου. Είχε εμπλακεί σε μια παλαιότερη σύλληψη, που αφορούσε κάποια μικρής σημασίας γεγονότα ενάντια στις ταυρομαχίες, το 2009. Επιπροσθέτως, δεν εργάζεται πια για τους θεσμούς. Φυσικά, οι συνήγοροί μου απέρριψαν τα υποτιθέμενα στοιχεία, καθώς πρόθεση του εισαγγελέα ήταν μόνο να αποδείξει την τάση μου να διασαλεύω την τάξη. Απαιτήσαμε αυτή η αποδεικτική φάση να μείνει ως έχει, πράγμα που σήμαινε μια δίκη 3-4 μηνών και τον κίνδυνο να μου επιβληθεί η ανώτερη ποινή των 7 ετών φυλάκισης.

Κατά τη διάρκεια αυτών των μηνών, περίμενα (όπως και όλοι εσείς) την απόφαση σχετικά με το αίτημα, που είχε καταθέσει η εισαγγελία μετά την απελευθέρωσή μου –το αποκαλούν ελευθερία, όμως εγώ δε μπορώ να το ορίσω έτσι, απλά επειδή βγήκα από τη φυλακή, γιατί η ελευθερία μου πρέπει να είναι απόλυτη. Η αίτηση απορρίφθηκε και παραμένω ελεύθερος, περιμένοντας τη δίκη μου, ενώ τόσο στην υπεράσπιση όσο και στην εισαγγελία δόθηκε χρόνος για να μαζέψουν στοιχεία, πράγμα που πιστεύουμε πως είναι ανούσιο και πως μόνος στόχος του είναι η εδραίωση της θέσης του εισαγγελέα σε αυτήν την υπόθεση. Αποκηρύξαμε αυτόν τον επιπλέον χρόνο. Τότε ήταν που το στρατοδικείο 32 αποφάσισε να μεταφέρει την υπόθεση στο δικαστήριο που ασχολείται με λιγότερο σοβαρά εγκλήματα και που η εισαγγελία υπέβαλλε  το αίτημα.

Προσωπικά, θέλω να δηλώσω δημόσια ότι διατηρώ τη θέση μου. Οι σκέψεις, που μπορεί να γεννήσει η κατάστασή μου, πρέπει να είναι στρατηγικής και τακτικής φύσης, ειδικά όσον αφορά στο ιδεολογικό κομμάτι και όχι μόνο τις δικονομικές συνέπειες, που αυτές παράγουν. Μπορεί να λέμε, αρκετά συχνά, πως αυτό είναι το τίμημα όταν κάνεις πόλεμο, μια ατομική και συλλογική σύγκρουση, αλλά δε μπορούμε και να αγνοούμε τις συνέπειές της με ένα δειλό τρόπο, με το να μη λαμβάνουμε υπόψη μας τις ποινές και την αβεβαιότητα, από την οποία οι σύντροφοι που έχουν χτυπηθεί από την καταστολή, υποφέρουν και θα υποφέρουν. Πρέπει να αντιμετωπίζουμε αυτά τα επακόλουθα ατομικά ή συλλογικά, όταν αποφασίζουμε να εμπλακούμε στην άμεση δράση ενάντια σε Κράτος και Κεφάλαιο.

Συνήθως, δε συμφωνώ με εκείνους, που φαντάζονται την επανάσταση ως κάτι εύκολο, μια μη βίαιη αλλαγή χωρίς επιπτώσεις και καταστολή από τον κρατικό μηχανισμό. Όχι ότι θέλω να συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά γνωρίζω πως πρέπει να μειώσουμε τα ρίσκα στο ελάχιστο. Παράλληλα, θα πρέπει να γνωρίζουμε το γεγονός πως η καταστολή μαζί με την εγκληματοποίηση είναι τα όπλα του κράτους, εναντίον εκείνου που διαταράσσει την κυριαρχία του, αν είναι να θέσουμε τη δραστηριότητά μας εκτός των νομικών παραμέτρων του συστήματος και αν είναι οι μορφές του αγώνα μας να ξεπεράσουν τα όρια που βάζουν οι ιδεολογίες, σε μια ολομέτωπη σύγκρουση με την Εξουσία.

Δε λέω πως πρέπει να λατρεύουμε τη βία ή την επαναστατική βία· είναι απλά κάτι, που το αναρχικό κίνημα πήρε από το παρελθόν και το έφερε στο παρόν, με σκοπό να παλέψει ενάντια σε Κράτος και Κεφάλαιο. Έχοντας πάντα στο μυαλό πως η βία δεν είναι η αποκορύφωση της ατομικής και συλλογικής μας παρέμβασης, πρέπει να απορρίψουμε τον κίβδηλο διαχωρισμό, που επιβάλλεται τόσο από το σύστημα -ιδιαίτερα το αστυνομικό κράτος που έχουμε σήμερα στο DF (Πόλη του Μεξικού), για να φέρουμε ένα παράδειγμα- όσο και από τους προστάτες και υποστηρικτές του -αριστερούς, πασιφιστές, μεταρρυθμιστές κλπ-, με σκοπό να υπονομεύσουν την εξεγερτική διαδικασία ή να την παρεμποδίσουν με ψευδοδιλήμματα, τα οποία καταλήγουν σε ασυμφιλίωτα σχίσματα.

Για μένα, η επίθεση δεν είναι μόνο ένοπλη ή εκρηκτική. Είναι οποιαδήποτε μορφή αναρχικής παρέμβασης, η οποία αμφισβητεί και ασκεί κριτική στην πραγματικότητα, κάνει προτάσεις και κλιμακώνει την ατομική και γενικευμένη εξέγερση. Όλες οι επιθέσεις, που ακολούθησαν η μία μετά την άλλη από το 2007, είναι αποτελέσματα μερικών ξεσηκωμών, που βλέπουμε σήμερα στους δρόμους. Αυτή είναι η δύναμη, που αναζωογονεί σήμερα τον αναρχικό παλμό και πηγαίνει, επίσης, πέρα από αυτό. Είναι η δύναμη, που επέτρεψε σε πολλούς συντρόφους να αποκτήσουν πλήρη αντίληψη και να κάνουν σημαντικά βήματα στη συζήτηση και στη δράση, χωρίς να διαχωρίζουν τη θεωρία από την πράξη. Κάνε αυτό που νομίζεις, άσχετα αν κάποιοι σύντροφοι συμφωνούν ή όχι με παρεμβάσεις όπως το σαμποτάζ και οι ατομικές ενέργειες.

Θεωρώ πως αυτά τα ζητήματα -εκρηκτικές επιθέσεις, διάφορες πράξεις σαμποτάζ κλπ- δεν είναι η αποκορύφωση του αγώνα μας. Ίσως να είναι έτσι στην παρούσα φάση, αλλά νομίζω πως αυτές οι ενέργειες είναι ατομικές παρεμβάσεις διεκδίκησης, επίθεσης και ταυτόχρονα, προσθέτουν στην προπαγάνδα -βιβλία, εκδόσεις, διαμαρτυρίες και άλλες δραστηριότητες. Είναι κομμάτι της ίδιας αφοσίωσης προς την εξέγερση, όταν υπάρχουν συγκεκριμένες συνθήκες. Αλλά, και αυτό είναι κομμάτι της αντίληψης περί της παρέμβασης, που ευνοεί τους παράλογους ξεσηκωμούς, ώστε αυτοί να μεταβληθούν σε συνειδητές και γενικευμένες εξεγέρσεις.

Δε μπορούμε να πιστεύουμε πως οι ενέργειές μας, ακόμα και οι πιο μικρές, δε θα έχουν επιπτώσεις. Ο αναρχισμός είναι φύσει παράνομος και οι ελευθεριακές σκέψεις είναι ασύμβατες με τις παραμέτρους, που επιβάλλει το σύστημα. Η πρόκληση της καταστροφής της κοινωνίας του κεφαλαίου είναι η μόνη πραγματική κοινότητα.

Ο παράλογος διαχωρισμός μεταξύ νόμιμου και παράνομου είναι μόνο μια δικαιολογία εκείνων, που γεμίζουν τα στόματά τους με ωραίες λέξεις και νοσταλγία και που βλέπουν τον αναρχισμό ως κάτι απαρχαιωμένο. Θεωρώ πως ο αγώνας μας γίνεται για να αποκτήσουμε την απόλυτη ελευθερία· είναι ένας αδιάφθορος αγώνας, που ήταν πάντα έτοιμος να χρησιμοποήσει όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του, για να πετύχει το στόχο του: ατομικιστική κριτική, καταστροφή και δημιουργία.

Τώρα θα ήθελα να σχολιάσω ένα άρθρο, στο 103ο τεύχος του περιοδικού Proceso, για τον Απρίλη του 2013. Το ερευνητικό άρθρο ονομάζεται «Συναγερμός για τους Μεξικανούς αναρχικούς». Πρώτα απ’όλα, θα ήθελα να πω πως το άρθρο δεν είναι τόσο κακό, σε σύγκριση με αυτά που λέγονται για τους αναρχικούς σε τέτοιου είδους περιοδικά. Για να πω τη αλήθεια, το Proceso εξέδιδε πάντα ακριβή άρθρα. Το άρθρο αναφερόταν σε ένα δεδομένο, που πολλοί σύντροφοι έχουν σημειώσει εδώ και καιρό: τη γέννηση ενός διεθνούς εξεγερτικού δικτύου. Η συνεργασία μεταξύ των ευρωπαϊκών υπηρεσιών πληροφοριών παρουσιάζει ένα σοβαρότερο πρόβλημα από εκείνο του CISEN (Κέντρο Έρευνας και Εθνικής Ασφαλείας) -το οποίο βάσισε μια έρευνα εναντίον αναρχικών ομάδων στους λογαριασμούς τους στο facebook, υποστηρίζοντας πως τρεις από αυτές τις ομάδες είχαν στην κατοχή τους «μερικά όπλα», μια δήλωση που τη βρίσκω παράλογη, καθώς ζούμε σε μια χώρα, που όλοι έχουν όπλα, τα όπλα είναι παντού και για να τα αποκτήσεις αρκεί να εκφοβήσεις έναν αφηρημένο μπάτσο, που περπατάει εκεί που δε θα έπρεπε…κλπ.

Το άρθρο του CISEN φαίνεται να στήθηκε για να προκαλέσει συναγερμό και εγρήγορση, αντίθετα με το άρθρο του Proceso, που νομίζω χρειάζεται περισσότερη προσοχή. Το ερώτημα, που αφορά τη Europol, είναι πώς αυτό το μυστήριο αστυνομικό σώμα έχει το καθήκον να συγκεντρώνει πληροφορίες για τον αγώνα των αναρχικών ομάδων, που δραστηριοποιούνται στην Ευρώπη. Και η Ιταλική DIGOS διατηρεί τις θεωρίες της, με σκοπό να δημιουργεί παράνομες διασυνδέσεις αναρχικών, που φαίνονται σα να είναι βγαλμένες από γκανγκστερικό μυθιστόρημα: ιεραρχικές ένοπλες οργανώσεις, που τις περισσότερες φορές είναι αποκυήματα της φαντασίας των δικαστών, που είναι επικεφαλής της εξιχνίασης επιθέσεων ή εκτελέσεων, που συμβαίνουν στη χώρα και αναλαμβάνονται από αναρχικούς ή αποδίδονται σε αυτούς. Με αυτόν τον τρόπο, η συνεργασία των υπηρεσιών πληροφοριών με την ίδια τη Europol έχει ως αποτέλεσμα, απλά, την αναπαραγωγή αυτών των φανταστικών μοντέλων.

Τέλος, μιας και μου ζητήθηκε, θέλω να ξεκαθαρίσω πως δεν έχω κανένα λόγο να ευχαριστήσω το φοιτητικό Κίνημα 132* για την αποφυλάκισή μου. Η αμφιβολία γεννήθηκε από το γεγονός πως η αλλαγή, που έκανε στο νόμο το GDF, συνέβη λόγω της άσκησης «πίεσης» από αυτήν την ομάδα. Εγώ πιστεύω πως πρόκειται, απλά, για μια πολιτική απόφαση στρατηγικής σημασίας, που ήρθε μαζί με το διορισμό του Mancera στην κυβέρνηση της DF, σε σχέση με την καταστολή της 1ης Δεκέμβρη*.  Πού βρίσκεται το δικό μου φταίξιμο; Σκεφτείτε τον Ebrad, που αφού ανακηρύχθηκε ο καλύτερος δήμαρχος του κόσμου, παραβίασε όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η αλλαγή του νόμου είχε, απλά, σκοπό να εξουδετερώσει τις διαμαρτυρίες αυτών των ρεφορμιστών, που δρουν σύμφωνα με το νόμο και σέβονται τους κατεστημένους κανόνες και επομένως, αναπαράγουν τη στρατηγική της κοινωνικής δημοκρατίας, που είναι εκείνη του Αιτήματος -δε μιλάω για τις ελάχιστες εξαιρέσεις, που υπάρχουν στις τάξεις τους, αλλά για τις γενικές τους θέσεις. Αυτό που συνέβη είναι ότι οι δικηγόροι της GASPA αξιολόγησαν, απαίτησαν και πέτυχαν την αποφυλάκισή μου. Η κριτική δεν είναι πάντα περιφρόνηση και αυτοί που βλέπουν τα πράγματα έτσι, δε μπορούν να ξεχωρίσουν το ένα από το άλλο. Πώς μπορούμε να πάμε μπροστά, αν νιώθουμε συνέχεια προσβεβλημένοι και σαν κατηγορούμενοι;

Τώρα λέω αντίο, ελπίζοντας πως δεν ήμουν υπερβολικά εκτός χρόνου, όπως είμαι συνήθως. Θέλω να ευχαριστήσω τους αναρχικούς συντρόφους, με τους οποίους έχω συγγένεια, για την υποστήριξη και την αλληλεγγύη που μου έδειξαν, όσο ήμουν στη φυλακή, αλλά και τώρα που είμαι έξω. Θερμούς χαιρετισμούς στους συντρόφους: Νίκο Μαζιώτη, Πόλα Ρούπα και στο μικρό Βίκτωρα Λάμπρο, που είναι από τα τρία του χρόνια φυγάς, μαζί με τους γονείς του.

Mario Antonio López.

Μεξικό-DF-31 Ιουλίου 2013

Σημειώσεις:

Ο σύντροφος συνελήφθη, όταν εξερράγη πρόωρα ο εμπρηστικός μηχανισμός που κουβαλούσε, στις 27 Ιουνίου του 2012, στην πόλη του Μεξικού. Αποφυλακίστηκε στις 29 Δεκέμβρη του ίδιου έτους.

Κίνημα 132: (#yo soy 132 – «#εγώ είμαι 132»), ρεφορμιστικό κίνημα, που ζητάει μια «καλύτερη και πιο δημοκρατική κυβέρνηση, στρατό και αστυνομία».

Την πρώτη Δεκέμβρη του 2012, έλαβαν χώρα διαδηλώσεις εναντίον του νέου προέδρου του Μεξικού, που αναλάμβανε καθήκοντα. Στα πλαίσια των κινητοποιήσεων, σημειώθηκαν συγκρούσεις, που κατέστειλε άγρια η καινούρια κυβέρνηση.

Πηγή

Δύο κοινές δηλώσεις εξεγερσιακών αναρχικών και οικοαναρχικών ομάδων του Μεξικού

Αναδημοσίευση από Έρεβος:

Τα δύο κείμενα, που ακολουθούν, είναι δύο κοινές ανακοινώσεις αντάρτικων αναρχικών εξεγερσιακών και οικοαναρχικών οργανώσεων του Μεξικού, που δημοσιεύτηκαν το 2011. Θεωρούμε πως παρ’όλη τη διετή σχεδόν απόσταση από το σήμερα και παρ’όλο που αναφέρονται σε γεγονότα σε ένα διαφορετικό από την Ελλάδα χώρο, περιέχουν πολύ σημαντικές αναλύσεις σε μια σειρά θεμάτων, που πρέπει να απασχολούν και τους αναρχικούς στην Ελλάδα. Ο άτυπος συντονισμός, η εξεγερτική άμεση δράση, η συνολική αντίληψη της κυριαρχίας και του πολέμου εναντίον της, ο εκφυλισμός των διαδηλώσεων, η σταθερή αντιεξουσιαστική θέση ενάντια και στους αριστερούς διαχειριστές του συστήματος, ο πολιτικαντισμός και οι προσπάθειες αφομοίωσης της Αριστεράς, ο ρεφορμισμός κάποιων κομματιών του αναρχικού χώρου και άλλα πολλά, είναι ζητήματα και γεγονότα που θίγονται πολύ εύστοχα από τους Μεξικανούς συντρόφους και θεωρούμε πως αξίζει να προβληματίσουν και εμάς.

Οι πηγές των αγγλικών κειμένων εδώ και εδώ

Οι σημειώσεις είναι όλες του μεταφραστή στα αγγλικά, εκτός από εκείνες όπου υπάρχει η σήμανση {ΣτΜΕ}.

Πρώτη κοινή δήλωση εξεγερσιακών αναρχικών και οικοαναρχικών ομάδων του Μεξικού

 Προς τους αναρχικούς συντρόφους του Μεξικού και του κόσμου,

Προς τους εμπρηστές και τους ανταγωνιστές, με τους οποίους έχουμε σχέσεις συγγένειας, του Μεξικού και του κόσμου,

Προς τους εμπρηστές και τους ανταγωνιστές, με τους οποίους έχουμε σχέσεις συγγένειας, παντού:

Χαιρετισμούς, φυλακισμένοι αδερφοί και φυλακισμένες αδερφές μας στο Μεξικό, στη Γερμανία, στην Αργεντινή, στη Χιλή, στην Ισπανία, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στην Αγγλία, στην Ελβετία και σε όλον τον κόσμο!

Χαιρετισμούς σε όλους όσους παλεύουν για την Ολική Απελευθέρωση!

Σε πολύ λίγες περιπτώσεις, έχουμε υποχρεωθεί να εκδώσουμε κοινές ανακοινώσεις ή προκηρύξεις και τις λίγες φορές που το έχουμε κάνει αυτό, ήταν για εσωτερική μας κυκλοφορία, με σκοπό να κοινωνικοποιηθούμε και να συζητήσουμε θέματα που μας ενδιαφέρουν ή για να επεξεργαστούμε την κριτική μας μέσα από τις εμπειρίες αγώνα μας ή για να λύσουμε τις διαφωνίες μας και να καταδείξουμε τον άτυπο συντονισμό των δράσεών μας. Παρομοίως, για κάποιον καιρό, προτιμήσαμε να αποφύγουμε δηλώσεις και γενικές ανακοινώσεις, που θα μπορούσαν να στοχοποιήσουν και να ενοχοποιήσουν συντρόφους, που με βάση τον αναρχισμό, αναπτύσσουν μια διαφορετική μορφή αγώνα και ενεργούν δημόσια, μακριά από τη σύγκρουση που έχουμε επιλέξει εμείς. Όμως, υπάρχουν εξαιρέσεις όταν υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες και όταν δημιουργούνται κάποιες ειδικές καταστάσεις, που κάποια ζητήματα και προβλήματα απαιτούν μια δημόσια δήλωση, μια προκήρυξη, ένα κάλεσμα. Αυτή είναι μια από αυτές τις εξαιρέσεις και αυτό που κάνουμε είναι ακριβώς αυτό· ένα κάλεσμα.

Χρόνο με το χρόνο, από μια εξεγερσιακή και οικοαναρχική προσέγγιση και μέσα από το συντονισμό των δράσεων, έχουμε κληθεί να υπερπηδήσουμε στρατηγικές, που συνεισφέρουν μόνο στην ακινητοποίηση και που υποθάλπτουν το θέαμα, που χειραγωγείται από τα μέσα μαζικής αποξένωσης. Έχουμε υπάρξει έντονα κριτικοί (και ταυτόχρονα συνεπείς με τις θεωρητικές και πρακτικές μας προσεγγίσεις) στο αξιοθρήνητο κακέκτυπο, στο οποίο εκείνοι που επιμένουν στις αβλαβείς διαδηλώσεις και στις ροζ -μεταμφιεσμένες σε μαύρες- διαμαρτυρίες, έχουν καταντήσει τον αγώνα. Θεωρούμε πως ο αγώνας, ο κοινωνικός πόλεμος ενάντια στο σύστημα κυριαρχίας, τους υπερασπιστές του, τουςαντιπροσώπους του και τους λακέδες του, χρειάζεται ανταγωνιστική δημιουργικότητα και συνεχή αναζήτηση καινούριων μορφών σύγκρουσης. Κάθε 2η Οκτώβρη, επιμένουμε πως είναι μια μέρα που (πολεμώντας) θυμόμαστε τους φοιτητές, που έπεσαν στη σφαγή της πλατείας Tlatelolco, αλλά και πως είναι ακόμα μια μέρα στο ημερολόγιο των λόγων, που δικαιώνονται στον καθημερινό αγώνα, στη συνεχή σύγκρουση, στην καθημερινή μάχη του κοινωνικού πολέμου.Αναγνωρίζουμε τον αγώνα στους δρόμους ως μια από τις πολλές δημιουργικές μορφές σύγκρουσης, αλλά όταν μιλάμε για αγώνα στους δρόμους, δεν εννούμε τη μείωση αυτού του όρου σε επιτρεπόμενες και αστυνομευμένες διαδηλώσεις, όπου το δρομολόγιο είναι προσχεδιασμένο και η καλή συμπεριφορά προαπαιτούμενη, επιβαλλόμενη από τους ίδιους τους «συντρόφους», με τους οποίους διαδηλώνουμε μαζί, την «επαναστατική» αστυνομία, που είναι έτοιμη να μας χαρακτηρίσει «προβοκάτορες» και «χουλιγκάνους» με την παραμικρή πρόθεσή μας να ξεφύγουμε από το σενάριο. Αυτόν που καταλαβαίνουμε ως αγώνα στο δρόμο, είναι εκείνος που αναπτύσσουν οι σύντροφοι στη Χιλή και την Ελλάδα ή οι άγριες εξεγέρσεις που ξέσπασαν στην Αλβανία, την Αίγυπτο, την Αγγλία και τη Συρία, οι οποίες έκαναν το πέρασμα σε έναν αγώνα απόλυτα ανεξέλεγκτο από τις θεσμικές δυνάμεις της εξουσίας, ξεπερνώντας την απλή διαμαρτυρία, απαλλοτριώνοντας τα οπλοστάσια των αστυνομικών τμημάτων, κάνοντας επθέσεις στα σώματα καταστολής, καταστρέφοντας τα σύμβολα του κεφαλαίου και του κράτους και καίγοντας τα πάντα στο διάβα τους. Αυτός είναι ο αγώνας στους δρόμους και αν παρουσιαστεί η ευκαιρία, οι αναρχικοί πρέπει να είναι πάντα παρόντες για να επεκτείνουν την εξέγερση, να αυξήσουν την οργή ενάντια στην κυριαρχία και να τη μετατρέψουν σε γενικευμένη εξέγερση. Παρ’όλα αυτά και κόντρα στις συνθήκες, οι οπαδοί της ακινησίας μιλούν για αδυναμίες, για έλλειψη «επαναστατικής ωριμότητας», για την απουσία «αντικειμενικών και υποκειμενικών συνθηκών», ώστε να συνεχίσουν το θέαμα και το κακέκτυπο, που τους επιτρέπουν να τροφοδοτούν την εικόνα ως «επαναστάτες», με το να ανεβάζουν φωτογραφίες στο διαδίκτυο ανεμίζοντας τη μαύρη σημαία, κρατώντας πανό ή αναπνέοντας τον ίδιο αέρα, πρόσωπο με πρόσωπο, με τους μπάτσους.

Ήταν, λοιπόν, το ανταγωνιστικό κίνημα «ώριμο» κάτω από ένα απολυταρχικό καθεστώς, όπως αυτό που κυβερνούσε τη Συρία; Ήταν ώριμο στην Αλβανία; Στην Αίγυπτο; Υπήρχαν οι «αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες» στο εύτακτο και καλοφυλαγμένο Λονδίνο; Ίσως υπήρχαν στη Χιλή; Όχι, σύντροφοι. Ήταν σίγουρα η οργή, τόσο η ατομική όσο και η συλλογική, η εξεγερτική θέληση, η ανταγωνιστική κλίση, που έκαναν τη διαφορά. Σε πολλές περιπτώσεις και από διαφορετικές συγκυρίες, έχουμε κληθεί να εγκαταλείψουμε τις διαδηλώσεις, τις πορείες και τις καθιστικές διαμαρτυρίες, για να ανοίξουμε το δρόμο για άλλες μορφές αγώνα, για να εντατικοποήσουμε την επίθεση, να αυξήσουμε τον ανταγωνισμό και να επεκτείνουμε τον κοινωνικό πόλεμο, δείχνοντας πως είναι δυνατό, εδώ και τώρα, να περάσουμε στην εξεγερτική επίθεση. Δεν το έχουμε κάνει από τη θέση της πρωτοπορίας ή της μιας και μοναδικής οργάνωσης ή ορμώμενοι από μια τακτική ενότητα· το έχουμε κάνει μέσα από τον άτυπο συντονισμό των αγώνων, την απόλυτη αυτονομία των ομάδων, τη μαχητική ατομικότητα, ενθαρρύνοντας τη δημιουργία πυρήνων, κολλεκτίβων, ομάδων συγγένειας, συντονιστικών, συμμαχιών, πολλαπλών και ποικίλων σχηματισμών, που προτάσσουν,μέσα από τις δικές τους δομές ή την ατομικότητα, τη διαρκή συγκρουσιακότητα, την άμεση αναμέτρηση, τον κοινωνικό πόλεμο χωρίς παύση και χωρίς ανακωχή. Όμως, σήμερα, δεν καλούμε σε εγκατάλειψη των διαδηλώσεων για τους συνηθισμένους λόγους, παρ’όλο που δεν έχει αλλάξει η ανάγνωσή μας για τους αγώνες.

Σήμερα, σας καλούμε να μη λάβετε μέρος στη διαδήλωση της ερχόμενης 2ης Οκτώβρη, γιατί προετοιμάζεται η πιο σκληρή καταστολή εναντίον του αναρχικού κινήματος του Μεξικού. Σας καλούμε να μη συμμετέχετε, γιατί ακόμα και αυτήν τηστιγμή που γράφεται αυτό το κάλεσμα, εξυφαίνεται η μεγαλύτερη σκευωρία ενάντια στον αναρχισμό, που μπορούμε να θυμηθούμε. Και αυτή η μοχθηρή επιχείρηση στήνεται στον τομέα επιμελητείας του Υπουργείου Δημόσιας Ασφαλείας της πόλης του Μεξικού (Distrito Federal) και στα γραφεία «συνδέσμων» της κυβέρνησης της πόλης του Μεξικού, σε συνέργεια με τους ηγέτες του φοιτητικού και του αποκαλούμενου λαικού κινήματος, που βρίσκονται σήμερα στην υπηρεσία της «προοδευτικής και δημοκρατικής αριστεράς», που ληστεύει, καταπιέζει και φυλακίζει με το σύνθημα  «πρώτα οι φτωχοί»,ενώ παράλληλα χτίζει την κυβέρνηση της «ελπίδας». Σε αυτό το κατασταλτικό κόλπο συμμετέχουν (όπως πάντα) και οι σταλινικοί, που προετοιμάζονται να «καθαρίσουν τους δρόμους από τους αναρχικούς» και να τους «εξαφανίσουν από το χάρτη», εκκενώνοντας τις καταλήψεις, που κερδήθηκαν μέσα από παρατεταμένους αγώνες. Γνωρίζουμε πως έχουν τα ονόματα και τις διευθύνσεις συντρόφων, που δεν έχουν την παραμικρή σύνδεση με τις πράξεις μας ούτε σχετίζονται με κάποιο τρόπο με τους οργανικούς μας σχηματισμούς, αλλά που στα μυαλά τους και στη δική τους κάθετη λογική, τους θεωρούν «ηγέτες» του αναρχισμού. Εμείς, που έχουμε διαλέξει, ορμώμενοι από τις σταθερές αναρχικές μας πεποιθήσεις, το μονοπάτι της επίθεσης και του μετωπικού αγώνα, δεν εκπλησσόμαστε από αυτήν τη σκευωρία.

Την περιμένουμε εδώ και δύο χρόνια. Μελετούμε και παρακολουθούμε τις σκευωρίες και τις επιχειρήσεις που εκτελούνται, ακολουθώντας την ίδια στρατηγική εναντίον των συντρόφων μας στον αγώνα, στη Χιλή και την Ελλάδα. Διαβάζουμε και αναλύουμε με προσοχή όλην τη συνεισφορά τους στον αγώνα και λαμβάνουμε υπόψιν μας την εμπειρία τους. Και μαθαίνουμε από τους αγώνες. Όπως υπογράμισαν και οι σύντροφοι της κολλεκτίβας Hommodolars από τη Χιλή, για εκείνους που πολεμούν για την καταστροφή του συστήματος της κυριαρχίας και για ολική απελευθέρωση, ο εχθρός δεν είναι μόνο το κεφάλαιο και το κράτος, «αλλά και εκείνοι που προσπαθούν να εξουδετερώσουν αυτούς που στοχεύουν τα παραπάνω και παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως τη «γραμμή» που πρέπει να ακολουθηθεί». Πρόσφατα, οι σταλινικοί έδειξαν «τη λειτουργεία που επιτελούν» μέσα στο φάσμα της…αριστεράς. Εκείνη της ποδηγέτησης των αγώνων, του ελέγχου τους και της χρησιμοποίησής τους. Και μας προειδοποιούν «προσέξτε τους μπάτσους με τα κόκκινα, τη νεολαία τους και τη γραμμή που προσπαθούν να επιβάλλουν σε αυτούς που αγωνίζονται σήμερα». Στο ίδιο άρθρο, αναπαράγουν μια προκήρυξη από μια πολιτική οργάνωση, με την οποία, προφανώς, ούτε οι σύντροφοι του Hommodolars ούτε εμείς ταυτιζόμαστε, λόγω των λαικίστικων και αριστερίστικων θέσεών της, στην οποία, όμως, η οργάνωση αποκυρήσσει την επιθετικότητα που δέχτηκε από τους σταλινικούς, οι οποίοι βρίσκονταν ανοιχτά στην υπηρεσία της ολιγαρχίας: «οι φοιτητές και άλλος λαός εισέβαλαν στα γραφεία του αποκαλούμενου κομμουνιστικού κόμματος της Χιλής, με σκοπό να συναντηθούν με την κεντρική επιτροπή και απαιτώντας μια δημόσια συγγνώμη για τα σχόλια που έκανε για τις καταλήψεις των MINEDUC και UDI, στα οποία υπονόησε ότι οι καταληψίες είχαν πληρωθεί από την κυβέρνηση για να κάνουν αυτές τις ενέργειες». Και συνεχίζουν: «για να μας εμποδίσουν να τους διακόψουμε, έστειλαν 70 κόκκινους μπάτσους, οπλισμένους με παλούκια, μαχαίρια και σιδερογροθιές. Προσπάθησαν να μας πετάξουν έξω από τα γραφεία, κάνοντας μια άγρια επίθεση(…)Αλλά, όπως κάνουμε κάθε φορά που τα μαντρόσκυλα των πλουσίων επιτίθενται στο λαό που αγωνίζεται, αμυνθήκαμε στην καταστολή, αυτήν τη φορά εναντίον των μαντρόσκυλων των πλουσίων, που λένε πως εκπροσωπούν το λαό. Θα μπορούσαμε να δώσουμε μια λίστα των τραυματιών ή να καταγγείλουμε την άγρια επίθεση που δεχτήκαμε, αλλά δε θα το κάνουμε, γιατί δεν είμαστε θύματα και γιατί ανταποδίδουμε το κάθε χτύπημα που δεχόμαστε,υπερασπιζόμενοι τους εαυτούς μας και τον Αγώνα…(εδώ)». Αυτή η πράξη μας υποχρεώνει να συντονιστούμε με τη συχνότητα των πρόσφατων επιθέσεων και συκοφαντιών εναντίον αναρχικών συντρόφων, που κατηγορούνται ότι πληρώθηκαν, οι οποίες προέρχονται από γνωστούς κόκκινους χώρους και έχουν ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται αμφιβολίες μέσα στο κίνημα, αυξάνει τις διαιρέσεις μεταξύ των διαφορετικών αναρχικών τάσεων και βάζει γνωστούς συντρόφους στο φως της δημοσιότητας, κάνοντας ζημιά στον αναρχισμό πριν την επόμενη επίθεση.

Γνωρίζουμε πως όλοι αυτοί που αυτοαποκαλούνται αναρχικοί, δε χρησιμοποιούν (δυστυχώς) τις ίδιες μεθόδους, ούτε δρουν στους ίδιους χρόνους, αλλά μας φαίνεται ανυπολόγιστης αξίας το να σταματήσουμε για λίγο και να στοχαστούμε μαζί για αυτό που έρχεται. Πρέπει να γνωρίζουμε πως αυτοί που έχουν αιχμαλωτιστεί και φυλακιστεί από τις κατασταλτικές δυνάμεις και που έχουν ταυτοποιηθεί ως αναρχικοί, θα υποβληθούν στα πιο άγρια σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια, για να τους αποσπάσουν πληροφορίες. Θα θέλουν αυτοί να τους δώσουν ονόματα συντρόφων, που υποθέτουν πως συμμετέχουν σε ενέργειες άμεσης δράσης και έμπρακτης προπαγάνδας. Εκείνοι που θα ρισκάρουν να συμμετέχουν στη διαδήλωση, θα πρέπει να το κάνουν υπεύθυνα, χωρίς να κουβαλούν στα σακίδια τους οποιουδήποτε είδους προπαγάνδα, που θα μπορούσε να τους ταυτοποιήσει ως αναρχικούς, δε θα πρέπει να κουβαλούν όπλα, ούτε υλικά που θα μπορούσαν να θεωρηθούν υλικά κατασκευής εκρηκτικών και εμπρηστικών μηχανισμών. Δε θα πρέπει να κουβαλούν ούτε ατζέντες, τηλεφωνικούς αριθμούς ή κινητά και αν το κάνουν, θα πρέπει να έχουν πάρει τις προφυλάξεις τους και να έχουν σβήσει τον κατάλογο και τη μνήμη ή είναι προτιμότερο να αγοράσουν ένα καινούριο τσιπ και να αφήσουν το παλιό σε ασφαλές μέρος.

Στις παρούσες συνθήκες, θα προτείναμε ανεπιφύλακτα να διαβάσετε ακόμα ένα κείμενο, γραμμένο από μια ελευθεριακή αυτόνομη ομάδα της Χιλής, με την οποία έχουμε κάποια εξεγερσιακή συγγένεια, το οποίο βρίσκεται επίσης στο Hommodolars αλλά και στο έντυπο Reflexión/Revuelta. Αυτό το κείμενο, με τον τίτλο Σκέψεις και συμβουλές αλληλεγγύης για την ασφάλεια της επαναστατικής δράσης, έχει μαζέψει (πέρα από τις όποιες θεωρητικές διαφωνίες) έναν οδηγό για το πώς να ελαχιστοποιούμε τις πιθανότητες να πέσουμε στα χέρια του εχθρού και για το πώς να μεγιστοποιούμε τις δυνατότητές μας για δράση, με έναν ασφαλή και υπεύθυνο τρόπο. Σε αυτό το έγγραφο, υπάρχει ένα κεφάλαιο που περιγράφει με λεπτομέρεια τη διαδικασία διείσδυσης, από το μέρος των υπηρεσιών κατασκοπίας και πώς εκείνες επιχειρούν μέσα στα πανεπιστήμια, στις καταλήψεις, στα εναλλακτικά κέντρα συνάντησης, στις οργανώσεις κλπ. Και εξηγεί τον παλιό τρόπο διείσδυσης με «γέφυρα», «σύμφωνα με τον οποίο γίνεται διείσδυση σε ένα χώρο, μια ομάδα, ένα εγχείρημα μικρής σημασίας, με σκοπό να φτάσουν σε ένα στόχο μεγαλύτερης σημασίας, όπου η απευθείας διείσδυση είναι πιο δύσκολη.Κάποιοι πράκτορες μπορούν να κάνουν ακόμα και «καριέρα» σε ένα χώρο ή ομάδα ενδιαφέροντος, όπως στις ένοπλες οργανώσεις της Χιλής (εδώ υπάρχει έμφαση)».

Κατά κανόνα, τα ανοιχτά εναλλακτικά κέντρα δεν έχουν μια διαδικασία ελέγχου για να συμμετέχει κάποιος σε αυτά (καταλήψεις, κοινωνικά κέντρα, ομάδες υποστήριξης φυλακισμένων, μέσα αντιπληροφόρησης, εργαστήρια, κοινοτικοί κήποι, ενώσεις γειτονιάς, μεγάλες καμπάνιες αλληλεγγύης, πολυεπίπεδα συντονιστικά) και είναι ευάλωτα σε τέτοιου είδους διείσδυση, ώστε να κάνει κάποιος «καριέρα» και να περάσει τη «γέφυρα» προς τον τελικό στόχο. Σύντροφοι: αν επιμένετε να κατέβουμε στο δρόμο τη 2η του Οκτώβρη, ας το κάνουμε με ένα συντονισμένο τρόπο, δείχνοντας τα δόντια μας και εξαπολύοντας έναν αγώνα στο δρόμο, που θα ευνοεί τη σύγκρουση και την καταστροφή όλων των συμβόλων της κυριαρχίας. Ας πάμε, λοιπόν, για μια μετωπική μάχη άνευ προηγουμένου. Ας ετοιμάσουμε ό,τι χρειάζεται για να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αλλά, ακόμα και με όλην την προετοιμασία, θα έχουμε ολόκληρο τον κατασταλτικό μηχανισμό να μας περιμένει και τα μετόπισθέν μας θα είναι στο έλεος των σταλινικών τραμπούκων. Οπότε, ας είμαστε δημιουργικοί, ας αφήσουμε τη φαντασία μας να πετάξει, ας διεξάγουμε το μετωπικό αγώνα ενάντια στο σύστημα κυριαρχίας με το λιγότερο κίνδυνο και προκαλώντας τη μέγιστη ζημιά. Δε χρειάζεται να περιορίσουμε τους εαυτούς μας συμμετέχοντας στη διαδήλωση, εξασφαλίζοντας τη νίκη του εχθρού από τα πριν. Ας ξαναφέρουμε τη νύχτα και ας την κάνουμε συνεργό μας. Ας ανατιναχτεί η πυρίτιδα, ας πάρει φωτιά η βενζίνη, ας εκραγούν τα κέντρα εξουσίας, ας βάλουμε φωτιά σε οτιδήποτε μπορεί να καεί, ας καταστρέψουμε τα σύμβολα της κυριαρχίας, ας γκρεμίσουμε του πύργους από ελεφαντόδοντο, ας καταστρέψουμε κάθε τείχος.

Δύναμη στου συντρόφους, που βρίσκονται έγκλειστοι για την «Υπόθεση Βόμβες»!

Δύναμη στα φυλακισμένα συντρόφια της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς!

Δύναμη στο σύντροφο Tortuga!

Δύναμη στη συντρόφισσα Tamara! Δύναμη στο σύντροφο Gabriel!

Ενάντια στο τεχνολογικό σύστημα της κυριαρχίας!

Για την καταστροφή των φυλακών!

Για την καταστροφή όλων αυτών που κυριαρχούν πάνω μας!

Για την Ολική Απελευθέρωση!

Για το διεθνή αναρχικό συντονισμό!

Για την Αναρχία!

Ας φωτίσει η νύχτα!

 

Ανώνυμη Αναρχική Δράση/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία(AAA/FAI)

Ταξιαρχίες Επαναστατικής Δράσης για την Έμπρακτη Προπαγάνδα και την Ένοπλη Δράση- Σιμόν Ραντοβίτσκι(BARPHAA-SR)

Αυτόνομοι Πυρήνες για την Άμεση Επανάσταση-Πολεμιστές της Πράξης/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία(CARI-PG/FAI)

Άτυπος Αναρχικός Επαναστατικός Πυρήνας/Άτυπη αναρχική Ομοσπονδία(CRIA/FAI)

Τερροριστική Φάλαγγα των Επαναστατών με τα Μαύρα (CTRN)

Πρώην μέλη του Οικοαναρχικού Πυρήνα για την Άμεση Δράση(CEAD)

Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία-Πυρήνας της πόλης του Μεξικού(FAI-DF)

Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης(FLT)

Ελεύθερες,Επικίνδυνες, Άγριες και Εμπρηστικές Ατομικότητες για τη Μαύρη Πανούκλα(ILPSIPN)

Λουδίτες ενάντια στην Εξημέρωση της Άγριας Φύσης(LDNS)

Μεξικό, πλανήτης Γη, 25 Σεπτέμβρη 2011

Δεύτερη κοινή δήλωση εξεγερσιακών αναρχικών και οικοαναρχικών ομάδων του Μεξικού

Προς τους αναρχικούς συντρόφους του Μεξικού και του κόσμου,

Προς τους εμπρηστές και τους ανεξέλεγκτους, με τους οποίους έχουμε σχέση συγγένειας, σε όλον τον κόσμο,

Υγεία, φυλακισμένοι αδερφοί και φυλακισμένες αδερφές μας στο Μεξικό, στη Γερμανία, στη Χιλή, στην Ισπανία, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στην Αγγλία, στην Ελβετία και σε όλον τον κόσμο!

Υγεία, σύντροφε Gabriel! Υγεία, συντρόφισσα Tamara! Υγεία, σύντροφε Luciano! Υγεία, σύντροφε Camenisch! Υγεία, σύντροφοι της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, που είστε αιχμάλωτοι στην Ελλάδα! Υγεία σε όλους εκείνους που πολεμούν για την Ολική Απελευθέρωση!

Ο συντονισμός του ανεξέλεγκτου αγώνα, στερεοποιείται και επεκτείνεται σε όλον τον κόσμο. Η αναρχική φωτιά και έκρηξη αφήνει το σημάδι της και ξυπνάει την ελευθεριακή συνείδηση. Από το Σαντιάγο της Χιλής μέχρι την πόλη του Μεξικού, η νύχτα φωτίζεται με βενζίνη και μαύρη πυρίτιδα, σε αλληλεγγύη με τους αιχμάλωτους συντρόφους μας. Το Μοντεβιδέο, η Λίμα και το Πόρτλαντ ξεσηκώνονται από τον αναρχικό εμπρησμό. Στην Ελλάδα, στη Γερμανία, στην Ιταλία και στην Αργεντινή ακούγεται το μούγκρισμα του δυναμίτη. Η φωτιά απλώνεται από τη Ρωσία ως την Ινδονησία. Η καταδίκη των κρατών είναι καθολική, άσχετα με τα ιδεολογικά χρώματα των κυβερνήσεων. Οι φυλακές του κόσμου κρατούν ομήρους τους αδερφούς και τις αδερφές μας στον αγώνα. Με αυτόν τον ορίζοντα και βρισκόμενοι αντιμέτωποι με τον αναρχικό αγώνα, οι επιθέσεις και οι συκοφαντίες από τους οπορτουνιστές της αριστερής πτέρυγας του Κεφαλαίου ήταν αναμενόμενες. Οι αριστεροί φιλελεύθεροι και οι αρρωστημένοι Μπολσεβίκοι σφράγισαν με γλωσσόφιλα την αηδιαστική τους συμμαχία στην αναζήτηση εξουσίας και οι αναρχικοί απείλησαν για ακόμα μια φορά να τους χαλάσουν το πάρτυ. Επομένως, μας αποκαλούν «νούμερο ένα δημόσιο κίνδυνο» και επιταχύνουν την επίθεσή τους. Για να πετύχουν αυτούς τους σκοπούς, δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να ακολουθήσουν τις εντολές του κράτους και να προσφέρουν τους εαυτούς τους ως εθελοντική αστυνομία. Στην τελική, δεν πολεμούν για την καταστροφή του συστήματος της κυριαρχίας αλλά για τη «μεταρύθμισή»του. Οι Λενινιστές και οι αριστεροί φιλελεύθεροι πολεμούν για την κατάκτηση της εξουσίας και όχι για την καταστροφή της. Έτσι, στην Ελλάδα και στη Χιλή, έχουν βουλευτικές έδρες και δημόσια αξιώματα και προστατεύουν το σύστημα της κυριαρχίας από τους αναρχικούς, όπως είδαμε πρόσφατα στην Ελλάδα, που προστάτευσαν το κοινοβούλιο.

Οι αριστεριστές και οι λενινιστές βασίζονται σε σημασιολογίες, σε παγκόσμια παιχνίδια και διγλωσσία για να καμουφλάρουν τις προθέσεις τους, προσπαθώντας να παραπλανήσουν τους αδαείς με μια κωμικοτραγική επαναστατική γυμναστική, που έχει σκοπό να εγκαθιδρύσει μια υποτιθέμενη διαφορά μεταξύ της κατεστημένης Εξουσίας και του να θεσπίζεις μια Εξουσία. Με το να συνθλίβουν μέχρι θανάτου την υποτιθέμενη καλοσύνη της «Λαικής Εξουσίας» τους (τα ίδια σκατά σε άλλη συσκευασία!) και με το να τραβούν από το μανίκι τους έναν «αναρχισμό» ευθυγραμισμένο με την Εξουσία και που κλίνει προς «προλεταριακές» δικτατορίες και λαικές κυβερνήσεις, σκοπεύουν να δώσουν ύπαρξη σε αυτό το ακατάληπτο σύμφυρμα, που βάζει σε εφαρμογή το λενινιστικό σχέδιο με μια ελευθεριακή ρητορική και έχουν σκοπό να ανακόψουν την αναρχική μόλυνση και να προσελκύσουν τους αφελείς στις τάξεις τους.

Οι οπορτουνιστές του «saboteamos.info» ακολουθούν αυτήν τη στρατηγική, με τις επιθέσεις τους εναντίον των Ατομικοτήτων που τείνουν προς την Αγριότητα (ITS). Με τη μια «προκήρυξη» μετά την άλλη (και με μια σκατοσακούλα που αποκαλούν «ντοκιμαντέρ»), προσπαθούν να παρουσιάσουν τους αντιπολιτισμικούς οικοαναρχικούς, που αποτελούν τους πυρήνες των ITS, ως «κυβερνητικούς πράκτορες» και  «ως έναν περισπασμό του λαού, που έχει σκοπό να εκφοβίσει και να ενοχοποιήσει τις αντισυστημικές αντιδράσεις». Με την Cantinflesque[1] γλώσσα που τους χαρακτηρίζει και με τη χρήση και κατάχρηση αριστερίστικης λογοδιάρροιας, προσπαθούν να προκαλέσουν δυσπιστία και διαίρεση μέσω της συκοφαντίας, της καχυποψίας και της σπίλωσης. Παλιές τεχνικές, που συχνά χρησιμοποιούν τόσο οι μισθοφόροι του συστήματος της κυριαρχίας, όσο και οι καλοθελητές της αριστερής πτέρυγας του κεφαλαίου, που φιλοδοξούν να κατακτήσουν την Εξουσία.

Μπορεί να έχουμε θεωρητικές διαφωνίες και διαφορές με τους συντρόφους του ITS (η κριτική είναι πάντα ένας συντροφικός τρόπος, για να πραγματοποιούνται οι ιδέες και για να οικοδομείται μια ενωτική κριτική, συντονισμένη στην πραγματικότητα του αναρχικού αγώνα), αλλά ποτέ δε διαφωνήσαμε με τις μεθόδους που χρησιμοποιούν, γιατί αντιλαμβανόμαστε πως η αντιεξουσιαστική βία και ηπροπαγάνδα με την πράξη είναι δόκιμες πρακτικές και σε συμφωνία με τις ηθικές μας αξίες. Λέγοντας αυτό, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε πως όχι μόνο αναγνωρίζουμε την αναρχική αντιπολιτισμική τους τροχιά, αλλά και πως δε βλέπουμε τίποτα «περίεργο» ή «ύποπτο» στην άμεση δράση εναντίον των εκπροσώπων του τεχνοβομηχανικού συστήματος κυριαρχίας, ούτε βλέπουμε καμιά διαφορά μεταξύ των επιθέσεων σε μικρά ή μεγάλα καθίκια, καθώς αυτό που μετράει είναι η συνειδητοποίησητης επίθεσης ενάντια στο σύστημα της κυριαρχίας, κάνοντας πράξη τη μόνιμη συγκρουσιακότητα και πάνω απ’όλα, διαλέγοντας στόχους, που έχουν το μικρότερο ρίσκο για εμάς. Αυτή είναι η βάση του πρακτικού συντονισμού μεταξύ του εξεγερσιακού αναρχισμού και του αντιπολιτισμικού οικοαναρχισμού.

Μέσα από την εικονική τους «πραγματικότητα», οι οπορτουνιστές του «saboteamos.info», παίζουν τους «επιθεωρητές-δημοσιογράφους», βασιζόμενοι στην ίδια στρατηγική, που εφαρμόστηκε πρόσφατα από την Carolina Romero και εκείνους που γράφουν κάτω από το όνομα Σημειώσεις από την Εξέγερση, η οποία κάνει ένα φανταστικό διαχωρισμό και προσπαθεί να παρουσιάσει δύο θέσεις εντός του αναρχικού κινήματος: τους «καλούς» αναρχικούς και τους «κακούς» αναρχικούς, εξυμνώντας τους νεκρούς αναρχικούς και δυσφημώντας τους ζωντανούς, προμοτάροντας το παλιό ρητό που λέει: «ο καλός αναρχικός είναι ο νεκρός αναρχικός».

Σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους εκείνη τη μερίδα του αναρχισμού, που επανειλημμένα έχουμε χαρακτηρίσει εξελικτική, πως προτάσσει την ακινησία, αντιτιθέμενη στην αναρχική δράση και πως πρόκειται για επαναστάτες της αναμονής, της ποσοτικής αύξησης και της συγκεντρωτικής, γραφειοκρατικής οργάνωσης. Παρ’όλα αυτά, τους δηλώνουμε πως μπορούμε να ξεχωρίσουμε πολύ καλά τις διαφορές μεταξύ αυτών των αναρχικών και εκείνου του αναρχο-λενινιστικού τερατουργήματος, που βρίσκεται στο ίδιο μήκος κύμματος με τις λαικές κυβερνήσεις και τις «προλεταριακές» δικτατορίες που προωθούνται. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως σκοπός τους είναι να παραπλανήσουν τους μη υποψιασμένους. Μια αδιάσειστη απόδειξη επ’αυτού είναι η σημείωση που αφιερώνεται στην Carolina Romero, στις σελίδες του τελευταίου τεύχους του εντύπου Apoyo Mutuo, όπου γίνεται μια καταγραφή των συκοφαντιών και των δυσφημιστικών σχολίων, που κάνει στην υπηρεσία της Κουβανικής ιεραρχίας και ενάντια στους Κουβανούς αναρχικούς.

Όμως, αυτοί οι εικονικοί «σαμποτέρς», εκτός από τη συκοφαντία και τη σπίλωση, ψεύδονται, επίσης, κυνικά, προσπαθώντας να παρουσιάσουν έριδες μεταξύ συντρόφων. Σε αυτήν τη λογική, έμπλεξαν στις φιλονικίες τους και τους Χιλιανούς συντρόφους του Liberación Total, λέγοντας πως δήθεν έλαβαν εμπιστευτικές πληροφορίες από αυτόν τον ιστότοπο διάχυσης της παγκόσμιας αναρχικής δράσης, με σκοπό να συμπεράνουν πως και εκείνο συμφωνεί με την ιδιαίτερα παρανοϊκή και δόλια «ερμηνεία» τους. Με τον ίδιο τρόπο, μπλέκουν μέσα στις ατελείωτες ανοησίες τους και ομάδες συγγένειας, ακόμα και κάποιους που υπογράφουν αυτήν την κοινή δήλωση, αλλά και ιστότοπουςαλληλέγγυους στον ανεξέλεγκτο αναρχισμό (Viva la AnarquíaPortal OACA και Culmine), των οποίων η ακεραιότητα είναι αποδεδειγμένη, προφασιζόμενοι πως δέχονται μια ανύπαρκτη στήριξη από αυτά τα μέσα αντιπληροφόρησης, τα οποία βρίσκονται σε στενή συγγένεια με τον αγώνα μας. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν πρόκειται για σύμπτωσητο γεγονόςπως, ενώ υπάρχει αυτή η κατάσταση εδώ στη Γερμανία και στην Ελβετία, εξελίσσεται μια παρόμοια καμπάνια και από το περιβάλλον ανωνυμίας εμφανίζεται ένα γράμμα προς τον αναρχικό Γαλαξία, το οποίο ασκεί κριτική στον ανεξέλεγκτο αγώνα των συντρόφων, που βρίσκονται αιχμάλωτοι από το κράτος.

Ξέρουμε πολύ καλά πως οι οπορτουνιστές πράττουν έτσι, ειδικά τώρα που σύσσωμος ο αριστερός βόθρος ολοκληρώνει τις γραμμές του, με το βλέμμα στις εκλογές του επόμενου χρόνου. Οι οπορτουνιστές αρουραίοι προετοιμάζονται, επίσης,να ανέβουν στο πλοίο του López Hablador[2], ανακαλύπτοντας σε αυτό το πρώην μέλος του PRI[3], το νέο μεσσία της Μεξικάνικης αριστεράς στην αναζήτηση της Λαικής Εξουσίας, που με τόσο θέρμη κηρύττουν. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως ο υποκωμικός[4], αντιμέτωπος με αυτήν την κατάσταση, τον περιγράφει τώρα ως «κάθαρμα», ούτε το γεγονός πως η «Άλλη Καμπάνια» (η οποία υποτίθεται πως δημιουργήθηκε ενάντια στην εκλογική διαδικασία) τηρεί σιγή ιχθύος μπροστά στα καινούρια προεδρικά σχέδια του López Hablador, παρ’όλο που παλιότερα τον είχε αποκαλέσει «ένα διεφθαρμένο αρουραίο στην υπηρεσία των πλουσίων». Προσπαθούν να ντύσουν τον Peje[5]με ένα αστραφτερό λουκ, παρουσιάζοντάς τον ως τον Τσάβες ή τον Μοράλες ή τον Κάστρο του Μεξικού. Επομένως, βλέπουν με βαθιά απέχθεια την επέκταση του ανεξέλεγκτου αναρχισμού, ανησυχούν πως η μόλυνση επεκτείνεται. Ξέρουν ότι για εμάς, τους αναρχικούς, είναι τα ίδια σκατά, ανεξάρτητα ποιος είναι στην κυβέρνηση, ότι για εμάς, δεν έχει διαφορά το αν την Εξουσία κατέχει ένας αρουραίος από τη Δεξιά ή ένας από την Αριστερά. Οι αναρχικοί (όπως λέει και η λέξη) είναι ενάντια σε κάθε αρχή, σε κάθε κυβέρνηση, σε κάθε εξουσία. Επομένως, δε βρισκόμαστε ούτε αριστερά, ούτε δεξιά του συστήματος κυριαρχίας, ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ. Επομένως, όποιος και αν κερδίσει, εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα για Ολική Απελευθέρωση, γιατί το μόνο που έχουμε «κάτω και αριστερά[6]» είναι η αριστερή ωοθήκη ή ο αριστερός όρχις (ανάλογα με την περίπτωση) και ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ. Και το μόνο πράγμα που χτυπάει με δύναμη μέσα στην καρδιά μας είναι η Αναρχία…

Τώρα που πλησιάζουν οι εκλογές, η επιλογή είναι δική μας[7]:

Ας γίνουμε οχειρότερος εφιάλτης τους!

Δύναμη στα συντρόφια που απήχθησαν για την «Υπόθεση Βόμβες»!

Δύναμη στα φυλακισμένα συντρόφια της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς!

Δύναμη στο σύντροφο Tortuga!

Δύναμη στη συντρόφισσα Tamara! Δύναμη στο σύντροφο Gabriel!

Ενάντια στο τεχνολογικό σύστημα της κυριαρχίας!

Για την καταστροφή των φυλακών!

Για την καταστροφή όλων αυτών που κυριαρχούν πάνω μας!

Για την Ολική Απελευθέρωση!

Για το διεθνή αναρχικό συντονισμό!

Για την Αναρχία!

Ας φωτίσει η νύχτα!

 

Ανώνυμη Αναρχική Δράση/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία(AAA/FAI)

Ταξιαρχίες Επαναστατικής Δράσης για την Έμπρακτη Προπαγάνδα και την Ένοπλη Δράση- Σιμόν Ραντοβίτσκι(BARPHAA-SR)

ΕξεγερσιακόςΠυρήνας–Mariano Sanchez Añon (CIMSA), φραξιά της Άτυπη Αναρχικής Ομοσπονδίας του Μεξικού (FAI-M) πόλη του Μεξικού και Guanajuato

Τερροριστική Φάλαγγα των Επαναστατών με τα Μαύρα (CTRN)

Πρώην μέλη του Οικοαναρχικού Πυρήνα για την Άμεση Δράση(CEAD)

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία- πόλη του Μεξικού(CCF/FAI-DF)

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία-Jalisco (CCF/FAI-J)

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία-Veracruz (CCF/FAI-V)

Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης(FLT)

Ελεύθερες,Επικίνδυνες, Άγριες και Εμπρηστικές Ατομικότητες για τη Μαύρη Πανούκλα(ILPSIPN)

Λουδίτες ενάντια στην Εξημέρωση της Άγριας Φύσης(LDNS)

Μεξικό, Πλανήτης Γη, 12 Δεκέμβρη 2011

 

 Υποσημειώσεις:

1. Η λέξη Cantinflesque, αναφέρεται στον κωμικό Cantinflas. Στο χαρακτήρα που υποδύεται, το χιουμοριστικό στοιχείο δημιουργείται από την ακατάσχετη μπουρδολογία πάνω σε ένα γεγονός, που έχει ως αποτέλεσμα να το μπερδέψει ακόμα περισσότερο.

2. Ο Andrés Manuel López Obrador είναι Μεξικανός πολιτικός. Οι συγγραφείς της ανακοίνωσης κάνουν λογοπαίγνιο με το πρώτο συνθετικό του επιθέτου του, αλλάζοντας τη λέξη «δουλεύω» με τη λέξη «μιλάω».

3. {ΣτΜΕ}Το PRI είναι σοσιαλδημοκρατικό κόμμα του Μεξικού, με πολλές θητείες στη διακυβέρνηση της χώρας. Είναι μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.

4. Πρόκειται για προσβλητική αναφορά στον Υποδιοικητή Μάρκος, των Ζαπατίστας. Οι συγγραφείς συνδύασαν τη λέξη «κωμικός» με το σύνηθες προσωνύμιο του (subcomandante).

5. Πρόκειται για ψευδώνυμο του Obrador.

6. To«κάτω και αριστερά βρίσκεται η καρδιά» είναι σύνθημα του αριστερίστικου EZLN (Ζαπατιστικού κινήματος), στο Μεξικό.

7. Στο πρωτότυπο, χρησιμοποιείται η ίδια λέξη για τις λέξεις «εκλογές» και «επιλογή».

Λίγα λόγια του Mario “Tripa” Lopez για τον Mauricio

Αναδημοσίευση από Έρεβος:

Ανάψτε τη φωτιά σας κι εμείς θα τραγουδήσουμε εκεί για εσάς. Θυμηθείτε τις μέρες, καιρό πριν, όταν ήμασταν όλοι ένα. Το πνεύμα του κογιότ είναι η δύναμή σας. Τα πνεύματα της γης είναι ισχυρά και έτοιμα να σας βοηθήσουν… αν τα ακούσετε.

 Κοινωνίες πολεμιστών: τώρα είναι η ώρα. Βρείτε ο ένας τον άλλο. Επιστρέψτε σπίτι.

 Πρέπει να βρίσκεστε μόνο μεταξύ του εχθρού, για να επιτεθείτε. Όλοι εσείς πολεμιστές, φύλακες του ονείρου, μην τους αφήσετε να σας πιάσουν.

 Μην απελπιστείτε.

 Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι δεν πρέπει να κρύβεστε; Κι εμείς θα έπρεπε να το κάνουμε. Έχουμε το πνεύμα του κογιότ, που βοηθά να μένουμε ελεύθεροι.

 Θυμηθείτε πως είναι να ζούμε. Άγριοι. Υπερήφανοι. Μαζί. Ελεύθεροι. Προετοιμαστείτε, πολεμιστές της γης.

 Ο απατεώνας είναι κοντά.

 –        Ιστορία του έθνους των κογιότ.

Σε αμέτρητες περιπτώσεις, έχω αναρωτηθεί ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα για όλους αυτούς τους αναρχικούς επαναστάτες, που ξοδεύουν όλην τους την ενέργεια στο να απαξιώνουν έναν άλλον αγώνα, ο οποίος δηλώνει ενεργητικός, ριζοσπαστικός, άγριος και συγκρουσιακός, ο οποίος προέρχεται από άλλες βασικές θέσεις, με άλλες προοπτικές για τη ζωή, με άλλες θεωρητικοποιήσεις, που κινούνται μακριά από την ιδέα της ενεργητικής παθητικότητας, της αναμονής, της ψευδαίσθησης της ποσοστικής αύξησης… Ενδιαφέρονται για την απόλυτη ελευθερία, τη διάχυση της αναρχικής ιδέας και πράξης ή απλά για το μίζερο θρίαμβο του προγράμματός τους; Και τονίζω το πρόγραμμα, γιατί το διαθέτουν και γιατί το ακολουθούν τυφλά.

 Όσες φορές έχω αναρωτηθεί, διαπιστώνω ότι έχουν επιτρέψει στα πραγματικά τους συμφέροντα να γίνονται ορατά πίσω από τα κάγκελα που τους περιορίζουν• ο πραγματικός θρίαμβος της επανάστασής τους και ο ήλιος της αναρχίας, μας αποκαλύπτουν ότι ένα από τα συμφέροντά τους είναι η ανταγωνιστικότητα μεταξύ της μίας αναρχικής ιδέας/πρακτικής με την άλλη. Επειδή όταν ένας σύντροφος εξεγείρεται, επιτίθεται, αμφισβητεί, οργανώνεται διαφορετικά και τελικά, σε μία πράξης ατομικής ανυπακοής απέναντι σε ένα σύστημα που δε σου προσφέρει τίποτα, σκοτώνεται ή πέφτει τραυματισμένος στη μάχη, όχι μόνο δε σταματούν να απαξιώνουν αυτό το άτομο εντός του “κινήματος”, αλλά κάνουν ό,τι είναι δυνατό, χρησιμοποιώντας ακόμα και τα κρατικά μίντια, τα οποία υποτίθεται ότι είναι εναντίον τους,  προκειμένου να μειώσουν αυτό το άτομο και να σπεκουλάρουν σε βάρος του, αλλά και για να εκτρέψουν τα κίνητρά τους, τις ψευδαισθήσεις τους και τις ιδέες τους ενώπιον της κοινωνίας με την οποία (αυταπατώνται ότι) παλεύουν, με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν αυτοί, τους οποίους θέλουν να καταστρέψουν: η κοινωνία που περιθωριοποιεί, που καταστέλλει, που κάνει πράξη ένα είδος εθελοδουλείας και ευχαρίστησης και στο τέλος, καταλαβαίνει κανείς ότι είναι η κοινωνία και ο πολιτισμός της, και η πρακτική ευχαρίστηση της μικρο-δύναμης και της μικρο-εξουσίας που διαιωνίζουν το σύστημα.

 Εναντίον αυτής της κοινωνίας-φυλακής αγωνίστηκε ο Mauri, εναντίον των στρατώνων των φονιάδων της εξουσίας, των προστατών της ιδιοκτησίας, του σχολείου των βασανιστών των φυλακών προόριζε την επίθεσή του. Δεν ήταν ένα μέρος πολιτισμού (το οποίο σε πολλούς θα φαινόταν ενοχλητικό, ακόμα κι αν επρόκειτο για τον πολιτισμό της εξουσίας), ένας τυχαίος στόχος, ούτε μια βόμβα ανάμεσα σε “αθώους” ανθρώπους. Η επίθεση, που σκόπευε να πραγματοποιήσει ο Mauri εκείνη τη νύχτα, ήταν αντικειμενική, άμεση και αδιαμεσολάβητη. Μία περιφρόνηση του Κράτους/Κεφαλαίου, η οποία κατέληξε τελικά -δυστυχώς- σε περιφρόνηση του ίδιου του αναρχισμού, που αυτοαποκαλείται οργανωμένος και που δε σταματά να επιβάλλει τα δόγματά του και την ιδεολογία του και δε σταματά να θρηνεί για τις καταστροφικές συνέπειες, που “έφερε” το ατύχημα του Mauri, για το καταραμένο οργανωμένο αναρχικό κίνημα ή τον κοινωνικό αγώνα και αυτό είναι που μας αναστατώνει περισσότερο.

 Εδώ στο Μεξικό, από εκείνη τη νύχτα στις 22 Μάιου του 2009, εκείνοι που θεωρούν το Mauri σύντροφό τους, τον θυμούνται ακόμα, δεν τον έχουν αφήσει να χαθεί στη λήθη και το κάνουν αυτό με πολλούς τρόπους και μέσα, ο καθένας ανάλογα με τη θέση του, αλλά πάντα δίνοντας έμφαση στο χαρακτηριστικό του άγριου Μαχητή, που είναι και ο λόγος για τον οποίο πέθανε μαχόμενος. Είναι αυτός, ο αδιάφθορος και άμεσος αγώνας, που φαίνεται σε πολλούς ψευτο-αναρχικούς, σε αυτούς που αποτελούν κεκαλυμμένη πρωτοπορία, να είναι ένα απλό παιχνίδι. Ποιος παίζει με σκοπό να πεθάνει; Πιστεύω κανείς με καθαρή συνείδηση, γιατί ο αγώνας μας αυτός, ο αγώνας που έδωσε ο Mauri, δεν είναι φορτωμένος  με υποκριτικό αλτρουισμό, αλλά αντίθετα ακολουθεί το πιο κυνικό αλλά και το πιο ειλικρινές ένστικτο ελευθερίας και αγριότητας, μιας ελευθερίας απόλυτης και απεριόριστης. Μια καθημερινή μάχη, που δε συνέβη απλά την προηγούμενη νύχτα και που ξέρουμε με βεβαιότητα πως δε θα τελειώσει αύριο το πρωί, φυτεύοντας  το Κράτος στο χώμα με τέσσερις βόμβες και μερικές βλασφημίες. Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Αυτός είναι ένας πόλεμος, που δίνεται καθημερινά από εμάς, τις νοοτροπίες μας και τους άλλους γύρω από εμάς. Είναι ένας αγώνας, στα πλαίσια του οποίου είμαστε υπεύθυνοι για τη χρήση κάθε δυνατού μέσου, που έχουμε στη διάθεσή μας. Αλλά, εγώ δεν αναγνωρίζω την υποτιθέμενη –και λανθασμένη- διάκριση μεταξύ ριζοσπαστικών και ρεφορμιστικών μέσων αγώνα.

 Ο πόλεμος του Mauri δε «θέαματικοποιήθηκε» γιατί δεν ήταν θέαμα. Η ενέργειά του ήταν μια πράξη εναντίωσης, που βρήκε δικαίωση σε όλον τον κόσμο και την οποία υπερασπίστηκα κι εγώ και την υπερασπίζομαι ακόμα γιατί για μένα, είναι πιο σημαντικό να πράττει κανείς -όπως αποφασίζει ο καθένας να πράξει-  παρά να μιλάει, είναι πιο σημαντικό από το να βρίσκουμε καταφύγιο στους χώρους μας και από εκεί  να προσπαθούμε να δώσουμε, ή μάλλον να υποβάλλουμε στους εαυτούς μας ότι δίνουμε, έναν αγώνα περισσότερο φανταστικό παρά πραγματικό. Γιατί για μένα, η ενέργεια του Mauri, που δεν ολοκληρώθηκε για λόγους που όλοι ξέρουμε, έχει μεγαλύτερη σημασία από το να καθόμαστε και απλά να παρακολουθούμε, θαυμάζοντας βίαιους και εξεγερτικούς αγώνες σε μακρινούς χωροχρόνους από εμάς και ταυτόχρονα, δυσφημώντας τους εδώ αγώνες με μάταια και άξεστα επιχειρήματα.

 Για μένα, ο σύντροφος Mauricio Morales, δεν είναι ούτε μάρτυρας, ούτε σύμβολο του εξεγερτικού αναρχισμού, ούτε θα τον μετατρέψω σε θύμα ή ήρωα. Η επίκαιρη ανάμνηση του είναι την ίδια στιγμή η θύμηση του ίδιου του αγώνα, όπως είναι και κάθε ενέργεια, που δεν επιτρέπει να θαφτεί ύπουλα αυτό το κομμάτι της Ιστορίας και το λέω αυτό με αγανάκτηση όχι μόνο για το Κράτος, αλλά και για αυτούς που αποκαλούνται με ιδεολογικούς όρους, σύντροφοι.

 Φεύγω, αφήνοντας πίσω μερικούς στίχους του Mauri, που πάντα μου άρεσαν:

 «Είναι γνωστή η θλιβερή μοίρα του εξεγερμένου, που επιτίθεται στην εξουσία, που την περιφρονεί και που επιτίθεται στους εχθρούς του κατά μέτωπο: στους μπάτσους, στο σύστημα κλπ. Γιατί όταν η ελευθερία, η αγάπη και η αναρχία συνοδεύουν το χτύπο της καρδιάς σου, η αναρχία δεν είναι πτώμα στο στόμα, αλλά κυρίαρχη στα χέρια που δρουν.»

 «Πριν πέσω για ύπνο αγκαλιάζω το χάος ως μια ιδέα που απελευθερώνει το σώμα και το νου μου. Γιατί παρόλα αυτά, με κάνει να νιώθω ζωντανός. Δεν θέλω να αναζητήσω το δισκοπότηρο που θα απελευθερώσει μελλοντικές κοινωνίες. Τα δάχτυλά μου αναζητούν την αιματηρή πτήση της καταστροφής των αλυσίδων της ρυθμικής φωτιάς, τον εμπρησμό της εξουσίας και των αφεντάδων της. Πάνω στον ύπνο μου, οι δράσεις μου είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε αύριο, αφότου ξυπνήσω, θα τσακίσω τη ρουτίνα και με μια ατομική δράση, με το στήθος μου σαν φουσκωτή πέτρα, με την καταστροφή αυτής και οποιασδήποτε κοινωνίας. Κάντε μου μια χάρη: εξασφαλίστε να ζήσει η αναρχία.»*

 

Ο σύντροφος Punky Mauri είναι εδώ!

Θάνατος σε Κράτος, Κεφάλαιο και Εκκλησία και ζήτω η αναρχία!

Ο αγώνας είναι και θα είναι πάντα παρών στο εδώ και στο τώρα!

Mauri Presente!

Εξεγερτικούς χαιρετισμούς,

 Mario Lopez, Tripa

Πόλη του Μεξικού, 19 Μαίου, 2013

Μεξικό: Επιθέσεις κόντρα στην επιστήμη και στην αστυνομία (Τολούκα)

Δύο δράσεις.
Μπόμπα στην επιστήμη και φόκο στην μπατσαρία… Δεν πρόκειται όμως να αρκεστούμε μονάχα στο σαμποτάζ με το μπαρούτι και τη βενζίνα. Γι’ αυτό, μην ξαφνιαστείτε αν χτυπήσουμε με τερρορισμό τούς επιστήμονες, τους μπάτσους και τους βολεμένους. Δεν ειδωλοποιούμε καμιά ένοπλη ενέργεια, αλλά ως πυρήνας πολέμου οικειοποιούμαστε ατομικά ο καθένας μας και δικαιώνουμε με την πλέον εγωιστική πολιτική συγγένεια τη δράση διαφορετικών ομάδων σε αυτά τα μέρη, που κορυφώνουν τις ενέργειές τους και τις φέρνουν στ’ άκρα, γκρεμίζοντας φόβους, παραδείγματα, ιδεολογίες, και κώδικες ηθικής ή αξιών.

Εξτρεμισμός; Τρομοκρατία;
Να φάμε μερικούς μπάτσους…
Όπως το έκανε ο Εξεγερτικός Πυρήνας Μαριάνο Σάντσεθ Ανιόν (CI-MSA), φράξια της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας Μεξικού (FAI-M).
Να φάμε μερικούς επιστήμονες…
Όπως το έκαναν οι Ατομικότητες που Τείνουν προς την Αγριότητα (ITS).

Στην αποφασιστικότητα κάθε ατομικότητας που επιχειρεί άμεσα ενάντια στην ανθρωπότητα και στον πολιτισμό της βλέπουμε τη δύναμη που ξαναζωντανεύει τα άγριά μας ένστικτα, μαθαίνουμε απ’ αυτές τις συντεχνίες κι ακονίζουμε τις ιδέες μας για μελλοντικές δράσεις.

Στο μεταξύ, αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την τοποθέτηση ενός ακόμη εκρηκτικού μηχανισμού που πυροδοτήθηκε στις εγκαταστάσεις του Μεξικανικού Συμβουλίου Επιστήμης και Τεχνολογίας (COMECYT) στις 10 Ιούνη 2013, στην πόλη Τολούκα του Μεξικού. Την πέσαμε για άλλη μία φορά σε αυτό το όργανο του κράτους, που συνδέεται άμεσα με τους μηχανισμούς του τεχνο-συστήματος, και το χτυπήσαμε με σφοδρότητα γιατί γνωρίζουμε ότι εκτελεί λειτουργίες ζωτικής σημασίας για την ανθρωποκεντρική πρόοδο. Γιατί γνωρίζουμε την εμπλοκή του στην επέκταση της αστικής κηλίδας, σε συνέργεια με τη βιομηχανία εξόρυξης που ισοπεδώνει τα βουνά της περιοχής του Άλτο Λέρμα. Γιατί γνωρίζουμε τη συνεργασία του με τους επιστήμονες του Διεθνούς Κέντρου Βελτίωσης Καλαμποκιού και Σιταριού (CIMMYT), με τους οποίους επιδίδονται στις διάφορες ανωμαλίες τους στα πεδία πειραμάτων της περιοχής αυτής. Γιατί γνωρίζουμε ότι φέρει άμεση ευθύνη για κάθε τεχνικοποίηση αυτής της (μη)ζωής. Επιτεθήκαμε στις εγκαταστάσεις του σε υπεράσπιση της Άγριας Φύσης.

Όποιος πέφτει στη μάχη εξεγειρόμενος ενάντια σε όλους και όλα, κυριαρχεί ακόμα και πεσών. (…) Μα ο πιο γνήσιος ακολουθητής του πεσόντα είναι αυτός που, ενόσω πέφτει στη μάχη, ξέρει να εξεγείρεται ακόμα και ενάντια στην «εξέγερση» των ήδη πεσόντων ηρώων.
—Ρέντσο Νοβατόρε

Αναλαμβάνουμε επίσης την ευθύνη για τον εμπρησμό (μέσω ενός αυτοσχέδιου μηχανισμού, ακριβώς όπως μας «συνέστησαν» κάποια συντρόφια από τη Νότια Αμερική) που αποτέφρωσε τη μηχανή και την καμπίνα ενός βαν ιδιοκτησίας της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας στις 23 Μάη 2013, πάλι στην πόλη της Τολούκα. Αποφασίσαμε να επιτεθούμε εκείνες τις μέρες σε τούτο το σύμβολο εξουσίας, όπως αποφασίσαμε να αναλάβουμε και την ευθύνη αυτής της ενέργειας για τον ίδιο λόγο: Μαουρίσιο Μοράλες.

Όπως ακριβώς δεν ειδωλοποιούμε τις ένοπλες δράσεις, παρομοίως δε θέλουμε να φετιχοποιήσουμε ούτε να μετατρέψουμε κανέναν και τίποτα σε μάρτυρα. Είναι μονάχα που δεν μπορεί κανείς να μείνει ασυγκίνητος διαβάζοντας τα παραμύθια και τα ποιήματα αυτού του μαχητή… Ακούγοντας το πολεμικό τραγούδι του πάνκη Μαουρί. Ο Μαουρίσιο Μοράλες δεν είναι μονάχα ένα όνομα, όπως δεν είναι μονάχα ένα όνομα ο Αμπέλε Ριτσιέρι Φερράρι [δηλ. ο Ρέντσο Νοβατόρε]. Κάθε αδάμαστος που προκάλεσε άγριους εμπρησμούς, οπλισμένος τόσο όμορφα με βούληση και φαντασία, τροφοδοτεί και συντηρεί την καθημερινή σύγκρουση και τη διαρκή εικονοκλαστική εξέγερση.

Αυτή η φωτιά, που φούντωσε τέσσερα χρόνια και κάτι μετά απ’ το χορό του Μαουρί με το θάνατο, είναι μονάχα μια εμπρηστική χειρονομία αντάρτικης μνήμης για όσους επέλεξαν να κάνουν πράξεις τα λόγια και τις σκέψεις τους.

Αντιπολιτισμική Φράξια
Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης
Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία
(FA/FLT/FAI)

Πηγή

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις ευθύνης και στο αρχείο.