Ο Θεός είναι νεκρός

Στα πλαίσια του διεθνούς καλέσματος αλληλεγγύης στον Francisco Solar και τη Monica Caballero που συνελήφθησαν απ’ το ισπανικό κράτος κατηγορούμενοι για την ανατίναξη βόμβας σε εκκλησιαστικό ναό, συνεισφέρουμε κάποιες σκόρπιες σκέψεις για την τυραννία των θεών τους.

“Ποτέ πια καλοί, μέτριοι πιστοί, ενός μέτριου Θεού, κακέκτυπο ανθρώπου. Προσδοκούμε ανάσταση ζωντανών…”
(απόσπασμα από προκήρυξη της ΣΠΦ για την τοποθέτηση τεσσάρων ωρολογιακών μηχανισμών σε ισάριθμους εκκλησιαστικούς ναούς- Απρίλης του 2009)

Εκκλησιαστικοί ναοί υψώνονται σαν σκιάχτρα για να φοβίσουν τη ζωή. Καθετί όμορφο, παθιασμένο, ανυπότακτο, ανεξερεύνητο καταδικάζεται ως αμαρτία. Η ζωή γεμίζει απαγορεύσεις και η δουλικότητα υμνείται. Είναι καλό που υπάρχουν εκκλησίες για να μας θυμίζουν ότι η θρησκεία σκοτώνει τη ζωή.

Ο Θεός που κατασκεύασαν είναι ο αιώνιος δικτάτορας. Επιβλέπει κάθε στιγμή της ζωής μας και μας κρίνει ανελέητα. Δεν μας ανήκουν ούτε καν τα μυστικά μας. Η αγάπη του είναι οπλισμένη με απειλές αιώνιας τιμωρίας σε όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει τις εντολές του. Είναι καλό που υπάρχουν εκκλησίες για να μας θυμίζουν ότι ο Θεός τους είναι ματαιόδοξος φασίστας. Οι ιερείς είναι οι ρασοφόροι στρατιωτικοί συνταγματάρχες της δικτατορίας του Θεού. Πιο μικροί και πιο σκληροί απ’ τον Θεό τους. Πονηροί, φιλοχρήματοι, υποκριτές και παιδόφιλοι… Συνεργάζονται με πολιτικούς, επιχειρηματίες, στρατιωτικούς ευλογώντας τους με χρυσούς σταυρούς σε πολυτελείς δεξιώσεις. Είναι καλό που υπάρχουν εκκλησίες γιατί αποκαλύπτουν την ασχήμια των λειτουργών τους.

Οι πιστοί είναι το κοπάδι της άβουλης μάζας που σταυροκοπιέται ρυθμικά κάτω απ’ το άγρυπνο μάτι του Θεού τους. Όσο πιο μεγάλους σταυρούς κάνουν τόσο πιο υποκριτές είναι. Τα πλήθη των πιστών μοιάζουν με τους δούλους στη ρωμαϊκή αρένα. “Χαίρε Θεέ, οι μελλοθάνατοι σε δοξάζουν…”. Ταπεινοί και μνησίκακοι απορρίπτουν κάθε διαφορετικότητα, κάθε υπέρβαση, κάθε απόλαυση που δεν προσκυνάει τα εικονίσματά τους. Είναι καλό που υπάρχουν εκκλησίες γιατί αποδεικνύουν πως οι μεγαλύτερες αυτοκρατορίες στηρίζονται στην πίστη των υπηκόων τους.

Ο χριστιανισμός είναι η διδασκαλία του θανάτου. Υπόσχεται το ψέμα της αιώνιας ζωής για να καταργήσει το παρόν, το εδώ και τώρα. Η ζωή που ζούμε δεν είναι τίποτα άλλο από μια δοκιμασία πίστης. Ένα κακόγουστο αστείο του Θεού τους για να μας δοκιμάσει… “Αγάπα τον πλησίον σου” λένε οι γραφές τους και οι αρχιερείς τους αγαπάνε την εξουσία και τον πλούτο. Η θρησκεία είναι μια επικερδής επιχείρηση. Παλιά ήταν οι σταυροφορίες, τώρα η Εκκλησία έχει επιχειρήσεις, τράπεζες, τηλεοπτικούς σταθμούς, εφημερίδες, εκτάσεις γης και συγκροτήματα κτηρίων. Είναι καλό που υπάρχουν εκκλησίες για να μας θυμίζουν πως η ελευθερία πρέπει να περάσει πάνω απ’ τα συντρίμμια και τα χαλάσματα των ναών τους.

Monica και Francisco μας συνδέει αλληλεγγύη και αναρχική συγγένεια που είναι πιο δυνατή απ’ τον Θεό τους. Υπάρχουν άλλωστε τα γράμματα. Γράμματα που δραπέτευσαν απ’ τα κελιά της Χιλής και της Ελλάδας. Άλλα έφτασαν στον προορισμό τους και άλλα χάθηκαν χωρίς να διαβαστούν ποτέ(από εμάς). Κάπως έτσι ξεκίνησε η επικοινωνία μας με τη Monica, τους συντρόφους από την υπόθεση “Βόμβες” στη Χιλή, και δεκάδες ακόμα αδέρφια της πράξης που βρίσκονται αιχμάλωτοι της εξουσίας. Αυτά λοιπόν που ειπώθηκαν αλλά και αυτά που δεν πρόλαβαν να γραφτούν σε κάποιο γράμμα εξακολουθούν να ισχύουν. Μέχρι την απελευθέρωση του καθενός μας.

“Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Δεν χρειαζόντουσαν τις λέξεις. Άλλωστε που να βρεις λέξεις που να ταιριάζουν στο ανάστημα της ελευθερίας. Ο χρόνος είχε παγώσει, αυτές ήταν οι δικές τους στιγμές. Η απόδραση σχεδιαζόταν μήνες. Όλες οι αγωνίες, οι στεναχώριες, οι αναποδιές της τύχης, τα γέλια, οι ανησυχίες, τα όνειρα, τώρα έπρεπε να στηριχτούν σε τρία λεπτά που θα κρατούσε η επίθεση. Κοιτούσε τον γεμιστήρα. Δεκαπέντε σφαίρες- δεκαπέντε ανάσες ελευθερίας. Και μια ακόμα… η δικιά του καθώς άκουσε τη φωνή του να λέει “Πάμε… ελευθερία ή θάνατος…”.”

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ FRANCISCO SOLAR ΚΑΙ MONICA CABALLERO

Η ΜΑΥΡΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ 10, 100, 1000 ΠΥΡΗΝΕΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς-FAI/IRF
πυρήνας φυλακής

Υ.Γ. Το πρωινό της Τετάρτης 11 Δεκεμβρίου 2013 ο σύντροφος Sebastian Oversluij Seguel πέφτει νεκρός από τις σφαίρες ενός φρουρού κατά τη διάρκεια απόπειρας ληστείας τράπεζας. Μετά από καταδίωξη οι μπάτσοι συλλαμβάνουν άλλους δύο συντρόφους, τον Alfonso Alvial Sanchezκαι τον Hermes Gonzalez Henriquez. Η ληστεία μιας τράπεζας από αναρχικούς της πράξης είναι μια υπαρξιακή και εξεγερτική πρακτική απόρριψης του εξαναγκασμού και της ηθικής της μισθωτής σκλαβιάς που επιβάλλουν τα αφεντικά.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ALFONSO ΚΑΙ HERMES

ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ SEBASTIAN

Ελλάδα: Πανό αλληλεγγύης στους Francisco Solar και Monica Caballero (Θεσσαλονίκη)

Πανό αλληλεγγύης στους Francisco Solar και Monica Caballero στη Θεσσαλονίκη

\"0042_001.cleaned\"

Ισπανία: Γράμμα του αναρχικού Φρανσίσκο Σολάρ από τη φυλακή του Ναβαλκαρνέρο (Μαδρίτη)

Για να μην χωράνε αμφιβολίες…

Ως αναρχικοί/-ές βρισκόμαστε σε μόνιμη σύγκρουση με το κράτος/Κεφάλαιο σε όλες του τις εκφάνσεις· αυτό το πράγμα δεν θέλει και πολλή σκέψη. Ωστόσο κατά περιπτώσεις, ιδίως όταν η εξουσία εφορμά μ’ όλη της τη δριμύτητα, τα βλέμματα θολώνουν δίνοντας τόπο σε αμφίσημες και συγκεχυμένες τοποθετήσεις. Κρίνω πως είναι απαραίτητο να διατηρήσουμε τη συνεκτικότητά μας και να μην αφήσουμε χώρο σε θέσεις και πρακτικές θυματοποίησης κι ηττοπάθειας. Μπορεί για μερικές στιγμές να χρειαστεί να κάνουμε ένα βήμα πίσω, αλλά πάντοτε για να σαλτάρουμε πέντε βήματα μπροστά στο δελεαστικό μονοπάτι της αβεβαιότητας προς τη συνολική απελευθέρωση.

Μια δυνατή αγκαλιά σε όλους τους αναρχικούς κρατουμένους στις φυλακές του κόσμου, κι ειδικά στον Χουάν Αλίστε, στον Μαρσέλο Βιγιαροέλ και στον Χοσέ Μιγκέλ Σάντσες (στη Χιλή), με τους οποίους είχα την ευκαιρία να μοιραστώ εμπειρίες εντός των τειχών.

Χωρίς βεβαιότητα για το τι μέλλει γενέσθαι, αλλά και χωρίς κανέναν ενδοιασμό ενάντια στην εξουσία

Για την αναρχία…

Φρανσίσκο Σολάρ

Πορτογαλία: Δράση αλληλεγγύης στους ομήρους του ισπανικού κράτους Χεράρδο, Φρανσίσκο, Μόνικα, Βαλέρια και Ροσίο (Μπράγα)

\"solid3\"

Ανταποκρινόμενοι/ες στο κάλεσμα αλληλεγγύης στα 5 συντρόφια που συνελήφθησαν στη Βαρκελώνη στις 13 Νοέμβρη 2013 στο πλαίσιο των συνεχιζόμενων διώξεων που ’χει βάλει μπρος το ισπανικό κράτος, με τη συνήθη αρωγή των αστυνομικών σωμάτων, εναντίον αγωνιστών που αντιστέκονται με πράξεις σε σύμβολα του φασισμού τα οποία μέχρι και σήμερα ορθώνονται πάνω απ’ αυτόν τον κόσμο, κρεμάσαμε δυο πανό στο κέντρο της πόλης Μπράγα, όπου ένας μπάτσος με πολιτικά επιχείρησε να μας εμποδίσει, αλλά χωρίς καμιά επιτυχία…

Τα πανό γράφουν «Αλληλεγγύη στους 5 αναρχικούς της Βαρκελώνης» και«Κόντρα στην κρατική και αστυνομική καταστολή».

Μικρά καρβουνάκια φουντώνουν μεγάλες πυρές…

Πηγή

16-22 Δεκέμβρη: Εβδομάδα διεθνών δράσεων αλληλεγγύης στα 5 συντρόφια που συνελήφθησαν στις 13 Νοέμβρη στη Βαρκελώνη

\"SOLI\"

Από τις 16 έως τις 22 Δεκέμβρη 2013 αναρχικοί/-ές από τη Βαρκελώνη καλούν σε διεθνείς δράσεις αλληλεγγύης στους 5 συλληφθέντες της 13ης Νοέμβρη 2013 που κατηγορούνται για δράσεις του Εξεγερσιακού Κομάντο Ματέο Μορράλ εναντίον του εκκλησιαστικού θεσμού στην Ισπανία. Σ’ αυτό το πλαίσιο διοργανώνεται επίσης διαδήλωση στις 6 το απόγευμα της 21ης Δεκέμβρη, με προσυγκέντρωση στο πάρκο Φοράτ ντε λα Βεργκόνυα στη Βαρκελώνη. Στηρίζουμε το κάλεσμα στην προοπτική της πολύμορφης και έμπρακτης αναρχικής αλληλεγγύης πέρα από τα σύνορα.

Στις 13 Νοέμβρη 2013 η Εθνική Αστυνομία του ισπανικού κράτους συνέλαβε 5 συντρόφια στη Βαρκελώνη σύμφωνα με τον αντιτρομοκρατικό νόμο. Δύο από τους συλληφθέντες, η Μόνικα Καμπαγέρο και ο Φρανσίσκο Σολάρ, κρίθηκαν προφυλακιστέοι και βρίσκονται σε ειδικό καθεστώς κράτησης FIES-3 (σε φυλακές της Μαδρίτης), ενώ τα άλλα τρία συντρόφια αφέθηκαν ελεύθερα με εκκρεμείς κατηγορίες.

Αυτή η επίθεση από πλευράς του υπουργείου Εσωτερικών εντάσσεται στο πλαίσιο των κατασταλτικών χτυπημάτων που δέχεται ένα κομμάτι του αναρχικού χώρου και της απόπειρας των πολιτικών να ανακόψουν πιθανούς κοινωνικούς ξεσηκωμούς ή δράσεις που έρχονται ως απάντηση στη μιζέρια στην οποία μας καθυποτάσσουν προκειμένου να συντηρήσουν τις μπίζνες τους και την εξουσία τους.

Το κράτος δε διστάζει να καταστέλλει όσους κι όσες αμφισβητούμε αυτό που μας καταπιέζει κι εφορμούμε εναντίον του. Ο Τύπος δε διστάζει να προπαγανδίζει κατάλληλα και να αποτελεί κομμάτι του αστυνομικού κατασταλτικού μηχανισμού. Ούτε εμείς διστάζουμε να σταθούμε αλληλέγγυοι στ’ αδέρφια μας, μήτε και διστάζουμε να αντιταχθούμε σε οποιαδήποτε τάξη επιδιώκει να μας επιβάλει το κουμάντο της.

Λευτεριά στη Μόνικα και στον Φρανσίσκο!
Αλληλεγγύη στη Βαλέρια, στη Ροσίο και στον Χεράρδο!

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!

Πηγή

Αργεντινή: Εμπρηστική επίθεση σε περιπολικά της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας Αργεντινής (Μπουένος Άιρες)

Εργάτες οπλισμένοι κι έτοιμοι να σκοτώσουν, φύλακες της τάξης και του νόμου, υπάλληλοι των εξουσιαστών, πληρωμένοι δολοφόνοι. Είναι η Ομοσπονδιακή Αστυνομία Αργεντινής. Ο ψυχολογικός πόλεμος αποτελεί μέρος του κοινωνικού πολέμου, στον οποίο μαχόμαστε κόντρα σε κάθε εξουσία, αλλά δεν είναι η μορφή που προκρίνουμε ή προωθούμε, μιας και ο δικός μας πόλεμος είναι ο φυσικός, αυτός της άμεσης επίθεσης ενάντια στους καταπιεστές και στα υπάρχοντά τους. Δε μας αρκεί να ξέρουμε ότι ο εχθρός μας το ’χει καταλάβει πως μπορεί να φάει πέσιμο, αλλά μας γεμίζει να ξέρουμε ότι αυτό γίνεται πράξη μέσα από μιαν επίθεση. Κι αν ακόμα μας έτρωγε κάποιο ψυχολογικό ενδιαφέρον, τούτο θα τροφοδοτούνταν κατευθείαν από μιαν υλική πραγματικότητα, που συγκεκριμενοποιείται στην άμεση έφοδο που αναφέραμε ήδη.

Την Κυριακή, 24 Νοέμβρη 2013, μεταξύ μιάμιση με δύο τη νύχτα, επιτεθήκαμε με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε δύο περιπολικά της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας Αργεντινής, το ένα στην υπηρεσία της 41 κομισαρίας και το άλλο της 27ης.

Δύναμη στο σύντροφο Ίλια Ρομανόφ, που κρατείται στη Ρωσία μετά τον τραυματισμό του από έκρηξη μηχανισμού που προοριζόταν για την μπατσαρία.

Αλληλεγγύη στα συντρόφια Φρανσίσκο Σολάρ και Μόνικα Καμπαγέρο, κρατούμενα στην Ισπανία για μία μπόμπα που τοποθετήθηκε στη Βασιλική Ελ Πιλάρ στη Θαραγόθα.

Ένα συνωμοτικό χαιρετισμό γιομάτο αγάπη κι αναρχία για τους συντρόφους Αλφρέντο Κόσπιτο και Νικόλα Γκάι, έγκλειστους στην Ιταλία και περήφανα μέλη του Πυρήνα Όλγα FAI/FRI.

Φίλοι της Γης / Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία

Πηγή

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις ευθύνης και στο αρχείο

Μεξικό: Συντονισμένες βομβιστικές επιθέσεις σε αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Μάριο Γκονσάλες

\"boom\"

Τα ξημερώματα της Τρίτης, 26 Νοέμβρη 2013, σε μια συντονισμένη δράση με εκρηκτικούς μηχανισμούς, πραγματώθηκαν επιθέσεις εναντίον τριών αντιπροσώπων του διεθνούς καπιταλισμού: ένα υποκατάστημα της τράπεζας BBVA, στη συνοικία Πορτάλες της Πόλης του Μεξικού, και άλλες δύο τράπεζες στην πόλη Τολούκα στο ΕντοΜέχ (πολιτεία του Μεξικού).

Αυτές οι βόμβες, γεμάτες λύσσα και οργή, είναι η απάντησή μας στην κατάσταση που αντιμετωπίζει ο σύντροφος Μάριο Γκονσάλες, ο οποίος βρίσκεται «επισήμως» πίσω απ’ τα σίδερα της φυλακής υποδίκων του Βαρονίλ Οριέντε, διεξάγοντας απεργία πείνας από τις 8 Οκτώβρη ως μέσο εναντίωσης στην προφυλάκισή του. Πρόσφατα μάθαμε ότι ο σύντροφος μεταφέρθηκε παρά τη θέλησή του στο νοσοκομείο του Τεπέπαν, απ’ όπου συνεχίζει τη μάχη. Αυτή η δράση είναι για σένα, σε αλληλεγγύη και πλήρη συμπαράσταση στον αγώνα σου!

Οι ενέργειες αυτές ενάντια σε σύμβολα του Κεφαλαίου αποτελούν επίσης μία ενεργητική απάντηση στην καταστολή που εξαπέλυσαν οι αστυνομικές δυνάμεις του υπουργείου Δημοσίας Ασφαλείας της Πόλης του Μεξικού εναντίον ενός μπλοκ συντρόφων που βγήκανε στο δρόμο σε αλληλεγγύη προς τον Μάριο Γκονσάλες. Η πρωτευουσιάνα μπατσαρία προσέβαλε, τραμπούκισε και ξυλοφόρτωσε διάφορα από τα συντρόφια που διαδήλωναν σε κείνη την περίσταση, όπως ακριβώς κάνει με τη μόνιμη καταδίωξη συντρόφων κατά τη διάρκεια δράσεων αλληλεγγύης στον Μάριο.

Οι μπάτσοι της ομοσπονδιακής περιοχής το φχαριστιούνται να ξυλοφορτώνουν και να καταστέλλουν, κι αν και γνωρίζουμε πως αυτή είναι η «δουλειά» τους –που τη διεκπεραιώνουν με μεγάλη ευχαρίστηση κάθε φορά– αξίζει παρ’ όλα αυτά να εισπράξουν τη λύσσα μιας απάντησης που τους αρμόζει, αφού μόνο άμοιροι ευθυνών δεν είναι.

Αλληλεγγύη στο σύντροφο Μάριο Γκονσάλες!

Αλληλεγγύη στη Μόνικα Καμπαγέρο και στον Φρανσίσκο Σολάρ, έγκλειστους στα ισπανικά κάτεργα!

Πόλεμο στο κράτος/Κεφάλαιο σε όλα τα μέτωπα!

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!

Εμπόλεμοι με το κράτος:
Αυτόνομοι Πυρήνες της Άμεσης Επανάστασης – Praxedis G. Guerrero
Πυρήνας Επίθεσης ενάντια στην Εξουσία – Μαύρο Φόκο

Πηγή

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις ευθύνης και στο αρχείο

Γερμανία: Δράση αλληλεγγύης στους 5 συλληφθέντες της 13ης Νοέμβρη στη Βαρκελώνη (Βερολίνο)

\"berliner-dom\"

Στις 24 Νοέμβρη μερικά συντρόφια κρέμασαν ένα πανό στον Καθεδρικό Ναό Βερολίνου, το οποίο έγραφε «Αλληλεγγύη στους/στις 5 αναρχικούς/-ές απ’ τη Βαρκελώνη – Λευτεριά σε όλες κι όλους», ως ένδειξη στήριξης στους Χεράρδο, Ροσίο, Βαλέρια, Μόνικα και Φρανσίσκο, που συνελήφθησαν στις 13 Νοέμβρη 2013 στη Βαρκελώνη και κατηγορούνται με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο για επίθεση εναντίον ενός φασιστικού εκκλησιαστικού μνημείου, τη Βασιλική του Πυλώνα στη Θαραγόθα της Ισπανίας. Κατά τη διάρκεια της δράσης μοιράστηκε επίσης ενημερωτικό φυλλάδιο με σύνοψη στα γερμανικά ενός σχετικού κειμένου αλληλεγγύης.

Υπενθυμίζουμε πως η Μόνικα και ο Φρανσίσκο έχουν τεθεί σε προφυλάκιση, σε φυλακές της Μαδρίτης. Και οι δύο κρατούνται σε καθεστώς απομόνωσης FIES, πράγμα που σημαίνει, μεταξύ άλλων, πως όλη τους η αλληλογραφία ελέγχεται/διαβάζεται από τα όργανα της φυλακής.

Πηγή

Χιλή: Σχέδιο Φοίνικας, Πράξη 8η (16 Νοέμβρη 2013, Σαντιάγο)

\"phoenix-fantasy-hd-x-id-408963\"

Σχέδιο Φοίνικας, Πράξη 8η (Χιλή): Αντιεκλογική δράση με εμπρηστικό/εκρηκτικό μηχανισμό σε αλληλεγγύη στη Μόνικα Καμπαγέρο και στον Φρανσίσκο Σολάρ.

Δεν είμαστε θεατές, αλλά δηλωμένοι εχθροί κάθε μορφής κυριαρχίας.

Σήμερα, κραδαίνοντας τα όπλα της ζωής και τις ιδέες της ανταρσίας, θελήσαμε να δωρίσουμε λίγη αναρχική ορμή.

Πεπεισμένοι/-ες ότι η παρούσα κατάσταση πραγμάτων δεν συντηρείται μοναχά απ’ όσους διαχειρίζονται την κυριαρχία, αλλά κι από την εθελοδουλία όσων την προσυπογράφουνε στα μουλωχτά, αποφασίσαμε σήμερα να επιτεθούμε μ’ έναν εμπρηστικό/εκρηκτικό μηχανισμό στο 98ο Εκλογικό Συμβούλιο της κοινότητας Λα Ρέινα (στο Σαντιάγο).

Ο εν λόγω θεσμός αποτελεί ένα ακόμη γρανάζι της δημοκρατικής μηχανής, λόγω του ρόλου που παίζει στην υλικοτεχνική οργάνωση της όλης εκλογικής διαδικασίας στην περιοχή. Με απλούς όρους, διορίζει τις εφορευτικές επιτροπές, μέλη των σωμάτων ψηφολεκτών και αντιπροσώπους των εκλογικών τμημάτων, συν του ότι είναι ο φορέας που καθορίζει τα εκλογικά κέντρα.

Δεν καμουφλάρουμε τις σκοτεινές μας προθέσεις.

Γιατί να περάσει κανείς στην επίθεση; Η αναρχία δεν θα πρέπει ν’ αναλώνει ενέργεια πασχίζοντας να εμποδίσει το βήμα του εσμού των πολιτών κατά το δημοκρατικό τελετουργικό των εκλογών αλλά, απεναντίας, να επιχειρεί να καταδείξει ότι οποιοσδήποτε διάλογος ανάμεσα στους σπάστες και στην εξουσία είναι αδύνατος. Θα πρέπει ν’ αποζητά τη σύγκρουση, αντί για ελπιδοφόρα κελεύσματα αποφυγής του λάθος δρόμου.

Οι εκκλήσεις για αποχή απ’ την ψηφοφορία, για οικοδόμηση της Λαϊκής Εξουσίας, για αναγραφή των αρχικών «AC» (Συντακτική Συνέλευση) στα ψηφοδέλτια, για άκυρο, για λευκό, για μία ψήφο στη λογική «το μη χείρον βέλτιστον» δεν σημαίνουνε τίποτ’ άλλο παρά αναθέματα στη γλώσσα των πολιτών, τα οποία ουδέποτε βάζουν στην πρέσα το κουμάντο της κυριαρχίας.

Η μοναδική πραγματικά αξιοπρεπής απάντηση απέναντι σε τόση εξαθλίωση είναι το αντεξουσιαστικό ντου στις πολλαπλές πτυχές και μορφές του. Είναι η παρότρυνση στον εμπρησμό με κάθε μέσο. Είναι ο εμπρησμός ο ίδιος, κι επίσης τα χέρια που τον κάνουν πράξη, η άθραυστη βούληση όποιου/όποιας μάχεται μέχρι τελευταίας ανάσας με ό,τι μέσα έχει εύκαιρα.

Κόντρα στη δημοκρατία, κόντρα στη μιζέρια μερικών αναρχικών.

Μοιάζει λες και βιώνουμε μιαν ιεροποίηση της δημοκρατίας, μιας και τούτη είναι στα χείλη ολωνών. Πολίτες και επίδοξοι επαναστάτες στοιχηματίζουνε σ’ αυτήν ωσάν το ιδανικό μέλλον. Όλο το φάσμα των θέσεων του πολιτικού μπούγιου φαίνεται να συνοψίζεται στην τελειοποίηση της παρούσας δημοκρατίας ή στην αληθινή πραγμάτωσή της. Τόσο αυτοί που πιστεύουν στην εκλογική τακτική όσο κι εκείνοι που την απορρίπτουν συμφωνούν στο εξής σημείο: το πρόβλημα δεν είναι η δημοκρατία, αλλά η διαχείρισή της.

Μια αναρχική τοποθέτηση βάζει στην ημερήσια διάταξη την απόρριψη κάθε τύπου κυριαρχίας, κι ως εκ τούτου δεν περιορίζεται σε προβλήματα μορφής: είτε ως ιστορική τάξη πραγμάτων είτε ως κοινωνική δυναμική, η δημοκρατία δεν συνιστά επ’ ουδενί απελευθερωτική οδό. Η πάλη για περισσότερη δημοκρατία ισοδυναμεί με πάλη για την εμβάθυνση ενός κοινωνικού συστήματος που αποκρύπτει τη σύγκρουση η οποία αναδύεται εντός του, και στην οποία είναι θεμελιωμένο.

Σε τοπικό επίπεδο, φαίνεται πως κανένας πλέον δεν θυμάται ότι μέσα από φάσματα που θέλουν να λέγονται αναρχικά ή ελευθεριακά έχουνε γίνει χοντρές παραχωρήσεις προς όφελος της δημοκρατίας. Ή μήπως δεν υπάρχει κανείς που να θυμάται το εφήμερο φλερτ μερικών μελών της Ελευθεριακής Κομμουνιστικής Οργάνωσης με την εκλογική συμμαχία «Μαζί Μπορούμε» εδώ, στο Σαντιάγο, πριν από κάποια χρόνια; «Αναρχικοί», κομμουνιστές, ανθρωπιστές και λοιποί, όλοι χέρι χέρι, ρίχνοντας πού και πού κάνα ξεγυρισμένο γέλιο. Κριτική στήριξη; Απλή πλατφορμιστική ξεφτίλα.

Ιδιαίτερης αναφοράς χρήζει ένα κάποιο Ελευθεριακό Δίκτυο που δεν είχε κανένα κώλυμα να στηρίξει σήμερα έναν απ’ τους υποψήφιους προέδρους της κοινοβουλευτικής αριστεράς. Σάμπως χρειάζεται να διερωτηθούμε τι σόι αναρχικός είναι κάποιος που υποστηρίζει ανοιχτά έναν πιθανό πρόεδρο; Πρόκειται για φτύσιμο στα μούτρα κάθε συντρόφου που αποφάσισε να δικαιώσει την αναρχία μέσω τυραννοκτονίας.

Απ’ την άλλη, δεν λείπουνε κι αυτοί που επιδιώκουνε τη διεύρυνση της βάσης των στρατευμένων μελών τους με κάθε κόστος, όπως ακριβώς κάνουν κι οι πολιτικοί. Το Ρεύμα Αναρχική Επανάσταση (CRA) δεν αρκείται μονάχα στην παραχάραξη της πρόσφατης ιστορίας του αναρχικού αγώνα σ’ αυτή την επικράτεια, ενδεδυμένο μ’ έναν υποτιθέμενο πρωταγωνιστικό ρόλο και μια δήθεν «απάλευτη» αστυνομική εχθρότητα έναντι της εσπεσιφιστικής του οργάνωσης. Τώρα επιχειρούν επίσης να εκφράσουν την αποστροφή τους στην εκλογική διαδικασία υψώνοντας τις παντιέρες της οργάνωσής τους. Η αναρχική δράση οφείλει να είναι προπαγάνδα του αγώνα, όχι της μιας ή της άλλης ομάδας ή οργάνωσης αναρχικών επιτελών.

Τόσο οι μεν όσο και οι δε περιμένουν ν’ αποκομίσουν ανταλλάγματα απ’ όλο αυτό, ενώ τουλάχιστον αυτοί που μετέχουν στο εκλογικό τσίρκο έχουνε την τσίπα να μην αποκρύπτουν τις πραγματικές προθέσεις τους. Ούτε το σεβασμό μας αξίζουν, ούτε κι είναι σύντροφοι δικοί μας όσοι κριτικάρουν επιδερμικά την κυριαρχία μέσα απ’ όλη την αντιπολιτευτική τους ρητορεία.

Δεν είναι λοιπόν να εκπλήσσεται κανείς που η εκλογική τακτική αναπαράγεται και σ’ άλλες πολιτικές κι οργανωτικές κλίμακες, όπου η κάλπη, η ψήφος ή η ανάταση του χεριού επιβάλλονται και επικυρώνονται ως μέθοδοι λήψης αποφάσεων σε φοιτητικές ομοσπονδίες, οργανώσεις της αριστεράς, συνελεύσεις, ακόμα και σε μερικές αυτόνομες συλλογικότητες. Ένα καλό όσο και εμετικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη εκλογή μιας ελευθεριακής κορασίδας, η οποία μεταμορφώθηκε σε Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Φοιτητών Χιλής, και τσαμπουνάει πως ο αναρχισμός είναι ένα «βαθιά δημοκρατικό» ιστορικό κίνημα.

Όσοι γυρεύουνε κερκίδα για την οργάνωσή τους στο παζάρι της πολιτικής ρίχνονται επίσης στο παιχνίδι που τόσο λέν’ πως απορρίπτουν. Όντας λοιπόν αυτό το γενικό πανόραμα, κοινοβουλευτικοί και αντιεκλογικοί αριστεροί όπως και ορισμένοι «ελευθεριακοί αναρχικοί» συμπίπτουν όσον αφορά τη στρατηγική τους: τη διαπάλη για πόστα εξουσίας.

Ενεργές μειοψηφίες για την αντικρατική και αντεξουσιαστική μάχη.

Η ανεξέλεγκτη αναρχία δεν υποκύπτει στη δημοκρατία και στις αξίες τις. Δεν κάνει λόγο για πλειοψηφίες, συναινέσεις ή θεμελιακά δικαιώματα. Δεν πρόκειται να σκύψει το κεφάλι για μερικά κομμάτια από την πίτα της εξουσίας, πόσω μάλλον ν’ αναμείνει καλύτερους καιρούς για να βιώσει τον αγώνα της. Σήμερα κάνουμε πράξη, σε όλες τις γωνιές του πλανήτη, τον άτακτο πόλεμο ενάντια στην κυριαρχία.

Εμείς λογαριάζουμε τη σύγκρουση μ’ αυτές τις παραμέτρους· όσοι προσμένουν επαναστατικές στρατιές ή λαϊκές πολιτοφυλακές δεν κατανοούν τη φύση του μαινόμενου πολέμου. Αν η σύγκρουση είναι ασύμμετρη, τότε να χτυπάμε και να εξαφανιζόμαστε, να εντείνουμε τις εχθροπραξίες εναντίον του εχθρού όπου κι αν βρίσκεται, σε κάθε μεριά, ακόμη και εντός του καθενός και της καθεμιάς μας. Μακριά απ’ οποιονδήποτε μιλιταριστικό ελιγμό, ας πολεμήσουμε την εξουσία με πολυμορφία, με δράση αυτόνομη, κι οργανωμένοι/-ες μέσα από έναν άτυπο χαρακτήρα.

Η επίθεση δεν είναι μονάχα εφικτή, είναι και αναγκαία. Ας είμαστε εμείς που παράγουμε τις καταστάσεις και τα μέσα ώστε να συνεχίσουμε να βιώνουμε τη σύγκρουση, κι όπου μας δίνεται η ευκαιρία, ας κάνουμε τις αβάντες μας πράξεις.

Πρόσωπο με πρόσωπο με τον εχθρό.

Ξέρουμε πως αυτό το πνεύμα επεκτείνεται διεθνώς σαν τη μαύρη πανώλη, κι είναι αυτό που πυροδοτεί τις φλεγόμενες επιθυμίες μας να πορευτούμε παραπέρα. Χειρονομίες αγώνα όπως εκείνη του Αλφρέντο Κόσπιτο και του Νικόλα Γκάι μας κάνουν να νιώθουμε, ακόμα κι από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, την αναγκαιότητα να συνεισφέρουμε έναν κόκκο άμμου στην απέραντη ακτή της αναρχικής εξέγερσης. Σ’ αυτούς που δεν υποτάσσονται ούτε καν μες στο στόμα του λύκου, σ’ αυτούς που βεβαιώνουν τις προθέσεις τους ακόμα και μπροστά στο δήμιό τους, στους Νικόλα και Αλφρέντο: τον ειλικρινή μας σεβασμό και τη συνενοχή μας.

Καθώς σχεδιάζαμε αυτή την ενέργεια πληροφορηθήκαμε το λυπηρό ατύχημα του συντρόφου Ίλια Εντουάρντοβιτς Ρομανόφ, ο οποίος τραυματίστηκε απ’ την έκρηξη ενός αυτοσχέδιου μηχανισμού στη δυτική Ρωσία. Αυτή η είδηση μας συγκλόνισε, φέρνοντας στη μνήμη μας παρόμοια γεγονότα που συνέβησαν στη Χιλή, και μας θύμισε πόσο εύθραυστο είναι το μονοπάτι εκείνου/-ης που μάχεται, αλλά μας έδωσε κιόλας περισσότερη δύναμη και αποφασιστικότητα τη στιγμή που βάζαμε μπρος τις προπαρασκευαστικές μας πράξεις. Απόψε η καρδιά μας ήτανε μαζί σου, Ίλια, κι αυτή είναι μια μικρή χειρονομία για σένα, είναι ο δικός μας τρόπος να σε αγκαλιάσουμε από απόσταση και να σου ευχηθούμε γρήγορη ανάρρωση.

Γιατί απόψε κάθε βήμα μας συντροφεύτηκε απ’ την ακέραιη κι αξιοπρεπή στάση που έχουνε κρατήσει όλα τ’ απαχθέντα αδέρφια και συντρόφια μας σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Εκείνοι που μέρα τη μέρα μένουν στον αγώνα, αλύγιστοι κι αμετανόητοι… ας γνωρίζουν πως δεν είναι μόνοι ούτε λησμονημένοι: Μαρσέλο Βιγιαροέλ, Χουάν Αλίστε Βέγκα, Φρέντυ Φουεντεβίγια, Χανς Νιεμέγερ, Χοσέ Μιγκέλ Σάντσες, Αλμπέρτο Ολιβάρες, Νικολάς Σαντοβάλ, Βίκτορ Μοντόγια, Μάρκο Καμένις στην Ελβετία, Γκαμπριέλ Πόμπο ντα Σίλβα στην Ισπανία, Σόνια Σούντερ στη Γερμανία, Νικόλα και Αλφρέντο στην Ιταλία, στα συντρόφια που αντιστέκονται στο μεγάλο σώμα ενόρκων στις ΗΠΑ, στους αντάρτες πόλης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, του Επαναστατικού Αγώνα, όπως και στα συντρόφια που κρατούνται για τη διπλή ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης και περνάνε σύντομα από δίκη. Στον αδάμαστο Χένρυ Σεγαρρούντο στη Βολιβία, αλλά και στα συντρόφια που αντιμετώπισαν με αξιοπρέπεια και δίχως θυματοποίηση τις συλλήψεις τους στη Βίγια Φράνσια του Σαντιάγο στις 11 Σεπτέμβρη 2013.

Τελειώνοντας, πράξαμε με τη φωτιά και την έκρηξη των επιθυμιών μας για λευτεριά ώστε να στείλουμε την επαναστατική μας αλληλεγγύη στη Μόνικα Καμπαγέρο και στον Φρανσίσκο Σολάρ, συντρόφια απαχθέντα απ’ το ισπανικό κράτος τα ξημερώματα της 13ης Νοέμβρη, κατηγορούμενα για τοποθέτηση ενός εκρηκτικού μηχανισμού για τον οποίο ανέλαβε την ευθύνη το Εξεγερσιακό Κομάντο Ματέο Μορράλ τον περασμένο Οκτώβρη.

Την ώρα που το χιλιανό και το ισπανικό κράτος εφαρμόζουν μηχανιστικά για άλλη μια φορά τη γνωστή στρατηγική ασυναρτησίας, καταστολής και δικονομίας σχετικά με υποτιθέμενες αναρχικές εγκληματικές οργανώσεις διεθνούς χαρακτήρα, εμείς στέλνουμε δύναμη στα δυο μας συντρόφια, χωρίς να μας καίγεται καρφί αν ευθύνονται ή όχι για τις πράξεις που τους καταλογίζουν.

Απευθύνουμε ένα κάλεσμα διεθνούς αλληλεγγύης στη Μόνικα Καμπαγέρο, στον Φρανσίσκο Σολάρ και στα υπόλοιπα συντρόφια που συνελήφθησαν στην Ισπανία.

Αφιερώνουμε τούτη την ενέργεια σ’ αυτά τα συντρόφια, προσδοκώντας επίσης στο ζωντάνεμα και στον πολλαπλασιασμό των άμεσων δράσεων σε αυτά τα εδάφη. Γι’ αυτό κι απευθύνουμε ένα χαιρετισμό, παρά τις διαφορές αναμεταξύ μας, στις ομάδες που πραγματοποίησαν επιθέσεις κατά τη διάρκεια αυτού του μήνα ενάντια σε διάφορα τραπεζικά υποκαταστήματα που ’ναι διάσπαρτα στην πόλη.

Αλληλεγγύη στον Ντιέγο Ρίος και στη Φελίσιτυ Ράιντερ, συντρόφια κυνηγημένα από την εξουσία.

Καμιά ανακωχή με την κυριαρχία.

Μνήμη και δράση για το σύντροφο Μαουρίσιο Μοράλες!
Μνήμη και δράση για το σύντροφο Λάμπρο Φούντα!

Πυρήνας Ζήτω ο Ίλια Ρομανόφ,
προσκείμενοι/-ες στη Μαύρη Διεθνή.
_

Σ.τ.μ.
– Το Σχέδιο Φοίνικας μέχρι στιγμής απαρτίζεται από τις εξής πράξεις: 1η στην Ελλάδα (7 Ιούνη 2013), 2η στην Ελλάδα (12 Ιούνη 2013), 3η στην Ινδονησία (26 Ιούνη 2013), 4η στην Ελλάδα (Ιούλης 2013), 5η στην Ινδονησία (24 Αυγούστου 2013), 6η στην Ελλάδα (Σεπτέμβρης 2013), 7η στη Ρωσία (2 Οκτώβρη 2013), 8η στη Χιλή (16 Νοέμβρη 2013).
– Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, η σύλληψη των 5 συντρόφων στη Βαρκελώνη στις 13 Νοέμβρη 2013 –που επέφερε την προφυλάκιση της Μόνικα Καμπαγέρο και του Φρανσίσκο Σολάρ στα ισπανικά κελιά, καθώς και αυστηρούς περιοριστικούς όρους εις βάρος των τριών άλλων διωκόμενων αναρχικών– προγραμματίστηκε να λάβει χώρα ακριβώς πριν από τις γενικές εκλογές στη Χιλή, που διεξήχθησαν στις 17 Νοέμβρη.
– Ο Ίλια Ρομανόφ, 46χρονος αναρχικός απ’ τη Ρωσία (που είχε αποφυλακιστεί μόλις το 2012, αφού εξέτισε δεκαετή ποινή), τραυματίστηκε σοβαρά χάνοντας τ’ αριστερό του χέρι και νοσηλεύτηκε, όταν αυτοσχέδιος πυροτεχνικός μηχανισμός που κουβαλούσε εξερράγη πρόωρα στις 26 Οκτώβρη 2013. Οι ανακριτικές αρχές στο Νίζνι Νοβγκόροντ, όπου συνέβη το περιστατικό, κίνησαν ήδη ποινική διαδικασία εναντίον του βάσει του άρθρου 222 του ρωσικού ποινικού κώδικα (περί «παράνομης διακίνησης εκρηκτικών υλών»). Μπορείτε να ενισχύσετε οικονομικά τον Ίλια μέσω του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού Μόσχας.

Πηγή

Ισπανία: Ανακοίνωση της Βιβλιοθήκης Ντουρρούτι σε αλληλεγγύη στη Μόνικα Καμπαγέρο και στον Φρανσίσκο Σολάρ (Ναββάρα)

Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους και στις αγωνίστριες που πιάνονται στα νύχια της μπουρζουάδικης καταστολής, καθώς και σε όλους τους μαχητές κι όλες τις μαχήτριες που παρά τον εγκλεισμό δε σκύβουν το κεφάλι στους βασανιστές τους.

Στις 13 Νοέμβρη 2013 τα καθεστωτικά μέσα της μπουρζουαζίας μάς ενημέρωσαν για τη σύλληψη 5 συντρόφων στη Βαρκελώνη, εκθέτοντας τα πρόσωπά τους μες στα σπίτια μας χωρίς την άδειά τους. Επιπλέον, χωρίς καν να τους γνωρίζουν, τους είχαν ήδη κατηγορήσει και καταδικάσει για επιθέσεις εναντίον της εκκλησιαστικής εξουσίας. Είναι τα ίδια γαμημένα μέσα που εντός μιας μέρας φορέσανε τη στολή του μπάτσου, του εισαγγελέα και του δήμιου, μιλώντας για τους αναρχικούς και τις αναρχικές λες και επρόκειτο για μια επιδημία, της οποίας η δήθεν εστία βρίσκεται στη Βαρκελώνη.

Ας μάθουν λοιπόν οι αρθρογράφοι των μοντέρνων καιρών μας, λογοκριτές καθετί ξένου προς αυτούς, ότι οι αναρχικοί και οι αναρχικές είμαστε παντού, όσο και να θέλουνε να ’ταν αλλιώς τα πράγματα.

Στα πρόσωπα και στις χειρονομίες της Μόνικα Καμπαγέρο και του Φρανσίσκο Σολάρ αναγνωρίζουμε την αναρχική προοπτική και το σκοπό της για δικαιοσύνη εν ελευθερία.

Είναι πολλές οι ρεματιές που σμίγουνε στο ποτάμι της αναρχίας, κι οι χειρονομίες των δύο συντρόφων μας ρέουνε εντός του.

Αναγνωρίζουμε προς τα δυο αιχμάλωτα συντρόφια πως αργοπορήσαμε να στείλουμε ένα σινιάλο στήριξης, και ζητάμε από τους κοντινούς τους αλληλέγγυους, αν μπορούν, να μας διευκολύνουν παρέχοντας τις τρέχουσες διευθύνσεις τους στη φυλακή για να το πούμε απευθείας στους ίδιους.*

Οι ακραίες συνθήκες τις οποίες αντιμετωπίζουν ο σύντροφος και η συντρόφισσα σε αιχμαλωσία, με τη συνακόλουθη νόρμα της φυσικής και ψυχικής κακοποίησης που είναι ίδιον των μπουντρουμιών αυτού του κράτους, μας κάνουν να πιστεύουμε πιο πολύ από ποτέ άλλοτε σε αυτήν τη φράση τη χιλιοειπωμένη σε αυτά τα μέρη: Δεν είμαστε όλοι, λείπουνε οι μέσα!

Χωρίς να ακολουθούμε τους επιβαλλόμενους χρόνους και την ατζέντα της καταστολής, που λογαριάζει με την απαράμιλλη αρωγή των φρουρών της εξουσίας και του Τύπου, θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατό από τούτο το μετερίζι ώστε τα συντρόφια να μην αισθανθούν ποτέ μόνα τους.

Πατρίδα μας ολάκερη η γη, και νόμος μας η λευτεριά.

Αλληλεγγύη στη συντρόφισσά μας Μόνικα Καμπαγέρο και στο σύντροφό μας Φρανσίσκο Σολάρ.

Με αγάπη και αναρχία,
Βιβλιοθήκη Ντουρρούτι
Τ.Θ. 74, Τ.Κ. 31800 Αλτσάσου (Ναβάρρα)

* στο μεταξύ ανακοινώθηκαν οι τρέχουσες διευθύνσεις των δυο αναρχικών,κρατουμένων σε φυλακές της Μαδρίτης –βλ. εδώ

Πηγή