Τη νύχτα της 16ης Νοέμβρη κι εκείνη της 10ης Δεκέμβρη σαμποτάραμε με μπογιά και κόλλα δυο ΑΤΜ της τράπεζας Santander Río στο κέντρο του Μοντεβιδέο. Αυτή η ενέργεια αποτελεί έναν ακόμη χαιρετισμό στα 5 συντρόφια μας που αιχμαλωτίστηκαν στην Ισπανία στις 13 Νοέμβρη, και ιδίως στη Μόνικα και στον Φρανσίσκο, που προφυλακίστηκαν.
Η τράπεζα Santander Río είναι άμεσος συνεργός της δίωξης ενάντια στ’ αδέρφια μας και ένα από τα πιο σημαντικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ισπανικών συμφερόντων στην Ουρουγουάη.
Δεν πρόκειται να ξεχάσουμε τα έγκλειστα συντρόφια μας ανά τον κόσμο.
Λοιπόν τελευταία φορά εκ μέρος του εγχειρήματος. Ζούμε σε μια συγκυριά που η μαχητική αναρχία δέχεται τη μία ήττα μετά την άλλη. Υπάρχουν στις φυλακές πάνω από 20 κρατούμενοι, δεν έχουμε δομές πέρα από ένα μέσο αντιπληροφόρησης, δεν έχουμε έντυπες κυκλοφορίες, δεν έχουμε σύνδεση με το εξωτερικό, δεν υπάρχουν καν στέρεοι δίαυλοι επικονωνίας μεταξύ των διαφορετικών τάσεων και σκεπτικών. Δεν έχουμε τίποτα.
Έχουμε μόνο τσακωμούς, προσωπικές διαφορές και αφηγήσεις, σκουπίδιασμα ανθρώπων που ΧΩΡΙΣ να το επιλέξουν βγήκε δημόσια η δράση τους μετά τη σύλληψή τους και γλοιώδη ανθρωπάκια που βρηκαν ευκαιρία να επιτεθούν στον “εσωκομματικό” εχθρό.
Τα σχόλια σβήστηκαν και θα σβηστεί και κάθε επόμενο.
Πρώτον, επειδή είναι πολύ εύκολο να σχολιάζεις σαν καραγκιόζης μολυβοσπρώχτης και χωρίς να ξέρεις πως δίνει τον αγώνα του ο καθένας, αυτά για το ότι “το αντάρτικο είναι καλό σε άλλες χώρες” όχι εδώ. Και επειδή δεν καταλαβαίνετε με άλλο λόγο, το ποιος/α έχει τα αρχίδια να στηρίξει αντάρτες πόλης (πράγμα συνηθισμένο στην Ελλάδα και όχι πολύ δύσκολο) ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ τους (αυτό είναι το δύσκολο κύριοι “συνελευσιάκιδες/αφισάκιδες”), να βάλει το κεφάλι του στον τορβά (και αυτό δεν είναι λόγια του αέρα και λίγο μας νοιάζει αν το πιστεύετε ή όχι) διαχέωντας το λόγο, τις πράξεις, ακόμα και τις πρακτικές και επιχειρησιακές συμβουλές τους, να έρχεται σε επικοινωνία μαζί τους όταν η κατασταλτική πολιτική βαφτίζει κάθε τέτοια σχέση ύποπτη και αντικείμενο έρευνας και παρακολούθησης και όταν πολλοί άλλοι απομακρύνονται όσο πιο γρήγορα μπορούν ΧΕΣΜΕΝΟΙ και αναβαπτυζόμενοι κινηματικοί αγωνιστές ελπίζοντας να τους σώσει η ανάμειξη με το κοπάδι των προσκυνημένων, φαίνεται στις πράξεις και τις επιλογές του/της.
Ο διεθνισμός λοιπόν αγαπητοί νεόκοποι κακοδιαβασμένοι μαρξιστές, δε σημαίνει πως “θαυμάζουμε τους μακρινούς αντάρτες”. Σημαίνει πως για εμάς δεν είναι απλά λόγια, είναι ουσιαστικής και μεγάλης σημασίας να γίνει αντιληπτή η διεθνής διάσταση του αναρχικού πολέμου. Αν κάτι έχουμε καταλάβει από τις σχέσεις και τα λόγια που έχουμε ανταλλάξει με εκείνους τους συντρόφους, είναι πως πρέπει να είσαι βαριά καταραμμένος για να έχεις γεννηθεί σε αυτήν εδώ τη σκατότρυπα που ακόμα και οι ανατρεπτικοί χώροι είναι γεμάτοι ανοησία και ενώ πχ. υπάρχει νεκρός σύντροφος από ένστολο καθίκι στη Χιλή και ενώ υπάρχουν κρατούμενοι που επανειλλημένα έχουν μιλήσει για συντρόφους και αγώνες στην Ελλάδα και άλλα πολλά, εδώ στο βόθρο, τσακωνόμαστε για το ποιος αιχμάλωτος του κράτους την έχει πιο μεγάλη. Έτσι είναι όμως, όταν ο διεθνισμός σημαίνει το χειροκρότημα των μπάχαλων σε άλλες χώρες και ανούσιες χαιρετούρες σε φαντασιακές εξεγέρσεις φαντασιακών υποκειμένων.
Δεύτερον, οι αναρχικοί κρατούμενοι δεν είναι σταρ του σινεμά και δεν είναι κωλοΠαε, για να τσακώνονται τυφλομένοι οι οπαδοί τους. Τόσο οι μεν όσο και οι δε έχουν κάνει συγκεκριμένες επιλογές δράσης, συγκεκριμένες επιλογές στάσης στο δικαστήριο και έχουν συγκεκριμένο πολιτικό λόγο. Οι προσωπικές διαφωνίες, τα λάθη ακόμα και οι χοντράδες που ίσως κάνουν ΔΕΝ ακυρώνουν τα παραπάνω. Με βάση αυτά λοιπόν, κυρίως, κρίνονται από τους απέξω και όχι με βάση τα προσωπικά που έχουν μεταξύ τους και τις διάφορες φήμες που κυκλοφορούν. Η αναφορά σε θολά σκηνικά και τα υπονοούμενα δε βοηθούν κανέναν να καταλάβει τπτ και βαραίνουν το κλίμα ανευ λόγου. Αυτοί οι άνθρωποι ελπίζουμε κάποτε να είναι και πάλι ανάμεσά μας. Τι θα πρέπει να κάνουν, να ψάχνουν ποιος είπε μαλακία για να τους ζητήσουν το λόγο? Αυτό το ξεχνούν πολλοί…
Τρίτον, αν όντως μας ενδιαφέρει η προώθηση ενός καινούριου μαχητικού, πολυτασικού και ΣΟΒΑΡΟΥ αναρχικού ρεύματος να κοιτάξουμε πως θα το κάνουμε, χωρίς να ασχολούμαστε με τέτοιες μαλακίες. Όσο για τους κακομοίρηδες που βρήκαν ευκαιρία να χωθούν και να σχολιάσουν ώστε να υποβαθμίσουν την προσπάθεια που κάνει αυτό το εγχείρημα και να βάλλουν κατά ριπάς κατά του νέου που τους τρομάζει, τους συμβουλεύουμε να χωθούν πίσω στις “κινηματικές” τρύπες τους. Αντί να ασχολείστε με τα πεθαμένα κινήματά σας που υπάρχουν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο φαντασιακό σας, με τις μούτζες που σας ρίχνουν απανωτά τα υποκείμενα αγώνα σας, με το φόβο απέναντι στην καταστολή και την εξαφάνιση σας, τις πανάρχαιες και νερωμένες/κοκκινισμένες αναλύσεις σας ασχολείστε με μας. Μπορεί να έχουμε κάνει 1.000 στραβά, μπορεί να έχουμε κάποιες φορές υπερβάλλει και τσουβαλιάσει άκριτα, μπορεί να έχουμε κάνει λάθη που παραδεχόμαστε, μπορεί να είμαστε πολύ πίσω από εκεί που θα θέλαμε να είμαστε αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είμαστε το ίδιο με το πολιτικάντικο, αριστερίστικο και ΦΟΒΙΣΜΕΝΟ συνοθύλευμα που αποκαλείτε κινηματικό αναρχικό χώρο. Ναι για μας η αξιοπρέπεια είναι πολύ βασικό πράγμα. Αλλά όταν μπλέκεσαι με τις μάζες των σκλάβων, τον ορισμό δηλαδή της αναξιοπρέπειας, είναι λογικό να ξεχάσεις αυτά που σε έκαναν κάποτε να διαφέρει από δαύτες και να σε αφομιώνουν.
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν και ας κάνουμε όλοι μα όλοι την αυτοκριτική μας για το αν αυτό που λαμβάνει χώρα τις τελευταίες μέρες έχει τίποτα να προσφέρει σε αυτά που θέλουμε για τη ζωή μας. Να σκοτώσουμε τον Έλληνα μέσα μας, αλλιώς δεν πάμε πουθενά…