Αναδημοσίευση από το Indymedia:
Πριν τοποθετηθώ για τις νομικές ενστάσεις που τέθηκαν από την πλευρά των δικηγόρων θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Σε αυτή την δίκη υπάρχουν τέσσερις διαφορετικές πλευρές. Η πλευρά των δικαστών, η πλευρά των δικηγόρων, η πλευρά των κατηγορουμένων που είναι αθώοι και η δικιά μας πλευρά, η πλευρά όσων αναλάβαμε την ευθύνη για την δράση μας στο δίκτυο της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.
Από την πλευρά των δικηγόρων στις προηγούμενες συνεδρίες έγινε αναλυτική τοποθέτηση σε σχέση με την υποβολή ενστάσεων στο δικαστήριο. Οι δικηγόροι, ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται και ο προσωπικός μας φίλος Φραγκίσκος Ραγκούσης, μιλώντας στη γλώσσα του νόμου ανέδειξαν όχι μόνο τις αντιφάσεις της δίκης αλλά και την υποκρισία της.
Μιλάμε για μια παράσταση που δεν κρατάει τα προσχήματα ούτε του δικού της δημοκρατικού σεναρίου. Όμως αυτή η φάρσα που ονομάζεται δίκη, μας αφήνει παντελώς αδιάφορους. Συχνά οι δικηγόροι που μας έχει διορίσει το δικαστήριο βρίσκονται μπροστά σε αδιέξοδο. Όπως μας λένε οι ίδιοι, ο εχθρικός και ο απόλυτος τρόπος που αντιμετωπίζουμε αυτή τη δίκη, τους μπλοκάρει και τους ακυρώνει το κομμάτι της νομικής υπεράσπισης. Ακυρώνουμε τα πιθανά τεκμήρια αθωότητας, τις απολογίες και τις υπερασπιστικές γραμμές καθώς και το νομικό ευεργέτημα των ελαφρυντικών.
Για την ακρίβεια οι νόμοι σας για εμάς είναι κουρελόχαρτα. Η άποψή μας για την δικαιοσύνη σας είναι γραμμένη στα γκρεμίσματα των δικαστηρίων της Θεσσαλονίκης που ανατινάξαμε, στο Πρωτοδικείο Αθηνών που του κατεδαφίσαμε την πρόσοψη, στα σπίτια των δικαστών που κάψαμε… Τίποτα δεν έχει αλλάξει επειδή κάποιοι από εμάς πιαστήκαμε αιχμάλωτοι. Η αιχμαλωσία της φυλακής δεν μειώνει ούτε ένα χιλιοστό την απόφασή μας να πολεμήσουμε ενάντια σε νόμους και θεσμούς.
Τότε εύλογα κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί γιατί εμφανιζόμαστε στη δίκη. Η απάντηση είναι απλή. Όταν ήμασταν ελεύθεροι –καταζητούμενοι οι επιθέσεις μας ήταν ο τρόπος μας να εκφραστούμε, όσο παραμένουμε αιχμάλωτοι ο λόγος μας ακόμα και μέσα στο δικαστήριο του εχθρού σπάει τη σιωπή. Η σιωπή δεν είναι ανεκτή για έναν αναρχικό αντάρτη πόλης.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα καταφύγουμε στα νομικά κουφάρια των λέξεων για να μιλήσουμε για τους εαυτούς μας. Έγινε αναφορά στην αναρμοδιότητα του δικαστηρίου. Για εμάς κάθε δικαστήριο είναι αναρμόδιο. Δεν αναγνωρίζουμε κανένα χαρτογιακά ως φυσικό μας δικαστή. Μόνο ο εαυτός μας και η συνείδησή μας κρίνει τις πράξεις μας. Κανείς άλλος. Ειπώθηκε επίσης η ένσταση για την κακή σύνθεση των δικαστών. Μα για εμάς δεν υπάρχουν καλοί και κακοί δικαστές, ούτε δίκαιοι και άδικοι. Υπάρχουν απλά δικαστές, δηλαδή υπάλληλοι του εχθρού σε διαφορετικές αποχρώσεις που τα ονόματά τους αποτελούν στόχο του αναρχικού δικτύου της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς χωρίς εξαιρέσεις.
Αναφέρθηκε επίσης το ζήτημα του Μεικτού Ορκωτού και η παρουσία των ενόρκων. Να ξεκαθαρίσουμε εδώ πως εμείς είμαστε αναρχοατομικιστές και μηδενιστές που δεν τρέφουμε καμία εκτίμηση και σεβασμό στον «κακόμοιρο λαό». Πόσο μάλλον στους νομοταγείς πολίτες που κάθονται στα έδρανα των ενόρκων. Αυτός ο «κακόμοιρος» λαός που σήμερα ταπεινώνεται, εξευτελίζεται, εξαθλιώνεται, είναι ο ίδιος που προσκυνάει τα αφεντικά του και έχει τις ίδιες αξίες, το χρήμα και την εξουσία. Είναι ο λαός που πάντα μιξοκλαίει αλλά ποτέ δεν εξεγείρεται, που αμφισβητεί αλλά πάντα πιστεύει σε νέους ηγέτες- σωτήρες, που πάντα φωνάζει αλλά ποτέ δεν πράττει. Για να τελειώνουμε λοιπόν με τις αραχνιασμένες επαναστατικές ιδεολογίες κανένα πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας. Ενάντια σε πρόβατα και βοσκούς, είμαστε οι λύκοι.
Όσον αφορά τον ορισμό του πολιτικού εγκλήματος, εμείς δεν αναζητάμε την αξιολόγηση της δράσης μας μέσα σε νομολογίες και άρθρα ποινικής δικονομίας. Οι πράξεις μας ορίζονται από εμάς τους ίδιους και τον τρόπο που επεμβαίνουμε στην ομαλή ροή της ιστορίας για να την εκτροχιάσουμε. Μόνο μέσα από τον βίαιο εκτροχιασμό της ιστορίας ο άνθρωπος συναντάει τις κορυφές της σκέψης και της πράξης του. Τοποθετούμε τους εαυτούς μας μακριά από τον δήθεν ανιδιοτελή διαχωρισμό πολιτικού –ποινικού. Το πολιτικό και το ποινικό είναι διαχωρισμένες έννοιες της εξουσίας και δεν τις υιοθετούμε. Υπάρχει απλώς η ευθύνη του να λες «είμαι εγώ και θα συνεχίσω τον πόλεμο με κάθε μέσο». Σκέψη και πράξη για εμάς είναι ένα. Αυτή είναι η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Η συνάντηση της θεωρίας με την πράξη για την καταστροφή του συστήματος. Όσο για την ανιδιοτέλεια των κινήτρων των πράξεών μας αυτό αποτελεί ένα ρομαντικό αφαιρετισμό, ικανό όμως να αναμετρηθεί με την πραγματική ζωή. Η αναρχία είναι η εγωιστική απαίτηση που έχουμε από τον εαυτό μας να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας. Να ορίζουμε την ύπαρξή μας. Να χτυπάμε το άσχημο. Είναι πάνω από όλα ένα υπαρξιακό στοίχημα κι όχι μια συνταγή κοινωνικής σωτηρίας. Άρα δεν είμαστε ανιδιοτελείς ούτε πράττουμε στο όνομα του τιποτένιου λαού. Είμαστε αναρχικοί εγωιστές και δεν δεχόμαστε ελαφρυντικά. Άλλωστε έχουμε διαλέξει την βαρύτητα των επιλογών μας και δεν έχουμε σκοπό να ελαφρύνουμε τις αποφάσεις μας.
Όσο για τον ενδεχόμενο κίνδυνο της ανθρώπινης ζωής τα έχουμε ξαναπεί σε άλλα δικαστήρια. Οι επιλογές του καθενός μας ορίζουν τη ζωή του. Υπάρχουν επιλογές που είναι εχθρικές και οι εκφραστές τους αποτελούν στόχο για εμάς. Οι πράξεις και οι σκέψεις ενός αναρχικού αντάρτη πόλης στοχεύουν στο να πολλαπλασιαστεί ο κίνδυνος για την ζωή των εχθρών της αναρχίας και των αξιωματούχων του κράτους. Είναι σαφές πως η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς συνέβαλε στον πολλαπλασιασμό αυτού του κινδύνου και με τον ίδιο τρόπο θα συνεχίσουμε να πράττουμε.
Για όλους αυτούς τους λόγους και αμέτρητους ακόμα μην μπείτε στον κόπο να απαντήσετε στις ενστάσεις γιατί μας είναι αδιάφορο. Αρνούμαστε την υποκρισία ενός δημοκρατικού διαλόγου και επιλέγουμε να κρατήσουμε οπλισμένες τις λέξεις μας όπως και τα όπλα μας. Πάντα στην απέναντι όχθη, πάντα στην επίθεση.
Οι φυλακισμένοι σύντροφοι της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς FAI/IRF