Χιλή: Σχέδιο Φοίνικας, Πράξη 8η (16 Νοέμβρη 2013, Σαντιάγο)

Σχέδιο Φοίνικας, Πράξη 8η (Χιλή): Αντιεκλογική δράση με εμπρηστικό/εκρηκτικό μηχανισμό σε αλληλεγγύη στη Μόνικα Καμπαγέρο και στον Φρανσίσκο Σολάρ.

Δεν είμαστε θεατές, αλλά δηλωμένοι εχθροί κάθε μορφής κυριαρχίας.

Σήμερα, κραδαίνοντας τα όπλα της ζωής και τις ιδέες της ανταρσίας, θελήσαμε να δωρίσουμε λίγη αναρχική ορμή.

Πεπεισμένοι/-ες ότι η παρούσα κατάσταση πραγμάτων δεν συντηρείται μοναχά απ’ όσους διαχειρίζονται την κυριαρχία, αλλά κι από την εθελοδουλία όσων την προσυπογράφουνε στα μουλωχτά, αποφασίσαμε σήμερα να επιτεθούμε μ’ έναν εμπρηστικό/εκρηκτικό μηχανισμό στο 98ο Εκλογικό Συμβούλιο της κοινότητας Λα Ρέινα (στο Σαντιάγο).

Ο εν λόγω θεσμός αποτελεί ένα ακόμη γρανάζι της δημοκρατικής μηχανής, λόγω του ρόλου που παίζει στην υλικοτεχνική οργάνωση της όλης εκλογικής διαδικασίας στην περιοχή. Με απλούς όρους, διορίζει τις εφορευτικές επιτροπές, μέλη των σωμάτων ψηφολεκτών και αντιπροσώπους των εκλογικών τμημάτων, συν του ότι είναι ο φορέας που καθορίζει τα εκλογικά κέντρα.

Δεν καμουφλάρουμε τις σκοτεινές μας προθέσεις.

Γιατί να περάσει κανείς στην επίθεση; Η αναρχία δεν θα πρέπει ν’ αναλώνει ενέργεια πασχίζοντας να εμποδίσει το βήμα του εσμού των πολιτών κατά το δημοκρατικό τελετουργικό των εκλογών αλλά, απεναντίας, να επιχειρεί να καταδείξει ότι οποιοσδήποτε διάλογος ανάμεσα στους σπάστες και στην εξουσία είναι αδύνατος. Θα πρέπει ν’ αποζητά τη σύγκρουση, αντί για ελπιδοφόρα κελεύσματα αποφυγής του λάθος δρόμου.

Οι εκκλήσεις για αποχή απ’ την ψηφοφορία, για οικοδόμηση της Λαϊκής Εξουσίας, για αναγραφή των αρχικών «AC» (Συντακτική Συνέλευση) στα ψηφοδέλτια, για άκυρο, για λευκό, για μία ψήφο στη λογική «το μη χείρον βέλτιστον» δεν σημαίνουνε τίποτ’ άλλο παρά αναθέματα στη γλώσσα των πολιτών, τα οποία ουδέποτε βάζουν στην πρέσα το κουμάντο της κυριαρχίας.

Η μοναδική πραγματικά αξιοπρεπής απάντηση απέναντι σε τόση εξαθλίωση είναι το αντεξουσιαστικό ντου στις πολλαπλές πτυχές και μορφές του. Είναι η παρότρυνση στον εμπρησμό με κάθε μέσο. Είναι ο εμπρησμός ο ίδιος, κι επίσης τα χέρια που τον κάνουν πράξη, η άθραυστη βούληση όποιου/όποιας μάχεται μέχρι τελευταίας ανάσας με ό,τι μέσα έχει εύκαιρα.

Κόντρα στη δημοκρατία, κόντρα στη μιζέρια μερικών αναρχικών.

Μοιάζει λες και βιώνουμε μιαν ιεροποίηση της δημοκρατίας, μιας και τούτη είναι στα χείλη ολωνών. Πολίτες και επίδοξοι επαναστάτες στοιχηματίζουνε σ’ αυτήν ωσάν το ιδανικό μέλλον. Όλο το φάσμα των θέσεων του πολιτικού μπούγιου φαίνεται να συνοψίζεται στην τελειοποίηση της παρούσας δημοκρατίας ή στην αληθινή πραγμάτωσή της. Τόσο αυτοί που πιστεύουν στην εκλογική τακτική όσο κι εκείνοι που την απορρίπτουν συμφωνούν στο εξής σημείο: το πρόβλημα δεν είναι η δημοκρατία, αλλά η διαχείρισή της.

Μια αναρχική τοποθέτηση βάζει στην ημερήσια διάταξη την απόρριψη κάθε τύπου κυριαρχίας, κι ως εκ τούτου δεν περιορίζεται σε προβλήματα μορφής: είτε ως ιστορική τάξη πραγμάτων είτε ως κοινωνική δυναμική, η δημοκρατία δεν συνιστά επ’ ουδενί απελευθερωτική οδό. Η πάλη για περισσότερη δημοκρατία ισοδυναμεί με πάλη για την εμβάθυνση ενός κοινωνικού συστήματος που αποκρύπτει τη σύγκρουση η οποία αναδύεται εντός του, και στην οποία είναι θεμελιωμένο.

Σε τοπικό επίπεδο, φαίνεται πως κανένας πλέον δεν θυμάται ότι μέσα από φάσματα που θέλουν να λέγονται αναρχικά ή ελευθεριακά έχουνε γίνει χοντρές παραχωρήσεις προς όφελος της δημοκρατίας. Ή μήπως δεν υπάρχει κανείς που να θυμάται το εφήμερο φλερτ μερικών μελών της Ελευθεριακής Κομμουνιστικής Οργάνωσης με την εκλογική συμμαχία «Μαζί Μπορούμε» εδώ, στο Σαντιάγο, πριν από κάποια χρόνια; «Αναρχικοί», κομμουνιστές, ανθρωπιστές και λοιποί, όλοι χέρι χέρι, ρίχνοντας πού και πού κάνα ξεγυρισμένο γέλιο. Κριτική στήριξη; Απλή πλατφορμιστική ξεφτίλα.

Ιδιαίτερης αναφοράς χρήζει ένα κάποιο Ελευθεριακό Δίκτυο που δεν είχε κανένα κώλυμα να στηρίξει σήμερα έναν απ’ τους υποψήφιους προέδρους της κοινοβουλευτικής αριστεράς. Σάμπως χρειάζεται να διερωτηθούμε τι σόι αναρχικός είναι κάποιος που υποστηρίζει ανοιχτά έναν πιθανό πρόεδρο; Πρόκειται για φτύσιμο στα μούτρα κάθε συντρόφου που αποφάσισε να δικαιώσει την αναρχία μέσω τυραννοκτονίας.

Απ’ την άλλη, δεν λείπουνε κι αυτοί που επιδιώκουνε τη διεύρυνση της βάσης των στρατευμένων μελών τους με κάθε κόστος, όπως ακριβώς κάνουν κι οι πολιτικοί. Το Ρεύμα Αναρχική Επανάσταση (CRA) δεν αρκείται μονάχα στην παραχάραξη της πρόσφατης ιστορίας του αναρχικού αγώνα σ’ αυτή την επικράτεια, ενδεδυμένο μ’ έναν υποτιθέμενο πρωταγωνιστικό ρόλο και μια δήθεν «απάλευτη» αστυνομική εχθρότητα έναντι της εσπεσιφιστικής του οργάνωσης. Τώρα επιχειρούν επίσης να εκφράσουν την αποστροφή τους στην εκλογική διαδικασία υψώνοντας τις παντιέρες της οργάνωσής τους. Η αναρχική δράση οφείλει να είναι προπαγάνδα του αγώνα, όχι της μιας ή της άλλης ομάδας ή οργάνωσης αναρχικών επιτελών.

Τόσο οι μεν όσο και οι δε περιμένουν ν’ αποκομίσουν ανταλλάγματα απ’ όλο αυτό, ενώ τουλάχιστον αυτοί που μετέχουν στο εκλογικό τσίρκο έχουνε την τσίπα να μην αποκρύπτουν τις πραγματικές προθέσεις τους. Ούτε το σεβασμό μας αξίζουν, ούτε κι είναι σύντροφοι δικοί μας όσοι κριτικάρουν επιδερμικά την κυριαρχία μέσα απ’ όλη την αντιπολιτευτική τους ρητορεία.

Δεν είναι λοιπόν να εκπλήσσεται κανείς που η εκλογική τακτική αναπαράγεται και σ’ άλλες πολιτικές κι οργανωτικές κλίμακες, όπου η κάλπη, η ψήφος ή η ανάταση του χεριού επιβάλλονται και επικυρώνονται ως μέθοδοι λήψης αποφάσεων σε φοιτητικές ομοσπονδίες, οργανώσεις της αριστεράς, συνελεύσεις, ακόμα και σε μερικές αυτόνομες συλλογικότητες. Ένα καλό όσο και εμετικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη εκλογή μιας ελευθεριακής κορασίδας, η οποία μεταμορφώθηκε σε Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Φοιτητών Χιλής, και τσαμπουνάει πως ο αναρχισμός είναι ένα «βαθιά δημοκρατικό» ιστορικό κίνημα.

Όσοι γυρεύουνε κερκίδα για την οργάνωσή τους στο παζάρι της πολιτικής ρίχνονται επίσης στο παιχνίδι που τόσο λέν’ πως απορρίπτουν. Όντας λοιπόν αυτό το γενικό πανόραμα, κοινοβουλευτικοί και αντιεκλογικοί αριστεροί όπως και ορισμένοι «ελευθεριακοί αναρχικοί» συμπίπτουν όσον αφορά τη στρατηγική τους: τη διαπάλη για πόστα εξουσίας.

Ενεργές μειοψηφίες για την αντικρατική και αντεξουσιαστική μάχη.

Η ανεξέλεγκτη αναρχία δεν υποκύπτει στη δημοκρατία και στις αξίες τις. Δεν κάνει λόγο για πλειοψηφίες, συναινέσεις ή θεμελιακά δικαιώματα. Δεν πρόκειται να σκύψει το κεφάλι για μερικά κομμάτια από την πίτα της εξουσίας, πόσω μάλλον ν’ αναμείνει καλύτερους καιρούς για να βιώσει τον αγώνα της. Σήμερα κάνουμε πράξη, σε όλες τις γωνιές του πλανήτη, τον άτακτο πόλεμο ενάντια στην κυριαρχία.

Εμείς λογαριάζουμε τη σύγκρουση μ’ αυτές τις παραμέτρους· όσοι προσμένουν επαναστατικές στρατιές ή λαϊκές πολιτοφυλακές δεν κατανοούν τη φύση του μαινόμενου πολέμου. Αν η σύγκρουση είναι ασύμμετρη, τότε να χτυπάμε και να εξαφανιζόμαστε, να εντείνουμε τις εχθροπραξίες εναντίον του εχθρού όπου κι αν βρίσκεται, σε κάθε μεριά, ακόμη και εντός του καθενός και της καθεμιάς μας. Μακριά απ’ οποιονδήποτε μιλιταριστικό ελιγμό, ας πολεμήσουμε την εξουσία με πολυμορφία, με δράση αυτόνομη, κι οργανωμένοι/-ες μέσα από έναν άτυπο χαρακτήρα.

Η επίθεση δεν είναι μονάχα εφικτή, είναι και αναγκαία. Ας είμαστε εμείς που παράγουμε τις καταστάσεις και τα μέσα ώστε να συνεχίσουμε να βιώνουμε τη σύγκρουση, κι όπου μας δίνεται η ευκαιρία, ας κάνουμε τις αβάντες μας πράξεις.

Πρόσωπο με πρόσωπο με τον εχθρό.

Ξέρουμε πως αυτό το πνεύμα επεκτείνεται διεθνώς σαν τη μαύρη πανώλη, κι είναι αυτό που πυροδοτεί τις φλεγόμενες επιθυμίες μας να πορευτούμε παραπέρα. Χειρονομίες αγώνα όπως εκείνη του Αλφρέντο Κόσπιτο και του Νικόλα Γκάι μας κάνουν να νιώθουμε, ακόμα κι από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, την αναγκαιότητα να συνεισφέρουμε έναν κόκκο άμμου στην απέραντη ακτή της αναρχικής εξέγερσης. Σ’ αυτούς που δεν υποτάσσονται ούτε καν μες στο στόμα του λύκου, σ’ αυτούς που βεβαιώνουν τις προθέσεις τους ακόμα και μπροστά στο δήμιό τους, στους Νικόλα και Αλφρέντο: τον ειλικρινή μας σεβασμό και τη συνενοχή μας.

Καθώς σχεδιάζαμε αυτή την ενέργεια πληροφορηθήκαμε το λυπηρό ατύχημα του συντρόφου Ίλια Εντουάρντοβιτς Ρομανόφ, ο οποίος τραυματίστηκε απ’ την έκρηξη ενός αυτοσχέδιου μηχανισμού στη δυτική Ρωσία. Αυτή η είδηση μας συγκλόνισε, φέρνοντας στη μνήμη μας παρόμοια γεγονότα που συνέβησαν στη Χιλή, και μας θύμισε πόσο εύθραυστο είναι το μονοπάτι εκείνου/-ης που μάχεται, αλλά μας έδωσε κιόλας περισσότερη δύναμη και αποφασιστικότητα τη στιγμή που βάζαμε μπρος τις προπαρασκευαστικές μας πράξεις. Απόψε η καρδιά μας ήτανε μαζί σου, Ίλια, κι αυτή είναι μια μικρή χειρονομία για σένα, είναι ο δικός μας τρόπος να σε αγκαλιάσουμε από απόσταση και να σου ευχηθούμε γρήγορη ανάρρωση.

Γιατί απόψε κάθε βήμα μας συντροφεύτηκε απ’ την ακέραιη κι αξιοπρεπή στάση που έχουνε κρατήσει όλα τ’ απαχθέντα αδέρφια και συντρόφια μας σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Εκείνοι που μέρα τη μέρα μένουν στον αγώνα, αλύγιστοι κι αμετανόητοι… ας γνωρίζουν πως δεν είναι μόνοι ούτε λησμονημένοι: Μαρσέλο Βιγιαροέλ, Χουάν Αλίστε Βέγκα, Φρέντυ Φουεντεβίγια, Χανς Νιεμέγερ, Χοσέ Μιγκέλ Σάντσες, Αλμπέρτο Ολιβάρες, Νικολάς Σαντοβάλ, Βίκτορ Μοντόγια, Μάρκο Καμένις στην Ελβετία, Γκαμπριέλ Πόμπο ντα Σίλβα στην Ισπανία, Σόνια Σούντερ στη Γερμανία, Νικόλα και Αλφρέντο στην Ιταλία, στα συντρόφια που αντιστέκονται στο μεγάλο σώμα ενόρκων στις ΗΠΑ, στους αντάρτες πόλης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, του Επαναστατικού Αγώνα, όπως και στα συντρόφια που κρατούνται για τη διπλή ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης και περνάνε σύντομα από δίκη. Στον αδάμαστο Χένρυ Σεγαρρούντο στη Βολιβία, αλλά και στα συντρόφια που αντιμετώπισαν με αξιοπρέπεια και δίχως θυματοποίηση τις συλλήψεις τους στη Βίγια Φράνσια του Σαντιάγο στις 11 Σεπτέμβρη 2013.

Τελειώνοντας, πράξαμε με τη φωτιά και την έκρηξη των επιθυμιών μας για λευτεριά ώστε να στείλουμε την επαναστατική μας αλληλεγγύη στη Μόνικα Καμπαγέρο και στον Φρανσίσκο Σολάρ, συντρόφια απαχθέντα απ’ το ισπανικό κράτος τα ξημερώματα της 13ης Νοέμβρη, κατηγορούμενα για τοποθέτηση ενός εκρηκτικού μηχανισμού για τον οποίο ανέλαβε την ευθύνη το Εξεγερσιακό Κομάντο Ματέο Μορράλ τον περασμένο Οκτώβρη.

Την ώρα που το χιλιανό και το ισπανικό κράτος εφαρμόζουν μηχανιστικά για άλλη μια φορά τη γνωστή στρατηγική ασυναρτησίας, καταστολής και δικονομίας σχετικά με υποτιθέμενες αναρχικές εγκληματικές οργανώσεις διεθνούς χαρακτήρα, εμείς στέλνουμε δύναμη στα δυο μας συντρόφια, χωρίς να μας καίγεται καρφί αν ευθύνονται ή όχι για τις πράξεις που τους καταλογίζουν.

Απευθύνουμε ένα κάλεσμα διεθνούς αλληλεγγύης στη Μόνικα Καμπαγέρο, στον Φρανσίσκο Σολάρ και στα υπόλοιπα συντρόφια που συνελήφθησαν στην Ισπανία.

Αφιερώνουμε τούτη την ενέργεια σ’ αυτά τα συντρόφια, προσδοκώντας επίσης στο ζωντάνεμα και στον πολλαπλασιασμό των άμεσων δράσεων σε αυτά τα εδάφη. Γι’ αυτό κι απευθύνουμε ένα χαιρετισμό, παρά τις διαφορές αναμεταξύ μας, στις ομάδες που πραγματοποίησαν επιθέσεις κατά τη διάρκεια αυτού του μήνα ενάντια σε διάφορα τραπεζικά υποκαταστήματα που ’ναι διάσπαρτα στην πόλη.

Αλληλεγγύη στον Ντιέγο Ρίος και στη Φελίσιτυ Ράιντερ, συντρόφια κυνηγημένα από την εξουσία.

Καμιά ανακωχή με την κυριαρχία.

Μνήμη και δράση για το σύντροφο Μαουρίσιο Μοράλες!
Μνήμη και δράση για το σύντροφο Λάμπρο Φούντα!

Πυρήνας Ζήτω ο Ίλια Ρομανόφ,
προσκείμενοι/-ες στη Μαύρη Διεθνή.
_

Σ.τ.μ.
– Το Σχέδιο Φοίνικας μέχρι στιγμής απαρτίζεται από τις εξής πράξεις: 1η στην Ελλάδα (7 Ιούνη 2013), 2η στην Ελλάδα (12 Ιούνη 2013), 3η στην Ινδονησία (26 Ιούνη 2013), 4η στην Ελλάδα (Ιούλης 2013), 5η στην Ινδονησία (24 Αυγούστου 2013), 6η στην Ελλάδα (Σεπτέμβρης 2013), 7η στη Ρωσία (2 Οκτώβρη 2013), 8η στη Χιλή (16 Νοέμβρη 2013).
– Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, η σύλληψη των 5 συντρόφων στη Βαρκελώνη στις 13 Νοέμβρη 2013 –που επέφερε την προφυλάκιση της Μόνικα Καμπαγέρο και του Φρανσίσκο Σολάρ στα ισπανικά κελιά, καθώς και αυστηρούς περιοριστικούς όρους εις βάρος των τριών άλλων διωκόμενων αναρχικών– προγραμματίστηκε να λάβει χώρα ακριβώς πριν από τις γενικές εκλογές στη Χιλή, που διεξήχθησαν στις 17 Νοέμβρη.
– Ο Ίλια Ρομανόφ, 46χρονος αναρχικός απ’ τη Ρωσία (που είχε αποφυλακιστεί μόλις το 2012, αφού εξέτισε δεκαετή ποινή), τραυματίστηκε σοβαρά χάνοντας τ’ αριστερό του χέρι και νοσηλεύτηκε, όταν αυτοσχέδιος πυροτεχνικός μηχανισμός που κουβαλούσε εξερράγη πρόωρα στις 26 Οκτώβρη 2013. Οι ανακριτικές αρχές στο Νίζνι Νοβγκόροντ, όπου συνέβη το περιστατικό, κίνησαν ήδη ποινική διαδικασία εναντίον του βάσει του άρθρου 222 του ρωσικού ποινικού κώδικα (περί «παράνομης διακίνησης εκρηκτικών υλών»). Μπορείτε να ενισχύσετε οικονομικά τον Ίλια μέσω του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού Μόσχας.

Πηγή