Το χρονολόγιο είναι του μήνα Σεπτέμβρη και στήνεται από τη Συνέλευση για την αντισπισιστική δράση
Month: November 2013
Κυκλοφόρησε το 7ο τεύχος του αργεντίνικου μηδενιστικού εντύπου Gazakia
![\"gazakia7\"](\"https://theparabellum.squat.gr/files/2013/11/gazakia7.jpg\")
Ιταλία: Ενημέρωση από την πρώτη ακρόαση στη δίκη για τον πυροβολισμό εναντίον του Adinolfi (Γένοβα)
Την Τετάρτη 30 Οκτωβρίου, πραγματοποιήθηκε στη Γένοβα η πρώτη ακρόαση στη δίκη των Nicola Gai και Alfredo Cospito, οι οποίοι κατηγορούνται για τον πυροβολισμό στα πόδια του επικεφαλής της d’Ansaldo Nucleare (του ομίλου Finmeccanica), Roberto Adinolfi, το Μάιο του 2012. Βρίσκονταν προφυλακισμένοι εδώ και έναν χρόνο και μέχρι τώρα δεν είχαν κάνει καμία δήλωση προς τη δικαιοσύνη. (Περισσότερες πληροφορίες για την υπόθεση, στα γαλλικά, εδώ).
Μία μέρα νωρίτερα, ο αστικός Τύπος είχε προαναγγείλει πολύ ισχυρή αστυνομική παρουσία και «κλείσιμο της πόλης». Οι δύο σύντροφοι δεν θα μεταφέρονταν στη Γένοβα παρά το πρωί της 30ης Οκτωβρίου, με την ακρόαση να είναι προγραμματισμένη για τις 9.30 π.μ. και όχι την προηγούμενη ημέρα, πιθανότατα για να αποφευχθεί οποιαδήποτε συγκέντρωση μπροστά στις φυλακές. Αλλά, αυτό δεν απέτρεψε, όπως μάθαμε από τον Τύπο λίγες ημέρες νωρίτερα, την έκρηξη ενός μηχανισμού, που τοποθετήθηκε κοντά στην πτέρυγα AS2 των φυλακών της Φερράρα, όπου κρατούνταν ο Alfredo και ο Nicola, καθώς και οι σύντροφοι Sergio Maria Stefani (ο τελευταίος που φυλακίστηκε από την επιχείρηση Ardire) και Adriano Antonacci (φυλακισμένος μετά την επιχείρηση της μονάδας ROS στην περιοχή Castelli Romani), ενώ δεν απέτρεψε ούτε το σπάσιμο, ως κίνηση αλληλεγγύης, ενός καταστήματος της ENI στο Τορίνο. Έγιναν πολλοί έλεγχοι από μονάδες της DIGOS* σε αυτοκίνητα, που κατευθύνονταν στη Γένοβα, με κόσμο που ήθελε να παραστεί στη δίκη, αλλά και σε συντρόφους, που έβγαιναν από τα σπίτια τους.
Περίπου 200 σύντροφοι (περισσότεροι από όσο αναμενόταν) ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για συγκέντρωση αλληλεγγύης και βρέθηκαν στο δικαστήριο, για να δείξουν στους δύο συντρόφους ότι δεν είναι μόνοι αντιμετωπίζοντας τον εχθρό, για να δείξουν σε όλους αυτούς, που τους περιέγραφαν ως τρελούς, ότι δεν είναι απομονωμένοι και ότι ακόμα, για πολλούς αναρχικούς, ενάντια στο κράτος οι γροθιές είναι ενωμένες. Η αστυνομία ήρθε στο ραντεβού με περισσότερους από 100 μπάτσους κάθε είδους, με καραμπινιέρι και ΜΑΤ έως και μαζική παρουσία μπάτσων της DIGOS με πολιτικά, οι οποίοι βιντεοσκοπούσαν τα άτομα, που ήταν παρόντα, από όλες τις δυνατές οπτικές γωνίες και αποτελούσαν «συνοδεία» σε κάθε μετακίνηση. Οι δημοσιογράφοι ήταν επίσης παρόντες μαζικά και δεν παρέλειψαν να λειτουργήσουν με ζήλο ως οδοκαθαριστές, όπως πάντα, ειδικά στην Ιταλία (ο ιταλικός Τύπος έχει εκμεταλλευτεί από την αρχή την υπόθεση Adinolfi και ειδικά τις τελευταίες ημέρες, με τη δίκη, ανεβάζοντας βίντεο ενός μικρού ακροατηρίου 30 ατόμων στο ίντερνετ).
Οι είσοδοι του δικαστηρίου μπλοκαρίστηκαν γρήγορα και μόνο σε 24 άτομα επετράπη να παραστούν στην ακρόαση (σε μια μικρή αίθουσα, προφανώς για να περιοριστεί η παρουσία του κοινού). Στο ξεκίνημα της ακρόασης, ο Alfredo ξεκίνησε να διαβάζει μία δήλωση χωρίς την άδεια του δικαστή, ο οποίος αποφάσισε την άμεση απομάκρυνσή του, κάτω από προσβολές και ενώ ο Nicola δεν είχε ακόμα ξεκινήσει τη δική του τοποθέτηση. Με τις δηλώσεις τους αναλαμβάνουν την ευθύνη της επίθεσης, για την οποία κατηγορούνται. Κατά την απομάκρυνσή τους, οι παρόντες σύντροφοι στην αίθουσα άρχισαν να βγαίνουν από το δικαστήριο φωνάζοντας δυνατά, συνθήματα και προσβολές προς τους δικαστές. Έξω, επίσης, οι σύντροφοι ακούστηκαν να φωνάζουν «όλοι ελεύθεροι/όλες ελεύθερες» και «η επιθυμία μας για ελευθερία είναι δυνατότερη από κάθε εξουσία».
Η διαδικασία συνεχίστηκε ερήμην των κατηγορούμενων και χωρίς την παρουσία των 24 συντρόφων και συντροφισσών, που βρέθηκαν στην ακρόαση, διαβάστηκαν δηλώσεις από τον εισαγγελέα και προτάθηκαν ποινές φυλάκισης 12 χρόνια για τον Alfredo, ο οποίος θεωρείται ότι είναι αυτός που πυροβόλησε και 10 χρόνια για τον Nicola (καθώς και αποζημίωση 1 εκατομμυρίου ευρώ προς το κράτος). Οι εισαγγελείς Silvio Franz και Nicola Piacente δήλωσαν έκπληκτοι που ο Nicola και ο Alfredo μετά την προφυλάκισή τους «όχι μόνο δεν διαχώρισαν τη θέση τους, αλλά διατηρούν την ίδια περιφρόνηση για τις αρχές και τους νόμους»! Στις 12 Νοεμβρίου, θα πραγματοποιηθεί η τελική φάση της δίκης, με την απάντηση της υπεράσπισης (με βασική πρόκληση να καταπέσει η κατηγορία περί «τρομοκρατίας») και την ανακοίνωση της ετυμηγορίας.
Σε όλο αυτό το διάστημα, οι αλληλέγγυοι σύντροφοι είχαν απομακρυνθεί ομαδικά από το δικαστήριο, συνοδευόμενοι/ακολουθούμενοι από μπάτσους των ΜΑΤ και από κάποιους ρουφιάνους με ελάχιστα διακριτικές κάμερες, προκειμένου να τελειώσει η μέρα με συζήτηση, σε ένα αμφιθέατρο που καταλήφθηκε για αυτόν το σκοπό και στη συνέλευση συζητήθηκε η συνέχεια που θα δοθεί στην επαναστατική αλληλεγγύη προς τους συντρόφους, σε συνέχεια των συνελεύσεων αλληλεγγύης, που είχαν ήδη πραγματοποιηθεί στη Ρώμη και στη Φλωρεντία (το κείμενο του καλέσματος «A testa alta» βρίσκεται στα ιταλικά εδώ). Όλην την υπόλοιπη ημέρα, κινητές μονάδες της DIGOS ακολουθούσαν από πολύ κοντά τους αναρχικούς, που βρίσκονταν στην πόλη.
Η πυρηνική βιομηχανία, πολιτική και στρατιωτική, αποτελεί μέρος πολλών φρικαλεοτήτων, που σαπίζουν αυτόν τον κόσμο, με την παραίτηση, την οποία διαχέει, την εξουσία και την υποταγή, που χρειάζεται για να συντηρείται, την αποστέρηση που προκαλεί, κάνοντας αδύνατο το να ελέγξουμε τις ζωές μας. Ο Roberto Adinofli είναι ένας ένθερμος υποστηρικτής αυτής της θανατηφόρας τεχνολογίας. Η επίθεση εναντίον του έγινε για να του αποδοθεί ένα μικρό μερίδιο ευθύνης της καταπίεσης, που διαχέει και υποστηρίζει μέσω των δραστηριοτήτων του.
Οι επαναλαμβανόμενες συζητήσεις μεταξύ αναρχικών για τις μεθόδους, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να προωθηθούν στο πλαίσιο της επίθεσης ενάντια στην εξουσία, γίνονται συχνά πηγές διενέξεων, κάτι που είναι φυσιολογικό. Στην ίδια του την ουσία, ο αναρχισμός δεν μπορεί να είναι ένα ξεκάθαρο ιδεολογικό παρεκκλήσι, αλλά μια ελεύθερη ένωση μεταξύ διαφορετικών και μοναδικών ατόμων, η οποία μπορεί να προκύψει ή όχι, στη βάση ομάδων συγγένειας. Πάντα συνυπήρχαν πρακτικές τόσο ποικιλόμορφες, όσες και οι προσωπικότητες των διαφορετικών ατόμων, που αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στις ίδιες ιδέες. Η αναρχική δράση παρουσιάζει μια γκάμα εργαλείων προς χρήση πολύ διαφορετικών και ο καθένας μπορεί να επιλέξει ανάλογα με την ευαισθησία του, για το τι είναι έτοιμος να πράξει και να ρισκάρει. Αλλά, πέρα από τις ατομικές επιλογές, αναγνωρίζουμε τις πράξεις, που μας μιλάνε, σύμφωνα με τις ιδέες, που υπερασπιζόμαστε και με τους συντρόφους, στους οποίους θέλουμε να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας, για να σπάσει η απομόνωση, που το κράτος θέλει να επιβάλλει με την επιδίωξή του να περιθωριοποιήσει την επιθετική δράση και να διακρίνει τους λεγόμενους «τρομοκράτες» μεταξύ των υπηκόων, διαχωρίζοντας μεταξύ «ευγενικών» και «κακών», για να επιτύχει αποτελεσματικότερη καταστολή.
Φυσικά, η αλληλεγγύη δεν μπορεί να είναι άκριτη ή άνευ όρων και η υποστήριξη προς φυλακισμένους αναρχικούς δεν σημαίνει μια συνολική συγγένεια με όσα οι ίδιοι θέλουν να πουν και να πράξουν. Έτσι, για εμάς, η επίθεση εναντίον αυτού του κόσμου μέσα από μια αναρχική προοπτική δεν είναι απλά μια σύντμηση ή κάποια συγκεκριμένη οργάνωση (FAΙ ή άλλη) και δεν μπορεί ούτε να συνοψίζεται, ούτε να μονοπωλείται από το αυτοαναφορικό δίκτυο, που δημιουργεί κοινό για αυτό το ακρωνύμιο. Θέλουμε να διαχύσουμε τη συγκρουσιακότητα και την επίθεση μέσα στην κοινωνία, αλλά και εναντίον της και όχι μέσα σε ένα κλειστό δίκτυο, που θα μπορούσε να γίνει ένα εικονικό θέαμα, μέσω κειμένων, που υπογράφονται με ακρωνύμια (καθορισμένα εκ των προτέρων), τα οποία μπορούν να γίνουν ένα νέο είδος κατοχυρωμένης ταυτότητας ή οργανωτικής μορφής.
Για εμάς, είναι ξεκάθαρο ότι οι δύο σύντροφοι αξίζουν την αλληλεγγύη μας, είτε είναι κρίσιμη είτε όχι, διότι σήμερα περισσότερο από ποτέ η δίκη για τον πυροβολισμό στα πόδια του Adinolfi είναι ένα στοίχημα για ολόκληρο το αναρχικό κίνημα, τόσο στην Ιταλία όσο και αλλού. Και μοιραζόμαστε την οπτική του Nicola και του Alfredo ότι το τέλος κάθε μορφής εξουσίας δεν μπορεί παρά να έρθει με την άμεση επίθεση, χωρίς να βασίζεται σε οποιαδήποτε μαζική εξέγερση, σε μια επανάσταση, την οποία θα πρέπει να περιμένουμε με σταυρωμένα χέρια.
Διαχέουμε τις επιθετικές πρακτικές ενάντια σε αυτήν την κοινωνία της καταπίεσης και της κυριαρχίας, στηρίζοντας με τον λόγο και με τις πράξεις όσους δεν εγκαταλείπουν τίποτα ενώπιον της καταστολής και συνεχίζουν να αγωνίζονται για τις ιδέες, που και εμείς μοιραζόμαστε.
Ελευθερία για όλους και όλες τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, που παραμένουν φυλακισμένοι/ες στην Ιταλία και αλλού, που κρατάνε ψηλά το κεφάλι στις πιο δύσκολες στιγμές, που αγωνίζονται μέσα, όπως αγωνίζονταν και έξω, με την αξιοπρέπεια, που χαρακτηρίζει τις αναρχικές μας προοπτικές, σε αντίθεση με τη δειλία και την παραίτηση, που διαχέεται στον κόσμο. Στέλνουμε τη σκέψη μας και στον Sergio, τον τελευταίο που φυλακίστηκε από τις επιχειρήσεις Ardire και Shadow. Μέχρι να μην υπάρχουν πια φυλακές, μέχρι το τέλος κάθε εξουσίας!
Liberi/e tutti/e!
Ελεύθεροι/ες όλοι/ες!
Πέρα από τις Άλπεις,
Κάποιες αλληλέγγυες αναρχικές ατομικότητες.
*Divisione Investigazioni Generali e Operazioni Speciali – Τμήμα Γενικών Ερευνών και Ειδικών Επιχειρήσεων της ιταλικής αστυνομίας.
Η Απαλλοτρίωση
Πίσω, στα πιο παλιά χρόνια, υπήρχαν ανθρώπινα όντα, που έμοιαζαν με τους καρχαρίες του σήμερα, τα οποία οικειοποιούνταν τους κοινούς πόρους, χρησιμοποιώντας ωμή δύναμη και πονηριά.
Αν είχαν περιοριστεί σε αυτό, δε θα ήταν και τόσο άσχημα, αφού οι θιγόμενοι θα μπορούσαν να υιοθετήσουν τις μεθόδους των άρπαγων και θα ήταν ίσως ικανοί να επανακτήσουν τα χαμένα αγαθά, πατσίζοντας τις απώλειές τους.
Το πραγματικό πρόβλημα ξεκίνησε όταν οι άρπαγες, για να παγιώσουν και να αυξήσουν τα προϊόντα κλοπής, θεσμοθέτησαν την εξουσία και αξίωσαν το δικαίωμα να υπαγορεύουν νόμους σε όλον τον κόσμο και ειδικά σε εκείνους, τους οποίους σφετερίστηκαν.
Επομένως, ήταν από τη μια πλευρά οι τύραννοι και από την άλλη οι σκλάβοι.
Οι πρώτοι θα διακήρρυταν με κάποια επισημότητα: “Η ιδιοκτησία είναι ο καρπός της εργασίας και της αποταμίευσης και είναι ιερή και απαραβίαστη”. Η υπεράσπιση της υποκριτικής αρχής της ιερής και απαραβίαστης ιδιοκτησίας έχει ανατεθεί σε τρεις ύποπτες φιγούρες, που κυβερνούν ακόμα. Το μπάτσο, που είναι συνώνυμο της βαρβαρότητας και της αγριότητας και τον παπά και τον ηθικιστή, που είναι οι προσωποποιήσεις του ψέματος.
Κάποιοι φιλόσοφοι εξεγέρθηκαν ενάντια σε αυτήν την αρχή, όταν δήλωσαν: “Η ιδιοκτησία είναι κλοπή”. Χιλιάδες σκλάβοι, ελπίζοντας για ελευθερία και ισότητα, τους ακολούθησαν και χωρίστηκαν σε σχολές και κόμματα καθοδηγούμενα από τσοπάνηδες, που επαναλάμβαναν συνεχώς τους λόγους τους περί δικαιωμάτων και καθηκόντων των εργατών, περί ανθρωπισμού, περί αλτρουισμού, περί αλληλεγγύης, περί αδελφοσύνης, περί ισότητας, περί ελευθερίας κλπ, μέχρι που αποκοίμησαν το κοινό με τη βαρεμάρα τους και εντόπισαν το σχέδιο της μελλοντικής κοινωνίας, λες και έχτιζαν κάποιο κτίριο, ανάμεσα στα θαμπωμένα μάτια των φτωχών και τα ειρωνικά χαμόγελα των πλουσίων.
Αυτοί οι συναισθηματικοί λόγοι μοιάζουν με θρηνολογίες, που φαίνονται να θέλουν να πείσουν τους ιδιοκτήτες να παραιτηθούν από τα υπάρχοντά τους, προς όφελος της εγκαταλελειμμένης ανθρωπότητας. Αλλά, οι πλούσιοι είναι κουφοί, δε συγκινούνται και πάνω από όλα είναι δυνατοί, αφού χρησιμοποιούν τους μπάτσους, τους παπάδες, τους ηθικιστές και τους κοινωνικούς αναμορφωτές με ένα λίγο-πολύ επαναστατικό λούστρο· ακόμα καλύτερα, οι πλούσιοι, βλέποντας πως οι φτωχοι είναι ικανοποιημένοι με το να κλαψουρίζουν και με το να αφήνουν τους εαυτούς τους να καθοδηγούνται από κακούς τσοπάνηδες, γίνονται όλο και πιο ξιπασμένοι και επιθετικοί και σαν να μην έφτανε η βία των βασιλικών και δημοκρατικών εξουσιών, προσλαμβάνουν και ένοπλες ομάδες για να προστατέψουν το κεφάλαιό τους.
Δε μου πολυαρέσουν οι λόγοι και ακόμα λιγότερο οι συναισθηματισμοί και οι ρητορίες· για μένα, δεν είναι σημαντικό να γνωρίζω το αν η περιουσία είναι προϊόν εργασίας ή κλοπής· δε σκέφτομαι με όρους δικαιωμάτων και δικαιοσύνης, ούτε θέλω να εξυψώσω τα ανθρωπιστικά αισθήματα. Ξέρω πως πρέπει να ζήσω τη ζωή μου με τη μεγαλύτερη άνεση και ελευθερία, που μου είναι δυνατή και προσπαθώ να εξασφαλίσω για τον εαυτό μου τα απαραίτητα μέσα για να το κάνω.
“Το δικαίωμα στη ζωή δεν το ζητιανεύεις, το παίρνεις”, γι’ αυτό λέω στους συντρόφους μου: ας ζήσουμε όσο αναρχικά μπορούμε, χωρίς να περιμένουμε για το νωθρό ήλιο του μέλλοντος, του οποίου οι ακτίνες θα είναι πάντα ανθυγιεινές για εμάς τους αναρχικούς.
Η κοινωνία μας θεωρεί, με το δίκιο της, εχθρούς και γι’ αυτό, δε ψάχνουμε για κανένα τρόπο συμφιλίωσης, αρνούμαστε τα μέσα αγώνα, που μας προσφέρει -μέσα για πολιτικό και συνδικαλιστικό αγώνα- και διαλέγουμε τα δικά μας μέσα, τα οποία ταιριάζουν στο δύσκολο σκοπό, που ορίζουμε για τους εαυτούς μας, ανώτερα από εκείνα, που υιοθετούν οι εχθροί μας. Δεχόμαστε την πρόκληση και πολεμάμε χωρίς αναβολή και ανάπαυλα, για να κατακτήσουμε τη νίκη τώρα και όχι σε δύο χιλιάδες χρόνια.
Πολεμάς τη δύναμη με δύναμη, τη βία με βία και την ιδιοκτησία με απαλλοτρίωση.
Προσδίδω στην ατομική απαλλοτρίωση τη σπουδαιότερη επαναστατική σημασία, το υψηλότερο ανατρεπτικό νόημα. Σημαίνει: πρακτική και αποτελεσματική εξέγερση ενάντια στο σύστημα εκμετάλλευσης, που πραγματοποιείται από τους άεργους και τους κυνηγούς της απόλαυσης εις βάρος των εργατών· κατάκτηση του δικαιώματος στη ζωή, τη χαρά και την ελευθερία, γιατί η κοινωνία ποδοπατάει μόνο τους φτωχούς· εκδίκηση ενάντια στους ιδιοκτήτες και τους κοινωνικούς θεσμούς. Ο πολλαπλασιασμός της ατομικής απαλλοτρίωσης είναι μια πραγματική και βαθιά κοινωνική αναταραχή· και το επαναστατικό πνεύμα και ο αναρχισμός -ειδικά τώρα που το σοσιαλιστικό κόμμα αξιώνει να επιβάλλει τη δικτατορία του- δεν έχουν λόγο ύπαρξης και έκφρασης, παρά μόνο ως ουσιαστικά αντικοινωνικές τάσεις.
Η επανάσταση για την καταστροφή των τωρινών και των μελλοντικών θεσμών καταπίεσης και εκμετάλλευσης δεν επιτυγχάνεται σε προκαθορισμένα ραντεβού στα οδοφράγματα, αλλά εκτελείται κάθε ώρα, κάθε στιγμή, μέσα από τις αναρίθμητες επιθέσεις ενάντια στην κοινωνία από τις αδυνάστευτες και εξεγερμένες ατομικότητες.
Είναι απαραίτητο να ανατρέψουμε και να καταστρέψουμε όλες τις αρχές, που στηρίζουν την αποκαλούμενη αστική κοινωνία και η ατομική απαλλοτρίωση από τη μία, δηλητηριάζει την ύπαρξη των πλουσίων, που νιώθουν να πνίγονται κάτω από το βάρος του κινδύνου, που αντιμετωπίζουν τα πλούτη τους και από την άλλη, υπονομεύει το κοινωνικό και ηθικό οικοδόμημα των θεσμών της.
Η συστηματική ατομική απαλλοτρίωση από τους εξεγερμένους και τους δυνατούς, η ασεβής παραβίαση των κυρίαρχων -θρησκευτικών, εξουσιαστικών και ηθικών- αξιών, η εικονοκλαστική βεβήλωση κάθε πράγματος, που θεωρείται ιερό και απαραβίαστο, δημιουργεί τη βάση της επαναστατικής και αναρχικής κριτικής, το λόγο ύπαρξης του αντικοινωνικού αναρχισμού.
Αυτός είναι ο λόγος που εμείς, ως αναρχικοί, ξεσηκωνόμαστε ενάντια στη σταυροφορία των φτηνιάρηδων ανθρωπιστών, των αλτρουιστών μαγαζατόρων, που υποστηρίζουν πως θα θεραπεύσουν την κοινωνική σαπίλα με επιδέσμους.
Εκείνοι, που υποστηρίζουν την επανάσταση και τη συλλογική απαλλοτρίωση -του μέλλοντος- και αποκηρύσσουν την ατομική απαλλοτρίωση, είναι μάλλον επίτροποι της μοναρχίας παρά επαναστάτες. Μιλούν για μεταρρύθμιση -ίσως χωρίς κοινοβούλιο-, αλλά όχι για επανάσταση, πόσο μάλλον για αναρχισμό.
Το παράδειγμα της δράσης του Ζυλ Μπονό -για να αναφέρω μόνο ένα όνομα- αξίζει, για μένα, πολύ περισσότερο από όλα τα επαναστατικά κηρύγματα των κοινωνιστών αναρχικών.
Πεπεισμένος για αυτό, δεν απευθύνομαι στο κοπάδι, που δε θέλει να με καταλάβει, αλλά σε ανθρώπους προικισμένους με ισχυρή θέληση και τους λέω: περιμένοντας την Αποκάλυψη, ας κάνουμε τώρα την απαλλοτριωτική μας επανάσταση, για να πετύχουμε τη δική μας ευμάρεια και τη δική μας ελευθερία.
Το κείμενο έχει γραφτεί από τον Ιταλό αναρχοατομικιστή Erinne Vivani και δημοσιεύτηκε στην ιταλική έκδοση Nichilismo (έτος 1ο, τεύχος 11), το Σεπτέμβρη του 1920. Η μετάφραση έγινε από την αγγλική δημοσίευση του κειμένου, στο 8ο τεύχος (Μάιος 2013) του αναρχοατομικιστικού εντύπου “My Own”.
Σκέψεις μέσα από τα δεσμά της αιχμαλωσίας
Σκέψεις μέσα από τα δεσμά της αιχμαλωσίας…
Με τελικό προορισμό τους εσωτερικούς μας δαίμονες…
Κάτοικος στη χώρα του παγωμένου χρόνου εδώ κα ένα χρόνο σχεδόν, ο πάγος έχει εξαπλωθεί πλέον και στο σώμα μου. Μονότονη καθημερινότητα επαναλαμβανόμενες κινήσεις, γενική ακινησία. Εδώ τα σύνορα έχουν μεταμορφωθεί σε σιδερένιες πόρτες και τοίχους.
Περπάτημα το προαύλιο, σαράντα βήματα πάνω-κάτω τριανταπέντε βήματα δεξιά-αριστερά. Μετά τοίχος. Πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, δεξιά-αριστερά, δεξιά-αριστερά. Με τον καιρό αρχίζεις να αποστηθίζεις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες από τα πέτρινα σύνορα που σε εμποδίζουν να κάνεις το τεσσαρακοστό πρώτο σου βήμα, το πού βρίσκονται τα διάφορα ορνιθοσκαλίσματα, πού είναι το κάθε εξόγκωμα. Σκέφτομαι ότι είναι λογικό αφού κάθε μέρα τα συναντάω αμέτρητες φορές μπροστά μου.
Το ρολόι που κρύβω μέσα στο σώμα μου, έχει παγώσει κι αυτό. Κι ας γνωρίζω ότι ο χρόνος της ζωής μου κυλάει αντίστροφα προβληματίζομαι, οι μαθηματικοί υπολογισμοί της φυλακής για την παραμονή μου εδώ, μου φέρνουν αηδία. 3/5 υφ’ όρων απόλυση, 1/3 της ποινής σκαστό για άδεια, έχεις να βγάλεις τόση φυλακή με τόσα μεροκάματα, τόση χωρίς αυτά.
Πάντα σιχαινόμουνα τα μαθηματικά που καθορίζουν τη ζωή μου. Αν είχα κάποια κλίση προς τα εκεί μάλλον ποτέ δεν θα επέλεγα μία τέτοια ζωή. Μία απλή εξίσωση από τους γραφειοκράτες της επαναστατικής λογιστικής θα με είχε πείσει. Αναρχία + αντάρτικο πόλης= παρανομία= θάνατος ή φυλακή, θα μου έλεγαν και τώρα θα πίστευαν ότι έχουν δικαιωθεί. Τον κακό τους τον καιρό θα τους έλεγα και τότε και τώρα. Η ανθρώπινη ζωή δεν χωράει σε κλάσματα και εξισώσεις. Και το πάθος για ελευθερία δεν στοιχειώνεται από κανένα φάντασμα της συνθηκολόγησης. Απλό σαν τις μαθηματικές εξισώσεις της ήττας που τόσο απεχθάνομαι.
Ας γυρίσουμε όμως πίσω σε εκείνο το εσωτερικό ρολόι. Όσο ήμουν στην παρανομία, το εσωτερικό μου ρολόι είχε πάει στον ωρολογοποιό, ο οποίος το έστειλε στην ψυχιατική κλινική. Όταν τον ρώτησα γιατί, μου είπε πως εκεί πηγαίνουν όλα τα ρολόγια που κατοικούν στα σώματα εκείνων που πολεμούν την μοίρα του αιώνιου σκλάβου. Επίσημη διάγνωση ήταν ότι κουρδίστηκε από ανώμαλα χέρια.
Όμως εκείνο αψήφισε τις προσταγές και τις επικλήσεις για επιστροφή στην ομαλότητα της χειρουργικά υπολογισμένης ασυδοσίας. Έτσι, μία όμορφη νύχτα με φεγγάρι έκανε το άλμα προς την ελευθερία και δραπέτευσε από τον λευκό θάλαμο του ψυχιατρείου. Το ξανασυνάντησα σε ένα συνωμοτικό ραντεβού, όπου ο καθένας μας είχε πάρει τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης. Μία ειλικρινής κουβέντα, όμορφες υποσχέσεις και μία μεγάλη απόφαση.
Ποτέ ξανά δούλοι, ποτέ ξανά με χαμηλωμένα βλέμματα, ποτέ ξανά μόνοι. Για πάντα στην απέντι όχθη, για πάντα εξεγερμένοι και βέβηλοι, για πάντα στο μονοπάτι των ελεύθερων ανθρώπων. Για πάντα, μ’ ακούς;
Μισώ εκείνους που έχουν τη διαστροφή να απαιτούν υποταγή. Γι’ αυτούς τα σκυμμένα κεφάλια και η σιωπή είναι κάτι σαν ιεροτελεστία όπου ο αφέντης χρήζει τον δούλο του, άξιο να τον υπηρετεί.
Μισώ επίσης και την λογική των δούλων που αισθάνονται ότι η υποταγή είναι μία μορφή εξιλέωσης στα βάσανά τους. Ξέρω πως ελάχιστοι είναι αυτοί που θα διαφύγουν απ’ αυτόν τον λαβύρινθο. Σκέφτομαι πως υπάρχουν χιλιάδες σελίδες ιστορίας, όπου επαναστάτες προσπαθούν να χαράξουν δρομολόγια διαφυγής, να υποδείξουν τον μίτο της Αριάδνης. Καταλήγω πως μάλλον είναι ανούσιο γιατί αυτοί που διαφεύγουν, δεν έχουν ακολουθήσει καμία πεπατημένη, απλά ακούν τους χτύπους της καρδιάς τους.
Παίρνω μία βαθιά ανάσα για να επιστρέψω στη φυλακή. Εδώ το ρολόι μου έχει παγώσει για τα καλά. Μπορώ να πω, πως έχει αποπροσανατολιστεί πλήρως και τα σημεία αναφοράς έχουν χαθεί μαζί με τις όποιες ελπίδες για κάτι αξιόλογο.
Ακόμα και έτσι όμως έχω βρει τον τρόπο, έστω και προσωρινά, να σπάω τον πάγο και να το ακούω έστω για λίγα λεπτά της ώρας. Είναι η στιγμή που βγαίνω στο προαύλιο και φοράω τα ακουστικά για να ακούσω μουσική.
Εκεί κρύβεται το μυστικό που το θέτει σε κίνηση, τα σχέδιά μου ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια μου, εικόνες, σκέψεις και συναισθήματα χορεύουν στον ρυθμό της μουσικής. Θα αρκεστώ να περιγράψω το περιεχόμενό τους μονολεκτικά. Εκδίκηση. Ξέρω πως δεν μπορούν να με κρατήσουν εδώ μέσα για πάντα. Ξέρω επίσης πως πολλοί θα είχαν κάνει τις ίδιες σκέψεις με μένα και μετά αρκέστηκαν σε μία διαρκή αναβολή. Δεν ανησυχώ, εξάλλου κάθε μας βήμα είναι και μία μικρή προσβολή στις στατιστικές των θεωρητικών της ζωής.
Ορκίζομαι στον εαυτό μου πως κάθε απειλή, θα γίνει πράξη, θα πληρώσουν, θα πληρώσουν, θα πληρώσουν. Για την οργανωμένη παράνοια που μας προσφέρουν, για κάθε μέρα αιχμαλωσίας, για κάθε σωφρονιστική προσβολή του ατόμου μας, για κάθε χρόνο φυλακής που θα μας ρίξουν, για κάθε καλημέρα που είπαμε στους ανθρώπους που αγαπάμε μέσα από ένα γαμημένο καρτοτηλέφωνο, για κάθε καληνύχτα που ειπώθηκε με τρεμάμενη φωνή με φόντο τον ήλιο να δύει ανάμεσα στα βουνά, πίσω από τα συρματοπλέγματα. Και όταν έρθει εκείνη η ώρα εγώ θα γελάω, όταν ο τρόμος επισκεφθεί απρόσκλητα τα σπίτια τους. Θα γελάω και κανείς δεν θα με εμποδίσει γι’ αυτό.
Το μίσος μέσα μου φουντώνει μέρα με τη μέρα, γίνεται πυρκαγιά και κρύβεται στα σωθικά μου. Για μία στιγμή ονειρεύομαι πως γίνομαι δράκος και κάθομαι στην ψηλότερη κορυφή του βουνού που φαίνεται απ’ το προαύλιο. Λίγο πριν την έφοδο αυτό το παράλογο τέρας αποφασίζει να φερθεί λογικά, σαν αναρχικός βομβιστής που προειδοποιεί για την έκρηξη της οργής του, παίρνει μονάχα τους φίλους του πάνω στα φτερά του και τους τοποθετεί και αυτούς στη κορυφή.
- Δεν πρέπει να χάσετε αυτήν την παράσταση, τους λέει.
Αμέσως ανοίγει τα φτερά του, στέκεται πάνω απ’ τη φυλακή και εξαπολύει την φωτιά που τόσο καιρό έκαιγε μέσα του, πάνω στο σάπιο οικοδόμημα, στους θλιβερούς του κατοίκους και στους «τίμιους» εργαζόμενούς του. Έπειτα επιστρέφει στην πιο ψηλή κορυφή που είχει αφήσει τους φίλους του και παρακολουθεί τη φωτιά που ως πιστός του σύμμαχος, ολοκληρώνει το έργο της.
Τα δελτία των οκτώ μίλησαν για ένα τραγικό απολογισμό και για τυφλή βία.
Άπαντες έτρεξαν να ανταγωνιστούν στον διαγωνισμό της πιο απερίφραστης καταδίκης.
Όμως υπήρχαν και εξαίρεσεις. Ήταν εκείνοι που έχουν νιώσει στο πετσί τους τον βρυχηθμό του αργού θανάτου, την καταστολή των ανθρώπινων αισθήσεων, τον εφιάλτη της παρατεταμένης αιχμαλωσίας να τους συνοδεύει κάθε μέρα. Ήταν αυτοί που το πρωί ξύπνησαν με ένα τεράστιο χαμόγελο. Και από κάθε γωνιά του κόσμου εκατοντάδες φωνές επανέλαβαν ταυτόχρονα.
– ΦΩΤΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
«Αν ήμουν άνεμος θα γινόμουν καταιγίδα, αν ήμουν φωτιά θα έκαιγα τον κόσμο, αν ήμουν νερό θα γινόμουν ορμητικός χείμαρρος για να τον πνίξω, αν ήμουν θεός θα τον έστελνα στην κόλαση, αν ήμουν Χριστός θα αποκεφάλιζα όλους τους χριστιανούς, αν ήμουν συναίσθημα θα πλημμύριζα τους ανθρώπους με οργή, αν ήμουν όπλο θα εκπυρσοκροτούσα εναντίον των εχθρών μου, αν ήμουν όνειρο θα γινόμουν εφιάλτης, αν ήμουν ελπίδα να έκαιγα μέσα στις ψυχές των εξεγερμένων σαν πύρινο οδόφραγμα.»
Προς το παρόν, θα αρκεστώ στο να στείλω όλη μου την αγάπη σε εκείνους που οπλίζονται με όνειρα για να πολεμήσουν τον πολιτισμό της εξουσίας. Με την προτροπή να αποδράσουν μαζί με το ρολόι τους από τον κόσμο της τάξης και να περάσουν στην επίθεση εναντίον των καταπιεστών μας, με όλα τα μέσα.
Τώρα και για πάντα!
Επίθεση στην κοινωνική μηχανή!
Ζήτω η Αναρχία!
Νίκος Ρωμανός
Φυλακές Αυλώνας
Νοέμβριος 2013
Κατεβάστε το PDF, εδώ
Ελβετία: Συγκέντρωση αλληλέγγυων έξω απ’ τη φυλακή όπου κρατείται ο Marco Camenisch
Στις 20 Σεπτέμβρη 2013 μια ομάδα ατόμων πορεύτηκαν στην ελβετική φυλακή του Λέντσμπουργκ. Συγκεντρώθηκαν μπροστά από τη νοτιοανατολική πτέρυγα, όπου βρίσκεται φυλακισμένος ο Μάρκο Καμένις, και κρέμασαν δυο πανό στο φράχτη της περιμέτρου τα οποία έγραφαν: «Κάλλιο τηλεορασιόπληκτοι παρά ραδιενεργοί; Λευτεριά στον Μάρκο!» και «Ένας άλλος κόσμος είναι αναγκαίος. Στεκόμαστε στο πλευρό σου, Μάρκο». Οι αλληλέγγυοι/-ες προσπάθησαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους τόσο στον Μάρκο όσο και στους άλλους κρατουμένους μέσω τηλεβόα και κροτίδων, γεγονός που έδωσε το έναυσμα για κινητοποίηση των μπάτσων.
Ο αγώνας του Μάρκο Καμένις κατά της πυρηνικής βιομηχανίας ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Ήδη από κείνα τα χρόνια συμμετείχε σε μια μαχητική αντίσταση κατά των πυρηνικών. Το 1981 καταδικάστηκε σε δεκαετή φυλάκιση, μεταξύ άλλων για την ανατίναξη πυλώνα ηλεκτρισμού ενός πυρηνικού σταθμού ηλεκτροπαραγωγής. Ύστερα από λίγο καιρό κατάφερε να δραπετεύσει από τη φυλακή και έζησε στην παρανομία για μία δεκαετία, περίοδο κατά την οποία ένας συνοριοφύλακας σκοτώθηκε από πυροβολισμούς – στη συνέχεια ο Μάρκο Καμένις καταδικάστηκε για το περιστατικό. Το 1991 συνελήφθη μετά από ανταλλαγή πυρών με καραμπινιέρους. Έκτοτε ο Μάρκο έχει παραμείνει έγκλειστος, πρώτα στην Ιταλία και από το 2002 στην Ελβετία.
Εν έτει 2013, ο Μάρκο έχει εκτίσει τα δύο τρίτα της ποινής του. Η αίτησή του για υπό όρους απελευθέρωση έχει απορριφθεί* διότι δεν αποκήρυξε τις πολιτικές του πεποιθήσεις και εξακολουθεί να τάσσεται στον αγώνα για έναν άλλον κόσμο.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΜΑΡΚΟ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ
* Άλλη μία πρόσφατη αίτηση του Μάρκο, για μεταγωγή του σε φυλακή ανοιχτού τύπου, έχει επίσης απορριφθεί μέχρι στιγμής.
Νοέμβριος
Η χρονολόγηση γίνεται σύμφωνα με την ημερομηνία που δημοσιεύεται η ανάληψη ή γίνεται γνωστή η δράση από τους ιστότοπους αντιπληροφόρησης από τους οποίους αλιεύονται τα κείμενα. Η λίστα καταγράφει τα κείμενα από τα νεότερα στα παλαιότερα.
Αργεντινή: Εμπρηστική επίθεση σε περιπολικά της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας Αργεντινής (Μπουένος Άιρες)
Εργάτες οπλισμένοι κι έτοιμοι να σκοτώσουν, φύλακες της τάξης και του νόμου, υπάλληλοι των εξουσιαστών, πληρωμένοι δολοφόνοι. Είναι η Ομοσπονδιακή Αστυνομία Αργεντινής. Ο ψυχολογικός πόλεμος αποτελεί μέρος του κοινωνικού πολέμου, στον οποίο μαχόμαστε κόντρα σε κάθε εξουσία, αλλά δεν είναι η μορφή που προκρίνουμε ή προωθούμε, μιας και ο δικός μας πόλεμος είναι ο φυσικός, αυτός της άμεσης επίθεσης ενάντια στους καταπιεστές και στα υπάρχοντά τους. Δε μας αρκεί να ξέρουμε ότι ο εχθρός μας το ’χει καταλάβει πως μπορεί να φάει πέσιμο, αλλά μας γεμίζει να ξέρουμε ότι αυτό γίνεται πράξη μέσα από μιαν επίθεση. Κι αν ακόμα μας έτρωγε κάποιο ψυχολογικό ενδιαφέρον, τούτο θα τροφοδοτούνταν κατευθείαν από μιαν υλική πραγματικότητα, που συγκεκριμενοποιείται στην άμεση έφοδο που αναφέραμε ήδη.
Την Κυριακή, 24 Νοέμβρη 2013, μεταξύ μιάμιση με δύο τη νύχτα, επιτεθήκαμε με εμπρηστικούς μηχανισμούς σε δύο περιπολικά της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας Αργεντινής, το ένα στην υπηρεσία της 41 κομισαρίας και το άλλο της 27ης.
Δύναμη στο σύντροφο Ίλια Ρομανόφ, που κρατείται στη Ρωσία μετά τον τραυματισμό του από έκρηξη μηχανισμού που προοριζόταν για την μπατσαρία.
Αλληλεγγύη στα συντρόφια Φρανσίσκο Σολάρ και Μόνικα Καμπαγέρο, κρατούμενα στην Ισπανία για μία μπόμπα που τοποθετήθηκε στη Βασιλική Ελ Πιλάρ στη Θαραγόθα.
Ένα συνωμοτικό χαιρετισμό γιομάτο αγάπη κι αναρχία για τους συντρόφους Αλφρέντο Κόσπιτο και Νικόλα Γκάι, έγκλειστους στην Ιταλία και περήφανα μέλη του Πυρήνα Όλγα FAI/FRI.
Φίλοι της Γης / Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία
Μεξικό: Συντονισμένες βομβιστικές επιθέσεις σε αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Μάριο Γκονσάλες
Τα ξημερώματα της Τρίτης, 26 Νοέμβρη 2013, σε μια συντονισμένη δράση με εκρηκτικούς μηχανισμούς, πραγματώθηκαν επιθέσεις εναντίον τριών αντιπροσώπων του διεθνούς καπιταλισμού: ένα υποκατάστημα της τράπεζας BBVA, στη συνοικία Πορτάλες της Πόλης του Μεξικού, και άλλες δύο τράπεζες στην πόλη Τολούκα στο ΕντοΜέχ (πολιτεία του Μεξικού).
Αυτές οι βόμβες, γεμάτες λύσσα και οργή, είναι η απάντησή μας στην κατάσταση που αντιμετωπίζει ο σύντροφος Μάριο Γκονσάλες, ο οποίος βρίσκεται «επισήμως» πίσω απ’ τα σίδερα της φυλακής υποδίκων του Βαρονίλ Οριέντε, διεξάγοντας απεργία πείνας από τις 8 Οκτώβρη ως μέσο εναντίωσης στην προφυλάκισή του. Πρόσφατα μάθαμε ότι ο σύντροφος μεταφέρθηκε παρά τη θέλησή του στο νοσοκομείο του Τεπέπαν, απ’ όπου συνεχίζει τη μάχη. Αυτή η δράση είναι για σένα, σε αλληλεγγύη και πλήρη συμπαράσταση στον αγώνα σου!
Οι ενέργειες αυτές ενάντια σε σύμβολα του Κεφαλαίου αποτελούν επίσης μία ενεργητική απάντηση στην καταστολή που εξαπέλυσαν οι αστυνομικές δυνάμεις του υπουργείου Δημοσίας Ασφαλείας της Πόλης του Μεξικού εναντίον ενός μπλοκ συντρόφων που βγήκανε στο δρόμο σε αλληλεγγύη προς τον Μάριο Γκονσάλες. Η πρωτευουσιάνα μπατσαρία προσέβαλε, τραμπούκισε και ξυλοφόρτωσε διάφορα από τα συντρόφια που διαδήλωναν σε κείνη την περίσταση, όπως ακριβώς κάνει με τη μόνιμη καταδίωξη συντρόφων κατά τη διάρκεια δράσεων αλληλεγγύης στον Μάριο.
Οι μπάτσοι της ομοσπονδιακής περιοχής το φχαριστιούνται να ξυλοφορτώνουν και να καταστέλλουν, κι αν και γνωρίζουμε πως αυτή είναι η «δουλειά» τους –που τη διεκπεραιώνουν με μεγάλη ευχαρίστηση κάθε φορά– αξίζει παρ’ όλα αυτά να εισπράξουν τη λύσσα μιας απάντησης που τους αρμόζει, αφού μόνο άμοιροι ευθυνών δεν είναι.
Αλληλεγγύη στο σύντροφο Μάριο Γκονσάλες!
Αλληλεγγύη στη Μόνικα Καμπαγέρο και στον Φρανσίσκο Σολάρ, έγκλειστους στα ισπανικά κάτεργα!
Πόλεμο στο κράτος/Κεφάλαιο σε όλα τα μέτωπα!
ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!
Εμπόλεμοι με το κράτος:
Αυτόνομοι Πυρήνες της Άμεσης Επανάστασης – Praxedis G. Guerrero
Πυρήνας Επίθεσης ενάντια στην Εξουσία – Μαύρο Φόκο
Τσεχία: Απελευθέρωση 300 μινκ (Jihlava)
Στις 21 Νοεμβρίου, μία ομάδα του ALF Βοημίας μπήκε στον χώρο μια φάρμας εκτροφής μινκ, κοντά στην πόλη Jihlava και απελευθέρωσε 300 μινκ, δίνοντάς τους μια ευκαιρία για πραγματική ζωή.
Η δράση ήταν επιτυχής, παρά το καλό σύστημα ασφαλείας. Κοντά στην έξοδο γράψαμε «Σταμάτα ή θα πεθάνεις-ALF».
Ο αγώνας για τα δικαιώματα των ζώων θα συνεχιστεί…
ALF Βοημίας
Η.Π.Α.: Πειραγμένες συσκευασίες λαδιού από μινκ
Σε μια καλά συντονισμένη δράση τη δεύτερη εβδομάδα του Νοεμβρίου, 263 βάζα λαδιού από μινκ Kiwi, τα οποία πωλούνται σε αλυσίδες φαρμακείων και σε μεγάλα καταστήματα, αλλοιώθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ευτυχώς για εμάς, η Kiwi δε χρησιμοποιεί ταινία ασφαλείας. Κάθε βάζο ανοίχτηκε και προστέθηκε μια μικρή ποσότητα κυανικού οξέος. Στη συνέχεια, επανατοποθετήθηκαν στα ράφια του Wal-Mart, του CVS, του Walgreens και σε άλλα καταστήματα.
Το λάδι από μινκ είναι ένα υποπροϊόν φροντίδας δέρματος μιας από τις πιο σκληρές βιομηχανίες σε αυτόν τον πλανήτη. Τα μινκ στα εκτροφεία γουνοφόρων ζώων στριμώχνονται συχνά μέχρι και έξι σε ένα κλουβί για όλην τους τη ζωή, περιμένοντας τον βίαιο θάνατο την περίοδο γδαρσιμάτων, ο οποίος μπορεί να γίνει με δύο τρόπους: με σπάσιμο του λαιμού τους ή σε θάλαμο αερίων με μονοξείδιο του άνθρακα.
Εκείνοι, που χρησιμοποιούν αυτό το προϊόν, δε θα πεθάνουν όπως τα ζώα, που βρίσκονται σε κλουβιά στα εκτροφεία γουνοφόρων ζώων. Το κυανικό οξύ θα προκαλέσει σοβαρό έγκαυμα και φθορά σε όποιο δερμάτινο προϊόν εφαρμοστεί.
Η εμπλοκή της Kiwi στο εμπόριο γούνας δεν θα είναι πλέον ανεκτή.
Ελβετία: Καταστροφή κυνηγετικού παρατηρητηρίου (Χερτσογκενμπούχζεε)
Τη νύχτα της 30ής προς την 31η Οκτώβρη 2013 μια συμμορία αγριογούρουνων γκρέμισε ένα κυνηγετικό παρατηρητήριο ύψους δέκα μέτρων στην ελβετική περιοχή Χερτσογκενμπούχζεε.
Λέγεται πως θέλανε να εκδικηθούν για όλους τους φονευμένους φίλους κι όλες τις δολοφονημένες φίλες τους.
Λέγεται, ακόμη, πως ο πόλεμός τους μόλις ξεκίνησε.
Η.Π.Α: Επιδρομή σε εκτροφείο μινκ (Κολοράντο)
Τη νύχτα της 14ης Νοεμβρίου, το Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης (ELF) επισκέφθηκε το μέχρι πρότινος άγνωστο εκτροφείο μινκ του Monte Ages στο Κολοράντο, το οποίο βρίσκεται στη διεύθυνση 622 Valley View Drive, Moffat County. Αυτό είναι ένα από τα μικρότερα εκτροφεία μινκ σε λειτουργία, οπότε το να ανοιχτούν σχεδόν όλα τα κλουβιά πήρε πολύ λίγο χρόνο. Τα μινκ αντιλήφθηκαν την αποστολή μας και κυριολεκτικά πήδηξαν στο έδαφος για να κάνουν εξόρμηση για την ελευθερία τους. Για να προκαλέσουμε στον διαταραγμένο κ. Ages μεγαλύτερο οικονομικό πρόβλημα, οι κάρτες αναπαραγωγής απομακρύνθηκαν, σκορπίστηκαν και πετάχτηκαν στους σωρούς των απορριμμάτων των μινκ.
Ο Michael Whelan θα πει τα ίδια κουραστικά ψέματα για την παρούσα δράση. Ο ίδιος συμβουλεύει τους εκτροφείς ”να συμπονούν τα φτωχά, χαμένα ζώα”. Τα χαμένα άγρια ζώα, που είναι τώρα σε θέση να κινούνται ελεύθερα και δεν θα υπόκεινται πλέον τις μεθόδους εκτέλεσης του Michael και των φίλων του την περίοδο γδαρσιμάτων, η οποία είναι σε μόλις δύο εβδομάδες από τώρα.
Η αλήθεια είναι ότι τα μινκ δεν είναι εξημερωμένα. Εκτρέφονται σε αιχμαλωσία και μόνο για την ποιότητα του δέρματός τους. Τα μινκ είναι υδρόβια ζώα, που ζουν μοναχικά στην άγρια φύση και ταξιδεύουν αρκετά χιλιόμετρα κάθε μέρα. Η ευρύτερη περιοχή του Moffat County έχει παρθένο φυσικό περιβάλλον. Τα μινκ, που δραπέτευσαν από αυτήν τη φυλακή, τώρα θα ζήσουν τη ζωή τους στα ποτάμια Little Snake και Yampa .
Ο κ. Ages έχει σχέδια να μετακομίσει και να επεκτείνει την επιχείρησή του στη διεύθυνση 35591 North Hwy 13, στην πόλη Craig. Αυτό δεν θα γίνει ανεκτό. Τα όνειρά σας, που αφορούν την καταλήστευση του βοριοδυτικού Colorado, τη μόλυνση του πόσιμου νερού μας και την εκμετάλλευση της τοπικής άγριας ζωής, θα μετατραπούν σε εφιάλτη. Θα υπάρξουν συνέπειες, όταν θα πέφτει το σκοτάδι.
Στέλνουμε έναν χαιρετισμό στους λίγους θαρραλέους, που συνεχίζουν να αγωνίζονται για τη γη και για τα ζώα, ακόμα και ενώ το έργο σας επισκιάζεται από τους bloggers, τους συντάκτες βίντεο και κάθε είδους αυτοαποκαλούμενους ακτιβιστές.
Πολωνία: Απελευθέρωση αλεπούδων από εκτροφείο
11/11/2013
Ένα ζώο δεν είναι αντικείμενο.
Ένα ζώο, όπως μια αλεπού, ένα μινκ ή μια αγελάδα είναι ένα πρόσωπο. Ακριβώς όπως ένας άνθρωπος. Έχει σκέψη και συναίσθημα. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, τα ζώα είναι σε θέση να σχεδιάζουν, να αγαπούν και να επιθυμούν. Λαχταρούν την ελευθερία και την επαφή με τους άλλους. Επιθυμούν να έχουν ελευθερία κινήσεων, έτσι ώστε να κάνουν ό,τι είναι φυσιολογικό για το είδος τους. Για να είναι σε θέση να εμπιστεύονται αυτούς που είναι κοντά τους και σημαντικοί γι ‘αυτούς.
Παρατηρώντας μια αλεπού να τρέχει στο γρασίδι, να αισθάνεται για πρώτη φορά στα πόδια της οτιδήποτε άλλο εκτός από συρματόπλεγμα, να ενώνεται με άλλες αλεπούδες και να φεύγουν μαζί από το εκτροφείο, μας έκανε να αισθανόμαστε ότι κάνουμε κάτι καλό για αυτές. Ακόμα κι αν δεν ζήσουν πολλά χρόνια, το να τρέχουν ελεύθερες είναι ένα σημαντικό γεγονός για αυτές. Μια στιγμή, που μπορούν να αισθάνονται ελεύθερες και ικανοποιημένες. Στο αγρόκτημα θα πέθαιναν λυπημένες, φοβισμένες, μόνες.
Θα επιστρέψουμε και θα επαναλάβουμε τις προσπάθειές μας. Σε αυτό το εκτροφείο και σε άλλα, στην Πολωνία.
Μπορείτε κι εσείς να το κάνετε. Πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας.
Αν όχι εσύ, ποιος; Αν όχι τώρα, πότε;
Γερμανία: Απελευθέρωση παπιών
Στα τέλη Οκτωβρίου, απελευθερώσαμε 26 πάπιες από φάρμα στην ανατολική Γερμανία. Οι πάπιες ήταν φυλακισμένες κατά χιλιάδες σε διάφορα υπόστεγα. Λίγες εβδομάδες αργότερα, θα θανατώνονταν για την παραγωγή κρέατος.
Στη μέση της νύχτας, αποκτήσαμε εύκολα πρόσβαση στο υπόστεγο, όπου βρίσκονταν εκατοντάδες ζώα. Μύριζε και έκανε ζέστη. Αμέσως αρχίσαμε να συλλέγουμε τα ζώα και να τα μεταφέρουμε από το υπόστεγο. Θα θέλαμε να πάρουμε μαζί μας όλα τα ζώα, αλλά ήταν αδύνατο. Στην αρχή, οι πάπιες δεν ήξεραν τι τους συνέβαινε. Αλλά, λίγο αργότερα, ηρέμησαν. Ήξεραν ότι τις περίμενε η ελευθερία. Οι πάπιες, που έπρεπε να μείνουν πίσω, είναι ήδη νεκρές.
Όταν έπρεπε να φύγουμε από το υπόστεγο, δεν ξέραμε τι να αισθανθούμε. Για τις 26 πάπιες, που μπορέσαμε να σώσουμε, η ζωή ξεκινά τώρα. Θα δουν το φως του ήλιου. Θα παίξουν με το νερό. Θα φάνε αληθινό φαγητό. Θα είναι ελεύθερες, επειδή απέδρασαν από την κόλαση. Για τις άλλες, κανείς δεν θα έρθει.
Κανείς δεν θα έρθει για τα άλλα ζώα. Για τα δισεκατομμύρια αγελάδες, γουρούνια, κοτόπουλα, πάπιες και χήνες, που τα εκμεταλλεύονται για κρέας. Δισεκατομμύρια ζωές σβήνουν. Κάθε δευτερόλεπτο όλο και περισσότερες. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε αυτές τις σκέψεις και έχουμε δεσμευτεί για την ελευθερία των ζώων. Αναλαμβάνουμε ρίσκα για να σώσουμε άλλους. Είμαστε για πάντα ευγνώμονες σε όλες τις απελευθερώσεις παγκοσμίως. Είμαστε ευγνώμονες για κάθε άτομο, που απελευθέρωσε ζώο. Θα συνεχίζουμε τον αγώνα μέχρι το κάθε κλουβί να είναι άδειο.
Θα έρθουμε στο σκοτάδι για να υπάρξει φως για άλλους.
Είμαστε παντού.
ALF
Ιταλία: Πυρπόληση οχημάτων της Telecom (Τρεντίνο)
Telecom, Wind κτλ. + δικαστές και μπάτσοι + υποκλοπές = συλλήψεις, βασανισμοί, κρατικές δολοφονίες, φυλακίσεις.
Με χαρά πυρπολήσαμε οχήματα της Telecom, σε συνενοχή και αλληλεγγύη στους Αφρέντο Κόσπιτο, Νικόλα Γκάι, Σέρτζιο Μαρία Στεφάνι και στ’ αλάνια που διώκονται για τα γεγονότα της 15ης Οκτώβρη 2011 στη Ρώμη, καθώς και σε όλους όσους μάχονται μέσα κι έξω απ’ τις γαλέρες.
Κόντρα σε αυτό το σύστημα εγκλεισμού.
Για τη δράση! Ζήτω η αναρχία!
Καναδάς: Βανδαλισμός οχημάτων του υπουργείου Δημοσίας Ασφαλείας (Μόντρεαλ)
Πρόσφατα κάναμε μια επισκεψούλα στο χώρο στάθμευσης του υπουργείου Δημοσίας Ασφαλείας του Κεμπέκ, επί της οδού Φόλλουμ 600, όπου περιλούσαμε τα επίσημα οχήματά του με διαβρωτικό μπογιάς και σκάσαμε τα λάστιχά τους.
Ανάμεσα σε άλλα, το υπουργείο Δημοσίας Ασφαλείας του Κεμπέκ είναι αρμόδιο για το γενικό κουμάντο της δημοτικής και επαρχιακής αστυνομίας όπως και των περιφερειακών φυλακών. Στη δικαιοδοσία του εμπίπτουν όλες οι πτυχές των συνθηκών εγκλεισμού στο Κεμπέκ, απ’ το πώς ενεργούν οι μπάτσοι μέχρι τα είδη που διατίθενται στις καντίνες των φυλακών.
Τη στιγμή που δημοσιεύεται το παρόν κείμενο (3 Νοέμβρη 2013) υπάρχουν δυο τρέχουσες εκδηλώσεις αντίστασης στο σύστημα εγκλεισμού στον Καναδά. Η μία είναι η απεργία πείνας που διεξάγουν εδώ και πέντε βδομάδες συλληφθέντες εμιγκρέδες στο Οντάριο, που δεν κατηγορούνται για κάποιο αδίκημα, ωστόσο κρατούνται με την απειλή πως θα περάσουν από διαδικασία απέλασης. Διεκδικούν μια καλύτερη μεταχείριση και την παύση της κράτησης μεταναστών που δε βαρύνονται με κατηγορίες διάπραξης αδικημάτων.
Η δεύτερη περίπτωση είναι η αποχή απ’ τα μεροκάματα σε διάφορες ομοσπονδιακές φυλακές ανά την καναδική επικράτεια. Οι φυλακισμένοι απεργούν ενάντια στην περικοπή κατά 30% του μισθού που λαμβάνουν, μείωση την οποία η κυβέρνηση αιτιολογεί ισχυριζόμενη πως οι τρόφιμοι των φυλακών θα πρέπει να πληρώνουν το μερτικό τους για την παραμονή και τα συσσίτια. Δηλαδή, δεν αρκεί που οι έγκλειστοι υποχρεούνται να δουλεύουν για να συντηρούν την ίδια τη φυλακή, τώρα θα πρέπει να πληρώνουν κι από πάνω για να διατηρούνται αιχμάλωτοι. Αυτές οι περικοπές εντάσσονται σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο υποβάθμισης των συνθηκών κράτησης – άλλα μέτρα είναι η επιβολή μεγαλύτερων ποινών, η σκλήρυνση των παραμέτρων της υφ’ όρων απόλυσης, ο συνωστισμός στα κελιά και το ξήλωμα προγραμμάτων κατάρτισης εντός των φυλακών.
Αλληλεγγύη στους μαχόμενους φυλακισμένους· για να τελειώνουμε με κάθε μπάτσο και κάθε φυλακή!
Κι όλη μας την αλληλεγγύη στους Γιούρι και Γκυγιώμ, αιχμαλώτους των συγκρούσεων ενάντια στη σύνοδο των G20 στο Τορόντο, που πρόσφατα μπήκανε στην επαρχιακή φυλακή του Μπορντώ στο Μόντρεαλ.
Μεξικό: Πυρπόληση περιπολικού σε αλληλεγγύη στον κρατούμενο απεργό πείνας Mario González (Νεσαουαλκόγιοτλ)
Τα ξημερώματα της περασμένης Πέμπτης, 31 Οκτώβρη 2013, τοποθετήσαμε έναν εμπρηστικό μηχανισμό σε περιπολικό της Αστυνομίας της Πολιτείας του Μεξικού (πρώην Διεύθυνσης Κρατικής Ασφαλείας), που βρισκόταν παρκαρισμένο δίπλα από κτήριο των μπάτσων επί της λεωφόρου Τεχκόκο στην πόλη Νεσαουαλκόγιοτλ της πολιτείας του Μεξικού. Ο μηχανισμός έκανε τη δουλειά του μια χαρά.
Στόχος ήταν να επιτεθούμε άμεσα στην ιδιοκτησία των αστυνομικών θεσμών, που είναι υπεύθυνοι και συνεργοί των τελευταίων κατασταλτικών πράξεων του μεξικάνικου κράτους και της κυβέρνησης της μεξικανικής ομοσπονδιακής περιοχής ενάντια στο αναρχικό κίνημα και στο κοινωνικό κίνημα ευρύτερα.
Με αυτό το σαμποτάζ δικαιώνουμε την απεργία πείνας που διεξάγει από τις 8 Οκτώβρη μέσα στη φυλακή υποδίκων του Βαρονίλ Οριέντε ο σύντροφος Μάριο Γκονσάλες ενάντια στη συνθήκη εγκλεισμού στην οποία τον κρατάει η φασιστική κυβέρνηση της ομοσπονδιακής περιοχής. Συναισθανόμαστε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο σύντροφος, και δε θέλουμε να τον αφήσουμε μονάχο του σε αυτήν τη μάχη που δίνει. Ο Μάριο συνελήφθη μαζί με άλλα οκτώ συντρόφια στις 2 Οκτώβρη, λίγο προτού φτάσει στην ετήσια πορεία μνήμης της σφαγής φοιτητών το 1968 από το μεξικάνικο στρατό. Τα οκτώ συλληφθέντα συντρόφια βασανίστηκαν από όργανα του υπουργείου Δημοσίας Ασφαλείας της Πόλης του Μεξικού και της αστυνομικής μονάδας ερευνών, κι αυτήν τη στιγμή ο Μάριο είναι ο μόνος που παραμένει προφυλακισμένος.
Φωτιά στις φυλακές!
Λευτεριά στους κρατουμένους!
Επαναστατική αλληλεγγύη στους αναρχικούς αιχμαλώτους!
Λευτεριά στον Μάριο Γκονσάλες!
Σε σύγκρουση με το κράτος,
Αλληλέγγυοι/-ες αναρχικοί/-ές
Χιλή: Απόπειρα εμπρησμού σε έκθεση του υπουργείου Γεωργίας
Η τρέχουσα έκθεση της Υπηρεσίας Γεωργίας και Κτηνοτροφίας (SAG), στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Valparaiso, αποτελεί ένα αφιέρωμα στο πώς βλέπει η επιστήμη τον διαμελισμό του κόσμου και πώς κάνει πραγματικότητα τις υποθετικές μεθόδους της, παίζοντας με νεκρά σώματα, απαθανατίζοντας την πιο σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου: την δίψα για γνώση, παραβιάζοντας θεμελιώδεις νόμους του σεβασμού. Ποια διαταραγμένη νοσηρότητα προσπαθούν να προκαλέσουν στα παιδιά; Θα διαμελίσουμε τη φύση, προκειμένου να αποκτήσουμε την εμπειρία της;
Οι προθήκες, τις οποίες έχουν γεμίσει με νεκρά ζώα, είναι αηδιαστικές, όχι εξαιτίας των σωμάτων των ζώων, αλλά λόγω του νοσηρού τρόπου, με τον οποίο προβάλλονται. Ο ηλίθιος, που επινόησε την ταρίχευση, όπως και άλλοι επιστήμονες, υποκινήθηκε από μία εμμονική μορφή γνώσης. Οι επιστήμονες το ξέρουν: ένα σώμα δεν χρειάζεται να ανοιχτεί, για να γίνουν κατανοητές οι εσωτερικές του λειτουργίες. Υπάρχουν άλλοι τρόποι κατανόησης της πραγματικότητας της σκέψης, των προσωπικών σχέσεων, των αλληλεπιδράσεων κλπ. Θα έπρεπε, επίσης, να ξέρουν ότι η αντίληψή τους για την υγεία δεν θα είναι ποτέ υγιής, όσο θα υπάρχει κάποιος παγιδευμένος στα γαμημένα κλουβιά τους ή σε εκείνα τα βάζα με τοξικό υγρό. Αυτά τα «εκθέματα», που βρίσκονται στην «κύρια αίθουσα», αποτελούν προσβολή για τη γη.
Γιατί να ενθαρρύνουν με εικόνες κάτι, που υποτίθεται ότι απαγορεύουν; Ποια είναι η διαφορά με τα πτώματα, που λένε ότι κατέσχεσαν στα σύνορα και με τα εκτροφεία τσιντσιλά (για παράδειγμα), που αδειοδοτεί η SAG και προστατεύει τις εξαγωγές τους; Είναι τα έσοδα; Ή ότι πρέπει να απαγορευτεί κάτι, ώστε να δικαιολογηθεί η άχρηστη δουλειά, που τους δίνει το κράτος, ώστε κάθε εργαζόμενος της SAG να φέρει ψωμί στο οικογενειακό του τραπέζι, βαμμένο με αίμα και πόνο;
Αυτή η επίθεση ζωντανεύει το μίσος μας για τη SAG, επειδή είναι ο κρατικός οργανισμός, που είναι υπεύθυνος για τη διαχείριση των ζώων, για τη μεταφορά ζώων εργαστηρίων, για την ελλιπή εποπτεία σε σφαγεία, σε ζωολογικούς κήπους και σε εκθέσεις ζώων, για τη διαιώνιση της «κανονικής» λειτουργίας των πωλήσεων αίματος με το λίτρο και για το γεγονός ότι διαθέτει δικό του ιχθυοτροφείο. Αυτά τα όχι πολύ γνωστά γεγονότα πρέπει να γίνουν στόχος επίθεσης, πρέπει να ξέρουν ότι υπάρχουν αυτοί, που είναι αντίθετοι με αυτήν τη σφαγή και με αυτόν τον τρόπο απόκτησης γνώσης για τις ζωές των άλλων ειδών.
Τέλος, είναι καλό να διευκρινιστεί το γεγονός ότι η φωτιά που ξεκίνησε, απελευθερώνει μια αρχαία κατάρα. Οι δονήσεις αυτών των νεκρών ζώων και ο πόνος της αιχμαλωσίας μένουν για πάντα συνδεδεμένα με αυτούς που τα προκάλεσαν. Διότι είμαστε αυτοί, που παρακολουθούμε καθημερινά τις πράξεις τους, πράξεις βανδαλισμού εναντίον του σεβασμού για τα έμβια όντα. Δεν θα συγχωρεθείτε ποτέ και το ξέρετε, διότι ο κάθε ένας από εσάς ζει μια σκατένια ζωή και το ξέρετε. Αργά ή γρήγορα, θα πληρώσετε για τις σάπιες πράξεις σας. Θα τα ξαναπούμε μέχρι τότε!
Αν δεν θέλετε να μοιραστείτε τη γη, θα πρέπει να πεθάνετε!
Απελευθέρωση των ζώων, του ανθρώπου και της γης.
Μέτωπο για την Απελευθέρωση των Ζώων/Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Γης
Υ.Γ. Ευχαριστούμε που τοποθετήσατε την έκθεσή σας σε κτίριο, που ανήκει στο κράτος
Ενημέρωση για την έφοδο των ΕΚΑΜ στον Κορυδαλλό
Χτες το βράδυ, έγινε έφοδος των ΕΚΑΜ στις φυλακές του Κορυδαλλού. Οι μπάτσοι πραγματοποίησαν έρευνες σε κελιά αναρχικών αιχμαλώτων καθώς και σε κελιά άλλων φυλακισμένων. Αυτήν τη στιγμή, πραγματοποιείται στάση και οι κρατούμενοι αρνούνται να μπουν στα κελιά τους.
Κείμενο των κρατουμένων:
Κείμενο Διαμαρτυρίας
Χθες βράδυ πραγματοποιήθηκε άλλη μία εισβολή των Ε.Κ.Α.Μ. στην Α’ πτέρυγα Κορυδαλλού. Πάνοπλοι εκαμίτες με κράνη, ασπίδες, όπλα και πλαστικές σφαίρες εισέβαλαν σε αρκετά κελιά.
Το γεγονός αυτό δεν είναι τυχαίο. Έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά δεκάδων αστυνομικών ερευνών σε πολλές φυλακές της Ελλάδας.
Έρευνες που αρκετές φορές συνοδεύονταν από ξυλοδαρμούς κρατουμένων (π.χ. περίπτωση Γρεβενών).
Είναι φανερό πλέον πως οι επεμβάσεις της αστυνομίας στις φυλακές, χωρίς καν να έχει συμβεί κάποιο γεγονός ως «αφορμή», εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα. Είναι γνωστή η φιλοδοξία του φασίστα υπουργού Ν. Δένδια να γίνει υπερυπουργός Δημοσίας Τάξης και Δικαιοσύνης. Χρησιμοποιώντας διευθυντές φυλακών και εισαγγελείς που είναι πρόθυμοι είτε να υπακούσουν είτε να συνεργαστούν (για προσωπικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες) στα σχέδια του, προωθείται η στρατιωτικοποίηση των φυλακών.
Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.
Αν συνεχιστούν οι προκλήσεις των μπάτσων, θα απαντήσουμε κι εμείς προκλητικά. Άλλωστε δεν έχουμε ξεχάσει ούτε για μια στιγμή τις προκλητικά άθλιες συνθήκες στις φυλακές τους, τις κομμένες άδειες, το φασιστικό νομοσχέδιο για το ηλεκτρονικό βραχιολάκι, τις εκδικητικές δικαστικές αποφάσεις.
Δεν έχουμε ξεχάσει ότι το δίκιο δεν στο χαρίζουν, αλλά αγωνίζεσαι για να το κερδίσεις.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ
Κρατούμενοι φυλακών Κορυδαλλού.
1/1/2013
Κατεβάστε το κείμενο σε PDF, εδώ.