Από mail που ήρθε στο μέσο:
Λίγα λόγια για εργοστάσια και για τις λέξεις(αφορμή για ξεκίνημα )
Η αυτοδιαχείριση των ζωών μας δεν μπορεί να ταυτίζεται με την διαχείριση ενός βιομηχανικού εργοστασίου που καταστρέφει την φύση , μηχανοποιεί τους ανθρώπους και παράγει οικοδομικά υλικά για μητροπόλεις ,φυλακές και δικαστήρια .Ενός κατασκευάσματος που «γεννήθηκε» μέσα από την δημιουργία του Καπιταλισμού . Ενός κατασκευάσματος που είναι «απαραίτητο» στοιχείο για τον τρόπο που ζούμε σήμερα . Κατακτήσεις σαν αυτές ενός εργοστασίου μας κάνουνε να ξεχνάμε ότι εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα , ο τρόπος που ζούμε σήμερα .
[συνέχεια αλλά με επεκτάσεις που ξεφεύγουν απ’ το θέμα , δεν πειράζει]
Γι αυτό ακριβώς πρέπει να κινηθούμε προς την αλλαγή του , κάτι που μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την ολική καταστροφή του κόσμου όπως τον γνωρίζουμε σήμερα .
Καθώς η εξουσία , ο καπιταλισμός ,ο πολιτισμός, το κράτος, το τεχνοβιομηχανικό σύμπλεγμα |όπως θες πες το| δεν επηρεάζουν μόνο μια οικονομική τάξη πραγμάτων αλλά ακόμα παραπάνω την δημιουργούν , στοιχειοθετώντας την ως την μόνη φυσιολογική κατάσταση.
Αυτή η κατάσταση διακρίνεται μέσα από το πλειοψηφικό πλαίσιο συμπεριφορών ,παραδόσεων , ηθικής και συνηθειών . Αυτή η κατάσταση μας επηρεάζει θέλοντας και μη , καθώς οτιδήποτε και να πράξουμε σήμερα όσο «ελεύθερο» και αυθόρμητο και να είναι να μην είναι δυνατόν να απεμπλακεί από τις βασικές αξίες του κόσμου που ζούμε , καθώς είναι αδύνατον να μην αλληλεπιδράμε με αυτές .Οι ατομικότητες μας και εκφράσεις τους έχουν γίνει αριθμοί και εικόνες προς χρήση .
Σαν να μην φτάνει αυτό συχνά χαιρόμαστε κιόλας που μας αναγνωρίζουν ως αριθμούς ως εικόνες . Η ανάγκη της κυριαρχίας για νέκρωση των αισθήσεων των ατόμων βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση , με την οργάνωση της σε όλα τα επίπεδα της ζωής για χάρη της διαρκούς διάχυσης της βασικότερης αξίας της , του κέρδους (όπως ορίζεται σε αυτήν την κοινωνία ). Έτσι οι μόνες αισθήσεις που απομένουν στην συνέχεια στους ανθρώπους είναι αυτές του κέρδους , συνειδητά σχεδόν σε όλες τις πτυχές της ζωής τους . Ένα κέρδος όμως που καμία σχέση δεν έχει με την ατομικότητα τους . Γι αυτό και οι καταπιεσμένοι δεν μπορούν παρά να είναι υπεύθυνοι για την στήριξη της κυριαρχίας .Καθώς προτιμούν να εθελοτυφλούν παρά να πάρουν την ζωή τους στα χέρια τους .
Αυτό βέβαια δεν αναιρεί σε καμία περίπτωση την εξαιρετική ικανότητα της τεχνοβιομηχανικής και πολιτισμικής μηχανής στον καθολικό έλεγχο .
Καθώς η ηγεμονία του κέρδους δε σημαίνει μόνο πολιτικό και οικονομικό έλεγχο, αλλά επίσης την ικανότητα της εξουσίας να προβάλει τον δικό της τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τον κόσμο, ώστε αυτοί και αυτές που είναι κάτω απ την κυριαρχία της να αποδέχονται αυτόν τον τρόπο ως «κοινή λογική» και ως «φυσικό». Αυτό απαιτεί από τους τελευταίους προθυμία και ενεργητική συναίνεση.
Η κοινή λογική μπορεί να ιδωθεί ως ο τρόπος με τον οποίο αυτοί που κυριαρχούνται από την εξουσία βιώνουν την υποτέλειά τους. Αυτή η διεργασία μπορούμε να πούμε ότι διενεργείται μέσα μας ύπουλα , περιορίζοντας την φαντασία μας , σφετεριζόμενη τις αληθινές μας επιθυμίες και τέλος καταστέλλοντας τις ήδη βιωμένες εμπειρίες μας καθώς και παραμορφώνοντας τις επερχόμενες νέες εμπειρίες . Μετατρεπόμαστε έτσι σε λάτρεις εικόνας , του ειδώλου μας μέσα από την σκέψη χάνοντας ή έστω αλλοιώνοντας κάθε μορφή αρχέγονης αίσθησης . Κάπως έτσι φτάνουμε στην νέα εποχή της πρόσβασης που τα συναισθήματα και οι αισθήσεις μας γίνονται υπαρκτά μόνο επί πληρωμή καθώς σε καμία περίπτωση δεν μιλάμε για φυσική εξέλιξη του ανθρώπου αλλά για μια θεσμοθέτηση της ιδιοκτησίας ακόμα και στο επίπεδο των συναισθημάτων .
Η εξουσία έχει επιδράσει στα πάντα γύρω μας αλλά και μέσα μας. Σε τέτοιο βαθμό ώστε ακόμα και η άμεση επαναστατική δράση να έχει μετατραπεί σε θέαμα και σε εικόνα . Ακόμα και στις λίγες φορές που ωθεί τον άνθρωπο στην δράση (έστω την εγκεφαλική) μετά την θέαση της , αυτή δεν παύει να είναι μια πλήρως διαστρεβλωτική , αυτό-επιβεβαιωτική και πολλές φορές σκόπιμα κατευθυνόμενη προώθηση, που συνήθως οδηγεί σε μία στιγμιαία εσωτερική «εξέγερση» από το άτομο για την αλλαγή της ζωής του ή οποία σχεδόν πάντα μένει στα χαρτιά και στηρίζεται στις υποτιθέμενες αδυναμίες του ατόμου σε σχέση με το κοινωνικό πρότυπο του θεωρητικού νικητή . Πολύ συχνά βλέπουμε ακόμα και άτομα που παθιάζονται τόσο έντονα σχετικά με την έκφραση μίας ανατρεπτικής ή κριτικής άποψης μέσα από την εικόνα ή τον λόγο να λησμονούν ότι μια άποψη δεν μπορεί να είναι στα αλήθεια ανατρεπτική αν δεν εμπεριέχει την δράση .
Μια όμορφη εικόνα είναι απλά μια όμορφη εικόνα δεν δημιουργεί παρά μόνο ένα ωραίο συναίσθημα και τίποτα παραπάνω , καθώς η ίδια της η φύση είναι πλασματική . Ο ριζοσπαστικός λόγος είναι απλά ένας ριζοσπαστικός λόγος και δεν δημιουργεί ένα ωραίο συναίσθημα και τίποτα παραπάνω , καθώς η ίδια η φύση του είναι πλασματική στο σήμερα .
Να απελευθερώσουμε τα λόγια και τα βλέμματα μας !
Η μυθοποίηση των επαναστατικών δράσεων συχνά μας απομακρύνει από την πραγμάτωση και την βίωση τους .
Ο μόνος τρόπος για να καταστρέψουμε τη μυθοποίηση σήμερα είναι να πράξουμε . Ο μόνος τρόπος να εκφραστούμε ελεύθερα και αυθόρμητα σήμερα είναι όταν πραγματώνουμε την επίθεση εναντίον των πολυπρόσωπων δομών της εξουσίας .
και η κάθε μας ήττα , το κάθε μικρό γαμημένο λάθος
αφορμή για την επόμενη μάχη
και ο πόλεμος μαίνεται
και αν δεν μαίνεται στην πράξη και από μας
κάθε μικρή πιθανότητα εξέγερσης θα πνίγεται μέσα στην απραξία και στον φόβο λόγω έλλειψης πρακτικής γνώσης των ανθρώπων που θεωρούν \” ότι θα είμαι εκεί αν , όταν , όποτε \” αλλά μέχρι τότε περιμένω
να μην ξεχάσουμε ποτέ τις προοπτικές και παρακαταθήκες που ανοίγει η σύγκρουση
να μην ξεχάσουμε ότι στον λογικοπρακτικό κόσμο της εικόνας που ζούμε ακόμα και μόνο μέσα από την βίωση μίας μητροπολιτικής σύγκρουσης μπορούμε να απεμπλακούμε απ τα εγκεφαλικά μας σκουπίδια και να βιώσουμε το μη προκαθορισμένο
αρκεί να μην μείνουμε μόνο εκεί
να κατανοούμε βαθύτατα ότι δεν αντιστεκόμαστε απλά στις δομές αυτού του κόσμου , αλλά αντίθετα προσπαθούμε να τις καταστρέψουμε γιατί αποτελούν εμπόδιο για την αυτοδημιουργία της ζωής μας
να διακρίνουμε ότι το χάος είναι κάτι γλυκό προκειμένου να ξαναγίνουν αχαρτογράφητες οι ζωές μας
Ας καταστρέψουμε την εξουσία για να βιώσουμε το πρωτόγνωρο .
Ας την καταστρέψουμε για χάρη της διασκέδασης .
Αν πίσω από κάθε βίαια και “ακραία” έκφραση του αγώνα ,
βρίσκονται πράγματι τα ιδανικά μας δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα
Για την πολύμορφη και πολυτασική αναρχική επίθεση , για την απόλυτη ελευθερία ,
για την αναρχία !
λύσσα και συνείδηση μέχρι την ηδονή
υγ. Την Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης, εκδικάζεται η αίτηση διακοπής ποινής του αναρχικού Μπάμπη Τσιλιανίδη, για ληστεία στο οικονομικό τμήμα του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ. Να του δείξουμε την αλληλεγγύη μας με όλα τα μέσα