Tag: Ελλάδα

Από mail που ήρθε στο μέσο:

Λίγα λόγια για εργοστάσια και για τις λέξεις(αφορμή για ξεκίνημα )

Η αυτοδιαχείριση των ζωών μας  δεν μπορεί να ταυτίζεται με την διαχείριση ενός βιομηχανικού εργοστασίου που καταστρέφει την φύση , μηχανοποιεί τους ανθρώπους  και παράγει οικοδομικά υλικά για μητροπόλεις ,φυλακές και δικαστήρια .Ενός κατασκευάσματος που «γεννήθηκε» μέσα από την δημιουργία του Καπιταλισμού . Ενός κατασκευάσματος που  είναι «απαραίτητο» στοιχείο για τον τρόπο που ζούμε σήμερα . Κατακτήσεις σαν αυτές ενός εργοστασίου μας κάνουνε να ξεχνάμε ότι εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα ,  ο τρόπος που ζούμε σήμερα .

[συνέχεια αλλά με επεκτάσεις που ξεφεύγουν απ’ το θέμα , δεν πειράζει]

 Γι αυτό ακριβώς πρέπει να κινηθούμε προς την αλλαγή του , κάτι που μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την ολική καταστροφή του κόσμου όπως τον γνωρίζουμε σήμερα .

Καθώς η εξουσία , ο καπιταλισμός ,ο πολιτισμός, το κράτος, το τεχνοβιομηχανικό σύμπλεγμα |όπως θες πες το| δεν επηρεάζουν μόνο μια οικονομική τάξη πραγμάτων αλλά ακόμα παραπάνω την δημιουργούν , στοιχειοθετώντας την ως την μόνη φυσιολογική κατάσταση.

Αυτή η κατάσταση διακρίνεται μέσα από το πλειοψηφικό πλαίσιο συμπεριφορών ,παραδόσεων , ηθικής και συνηθειών . Αυτή η κατάσταση μας επηρεάζει θέλοντας και μη , καθώς οτιδήποτε και να πράξουμε σήμερα όσο «ελεύθερο» και αυθόρμητο και να είναι να μην είναι δυνατόν  να απεμπλακεί από τις βασικές αξίες του κόσμου που ζούμε , καθώς είναι αδύνατον να μην αλληλεπιδράμε με αυτές .Οι ατομικότητες μας και εκφράσεις τους έχουν γίνει αριθμοί και εικόνες προς χρήση .

 Σαν να μην φτάνει αυτό συχνά χαιρόμαστε κιόλας που μας αναγνωρίζουν ως αριθμούς ως εικόνες  . Η ανάγκη της κυριαρχίας για νέκρωση των αισθήσεων των ατόμων βρίσκεται  σε άμεση συνάρτηση , με την οργάνωση της σε όλα τα επίπεδα της ζωής για χάρη της διαρκούς διάχυσης της βασικότερης αξίας της , του κέρδους (όπως ορίζεται σε αυτήν την κοινωνία ). Έτσι οι μόνες αισθήσεις που απομένουν στην συνέχεια στους ανθρώπους είναι αυτές του κέρδους , συνειδητά σχεδόν σε όλες τις πτυχές της ζωής τους . Ένα κέρδος όμως που καμία σχέση δεν έχει με την ατομικότητα τους . Γι αυτό και οι καταπιεσμένοι δεν μπορούν παρά να είναι υπεύθυνοι για την στήριξη της κυριαρχίας .Καθώς προτιμούν να εθελοτυφλούν παρά να πάρουν την ζωή τους στα χέρια τους .

Αυτό βέβαια δεν αναιρεί  σε καμία περίπτωση την εξαιρετική ικανότητα της τεχνοβιομηχανικής  και πολιτισμικής μηχανής στον καθολικό έλεγχο .

Καθώς η ηγεμονία του κέρδους δε σημαίνει μόνο πολιτικό και οικονομικό έλεγχο, αλλά επίσης την ικανότητα της εξουσίας να προβάλει τον δικό της τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τον κόσμο, ώστε αυτοί και αυτές που είναι κάτω απ την κυριαρχία της  να αποδέχονται αυτόν τον τρόπο ως «κοινή λογική» και ως «φυσικό». Αυτό απαιτεί από τους τελευταίους προθυμία και ενεργητική συναίνεση.

Η κοινή λογική μπορεί να ιδωθεί ως ο τρόπος με τον οποίο αυτοί που κυριαρχούνται από την εξουσία βιώνουν την υποτέλειά τους. Αυτή η διεργασία μπορούμε να πούμε ότι διενεργείται μέσα μας ύπουλα , περιορίζοντας την φαντασία μας , σφετεριζόμενη τις αληθινές μας επιθυμίες και τέλος καταστέλλοντας τις ήδη βιωμένες εμπειρίες μας καθώς και παραμορφώνοντας τις επερχόμενες νέες εμπειρίες . Μετατρεπόμαστε έτσι σε λάτρεις εικόνας , του ειδώλου μας μέσα από την σκέψη χάνοντας ή έστω αλλοιώνοντας κάθε μορφή αρχέγονης αίσθησης . Κάπως έτσι φτάνουμε στην νέα εποχή της πρόσβασης που τα συναισθήματα και οι αισθήσεις μας γίνονται υπαρκτά μόνο επί πληρωμή καθώς σε καμία περίπτωση δεν μιλάμε για φυσική εξέλιξη του ανθρώπου αλλά για μια θεσμοθέτηση της ιδιοκτησίας ακόμα και στο επίπεδο των συναισθημάτων .

Η εξουσία έχει επιδράσει στα πάντα γύρω μας αλλά και μέσα μας. Σε τέτοιο βαθμό ώστε ακόμα και η άμεση επαναστατική δράση να έχει μετατραπεί σε θέαμα και σε εικόνα . Ακόμα και στις λίγες φορές που ωθεί τον άνθρωπο στην δράση (έστω την εγκεφαλική) μετά την θέαση της , αυτή  δεν παύει να είναι μια πλήρως διαστρεβλωτική , αυτό-επιβεβαιωτική και  πολλές φορές σκόπιμα κατευθυνόμενη προώθηση, που συνήθως οδηγεί σε μία στιγμιαία  εσωτερική «εξέγερση» από το άτομο για την αλλαγή της ζωής του ή οποία σχεδόν πάντα μένει στα χαρτιά και στηρίζεται στις υποτιθέμενες αδυναμίες του ατόμου σε σχέση με το κοινωνικό πρότυπο του θεωρητικού νικητή . Πολύ συχνά βλέπουμε ακόμα και άτομα που παθιάζονται τόσο έντονα σχετικά με την έκφραση μίας ανατρεπτικής ή κριτικής άποψης μέσα από την εικόνα ή τον λόγο  να λησμονούν ότι μια άποψη δεν μπορεί να είναι στα αλήθεια ανατρεπτική αν δεν εμπεριέχει την δράση .

 Μια όμορφη εικόνα είναι απλά μια όμορφη εικόνα  δεν δημιουργεί παρά μόνο ένα ωραίο συναίσθημα και τίποτα παραπάνω , καθώς η ίδια της η  φύση είναι πλασματική . Ο ριζοσπαστικός λόγος είναι απλά ένας ριζοσπαστικός λόγος και δεν δημιουργεί ένα ωραίο συναίσθημα και τίποτα παραπάνω  , καθώς η ίδια η φύση του είναι πλασματική στο σήμερα .

Να απελευθερώσουμε τα λόγια και τα βλέμματα μας !

Η μυθοποίηση των επαναστατικών δράσεων συχνά μας απομακρύνει από την πραγμάτωση και την βίωση τους .

Ο μόνος τρόπος για να καταστρέψουμε τη μυθοποίηση  σήμερα είναι να πράξουμε .  Ο μόνος τρόπος να εκφραστούμε ελεύθερα και αυθόρμητα σήμερα είναι όταν πραγματώνουμε την επίθεση εναντίον των πολυπρόσωπων δομών της εξουσίας  .

και η κάθε μας ήττα , το κάθε μικρό γαμημένο λάθος

αφορμή για την επόμενη μάχη

και ο πόλεμος μαίνεται

και αν δεν μαίνεται στην πράξη και από μας

κάθε μικρή πιθανότητα εξέγερσης θα πνίγεται μέσα στην απραξία και στον φόβο λόγω έλλειψης πρακτικής γνώσης των ανθρώπων που θεωρούν \” ότι θα είμαι εκεί αν , όταν , όποτε \” αλλά μέχρι τότε περιμένω

να μην ξεχάσουμε ποτέ τις προοπτικές και παρακαταθήκες που ανοίγει η σύγκρουση

να μην ξεχάσουμε ότι στον λογικοπρακτικό κόσμο της εικόνας που ζούμε ακόμα και μόνο μέσα από την βίωση μίας μητροπολιτικής σύγκρουσης μπορούμε να απεμπλακούμε απ τα εγκεφαλικά μας σκουπίδια και να βιώσουμε το μη προκαθορισμένο

αρκεί να μην μείνουμε μόνο εκεί

 να κατανοούμε βαθύτατα ότι δεν αντιστεκόμαστε απλά στις δομές αυτού του κόσμου , αλλά αντίθετα προσπαθούμε να τις καταστρέψουμε γιατί αποτελούν εμπόδιο για την αυτοδημιουργία της ζωής μας

να διακρίνουμε ότι το χάος είναι κάτι γλυκό προκειμένου να ξαναγίνουν αχαρτογράφητες οι ζωές μας

Ας  καταστρέψουμε την εξουσία για να βιώσουμε το πρωτόγνωρο .

Ας την καταστρέψουμε για χάρη της διασκέδασης .

Αν πίσω από κάθε βίαια και “ακραία” έκφραση του αγώνα ,

βρίσκονται πράγματι τα ιδανικά μας δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα

Για την πολύμορφη και πολυτασική αναρχική επίθεση , για την απόλυτη ελευθερία ,

για την αναρχία !

λύσσα και συνείδηση  μέχρι την ηδονή

υγ. Την Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης, εκδικάζεται η αίτηση διακοπής ποινής του αναρχικού Μπάμπη Τσιλιανίδη, για ληστεία στο οικονομικό τμήμα του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ. Να του δείξουμε την αλληλεγγύη μας με όλα τα μέσα

Είναι πολύ συχνό φαινόμενο μέσα στο κίνημα των δικαιωμάτων και της απελευθέρωσης των ζώων να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και κριτικές πάνω στα δικαιώματα απ’ την μία και στην απελευθέρωση από την άλλη, από ατομικότητες, ακτιβιστές, και μέλη οργανώσεων. Για να έχουμε μια καθαρότερη εικόνα για αυτό το γεγονός, πρέπει να ρίξουμε μια κοντινότερη ματιά σε αυτές τις δύο έννοιες. Αρχικά, η έννοια των «Δικαιωμάτων» είναι το να δώσεις σε κάποιον/α το δικαίωμα να κάνει ή να έχει κάτι, με άλλα λόγια τα δικαιώματα πρέπει πρώτα να θεσμοθετηθούν ώστε να χορηγηθούν έπειτα. Η παγίδα στην οποία πέφτουν πολλοί ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων είναι η ουσία και η ιδέα των δικαιωμάτων των ζώων και της δημοκρατίας. Πρώτα, η δημοκρατία προϋποθέτει την ύπαρξη του Κράτους, των νόμων και των θεσμών που κάνουν αυτή την δημοκρατία νόμιμη, χωρίς να έχει καμία σημασία αν η δημοκρατία είναι άμεση ή έμμεση, συνεχίζει να είναι δημοκρατία, κρατική κυριαρχία και επιβολή. Ο αγώνας μας δεν μπορεί να περιχαρακωθεί μέσα στα στενά όρια της δημοκρατίας, καθώς ο αγώνας μας είναι αναρχικός και στόχος του είναι το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή η κατάλυση της δημοκρατίας, του καπιταλισμού και του κράτους, και η αποδόμηση κάθε καταπίεσης και κυριαρχίας. Έτσι λοιπόν, η ιδέα των δικαιωμάτων προϋποθέτει με την σειρά της την συνέχιση του ίδιου ή ενός διαφορετικού συστήματος διακυβέρνησης, θέσπισης νόμων και υποδούλωσης. Τα δικαιώματα των ζώων και των ανθρώπων έχουν ανάγκη από τους νόμους και τους θεσμούς, και εν τέλει και τους αρμόδιους που θεσπίζουν αυτά τα δικαιώματα, δηλαδή έχουν ανάγκη την εξάρτηση από τους κυριάρχους και τους κυβερνήτες. Αυτόματα, φτάνουμε στο συμπέρασμα πως τα δικαιώματα των ζώων είναι η ιδέα της χορήγησης περισσότερης ελευθερίας στα ζώα, με αυτό να σημαίνει μεγαλύτερα κλουβιά, ανθρωπινότερους τρόπους σφαγής, κτλ. , και η ουσία της ελευθερίας που επιθυμούν να χορηγηθεί να μην είναι ποτέ ενάντια στην ριζική αιτία της εκμετάλλευσης τους, η οποία είναι η καταπίεση από τον άνθρωπο και τον πολιτισμό του, τα έθνη του, τα κράτη του, τους νόμους, τις μηχανές, τα εργοστάσια, τα εμπορικά κέντρα, τα γουναράδικα, ακόμα και τα φιλήσυχα νοικοκυριά. Και πάνω από όλα, τα δικαιώματα που αυτοί οι εναλλακτικοί ακτιβιστές της νομιμότητας θέλουν να θεσπίσουν για τα ζώα είναι φυσικά ανθρωποκεντρικά, σαν το σύστημα που υπηρετούν και έχουν ανάγκη. Επίσης, πολλές φορές το συγκεκριμένο ζήτημα είναι υπερβολικά μονοθεματικό. Αφού γίνουν χορτοφάγοι ή και βίγκαν, σταματούν εκεί, το βλέπουν σαν αυτοσκοπό, σαν να έχουν κάνει το κομμάτι τους, λες και αυτό από μόνο του είναι ο «αγώνας» τους, και αφού μποϋκοτάρουν την κρεατό-γαλακτό-βιομηχανία, αρχίζουν να λατρεύουν την βίγκαν βιομηχανία, που και αυτή από την πλευρά της δεν παύει να είναι μια καπιταλιστική βιομηχανία, που βιάζει τη Γη και εκμεταλλεύεται ανθρώπους ως εργάτες. Έτσι αυτοί οι εναλλακτικοί μπουρζουάδες φιλόζωοι, βρίσκουν την απόλυτη συμπόνια στην αγάπη τους προς τα ζώα, έχοντας το ως αυτοσκοπό, συμμετέχοντας σε ειρηνικές διαμαρτυρίες, σε πικετοφορίες, σε καταναλωτικά μποϋκοτάζ και σε λίστες υπογραφών για την λύση του τάδε προβλήματος, φυσικά δουλεύοντας μέσα στο σύστημα, και εκτός αυτού διακρίνονται για την λασπολογία τους ενάντια στο μαχητικό κίνημα της απελευθέρωσης των ζώων, όπου ατομικότητες και ομάδες θυσιάζουν την ελευθερία τους για την απελευθέρωση των ζώων και της γης, βάζοντας φωτιές σε επιχειρήσεις, κάνοντας μαχητικές πορείες που έρχονται σε σύγκρουση με τους προστάτες των νόμων τους, κάνοντας απελευθερώσεις ζώων δίνοντας τους έτσι το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση της ζωής τους, και γενικότερα κάνοντας άμεσες δράσεις που αποτελούν και πραγματικό κίνδυνο για το καπιταλιστικό σύστημα, που μετράει τα πάντα σε χρήμα και υλικές ζημιές.

Απ’ την άλλη, η ιδέα της Απελευθέρωσης των Ζώων, και της Απελευθέρωσης γενικότερα, είναι η ιδέα του αγώνα όχι μόνο για ελευθερία, αλλά περισσότερο από αυτό, για της απελευθέρωση του εαυτού μας, των ζώων και του περίγυρου μας, από την αρρώστια που ονομάζεται κράτος, καταπίεση, κυριαρχία, και πολιτισμός. Η Απελευθέρωση των Ζώων δεν μπορεί να είναι μονοθεματική, καθώς είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Απελευθέρωση της Γης και του Ανθρώπου, καθώς και με το κίνημα της Ολικής Απελευθέρωσης. Δεν έχει καμία σχέση με την θέσπιση δικαιωμάτων οποιουδήποτε τύπου, ή με την ανωτερότητα κάποιου να αποφασίζει για το ποιος/ποια/ποιο θα είναι ελεύθερο ή όχι στον ελεύθερο κόσμο που επιθυμούμε, αλλά είναι ένας πόλεμος για την ζωή έξω από τα στεγανά της καταπίεσης, της σκλαβιάς, της εξημέρωσης, της μιζέριας και της συντριβής των ονείρων και επιθυμιών μας. Αρνούμαστε κατηγορηματικά τα δικαιώματα που μας παρέχουν, και αναγνωρίζουμε ένα και μοναδικό δικαίωμα σε αυτόν τον κόσμο. Το Δικαίωμα να ζούμε ως ελεύθερα όντα την ζωή που επιθυμούμε, χωρίς να υπάρχει κάποιος ή κάτι πάνω από το κεφάλι μας που να ελέγχει τις επιλογές μας. Η απελευθέρωση ως έννοια και ως ουσία είναι υπεράνω όλων των ιδεολογιών, όλων των πολιτικών βιβλίων. Δεν επιθυμούμε να απαιτήσουμε περισσότερη ελευθερία για τα μη-ανθρώπινα ζώα από τους καταπιεστές τους, όπως ακριβώς δεν επιθυμούμε να παζαρέψουμε την προσωπική μας ελευθερία από κάθε είδους αφεντικού και κυριάρχου. Το ύψιστο δικαίωμα που αναγνωρίζουμε, και είναι ένα πρωτόγονο δικαίωμα, είναι το να αρπάξουμε μονάχοι μας την ελευθερία που επιζητούμε, όχι μέσα από και στο σύστημα τους, αλλά μέσω της καταστροφής των κρατών τους, των νόμων τους, των θεσμών τους, των βιομηχανιών τους και του πολιτισμού τους, που εξημερώνει τις άγριες ορμές για τον αέναο πόλεμο ενάντια σε κάθε είδους κυριαρχία και αποξένωση από την ίδια την ελευθερία. Ακόμα και αν γνωρίζουμε σοφά πως τα όνειρα μας δεν θα πραγματοποιηθούν στο όλον τους, είμαστε παραπάνω από σίγουροι πως ο αγώνας μας είναι η ίδια μας η ζωή, και μέσα στους εαυτούς μας βασιλεύει η ανάγκη να διαχύσουμε την φωτιά της απελευθέρωσης, τις σκέψεις των ατομικών μας επιθυμιών, και την άμεση δράση εναντίον των εχθρών μας, που ήταν και είναι ηλίου φαεινότεροι.

Η ιστορία της ανθρωπότητας στον πολιτισμό που δημιούργησε, μας έχει δείξει ξεκάθαρα πως η καταπίεση, η εξημέρωση και η κατοχή κάθε στρέμματος του πλανήτη είναι κάποιες από τις αιτίες της εκμετάλλευσης όλων των έμβιων όντων. Τα δεινά που έχει προκαλέσει το ανθρώπινο είδος δεν χωράνε σε ένα άρθρο, ούτε καν σε έναν τόμο για να αναδειχθούν, και δεν ξέρω και κατά πόσο αυτό θα ήταν λειτουργικό ή και ουσιώδες. Η κατάδειξη της μιζέριας και του πόνου που προκαλεί ο θανατερός πολιτισμός τους είναι μόνο ένα κομμάτι του μαινόμενου πολέμου. Είναι η ψυχολογική και θεωρητική βάση, πάνω στην οποία τα πόδια μας πρέπει να πατήσουν δυνατά για τις περαιτέρω ενέργειες. Ενέργειες ενάντια σε όσα μας κρατάνε φυλακισμένους, εμάς και τα υπόλοιπα πλάσματα του πλανήτη, γιατί καμία εξουσία δεν θα διαλυθεί με λέξεις και χαρτιά, αλλά με δράσεις και εξεγέρσεις. Έτσι δεν θα πρέπει να συμβιβαστούμε με τίποτα λιγότερο από την Ολική Απελευθέρωση της Γης, των Ζώων και των Ανθρώπων, καθώς δεν πρέπει ποτέ να παζαρεύουμε την ελευθερία που ανήκει σε όλους μας. Γεννιόμαστε για να είμαστε ελεύθεροι, αλλά όντας γεννημένοι σε έναν πολιτισμό-φυλακή, η μόνη επιλογή που βγαίνει φυσικά από μέσα μας είναι η αφιέρωση της ζωής μας σε αυτόν τον πόλεμο για απελευθέρωση, για την καταστροφή όλων όσων έχτισαν και για την επαναφορά των πραγματικών μας επιθυμιών στο εδώ και στο τώρα. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.

Για την Αναρχία

Πηγή

Πηγή

Πανό που αναρτήθηκε χτες στο βράδυ στην πόλη της Ηγουμενίτσας.

Πηγή