Author: theparabellum
Ιούλιος
Η χρονολόγηση γίνεται σύμφωνα με την ημερομηνία που δημοσιεύεται η ανάληψη ή γίνεται γνωστή η δράση από τους ιστότοπους αντιπληροφόρησης από τους οποίους αλιεύονται τα κείμενα. Η λίστα καταγράφει τα κείμενα από τα νεότερα στα παλαιότερα.
Πολωνία: Βανδαλισμός δύο τραπεζών (Λούμπλιν)
Τα παπούτσια μας έχουν λιώσει από τους βαρετούς ειρηνικούς περιπάτους, στους οποίους έχουμε συμμετάσχει. Όχι μόνο έχουμε προσέξει τις τρύπες στις σόλες των παπουτσιών μας, αλλά έχουμε συνειδητοποιήσει πως βρισκόμαστε κολλημένοι σε ένα σημείο και πως η εσωτερική μας αγριότητα νανουρίζεται, μετατρεπόμενη σε ευγένεια. Οι διαδηλώσεις δεν είναι μια καλή διέξοδος για το θυμό μας, ο οποίος δε μπορεί να ικανοποιηθεί με το να περιπλανόμαστε απλά στους δρόμους, υπό το άγρυπνο μάτι των μπάτσων. Επομένως, νιώθουμε αναγκασμένοι να αναζητήσουμε άλλα μονοπάτια δράσης.
Για αυτόν το λόγο, την πρώτη του Μάη, πήγαμε μια βόλτα χωρίς να ενημερώσουμε τις αρχές. Πήραμε μαζί μας μερικά λίτρα μπογιάς και την απόφαση πως κάτι πρέπει να κάνουμε για τους συντρόφους μας. Βάψαμε τα παράθυρα δύο τραπεζών, σε δύο διαφορετικά μέρη της πόλης. Οι ιδιοκτήτες τους θα πρέπει να ξέρουν πως δεν έχουν όλοι οι επισκέπτες τους αγαθές προθέσεις, ούτε ζητιανεύουν για ένα δάνειο.
Αφιερώνουμε αυτήν την επιχείρηση στην αναρχική Felicity Ryder, μια αναρχική από την Αυστραλία, που κρύβεται εδώ και μήνες από τα μαντρόσκυλα και στους συλληφθέντες στην Ελλάδα, στην Ιταλία και στα υπόλοιπα μέρη του κόσμου.
Οι τράπεζες είναι τέλειοι στόχοι αναρχικών επιθέσεων. Πίσω από τα φτιασιδωμένα χαμόγελα, οι ταμίες κρύβουν καθημερινές τραγωδίες. Οι τράπεζες παίζουν το ρόλο των φιαλών αιμοδοσίας αυτού του γαμημένου συστήματος, στηρίζουν στρατούς και πολυεθνικές επιχειρήσεις, βοηθούν να συγκεντρωθεί το κεφάλαιο στα χέρια των λίγων, προστατεύουν τα χρήματα των πλουσίων και σπεκουλάρουν με τα χρήματα των φτωχών. Οι τράπεζες είναι εκείνοι οι θεσμοί, πάνω στους οποίους βασίζεται η δικτατορία των οικονομικών αγορών. Μέσα από τις τράπεζες περνά η ταινία συναρμολόγησης του σύγχρονου πολιτισμού, που καλύπτει τον πλανήτη με τις αλυσίδες της μισθωτής εργασίας, προκαλώντας εκμετάλλευση, αποξένωση και οικολογική καταστροφή.
Η Δημοκρατία είναι ένα ψέμα. Είναι προφανές, αν κοιτάξει κανείς αυτούς που ηγούνται, από τους δημοσιογράφους μέχρι τους πολιτικούς. Όμως, κανείς τους δε θα το παραδεχτεί ανοιχτά, από φόβο μήπως χάσει την καλοπληρωμένη δουλειά του επαγγελματία ψεύτη. Οι πολιτικές ατζέντες υπαγορεύονται από τις αγορές και οι σημαντικότεροι ψηφοφόροι τους είναι οι επενδυτές και οι διεθνείς οικονομικές ελίτ, που μπορούν ελεύθερα να διαφθείρουν τα μυαλά των πολιτικών και της κοινωνίας.
Επιπλέον, στη ντουλάπα της η δημοκρατία κρύβει πολλά πτώματα. Γνωστοί δημοκράτες, όπως ο Sikorski[1] ή ο Michnik[2], αναφέρουν ως παράδειγμα προς μίμηση τον Κουβανό blogger Yoani Sanchez, αλλά οι ίδιοι στηρίζουν τη ρατσιστική σφαγή των λαών του Ιράκ και του Αφγανιστάν.
Απεχθανόμαστε το καστρικό καθεστώς, αλλά δε φοβόμαστε να ρωτήσουμε τι τόσο τρομερό έχει κάνει η Κούβα, ώστε να πρέπει, πλέον, να πολεμήσουμε τη Δημοκρατία και όχι τον Αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Υπάρχουν δύο καθιερωμένα πρότυπα: το ένα είναι ο Δυτικός Πολιτισμός και το άλλο ο κόσμος του Ισλάμ. Μόνο ακολουθώντας αυτήν τη λογική καθίσταται δυνατό να καταλάβουμε το γιατί οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, που σφαγιάζονται στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, παραμένουν αόρατοι στα μάτια του μέσου Ευρωπαίου, ακόμα και όταν το θέμα αναφέρεται επακριβώς από το δολοφόνο του Woolwich, στο Λονδίνο (η εκτέλεση του Lee Rigby από ισλαμιστές εξτρεμιστές). Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση και τα media παρουσιάζουν ως πραγματικό έγκλημα την καταστολή του Κάστρο και του Łukaszenka, Αυτή είναι η σύγχρονη έκδοση του πολιτισμικού ρατσισμού.
Όποιος υπερασπίζεται τα «ανθρώπινα δικαιώματα» χωρίς να αντιτίθεται στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, γίνεται για μας ρατσιστής. Κατανοώντας όλα αυτά, δηλώνουμε πως είμαστε αντίπαλοι της δημοκρατικής αμηχανίας, που κρύβει την ωμή βία πίσω από τη βιτρίνα της πολιτικής ελευθερίας.
Παρ’ όλα αυτά, η πλειοψηφία δε βλέπει το πρόβλημα. Ποιος έχει αρκετό χρόνο να τα σκεφτεί αυτά; Πρέπει να πληρώσει τους λογαριασμούς, να φέρει το μπέικον στο σπίτι και να χτίσει καριέρα. Δεν υπάρχει χώρος να σκεφτεί, πόσο μάλλον να κοιτάξει προς νέους ορίζοντες. Η σύγχρονη δανειακή σκλαβιά μετατρέπει την ελευθερία σε απόλυτη κοροϊδία. Με γεμάτη την κοιλιά και μια στέγη πάνω από το κεφάλι, οι άνθρωποι φοβούνται να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους, φοβούμενοι ότι θα χάσουν τη δουλειά τους και ότι θα αποκτήσουν σοβαρά χρέη.
Το θέμα δεν είναι, όμως, τόσο απλό. Η σιγουριά της εργασίας μπορεί να σημαίνει μια κοινωνία ικανοποιημένων σκλάβων. Για τους περισσότερους δεν έχει σημασία σε τι κόσμο ζουν, όσο διατηρούν το επίπεδο ζωής τους και έχουν μια μικρή ευκαιρία προαγωγής.
Αυτοί, που έχουν πέσει θύματα της τραπεζικής μαφίας, είναι πρόθυμοι να παραπονεθούν μπροστά στις κάμερες και στο γραφείο του δημόσιου κατήγορου. Ενώ βλέπουν πως συμπεριφέρεται το σύστημα στους φτωχούς, αυτοί οι ίδιοι δε σηκώνουν ούτε το δαχτυλάκι τους. Αποστασιοποιούμαστε από τον πόνο των άλλων και θεωρούμε πως οι πιο σημαντικοί άνθρωποι είναι εκείνοι που έχουν κηρύξει τον πόλεμο στο σύστημα, οι αναρχικοί σύντροφοί μας, εδώ και σε όλον τον κόσμο. Χωρίς αυτούς θα είχαμε πέσει στη δυσπιστία.
Κύριο μέλημά μας είναι να σώσουμε την ανθρωπιά μας μέσα σε αυτά τα σκατά και όχι να μεταβληθούμε σε ρομπότ, που δουλεύουν από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, κοιτώντας μόνο τον κώλο τους. Κάθε μέρα πουλάμε τους εαυτούς μας στο σύστημα και είναι εύκολο να μας διαφύγει εκείνη η στιγμή, όπου η τελευταία σπίθα ανεξαρτησίας πεθαίνει. Η παράνομη δράση αποκαθιστά την αξιοπρέπειά μας και μας βοηθά να ανακτήσουμε κομμάτι της χαμένης ανεξαρτησίας μας. Γι’ αυτό, κάθε μικρή πράξη ανταρσίας μέσα σε αυτό το βούρκο απάθειας, προκαλεί χαμόγελα στα πρόσωπά μας. Χαιρετίζουμε την ομάδα 15w08[3] και τους σαμποτέρς[4] που κατέστρεψαν κάποιες κάμερες στη Βαρσοβία. Οι πράξεις σας μας δίνουν δύναμη και την αίσθηση ότι δεν είμαστε μόνοι, ότι υπάρχουν και άλλοι σύντροφοι πρόθυμοι να παραβιάσουν την τάξη!
Θα πάρει ακόμα χρόνο μέχρι η καταστροφική άμεση δράση να ριζώσει μέσα στις καρδιές των Πολωνών αναρχικών. Σήμερα, ο πραγματικός κίνδυνος δεν είναι το γκλομπ, αλλά η κοινή ανάγκη να μείνουμε στην απομόνωση, να αποδράσουμε στον κόσμο της εικονικής πραγματικότητας του facebook και στο ανούσιο κλικάρισμα του ποντικιού, ενώ οι φασίστες παίρνουν του δρόμους.
Κάποιοι εδώ θα ήθελαν να δουν να λαμβάνει χώρα η άμεση δράση από σήμερα, παρ’ όλο που οι ίδιοι δεν κάνουν τίποτα για να συμβεί αυτό. Υιοθετούν τον παθητικό ρόλο του παρατηρητή, ο οποίος δεν οδηγεί πουθενά. Δε θα κερδίσεις τίποτα, αν δεν είσαι πρόθυμος να ρισκάρεις. Κάνε τον εαυτό σου παράδειγμα.
Εμπρός αναρχικοί!
Στοχεύστε τις τράπεζες! Στοχεύστε τους εθνικιστές!
«Θέλουμε επανάσταση! Θέλουμε βεντέτα! Θέλουμε εκδίκηση! Έχουμε δικαίωμα να το απαιτούμε!»
Αναρχικός Πυρήνας Felicity Ryder
Υποσημειώσεις:
1. Ο Radosław Sikorski είναι υπουργός εξωτερικών της Πολωνίας. Η Πολωνία στέλνει στρατεύματα σε Ιράκ και Αφγανιστάν.
2. Ο Adam Michnik είναι ο αρχισυντάκτης της μεγαλύτερης καθεστωτικής εφημερίδας “Gazeta Wyborcza” (Εφημερίδα των Εκλογών). Ένας από τους πατέρες της οικοδόμησης του καπιταλιστικού μοντέλου ανάπτυξης στην Πολωνία.
3. Η ομάδα 15w08 ήταν ένας πυρήνας άμεσης δράσης, ενεργός στη Βαρσοβία το διάστημα 2012/2013. Πραγματοποίησαν κάποιες επιθέσεις με μπογιές εναντίον της τράπεζας Neobank (που ήταν μπλεγμένη στην επιθετική ανάπλαση της πόλης Poznan), της boutique Lilou, του Lion’s House, της Γερμανικής Τράπεζας και των καταστημάτων μόδας του διάσημου Πολωνού σχεδιαστή Maciej Zien.
4. Κάποιοι σαμποτέρς κατέστρεψαν δύο κάμερες στη Βαρσοβία το Μάη/Ιούνη του 2013
Ελλάδα: Εμπρηστική επιθεση στο γραφείο της Φεβρωνίας Πατριανάκου
ακολουθώντας κάποιος τις εξεγέρσεις σε Τουρκία, Βραζιλία, Αίγυπτο και σε άλλα μέρη του κόσμου δεν μπορεί να μείνει παρά με μια γλυκόπικρη γεύση. Γλυκιά από το ότι εκατομμύρια άνθρωποι κατεβαίνουν στους δρόμους, πολλοί από αυτούς με επαναστατικές διαθέσεις. Πικρή όσο το αίσθημα ενός ανθρώπου που φτάνει στην πηγή αλλά δεν πίνει νερό.
Μπορεί η θέληση πολλών δηλαδή να είναι η Επανάσταση αλλά αυτή δεν έρχεται από τον ουρανό. Πρέπει να οργανωθεί πολιτικοστρατιωτικά και να τσακίσει κάθε είδους καπέλωμα. Είτε αυτό προέρχεται από ανδρείκελα στρατιωτικούς-πολιτικούς-παπάδες, είτε από τα «έσω». Διάφορους σαλτιμπάγκους δηλαδή που είτε στέκονται όρθιοι επί ώρες σε ένδειξη διαμαρτυρίας, είτε ανεμίζουν τις εθνικές σημαίες κάθε χώρας και δεν θέλουν «επεισόδια και βανδαλισμούς».
Τιμή στους μαχητές ανά τον κόσμο που κυματίζουν τα λάβαρα της Επανάστασης και υψώνουν τις γροθιές τους φωνάζοντας συνθήματα όταν συλλαμβάνονται από τα φίδια του καθεστώτος.
Επειδή τέτοιες στιγμές και ευκαιρίες θα ξανάρθουν σύντομα και εδώ, ας ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ. Στα πλαίσια αυτά συνυπογράφουμε το κάλεσμα της οργάνωσης ‘’Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών’’ και καλούμε με την σειρά μας το κάθε άτομο και ομάδα στην ενδυνάμωση των αντάρτικων υποδομών με σκοπό την δημιουργία Πολιτικού σώματος και Επαναστατικού στρατού. Είναι επιτακτική ανάγκη η δημιουργία και ενίσχυση των δυο αυτών δομών αν θέλουμε να μιλάμε σοβαρά για Επανάσταση.
Η αδίστακτη συμμορία των καπιταλιστών και τα πολιτικά τσιράκια τους , οι φασίστες και όλος αυτός ο εξουσιαστικός εσμός ενώνεται, σχεδιάζει και υλοποιεί την αντεπανάσταση. Χρέος όλων των επαναστατών είναι η αντίστοιχη συμμαχία, ανεξάρτητα κάποιων διαφωνιών και το θάψιμο στο χώμα όλων αυτών των παραπάνω σκουληκιών. Χωρίς τύψεις και ούτε τον παραμικρό ενδοιασμό.
Την Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013 το βράδυ, τοποθετήσαμε ισχυρό εμπρηστικό μηχανισμό στο πολιτικό γραφείο της Φεβρωνίας Πατριανάκου στην οδό Ακαδημίας 41, στον έβδομο όροφο.
Το συγκεκριμένο παράσιτο εκτός των άλλων έχει βάλει βαθιά το χέρι στο μέλι. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο. Οποιοσδήποτε, οποτεδήποτε, με οποιοδήποτε τρόπο συνέβαλε έστω και λίγο στην διαιώνιση αυτού του καθεστώτος θα έρχεται αργά ή γρήγορα αντιμέτωπος με την τιμωρία των επαναστατών.
Υ.Γ. Κουβέντα για το ότι οι δημοτόμπατσοι δεν απολύονται αλλά μετατάσσονται στην ΕΛ.ΑΣ. Αυτό είναι το νόημα. Η ενίσχυση με κάθε τρόπο των μπάτσων απέναντι σε όσους αντιστέκονται. Ενώ οι σχολικοί φύλακες απολύονται. Ανοίγει έτσι διάπλατα ο δρόμος για τις εταιρείες σεκιούριτι και τους αρουραίους της Χρυσής Αυγής.
Αλληλεγγύη σε όλους τους αμετανόητους αντάρτες που βρίσκονται στις φυλακές, πέρα από ψευτοδιαχωρισμούς και προτιμήσεις.
Άμεση απελευθέρωση στους 4 προφυλακισμένους για τις Σκουριές.
Τιμή στους Έντουαρντ Σνόουντεν και Brantley Manning.
Οργάνωση ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ
ΗΠΑ: Απελευθέρωση φασιανών (Καλιφόρνια)
Τη νύχτα της 22ας Ιουλίου, μασκοφόροι διασώστες του Μετώπου Απελευθέρωσης των Ζώων μπήκαν στη φάρμα φασιανών Ash Grove, στη λεωφόρο Victoria 10540, στο Riverside της Καλιφόρνια. Καθώς ο ιδιοκτήτης κοιμόταν μόλις λίγα μέτρα πιο πέρα, ο φράχτης ανοίχτηκε με κόφτες σύρματος. Τέσσερα από τα έξι κλουβιά παραβιάστηκαν, δίνοντας σε αυτά τα όμορφα πλάσματα μια ευκαιρία ελευθερίας.
Οι φάρμες άγριας ζωής είναι παντού. Τα θύματά τους μπορούν να απελευθερωθούν άμεσα, χωρίς να είναι απαραίτητο να βρεθούν υιοθεσίες. Αυτή η δράση που έσωσε ζωές, δε χρειάστηκε εξειδικευμένες ικανότητες, χρειάστηκε λιγότερες από 24 ώρες σχεδιασμού και πενήντα δολάρια. Με βασικά εργαλεία και με αποφασιστικότητα, οποιοσδήποτε μπορεί να καταστρέψει το εμπόδιο ανάμεσα σε ένα ζώο και την ελευθερία του.
Σταματήστε να το συζητάτε άσκοπα. Σταματήστε να το φαντασιώνεστε. Σταματήστε να φοβίζετε τον εαυτό σας. Το ξέρερε ότι το θέλετε – απλά κάντε το. Άγριοι μη-άνθρωποι περιμένουν να απελευθερωθούν από τις φυλακές τους, στις γειτονιές σας.
“Γιατί μόνο ένας ανόητος θα γαντζωνόταν σε αυτόν τον κόσμο, έτσι όπως είναι”*
A.L.F.
(*ΣτΜ. στίχος από το τραγούδι Arsonist’s Prayer των Catharsis)
Ελλάδα: Σαμποτάζ σε ΑΤΜ (Θεσσαλονίκη)
Τα ξημερώματα της Παρασκευής 26 Ιουλίου έγινε σαμποτάζ σε 6 ΑΤΜ στη Θεσσαλονίκη, στην περιοχή της Σταυρούπολης.
ΔΥΝΑΜΗ στους 2 προφυλακισμένους Θεσσαλονικείς αναρχικούς που κατηγορούνται για συμμετοχή στο σχέδιο \”Φοίνικας\”.
ΔΥΝΑΜΗ στους αναρχικούς της κατάληψης ΝΑΔΙΡ που δεχθηκαν επίθεση στις υποδομές τους από τα χουλιγκανάκια των ΕΚΑΜ.
ΔΥΝΑΜΗ στους απανταχού αναρχικούς αγωνιστές που απέχουν από το αναρχο-lifestyle των πάρτυ και της ναρκοκουλτούρας.
ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΗ ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ
Ουκρανία: Απελευθέρωση δύο δελφινιών (Ευπατορία)
Δύο δελφίνια απελευθερώθηκαν σπό το δελφινάριο της πόλης Ευπατορία, ως αποτέλεσμα μιας ειδικής επιχείρησης με υποβρύχιο εξοπλισμό. Κατά τη διάρκεια της νύχτας με πανσέληνο της 20ης Ιούλη 2013, κολυμπήσαμε υποβρυχίως μια απόσταση 2 χιλιομέτρων και παραβιάσαμε την περίμετρο ασφαλείας του δελφινάριου. Κόψαμε τα δίχτυα και μπήκαμε μέσα στις πισίνες όπου βρίσκονταν τα δελφίνια. Μέσα στην επόμενη ώρα κόψαμε ένα μεγάλο μέρος του περιμετρικού φράγματος, ενόσω τα δελφίνια μας ενθάρρυναν με πλαταγίσματα και σφυρίγματα. Η υποστήριξή τους μας γέμισε με χαρά και ενθουσιασμό.
Αυτή υπήρξε μια αξέχαστη συνάντηση και μια ενθαρρυντική εμπειρία για μας. Με το που τελειώσαμε τη δουλειά, εγκαταλείψαμε την περιοχή όπου έλαβε χώρα η επιχείρηση. Παρεπιπτόντως, η συγκεκριμένη φυλακή ήταν εξοπλισμένη με κάμερες νυκτός, αλλά τα ερυθρά μάτια τους ήταν στραμμένα στους διαδρόμους και στα καθίσματα των θεατών. Κανείς δεν περίμενε να προσεγγίσουμε τον χώρο από κάτω. Τα δελφίνια, μόλις νιώσαν τον αγέρα της λευτεριάς και τα ανοιχτά νερά, διέφυγαν προς τη νυχτερινή θάλασσα.
Φώκιες σε περιοδεία
Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία
Χιλή: Σαμποτάζ σε ΑΤΜ τραπεζών (Σαντιάγο)
Μολύνοντας με τα λυσσασμένα μας χαμόγελα, συνεχίζουμε ν’ αψηφάμε την εξουσία.
Τα μεσάνυχτα της 14ης Ιούλη κατευθυνθήκαμε σε διάφορους ναούς του χρήματος, «αλυχτώντας στο φεγγάρι». Βαδίσαμε μαυροντυμένοι μπροστά από ένα αστυνομικό τμήμα, και με το που βλεφάρισαν οι μπάτσοι, προχωρήσαμε στην εκτέλεση της δράσης μας. Θέσαμε εκτός λειτουργίας 8 ΑΤΜ τραπεζών επί της λεωφόρου Φλόριδα, συμπεριλαμβανομένων αυτών ενός υποκαταστήματος της τράπεζας BCI, σε αλληλεγγύη με τον Χανς Νιεμέγερ, ο οποίος καταδικάστηκε σε 6 χρόνια φυλάκισης υπό το νόμο περί ελέγχου όπλων και πρόκλησης φθορών κατά περιουσίας.
Γιατί;
Θα μπορούσαμε να είχαμε τινάξει μια τράπεζα, να ’χαμε κάψει λεωφορεία ή να ’χαμε επιτεθεί εναντίον «συμβόλων της φυλακής». Επιλέξαμε να σαμποτάρουμε μερικά κυκλώματα με οξύ, το ίδιο οξύ που χρησιμοποιείται στις πορείες για να προκαλέσει εγκαύματα στους μπάτσους. Γιατί δε χρησιμοποιήσαμε εκρηκτικά; Δε θολωνόμαστε από τα πυροτεχνουργικά ούτε φετιχοποιούμε το μπαρούτι, γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι ο κοινωνικός πόλεμος είναι πολύμορφος, και μας ενδιαφέρει τα χτυπήματα να είναι όσο πιο απλά γίνεται, δοκιμάζοντας τη χρήση νέων στοιχείων στα οποία έχει κανείς εύκολη πρόσβαση, έτσι ώστε να διευκολύνεται η αναπαραγωγή και η μετάδοση των χτυπημάτων.
Δύναμη σε όλους τους συγκρουσιακούς κρατουμένους, και ειδικά στον Νικολάς Τόρο, στην Ίλσε Χοφρέ, όπως και στη φυγά κουκουλοφόρο* η οποία υπέστη τις επιθέσεις των μέσων επικοινωνίας. Δεν ξεχνάμε ποτέ το φυγόδικο σύντροφο Ντιέγο Ρίος.
Διαβάσαμε κάποτε: «Δεν υπάρχει μορφή αγώνα ανώτερη από κάποια άλλη. Η εξέγερση χρειάζεται απ’ όλα, περιοδικά και βιβλία, εκρήξεις, αναστοχασμούς και βλασφήμιες, δηλητήρια, μαχαίρια κι εμπρησμούς. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ξέρεις πώς να τα παντρεύεις».
Τιμή στην Κλαούντια Λόπες, στον Τζόννυ Καρικέο και στον Μαουρίσιο Μοράλες!
Συντρόφια που βρίσκεστε έγκλειστα στις φυλακές: η μάχη και η άμεση δράση δεν σας ξεχνάνε!
Χανς Νιεμέγερ, χτες δακρύσαμε για σένα, αύριο θα γελάμε αντάμα!
Αυτόν τον πόλεμο τον αναλαμβάνουμε μέχρι θανάτου…
Συμμορία Λευτερωμένων Κολιμπρί Εντουάρ Καρουί**
* Πρόκειται για τη Γιούρια Μουνιός, που εντοπίστηκε απ’ τους μπάτσους και συνελήφθη στις 19 Ιούλη 2013.
** Αναφορά σε δράση απελευθέρωσης πτηνών απ’ τον αναρχοατομικιστή και ιλεγκαλιστή Édouard Carouy, μέλος της «συμμορίας Μποννό».
ΗΠΑ: Επίθεση σε γουναράδικο και στο σπίτι του ιδιοκτήτη και του μάνατζέρ του (Σαν Ντιέγκο)
Τις πρώτες πρωινές ώρες στις 16 Ιουλίου 2013, αναρχικοί στο Σαν Ντιέγκο έδρασαν για λογαριασμό ενός εκατομμυρίου γουνοφόρων ζώων που παγιδεύονται, υποδουλώνονται και σκοτώνονται για να διατηρηθεί η παγκόσμια βιομηχανία γούνας.
Επισκεφθήκαμε πρώτα το γουναράδικο Furs By Graf στην οδό 7670 Claremont Mesa Boulevard στην γειτονιά Claremon. Κάθε κομμάτι γυαλιού σε αυτή την αποτρόπαια επιχείρηση ήταν εμποτισμένο με χαρακτικό διάλυμα. Ο εξωτερικός χώρος του καταστήματος καλύφθηκε με συνθήματα γραμμένα με κόκκινο σπρέι. Μπουκάλια με αποκρουστική μυρωδιά με οξύ βουτύρου ψεκάστηκαν στο εσωτερικό, αφήνοντας σε αυτό το εμπορικό μέρος μια μυρωδιά θανάτου, ταυτόσημη με την παρούσα δυσωδία κάθε εκτροφείου γούνας. Ελπίζουμε αυτό να αποτελέσει ένα δαπανηρό καθάρισμα και να εξυπηρετήσει στο να διώξουμε κάθε πελατεία.
Στην συνέχεια πεζοπορήσαμε ως το σπίτι του ιδιοκτήτη Ludi Graf, στην οδό 9589 Upland στο Spring Valley. Στο σπίτι του δόθηκε ακριβώς η ίδια μεταχείριση. Βάψαμε το πολυτελές Winnebago του (το όχημα του) που ήταν απροστάτευτο σταθμευμένο στο δρόμο. Συνθήματα με κόκκινο χρώμα γράφτηκαν στο γκαράζ του και στο Winnebago. Τα παράθυρα του Winnebago χαράχτηκαν. Το υπόλοιπο χαρακτικό διάλυμα χρησιμοποιήθηκε στα παράθυρα του σπιτιού του. Υδροχλωρικό οξύ που καταστρέφει το μπετόν χύθηκε στον ιδιωτικό του δρόμο.
Ήταν μια σύντομη πεζοπορία μέχρι το σπίτι της μάνατζερ Kimberley Graf στην οδό 3674 Birdie Drive στο La Mesa. Το πολυτελές τζιπ-φορτηγάκι της βάφτηκε κόκκινο και εμποτίστηκε με αφαιρετικό χρώματος. Όλα τα παρμπρίζ και τα παράθυρα στο φορτηγάκι αλείφτηκαν με το χαρακτικό διάλυμα. Καλύψαμε το σπίτι της και τον δρόμο της με σπρέι-μπογιά. Υδροχλωρικό οξύ αδειάστηκε στην σκεπαστή της βεράντα.
Αυτές οι δράσεις έγιναν για να δώσουμε φωνή στις κραυγές εκατομμυρίων άγριων πλασμάτων που λαχταρούν για την ελευθερία. Αυτό είναι ατελέσφορο αν δεν εμπνέει άλλους να απελευθερώσουν και να κάνουν σαμποτάζ. Κάθε φυλακισμένος στα εκτροφεία γούνας αξίζει ένα διάλειμμα από την φυλακή.
Σε αλληλεγγύη με τους συντρόφους που μάχονται στο Βανκούβερ,
Μέτωπο Απελευθέρωσης Ζώων
Ελλάδα: Αποστολή εμπρηστικού φακέλου στην Ένωση Δικαστών και εισαγγελέων (Αθήνα)
Η ώρα πέρασε- στα πρόσωπά μας χαράχτηκε η σιωπή
μια ομορφη εικόνα έρχεται από το δάσος φέρνοντας στο νού μας τα σκουριασμένα όπλα
ο φόβος κρατάει δεμένα τα χέρια μας μα το φεγγάρι έχει άλλη γνώμη
γνέφει επαναστατικά στο αστέρι ορίζοντας μας τα πιο αφοπλιστικά χαμόγελα…
Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την αποστολή εμπρηστικού φακέλου στην Ένωση δικαστών και εισαγγελέων στο πρωτοδικείο αθηνών στις 16 ιουλίου.
Κατασκευάσαμε έναν απλό κύκλωμα αποτελούμενο απο 9V μπαταρία και λαμπάκι 12V που συνδέονται με καλώδιο και καταλήγουν με απογυμνωμένες τις άκρες του σε μανταλάκι (τυλίγοντας τις δύο ακρες του απο τη μερία που κλείνει). Το λαμπάκι (χωρίς το γυάλινο περίβλημα) καταλήγει σε κλειστή ευφλεκτη συσκευασία γεμισμένη με πυρίτιδα.το μανταλάκι λειτουργεί σαν διακόπτης που ενεργοποιεί το κύκλωμα όταν έρθουν σε επαφή οι 2 άκρες του που είναι τυλιγμένες με γυμνό καλώδιο. Τοποθετήσαμε χαρτί στο μανταλάκι το οποίο με την αφαίρεσή του θα ενεργοποιούσε το κύκλωμα και θα πυροδοτούσε την πυρίτιδα. Πρόκειται για μία απλή κατασκευή που μπορεί να φτιάξει ο καθένας λαμβάνοντας πάντα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας
Κύριο κίνητρο για την επιλογή του στόχου αποτέλεσε η απεργία πείνας του αναρχικου Κώστα Σακκά. Πέρα απο αυτό όμως, ο θεσμός της δικαιοσύνης σαν ζωτικό όργανο του κτήνους αποτελεί μόνιμο στόχο των εξεγερμένων συνειδήσεων μιας και προωθεί την ηθική και προασπίζει τα συμφέροντα της εξουσίας. Μιλάει τη γλώσσα της καταπίεσης ενώ εμείς κραυγάζουμε τη διάλεκτο της άγριας ελευθερίας. Το κράτος εξαπολύει και η δικαιοσύνη θωρακίζει την ολομέτωπη επίθεση στο κοινωνικό πεδίο . Απο τη στρατιωτικοποίηση της καθημερινότητας στους επιστρατευμένους απεργούς κάθε κλάδου, απο τα δικαστικά πραξικοπήματα στα φασιστικα στρατόπεδα υποδοχής, απο τη διαρκή επιτήρηση των ζωών μας στη γενικευμένη καταστολή, απο τη λεηλασία της φύσης στις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης στα κολαστήρια της δημοκρατίας, απο τα διεθνή δάνεια στο όνομα των καταπιεσμένων στο κούρεμα της αξιοπρέπειας, απο τις πολιτικές διώξεις στην απαγόρευση συγκεντρώσεων. Απο τη μηδενική ανοχή στην ολοκληρωτική επιβολή, εμείς απαντάμε με πόλεμο ενάντια στο κράτος με κάθε μέσο με κάθε κόστος. Ενάντια στο κράτος με κάθε μέσο, με κάθε κόστος. Ενάντια στο πραξικόπημα της εξουσίας πάνω στις ζωές μας, να μεταφέρουμε τον τρόμο και τον πόνο στο απέναντι στρατόπεδο.
Δικαστές και εισαγγελείς δεν είναι τίποτα αλλο παρά οι δήμιοι της ελευθερίας, οι λακέδες της εξουσίας. Σαν μια σύγχρονη νέμεσις επιφυλάσσουν νυσταγμένα βλέμματα,περιφρόνηση, κυρήγματα περι ηθικής και σκληρές τιμωρίες. Για εκείνους που παραστράτησαν, εκείνους που τσαλαπάτησαν τους κανόνες, ο βούρδουλας της δικαιοσύνης παραφυλάει. Αν κοιτάξεις με τα μάτια της καρδιάς θα τους δείς. Είναι γύρω σου, τους προσπερνάς κάθε μέρα, είναι οι καταραμένοι ανώνυμοι αυτής της εποχής, περιθωριακοί και άλλοτε περιθωριοποιημένοι. Γι\’αυτούς και τόσους άλλους με αποκλίνουσες συμπεριφορές πάντα υπάρχει χώρος στα μπουντρούμια της δημοκρατίας. Κάπου κάπου το κατώφλι των δικαστηρίων περνάνε “επώνυμοι” με κύρος,ενορχηστρωτές οικονομικών και πολιτικών διαπλοκών. Είτε γιατί δεν τήρησαν τους κανόνες της συστημικής μαφίας που οι ίδιοι συντηρούν, είτε ως αποδιοπομπαίοι τράγοι για τη φαινομενική απόδοση δικαιοσύνης. Η τελευταία βασίζεται σε μία υποτιθέμενη κοινή αντίληψη δικαίου, κάτι που δεν αναγνωρίζουμε. Για μας υπάρχουν οι “αγραφοι νόμοι”, που ορίζονται απ\’τον αξιακό κώδικα της κάθε επαναστατημένης ατομικότητας. Τους ρουφιάνους, τους βιαστές, τους παιδοκτόνους, τα καθίκια της έννομης τάξης, τα τσιράκια της εξουσίας (και η λίστα δεν τελιώνει),όλους αυτούς θα τους σαπίζουμε όπου τους συναντάμε, είτε τυχαία, είτε στήνοντας καρτέρια, μέρα και νύχτα, εντός και εκτός των τοιχών.
Η εκδικητικότητα του κράτους προς τους πολέμιούς του ενσαρκώνεται είτε μέσα απο τους μισθοφόρους της καταστολής, τα μπατσογούρουνα, είτε μέσα απο τους δήθεν ευυπόληπτους συνεργάτες του,δικαστές εισαγγελείς ανακριτές και όλο το σκυλολόι της υποτιθέμενης δημοκρατικής διαφάνειας. Φυσικά η ένταση της καταστολής που δεχόμαστε εξαρτάται και απο τη δυναμική που αναπτύσουμε ως εσωτερικός εχθρός. Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να αναφερθούμε στους τακτικισμούς των δικαστικων μηχανισμων όσο αφορά τα δικαστήρια της ε.ο. Συνωμοσια πυρήνων της φωτιάς. Και εξηγούμαστε:εχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα φαινόμενο που θέλει αυτόνομες ανατρεπτικές δράσεις αναρχικών να εντάσσονται στο πλαίσιο δημιουργίας και συντήρησης υποδομών επίθεσης της ε.ο. Σ.Π.Φ. Το αποτέλεσμα είναι η διαστρεύβλωση των επαναστικών πολιτικών θέσεων και επιλογων αγώνα του εκάστοτε αναρχικού, και τα κατηγορητήρια ν\’αναβαθμίζονται.
Kαλά θα κάνετε δικαστικοί και εισαγγελικοί υπάλληλοι του συστήματος να συμμορφώνονται με το λόγο των συντρόφων μας και απο κει και περα ας βαλουν τα στοιχεία τους στον κώλο τους. Προσέξτε τι παιχνίδια παίζετε στις πλάτες των συντρόφων μας γιατιί στις 16ιούλη φτάσαμε μέσα στα γραφεία σας, ξεφτιλίζοντας τα μέτρα ελέγχου και την ασφάλειά σας.
38 ΜΕΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗΣ ΜΕΤΡΗΣΗΣ
Ο αναρχικός Κώστας Σακκάς παρέμενε προφυλακισμένος για 30μήνες στα ελληνικα κολαστηρια ως
οπλισμένος εχθρός του κράτους και κατηγορούμενος για συμμετοχή στην ε.ο. Σ.Π.Φ. Στις 4 ιουνίου αποφάσισε να ξεκινήσει απεργία πείνας απαιτώντας την διακοπή της πραξικοπηματικής ομηρίας του
Η απεργία πείνας ως μέσο αγώνα εντός των τοιχών
Ο κοσμος που μας γέννησε είναι ένα συμπλεγμα εξουσιαστικών- πολιτισμικών χαρακτηριστικών που ακόμα κι εμείς που βρισκόμασστε σε θέση επίθεσης είμαστε κομμάτι του και πέφτουμε σε αντιφάσεις μεταξύ θεωρίας και πράξης. Άλλοτε αναπαράγωντας αυτα που πολεμάμε και άλλοτε χρησιμοποιώντας τα ίδια τα όπλα της δημοκρατίας. Έτσι και η α.π. είναι ένα μέσο που εκμεταλλεύεται απο τη μία το στρατηγικό δισταγμό της δημοκρατίας για την καθιέρωση μηδενικής ανοχής σε μία εποχή που τα ατομικά δικαιώματα φαινομενικά έχουν ισχύ και απο την άλλη το φόβο της εξουσίας για εκρηξη εκδίκησης στο ενδεχόμενο του θανάτου του απεργού πείνας. Δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα οτι είναι το μοναδικό μέσο αγώνα ενός αναρχικού αιχμαλώτου πολέμου αλλα σίγουρα – και έχει αποδειχτεί ιστορικά – η εναπόθεση του σώματος στην πρώτη γραμμή στη μάχη με την υποκριτική δικαιοσύνη έχει πολλές φορές θετική εκβαση. Ετσι και αυτή τη φορά ο Κ.Σ. κέρδισε την “ελευθερία” του.
Καποιες σκέψεις πάνω στο κινημα της αλληλεγγύης στον αγώνα της απεργίας πείνας του Κ.Σ.
Η ειδηση της αποφυλάκισής του μας ανακούφισε, μας χαροποίησε μα δεν μας έκανε να ξεχάσουμε 38 μέρες αγωνίας, 38 μέρες βασανισμού και αργού θανάτου που κόπηκε στο παραπέντε.38 μέρες σκληρού και αποφασιστικού αγώνα που -όπως οφείλει καθε στιγμή του αναρχιλού αγώνα- ακύρωσε τους διαχωρισμούς εντός και εκτός των τοιχών, συντρίβοντας τα τοίχη της φυλακής και απελευθερωτικά διαχύθηκε κατα μήκος της χώρας και όχι μόνο, μεταφέροντας το αγωνιστικό παρον του Κώστα Σ.. σε κάθε πανό και κειμενο που διαβάστηκε, κάθε πορεία και μικροφωνική που ένημέρωνε, καθε επίθεση,σαμποταριστική και σπασιματική ενέργεια που δολιοφθορούσε ενάντια στην κοινωνική ειρήνη, σε κάθε εμπρησμό και έκρηξη που προέκτεινε τον αγώνα στον κοινωνικό χωροχρόνο και μετουσίωνε το αίτημα της απελευθέρωσής του Κ.Σ. σε επίθεση ενάντια στον πολιτισμό της εξουσίας και του κεφαλαίου.
Δεν αρκεί όμως ν\’αναγνωρίζουμε το δίκιο των αγώνων εντός των τοιχών.Πρέπει να δρούμε με το σκεπτικό οτι κάθε μέρα που περνάει είναι για μας η κορύφωση ενεργειών αντιπληροφόρησης και επίθεσης ως υποστηρικτική δύναμη στη μάχη του συντρόφου. Και ας μην ξεχνάμε οτι μπορεί η συλλογική επιχείρηση της αποφυλάκισής του να στέφτηκε με επιτυχία αλλά στα κελιά της δημοκρατίας βρίσκεται υπο τους ίδιους όρους το μέλος της Σ.Π.Φ. Γεράσιμος Τσάκαλος. Κάπου εδώ πρέπει να τονίσουμε οτι μιας και η επαναστατική αλληλεγγύη είναι μια σχέση αμφίδρομη δεν πρέπει να αφήνει χώρο για.την καθεστωτική αριστερά που για μία ακόμη φορα καπηλεύτηκε τον αγώνα του συντρόφου για να αναδείξει την κυβερνητική αυθαιρεσία ως προς την εφαρμογή των νόμων. Τέλος να πούμε οτι δεν περιμένουμε δικαίωση απο κανένα ευρωπαικό δικαστήριο γιατί τους δικαστές μας θα τους δικάσουμε εμείς και όχι οι ανώτεροί τους ως προς το αξίωμα.Συνένοχοι και μείς απ\’τη μεριά των εξεγερμένων με συνέπεια,οφείλουμε να εξαπολύουμε συνεχόμενους γύρους εχθροπραξιών για τη λύτρωση απο τα δεσμα του πολιτισμού τους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΟΝΕΊΡΟΥ
Για μας , η προώθηση της αλληλεγγύης συμβαδίζει με την προώθηση του ίδιου του επαναστατικού πολέμου ενάντια στις τάξεις της εξουσίας. Αλληλεγγύη δεν σημαίνει απλώς δηλωση συμπαράστασης σε κάποιον όμηρο του κράτους, μα κρατάει ανοιχτο το διαρκές στοίχημα της επανάστασης, συνδέοντας τους αγώνες, τους συντρρόφους και την επικοινωνία ανάμεσα σε αιχμαλώτους και μη, αγωνιστές δημιουργώντας υπόγειες απελευθερωτικές διαδρομές που έστω και στιγμιαία, έστω και νοητά βαδίζουμε ο ένας δίπλα στον άλλον, γινόμαστε ένα και χτυπάμε τον εχθρο με κάθε μέσο. Γιατί αλληλεγγύη σημαίνει αγώνας και αγώνας σημαίνει επίθεση που σε κάθε εκφανσή του συμπεριλαμβάνει όσους κατα τη διάρκεια της μάχης έχασαν την ελευθερία τους ή ακι της ζωή τους. Εδώ θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε πως δεν προωθούμε κανένα φετιχισμό της βίας, μιας και πιστεύουμε πως ο αγώνας μπορεί να είναι στοχευμένος, αποτελεσματικός και οικειοποιήσιμος μόνο αν συμπεριλαμβάνει κάθε τρόπο και μέσο για την ανάπτυξή του. Διαχωριζόμαστε όμως απ\’όσους διαχωρίζουν τα μέσα και τεμαχιζουν τον αγώνα σε βίαιο-μη βίαιο, δημόσιο-αντάρτικο,νόμιμο-παράνομο αλλά και όσους μένουν στάσιμοι στη μετριότητα των πεπατημένων και ασφαλών οδών αγώνα που το μόνο που καλλιεργούν είναι η εικόνα τους έναντι των χάνων πους τους περιτριγυρίζουν.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Καταθέτοντας δημόσια κάποιες σκέψεις μας γύρω απο το ζήτημα της επαναστατικής οργάνωσης ολων των δυνάμεων του ανατρεπτικού κινήματος, αποσκοπούμε στο να μοιραστούμε τις κοινές αγωνίες γύρω απο την ανάπτυξη μια ποιοτικής στρατιωτικοπολιτικής ισχύς απέναντι στο σύγχρομο ολοκληρωτισμό. Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν παίρνουμε την ντουντούκα κάποιου καθοδηγητή, ούτε μιλάμε με ταγαλόνια κάποιου βαθμοφόρου της επανάστασης, αλλα η ανάγκη να ανταμώσουν οι προθέσεις υπο το πρίσμα μιας πολύμορφης κοινότητας αγώνα, μας γεννα ένα χυμώδες προβληματισμό που θεωρούμε ανάγκη να μοιραστούμε με τον ανατρεπτικό κόσμο.Πυρπολούμε τις νόρμες και τις “επαναστατικές αλήθειες” και προωθούμε μία αναρχική κοινότητα αγώνα πολυτασική, πολυμορφική που θα εξαντλεί όλα τα μέσα και θα εφευρισκει διαρκώς νέα. Μία αναρχικη κοινότητα που θα διαιρείται εσωτερικα στιςδιάφορες συντεταγμένες του κοινωνικού πολέμου αλλά παράλληλα θα διαδρά και θα αλληλεπιδρά στους κόλπους της με στόχο την ολική ρήξη με το κράτος και το κεφάλαιο.Οι εσωτερικοί διάλογοι που προκύπτουν απο την τρέχουσα επικαιρότητα, βλέπε απεργίες, επιστρατεύσεις, κατασολή κ.λ.π. Μπορούν να γίνουν ένας πρόσφορος χώρος για το πώς θα συμπυκνωθούν αντιιεραρχικά οι δυνάμεις μας γύρω απο τον άξονα της εκάστοτε θεματικής.
Οι δομές του αγώνα για μας δεν είναι πλέον μια αφηρημένη ιστορική έννοια, παίρνουν σάρκα και οστά σε οτιδήποτε δίνει υπόσταση στα αγωνιστικά σκεπτικά και στους προβληματισμούς. Για μας οι δομές δεν είναι αποθήκες γεμάτες όπλα, αλλά τα παράγωγα που προκύπτουν απ\’τις σχέσεις που σφυριλατούνται στον αγώνα. Είναι προβληματισμοί που καλούμαστε να λύσουμε για το πως θα βρει η μέρα τους κυνηγημένους συντρόφους μας, για το αν θα επιτρεψουμε στη δικαστική και αστυνομική μαφία να περνάει ερημην αποφάσεις απ\’τη μία και να βασανίζει απ\’την άλλη. Για το πως θα βρούμε όπλα να θωρακίσουμε τις επιλογές μας. Για το πως θα σταθούμε όρθιοι στις διαθέσεις των μονάδων καταστολής στις απεργίες και τις επιστρατεύσεις…
Αφιερώνουμε την ενέργειά μας στα Αλάνια
Κώστα Σακκά, Φοίβο Χαρίση, Αργύρη Ντάλιο, Δημήτρη Πολίτη
που καλώς τα σπάσανε στο χώρο παραλαβής κρατουμένων των φυλακών κορυδαλλού
περνώντας στην αντεπίθεση ως απάντηση στα τσογλάνια τους εομίτες.
Κώστα σου ευχόμαστε καλή ανάρρωση!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΜΕ ΠΑΘΟΣ
ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΟΙΧΩΝ
–ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ,”ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ”, ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΙ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ
-ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ-
Λαθραίοι στο βαγόνι του ονείρου είμαστε, παρέα βγάλαμε εισιτήριο χωρίς επιστροφή
και ελεγκτές αλλοτε οι φόβοι και οι αναστολές μας, αλλοτε οι ονειροκρίτες απ\’απεναντι
Αν κουραστείς μην απελπίζεσαι ,κοίταξε εξω απ\’το παραθύρι σου
στιγμες μαγείας περνάνε σαν ταινία και αφήνουν το στίγμα τους στην πορεία που χαράξαμε
καθε σταση και ενας αναστεναγμος, μια μακρια σιωπη
και μεις η κινητηρια δυναμη του ονείρου
Δεν ειναι εδω ο τελευταίος σταθμος μην γελιεσαι
Για μας τους δραπέτες της ζοφερή πραγματικότητας το ταξιδι δεν θα τελιωσει ποτε.μ\’ακους?..ποτε!
ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ
ΗΠΑ: Βανδαλισμός κρεοπωλείου (Burnside)
Την περασμένη εβδομάδα, κολλήθηκαν οι κλειδαριές στο χασάπικο Laurelhurst Market, που βρίσκεται λίγο έξω από το Ανατολικό Burnside. Η κυριλέ αστική βιτρίνα σας δε μπορεί να καλύψει την πραγματικότητα των προϊόντων που πουλάτε: πάπιες που σιτίζονται αναγκαστικά με σωλήνες και μοσχαράκια που κλέβονται από τις μητέρες τους. Αυτή η ταπεινή πράξη θα είναι μια μικρή υπενθύμιση του πόνου που προκαλείτε.
Συνεχίζουμε να εμπνεόμαστε από την άνοδο της δραστηριότητας για την απελευθέρωση των ζώων, που υπάρχει εδώ στο PDX. Το πνεύμα των 90’s είναι ζωντανό στο Πόρτλαντ.
Τα Βατράχια
Γερμανία: Στοχοποίηση αντιπροσωπείας της Ford (Βερολίνο)
Χτες βράδυ, επισκεφθήκαμε μία αντιπροσωπεία της Ford στο Βερολίνο, αφήσαμε ένα πακέτο με μία ψεύτική βόμβα και ένα μήνυμα: «Αυτή η άρρωστη εμμονή με την καταστροφή της ζωής, αυτή η τραγελαφική πραγμάτωση της σήψης. Ένας νέος κόσμος θα αναδυθεί από αυτήν τη δυσλειτουργία, όταν οι θεσμοί της καταπίεσης καταλήξουν στα σκουπίδια» και γράψαμε ELF σε ένα από τα φορτηγά τους. Αυτή η πολυεθνική δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα σύμβολο του σιχαμερού πολιτισμού μας, με το πετρέλαιό τους, τους πολέμους, την καταστροφή του πλανήτη και των ενδιαιτημάτων των ζώων, την υποδούλωση ανθρώπων-ζώων και τον καθαρό καπιταλισμό. Για τον Walter Bond, τη Marie Mason και όλα τα θύματα του Green Scare.
Απελευθέρωση των Ζώων και της Γης
ΗΠΑ: Στοχοποίηση εταιρίας παραγωγής κρέατος (Όρεγκον)
H εταιρία “Nicky USA Εξωτικά Κρέατα” λειτουργεί ένα σφαγείο στο Ντάλας, στο Όρεγκον. Είναι υπεύθυνοι για τους θανάτους κουνελιών, ορτυκιών, ελαφιών, άλκεων, βισώνων και άλλων ζώων. Ο Jace Hentges δουλεύει ως ‘πρώτος χασάπης’ και δολοφονεί αυτά τα ζώα κάθε μέρα.
Κολλήσαμε τις κλειδαριές των γραφείων τους, που βρίσκονται στο 223 SE στην 3η Λεωφόρο, τρεις φορές μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Αυτό χρησιμεύει ως προειδοποίηση για όλην την ομάδα τους. Θα συνεχίσουμε να σας πολεμάμε σε κάθε επίπεδο. Θα σιγουρευτούμε ότι θα καταστρέψουμε κάθε λεπτό κέρδους που έχετε βγάλει δαπανώντας την άγρια φύση. Ποτέ δεν ξέρετε πότε θα χτυπήσουμε. Παρακολουθούμε τα γραφεία και τα σπίτια σας. Είμαστε πολύ πιο έξυπνοι από όσο θα μπορούσατε ποτέ να είστε εσείς.
Με αυτήν την πράξη, ελπίζουμε να ξυπνήσουμε έναν κοιμισμένο γίγαντα. Αυτή η πράξη είναι για αυτούς που συνωμοτούν και ονειρεύονται. Είναι για κάθε αναρχικό, που ονειρεύεται να κάνει άμεση δράση αλλά δεν έχει κάνει ακόμα. Όσο οι καπιταλιστές καταστρέφουν οτιδήποτε όμορφο σε αυτόν τον κόσμο και το φαύλο κράτος παίρνει μέρος σε περισσότερα βασανιστήρια και καταστολή για να τους προστατεύσει, εμείς πρέπει να συνεχίσουμε να επιτιθόμαστε.
Για να δείξουμε ότι αυτά δεν είναι κούφια λόγια. Ο Geoff Latham και η Melody Latham, ο πρόεδρος και η αντιπρόεδρος, μένουν στο 2005 NE, στην 75η Λεωφόρο, στο Πόρτλαντ. Το τηλέφωνο του σπιτιού τους είναι 503-251-1820. Ο Kenneth Ulappa, ο διευθυντής καταγραφής εμπορευμάτων, μένει στο 5137 SE στην οδό Division, στο Πόρτλαντ. Το τηλέφωνό του είναι 503-238-7968. Παίρνουν τη δουλειά μαζί τους στο σπίτι – όπως αποδεικνύεται από τα φορτηγά της Nicky USA, που είναι παρκαρισμένα και στους δύο δρόμους. Αυτό είναι ένα πολύ μικρό μέρος από τις πληροφορίες που αποκτήσαμε.
Ο μόνος λόγος που άνθρωποι σαν αυτούς κοιμούνται άνετα το βράδυ είναι επειδή τους αφήνουμε.
Αυτόνομοι Σύμμαχοι των Ζώων
Γερμανία: Βανδαλισμός διαφημιστικού υλικού για τσίρκο (Freiburg)
Το Μάιο, το τσίρκο Alberti επισκέφθηκε το Freiburg. Ένα τσίρκο με ζώα σημαίνει βασανισμό και κακοποίηση. Το ALF κατέστρεψε πάνω από 100 αφίσες και μεγάλους διαφημιστικούς τοίχους σε όλην την πόλη.
Σταματήστε την κακοποίηση των ζώων.
Σταματήστε το βασανισμό.
Σταματήστε το σπισισμό.
Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων – ALF
Αγγλία: Απελευθέρωση 150 κοτόπουλων
Στις 11 Ιούνη, απελευθερώσαμε, ως ένδειξη αλληλεγγύης στους Eric McDavid, Marie Mason και όλους τους κρατουμένους του ALF, 150 κοτόπουλα από μια καταπιεστική μονάδα έντονης παραγωγής, στη Νότια Αγγλία. Όλα τα κοτόπουλα βρίσκονται πλέον σε ασφαλή σπίτια για το υπόλοιπο της ζωής τους. Μέχρι να είμαστε όλοι ελεύθεροι.
Ανωνύμων
Γερμανία: Καταστροφή αφισών για τσίρκο (Greifswald)
Τη νύχτα της 26 Ιουνίου του 2013, περισσότερες από 60 αφίσες του τσίρκο Berolina καταστράφηκαν, στο Greifswald. Το τσίρκο Berolina κακοποιεί ζώα για διασκέδαση. Τελειώστε το!!!
Ανωνύμων
Η.Π.Α.:Βανδαλισμός γραφείων της εταιρίας Ocean Crystal Seafood (Πόρτλαντ)
Η Ocean Crystal Seafood κερδοφορεί από την εκμετάλλευση και τη δολοφονία των υδρόβιων ζώων. Έχει δύο γραφεία στις Ηνωμένες Πολιτείες: ένα στην οδό Elwood 1351, στο Λος Άντζελες και ένα στην οδό SW Greenburg, στο Tigard, λίγο έξω από το Πόρτλαντ.
Η επίσκεψή μας στο γραφείο τους στο Tigard, τους κόστισε το μόνο πράγμα για το οποίο ζουν, χρήμα. Θα πρέπει να αντικατασταθούν δύο κλειδαριές καθώς και τα τρία παράθυρα, που καταστρέψαμε με άφθονες ποσότητες οξέος. Δε θα παραμείνουμε σιωπηλοί όσο ό,τι αγαπάμε, καταστρέφεται από αυτούς που μισούμε. Για εκείνους στο Πόρτλαντ, που κερδοφορούν από την οικολογική καταστροφή και τη μαζική δολοφονία, φύγετε αλλιώς θα σας διώξουμε. Για εκείνους που εμπνέονται από τη δράση μας, να ξέρετε πως τέτοιες ενέργειες εκτελούνται με ευκολία και πως οι καπιταλιστές είναι ευάλωτοι.
Ανώνυμοι Αναρχικοί
Ελλάδα: Βανδαλισμός στόχων (Αθήνα)
Σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον αναρχικό σύντροφο Κ.Σακκά που βρισκόταν σε απεργία πείνας από τις 4/6 προχωρήσαμε το βράδυ της Τρίτης 9/7 και Τετάρτης 10/7 στις εξής ενέργειες:
-Σπάσιμο ΑΤΜ της τράπεζας Πειραιώς στη Φιλολάου
– Σπάσιμο των τοπικών οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στη Γλυφάδα
-Μπογιές στην τοπική οργάνωση της ΝΔ στον Υμηττό
– Μπογιές στην τοπική οργάνωση της ΝΔ στην Ηλιούπολη
Ευχόμαστε στον σύντροφο Κ. Σακκά δύναμη και καλή ανάρρωση.
Αλληλεγγύη στους 2 συλληφθέντες του Θησείου
Όλα συνεχίζονται
Ελλάδα: Εμπρησμός ΑΤΜ (Αθήνα)
Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τον εμπρησμό ΑΤΜ της Εθνικής και της Αγροτικής τράπεζας στο Ίλιον και στον Τσακό αντίστοιχα ξημερώματα 12 και 16 Ιουλίου ως ελάχιστη ένδειξη συμπαράστασης στον αναρχικό απεργό πείνας Κ.Σακκά.Ο Κ.Σακκάς βρίσκεται εδώ και 30 μήνες στη φυλακή χώρις να έχει καταδικαστεί για κάποια υπόθεση και διεκδικώντας την άμεση αποφυλάκιση του,βρίσκεται σε απεργία πείνας απο τις 4/6,ημερομηνία λήξης του ανώτατου ορίου προφυλάκισης που μπορεί να επιβληθεί σε έναν κρατούμενο .Χθες έγινε γνωστό ότι ο σύντροφος αφέθηκε ελεύθερος ύστερα απο 38 μέρες απεργίας πείνας, με περιοριστικούς όρους και ένα μεγάλο ποσό χρηματικής εγγύησης πράγμα το οποίο μας δείχνει για ακόμα μια φόρα την εκδικητική μανία του κράτους και των μηχανισμών του ,έναντια σ’αυτούς που αντιστέκονται στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό,και ριζώνει ακόμα πιο βαθιά μέσα μας ότι ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ…
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ!
Ελλάδα: Αποστολή εκρηκτικού δέματος στον πρώην διοικητή της Αντιτρομοκρατικής, Δημήτρη Χωριανόπουλο (Αθήνα)
ΣΧΕΔΙΟ ΦΟΙΝΙΚΑΣ
ΠΡΑΞΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
<<Να είστε περήφανοι για τη δράση σας, γιατί είναι μέσα απο την ανυπακοή και την εξέγερση
που γεννιέται μια φωτεινή ακτίνα ανθρώπινης ομορφιάς!
Γεια σας, ω αναρχικοί της πράξης!
Γεια σας, ω αδέλφια!>>
Ρέντσο Νοβατόρε
Κάποιοι πίστεψαν πως υψώσαμε λευκή σημαία.Κάποιοι πίστεψαν πως ξεχάσαμε τα φυλακισμένα αδέρφια μας και βουλιάξαμε στον κοινωνικό βούρκο, πλάι στο δίποδο κοπάδι. Τ\’αφεντικά, οιμπάτσοι, οι δικαστές, οι δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί, η κοινωνία και οι ξεφτιλισμένοι<<αναρχικοί>> γραφειοκράτες πίστεψαν πως μας ξεφορτώθηκαν.
Για όλους αυτούς, το Σχέδιο Φοίνικας είναι γροθιά στο στομάχι.Γροθιά στο στομάχι γιατί το νέο αναρχικό αντάρτικο πόλης είναι εδώ και γκρεμίζει τους πόθους όλων αυτών των σκουλικιών για τερματισμό της δράσης μας. Παλιές ομάδες ενεργοποιούνται και νέες δημιουργούνται,με την υπόσχεση να δώσουν πνοή στους εφιάλτες της εξουσίας και των υπηκόων της. Ο σύντροφος Γ. Τσάκαλος βρίσκεται προφυλακισμένος τριανταδύο μήνες ενω το ανώτερο όριο είναι δεκαοχτώ.Δεν μας ενδιαφέρουν οι διατάξεις του συντάγματος.Δεν επιθυμούμε την κάθαρση των θεσμών, μα πολεμάμε για την καταστροφή τους.Γνωρίζουμε οτι ο νόμος είναι όπλο στα χέρια της κυριαρχίας,όπως γνωρίζουμε πως τα δέκα φυλακισμένα αδέρφια μας δε θα απελευθερωθούν με νόμιμες διαδικασίες. Πιστεύουμε πως η εξουσία είναι ένα σύνολο αξιών που στον πυρήνα τους βρίσκεται ο πολίτης-μαζάνθρωπος,ο οποίος κείτεται στον μαζοποιημένο κοινωνικό βόρβορο της αποτελμάτωσης, που καθένας ξεχνάει το όνομα και τις ευθύνες του. Όμως ακόμα και μέσα σ\’αυτήν την αηδία κάποιοι έχουν ονοματεπώνυμο. Ένας απ\’αυτούς είναι ο Δημήτρης Χωριανόπουλος. Κατα τη διάρκεια της θητείας του σαν πρώην διοικητής της αντιτρομοκρατικής, πραγματοποιήθηκε επιχείρηση εναντίον της ε.ο. Σ.Π.Φ. Ο Χωριανόπουλος δεν είναι τίποτα άλλο απο ένα σκουπίδι του συμπλέγματος της ασφάλειας και το ότι έχει αποσυρθεί δε σημαίνει πως τον ξεχάσαμε. Το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους καργιόληδες της υπηρεσίας του.Καλό είναι να γνωρίζουν πως βρίσκονται σε περίοπτη θέση στη λίστες στόχων της F.A.I./I.R.F.. Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την αποστολή παγιδευμένου δέματος στον εν λόγο καργιόλη,το οποίο,δυστυχώς εντοπίστηκε.
Αφιερώνουμε την επίθεσή μας στα ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΑ και ΠΕΡΗΦΑΝΑ μέλη της Σ.Π.Φ., καθώς καισε όλους τους φυλακισμένους αναρχικούς της πράξης, όπου κι αν βρίσκονται. Την ΑΓΑΠΗ και το ΣΕΒΑΣΜΟ μας σε όλους τους Αναρχοατομικιστές,τους Μηδενιστές, τους Εικονοκλάστες που ανακάλυψαν την πηγή της ζωής στην επίθεση.
ΔΕΝ ΣΚΥΒΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΑΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!
Υ.Γ. Ανακοινώθηκε πως το δέμα πυροδοτήθηκε μετά από πτώση στον ταχυδρομικό σταθμό. Το δέμα που στείλαμε ήταν απόλυτα ασφαλές για όποιον δεν αποτελούσε στόχο.Ο μηχανισμός ενεργοποιείται ΜΟΝΟ αν ανοίξει ο φάκελος και όχι από πτώση και κραδασμούς.Δε γνωρίζουμε τι συνέβη. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο φάκελος άνοιξε.
ΑΤΥΠΗ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
ΚΟΜΑΝΤΟ MAURICIO MORALES
Πηγή
Ελλάδα: Μπλοκάρισμα ATM (Αθήνα)
Τα ξημερώματα της 10/7 μπλοκάραμε 8 ΑΤΜ στις περιοχές των Πετραλώνων, Μοναστηρακίου, Κεραμεικού, ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στο σύντροφό μας, απεγό πείνας, Κώστα Σακκά.
Υ.Γ. Όσο κρατάτε αιχμαλώτους τους συντρόφους μας τόσο θα μας βρίσκετε μπροστά σας!!
Αλληλέγγυοι-ες
Μπουρλότο και φωτιά σε όλα τα κελλιά
Λευτεριά στον Κώστα Σακκά
Ελλάδα: Σαμποτάζ ΑΤΜ (Αθήνα)
Την Παρασκευή 5/7 σαμποτάραμε 13 ΑΤΜ στις περιοχές του Π. Φαλήρου, Ν. Σμύρνης, Αγ. Γιάννη, Δάφνης, Υμηττού και Αγ. Δημητρίου σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον αναρχικό απεργό πείνας Κ. Σακκά.
Άμεση Απελευθέρωση του Κ. Σακκά
Κανένας αγωνιστής στα χέρια του κράτους
Ελλάδα: Επίθεση στα γραφεία της Χρυσής Αυγής (Κόρινθος)
Επιθεση στα γραφεια των αυγων εγινε απο 35 αναρχικους στις 19:15 περιπου σε προγραμματισμενη εκδήλωση-ομιλία του Μπουκουρα.
Οι συντροφοι επιτεθηκαν στον βουλευτή και την φρουρά του που εκεινη την ωρα ηταν εξω απο τα γραφεια τους,αρπαξαν αυτο που τους αναλογεί τρέχοντας για να κρυφτουν στην ασφαλεια του κοτετσιου τους που εχει αλεξίσφαιρη πορτα.
Κάμποσοι φασίστες στο νοσοκομείο, ο Μπουκουρας πυροβόλησε 4 φορες στον αερα για να γλυτώσει τα χειρότερα,τα κοτοπουλα του απο την ταρατσα εριχναν μαρμαρα επανω σε ασχετα ι,χ της γειτονιας…τοσος πανικος και φοβος.
Οι σύντροφοι εφυγαν με πορεια φωνάζοντας συνθήματα.
ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ!
Ελλάδα: Εμπρηστική επίθεση σε ΑΤΜ (Αθήνα)
Σήμερα λίγο πριν τις 4 το πρωϊ χτυπήθηκε με 3 μολότωφ και 1 γκαζάκι το ΑΤΜ της Εθνικης τράπεζας Καματερου, σε ένδειξη συμπαράστασης στον σύντροφο απεργό πείνας Κ.Σακκά. Στόχος ήταν ο εμπρησμός του εσωτερικού αλλά η τζαμαρία δεν επεσε, η δε τράπεζα βρισκεται 200 μέτρα διπλα από το \”χοιροστάσιο\” Καματερού.Την επόμενη φορά θα οργανωθεί καλύτερα. ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ Κ.ΣΑΚΚΑ , ΛΕΥΤΕΡΙΑ Σ\’ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΠ¨ΕΞΩ! ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΥΤΕΡΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ.
Ελλάδα: Εμπρηστική επίθεση στη Νομαρχία Καβάλας (Καβάλα)
Τετάρτη 4 Ιουλίου, 1 μήνας από την απόφαση του συντρόφου Κ. Σακκά να δώσει τον αγώνα του μέχρι τέλους μες στα μπουντρούμια της \”δικαιοσύνης\”, αγωνιζόμενος για την ελευθερία του με απεργία πείνας έχοντας μοναδικό όπλο το σώμα του και την αξιοπρέπεια έναντι του εαυτού του να διεκδικήσει την αποφυλάκισή του μετά από 2,5 χρόνια ηθικής, σωματικής και πολιτικής εξόντωσης και χειραγώγησης. Θέλησε να δώσει αυτός την τελική απάντηση σ\’ αυτόν τον πόλεμο της εξουσίας μέσω του προσωπικού του αγώνα, έχοντας αποφασίσει πλέον πως εφόσον δεν αποφυλακίζεται, προτιμά να πεθάνει μες στο κελί αλλά αγωνιζόμενος μέχρι τέλους και πάνω απ\’ όλα ελεύθερος και περήφανος.
Έχει πλέον γίνει εμφανές πως το κράτος θα χρησιμοποιήσει κάθε φασιστικό μέσο για να καταστείλει και να φιμώσει όποιον αντιδρά και τείθεται ενάντια στην αυταρχική δομή αυτού του συστήματος, όποιον τολμήσει και αγωνιστεί για ένα καλύτερο αύριο. Το κράτος βρίσκεται πλέον σε γραμμή εξολόθρευσης της σκέψης, του λόγου, της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης, της κάθε πράξης που θα ωθήσει τον άνθρωπο στην απελευθέρωσή του. Το φασιστικό τους σύστημα και τα φιλοναζιστικά τους πιόνια έχουν στόχο να βάλουν φωτιά στα όνειρα και τους αγώνες μας.
Γι\’ αυτό κι εμείς ως ένδειξη αλληλεγγύης και ανυποταξίας, βάλαμε μια ενδεικτική φωτιά στο χώρο της Νομαρχίας Καβάλας τα ξημερώματα της Πέμπτης, 4 Ιουλίου. Ένας χώρος άξιος να καεί ολοσχερώς αφού είναι ένα από τα βασικά γρανάζια του συστήματος αυτού που καταδικάζει την κοινωνία σε πλήρη υποδούλωση μέσω φορολογικών ενεργειών, καθημερινών κατασχέσεων, πλειστηριασμών κι απόλυτης κοινωνικής υποταγής στο σύστημά τους.
Σας κάνουμε γνωστό ότι ο αγώνας του συντρόφου Κ. Σακκά και κάθε συντρόφου που βρίσκεται στα κολαστήρια του κάθε κράτους δεν περιμένει τη δικαίωσή του έπειτα από την απελευθέρωσή του. Όσο υπάρχουν όμηροι στα χέρια του κράτους τόσο θα εξεγείρονται οι αγωνιστές της ελευθερίας. Όσο φιμώνονται τα αδέρφια μας, εμείς θα ουρλιάζουμε. Όσο θα μας κλέβετε τα όνειρα, εμείς θα κλέβουμε τον ύπνο και τη γαλήνη σας.
Αναλαμβάνουμε λοιπόν την εμπρηστική αυτή επίθεση και προειδοποιούμε τον κάθε τσάτσο του συστήματος, το κάθε πιόνι του κράτους, κάθε δικαστικό και υπάνθρωπο αυτής της κοινωνίας, πως όσο η υγεία του συντρόφου Κ. Σακκά επιδεινώνεται, τόσο η οργή μας δυναμώνει. Όσο οι σύντροφοί μας θα κρατούνται αιχμάλωτοί σας, εμείς θα συνεχίζουμε τον αγώνα τους με πιο πολύ πάθος για λευτεριά, πιο πολύ μίσος για όλους σας.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΞΑΓΡΙΩΜΕΝΟΙ.
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΜΑΣ ΤΩΡΑ!
ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΕΛΠΙΔΑ, ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΨΟΥΜΕ!
ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!
ΥΓ1. Για όσους πλασσάρονται σαν αντισυστημικοί βλ. Πατριωτική Κίνηση & Χρυσή Αυγή, αναγνωρίστηκαν στο κέντρο της πόλης μετά την ενέργειά μας, να κυκλοφορούν ως ρουφιάνοι των μπάτσων για να καταδώσουν αγωνιστές.
ΥΓ2. Δε χτυπήσαμε τα δικαστήρια που ήταν ο πρωταρχικός μας στόχος διότι ξέραμε πως μας περίμεναν. Παρότι είχαμε επιλέξει να καταστρέψουμε ολοσχερώς την εφορία, δεν το κάναμε για να μην διακινδυνέψουν ανθρώπινες ζωές. Είναι σειρά της κοινωνίας να βγει στην αντεπίθεση, εμείς είμαστε απλά ο πυροκροτητής.
ΥΓ3. Όσο συνεχίζετε να καταστέλλετε ελευθεριακούς κοινωνικούς χώρους, τόσο θα μας βρίσκετε στις πόρτες σας.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 4 ΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΚΑΙ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ, ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ!
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΜΑΣ Κ. ΣΑΚΚΑ!
Πυροκροτητές Κοινωνικών Εξεγέρσεων
Ελλάδα: Εμπρηστική επίθεση στο Υπουργείο Πολιτισμού (Αθήνα)
Κι ούτε μυρίζομαι τα φάρμακα,
τ\’αναρρωτήριο πια δε μου βρωμάει,
-θ\’ανοιξουν τα γαρύφαλλα,
-η ώρα η καλή-
Τι τάχα αν είσαι φυλακή?
-Να μη λυγάς!
Αυτό είναι όλο.
Δεν είναι άλλη συμβουλή.
Ν.Χικμέτ.
Χθες Τρίτη 2 του Ιούλη επιτεθήκαμε στο υπουργείο Πολιτισμού απ\’την πλευρά της οδού Ζαίμη. Σύντροφοι, αφού πήδηξαν την καγκελόπορτα, παρέδωσαν στις φλόγες το σύνολο των οχημάτων ιδιοκτησίας του υπουργείου που βρίσκονταν στο πάρκινγκ και στη συνέχεια αποχώρησαν με την υπόλοιπη ομάδα.
Μια κίνηση αλληλεγγύης και υποστήριξης του αγώνα που δίνει ο αναρχικός Κ.Σακκάς, βάζοντας και το ίδιο του το σώμα μπροστά, έχοντας συμπληρώσει πλέον 1 μήνα απεργία πείνας, απαιτώντας την άμεση απελευθέρωσή του.
Ο Κ.Σακκάς βρίσκεται εδώ και 30 μήνες στη φυλακή πραξικοπηματικά, χωρίς να έχει καταδικαστεί για κάποια υπόθεση. Ο αγώνας που δίνει ενάντια στην πολιτική και φυσική του εξόντωση, είναι κομμάτι των ευρύτερων αντιστάσεων ενάντια στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση και στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης που επιβάλλει η ντόπια και διεθνή κυριαρχία στην ελλάδα και διεθνώς. Οι απαντήσεις στην επέλαση του νέου ολοκληρωτισμού δίνονται ποικιλοτρόπως και παντού: απ\’τις επιθέσεις στην Αθήνα μέχρι τις Σκουριές και από κεί στις φλεγόμενες πόλεις της Τουρκίας, της Βραζιλίας, της Αιγύπτου, της Χιλής.
ΑΝ Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΔΕΝ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΤΕΙ ΑΜΕΣΑ, ΟΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΘΑ ΚΛΙΜΑΚΩΘΟΥΝ ΣΕ ΥΠΕΡΜΕΤΡΟ ΒΑΘΜΟ.
ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ.
ΥΓ1: Όσον αφορά τις συλλήψεις για τις οποίες ενημερωθήκαμε από τα media, που ακολούθησαν μετά από επιχείρηση της αστυνομίας στην περιοχή των εξαρχείων μετά την επίθεσή μας, ξεκαθαρίζουμε πως όλοι πήγαμε και αποχωρήσαμε επιτυχώς και αλώβητοι σύμφωνα με το σχέδιό μας, οπότε οι συλληφθέντες δεν έχουν καμία σχέση με εμάς και με την ενέργεια.
ΥΓ2: Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες των γεγονότων της Πάτρας.
Αργεντινή: Πυρπόληση περιπολικού της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας Αργεντινής (Μπουένος Άιρες)
Αυτός ο σάπιος κόσμος έχει απ’ όλα· περισσεύουν οι υπερασπιστές της τάξης και του νόμου, που με τις εξουσιαστικές αξίες τους μας θυμίζουν την μπατσαρία που ελέγχει τους δρόμους στους οποίους κινούμαστε.
Συνεχίζοντας την εξεγερσιακή διαδρομή, συντροφιά με τους αναρχικούς της πράξης της Μαύρης Διεθνούς, χτυπήσαμε για άλλη μια φορά τις δυνάμεις ασφαλείας που φροντίζουν για τη συντήρηση της ειρήνης αυτής της υποκριτικής κοινωνίας, η οποία στηρίζει το αργεντίνικο κράτος.
Την πέσαμε ξανά σε αυτούς που καθημερινά επιτηρούν, φυλακίζουν και δολοφονούν, έτσι όπως το είχαμε κάνει και τον Δεκέμβρη του 2012 πυροδοτώντας μία βόμβα στο αρχηγείο των δεσμοφυλάκων, και όπως όλες τις φορές που καταστρέψαμε οχήματα των μπάτσων. Αυτήν τη φορά πυρπολήσαμε ένα περιπολικό της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας Αργεντινής, στην υπηρεσία της 21ης κομισαρίας, στη γειτονιά του Παλέρμο στο Μπουένος Άιρες. Η δράση πραγματοποιήθηκε στις 4 το πρωί του Σαββάτου, 29 Ιούνη 2013.
Για τα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Υγεία για τον Παναγιώτη Αργυρού και δύναμη στον Γεράσιμο Τσάκαλο.
Για όσους κι όσες κρατούνται στην Ιταλία στο πλαίσιο των αντιαναρχικών κατασταλτικών επιχειρήσεων του κράτους. Για τον Νικόλα Γκάι και τον Αλφρέντο Κόσπιτο.
Αλληλεγγύη στον αναρχικό Κώστα Σακκά, σε απεργία πείνας από τις 4 Ιούνη.
Ένα συνωμοτικό χαιρετισμό στην Αντιπολιτισμική Φράξια του Μετώπου Απελευθέρωσης της Γης, Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία.
Φίλοι της Γης | Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία
Ελλάδα: Επιδρομή στο Δικαστικό Μέγαρο Ξάνθης
Ο Κώστας Σακκάς συλλαμβάνεται στις 4 Δεκεμβρίου 2010 στη Νέα Σμύρνη για κατοχή οπλισμού την οποία δεν αρνείται. Το ίδιο συμβαίνει και με την πολιτική του ταυτότητα. Από την πρώτη στιγμή δηλώνει αναρχικός. Το κατηγορητήριο σε πρώτη φάση εμπλουτίζεται με τη συμμετοχή του σε «άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση». Λίγους μήνες αργότερα, όντας προφυλακισμένος, έρχεται η δεύτερη αναβάθμισή του με την προσθήκη άνευ στοιχείων της συμμετοχής στην Ε.Ο. Σ.Π.Φ. Το μέγιστο όριο προφυλάκισης που προβλέπεται για την υπόθεση είναι 18 μήνες. Στην περίπτωση που προκύψει και δεύτερη και αποφασιστεί επίσης προφυλάκιση(όπως και έγινε), ο μέγιστος προβλεπόμενος χρόνος είναι 12 μήνες. Τέλη Απρίλη και ενώ πλησιάζει η ημερομηνία αποφυλάκισής του, εφόσον στις 4/6/13 συμπληρώνεται το 30μηνο, χωρίς κάποια αιτιολόγηση το αρμόδιο συμβούλιο αποφασίζει την παράταση της κράτησής του για άλλους 6 μήνες, χωρίς καν να έχει καταδικαστεί( η πρώτη δίκη βρίσκεται σε εξέλιξη και η δεύτερη δεν έχει ξεκινήσει ακόμα).
Ο αναρχικός αγωνιστής αποφασίζει να δώσει ακόμα μια μάχη επιλέγοντας ως όπλο το ίδιο του το σώμα, πολεμώντας πάνω από όλα για την αξιοπρέπειά του και διεκδικώντας την αποφυλάκισή του. Από τις 4/6 πραγματοποιεί απεργία πείνας. Να σημειωθεί ότι είναι η δεύτερη φορά που το πράττει, πράγμα που σημαίνει ότι ο οργανισμός του μπαίνει ήδη επιβαρυμένος σε αυτή τη διαδικασία. Με ότι αυτό συνεπάγεται για την ίδια του τη ζωή. Την Τρίτη 25/6 η απάντηση του συμβουλίου εφετών ήταν η τελευταία επικύρωση της παράτασης της προφυλάκισής του στο 36μηνο άνευ εξηγήσεων.
Η αντιμετώπιση το Κώστα Σακκά από τους κρατικούς μηχανισμούς δεν δύναται να νοηθεί ως τυχαία, ούτε αποτελεί εξαίρεση. Είναι ο ΚΑΝΟΝΑΣ. Με τη διαφορά ότι σήμερα σε σχέση με το χθες, όπου το κοινωνικό συμβόλαιο ήταν ακόμα σε ισχύ, εφαρμόζεται με τον πλέον αποκαλυπτικό τρόπο μπροστά στα μάτια της πλειοψηφίας και όχι κάτω από το τραπέζι. Το μαρτυρούν οι λήψεις DNA με τη βία από τους κατοίκους τις Ιερισσού και της Μεγάλης Παναγιάς, οι επιστρατεύσεις εργαζομένων διαφόρων κλάδων, οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και τα Προεδρικά Διατάγματα, οι προφυλακίσεις και οι βαριές καταδίκες αγωνιστών βασισμένες σε διάτρητα κατηγορητήρια, η τρομοκρατική δράση των ΜΑΤ και των ΕΚΑΜ.
Για να τελειώνουμε με τις αυταπάτες, η δικαιοσύνη τους δεν είναι τυφλή αλλά είναι βαθειά ταξική. Όσο για την κατάληξη υποθέσεων τύπου Τσοχατζόπουλου, αυτή αντικατοπτρίζει την αλλαγή των συσχετισμών δυνάμεων εντός των ελίτ, οικονομικών και πολιτικών, ντόπιων και υπερεθνικών και την προσπάθεια κατευνασμού της κοινωνικής κατακραυγής.
Τα συντάγματα και οι νόμοι είναι ένα μάτσο άχρηστα χαρτιά που εφαρμόζονται κατά το δοκούν εις βάρος των «από τα κάτω». Στην περίοδο που διανύουμε σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο, το μήνυμα είναι σαφές: όποιος αντιδράσει απειλώντας σε οποιονδήποτε βαθμό την ήδη κλονισμένη συστημική ισορροπία( βλέπε αέναη κερδοφορία του κεφαλαίου ή κατά άλλους «ανάπτυξη») θα εξοντώνεται είτε «με το γάντι» είτε με τη γυμνή λεπίδα.
Ως ένδειξη αλληλεγγύης στον αναρχικό σύντροφο Κώστα Σακκά αποφασίσαμε να επιτεθούμε στο Δικαστικό Μέγαρο Ξάνθης σπάζοντας τα τζάμια, ρίχνοντας μπογιές και γράφοντας συνθήματα.
Όσο παίζεται με την υγεία του συντρόφου μας η οργή μας μεγαλώνει.
Άμεση αποφυλάκιση του Κώστα Σακκά απεργό πείνας από τις 4
Επιστολή του Γιάννη Μιχαηλίδη απ\’ τις φυλακές κορυδαλλού
Αναδημοσίευση από το Indymedia:
Το γράμμα αυτό είναι μια απόπειρα να επεξηγήσω τις θέσεις και τις επιλογές μου σαν κομμάτι της αναρχικής εξεγερσιακής δράσης ευελπιστώντας να λειτουργήσουν ως έναυσμα για την εξάπλωσή της.
Δεν είναι γραμμένο υπό το πρίσμα κάποιας συγκεκριμένης ιδεολογίας ή αποκρυσταλλωμένης τάσης είναι μια σύνθεση με προϊόντα κλεμμένα απ’ το ιδεολογικό σούπερ-μάρκετ, όπως και η σκέψη μου.
Διακατέχεται όμως από τις κρίσεις και τις αξίες κάποιου που συμμετέχει στον πόλεμο ενάντια στην εξουσία, ορμώμενος απ’ το εκθαμβωτικό ιδανικό της αναρχίας. Ένα ιδανικό που διαφαίνεται τόσο σε παραδοσιακές κοινότητες του παρελθόντος, όσο κ σε εξεγερμένες κοινότητες του παρελθόντος και του παρόντος.
Ένα ιδανικό που ως τώρα μόνο προσεγγίζεται, και ίσως ποτέ να μην κυριαρχήσει καθολικά. Γιατί όπως έγραψε και ο σύντροφος Γιάννης Ναξάκης «η εξουσία δεν είναι μεταφυσική, είναι μέσα μας» όπως και το πάθος για ελεύθερες ανεξούσιες σχέσεις.
Η συνειδητοποίηση ότι η πραγματικότητα του καπιταλισμού είναι πόλεμος όλων εναντίον όλων, είναι ανταγωνισμός επιβίωσης με ωθεί να λάβω μέρος στον πόλεμο εναντίον του, να επιλέξω θέση. Και θεωρώντας τους οπαδούς της τάξης ασυνείδητους δολοφόνους, τάχθηκα στο μέρος της εξέγερσης. Η αναρχία είναι ο τρόπος να εξεγείρομαι προσπαθώντας να μην αναπαράγω αυτό που πολεμάω -σχέσεις εξουσίας, οργανώνοντας αντιιεραρχικά τις κοινότητες αγώνα.
ΣΚΙΑΓΡΑΦΗΣΗ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ
Η εξέλιξη του πολιτισμού εμπεριέχει τη διαρκή αναβάθμιση ενός πλέγματος κοινωνικών συμβάσεων. Αυτό το πλέγμα είναι καθολικό, περιλαμβάνει το χρήμα, τους νόμους, την ηθική. Κάθε σύγκρουση και κάθε ανταγωνισμός συμφερόντων διαμεσολαβείται και διευθετείται από αυτό το σύστημα συμβάσεων.
Το σύγχρονο κοινωνικό οικοδόμημα, έχει διαμορφωθεί ώστε να εξισορροπεί τις αντίρροπες δυνάμεις με γνώμονα την αναπαραγωγή του και την ισχυροποίησή του. Συνεχώς εξελίσσεται και αναπροσαρμόζεται από πολλαπλά κέντρα εξουσίας, από ισχυρούς καπιταλιστές, κρατικούς αξιωματούχους και επιστήμονες των οποίων η ευημερία εξαρτάται από την ικανότητα της κοινωνικής μηχανής να επιβιώνει και να αναπαράγει τον εαυτό της.
Ακόμη και η καταστροφή ενός τμήματος της γιγάντιας μηχανής λειτουργεί ως μια ευκαιρία για την αναβάθμισή της. Κάθε πόλεμος, κάθε φυσική καταστροφή, εξέγερση ή επανάσταση δημιουργεί καινούργια πεδία επενδύσεων για τον καπιταλισμό και ένα νέο, σταθερότερο καθεστώς γεννιέται από τις στάχτες του προηγούμενου. Κάθε προηγούμενη αυτοκρατορία του παρελθόντος απειλούταν από άλλες εξουσίες. Ο καπιταλισμός προσφέρει τέτοια κοινωνική ευελιξία που κάθε ισχυρός παράγοντας εξουσίας, απλώς αφομοιώνεται.
Η δύναμη της σύγχρονης κοινωνικής μηχανής, είναι η ικανότητά της ν’αφομοιώνει τα πάντα. Κάθε πολίτης, κάθε εργαζόμενος , συνιστά ένα γρανάζι που πρέπει να τοποθετηθεί στη σωστή θέση. Και όλοι αισθάνονται ότι εξαρτώνται απ’ αυτό το ευφυέστατο σύστημα απόσβεσης των κοινωνικών κραδασμών που λέγεται καπιταλισμός και εξουσιάζει τα πάντα:
Το χρήμα είναι η παγκόσμια γλώσσα, είναι το μέτρο της δυνατότητας του κάθε ατόμου να εκμεταλλευτεί. Ο καθένας όταν μαθαίνει να διαχειρίζεται το χρήμα μυείται στο σύστημα εξουσίας.
«Αυτοί οι άνθρωποι είναι το σύστημα. Και αυτό το σύστημα είναι ο εχθρός»
Αυτός είναι ο πανίσχυρος κόσμος του κεφαλαίου. Όμως η καθολική θρησκεία του χρήματος εκτός από ιερατείο, χρειάζεται και θαύματα: Το σύμπλεγμα επιστήμης- τεχνολογίας που έχει θέσει την ανθρώπινη διάνοια στην υπηρεσία των πιο άθλιων υποκειμένων. Πανίσχυρες μηχανές που δολοφονούν μαζικά, που βασανίζουν, εξοντώνουν, και το χειρότερο αποσυνθέτουν την ανθρώπινη νόηση. Από τις πυρηνικές βόμβες, στα πειραματόζωα, στα σφαγεία και εκτροφεία ζώων, μέχρι τη μόλυνση και την καταστροφή του πλανήτη. Από τις κάμερες και τις τηλεοράσεις που διαχέουν το πρότυπο του σύγχρονου σκλάβου, μέχρι τα έξυπνα όπλα της αστυνομίας.
Όχι η τεχνολογία δεν είναι ουδέτερη είναι μια πόρνη που μπορεί να πλαγιάζει και μαζί σου, αλλά δεν ξεχνά ποτέ ποιος είναι ο νταβατζής της. Μια πελώρια δύναμη που εξελίσσεται ραγδαία καθιστώντας αυτόν τον κόσμο όλο και πιο κοντά στο χείλος του απόλυτου ελέγχου, όλο και πιο κοντά στην οριστική ήττα της ελευθερίας.
Ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος λοιπόν είναι εδώ και είναι τόσο σύνθετος που δεν αφήνει σε κανέναν το δικαίωμα να ισχυριστεί ότι είναι αθώος.
Όσο και αν έχει ριζώσει στην κοινωνία η υποκριτική ηθική του αστικού πολιτισμού, η σκληρή πραγματικότητα είναι παρούσα και αδυνατεί να κρυφτεί πίσω απ’ το βουνό των δήθεν αλτρουιστικών ηθικών κανόνων. Οι επιφάσεις ευαισθησίας δεν γειώνονται με τοσύνολο απαγορευμένων συμπεριφορών, τη διάχυτη επιβεβλημένη αυτοκαταπίεση με μοναδική λειτουργία την ευημερία και αναπαραγωγή μιας κοινωνίας ευνουχισμένων ατόμων.
Η κλοπή είναι ανήθικη, εφόσον αμφισβητεί το ιερό δισκοπότηρο της νόμιμης ιδιοκτησίας, ενώ η εκμετάλλευση μέσω της ιδιοκτησίας πρέπει να είναι σεβαστή. Οι φόνοι είναι ανήθικοι εκτός αν έχουν διαπραχθεί από μπάτσο ή μισθοφόρο, τότε είναι ηρωισμός. Δεν αξίζει να αναφερθούν οι αμέτρητοι ανούσιοι και ασήμαντοι κανονισμοί που απλά αναπαράγουν κομπλεξικά ανθρωποειδή, περιορίζοντας και κανοναρχόντας τις ερωτικές και ευρύτερα τις ανθρώπινες σχέσεις.
Όμως η ηθική είναι για τα θύματα, τους κατώτερους της κοινωνικής πυραμίδας. Αυτοί που βρίσκονται στην κορυφή της, την έχουν ήδη φτύσει για να βρίσκονται εκεί ενώ υποκρίνονται ότι τη σέβονται και την αναγνωρίζουν. Όπως την έχουν
φτύσει οι ελεύθεροι και συνειδητοί επαναστάτες που πράττουν βάσει της κρίσης και των συναισθημάτων τους και το ήθος τους διαμορφώνεται από την πηγαία ενσυναίσθηση περιφρονώντας τις νόρμες των απαγορεύσεων, με τη διαφορά ότι δεν χρειάζεται να υποκρίνονται.
Φυσικά το κεφαλαιοκρατικό σύστημα δεν αρκείται στις διάχυτες δομές εξουσίας ούτε θα μπορούσε να ευημερεί βασιζόμενο σε μια ηθική που ο καθένας μπορεί να αμφισβητήσει. Χρειάζεται ένα βίαιο μηχανισμό που θα αποτρέπει τους πάντες από προοπτική αμφισβήτησης της κανονικότητάς του. Η βία της νομιμότητας αναπληρώνει τα
περιθώρια των ηθικών κανόνων και των ιδεολογημάτων. Το παγκόσμιο κεφάλαιο είναι αυτοκρατορία και έχει ως πυρήνα της βίαιης επιβολής του τη δημοκρατική διακυβέρνηση.
Όπως κάθε ολοκληρωτικό καθεστώς, έτσι και η δημοκρατία πλασάρεται στους υπηκόους της ως η πιο συμφέρουσα γι’ αυτούς μορφή εξουσίας. Και φυσικά φροντίζει να αναπαράγει την ηθική, την κουλτούρα και την προπαγάνδα της μέσα απ’ την κρατική εκπαίδευση, το θέαμα και την κεντρικά ελεγχόμενη ενημέρωση. Το μήνυμα ότι κάθε μη εξουσιαστική μορφή οργάνωσης των ανθρώπινων σχέσεων είναι ανέφικτη, δε χρειάζεται καν να εκστομίζεται, υπονοείται.
«Δεν μπορεί να υπάρξει γυμνή, κτηνώδης δύναμη η βία, γιατί αν ήταν έτσι το άλογο του Καλιγούλα θα είχε το ίδιο δικαίωμα στην υπατεία της Ρώμης όπως είχε και το αφεντικό του»
Τόμας Παονάλ
Για να φαίνεται το καθεστώς ως ευνοϊκή αλλά και μοναδική επιλογή δεν αρκεί να επιβάλλεται με την ωμή βία, χρειάζεται επιφάσεις επιείκειας.
Η δημοκρατία του κεφαλαίου είναι ο παράδεισος σε σχέση με την κόλαση που η ίδια δημιουργεί στα εδάφη που εκμεταλλεύεται.
Αποφεύγει να εφαρμόσει στο εσωτερικό της το δόγμα της μηδενικής ανοχής ακόμα και αν είναι στη ρητορική της στα πλαίσια της τρομοκράτησης όσων αμφισβητούν συνειδητά ή μη την έννομη τάξη. Το όριο της ανοχής προσαρμόζεται ώστε να εξασφαλίζει ευαίσθητες ισορροπίες. Η δημοκρατία λοιπόν αποφεύγει τη φυσική εξόντωση των εσωτερικών της εχθρών διατηρώντας το ανθρωπιστικό προσωπείο που συγκαλύπτει την αιματηρή φύση του συμπλέγματος κράτους-κεφαλαίου. Κάθε παρέκκλιση απ’ αυτόν τον κανόνα συνιστά επιβεβαίωση μιας αποσταθεροποίησης του συστήματος, είναι απόηχος μιας έντονης εσωτερικής αμφισβήτησης που απειλεί ν’ αλλάξει το χαρακτήρα του καθεστώτος. Ζημιά για την αστική δημοκρατία -που λειτουργώντας με γνώμονα τις αρχές της οικονομίας – καλείται να δαπανήσει περισσότερη ενέργεια για την αποκατάσταση της εσωτερικής της τάξης.
Φυσικά, ολόκληρος ο μηχανισμός φυσικής βίας στο εσωτερικό της δημοκρατίας, αστυνομία-δικαιοσύνη-φυλακές βασίζεται στο ιδεολόγημα της ασφάλειας. Το έγκλημα είναι ο ιδεατός εχθρός απ’ τον οποίο προστατεύει το κράτος ενώ παράγει συνθήκες που το γεννούν. Το ίδιο σύστημα που παράγει τα όπλα, ορίζει ως νόμιμη τη χρήση τους απ’ το στρατιωτικό βραχίονα που μέσω της ωμής βίας δημιουργεί τις συνθήκες άγριας λεηλασίας στο εξωτερικό, και τον αστυνομικό βραχίονα για την επιβολή της τάξης στο εσωτερικό δηλαδή την εξορθολογισμένη συνθήκη καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Βασικός μηχανισμός καθυπόταξης της καπιταλιστικής δημοκρατίας, είναι ο θεσμός της φυλάκισης. Ο εγκλεισμός –για τους ανθρωπιστές σωφρονισμός- λειτουργεί σαν εκβιασμός για όποιον σκέφτεται να παρεκκλίνει απ’ την αστική νομιμότητα συνιστώντας έναν επιεικέστερο τρόπο τιμωρίας σε σχέση με την εκτέλεση, που προφυλάσει το ανθρωπιστικό προσωπείο του καθεστώτος. Στοιχειώδες κομμάτι και του σύγχρονου επιστημονικά δομημένου συστήματος εξουσίας που εξακολουθεί να βασίζεται στην άμεση ή έμμεση βία για να πετύχει τον έλεγχο των συνειδήσεων.
ΟΠΛΙΣΜΕΝΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ
Παρατηρώντας τη διαρκή εξέλιξη της τεχνολογίας καταστολής και ελέγχου προς όλο και πιο ολοκληρωτικά μοντέλα, ένα ερώτημα προκύπτει. Απέναντι σε ποιον θωρακίζεται
το σύστημα; Τι απειλεί να βυθίσει την ευταξία του στο χάος; Ποιά δύναμη προσπαθούν να εξαπατήσουν οι ανθρωπιστικές επιφάσεις;
Μια δύναμη τόσο ισχυρή όσο η δύναμη που το γέννησε. Η ανθρώπινη συνείδηση. Η συνείδηση που ανέδειξε αξίες που αντιτίθενται στην αλόγιστη εκμετάλλευση και καταπίεση. Αυτό που ονομάζεται «κοινωνικό κεκτημένο» δεν είναι παρά η αναβάθμιση
του καθεστώτος ώστε να αφομοιώσει αυτές τις αξίες και να μειώσει τις αντιδράσεις εναντίον του, παραμένοντας στην ουσία του βίαιο και εκμεταλλευτικό.
Το σύγχρονο σύστημα εξουσίας με βασικούς πυλώνες τη διαρκώς εξελισσόμενη τεχνολογία και επιστήμη, τον πανίσχυρο κεφαλαιοκρατικό μηχανισμό και τις δυτικές δημοκρατίες σε ρόλο ρυθμιστή, είναι το αποτέλεσμα της διαλεκτικής συνεξέλιξης εξουσίας κ εξέγερσης. Το καθεστώς γεννήθηκε από επαναστάσεις και παραμένει επαναστατικό.
Το «θαύμα» του σύγχρονου κόσμου είναι το μπάσταρδο της ερωτικής συνεύρεσης της εξουσίας με τις απελευθερωτικές ιδέες.
Από τη μια η εξουσία αυτοπεριορίζει την κτηνωδία της, από την άλλη η εκρηκτική και αλματώδης εξέλιξη της -κάποτε υπό διωγμό- γνώσης και η ελευθερία της έκφρασης απογειώνουν την ισχύ της.
Μια κατάσταση που δεν μπορεί να πάρει θετικό ή αρνητικό πρόσημο σε σχέση με τις κοινωνίες του παρελθόντος, αφού δεν υπάρχουν συγκρίσιμα μεγέθη, ούτε υποθετική ιστορία παρά μόνο ένας κόσμος εν εξελίξει, και στην εξέλιξη του έχουμε τη δυνατότητα να συμμετέχουμε με τη δύναμη της δικής μας συνείδησης.
Η εξέλιξη της συνειδητότητας περνάει απ’την αμφισβήτηση κατοχυρωμένων ιδεών και αξιών· και γεννάει καινούργια ιδανικά περνώντας μέσα από ατομικές ή κοινωνικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις. Αυτή είναι η ροή της ιστορίας. Εκτός από το αίμα που χύνεται άφθονο για να υπηρετήσει τα συμφέροντα των κυρίαρχων, ρέει και το αίμα που ποτίζει τον ανθό της εξέγερσης, στραμμένο στην κατεύθυνση του ήλιου της ελευθέριας, της ανατροπής των αυτοκρατοριών. Γιατί τα ελεύθερα πνεύματα οπλίζονται και διεκδικούν τη θέση τους στην ιστορία. Όσοι ισχυρίζονται πως η επαναστατική δράση δεν έχει νόημα αφού το σύστημα είναι τόσο ισχυρό, αν αναρωτηθούν πως θα ήταν ο κόσμος αν δεν είχε διαμορφωθεί από εξεγέρσεις και επαναστάσεις, ας αναρωτηθούν σε τι βαθμό θα είχε ήδη φτάσει ο ολοκληρωτισμός της εξουσίας αν η μόνη δύναμη που εξελισσόταν ήταν η άπληστη τάση για περισσότερη ισχύ, περισσότερο έλεγχο.
Και αφού η απάντηση είναι τόσο προφανής, ας κοιτάξουν στον εαυτό τους να δουν τη συγκάλυψη των ένοχων επιλογών τους.
ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΗΣΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Από τότε που τα βιώματά μου με οδήγησαν στην αμφισβήτηση της κυρίαρχης κρατιστικής ιδεολογίας, από τότε που συνειδητοποίησα ότι κάθε λεπτό αδράνειας είναι συνενοχή στα εγκλήματα των κυρίαρχων, επεδίωξα η δράση μου να είναι συνεπής με τη σκέψη μου. Αναζήτησα τρόπους να σαμποτάρω την εύρυθμη λειτουργία κράτους και οικονομίας, αναζήτησα συνεργούς στο έργο αυτό. Πολλοί σύντροφοι κατέληξαν σε παρεμφερείς επιλογές πολύ πριν από εμένα και εμπνεύστηκα από τη σκέψη τους, τη δράση τους, τις διαδρομές τους. Διαδρομές πολλές φορές δύσκολες και οδυνηρές που διάβηκαν διεκδικώντας τον αυτοκαθορισμό τους, την ελευθερία τους, τη ζωή τους.
Κάθε μορφή κι επιλογή αγώνα έχει την αυταξία και τη σημασία της. Για να δίνει σάρκα και οστά στις επιθυμίες της κάθε εξεγερμένης ατομικότητας που συμμετέχει, για να συμβάλλει στην αναγκαία διεύρυνση του επαναστατικού μετώπου διαδίδοντας τις απελευθερωτικές ιδέες, για να σαμποτάρει τις ιεραρχίες, τις αγορές, τις κοινωνικές δομές, τις μηχανές που στην υπηρεσία του κεφαλαίου σαρώνουν τη φύση, ανθρώπινη και μη.
Προφανώς τα μέσα και οι στρατηγικές που επιλέγονται στον επαναστατικό πόλεμο-όπως και σε κάθε πόλεμο-καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό απ’ την αντίστοιχη στρατηγική του αντιπάλου: Η αστική δημοκρατία στην ελληνική εκδοχή της προτιμά να επιτρέπει την ελεύθερη έκφραση των επαναστατικών ιδεών, έχοντας εξασφαλίσει όχι μόνο ότι θα συκοφαντηθούν από τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά κυρίως ότι θα θαφτούν κάτω απ’ το πλήθος των διαφημιστικών φυλλαδίων, ότι οι μάζες θα εξακολουθήσουν να καταναλώνουν το ψευδοβίωμα. Η τηλεοπτική αποχαύνωση υπερισχύει. Το κράτος γνωρίζει ότι για να σταθούμε στον πόλεμο της υπερπληροφόρησης, πρέπει να είμαστε δυναμικοί, και ότι για να διεισδύσει κοινωνικά το μήνυμα, έχει ανάγκη από δράση. Και σ’αυτή ακριβώς τη δράση έχει προσανατολιστεί η αναβάθμιση της καταστολής. Ο σκοπός αυτής της μικρής ανάλυσης είναι να τονίσω τη σημασία τόσο των εγχειρημάτων διάδοσης του αναρχικού λόγου, όσο και των αντάρτικων ενεργειών.
Γιατί ο λόγος από μόνος του, όχι μόνο θα θαβόταν στον τάφο της υπερπληροφόρησης που έσκαψε ο αστικός πολιτισμός, αλλά θα έχανε το νόημά του αν δεν αμφισβητούσε το μονοπώλιο της βίας του κράτους, αν δεν έβρισκε την ενσάρκωσή του στην έμπρακτη επαναστατική βία.
Αντίστοιχα καμία ανάληψη ευθύνης μέσω το τύπου ή των ηλεκτρονικών μέσων δεν μπορεί να υποκαταστήσει το χέρι με χέρι μοίρασμα προκηρύξεων, την επικοινωνία μέσω της οργανικής σχέσης που αναπτύσσεται σε ανοιχτά εγχειρήματα αντίστασης.
Η στρατηγική του κράτους να απονευρώσει τον αναρχικό αγώνα χτυπώντας τις δυναμικές, βίαιες και επιθετικές μορφές του καθιστά κάποιες επιλογές πιο κρίσιμες.
Φυσικά θα ήταν γελοίος ένας ισχυρισμός ότι κάποιες μορφές αγώνα είναι ανώτερες από άλλες όμως πρέπει να τεθεί ένα στοίχημα σε κάθε εξεγερμένη ατομικότητα ή συλλογικότητα: αν θα εγκαταλείψουμε κάποια πεδία του επαναστατικού πολέμου υποκύπτοντας στον διαρκή κρατικό εκβιασμό που λέγεται νομιμότητα.
ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ ΤΟΥ ΚΤΗΝΟΥΣ
Βρίσκομαι πλέον αντιμέτωπος με τον κόσμο της φυλακής, το χωροχρόνο που ορίζουν αποκλειστικά οι συμβάσεις. Οδηγήθηκα εδώ από μια σειρά επιλογών μου, στην προσπάθεια να χαράξω τη δική μου πορεία άρνησης. Άρνησης να υποκύψω στους κρατικούς εκβιασμούς, άρνησης να υποταχθώ στις συμβάσεις εξουσίας, άρνησης να ζήσω ως ένα ακόμη μικροσκοπικό πιόνι. Ήταν μια συνειδητή διαδρομή εξέγερσης αντίστασης και αλληλεγγύης. Μια ιχνηλασία σε πολλά μονοπάτια που ανηφορίζουν το ηφαίστειο της άναρχης επανάστασης.
Όντας προσωρινά αδρανοποιημένος, εκμεταλλεύομαι τη δυνατότητα που παρέχει το δημοκρατικό καθεστώς να εκφραστώ ελεύθερα, επιχειρώντας να μετατρέψω τη δύναμή του σε αδυναμία.
Ο νεκρός χρόνος της φυλακής τροφοδοτεί την ανάπτυξη ιδεών που υποσκάπτουν τα θεμέλια των δημοκρατικών ψευδαισθήσεων.
Είναι ανάγκη του κάθε επαναστάτη να εκπέμπει μηνύματα που πυροδοτούν τηνεξεγερσιακή δραστηριότητα. Ταυτόχρονα τόσο η δράση, όσο και η στάση ζωής και αγώνα που επιλέγουμε λειτουργεί σαν μήνυμα. Οπότε θεωρώ σημαντικό υπερασπιστώ τις επιλογές μου που θεωρώ κομβικές αναδυκνείοντας το νόημα που είχαν για μένα. Το θεωρώ πιο σημαντικό από την «επιείκεια» που ενδεχομένως δείξουν τα δημοκρατικά δικαστήρια αν επιλέξω να σιωπήσω απέναντι στα πιο ευαίσθητα ζητήματα. Απαξιώνω τους νομικούς κώδικες· δεν θα επιτρέψω να περιορίσουν τη δυναμική του λόγου μου. Απαξιώνω και την υποτιθέμενη «στρατηγική» που εφευρίσκουν όσοι αδυνατούν να υπερασπιστούν τις επιλογές τους την κρίσιμη στιγμή. Γιατί, ο αγώνας μας διεξάγεται πρώτα και κύρια στο πολιτικό και στο κοινωνικό πεδίο, δεν είναι μια στρατιωτική σύγκρουση πεπερασμένων στρατοπέδων. Η δυναμική του οδοφράγματος της επανάστασης είναι η προοπτική της εξάπλωσης, και η εξάπλωση είναι εφικτή όταν κραυγάζουμε μηνύματα εξέγερσης, όχι όταν λουφάζουμε προσμένοντας ευνοϊκότερη μεταχείριση απ’ τον εχθρό.
Φυσικά το καθεστώς των συμβάσεων δεν βασίζεται στην αλόγιστη βία, το σύγχρονο κράτος ρυθμίζει τις ποινές ανάλογα με τη στάση απέναντι στους αστυνομικούς και δικαστικούς θεσμούς του. Αλλιώς αντιμετωπίζονται οι ρουφιάνοι, αλλιώς οι μετανοημένοι, αλλιώς όσοι κάνουν πίσω και αλλιώς όσοι υπερασπίζονται τις επιλογές τους.
Προφανώς κάποιοι ξεγελάστηκαν από ικανότερους στρατηγούς που ξέρουν ότι
«καλύτερα να αφήνεις μια δίοδο διαφυγής στον εχθρό και να τον σφαγιάζεις καθώς οπισθοχωρεί» (Σουν Τσου)
Καμία οπισθοχώρηση λοιπόν, λυσσασμένη μάχη μέχρι τέλους.
ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΠΑΡΕΚΛΙΣΗΣ
Αυτή τη στιγμή είμαι κατηγορούμενος για απόπειρα ανθρωποκτονίας με τόξο σε διαδήλωση, για συμμετοχή στην ε.ο. Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς, για 160 επιθέσεις της οργάνωσης, για την αιματηρή συμπλοκή με τους μπάτσους στην Πεύκη και για τις ληστείες τραπεζών στο βελβεντό κοζάνης και στο Φιλώτα Φλώρινας. Κάθε τέτοια κατηγορία για μένα είναι τίτλος τιμής, καθώς αισθάνομαι περήφανος που το καθεστώς με εντάσσει στους εχθρούς του. Βέβαια υπήρξα οπλισμένος εχθρός του συστήματος εξουσίας πριν με καταγράψει η αστυνομία στους φακέλους της. Και θέλω να εξηγήσω το σκεπτικό που καθοδηγούσε τη διαδρομή μου, αναφερόμενος σε κάποια σημεία σταθμούς της δράσης και των επιλογών μου. Προφανώς θα υπάρξουν κάποιες παραλείψεις καθώς δεν σκοπεύω να δώσω πληροφορίες στον εχθρό που ως τώρα δεν γνωρίζει.
Όταν το 2009 χτυπήθηκαν από το κράτος κάποιες υποδομές του αναρχικού αντάρτικου και αρκετοί σύντροφοι πέρασαν στην παρανομία, για μένα ήταν αυτονόητη όχι μόνο η στήριξη των καταζητούμενων, αλλά και η αναγκαιότητα της συμμετοχής μου στην αντάρτικη δράση.
Σ’αυτά τα πλαίσια προέκυψε και η σχέση μου με την ε.ο. Σ.Π.Φ.
Δεν αποτέλεσα μέλος της οργάνωσης, καθώς στην αναρχία κάθε ατομικότητα έχει τη δυνατότητα να ακολουθεί αυτόνομη διαδρομή και να συλλογικοποιήται ελεύθερα σχηματίζοντας νέες οργανώσεις, αντίθετα με μια συγκεντρωτική δομή-όπως προβάλλεται απ’ τη δημοσιογραφική προπαγάνδα- που τους θέλει όλους στην ίδια
οργάνωση ισοπεδώνοντας τα διαφορετικά χαρακτηριστικά του καθενός. Αναγνωρίζοντας όμως τη χρονική περίοδο εκείνη κάποιες κοινές στοχεύσεις, αναδύθηκαν σχέσεις έμπρακτης αλληλεγγύης και οι σχέσεις αυτές οδήγησαν σε μια βαθύτερη συνεργασία.
Και αυτή η συνεργασία οδήγησε στο να δεχτώ τις συνέπειες της κατασταλτικής επιχείρησης εναντίον της Συνομωσίας.
Λίγες μέρες πριν την εισβολή της αντιτρομοκρατικής στο Βόλο, είχα συλληφθεί σε διαδήλωση ενώ στόχευα με τόξο τη βουλή -μια δράση που στηρίζω στο ακέραιο και σήμερα καθώς στα πλαίσια της πολυμορφίας του αγώνα κινήθηκε στην κατεύθυνση του εμπλουτισμού των μέσων, και της εξέλιξης με γνώμονα τη φαντασία, και εμμένω στις θέσεις που εξέφρασα στο γράμμα που δημοσίευσα τότε.
Τότε λοιπόν αφέθηκα ελεύθερος με περιοριστικούς όρους , τους οποίους είχα ήδη αποφασίσει να σπάσω για να μη διακινδυνέψω το ενδεχόμενο της σύλληψης σε περίπτωση που η αστυνομία ήδη γνώριζε πράγματα που δεν είχε αποκαλύψει. Την επιλογή τη συνειδητή επιλογή της παρανομίας, ήρθε να επικυρώσει το ένταλμα συλλήψεως για μένα που εκδόθηκε μετά τη σύλληψη των 5 μελών της Σ.Π.Φ. στο Βόλο.
Βρέθηκα σ’ένα σταυροδρόμι επιλογών αλλά ήξερα ήδη το δρόμο μου. Επέλεξα τη δύσβατη διαδρομή μέσα στα πανέμορφα τοπία της εκτός νόμου δράσης και ζωής. Διάλεξα τον διαρκή ανταρτοπόλεμο με τα εκπληκτικά στιγμιότυπα, τόσο στις εργασίες υποδομών όπως οι νυχτερινές εξορμήσεις για κλοπή οχημάτων ή οι ένοπλες ληστείες, όσο και στις στιγμές της επίθεσης.
Στερείσαι πολλά όταν είσαι καταζητούμενος, αλλά το να μην είσαι πλέον πολίτης του κράτους ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου. Το γεγονός αυτό με έκανε ως αναρχικό να αισθάνομαι συνεπής απέναντι στον εαυτό μου, πράγμα που δεν θα ίσχυε αν για μια ήσυχη ζωή στην αγκαλιά της νομιμότητας διακινδύνευα τη σύλληψη ή αν ακόμη χειρότερα, επέλεγα να παραδοθώ προσδοκώντας ευνοϊκότερη μεταχείριση απ’ τον εχθρό.
Την άρνηση παράδοσης κλήθηκα να στηρίξω μαζί με τους συντρόφους μου με μια δύσκολη και διαρκή εργασία υποδομής: πλαστές ταυτότητες, ενοικίαση σπιτιών, συλλογή όπλων, αυτοχρηματοδότηση με ένοπλες ληστείες. Υποδομή άμυνας που αποτελούσε ταυτόχρονα και υποδομή επίθεσης όταν εμείς το επιλέγαμε. Σε συνδυασμό με τους κανόνες ασφαλείας και τα μέτρα αντιπαρακολούθησης, η ασταμάτητη εργασία μας μέσα στην πιεστική κατάσταση της παρανομίας μας ωθούσε να γευτούμε το βίωμα του πολέμου. Ζωή στην κόψη του ξυραφιού κατάλληλη για εραστές αληθινών βιωμάτων, ζωή που οι φιλήσυχοι καταναλωτές αποτυγχάνουν να προσεγγίσουν στις κινηματογραφικές αίθουσες της παθητικότητας. Γιατί η ζωή σημαίνει παρέμβαση, διεκδίκηση, πόλεμος, όχι να είσαι μια μπαταρία για να δουλεύει η γιγάντια μηχανή.
Αντιλαμβανόμενος τον εαυτό μου ως πολέμιο του καθεστώτος και γνωρίζοντας ότι τα οπλισμένα σκυλιά του ανά πάσα στιγμή μπορεί να μου επιτεθούν για να με αιχμαλωτίσουν, προσάρμοσα τη ζωή και την κίνηση μου αναμένοντας και τη στιγμή που θα ξεσπάσει η ένοπλη μάχη με τους μισθοφόρους του κράτους. Τη στιγμή που η αξία της ζωής του μπάτσου αποκτά αρνητικό πρόσημο ανάλογα με το βαθμό που θα σταθεί εμπόδιο στην ελευθερία μου. Αναμφισβήτητα υπάρχουν αναστολές που μας αποτρέπουν από την αφαίρεση της ζωής ακόμη και ενός στρατιώτη του εχθρού, είτε είναι οι συνέπειες, είτε η επιείκεια απέναντι σε «ανεύθυνους» ηλίθιους που η συνθήκη της γενικευμένης απάθειας οδήγησε στη συστράτευση με την εξουσία. Όμως όταν δεχτώ επίθεση από τους φρουρούς της νομιμότητας, η ελευθερία μου θα κοστολογηθεί ακριβότερα από την ούτως ή άλλως περιττή ζωή τους.
Παρά τον εξοπλισμό μας τόσο σε υλικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο συνείδησης, η στιγμή που έπρεπε να αντιμετωπίσουμε δύο ένοπλους μπάτσους, κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας υποδομής, μας βρήκε ελλιπώς οπλισμένους -μέσα στη δίνη των πιεστικών καταστάσεων της παρανομίας- για την ακρίβεια είχαμε ένα και μοναδικό πιστόλι. Συγκυριακά, ήμουν άοπλος και όταν ένιωσα τους μπάτσους να πλησιάζουν, προσπάθησα να διαφύγω τρέχοντας μέχρι που ακινητοποιήθηκα.
Δε θα ξεχάσω ποτέ πόσο όμορφα ήχησαν οι πυροβολισμοί, ενώ συλλογιζόμουν απελπισμένος το σύντομο τέλος της ελευθερίας. Κι όμως, η δύσκολη επιλογή της ένοπλης αντιπαράθεσης από καθαρά μειονεκτική θέση, που έλαβε ο αναρχικός Θεόφιλος Μαυρόπουλος, με αποδέσμευσε ξυπνώντας μέσα μου τη λύσσα της ελευθερίας. Έπρεπε να διαφύγουμε περνώντας πάνω απ’ τα πτώματά τους.
Στη μάχη της Πεύκης, η δική μου συμβολή ήταν η αρπαγή του οχήματος των μπάτσων, το οποίο χρησιμοποίησα ως όπλο, απειλώντας να συντρίψω κάτω απ’ τις ρόδες του τον αστυνομικό που με υπερβάλλοντα ζήλο επιχείρησε να με εμποδίσει, πάντα προσανατολισμένος στη διαφυγή προς την ελευθερία.
Η τελική έκβαση της λυσσασμένης αυτής μάχης ήταν δύο μπάτσοι βαριά τραυματισμένοι-ένα κόστος που συμβάλλει στη διασπορά του φόβου στο μισθοφορικό σώμα της αστυνομίας, αλλά είχε βαρύ τίμημα και για μας, τον τραυματισμό και τη συνακόλουθη αιχμαλωσία του συντρόφου.
Για μένα σε προσωπικό επίπεδο η δίχρονη παράταση της έκνομης ελευθερίας μου υπήρξε ανεκτίμητη. Για το μόνο που μετανιώνω είναι που δεν κατάφερα στο χρονικό διάστημα πριν τη σύλληψή μου να εκπληρώσω τις προσδοκίες μου, της όξυνση της αντάρτικης δράσης και την πολυπόθητη απελευθέρωση συντρόφων απ’ τις φυλακές της δημοκρατίας. Απέκτησα όμως βιώματα που δεν αντάλλασσα με τίποτα, σχέσεις που σφυρηλατήθηκαν στην οπλισμένη συντροφιά που τριγυρνούσε στα βουνά και τις πόλεις προετοιμάζοντας ληστρικές επιθέσεις και αντάρτικες ενέργειες. Απέκτησα εμπειρίες που θα φυλάξω ως θησαυρό για να τα καταφέρω καλύτερα όταν ξαναβρεθώ ελεύθερος.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ ούτε το πόσο εγκλωβισμένος αισθάνθηκα όταν δύο χρόνια αργότερα βρεθήκαμε καταδιωκόμενοι αλλά πάνοπλοι σε ένα βαν στα βουνά της Δυτικής Μακεδονίας και αποφασίσαμε ότι δεν θα διακινδυνεύαμε τη ζωή του ομήρου σε μια μάχη με την αστυνομία. Αντιφατικές συνθήκες, αντιφατικές επιλογές.
Μέσα στον κόσμο που κυριαρχεί η υποταγή στα όπλα της αστυνομίας μόνο με την απειλή των όπλων μπορούμε να εξασφαλίσουμε την ύπαρξή μας. Είναι σχεδόν βέβαιο πως οποιαδήποτε κίνησή μας γίνει αντιληπτή, θα ρουφιανευτεί στην αστυνομία. Οπότε ο μοναδικός τρόπος να κρατήσουμε την πληροφορία της παραλλαγής μας ασφαλή, είναι να υποτάξουμε με τη βία μας τον φορέα της πληροφορίας. Εφόσον έχει συνηθίσει να υποτάσσεται στις εντολές των μπάτσων, προσωρινά ας υπακούσει στην επιβολή των εξεγερμένων. Μέχρι η συνείδησή του να εναρμονιστεί με το πρόταγμα της αντίστασης, οπότε πλέον είναι εφικτή μια αντιεξουσιαστική σχέση.
Εάν κάποιος βρεθεί στη δύσκολη θέση να υποταχθεί στην ένταση της φωνής που ουρλιάζει «ληστεία, χέρια στο κεφάλι» -ενώ δεν έχει σκοπό να συνεργαστεί με την καταστολή- σίγουρα κατανοεί ότι η επιλογή μας είναι αναγκαιότητα και συντάσσεται στο πλευρό μας χωρίς να δημιουργεί πρόβλημα στην τεταμένη αυτή συνθήκη.
Ο κόσμος του καπιταλισμού είναι εμπόλεμος και κάθε επίδοξος ρουφιάνος έχει προκαταβολικά επιλέξει τη συστράτευση με τον εχθρό μας. Μπορούμε να κατανοήσουμε τις επιλογές και να είμαστε επιεικείς, όμως το να του επιβληθούμε είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε, απ’ τη στιγμή που επιλέξαμε να απαντήσουμε με πόλεμο στον πόλεμο.
Είναι ανεδαφική η κριτική στις σχέσεις εξουσίας που αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια της ληστείας ή της ομηρείας, καθώς οι σχέσεις εξουσίας βρίσκονται ήδη στην τράπεζα, το χρήμα φυλάσσεται στα χρηματοκιβώτια από τα όπλα της αστυνομίας, και αφού αναληφθεί ένα μικρό τμήμα, θα χρησιμοποιηθεί για την αγορά προϊόντων και «υπηρεσιών», δηλαδή τη συνέχιση της αλυσίδας υποδούλωσης.
Η μόνη ανεξούσια σχέση που μπορεί να υπάρξει, γεννιέται στις κοινότητες αγώνα.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ
Φυσικά, η παραπάνω ανάλυση και αφήγηση δε θα είχε κάποιο ιδιαίτερο νόημα εάν δε συνοδευόταν από το πρόταγμα της συνέχισης του αγώνα με όλα τα μέσα και όλες τις μορφές. Γιατί οι κοινότητες του αγώνα συντίθενται από διαφορετικές ατομικότητες με διαφορετικές αφετηρίες και κίνητρα που συναντώνται στον πόλεμο ενάντια στην εξουσία, και έτσι προκύπτει η επιθυμητή και αναγκαία πολυμορφία των θεωρήσεων, αλλά και των μέσων αγώνα.
Φυσικά παραμένει ανοιχτό το στοίχημα της οργάνωσης του αναρχικού πολέμου. Τόσο για την επίτευξη δυνατότερης και αποτελεσματικότερης δράσης απέναντι στον εχθρό, όσο και για την ενδυνάμωση των σχέσεων μεταξύ συντρόφων.
Οργάνωση που σημαίνει συγκρότηση ομάδων και πυρήνων δράσης είτε στη βάση κοινών βιωμάτων, είτε στη βάση κοινών στόχων ή αντιλήψεων.
Δράση που αφορά τη διάχυση των προταγμάτων και των αξιών μας, τη σύνδεση με άλλες μορφές αγώνα, με σκοπό κάθε αποσπασματικός αγώνας να μεταφέρει την εστίασή του από το μέρος στο όλον, από την ειδική συνθήκη καταπίεσης και εκμετάλλευσης, στη γενικευμένη αιχμαλωσία που παράγει ο πολιτισμός της εξουσίας.
Δράση που χτυπά βίαια τον εχθρό χωρίς να αναγνωρίζει το διπολισμό νόμιμου και παράνομου, που ποτέ δεν καταδέχεται να μιλήσει τη γλώσσα του εχθρού, ακόμα κ αν ξέρει να την αποκωδικοποιεί.
Δράση συλλογική, δράση ατομική, δράση άμεση. Από τις πορείες και τις λαϊκές συνελεύσεις μέχρι τα νυχτερινά εμπρηστικά σαμποτάζ, τις βόμβες, τις ληστείες και τις δολοφονίες στελεχών του συστήματος.
Στη δράση αυτή ατσαλώνονται οι σχέσεις των επαναστατών, λαμβάνουν τη μορφή της συντροφικότητας, ολοκληρώνονται στην έννοια της αλληλεγγύης. Στη δράση αυτή κάθε άτομο αισθάνεται την ολοκλήρωση του και ζει σε συνέπεια με τη συναίσθηση και τη συνείδησή του.
Οργάνωση λοιπόν σημαίνει και αυτοξεπέρασμα, αυτοκριτική, ρήξη, διάλυση και ανασυγκρότηση σε ανώτερες βάσεις και σχέσεις. Σημαίνει όμως και συντονισμός των δυνάμεων στις κοινές μας κατευθύνσεις αναζητώντας τρόπους να γεφυρώσουμε τη διαφορετικότητα, να ανασυνδέσουμε τα ρηγματωμένα εδάφη, να μην ξεχνάμε ποτέ που εντοπίζεται ο εχθρός.
ΟΛΟΜΕΤΩΠΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΑΙΧΜΗ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣΕΞΟΥΣΙΑΣ
Κλείνοντας θέλω να επισημάνω μια κρίσιμη έλλειψη των κατευθύνσεων του αγώνα. Εστιάζουμε αποκλειστικά σχεδόν στην αστυνομία και την καταστολή ή στους πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς, τη στιγμή που ο κόσμος του απόλυτου ελέγχου προετοιμάζεται σε αφύλακτα επιστημονικά εργαστήρια. Τη στιγμή που οι πιο διεστραμμένοι βασανιστές ζώων, στο όνομα της γνώσης και της επιστήμης πειραματίζονται στον έλεγχο του νου, ενώ δεν διαθέτουν αστυνομική συνοδείαόπως οι πολιτικοί, η στοχοποιημένη βιτρίνα του συστήματος.
Φαντάζει αλήθεια εύκολο να επιστραφεί στο ιερατείο της τεχνοεπιστήμης λίγη απ’ τη βία που παράγει και ελάχιστα πράγματα γίνονται σ’αυτή την προοπτική. Σε ένα κείμενο που μιλώ για τις επιλογές μου, κλείνω με μια αυτοκριτική σ’αυτή τη βασική παράλειψη, που συμπεριλαμβάνεται σε αυτά που διαρκώς ανέβαλα, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή που δεν ήρθε ποτέ. Με σκοπό πάντα νέοι σύντροφοι να επουλώσουν τα κενά των προηγούμενων. Θεωρώ ότι έχει ουσία, πέραν του συμβολικού, ένα σαμποτάζ στις τεχνοεπιστημονικές υποδομές του πολιτισμού. Γιατί όποιος εξετάσει τις κατευθύνσεις των ερευνών και τις χρηματοδοτήσεις συνειδητοποιεί πως το ισχυρό κεφάλαιο και οι κυρίαρχοι κρατικοί μηχανισμοί καθοδηγούν την εξέλιξη των επιστημών και της τεχνολογίας ώστε να εξυπηρετούν τους σκοπούς του οικονομικού κέρδους και του κοινωνικού ελέγχου.
Είναι γνωστό ότι η βιομηχανία εκμεταλλεύεται τα επιστημονικά επιτεύγματα με τον πιο καταστροφικό τρόπο απέναντι στη φύση και τον πιο επώδυνο για τα ζώα και τους ανθρώπους. Ξεκινώντας απ’ τη μόλυνση και την υπερθέρμανση του πλανήτη, περνώντας από τη μείωση της βιοποικιλότητας και φτάνοντας στο βασανιστήριο του ασφυκτικού εγκλεισμού στα εκτροφεία ζώων που προορίζονται για τροφή ή γούνες, οι άνθρωπο δεν επιφυλάσσουν καλύτερη μοίρα για τους ομοειδής τους, παρά βία, πόνο, εκμετάλλευση, θάνατο.
Η δύναμη της επιστημονικής μεθόδου διευκολύνει την κοινωνική χειραγώγηση μέσω της ψυχολογικοποιημένης προπαγάνδας, προετοιμάζει τη γενικευμένη παρακολούθηση μέσω ευφυών συστημάτων με κάμερες τηλεσκοπικές σε δορυφόρους, μέχρι και ενσωματωμένες σε ρομποτικά κατασκοπευτικά έντομα, πειραματίζεται σε εγκεφάλους ζώων ξετυλίγοντας το νήμα του ελέγχου της σκέψης. Εξελίσσουν τα μη επανδρωμένα βομβαρδιστικά αεροσκάφη που ήδη σπέρνουν το θάνατο στις ζώνες των στρατιωτικών συρράξεων, και ρομποτικούς στρατιώτες. Ταυτόχρονα, ετοιμάζουν τη συγχώνευση ανθρώπου-μηχανής, ένα τεχνοκρατικό ιδανικό, όπου η απόσταση ματιού-οθόνης και χεριού-πληκτρολογίου θα μειωθεί στην άμεση διασύνδεση με τον εγκέφαλο, επιτρέποντας ακόμη πιο αλματώδη εξέλιξη της υπερδύναμης της τεχνολογίας. Ένα ιδανικό που δεν αποτελεί επιστημονική φαντασία καθώς ήδη υπάρχουν εργαστήρια που \”φιλοξενούν\” διαφόρων ειδών ζώα-cyborg με ηλεκτρονικά εμφυτεύματα στους εγκεφάλους τους και πανεπιστημιακές υποδομές που φιλοδοξούν να προετοιμάσουν τον κόσμο ηθικά και νομικά για να υποδεχτεί αυτή την τεχνολογία «ενοποίησης» (singularity) ανθρώπου-μηχανής.
Η πραγματικότητα αυτή θέτει έναν σαφέστατο εκβιασμό που μένει να τον συνειδητοποιήσουμε: Ή εμείς ή αυτοί.
Και θεωρώ ότι όσο περνάει ο χρόνος τόσο πιο αισθητός θα γίνεται αυτός ο εκβιασμός για όλο και περισσότερους ανθρώπους, αλλά θα γινόμαστε όλο και πιο ανήμποροι. Πρέπει να δράσουμε όσο είναι καιρός και έχουμε ήδη καθυστερήσει πολύ. Ο νέος φασισμός είναι εδώ και δεν επιβάλλεται, αγοράζεται. Οφείλουμε στους εαυτούς μας να τον σαμποτάρουμε και να συγκροτήσουμε ισχυρό μέτωπο εναντίον του, ανεξαρτήτως ιδεολογικών ή θεωρησιακών διαφορών.
Για να πολεμήσουμε όμως το τεχνοεπιστημονικό σύμπλεγμα καλούμαστε να προσαρμοστούμε, να εντρυφήσουμε στις νέες τεχνολογίες και να τις χρησιμοποιήσουμε εναντίον του. Όπως οι ινδιάνοι δεν μπορούσαν να πολεμήσουν με τόξα τους ευρωπαίους κατακτητές οι επαναστάτες θα εξαλειφθούν εάν δεν αναβαθμίσουν τους τρόπους δράσης τους. Δυστυχώς αυτά ακούγονται μακρινά, αλλά το μέλλον προβλέπεται ακόμα πιο πιεστικό καθιστώντας ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει άλλη οδός.
Μαζί με το κάλεσμα για δράση στέλνω και ένα σινιάλο αλληλεγγύης στους συντρόφους παγκοσμίως που πολέμησαν και πολεμάνε το τεχνοεπιστημονικό σύμπλεγμα, το κράτος και το κεφάλαιο μέσα ή έξω από τα τείχη των φυλακών.
Επαναστατικούς χαιρετισμούς στους πυρήνες των διεθνών δικτύων του μετώπου γιατην απελευθέρωση των ζώων (A.L.F.) ,του μετώπου για την απελευθέρωση της γης(E.L.F.), του διεθνούς επαναστατικού μετώπου (I.R.F.), της άτυπης αναρχικής ομοσπονδίας (F.A.I.), της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς και σε όσες ομάδες και οργανώσεις επώνυμες και ανώνυμες που δε συνιστούν παγκόσμια δίκτυα πυρήνων -ανεξάρτητα από τη συμφωνία ή τη διαφωνία με τις θεωρήσεις τους- κρατούν το στοίχημα της αντίστασης, της εξέγερσης και της επανάστασης ανοιχτό.
Γιάννης Μιχαηλίδης
Φυλακές Κορυδαλλού
ΥΓ1 Τη στιγμή που δημοσιεύεται αυτό το κείμενο, λαμβάνει χώρα η απεργία πείνας του αναρχικού αιχμαλώτου Κώστα Σακκά από τις 4 Ιούνη. Εκφράζω την αλληλεγγύη μου στον αγώνα του συντρόφου για τη διεκδίκηση της απελευθέρωσής του. Είναι αναγκαία η ανάληψη δράσης ώστε να εμποδιστεί η εξοντωτική στρατηγική του κράτους εναντίον του απεργού πείνας.
ΥΓ2 Εδώ και μέρες διεξάγεται άγριο κυνήγι των παράνομων δραπετών των Τρικάλων. Των ανθρώπων που τόλμησαν να ξεφτιλίσουν τα μέτρα ασφαλείας των φυλακών, αποδεικνύοντας πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Μας χάρισαν τα πιο αληθινά χαμόγελα με τη μαχητικότητα και το σθένος που υπερασπίζονται την ελευθερία τους. Καλή τύχη, μέχρι το γκρέμισμα της τελευταίας φυλακής, μέχρι να είμαστε όλοι ελεύθεροι.
ΥΓ3 Τα όπου γης οδοφράγματα ζεσταίνουν τις καρδιές μας.
Κατεβάστε το κείμενο σε pdf, εδώ.
“Απόσπασμα: Βία” από L
Αναδημοσίευση από Έρεβος
Αυτό το σύντομο κείμενο είναι μέρος μιας συλλογής κριτικών κειμένων, που βρίσκεται σε εξέλιξη, σχετικά με τον “αστικό αναρχισμό“, όπως αυτός διατυπώνεται από τους Venona Q και τις εκδόσεις Dark Matters και επίσης μια απάντηση στη δήλωση, που έκανε η Αναρχική Ομοσπονδία της Αγγλίας και το Libcom, με την οποία αποκήρυσσαν το μη θανατηφόρο πυροβολισμό του διευθύνοντος συμβούλου της Ansaldo Nucleare, Roberto Adinolfi, στη Γένοβα της Ιταλίας(1). Δύο αναρχικοί σύντροφοι, ο Nicola Gai και ο Alfredo Cospito έχουν κατηγορηθεί για την ενέργεια, για την οποία έχει αναλάβει την ευθύνη ο πυρήνας Όλγα της FAI/IRF. Αλληλεγγύη στους κατηγορούμενους, που βρίσκονται στη φυλακή της Φερράρα, στην Ιταλία. Αυτό το απόσπασμα είναι, μάλλον, απλά μια σκόρπια σειρά σκέψεων, τα αποτέλεσματα ενός σημειωματάριου και ενός βροχερού απογεύματος, παρά ένα “μανιφέστο” ή το είδος εκείνου του στεγνού πολιτικού λόγου, στον οποίο απαντάει.
I. “Έχουμε κάνει δεκάδες επιθέσεις σε στόχους του συστήματος, με ιδιαίτερα καταστροφικά υλικά αποτελέσματα και ήμασταν και θα είμαστε πάντα ακριβείς. Στοχεύουμε συγκεκριμένα τους θεσμούς και τους αξιωματούχους του συστήματος, προσέχοντας ιδιαίτερα να μην τραυματίσουμε κάποιον που δεν είναι στόχος για εμάς.”ΣΠΦ
Η βία δεν είναι ούτε καλή, ούτε κακή. Είναι η βάση που το κράτος στηρίζει την κυριαρχία του και τη συναίνεση. Όποιος σπάει αυτήν τη σχέση θεωρείται συνήθως εγκληματίας και/ή τρελός. Κάθε πράξη που γίνεται στα πλαίσια αυτής της καταπάτησης θεωρείται “παράνομη” ή ακόμα και “τρομοκρατία”.
II. “Δεν υπάρχουν αθώοι. Είμαστε όλοι κομμάτια της κοινωνικής μηχανής της Εξουσίας. Το ζήτημα είναι αν είμαστε λάδι ή άμμος στα γρανάζια της. Γι’ αυτό, απορρίπτουμε την αντίληψη της φαινομενικά αθώας κοινωνίας. Η σιωπή δεν είναι ποτέ αθώα. Σιχαινόμαστε τόσο το χέρι που κρατάει το μαστίγιο όσο και την πλάτη που το υπομένει.” ΣΠΦ
Οι πρόθυμοι πολίτες, τα μίντια, οι μπάτσοι, τα δικαστήρια, οι δικαστές και ο στρατός είναι οι γραμμές άμυνας για την τάξη αυτής της σχέσης στην Κοινωνία. Η αναρχική βία είναι η διατάραξη αυτής της τάξης, η ανάκτηση/έκφραση της δύναμής μας και η διάρρηξη της συνέργειας του υποτακτικού πλήθους(2). Είναι η σύλληψη της πραγματικότητας του υπάρχοντος και η αρχή της καταστροφής του.
III. “Η ζωή παίρνει αξία ανάλογα με τις επιλογές του κάθε ατόμου.” ΣΠΦ
Προφανώς, χρειάζεται ακόμα να λέμε, πως όταν οι αναρχικοί χρησιμοποιούν βία δεν το κάνουν αδιακρίτως. Οι οπαδοί τους αστικού αναρχισμού, των οποίων το μόνο πεδίο είναι πραγματικά ο χώρος της πολιτικής, αντιδρούν στη ρητορική περί “τρομοκρατίας”, την οποία επιβάλλει το κράτος, με το να επαναλαμβάνουν δογματικά και οι ίδιοι το επιχείρημα πως “ρισκάρεται η ζωή” των ταχυδρόμων και των υπαλλήλων των γραφείων. Είναι ξεκάθαρα ένα θέμα τεχνικής και επιχειρησιακής φύσης το να χτυπήσεις το σωστό στόχο, αλλά δε θα κλάψω για τους γραμματείς της Swissnuclear(3), το γενικό διευθυντή της Equitalia(4) ή το αφεντικό της Ansaldo Nucleare. Ούτε θα θορυβηθώ αν κάποιος υπάλληλος της πρεσβείας τραυματιστεί, αφού μόνο οι ηλίθιοι δεν καταλαβαίνουν τι συμβολίζουν αυτά τα μέρη. Οι νέοι αντάρτες της αναρχίας δεν ψάχνουν για επιείκεια, βασισμένοι στην ξεκάθαρη στόχευσή τους, αλλά δηλώνουν την αντίθεσή τους με τους δικούς τους όρους και με τους δικούς τους τρόπους.
IV. “Οι τίγρεις της οργής είναι σοφότερες από τα άλογα της καθοδήγησης.”
Wiliam Blake
Οι οπαδοί του αστικού αναρχισμού τραβούν την ίδια διαχωριστική γραμμή με τους μαρξιστές, όταν πρόκειται για τους “εγκληματίες” και τους εαυτούς τους. Οι “καλοί άνθρωποι”, που βρίσκονται εντός του νόμου των δικών τους παραμέτρων συμπεριφοράς και οι “κακοί άνθρωποι”, που καταδικάζονται από τους κανόνες τους. Εκτός της Μεγάλης Βρετανίας, πολλοί σύντροφοι έχουν μια πολύ πιο κοντινή σχέση με τη “βία” και την “παραβατικότητα” μέσω ληστειών τραπεζών, της οργάνωσης επιθέσεων, των άγριων διαδηλώσεων, των κλοπών, απατών, πλαστογραφιών κλπ και επίσης, υπάρχει και η πιθανότητα να έχουν την εμπειρία της παράνομης δράσης και της ζωής στην παρανομία. Ο ιλλεγκαλισμός είναι το ψωμί της εξέγερσης. Μερικοί έχουν πάει ήδη φυλακή και μαθαίνουμε για τις υποθέσεις τους από πολλά μέρη. Στη Μεγάλη Βρετανία, υπάρχει μια διαδεδομένη έλλειψη εμπειρίας σχετικά με την οργάνωση της επίθεσης, της αναγνώρισης των ιδεών και τη σχέση των ομάδων συγγένειας με τις “εγκληματικές πράξεις”. Το να πηγαίνει κανείς πέρα από το νόμο, είναι κομμάτι της ανάπτυξης του αναρχικού εξεγερτικού σχεδίου και αυτός είναι ένας από τους λόγους που οι οπαδοί του αστικού αναρχισμού απεχθάνονται και παραμελούν τις υποθέσεις φυλακισμένων και φυγάδων συντρόφων γιατί απορρίπτουν τις δράσεις τους, την τάση για επίθεση και την παγκόσμια διάχυση των αναρχικών της πράξης. Οι ατομικές πράξης βίας/άρνησης, που δεν εγκρίνονται από τον αφελαίο τρόπο σκέψης τους, θεωρούνται μέρος της σφαίρας του “εγκλήματος” και της “τρομοκρατίας” και στιγματίζονται ως προβοκάτσιες. Με αυτόν τον τρόπο οι οπαδοί τους αστικού αναρχισμού γίνονται κομμάτι της διάχυσης της εξουσίας και συγκροτούν έναν τομέα με ρόλο καταστολής.
Αναρωτηθείτε, σε όλην τη ρητορική τους περί “εργάτη”, πού είναι ο “εγκληματίας”; Δεν είναι όλοι οι “εγκληματίες” εξεγερμένοι αλλά υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που δεν αγγίζουν. Δεν πρόκειται για λάθος, οι οπαδοί του αστικού αναρχισμού απεχθάνονται τους εγκληματίες και δε στοχεύουν στην καταστροφή των φυλακών αλλά στη μεταρρύθμισή τους. Φοβούνται τον αντικοινωνικό όχλο, το Βασιλιά Όχλο, που επέστρεψε για να τυλίξει στις φλόγες τα σπίτια όλων των άξιων πολιτικών και για να κάψει την πόλη, γιατί οι οπαδοί του αστικού αναρχισμού είναι “οι μπάτσοι του μέλλοντος”.
Ουσιαστικά, για το χριστιανικό-σοσιαλιστικό τρόπο σκέψης των οπαδών του αστικού αναρχισμού, ο “εργάτης” είναι απλά κάποιος που μπαίνει στη γραμμή, κάνει ότι κάνουν όλοι οι άλλοι, δεν παίρνει περισσότερα από όσα πρέπει ως εργάτης και που μόνο θα ζητήσει για περισσότερα και σπάνια θα τα πάρει μόνος του. Ο εγκληματίας δε μπαίνει στη γραμμή, είναι ένας Ξένος. Ο εγκληματίας παίρνει ότι θέλει ακόμα και περισσότερο από όσο χρειάζεται και δε σκύβει το κεφάλι σε κανέναν. Ο εγκληματίας δεν είναι διαχειρίσιμος από τους υπαλλήλους του κράτους ή από τους οπαδούς του αστικού αναρχισμού, επομένως ο εγκληματίας αποκλείεται από τη συζήτησή τους. Ή καταπιέζεται. Είναι η ίδια διαδικασία που ακολουθείται και για τον ανεξέλεγκτο Μοναδικό.
V. “Για εμάς δεν υπάρχει μέση οδός. Κάποιος που διακηρρύτει τις αναρχικές του προθέσεις, βρίσκεται μπροστά σε ένα αποφασιστικό δίλημμα, είτε να πράξει, είτε να εγκαταλείψει την Αναρχία για πάντα. Αναρχία από τα μετόπισθεν των καφενείων και των κουτσομπολιών δεν υπάρχει. Ή πράξε ή σκάσε…”
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF
Συμμορίες Συνείδησης – FAI/IRF
Πυρήνας Sole – Baleno
Οι επιθέσεις είναι ο πρωταρχικός σκοπός του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης, η αποδιοργάνωση των μοντέλων της δραστηριότητας, των λειτουργιών, των κυκλωμάτων και των μηχανημάτων, της μεγαμηχανής της οικονομίας. Η καταστροφή των τραπεζών, των εταιριών, των ηλεκτρικών υποδομών, της διαδικτυακής εκπομπής, της κινητής τηλεφωνίας, της τηλεόρασης, των κεραιών και οι επιθέσεις στις τεχνολογίες της κυριαρχίας ίσως να μην ορίζονται σωστά ως “βία” και “τρομοκρατία”, αλλά τα πλήγματα που καταφέρνουν είναι αρκετά για να αναστατώσουν τις αρχές. Η καταστροφή περιουσίας, εξαγριώνει τον εχθρό και το υποτακτικό πλήθος και αποτελεί έναν ξεκάθαρα εξεγερτικό σκοπό. Απορρίπτω τον όρο “μη-βίαιο”, που ακολουθεί κάποιες ενέργειες σαμποτάζ, και τις θεωρώ κομμάτια του πολύμορφου αγώνα, που πάει πέρα από τέτοιους ορισμούς, που ωφελούν τον κοινωνικό έλεγχο.
Η αναρχική βία είναι εγκληματική, με την έννοια ότι πηγαίνει κόντρα στις κοινωνικές προσδοκίες, που σχετίζονται με την τάξη και τη συναίνεση, επομένως, μπορούμε να υποθέσουμε μάλλον με ασφάλεια, πως -ιδιαίτερα εντός του μεταβιομηχανικού πυρήνα, όπου η αίσθηση της κοινωνικής ειρήνης είναι έντονη- οι πιο κοντινοί εχθροί, από τους οποίους οι αναρχικοί πρέπει να περιμένουν να τους εμποδίζουν να δράσουν, είναι άλλοι αναρχικοί -οι οπαδοί του αστικού αναρχισμού-, εκείνοι που είναι πρόθυμοι να αποφύγουν την καταστολή και να συνεχίσουν να ζουν την ακίνδυνη ρουτίνα τους μέσα στις μητροπόλεις του κόσμου.
VI. “Μιλάμε μέσα από τη φωτιά. Για να θυμόμαστε και να έχουμε πάντοτε στο μυαλό μας τις αδερφές και τους αδερφούς μας που απήχθησαν από το κράτος και κλείστηκαν πίσω από τα κάγκελα. Για να συνεχίσουμε το αντάρτικο πόλης ενάντια στους εχθρούς της ελευθερίας. Ας μιλήσει η δράση για μας.”
Μονάδα Θυμού FAI/IRF Ινδονησίας
Δε θεωρώ τον πυροβολισμό του Roberto Adinolfi ιδιαίτερα βίαιο αλλά περισσότερο μια αναρχική πράξη ελεύθερης βούλησης. Τέτοιες ενέργειες είναι, δυστυχώς, σπάνιες και δε συμβαίνουν με αρκετή συχνότητα, είναι μια πρόκληση να προσπαθήσουμε περισσότερο. Σίγουρα, θεωρώ πως τέτοιες δράσεις πρέπει να είναι συστατικά κομμάτια κάθε αναρχικής ανταρσίας και παρ’ ‘ολο το ελιτίστικο βέλασμα των οπαδών του αστικού αναρχισμού, δεν είμαι εκνευρισμένος που η Αναρχική Ομοσπονδία Ιταλίας έχει το ίδιο ακρώνυμο με την Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία. Αυτό επειδή δεν έχει νόημα να δώσεις γυαλιά σε κάποιον που δεν ξέρει ανάγνωση. Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε που η Αναρχική Ομοσπονδία Ιταλίας δήλωσε πως η Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία είναι ένα φάντασμα της αστυνομίας. Μια λάθος αντίληψη, την οποία πρόθυμα παπαγαλίζουν οι οπαδοί του αστικού αναρχισμού στην Αγγλία πάνω από μια δεκαετία, γιατί τους εξυπηρετεί στην πολιτική τους. Στη δήλωσή τους, που αποκήρυσσε τον πυροβολισμό του Adinolfi, συγχέουν ξεχωριστές δράσεις ως ενέργειες μιας και μοναδικής ομάδας, αλλά η FAI δε λειτουργεί όπως θέλουν αυτοί να την παρουσιάσουν και, όχι τυχαία, το κάνουν με τον ίδιο τρόπο, με τον οποίο προωθείται η καταστολή σε μανούβρες του τύπου επιχείρηση Ευτολμία, υπόθεση Marini κλπ. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν να διαδώσουν ψέματα και έτσι, ό,τι ισχύει για τη μία περίπτωση, ισχύει και για την άλλη, a priori.
Ο στόχος τους ήταν η αποκήρυξη και η κατάπνιξη μιας νέας ανεξέλεγκτης αναρχικής τάσης, που απειλεί τις οργανώσεις τους. Φοβούνται μην εγκληματοποιηθούν τα χομπίστικα παρεάκια τους, τα καφενεία τους και οι μικροεκδηλώσεις τους, οπότε βοηθούν στην εγκληματοποίηση της νέας γενιάς αναρχικού αγώνα και προσπαθούν να την καταστείλουν. Όπως έχουν πάρει εκείνοι τις αποφάσεις τους, έτσι έχουμε πάρει και εμείς τις δικές μας και τα αποτελέσματα είναι εκεί για όποιον θέλει να τα δει -μια άτυπη διεθνής εξεγερτική δύναμη, που πολλαπλασιάζεται και δε βασίζεται σε μία και μοναδική γραμμή, θεωρία ή μέθοδο και που είναι πιστή στις αναρχικές ιδέες. Επιστρέφω τους χαρακτηρισμούς περί “πρωτοπορίας” και “ελιτισμού” στις οργανώσεις ελέγχου των οπαδών του αστικού αναρχισμού. Δε χρειάζεται να γίνω μέλος κάποιας συγκεντρωτικής πολιτικής σέχτας και να δίνω μέρος του εισοδήματός μου σε κάποια επιτροπή για να είμαι αναρχικός! Ή να οργανωθώ!
Γι’ αυτούς, ο καπιταλισμός είναι μόνο μια “κοινωνική σχέση”, που δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν προσκολληθούμε στους “στόχους και τις αξίες” της επίσημης οργάνωσής τους, η οποία μιλάει για μια “κουλτούρα αντίστασης”, για τη δημιουργία της οποίας δεν έχουμε απολύτως καμία σοβαρή ένδειξη. Μιλώντας τουλάχιστον για τον εαυτό μου, ο Καπιταλισμός είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι της κυριαρχίας, που αντιμετωπίζω σήμερα με τους συντρόφους μου, που βρίσκονται διασκορπισμένοι στον κόσμο και πολεμούν συνολικά το υπάρχον, δεχόμενοι όλες τις αναρχικές μεθόδους δράσεις και τις συνέπειες που απορρέουν από αυτές. Οι ενέργεις που γίνονται διεθνώς από τη FAI/IRF και τους αναρχικούς της πράξης είναι κάτι παραπάνω από σαχλά λόγια του αέρα και τα κενά λογύδρια της σοσιαλιστικής προπαγάνδας, που μιλούν “για έναν κόσμο που ολόκληρες οι ζωές μας θα βρίσκονται κάτω από το δικό μας έλεγχο”.
VII. “Επίσης, μην ξεχνάτε πως τις πράξεις ακολουθεί ο λόγος.” ΣΠΦ
Αντίθετα με τους οπαδούς του αστικού αναρχισμού, δε θεωρώ πως υπάρχει κάποια σημαντική διαφοροποίηση, από άποψη εγκυρότητας, ανάμεσα στην ατομική και τη συλλογική επαναστατική αναρχική-εξεγερτική βία, είτε αυτή προέρχεται “από ένα ευρύ ταξικό κίνημα”, είτε όχι. Μια μικρή ή μια μεγάλη ενέργεια, μια μικρής σημασίας φασαρία ή ένα μεγάλο μπάχαλο, ένα πανό, ένα σπασμένο τζάμι, ένα κατεστραμμένο εταιρικό γραφείο, μια καμένη τράπεζα· μια πράξη αλληλεγγύης, μια χάρη, ένα δώρο, ένα γεύμα, ένα κρεβάτι· μια μπροσούρα, ένα άρθρο, μια αφίσα ή ένα σύνθημα με σπρεί μπορούν τελικά να γίνουν μια σφαίρα στο κεφάλι της εξουσίας και είναι τόσο πολύτιμα όσο και η νέα αναρχική μαύρη διεθνής.
VIII. “Η FAI/IRF είναι μια διεθνής συνωμοσία των αναρχικών της πράξης που βάζει φωτιά στις θέσεις άμυνας των ρεφορμιστών κοινωνικών αναρχικών. Αποτινάσσει την οσμή της μούχλας που έχει κατακάτσει στην Αναρχία των αμφιθεάτρων και γεμίζει τον αέρα με τη μυρωδιά του μπαρουτιού, της μαύρης αναρχίας, της νύχτας, των εκρήξεων, των πυροβολισμών, των σαμποτάζ. Για αυτό άλλωστε στις πρόσφατες ανακοινώσεις της Europol το Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο IRF της FAI και της Συνωμοσίας αποτελεί τον υπ’αριθμόν ένα αναρχικό κίνδυνο”.
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF
Συμμορίες Συνείδησης – FAI/IRF
Πυρήνας Sole – Baleno
Μέσα σε αυτόν τον κόσμο που καταρρέει, θεωρώ τις λέξεις, τις ιδέες και τις πράξεις μου μια μικρή σταγόνα, που προστίθεται στην καταιγίδα καταστροφικών διαστάσεων, που σπέρνουν οι γνωστοί και άγνωστοι σύντροφοί μου. Ήδη προκαλεί χάος διεθνώς και τα μέτωπα πίεσης φτιάχνονται ακόμα. Μαζί με άλλους, άγριους, βίαιους Μοναδικούς θα συναντηθούμε τις μέρες και τις νύχτες για να διαπράξουμε εγκλήματα σε βάρος του Κράτους και της Κοινωνίας.
Μια αγκαλιά στο φίλο μου Γιάννη Ναξάκη. Μια εμπρηστική αγκαλιά σε όλους τους φυλακισμένους συντρόφους.
L.
Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύτηκε στο 35ο τεύχος του αγγλικού περιοδικού Dark Nights. Επιλέξαμε να διατηρήσουμε ακριβώς τον ορισμό “αστικός αναρχισμός” (civil anarchism στο πρωτότυπο) καθώς, παρά τις εμφανείς ομοιότητες με κάποιους εν Ελλάδι κοινωνικούς αναρχικούς, δεν υπάρχει, ευτυχώς, συνολική ταύτιση. Το κείμενο που υπάρχει στη δεύτερη υποσημείωση (Το υποτακτικό πλήθος), έχει μεταφραστεί στα ελληνικά και βρίσκεται στο τρέχον τεύχος του εντύπου Μηδενιστική Πορεία για τη Διάχυση της Φωτιάς και του Χάους.
Ινδονησία: Εμπρησμός του τρίτου ορόφου του ξενοδοχείου Sheraton (Τζακάρτα)
Αναδημοσίευση από Έρεβος
«Αλυσοδεμένα αδέρφια, σύντροφοι που υποφέρετε, η μάχη πλησιάζει. Σύντομα, μεθυσμένοι από εκδίκηση, θα ξεχυθούμε στην επίθεσή• κι ο εχθρός θα τραπεί σε φυγή, γιατί η Ομοσπονδία του Άλγους είναι τρομερή.» Bruno Filippi
Η ενέργεια μας (αν μπορεί να ονομαστεί) μπορεί να ονομαστεί ΣΧΕΔΙΟ ΦΟΙΝΙΚΑΣ – ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ. Αυτή είναι η συλλογική μας απόφαση, να απαντήσουμε στο κάλεσμα των συντρόφων από την Ελλάδα. (1) (2)
Απόψε, (26 Ιούνη) κινηθήκαμε φέροντας τη φωτιά και κάψαμε τον τρίτο όροφο του ξενοδοχείου Sheraton, στην οδό Sahari Mountain, στην Τζακάρτα. Η φωτιά μας είναι μια απάντηση στο κάλεσμα των συντρόφων του Σχεδίου Φοίνικας από την Ελλάδα και μια χειρονομία αλληλεγγύης στον Κ. Σακκά, αναρχικό που βρίσκεται σε απεργία πείνας για να κατακτήσει την ελευθερία του. Τοποθετήσαμε τον εκρηκτικό μηχανισμό με χρονοκαθυστέρηση, σε έναν από τους κάδους απορριμάτων, στο δωμάτιο του karaoke (που βρίσκεται στον τρίτο όροφο) και αφήσαμε τη φωτιά να μιλήσει για μας.
Στέλνουμε τους επαναστατικούς μας χαιρετισμούς στα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, στους 4 αναρχικούς που συνελήφθησαν στην Κοζάνη -δε σας ξεχνάμε ποτέ-, στους Cospito και Gai, στους Carla, Ivan, Juan, Marcello και Freddy, στο Henry και όπως πάντα, σε όλους τους φυλακισμένους αναρχικούς σε Ελλάδα και Ιταλία, καθώς και σ’ εκείνους των πυρήνων της FAI/IRF σε όλον τον κόσμο.
Ας κάνουμε το σχέδιο Φοίνικας ένα διεθνές σχέδιο εκδίκησης!
ΜΟΝΑΔΑ ΘΥΜΟΥ
ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ
FAI-IRF
Ευχαριστούμε το σύντροφο απο το Contra Info για την ακριβή μετάφραση της ρήσης του Bruno Filippi.
Πηγή: 325
Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις ευθύνης και στο αρχείο.
Εκδήλωση από το Αναρχικό Στέκι Ναδίρ
![\"εκδηλωση](\"https://theparabellum.squat.gr/files/2013/06/-site-e1372358663402.jpg\")
Στις 3 Ιούλη το Αναρχικό Στέκι Ναδίρ θα πραγμοτοποιήσει εκδήλωση με το εξής περιεχόμενο:
Συνεισφορά των μεταφραστικών δικτύων στη Διαρκή Αναρχική Εξέγερση:
Act for freedom now! (Αγγλία), 325 (Αγγλία), Culmine (Ιταλία), Informa-Azione (Ιταλία), Parole Armate (Ιταλία), Μαύρη Διεθνής (Ελλάδα), Έρεβος (Ελλάδα), A-politiko (Ελλάδα), Parabellum (Ελλάδα)
Ενημέρωση για την καταστολή στην Ιταλία:
Επιχείρηση \”Ευτολμία\” (Ardire), Επιχείρηση \”Thor\”, Επιχείρηση \”Σβήσε τη φωτιά\”, Επιχείρηση \”Σκιά\” (Shadow). Θα διαβαστούν κείμενα -παρεμβάσεις συντρόφων που διώκονται για αυτές τις υποθέσεις.
Θα υπάρχουν βιβλία από τα παρακάτω εκδοτικά εγχειρήματα:
Εκδόσεις \”Μαύρη Διεθνής\”, Εκδόσεις \”Δαίμων του τυπογραφείου\”, Εκδόσεις \”Διάδοση\”, Εκδόσεις \”Ελευθεριακή Κουλτούρα\”, Εκδόσεις \”Σίσυφος\”, Εκδόσεις \”Επαναστατική αυτοοργάνωση\”, Εκδόσεις \”Ελευθεριακό ινστιτούτο κοινωνικών μελετών\”.
Επίσης θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου \”Η Ένοπλη Χαρά\” (La Giota Armata), του Alfredo M. Bonanno. (Μετάφραση: Μεταφραστική ομάδα Urbis, Εκδόσεις: Αναρχικό Στέκι Ναδίρ)
Στο χώρο της εκδήλωσης θα υπάρχουν τα τεύχη του εντύπου Μηδενιστική Πορεία και υλικό του Αναρχικού Εκδοτικού/Μεταφραστικού εγχειρήματος \’Ερεβος.
Σκέψεις και προβληματισμοί: ρεφορμιστικές επιδιώξεις και αναρχία
Αναδημοσίευση από το Indymedia
Αυτό το κείμενο αν και μπορεί να λοιδορηθεί ως απολίτικο ή να αφοριστεί ως μια επιδίωξη καθαρότητας, τοποθετείται εκ των προτέρων: Πράγματι, είναι απολίτικο αν απολίτικο είναι το ίδιο το περιεχόμενο και η φυσικότητα κάθε ελεύθερης ζωής που αναπτύσσεται πάνω στη Γη. Ναι, επιδιώκει την εμβάθυνση της σκέψης, επάνω στο τι είναι και τι όχι απελευθερωτικό, τι διαχέει την αναρχία και τι όχι, τι συντρίβει την κυριαρχία και τι την αναδομεί.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όσο περισσότερο ο αγώνας ενάντια στην κυριαρχία, μιλάει τη γλώσσα της πολιτικής και της οικονομίας, τη διάλεκτο δηλαδή που έχει κατασκευάσει η ίδια, τόσο αγκιστρώνεται ο αγώνας εναντίον της ολοένα και περισσότερο στα γρανάζια της.
Παρ’ όλο που ως αναρχικοί, η αντιπολίτικη κριτική σκέψη, η εμβάθυνση επάνω στις βιομηχανοποιημένες δομές και λειτουργίες της τεχνοποιημένης κυριαρχίας, θα έπρεπε να αποτελούν ένα ισχυρό και συνεπές κομμάτι του αγώνα για την συνολική απελευθέρωση, απουσιάζουν με τρόπο αισθητό.
Η υπόθεση που απασχολεί το παρόν κείμενο είναι η αυξανόμενη τάση παρουσίασης της αναρχίας ως εναλλακτικό μοντέλο διαχείρισης και αναπαραγωγής του πολιτισμού, της πόλης, της βιομηχανίας, της κοινωνίας και μιας άνευ νοήματος καθημερινότητας.
Σημείο 1
Παρατηρώντας το τελευταίο χρονικό διάστημα (κυρίως μετά την εξέγερση του Δεκεμβρίου του 2008) μπορεί να παρατηρηθεί μια οπισθοχώρηση των αναρχικών διεργασιών και η αντικατάσταση τους από μια «μετριοπαθή» στάση απέναντι σε πλήθος από ζητήματα. Η συνολική, αδιάλλακτη και εξεγερσιακή δράση και θέση των αναρχικών απόψεων, υποκαθίσταται από έναν (copy paste) πολιτικό μονόλογο δίχως νεύρο και διάθεση για συνολική ερμηνεία και σύγκρουση με τις δομές της κυριαρχίας και των αλλότριων συνθηκών «ζωής». Και η οποία με δυσκολία διαφέρει από τους κουραστικούς πολιτικούς μονολόγους αριστερής δημαγωγίας.
Η υιοθέτηση και αναπαραγωγή των αριστερίστικων εξουσιαστικών ιδεολογημάτων τόσο σε επίπεδο λόγου, όσο και στη μέθοδο διεξαγωγής του απελευθερωτικού αγώνα, καταφέρνει να τον εκφυλίσει σ’ έναν αγώνα διατήρησης του εξημερωμένου μοντέλου ζωής. Η έκπτωση της απελευθερωτικής δράσης περνάει μέσα από τον εγκλωβισμό της στα -επιδιορθωτικά ως προς τις δομές της κυριαρχίας- κανάλια του οποιοδήποτε τύπου συνδικαλισμού, της πολιτικής, των κινηματικών συμμαχιών και από την αποδοχή μιας οικοκτονικής ανθρωποκεντρικής αντίληψης.
Σημείο 2
Άραγε η αριστερά ως ένα ακόμα πολιτικό κομμάτι και στυλοβάτης του βιομηχανικού συστήματος, μπορεί να ταυτιστεί με κάποιο τρόπο με τους αναρχικούς και την δράση τους;
Οπωσδήποτε όχι. Η αναρχική θεώρηση, δεν αποτελεί κάποιου είδους αίρεση της μαρξιστικής ιδεολογίας, ούτε το νόθο παιδί που εκδιώχτηκε από την μητρική αγκαλιά της αριστεράς και έχασε εν συνεχεία τον δρόμο του. O οργανωτισμός, ο εργατισμός, ο ρεφορμισμός, η συνδιαλλαγή με την εξουσία, ανήκουν στις πρακτικές εκείνων που θέλουν να ελέγξουν κάθε ακηδεμόνευτη εξεγερτική απόπειρα μετατρέποντας την σε έναν αφομοιωτικό αγώνα οικονομικών διεκδικήσεων και πολιτικών αιτημάτων.
Αρκετά από τα συνθήματα που δονούν τελευταία πορείες αναρχικών, είναι ενδεικτικά της αριστερίστικης προσέγγισης που πραγματεύεται το κείμενο. «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά». Πλέον μαθαίνουμε ότι τελικά «τρομοκρατία δεν είναι η μισθωτή σκλαβιά», αλλά «τρομοκρατία είναι να ψάχνεις για δουλειά», «εαμ-ελάς-μελιγαλάς», «η αναρχία είναι τάξη, όχι χάος» κ.α.
Από πότε ο αγώνας για την αναρχία υιοθέτησε την αγάπη για την εργασία, τα μέσα παραγωγής, τους ρόλους, τους θεσμούς και την ηθική της μαζικής κοινωνίας, την αιματοβαμμένη και εξουσιαστική πορεία του ΕΑΜ και ΕΛΑΣ, είναι ερωτήματα που μπορούν να βρεθούν στη σύμπλευση με τους αιτηματικούς και μερικούς αγώνες, στα «κινηματικά μέτωπα», και στην αποδοχή πολιτικών ιδεολογημάτων διαχείρισης του πολιτισμού.
Κάποιοι ακόμα επιμένουν να αναφέρονται στις απόψεις των Μπακούνιν, Κροπότκιν, Μαλατέστα κ.α. γνωστών αναρχικών μακρινότερων ή κοντινότερων χρόνων, ως επιχείρημα υποστήριξης μιας θέσης τους, θυμίζοντας έτσι την προσωπολατρεία ολοκληρωτικών καθεστώτων. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζεται η προσφορά των συγκεκριμένων στον αγώνα, δεν συνεπάγεται όμως και ότι έχει κανένας κάποιου είδους αλάθητο. Ποιος άλλωστε πιστεύει ότι όλες οι επόμενες γενιές αναρχικών θα πρέπει να ταυτίζονται σε επίπεδο απόψεων μαζί τους; Πόσο μάλλον από απόψεις (ασχέτως αν συμφωνεί ή όχι κανείς μ’ αυτές) που εκφράστηκαν κάτω διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες. Οι αναρχικοί δεν είχαμε και ούτε θα έχουμε ποτέ «μεγάλους πατέρες» και «ιερά πρόσωπα και βίβλους» για να δώσουν τις «ιερές» απαντήσεις που κάποιοι ψάχνουν. Όσοι ενδιαφέρονται για κάτι τέτοιο μπορούν να απευθυνθούν στα κόμματα και στις εκκλησίες.
Σημείο 3
Στη περίοδο της λεγόμενης «οικονομικής κρίσης» ο παραγόμενος λόγος του λεγόμενου αναρχικού «χώρου» πλαισιώνεται και χαρακτηρίζεται -κατά βάση- από οικονομικίστικες αναλύσεις και από την αφομοίωση εργατίστικων και αντιμνημονιακών προταγμάτων με μπόλικο κινηματικό αντιφασισμό. Ο έντονος ετεροκαθορισμός από τις κινήσεις και τις επιλογές της κυριαρχίας, οι εναλλακτικές δομές που καλύπτουν τα κενά του κρατικού μηχανισμού, μέσω λαϊκών κουζινών, ανταλλακτικών παζαριών, κοινωνικών ιατρείων κ.α. συμπληρώνουν το σκηνικό μιας κοντόφθαλμης οπτικής.
Το ζήτημα της καταστροφής κάθε εξουσιαστικής σχέσης σε ανθρώπους και φύση υποκαθίσταται από τα «πιο άμεσα και ρεαλιστικά στάδια» που «προέχουν», όπως την προάσπιση των θέσεων εργασίας που χάνονται κ.α. Ακόμα όμως και σ’ αυτό το στενά εργασιακό και ανθρωποκεντρικό πλαίσιο, όχι μόνο δεν τίθεται το ζήτημα της αμφισβήτησης της εργασίας, αλλά αντίθετα διεκδικείται και η αυτοδιαχείριση της. Αλλά όπως είπαμε, «τρομοκρατία είναι να ψάχνεις για δουλειά».
Έτσι παρουσιάζονται δηλώσεις και κινήσεις αλληλεγγύης και συμπαράστασης σε όποια «εργατική» κινητοποίηση λαμβάνει χώρα, χωρίς καμιά σκέψη το σε ποιόν, το γιατί, με ποιους. Για να φαίνεται πως: ήταν και οι αναρχικοί εκεί. Δίπλα στα προβλήματα του εργαζομένου/ανέργου. Έτσι ίσως να σκέφτηκαν κάποιοι ότι: είναι μια ευκαιρία να πάρουμε περισσότερο κόσμο με το μέρος μας, αυξάνοντας έτσι και τις αριθμητικές μας δυνάμεις. Ή ίσως μια ευκαιρία να: συσπειρωθεί το επαναστατικό κίνημα. Έτσι δεν είναι παράξενο να βλέπουμε πανό με κυκλωμένα αλφάδια δίπλα σε πανό κομμάτων, πολιτικών φορέων και άλλων εξουσιαστικών οργανώσεων. Όλοι μαζί, μια παρέα, αναρχικοί δίπλα σε μαρξιστές, πατριώτες, δημοκράτες, για τον κοινό σκοπό. Για ποιόν ακριβώς;
Η αναρχική δράση έπρεπε επομένως σ’ αυτές τις συνθήκες να μετριαστεί, να κατακερματιστεί, να πλατειάσει για να καταφέρει να ενταχθεί σε κάθε αντίστοιχη πολιτική θεατρική κωμωδία.
Πολλοί είναι αυτοί που αντιλαμβάνονται το ζήτημα της εκμετάλλευσης σε κάτι που αφορά μόνο το ανθρώπινο είδος και αδιαφορούν ή δεν αντιλαμβάνονται την εκμετάλλευση που υπόκειται και ο υπόλοιπος φυσικός κόσμος από τον ανθρώπινο πολιτισμό.
Όσο παραμένει αυτή η μερική ερμηνεία, που διαχωρίζει το ανθρώπινο είδος από τα υπόλοιπα πλάσματα και στοιχεία τη Γης, η ερμηνεία και ανάγνωση της εξουσίας θα παραμένει σ’ ένα μερικό επίπεδο και γι’ αυτό καμιά κίνηση εναντίον της -που γίνεται σ’ αυτά τα πλαίσια- δεν θα είναι πραγματικά απειλή γι΄ αυτήν.
Ας πάψει επιτέλους η πίστη στα ανύπαρκτα επαναστατικά υποκείμενα! Ας σωπάσει η προσμονή για τον άγιο μαζικό ξεσηκωμό που το μόνο που μπορεί να υποσχεθεί είναι μια καινούρια κοινωνία παραγωγής! Ας κόψουμε τα καλώδια του πολιτισμού, κάτω από το συμμέτοχο φως της πανσελήνου!
Σημείο 4
Η πρόταση της αυτοδιαχείρισης ακούγεται ολοένα και περισσότερο να βγαίνει από το στόμα αναρχικών, σαφώς επηρεασμένων από τον αριστερισμό. Η «απελευθερωτική λύση» της αυτοδιαχείρισης δηλώνει πλέον πανταχού παρών, έτοιμη να επουλώσει κάθε πληγή. Κλείνει η ΕΡΤ; Αυτοδιαχείριση! Κλείνει η ΒΙΟΜΕ ή άλλο βρωμερό εργοστάσιο; Αυτοδιαχείριση! Μόνο που η αυτοδιαχείριση των δομών της κυριαρχίας συνεπάγεται την αναπαραγωγή του κενού νοήματος και αλλότριας ζωής και την πολυεπίπεδη λεηλασία του φυσικού κόσμου. Όποιος πιστεύει σε μια τέτοια προοπτική ας το κάνει, όμως ας πει πώς μπορεί να συνδυαστεί η συντήρηση μιας υποδομής του πολιτισμού, η οποία προϋποθέτει τελικά την αλυσιδωτή επανασύσταση των υποδομών και μηχανισμών του, με έναν κόσμο χωρίς κράτος και εξουσία. Έχουν γραφτεί κείμενα πάνω στο ζήτημα της αυτοδιαχείρισης και στην ταύτιση της με την κυριαρχία, δεν θα γίνει επέκταση του θέματος εδώ.
Και διερωτάται εύλογα κανείς. Ποιά η διαφορά επομένως του αριστερισμού σε επίπεδο σκέψης, λόγου και πρακτικής με την αναρχική προοπτική; Η διαφορά έτσι όπως παρουσιάζεται από διάφορους «αναρχο»αριστερούς φαίνεται μικρή αλλά στις πραγματικές της διαστάσεις είναι απλά χαοτική.
Οι αριστερές και μαρξιστικές αντιλήψεις όπως και κάθε πολιτική αντίληψη (δημοκρατία, φασισμός, κ.α.) ενδιαφέρονται για τη συνέχιση της ύπαρξης του βιομηχανικού συστήματος, του κρατικού μηχανισμού και της μαζικής κοινωνίας. Είναι φανερό ότι η διαφορά δεν περιορίζεται μονάχα στις μεθόδους αγώνα που χρησιμοποιούνται αλλά και στην ίδια την προοπτική του.
Γιατί ο κάθε –ισμός ταιριάζει σε ιδεολογικά συστήματα τα οποία περιορίζουν και βάζουν σε τάξη το αυθόρμητο ένστικτο και φυσικό τρόπο ζωής. Ο οργανωτισμός με τα μέλη και τις επίσημες εκφάνσεις του, «σκοτώνει» τις άμεσες αναρχικές σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ αναρχικών ατόμων και δημιουργούνται για το βίωμα και διάχυση της πολύμορφης αναρχικής πρακτικής. Σχέσεις και σύνολα εναρμονισμένα με την απελευθερωτική προοπτική της συμβίωσης με τη φυσικό κόσμο και της διάλυσης της αιματοβαμμένης κληρονομιάς του πολιτισμού.
Η αναρχία μπορεί να μην αποτελεί ένα ιδεολογικό κατασκεύασμα, ένα σύστημα κανόνων, ένα πρόγραμμα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν εμπεριέχει συγκεκριμένα απελευθερωτικά χαρακτηριστικά. Διαφορετικά δεν μπορούμε να μιλάμε για αναρχικό αγώνα αλλά για κάτι άλλο.
Σημείο 5
– «Πάρτε τα βουνά αν δεν σας αρέσει η επαφή με τον πολιτισμό και μην ασχολείστε με τους αγώνες που αναπτύσσονται εντός του»
– «Μα φυσικά και τα παίρνουμε αλλά τί να λέει; Ο πολιτισμός θα συνεχίσει να είναι εδώ. Μέχρι λοιπόν να πέσει και το τελευταίο προπύργιο του, θα συνεχίζουμε να υπομονεύουμε τη μηχανή του πολιτισμού και τη κοινωνική ευρυθμία, ξανά και ξανά…»
Ας επισημανθεί ακόμα μια φορά. Η προσδοκία μιας εναλλακτικής κοινωνίας, πιο ισότιμης, πιο δίκαιης, ταιριάζει στις πολιτικές απόψεις και συστήματα που αναπτύσσει η εξάρτηση από τη βιομηχανική δόμηση. Η αναρχία είναι η βίαιη και αρχέγονη σύγκρουση με τα βιομηχανικά συστήματα και τα τεχνολογικά «αυτονόητα» του πολιτισμού. Παράλληλα με τη πρακτική εναρμόνισης του καθενός με το φυσικό εαυτό του και με τα υπόλοιπα στοιχεία της φύσης.
«Ανθρώπινα και μη πλάσματα που παιχνιδίζουν με τις ελεύθερες και μοναδικές ζωές τους σε συνεργασία με την απολίτιστη Γη. Ως ένα όλον».
Και αν κάποιος ακόμα δεν έχει καταλάβει και ρωτά: Τότε τι κάνουμε; Η απάντηση είναι απλή. Ζούμε, προωθούμε και διασπείρουμε την αναρχία. Πολύμορφα, αδιάλλακτα, εξεγερτικά.
Υπερασπιζόμαστε τον φυσικό μας εαυτό!
Υπερασπιζόμαστε την άγρια φύση ως κομμάτι της…
Μοναχικό τσακάλι
Κυκλοφόρησε το 35ο τεύχος του αγγλικού αναρχικού περιοδικού Dark Nights
Το έντυπο είναι στα αγγλικά
Μικρά κορίτσια του Zo d\’Axa
Αναδημοσίευση από Contra Info
Τούτο τ’ απομεσήμερο δικάσανε κοριτσάκια στο Μιλάνο.
Και δεν ήτανε καμιά θλιβερά δίκη –ερήμην, βεβαίως– ενός παιδιού που πιάστηκε μ’ ένα δύσκαμπτο δικαστή πάνω σε κάποιο έδρανο.
Παρακολούθησα την ανάκριση καταπώς εκτυλίχθηκε.
Αφορούσε μιαν αναρχική διαδήλωση όπου, ανάμεσα σε μάχιμους άνδρες και σκληραγωγημένες γυναίκες, συνελήφθησαν δυο νεαρά κορίτσια ηλικίας δεκατεσσάρων και δεκαπέντε ετών.
Η μελαχρινή Μαρία είχε μια παράξενη γοητεία, με τον αποφασιστικό της αέρα που θύμιζε εκείνον ενός κατεργάρικου αγοριού, με τα κοντά σγουρά της μαλλιά και τη σκουρόχρωμη φλογερή θωριά. Είχε έναν τρόπο να κοιτάει τους κυρίους του δικαστηρίου μ’ ένα είδος σιωπηρής, απροσδιόριστης αυθάδειας – που λειτουργούσε καλύτερα απ’ ό,τι να τους έριχνε ένα παπούτσι στα μούτρα.
Κι όταν άνοιγε το στόμα της να μιλήσει, δεν το ’κανε καθόλου με ύφος που θα προκαλούσε χαμογέλια. Οι κοφτές της φράσεις είχανε νόημα και επιτείνονταν με σίγουρες χειρονομίες.
«Πώς μπορείς να μιλάς για αναρχία;» μουρμούρισε ο δικαστής. «Αφού δεν ξέρεις καν τι είναι».
«Και εσείς την έχετε σπουδάξει την αναρχία από κοντά; Ώστε λοιπόν υπάρχει. Θα μου μάθετε τι σόι πράγμα είναι;»
Όχι, μικρούλα, δε θα σου μάθουνε τίποτα! Η εξέγερση είναι ενστικτώδης. Και συχνά πυκνά η θεωρία είναι παιδαριώδης. Ξέρεις τα πάντα αν αισθάνεσαι πόσο μιαρό είναι να ζει κανείς τούτη την κτηνώδη ζωή.
Η Ερνέστα Κουαρτιρόλα, ένα χρόνο μικρότερη, διαθέτει εξίσου χαρακτηριστική ομορφιά. Το εκκολαπτόμενο κάλλος της είναι σοβαρό, αινιγματικό. Και θα μπορούσε ν’ αποτελεί περήφανο άγαλμα του μέλλοντος, σημασιοδοτώντας… ποιος ξέρει τι.
Η σιωπή της είναι υπεροπτική. Κάνει το πράγμα να φαίνεται σαν να μην έχει ουδεμία σχέση με αυτήν. Α ναι, α όχι, ένα ανασήκωμα των ώμων, και αυτό είναι όλο.
Όμως η μελαχρινή Μαρία, η Μαρία Ρόντα, με την ανυπότακτη στάση, δεν επιτρέπει στους μάρτυρες κατηγορίας που παρελαύνουν να εξακολουθήσουν να πηγαινόρχονται απρόσκοπτα. Οι αποκρίσεις της υποδεικνύουν τις παύσεις. Εξαπολύει αλυσιδωτές προσβολές για τους επαίσχυντους πληροφοριοδότες και τους επαγγελματίες καταδότες.
Επιφυλάσσει μιαν αποστομωτική απάντηση για καθέναν από δαύτους. Έναν αντίλογο που αφήνει το στίγμα του.
Ένας καλοδιαβασμένος πράκτωρ της Δημοσίας Ασφαλείας απαγγέλλει το ποίημά του εις βάρος της. Η δεσποινίς Ρόντα ενθάρρυνε τους διαδηλωτές να επιτεθούν αιφνιδιαστικώς στην αστυνομία, κι εξακολούθησε να τους παροτρύνει σαν να ’τανε δαιμονισμένη, φώναζε σε άπαντες, πρόσβαλε μάλιστα και τον ταξίαρχο!
«Τι απαντάς σε όλα αυτά;» της έτριξε τα δόντια ο πρόεδρος.
«Οικτίρω αυτόν το φύλακα. Τον λυπάμαι γιατί μετά βίας βγάζει το ψωμί του, γιατί είναι ένας φτωχοδιάβολος. Αλλά μου κάνει εντύπωση που τον βλέπω να καταφέρεται εναντίον άλλων φτωχοδιαβόλων, των αδερφών του… ας τ’ αναλογιστεί αυτό».
Κι ίσως να έριξε μια πρώτη αποκαλυπτική αχτίδα πάνω σ’ αυτό το σκοτεινό πνεύμα, σαν έκανε μια χειρονομία χάριτος απέναντι στον άθλιο που μόλις πρωτύτερα την είχε κατηγορήσει.
Έτσι στάθηκαν στην περίσταση οι αδερφές των συντρόφων μας, αυτές που βρίσκονται σε μία ηλικία όπου άλλες δεν έχουνε καλά καλά σταματήσει να παίζουνε με κούκλες, ή σε κείνη την ηλικία όπου οι κόρες των αστών αρχινούν να χαριεντίζονται σε παιχνίδια έρωτα με μικρούς ξαδέρφους ή κάποιον ωριμότερο φίλο της οικογενείας.
Τους επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης. Οι άνδρες του δικαστηρίου φάνηκαν γενναιόδωροι. Η Ερνέστα και η Μαρία θα περάσουνε τρεις μήνες στην ειρκτή – και τούτες οι μικρούλες θα πρέπει επίσης να πληρώσουν πρόστιμο στους κυρίους.
Τριακόσια δικά μας φράγκα απαίτησε η έδρα από φτωχά κορίτσια!
Είναι κυνικό, μα έτσι πάει το πράγμα…
Μια στιγμή προτού το δικαστήριο αποσυρθεί ώστε να εξετάσει την καταδικαστική ετυμηγορία, ο άνδρας στα κόκκινα είπε στη Μαρία:
«Έχεις να προσθέσεις κάτι;»
«Τίποτα, μιας και θα ’τανε άσκοπο».
Και αυτή ήταν η τελευταία λέξη. Όχι χαριτωμένη, αλλά μαστιγωτική.
Λέγεται ξανά και ξανά ότι το Μιλάνο είναι ένα μικρό Παρίσι. Οι δικαστές του Μιλάνου τ’ αποδεικνύουν αυτό, τουλάχιστον ως προς ένα σημείο: είναι το ίδιο αποκρουστικοί με τους παρισινούς ομότιμούς τους.
Κι ούτως ή άλλως, το δικαστικό σώμα δεν είναι παντού το ίδιο; Δηλαδή, θα μπορούσαν να είναι αλλιώτικα τα πράγματα;
Και αυτός είναι ίσως κι ο λόγος που σε ακολουθεί η θύμηση της πατρίδας όπου κι αν πας. Εφορμά σαν ναυτία καταπάνω σου σαν δεις την αχρειότητα του δικαστή.
Άλλο η απεργία, άλλο η αναρχία
Αναδημοσίευση από την Συνέλευση για την Αντισπισιστική Δράση
Το τελευταίο δίμηνο, με αφορμή μία σειρά από απεργιακές κινητοποιήσεις, διάφοροι αναρχικοί κύκλοι επιδεικνύουν ιδιαίτερη θέρμη στο να σπεύδουν κάθε φορά να εκδηλώσουν την αλληλεγγύη τους προς τους εκάστοτε απεργούς.
Πρόσφατα, τοποθετηθήκαμε δημόσια πάνω σε ένα ζήτημα που ανέκυψε σχετικά με τον κλάδο της γουνοποιίας και με όσους κερδίζουν «τα προς το ζην» φυλακίζοντας και σφάζοντας ζώα για τη γούνα τους. Τώρα αισθανόμαστε ότι πρέπει να κάνουμε το ίδιο και για έναν ακόμα κλάδο που βασίζεται στη συστηματική κακοποίηση και εκμετάλλευση των ζώων, τη βιομηχανία παραγωγής γάλακτος, αλλά και την ανάγκη η ανάλυσή μας να συμπεριλάβει και άλλα περιστατικά της επικαιρότητας.
Αναφερόμαστε στις κινητοποιήσεις στις εταιρείες ΦΑΓΕ και ΜΕΒΓΑΛ και στις παρόμοιες που είχαν προηγηθεί στη Δωδώνη. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για κινητοποιήσεις από εργαζόμενους (είτε υπάλληλοι, είτε συμβεβλημένοι γαλακτοπαραγωγοί), που έχουν πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι ο μισθός τους προέρχεται από την καταπίεση και εκμετάλλευση εκατοντάδων χιλιάδων ζώων. Ακριβώς μέσα από αυτές τις κινητοποιήσεις, έκαναν παραπάνω από προφανές ότι όχι μόνο δεν τους απασχολεί στο παραμικρό αυτή η πρακτική, αλλά αντιθέτως διεκδικούν το «δικαίωμα» να συνεχίσουν να αποτελούν ενεργούς φορείς της.
Πέρα από την κακοποίηση που συνιστά από μόνη της η φυλάκιση κάθε ζώου, ενδεικτικά μπορούμε να αναφερθούμε σε μερικές από τις πολλές αντίστοιχες «λεπτομέρειες» της διαδικασίας παραγωγής γάλακτος. Η τεχνητή σπερματέγχυση, δηλαδή το να βάζει ο “εργάτης” το χέρι του μέσα στις θηλυκές, ώστε να πιάσει τον τράχηλο και να τις γονιμοποιήσει τεχνητά, αποτελεί ξεκάθαρο βιασμό. Οι θηλυκές βρίσκονται σε κατάσταση μόνιμης εγκυμοσύνης καθ’ όλην τη διάρκεια της ζωής τους, ώστε να παράγουν αδιάκοπα γάλα. Μια ζωή που στη γαλακτοβιομηχανία διαρκεί το πολύ 5 χρόνια ενώ στη φύση θα ζούσαν μέχρι και τα 25. Το δαχτυλίδι μύτης πρόκειται για ένα εξάρτημα με καρφιά που ενσωματώνεται στο πρόσωπο του νεογέννητου, σφηνώνοντάς το στα ρουθούνια του, ώστε να μη μπορεί να θηλάσει το γάλα της μητέρας του. Αν και σε σχεδόν όλες τις φάρμες, ακόμα και στις πιο μικρές, τα νεογέννητα απομακρύνονται από τη μητέρα τους μέσα στις πρώτες 24 ώρες από τη γέννησή τους, το εξάρτημα αυτό διασφαλίζει ότι ούτε μία σταγόνα εμπορεύματος (μητρικό γάλα) δε θα πάει χαμένη. Άλλες «παραγωγικές» μέθοδοι που εφαρμόζονται στις βιομηχανίες γάλακτος είναι οι μηχανές που είναι μόνιμα συνδεδεμένες στο στήθος των θηλυκών και τους προκαλούν συνεχόμενο πόνο, οι ενέσεις ορμονών που τους γίνονται κ.ά. Εννοείται ότι τα άχρηστα αρσενικά που δεν παράγουν γάλα πωλούνται ώστε να σφαχτούν για κρέας. Μάλιστα, τοποθετούνται σε ατομικά κιβώτια όπου δεν έχουν καμία δυνατότητα να κινηθούν, διαφορετικά η κίνηση θα ενίσχυε το μυϊκό τους σύστημα και το κρέας τους δε θα ήταν αρκετά τρυφερό ώστε να πουληθεί ακριβά.
Ο αγώνας των εργαζόμενων αυτού του κλάδου δεν είναι και δικός μας. Για την ακρίβεια, ο δικός μας αγώνας τέμνεται κάθετα με το δικό τους. Απέναντι σε οποιονδήποτε αντιμετωπίζει τα ζώα ως πρώτη ύλη, μόνο εχθρικά μπορούμε να τοποθετηθούμε. Αυτό ισχύει για ολόκληρη την κλίμακα της παραγωγής ζωικών προϊόντων, από την πιο μικρή ατομική επιχείρηση μέχρι τη μεγαλύτερη βιομηχανική μονάδα. (Αντίστοιχα τοποθετούμαστε και απέναντι στις βιομηχανικές καλλιέργειες, για να προλάβουμε τον συνήθη επιπόλαιο «αντίλογο»). Η ατομική ευθύνη, οι συνέπειες που συνεπάγονται ατομικές επιλογές, όπως οι επαγγελματικές, δεν αναιρούνται και δεν κρύβονται πίσω από κανένα «εργατικό» προπέτασμα.
Στην περίπτωση της ΕΡΤ, όσα συμβαίνουν είναι τουλάχιστον τραγελαφικά. Να υπενθυμίσουμε ότι δεν πρόκειται για ένα απλό καθεστωτικό μέσο μαζικής ενημέρωσης, αλλά για το κατεξοχήν καθεστωτικό: την κρατική τηλεόραση και ραδιοφωνία. Το ξεδίπλωμα των κυβερνητικών σχεδιασμών ήταν αρκετό για να προκαλέσει ένα «κύμα» αλληλεγγύης προς τους ανθρώπους που μέχρι πριν από λίγες μέρες εξέθεταν πρόσωπα αναρχικών αγωνιστών, ενώ στις κάθε είδους πορείες και διαδηλώσεις η μοναδική μορφή βίας που διέφευγε της προσοχής τους ήταν η κρατική, των εργοδοτών τους δηλαδή. Σχετικά σύντομα, κάποιες και κάποιοι υποχρεώθηκαν, μέσα σε όλες αυτές τις αντιφάσεις, να «φιλτράρουν» αυτήν την αλληλεγγύη, διευκρινίζοντας ότι αφορά μόνο τους χαμηλόμισθους εργαζόμενους και όχι τα καλοπληρωμένα πρωτοκλασάτα στελέχη. Με άλλα λόγια, η περίφημη αλληλεγγύη συναρτάται με τη φορολογική δήλωση, για τους ανθρώπους που κύκλωσαν το «ΕΡΤ».
Παρόμοιο κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης εκδηλώθηκε πρόσφατα και προς τους εκπαιδευτικούς. Εκδηλώθηκε προκαταβολικά, διότι ο πανηγυρικά εξαγγελθής «ένδοξος αγώνας» τελικά δε δόθηκε ποτέ, αλλά το τεράστιο «άδειασμα» δεν έγινε μάθημα… Παραγνωρίστηκε εντελώς ο ρόλος του σχολείου, ως θεσμού μέσα στο κοινωνικό μόρφωμα, δηλαδή το ότι πρόκειται για ένα μηχανισμό πλήρως ελεγχόμενο από το κράτος. Ένα μηχανισμό που με τη συνδρομή και της οικογένειας -ενός εκ των πυλώνων του γνωστού τρίπτυχου που συμπληρώνεται με το «Πατρίς-Θρησκεία»- μετατρέπει ανθρώπους σε μηχανές και επιχειρεί να εμφυτεύσει από πολύ νωρίς στις ανθρώπινες συνειδήσεις τις «αξίες» του ανταγωνισμού, της «επαγγελματικής αποκατάστασης» και της καριέρας. Ένα μηχανισμό στα γρανάζια του οποίου εγκλωβίζονται παρά τη θέλησή τους τόσες και τόσοι, με την υποχρέωση να υποτάσσονται στη σχολική ιεραρχία και να παρακολουθούν ήσυχα και πειθαρχημένα την εκπαιδευτική διαδικασία. Ένα μηχανισμό που καταστέλλει μυαλά και κλέβει ολόκληρα χρόνια από τις ζωές μας. Αν πρέπει να δεχτούμε ότι ο εκπαιδευτικός είναι «πρώτα απ’ όλα εργαζόμενος» και ότι αυτό αποτελεί επαρκή συνθήκη για την εκδήλωση της αλληλεγγύης μας, τότε ίσως πρέπει και να δεχτούμε ότι ένα παιδί είναι πρώτα απ’ όλα μαθητής και ότι αυτή του η ιδιότητα επισκιάζει όλα τα επιμέρους χαρακτηριστικά της ταυτότητάς του, μέχρι να καταφέρει να ολοκληρώσει τη διαδικασία της εκπαίδευσης.
Τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, ώστε να αναδεικνύονται με μεγαλύτερη έμφαση κάθε λογής «δίκαια αιτήματα», σε κάθε είδους απεργιακή κινητοποίηση, την αντιλαμβανόμαστε ως μία ακόμα συνέπεια αυτής της γάγγραινας που συνεχίζει να εξαπλώνεται, της αγιοποίησης της εργατικής φιγούρας και των ψευδαισθήσεων που συντηρούνται σχετικά με την αποτελεσματικότητα της απεργίας ως μορφή αγώνα. Είναι μάλλον συνηθισμένο σε περιόδους οικονομικής κρίσης, όπως η σημερινή, κάποιοι και κάποιες να «στρογγυλεύουν» τις αναρχικές αιχμές τους και να χάνουν τα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά τους, προκειμένου να γίνουν αρεστοί σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, μπερδεύοντας την αναρχία με την απεργία. Συμπεριφέρονται σαν νόθο παιδί του αριστερισμού και την ίδια στιγμή προσπαθούν να απομονώσουν οποιαδήποτε αναρχική τάση ξεφεύγει από τη λογική τους.
Σε μία συγκυρία που η εξουσία αντιμετωπίζει όλο και πιο απροκάλυπτα τον κάθε ένα και την κάθε μια από εμάς ως «εργατικό δυναμικό» στην υπηρεσία του «εθνικού στόχου» ανάκαμψης της οικονομίας, εμείς έχουμε προ πολλού πετάξει από πάνω μας την εργατική ταυτότητα. Την αλληλεγγύη μας την εκδηλώνουμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορεί πραγματικά να λειτουργήσει ως όπλο.
Ο αγώνας για αναρχία, όπως εμείς τον αντιλαμβανόμαστε, δε μπορεί να στριμωχτεί μέσα σε αιτηματικές διεκδικήσεις, ειδικά όταν αυτές εμπεριέχουν καταπίεση και εκμετάλλευση και δε χωράει, ως προς τις μορφές που λαμβάνει, στα πλαίσια καμίας απεργίας.
Συνέλευση για την Αντισπισιστική Δράση