Το έντυπο είναι στα ιταλικά.
Category: Αντικοινωνισμός
Δίκη Σ.Π.Φ.
Συνεδρία 45η
Η σημερινή συνεδρία περιλάμβανε μάρτυρες κατηγορίας για την υπόθεση των δεμάτων. Ανάμεσά τους εμφανίστηκε μια υπάλληλος εταιρίας courier η οποία είχε προχωρήσει σε αναγνωρίσεις \”κατηγορουμένων\” ως αποστολέων των δεμάτων.
Τελικά η ίδια κατά την εξέτασή της στο δικαστήριο υπονόησε ότι ένα μεγάλο κομμάτι της κατάθεσής της όπως κι οι αναγνωρίσεις, αποτελούν έργο της Αντιτρομοκρατικής. Σε τοποθέτησή του σύντροφος της Συνωμοσίας τόνισε ότι η σ.π.φ. δεν ενδιαφέρρεται για τις ποινικές επιπτώσεις και την απόφαση του δικαστηρίου. Όμως έχει σημασία να αναδειχτούν οι μεθοδεύσεις της Αντιτρομοκρατικής ως παρακαταθήκη γνώσης και ως ανάχωμα προστασίας προς τους νέους συντρόφους. Ακόμα, συμπλήρωσε, μην ξεχνάμε πως σε αυτήν τη δίκη έχουν κατηγορηθεί άτομα τα οποία δεν έχουν ούτε θα μπορούσαν να έχουν καμία σχε΄ση με τη Συνωμοσία. Σε ερώτηση του εισαγγελέα για το αν η Σ.Π.Φ. ενδιαφέρεται για την αθώωση των υπόλοιπων κατηγορούμενων, ο σύντροφος ήταν σαφής. \”Η αθώωση των υπόλοιπων κατηγορουμένων, οι οποίοι πράγματι είναι αθώοι, είναι έργο των δικηγόρων τους. Εμείς δεν είμαστε δικηγόροι. Όμως θέλουμε -και θα το κάνουμε- να διαφυλάξουμε την ιστορία και την τιμή της οργάνωσης. Οι υπόλοιποι μάρτυρες ήταν courier οι οποίοι άθελά τους είχαν μεταφέρει τα παγιδευμένα δέματα-βόμβες.
Συνεδρία 44η
Αυτή η συνεδρία ξεκίνησε με ένταση καθώς τις προηγούμενες μέρες παρατάθηκε για ακόμη 6 μήνες η προφυλάκιση ενός συντρόφου της Σ.Π.Φ. κι ενός ακόμη κατηγορούμενου. Με αυτήν την απόφαση του συμβουλίου των δικαστών, ο σύντροφος της Συνωμοσίας θα συμπληρώσει 36 μήνες προφυλακισμένος ενώ το όριο της προφυλάκισης είναι οι 18 μήνες.
Στην ένταση που δημιουργήθηκε συμμετείχαν αρκετοί σύντροφοι της Σ.Π.Φ. οι οποίοι στράφηκαν εναντίον των δικαστών, λέγοντάς τους να εγκαταλείψουν το δημοκρατικό τους προσωπείο και τη ρητορική της ευγένειας, καθώς αποτελούν υπηρέτες του συστήματος και παντοτινούς εχθρούς τους. Είχε προηγθηθεί η δήλωση από πλευράς των δικαστών ότι δε γνώριζαν τίποτα και δεν μπορούν να σχολιάσουν τις αποφάσεις συναδέλφων τους. Απέναντι σε αυτό το ρεσιτάλ ανθρωπισμού και υποκρισίας, ένας σύντροφος της Σ.Π.Φ. πήρε το λόγο και είπε : \”εμείς δεν περιμένουμε τίποτε από εσάς παρά μόνο τις μακροχρόνιες καταδίκες που θα μας επιβάλετε. Όμως μην το \”παίζετε\” ευαίσθητοι γιατί δεν πείθετε κανέναν. Ανάμεσά μας υπάρχει πόλεμος και δεν πρόκειται ούτε για μια στιγμή να κάνουμε ανακωχή… Ενώ ο άλλος σύντροφος της Σ.Π.Φ. που η προφυλάκισή του παρατάθηκε άλλους 6 μήνες φτάνοντας στο 36μηνο, \”υπενθύμισε\” ότι πριν ένα χρόνο όταν βρισκόταν στο νοσοκομείο ως απεργός πείνας, τότε πάλι ο ειδικός ανακριτής του \”ανανέωσε\” την προφυλάκιση για 12 μήνες μία μέρα πριν την αποφυλάκισή του. Η δίκη διεκόπη λόγω της έντασης και συνεχίστηκε με την κατάθεση μαρτύρων για την υπόθεση της αποστολής παγιδευμένων δεμάτων από τη Σ.Π.Φ.
Κατέθεσαν υπάλληλοι ταχυμεταφορικών εταιριών (courier) και υπάλληλος από την πρεσβεία της Ελβετίας. Η τελευταία ανέφερε πως όταν ήρθε το πακέτο-βόμβα στην πρεσβεία αρχικά το θεώρησε \”ύποπτο\”, όμως τελικά το παρέλαβε ο πρόξενος της πρεσβείας ο οποίος και το άνοιξε στον εξωτερικό χώρο του κτιρίου. Τότε η ίδια που βρισκόταν σε απόσταση αντιλήφθηκε ότι η ατμόσφαιρα είχε γεμίσει με μυρωδιά από θειάφι και όπως της είπε ο πρόξενος, όταν άνοιξε το πακέτο δημιουργήθηκε ανάφλεξη και ξεπήδησε μέσα από το δέμα μια μεγάλη φλόγα. Σε τοποθετήσεις τους οι Σύντροφοι της Συνωμοσίας έκαναν αναφορά στους λόγους της επιλογής του στόχου της ελβετικής πρεσβείας, αναφερόμενοι στον φυλακισμένο σύντροφο Marco Camenish (ο οποίος βρίσκεται 20 χρόνια στις φυλακές) καθώς και στους τρεις αναρχικούς (Sylvia, Billy, Costa) που είχαν συλληφθεί τότε στην Ελβετία με την κατηγορία ότι ήθελαν να ανατινάξουν τα γραφεία της ΙΒΜ. Η δίκη διεκόπη για την τρίτη 30 Απρίλη.
Η στήλη ενημερώνεται από: Αλληλέγγυοι/ες στη ΣΠΦ
Μπορείτε να βρείτε τις παλαιότερες συνεδριάσεις στο αρχείο.
\”Abgrund\”, μπροσούρα από τις εκδόσεις Verein von Egoisten με κείμενα του Federico Buono
Η εισαγωγή είναι στα ιταλικά και στα αγγλικά και τα υπόλοιπα κείμενα στα ιταλικά.
Απόσπασμα από την εισαγωγή:
\” Δεν υπάρχει \”σωστό\” και \”λάθος\”, υπάρχει μόνο το σωστό και το λάθος της κάθε Ατομικότητας που τα ορίζει κάνοντας χρήση του δικού της Εγώ. Η \”τρέλα\” του Μηδενιστικού Ντελίριου είναι απεριόριστη, χωρίς χώρο και χρόνο\”.
Δίκη Σ.Π.Φ.
Συνεδρία 43η
Αυτή η συνεδρία αναβλήθηκε λόγω ασθένειας ενός δικαστή της έδρας. Η επόμενη συνεδρίαση ορίστηκε για τις 29 Μαίου.
Συνεδρία 42η
Σε αυτήν τη συνεδρία ανάμεσα στους άλλους μάρτυρες κατηγορίας, εμφανίστηκε κι ένας μπάτσος της Αντιτρομοκρατικής. Ο συγκεκριμένος μπάτσος δήλωσε ότι υπηρετεί στο \”τμήμα εναντίον των αναρχικών\”, προκαλώντας ένταση στο δικαστήριο. Στην κατάθεσή του πρόσθεσε ότι είχε πάνω του φωτογραφίες κάποιων από τους καταζητούμενους για τη Σ.Π.Φ. (για τη διευκόλυνση του εντοπισμού τους) και τόνισε ότι έπαιρνε εντολές κατευθείαν από το \”κέντρο\” της Αντιτρομοκρατικής. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης των υπόλοιπων μαρτύρων, κάποια στιγμή ο εισαγγελέας δήλωσε πως όπως φαίνεται από τη στάση των συντρόφων της Συνωμοσίας, δείχνουν να αδιαφορούν για τις κατηγορίες, αφού όπως τονίζουν οι ίδιοι αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη δράση της Σ.Π.Φ. και κάνουν λόγο για την συνέχιση και την όξυνση του αναρχικού αντάρτικου πόλης.
Η στήλη ανανεώνεται από: Αλληλέγγυοι/ες στη ΣΠΦ
Μπορείτε να βρείτε τα πρακτικά των συνεδριάσεων στο αρχείο.
Δίκη Σ.Π.Φ.
Συνεδρία 41η
Η δίκη ξεκίνησε με μια καταγγελία ενός διορισμένου συνηγόρου. Να σημειώσουμε εδώ ότι αρκετοί σύντροφοι της σ.π.φ. επειδή έχουν αρνηθεί κάθε νομική υπεράσπιση έχουν διορισμένους δικηγόρους, καθώς σύμφωνα με τη νομοθεσία εάν οι \”κατηγορούμενοι\” αρνούνται να έχουν δικηγόρο, τότε το ίδιο το δικαστήριο τους διορίζει συνήγορο. Ο διορισμένος δικηγόρος λοιπόν κατήγγειλε ότι πριν λίγες μέρες έγινε διάρρηξη στο δικηγορικό του γραφείο και οι άγνωστοι διαρρήκτες του αφαίρεσαν έγγεραφα που σχετίζονταν με την υπόθεση της Σ.Π.Φ, χωρίς να του κλέψουν οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο αξίας. Επικράτησε ένταση στο δικαστήριο και τελικά οι διορισμένοι συνήγοροι αποχώρησαν και η δίκη διεκόπη για τη Δευτέρα 22 Μαίου.
Μπορείτε να βρείτε τα πρακτικά των συνεδριάσεων στο αρχείο.
Μηδενιστικές ανάσες ζωής στο καυσαέριο του πολιτισμού
Δεν υπάρχουν ιδέες , υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει.
Ν’ αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ, εγώ μονάχος μου, θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω.
Εκδίκηση. Για τις ήττες μας, για τις ατέλειες μας, για τις αδυναμίες μας, για τις φοβίες μας, για τις διαψεύσεις μας, για τα λάθη μας, για τα προβλήματα μας, για τις απογοητεύσεις και τις δυσοίωνες επιβεβαιώσεις μας. Για τα δάκρυα που χύσαμε, για τις γροθιές που χτυπήσαμε σε τοίχους, για τις γαμημένες ιδεολογίες καθυπόταξης που μας αποστερούν συμμάχους, για τα σύμβολα της υποδούλωσης που περιόρισαν τον οπτικό μας ορίζοντα, για τα τείχη που μας χωρίζουν, για τη μελαγχολία που μας κατέκλυσε, για τις αποστροφές που εισπράξαμε, για την απόγνωση που νιώσαμε, για τη μικροπρέπεια που διαπιστώσαμε, για εκείνους τους λειψούς και ευτελισμένους ανθρώπινους τύπους που συναντάμε από τα γεννοφάσκια μας και καταξεσκίζουν την ποιοτική Αναρχία, για τις συνεχόμενες απώλειες που καταμετράμε, για τη θλίψη και τον πεσιμισμό μας…
Ο κατάλογος των Αρνήσεων μας είναι ανεξάντλητος. Γιατί όταν οι δικαιολογίες εξαντλούνται, το μίσος γίνεται το πιο γλυκό συναίσθημα. Γιατί αυτοί που δεν θέλουν να ντρέπονται, είναι αυτοί που θα τσακίσουν οτιδήποτε ξέχασε την Ντροπή.
Σε μια εποχή, που όλοι οι διαπρύσιοι κήρυκες του ιδεαλισμού, της ψεύτικης ελπίδας, των στημένων ερωτήσεων και των βολικών απαντήσεων, των μαζικών ψευδαισθήσεων, όλοι οι συντονισμένοι επιτηδευματίες- πολέμιοι του απελεύθερου εγώ, οι διακινητές και νεροκουβαλητές των προφητειών και των εγκλωβιστικών ψευδοσυνειδήσεων, οι χρήσιμοι ηλίθιοι του μονοδιάστατου και του λίγου, οι ανόητοι υπερασπιστές των δούλων, οι ανώριμοι πιστοί των θρησκόληπτων παραμυθιών κάθε διαλογής, οι φορείς της πολύπλευρης βλακείας και των θολωμένων και αδύναμων επιχειρημάτων, οι έμποροι της χημείας και των πολύμορφων ναρκώσεων, όλοι οι ενδεδυμένοι με τα ρούχα των συμβάσεων και των ρόλων, οι φετιχιστές του χρήματος και των ακριβών αντικειμένων, οι τοκογλύφοι της ψυχής μας, οι δανειστές του κάθε οπίου, στήνουν το δικό τους πάρτι, ΕΜΕΙΣ, θα είμαστε παρόντες και παρούσες, καπετάνιοι στο καράβι του Εγωισμού μας, κρατώντας σταθερά τη ρότα της αντίθετης Κίνησης και χορεύοντας στους σκοπούς της Άρνησης, με προορισμό το Χάος και το Τίποτα. Για να συνεχίσουμε το Ταξίδι προς τη χώρα της Επιθυμίας, με πυξίδα τη Συνείδηση μας και τις πιο απελεύθερες πτυχές της. Για να αναγεννηθεί η ζωτικότητα στην έρημο, για να σταματήσει ο βιασμός της Φύσης και των Ζώων, για να ξαναγεμίσουν τα λιβάδια από τα μαύρα άλογα που θα καλπάζουν προς το Δάσος της Ζωής, για να συναντήσουν τους απροσκύνητους Λύκους της Ανυποταξίας, και να ξεχυθούν εκ νέου προς το δικό τους πεπρωμένο. Για να ακουσθούν ξανά οι πιο όμορφοι ήχοι, για να γραφτούν ξανά οι πιο εύστοχοι στίχοι. Για να ζωγραφιστούν οι πιο όμορφοι πίνακες εμπνευσμένοι από το χορό της Φωτιάς, για να γκρεμιστούν όλα τα είδωλα του πολιτισμού και να απομακρυνθούν οι μολυσμένοι όσο πια μακριά γίνεται. Για να μπορούμε να ακούσουμε τον ήχο από τα φτερά του Αετού, όταν αγέρωχος διασχίζει τις άδειες, μα ατελείωτες, λεωφόρους του Ουρανού. Γιατί αν παραιτηθούμε, αν σταματήσουμε να διεκδικούμε το δικό μας ζωτικό χώρο, το άστρο της Επανάστασης θα γίνει πιο σκοτεινό, γιατί τα ποτάμια της αξιοπρέπειας θα στερέψουν, γιατί το Φως του Ήλιου θα μας καίει τη σάρκα, και δεν θα χαρίζει τη ζωοποιό του δύναμη και φωτεινότητα. ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ, λοιπόν, γιατί το χρωστάμε στον εαυτό μας, στην αξιοσύνη μας, στους κοντινούς μας συντρόφους, στους μηδενιστές όλων των εποχών, που μεταφέρουν στα βάθη της Ιστορίας τη σκυτάλη της Αξιοσύνης των Απελεύθερων Συνεπών… Γιατί ο Ήλιος θα συνεχίσει να ανατέλλει, και θα στέκεται εκεί ψηλά για να μπορούν να τον βλέπουν όσοι θέλουν να πάψουν να προχωρούν με σκυμμένο το κεφάλι. Ο νέος Νιχιλισμός είναι εδώ, και κηρύσσει, με την πιο δυνατή ωρυγή, το λυκαυγές της Συνεπούς και Αταλάντευτης Άρνησης. Γιατί το μεγάλο μυστικό είναι να ξέρεις να απορρίπτεις έγκαιρα οτιδήποτε δεν αρμόζει στα ένστικτα της αισθαντικής σου ικανότητας. Γιατί ζωή σημαίνει να διαλέγεις να πορευτείς δρασκελίζοντας στα μονοπάτια του Αρνητικού, ιχνηλατώντας τα βήματα των μοναχικών ταξιαρχιών. Γιατί το Εγώ πρέπει να καραδοκεί οπλισμένο με το πάθος για την Αναρχία σε κάθε γωνία της μητρόπολης. Γιατί δανειζόμαστε λίγο από το χρόνο τους για να τους δείξουμε την οργή μας… Γιατί ψάχνουμε τις πιο δημιουργικές και καλλιτεχνικές πτυχές του Ανθρώπου, τολμώντας να μιλήσουμε αποτυπώνοντας, χωρίς φόβο, αλλά με πάθος, τα αληθινά στιγμιότυπα μιας τραγικής καθημερινότητας, σκάβοντας τα λαγούμια της διαφυγής, και «πυροβολώντας» τα άδεια σώματα των μέτριων… Γιατί σε αδιέξοδα μπλέκουν μονάχα όσοι ακολουθούν τους δοσμένους δρόμους, και τις επιλογές των πολλών, γιατί πάντα οι λίγοι ήταν οι φρουροί της Δύναμης και της Σκέψης, οι πραγματικοί κομιστές του διαφορετικού και του όμορφου.
ΟΥΤΕ ΠΛΟΥΣΙΟΙ, ΟΥΤΕ ΦΤΩΧΟΙ. ΟΥΤΕ ΔΟΥΛΟΙ, ΟΥΤΕ ΑΦΕΝΤΕΣ. ΟΥΤΕ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΙ, ΟΥΤΕ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ. ΟΥΤΕ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΟΥΤΕ ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΟΙ. ΟΥΤΕ ΚΑΛΟΙ, ΟΥΤΕ ΚΑΚΟΙ. ΟΥΤΕ ΗΘΙΚΟΙ, ΟΥΤΕ ΑΝΗΘΙΚΟΙ. ΟΎΤΕ ΚΗΦΗΝΕΣ, ΟΥΤΕ ΕΡΓΑΤΙΣΤΕΣ. ΟΥΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΟΥΤΕ ΠΑΚΙΣΤΑΝΟΙ. ΟΥΤΕ ΘΥΤΕΣ, ΟΥΤΕ ΘΥΜΑΤΑ. ΟΥΤΕ ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ, ΟΥΤΕ ΑΣΗΜΑΝΤΟΙ...
Δύναμη και σινιάλο Σεβασμού και Τιμής ΣΕ ΟΛΕΣ τις εξεγερμένες/ επαναστατημένες ατομικότητες, που στο παντού και στο πάντα, αποτελούν την ενσάρκωση του διαφορετικού, θρυμματίζοντας τις βιτρίνες της υποταγής και πυρπολώντας τα κάστρα της επιβολής, ΣΕ ΟΛΟΥΣ τους συνειδητοποιημένους Δραπέτες της Κανονικότητας, ΣΕ ΟΛΟΥΣ όσους επιλέγουν να ζήσουν μακριά (και ΕΝΑΝΤΙΟΝ) από τα πρόβατα του πολιτισμού και τους βοσκούς τους.
ΥΓ. Ο Μηδενισμός είναι εδώ, και θα συνεχίσει να υπάρχει σε πείσμα όσων του εναντιώνονται για τους δικούς τους λόγους.
Λέσχη μηδενιστικής συνείδησης rem gero
Αναδημοσίευση από το πρώτο τεύχος του εντύπου Μηδενιστική Πορεία
Η θέση μας στο ζήτημα της Οργάνωσης
Παρότι το ζήτημα της οργάνωσης απασχολεί αρκετά τους αναρχικούς κύκλους, ιδιαίτερα σε μια περίοδο κατά την οποία οξύνεται η εξουσιαστική επίθεση στις αναρχικές δομές, η θέση μας είναι ξεκάθαρη. Αρνούμαστε την οργάνωση με την τυπική και δεσμευτική της μορφή, αρνούμαστε να υποτάξουμε το Εγώ μας στο βωμό μιας συλλογικότητας και να αφοπλίσουμε τις επιθυμίες μας μαχόμενοι για κάποιο «Ανώτερο Σκοπό».
Και αυτό, διότι η δική μας Αναρχία δε συναγελάζεται στις αίθουσες της υψηλής αναρχικής πολιτικής με τους αναρχοπατέρες και τους ρεφορμιστές. Σκοπός μας είναι ο με κάθε μέσο πόλεμος εναντίον του Κράτους , μα σε αυτό τον πόλεμο δε θα θυσιάσουμε τις συνειδήσεις και τις προσωπικές μας επιθυμίες. Είμαστε, λοιπόν, εναντίον των σφιχτών δομών, εναντίον των μεγαλύτερων και μικρότερων πολιτικών οργανώσεων. Για εμάς, κάθε τέτοια μορφή οργάνωσης είναι αλλοτριωτική και αποτελεί αλυσίδα και τροχοπέδη.
Η επίθεση, φυσικά, στο Κράτος, την Κοινωνία, τον πολιτισμό και τις δομές του, όσο προσωπική και να είναι ως υπόθεση, δεν παύει να εκτελείται με μεγαλύτερη επιτυχία όταν στη βάση του απόλυτα συγκεκριμένου εξαπολύουμε μαζί τις επιθέσεις μας ενάντια στο υπάρχον. Για εμάς, όμως, η συλλογικοποίηση διαφέρει από τη μαζοποίηση. Έτσι, λοιπόν, θεωρούμε πως η μόνη συνεταιρικότητα που μπορούμε να αποδεχθούμε χωρίς να απολέσουμε την αυτοκυριότητα και αυτενέργειά μας, είναι η εγωιστική ένωση, μια ένωση καθαρά ιδιοτελής και απόλυτα προσωρινή, η οποία εξυπηρετεί μονάχα ένα συγκεκριμένο στόχο και αυτοδιαλύεται όταν ο στόχος αυτός επιτευχθεί.
Για εμάς, η λυσσασμένη επίθεση ενάντια στις δομές τους δεν αποτελούν αυτοσκοπό, αλλά μέσο για τη διάχυση του Χάους και την εκμηδένιση της εξουσίας. Δεν πιστεύουμε σε κανένα «Στόχο», ούτε έχουμε την παραμικρή πρόθεση να θυσιαστούμε για κάποιο ιδανικό. «Οπλιζόμαστε» ενάντια στο Υπάρχον κινητροδοτούμενοι από ένα πρωτόγονο καταστροφικό πάθος και τη βαθιά επιθυμία να ζήσουμε τις στιγμές του Χάους. Και σε αυτή την αναζήτηση της Αυτοκυριότητας, οι σταθερές δομές με καταστατικά και μακροπρόθεσμους στόχους αποτελούν εμπόδιο.
Αρνούμαστε την υποταγή του υποκειμένου στο αντικείμενο, του αναρχικού στο μέσο, καθώς θεωρούμε πως όταν μία «υπόθεση» τοποθετηθεί επάνω από το Εγώ, τότε ο αναρχικός πάυει να είναι ενσυνείδητος εγωιστής και μετατρέπεται σε άβουλο υπήκοο, φαινόμενο το οποίο έχουμε δει να επαναλαμβάνεται μονότονα με όσους κοινωνικούς αναρχικούς ταυτίζονται με το μέσο της πάλης τους.
Οι ολιγομελείς πυρήνες και οι ομάδες συγγένειας, δομημένες πάντα στη βάση της εγωιστικής συμμετοχής, είναι σε θέση, είτε να εκμεταλλευτούν μια γενικευμένη αναταραχή και να δράσουν προκαλώντας πολλαπλά και διαδοχικά χτυπήματα στις δομές του εχθρού, είτε να συντονίζουν πρόσκαιρα τις δυνάμεις τους χτυπώντας το Κράτος σε ανύποτο χρόνο. Μπορούν ακόμα να παράγουν λόγο και δράση μέσα στα πλαίσια ουσιαστικής συντροφικότητας, η οποία δε μολύνεται από «υποχρεώσεις» και «ευθύνες», καθώς οι σύντροφοι που συμμετέχουν ενώνουν τις κοινές τους επιθυμίες και οι σχέσεις τους διαπνέονται από την ουσιαστική συντροφικότητα που σφυρηλατείται από τη συνειδησιακή εγγύτητα και την από κοινού συμμετοχή στη δράση της ομάδας. Οι πυρήνες δεν είναι ούτε σταθεροί, ούτε το αντίθετο, είναι ό,τι θέλουν τα άτομα που συμμετέχουν σε αυτούς να είναι. Αυτή η ευέλικτη μορφή «οργάνωσης» από τη μία πλευρά εξασφαλίζει την προσωπική ελευθερία κινήσεων και την αυτόβουλη δράση και από την άλλη είναι αποτελεσματική και κατάλληλη για οποιοδήποτε μονοπάτι αγώνα διαλέξουν τα άτομα που συμμετέχουν να πάρουν. Η κλειστή ολιγομελής δομή τους, θωρακίζει τις ομάδες αυτές από χαφιέδες και ευνοεί τη διαρκή σύσφιξη των δεσμών μεταξύ των μελών.
Αυτή η συντομότατη ανάλυση δεν αποδελτιώνει, φυσικά, κάθε στοιχείο των εγωιστικών ενώσεων και των αναρχομηδενιστικών ομάδων, δε θα θέλαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο, άλλωστε. Απαλλαγμένοι από κάθε ντετερμινισμό και εγχειρίδια εξεγερτικότητας, προτάσσουμε την αυτόβουλη δράση και την καταστροφική φαντασία.
Ας βαδίσουμε μαζί το μονοπάτι της Άρνησης οπλισμένοι με την Πένα του Εγωισμού και το Μαχαίρι του Πολέμου ενάντια στην Εξουσία
Για την Άτυπη Αναρχική Οργάνωση
Για το Χάος , την Αταξία και την Αδικία
Η Συντακτική Ομάδα του εντύπου «Μηδενιστική Πορεία για τη Διάχυση της Φωτιάς και του Χάους»
Μέτωπο Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη Διάχυση του Αρνητικού
Αναδημοσίευση από το τρίτο τεύχος του εντύπου \”N for Nihilism\”
Κυκλοφόρησε το τρίτο τεύχος του αναρχομηδενιστικού εντύπου \”N for Nihilism\”, των ιταλικών εκδόσεων Verein von Egoisten
Στο έντυπο υπάρχει και ένα κείμενο της ομάδας \”Μέτωπο Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη διάχυση του Αρνητικού\” στα αγγλικά. Το υπόλοιπο έντυπο είναι στα ιταλικά.
Ο Αναρχικός Μηδενισμός και η Ατομική Εξέγερση
Το σημερινό λέγειν και πράττειν του αναρχικού χώρου.
Μετά το ξέσπασμα της λεγόμενης «οικονομικής κρίσης», ο αναρχικός χώρος βρέθηκε μπροστά στην πρόκληση να τοποθετηθεί πολιτικά και αξιακά απέναντι σε αυτήν τη συγκυρία. Δυστυχώς λοιπόν παρατηρούμε πως η «δικιά» του απάντηση περιορίζεται στα πλαίσια ενός νέου, παμπάλαιου στην πραγματικότητα, οικονομισμού, με την έννοια ότι εστιάζει σε εκείνη την πλευρά του καπιταλισμού τη σχετική με την παραγωγή και τη διάθεση των αγαθών. Παράλληλα ενσωματώνει στο λόγο του τα αντίστοιχα εργατίστικα προτάγματα. Έχουμε λοιπόν τις απεργίες ως απάντηση στην «εργοδοτική αυθαιρεσία και ασυδοσία», την ενίσχυση των σωματείων ή των εργατικών ομάδων ως απάντηση στη συσπείρωση των αστών, τις αντιδομές (κουζίνες, παζάρια, ιατρεία) ως απάντηση στην εγκατάλειψη, από την πλευρά του κεφαλαίου, του κοινωνικού κράτους ως τρόπο διαχείρισης του προλεταριάτου κλπ. Δε σταματάει όμως αυτή η καινοφανής θεώρηση στα προτάγματα. Ακόμα και παραδοσιακοί αγώνες των αναρχικών όπως ο αντιφασιστικός φιλτράρετε πλέον από το ταξικό σουρωτήρι. Πλέον ο αντιφασισμός θεωρείται καθήκον της εργατικής τάξης και της κοινωνίας. Λες και οι φασίστες και οι υποστηρικτές τους είναι από άλλο πλανήτη ή είναι εγγενές κομμάτι της αστικής τάξης.
Με λίγα λόγια διατηρείται η εικόνα της ζωής ως απλά μία, διαφορετική, κομμουνιστική πλέον, αλληλουχία παραγωγής και κατανάλωσης και του ατόμου ως αυτόματο που το μόνο που χρειάζεται για να είναι ευτυχισμένο είναι τροφή, στέγη και δουλειά. Από αυτήν τη μονομερή και μυωπική θεώρηση είναι αδύνατον να παραχθεί ολιστική κριτική στο υπάρχον. Ο επαναστατικός χώρος αγκιστρώνεται στο σάπιο κοινωνικό σώμα και στην ακόμα πιο σάπια μικροαστικοποιημένη εργατική τάξη θέτοντας απέναντι του το κεφάλαιο και το κράτος σα μονοσήμαντες και αναγκαστικά διαπλεκόμενες οντότητες. Έτσι μένουν στο απυρόβλητο θεμελιώδη στοιχεία του συστήματος όπως ο πολιτισμός του και η ίδια του η κοινωνία και όπως η, δυνητικά εκτός καπιταλισμού, εξουσιαστική μαζική συγκρότηση.
Η αναρχοατομικιστική, μηδενιστική κριτική
Η ουσία είναι πως «κρίση» υπήρχε ανέκαθεν. Από τη στιγμή που τα άτομα δέχθηκαν να φορέσουν το ζυγό του πολιτισμού και στριμώχθηκαν στα πλαίσια της μαζικής κοινωνίας. Η ζωή υποβαθμίστηκε σε έναν αγώνα αφομοίωσης, μεγιστοποίησης του κέρδους και της κατανάλωσης. Η ατομικότητα κατακομματιάστηκε σε ρόλους και φορτώθηκε υποχρεώσεις και δικαιώματα. Μετατράπηκε σε εμπόρευμα, σε έναν πνευματικά ανάπηρο, αλυσοδεμένο κρατούμενο που θαμπωμένος από το θέαμα του καπιταλιστικού σήμερα τσίρκου γλύφει εκστατικά τις αλυσίδες του ελπίζοντας σε μία ευκαιρία να ανέβει και αυτός μια μέρα στη σκηνή, είτε ως θηρίο είτε ως θηριοδαμαστής. Η βούληση της και οι επιθυμίες της καταδικάστηκαν σε θάνατο και αντικαταστάθηκαν από τη δουλικότητα του σκλάβου παραγωγού και τις πλαστές ανάγκες του ηλίθιου καταναλωτή. Ο τρόπος που βλέπει τα πράγματα διαστρεβλώνεται διαρκώς. Η γνώση είναι ένα κωλόχαρτο-διαβατήριο για την αναβαθμισμένη μισθωτή σκλαβιά ή τη σιχαμερή εξουσία. Ο έρωτας είναι αποτέλεσμα του πλούτου ή βιασμός στα κρεβάτια των μπουρδέλων. Η φύση είναι ένα απέραντο δυνητικό εργοστάσιο.
Το άτομο αποποιήθηκε τον εαυτό του. Μετατράπηκε σε μάζα, σε όχλο. Άγεται και φέρεται κάτω από τα κελεύσματα ηγετών και ιδεολογιών. Αλλάζει γνώμη όπως αλλάζει κανάλι. Ψάχνει να βολευτεί όπου και όπως μπορεί. Δε μιλάει ποτέ. Γιατί η μάζα δε μπορεί να μιλήσει, μπορεί μόνο να βγάλει άναρθρες κραυγές χωρίς νόημα. Τα «άτομα» που την αποτελούν σαπίζουν αργά αλλά σταθερά στον κοινωνικό βάλτο που δημιούργησαν τα ίδια ή η ανοχή τους. Και η σαπίλα δεν κάνει ταξικές διακρίσεις. Σαπίζει ο λούμπεν στα γήπεδα κουνώντας κασκόλ, σε κάποιο παγκάκι καρφώνοντας ενέσεις. Σαπίζει ο εργάτης και ο υπάλληλος στα εργοστάσια και στα γραφεία, στις διεκδικήσεις των δικαιωμάτων του, στη ζητιανιά περισσότερων ψίχουλων. Σαπίζει ο μικροαστός στο μαγαζάκι του, στο κυριακάτικο τραπέζι με τη γυναίκα και τα παιδιά του. Και όλοι μαζί σαπίζουν στις καφετέριες, στα σινεμά, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, σαπίζουν στην αγανάκτηση τους, στα κάλπικα όνειρα τους.
Το μόνο αντίδοτο που υπάρχει στη σαπίλα είναι η Εξέγερση. Η θέληση του ατόμου να ελευθερώσει τον εαυτό του από κάθε δεσμό. Η πλήρης απαγκίστρωση από την εξουσία και η ανελέητη επίθεση στην κοινωνία. Αυτή η επίθεση δεν είναι μια στείρα κριτική μιας χούφτας απελπισμένων. Είναι μια διττή πολιτική και στρατηγική επιλογή. Ασκώντας κριτική στην κοινωνία αποδομεί κανείς τους ρόλους, τις ταυτότητες και τις σχέσεις της κυριαρχίας, τα σημαντικότερα κοινωνικά συστατικά. Αυτή η αποδόμηση οδηγεί στην εξεγερσιακή «μόλυνση» της δεξαμενής από την οποία η εξουσία αντλεί τη δύναμή της. Παράλληλα σηκώνοντας το γάντι ενάντια στην κοινωνία, προσβάλλει κανείς τις αξίες και τα ιδανικά του κεφαλαίου και του κράτους, επιτίθεται ευθέως στον πολιτισμό της εξουσίας.
Πρέπει επιτέλους να έρθει στο προσκήνιο το άτομο. Όχι η θατσερική λοβοτομημένη μικροπρεπής καρικατούρα του πολίτη, του «ελεύθερου» εργαζόμενου και καταναλωτή ή του «ανεξάρτητου» αστού. Μιλάμε για την αυτόνομη και δυνατή εξεγερμένη ατομικότητα. Μιλάμε για την εξατομικευμένη συνείδηση που με όπλο την άρνηση διαλύει όλα τα φαντάσματα που θέλουν να της φορέσουν τις αλυσίδες τους. Μιλάμε τέλος για τις εξεγερμένες ατομικότητες που, προτάσσοντας τη θέληση τους για πραγματική και με νόημα ζωή, στρέφονται συνειδητά και με λύσσα ενάντια σε ότι συγκροτεί το υπάρχον.
Ο Εξεγερμένος
Δεν είναι ο στόχος του κειμένου να κατηχήσει ή να δώσει κατευθυντήριες γραμμές. Καθένας βρίσκει το δικό του ξεχωριστό μονοπάτι στην Εξέγερση. Θα σταθεί μόνο λίγο να θαυμάσει αυτό το νέο υποκείμενο. Δε μοιάζει σαν τα άλλα, ούτε το ενδιαφέρει να πάρει τη θέση τους στις διάφορες επαναστατικές θρησκείες και τα δόγματά τους. Ο Εξεγερμένος είναι ο νέος μη-άνθρωπος, εκμηδενίζει ακόμα και αυτό το είδωλο του Διαφωτισμού κάνοντας το, αυτό που ο Στίρνερ ονομάζει, ιδιοκτησία του. Η δύναμη του είναι ασταμάτητη γιατί ότι έχει για στήριγμα είναι καλά κρυμμένο μέσα του, αθέατο από τις σειρήνες των εχθρών του. Δεν υπακούει σε καμιά ηθική, κανένα νόμο ή κανόνα, σε καμιά ιδεολογία και σε καμιά έννοια που βρίσκεται έξω και πάνω από αυτόν. Δεν είναι ούτε οπαδός ενός βαρετού και άψυχου υλισμού, ούτε πιστός των ιδεαλιστικών φαντασμάτων. Για την ηθική είναι αμαρτωλός, για το νόμο εγκληματίας, για την ανθρωπότητα απάνθρωπος, για τον πολιτισμό βάρβαρος και για την κοινωνία καρκίνωμα. Είναι περήφανος και αγέρωχος. Είναι καλλιτέχνης και πολεμιστής. Είναι τα πάντα και τίποτα. Είναι το άπειρο και το μηδέν.
Το Βίωμα ως κεντρικό σημείο της ατομικής εξέγερσης
Ο περιγραφή της ιδεολογίας ως ψευδή συνείδηση δε φτάνει στα όρια του, το αντικειμένου της κριτικής. Η ιδεολογία γεννάει και πλαστές εικόνες για την πραγματικότητα. Οι βάσεις μιας ιδεολογίας σχηματίζονται σε συγκεκριμένα χωροχρονικά πλαίσια. Οι σκέψεις αυτές απαντούν σε χωροχρονικά προσδιορισμένες ανάγκες (και ενίοτε στη βλακεία) των ανθρώπων που τις διαμόρφωσαν. Η ανθρώπινη ανοησία όμως συνηθίζει να θεωρεί κάθε τόσο πως ανακάλυψε την αιώνια αλήθεια. Το αποτέλεσμα είναι οι σκέψεις να ταριχεύονται και να μπαίνουν σε μουσειακές προθήκες. Τα άτομα γίνονται πιστοί και ανεβάζουν τις προθήκες στον ιδεολογικό βωμό. Εκεί αυτές ντύνονται με ιερότητα και απαιτούν λατρεία. Η ζωή του πιστού περιβάλλεται από φαντάσματα. Οι φίλοι του είναι φαντάσματα, οι εχθροί του είναι φαντάσματα, οι θεοί του είναι φαντάσματα. Η πραγματικότητα που αντιλαμβάνεται ο πιστός υπάρχει μόνο στο κεφάλι του.
Για να σταματήσει η σκλαβιά της πίστης πρέπει το άτομο να ζει. Το βίωμα όμως θεωρείται λανθασμένα, κατά τη γνώμη μου, ως κάτι κυρίως σωματικό. Το βίωμα συντελείται και από το σώμα και από το νου. Δυστυχώς οι αναρχικοί δεν έχουμε ξεφύγει από τον πεζό μαρξιστικό υλισμό ούτε σε αυτό το πεδίο. Το άτομο είναι ολότητα. Όλες οι εξουσιαστικές ιδεοληψίες πάσχισαν μάταια να το διαχωρίσουν. Ένας «εγκρατής» διανοούμενος είναι ένας στερημένος κουρελής. Ένας «απλός άνθρωπος» είναι ένα ηλίθιο κτήνος. Η σκέψη και οι αισθήσεις μας πρέπει να γίνουν όργανα απόλαυσης της ελεύθερης ζωής και το ίδιο ισχύει και για το σώμα μας.
Η Αναρχία δεν είναι μια «επαναστατική» εναλλακτική του χριστιανικού παραδείσου. Δεν είναι ούτε απλά κάτι για να γεμίζει τόμους βιβλίων ή κάτι που ικανοποιεί τα στομάχια των πεινασμένων. Και πάνω από όλα η Αναρχία δε δωρίζεται. Η Αναρχία βιώνεται. Στο τώρα και από όποιον θέλει να τη βιώσει, μόνος του ή με τους συντρόφους του. Η αναρχική εξέγερση του ατόμου στοχεύει ακριβώς σε αυτό. Δεν πρόκειται για μια θυσία «για τις εκμεταλλευόμενες μάζες» αλλά για την έκφραση της θέλησης να ζήσει κανείς ελεύθερα. Το λάθος που κάνουν οι κοινωνιστές είναι ότι βλέπουν την ελευθερία στο θολό αποτέλεσμα μιας μελλοντικής κοινωνικής αρμονίας και όχι στην ίδια την επαναστατική διαδικασία. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε μια πιθανή μερική ελευθερία για τους αυριανούς ανθρώπους, για τους άλλους και όχι δικό μας βίωμα. Όμως όπου υπάρχουν πιθανότητες υπάρχει και περιθώριο αποτυχίας. Επίσης οποιαδήποτε ελευθερία στα πλαίσια της μαζικής κοινωνίας είναι κολοβή ελευθερία. Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε τη σίγουρη και βιωμένη ελευθερία του πολεμιστή, του δράστη. Επομένως η αναρχική εξέγερση είναι μια διαρκής διαδικασία και σταματάει με το θάνατο του εξεγερμένου και όχι με τις νίκες ή τις ήττες του. Ένας αναρχικός εξεγερμένος που βρίσκεται στα μπουντρούμια του εχθρού βιώνει μια δέκα φορές ποιοτικότερη ελευθερία από εκείνη του σκλάβου που «κέρδισε» μια απεργία και συνεχίζει να ζει «έξω» (ευτυχώς ή δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε δεκάδες τέτοια περήφανα παραδείγματα).
Επομένως είναι μάλλον καλύτερα να βιώνουμε την ελευθερία της Αναρχίας στον καθημερινό αγώνα για την πραγμάτωση του εαυτού μας μέσω της εξέγερσης παρά να καταναλώνουμε τη ζωή μας «στο πως πρέπει να ζήσουμε στο μέλλον» ή «για το καλό της κοινωνίας». Είναι μάλλον καλύτερα να βλέπουμε τη ζωή μας σαν μια αλληλουχία μαχών στον ατελείωτο πόλεμο για ελευθερία παρά σαν μια εξίσωση που προχωράμε βαθμιαία μέχρι να φτάσουμε στη λύση της. Καλύτερα πολεμιστές, παρά ιεραπόστολοι και λογιστές…
In gladi veritas
Αναδημοσίευση από το πρώτο τεύχος του αναρχομηδενιστικού εντύπου Μηδενιστική Πορεία
Ιταλία: Αποστολή εκρηκτικών δεμάτων στην καθημερινή εφημερίδα La Stampa (Τορίνο) και στο πρακτορείο ιδιωτικών ερευνών Europol (Μπρέσια)
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ: ΚΥΝΗΓΙ ΡΟΥΦΙΑΝΩΝ
Επιτεθήκαμε στη \”Europol Investigazioni\” με ένα δέμα-βόμβα. Αυτό το πρακτορείο, όπως και πολλά άλλα, προμηθεύουν τις δυνάμεις της τάξης με εξοπλισμό όπως μικροτσίπ, μικροκάμερες και άλλες τεχνολογικές αισχρότητες, τις οποίες οι δυνάμεις της τάξης τοποθετούν σχολαστικά σε σπίτια, αυτοκίνητα και άλλα μέρη που έχουν σχέση με συντρόφους, εξεγερμένους και κάθε άλλο άτομο που αποτελεί εχθρό του νόμου και των δήμιων του.
Με αυτό το τρόπο, κάθε πλευρά της ζωής και της καθημερινότητας γίνεται υλικό που μεγενθύνει τα ερευνητικά αρχεία, τα οποία εξετάζουν οι ένστολοι δούλοι με σκοπό να τα αναλύσουν σύμφωνα με τα κριτίρια του ποινικού κώδικα και να τα χρησιμοποιήσουν για να μας πάρουν την ελευθερία μας και να μας φυλακίσουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του κράτους.
Πιστεύουμε πως έχει έρθει ώρα να σπάσουμε αυτή τη μοχθηρή αλυσίδα, εξαιτίας της οποίας πολλοί σύντροφοι βρίσκονται σήμερα φυλακισμένοι και άλλοι, που παλεύουν με γεναιοδωρεία και αποφασιστικότητα, είναι αναγκασμένοι να αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να συλληφθούν και να κατασκοπεύονται. Ένα πράγμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο σε αυτούς τους συνεργάτες της καταστολής: εάν βοηθάτε, με οποιοδήποτε τρόπο, την ένοπλη κυριαρχία να κάνει τη δουλειά της, αυτομάτως μπαίνεται στις τάξεις της με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται.
Άλλο ένα δέμα-βόμβα εστάλει στην περίφημη σκατοφυλλάδα \”La Stampa\”, η οποία είναι πάντα έτοιμη να επιβεβαιώσει τις στημένες υποθέσεις των καραμπινιέρι και των μπάτσων, ειδικά όταν εκείνοι χτυπούν αυτούς που βρίσκονται σε πόλεμο με το κράτος. Ξέρουμε πολύ καλά πως η καταστολή θα ήταν λιγότερο αποτελεσματική χωρίς τη βοήθεια των πληρωμένων γραφιάδων και για αυτό το λόγο αποφασίσαμε να τους κάνουμε να πληρώσουν ακόμα μια φορά. Γνωρίζουμε πως η \”La Stampa\” είναι μόνο μία από τις εφημερίδες του καθεστώτος, γι\’ αυτό κάθε κονδυλοφόρος είναι πιθανός στόχος στον πόλεμο μας ενάντια στην εξουσία και την κοινωνία που τη στηρίζει και νομιμοποιείν την ύπαρξη της κάθε μέρα.
Η πράξη μας αυτή είχε σκοπό να συνεχίσει την εκστρατεία που ξεκίνησαν οι σύντροφοι του πυρήνα \”Όλγα\” με τον τραυματισμό του βρωμιάρη Adinolfi, διευθυντή της Ansaldo. Αυτή τη φορά οι στόχοι επιλέχθηκαν ανάμεσα από αυτούς που προμηθεύουν την κυριαρχία με τα απαραίτητα τεχνολογικά εφόδια για την καταστολή. Είναι το ίδιο υπεύθυνοι με την Anssaldo για τη βλαπτικότητα και τα δεινά.
Αφιερώνουμε αυτήν την ενέργεια στους συντρόφους που βρίσκονται φυλακισμένοι στην AS2 πτέρυγα των φυλακών της Ferrara: Sergio, Alessandro, Alfredo, Nicola, Peppe και Stefano· στις συντρόφισσες που βρίσκονται φυλακισμένες στις φυλακές της Rebibbia: Elisa και Paola· στον Marco Camenisch, τον Gabriel Pompo da Silva, τους Έλληνες συντρόφους της Σ.Π.Φ. και το Θεόφιλο Μαυρόπουλο. Σε όλους του εξεγερμένους αναρχικούς που βρίσκονται φυλακισμένοι σε όλον τον κόσμο.
Χαιρετίζουμε τους πυρήνες της FAI/IRF, τους τόσους πολλούς πλέον, που επιτίθενται στην κυριαρχία σε όλες τις γωνιές του πλανήτη.
Ζήτω η FAI/IRF
Ζήτω η Αναρχία
Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία/Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο
Πυρήνας \”Δαμιανός Μπολάνο\”
Μετάφραση Parabellum, Πηγή
Μπορείτε να βρείτε την ανάληψη και στο αρχείο.