Αντιπληροφόρηση/Ενημερώσεις – Page 11

Βέλγιο: Χωρίς διάλειμμα

Σχετικά με τα πρόσφατα κατασταλτικά χτυπήματα εναντίον αναρχικών και αντεξουσιαστών στη βέλγικη επικράτεια

Σύνοψη των γεγονότων

Εδώ και κάμποσα χρόνια, οι αναρχικοί και αντεξουσιαστές στο Βέλγιο έχουν υποστεί διάφορα κατασταλτικά χτυπήματα. Οι μπούκες των μπάτσων σε πέντε σπίτια σε Βρυξέλλες, Λέουφεν (Λουβαίν) και Χεντ (Γάνδη) τον Σεπτέμβρη του 2013 είναι απλά το τελευταίο επεισόδιο. Είχαν προηγηθεί οι επιδρομές σε τρία άλλα σπίτια και στην αναρχική βιβλιοθήκη Acrata στα τέλη Μάη 2013 στις Βρυξέλλες.

Πρόκειται για πρωτοβουλίες της δικαστή Ιζαμπέλ Πανού, οι οποίες εντάσσονται στο πλαίσιο ερευνών για «σύσταση τρομοκρατικής και εγκληματικής οργάνωσης και εμπρησμούς από πρόθεση», που άνοιξε το 2008. Οι κατασταλτικές δυνάμεις όμως δεν περιορίστηκαν στις μπούκες και στις ψακτικές. Σε πολλές περιπτώσεις επιχείρησαν να στρατολογήσουν χαφιέδες για να κατασκοπεύσουν τις αναρχικές και αντεξουσιαστικές δραστηριότητες.

Οι διωκτικές αρχές έχουν εφαρμόσει επιπλέον «ειδικές μεθόδους ερευνών», με αξιοσημείωτο το φύτεμα μιας κάμερας παρακολούθησης στο εσωτερικό του σπιτιού δύο αναρχικών από τις Βρυξέλλες. Παρομοίως, επιδίδονται σε παρακολουθήσεις, συντάσσουν αναφορές για την «αναρχική απειλή», μοντάρουν διοικητικές ενοχλήσεις ώστε να κάνουν δύσκολη τη ζωή συντρόφων, πασάρουν πληροφορίες για άτομα σε άλλες αστυνομίες ανά τον κόσμο, στέλνουν κλητεύσεις για ανάκριση, δημοσιεύουν λασπολογίες στον Τύπο κ.λπ. Αρκετοί είναι επίσης οι σύντροφοι που έχουν περάσει και μερικές βδομάδες στη στενή.

Τοποθετώντας λοιπόν όλα αυτά τα γεγονότα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, καταλαβαίνουμε ότι η καταστολή επιδιώκει μέσω διαφόρων μεθοδεύσεων να φρενάρει και να παραλύσει τις ιδέες και πράξεις που στοχεύουν στην καταστροφή του κόσμου της εξουσίας. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει πως μπορούμε να μιλάμε για ένα κατασταλτικό κλίμα αντίστοιχης κλίμακας με αυτήν που παίζει σε άλλες χώρες. Ας είμαστε ξεκάθαροι ως προς αυτό: η περίπτωση του Βελγίου απέχει παρασάγγας από κάτι τέτοιο. Όπως και να ’χει όμως, το γεγονός πως οι μπάτσοι έχουν κακές προθέσεις για τους εχθρούς της εξουσίας δεν αποτελεί καμιά έκπληξη ή εξαίρεση.

Απ’ ό,τι φαίνεται, οι έρευνες στοχεύουν εναντίον μιας σειράς αγώνων, μορφών αγκιτάτσιας και πρωτοβουλιών, λιγότερο ή περισσότερο δυναμικών: τον αγώνα ενάντια στις φυλακές και την αλληλεγγύη στις εξεγέρσεις των κρατουμένων, τον αγώνα ενάντια στην κατασκευή του νέου κέντρου κράτησης του Steenokkerzeel και του μηχανισμού των απελάσεων, τις πρωτοβουλίες και επιθέσεις ενάντια στις αρτηρίες της πόλης-φυλακή (την κατασκευή των γραμμών της νέας υπερταχείας RER γύρω από τις Βρυξέλλες και τις μαζικές μεταφορές γενικότερα), την αγκιτάτσια ενάντια στις δικαστικές κλητεύσεις, ενάντια στο ΝΑΤΟ και την παρουσία του στο Βέλγιο, ενάντια στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και στους ευρωκράτες, ή ακόμα και τον αγώνα ενάντια στην κατασκευή μιας μεγα-φυλακής στις Βρυξέλλες…

Πού στεκόμαστε εμείς σε όλο αυτό;

Αντί να σπάμε το κεφάλι μας για να αναλύσουμε τις κατασταλτικές μανούβρες του κράτους, μας ενδιαφέρει περισσότερο να συνεχίσουμε να εστιάζουμε σε αυτά που σκεφτόμαστε, σε αυτά που θέλουμε και σε αυτά που σκοπεύουμε να κάνουμε για να ασκήσουμε κριτική στον κόσμο των εμπορευμάτων και της εξουσίας, να ενθαρρύνουμε την αμφισβήτηση και την άρνηση, να διαδώσουμε την εξέγερση ενάντια σε ό,τι μας καταπιέζει.

Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων, υπήρξαν αγώνες που είδαν το φως της μέρας ακόμα και όταν οι συνθήκες δεν ήταν απαραίτητα ευνοϊκές και στον περίγυρο βασίλευε ο μαρασμός της παραίτησης. Οι διαβρωτικές ιδέες διαδόθηκαν, συζητήθηκαν και έγιναν κτήμα πολλών, ενώ εκατοντάδες ήταν οι δράσεις, επιθέσεις και σαμποτάζ κάθε μορφής και πάντοτε εχθρικές απέναντι στην εξουσία, διαχέοντας διαδρομές αγώνα και εξέγερσης. Έτσι συνυφάνθηκαν συνωμοτικές σχέσεις, πραγματώθηκαν εκφράσεις αλληλεγγύης και στέριωσαν σχέσεις συγγένειας, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορέσαμε να δούμε το μπετό της καταπίεσης και υποτέλειας να διαρρηγνύεται.

Εννοείται βέβαια ότι η εμβάθυνση και η σφυρηλάτηση των αναρχικών ιδεών σε αυτά τα εδάφη δεν διέφυγαν της προσοχής των μαντρόσκυλων. Η κριτική στην εμμονή της ποσότητας, στο φετιχισμό της φορμαλιστικής οργάνωσης, και η απόρριψη κάθε είδους διαμεσολάβησης και πολιτικής εκπροσώπησης, συνεισέφεραν στη γέννηση άτυπων χώρων, συγγενικών κι αυτόνομων, όπου το ζητούμενο είναι οι ιδέες να πηγαίνουν χέρι χέρι με τις πράξεις και την αντεπίθεση.

Είναι με αυτόν τον τρόπο που κάθε συντρόφι άρχισε ν’ ανοίγει τα δικά του μονοπάτια για να συγκρουστεί με την κυριαρχία, να καταπολεμήσει τις πολιτικάντικες λογικές, αρνούμενο την παράλυση και το περίμενε, οπλίζοντας το μυαλό και τα χέρια του για την καταστροφή όσων είναι απλά ανυπόφορα.

Είναι η παθιασμένη και ατομική σύνδεση μεταξύ των ιδεών και των βουλήσεων, μεταξύ των επιθυμιών και των κριτικών που ωθεί τα συντρόφια να δράσουν για να πλήξουν τις δομές και τους ανθρώπους της κυριαρχίας στο χρόνο και με τον τρόπο που κρίνουνε σωστούς και κατάλληλους, προτάσσοντας την ίδια στιγμή το σαμποτάζ και την επίθεση ως μέσα διαθέσιμα σε όλους εκείνους που θέλουν να παλέψουν για τη λευτεριά.

Αρκετές φορές τα συντρόφια αυτά συναντήθηκαν, στους δρόμους ή σε εξεγέρσεις που πραγματώθηκαν από κοινού, με άλλους εξεγερμένους, με άλλους ανυπότακτους που ρίχτηκαν με το δικό τους τρόπο στη μάχη ενάντια σε ό,τι τους καταπιέζει. Αν η εξουσία μπορεί κάλλιστα να φοβάται κάτι, αυτό ίσως είναι η πιθανότητα μιας όλο και πιο εξαπλωμένης μόλυνσης, μέσω ιδεών και πρακτικών, η αμοιβαία αναγνώριση μεταξύ εξεγερμένων και ανταρτών, το συναπάντημα των διαφόρων ξεσηκωμών (στις φυλακές, στις γειτονιές, στα στρατόπεδα εργασίας, στα κέντρα κράτησης, στα στρατόπεδα εκπαίδευσης, στα στρατόπεδα αναψυχής, κ.ο.κ.) που εξακολουθούν να διαταράσσουν κατά καιρούς τον εφιάλτη μιας προηγούμενης ζωής δουλείας, κατανάλωσης, υποταγής και ύπνου.

Πού στέκονται αυτοί σε όλο αυτό;

Θα ήταν αβάσιμο να μην ιδωθεί η πίεση που ασκείται κόντρα σε αναρχικούς και αντεξουσιαστές, κόντρα στις ιδέες και στην αγκιτάτσια τους, μέσα σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο. Αν πάρουμε το παράδειγμα των Βρυξελλών, πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σταυροδρόμι των διεθνών σχέσεων, μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα πώς το κράτος και το Κεφάλαιο εντείνουν τις προσπάθειές τους κι επιστρατεύουν όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις τους για να διαιωνίσουν τους κοινωνικούς συσχετισμούς εκμετάλλευσης και καταπίεσης, προσαρμόζοντας το περιβάλλον σύμφωνα με τις επιταγές του Κεφαλαίου και της εξουσίας, μετατρέποντας την πόλη σε ανοικτή φυλακή για να περιχαρακώσουν τους εξεγερμένους και την όποια αποστροφή εκφράζεται απέναντι σ’ ένα βίο γαλέρας. Τα κατασκευαστικά έργα για μία απ’ τις μεγαλύτερες βελγικές φυλακές στο έδαφος των Βρυξελλών ή για την έδρα του ΝΑΤΟ, η επέκταση του συστήματος επιτήρησης μέσω κλειστών κυκλωμάτων τηλεόρασης και γενικά του κατασταλτικού ιστού (με νέα αστυνομικά τμήματα, περισσότερους ένστολους κάθε είδους στους δρόμους, στρατιωτικοποίηση των μέσων μαζικής μεταφοράς, επιχειρήσεις-σκούπα σε φτωχογειτονιές) πάνε χέρι χέρι με μια μελετημένη και προγραμματική πολιτική για την γκετοποίηση ή τον εξευγενισμό των λαϊκών συνοικιών, την ανάπλαση της πόλης μέσα από μεγάλα έργα του μεσιτικού και εμπορικού κλάδου, την επέκταση της ευρωπαϊκής ζώνης και των υπηρεσιών για ευρωκράτες, διπλωμάτες και καπιταλιστές, την κατασκευή νέων αξόνων μεταφοράς, όπως το περιφερειακό δίκτυο ταχέων συρμών RER, για να βάλουν λάδι στη μηχανή της κυκλοφορίας εμπορευμάτων και της μεταφοράς του ίδιου του ανθρώπου-εμπόρευμα. Δεν θα ήταν υπερβολή να μιλήσουμε για εντατικοποίηση του μόνιμου πολέμου που διεξάγει η εξουσία εναντίον των κατώτερων στρωμάτων του πληθυσμού.

Παρά την αλαζονεία της, η εξουσία συνειδητοποιεί ότι όλο αυτό ενέχει το ρίσκο της έντασης και της εξέγερσης ή ακόμη και ανεξέλεγκτων εκρήξεων, όπως μπορούμε να παρατηρήσουμε και σε άλλες χώρες τα τελευταία χρόνια. Παρ’ όλη την κρατική προπαγάνδα και την ντρόγα της εμπορευματοποίησης, παρά την τεχνολογική μέθη και την αχαλίνωτη αποβλάκωση, το φάσμα της εξέγερσης δεν είναι πια μονάχα μια αντίκα άλλων εποχών, αλλά εμφανίζεται και πάλι δειλά στις καρδιές και στα μυαλά εκείνων που έχουνε κουραστεί να υποφέρουν.

Γι’ αυτό το κράτος στοχοποιεί όσους κι όσες μιλούν για εξέγερση, εδώ όπως και αλλού, καθώς και όσους κι όσες επιμένουν να σκέφτονται και να δρουν σε πρώτο πρόσωπο για να υπονομεύσουν το σάπιο οικοδόμημα της αυταρχικής κοινωνίας. Ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο επιχειρεί το κράτος να φιμώσει όσους κι όσες μιλούν για εξέγερση και ελευθερία, για αλληλεγγύη και επανάσταση, γι’ αυτόν το λόγο μπορεί το κράτος να θεωρήσει χρήσιμο να βάλει στην άκρη μερικούς εξεγερμένους, προκειμένου από τη μια να περιορίσει την ικανότητά τους να βλάψουν με λόγια και πράξεις κι από την άλλη να εκφοβίσει όλους τους άλλους.

Ποτέ αθώοι

Απέναντι σε αυτά τα κατασταλτικά χτυπήματα, οι σκέψεις μας πηγαίνουν αυτόματα στα αναρίθμητα συντρόφια ανά τον κόσμο που βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα, στους δολοφονημένους από την εξουσία αντάρτες, στους εξεγερμένους που αντιμετωπίζουν καθημερινά το κρατικό και καπιταλιστικό τέρας, στους σπάστες των κανόνων αυτής της σάπιας κοινωνίας στην οποία αντιστέκονται, τόσο στα μπουντρούμια της κάθε γαλέρας, όσο και στους διαδρόμους των πόλεων-φυλακών.

Αυτό μας βοηθά να κατανοήσουμε ότι ποτέ δεν μπορεί να υπάρξει κάποια συμφωνία ή ανακωχή ανάμεσα σε αυτούς που μάχονται ενάντια στην υποτίμηση της ζωής μας στη σκλαβιά του εμπορεύματος, της εξουσίας, της δουλειάς, των καταναγκαστικών έργων, και σε όσους κρατούν τα ηνία της εξουσίας με την αρωγή των υποστηρικτών τους. Υπό αυτή την έννοια, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να είμαστε αθώοι.

Κι αν η απειλή της φυλάκισης είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί, είναι εξίσου αναγκαίο να αρνηθούμε πεισματικά τα κελεύσματα της εξουσίας και να είμαστε ακόμα πιο αποφασιστικοί όταν οι αγώνες και οι ιδέες μας προξενούν το κακόβουλο ενδιαφέρον των φυλάκων της τάξης. Για μας, το να αντιμετωπίζουμε την καταστολή αποτελεί κομμάτι της εξέγερσης και του αγώνα μας, και γνωρίζουμε ότι τα κομπρεμί και η αποδοχή (έστω πρόσκαιρα ή περιστασιακά) της διαμεσολάβησης ή του πολιτικού πραγματισμού εξουδετερώνουν το ανατρεπτικό φορτίο των ιδεών και πρακτικών μας. Δεν μιλάμε για μια στάση θυσίας ή μαρτυρίου, αλλά για την αναζήτηση της συνέπειας ανάμεσα στα λόγια και στα έργα, που κανένας δεν μπορεί να μας κάνει ν’ αποτάξουμε.

Όπως επισήμαναν πρόσφατα σε ένα κείμενό τους κάποια συντρόφια που αντιμετωπίζουν την καταστολή την τελευταία περίοδο στην Ουρουγουάη: οι υπερασπιστές της τάξης ψάχνουνε πάντα για τον εαυτό τους. Εκεί όπου υπάρχει ανατρεπτική ένταση, εγγύτητα, αλληλεγγύη, ατομικότητα, αυτοί ψάχνουν για οργάνωση, δομές, ιεραρχίες, αρχηγούς και πολιτικές στρατηγικές. Εκεί όπου υπάρχει σαμποτάζ και άρνηση, επαναστατική βία και άγριες ταραχές, αυτοοργάνωση και ατομική πρωτοβουλία, αυτοί μιλάνε για τρομοκρατία, για απειλές που πρέπει να αντιμετωπιστούν, και για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, όταν στην πραγματικότητα αυτοί είναι που τρομοκρατούν τους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους, αυτοί είναι που απειλούν τον κόσμο καθημερινά για να τον υποχρεώσουν να κάτσει στη γωνιά του, αυτοί είναι που θυσιάζουν τόσες ζωές στο βωμό του κέρδους και της εξουσίας.

Κατά βάθος, είναι ανίκανοι να καταλάβουν το παραμικρό από αντεξουσιαστικές ιδέες, γιατί για να κατανοήσεις τις σκέψεις και τις επιθυμίες κάποιου, θα πρέπει τουλάχιστον να τις έχεις αφουγκραστεί, αντιληφθεί ή φανταστεί εσύ ο ίδιος. Δεδομένου ότι άλλον ορίζοντα χώρια από την Αρχή, το νόμο και την εξουσία δεν έχουν, θα ’ναι πάντοτε σχεδόν τυφλοί στο πεδίο της αναρχίας και της ανατροπής.

Μπροστά στην άρνηση των συντρόφων να συνεργαστούν με οποιονδήποτε τρόπο στο κατασταλτικό τους έργο και μπροστά στη στάση απαξίωσης απέναντι σε όσους προστατεύουν την καθεστηκυία τάξη, τα μαντρόσκυλα απομένουν για τα καλά μόνα τους στο κατασταλτικό τους σύμπαν. Αυτό οπωσδήποτε δεν θα τους αποτρέψει από το να επιφέρουν κάποια χτυπήματα, αλλά θα πρέπει να κινηθούν προσεκτικά σε εχθρικές γι’ αυτούς περιοχές, εκεί όπου κανείς δεν θέλει να επικοινωνήσει μαζί τους, ενώ ο διάλογος παραμένει ανοιχτός μονάχα αναμεταξύ των εξεγερμένων και των πιθανών συνωμοτών στη μάχη ενάντια σε κάθε εξουσία.

Δεν θα αφήσουμε τίποτα να περάσει στο ντούκου

Μπορεί τα χτυπήματα της καταστολής να προκαλούν σε ένα βαθμό την αποθάρρυνση ή την ανησυχία, εμείς όμως επιλέγουμε να εργαστούμε προς την κατεύθυνση της επικύρωσης των ιδεών και πρακτικών μας. Είμαστε παρόντες και δεν θα αφήσουμε τίποτα να περάσει στο ντούκου. Μπορεί να κρατάμε σφαλιστό το στόμα μας ενώπιον των Αρχών, αλλά για όλα τα εξεγερμένα συντρόφια έχουμε κάμποσες κουβέντες ενθάρρυνσης και αλληλεγγύης. Ας παραμείνουμε σε τροχιά σύγκρουσης, ας επιμείνουμε στην επιλογή μας για επίθεση και εξέγερση, ας συνεχίσουμε να συντρίβουμε τη χιμαιρική μάσκα της κοινωνικής ειρήνης.

Ανάμεσα στο να λυγίσουμε απέναντι στην εξουσία ή να υποκύψουμε στον κοινωνικό κανιβαλισμό και στο να αγωνιστούμε μέχρι τελικής πτώσεως για όσα πυρπολούνε τις καρδιές μας, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για τις ατραπούς που θα συνεχίσουμε να ακολουθούμε.

Κάποιες Αναρχικές Ατομικότητες
Βρυξέλλες, Οκτώβρης 2013

Μετάφραση: Contra Info-Parabellum

Ιταλία: Βραδιά αλληλεγγύης στους Αλφρέντο Κόσπιτο και Νικόλα Γκάι (Μιλάνο)

$\"cena-alf-nic\"$

Αλληλέγγυα κουζίνα την Κυριακή, 13 Οκτώβρη, από τις 20.30
Ενημερώσεις ενόψει της έναρξης της δίκης στις 30 Οκτώβρη στη Γένοβα

Ο Αλφρέντο και ο Νικόλα βρίσκονται προφυλακισμένοι από τη στιγμή της σύλληψής τους τον Σεπτέμβρη του 2012, κατηγορούμενοι για τους πυροβολισμούς που τραυμάτισαν τον Ρομπέρτο Αντινόλφι, γενικό διευθυντή της Ansaldo Nucleare, ενέργεια της οποίας την ευθύνη ανέλαβε ο Πυρήνας Όλγα της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας/Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο. Ως ημερομηνία έναρξης της δίκης έχει οριστεί η 30ή Οκτώβρη – μια καλή ευκαιρία να χαιρετίσουμε και να στηρίξουμε τους δυο συντρόφους που θα είναι παρόντες στην ακροαματική διαδικασία.

Εσείς περιμένετε την Επανάσταση! Ας είναι!

Η δικιά μου έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό!

Όταν θα είσαστε έτοιμοι –ένας θεός ξέρει πότε– δεν έχω θέμα να βαδίσουμε αντάμα ένα κομμάτι της διαδρομής. Όταν όμως εσείς σταματήσετε, εγώ θα συνεχίσω την τρελή και θριαμβεύουσα πορεία μου προς τη σπουδαία και ανυπέρβλητη κατάκτηση του τίποτα!

Κάθε κοινωνία που οικοδομείτε θα ’χει τις όχθες της, και πάνω στις όχθες τής κάθε κοινωνίας θα περιπλανώνται οι ηρωικοί και μποέμηδες αλήτες των αγνών και άγριων λογισμών, που το μόνο που γνωρίζουν είναι να ζούνε ετοιμάζοντας πάντοτε νέες και υπέροχες αντάρτικες εκρήξεις! Εγώ θα είμαι ανάμεσά τους.

Ρέντσο Νοβατόρε

Κατάληψη Villa Vegan
Οδός Λίττα Μοντινιάνι 66, Μιλάνο, Ιταλία

Πηγή

Ιταλία: Ενημέρωση για την υπόθεση του συντρόφου Φραντσέσκο Καρριέρι

Τις πρώτες μέρες του Οκτώβρη του 2013 κυκλοφόρησε ένα γράμμα του Φρα μέσα απ’ τη φυλακή Σαντ’Αγκοστίνο της Σαβόνα (βόρεια Ιταλία). Ο σύντροφος οδηγήθηκε εκεί αρχικά, κατηγορούμενος ότι παραβίασε τους περιοριστικούς του όρους – συγκεκριμένα ότι κάλεσε φίλους του στο σπίτι όπου βρισκόταν έγκλειστος. Ήδη όμως απ’ τον Φλεβάρη του τρέχοντος έτους είχε αρθεί η απαγόρευση επικοινωνίας ή συνάντησης με άλλα πρόσωπα πλην των συγκατοίκων του, συνεπώς η αιτιολόγηση της απόφασης των διωκτικών αρχών να τον ξαναστείλουν φυλακή ήτανε μονάχα προσχηματική.

Ο ίδιος σημειώνει μεταξύ άλλων: «Αυτή η εμπειρία δεν μπορεί παρά να ενισχύσει τα ιδεώδη μου και το μίσος μου ενάντια σ’ αυτή την κακόφημη και εκμεταλλευτική κοινωνία, η οποία απαρτίζεται από δολοφόνους μπάτσους, σαδιστές δικαστές και γουρούνια πολιτικούς. Δεν μπορώ παρά να ευχαριστήσω τους συντρόφους μου μες στο κελί, και όχι μόνον, που αμέσως μου απέδειξαν την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη τους. Στέλνω όλη μου τη στοργή στους κοντινούς μου ανθρώπους και στην οικογένειά μου, που πάντοτε με στηρίζουν και μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω».

Το παρακάτω φυλλάδιο μοιράστηκε εκτός των τειχών στη Σαβόνα, στις 28 Σεπτέμβρη, σε μιαν αυθόρμητη δράση αλληλεγγύης, όπου γράφτηκαν πολλά συνθήματα σε τοίχους ενάντια στην κανονικότητα μιας πόλης που φιλοξενεί μια διαβόητη φυλακή εν μέσω πολυκατοικιών.

Πάντα στο πλευρό όσων αγωνίζονται

Εδώ και σχεδόν ένα χρόνο ο Φραντσέσκο βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό, σε αναμονή της δίκης στην οποία κατηγορείται για συμμετοχή στην εξέγερση της 15ης Οκτώβρη 2011 στη Ρώμη. Εκείνες τις μέρες δινόταν μια μάχη ενάντια στις κυβερνήσεις και στις πολιτικές τους, που έφεραν ολόκληρη τη χώρα σε μια καταστροφική κρίση. Μια κρίση που δεν τη δημιουργήσαμε εμείς, αλλά τ’ απότοκά της τα βιώνουμε κάθε μέρα, μια κρίση που μας υποχρεώνει να ζούμε κάτω απ’ ολοένα πιο δυσχερείς και πνιγηρές συνθήκες, εντείνοντας συνεχώς την εκμετάλλευσή μας, καθιστώντας μας όλο και πιο αλλοτριωμένους και πωρωμένους με κάλπικα όνειρα και επίπλαστες ανάγκες, διαιρώντας μας όλο και περισσότερο σ’ έναν πόλεμο αναμεταξύ φτωχών.

Χτες τ’ απόγευμα, την ώρα που ο Φραντσέσκο βρισκόταν με φιλική του συντροφιά στο σπίτι όπου τελούσε υπό κατ’ οίκον περιορισμό, κλιμάκιο καραμπινιέρων εισέβαλαν στο χώρο για έλεγχο, απήγαγαν τον Φραντσέσκο και τον μετήγαγαν στη φυλακή της Σαβόνα λόγω υποτιθέμενης παραβίασης ορισμένων υποχρεώσεων και περιορισμών που του είχαν επιβληθεί. Ωστόσο επικαλέστηκαν όρους που δεν ίσχυαν καν τη δεδομένη χρονική στιγμή, προλογίζοντας με αυτόν τον τρόπο τη σκλήρυνση της καταστολής εναντίον του. Η ανυπόστατη αυτή ενέργεια, αν δεν οφείλεται σε πλήρη ανικανότητα των μπάτσων, προήλθε από προμελετημένη, τρισάθλια και ύπουλη εκδικητική κίνηση της αστυνομίας.

Ανέκδοτα με καραμπινιέρους ξέρουμε μπόλικα, αλλά μας προκαλεί μεγάλη εντύπωση να είναι τόσο ηλίθιος ο κομαντάντε των καραμπινιέρων του Βαράτσε ώστε να μην μπορεί να διαβάσει σωστά δυο απλά περιοριστικά μέτρα, και να διατάσσει τη φυλάκιση ενός ατόμου εναντίον του οποίου η απαγόρευση επισκεπτηρίου είχε ήδη αρθεί απ’ τον Φλεβάρη του 2013.

Πρόκειται το δίχως άλλο για μια βεντέτα από μέρους των «πάντα πιστών» στο καθήκον τους καραμπινιέρων, που υπερασπίζονται τους κρατικούς θεσμούς επιχειρώντας εναντίον όποιου αποστρέφεται με εχθρότητα την επιβεβλημένη αυτήν κοινωνική τάξη.

Αυτή η εξέλιξη είναι μια ξεκάθαρη εκφοβιστική κίνηση με στόχο να κάμψει το ηθικό όποιου ακόμα και στα δύσκολα βγάζει μπροστά την υπόθεσή του με αξιοπρέπεια, δικαιώνοντας κάθε λεπτό τις ιδέες και τις επιλογές του. Περιττεύει να πούμε ότι μια φυλάκιση δεν μπορεί ούτε τον Φραντσέσκο να λυγίσει, ούτε και να δαμάσει την επιθυμία για λευτεριά, που μας εμψυχώνει και μας σπρώχνει καθημερινά να μπούμε στο παιχνίδι και να ριχτούμε στον αγώνα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΦΡΑΝΤΣΕΣΚΟ

Αυτές τις μέρες οι κρατούμενοι σε πολλές φυλακές ανά την ιταλική επικράτεια αγωνίζονται ενάντια στις συνθήκες εγκλεισμού τους. Στέλνουμε και σ’ αυτούς όλη μας την αλληλεγγύη.

Για έναν κόσμο δίχως φυλακές! Λευτεριά σε όλες κι όλους!
Solidali15ottobregenova@gmail.com

Μετά την επικύρωση της εντολής επαναπροφυλάκισης του Φραντσέσκο, στις 3 Οκτώβρη, ο σύντροφος μεταφέρθηκε στη φυλακή του Σανρέμο. Μπορείτε να του γράψετε στην παρακάτω διεύθυνση:

Francesco Carrieri
Casa Circondariale di Sanremo, Strada Armea 144, ΙΤ-18038 Sanremo (Imperia), Ιταλία

Πηγή

Το γράμμα του συντρόφου

Κείμενα για τα γεγονότα: 1,2

Κείμενο των προφυλακισμένων της Νέας Φιλαδέλφειας

Θεωρούμε σκόπιμο να δημοσιοποιήσουμε κάποιες πληροφορίες γύρω από την παρακολούθηση και ακολούθως, τη σύλληψή μας απ’ τους αντιτρομοκατικάριους στις 30.04.2013 στη περιοχή της Ν. Φιλαδέλφειας. Οι περισσότερες πληροφορίες είναι «επίσημες» απ’ την εις βάρος μας δικογραφία. Μέσω αυτών οδηγηθήκαμε σε κάποια συμπεράσματα που έχουν να κάνουν πιο πολύ με γνώσεις των μπάτσων πάνω στον τρόπο που «κινούμασταν» έξω παρά με τις μεθόδους της άμεσης παρακολούθησής μας. Επιπλέον, παραθέτουμε δύο λόγια για κάποιες ακόμα γνώσεις των μπάτσων που «ανακαλύψαμε», αλλά και δύο λόγια για τις τακτικές τους. Η καθυστέρηση μηνών οφείλεται στη διστακτικότητα που υπήρχε και βασιζόταν στην εκτίμηση ότι ίσως η δημοσιοποίηση βοηθούσε περισσότερο, σε τελική ανάλυση, το μελλοντικό έργο των μπάτσων. Το ζυγίσαμε όμως και καταλήξαμε ότι είναι σημαντικότερο, έστω και καθυστερημένα, να μοιραστούμε αυτες τις πληροφορίες/γνώσεις γιατί θεωρούμε πιο «ορθό» συνειδησιακά για εμάς να ξέρουν επακριβώς οι ενδιαφερόμενοι σύντροφοι το ελάχιστο επίπεδο γνώσεων της αστυνομίας, παρά να υπάρχει υποψία άγνοιας.

Σε πολλούς ίσως ακουστούν αυτονόητα πολλά εδώ μέσα, αλλά είμαστε πεπεισμένοι πως δεν θα ακουστούν έτσι για όλους. Αντιπροτάσεις προφανώς εδώ μέσα δεν μπορούμε να κάνουμε, παρά μόνο προειδοποιήσεις. Σε καμία περιπτωση όμως δεν επιχειρούμε να φοβίσουμε κανέναν για το το εύρος γνώσεων και τη δυναμική του εχθρού, αλλά να πούμε σε αυτούς που την «ψάχνουν» τι να προσέχουν στο δρόμο για την εκπλήρωση των οργισμένων επιθυμιών τους. Η «σκιά» που καλύπτει πολλές φορές τις μεθόδους και τις κινήσεις της αντιτρομοκρατικής οδηγεί ανθρώπους στην υπερτιμησή τους, ενώ είναι αλήθεια πως παρ’ ότι κάποια πράγματα μας γνωστοπιούνται κάπου κάπου πόλλα άλλα σημεία παραμένουν στο σκοτάδι. Οι ίδιοι οι μπάτσοι δεν αποκαλύπτουν σχεδόν ποτέ τις μεθόδους τους. Απ’ την άλλη όμως παρ’ ότι οφείλουμε να λαμβάνουμε τα μέτρα μας απεναντί τους, ένα ρίσκο σε ατομικό ή ομαδικό επίπεδο θα παραμένει πάντα σε ένα υποκειμενικό πεδίο. Όπως και να έχει όμως λάθη γίνονται και θα συνεχίσουν να γίνονται στη μάχη ενάντια σε τόσο ισχυρούς κατασταλτικούς μηχανισμούς. Λάθη που πάντα θα «στοιχίζουν» περισσότερο αντίθετα με τα λάθη των μπάτσων που «απορροφούνται». Οι καταστάσεις πρέπει να ζυγίζονται ξανά και τα λάθη που έχουν γίνει μία φορά, πολύ απλά, δεν πρέπει να ξαναγίνουν. Η συσσωρευμένη εμπειρία τόσων χρόνων πρέπει να μελετάται και να εκτιμάται και επειδή υπάρχει η τάση να προετοιμαζόμαστε για τις μάχες που ήδη έγιναν και όχι για αυτές που θα ‘ρθουν ας είμαστε σε ετοιμότητα και η τύχη μαζί μας…

Ξεκινώντας, να πούμε ότι η «επίσημη» παρακολούθηση μας ξεκίνησε στις 11:20 το πρωί με τον εντοπισμό του Γρηγόρη (Σαραφούδη) και έληξε στις 16:00 με τις συλλήψεις μας στη Νέα Φιλαδέλφεια. Έχουμε βάσιμους λόγους να πιστεύουμε ότι η παρακολούθηση μας ξεκίνησε εκείνη την ώρα. Γιατί λίγο πριν από την προαναφερόμενη ώρα ο σύντροφος πήγε στο ίντερνετ-καφέ Palladium στη Σολωμού 48 στα όρια Εξαρχείων με το κέντρο της Αθήνας. Πιστεύουμε βασικά ότι το συγκεκριμένο καφέ βρισκόταν/βρίσκεται υπό παρακολούθηση, απ’ την στιγμή κιόλας που πληροφορηθήκαμε ότι διάφοροι σύντροφοι κατά το παρελθόν έχουν παρακολουθηθεί από ασφαλίτες φεύγοντας από εκεί. Επίσης, ένας ακόμα βασικός λόγος που μας προσδιορίζει πάνω κάτω την ώρα είναι το γεγονός πως νωρίτερα εκείνο το πρωί ο σύντροφος είχε κάνει «τσεκ» αντιπαρακολούθησης και βεβαιώθηκε ότι δεν παρακολουθείται η κινησή του. Ένα συνηθισμένο τσεκ που κάναμε πολύ συχνά και πάντα πριν απο οποιαδήποτε συνάντηση με καταζητούμενους ή αγνώστους στην αστυνομία συντρόφους, για να βεβαιωθούμε ότι είμαστε «καθαροί». Με άλλα λόγια δηλαδή, πιθανολογούμε πολύ σοβαρά ότι το «κακό» έγινε όταν «καθαρός» άνθρωπος μπήκε σε «βρώμικο» μέρος και εφόσον ήταν ήδη γνωστός στην αντιτρομοκρατική από παλαιότερη παρακολούθηση, αναγνωρίστηκε και τέθηκε υπό διακριτική παρακολούθηση. Η συνάντηση όμως λίγες ώρες αργότερα με τους δύο καταζητούμενους συντρόφους Αργύρη (Ντάλιο) και Φοίβο (Χαρίση) σήμανε συναγερμό στην αντιτρομοκρατική και έπεσε αμέσως εντολή για συλλήψεις. Οι μπάτσοι κλασσικά για να δικαιολογήσουν την παρακολούθηση λένε στη δικογραφία για «ανώνυμο τηλεφώνημα» προς τις υπηρεσίες τους που ανέφερε ότι ο Γρηγόρης και άλλοι σύντροφοι της ίδια υπόθεσης κατείχαν όπλα, συμμετείχαν σε ληστεία του Βελβεντού και επισκέπτονταν συχνά την περιοχή των Εξαρχείων. Με αυτόν τον τρόπο κιόλας, θέλησαν να απεμπλέξουν το συνεργάζομένο ίντερνετ-καφέ για να μην στοχοποιηθεί, και έτσι έγραψαν στη δικογραφία ότι εντόπισαν το Γρηγόρη τυχαία στην διασταύρωση Πατησίων και Σολωμού, δηλαδή 30 μέτρα πιο κάτω! Παρόλο που ξέρουμε ότι δεν ισχύει αυτή η γελοιότητα με το ανώνυμο τηλεφώνημα δεν αποκλείουμε την πιθανότητα ο Γρηγόρης, για άγνωστο λόγο, να θεωρούνταν ήδη ύποπτος και να μπήκε δυναμικά στο στόχαστρο της αντιτρομοκρατικής. Το στόρυ, χονδρικά, μετά την επίσκεψη του Γρηγόρη στο «βρώμικο» ίντερνετ-καφέ, συνεχίζει με την συναντησή του λίγη ώρα μετά σε άλλο σημείο της πόλης με τον , επίσης «τσεκαρισμένο», σύντροφο Γιάννη (Ναξάκη). Στη συνέχεια οι δύο σύντροφοι κινήθηκαν σε διάφορα μέρη, για να καταλήξουν μετά από κάποια ώρα στη Νέα Φιλαδέλφεια στο ραντεβου με άλλους συντρόφους, όπου και εκεί τελειώνει λίγη ώρα μετά το στόρυ με την επέμβαση της αντιτρομοκρατικής. Κατά την διάρκεια όμως αυτών των λίγων ωρών, οι υπό παρακολούθηση σύντροφοι έκαναν κάποιες κινήσεις που μπορεί από νομικής άποψης να είναι αδιάφορες, όμως, ήταν ικανές να «προδώσουν» κάποια συνωμοτικά χαρακτηριστικά γύρω απ’ το πως κινούμασταν.

Έχουμε και λέμε:

Στις τέσσερις και κάτι ώρες παρακολούθησης μας είδαν να πηγαίνουμε σε τέσσερα διαφορετικά ίντερνετ- καφέ. Πρώτο ήταν το Palladium που πήγε ο Γρηγόρης. Το επόμενο ήταν επί της Πατησίων 382 κοντά στο σταθμό ΗΣΑΠ Άνω Πατησίων, απέναντι από τα everest όπου μέσα συναντήθηκαν ο Γρηγόρης με τον Γιάννη. Οι δυό τους αργότερα πήγαν στο GNet στο Μαρούσι (Τσαλδάρη 3 και Αριστείδου), ενώ τελευταίο ήταν το Bits&Bites στη Νέα Φιλαδέλφεια (Δεκελείας 138) όπου εκεί συνάντησαν τον Αργύρη και τον Φοίβο. Με αυτά τα δεδομένα οι μπάτσοι έχουν βάσιμες πληροφορίες ότι χρησιμοποιούσαμε το ίντερνετ για να επικοινωνούμε μεταξύ μας. Ξέρανε σίγουρα ότι «κατεβάζαμε» και χρησιμοποιούσαμε το λογισμικό Tor Browser Bondle (θα ακολουθήσει σύντομα εκτενές κείμενο για την λειτουργία και την ασφάλεια του λογισμικού Tor) ένα πρόγραμμα για ασφαλή περιήγηση που ανακατεύει τις I.P. του παγκόσμιου δικτύου των χρηστών του, κάνοντας με αυτόν τον τρόπο την περιήγηση πιο «ελεύθερη», αφού σαν I.P. (που είναι και το στοιχείο που προδίδει τη γεωγραφική θέση του περιηγητή) εμφανίζεται μία άλλη από ένα άλλο τυχαίο μέρος του πλανήτη. Ακόμα όμως και με αυτό το δεδομένο εκτιμουμε ότι οι χάκερ της ελληνικής αστυνομίας δεν έχουν την δυνατότητα να «αποκρυπτογραφήσουν» τη διαδρομή μας στον Tor γιατί δεν είναι θέμα αποκωδικοποίησης αλλά θέμα ξεμπλεξίματος ενός τεράστιου κουβαριού με I.P. και για να βρεθεί άκρη του νήματος είναι μία υπερβολικά χρονοβόρα και περίπλοκη διαδικασία που στην περιπτωσή μας κιόλας πρέπει να γίνει ακριβώς ανάποδα. Γενικά, με τον Tor αισθανόμασταν ασφαλείς μέχρι που μάθαμε ότι πρόσφατα (6 Αυγούστου) χάκερ του FBI «έσπασαν» για πρώτη φορά πολλές σελίδες του Tor, καταφέρνωντας να παγιδεύσουν και να συλλάβουν ένα μεγάλο παγκόσμιο Δίκτυο παιδόφιλων, κάτι που εμάς μας δημιούργησε κάποιες μικρές ανησυχίες σε σχέση με τα στεγανά του. Ένα λάθος που κάναμε σίγουρα είναι ότι “κατεβάζαμε” τον Tor στο pc του ίντερνετ-καφέ που καθόμασταν , αντί να το έχουμε αποθηκευμένο σε φλασάκι μαζί μας, κάτι που πέρα απ το ότι μπορεί να φανεί στη κεντρική μονάδα, στο κεντρικό pc του μαγαζιού, θεωρητικά είναι εφικτό να φτάσει ειδοποίηση ακόμα και απευθείας στους μπάτσους, μέσω προγράμματος, αν έχουν συννενοηθεί πρώτα με το μαγαζί. Σε σχέση με τα ίντερνετ-καφέ τώρα, μας έχει μεταφερθεί η κακή είδηση ότι στο διάστημα που μεσολάβησε από τότε μέχρι σήμερα, κόσμος έχει ακολουθηθεί από ασφαλίτες βγαίνοντας από διάφορα τέτοια μαγαζιά της Αθήνας (Εξάρχεια, Μοναστηράκι, Νέος Κόσμος, Καλλιθέα) κάτι που μας λέει ότι πλέον δεν θα είναι και λίγα αυτά που θα παρακολουθούνται σε όλη την Αθήνα. Μην ξεχνάμε κιόλας ότι οι δυνατότητες των μπάτσων είναι αρκετά μεγάλες αν σκεφτούμε ότι μόνο στη ΔΑΕΕΒ (αντιτρομοκρατική) απασχολούνται 600 άτομα, όπως έχει δηλωθεί μέσα σε δικαστήριο απ’ τους ίδιους όταν ερωτήθηκαν.
Μας είδαν στο άλσος Συγγρού στη Κηφισιά. Οι δυό μας (Γρηγόρης- Γιάννης) πριν κατευθυνθούμε προς την Νέα Φιλαδέλφεια κάναμε μία στάση στο άλσος περπατήσαμε μέχρι τα γηπεδάκια, κάτσαμε σε ένα παγκάκι ακριβώς δίπλα και μιλήσαμε μεταξύ μας για πολύ ώρα.

Να σημειωθεί ότι όλες αυτές τις ώρες που μας παρακολουθούσαν, αν και ήμασταν τσεκαρισμένοι και θεωρητικά πιστεύαμε ότι ήμασταν καθαροί, στις λίγες αντανακλαστικές ματιές που ρίξαμε πίσω μας, από συνήθεια, δεν παρατηρησαμε τίποτα το ιδιαίτερα ανησυχητικό ενώ κινηθήκαμε σε πολλά διαφορετικά μέρη (ηλεκτρικό, λεωφορείο, ταξί).

Επιπλέον πράγματα που μάθαμε και συμπεράναμε απο τη μέρα της σύλληψης σε σχέση με το πως δουλεύουν οι μπάτσοι.

Μας αιφνιδίασαν πραγματικά όταν 80 μέτρα πιο κάτω απ’ τη καφετέρια στη Νέα Φιλαδέλφεια ενώ δύο από εμάς (Γρηγόρης-Γιάννης) περπατούσαμε φεύγοντας, μας έκαναν σήμα οι ΔΙ.ΑΣ να σταματήσουμε για έλεγχο. Αν περιμέναμε κάτι σχεδιασμένο αυτό σιγουρα δεν ήταν οι ΔΙ.ΑΣ. σε μία κεντρική διασταύρωση της περιοχής, αλλά κάποιου άλλους είδους «πέσιμο». Μετά το σήμα, αφού μας πλησίασαν περπατώντας, είδαμε, δευτερόπλεπτα μετά, να φανερώνονται και άλλες δυνάμεις γύρω γύρω μέχρι που σε λίγα λεπτά ήμασταν εγκλωβισμένοι, κάτι που μας λέει πως και οπλισμένοι να ήμασταν θα ήταν μικρές οι πιθανότες να ξεφεύγαμε. Απ’ την άλλη όμως, όπως είναι γνωστό ήδη, στη καφετέρια που πραγματοποιήθηκε επιχείρηση μερικά λεπτά αργότερα η τακτική τους με δόλωμα τους ΔΙ.ΑΣ δεν είχε ακριβώς τα αποτελέσματα που θέλανε καθώς ξέφυγε ένα άτομο.

Ακόμα, κάτι για το οποίο δεν ήμασταν όλοι σίγουροι, αλλά σιγουρευτήκαμε πλέον, είναι η δυνατότητα των μπάτσων σε οποιοδήποτε τμήμα της χώρας να ταυτοποιούν άμεσα τα στοιχεία μίας πλαστής ταυτότητας με τον αληθινό κάτοχο μέσω μίας φωτογραφίας. Ο Γιάννης, ο οποίος προσήχθει αρχικά στο αστυνομικό τμήμα της Νέας Φιλαδέλφειας, ήταν σε θέση να δει τους μπάτσους να πατάνε σε υπολογιστή τους τα στοιχεία απ’ την πλαστή ταυτότητα που κατείχε και να εμφανίζεται στην οθόνη φωτογραφία με το πρόσωπο του αληθινού κατόχου.

Είναι σημαντικό να σταθούμε σε μία βασική διαφοροποίηση της τακτικής της αντιτρομοκρατικής στη περίπτωση των συλλήψεών μας, σε σχέση με παρελθοντικές επιχειρήσεις της ίδιας υπηρεσίας εναντίον ένοπλων ομάδων (Σ.Π.Φ, Ε.Α, συλλήψεις Πειραιά- Ν. Σμύρνη, συλλήψεις Βύρωνα-Ταύρο). Σε όλες αυτές τις παλαιότερες υποθέσεις η τακτική των μπάτσων ήταν η εξής: έχοντας αναλύσει από πριν το προφίλ και τις συναναστροφές των καταζητούμενων συντρόφων με άλλους «νόμιμους», έθεταν τους τελευταίους υπό παρακολούθηση ωστε να τους οδηγήσυν στους παράνομους. Προφανώς, η αντιτρομοκρατική υπηρεσία δεν διενεργεί «μονοδιάστατες» έρευνες, ούτε θα αρκούνταν σε αυτό, σχηματικά όμως και μέσα από τη συσσωρευμένη εμπειρία των τριών τελευταίων χρόνων παρατηρούμε πως παρά τις εκάστοτε διαφοροποιήσεις, ο πυρήνας της έρευνας και των επιτυχιών της βρίσκεται στο παραπάνω «απλό» μοντέλο. Στις προηγούμενες περιπτώσεις λοιπόν, όταν η ΔΑΕΕΒ «ανακάλυπτε» τους καταζητούμενους συντρόφους ποτέ δεν επιχείρησε να τους συλλάβει επί τόπου, αντίθετα τους έθεσε ύπο παρακολούθηση αρκετές μέρες με σκοπό αφενός να βρεί τις «γιάφκες» και τον οπλισμό των συντρόφων και αφετέρου τον κύκλο των επαφών τους. Τα παραδείγματα χαρακτηριστικά: στην περίπτωση των συντρόφων που συνελήφθησαν σε Ν.Σμύρνη- Πειραιά η παρακολούθηση σύμφωνα με τα επίσημα έγγραφα της δικογραφίας διήρκησε 17 μέρες. Αντίστοιχα 9 μέρες παρακολουθούσε, πριν επέμβει η αντιτρομοκρατική, τα σπίτια των Θεσσαλονικιών συντρόφων σε Βύρωνα- Ταύρο καθώς και το σπίτι στο Βόλο που έμεναν τα μέλη στης ε.ο.Σ.Π.Φ.. αντιθέτως στη δική μας περίπτωση η αντιτρομοκρατική επέλεξε να μας συλλάβει κατ΄ευθείαν και όχι να μας παρακολουθήσει για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος και σημαντικοτερος, ήταν πως στο παρελθόν πολλοί σύντροφοι (μέσα σε αυτούς και κάποιοι από εμάς) είχαν γλυτώσει από επιχειρήσεις της αντιτρομοκρατικής εξαιτίας των μεθόδων αντιπαρακολούθησης που εφάρμοζαν. Οι μπάτσοι είτε τους έχαναν, είτε για να μην καρφωθεί η συνολική επιχειρησή τους, τους άφηναν. Ο δεύτερος λόγος ήταν πως λόγω των σύγχρονων μεθόδων καταστολής (βλέπε DNA) οι μπάτσοι είναι πιο σίγουροι απ’ ότι στο παρελθόν πως θα φυλακιστούμε και θα καταδικαστούμε ακόμα και χωρίς «γιάφκες», «όπλα» κτλ.

Καταληκτικά, το συμπέρασμα που βγάζουμε είναι πως ο εχθρός προσαρμόζεται ταχύτατα στις συνθήκες και εξελίσσεται διαρκώς, αλλά και πολλές φορές δημιουργεί ο ίδιος ουσιαστικά τις συνθήκες στις οποίες θα έχει την πρωτοβουλία των κινήσεών. Από μεριάς μας δεν αρκεί να μένουμε στις δοκιμασμένες και πετυχημένες συνταγές του παρελθόντος αλλά να κοιτάμε πάντα μπροστά, να είμαστε αυτό που λένε. ένα βήμα μπροστά τους. Περιμένοντας το χειρότερο δεν μπορεί παρά να γινόμαστε πάντα καλύτεροι. Μέσα απ’ αυτό το κείμενο άλλωστε, επιδιώκουμε την εξέλιξη της δράσης μέσα απ’ το μοίρασμα της εμπειρίας. Πιστεύουμε πως τέτοια είδους επικοινωνία είναι αναγκαία, έστω και με αυτόν τον τρόπο (η άμεση επαφη μεταξύ ενδιαφερομένων και αδύνατη είναι και επικίνδυνη) και γενικά πως έχει ουσιαστικό νόημα διωκώμενοι και φυλακισμένοι να βγάζουν τέτοιες πληροφορίες προς τα έξω. Πράγματα που ξέρει και ο εχθρός είναι καλό να μην μένουν μυστικά στους κύκλους μας, απ’ την στιγμή που «προσανατολίζουν» στο τι ξέρει και μπορεί να μας χρησιμεύσοιυν. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση καποια πληροφορία να μένει μυστική στη βάση της στρατηγικής, στη βάση ενός πλάνου, μίας εκ νέου αιφνιδιαστικής επίθεση στα μούτρα του εχθρού.

Προφυλακισμένοι από την υπόθεση της Ν. Φιλαδέλφειας.

Ντάλιος Αργύρης, Χαρίσης Φοίβος,

Ναξάκης Γιάννης, Σαραφούδης Γρηγόρης

Πηγή

Αργεντινή: Απειλή για τοποθέτηση βόμβας στην ελληνική πρεσβεία (Μπουένος Άιρες)

Η εξέγερσή μας μόλις πήρε μπρος, κι είναι ξεκάθαρο ότι χρειάζεται απ’ όλα, μα ξέρουμε να κάνουμε τη διάκριση ανάμεσα σ’ εφημερίδες, βιβλία, αναστοχασμούς και βλασφήμιες απ’ τη μια, και σε δηλητήρια, όπλα, εκρηκτικά, μαχαίρια και φωτιά από την άλλη. Το μοναδικό ενδιαφέρον πρόβλημα δεν είναι πώς να τα σμίγεις, αλλά να ξέρεις να τα διαφοροποιείς αυτά.

Μέσω αυτού του επικοινωνηθέντος, ο Περιστασιακά Θεαματικός τομέας του Πυρήνα Τεχνουργών της Φωτιάς και Συγγενών της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας αναλαμβάνει την ευθύνη για την απειλή τοποθέτησης βόμβας στην πρεσβεία της Ελλάδας στην Αργεντινή την 1η Οκτώβρη 2013.

Σύμφωνα με το δικό μας κριτήριο ένα πράγμα είναι οι ενέργειες και άλλο οι πράξεις. Ενέργειες ήτανε η εμπρηστική επίθεση στο βανάκι μεταπώλησης της FIAT ή ο εκρηκτικός μηχανισμός που τοποθετήσαμε μπροστά απ’ το σπίτι ενός μπάτσου. Η απειλή τοποθέτησης βόμβας στην ελληνική πρεσβεία υπήρξε απλώς μια πράξη, όπως το να γράψει κανείς ένα σύνθημα ή να κρεμάσει ένα πανό. Μια πράξη που είναι ωστόσο καργαρισμένη με την παντοτινή μας πεποίθηση. Όπως γράψαμε και στο πρώτο μας επικοινωνηθέν: «γνωρίζουμε ότι ο πόλεμος τον οποίο διεξάγουμε δε βασίζεται αποκλειστικά στ’ αποτελέσματα, αλλά στην πεποίθηση με την οποία γίνονται τα πράγματα».

Δεν κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας ούτε έχουμε σκοπό να υπερθεματίσουμε σχετικά με τις απειλές για τοποθέτηση βόμβας. Δε θα αναφέρουμε λεπτομερώς το ποσό που δαπάνησε η εξουσία για να κινητοποιήσει την ειδική μονάδα των μπάτσων. Θέλουμε να τελειώνουμε επιτέλους με τις φλυαρίες της επαναστατικής ρητορείας που, στην τελική, δε λένε τίποτα. Δεν κάναμε μια απειλή-φάρσα γιατί δεν έχουμε τα εργαλεία, τη γνώση ή το κουράγιο να δράσουμε αλλιώς. Αυτό το έχουμε αποδείξει σε άλλες περιπτώσεις. Τούτη τη φορά, κάναμε απλά το κέφι μας.

Αφού ξεκαθαρίσαμε λοιπόν τα παραπάνω, αφιερώνουμε αυτή την πράξη στο σύντροφο Ανδρέα Τσαβδαρίδη: αδερφέ, για την ώρα κάναμε αυτό το πράγμα, μα αύριο θα δράσουμε και πάλι εμπρηστικά, με περίσσια δύναμη.

Χαιρετίζουμε τους πυρήνες και τις ατομικότητες της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας/Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο, ιδίως τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς-ΑΑΟ/ΔΕΜ στην Ελλάδα, τη Διεθνή Συνωμοσία για την Εκδίκηση-ΑΑΟ/ΔΕΜ στην Ινδονησία, και τους Φίλους της Γης-ΑΑΟ στην Αργεντινή.

Δύναμη στον αναρχικό μαχητή Ανδρέα Τσαβδαρίδη!
Ζήτω η FAI/FRI!

Πυρήνας Τεχνουργών της Φωτιάς και Συγγενών (Περιστασιακά Θεαματικός)
Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία

Πηγή

Ελλάδα: Παρέμβαση με συνθήματα και τρικάκια (Κομοτηνή)

Στις 04/10 έγινε παρέμβαση με συνθήματα και τρικάκια, από τα συντρόφια από το Αναρχικό Στέκι Utopia A.D.

Πηγή και περισσότερες φωτογραφίες

Ενημέρωση για τους αναρχικούς αιχμαλώτους στη Λευκορωσία

$\"505181\"$

Οι χρονιές 2009-2010, ήταν πλούσιες σε ενέργειες άμεσης δράσης, που εκτελέσθηκαν από αναρχικούς στο έδαφος της Λευκορωσίας. Το γεγονός πως για τα χτυπήματα αυτά, ανέλαβαν την ευθύνη αναρχικές ομάδες, έθεσε τέλος σε ένα πολιτικό παιχνίδι μεταξύ των κρατών της Λευκορωσίας και της Ρωσίας, τα οποία μέχρι τότε κατηγορούσαν το ένα το άλλο για προβοκάτσια. Παράλληλα όμως, ξεκίνησε μια εκτεταμένη κατασταλτική επιχείρηση τον Αύγουστο του 2010, η οποία είχε ως αποτέλεσμα έρευνες σε σπίτια, προσαγωγές και συλλήψεις.

Την 3η Αυγούστου του 2010, οι μπάτσοι μπουκάρουν σε τρία σπίτια και προσαγάγουν 8 άτομα, 7 από τα οποία μεταφέρονται σε ειδικό κέντρο κράτησης για 9 ημέρες. Κατά τη διάρκεια αυτής της πρώτης κατασταλτικής πράξης, ένα άλλο κέντρο κράτησης δέχεται εμπρηστική επίθεση (φωτιά στην πόρτα) με αίτημα να απελευθερωθούν οι προσαχθέντες. Μετά από 9 ημέρες, αφήνονται ελεύθεροι 5 από τους 7 αρχικούς προσαχθέντες, όμως στο μεταξύ έχουν προσαχθεί δύο ακόμα. Ένας από αυτούς, ο Aliaksandr Frantskevich, κατηγορείται για την επίθεση στο αστυνομικό τμήμα του Soligorsk, που έλαβε χώρα το Μάρτιο του 2010 και κατά την οποία σπάστηκαν τα παράθυρα και πετάχτηκε μια φωτοβολίδα μέσα στο κτίριο. Ο σύντροφος παραδέχτηκε πως κινηματογραφούσε το γεγονός. Ακόμα κατηγορείται για συμμετοχή στην επίθεση με μπογιές και φωτοβολίδες, σε καζίνο του Μινσκ το Δεκέμβριο του 2009, την επίθεση στα κεντικά της Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (η αντίστοιχη ΓΣΕΕ) την πρωτομαγιά του 2010, το χακάρισμα της ιστοσελίδας της πόλης Novopolotsk και την επίθεση σε στρατιωτικό κτίριο (εκτόξευση καπνογόνου) κατά τη διάρκεια της παράνομης αντιμιλιταριστικής διαδήλωσης, που έλαβε χώρα το Σεπτέμβρη του 2009 ενάντια στις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις Λευκορωσίας-Ρωσίας. Ο Aliaksandr, έκτισε τριετή ποινή και αποφυλακίστηκε υπό όρους, στις 3 Σεπτέμβρη του 2013, δηλώνοντας πως παραμένει σταθερός στις ιδέες του και στη συμμετοχή του στον αναρχικό αγώνα. Οι όροι αποφυλάκισής του είναι εξάμηνη αστυνομική επιτήρηση, που περιλαμβάνει την απαγόρευση συμμετοχής σε μαζικές εκδηλώσεις, την απαγόρευση μετακίνησης από το δηλωμένο τόπο κατοικίας του, την απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 10 το βράδυ μέχρι τις 6 το πρωί και τη συχνή παρουσία του στο αστυνομικό τμήμα. Να σημειώσουμε εδώ, πως τον Οκτώβρη του 2011 διάφορες οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναγνώρισαν αρκετούς φυλακισμένους (όχι μόνο αναρχικούς) ως πολιτικούς κρατουμένους, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα την πίεση της Ε.Ε. προς την κυβέρνηση της Λευκορωσίας, ώστε αυτοί να απελευθερωθούν. Ο πρόεδρος της χώρας, Lukashenko, δήλωσε πως θα συμορφωθεί, αρκεί οι κρατούμενοι να γίνουν \”δηλωσίες\”. Δηλαδή να κάνουν γραπτή αίτηση για χάρη, παραδεχόμενοι την ενοχή τους και ζητώντας του προσωπικά έλεος. Κανένας αναρχικός αιχμάλωτος, συμπεριλαμβανομένου και του Aliaksandr, του οποίου του προτάθηκε η σχετική αίτηση από τις αρχές, δεν έκανε τέτοια αίτηση.

Ο δεύτερος επιπλέον προσαχθέντας, Mikalai Dziadok παραμένει κρατούμενους στο ειδικό κέντρο κράτησης μέχρι την 1η Οκτωβρίου, οπότε και κατηγορείται επίσημα για την οργάνωση της αντιμιλιταριστικής πορείας που αναφέραμε παραπάνω. Επίσης οι μπάτσοι ισχυρίστηκαν πως είχαν μάρτυρες που κατέθεσαν, πως αυτός οργάνωσε τις επιθέσεις στο καζίνο και στα γραφεία της Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας. Κατηγορείται επίσης για την επίθεση που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης. Ο Mikalai αρνείται τις κατηγορίες με εξαίρεση τη συμμετοχή στη διαδήλωση και εκτίει ποινή 4,5 ετών, αφού αρνήθηκε και αυτός την αίτηση χάριτος που του προτάθηκε από τις αρχές. Ο σύντροφος αντιμετωπίζει μικρά προβλήματα υγείας (πρόβλημα στα δόντια) και έχει δεχτεί και εσωτερικές ποινές στη φυλακή για αστείους λόγους (δεκαήμερη απομόνωση επειδή φορούσε φόρμα γυμανστικής μέσα στο κελλί).

Εκείνον τον Οκτώβρη, τα κεντρικά γραφεία της KGB στην πόλη Bobrujsk, δέχονται καταδρομική επίθεση με βόμβες μολότωφ. Οι μπάτσοι προσαγάγουν έναν αναρχικό που μένει στην περιοχή (ο οποίος ήταν και μέσα στις αρχικές προσαγωγές του Αυγούστου), τον Siarhei Sliusar, ο οποίος αφού κρατείται χωρίς να του απαγγελθούν κατηγορίες για δέκα ημέρες, αφήνεται ελεύθερος.

Στις 4 Νοέμβρη συλλαμβάνεται ο Maxim Vetkin και κατηγορείται για την επίθεση που σημειώθηκε στην πρεσβεία της Ρωσίας στο Μινσκ, σε ένδειξη αλληλεγγύης στου συλληφθέντες των δράσεων για το δάσος Khimki, στις 30 Αυγούστου του 2010, κατά τη διάρκεια της οποίος κάηκε ένα αυτοκίνητο της πρεσβείας, καθώς και για την επίθεση με βόμβες μολότωφ εναντίον υποκαταστήματος της τράπεζας Belarusbank, την πρωτομαγιά του 2010. Παραδέχεται την ενοχή του, αλλά παράλληλα ρουφιανεύει τους συντρόφους του και τώρα παραμένει απομονωμένος από το κίνημα αλληλεγγύης. Ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του καταδικάστηκε σε 4 έτη φυλάκισης, αλλά έχει αφεθεί προσωρινά ελεύθερος.

Η κατάθεση του Vetkin, έχει ως αποτέλεσμα τη σύλληψη του Dzianis Bystryk, στις 17 Νοέμβρη. Ο σύντροφος παραδέχεται πως κινηματογραφούσε το γεγονός, αλλά αφήνεται ελεύθερος ώστε να φτάσουν οι αρχές στη σύλληψη του συντρόφουτου, επίσης υπόπτου, Ihar Alinevich, αλλά το σχέδιο των μπάτσων αποτυγχάνει.

Ο Ihar συλλαμβάνεται τελικά στις 29 Νοέμβρη στη Μόσχα. Κατηγορείται για την επίθεση στη ρώσικη πρεσβεία και κλείνεται στα κρατητήρια της KGB. Έχει παραδεχτεί τη συμμετοχή του στην παράνομη διαδήλωση, δηλώνοντας πως δεν τη θεωρεί παράνομη πράξη. Αρνείται τις υπόλοιπες κατηγορίες. Εκτίει ποινή 8 ετών για την επίθεση στην πρεσβεία, για την επίθεση στο κέντρο κράτησης στο Μινσκ κατά την έναρξη της κατασταλτικής επιχείρησης και για τη συμμετοχή του στη διαδήλωση.

Στις 17 Ιανουαρίου συλλαμβάνονται οι Artsiom Prakapenka και Pavel Syramolatau και κατηγορούνται για την επίθεση στη ρώσικη πρεσβεία. Δυστυχώς, μέχρι στιγμής δεν έχουμε πληροφορίες για αυτούς. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι πως ο Artsiom έχει τη δυνατότητα εργασίας στη φυλακή, αλλά του απαγορεύεται η παρακολούθηση μαθημάτων. Θα έχει το δικαίωμα επισκεπτηρίου από τους οικείους του τον ερχόμενο Νοέμβρη.

Όλοι οι φυλακισμένοι, πέρα από τις ποινές κάθειρξης, είναι υποχρεωμένοι να καταβάλουν 100 εκατομμύρια ρούβλια Λευκορωσίας (περίπου 20.οοο δολάρια) στους πληγέντες στόχους. Όλοι (εκτός από το ρουφιάνο μέχρι να αποφυλακιστεί) κρατούνται σε καθεστώς \”σκληρής κράτησης\”, πράγμα που σημαίνει σοβαρούς περιορισμούς στα επισκεπτήρια και στην αλληλογραφία. Ειδικά ο Ihar, μπορεί να λάβει γράμματα μόνο στα λευκορώσικα και τα ρώσικα καθώς και καρτ ποστάλ. Επίσης οι κρατούμενοι παρενοχλούνται με διάφορους τρόπους, όπως ξαφνικές μεταγωγές, απαγόρευση φαγητού από έξω, περιορισμούς στα τηλεφωνήματα, κενά και καθυστέρηση της αλληλογραφίας, εσωτερικές πειθαρχικές ποινές, απομονώσεις, μεταγωγές σε φυλακές με ειδικό καθεστώς κλπ. Κανένας από τους συντρόφους, δεν έχει κάνει χρήση της ευνοικής διάταξης περί χάριτος, που αναφέραμε πιο πάνω.

Οι διευθύνσεις που γνωρίζουμε:

-Mikalaj Dziadok, SIZO-1, ul. Volodarskogo 2, 220050 Minsk, Belarus

-Aliaksandr Frantskevich, k. 46 SIZO-1, ul. Volodarskogo 2, 220050 Minsk, Belarus

-Ihar Alinevich, P.O. Box 8, Glavpochtampt, 220050 Minsk, Belarus

Παρακαλείται όποιος γνωρίζει παραπάνω πληροφορίες ή έχει τη δυνατότητα μετάφρασης από τα ρώσικα, να επικοινωνήσει με το μέσο.

Κανένας αξιοπρεπής αναρχικός κρατούμενος μόνος του!

Κρεμάλα στους ρουφιάνους!

Φώκο στις φυλακές!

Μετάφραση-επιμέλεια: Parabellum

Πηγές για το άρθρο: 1,2,3,4

Ντοκυμαντέρ για τις υποθέσεις (στα ρώσικα) : Defying the law

Ιστοσελίδες που ασχολούνται με τις υποθέσεις: Αναρχικός Μαύρος Σταυρός Λευκορωσίας και Αναρχικός Μαύρος Σταυρός Μόσχας

Σχέδιο Φοίνικας, πράξη έβδομη: Εμπρησμός πριονιστηρίου ξυλείας, σε κυνηγετικό θέρετρο (Ρωσία, Bryansk) – Κάποιες σκέψεις πάνω στα πρόσφατα θέματα της FAI

Στις 2 Οκτωβρίου του 2013, τοποθετήθηκαν δύο εκρηκτικοί μηχανισμοί, αποτελούμενοι από 1,5 λίτρο βενζίνης ο καθένας, στο πριονιστήριο ξυλείας, που βρίσκεται στο κυνηγετικό θέρετρο κάτω από το Bryansk (δυτική Ρωσία). Οι γλώσσες της φωτιάς σηκώθηκαν, γλύφωντας τα κουρέλια, που είχαν αφεθεί από άτυχους ξυλοκόπους στην περιοχή. Ένας κοντινός λόφος προσέφερε το τέλειο σημείο, για να απολαύσουμε τη νυχτερινή σκηνή: πυκνός καπνός άρχισε γρήγορα να μαζεύεται κάτω από τη στέγη και να τυλίγει τις εγκαταστάσεις με έναν ομιχλώδη τρόπο.

Αυτή η δράση πρέπει να θεωρηθεί ως η συνεισφορά μας στο σχέδιο Φοίνικας (πράξη έβδομη), ένα σχέδιο για την αναβίωση των ενεργειών άμεσης δράσης και της αναρχικής αντίστασης, μετά το κατασταλτικό κύμα του 2010-2012. Στηρίζουμε με όλη μας την καρδιά τους φίλους μας των μοσχοβίτικων πυρήνων της ΣΠΦ και του ELF, όταν μιλάνε για την αναγκαιότητα του να ξαναρχίσουμε και να πλατύνουμε τις επιθέσεις μας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.

Κάποιες σκέψεις πάνω στην πρόσφατη κριτική των ανώνυμων συντρόφων από την Αργεντινή, χωρίς δεύτερες σκέψεις, που θα μας έκαναν αυτοαναφορικούς και χωρίς να γράφουμε ψευτοπαλικαρισμούς:

Οι εσωτερικές διαφωνίες δεν είναι πάντα καλό να δημοσιοποιούνται στα αγγλικά ή σε διεθνείς ιστοσελίδες. Άλλωστε, θεωρούμε πως μια σειρά επιθέσεων σε παρόμοιους στόχους μπορεί να δημιουργήσει συζητήσεις εντός της αναρχικής κοινότητας, τουλάχιστον σε τοπικό επίπεδο (μπορούμε να αναφέρουμε την αντιμπατσική καμπάνια του 2008-2011, τα δάση Khimki καιButovsky, τις πρόσφατες διαμαρτυρίες ενάντια στα σχέδια εξόρυξης στοVoronezh). Κάποιες φορές, το πράγμα πάει πέρα από τις συζητήσεις.

Επίσης, συμφωνούμε πως είναι πολύ δύσκολο να συντονίσουμε συγχρονισμένα χτυπήματα σε παρόμοιους στόχους, σε διεθνές επίπεδο (όπως φάρμες εκτροφής γουνοφόρων ζώων, τη βιομηχανία ξυλείας, τους μπάτσους, τις φυλακές, στρατιωτικούς στόχους, τη βιομηχανία, τις τράπεζες, πετρελαϊκές εγκαταστάσεις κλπ.), καθώς αυτό παίρνει περισσότερο χρόνο και καθώς επικοινωνούμε σε ένα λίγο-πολύ δημόσιο επίπεδο. Έτσι, ο εχθρός μας μπορεί να μας νικήσει. Είναι ένα θέμα συζήτησης το αν θα πρέπει να ρισκάρουμε την ελευθερία μας κατά τη διάρκεια της επόμενης ενέργειας, για μια πιθανότητα να δούμε μια προκήρυξη για μια παρόμοια δράση, έξι μήνες αργότερα, κάπου αλλού. Άλλωστε, δε μπορεί κάποιος να πει πως δεν συντονιζόμαστε μέχρι ενός σημείου: προσέξτε τη σειρά επιθέσεων σε γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και σε εγκαταστάσεις παραγωγής της, στη Λευκορωσία, στον Καναδά και στην Ινδονησία, τις ενέργειες εναντίον τραπεζικών ιδρυμάτων στη Μεγάλη Βρετανία, στη Ρωσία, στη Γερμανία, στην Ιταλία και στην Ελλάδα και τις πολυάριθμες συντονισμένες απεργίες πείνας φυλακισμένων συντρόφων, σε όλον τον πλανήτη.

Για τη δική μας συλλογικότητα, ολόκληρη η FAI/IRF είναι πιο σημαντική, γιατί μας δίνει την αίσθηση πως είμαστε κομμάτι μιας ευρύτερης κοινότητας. Στο παρελθόν, αυτό ήταν αποκλειστικό πεδίο των «αναρχοκοινωνιστικών οργανώσεων». Τώρα, αναρχικοί άλλων τάσεων μπορούν να νιώσουν συντροφικότητα και στήριξη σε όλον τον κόσμο. Μέχρι πριν από αρκετά χρόνια, στη δική μας χώρα, αν ήθελες να έρθεις σε επαφή με αναρχικούς θα έπρεπε να υποφέρεις μέσω των καθιερωμένων γνωστών αναρχικών οργανώσεων. Και αν γινόταν καμιά στραβή, θα ήταν οι πρώτοι, που θα άρχιζαν να μουρμουρίζουν για προβοκάτορες των μπάτσων και τα συναφή. Τώρα, άνθρωποι που νιώθουν το ίδιο, που τείνουν προς την εξέγερση και προς δράσεις, που δεν είναι λιγότερο δόκιμες από την αναρχική θεωρία, μπορούν να συνδέονται εκτός του πασιφιστικού και ρεφορμιστικού αναρχικού πλαισίου. Και αν διαβάζουμε για εκατοντάδες καμένα αυτοκίνητα σε ένα μέρος του κόσμου, για τράπεζες, που τυλίγονται στις φλόγες, σε ένα άλλο και για σαμποτάζ σε κατασκευαστικά οχήματα κάπου αλλού, ακόμα καλύτερα. Ένα σύντομο ταξίδι στη μνήμη: Θυμηθείτε τις θερμές συζητήσεις για το ακρώνυμο της FAI λίγο παλιότερα (ή τις αρχικές συζητήσεις για την επιδοκιμασία/αποκήρυξη της FAI). Θεωρούμε πως είναι επιτυχία κάθε ομάδας της FAI το γεγονός πως τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Αντιλαμβανόμαστε πως η ανησυχία σας έχει να κάνει με την έλλειψη συντονισμού στις επιθέσεις μας, αλλά έχουμε ένα άλλο θέμα, που πρέπει επίσης να συζητήσουμε: το σχηματισμό νέων ομάδων, τη διάχυση των πληροφοριών, τα αντίμετρα ενάντια στην καταστολή. Αν κάποιος θέλει να συντονίσει πιο προσεκτικά τις επιθέσεις του, πρέπει απλά να διαβάζει καλύτερα τις προκηρύξεις των άλλων. Αλλά, θεωρούμε πως το ζήτημα, με το οποίο πρέπει να ασχοληθούμε άμεσα, είναι η μάχη ενάντια στην τρέχουσα καταστολή εναντίον των ομάδων άμεσης δράσης, παγκοσμίως.

ELF/FAI, Κομμάντο Νέστωρ Μάχνο

Πηγή

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις ευθύνης και στο αρχείο

Για την επίθεση στο δίκτυο ηλεκτροδότησης στα σύνορα ΗΠΑ-Καναδά

Μια σημαντική γραμμή ηλεκτροδότησης έγινε στόχος σαμποτάζ. Αυτό συνέβη πριν από ένα μήνα περίπου (το συγκεκριμένο κείμενο γράφτηκε στις 3 Οκτωβρίου 2013), κατά τη διάρκεια μιας ευχάριστης βραδιάς στην εξοχή, κάπου στον ανατολικό Καναδά, την ώρα που όλοι οι άνετοι σκλάβοι τόσο χαρούμενα προετοίμαζαν τα παιδιά τους, για να επιστρέψουν σε ένα νέο επίπεδο πλύσης εγκεφάλου και κοινωνιστικής προσαρμογής της συμπεριφοράς, με μπάτσους να καιροφυλακτούν στο σχολείο, ώστε να τα προετοιμάσουν για τον κόσμο-φυλακή.

Βρίσκοντας κίνητρο στην απελπισία και την απομόνωση αυτού του κοινωνικού εφιάλτη, ξεκίνησα αυτήν τη νυχτερινή απόδραση, για να πραγματοποιήσω μια πράξη σαμποτάζ, με στόχο μια γραμμή μεταφοράς ρεύματος υψηλής τάσης (High Voltage Direct Current -HVDC), ξεβιδώνοντας διάφορα παξιμάδια σε δύο από τους τέσσερις πυλώνες αυτών των ατσάλινων γολιάθ της τεχνολογικής υποδούλωσης, που μεταφέρουν ρεύμα στα σύνορα, χρησιμοποιώντας μόνο ένα μεγάλο κλειδί και έναν ελαφρύ μεταλλικό σωλήνα, ο οποίος ταίριαζε στη λαβή του, για επιπλέον δύναμη. Αν και θα απολάμβανα πολύ την ομαδική δουλειά μαζί με άλλους εξεγερμένους, δεν είχα ούτε τον χρόνο ούτε την ενέργεια για να τους παρακινήσω σε δράση. Αλλά, να είστε σίγουροι ότι τα κατάφερα κι έτσι, με πολύ ιδρώτα και τελικά, δεν ήταν και σπουδαία υπόθεση. Έτσι, λένε, είναι εύκολο να επιτεθείς. Το να μπεις και να βγεις από εκεί μέσα είναι πάντα πιο δύσκολο.

Το έκανα αυτό για τον Jerry Koch, τη Marie Mason, τον Maddy Pfeiffer, καθώς και για εκατομμύρια άλλους, λιγότερο γνωστούς, που σαπίζουν στα τσιμεντένια κελιά ενός σκληροπυρηνικού ληστρικού καπιταλισμού, που βασιλεύει πάνω από τις ΗΠΑ και τη Δύση γενικότερα. Θέλω να καταστρέψω αυτό το γαμημένο σύστημα του εταιρικού χοιροστασίου και σκέφτηκα ότι το να ρίξεις κάτω κυριολεκτικά την ραχοκοκαλιά του συστήματός τους, ένα μπουλόνι κάθε φορά, φαίνεται σαν μια ευνοϊκή τακτική.

Το έκανα, επίσης, από βαθιά κοχλάζουσα οργή εναντίον των γουρουνιών νεοναζί της RCMP*, επειδή συνέλαβαν και έθεσαν υπό κράτηση πολλές οικογένειες ρομά τα τελευταία 1-2 χρόνια και όλα αυτά χάρη στους πολίτες-ρουφιάνους και σε αυτά τα χοντρά άσχημα σκουλήκια, που κάθονται, μαλακίζονται, λένε ψέματα και συκοφαντούν από την κορυφή των γυάλινων πύργων των ΜΜΕ της αστυνομίας, αυτούς τους υποκριτές, που ξερνάνε μαζικά και επαινούν και στηρίζουν ενεργητικά την αστυνομική καταστολή. Τα μεγάλα σε μήκος αμερικανοκαναδικά σύνορα, ειδικά έτσι όπως είναι «κλειδωμένα» πια με κάθε είδους επιτήρηση και ελέγχους, αποτελούν απόδειξη του πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν οι δεσπότες του κράτους, προκειμένου να επιβάλουν τις αμιγώς αφηρημένες εννοιολογικά, σχιζοφρενικές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους «μικρούς ανθρώπους», ενώ παράλληλα να διατηρούν όλες τις ελευθερίες για την υψηλή κυβερνώσα καπιταλιστική κάστα, η οποία εξαγοράζει ολόκληρες χώρες με τεράστια δάνεια.

Οι υπηρέτες του κράτους, που διατηρούν την κοινωνική τάξη, είναι όλοι δειλοί, γιατί από την (υποτιθέμενη) ασφάλεια των γραφείων τους, πίσω από τα γραφεία τους, προστατεύουν προνόμια, που τους δόθηκαν απλά επειδή γεννήθηκαν εδώ. Και όλα αυτά, εναντίον ανθρώπων, που ταξίδεψαν σε μεγάλες αποστάσεις και σε άσχημες συνθήκες και έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή και την ελευθερία τους, προκειμένου τα παιδιά τους να έχουν μια ευκαιρία για ένα καλύτερο μέλλον.

Το έκανα και εναντίον αυτών των δολοφόνων πίσω από την Blackstone Group. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι εκεί έξω, που αντιστέκονται στα ωραία τους σχέδια, όπως είναι η υπό κατασκευή γραμμή HVDC, που θα περάσει κάτω από τη λίμνη Champlain, με τις πρόσφατες ευλογίες της Γουρουνοβασίλισσας Marois** του Κεμπέκ. Υπό το φως των πρόσφατων γεγονότων, οι άνθρωποι στο Νότιο Οντάριο και στο Κεμπέκ ξέρουν πια πολύ καλά πως αυτοί οι γαμημένοι καπιταλιστές μπορούν να γεμίσουν το περιβάλλον με τοξικά και να αφαιρέσουν τις ζωές πολλών προλετάριων και να την γλιτώσουν. Ας συνεχίσουμε να εμποδίζουμε αυτά τα υψηλά παράσιτα στα σχέδιά τους και να τους διαλύουμε και να τους διαλύουμε ξανά, έως ότου κρεμαστούν δημόσια από τις γραβάτες τους.

Εδώ είναι η παγίδα: Το πού και πώς ακριβώς έγινε… Το ποιες διακοπές ρεύματος προκάλεσε από τότε -όπως το πρόσφατο κλείσιμο για αρκετές ημέρες της σιδηροδρομικής γραμμής υψηλής ταχύτητας Amtrak, μεταξύ Βοστώνης και Νέας Υόρκης- ή ποια διακοπή ακόμα θα προκαλέσει σύντομα, αν κάνω λάθος… Αυτό μένει να το βρουν τα ομοσπονδιακά γουρούνια και οι εταιρείες ηλεκτρισμού και από τις δύο πλευρές των συνόρων και να δείξουν αν η τεχνολογία και το εργατικό δυναμικό τους αξίζουν τα χοντρά λεφτά τους. Δεν ήταν και πολύ επιτυχείς στο να εντοπίσουν και να καταστείλουν τους ανθρώπους πίσω από τα διάφορα ηλεκτρικά σαμποτάζ στο Κεμπέκ, νωρίτερα το καλοκαίρι, όπως και τους ανθρώπους πίσω από τις πιο γνωστές ενέργειες του 2004.

Γιατί και η τυραννία έχει το κόστος της… Χρεώνω όλα τα κόστη, που προκλήθηκαν από αυτό το σαμποτάζ, στο λογαριασμό των ανακριτών του Ανώτατου δικαστηρίου και στα γουρούνια τους, που συνομώτησαν εναντίον των αγωνιστών Jerry και Maddy, καθώς και στους δειλούς γραφειοκράτες, που υλοποίησαν τα διοικητικά τους βασανιστήρια σε βάρος της Marie Mason, μιας στοργικής μητέρας και αγαπητής υπερασπίστριας της ζωής των ζώων, τα οποία απλά δεν μπορούν να προστατέψουν τον εαυτό τους από τους βιαστές του περιβάλλοντος. Το θάρρος αυτών των φυλακισμένων είναι που μου έδωσε τη θέληση και την ενέργεια να κάνω αυτή τη διαδρομή. Και αν αυτοί πρόκειται να συνεχίσουν να αντιστέκονται στην τυραννία σας μέσα στα τσιμεντένια κελιά σας, εγώ και άλλοι θα επιτεθούμε ξανά.

Κάποιοι από εμάς ίσως είμαστε απλά μια χούφτα ιδεαλιστών, που πιστεύουμε στην πολύ μικρή πιθανότητα ότι κάποιοι άλλοι άνθρωποι, κάπου αλλού, που αισθάνονται το ίδιο με εμάς για αυτή την εμετική κοινωνία των κοιλαράδων βαρόνων με τις πανοπλίες και με τις αγαπημένες τους τοξικές εγκαταλελειμμένες εκτάσεις, θα εξαπολύσουν παρόμοιες τακτικές ενάντια στην κοινωνία, διανύοντας μεγάλες αποστάσεις έξω από την κοινωνικο-πολιτισμική φούσκα τους, ώστε να συνθλίψουν πράγματι την ολοκληρωτική κοινωνία στ\’ αλήθεια. Αλλά, μισώ τα ιδανικά, ειδικά εκείνες τις ουτοπίες της ανώτερης κάστας, που πάντα μετατρέπονται σε μια πιο σκληρή δυστοπία για πολλούς άλλους. Μια δυστοπική ουτοπία, που περνά μέσα από τη μαζική ανάπτυξη, παντού, γραμμών ηλεκτροδότησης και κεραιών, από την υποστήριξη του μαζικού, την ανόητη υποταγή των προλετάριων στην εργασία, την κατανάλωση, την παραγωγή τοξικών αποβλήτων και πάντα μέσα από την όλο και πιο μεγάλη καταστροφή της ζωής.

Μια τέτοια κοινωνία αξίζει μόνο να καταστραφεί.

Δεν μπορούμε να φτιάξουμε έναν ελεύθερο κόσμο, με υπευθυνότητα, αγάπη, κατανόηση, αξιοπρέπεια, ορθολογισμό και με πραγματική κοινότητα, χωρίς να σπάσουμε τις παλιές σάπιες ρουτίνες της κυρίαρχης καπιταλιστικής ολιγαρχίας, η οποία, ουσιαστικά, μόνο μέσα σε μια λειτουργική κοινωνία καταφέρνει να διατηρηθεί. Αυτή η κοινωνία δεν είναι παρά ένα υπαίθριο εργοστάσιο, μια κυρίως αόρατη μηχανή μαζικής εκμετάλλευσης, μέσω του κομφορμισμού, όπου το άτομο γίνεται ενόχληση, αν όχι ο υπέρτατος εχθρός, όπως και ο φυσικός κόσμος. Κοινωνία σημαίνει πόλεμος.

Έχουμε πολλές δυνατότητες να πολεμήσουμε το γράπωμα των ενεργειακών υποδομών στις μάζες και να αντισταθούμε στις πολλές επεμβατικές, καταστροφικές εξελίξεις των παγκόσμιων οικονομικών, όπου και όταν μπορούμε, όσο περισσότεροι μπορούμε να μαζευτούμε. Και αν ήμουν τόσο ανόητος, ώστε να πάω μόνος μου να το κάνω αυτό (δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ήμουν), τότε αποδείξτε μου ότι έκανα λάθος, άγνωστοι συνεργοί και φίλοι…

Προς την βαρβαρότητα!

Αλληλεγγύη στους μαχητές της FAI/IRF,

σε όσους αγωνίζονται εναντίον της Μ.Α.Τ.*** στην Καταλονία,

στη μνήμη του πολεμιστή των Mohawk «Splitting the Sky».

Σ.τ.Μ.

* Καναδική χωροφυλακή

** Η Pauline Marois είναι πολιτειακή πρωθυπουργός του Κεμπέκ

*** Muy Alta Tensión – Γραμμή ηλεκτροδότησης υπερυψηλής τάσης

Πηγή

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις ευθύνης και στο αρχείο.

Χιλή: Παρουσίαση του αναρχικού εκδοτικού εγχειρήματος Sembrando Tormentas (Πουέρτο Μοντ)

$\"Sembrando-Tormentas\"$

Και οι πυρές μας θα σβήσουν μονάχα σαν το φλόγιστρο του ήλιου εκραγεί μεγαλειωδώς πάνω στη θάλασσα. Κι αν αυτή η μέρα δε δεήσει να ’ρθει, οι πυρές μας θα συνεχίσουν να κροταλίζουν τραγικά μες στη σκοτεινιά της αιώνιας νύχτας.
Ρέντσο Νοβατόρε, «Προς το δημιουργικό τίποτα»

Θεωρούμε ότι εναπόκειται στο κάθε άτομο, κατά μόνας ή από κοινού με τους πολιτικά συγγενείς του, να αναστοχαστεί και να καθορίσει με τι, πώς, μαζί με ποιον και πότε θα παρέμβει στην πραγματικότητα. Έτσι, η έκδοση και διακίνηση έντυπου υλικού ανακύπτει ως ένα μέσο παρέμβασης ενάντια στην εξουσία και στις πρωτοπορίες.

Μέσα από την έκδοση, πειρατεία και διανομή αναρχικού και ριζοσπαστικού έντυπου υλικού (βιβλία, μπροσούρες, φυλλάδια, περιοδικά κ.τ.λ.), το εγχείρημα Sembrando Tormentas («Σπέρνοντας Θύελλες») επιδιώκει να κάνει γνωστές ιδέες, εμπειρίες, μάχες που επικεντρώνονται στην (αυτο)απελευθέρωση του ατόμου, των μη ανθρώπινων ζώων και της γης από κάθε μορφή κυριαρχίας. Δεν είναι ούτε επιθυμεί να γίνει συλλογικότητα ή οργάνωση.

Αυτή η απόπειρα στοχεύει στην πρόκληση, τροφοδότηση, αγκιτάτσια της βούλησης για ανταρσία που πιστεύουμε ότι φέρει εντός του κάθε ον που βρίσκεται σε κατάσταση υποταγής, θέτοντας στη διάθεση του καθενός και της καθεμιάς ένα σύνολο ιδεών, βιωμάτων και αναλύσεων γύρω από την αναρχία και αποζητώντας την αμφισβήτηση, την κριτική, την ένταση, τον προβληματισμό, το διάλογο, την προσωπική ρήξη του εξημερωμένου πολίτη με τις κυρίαρχες αξίες και ιδέες που επιβάλλει η εξουσία και υιοθετεί η κοινωνία, υπέρ της ίδιας μας της απελευθέρωσής τόσο σε υλικό όσο και σε (αντι)ιδεολογικό επίπεδο.

Βάζουμε στην πρέσα διάφορες προοπτικές, οι οποίες μπορεί να είναι αντιφατικές ή ακόμα και αντικρουόμενες μεταξύ τους, μιας και δε θέλουμε να πουλήσουμε φούμαρα σε κανέναν ούτε να προσφέρουμε μια λυτρωτική ιδεολογία για τη «φτωχολογιά», το «θύμα» των κακούργων πολιτικών και καπιταλιστών, αλλά απεναντίας θέλουμε να διεγείρουμε την αυτοζύμωση της ατομικής και αυτόνομης σκέψης.

Αντί να βοηθήσει τ’ άτομα να αυτοχειραφετηθούν, συνεισφέροντας έτσι ώστε να δρουν και να σκέφτονται από μόνα τους, το στρατευμένο μέλος θέλει να τα πείσει πως μονάχα άμα ακολουθήσουν την επαναστατική κατεύθυνση και/ή αναγνωρίσουν την επαναστατική πίστη θα κατορθώσουν τη σωτηρία τους.
Ρικάρδο Φουέγο, «Γιατί είμαι υπέρμαχος της αναρχίας»

Το εγχείρημα αυτό έκδοσης και διανομής αυτοχρηματοδοτείται από την πώληση του έντυπου υλικού. Όμως τμήμα του υλικού αυτού δεν έχει καθορισμένη τιμή, και μπορείς να το αποκτήσεις με ελεύθερη συνεισφορά σου. Αν δεν έχεις χρήματα και θες να πάρεις στα χέρια σου κάποιο έντυπο, μπορείς να δώσεις γι’ αντάλλαγμα κάτι που μπορεί να είναι του ενδιαφέροντός μας ή να μας χρησιμεύει με κάποιον τρόπο. Αν από την άλλη θες να αράξεις και να διαβάσεις επιτόπου ένα κείμενο, δεν τρέχει μία. Τα λεφτά, αυτά καθαυτά, δε μας ενδιαφέρουνε και σιχαινόμαστε να αποτελούν ένα όριο στην ικανοποίηση των αναγκών μας.

Αυτό που κάνουμε δεν είναι ελεύθερο επάγγελμα ή «πολιτικό έργο». Δεν επιδιώκουμε να αποκομίσουμε χρηματικά οφέλη ούτε να αποκτήσουμε ακολούθους/στρατευμένους στην υπηρεσία οποιασδήποτε οργάνωσης. Με τα χρήματα που συγκεντρώνουμε μας ενδιαφέρει να διασφαλίσουμε τη συνέχεια και βελτίωση της ποιότητας του υλικού προς διάθεση απ’ το εκδοτικό μας εγχείρημα, κι ως εκ τούτου, την κυκλοφορία των απελευθερωτικών κι αναρχικών ιδεών στην πόλη όπου ζούμε.

Για να μας βρεις πέρνα από την οδό Αντόνιο Βαράς, στο ύψος του φρικαλέου αγάλματος προς τιμήν των γερμανών αποικιοκρατών, τ’ απογεύματα από τις 16.00 μέχρι τις 19.00, όταν ο καιρός το επιτρέπει. Σκάμε μύτη και σε μερικές συναυλίες ή συντροφικές εκδηλώσεις.

Sembrando Tormentas
Ταπεινό αυτοδιαχειριζόμενο, αντιεμπορευματικό και αναρχικό εκδοτικό και διανεμητικό εγχείρημα

ΥΓ. Θέλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι δε σχετιζόμαστε ούτε μας ενδιαφέρει να σχετιστούμε με φορμαλιστικές οργανώσεις «οριζόντιες», «κάθετες», διαγώνιες, κατακόρυφες, χρώματος κόκκινου, κοκκινόμαυρου, κίτρινου, ροζ ή ιριδίζοντος, ούτε με κανένα άλλο κέντρο μικροεξουσίας, όπου συνεχίζουν να αναπαράγονται οι σχέσεις της κυριαρχίας, όπου υπάρχουν αρχηγοί (τύποις ή ατύπως) και κοπάδια. Όλες αυτές οι οργανώσεις εμφανίζονται ως φορείς μιας επαναστατικής αλήθειας και πασχίζουν επιδεικτικά να κάνουνε την «αφελή» μάζα (όπως βλέπουν τους λοιπούς που δεν ανήκουν στα γκρουπούσκουλά τους) να πιστέψει ότι, αφού αποδεχτεί τα δόγματά τους, ακολουθήσει τις εντολές τους, σηκώσει τις σημαίες τους και λατρέψει τους νεκρούς τους, θα είμαστε όλοι κι όλες μας πιο κοντά σε μια ευτυχή και ελεύθερη ζωή, ή πιο κοντά σ’ έναν κοινωνικό εσμό κι έναν κόσμο «καλύτερο».

Πηγή