Μηδενισμός/Αναρχικός μηδενισμός – Page 10

“Απόσπασμα: Βία” από L

Αναδημοσίευση από Έρεβος

Αυτό το σύντομο κείμενο είναι μέρος μιας συλλογής κριτικών κειμένων, που βρίσκεται σε εξέλιξη, σχετικά με τον “αστικό αναρχισμό“, όπως αυτός διατυπώνεται από τους Venona Q και τις εκδόσεις Dark Matters και επίσης μια απάντηση στη δήλωση, που έκανε η Αναρχική Ομοσπονδία της Αγγλίας και το Libcom, με την οποία αποκήρυσσαν το μη θανατηφόρο πυροβολισμό του διευθύνοντος συμβούλου της Ansaldo Nucleare, Roberto Adinolfi, στη Γένοβα της Ιταλίας(1). Δύο αναρχικοί σύντροφοι, ο Nicola Gai και ο Alfredo Cospito έχουν κατηγορηθεί για την ενέργεια, για την οποία έχει αναλάβει την ευθύνη ο πυρήνας Όλγα της FAI/IRF. Αλληλεγγύη στους κατηγορούμενους, που βρίσκονται στη φυλακή της Φερράρα, στην Ιταλία. Αυτό το απόσπασμα είναι, μάλλον, απλά μια σκόρπια σειρά σκέψεων, τα αποτέλεσματα ενός σημειωματάριου και ενός βροχερού απογεύματος, παρά ένα “μανιφέστο” ή το είδος εκείνου του στεγνού πολιτικού λόγου, στον οποίο απαντάει.

I. “Έχουμε κάνει δεκάδες επιθέσεις σε στόχους του συστήματος, με ιδιαίτερα καταστροφικά υλικά αποτελέσματα και ήμασταν και θα είμαστε πάντα ακριβείς. Στοχεύουμε συγκεκριμένα τους θεσμούς και τους αξιωματούχους του συστήματος, προσέχοντας ιδιαίτερα να μην τραυματίσουμε κάποιον που δεν είναι στόχος για εμάς.”ΣΠΦ

Η βία δεν είναι ούτε καλή, ούτε κακή. Είναι η βάση που το κράτος στηρίζει την κυριαρχία του και τη συναίνεση. Όποιος σπάει αυτήν τη σχέση θεωρείται συνήθως εγκληματίας και/ή τρελός. Κάθε πράξη που γίνεται στα πλαίσια αυτής της καταπάτησης θεωρείται “παράνομη” ή ακόμα και “τρομοκρατία”.

II. “Δεν υπάρχουν αθώοι. Είμαστε όλοι κομμάτια της κοινωνικής μηχανής της Εξουσίας. Το ζήτημα είναι αν είμαστε λάδι ή άμμος στα γρανάζια της. Γι’ αυτό, απορρίπτουμε την αντίληψη της φαινομενικά αθώας κοινωνίας. Η σιωπή δεν είναι ποτέ αθώα. Σιχαινόμαστε τόσο το χέρι που κρατάει το μαστίγιο όσο και την πλάτη που το υπομένει.” ΣΠΦ

Οι πρόθυμοι πολίτες, τα μίντια, οι μπάτσοι, τα δικαστήρια, οι δικαστές και ο στρατός είναι οι γραμμές άμυνας για την τάξη αυτής της σχέσης στην Κοινωνία. Η αναρχική βία είναι η διατάραξη αυτής της τάξης, η ανάκτηση/έκφραση της δύναμής μας και η διάρρηξη της συνέργειας του υποτακτικού πλήθους(2). Είναι η σύλληψη της πραγματικότητας του υπάρχοντος και η αρχή της καταστροφής του.

III. “Η ζωή παίρνει αξία ανάλογα με τις επιλογές του κάθε ατόμου.” ΣΠΦ

Προφανώς, χρειάζεται ακόμα να λέμε, πως όταν οι αναρχικοί χρησιμοποιούν βία δεν το κάνουν αδιακρίτως. Οι οπαδοί τους αστικού αναρχισμού, των οποίων το μόνο πεδίο είναι πραγματικά ο χώρος της πολιτικής, αντιδρούν στη ρητορική περί “τρομοκρατίας”, την οποία επιβάλλει το κράτος, με το να επαναλαμβάνουν δογματικά και οι ίδιοι το επιχείρημα πως “ρισκάρεται η ζωή” των ταχυδρόμων και των υπαλλήλων των γραφείων. Είναι ξεκάθαρα ένα θέμα τεχνικής και επιχειρησιακής φύσης το να χτυπήσεις το σωστό στόχο, αλλά δε θα κλάψω για τους γραμματείς της Swissnuclear(3), το γενικό διευθυντή της Equitalia(4) ή το αφεντικό της Ansaldo Nucleare. Ούτε θα θορυβηθώ αν κάποιος υπάλληλος της πρεσβείας τραυματιστεί, αφού μόνο οι ηλίθιοι δεν καταλαβαίνουν τι συμβολίζουν αυτά τα μέρη. Οι νέοι αντάρτες της αναρχίας δεν ψάχνουν για επιείκεια, βασισμένοι στην ξεκάθαρη στόχευσή τους, αλλά δηλώνουν την αντίθεσή τους με τους δικούς τους όρους και με τους δικούς τους τρόπους.

IV. “Οι τίγρεις της οργής είναι σοφότερες από τα άλογα της καθοδήγησης.”

Wiliam Blake

Οι οπαδοί του αστικού αναρχισμού τραβούν την ίδια διαχωριστική γραμμή με τους μαρξιστές, όταν πρόκειται για τους “εγκληματίες” και τους εαυτούς τους. Οι “καλοί άνθρωποι”, που βρίσκονται εντός του νόμου των δικών τους παραμέτρων συμπεριφοράς και οι “κακοί άνθρωποι”, που καταδικάζονται από τους κανόνες τους. Εκτός της Μεγάλης Βρετανίας, πολλοί σύντροφοι έχουν μια πολύ πιο κοντινή σχέση με τη “βία” και την “παραβατικότητα” μέσω ληστειών τραπεζών, της οργάνωσης επιθέσεων, των άγριων διαδηλώσεων, των κλοπών, απατών, πλαστογραφιών κλπ και επίσης, υπάρχει και η πιθανότητα να έχουν την εμπειρία της παράνομης δράσης και της ζωής στην παρανομία. Ο ιλλεγκαλισμός είναι το ψωμί της εξέγερσης. Μερικοί έχουν πάει ήδη φυλακή και μαθαίνουμε για τις υποθέσεις τους από πολλά μέρη. Στη Μεγάλη Βρετανία, υπάρχει μια διαδεδομένη έλλειψη εμπειρίας σχετικά με την οργάνωση της επίθεσης, της αναγνώρισης των ιδεών και τη σχέση των ομάδων συγγένειας με τις “εγκληματικές πράξεις”. Το να πηγαίνει κανείς πέρα από το νόμο, είναι κομμάτι της ανάπτυξης του αναρχικού εξεγερτικού σχεδίου και αυτός είναι ένας από τους λόγους που οι οπαδοί του αστικού αναρχισμού απεχθάνονται και παραμελούν τις υποθέσεις φυλακισμένων και φυγάδων συντρόφων γιατί απορρίπτουν τις δράσεις τους, την τάση για επίθεση και την παγκόσμια διάχυση των αναρχικών της πράξης. Οι ατομικές πράξης βίας/άρνησης, που δεν εγκρίνονται από τον αφελαίο τρόπο σκέψης τους, θεωρούνται μέρος της σφαίρας του “εγκλήματος” και της “τρομοκρατίας” και στιγματίζονται ως προβοκάτσιες. Με αυτόν τον τρόπο οι οπαδοί τους αστικού αναρχισμού γίνονται κομμάτι της διάχυσης της εξουσίας και συγκροτούν έναν τομέα με ρόλο καταστολής.

Αναρωτηθείτε, σε όλην τη ρητορική τους περί “εργάτη”, πού είναι ο “εγκληματίας”; Δεν είναι όλοι οι “εγκληματίες” εξεγερμένοι αλλά υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που δεν αγγίζουν. Δεν πρόκειται για λάθος, οι οπαδοί του αστικού αναρχισμού απεχθάνονται τους εγκληματίες και δε στοχεύουν στην καταστροφή των φυλακών αλλά στη μεταρρύθμισή τους. Φοβούνται τον αντικοινωνικό όχλο, το Βασιλιά Όχλο, που επέστρεψε για να τυλίξει στις φλόγες τα σπίτια όλων των άξιων πολιτικών και για να κάψει την πόλη, γιατί οι οπαδοί του αστικού αναρχισμού είναι “οι μπάτσοι του μέλλοντος”.

Ουσιαστικά, για το χριστιανικό-σοσιαλιστικό τρόπο σκέψης των οπαδών του αστικού αναρχισμού, ο “εργάτης” είναι απλά κάποιος που μπαίνει στη γραμμή, κάνει ότι κάνουν όλοι οι άλλοι, δεν παίρνει περισσότερα από όσα πρέπει ως εργάτης και που μόνο θα ζητήσει για περισσότερα και σπάνια θα τα πάρει μόνος του. Ο εγκληματίας δε μπαίνει στη γραμμή, είναι ένας Ξένος. Ο εγκληματίας παίρνει ότι θέλει ακόμα και περισσότερο από όσο χρειάζεται και δε σκύβει το κεφάλι σε κανέναν. Ο εγκληματίας δεν είναι διαχειρίσιμος από τους υπαλλήλους του κράτους ή από τους οπαδούς του αστικού αναρχισμού, επομένως ο εγκληματίας αποκλείεται από τη συζήτησή τους. Ή καταπιέζεται. Είναι η ίδια διαδικασία που ακολουθείται και για τον ανεξέλεγκτο Μοναδικό.

V. “Για εμάς δεν υπάρχει μέση οδός. Κάποιος που διακηρρύτει τις αναρχικές του προθέσεις, βρίσκεται μπροστά σε ένα αποφασιστικό δίλημμα, είτε να πράξει, είτε να εγκαταλείψει την Αναρχία για πάντα. Αναρχία από τα μετόπισθεν των καφενείων και των κουτσομπολιών δεν υπάρχει. Ή πράξε ή σκάσε…”

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF

Συμμορίες Συνείδησης – FAI/IRF

Πυρήνας Sole – Baleno

Οι επιθέσεις είναι ο πρωταρχικός σκοπός του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης, η αποδιοργάνωση των μοντέλων της δραστηριότητας, των λειτουργιών, των κυκλωμάτων και των μηχανημάτων, της μεγαμηχανής της οικονομίας. Η καταστροφή των τραπεζών, των εταιριών, των ηλεκτρικών υποδομών, της διαδικτυακής εκπομπής, της κινητής τηλεφωνίας, της τηλεόρασης, των κεραιών και οι επιθέσεις στις τεχνολογίες της κυριαρχίας ίσως να μην ορίζονται σωστά ως “βία” και “τρομοκρατία”, αλλά τα πλήγματα που καταφέρνουν είναι αρκετά για να αναστατώσουν τις αρχές. Η καταστροφή περιουσίας, εξαγριώνει τον εχθρό και το υποτακτικό πλήθος και αποτελεί έναν ξεκάθαρα εξεγερτικό σκοπό. Απορρίπτω τον όρο “μη-βίαιο”, που ακολουθεί κάποιες ενέργειες σαμποτάζ, και τις θεωρώ κομμάτια του πολύμορφου αγώνα, που πάει πέρα από τέτοιους ορισμούς, που ωφελούν τον κοινωνικό έλεγχο.

Η αναρχική βία είναι εγκληματική, με την έννοια ότι πηγαίνει κόντρα στις κοινωνικές προσδοκίες, που σχετίζονται με την τάξη και τη συναίνεση, επομένως, μπορούμε να υποθέσουμε μάλλον με ασφάλεια, πως -ιδιαίτερα εντός του μεταβιομηχανικού πυρήνα, όπου η αίσθηση της κοινωνικής ειρήνης είναι έντονη- οι πιο κοντινοί εχθροί, από τους οποίους οι αναρχικοί πρέπει να περιμένουν να τους εμποδίζουν να δράσουν, είναι άλλοι αναρχικοί -οι οπαδοί του αστικού αναρχισμού-, εκείνοι που είναι πρόθυμοι να αποφύγουν την καταστολή και να συνεχίσουν να ζουν την ακίνδυνη ρουτίνα τους μέσα στις μητροπόλεις του κόσμου.

VI. “Μιλάμε μέσα από τη φωτιά. Για να θυμόμαστε και να έχουμε πάντοτε στο μυαλό μας τις αδερφές και τους αδερφούς μας που απήχθησαν από το κράτος και κλείστηκαν πίσω από τα κάγκελα. Για να συνεχίσουμε το αντάρτικο πόλης ενάντια στους εχθρούς της ελευθερίας. Ας μιλήσει η δράση για μας.”

Μονάδα Θυμού FAI/IRF Ινδονησίας

Δε θεωρώ τον πυροβολισμό του Roberto Adinolfi ιδιαίτερα βίαιο αλλά περισσότερο μια αναρχική πράξη ελεύθερης βούλησης. Τέτοιες ενέργειες είναι, δυστυχώς, σπάνιες και δε συμβαίνουν με αρκετή συχνότητα, είναι μια πρόκληση να προσπαθήσουμε περισσότερο. Σίγουρα, θεωρώ πως τέτοιες δράσεις πρέπει να είναι συστατικά κομμάτια κάθε αναρχικής ανταρσίας και παρ’ ‘ολο το ελιτίστικο βέλασμα των οπαδών του αστικού αναρχισμού, δεν είμαι εκνευρισμένος που η Αναρχική Ομοσπονδία Ιταλίας έχει το ίδιο ακρώνυμο με την Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία. Αυτό επειδή δεν έχει νόημα να δώσεις γυαλιά σε κάποιον που δεν ξέρει ανάγνωση. Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε που η Αναρχική Ομοσπονδία Ιταλίας δήλωσε πως η Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία είναι ένα φάντασμα της αστυνομίας. Μια λάθος αντίληψη, την οποία πρόθυμα παπαγαλίζουν οι οπαδοί του αστικού αναρχισμού στην Αγγλία πάνω από μια δεκαετία, γιατί τους εξυπηρετεί στην πολιτική τους. Στη δήλωσή τους, που αποκήρυσσε τον πυροβολισμό του Adinolfi, συγχέουν ξεχωριστές δράσεις ως ενέργειες μιας και μοναδικής ομάδας, αλλά η FAI δε λειτουργεί όπως θέλουν αυτοί να την παρουσιάσουν και, όχι τυχαία, το κάνουν με τον ίδιο τρόπο, με τον οποίο προωθείται η καταστολή σε μανούβρες του τύπου επιχείρηση Ευτολμία, υπόθεση Marini κλπ. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν να διαδώσουν ψέματα και έτσι, ό,τι ισχύει για τη μία περίπτωση, ισχύει και για την άλλη, a priori.

Ο στόχος τους ήταν η αποκήρυξη και η κατάπνιξη μιας νέας ανεξέλεγκτης αναρχικής τάσης, που απειλεί τις οργανώσεις τους. Φοβούνται μην εγκληματοποιηθούν τα χομπίστικα παρεάκια τους, τα καφενεία τους και οι μικροεκδηλώσεις τους, οπότε βοηθούν στην εγκληματοποίηση της νέας γενιάς αναρχικού αγώνα και προσπαθούν να την καταστείλουν. Όπως έχουν πάρει εκείνοι τις αποφάσεις τους, έτσι έχουμε πάρει και εμείς τις δικές μας και τα αποτελέσματα είναι εκεί για όποιον θέλει να τα δει -μια άτυπη διεθνής εξεγερτική δύναμη, που πολλαπλασιάζεται και δε βασίζεται σε μία και μοναδική γραμμή, θεωρία ή μέθοδο και που είναι πιστή στις αναρχικές ιδέες. Επιστρέφω τους χαρακτηρισμούς περί “πρωτοπορίας” και “ελιτισμού” στις οργανώσεις ελέγχου των οπαδών του αστικού αναρχισμού. Δε χρειάζεται να γίνω μέλος κάποιας συγκεντρωτικής πολιτικής σέχτας και να δίνω μέρος του εισοδήματός μου σε κάποια επιτροπή για να είμαι αναρχικός! Ή να οργανωθώ!

Γι’ αυτούς, ο καπιταλισμός είναι μόνο μια “κοινωνική σχέση”, που δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν προσκολληθούμε στους “στόχους και τις αξίες” της επίσημης οργάνωσής τους, η οποία μιλάει για μια “κουλτούρα αντίστασης”, για τη δημιουργία της οποίας δεν έχουμε απολύτως καμία σοβαρή ένδειξη. Μιλώντας τουλάχιστον για τον εαυτό μου, ο Καπιταλισμός είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι της κυριαρχίας, που αντιμετωπίζω σήμερα με τους συντρόφους μου, που βρίσκονται διασκορπισμένοι στον κόσμο και πολεμούν συνολικά το υπάρχον, δεχόμενοι όλες τις αναρχικές μεθόδους δράσεις και τις συνέπειες που απορρέουν από αυτές. Οι ενέργεις που γίνονται διεθνώς από τη FAI/IRF και τους αναρχικούς της πράξης είναι κάτι παραπάνω από σαχλά λόγια του αέρα και τα κενά λογύδρια της σοσιαλιστικής προπαγάνδας, που μιλούν “για έναν κόσμο που ολόκληρες οι ζωές μας θα βρίσκονται κάτω από το δικό μας έλεγχο”.

VII. “Επίσης, μην ξεχνάτε πως τις πράξεις ακολουθεί ο λόγος.” ΣΠΦ

Αντίθετα με τους οπαδούς του αστικού αναρχισμού, δε θεωρώ πως υπάρχει κάποια σημαντική διαφοροποίηση, από άποψη εγκυρότητας, ανάμεσα στην ατομική και τη συλλογική επαναστατική αναρχική-εξεγερτική βία, είτε αυτή προέρχεται “από ένα ευρύ ταξικό κίνημα”, είτε όχι. Μια μικρή ή μια μεγάλη ενέργεια, μια μικρής σημασίας φασαρία ή ένα μεγάλο μπάχαλο, ένα πανό, ένα σπασμένο τζάμι, ένα κατεστραμμένο εταιρικό γραφείο, μια καμένη τράπεζα· μια πράξη αλληλεγγύης, μια χάρη, ένα δώρο, ένα γεύμα, ένα κρεβάτι· μια μπροσούρα, ένα άρθρο, μια αφίσα ή ένα σύνθημα με σπρεί μπορούν τελικά να γίνουν μια σφαίρα στο κεφάλι της εξουσίας και είναι τόσο πολύτιμα όσο και η νέα αναρχική μαύρη διεθνής.

VIII. “Η FAI/IRF είναι μια διεθνής συνωμοσία των αναρχικών της πράξης που βάζει φωτιά στις θέσεις άμυνας των ρεφορμιστών κοινωνικών αναρχικών. Αποτινάσσει την οσμή της μούχλας που έχει κατακάτσει στην Αναρχία των αμφιθεάτρων και γεμίζει τον αέρα με τη μυρωδιά του μπαρουτιού, της μαύρης αναρχίας, της νύχτας, των εκρήξεων, των πυροβολισμών, των σαμποτάζ. Για αυτό άλλωστε στις πρόσφατες ανακοινώσεις της Europol το Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο IRF της FAI και της Συνωμοσίας αποτελεί τον υπ’αριθμόν ένα αναρχικό κίνδυνο”.

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF

Συμμορίες Συνείδησης – FAI/IRF

Πυρήνας Sole – Baleno

Μέσα σε αυτόν τον κόσμο που καταρρέει, θεωρώ τις λέξεις, τις ιδέες και τις πράξεις μου μια μικρή σταγόνα, που προστίθεται στην καταιγίδα καταστροφικών διαστάσεων, που σπέρνουν οι γνωστοί και άγνωστοι σύντροφοί μου. Ήδη προκαλεί χάος διεθνώς και τα μέτωπα πίεσης φτιάχνονται ακόμα. Μαζί με άλλους, άγριους, βίαιους Μοναδικούς θα συναντηθούμε τις μέρες και τις νύχτες για να διαπράξουμε εγκλήματα σε βάρος του Κράτους και της Κοινωνίας.

Μια αγκαλιά στο φίλο μου Γιάννη Ναξάκη. Μια εμπρηστική αγκαλιά σε όλους τους φυλακισμένους συντρόφους.

Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύτηκε στο 35ο τεύχος του αγγλικού περιοδικού Dark Nights. Επιλέξαμε να διατηρήσουμε ακριβώς τον ορισμό “αστικός αναρχισμός” (civil anarchism στο πρωτότυπο) καθώς, παρά τις εμφανείς ομοιότητες με κάποιους εν Ελλάδι κοινωνικούς αναρχικούς, δεν υπάρχει, ευτυχώς, συνολική ταύτιση. Το κείμενο που υπάρχει στη δεύτερη υποσημείωση (Το υποτακτικό πλήθος), έχει μεταφραστεί στα ελληνικά και βρίσκεται στο τρέχον τεύχος του εντύπου Μηδενιστική Πορεία για τη Διάχυση της Φωτιάς και του Χάους.

Ινδονησία: Εμπρησμός του τρίτου ορόφου του ξενοδοχείου Sheraton (Τζακάρτα)

Αναδημοσίευση από Έρεβος

«Αλυσοδεμένα αδέρφια, σύντροφοι που υποφέρετε, η μάχη πλησιάζει. Σύντομα, μεθυσμένοι από εκδίκηση, θα ξεχυθούμε στην επίθεσή• κι ο εχθρός θα τραπεί σε φυγή, γιατί η Ομοσπονδία του Άλγους είναι τρομερή.» Bruno Filippi

Η ενέργεια μας (αν μπορεί να ονομαστεί) μπορεί να ονομαστεί ΣΧΕΔΙΟ ΦΟΙΝΙΚΑΣ – ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ. Αυτή είναι η συλλογική μας απόφαση, να απαντήσουμε στο κάλεσμα των συντρόφων από την Ελλάδα. (1) (2)

Απόψε, (26 Ιούνη) κινηθήκαμε φέροντας τη φωτιά και κάψαμε τον τρίτο όροφο του ξενοδοχείου Sheraton, στην οδό Sahari Mountain, στην Τζακάρτα. Η φωτιά μας είναι μια απάντηση στο κάλεσμα των συντρόφων του Σχεδίου Φοίνικας από την Ελλάδα και μια χειρονομία αλληλεγγύης στον Κ. Σακκά, αναρχικό που βρίσκεται σε απεργία πείνας για να κατακτήσει την ελευθερία του. Τοποθετήσαμε τον εκρηκτικό μηχανισμό με χρονοκαθυστέρηση, σε έναν από τους κάδους απορριμάτων, στο δωμάτιο του karaoke (που βρίσκεται στον τρίτο όροφο) και αφήσαμε τη φωτιά να μιλήσει για μας.

Στέλνουμε τους επαναστατικούς μας χαιρετισμούς στα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, στους 4 αναρχικούς που συνελήφθησαν στην Κοζάνη -δε σας ξεχνάμε ποτέ-, στους Cospito και Gai, στους Carla, Ivan, Juan, Marcello και Freddy, στο Henry και όπως πάντα, σε όλους τους φυλακισμένους αναρχικούς σε Ελλάδα και Ιταλία, καθώς και σ’ εκείνους των πυρήνων της FAI/IRF σε όλον τον κόσμο.

Ας κάνουμε το σχέδιο Φοίνικας ένα διεθνές σχέδιο εκδίκησης!

ΜΟΝΑΔΑ ΘΥΜΟΥ

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ

FAI-IRF

Ευχαριστούμε το σύντροφο απο το Contra Info για την ακριβή μετάφραση της ρήσης του Bruno Filippi.

Πηγή: 325

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις ευθύνης και στο αρχείο.

Εκδήλωση από το Αναρχικό Στέκι Ναδίρ

$\"εκδηλωση$
Στις 3 Ιούλη το Αναρχικό Στέκι Ναδίρ θα πραγμοτοποιήσει εκδήλωση με το εξής περιεχόμενο:

Συνεισφορά των μεταφραστικών δικτύων στη Διαρκή Αναρχική Εξέγερση:

Act for freedom now! (Αγγλία), 325 (Αγγλία), Culmine (Ιταλία), Informa-Azione (Ιταλία), Parole Armate (Ιταλία), Μαύρη Διεθνής (Ελλάδα), Έρεβος (Ελλάδα), A-politiko (Ελλάδα), Parabellum (Ελλάδα)

Ενημέρωση για την καταστολή στην Ιταλία:

Επιχείρηση \”Ευτολμία\” (Ardire), Επιχείρηση \”Thor\”, Επιχείρηση \”Σβήσε τη φωτιά\”, Επιχείρηση \”Σκιά\” (Shadow). Θα διαβαστούν κείμενα -παρεμβάσεις συντρόφων που διώκονται για αυτές τις υποθέσεις.

Θα υπάρχουν βιβλία από τα παρακάτω εκδοτικά εγχειρήματα:

Εκδόσεις \”Μαύρη Διεθνής\”, Εκδόσεις \”Δαίμων του τυπογραφείου\”, Εκδόσεις \”Διάδοση\”, Εκδόσεις \”Ελευθεριακή Κουλτούρα\”, Εκδόσεις \”Σίσυφος\”, Εκδόσεις \”Επαναστατική αυτοοργάνωση\”, Εκδόσεις \”Ελευθεριακό ινστιτούτο κοινωνικών μελετών\”.

Επίσης θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου \”Η Ένοπλη Χαρά\” (La Giota Armata), του Alfredo M. Bonanno. (Μετάφραση: Μεταφραστική ομάδα Urbis, Εκδόσεις: Αναρχικό Στέκι Ναδίρ)

Στο χώρο της εκδήλωσης θα υπάρχουν τα τεύχη του εντύπου Μηδενιστική Πορεία και υλικό του Αναρχικού Εκδοτικού/Μεταφραστικού εγχειρήματος \’Ερεβος.

Κυκλοφόρησε το 35ο τεύχος του αγγλικού αναρχικού περιοδικού Dark Nights

Το έντυπο είναι στα αγγλικά

Dark Nights #35

Κυκλοφόρησε το δεύτερο τεύχος του εντύπου Μηδενιστική Πορεία για τη Διάχυση της Φωτιάς και του Χάους

Περιεχόμενα

·Εισαγωγικό Σημείωμα (σελ. 4)

•Αναλύσεις – Κείμενα

1.”Πρώτος Χαοτικός Κύκλος”
– Εσωτερική Εξέγερση – Κατασπαράσσοντας τον Ιδεολογικοποιημένο Μηδενισμό (σελ. 8)
– Σύντομη προσέγγιση στο αντιδικαστικό ζήτημα – Συνέχεια της “Εσωτερικής Εξέγερσης” (σελ. 28)
2.”Για την αποδόμηση των επαναστατικών υποκειμένων” (σελ. 17)
3.”Χωρίς την ιερή φλόγα του ενθουσιασμού” (σελ. 23)

•Κείμενα του Μετώπου Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη διάχυση του Αρνητικού

1.Η θέση μας στο ζήτημα της Οργάνωσης (σελ.30)
2.68 χρόνια από την “αντιφασιστική νίκη των λαών” (σελ.32)

•Αφιέρωμα

“Φ. Νίτσε: Αποσπάσματα για το Κράτος, τους πολεμιστές και τον άνθρωπο.” (σελ. 34)

•Για το σύντροφο Mauri (σελ.38)

•Μια σελίδα μια σφαίρα – Συντροφικά Εγχειρήματα (σελ.48)

1.Κείμενο ΣΠΦ – Για την έκδοση ενός μηδενιστικού εντύπου (σελ.52)
2.Κείμενα των συντρόφων του VvE (σελ.54)
3.Κείμενο της Συνέλευσης για την Αντισπισιστική Δράση – Ολική απελευθέρωση (σελ.56)

•Αναδημοσιεύσεις

“Τέσσερα κείμενα του Zo dʼAxa” (σελ. 38)
“Το υποτακτικό πλήθος” (σελ.74)
“Για το νέο αναρχικό μεταφραστικό/εκδοτικό εγχείρημα Έρεβος” (σελ.77)

•Προκήρυξη ΣΠΦ για την επίθεση στη Δάφνη (σελ.69)

•Προκήρυξη FAI για την επίθεση στο Άργος
(σελ.74)

•Τέχνη

Χαοτενίες (σελ. 82)
1.”Φεύγοντας διαρκώς” – Ποίημα του Χρήστου Τ. μέλους της ΣΠΦ (σελ.83)
2.”Προς το προλεταριάτο” (σελ.84)
3.”Οι Λιτανείες του Σατανά” – Μπωντλαίρ (σελ.86)
4.”Το Ιερατείο” (σελ.88)
5.”Απόντες” – Κ.Γώγου (σελ.90)
6.”Εντολή” – Έζρα Πάουντ
(σελ. 91)
7.”Η προσευχή ενός ειδωλολάτρη” – Μπωντλαίρ
(σελ.92)
8.”Εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο – Κ.Καρυωτάκης
(σελ.93)
9.”Προσευχή” – Μπωντλαίρ (σελ. 94)
10.”Η ευτυχία μου” – Φ.Νίτσε (σελ.94)

Το έντυπο διακινείται χέρι με χέρι, μετά από επικοινωνία με την εκδοτική ομάδα και σε μορφή PDF διαδικτυακά από εδώ: https://files.espiv.net/file.php?h=Rltdi

Το παρόν τεύχος αφιερώνεται από τη συντακτική ομάδα της Μηδενιστικής Πορείας στον αναρχομηδενιστή σύντροφο Mauricio Morales, που σκοτώθηκε πριν τέσσερα χρόνια (22/05/2009), όταν ο εκρηκτικός μηχανισμός που κουβαλούσε εξερράγη πρόωρα.

Δίκη ΣΠΦ

Συνεδρία 57η

Η συνεδρία διεκόπη για τους ίδιους λόγους. Κάποια στιγμή η πρόεδρος του δικαστηρίου απυθυνόμενη στα μέλη της Σ.Π.Φ. , τους ρώτησε σχετικά με την παρεμπόδιση της δίκης \”έτσι μας εκδικείστε?\” για να εισπράξει την απάντηση \”αυτό δε λέγεται εκδίκηση, η εκδίκηση είναι κάτι τελείως διαφορετικό…\”

Συνεδρία 56η

Η δίκη διεκόπη απ\’ την αρχή. Ένας από τους κατηγορούμενους που δεν έχουν σχέση με τη Σ.Π.Φ. πραγματοποιεί απεργία πείνας με αποτέλεσμα να αποχωρήσουν οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι που αρνούνται τη συμμετοχή τους στη Σ.Π.Φ. Οι σύντροφοι της Συνωμοσίας αποχώρησαν κι αυτοί σχολιάζοντας \”ο,τιδήποτε σαμποτάρει την ομαλή δικαστική διαδικασία είναι θεμιτό.\” Άλλωστε όπως έχουν δηλώσει επανειλλημένα, το αποτέλεσμα της δίκης τους είναι αδιάφορο αφού παραμένουν αμετανόητοι αναρχικοί αντάρτες πόλης.

Συνεδρία 55η

Στην αρχή της συνεδρίας τα μέλη της Σ.Π.Φ. \”χαιρέτησαν\” την βομβιστική επίθεση που πραγματοποιήθηκε εναντίον της διευθύντριας των φυλακών Κορυδαλλού από τον πυρήνα Sole Baleno της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Πιο συγκεκριμένα το λόγο πηρε συντρόφισσα της Συνωμοσίας, που μίλησε εκ μέρους όλης της Σ.Π.Φ. \” Σύντροφοι με αυτήν την επίθεση ξανασυναντηθήκαμε. Ακυρώσατε την κατάσταση της αιχμαλωσίας μας. Μας προσφέρατε στιγμές αυθεντικής ελευθερίας. Βρεθήκαμε ξανά όλοι μαζί γύρω απ το ίδιο τραπέζι. Συζητήσαμε, επιλέξαμε το στόχο, σχεδιάσαμε την επιχείρηση, επιτεθήκαμε, αναλάβαμε την ευθύνη… Όλοι μαζί συνένοχοι στην αναγέννηση της Συνωμοσίας ΜΑΣ, όλοι μαζί συνεπείς αστην υπόσχεση που δώσαμε ότι αυτή είναι μόνο η αρχή. Η Σ υνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, παραμένει ασύλληπτη στις καρδιές μας, στα χαμόγελά μας, στις σφαίρες των όπλων μας. Μέχρι το τέλος, για πάντα… Ζήτω η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, οι Συμμορίες Συνείδησης, ο πυρήνας Sole Baleno. Ζήτω η Μαύρη Διεθνής των Αναρχικών της Πράξης. Η δίκη στη συνέχεια διεκόπη μετά απο αίτημα των συνηγόρων των υπόλοιπων κατηγορουμένων που δεν έχουν καμία σχέση με τη Σ.Π.Φ.

Συνεδρία 54η

Σε αυτήν τη συνεδρία τέθηκαν νομικά ζητήματα σχετικά με την παράταση προφυλάκισης ενός συντρόφου της Σ.Π.Φ. κι ενός ακόμα κατηγορούμενου. Να σημειώσουμε εδώ ότι ο σύντροφος της Σ.Π.Φ. βρίσκεται πορφυλακισμένος ήδη 32 μήνες, ενώ το όριο είναι οι 18 μήνες (άτομα που κατηγορούνταν για άλλη οργάνωση στο παρελθόν είχαν αποφυλακιστεί όταν συμπλήρωσαν το 18μηνο τους). Ο συγκεκριμένος σύντροφος της Σ.Π.Φ. έχει εκτίσει δύο διαδοχικές προφυλακίσεις (η δεύτερη του επιβλήθηκε όταν ήταν ήδη απεργός πείνας πριν από ένα χρόνο). Τώρα λοιπόν του έχει επιβληθεί παράταση της πρφυλάκισης για άλλους έξι μήνες, με το χαρακτηρισμό \”ιδιαίτερα επικίνδυνος\”. Παράλληλα πριν λίγες μέρες του επιδόθηκε νέα προφυλάκιση για ηθική αυτουργία στην υπόθεση της ληστείας στο Βελβεντό. Η δίκη διακόπηκε με την αποχώρηση των μελών της Σ.Π.Φ. και των άλλων κατηγορούμενων.

Συνεδρία 53η

Η συνεδρία αυτή ήταν σύντομη. Απ\’ τους δύο τελευταίους μάρτυρες προσήλθε ο ένας μόνο, ο οποίος δήλωσε ότι δεν αναγνωρίζει κανέναν από τους κατηγορούμενους. Στη συνέχεια, πρόεδρος εισαγγελέας και δικηγόροι, αγόρευσαν για την κλήση κι άλλων μαρτύρων κατηγορίας, ανάμεσα στου οποίους έιναι κι ο διοικητής της Αντιτρομοκρατικής.

Συνεδρία 52η

Στη δίκη προσήλθαν 6 μάρτυρες κατηγορίας, οι οποίοι εργάζονταν σε εταιρείες courrier που παρέλαβαν τα παγιδευμένα δέματα-βόμβες. Οι μάρτυρες ανέφεραν ότι δέχτηκαν πιέσεις από την Αντιτρομοκρατική, ώστε να αναγνωρίσουν και άτομα τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με την Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Στη συνέχεια, το δικαστήριο και συγκεκριμένα η πρόεδρος κι ο εισαγγελέας, έκαναν ερωτήσεις σχετικά με τον τρόπο που το παγιδευμένο δέμα για την καγκελάριο της Γερμανίας δεν ανιχνεύτηκεκατά τη διάρκεια των ελέγχων με ακτίνες x-ray , με αποτέλεσμα να φτάσει στην καγκελαρία της Γερμανίας. Οι υπάλληλοι απάντησαν πως ο τρόπος κατασκευής του δέματος και ο φόρτος εργασίας, διευκόλυναν το να μη γίνει αντιληπτό το δέμα και να ταξιδέψει αεροπορικώς στη Γερμανία. Σημειώνουμε πως το συγκεκριμένο δέμα μπλοκαρίστηκε από τη γερμανική αστυνομία την τελευταία στιγμή μέσα στην ίδια την καγκελαρία…

Η στήλη ενημερώνεται από: Αλληλέγγυοι-ες στη ΣΠΦ

Μπορείτε να βείτε τις συνεδριάσεις και στο αρχείο.

Ανάληψη ευθύνης για την ανατίναξη του αυτοκινήτου σωφρονιστικού υπαλλήλου (Άργος)

Αναδημοσίευση από Indymedia:

Η Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία (FAI) – Διεθνής Συνωμοσία για την Εκδίκηση αναλαμβάνει την ευθύνη για την τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού και την ανατίναξη του αυτοκινήτου του γνωστού ανθρωποφύλακα Αργύρη Γκέλμπουρα που υπηρετεί στις φυλακές Ναυπλίου. Η επίθεση αυτή αποτελεί μέρος του \”Σχεδίου Φοίνικας\” που ξεκίνησε με την ανατίναξη του αυτοκινήτου της διευθύντριας των φυλακών Κορυδαλλού από την Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς.

Η επιλογή να χτυπήσουμε το συγκεκριμένο ανθρωποφύλακα δεν έγινε τυχαία. Ο Αργύρης Γκέλμπουρας (γνωστός και με το ψευδώνυμο Rex) είναι εδώ και χρόνια ένα πιστό μαντρόσκυλο της εξουσίας. Είναι ένας απ\’ τους υπεύθυνους για τους δεκάδες ξυλοδαρμούς κρατουμένων στις φυλακές και παράλληλα διατηρεί άριστες φιλικές σχέσεις με τους μπάτσους της ασφάλειας Ναυπλίου. Συχνά χρησιμοποιεί κρατούμενους – τσιράκια του με σκοπό να φοβίσουν ή να χτυπήσουν άλλους φυλακισμένους που διεκδικούν τα αυτονόητα \”δικαιώματά\” τους ή απλά δεν ανήκουν στο δικό του κύκλωμα επιρροής μέσα στις φυλακές. Ο Αργύρης Γκέλμπουρας είναι ένας ψευτοτραμπούκος με στολή. Αν κάποιοι ανθρωποφύλακες επιμείνουν να έχουν παρόμοιες συμπεριφορές και να βγάζουν τα κόμπλεξ και τα απωθημένα τους πάνω στους κρατούμενους θα τους επισκεφθούμε με χειρότερες διαθέσεις. Τίποτα δε θα μείνει αναπάντητο. Οι εχθροί της ελευθερίας έχουν ονοματεπώνυμο και διεύθυνση…

Παράλληλα με αυτό το χτύπημα, θέλαμε να σπάσουμε το πέπλο σιωπής που καλύπτει τους βασανισμούς και τις άθλιες συνθήκες ζωής των κρατουμένων στις φυλακές Ναυπλίου (και όχι μόνο). Οι φυλακές Ναυπλίου είναι ένας τσιμεντένιος τάφος που έχουν \”θαφτεί\” περίπου 600 κρατούμενοι (την ίδια στιγμή που οι \”προδιαγραφές\” του κτιρίου είναι για 300). Στα κελιά που είναι χωρητικότητας 2 – 3 ατόμων μένουν 6 – 7 κρατούμενοι που οι μισοί από αυτούς κοιμούνται στο πάτωμα.

Πριν από λίγους μήνες στις 04/03 ένας νεαρός κρατούμενος στο Ναύπλιο αφέθηκε να πεθάνει εξαιτίας της δολοφονικής αδιαφορίας κάποιων σωφρονιστικών υπαλλήλων. Ο συγκεκριμένος κρατούμενος έπασχε από φυματίωση και διαμαρτυρόταν επί μέρες ότι πονάει και δεν αισθάνεται καλά. Η απάντηση της υπηρεσίας και του γιατρού της φυλακής ήταν η ίδια που αντηχεί κοροιδευτικά σε όλες τις φυλακές της Ελλάδας. \”Πάρε ντεπόν (αν έχει η υπηρεσία) και κάνε υπομονή\”. Το \”ντεπόν\” στις φυλακές θεραπεύει τα πάντα… Μέχρι και τη φυματίωση. Την ίδια μέρα ο 26χρονος κρατούμενος πέθανε από ανακοπή καρδιάς όταν μεταφέρθηκε καθυστερημένα στο νοσοκομείο. Την Τρίτη 05/03 οι κρατούμενοι στις πτέρυγες Α\’ και Γ\’ εξεγέρθηκαν για το θάνατο του νεαρού και δεν μπήκαν στα κελιά τους. Η απάντηση των υπευθύνων του υπουργείου Δικαιοσύνης και της φυλακής Ναυπλίου ήταν τόσο απλή όσο και τα \”ντεπόν\” μόνο που τώρα ονομαζόταν \”ΜΑΤ\”. Έτσι δύο διμοιρίες απ\’ τα κοπρόσκυλα των ΜΑΤ εισέβαλαν στη φυλακή και οι κρατούμενοι επέστρεψαν στα κελιά τους. Η τάξη και η ασφάλεια θριάμβευσε στις φυλακές Ναυπλίου. Στη συνέχεια και για διάστημα περίπου 1,5 μήνα οι ανθρωποφύλακες του καγκελόφραχτου τσιμεντένιου μπουρδέλου του Ναυπλίου ξυλοκοπούσαν επανειλλημένα κρατούμενους για να πάρουν εκδίκηση για την εξέγερση και να ξαναθυμήσουν σε αυτούς που το αμφισβήτησαν έστω και για λίγο, ποιός είναι το αφεντικό. Η κοινωνία μπορεί να συνεχίσει ήσυχη τον αιώνιο ύπνο τη. Άλλωστε όλη η ασχήμια της βρίσκεται καλά κρυμμένη μέσα στις φυλακές της δημοκρατίας, εκεί που η εκδίκηση ονομάζεται δικαιοσύνη και η τιμωρία σωφρονισμός.

Στις φυλακές οι περισσότεροι κρατούμενοι γίνονται πειραματόζωα στις σαδιστικές ορέξεις του κάθε αρχιφύλακα ή του κάθε υπαλλήλου. Δεν είναι μόνο ο υπερπληθυσμός, η άθλια διατροφή, η έλλειψη ιατρικού προσωπικού, αλλά και οι καθημερινές τιμωρίες της υπηρεσίας που γυρίζουν σαν τσεκούρι πάνω απ\’ το κεφάλι των κρατουμένων. Γιατί ο κρατούμενος μέσα στη φυλακή δεν έχει να ξεπληρώσει μόνο την ποινή που του επέβαλαν τα σκιάχτρα της δικαιοσύνης, αλλά συχνά βγάζει διπλή φυλακή εξαιτίας των πειθαρχικών που του επιβάλλουν οι αυτόκλητοι μικροί τύραννοι που φοράνε στολή ή γραβάτα και ονομάζονται δεσμοφύλακες, αρχιφύλακες, διευθυντές και εισαγγελείς φυλακών.

Πειθαρχικά, απομονώσεις, ξυλοδαρμοί, εξευτελιστικές έρευνες, αιφνιδιαστικές μεταγωγές – απαγωγές αποτελούν κομμάτι της αιχμάλωτης καθημερινότητας των κρατουμένων. Όμως η εξουσία των μικρών τυράννων δε σταματάει μόνο εκεί. Δηλητηριάζει ακόμα και τις πιο μικρές καθημερινές στιγμές των αιχμαλώτων. Σε κάθε φυλακή ανάλογα με το σαδισμό του κάθε αρχιφύλακα ή διευθυντή οι απαγορεύσεις είναι στην ημερήσια διάταξη. Η κάθε απαγόρευση συνοδεύεται πάντα με την ίδια απάντηση: \”Αδύνατον για λόγους ασφαλείας\”. Ανεμιστήρες για το καλοκαίρι, σόμπες για το χειμώνα, μαγειρικά μάτια και σκεύη, βάρη για τη γυμναστική, στρώματα για ύπνο… \”Αδύνατον για λόγους ασφαλείας\”.

Οι αρνήσεις και ο παραλογισμός συνεχίζονται ακόμα και για τις αγορές των κρατουμένων από το μπακάλη. Σε άλλες φυλακές επιτρέπεται να παραγγείλεις κάποια τρόφιμα ενώ σε κάποιες άλλες τα ίδια τρόφιμα απαγορεύονται. Βέβαια δεν είναι λίγες φορές που ο παραλογισμός συναντάει το δέλεαρ των οικονομικών συμφερόντων. Οι οικονομικές συμφωνίες και οι προμήθειες κάτω από το τραπέζι ανάμεσα στους προμηθευτές και τους διευθυντές ή τους αρχιφύλακες είναι γνωστές στον κόσμο των φυλακών. Όλα είναι γνωστά και στα ανάκτορα του υπουργείου Δικαιοσύνης του ευαίσθητου αριστερού κλόουν Α. Ρουπακιώτη. \’Αλλωστε δεν έχει περάσει πολύς καιρός που ο υφιστάμενός του γ. γραμματέας Κανελλόπουλος τσέπωσε αρκετά εκατομμύρια ευρώ απ\’ τον Β. Μηλιώνη και την υπόλοιπη κλίκα της ENERGIA που έφαγαν 560 εκατομμύρια ευρώ απ\’ την κοινωνία των εθελόδουλων, λάδωσαν εισαγγελείς και δικαστικούς κύκλους ώστε να αποφυλακιστούν, την ίδια στιγμή που χιλιάδες φτωχοδιάβολοι στοιβάζονται στις φυλακές. Κανείς φυσικά δε μιλάει και όλοι σκύβουν για άλλη μια φορά το κεφάλι. Όμως κανένα πρόβατο δε σώθηκε βελάζοντας. Για αυτό και εμείς διαλέγουμε το δρόμο του μοναχικού λύκου. Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις για ειρηνικές αλλαγές και δίκαιες ύσεις απ\’ την εξουσία. Ακόμα κι αν η δημοκρατία κατασκεύαζε μια \”χρυσή\” φυλακή με ίσα δικαιώματα για τους κρατούμενους, με ζεστό νερό, με καθαρά στρώματα και μεγαλύτερα προαύλια, θα παρέμενε για πάντα φυλακή, ένας τόπος αιχμαλωσίας. Δεν ψάχνουμε λοιπόν για καλύτερες λύσεις, αλλά για όλου εκείνους τους τρόπους που μπορούμε να γκρεμίσουμε τις φυλακές, με δυναμίτη, με ΤΝΤ, με όπλα, με μπουλντόζες…

Παράλληλα οι περισσότεροι κρατούμενοι πρέπει να γκρεμίσουν τη φυλακή που έχουν μέσα στο κεφάλι τους. Την ηθική της φυλακής, τη νοοτροπία της έγκλειστης ύαινας που κατασπαράσσει τον αδύνατο, τους ψευτοεθνικισμούς κάθε είδους, την ταπεινωτική εξάρτηση απ\’ τα ναρκωτικά, την εξουσία των αρχηγών και τη δουλικότητα των υποτελών… Μόνο έτσι θα καταρρεύσουν τα τείχη και θα λυγίσουν τα σίδερα.

Απ\’ την άλλη πλευρά των τειχών, εμείς οι \”ελεύθεροι πολιορκημένοι\” διαλέγουμε για τον εαυτό μας την επιλογή των όπλων και του δυναμίτη ενάντια στους δεσμοφύλακες της ζωής μας, στα αφεντικά και στους διευθυντές τους, στους παπάδες και στους πιστούς τους, στους μπάτσους και στους χρυσαυγίτες τους, στους δημοσιογράφους και στους τηλεθεατές τους, στους πολιτικούς και στους ψηφοφόρους τους.

Το νέο αναρχικό αντάρτικο πόλης δεν είναι ένα μέσο του αγώνα, είναι η ίδια μας η ύπαρξη. Όλα τα υπόλοιπα που δεν προωθούν τη διαρκή αναρχική εξέγερση είναι ιδεολογικοποιημένες δειλίες.

Η FAI (Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία) σε συνεργασία με τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς επιδιώκει να δημιουργήσει ένα διάχυτο δίκτυο πυρήνων άμεσης δράσης στον ελλαδικό χώρο που θα χτυπάει εκεί που δεν περιμένει ο εχθρός. Μικροί αυτόνομοι ευέλικτοι ένοπλοι πυρήνες παρακολουθούν, συλλέγουν πληροφορίες, άλλοτε συνεργάζονται άλλοτε όχι και διαλέγουν τη στιγμή της αιφνιδιαστικής επίθεσης. Μόνο μέσα στην επίθεση υπάρχει ζωή. Είμαστε αναρχικοί της πράξης, χαοτικοί, μηδενιστές, εγωιστές, άθεοι, είμαστε οι φορείς των μαύρων σημαιών του αναρχομηδενισμού. Για τη διάχυση της FAI (Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία) και του IRF (Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο).

Τώρα και πάντα

Εξέγερση, Επίθεση, Εκδίκηση

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ και ΔΥΝΑΜΗ στους αμετανόητους παράνομους και στους αντάρτες της Σ.Π.Φ.

Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία (FAI) – Διεθνής Συνωμοσία Εκδίκησης

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις ευθύνης και στο αρχείο.

Μπροσούρα: Συνέντευξη με 3 οικοαναρχικούς

Μετάφραση του κειμένου που δημοσιεύτηκε το Νοέμβριο του 2012, στο #10 τεύχος της έκδοσης του 325.

Συνέντευξη με 3 οικοαναρχικούς

Η μπροσούρα τυπώθηκε σε περιορισμένα αντίτυπα και διακινείται χέρι με χέρι μετά από επικοινωνία με το εγχείρημα.

e-mail επικοινωνίας: erevos@espiv.net

Ιστότοπος της ομάδας: Έρεβος

Μεξικό: Επιθέσεις κόντρα στην επιστήμη και στην αστυνομία (Τολούκα)

Δύο δράσεις.
Μπόμπα στην επιστήμη και φόκο στην μπατσαρία… Δεν πρόκειται όμως να αρκεστούμε μονάχα στο σαμποτάζ με το μπαρούτι και τη βενζίνα. Γι’ αυτό, μην ξαφνιαστείτε αν χτυπήσουμε με τερρορισμό τούς επιστήμονες, τους μπάτσους και τους βολεμένους. Δεν ειδωλοποιούμε καμιά ένοπλη ενέργεια, αλλά ως πυρήνας πολέμου οικειοποιούμαστε ατομικά ο καθένας μας και δικαιώνουμε με την πλέον εγωιστική πολιτική συγγένεια τη δράση διαφορετικών ομάδων σε αυτά τα μέρη, που κορυφώνουν τις ενέργειές τους και τις φέρνουν στ’ άκρα, γκρεμίζοντας φόβους, παραδείγματα, ιδεολογίες, και κώδικες ηθικής ή αξιών.

Εξτρεμισμός; Τρομοκρατία;
Να φάμε μερικούς μπάτσους…
Όπως το έκανε ο Εξεγερτικός Πυρήνας Μαριάνο Σάντσεθ Ανιόν (CI-MSA), φράξια της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας Μεξικού (FAI-M).
Να φάμε μερικούς επιστήμονες…
Όπως το έκαναν οι Ατομικότητες που Τείνουν προς την Αγριότητα (ITS).

Στην αποφασιστικότητα κάθε ατομικότητας που επιχειρεί άμεσα ενάντια στην ανθρωπότητα και στον πολιτισμό της βλέπουμε τη δύναμη που ξαναζωντανεύει τα άγριά μας ένστικτα, μαθαίνουμε απ’ αυτές τις συντεχνίες κι ακονίζουμε τις ιδέες μας για μελλοντικές δράσεις.

Στο μεταξύ, αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την τοποθέτηση ενός ακόμη εκρηκτικού μηχανισμού που πυροδοτήθηκε στις εγκαταστάσεις του Μεξικανικού Συμβουλίου Επιστήμης και Τεχνολογίας (COMECYT) στις 10 Ιούνη 2013, στην πόλη Τολούκα του Μεξικού. Την πέσαμε για άλλη μία φορά σε αυτό το όργανο του κράτους, που συνδέεται άμεσα με τους μηχανισμούς του τεχνο-συστήματος, και το χτυπήσαμε με σφοδρότητα γιατί γνωρίζουμε ότι εκτελεί λειτουργίες ζωτικής σημασίας για την ανθρωποκεντρική πρόοδο. Γιατί γνωρίζουμε την εμπλοκή του στην επέκταση της αστικής κηλίδας, σε συνέργεια με τη βιομηχανία εξόρυξης που ισοπεδώνει τα βουνά της περιοχής του Άλτο Λέρμα. Γιατί γνωρίζουμε τη συνεργασία του με τους επιστήμονες του Διεθνούς Κέντρου Βελτίωσης Καλαμποκιού και Σιταριού (CIMMYT), με τους οποίους επιδίδονται στις διάφορες ανωμαλίες τους στα πεδία πειραμάτων της περιοχής αυτής. Γιατί γνωρίζουμε ότι φέρει άμεση ευθύνη για κάθε τεχνικοποίηση αυτής της (μη)ζωής. Επιτεθήκαμε στις εγκαταστάσεις του σε υπεράσπιση της Άγριας Φύσης.

Όποιος πέφτει στη μάχη εξεγειρόμενος ενάντια σε όλους και όλα, κυριαρχεί ακόμα και πεσών. (…) Μα ο πιο γνήσιος ακολουθητής του πεσόντα είναι αυτός που, ενόσω πέφτει στη μάχη, ξέρει να εξεγείρεται ακόμα και ενάντια στην «εξέγερση» των ήδη πεσόντων ηρώων.
—Ρέντσο Νοβατόρε

Αναλαμβάνουμε επίσης την ευθύνη για τον εμπρησμό (μέσω ενός αυτοσχέδιου μηχανισμού, ακριβώς όπως μας «συνέστησαν» κάποια συντρόφια από τη Νότια Αμερική) που αποτέφρωσε τη μηχανή και την καμπίνα ενός βαν ιδιοκτησίας της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας στις 23 Μάη 2013, πάλι στην πόλη της Τολούκα. Αποφασίσαμε να επιτεθούμε εκείνες τις μέρες σε τούτο το σύμβολο εξουσίας, όπως αποφασίσαμε να αναλάβουμε και την ευθύνη αυτής της ενέργειας για τον ίδιο λόγο: Μαουρίσιο Μοράλες.

Όπως ακριβώς δεν ειδωλοποιούμε τις ένοπλες δράσεις, παρομοίως δε θέλουμε να φετιχοποιήσουμε ούτε να μετατρέψουμε κανέναν και τίποτα σε μάρτυρα. Είναι μονάχα που δεν μπορεί κανείς να μείνει ασυγκίνητος διαβάζοντας τα παραμύθια και τα ποιήματα αυτού του μαχητή… Ακούγοντας το πολεμικό τραγούδι του πάνκη Μαουρί. Ο Μαουρίσιο Μοράλες δεν είναι μονάχα ένα όνομα, όπως δεν είναι μονάχα ένα όνομα ο Αμπέλε Ριτσιέρι Φερράρι [δηλ. ο Ρέντσο Νοβατόρε]. Κάθε αδάμαστος που προκάλεσε άγριους εμπρησμούς, οπλισμένος τόσο όμορφα με βούληση και φαντασία, τροφοδοτεί και συντηρεί την καθημερινή σύγκρουση και τη διαρκή εικονοκλαστική εξέγερση.

Αυτή η φωτιά, που φούντωσε τέσσερα χρόνια και κάτι μετά απ’ το χορό του Μαουρί με το θάνατο, είναι μονάχα μια εμπρηστική χειρονομία αντάρτικης μνήμης για όσους επέλεξαν να κάνουν πράξεις τα λόγια και τις σκέψεις τους.

Αντιπολιτισμική Φράξια
Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης
Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία
(FA/FLT/FAI)

Πηγή

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις ευθύνης και στο αρχείο.

Ούτε Λήθη Ούτε Τελετή: Ενάντια στη Λατρεία του Πτώματος

Αναδημοσίευση από Έρεβος

«Σε μένα φαίνεται προτιμότερο, οι τιμές προς ανθρώπους που διακρίθηκαν για τις πράξεις τους, να εκδηλώνονται και αυτές μόνο με πράξεις»

Θουκυδίδης, Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, 411 π.Χ.

Είναι επικίνδυνο να κηρύσσεις πόλεμο ενάντια στο κράτος και σε αυτό τον κόσμο, επειδή το Κράτος γνωρίζει πώς να κάνει μόνο δύο πράγματα: να εξελίσσεται, και να χτυπά οποιονδήποτε θα μπορούσε να το καταστρέψει, να το αποδυναμώσει ή να εμποδίσει την εξέλιξή του. Ως εκ τούτου, οι αναρχικοί, όρος με τον οποίο εννοούμε τους επαναστάτες, έχουμε συνείδηση των αποφάσεών μας και των ευθυνών που απορρέουν από αυτές. Όταν λέμε επαναστάτες, δεν αναφερόμαστε σε καμία πίστη για έναν τέλειο και ειρηνικό κόσμο, ούτε στη χιμαιρική πεποίθηση για την πιθανότητα να δούμε μια συνολική αντι-εξουσιαστική επανάσταση, την οποία μπορούμε μόνο να ονειρευόμαστε στον πνευματικό αυνανισμό μας, είτε στη διάρκεια της ζωής μας είτε όχι. Μιλάμε για μία μόνιμη τάση προς την εμβάθυνση μιας διαδικασίας ρήξης με την εξουσία και τους θεσμούς της, μέσα από ριζοσπαστική κριτική και καταστροφή.

Στις 22 Μαΐου 2009, ο Mauricio Morales, ένας σεβαστός σύντροφος από το Σαντιάγκο της Χιλής, έπεσε στη μάχη σε αυτό τον κοινωνικό πόλεμο στον οποίο προσπάθησε, όπως και τόσοι άλλοι αναρχικοί προσπαθούν σε όλο τον κόσμο, να συμβάλει με τα δικά μας μέσα και αξίες, με τη δική μας ένταση και τις επιθυμίες. Η έκρηξη της αυτοσχέδιας βόμβας που μετέφερε στην πλάτη του, προκάλεσε τον βίαιο θάνατό του· προοριζόταν για τη Σχολή Σωφρονιστικών Υπαλλήλων, στην οποία είχε φτάσει κοντά. Όσο μακριά και αν είμασταν εκείνη τη στιγμή, στην καρδιά της παλιάς Ευρώπης, το νέο του θανάτου του μας αναστάτωσε γι’ αυτό που ήταν: ο θάνατος ενός αδελφού. Δεν γνωρίζαμε τον Mauricio προσωπικά, αλλά έχει σημασία; Αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας σε αυτόν, όπως αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας κάθε μέρα σε όλες τις επιθέσεις ενάντια στην κυριαρχία, και αυτό ήταν αρκετό για εμάς. Όπως πολλοί άλλοι, φωτίσαμε τη νύχτα σε ανάμνησή του. Επειδή αυτή είναι η μοναδική μορφή επετείου που μας ταιριάζει για να χαιρετίσουμε τη μνήμη ενός συντρόφου: η συνέχιση του αγώνα σε ένδειξη αλληλεγγύης, ναι, αλλά και πολλά περισσότερα: να πολλαπλασιάζουμε στην πράξη την κριτική ενάντια σε αυτό τον κόσμο, και να υποθάλπουμε τη διάχυσή της.

Επειδή οι επιθέσεις μας ενάντια στο υπάρχον δεν έχουν ως πρωταρχικό τους στόχο ούτε να τιμήσουν τη μνήμη των συντρόφων που έπεσαν, ούτε να στείλουν αφιερώσεις στον έναν ή στον άλλο φυλακισμένο σύντροφο, ούτε να συνδιαλλαγούν με την εξουσία σώμα με σώμα και μετωπικά. Η επίθεση για εμάς είναι μια αναγκαιότητα ώστε ο λόγος μας να έχε νόημα και οι ιδέες μας να μην είναι απλά έννοιες. Και θεωρούμε τελείως δευτερεύουσα, τη βρίσκουμε εντελώς περιττή, αυτή την ανάγκη πάντα να στέλνουμε κλεισίματα του ματιού ή να είμαστε αυτό-αναφορικοί. Οι αποδέκτες αυτών των νευμάτων δεν χρειάζεται να ονοματίζονται αν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους σε μία πράξη καθαυτή. Και το να αφιερώνουμε μια επίθεση σε ένα σύντροφο απομακρύνει άλλους από τη δυνατότητα να την ιδιοποιηθούν για τον εαυτό τους, και αποκόπτει εμάς από έναν άπειρο αριθμό δυνατοτήτων για ιδιοποίηση και επαναληψιμότητα, καθώς και από την ανωνυμία που χαρακτηρίζει την αναρχική μας παρέμβαση με όλη της την ταπεινοφροσύνη. Για να ξεκαθαρίσουμε τι αποκαλούμε ταπεινοφροσύνη, εννοούμε ότι οι επιθέσεις μας καταγράφονται ως μέτριες συνεισφορές στον κοινωνικό πόλεμο που διεξάγεται από πάντα, και όχι ως ηρωικές πράξεις, αλλά όπως λέμε πάντα, είναι εύκολο να επιτίθεσαι και δεν έχει σημασία ποιο είναι το εξοργισμένο άτομο που επιτίθεται. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι σύντροφοί μας που έπεσαν στη μάχη δεν είναι ήρωες.

Οι επιθέσεις μας είναι καθημερινές, δεν περιμένουν και δε χρειάζονται κανένα κάλεσμα αλληλεγγύης. Αυτή είναι η μόνη μορφή επετείου για εμάς: η συνεχής σύγκρουση. Γιατί όλες οι άλλες μορφές επετείου δε γιατρεύουν την εξεγερμένη καρδιά μας, γιατί το κλάμα δεν έριξε ποτέ κανένα τοίχο. Είτε είναι θεϊκής είτε ανθρώπινης θρησκείας, οι απόστολοι αυτού του κόσμου δε προσφέρουν καμιά λύση στα προβλήματά μας. Ολονυχτίες, τελετές, μοιρολόγια, επετείους, όμορφα λόγια και φτηνό λυρισμό τα εγκαταλείπουμε πρόθυμα και βαδίζουμε στο μονοπάτι που έχουμε διαλέξει. Δε μας ενδιαφέρει η δόξα και οι τιμές αλλά η αξιοπρέπεια, η αγάπη και το μίσος. Με αυτές τις τρεις αδερφές πορευόμαστε κάθε μέρα. Θα προτιμούσαμε να μη νιώθαμε την ανάγκη να γράψουμε αυτές τις γραμμές, αλλά φοβόμαστε πως βλέπουμε αξίες θρησκευτικής και στρατιωτικής προέλευσης να αναμιγνύονται με τις δικές μας.

Η λατρεία των νεκρών είναι απλά μια προσβολή στον αληθινό πόνο. Το να κρατάς ένα μικρό κήπο, να ντύνεσαι στα μαύρα και να φοράς βέλο, δεν αποδεικνύουν την ειλικρίνεια της θλίψης. Πρέπει και η θλίψη να εξαφανιστεί, τα άτομα πρέπει να αντιδρούν στο τέλος των πραγμάτων και αναπόφευκτα στο θάνατο. Πρέπει να πολεμήσουμε ενάντια στο να υποφέρουμε αντί να το επιδεικνύουμε, αντί να πορευόμαστε σε γκροτέσκες λιτανείες και με ψεύτικες ευχές. Πρέπει να ανατρέψουμε τις πυραμίδες, τους τύμβους, τους τάφους· πρέπει να περάσουμε το άροτρο μέσα από τους τοίχους του νεκροταφείου για να απαλλάξουμε την ανθρωπότητα από αυτό που ονομάζεται σεβασμός στους νεκρούς, αλλά είναι η λατρεία των πτωμάτων.

Albert Libertad, L’anarchie, 31 Οκτώμβρίου 1907

Δεν υπάρχει δόξα στο θάνατο στη μάχη. Η εξουσία μας επιφυλάσσεις μακάβριες συνέπειες για την απόφαση μας να πολεμήσουμε, είτε αυτές είναι φυλακή, είτε βασανιστήρια, είτε θάνατος. Όλα αυτά τα άσχημα νέα είναι κομμάτι του συμβολαίου που υπογράψαμε με τους εαυτούς μας, στην απόφαση μας να είμαστε σε πόλεμο με το υπάρχον. Ξέρουμε ότι μπορούμε να περιμένουμε, από το πιο όμορφο μέχρι το πιο τραγικό και είμαστε προετοιμασμένοι ότι και να γίνει. Αυτή τη φορά ήταν θανάσιμο, αλά αυτό δε σημαίνει πως ο Mauricio ήταν ένας πιο αφοσιωμένος και πιο γενναίος σύντροφος από οποιονδήποτε άλλο μαχητή. Εκείνη τη νύχτα, υπολόγισε τα ρίσκα όπως κάνουν πολλοί άλλοι κάθε νύχτα και η τύχη τον έκλεψε από εμάς. Θα μπορούσε να συμβεί σε σένα, σε μένα, σ’αυτόν, σ’αυτήν ή σε οποιαδήποτε άλλη ατομικότητα για την οποία η Αναρχία δεν είναι μόνο λόγια και πόζα.

Πολλοί από τους συντρόφους μας πέθαναν στη μάχη. Οι Ραβασόλ, οι Φιλίπι, οι Μοράλες της ιστορίας μας είναι πολλοί, ζουν λιγότερο ή περισσότερο στη μνήμη μας, συνεχίζουν να ζουν σε κάθε χτύπημά μας, σε κάθε επίθεση ενάντια στην κυριαρχία. Και δεν είναι μάρτυρες, δεν πέθαναν για κάποιο σκοπό, δε θυσίασαν τους εαυτούς τους. Πέθαναν προσπαθώντας να ζήσουν το όνειρο, δεν παραδόθηκαν και σκοτώθηκαν. Αυτό είναι όλο. Τίποτα δε θα τους φέρει πίσω, κανένα τραγούδι, κανένα ποίημα, κανένας λόγος γιατί δεν υπάρχει το πέρα, δεν υπάρχουν ήρωες, δεν υπάρχει ένας άλλος κόσμος που μπορούμε να γιατρέψουμε τις πληγές που μας δημιούργησε τούτος.

Σύντροφοι, ας μην ενδώσουμε στο τραγούδι των σειρήνων του θαυμασμού, του χαρίσματος και της κοινωνικής αξίας. Οι αναρχικοί δεν πρέπει να κανονικοποιούνται. Ας τα αφήσουμε αυτά στις περσόνες και στη θρησκευτική ειδωλολατρία. Ας είναι ο καθένας και η καθεμία ο δικός του/της ήρωας/ηρωίδα αντί να ψάχνει το μεγαλείο στους άλλους. Ο Mauricio δεν είναι γλυπτό, αφίσα ή είδωλο. Είναι μια πηγή έμπνευσης, ένας αδερφός.

Ενάντια στη λατρεία των πτωμάτων.

Ιούνιος 2013