Μέτωπο Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη διάχυση του Αρνητικού

Για το νεκρό αναρχικό μαχητή Sebastián Oversluij Seguel και τους 2 συλληφθέντες συντρόφους

Το πρωινό της Τετάρτης, 11 Δεκεμβρίου 2013, ο σύντροφος Sebastián Oversluij Seguel πέφτει νεκρός από τα πυρά ενός φρουρού, κατά τη διάρκεια απόπειρας ληστείας ενός υποκαταστήματος της τράπεζας Banco Estado στην περιοχή Πουδαουέλ, στο Σαντιάγο της Χιλής. Οι μπάτσοι, μετά από καταδίωξη, συλλαμβάνουν τους συντρόφους Alfonso Alvial Sánchez και Hermes González Henríquez.

Η αναρχική πρακτική της ληστείας είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πολύμορφου εξεγερτικού αγώνα, καθώς χτυπάει το σύστημα στις ρίζες του. Οι επιθέσεις και οι απαλλοτριώσεις στους ναούς του χρήματος, εξυπηρετούν τόσο τις υπαρξιακές όσο και τις πρακτικές ανάγκες των εξεγερμένων ατομικοτήτων. Οι μπάτσοι, οι σεκιουριτάδες και οι νομοταγείς ρουφιάνοι, έχουν ήδη διαλέξει στρατόπεδο. Το ίδιο έχουμε κάνει και εμείς.

Λευτεριά στους αιχμαλώτους συντρόφους Alfonso και Hermes!

Εκδίκηση για τους νεκρούς και τα φυλακισμένα αδέρφια μας!

Μια σφαίρα για κάθε φρουρό της Τάξης!

Sebastián Presente!

Μέτωπο Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη Διάχυση του Αρνητικού

Μπροσούρα με αφορμή την υπόθεση της διπλής ληστείας στο Βελβεντό Κοζάνης

$\"ληστεία\"$

Περιεχόμενα:

Ανάλυση-Κείμενο αλληλεγγύης στους 6 αναρχικούς, που διώκονται για τη διπλή ληστεία στην Κοζάνη.
Απαλλοτριώνοντας, ληστεύοντας, επανακτώντας… Μικρό αφιέρωμα στην πρακτική της απαλλοτρίωσης.
Γράμμα των αναρχικών που κατηγορούνται για τη διπλή ληστεία σε τράπεζα και ελτά στο Βελβεντό Κοζάνης, εν όψει του δικαστηρίου στις 29 Νοέμβρη.
Σκέψεις μέσα από τα δεσμά της αιχμαλωσίας… Με τελικό προορισμό τους εσωτερικούς μας δαίμονες… (κείμενο του Νίκου Ρωμανού από τη φυλακή)

Μπορείτε να κατεβάσετε το pdf εδώ

Η Νύχτα πέφτει στο Παλέρμο… Ξημέρωσε. Ο ρουφιάνος ανοίγει τα μάτια.

Κείμενο – απάντηση στα σκουπίδια που δημοσίευσε το Αυτόνομο Στέκι και άλλοι νομιμόφρονες λακέδες με αφορμή την εκτέλεση των δύο ναζί στο Ν.Ηράκλειο.

Επιλέξαμε συνειδητά να μην τοποθετηθούμε για τα γεγονότα της εκτέλεσης και την ακατάσχετη προβοκατορολογία που ακολούθησε και αντ’ αυτού να αναμείνουμε τη δημοσίευση της προκήρυξης. Τώρα, λοιπόν, που το τοπίο αρχίζει να ξεκαθαρίζει, είναι η στιγμή όσοι φωτογραφίζοντας τη μηδενιστική τάση έκλειναν το μάτι στην καταστολή, να το βουλώσουν και να χωθούν και πάλι στις τρύπες τους και τα μικρομάγαζα των Εξαρχείων, το μοναδικό μετερίζι από το οποίο είναι ικανοί να διεξάγουν τον ασφαλίτικο αγώνα τους. Μετά την εκτέλεση, ως έτοιμοι από καιρό, έσπευσαν να μιλήσουν για νεομηδενιστικό φασισμό, να αποδελτιώσουν τα χαρακτηριστικά του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης, να αποστασιοποιηθούν από τους «δολοφόνους και τους τρομοκράτες».

Φυσικά, δεν έχουμε ψευδαισθήσεις ενότητας και συντροφικότητας, εμείς πρώτοι κόβουμε τους δεσμούς με τη σήψη του χώρου και την πολιτικάντικη λογική του. Δεν έχουμε καμία επαφή με ένα χώρο που ερμηνεύει την πραγματικότητα και πορεύεται με βάση τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς και τον παλμό του κοινωνικού κοπαδιού. Η μεταξύ μας διαφορά είναι πιο ξεκάθαρη από ποτέ. Αντίθετα από τους αναρχολακέδες και τους πατεράδες των συνελεύσεων, εμάς δε μας βαραίνει καμιά αλυσίδα υποκατάστασης του Κράτους και επίδειξης της πολιτικής μας πραμάτειας στην –ούτως ή άλλως αδιάφορη- μάζα. Η λογική των ρεφορμιστών ταιριάζει στις συνήθειες ενός μικροαστού μαγαζάτορα ρουφιάνου και όχι τυχαία. Είναι κατανοητό πως κάποιοι έχουν από καιρό επιλέξει να βαδίσουν μαζί με την κοινωνία και για να το πετύχουν αυτό, επιστρατεύουν κάθε πρόσφορο μέσο επιρροής, αφουγκραζόμενοι τις ανάγκες, αλλά σε καμία περίπτωση τη διάθεση, της πλέμπας.

Κοινωνικά ιατρεία, αυτοοργανωμένα μαθήματα, παιδικοί σταθμοί και καταλήψεις στέγης είναι μερικές μόνο από τις εκφάνσεις της ρεφορμιστικής προσπάθειας για δημοσκοπική άνοδο και αλλαγή των ενδοεξουσιαστικών συσχετισμών. Είναι λογικό, λοιπόν, το νέο αναρχικό αντάρτικο το οποίο ούτε συνδιαλέγεται με την κοινωνία, ούτε ενδιαφέρεται για τη γνώμη της, αλλά αντίθετα επιτίθεται στα σύμβολα και τις αξίες της, να προκαλεί με κάθε του χτύπημα σύγχυση στους θιασώτες της άμεσης δημοκρατίας και των αμφιθεατρικών παρεμβάσεων. Η μηδενιστική κριτική στα φαντάσματα του υπάρχοντος, το Κράτος, την Κοινωνία, την Ηθική και τη Δημοκρατία ούτε από αυτοοργανωμένα εργαστήρια βιτρό έχει ανάγκη, ούτε από τη συμπάθεια του βάλτου. Υπάρχει και πραγματώνεται στο εδώ και το τώρα και εκφράζεται πολύμορφα και επιθετικά. Και είναι ακριβώς αυτή η έκφραση που ανατρέπει τους σχεδιασμούς των ρεφορμιστών και προκαλεί τις επακόλουθες εναντίον της επιθέσεις.

Ας έρθουμε, όμως, στους πολιτικάντηδες της καθεστωτικής αναρχίας, εκείνους που σε ρόλο μπάτσου και ρουφιάνου ξεκίνησαν με τα κείμενα-σκουπίδια που δημοσίευσαν λίγες ώρες μετά τις εκτελέσεις και χωρίς καν να περιμένουν τη δημοσίευση μιας προκήρυξης, να φωτογραφίζουν ή και να μιλούν ανοιχτά για νεομηδενιστικό φασισμό. Και επειδή οι ρουφιάνοι έχουν όνομα και υπόσταση, το κείμενο αναφέρεται στις ανακοινώσεις των αρλεκίνων του Αυτόνομου Στεκιού, του Αντιφασιστικού Μετώπου Γερανείων, το κείμενο του Λάμπε Ρατ και τους παραλημένους της Συσπείρωσης Αναρχικών που έσπευσαν μία μέρα μετά από το γεγονός να ξεθάψουν τον ασύρματο και να μιλήσουν για ανθρώπους που προδίδουν τις ιδέες για τις οποίες μάχονται. Περιμέναμε κάτι διαφορετικό από τους χαφιέδες και τους λασπολόγους των συνελεύσεων ; Όχι. Ήρθε, όμως, η στιγμή να σταματήσει το θέατρο σκιών και να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του. Καθένας κάνει τις επιλογές του. Κάποιοι έκαναν τη δική τους όταν έτρεξαν να πετάξουν από τις πλάτες της αναρχίας την ευθύνη, χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει τίποτα ακόμη. Έκαναν τη δική τους επιλογή όταν προσέφεραν απλόχερα σε κάθε ενδιαφερόμενο πολιτική και ηθική νομιμοποίηση με τη στοχοποίηση ενός ρεύματος. Έκαναν τέλος τη δική τους επιλογή όταν μετέτρεψαν τους εαυτούς τους σε θλιβερούς δημοσιογραφίσκους και προβοκατορολόγους.

Και τώρα που δημοσιεύτηκε η ανάληψη και είναι φανερό πως καμία σχέση με τη μηδενιστική τάση και το νέο αναρχικό αντάρτικο δεν έχει, αλλά αντίθετα αποθεώνει τον αντιφασισμό, τις καταλήψεις και τον κοινωνικό αγώνα της ρεφορμιστικής αναρχίας μέσα στο γενικότερο διαλεκτικό χάος της, οι γραφειοκράτες σιγούν. Όλοι εκείνοι που τόσες μέρες μιλούσαν ανοιχτά για νεομηδενιστές και φετιχιστές της βίας ας κάνουν τον κόπο να εξέλθουν των τρυπών τους και να τοποθετηθούν. Ας τοποθετηθούν, επίσης, οι φιόγκοι της κατάληψης Σινιάλο που έσπευσαν να προβοκατορολογήσουν, φοβούμενοι την κοινωνική αντίδραση.

Στο σημείο αυτό είναι απαραίτητο να γίνει μια αναφορά στο κείμενο του Αυτόνομου Στεκιού. Οι «σύντροφοι» γράφουν (οι επισημάνσεις δικές μας) :

Δεν θα πέσουμε στον -ισχυρό είναι αλήθεια- πειρασμό να κάνουμε υποθέσεις για την πατρότητα της συγκεκριμένης δολοφονικής ενέργειας. Εμείς δε θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε ποιοι είναι οι εμπνευστές και οι φυσικοί αυτουργοί της, εάν πρόκειται για «χρήσιμους ηλίθιους», για φετιχιστές της βίας και του νεομηδενισμού, για πράκτορες ή επαγγελματίες δολοφόνους, για ξεκαθάρισμα λογαριασμών ή εσωτερικές διαφορές. Αυτό που γνωρίζουμε με σιγουριά είναι ποιοι δεν είναι. Δεν είναι όλες και όλοι αυτοί που κατεβαίνουν σε πορείες, που υπερασπίζονται «γη και ελευθερία» όπως στις Σκουριές, που αγωνίζονται μαζί με τους μετανάστες, τους άνεργους, τους απολυμένους, που δημιουργούν και στηρίζουν δομές κοινωνικής αλληλεγγύης όπως κοινωνικά ιατρεία, συλλογικές κουζίνες, αυτοδιαχειριζόμενες βιβλιοθήκες.. Δεν είναι αυτοί κι αυτές που κόντρα στον αυξανόμενο εκφασισμό ολοένα και μεγαλύτερων κομματιών της κοινωνίας, λειτουργούν σε κοινωνικούς χώρους αυτοοργάνωσης και ελευθερίας, σε στέκια και καταλήψεις, που συναποφασίζουν τις όποιες δράσεις τους μέσα από ανοιχτές συνελεύσεις και οριζόντιες διαδικασίες. Οι δολοφόνοι και οι τρομοκράτες δεν είμαστε όλες και όλοι εμείς που συνειδητοποιούμε ότι ο πήχης της βίας ανεβαίνει ανεξέλεγκτα και εις βάρος μας, που ξέρουμε ότι είμαστε οι πιθανοί στόχοι μελλοντικών φασιστικών αντιποίνων αλλά παρόλα αυτά αρνούμαστε να στρατιωτικοποιηθούμε και συνεχίζουμε τον κοινωνικό μας αγώνα χωρίς να κάνουμε βήμα πίσω.

Η τελευταία περίοδος καταδεικνύει την τρομακτική ολίσθηση των γραφειοκρατών προς την πολιτική διαχείριση, τη νομιμότητα και την πλήρη απαξίωση κάθε εξεγερτικής διεργασίας. Δεν εκπλήσσεται κανείς για την επίδειξη της κοινωνικής πραμάτειας που γίνεται παραπάνω, αλλά η ξεκάθαρη αποστασιοποίηση από τους «δολοφόνους» και τους «τρομοκράτες», συμβάλλει σε αυτό ακριβώς που σημειώθηκε παραπάνω, στη ρουφιανιά –πολιτική και προσωπική- και το κλείσιμο του ματιού στους συναδέλφους τους στην Αλεξάνδρας και την Κατεχάκη. Τρομοκρατείστε «σύντροφοι» ; Ε, τότε ας στείλουμε στο διάολο όχι μόνο τους εκτελεστές των ναζιστών (οι οποίοι με τη δική σας προσπάθεια σχετίζονται), αλλά και όλους τους ένοπλους αντάρτες. Ευτυχώς, αρκετοί από τους άλλους, τους νεομηδενιστές του φετιχισμού της βίας είναι κλειδωμένοι στα κάτεργα της Δημοκρατίας ! Οι σηψαιμικές καταληψούλες, τα στέκια και οι δανειστικές σας βιβλιοθήκες δεν κινδυνεύουν άμεσα από τα φρικτά «φασιστικά αντίποινα»…

Για το υπόλοιπο του αποσπάσματος, η απάντηση είναι ξεκάθαρη, όχι επειδή ταυτιζόμαστε με τους ΟΠΛΑτζήδες εκτελεστές (θυμάστε ρουφιάνοι ποιος έχει τις αναφορές του στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ;), αλλά επειδή το κείμενό σας είναι το ιδανικότερο επιστέγασμα του επιχειρήματος περί διαφορετικών κόσμων. Πράγματι, δεν είμαστε αυτοί πως στεγάζουν τη μιζέρια τους στις καταλήψεις της γειτονιάς, δεν είμαστε αυτοί που στήνουν νηπιαγωγεία για να τους συμπαθήσει η πλέμπα, δεν είμαστε αυτοί που αναγνωρίζουν επαναστατικά υποκείμενα και στέκονται δίπλα σε μετανάστες ανεξαρτήτως επιλογών και τοποθέτησης καθαγιάζοντας μια ταυτότητα. Για εμάς, ούτε ανάγκη για μαζική απεύθυνση υπάρχει, ούτε για άμβλυνση της κριτικής και της επίθεσης. Οι αγκυλώσεις, οι ελιγμοί και ο χαφιεδισμός είναι προνόμιο μόνο των γραφειοκρατών και των πολιντικάντηδων. Η μηδενιστική επίθεση στο υπάρχον δεν ενδιαφέρεται να μετρήσει απώλειες χειροκροτητών, δεν αναπαράγει στερεοτυπικές μπούρδες περί αντιποίνων και όξυνσης της καταστολής. Εναντιώνεται σε κάθε αλυσίδα εδώ και τώρα, δεν αναμένει αντικειμενικές συνθήκες, ούτε λαϊκά πανηγύρια και επαναστάσεις λοβοτομημένων ανδραπόδων. Οπότε, οι λογικές κινηματικής λογιστικής ανήκουν στον ίδιο ρεφορμιστικό βούρκο στον οποίο κατοικοεδρεύουν οι συνειδήσεις και οι πράξεις σας.

Ας γίνει εδώ κάτι ξεκάθαρο. Όποιος αισθάνεται το βάρος ασήκωτο, ας αποχωρήσει και ας κλείσει το στόμα του μια και καλή. Εάν οι ρεφορμιστές θέλουν, μπορούν να συνεχίσουν απερίσπαστοι τις μίζερες υπάρξεις τους στα πεδία βολής των εξαρχειώτικων καφενείων. Όταν, όμως, γλοιώδη ανθρωπάκια αποφασίζετε να παίξετε το ρόλο του ρουφιάνου και του εκκολαπτόμενου αντιτρομοκρατικάριου, να έχετε στο μυαλό σας ότι ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Και η ευθύνη για αυτές ανήκει στον ίδιο…

Niger Lupus Negationis και Parabellum (In gladi veritas)

από τη διαχειριστική ομάδα του Parabellum

και το Μέτωπο Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη Διάχυση του Αρνητικού

$\"σήμα\"$

Κυκλοφόρησε το 3ο τεύχος του εντύπου Μηδενιστική Πορεία για τη διάχυση της Φωτιάς και του Χάους

$\"Εξώφυλλο\"$

Περιεχόμενα:

Εισαγωγικό σημείωμα (σελ 5)

Κείμενα του Μετώπου Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη Διάχυση του Αρνητικού

Μερικές σκέψεις για την κατάσταση του ρεύματος της Νέας Αναρχίας (σελ.6)
Η Γη να τρέμει, ο Ήλιος ανατέλλει (σελ. 74) αφίσα-κείμενο
Λύσσα και Συνείδηση (σελ.75) αφίσα-κείμενο

Αναλύσεις-Κείμενα

Βρεγμένος αναπτήρας… (σελ.10)
Αντιεκλογικό κείμενο (σελ. 12)
Για την εκκένωση του Ναδίρ και τις συλλήψεις των δύο συντρόφων στη Θεσσαλονίκη (σελ.16)

Γράμμα του αναρχικού αιχμαλώτου Σπύρου Μάνδυλα από τις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού (σελ.17)
Γράμμα του αναρχικού αιχμαλώτου Ανδρέα Τσαβδαρίδη από τις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού (σελ. 20)
\”Πρώτος Χαοτικός Κύκλος\” – Λύσσα και Συνείδηση (σελ.22)
Μαύρα Σινιάλα (σελ. 30)

Αιχμάλωτοι Πολέμου

Σύντομη αναφορά στους αιχμαλώτους του Κράτους στο εξωτερικό

Ενάντια στη Μηχανή

Συλλογή κειμένων για την επίθεση στον Πολιτισμό

Αποσπάσματα από το δοκίμιο \”Βάρβαρες Σκέψεις – Για μια Επαναστατική Κριτική στον Πολιτισμό\”, του Wolfi Landstreicher (σελ. 50)
Η Εξέγερση των Βαρβάρων (σελ. 52)
Τα προοδευτικά-βιομηχανικά οράματα ως εμπόδιο για τη συνολική απελευθέρωση (σελ. 56)
Μια κριτική, όχι ένα πρόγραμμα (σελ. 58)
Η Φύση ως Θέαμα (σελ. 64)

Αποσπάσματα (σελ. 67)

Αφιέρωμα

Emile Armand: Αποσπάσματα από κείμενο \”Ατομικιστικές Προοπτικές\” (σελ.70)

Μια σελίδα μια σφαίρα

Παρουσίαση συντροφικών εκδοτικών εγχειρημάτων και εκδόσεων (σελ. 76)

Η άμεση αναγκαιότητα της επίθεσης, μέρος δεύτερο

Συνεισφορά του Χρήστου Τσάκαλου, μέλους της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς-FAI/IRF, στο blog Parabellum και στο έντυπο Μηδενιστική Πορεία. (σελ. 82)

Πολεμικό Ανακοινωθέν

Ενέργειες του δικτύου ΑΑΟ/ΔΕΜ, των αναρχικών της πράξης, για το διάστημα Ιούλιος-Οκτώβριος 2013 (σελ. 88)

Χορός του Λυκόφωτος, του Ρ. Νοβατόρε (σελ. 112)

Τέχνη

Χαοτεχνίες (σελ. 118)

Για τον Ντανταισμό (σελ. 119), Αντιπαράθεση των ρευμάτων του ντανταισμού και του σουρεαλισμού κατοπτρική αντίστοιχη με του μηδενισμού και του αναρχιμσού.
\”Οι Δαιμονισμένοι\” – Φίοντορ Ντοστογιέφσκι απόσπασμα (σελ. 120)
Χρόνης Μίσσιος απόσπασμα (σελ. 121)
\”Στον αναγνώστη\” – Σαρλ Μπωντλαίρ (σελ.122)
\”Το Άλμπατρος\” – Σαρλ Μπωντλαίρ (σελ. 123)
Αποσπάσματα ποιήματος του Mauricio Morales (σελ.124)
\”Όταν σε περιμένω\” – Ντίνος Χριστιανόπουλος (σελ. 125)

Το παρόν τεύχος αφιερώνεται από τη συντακτική ομάδα της Μηδενιστικής Πορείας και το Μέτωπο Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη Διάχυση του Αρνητικού στους δύο αιχμαλώτους αδελφούς μας, Σπύρο Μάνδυλα και Ανδρέα Τσαβδαρίδη, που συνελλήφθησαν στις 11 Ιουλίου στη Θεσσαλονίκη.

Κρατήστε τις Αρνήσεις σας ακέραιες σύντροφοι.

Κατεβάστε το PDF, εδώ

Ενημέρωση για το έντυπο Μηδενιστική Πορεία

Ενημερώνουμε πως το τρίτο τεύχος του έντυπο Μηδενιστική Πορεία για τη διάχυση της Φωτιάς και του Χάους, θα κυκλοφορήσεις στις αρχές του Οκτώβρη και όχι στα μέσα Σεπτέμβρη, όπως ήταν αρχικά προγραμματισμένο. Η καθυστέρηση οφείλεται σε ανάγκες της ύλης. Θεωρούμε πως η ουσία της έκδοσης προηγείται πάντα της τήρησης της δίμηνης περιοδικότητας. Όσοι σύντροφοι/ισσες ή ομάδες επιθυμούν φυσικά αντίτυπα του τρίτου τεύχους, παρακαλούνται να επικοινωνήσουν στα mails πάνω δεξιά στο blog, ώστε να ληφθούν υπόψιν στο τύπωμα. Επίσης ενημερώνουμε πως θα ανατυπωθούν τα δύο προηγούμενα τεύχη για όποιον/α ενδιαφέρεται.

Τα προηγούμενα τεύχη: 1, 2

Μέτωπο Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη διάχυση του Αρνητικού

Αφίσα για τους αναρχικούς αντάρτες πόλης

$\"afisa9zaaop\"$

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΟΥΦΑΛΕΣ

Αρνούμαστε πεισματικά να καταπιούμε το δηλητήριο, όπως κάνουν οι υποτελείς αυτού του ρυτιδιασμένου πολιτισμού, και εξαρτημένοι πλέον απ\’ αυτόν, τριγυρνούν σαν τις ύαινες, κυνηγώντας αυτούς που ξέφυγαν από το κοπάδι της κοινωνίας.

Αρνούμαστε να ζήσουμε τη ζωή των υποταγμένων και των φοβισμένων αυτού του κόσμου, που ευλαβικά φιλούν το χέρι του κράτους, που ξεφαντώνουν στους καταναλωτικούς ναούς του καπιταλισμού και παρακολουθούν παθητικά της ζωή τους να περνά.

Δεν διαπραγματευόμαστε τις επιλογές μας,

ούτε διεκδικούμε καλύτερες συνθήκες σκλαβιάς.

Παραμένουμε αληθινοί

απέναντι στην αλλοτρίωση του σύγχρονου κόσμου.

Μόνος μας στόχος να περάσει η Αναρχική Εξέγερση

πάνω από τα πτώματα των κρατιστών

και των ρουφιάνων τους.

Αλληλεγγύη στους ένοπλους αντάρτες πόλης.

Αναρχικοί/Αναρχικές Μυτιλήνης

Μέτωπο Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη διάχυση του Αρνητικού

Κατεβάστε την αφίσα εδώ.

Κυκλοφόρησε το δεύτερο τεύχος του εντύπου Μηδενιστική Πορεία για τη Διάχυση της Φωτιάς και του Χάους

Περιεχόμενα

·Εισαγωγικό Σημείωμα (σελ. 4)

•Αναλύσεις – Κείμενα

1.”Πρώτος Χαοτικός Κύκλος”
– Εσωτερική Εξέγερση – Κατασπαράσσοντας τον Ιδεολογικοποιημένο Μηδενισμό (σελ. 8)
– Σύντομη προσέγγιση στο αντιδικαστικό ζήτημα – Συνέχεια της “Εσωτερικής Εξέγερσης” (σελ. 28)
2.”Για την αποδόμηση των επαναστατικών υποκειμένων” (σελ. 17)
3.”Χωρίς την ιερή φλόγα του ενθουσιασμού” (σελ. 23)

•Κείμενα του Μετώπου Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη διάχυση του Αρνητικού

1.Η θέση μας στο ζήτημα της Οργάνωσης (σελ.30)
2.68 χρόνια από την “αντιφασιστική νίκη των λαών” (σελ.32)

•Αφιέρωμα

“Φ. Νίτσε: Αποσπάσματα για το Κράτος, τους πολεμιστές και τον άνθρωπο.” (σελ. 34)

•Για το σύντροφο Mauri (σελ.38)

•Μια σελίδα μια σφαίρα – Συντροφικά Εγχειρήματα (σελ.48)

1.Κείμενο ΣΠΦ – Για την έκδοση ενός μηδενιστικού εντύπου (σελ.52)
2.Κείμενα των συντρόφων του VvE (σελ.54)
3.Κείμενο της Συνέλευσης για την Αντισπισιστική Δράση – Ολική απελευθέρωση (σελ.56)

•Αναδημοσιεύσεις

“Τέσσερα κείμενα του Zo dʼAxa” (σελ. 38)
“Το υποτακτικό πλήθος” (σελ.74)
“Για το νέο αναρχικό μεταφραστικό/εκδοτικό εγχείρημα Έρεβος” (σελ.77)

•Προκήρυξη ΣΠΦ για την επίθεση στη Δάφνη (σελ.69)

•Προκήρυξη FAI για την επίθεση στο Άργος
(σελ.74)

•Τέχνη

Χαοτενίες (σελ. 82)
1.”Φεύγοντας διαρκώς” – Ποίημα του Χρήστου Τ. μέλους της ΣΠΦ (σελ.83)
2.”Προς το προλεταριάτο” (σελ.84)
3.”Οι Λιτανείες του Σατανά” – Μπωντλαίρ (σελ.86)
4.”Το Ιερατείο” (σελ.88)
5.”Απόντες” – Κ.Γώγου (σελ.90)
6.”Εντολή” – Έζρα Πάουντ
(σελ. 91)
7.”Η προσευχή ενός ειδωλολάτρη” – Μπωντλαίρ
(σελ.92)
8.”Εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο – Κ.Καρυωτάκης
(σελ.93)
9.”Προσευχή” – Μπωντλαίρ (σελ. 94)
10.”Η ευτυχία μου” – Φ.Νίτσε (σελ.94)

Το έντυπο διακινείται χέρι με χέρι, μετά από επικοινωνία με την εκδοτική ομάδα και σε μορφή PDF διαδικτυακά από εδώ: https://files.espiv.net/file.php?h=Rltdi

Το παρόν τεύχος αφιερώνεται από τη συντακτική ομάδα της Μηδενιστικής Πορείας στον αναρχομηδενιστή σύντροφο Mauricio Morales, που σκοτώθηκε πριν τέσσερα χρόνια (22/05/2009), όταν ο εκρηκτικός μηχανισμός που κουβαλούσε εξερράγη πρόωρα.

Για το σύντροφο Mauricio Morales

“Από το 2009, η 22α Μαίου δε θα είναι ποτέ ξανά μια κανονική μέρα, δε μπορεί να είναι μια κανονική μέρα γι’αυτούς που έχουν κυρήξε μόνιμο πόλεμο στο σύστημα, δε μπορεί να είναι μια κανονική μέρα για εκείνους που νιώθουν κοντά σ’εκείνον που έδωσε στη ζωή του μια έκφραση με την ίδια επίθεση, την ίδια ακατάβλητη αντίθεση: στον MAURICIO MORALES DUARTE, στον Punki Mauri• ο οποίος –όπως και ο καθένας που διαπράττει επιθέσεις ενάντια στην εξουσία- ήξερε τη μοίρα που βρίσκετε κρυμμένη σ’αυτό, ότι δηλαδή εδώ υπάρχουν δύο συγκεκριμένοι τρόποι: Θάνατος ή Φυλακή. Και το δέχτηκε όπως είναι, το αναπόδραστο, χωρίς να χαμηλώσει τη θωριά του, χωρίς αμφιβολία, χωρίς πολλά λόγια. Με τον ίδιο τρόπο που κουβαλάμε τη ψυχή μας βαμμένη ολάκερη με τις αρχές μας.”

Πυρήνας Εικονοκλαστικών Ατομικοτήτων, ”Bruno Fillipi”/FAI-IRF

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 22ας Μαίου, ο αναρχικός μαχητής Mauricio Morales πέφτει νεκρός, όταν ενεργοποιήται πρόωρα η βόμβα που μεταφέρει στο σακίδιο του, την οποία σκόπευε να τοποθετήσει σε σχολή δεσμοφυλάκων, στη Χιλή. Ανακούφιση για τον εχθρό, ευχαριστημένος που ακόμα ένας λύκος βρίσκει το θάνατο. Μα δε λογάριασε καλά. Τις εβδομάδες που ακολουθούν το θάνατό του, γίνονται δεκάδες επιθέσεις σε Χιλή, Μεξικό, Περού, Ισημερινό, Ελλάδα και αλλού από πυρήνες της FAI, υπενθυμίζοντας στην κυριαρχία ότι οι αγέλες μας είναι ανεξάντλητες και πως θα εκδικούνται πάντα τους νεκρούς τους.

Η φωτιά του Mauri και των άλλων νεκρών αδελφών μας δε θα σβήσει ποτέ. Θα καίει μέσα σε κάθε κείμενο, σε κάθε προκήρυξη, σε κάθε γράμμα αιχμαλώτου, σε κάθε μολότοφ, σε κάθε βόμβα, σε κάθε σφαίρα των αναρχικών της πράξης, των μηδενιστών, των εξεγερμένων. Θα καίει μέχρι να τυλιχθεί στις φλόγες κάθε πτυχή αυτού του σάπιου κόσμου. Μέχρι το θάνατο της Εξουσίας, της Κοινωνίας και του Πολιτισμού. Δε θρηνούμε λοιπόν, δεν αναδιπλωνόμαστε, ούτε και μυξοκλαίμε για την αγριότητα της κρατικής καταστολής. Έχουμε πόλεμο και περνάμε στην επίθεση. Μέχρι το τέλος.

«Οπλιστείτε και γίνετε βίαιοι, όμορφα βίαιοι, μέχρι όλα να ανατιναχτούν. Γιατί να θυμάστε ότι οποιαδήποτε βίαιη ενέργεια εναντίον των προωθητών της ανισότητας, είναι απολύτως δικαιολογημένη μέσα στους αιώνες ατελείωτης βίας που έχουμε δεχθεί απ’ αυτούς. Οπλιστείτε και πολεμήστε τη κρατική τρομοκρατία–κάψτε, συνωμοτήστε, σαμποτάρετε, και να είστε βίαιοι, όμορφα βίαιοι, φυσικά βίαιοι, ηθελημένα βίαιοι»

Mauricio Morales

Μέτωπο Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη Διάχυση του Αρνητικού

Αναδημοσίευση από Indymedia

Κείμενο του Μετώπου Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τα 68 χρόνια από την \”αντιφασιστική νίκη των λαών\”.

Εμείς δεν είμαστε ούτε αριστεροί, ούτε κομμουνισταράδες πατριώτες, ούτε κομματόσκυλα, ούτε πολεμάμε πλάι σε εθνικόφρονες και άλλα σκουλήκια. Εμείς είμαστε αναρχικοί.

68 χρόνια από την \”αντιφασιστική νίκη των λαών\”

Εγώ παιδί του ελληνικού λαού, ορκίζομαι να αγωνιστώ πιστά από τις τάξεις του ΕΛΑΣ, χύνοντας και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου, σαν γνήσιος πατριώτης για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του λαού μας, κι ακόμα να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιος του αγρότη. Δέχομαι προκαταβολικά την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω αν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δε γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του\”.

Ο όρκος της πρώτης αντάρτικης ομάδας στη Ρούμελη που έγραψε ο Άρης Βελουχιώτης και δόθηκε το 1942 στη Γραμμένη Οξιά, Ριζοσπάστης.

Γιατί καμιά σχέση δεν έχουν αυτοί, οι υμνητές των ΕΛΑΣιτών και των ΟΠΛΑτζήδων σταλινικών με την Αναρχία. Ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν υπήρξε μια κορυφαία νίκη απέναντι στο φασισμό, αλλά ακόμη ένας πόλεμος της Εξουσίας. Και σε κάθε τέτοιο πόλεμο, οι αναρχικοί συμμετέχουν ως αναρχικοί εξεγερμένοι και όχι ως φαντάροι των εξουσιαστικών μπλοκ.

Σε όσους φαντασιώνονται ακόμη κονσερβοκούτια και εκκαθαρίσεις, απαντούμε ότι τράβηξαν μόνοι τους τη διαχωριστική γραμμή. Για εμάς, αυτή η φαντασιακή σύνδεση των αναρχικών με τον ΕΛΑΣ, το στρατιωτικό βραχίονα του ΚΚΕ, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια αγωνιώδης αναζήτηση ενός παρελθόντος, έστω και κίβδυλου, που χρειάζονται κάποιοι για τονώσουν την ψυχολογία τους και να το προτάξουν σαν ετοιματζίδικη λύση στα φαντασιακά του μαζικά υποκείμενα. Για εμάς δεν είστε τίποτα άλλο, παρά μαρξιστικά υποπροϊόντα, σταματήστε να ιδιοποιείστε την Αναρχία και ενωθείτε επιτέλους με το υπόλοιπο κόκκινο κοπάδι. Εμείς δεν είμαστε εγγόνια εθνικοφρόνων κομμουνιστών, ούτε είμαστε διατεθειμένοι να γίνουμε κιμάς στην κρεατομηχανή του Κράτους. Οι \”κόκκινοι\” ήρωες μπορούν να πλαισιώσουν αν θέλουν την Εξουσία από τα αριστερά. Εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε αναρχικοί μηδενιστές. Θα συνεχίσουμε να προτάσσουμε τη διαρκή αναρχική εξέγερση, την επίθεση στο Κράτος και την Κοινωνία. Εκείνοι μπορούν να συνεχίσουν να υμνούν το Βελουχιώτη, τον ΕΛΑΣ και τη σοσιαλιστική πατρίδα.

Γιατί οι αναρχικοί δεν πολεμούν τους πολέμους του Κράτους, δεν ενώνονται με την πλέμπα σε εθνικοαπελευθερωτικά μέτωπα, δε θυσιάζονται στο βωμό επαναστατικών υποκειμένων και ανώτερων ιδανικών.

Την ίδια ώρα που ο φασισμός είναι θάνατος του πνεύματος, ο σοσιαλισμός είναι θάνατος της δύναμης. Και η κοινωνία δεν παίρνει θέση, γι\’ αυτό ακριβώς είναι τέτοια. Φάντασμα, σώμα μη-σώμα, τίποτα παραπάνω από ένα κοπάδι ανδρεικέλων. Και περιμένετε από τον κοινωνικό βάλτο συνδρομή… Μα ζητάτε από την κοινωνία να εξεγερθεί εναντίον του ίδιου της του εαυτού ! Εναντίον της ίδιας της της φύσης, εκείνης της βαθιά φασιστικής φύσης.

Από το κείμενο \”Μηδενισμός και Οργάνωση\” – Πρώτος Χαοτικός Κύκλος\” Μηδενιστική Πορεία – τεύχος 1ο

Μακριά από δίπολα δηλώνουμε ότι ο αναρχικός αντιφασισμός ή θα είναι ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ή δε θα είναι ΤΙΠΟΤΑ. Τα εναπομείναντα σταλινικά κατακάθια που κραδαίνουν ακόμη τα κονσερβοκούτια, ας έχουν τα κεφάλια τους κοντά στους ώμους.

Μέτωπο Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη διάχυση του Αρνητικού

$\"\"$

Η θέση μας στο ζήτημα της Οργάνωσης

Παρότι το ζήτημα της οργάνωσης απασχολεί αρκετά τους αναρχικούς κύκλους, ιδιαίτερα σε μια περίοδο κατά την οποία οξύνεται η εξουσιαστική επίθεση στις αναρχικές δομές, η θέση μας είναι ξεκάθαρη. Αρνούμαστε την οργάνωση με την τυπική και δεσμευτική της μορφή, αρνούμαστε να υποτάξουμε το Εγώ μας στο βωμό μιας συλλογικότητας και να αφοπλίσουμε τις επιθυμίες μας μαχόμενοι για κάποιο «Ανώτερο Σκοπό».

Και αυτό, διότι η δική μας Αναρχία δε συναγελάζεται στις αίθουσες της υψηλής αναρχικής πολιτικής με τους αναρχοπατέρες και τους ρεφορμιστές. Σκοπός μας είναι ο με κάθε μέσο πόλεμος εναντίον του Κράτους , μα σε αυτό τον πόλεμο δε θα θυσιάσουμε τις συνειδήσεις και τις προσωπικές μας επιθυμίες. Είμαστε, λοιπόν, εναντίον των σφιχτών δομών, εναντίον των μεγαλύτερων και μικρότερων πολιτικών οργανώσεων. Για εμάς, κάθε τέτοια μορφή οργάνωσης είναι αλλοτριωτική και αποτελεί αλυσίδα και τροχοπέδη.

Η επίθεση, φυσικά, στο Κράτος, την Κοινωνία, τον πολιτισμό και τις δομές του, όσο προσωπική και να είναι ως υπόθεση, δεν παύει να εκτελείται με μεγαλύτερη επιτυχία όταν στη βάση του απόλυτα συγκεκριμένου εξαπολύουμε μαζί τις επιθέσεις μας ενάντια στο υπάρχον. Για εμάς, όμως, η συλλογικοποίηση διαφέρει από τη μαζοποίηση. Έτσι, λοιπόν, θεωρούμε πως η μόνη συνεταιρικότητα που μπορούμε να αποδεχθούμε χωρίς να απολέσουμε την αυτοκυριότητα και αυτενέργειά μας, είναι η εγωιστική ένωση, μια ένωση καθαρά ιδιοτελής και απόλυτα προσωρινή, η οποία εξυπηρετεί μονάχα ένα συγκεκριμένο στόχο και αυτοδιαλύεται όταν ο στόχος αυτός επιτευχθεί.

Για εμάς, η λυσσασμένη επίθεση ενάντια στις δομές τους δεν αποτελούν αυτοσκοπό, αλλά μέσο για τη διάχυση του Χάους και την εκμηδένιση της εξουσίας. Δεν πιστεύουμε σε κανένα «Στόχο», ούτε έχουμε την παραμικρή πρόθεση να θυσιαστούμε για κάποιο ιδανικό. «Οπλιζόμαστε» ενάντια στο Υπάρχον κινητροδοτούμενοι από ένα πρωτόγονο καταστροφικό πάθος και τη βαθιά επιθυμία να ζήσουμε τις στιγμές του Χάους. Και σε αυτή την αναζήτηση της Αυτοκυριότητας, οι σταθερές δομές με καταστατικά και μακροπρόθεσμους στόχους αποτελούν εμπόδιο.

Αρνούμαστε την υποταγή του υποκειμένου στο αντικείμενο, του αναρχικού στο μέσο, καθώς θεωρούμε πως όταν μία «υπόθεση» τοποθετηθεί επάνω από το Εγώ, τότε ο αναρχικός πάυει να είναι ενσυνείδητος εγωιστής και μετατρέπεται σε άβουλο υπήκοο, φαινόμενο το οποίο έχουμε δει να επαναλαμβάνεται μονότονα με όσους κοινωνικούς αναρχικούς ταυτίζονται με το μέσο της πάλης τους.

Οι ολιγομελείς πυρήνες και οι ομάδες συγγένειας, δομημένες πάντα στη βάση της εγωιστικής συμμετοχής, είναι σε θέση, είτε να εκμεταλλευτούν μια γενικευμένη αναταραχή και να δράσουν προκαλώντας πολλαπλά και διαδοχικά χτυπήματα στις δομές του εχθρού, είτε να συντονίζουν πρόσκαιρα τις δυνάμεις τους χτυπώντας το Κράτος σε ανύποτο χρόνο. Μπορούν ακόμα να παράγουν λόγο και δράση μέσα στα πλαίσια ουσιαστικής συντροφικότητας, η οποία δε μολύνεται από «υποχρεώσεις» και «ευθύνες», καθώς οι σύντροφοι που συμμετέχουν ενώνουν τις κοινές τους επιθυμίες και οι σχέσεις τους διαπνέονται από την ουσιαστική συντροφικότητα που σφυρηλατείται από τη συνειδησιακή εγγύτητα και την από κοινού συμμετοχή στη δράση της ομάδας. Οι πυρήνες δεν είναι ούτε σταθεροί, ούτε το αντίθετο, είναι ό,τι θέλουν τα άτομα που συμμετέχουν σε αυτούς να είναι. Αυτή η ευέλικτη μορφή «οργάνωσης» από τη μία πλευρά εξασφαλίζει την προσωπική ελευθερία κινήσεων και την αυτόβουλη δράση και από την άλλη είναι αποτελεσματική και κατάλληλη για οποιοδήποτε μονοπάτι αγώνα διαλέξουν τα άτομα που συμμετέχουν να πάρουν. Η κλειστή ολιγομελής δομή τους, θωρακίζει τις ομάδες αυτές από χαφιέδες και ευνοεί τη διαρκή σύσφιξη των δεσμών μεταξύ των μελών.

Αυτή η συντομότατη ανάλυση δεν αποδελτιώνει, φυσικά, κάθε στοιχείο των εγωιστικών ενώσεων και των αναρχομηδενιστικών ομάδων, δε θα θέλαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο, άλλωστε. Απαλλαγμένοι από κάθε ντετερμινισμό και εγχειρίδια εξεγερτικότητας, προτάσσουμε την αυτόβουλη δράση και την καταστροφική φαντασία.

Ας βαδίσουμε μαζί το μονοπάτι της Άρνησης οπλισμένοι με την Πένα του Εγωισμού και το Μαχαίρι του Πολέμου ενάντια στην Εξουσία

Για την Άτυπη Αναρχική Οργάνωση

Για το Χάος , την Αταξία και την Αδικία

Η Συντακτική Ομάδα του εντύπου «Μηδενιστική Πορεία για τη Διάχυση της Φωτιάς και του Χάους»

Μέτωπο Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη Διάχυση του Αρνητικού

Αναδημοσίευση από το τρίτο τεύχος του εντύπου \”N for Nihilism\”