Tag: Χιλή

Το Εξεγερσιακό Συμβούλιο Αντάρτικου Πόλης «Ο Κλάουντιο Λαβάτσα Πετάει Πανκοτρικάκια» αναλαμβάνει την ευθύνη της επίθεσης στο υποκατάστημα της τράπεζας BancoEstado, τα ξημερώματα της 11ης Δεκέμβρη 2013.

Μιλάμε τη γλώσσα της μαύρης πυρίτιδας και του βουτανίου, δίχως να χρειάζεται να καταφύγουμε στις δικαιολογίες και στις παραλυτικές φοβίες που εξημερώνουνε τις καταπιεσμένες πλειοψηφίες. Μαχόμαστε μετωπικά κόντρα στην τάξη και στο νόμο των καπιταλιστών· εφορμούμε πάνω στη δημοκρατική αμνησία της εξουσίας.

Είμαστε σε πόλεμο μέχρι θανάτου προκειμένου να καταστρέψουμε την αστική κοινωνία και τις παραδόσεις της· έχουμε όπλα και εκρηκτικά που δεν τα ελέγχει κανείς, μήτε το κράτος μήτε καμιά ιεραρχική γκρούπα. Υπάρχουμε από πάντα. Είμαστε η εξεγερμένη νιότη, τα βάνδαλα σχολιαρόπαιδα, οι μπάχαλοι απαλλοτριωτές και μέρμηγκες. Φρενιασμένοι σαμποτέρ, πλαστογράφοι των δημοσίων εγγράφων, αντιπατριώτες, μοναχικοί γέροι, ψυχαναγκαστικοί αντικοινωνικοί, άνεργοι αληταράδες, πρώην κατάδικοι, εμπνευσμένοι δημιουργοί του χάους.

Μαζευτήκαμε λοιπόν σε τούτη την ομάδα για να τινάξουμε το γαλήνεμα των στρατιωτών της κυρίαρχης τάξης. Σε αυτή την ενέργεια συμμετείχαν κι αντεξουσιαστές εξεγερμένοι από άλλους αυτόνομους πυρήνες, με τους οποίους από κοινού προτάσσουμε: να οργανώσουμε ομάδες επίθεσης, να σταματήσουμε να φλυαρούμε με φυλλάδια, να μαζικοποιήσουμε τη γνώση του σαμποτάζ, να ραφινάρουμε τη στοχοθεσία, να παιδευτούμε σ’ όλα τα πεδία της σύγκρουσης, να συντονίσουμε πράξεις πολέμου, να στηρίξουμε τους διωκόμενους, να τιμωρήσουμε τους καταπιεστές, να συντροφέψουμε τους κρατουμένους μας και να γίνουμε κομμάτι του αγώνα ενάντια στις φυλακές, να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη των νεκρών μας.

Μαχητικούς χαιρετισμούς στους συντρόφους που διώκονται για την υπόθεση σεκιούριτι (στη Χιλή). Στα πρόσωπα των Φρέντυ, Μαρσέλο, Χουάν και Κάρλος Γκουτιέρρες Κουϊδουλέο στρέφεται όλο το μίσος του κράτους, που τους βαστά αιχμαλώτους δίχως να έχουν δικαστεί και όντας σε ατέρμονη αναμονή, ή όπως λένε και οι συγγενείς τους «παρατηρώντας κι υπομένοντας μια νωθρή κοινωνία». Είμαστε μαζί σας, σύντροφοι, μην σπάσετε ποτέ! Χαιρετισμούς επίσης στους Χανς Νιεμέγερ, Μόνικα Καμπαγέρο και Φρανσίσκο Σολάρ! Είμαστε στο πλευρό όλων των αιχμαλώτων του κοινωνικού πολέμου σ’ ολάκερο τον κόσμο.

Να πολλαπλασιάσουμε τις επιθέσεις ενάντια στην εξουσία! Να εξαπλώσουμε το σαμποτάζ κόντρα στην κοινωνική ειρήνη! Κοινωνικός πόλεμος σ’ όλα τα μέτωπα! Φωτιά στις φυλακές! Να εξαπλώσουμε τον ανατρεπτικό, αυτόνομο κι αντεξουσιαστικό αγώνα!

Εξεγερσιακό Συμβούλιο Αντάρτικου Πόλης «Ο Κλάουντιο Λαβάτσα Πετάει Πανκοτρικάκια» (C.G.U.I-C.L.L.P)

Πηγή

Όπως ενημερώνουν τόσο η Συλλογικότητα Ενάντια στις Φυλακές Vuelo de Justicia, όσο και τα συντρόφια της σελίδας Refractario, η εμετική χιλιανή δεσμοφυλακή συνεχίζει να παίζει με τη ζωή του ανυπότακτου μαχητή Χοσέ Μιγκέλ Σάντσες Χιμένες, έγκλειστου εδώ και σχεδόν μία εικοσαετία. Τα τελευταία νέα σχετικά με την κατάσταση του συντρόφου είναι ότι τον μετήγαγαν από τη φυλακή Κολίνα ΙΙ στον πιο γαμημένο τομέα της φυλακής «πρώην Πενιτενσιάρια», στο Νότιο Σαντιάγο. Αυτό σημαίνει ότι οι σωφρονιστικές αρχές θέτουν σε άμεσο κίνδυνο την ίδια την επιβίωση του Χοσέ Μιγκέλ, δεδομένου ότι στον εν λόγω τομέα αφθονούν οι κρατούμενοι λακέδες που συνεργάζονται με τους ανθρωποφύλακες, και δεν λείπουν χέρια για το βρόμικο έργο της εκτέλεσης εξεγερμένων και αξιοπρεπών κρατουμένων όταν πέσει η εντολή από την υπηρεσία των φυλακών. Ως απάντηση σ’ αυτή την εξέλιξη, ο Χοσέ Μιγκέλ ξεκίνησε απεργία πείνας από τις 27 Νοέμβρη. Ακολουθεί η ανακοίνωση του συντρόφου, ο οποίος βρίσκεται γι’ άλλη μια φορά επί ποδός πολέμου. Ενώνουμε τις φωνές μας με τη δικιά του, ζητώντας την ευρύτερη δυνατή διάχυση του καλέσματός του σε άμεσες δράσεις αλληλεγγύης.

Προς τους μαχητές και τις μαχήτριες του απελευθερωτικού αγώνα.

Εγώ, ο Χοσέ Μιγκέλ Σάντσες Χιμένες, όμηρος του καπιταλιστικού κράτους εδώ και 19 χρόνια και 9 μήνες, σας επικοινωνώ τα παρακάτω:

Από σήμερα, 27 Νοέμβρη 2013, ξεκινάω απεργία πείνας επ’ αόριστον για να καταγγείλω, πρώτον, ότι στην αίτηση που είχα καταθέσει στις αρχές Νοέμβρη για τη μεταγωγή μου από τη φυλακή Κολίνα ΙΙ είτε στη Φυλακή Υψηλής Ασφαλείας (CAS) του Σαντιάγο είτε σε κάποια από τις πτέρυγες της φυλακής Εξ-Πενιτενσιάρια, οι σωφρονιστικές αρχές απάντησαν χτες με την απροειδοποίητη μεταγωγή μου στην Εξ-Πενιτενσιάρια στο Νότιο Σαντιάγο, ανακοινώνοντάς μου στη συνέχεια, μέσω του γραφείου διαλογής των κρατουμένων, πως υπήρχαν δύο εναλλακτικές: η γαλέρα 12 ή ο θάλαμος 6. Και στις δυο περιπτώσεις πρόκειται για καθεστώς απομόνωσης, όπου και αρνήθηκα να μεταχθώ εφόσον δεν ήταν οι πτέρυγες για τις οποίες είχα υποβάλει αίτηση.

Καταγγέλλω προς τα κοντινά μου συντρόφια ότι η υπηρεσία, κατά το γνωστό σιχαμένο παιχνίδι της, επιδιώκει να με στείλει σ’ έναν απ’ αυτούς τους δυο τομείς διότι εκεί πέρα η δεσμοφυλακή χειρίζεται κατά βούληση την πλειονότητα των κρατουμένων, κι άρα διατρέχω τον κίνδυνο να μαχαιρωθώ κατ’ εντολή των ανθρωποφυλάκων, πράγμα πολύ σύνηθες για όσους θεωρούνται εχθροί αυτού του σάπιου θεσμού.

Δεν υπάρχει περίπτωση καμία να επιτρέψω να με καθαρίσει κάποιος άγνωστος τύπος στην εντεταλμένη υπηρεσία των δεσμοφυλάκων, κι αν επιχειρήσουν κάτι τέτοιο θα τα βρούνε σκούρα. Αν χρειαστεί λοιπόν, θα προχωρήσω και σε απεργία δίψας (αρνούμενος να καταναλώσω και υγρά πέρα από τρόφιμα).

Αυτό είναι ένα μέτρο που λαμβάνω απέναντι στην πολιτική μου δίωξη τόσο για το παρελθόν μου ως πολιτικού κρατουμένου του FPMR, όσο και για την παρούσα στράτευσή μου ως αντεξουσιαστή αναρχικού. Δεν πρόκειται να σταματήσω την απεργία πείνας μέχρι να μεταχθώ σε κάποια από τις πτέρυγες για τις οποίες έχω αιτηθεί ή ώσπου να με πάνε πίσω στη φυλακή Κολίνα ΙΙ.

Ενάντια στη φυλακή και στην απομόνωση!
Ούτε λεπτό υποταγής! Μια ζωή στη μάχη!

Χοσέ Μιγκέλ Σάντσες Χιμένες
Ανατρεπτικός κρατούμενος
Εξ-Πενιτενσιάρια, Νοέμβρης 2013

Τελευταία ενημέρωση από τη Συλλογικότητα Ενάντια στις Φυλακές Vuelo de Justicia:

Τελικά ο σύντροφος μεταφέρθηκε στο θάλαμο 9 της πρώην Πενιτενσιάρια. Αν και πρόκειται για άλλον τομέα απ’ αυτούς που αναφέρει στο γράμμα του, στον οποίο βρίσκονται οι 40άρηδες κρατούμενοι, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι σε αυτό το κέντρο εξόντωσης οι εν λόγω θάλαμοι, αποκαλούμενοι «calles/δρόμοι», δεν υπήρξανε ποτέ ούτε και πρόκειται να υπάρξουν τόποι αξιοπρεπούς αντίστασης στον εγκλεισμό. Ως εκ τούτου, η απεργία πείνας του Χοσέ Μιγκέλ συνεχίζεται κανονικότατα, ώσπου να μεταχθεί σε κάποια από τις πτέρυγες τις οποίες έχει ζητήσει εγγράφως ή ωσότου πια επιστρέψει στη φυλακή Κολίνα ΙΙ.

Υπενθυμίζουμε ότι απομένουν μονάχα μερικοί μήνες για τη συμπλήρωση της 20ετούς καταδίκης του συντρόφου, κι ότι πριν μια βδομάδα βρέθηκε πάλι στο στόχαστρο της δεσμοφυλακής, η οποία υπέβαλε εναντίον του καταγγελία στην εισαγγελία για άμεσες απειλές εναντίον προσωπικού της Κολίνα ΙΙ.

Διάχυση, αγκιτάτσια, συντροφικότητα για τον Χοσέ Μιγκέλ!
Μέχρι τη λευτεριά του!

Πηγή

Με οργή μεταδίδουμε, κατόπιν ενημέρωσης από τη Συλλογικότητα Ενάντια στις Φυλακές Vuelo de Justicia, ότι τα σκουπίδια της χιλιανής δεσμοφυλακής μεθοδεύουν παράταση κράτησης του αιχμάλωτου αντάρτη Χοσέ Μιγκέλ Σάντσες Χιμένες στα δημοκρατικά τους μπουντρούμια.

Στις 20 Νοέμβρη 2013, οι ιθύνοντες ανθρωποφύλακες κατέθεσαν στην εισαγγελία μία καταγγελία εναντίον του συντρόφου για άμεσες απειλές εναντίον της υπηρεσίας των φυλακών. Η εν λόγω καταγγελία βασίζεται σε κείμενα του Χοσέ Μιγκέλ μέσα από τη φυλακή (τα οποία και μεταφόρτωσαν από σελίδες αντιπληροφόρησης), όπως και σε διάφορα έγγραφα τα οποία κατασχέθηκαν ύστερα από μπούκα στο κελί του.

Πέραν αυτού, στις 6 Νοέμβρη ο σύντροφος είχε έρθει σε σύγκρουση με προσωπικό του αναρρωτηρίου της φυλακής Κολίνα ΙΙ, στην οποία κρατείται, μετά από άρνηση να του χορηγήσουν τα φάρμακα τα οποία χρειαζόταν αφού είχε εμφανίσει υπερτασική κρίση. Κατόπιν τούτου, η υπηρεσία έβαλε μπρος τ’ αντίποινα, απαγορεύοντάς του τον προαυλισμό, διεξάγοντας έφοδο στο κελί του, κι ενημερώνοντάς τον πως «θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες». Ο σύντροφος αρνήθηκε να πει οτιδήποτε χωρίς την παρουσία δικηγόρου, και αναμένει να δει τι είναι η νέα δίωξη που του μαγειρεύουν.

Υπενθυμίζουμε ότι ο Χοσέ Μιγκέλ συμπληρώνει την πολυετή ποινή του τον Φλεβάρη του 2014, και ενδεχόμενη αίτηση για επιβολή προφυλάκισης εναντίον του θα σημάνει την παράταση του εγκλεισμού του. Ας κάνουμε ό,τι περνάει απ’ τα χέρια μας για να δώσουμε στα καθάρματα της σωφρονιστικής υπηρεσίας να καταλάβουν ότι ο σύντροφος δεν είναι μόνος.

Ακολουθεί μετάφραση πρόσφατου γράμματος του Χοσέ Μιγκέλ Σάντσες Χιμένες, στο οποίο περιγράφει το περιστατικό της 6ης Νοέμβρη και καλεί σε άμεσες δράσεις αλληλεγγύης.

Σήμερα οι καταπιεστές της δεσμοφυλακής επιχείρησαν, ως συνήθως, να παραβιάσουν το δικαίωμά μου στη λήψη της φαρμακευτικής αγωγής που χρειάζομαι για το χρόνιο άσθμα και την αρτηριακή υπέρταση, παρ’ ότι η συνταγογράφηση έχει γίνει από γιατρούς του τιμωρητικού αυτού θεσμού.

Σήμερα λοιπόν, Τετάρτη, 6 Νοέμβρη 2013, ενόσω βρισκόμουνα σε υπερτασική κρίση κι αφού κατάφερα να περάσω με μεγάλη δυσκολία απ’ τους διαφόρους ελέγχους των φρουρών, κατόρθωσα να φτάσω μέχρι τ’ αναρρωτήριο της φυλακής για να απαιτήσω περισσότερα φάρμακα, τα οποία μου παρακρατούσαν για τρεις μέρες. Όμως έπεσα πάνω στο δεσμοφύλακα που ’τανε αρμόδιος για την πρόσβαση στ’ αναρρωτήριο, ο οποίος αρνήθηκε πεισματικά κι αλαζονικά το δικαίωμά μου στην υγεία.

Αυτό κατάφερα να το αντιστρέψω μπήγοντας τις φωνές σ’ έναν αξιωματικό της δεσμοφυλακής, ο οποίος βλέποντας την κρισιμότητα της κατάστασης στην οποία βρισκόμουν μ’ έμπασε στ’ αναρρωτήριο, όπου τελικά μου δώσανε τις πρώτες βοήθειες και μου χορήγησαν τ’ αναγκαία φάρμακα.

Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους, μέρες πριν το συγκεκριμένο συμβάν, κατέθεσα έγγραφη αίτηση για μεταγωγή μου σε άλλη φυλακή, όπου θα μπορώ να έχω πρόσβαση στην απαιτούμενη φαρμακευτική αγωγή, γνωρίζοντας ότι η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη εδώ πέρα είναι σχεδόν μηδαμινή.

Ως μέσο πίεσης, και για να εκφράσω το μπούχτισμά μου μπροστά στις διάφορες αδικίες και κοροϊδίες που συμβαίνουν εδώ μέσα, αποφάσισα σ’ ένδειξη άρνησης και ανταρσίας να μην ξυριστώ ωσότου λάβει χώρα η μεταγωγή μου, αφήνοντας ανοιχτή την πιθανότητα της πραγματοποίησης μιας απεργίας πείνας αν δεν λάβω μιαν απάντηση άμεσα.

Είναι απαραίτητο να σημειωθεί ότι η οικογένειά μου δεν μπορεί να μ’ επισκέπτεται τακτικά, λόγω της μεγάλης απόστασης ανάμεσα στον τόπο κατοικίας τους και στη φυλακή της Κολίνα ΙΙ, και του υπέρογκου ποσού που συνεπάγεται κάθε μετακίνηση.

Απευθύνω ένα κάλεσμα αλληλεγγύης και ανοιχτής στήριξης με οποιαδήποτε μορφή ή χειρονομία, έτσι ώστε να γίνει σαφές πως όταν ένας μαχητής αγωνίζεται για την αξιοπρέπειά του δεν πρόκειται να ’ναι ποτέ του μόνος.

Απ’ την 4η πτέρυγα του κέντρου εξόντωσης της φυλακής Κολίνα ΙΙ.

Με την ανταρσία να φουντώνει
Χοσέ Μιγκέλ Σάντσες Χιμένες

O Χοσέ ξεκίνησε την αντάρτικη δράση από τις τάξεις των παράνομων πυρήνων του ΚΚΧ, στη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσέτ. Έχει συλληφθεί και φυλακιστεί αρκετές φορές, για τη συμμετοχή του σε ένοπλες απαλλοτριώσεις. Από το 1988, αρχίζει να προσεγγίζει ριζοσπαστικές αντιεξουσιαστικές θέσεις. Καταδικάστηκε εκ νέου το 1991, για κατοχή πολεμικών όπλων και σύσταση ομάδας μάχης, σε 20 χρόνια φυλακή, αφού συνελήφθη έχοντας στην κατοχή του δύο τουφέκια. Το 2007, 14 μήνες πριν το τέλος της ποινής του, κάνει χρήση της «κυριακάτικης άδειας» από τη φυλακή, για να περάσει εκ νέου στην παρανομία, στην οποία παρέμεινε μέχρι το 2010, όταν συνελήφθη κατά τύχη, μετά από τροχαίο. Κρατείται στη Φυλακή Κολίνα, στο Σαντιάγο. (Μηδενιστική Πορεία,τ.3ο)

Πηγή

Σχέδιο Φοίνικας, Πράξη 8η (Χιλή): Αντιεκλογική δράση με εμπρηστικό/εκρηκτικό μηχανισμό σε αλληλεγγύη στη Μόνικα Καμπαγέρο και στον Φρανσίσκο Σολάρ.

Δεν είμαστε θεατές, αλλά δηλωμένοι εχθροί κάθε μορφής κυριαρχίας.

Σήμερα, κραδαίνοντας τα όπλα της ζωής και τις ιδέες της ανταρσίας, θελήσαμε να δωρίσουμε λίγη αναρχική ορμή.

Πεπεισμένοι/-ες ότι η παρούσα κατάσταση πραγμάτων δεν συντηρείται μοναχά απ’ όσους διαχειρίζονται την κυριαρχία, αλλά κι από την εθελοδουλία όσων την προσυπογράφουνε στα μουλωχτά, αποφασίσαμε σήμερα να επιτεθούμε μ’ έναν εμπρηστικό/εκρηκτικό μηχανισμό στο 98ο Εκλογικό Συμβούλιο της κοινότητας Λα Ρέινα (στο Σαντιάγο).

Ο εν λόγω θεσμός αποτελεί ένα ακόμη γρανάζι της δημοκρατικής μηχανής, λόγω του ρόλου που παίζει στην υλικοτεχνική οργάνωση της όλης εκλογικής διαδικασίας στην περιοχή. Με απλούς όρους, διορίζει τις εφορευτικές επιτροπές, μέλη των σωμάτων ψηφολεκτών και αντιπροσώπους των εκλογικών τμημάτων, συν του ότι είναι ο φορέας που καθορίζει τα εκλογικά κέντρα.

Δεν καμουφλάρουμε τις σκοτεινές μας προθέσεις.

Γιατί να περάσει κανείς στην επίθεση; Η αναρχία δεν θα πρέπει ν’ αναλώνει ενέργεια πασχίζοντας να εμποδίσει το βήμα του εσμού των πολιτών κατά το δημοκρατικό τελετουργικό των εκλογών αλλά, απεναντίας, να επιχειρεί να καταδείξει ότι οποιοσδήποτε διάλογος ανάμεσα στους σπάστες και στην εξουσία είναι αδύνατος. Θα πρέπει ν’ αποζητά τη σύγκρουση, αντί για ελπιδοφόρα κελεύσματα αποφυγής του λάθος δρόμου.

Οι εκκλήσεις για αποχή απ’ την ψηφοφορία, για οικοδόμηση της Λαϊκής Εξουσίας, για αναγραφή των αρχικών «AC» (Συντακτική Συνέλευση) στα ψηφοδέλτια, για άκυρο, για λευκό, για μία ψήφο στη λογική «το μη χείρον βέλτιστον» δεν σημαίνουνε τίποτ’ άλλο παρά αναθέματα στη γλώσσα των πολιτών, τα οποία ουδέποτε βάζουν στην πρέσα το κουμάντο της κυριαρχίας.

Η μοναδική πραγματικά αξιοπρεπής απάντηση απέναντι σε τόση εξαθλίωση είναι το αντεξουσιαστικό ντου στις πολλαπλές πτυχές και μορφές του. Είναι η παρότρυνση στον εμπρησμό με κάθε μέσο. Είναι ο εμπρησμός ο ίδιος, κι επίσης τα χέρια που τον κάνουν πράξη, η άθραυστη βούληση όποιου/όποιας μάχεται μέχρι τελευταίας ανάσας με ό,τι μέσα έχει εύκαιρα.

Κόντρα στη δημοκρατία, κόντρα στη μιζέρια μερικών αναρχικών.

Μοιάζει λες και βιώνουμε μιαν ιεροποίηση της δημοκρατίας, μιας και τούτη είναι στα χείλη ολωνών. Πολίτες και επίδοξοι επαναστάτες στοιχηματίζουνε σ’ αυτήν ωσάν το ιδανικό μέλλον. Όλο το φάσμα των θέσεων του πολιτικού μπούγιου φαίνεται να συνοψίζεται στην τελειοποίηση της παρούσας δημοκρατίας ή στην αληθινή πραγμάτωσή της. Τόσο αυτοί που πιστεύουν στην εκλογική τακτική όσο κι εκείνοι που την απορρίπτουν συμφωνούν στο εξής σημείο: το πρόβλημα δεν είναι η δημοκρατία, αλλά η διαχείρισή της.

Μια αναρχική τοποθέτηση βάζει στην ημερήσια διάταξη την απόρριψη κάθε τύπου κυριαρχίας, κι ως εκ τούτου δεν περιορίζεται σε προβλήματα μορφής: είτε ως ιστορική τάξη πραγμάτων είτε ως κοινωνική δυναμική, η δημοκρατία δεν συνιστά επ’ ουδενί απελευθερωτική οδό. Η πάλη για περισσότερη δημοκρατία ισοδυναμεί με πάλη για την εμβάθυνση ενός κοινωνικού συστήματος που αποκρύπτει τη σύγκρουση η οποία αναδύεται εντός του, και στην οποία είναι θεμελιωμένο.

Σε τοπικό επίπεδο, φαίνεται πως κανένας πλέον δεν θυμάται ότι μέσα από φάσματα που θέλουν να λέγονται αναρχικά ή ελευθεριακά έχουνε γίνει χοντρές παραχωρήσεις προς όφελος της δημοκρατίας. Ή μήπως δεν υπάρχει κανείς που να θυμάται το εφήμερο φλερτ μερικών μελών της Ελευθεριακής Κομμουνιστικής Οργάνωσης με την εκλογική συμμαχία «Μαζί Μπορούμε» εδώ, στο Σαντιάγο, πριν από κάποια χρόνια; «Αναρχικοί», κομμουνιστές, ανθρωπιστές και λοιποί, όλοι χέρι χέρι, ρίχνοντας πού και πού κάνα ξεγυρισμένο γέλιο. Κριτική στήριξη; Απλή πλατφορμιστική ξεφτίλα.

Ιδιαίτερης αναφοράς χρήζει ένα κάποιο Ελευθεριακό Δίκτυο που δεν είχε κανένα κώλυμα να στηρίξει σήμερα έναν απ’ τους υποψήφιους προέδρους της κοινοβουλευτικής αριστεράς. Σάμπως χρειάζεται να διερωτηθούμε τι σόι αναρχικός είναι κάποιος που υποστηρίζει ανοιχτά έναν πιθανό πρόεδρο; Πρόκειται για φτύσιμο στα μούτρα κάθε συντρόφου που αποφάσισε να δικαιώσει την αναρχία μέσω τυραννοκτονίας.

Απ’ την άλλη, δεν λείπουνε κι αυτοί που επιδιώκουνε τη διεύρυνση της βάσης των στρατευμένων μελών τους με κάθε κόστος, όπως ακριβώς κάνουν κι οι πολιτικοί. Το Ρεύμα Αναρχική Επανάσταση (CRA) δεν αρκείται μονάχα στην παραχάραξη της πρόσφατης ιστορίας του αναρχικού αγώνα σ’ αυτή την επικράτεια, ενδεδυμένο μ’ έναν υποτιθέμενο πρωταγωνιστικό ρόλο και μια δήθεν «απάλευτη» αστυνομική εχθρότητα έναντι της εσπεσιφιστικής του οργάνωσης. Τώρα επιχειρούν επίσης να εκφράσουν την αποστροφή τους στην εκλογική διαδικασία υψώνοντας τις παντιέρες της οργάνωσής τους. Η αναρχική δράση οφείλει να είναι προπαγάνδα του αγώνα, όχι της μιας ή της άλλης ομάδας ή οργάνωσης αναρχικών επιτελών.

Τόσο οι μεν όσο και οι δε περιμένουν ν’ αποκομίσουν ανταλλάγματα απ’ όλο αυτό, ενώ τουλάχιστον αυτοί που μετέχουν στο εκλογικό τσίρκο έχουνε την τσίπα να μην αποκρύπτουν τις πραγματικές προθέσεις τους. Ούτε το σεβασμό μας αξίζουν, ούτε κι είναι σύντροφοι δικοί μας όσοι κριτικάρουν επιδερμικά την κυριαρχία μέσα απ’ όλη την αντιπολιτευτική τους ρητορεία.

Δεν είναι λοιπόν να εκπλήσσεται κανείς που η εκλογική τακτική αναπαράγεται και σ’ άλλες πολιτικές κι οργανωτικές κλίμακες, όπου η κάλπη, η ψήφος ή η ανάταση του χεριού επιβάλλονται και επικυρώνονται ως μέθοδοι λήψης αποφάσεων σε φοιτητικές ομοσπονδίες, οργανώσεις της αριστεράς, συνελεύσεις, ακόμα και σε μερικές αυτόνομες συλλογικότητες. Ένα καλό όσο και εμετικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη εκλογή μιας ελευθεριακής κορασίδας, η οποία μεταμορφώθηκε σε Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Φοιτητών Χιλής, και τσαμπουνάει πως ο αναρχισμός είναι ένα «βαθιά δημοκρατικό» ιστορικό κίνημα.

Όσοι γυρεύουνε κερκίδα για την οργάνωσή τους στο παζάρι της πολιτικής ρίχνονται επίσης στο παιχνίδι που τόσο λέν’ πως απορρίπτουν. Όντας λοιπόν αυτό το γενικό πανόραμα, κοινοβουλευτικοί και αντιεκλογικοί αριστεροί όπως και ορισμένοι «ελευθεριακοί αναρχικοί» συμπίπτουν όσον αφορά τη στρατηγική τους: τη διαπάλη για πόστα εξουσίας.

Ενεργές μειοψηφίες για την αντικρατική και αντεξουσιαστική μάχη.

Η ανεξέλεγκτη αναρχία δεν υποκύπτει στη δημοκρατία και στις αξίες τις. Δεν κάνει λόγο για πλειοψηφίες, συναινέσεις ή θεμελιακά δικαιώματα. Δεν πρόκειται να σκύψει το κεφάλι για μερικά κομμάτια από την πίτα της εξουσίας, πόσω μάλλον ν’ αναμείνει καλύτερους καιρούς για να βιώσει τον αγώνα της. Σήμερα κάνουμε πράξη, σε όλες τις γωνιές του πλανήτη, τον άτακτο πόλεμο ενάντια στην κυριαρχία.

Εμείς λογαριάζουμε τη σύγκρουση μ’ αυτές τις παραμέτρους· όσοι προσμένουν επαναστατικές στρατιές ή λαϊκές πολιτοφυλακές δεν κατανοούν τη φύση του μαινόμενου πολέμου. Αν η σύγκρουση είναι ασύμμετρη, τότε να χτυπάμε και να εξαφανιζόμαστε, να εντείνουμε τις εχθροπραξίες εναντίον του εχθρού όπου κι αν βρίσκεται, σε κάθε μεριά, ακόμη και εντός του καθενός και της καθεμιάς μας. Μακριά απ’ οποιονδήποτε μιλιταριστικό ελιγμό, ας πολεμήσουμε την εξουσία με πολυμορφία, με δράση αυτόνομη, κι οργανωμένοι/-ες μέσα από έναν άτυπο χαρακτήρα.

Η επίθεση δεν είναι μονάχα εφικτή, είναι και αναγκαία. Ας είμαστε εμείς που παράγουμε τις καταστάσεις και τα μέσα ώστε να συνεχίσουμε να βιώνουμε τη σύγκρουση, κι όπου μας δίνεται η ευκαιρία, ας κάνουμε τις αβάντες μας πράξεις.

Πρόσωπο με πρόσωπο με τον εχθρό.

Ξέρουμε πως αυτό το πνεύμα επεκτείνεται διεθνώς σαν τη μαύρη πανώλη, κι είναι αυτό που πυροδοτεί τις φλεγόμενες επιθυμίες μας να πορευτούμε παραπέρα. Χειρονομίες αγώνα όπως εκείνη του Αλφρέντο Κόσπιτο και του Νικόλα Γκάι μας κάνουν να νιώθουμε, ακόμα κι από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, την αναγκαιότητα να συνεισφέρουμε έναν κόκκο άμμου στην απέραντη ακτή της αναρχικής εξέγερσης. Σ’ αυτούς που δεν υποτάσσονται ούτε καν μες στο στόμα του λύκου, σ’ αυτούς που βεβαιώνουν τις προθέσεις τους ακόμα και μπροστά στο δήμιό τους, στους Νικόλα και Αλφρέντο: τον ειλικρινή μας σεβασμό και τη συνενοχή μας.

Καθώς σχεδιάζαμε αυτή την ενέργεια πληροφορηθήκαμε το λυπηρό ατύχημα του συντρόφου Ίλια Εντουάρντοβιτς Ρομανόφ, ο οποίος τραυματίστηκε απ’ την έκρηξη ενός αυτοσχέδιου μηχανισμού στη δυτική Ρωσία. Αυτή η είδηση μας συγκλόνισε, φέρνοντας στη μνήμη μας παρόμοια γεγονότα που συνέβησαν στη Χιλή, και μας θύμισε πόσο εύθραυστο είναι το μονοπάτι εκείνου/-ης που μάχεται, αλλά μας έδωσε κιόλας περισσότερη δύναμη και αποφασιστικότητα τη στιγμή που βάζαμε μπρος τις προπαρασκευαστικές μας πράξεις. Απόψε η καρδιά μας ήτανε μαζί σου, Ίλια, κι αυτή είναι μια μικρή χειρονομία για σένα, είναι ο δικός μας τρόπος να σε αγκαλιάσουμε από απόσταση και να σου ευχηθούμε γρήγορη ανάρρωση.

Γιατί απόψε κάθε βήμα μας συντροφεύτηκε απ’ την ακέραιη κι αξιοπρεπή στάση που έχουνε κρατήσει όλα τ’ απαχθέντα αδέρφια και συντρόφια μας σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Εκείνοι που μέρα τη μέρα μένουν στον αγώνα, αλύγιστοι κι αμετανόητοι… ας γνωρίζουν πως δεν είναι μόνοι ούτε λησμονημένοι: Μαρσέλο Βιγιαροέλ, Χουάν Αλίστε Βέγκα, Φρέντυ Φουεντεβίγια, Χανς Νιεμέγερ, Χοσέ Μιγκέλ Σάντσες, Αλμπέρτο Ολιβάρες, Νικολάς Σαντοβάλ, Βίκτορ Μοντόγια, Μάρκο Καμένις στην Ελβετία, Γκαμπριέλ Πόμπο ντα Σίλβα στην Ισπανία, Σόνια Σούντερ στη Γερμανία, Νικόλα και Αλφρέντο στην Ιταλία, στα συντρόφια που αντιστέκονται στο μεγάλο σώμα ενόρκων στις ΗΠΑ, στους αντάρτες πόλης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, του Επαναστατικού Αγώνα, όπως και στα συντρόφια που κρατούνται για τη διπλή ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης και περνάνε σύντομα από δίκη. Στον αδάμαστο Χένρυ Σεγαρρούντο στη Βολιβία, αλλά και στα συντρόφια που αντιμετώπισαν με αξιοπρέπεια και δίχως θυματοποίηση τις συλλήψεις τους στη Βίγια Φράνσια του Σαντιάγο στις 11 Σεπτέμβρη 2013.

Τελειώνοντας, πράξαμε με τη φωτιά και την έκρηξη των επιθυμιών μας για λευτεριά ώστε να στείλουμε την επαναστατική μας αλληλεγγύη στη Μόνικα Καμπαγέρο και στον Φρανσίσκο Σολάρ, συντρόφια απαχθέντα απ’ το ισπανικό κράτος τα ξημερώματα της 13ης Νοέμβρη, κατηγορούμενα για τοποθέτηση ενός εκρηκτικού μηχανισμού για τον οποίο ανέλαβε την ευθύνη το Εξεγερσιακό Κομάντο Ματέο Μορράλ τον περασμένο Οκτώβρη.

Την ώρα που το χιλιανό και το ισπανικό κράτος εφαρμόζουν μηχανιστικά για άλλη μια φορά τη γνωστή στρατηγική ασυναρτησίας, καταστολής και δικονομίας σχετικά με υποτιθέμενες αναρχικές εγκληματικές οργανώσεις διεθνούς χαρακτήρα, εμείς στέλνουμε δύναμη στα δυο μας συντρόφια, χωρίς να μας καίγεται καρφί αν ευθύνονται ή όχι για τις πράξεις που τους καταλογίζουν.

Απευθύνουμε ένα κάλεσμα διεθνούς αλληλεγγύης στη Μόνικα Καμπαγέρο, στον Φρανσίσκο Σολάρ και στα υπόλοιπα συντρόφια που συνελήφθησαν στην Ισπανία.

Αφιερώνουμε τούτη την ενέργεια σ’ αυτά τα συντρόφια, προσδοκώντας επίσης στο ζωντάνεμα και στον πολλαπλασιασμό των άμεσων δράσεων σε αυτά τα εδάφη. Γι’ αυτό κι απευθύνουμε ένα χαιρετισμό, παρά τις διαφορές αναμεταξύ μας, στις ομάδες που πραγματοποίησαν επιθέσεις κατά τη διάρκεια αυτού του μήνα ενάντια σε διάφορα τραπεζικά υποκαταστήματα που ’ναι διάσπαρτα στην πόλη.

Αλληλεγγύη στον Ντιέγο Ρίος και στη Φελίσιτυ Ράιντερ, συντρόφια κυνηγημένα από την εξουσία.

Καμιά ανακωχή με την κυριαρχία.

Μνήμη και δράση για το σύντροφο Μαουρίσιο Μοράλες!
Μνήμη και δράση για το σύντροφο Λάμπρο Φούντα!

Πυρήνας Ζήτω ο Ίλια Ρομανόφ,
προσκείμενοι/-ες στη Μαύρη Διεθνή.
_

Σ.τ.μ.
– Το Σχέδιο Φοίνικας μέχρι στιγμής απαρτίζεται από τις εξής πράξεις: 1η στην Ελλάδα (7 Ιούνη 2013), 2η στην Ελλάδα (12 Ιούνη 2013), 3η στην Ινδονησία (26 Ιούνη 2013), 4η στην Ελλάδα (Ιούλης 2013), 5η στην Ινδονησία (24 Αυγούστου 2013), 6η στην Ελλάδα (Σεπτέμβρης 2013), 7η στη Ρωσία (2 Οκτώβρη 2013), 8η στη Χιλή (16 Νοέμβρη 2013).
– Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, η σύλληψη των 5 συντρόφων στη Βαρκελώνη στις 13 Νοέμβρη 2013 –που επέφερε την προφυλάκιση της Μόνικα Καμπαγέρο και του Φρανσίσκο Σολάρ στα ισπανικά κελιά, καθώς και αυστηρούς περιοριστικούς όρους εις βάρος των τριών άλλων διωκόμενων αναρχικών– προγραμματίστηκε να λάβει χώρα ακριβώς πριν από τις γενικές εκλογές στη Χιλή, που διεξήχθησαν στις 17 Νοέμβρη.
– Ο Ίλια Ρομανόφ, 46χρονος αναρχικός απ’ τη Ρωσία (που είχε αποφυλακιστεί μόλις το 2012, αφού εξέτισε δεκαετή ποινή), τραυματίστηκε σοβαρά χάνοντας τ’ αριστερό του χέρι και νοσηλεύτηκε, όταν αυτοσχέδιος πυροτεχνικός μηχανισμός που κουβαλούσε εξερράγη πρόωρα στις 26 Οκτώβρη 2013. Οι ανακριτικές αρχές στο Νίζνι Νοβγκόροντ, όπου συνέβη το περιστατικό, κίνησαν ήδη ποινική διαδικασία εναντίον του βάσει του άρθρου 222 του ρωσικού ποινικού κώδικα (περί «παράνομης διακίνησης εκρηκτικών υλών»). Μπορείτε να ενισχύσετε οικονομικά τον Ίλια μέσω του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού Μόσχας.

Πηγή

Την Παρασκευή, 15 Νοέμβρη 2013, πραγματώσαμε μια δράση διεθνιστικής αλληλεγγύης για τα συντρόφια που αιχμαλωτίστηκαν στις 13 Νοέμβρη στη Βαρκελώνη, κατηγορούμενα για την τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών. Δύο εξ αυτών, η Μόνικα Καμπαγέρο και ο Φρανσίσκο Σολάρ, βρέθηκαν εμπλεκόμενοι πριν από κάποιο διάστημα στη σκευωρία «υπόθεση βόμβες», στη Χιλή. Δεν πρόκειται να μιλήσουμε για ενοχή ή αθωότητα· αντίθετα, ξεκαθαρίζουμε ότι πέρα από τις ταμπέλες που θέλει να μας επιβάλλει το κράτος για να μας κηρύσσει νόμιμους ή παράνομους, εμείς διακηρύσσουμε ότι είμαστε σε σύγκρουση με αυτή την τάξη κυριαρχίας, εκμετάλλευσης και υποταγής. Γίνεται κιόλας λόγος για σκευωρία, κάτι που δε θα μας φαινόταν παράξενο, αλλά δε θα πέσουμε σε τέτοιου είδους θυματοποίηση. Απεναντίας, στέλνουμε την αγκαλιά μας όπως και να ’χει σε όσους κι όσες χτυπήθηκαν από την εξουσία. Είμαστε ένοχοι που ’μαστε ζωντανοί και που έχουμε αίμα να κυλάει στις φλέβες μας, είμαστε ένοχοι που –ακόμα κι αν σας πονάει αυτό– αλλάζουμε τούτη την πραγματικότητα και ανατρέπουμε την τάξη με χαρά και μίσος.

Προκαλεί γέλιο να βλέπεις τους κυριάρχους να επιχειρούν να κατανοήσουν τι συμβαίνει σε διεθνές επίπεδο, λες και τα πάντα λειτουργούν με νόρμες και νόμους, και να προσπαθούν να κατασκευάσουν τεράστια δίκτυα ή ιεραρχικά σύνολα επιδιώκοντας να τ’ ανακόψουν ή να τα εξαρθρώσουν με κάποιον τρόπο. Ας το χωνέψουν λοιπόν ότι εμείς δεν αποτελούμε ούτε δίκτυα ναρκεμπόρων ούτε είμαστε καμιά εγκληματική οργάνωση εθνικής ή διεθνούς εμβέλειας, μήτε κι είμαστε σαν τη διεφθαρμένη και σιχαμένη θεσμικότητα την οποία υπηρετούν. Η σπουδαία διεθνής οργάνωση που έχουμε είναι η βεβαιότητα ότι αυτή η τάξη πραγμάτων είναι για τα μπάζα, ότι το Κεφάλαιο και το κράτος μάς κλέβουν τη ζωή και το σφρίγος μας, κι ότι αρκεί η πιτσιρικαρία να δει τη μίζερη ζωή που της επιφυλάσσουν για να τα κάνει λίμπα. Η μόνη διεθνής οργάνωση που έχουμε είναι η ζωή που αρνείται να υπάρξει σε ανελευθερία.

Την ίδια ώρα, δεν παύουμε να μνημονεύουμε άλλους αντάρτες που αιχμαλωτίστηκαν ή δολοφονήθηκαν από το κράτος και τις κατασταλτικές του δυνάμεις. Δεν ξεχνάμε ότι στις 12 Νοέμβρη 2002 δολοφονήθηκε ο μαχητής Άλεξ Λεμούν, ο οποίος πάλεψε αδάμαστος για 5 μέρες, έχοντας καρφωμένη στο κεφάλι του μια σφαίρα. Δεν ξεχνάμε τον Χανς Νιεμέγερ, που αυτήν τη στιγμή βρίσκεται έγκλειστος για την επίθεση εναντίον ενός υποκαταστήματος της τράπεζας BCI, ούτε και τους Μαρσέλο Βιγιαροέλ, Χουάν Αλίστε Βέγκα, και Φρέντυ Φουεντεβίγια, κατηγορούμενους για το θάνατο του μπάτσου Μογιάνο. Θυμόμαστε επίσης τον Σελεστίνο Κόρδομπα, κατηγορούμενο για την εμπρηστική επίθεση που κατασπάραξε τη ζωή του τρισάθλιου ζεύγους τσιφλικάδων Λούτσινγκερ-ΜακΚέι. Τέλος, στέλνουμε τη στήριξη και τη στοργή μας στον Ίλυα Εντουάρντοβιτς Ρομανόφ, αναρχικό σύντροφο απ’ τη Ρωσία, ο οποίος τραυματίστηκε ενώ χειριζόταν έναν αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό στις 26 Οκτώβρη 2013.

Όσον αφορά τη δράση μας, εφορμήσαμε σε συντονισμένη επίθεση και από τις δύο πύλες της πανεπιστημιούπολης Χουάν Γκόμες Μίγιας, δηλαδή και επί της λεωφόρου Γκρέσια, και επί της οδού Ιγκνάσιο Καρρέρα Πίντο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να προκληθεί σύγχυση στους μπάτσους, οι οποίοι μη ξέροντας πώς να αντιδράσουν κινητοποίησαν ένα ογκώδες σώμα κατασταλτικών δυνάμεων. Η σύγκρουση κράτησε περισσότερο από μιάμιση ώρα, με τους μπάσταρδους να τρέχουν από πύλη σε πύλη, χωρίς να μπορούν να εντοπίσουν σε ποια μεριά βρισκόμασταν κάθε φορά. Παρ’ όλα αυτά, γνωρίζουμε ότι αυτού του τύπου οι δράσεις δεν είναι κάτι καινοτόμο, κι έτσι απευθύνουμε ένα κάλεσμα για τον πολλαπλασιασμό των μέσων, μορφών και περιεχομένων.

Εξεγερτική κι αναρχική αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατουμένους! Δύναμη στη Μόνικα και στον Φρανσίσκο, όπως και στους υπόλοιπους απαχθέντες στην Ισπανία!

Μια στοργική αγκαλιά για τους Χανς Νιεμέγερ και Σελεστίνο Κόρδομπα.

Όλη τη θέρμη της εξέγερσης για τον Ίλυα Εντουάρντοβιτς Ρομανόφ.

Πηγή και φωτογραφίες