Tag: Χιλή

Χιλή: Η ιδέα να γίνει πράξη!

Γράμμα του έγκλειστου συντρόφου Χοσέ Μιγκέλ Σάντσες Χιμένες, προς τα ενσυνείδητα πνεύματα:

Σε αυτούς τους καιρούς, όπου η εξέγερση φαίνεται να δειλιάζει κι η άμεση δράση να αμφισβητείται ή ακόμα και να απορρίπτεται, θα ήθελα να εναντιωθώ στις «έννομες» τοποθετήσεις και να επιχειρηματολογήσω σχετικά με τη θέση μου για την άμεση δράση ως χρήση απαραίτητης βίας στον αγώνα που ενσαρκώνουμε ενάντια στην εξουσία και στους μηχανισμούς της.

Χτυπήθηκε με αποτελεσματικό τρόπο η εξουσία; Αν αναλύσουμε την ιστορία των αγώνων της συνολικής χειραφέτησης, θα κατανοήσουμε ότι ο αγώνας προσκρούει πάνω σε ποικίλες παραμέτρους: τα κατασταλτικά χτυπήματα, την ανικανότητα άρθρωσης λόγου, την προδοσία του κομμουνιστικού κόμματος, του σοσιαλιστικού κόμματος και των αριστερών, την επιλογή της αναδίπλωσης σε παθητικές και κομματικές τοποθετήσεις, την άρνηση χρήσης νομιμοποιημένης βίας, τις ρεφορμιστικές θέσεις κ.τ.λ. Ακόμα και σήμερα παγιδευόμαστε στα ίδια, χωρίς να έχουμε μάθει ακόμη το μάθημά μας.

Αν θέλουμε στ’ αλήθεια να επιτεθούμε στην εξουσία, τότε δε θα πρέπει να αποκλείσουμε κανένα εργαλείο στον αγώνα. Η χρήση βίας στη δράση μας είναι και σωστή και αναγκαία, αφού αυτό αξίζει στη μόνιμη βία και κακοποίηση του κράτους. Δε μας παίρνει να αντιδράσουμε με άλλον τρόπο, ούτε βέβαια μπορούμε να αφήσουμε στην άκρη το ζήτημα της αυτοδιαχείρισης των πόρων για τη δημιουργία των ελάχιστων ή βέλτιστων συνθηκών του αγώνα μας (φράγκα για δικηγόρους, εξοπλισμό, προπαγάνδα και διάχυση, στήριξη προς τ’ αιχμάλωτα αδέρφια μας και τις φαμίλιες τους, κ.τ.λ.).

Πώς να κάνουμε τα κουμάντα για την αυτοδιαχείριση πόρων; Απαλλοτριώνοντας! Πρέπει να είμαστε σε θέση να ενεργούμε προς αυτή την κατεύθυνση, μαζί με αδέρφια ικανά, έχοντας τ’ αναντικατάστατα μέσα και τη διαύγεια πως δαύτο θα ενισχύσει τη μάχη μας.

Πρέπει να δημιουργήσουμε ελευθεριακούς χώρους όπου θα προπαγανδίζεται η ιδέα και θα γεννιέται συνείδηση (εργαστήρια, βιβλιοθήκες, κοινωνικά κέντρα, κ.τ.λ.). Πρέπει να βάλουμε πλώρη για την επίθεση ενάντια στην εξουσία απ’ όλες τις μπάντες, να θωρακίσουμε την ιδέα, κι ο καθένας και η καθεμιά μας να στέκει βράχος συνείδησης κι άμεσης δράσης. Η προπαγάνδα και η αγκιτάτσια είναι θεμελιώδους αξίας για την αφύπνιση συνειδήσεων και την ανατροφοδότηση της σκέψης για τη σπορά της απελευθερωτικής εξέγερσης.

Είναι άκρως αναγκαίο να επιλέγει κανείς την αναδίπλωση όταν ο εχθρός παραμονεύει ή μας βάζει στο στόχαστρο; Θεωρώ πως όχι, μιας και αντ’ αυτού μπορούμε να διευρύνουμε το πεδίο των ενεργειών μας σε άλλους τομείς και στόχους, χωρίς ποτέ να εγκαταλείπουμε την πράξη. Δε γίνεται να σταματήσουμε τον αγώνα γιατί ο εχθρός μας την έχει στημένη· η δράση μας οφείλει να είναι διαρκής, και μακάρι να μετουσιώνεται σε πληθώρα ταυτόχρονων επιθέσεων εναντίον διαφόρων στόχων, έτσι ώστε να υποχρεώσουμε την καταστολή να μοιράσει τις δυνάμεις της, καθιστώντας την ανίκανη να νικήσει στις ζώνες των επιχειρήσεών μας. Τέλος, θα πρέπει να χρησιμοποιούμε τη μέθοδο του αποπροσανατολισμού για να διασφαλίσουμε την επιτυχή έκβαση της πρωταρχικής μας επιχείρησης, γι’ αυτό ας είμαστε συνωμοτικοί/-ές και διαμερισματοποιημένοι/-ες, έχοντας πάντοτε κατά νου να μην ακολουθούμε στάνταρ διαδρομές στις μετακινήσεις και δράσεις μας. Έτσι αποφεύγουμε να μας μαγκώσουν, ενώ κάνουμε τη ζωή δύσκολη στον εχθρό.

Η άρνηση της βίας είναι η βασική αιτία της δυσκολίας μας να φτάσουμε στη συνολική απελευθέρωση. Χρειάζεται να τελειώνουμε επιτέλους με τις καταδίκες των βίαιων ενεργειών, ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε κατά τη χειραφέτησή μας. Πρέπει να αναγνωριστεί το δικαίωμα, η ανάγκη και η υποχρέωση κάθε ενσυνείδητου όντος να πραγματώσει την αυτοάμυνά του απέναντι στην κρατική βία που μας γαμάει διαρκώς. Στόχος όσων μαχόμαστε κι αποζητάμε την απελευθέρωσή μας είναι να καταστρέψουμε τους καταπιεστές, κάθε σύστημα εξουσίας, κάθε εικόνα της Αρχής, χτυπώντας αδιάκοπα τους μηχανισμούς της καταπίεσης και δημιουργώντας μια κοινωνία ελεύθερη και δίκαιη. Για να τα κατορθώσουμε όλα αυτά οφείλουμε να κάνουμε χρήση βίας, αφού η πίστη στη μη βία μάς κάνει να υποχωρούμε ώσπου να ξεπέσουμε σε μιαν υποκριτική στάση, στριμωγμένοι στη γωνιά εξαιτίας απλουστευτικών και βολικών επιχειρημάτων.

Ελπίζοντας αυτές οι αράδες να συνεισφέρουν στη μάχη για τη συνολική χειραφέτηση…

Αδερφικά,
Χοσέ Μιγκέλ Σάντσες Χιμένες
Από την 4η πτέρυγα του κέντρου εξόντωσης της φυλακής Κολίνα II

O Χοσέ Μιγκέλ Σάντσες Χιμένες, ξεκίνησε την αντάρτικη δράση από τις τάξεις των παράνομων πυρήνων του ΚΚΧ, στη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσέτ. Έχει συλληφθεί και φυλακιστεί αρκετές φορές, για τη συμμετοχή του σε ένοπλες απαλλοτριώσεις. Από το 1988, αρχίζει να προσεγγίζει ριζοσπαστικές αντιεξουσιαστικές θέσεις. Καταδικάστηκε εκ νέου το 1991, για κατοχή πολεμικών όπλων και σύσταση ομάδας μάχης, σε 20 χρόνια φυλακή, αφού συνελήφθη έχοντας στην κατοχή του δύο τουφέκια. Το 2007, 14 μήνες πριν το τέλος της ποινής του, κάνει χρήση της «κυριακάτικης άδειας» από τη φυλακή, για να περάσει εκ νέου στην παρανομία, στην οποία παρέμεινε μέχρι το 2010, όταν συνελήφθη κατά τύχη, μετά από τροχαίο. Κρατείται στη Φυλακή Κολίνα, στο Σαντιάγο.

Πηγή

Χιλή: Παρουσίαση του αναρχικού εκδοτικού εγχειρήματος Sembrando Tormentas (Πουέρτο Μοντ)

\"Sembrando-Tormentas\"

Και οι πυρές μας θα σβήσουν μονάχα σαν το φλόγιστρο του ήλιου εκραγεί μεγαλειωδώς πάνω στη θάλασσα. Κι αν αυτή η μέρα δε δεήσει να ’ρθει, οι πυρές μας θα συνεχίσουν να κροταλίζουν τραγικά μες στη σκοτεινιά της αιώνιας νύχτας.
Ρέντσο Νοβατόρε, «Προς το δημιουργικό τίποτα»

Θεωρούμε ότι εναπόκειται στο κάθε άτομο, κατά μόνας ή από κοινού με τους πολιτικά συγγενείς του, να αναστοχαστεί και να καθορίσει με τι, πώς, μαζί με ποιον και πότε θα παρέμβει στην πραγματικότητα. Έτσι, η έκδοση και διακίνηση έντυπου υλικού ανακύπτει ως ένα μέσο παρέμβασης ενάντια στην εξουσία και στις πρωτοπορίες.

Μέσα από την έκδοση, πειρατεία και διανομή αναρχικού και ριζοσπαστικού έντυπου υλικού (βιβλία, μπροσούρες, φυλλάδια, περιοδικά κ.τ.λ.), το εγχείρημα Sembrando Tormentas («Σπέρνοντας Θύελλες») επιδιώκει να κάνει γνωστές ιδέες, εμπειρίες, μάχες που επικεντρώνονται στην (αυτο)απελευθέρωση του ατόμου, των μη ανθρώπινων ζώων και της γης από κάθε μορφή κυριαρχίας. Δεν είναι ούτε επιθυμεί να γίνει συλλογικότητα ή οργάνωση.

Αυτή η απόπειρα στοχεύει στην πρόκληση, τροφοδότηση, αγκιτάτσια της βούλησης για ανταρσία που πιστεύουμε ότι φέρει εντός του κάθε ον που βρίσκεται σε κατάσταση υποταγής, θέτοντας στη διάθεση του καθενός και της καθεμιάς ένα σύνολο ιδεών, βιωμάτων και αναλύσεων γύρω από την αναρχία και αποζητώντας την αμφισβήτηση, την κριτική, την ένταση, τον προβληματισμό, το διάλογο, την προσωπική ρήξη του εξημερωμένου πολίτη με τις κυρίαρχες αξίες και ιδέες που επιβάλλει η εξουσία και υιοθετεί η κοινωνία, υπέρ της ίδιας μας της απελευθέρωσής τόσο σε υλικό όσο και σε (αντι)ιδεολογικό επίπεδο.

Βάζουμε στην πρέσα διάφορες προοπτικές, οι οποίες μπορεί να είναι αντιφατικές ή ακόμα και αντικρουόμενες μεταξύ τους, μιας και δε θέλουμε να πουλήσουμε φούμαρα σε κανέναν ούτε να προσφέρουμε μια λυτρωτική ιδεολογία για τη «φτωχολογιά», το «θύμα» των κακούργων πολιτικών και καπιταλιστών, αλλά απεναντίας θέλουμε να διεγείρουμε την αυτοζύμωση της ατομικής και αυτόνομης σκέψης.

Αντί να βοηθήσει τ’ άτομα να αυτοχειραφετηθούν, συνεισφέροντας έτσι ώστε να δρουν και να σκέφτονται από μόνα τους, το στρατευμένο μέλος θέλει να τα πείσει πως μονάχα άμα ακολουθήσουν την επαναστατική κατεύθυνση και/ή αναγνωρίσουν την επαναστατική πίστη θα κατορθώσουν τη σωτηρία τους.
Ρικάρδο Φουέγο, «Γιατί είμαι υπέρμαχος της αναρχίας»

Το εγχείρημα αυτό έκδοσης και διανομής αυτοχρηματοδοτείται από την πώληση του έντυπου υλικού. Όμως τμήμα του υλικού αυτού δεν έχει καθορισμένη τιμή, και μπορείς να το αποκτήσεις με ελεύθερη συνεισφορά σου. Αν δεν έχεις χρήματα και θες να πάρεις στα χέρια σου κάποιο έντυπο, μπορείς να δώσεις γι’ αντάλλαγμα κάτι που μπορεί να είναι του ενδιαφέροντός μας ή να μας χρησιμεύει με κάποιον τρόπο. Αν από την άλλη θες να αράξεις και να διαβάσεις επιτόπου ένα κείμενο, δεν τρέχει μία. Τα λεφτά, αυτά καθαυτά, δε μας ενδιαφέρουνε και σιχαινόμαστε να αποτελούν ένα όριο στην ικανοποίηση των αναγκών μας.

Αυτό που κάνουμε δεν είναι ελεύθερο επάγγελμα ή «πολιτικό έργο». Δεν επιδιώκουμε να αποκομίσουμε χρηματικά οφέλη ούτε να αποκτήσουμε ακολούθους/στρατευμένους στην υπηρεσία οποιασδήποτε οργάνωσης. Με τα χρήματα που συγκεντρώνουμε μας ενδιαφέρει να διασφαλίσουμε τη συνέχεια και βελτίωση της ποιότητας του υλικού προς διάθεση απ’ το εκδοτικό μας εγχείρημα, κι ως εκ τούτου, την κυκλοφορία των απελευθερωτικών κι αναρχικών ιδεών στην πόλη όπου ζούμε.

Για να μας βρεις πέρνα από την οδό Αντόνιο Βαράς, στο ύψος του φρικαλέου αγάλματος προς τιμήν των γερμανών αποικιοκρατών, τ’ απογεύματα από τις 16.00 μέχρι τις 19.00, όταν ο καιρός το επιτρέπει. Σκάμε μύτη και σε μερικές συναυλίες ή συντροφικές εκδηλώσεις.

Sembrando Tormentas
Ταπεινό αυτοδιαχειριζόμενο, αντιεμπορευματικό και αναρχικό εκδοτικό και διανεμητικό εγχείρημα

ΥΓ. Θέλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι δε σχετιζόμαστε ούτε μας ενδιαφέρει να σχετιστούμε με φορμαλιστικές οργανώσεις «οριζόντιες», «κάθετες», διαγώνιες, κατακόρυφες, χρώματος κόκκινου, κοκκινόμαυρου, κίτρινου, ροζ ή ιριδίζοντος, ούτε με κανένα άλλο κέντρο μικροεξουσίας, όπου συνεχίζουν να αναπαράγονται οι σχέσεις της κυριαρχίας, όπου υπάρχουν αρχηγοί (τύποις ή ατύπως) και κοπάδια. Όλες αυτές οι οργανώσεις εμφανίζονται ως φορείς μιας επαναστατικής αλήθειας και πασχίζουν επιδεικτικά να κάνουνε την «αφελή» μάζα (όπως βλέπουν τους λοιπούς που δεν ανήκουν στα γκρουπούσκουλά τους) να πιστέψει ότι, αφού αποδεχτεί τα δόγματά τους, ακολουθήσει τις εντολές τους, σηκώσει τις σημαίες τους και λατρέψει τους νεκρούς τους, θα είμαστε όλοι κι όλες μας πιο κοντά σε μια ευτυχή και ελεύθερη ζωή, ή πιο κοντά σ’ έναν κοινωνικό εσμό κι έναν κόσμο «καλύτερο».

Πηγή

Ενημέρωση για φυλακισμένα συντρόφια

Ιταλία: Απορρίφθηκε η αίτηση αποφυλάκισης του συντρόφου Sergio Maria Stefani

\"\"

Στις 4 Ιουλίου το δικαστήριο του Μιλάνου απέρριψε την αίτηση αποφυλάκισης του Sergio Maria Stefani. Ο σύντροφος βρίσκεται προφυλακισμένος στις φυλακές της Φερράρα, διωκόμενος στα πλαίσια της επιχείρησης Ardire(Ευτολμία). Τώρα περιμένει να μάθει τους λόγους της απόρριψης και τα νέα μιας καινούριας αίτησης αποφυλάκισης.

Για να γράψετε στο σύντροφο:

 Sergio Stefani

Via Arginone 327

44122 Φερράρα

Ιταλία

Πηγή

Χιλή: Μεταγωγή του φυλακισμένου συντρόφου Χανς Νιεμέγερ

\"hans-niemeyer\"

Ο σύντροφος Χανς Νιεμέγερ, καταδικασμένος σε 5 χρόνια και 300 μέρες φυλακής για την τοποθέτηση ενός εκρηκτικού μηχανισμού σε υποκατάστημα της τράπεζας BCI, βρισκόταν έγκλειστος στον Τομέα Υψίστης Ασφαλείας μετά τη νέα αιχμαλωσία του που είχε δώσει τέλος στη φυγοδικία του.

Όπως μας ενημέρωσαν συντρόφια, έπειτα από την καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου, ο Χανς μετήχθη στον Η-Βόρειο τομέα της Φυλακής Υψηλής Ασφαλείας (CAS) του Σαντιάγο, κρατούμενος πλέον υπό καθεστώς ηπιότερης απομόνωσης απ’ ό,τι προηγουμένως.

Αλληλεγγύη στο σύντροφο Χανς Νιεμέγερ!

Πηγή

Χιλή: Αναβλήθηκε για τον Νοέμβρη του 2013 η δίκη για την «υπόθεση σεκιούριτι»

\"\"

Η συνεδρία για την «υπόθεση σεκιούριτι» που είχε προγραμματιστεί για την 1η Αυγούστου, όταν θα ξεκινούσε εκ νέου το προφορικό σκέλος της δίκης ενάντια στους Χουάν Αλίστε, Φρέντυ Φουεντεβίγια και Μαρσέλο Βιγιαροέλ, αναβλήθηκε για άλλη μια φορά.

Η νομική υπεράσπιση του συντρόφου Μαρσέλο δεν ήταν παρούσα, μιας και έπρεπε να βρίσκεται σε μία εν εξελίξει δίκη στο νότο της χώρας. Το δικαστήριο ανέβαλε λοιπόν τη συνεδρία για τις 11 Νοέμβρη 2013.

Αλληλεγγύη και επαναστατική στοργή
για τους Φρέντυ, Μαρσέλο και Χουάν!

Πηγή

Ενημέρωση για τον Hans Niemeyer, αιχμάλωτο πολέμου στη Χιλή

Αναδημοσίευση από Έρεβος:

Στις 12 Ιούλη του 2013, ο σύντροφος Hans Niemeyer καταδικάστηκε σε 5 χρόνια κάθειρξη για τη μεταφορά εκρηκτικού μηχανισμού, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου ελέγχου των όπλων και των εκρηκτικών και σε 10 μήνες κάθειρξη για πρόκληση φθορών. Ο σύντροφος καταδικάστηκε για την υπόθεση της εμπρηστικής επίθεσης σε υποκατάστημα της τράπεζας BCI, στο Σαντιάγο της Χιλής, το Νοέμβρη του 2011 και είχε συλληφθεί στις αρχές του Δεκέμβρη του ίδιου έτους.

Έξω από το δικαστήριο, όπου λάμβανε χώρα η δίκη, υπήρχε σε εξέλιση συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Hans και υπήρχαν, επίσης, και αλληλέγγυοι εντός της δικαστικής αίθουσας.

Ο σύντροφος κρατείται στην ειδική πτέρυγα της φυλακής υψίστης ασφαλείας της πόλης, αλλά είναι ακόμα αβέβαιο το εάν θα παραμείνει εκεί ή αν θα υπάρξει μεταγωγή.

Ο δικηγόρος του Hans θα ασκήσει έφεση στην απόφαση του δικαστηρίου, όπως θα κάνει και ο δημόσιος κατήγορος, καθώς το κράτος προσπαθεί να πετύχει την εφαρμογή του αντιτρομοκρατικού νόμου, η οποία απορρίφθηκε στο πρώτο δικαστήριο.

Αλληλεγγύη κα Δύναμη!

Έξι κείμενα αναρχικών αιχμαλώτων και του εντύπου Conspiración Ácrata για τα τέσσερα χρόνια από το θάνατο του Mauricio Morales

Γράμμα του Sergio Maria Stefani για τα 4 χρόνια από το θάνατο του Mauricio Morales

Για να τελειώνουμε με τη λατρεία των πτωμάτων

Πριν από τέσσερα χρόνια ο Mauri πέθανε, ενώ η τροχιά του αγώνα που διάλεξε συνεχίζει αταλάντευτη. Την αστραπή της έκρηξης, η οποία δυστυχώς χτύπησε αυτόν αντί για του εχθρούς για τους οποίους προοριζόνταν, ακολούθησε ο κεραυνός που ταρακούνησε τα πνεύματα όλων μας, εμείς οι αδερφοί και οι αδερφές του διασκορπισμένοι στον κόσμο και κινητοποιημένοι από το ίδιο πάθος καταστροφής του υπάρχοντος.

Η χαρά που ξεχύνεται πάντα όταν ανακαλύπτεις μια συντροφική καρδιά, πνίγηκε από τη συνείδηση του γεγονότος πως αυτή η καρδιά δε θα αντλεί πια αίμα και οργή. Ο Mauri δεν ήταν ο πρώτος που πέθανε λόγω της απόφασής του να μη διαχωρίζει τη σκέψη από τη πράξη, δε θα είναι δυστυχώς ούτε ο τελευταίος, αλλά εγώ νομίζω πως η θλίψη δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να τον θυμόμαστε. Μέσα σε αυτά τα χρόνια που πέρασαν, ο Mauri δεν αφέθηκε να σαπίσει μέσα στον τάφο αλλά συνέχιζε να ζει και να μάχεται μέσα απο κάθε επίθεση, άσχετα με το αν ήταν αφιερωμένη σε αυτόν ή όχι. Οι φλόγες εξαπλώνονται όσο υπάρχει καύσιμο, έτσι ώστε η χαρά του να μη μπορεί να σβήσει μέχρι να χτυπήσουμε τον εχθρό διαρκώς και οι δράσεις είναι το οξυγόνο που θρέφει τις φλόγες, πριν τα τόσα πολλά λόγια πνίξουν και μειώσουν τη μικρή σπίθα μέχρι να τη σβήσουν.

Ας μην καταλήξουμε στη λατρεία των πτωμάτων, ας μη συντρίψουμα τα σώματα των αδερφών μας κάτω από μέτρα γης και ας μη μπερδευτούμε από τα μαρμάρινα μνημεία, με τα οποία νομίζουν κάποιοι ότι τους τιμούν, αλλά αντίθετα ας συλλήσουμε τους τάφους, όπως ο Ραβασόλ, για να πάρουμε πίσω στα χέρια μας τα μαχαίρια, τους πυροκροτητές, τα πιστόλια και το μπαρούτι που μπορούν ακόμα να χτυπήσουν τον εχθρό παρά να τα αφήσουμε να σκουριάσουν και να παραδοθούν μουχλιασμένα στη μνήμη.

Ας αντικαταστήσουμε τη μνήμη με την εικονοκλαστική οργή. Ας σταματήσουμε να περιμένουμε ένα μέλλον που δε θα έρθει ποτέ και να γιορτάζουμε ένα παρελθόν που έχει αρχίσει ήδη να ζέχνει όπως ο αποπνικτικός αέρας ενός μουσείου. Υπάρχει ένα παρών που πρέπει να φλέγεται από το πάθος μας. Ας εμπιστευθούμε τη μνήμη του Mauri στα χέρια μας και ας ταρακουνήσει ο κεραυνός μας τους εχθρούς, στο άκουσμα της ηχούς του γέλιου του.

Sergio Maria Stefani

 Σημείωση του μεταφραστή στα αγγλικά:

O Sergio Maria Stefani βρίσκεται φυλακισμένος στην Ιταλία μαζί με αρκετούς άλλους στο πλαίσιο της επιχείρησης Ardire που εκπόνησε το κράτος μετά τον πυροβολισμό του Roberto Adinolfi. Περισσότερα γραπτά του και πληροφορίες για τη φυλάκισή του μπορούν να βρεθούν εδώ και εδώ.

 Γραμμα του Nicola Gai για τα 4 χρόνια από το θάνατο του Mauricio Morales

 Για μια μονάχα ώρα μανιασμένης αναρχίας

Η αστραπή που πριν τέσσερα χρόνια φώτισε τη νύχτα της χιλιανής πρωτεύουσας και εμπόδισε τον Mauri να εκτελέση την πράξη του έκανε εμφανή σε όλους μας την ομορφιά και τη δύναμη που ενυπάρχουν στον αγώνα για την αναρχία. Τίποτα δε μπορεί να μας δώσει περισσότερη χαρά και ευχαρίστηση από το άναμμα του φυτιλιού του μηχανισμού που πρόκειται να χτυπήσει το μέρος όπου εκπαιδεύονται οι δήμιοι που θα βασανίσουν τους φυλακισμένους αδερφούς και αδερφές μας.

Μόνο εκείνη τη στιγμή που η τάση μας για ελευθερία ενώνεται πάλι με τη δράση,καταφέρνουμε να βιώσουμε την αναρχία στο εδώ και στο τώρα. Δυστυχώς το όνειρο που κουβαλάμε στις καρδιές μας παραείναι μεγάλο για να αποφύγουμε τον κίνδυνο να βρεθούμε μπροστά στον τερατώδη τοίχο της εξουσίας, που ορθώνεται προστατεύοντας το κράτος και το κεφάλαιο. Όταν βάζουμε τη ζωή μας στο παιχνίδι, αναπόφευκτα, καταλήγουμε να αντιμετωπίζουμε τη σκληρότητα που ενυπάρχει στον αγώνα: φυλακή ή θάνατος.

Όλα αυτά δεν πρέπει να μας φοβίζουν, αλλά αντίθετα πρέπει να δυναμώνουν τη συνείδηση και την αποφασιστηκότητα μας να συνεχίσουμε με χαρά την επίθεση στο υπάρχον. Γι’αυτό μπορούμε να επιβεβαιώσουμε χωρίς ρητορίες πως ο Mauri συνεχίζει να ζει μέσα από όλες τις επιθετικές δράσεις.

Κουράγιο και δύναμη σε όλους τους συντρόφους που ανώνυμα χτυπούν το κράτος και το κεφάλαιο, κουράγιο και δύναμη σε εκείνους που δίνουν ένα όνομα στην οργή τους, κουράγιο και δύναμη σε αυτούς που δίνουν ζωή στην ΑΑΟ/ΔΕΜ. Θα δδώσουμε σώμα και ψυχή στη μαύρη διεθνή, υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος να καταστρέψουμε.

Ζήτω η Αναρχία!

Nicola Gai

Σημείωση του μεταφραστή στα αγγλικά:

Ο Nicola Gai βρίσκεται φυλακισμένος στην Ιταλία και κατηγορείτε για τον πυροβολισμό του Roberto Adinolfi μαζί με τον Alfredo Cospito. Περισσότερα γραπτά του και πληροφορίες για τη φυλάκισή του μπορείτε να βρείτε εδώ και εδώ.

 

Γράμμα του Alfredo Cospito για τα τέσσερα χρόνια από το θάνατο του Mauri

 Όταν διάβασα τα νέα του θανάτου του Mauri, την καταλάθος έκρηξη του μηχανισμού που κουβαλούσε, ήταν ένα χτύπημα στην καρδιά, ακόμα και αν δεν τον ήξερα, ακόμα και αν δεν τον είχα δει ποτέ, αντιλήφθηκα ενστικτωδώς πως περπατούσε στο ίδιο μονοπάτι με εμένα.  Τις μέρες που ακολούθησαν, οι δράσεις, οι συγκρούσεις, η έξωση του σπιτιού που έμενε, η οργισμένη του κηδεία.

Η μνήμη μου γύρισε σε παλιότερες μέρες που ήμουν φυλακισμένος, πριν μερικά χρόνια, όταν με μια αίσθηση ανικανότητας έλαβα τα νέα για το θάνατο του Baleno*. Και τότε υπήρχαν συγκρούσης, οργισμένη κηδεία, ο θάνατος της Sole και τότε ήταν χτύπημα στην καρδιά αλλά εκείνη την εποχή είχα την αίσθηση πως ήμουν ανυπεράσπιστος, ανίκανος. Σήμερα έχω αφήσει πίσω αυτήν την αίσθηση της ανικανότητας, τώρα ξέρω τι να κάνω. Ξέρω ακριβώς τι ένιωσε ο Mauri τις στιγμές πριν το θάνατό του. Την αδρεναλίνη, την ευτυχία της συνειδητοποίησης των επιθυμιών μέσα από τη δράση, την αντίσταση σε αυτό το σκατένιο σύστημα με οποιοδήποτε καταστροφικό μέσο. Δεν ήταν ένας απαίσιος θάνατος. Σίγουρα θα ήταν όμορφα αν ζούσε για να χτυπά, να χτυπά ξανά και ξανά…αλλά σε κάθε περίπτωση είναι η μοίρα που έχουμε διαλέξει για τους εαυτούς μας.

Σήμερα αυτή η χαρά ζει ξανά μέσα σε κάθε ατομικότητα που οπλίζει τα χέρια του ενάντια στην εξουσία που γίνεται δυνατότερη μέρα με τη μέρα, στη σταδιακή και συνεχή εξάπλωση της μαύρης διεθνούς, στους δεκάδες πυρήνες της FAI που βρίσκονται διασκορπισμένοι σε όλον τον κόσμο, στο χαμόγελο εκείνου που μόλις άναψε το μπαρούτι. Ο Mauri ζει μέσα στις δράσεις. Δεν υπάρχει γυρισμός.

Alfredo Cospito

Σημειώσεις του μεταφραστή στα αγγλικά:

1 Η Sole και ο Baleno (Maria Soledad Rosas and Edoardo Massari), είναι δύο αναρχικοί που κατηγορήθηκαν για οικοτρομοκρατικές ενέργειες στου αγώνες του No TAV στο Τορίνο τη δεκαετία του 90 μαζί με τον Pelissero. Οι Sole και Baleno αυτοκτόνησαν στη φυλακή.

2 Ο Alfredo Cospito βρίσκεται φυλακισμένος στην Ιταλία και κατηγορείται για τον πυροβολισμό του Roberto Adinolfi μαζί με το Nicola Gai. Περισσότερα κείμενα και πληροφορίες για την φυλάκισή του εδώ και εδώ.

Λογια του Juan Aliste, τέσσερα χρόνια από το θάνατο του Mauri

 Πρέπει κάποιος να έχει κουφή ψυχή, να είναι τυφλός, ένας yanacona ή ένας déclassé για να μην αναγνωρίζει πως περνάμε μπροστά από μια κοινωνική ιερά εξέταση του κεφαλαίου και της αστυνομικής τάξης.

Αυτή η κοινωνική ιερά εξέταση λειτουργεί με πλήρη ικανότητα, έχοντας στη διαθεσή της καταπιεστικούς μηχανισμούς και δυνάμεις. Επομένως οι ζωές μας υποβιβάζονται στον τόνο της αποξένωσης και της νοθρώτητας. Το παροδικό αποτέλεσμα είναι οι άνθρωποι να έχουν συνηθίσει να υπακούν χωρίς να έχουν τη δυνατότητα της έκπληξης, χωρίς χρόνο για αναστοχασμό και περιορισμένοι από άποψη δράσης.

Η ρήξη με το καθεστώς, επιβεβλημένο ως μορφή ζωής, μας δίνει το οξυγόνο για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και επομένως να γίνουμε οι πρωταγωνιστές στην αντίσταση κοιτώντας με μάτια λαμπερά και γεμάτα ελευθερία τον ορίζοντα του αδύνατου, που περνά από όσα έχουμε: αγάπη, τρυφερότητα, οργή.

Σα λαικοί μαχητές, με τα όπλα στο ένα χέρι, βιβλία και επαναστατικά συνθήματα στο άλλο, με την ιδέα της ελευθερίας στο μυαλό, με τη διαρκή εξέγερση στις πράξεις μας, με τα αστέρια και τις αγάπες μας στην καρδιά.

 

Στην απόφαση/δράση, όλοι οι Mauricio, όλοι οι Norma είναι πάντα παρόντες.

Πάντα!

Όσο υπάρχει δυστυχία, θα υπάρχει Εξέγερση

Juan Aliste

Εξεγερτικός κρατούμενος

Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας, Χιλή

Μάιος 2013

Σημείωση του μεταφραστή στα αγγλικά:

Στην  αυτοκρατορία των Ίνκας, η λέξη yanacona αναφερόταν σε εκίνους που υπηρετούσαν τις ελίτ. Κατά την κατάκτηση από τους Ισπανούς, οι yanaconas συμμάχησαν με τους κονκισταδόρες. Αποφάσισα να αποφύγω την ελαφρά αλλοίωση του όρου σε οικιακό σκλάβο, που στις ΗΠΑ έχει παρόμοια πολιτική σημασία, αλλά μια λιγότερο έντονη ιστορική βάση.

Μερικά λόγια από το Conspiración Ácrata στη μνήμη του Mauricio

\”Ο Ήρωας της ζωής πηγαίνει προς το Θάνατο συνοδευόμενος από την τραγικά θριαμβική πορεία του δυναμίτη και με λουλούδια γύρω απ\’ το κεφάλι. Ναι, όποιοσδήποτε επιθύμησε και μπόρεσε να ζήσει σαν Εξεγερμένος και Ήρωας θέλει η ελευθερία να καίει με μια όμορφη φλόγα αναμμένη από τη μεγαλύτερη αμαρτία ώστε το πρελούδιο του θανάτου να μην είναι τίποτα άλλο από ένα γλυκό και μελαγχολικό ποιήμα…

Γραμμένο από τον Renzo Novatore για τον φίλο του Bruno Filippi, που πέθανε μεταφέροντας έναν εκρηκτικό μηχανισμό.

Εδώ από τη γη του Μεξικού, θυμόμαστε το σύντροφο Mauricio Morales που έζησε 27 χρόνια αγώνα και Αναρχίας. Έζησε πραγματικά, γιατί έζησε ελεύθερος  έξω από τα όρια και τις επιβεβλημένες νόρμες, χλευάζοντας τα κακόγουστα κοινωνικά οικοδομήματα, φτύνοντας τις φυλακές, τα κάγκελά τους και τους αλαζονικούς τους νόμους. Έζησε περισσότερο από κάποιον που έζησε 100 χρόνια, με φυλακισμένο το μυαλό και το σώμα, περισσότερο από εκείνον που ζει μια ζωή υπακούοντας.

Η ζωή δεν αξίζει τίποτα εάν κάποιος δε ζει ελεύθερος, αν μόνο αναπνέει, μόνο για να δουλεύει και να ξοδεύει. Η ζωή δεν είναι ζωή αν κάποιος δε ζει πολεμώντας ενάντια στην κυριαρχία, αν κάποιος  δεν επιταχύνει από μόνος του το ρυθμό που η καρδιά του αντλεί αίμα στην καρδιά του, στις σκέψεις του. Η ζωή δεν είναι ζωή αν κάποιος κρατάει το μαχαίρι της απελευθέρωσης κρυμμένο στο φέρετρο του εμπορεύματος. Πρέπει να το ελευθερώσει, να το χρησιμοπιήσει, να καρφώσει με αυτό χίλιες και μία φορές την κοιλιά της εξουσίας, κοιτάζοντας την στα μάτια, πρόσωπο με πρόσωπο, μέχρι την τελευταία της ανάσα.

Ένας πολεμιστής που ζει ελεύθερος, που ζει την Αναρχία μέρα με τη μέρα, που δίνει τα πάντα στον αγώνα, δε ξεχνιέται. Δε μπορεί να ξεχαστεί. Εμείς δε θα τον ξεχάσουμε.

Θάνατο στην κοινωνία-φυλακή και τους φρουρούς της!

Με τη μνήμη για όπλο

Conspiración Ácrata

Γράμμα για τον Mauri απο τον Braulio Durán, από τη φυλακή

Λόγια για το σύντροφο Mauri,

όπου και αν είσαι, από τον Braulio Durán.

Εξαιτίας της κατάστασης στην οποία βρίσκομαι, δεν είχα την ευκαιρία να γράψω ένα γράμμα ή ένα κείμενο, αλλά αυτή τη στιγμή μου ήρθε αυτό στο κεφάλι και εύχομαι μόνο και επιθυμώ να είναι καλά ο σύντροφος και το \”πνεύμα\” σου, αν υπάρχει,  να συνεχίζει να είναι όσο αδάμαστο όσο ήταν πάντα.

Αλήθεια δεν ξέρω αν μπορείς να με ακούσεις ή να με νιώσεις. Αλλά στην καρδιά μου επιθυμώ να είναι έτσι.

Ακόμα θυμάμαι τότε που έμαθα τα νέα και πραγματικά με σημάδεψαν, αφού θεωρώ πως μια ελεύθερη και άγρια ατομικότητα δε θα έπρεπε να πεθαίνει ποτέ, αλλά δυστυχώς αυτά τα πράγματα δεν είναι στα χέρια μας και δε μπορούμε να αλλάξουμε τον κύκλο, αλλά παρ\’όλα αυτά θέλω να ξέρεις πως σε θυμάμαι σαν κάτι όμορφο και πως οτιδήποτε έζησε ή ένιωσες το έζησα και γω καθώς αυτή τη στιγμή δε μπορώ δυστυχώς να κάνω αυτά που θέλω.

Ξέρω πως δε γνωριζόμαστε και πως σίγουρα δεν ήξερες ποτέ για μένα, αλλά αυτό δεν έχει σημασία αφού μας ενώνει μόνο η επιθυμία να δούμε το περιβάλλον μας ελεύθερο και αδάμαστο.

Δε ξέρω αν το ξέρεις, άλλα θέλω να σου πω πως οι σύντροφοι σε όλο τον κόσμο σε σέβονται και σε θυμούνται και πως η απουσία σου σίγουρα τους πληγώνει την καρδιά και αν δεν είχες σκεφτεί ποτέ ότι θα σε θυμούνται ως κάπιον δυνατό, αφού  βέβαια ότι έκανες απλά λόγω του ατομικισμού σου και όχι για τη δόξα, αλλά στη ζωή υπάρχουν πράγματα που δε θέλαμε να γίνουν.

Φρόντισε καλά τον εαυτό σου και κυνήγησε τις επιθυμίες σου, όπως έκανες πάντα, και θυμίσου πως παρ\’ όλο που δε γνωριζόμαστε, συνεχίζουμε, σταθερά και με τα κεφάλια ψηλά (και φλεγόμενα μπουκάλια στα χέρια).

Μη ξεχνάς ποτέ πως είμαστε για πάντα ανώνυμοι και ανάμεσα στις σκιές, κρυβόμαστε στις ταράτσες περιμένοντας την κατάληλη στιγμή για να επιτεθούμε. Σου στέλνω δυνατά φιλιά και αδάμαστες αγκαλιές, ελπίζοντας πως θα τα λάβεις.

Με ειλικρίνια,

Braulio Durán

Straight Edge αναρχικός κρατούμενος

Για την καταστροφή της φυλακής

Υ.Γ. Χαιρετισμούς στους συντρόφους που μένουν όρθιοι, ότι και αν συμβεί. Σας στέλνω μια σφιχτή αγκαλιά και ελπίζω στο (μη-) μέλλον να δούμε ο ένας τον άλλον και να γελάσουμε. Για τώρα, θα παραμείνω σταθερός και αντιστεκόμενος και θα διακυρήττω την αλληλεγγύη μου σε αυτούς που είναι στη φυλακή, εκεί στο νότο

Δύναμη

Και ζήτω η Αναρχία!!!

Μετάφραση Parabellum, Πηγές 1,2,3,4,5,6

Άμεση δράση από Χιλή, Γαλλία και Σουηδία

Χιλή: Δράση στη μνήμη του Mauricio Morales

Ήταν γύρω στις 2 το μεσημέρι στις 22 Μαίου, όταν πάνω από μια ντουζίνα σύντροφοι αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν μια ενέργεια άμεσης δράσης στη μνήμη του συντρόφου μας Mauricio Morales (El Punki Mauri). Κατέλαβαν τη διασταύρωση των οδών Grecia και Doctor Johow, στα περίχωρα του Πανεπιστημιού της Χιλής, έστησαν οδοφράγματα και περίμεναν τους φανατικούς της τάξης με 100 βόμβες μολότοφ.

Μόλις αφίχθησαν οι ένοπλες δυνάμεις του κεφαλαίου, οι μαχητές ετοιμάστηκαν για την επίθεση με όλο το υλικό τους χωρίς ανάσα· τα δέντρα λειτουργούσαν ως κάλυψη, καθώς οι σκιές των απρόσωπων σωμάτων ανασυγκροτούνταν για να επιτεθούν ξανά. Οι συγκρούσεις κράτησαν τριάντα λεπτά χωρίς κανένας σύντροφος να τραυματιστεί ή να συλληφθεί από τα μαντρόσκυλα της εξουσίας.

Η υποχώρηση ξεκίνησε όταν οι σύντροφοι εξάντλησαν τα υλικά της επίθεσής τους. Ούτε τα δακρυγόνα τους, ούτε το χημικό νερό τους, ούτε οι πλαστικές σφαίρες κατάφεραν να σταματήσουν την οργή των κουκουλωμένων συντρόφων.

Αυτή η δράση μπαίνει στο πλαίσιο της μνημόνευσης του άτυχου θανάτου του συντρόφου μας Mauricio Morales που ήταν αποτέλεσμα της ατυχούς πυροδότησης του εκρηκτικού του μηχανισμού. Τέσσερα χρόνια μετά το θάνατό σου, αυτοί που φέρουν τη φωτιά στην καρδιά τους, την οργή στο μυαλό τους και χιλιάδες εξεγερτικε΄ς δράσεις στα χέρια τους, δε σε ξεχνούν. Δεν είμαστε από εκείνους που εξιδανικεύουν το θάνατό σου ως ένα θάνατο ήρωα ή μάρτυρα, ήσουν απλά ένας ακόμα αδερφός, ένας σύντροφος όπως και εκείνοι που επιτίθενται με διάφορους τρόπους εναντίον του κεφαλαίου.

Σύντροφος Mauricio Morales: πολεμιστής όχι μάρτυρας!

Λευτεριά στους πολιτικούς κρατούμενους και φωτιά στην κοινωνία-φυλακή!

 

Το περιεχόμενο των φυλλαδίων που βρέθηκαν στο σημείο:

Στις 22 Μαίου του 2009, ο Mauricio Morales ένας αναρχικός σύντροφος, πέθανε πολεμώντας ενάντια στην εκμετάλλευση, τη δυστυχία, στις φυλακές… Σήμερα θυμόμαστε το πνεύμα του αγώνας σου, σαν πολεμιστή, χωρίς να θέσουμε κανέναν σε κίνδυνο…Όπως ανατίναξες τα πάντα, ανατίναξες και τον εαυτό σου*. Αλλά πετάς για πάντα μέσα στις καρδιές μας. Γιατί κανένας νεκρός ή φυλακισμένος σύντροφος δε ξεχνιέται.

ΑΠΟ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, Ο PUNKI MAURI ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΩΝ

Σημείωση από τον μεταφραστή στα αγγλικά:

Στο πρωτότυπο, η λέξη που χρησιμοποιήται για το “ανατινάζω” και to “πετάω” είναι η ίδια (volar)

Μετάφραση Parabellum, Πηγή και βίντεο

Γαλλία: Σπάσιμο δύο ATM σε ένδειξη αλληλεγύης στον Henry Zegarrundo (Παρίσι)

Τις τελευταίες νύχτες στο Παρίσι, σπάστηκαν οι οθόνες δύο ΑΤΜ, στη θύμηση του αναρχικού συντρόφου Henry Zegarrundo, που βρίσκεται φυλακισμένος εδώ και ένα έτος από το βολιβιανό κράτος ( τον συνέλαβαν στις 29 Μαίου του 2012, φυλακίσθηκε και αφέθηκε πρόσφατα ελεύθερος σε κατ\’οίκον περιορισμό).

Όλα τα κράτη, όλες οι φυλακές, όλες οι τράπεζες του κόσμου που μισούμε· ας τους επιτεθούμε!

Μετάφραση Parabellum, Πηγή

Σουηδία: Βανδαλισμός γουναράδικου (Μάλμο)

Τη νύχτα μεταξύ Δευτέρας και τρίτης, Σουηδοί ακτιβιστές σαμπόταραν την πρόσοψη του τοπικού γουναράδικου \”Mattsons\” Ένα από τα τελευταία, αλλά και το παλιότερο από τα γουναράδικα στο Μάλμο. Κολλήθηκαν οι κλειδαριές, ρίχτηκε πίσσα κάτω από την πόρτα, γράφτηκε με σπρέι \”DBF\” και σχίστηκαν οι τέντες.

Μέχρι να κλείσουν όλα τα γουναράδικα και να αδειάσουν όλα τα κλουβιά.

DBF – 28/05/2013

Μετάφραση Parabellum, Πηγή

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψης ευθύνης και στο αρχείο.

Χιλή: Εμπρηστική επίθεση εναντίον της Εθνικής Ένωσης Σωφρονιστικών Υπαλλήλων (Σαντιάγο)

Αναδημοσίευση από Contra Info

Μήπως νομίζατε ότι ο Μάης θα περνούσε χωρίς άμεσες δράσεις;

Απαντήσαμε για άλλη μια φορά με τη φωτιά.

Ενθυμούμενοι τον πολεμιστή Μαουρίσιο Μοράλες και στεκόμενοι σε αλληλεγγύη με τα φυλακισμένα συντρόφια στο Τεμούκο, πυρπολήσαμε την είσοδο της Εθνικής Ένωσης Σωφρονιστικών Υπαλλήλων (ANFUP) επί της οδού Σάντα Μόνικα και λίγα μόνο μέτρα από την οδό Κούμινγκ, στο κέντρο του Σαντιάγο, την Κυριακή 12 Μάη. Αυτή η ενέργεια προστίθεται σε όσες έχουν ήδη αναληφθεί από άλλες ομάδες σε «εναλλακτικά» μέσα, αλλά αποσιωπήθηκαν από τον «επίσημο Τύπο».

Το είπαμε και στην προηγούμενη προκήρυξή μας, όταν επιτεθήκαμε σε εγκαταστάσεις των χιλιάνων δεσμοφυλάκων τον Γενάρη του 2013, ότι δεν θα αφήσουμε τους βασανιστές να ησυχάσουν στα καταφύγιά τους. Η κριτική απέναντι στο εξουσιαστικό σύστημα και στις σωφρονιστικές δομές του δεν μπορεί να ιδωθεί ξέχωρα από την άμεση επίθεση εναντίον όσων επιχειρούν να κάμψουν το εξεγερτικό σθένος των φυλακισμένων μας συντρόφων. Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι έχουν επιλέξει εθελοντικά να ζήσουν ως εχθροί της λευτεριάς και ως ενεργοί συνεργάτες της κυριαρχίας, με αντάλλαγμα το μερτικό της εξουσίας που βρίσκει την υλική του έκφραση στον εγκλεισμό και στον εξευτελισμό των κρατουμένων και των οικογενειών τους.

Τον μήνα Απρίλη η αντεξουσιάστρια συντρόφισσα Αριάδνα Τόρρες, που βρίσκεται έγκλειστη στο Σωφρονιστικό Κέντρο Γυναικών του Τεμούκο, τιμωρήθηκε από την αρχιφύλακα με παρακράτηση ενός κειμένου που έγραψε προς δημοσιοποίηση, επειδή προσέβαλε ένα δικαστή. Στείλαμε διπλότυπο αυτού του μηνύματος στους χιλιάνους δεσμοφυλάκους, έτσι ώστε να γνωρίζουν ότι οι αναρχικοί, αντεξουσιαστές και επαναστάτες σύντροφοι που κρατούνται σε όλη την επικράτεια δεν είναι βορά στα εξουσιαστικά παιχνιδάκια τους, κι ότι για κάθε επίθεση η απάντηση θα είναι ξανά φωτιά, εκρήξεις και θραύσματα.

Θέλουμε να ρωτήσουμε τα συντρόφια της δράσης, γιατί έχει περιοριστεί η βίαιη δραστηριότητα εναντίον του εχθρού; Ένα πράγμα είναι η αγκιτάτσια των οδομαχιών, αλλά πριν από το Μάη είδαμε λίγες μονάχα άμεσες και σχεδιασμένες επιθέσεις, βόμβες, εμπρησμούς και σαμποτάζ εναντίον των κυριάρχων και του συστήματός τους της μιζέριας. Το να έχουν διάρκεια στο χρόνο οι αντεξουσιαστικές επιθέσεις και να μην καταλήξουν αστυνομικό ανέκδοτο εξαρτάται από εμάς. Το να μην καθίσταται μονάχα μια νεανική μόδα η επιλογή της επαναστατικής βίας και της σύνδεσής της με τον αντεξουσιαστικό αγώνα (και τις διάφορες μορφές με τις οποίες αυτός γίνεται πράξη) εξαρτάται επίσης από εμάς. Η ενδυνάμωση και ο πολλαπλασιασμός σε ποσότητα και ποιότητα των άμεσων δράσεων εξαρτάται μονάχα από τη βούλησή μας.

Το Μάη θυμόμαστε τους συντρόφους που δολοφονήθηκαν από το κράτος στο Σικάγο το 1886. Θυμόμαστε τον Ντανιέλ Μένκο, νεολαίο που δολοφονήθηκε σε μια διαδήλωση το 1999. Θυμόμαστε τον νεαρό εργάτη Ροδρίγο Σιστέρνας, που δολοφονήθηκε από μπάτσους στη Χιλή το 2007, αφού συνέτριψε ένα αστυνομικό όχημα με ένα γερανό. Σκεφτόμαστε το σύντροφο Χένρυ, φυλακισμένο από τον περασμένο Μάη στη Βολιβία [επί της παρούσης σε κατ\’ οίκον περιορισμό], όπως και τους συντρόφους Νικόλα Γκάι και Αλφρέντο Κόσπιτο, φυλακισμένους στην Ιταλία ένα χρόνο μετά τον πυροβολισμό στο πόδι ενός μεγαλοστελέχους εταιρείας πυρηνικών, δράση για την οποία κατηγορούνται.

Χαιρετισμούς σε όλα τα φυλακισμένα και φυγόδικα συντρόφια ανά τον κόσμο.

Μαουρίσιο Μοράλες, ζεις μέσα από την άμεση δράση.

Εξεγερσιακός αντεξουσιαστικός πυρήνας Παναγιώτης Αργυρού-ΑΑΟ/ΔΕΜ

Πηγή

Εισαγωγικό σημείωμα για το κοινό τεύχος των Conspiración Ácrata και Abrazando el Caos

Διακρίνοντας μέσα στην ενίσχυση του πραγματικού και ειλικρινούς διαλόγου, και στην αμοιβαία γνώση των ιδιαιτεροτήτων κάθε περιοχής όπου δρουν ομάδες ή άτομα που αντιστέκονται στην παγκόσμια τάξη, μια άριστη ευκαιρία στήριξης του αγώνα μας, δίνουμε ύπαρξη σε αυτό το κοινό τεύχος των Conspiración Ácrata και Abrazando el Caos.

 

Έχοντας αντιληφθεί ότι πίσω από κάποια θέματα που μας διαφοροποιούν, ως σύντροφοι που δημιουργούν τις δικές τους εκδόσεις, υπάρχει κάτι πολύ πιο ουσιαστικό που μας ενώνει – κάτι στην αναρχική έννοια του αγώνα για την καταστροφή της εξουσίας και αυτών που την ενσαρκώνουν.

 

Με τους συντρόφους μας, μέσα από ειλικρινή διάλογο, κριτική και ανταλλαγή ιδεών, αναγνωρίσαμε ότι βρισκόμαστε κοντά, παρά τις ετικέτες (μηδενιστής, εξεγερσιακός, ατομικιστής κλπ.), υπερβαίνοντας την παράλυση των «-ισμών» ή άλλων κατηγοριοποιήσεων. Έτσι, δεν σταματάμε να ανταλλάσσουμε ιδέες, με σκοπό των εμπλουτισμό του διαλόγου και της δράσης μαζί τους. Άλλες φορές μοιραζόμενοι απόψεις για θέματα που εντάσσονται σε περιφερειακό πλαίσιο, αποκαλύπτοντας κατά περιπτώσεις έναν παραλληλισμό στις ιστορικές διαδικασίες οι οποίες αντηχούν και στη σημερινή εποχή, και άλλες φορές μοιραζόμενοι το ίδιο θάρρος και πάθος τη στιγμή της αντιμετώπισης των εχθρών μας.

 

Από την πλευρά μας, υπάρχει ένα θέμα που δεν θα μπορούσαμε να επιτρέψουμε να τεθεί στο περιθώριο, όχι τόσο για να επιτευχθεί κάποια παγκόσμια υπέρβαση, αλλά γιατί θέλουμε να καταδείξει αυτό που πολλοί, κάποιοι λόγω φόβου και κάποιοι λόγω βολέματος, αρνούνται να δουν. Αναφερόμαστε στην άνοδο του αηδιαστικού νέου Πάπα, ιθαγενή της γης μας, μία προσωπικότητα που τα Μέσα Πληροφόρησης της εξουσίας παρουσιάζουν με μια αξιοσημείωτη απλότητα, σε αντίθεση με τον τεράστιο πλούτο του Βατικανού. Αυτός ο υπηρέτης του Κυρίου, πάντα στο πλευρό των εκτελεστών, συνεργάστηκε ενεργά κατά τη διάρκεια της τελευταίας δικτατορίας καταδίδοντας μέλη της ίδιας του της εκκλησίας τα οποία στέκονταν αλληλέγγυα με τους τότε αντιφρονούντες του στρατιωτικού καθεστώτος, και τελικά οδηγήθηκε, μαζί με κομμάτια της δεξιάς ή των συντηρητικών, σε αυτό που αποκαλείται «αντιπολίτευση» στη σημερινή προοδευτική κυβέρνηση της (μετανιωμένης τώρα) Cristina Kirchner.*

 

Στο μεταξύ το θέαμα ενισχύεται με τις λαϊκές κραυγές, αποκαλύπτοντας μια νέα ορμή του χριστιανισμού στη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού που είναι υποκριτικός, δουλοπρεπής και φοβισμένος (βασικές προϋποθέσεις για να είναι κάποιος καλός Χριστιανός). Έτσι η άνοδος του Πάπα γιορτάστηκε όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978**, με σημαίες, τραγούδια, αργεντίνικα μπάρμπεκιου και τις κραυγές αυτών που βασανίστηκαν στα δειλά χέρια κακογεννημένων στρατιωτών.

 

Αλλά σε αυτό το σημείο ξεκαθαρίζουμε ότι η άνοδος του Bergoglio, υποστηρικτή της παιδεραστίας και συκοφάντη των νεκρών, απλά επιβεβαιώνει τη δική μας πορεία προς την απόλυτη ελευθερία. Δεν θα πέσουμε στην παγίδα αυτών που θέλουν να καλύψουν το φόντο και θέλουν να κοιτάμε τη βάρκα αντί για τη θάλασσα. Ο Πάπας και η εκκλησία είναι όλοι εχθροί μας, απ’ όπου κι αν προέρχεται ο ηγέτης της. Επίσης δεν αποκλείουμε την πιθανότητα να επανέλθουμε με μια πιο λεπτομερή ανάλυση στο μέλλον. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να δούμε πέρα από το σταυρό και το ράσο για να καταλάβουμε αυτή τη νέα αναδιάταξη των ενορχηστρωτών της κοινωνικής εξημέρωσης.

 

Από την άλλη πλευρά, μια κατάσταση που μας έθεσε σε κατάσταση συναγερμού είναι η νέα σειρά πλημμυρών, με πολλούς νεκρούς και αγνοούμενους και χιλιάδες εκτοπισμένους, οι οποίες έπληξαν κυρίως την περιοχή της La Plata 2 (ίσως οφείλεται στο σχεδιασμό αυτής της αηδιαστικής πόλης, ίσως σε άλλους παράγοντες, αυτό για το οποίο δεν αμφιβάλλουμε είναι ότι η περιφρόνηση για τη γη είναι το σημείο όπου οφείλει κανείς να κάνει μία παύση για να αναλύσει αυτά τα θέματα). Φυσικά η κυβέρνηση, φοβούμενη ότι τα γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου θα επαναληφθούν,*** ανέπτυξε ξανά το στρατό, στρατιωτικοποιώντας την περιοχή, με στόχο να αποφύγει τις λεηλασίες και να παρεμποδίσει την πρόσβαση στα σημεία που δέχθηκαν το μεγαλύτερο πλήγμα. Με αυτό τον τρόπο σκοπεύουν να περιορίσουν την υπερχείλιση της παραβατικότητας, η οποία προκύπτει ενστικτωδώς μεταξύ αυτών που εκτοπίστηκαν ή κάποιων που δεν αποδέχονται την ιδέα να βάλουν τον εαυτό τους στο καλούπι του εμπορίου και της κατανάλωσης.

 

Καλούμε τους συντρόφους και αντάρτες να είναι όλοι σε επιφυλακή για τα κατασταλτικά ή προληπτικά τεχνάσματα τα οποία μπορεί να προκύψουν όσο οι εφημερίδες και οι τηλεοράσεις επαναλαμβάνουν ακούραστα τις παροτρύνσεις για αλληλεγγύη (ελεημοσύνη) ζητώντας τρόφιμα, ρούχα και χρήματα για τους πληγέντες από τις καιρικές συνθήκες.

 

Όπως πάντα, δεν θέλουμε να ξεχάσουμε να απευθύνουμε χαιρετισμό σε όλους τους άκαμπτους πολεμιστές, είτε είναι κλειδωμένοι στις φυλακές του εχθρού είτε κινούνται μέσα στις δηλητηριώδεις πόλεις με το βλέμμα στραμμένο στον αφανισμό τους.

 

Στον σύντροφο Ryo από την Ινδονησία, που δολοφονήθηκε σε μία δειλή προσχεδιασμένη επίθεση, θα τιμήσουμε τη μνήμη του με τις πράξεις μας. Γνωρίζοντας ότι ο εχθρός βρίσκει και θα βρει νέους τρόπους για να επιτεθεί χωρίς να λερώσει τα χέρια του άμεσα, καθώς έχει στη διάθεσή του μία μεγάλη γκάμα αφοσιωμένων σφουγγοκωλάριων και ρουφιάνων. Για το λόγο αυτό πρέπει περισσότερο από ποτέ να αρθούμε στο ύψος αυτού του πολέμου, στον οποίο πολεμάμε με χαρά, αλλά και με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, σε πολλά μέρη του κόσμου, με τα όπλα που θεωρούμε απαραίτητα.

 

Παραμένει ξεκάθαρο για εμάς ότι ούτε η απομόνωση ούτε οι διώξεις ούτε οι ειδικές φυλακές για αναρχικούς (όπως έχουν στην Ιταλία) μπορούν να θέσουν τέλος σε αυτή τη νέα πραγματικότητα της αναρχικής δράσης. Ούτε οι προδότες τους, οι καταδότες τους, οι συνεργάτες τους, τα ναρκωτικά τους ή η τεχνολογία της αστυνομίας.

 

Σε αυτό το τόσο όμορφο μονοπάτι, έχουμε τη δυνατότητα της επιλογής, τις αδιαπραγμάτευτες αξίες μας, τη διαύγεια της προσπάθειας να φέρουμε τους εαυτούς μας ένα βήμα μπροστά από το Κράτος και τους λακέδες του. Έχουμε εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας και στους φίλους μας ότι μπορούμε να ανοίξουμε το βήμα μας μακριά από το φόβο, ο οποίος επίσης αναπαράγεται σε τομείς ανταγωνισμού, και να προχωρήσουμε περισσότερο, και περισσότερο, και περισσότερο αναζητώντας την πραγματική πληρότητα, αρμονία και ελευθερία.

 

Πάντα μπροστά! Χωρίς να μετανιώνουμε, με υπερηφάνεια, χωρίς να γυρνάμε πίσω!

 

Γιορτάζοντας ξανά στους δρόμους με τον Tripa.

 

Αφιερωμένο ειδικά, αυτό το κοινό τεύχος, στη συντρόφισσα Felicity Ryder – οι σελίδες αυτής της έκδοσης είναι πάντα ανοιχτές στη συνδρομή σας.****

 

Συνεχίζουμε ακόμα να συνωμοτούμε για το χάος…

 

Η συντακτική ομάδα.

 

Πηγή: 325

 

Σ.τ.Μ
Το αρχείο του κοινού τεύχους σε μορφή PDF (στα ισπανικά) βρίσκεται εδώ.

* Ο σημερινός Πάπας, “Frances” κατάγεται από την Αργεντινή και μια μικρή σύνοψη της πολιτικής του δράσης βρίσκεται εδώ. Η δικτατορία στην Αργεντινή ξεκίνησε με στρατιωτικό πραξικόπημα το 1976 το οποίο ανέτρεψε την περονική κυβέρνηση. Η Cristina Kirchner είναι η σημερινή πρόεδρος της Αργεντινής.

** Το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 1978 έγινε στην Αργεντινή, δύο χρόνια μετά την έναρξη της δεξιάς στρατιωτικής δικτατορίας και εν μέσω γενικευμένων «εξαφανίσεων», βασανιστηρίων και φυλακίσεων αντιφρονούντων.

*** Το Δεκέμβριο του 2012 περιοχές της Αργεντινής (ξεκινώντας από την Bariloche φτάνοντας έως το Buenos Aires) σημαδεύτηκαν από ένα αυθόρμητο κύμα μαζικών λεηλασιών, εξεγέρσεων και πειραματισμών στην αυτοοργάνωση, καθώς και από γενικευμένη στρατιωτικοποίηση, καταστολή και  φυλακίσεις. Η κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι οι λεηλασίες είχαν υποκινητές, αναρχικούς και άλλους.

**** Ο Mario “Tripa” López αποφυλακίστηκε από το Mexico City το Δεκέμβριο του 2012. Η υπόθεσή του ακόμα εκκρεμοδικεί. Η Felicity Ryder είναι καταζητούμενη από τις αρχές για την ίδια υπόθεση. Και οι δύο έχουν συμβάλλει στην έκδοση του Conspiración Ácrata.

Μετάφραση στα ελληνικά: canis latrans 

Άμεση δράση από Χιλή

Χιλή: Εμπρηστική επίθεση σε γυμναστήριο δεσμοφυλάκων

\”Θα μπορούσε κάποιος να πει πως ο εξαναγκασμός στοχεύει στην επιβολή μια οργάνωσης μιας συγκεκριμένης κοινωνικής τάξης στην οποία κυβερνά μια μειοψηφία, ενώ η βία τείνει προς την καταστροφή αυτής της τάξης. Η αστική τάξη χρησιμοποιεί τον κατανακασμό από την απαρχή των καιρών μέχρι σήμερα, ενώ το προλεταριάτο αντιδρά βίαια στο παρών εναντίον της και εναντίον του κράτους.\”

George Sorel

Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΛΛΗ:

Αυτή τη στιγμή, το βάρος της ιστορίας πέφτει στις πλάτες μας, η μνήμη των μαχητών, των πεσόντων και νικηφόρων συντρόφων σε έναν αγώνα που διεξάγεται από την αρχή της ανθρωπότητας με ποικίλους υλικούς και ποσοτικούς όρους. Πως να αντιμετωπίσεις το κτήνος που έχει μια ανευ ιστορικού προηγούμενου δύναμη· η ταξική κοινωνία είναι υλική αλλά είναι επίσης και μια ιδέα, μια ουσία, ένα φαινόμενο που είναι παρών στην ατομική και συλλογική συνείδηση της ανθρωπότητας. Το κράτος, η ιδιωτική περιουσία, οι ένοπλες δυνάμεις της και  μόνιμη, συνεχής συνέργεια μιας ανθρωπότητας υπόδουλης στις αποφάσεις μιας πανταχού παρούσας εξουσίας.

Βυθισμένοι στη ψυχρότητα της επετείου του θανάτου του συντρόφου Mauricio Morales, προχωράμε μπροστά, αποφασισμένοι και χαρούμενοι να ξεδιπλώσουμε την άμεση δράση μας, που μάλλον ορίζετε ως κάτι περιορισμένο με όρους υλικής ζημιάς,  δικαιώνοντας την ως μια εμπειρία άμεσης δράσης στο πλαίσιο αυτού του κοινωνικού πολέμου και θεωρώντας πως είναι καθήκον μας να τελειοποιούμε συνεχώς της τεχνικές επίθεση και ανατροπής. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η αβεβαιότητα της τύχης, η καταστολή και ο στόχος εξαφανίζονται και μετατρέπονται σε ελευθερία.

Σχετικά με την ατομική εξεγερσιακή βία, η οποί δέχεται κριτική από εκείνους που θέτουν διαφορετικές πολιτικές προτεραιότητες ή απλά δεν τους νοιάζει η επίθεση στην εξουσία, η θέση μας είναι ξεκάθαρη και η επαναστατική μας οπτική προέρχεται από μια θεμελιώδη σκέψη: οι μάζες κάνουν τις επαναστάσεις και τις κάνουν γιατί βρίσκονται σε μια κατάσταση εκμετάλλευσης, αποξένωσης και προοδευτικής εξαφάνισης των πτυχών της ζωής τους. Αν η επανάσταση είναι μια συλλογική πράξη, μια πράξη των μαζών, αυτό δε σημαίνει ότι ομάδες ατόμων με πολιτική συγγένεια (θεωρία/πράξη) μεταξύ τους, δε μπορούν να ασκήσουν ατομική βία εναντίον της εξουσίας. Όσο και αν τα ΜΜΕ, το κράτος και οι μηχανισμοί καταστολής του εκχυδαΐζουν  τις ενέργειές μας και χρησιμοποιούν αστικούς τρόπους για να τις ορίσουν (εγκληματικές πράξεις), η βία μας είναι πολιτική καθώς η πολιτική της και οι κοινωνικές της σχέσεις είναι θεμελιώδεις άξονες  της ανάπτυξης των συμφερόντων των ανθρώπων.

Τέλος, θυμόμαστε τη ζωή, τις πράξεις και τις σκέψεις του συντρόφου Mauricio Morales, που έπεσε κατά τη διάρκεια μιας άμεσης δράσης και όλους τους συντρόφους που βρίσκονται φυλακισμένοι και διώκονται από όλα τα κράτη του κόσμου. Χαιρετίζουμε το σύντροφο Diego Rios και τη χλεύη του προς την εξουσία.

ΚΑΤΩ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ

ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΚΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΟ, ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑΣ.

Αναρχική Συμμορία της Οργής (B.A.C.)

Πηγή

Χιλή: Καταδρομική εμπρηστική επίθεση σε αστυνομικό τμήμα της μονάδας OS9

Με αυτήν την προκήρυξη, αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την εμπρηστική επίθεση εναντίον του αστυνομικού τμήματος των καραμπινιέρων της OS9 που έλαβε χώρα στις 8.30 το πρωί της Παρασκευής 17 Μαίου, στη συμβολή της λεωφόρου Marcul και Grecia (μπροστά στην UTEM) από μια οργανωμένη ομάδα δεκατριών ανταρτών πόλης, οι οποίοι αφού σιγουρέψαμε πως είμαστε προστατευμένοι και αφού εξασφαλίσαμε επαρκή χώρο για την επίθεση στήνοντας ένα οδόφραγμα, εκτοξεύσαμε 40 βόμβες μολότοφ σε διάφορα μέρη των γύρω κτηρίων, τα οποία τυλίχτηκαν στις φλόγες για κάποιες στιγμές, και στη συνέχεια οπισθοχωρήσαμε προς άγνωστο μέρος, τερματίζοντας την επιχείρηση, η οποία είχε διάρκεια 45 δευτερόλεπτα.

Ακόμα και αν δεν καταφέραμε να κάψουμε τις εγκαταστάσεις καθώς το είδος των υλικών κατασκευής τους λειτούργησε εναντίον μας, καταφέραμε να προκαλέσουμε μια ευρεία και υστερική αστυνομική κινητοποίηση λίγα λεπτά μετά την επίθεση είτε με την εκτόξευση δακρυγόνων που κάλυψαν αρκετά από τα γύρω τετράγωνα (ενώ εμείς είχαμε ήδη οπισθοχωρήσει), είτε με με τη μανιώδη κινητοποίηση πυροσβεστικών και άλλων αστυνομικών οχημάτων, ακόμα και ελικοπτέρων.

Για αυτό το λόγο, παρ\’όλο που έχουμε σκεφτεί πως αυτή η δράση είχε κυρίως συμβολικό χαρακτήρα, εκφράζουμε σε όλους τους επαναστάτες κάποια ερωτήματα που είναι απαραίτητα για την κατανόηση της ιστορικής και πρακτικής δυναμικής της ανατροπής.

1. Όταν υπάρχει οργάνωση, σχεδιασμός και προετοιμασία, όπως επίσης και τεχνογνωσία και συνωμοτική συμπεριφορά σε διαρκή ανάπτυξη, η ποικιλία στόχων γίνεται πιο ευρεία και ως τέτοια δείχνει την ακόμα πιο ευάλωτη θέση της εξουσίας και των θεσμών της μπροστά στην ανάπτυξη του αγώνα εναντίον τους καθώς η ιστορία δεν είναι μια κατάσταση στατική αλλά, μεταξύ άλλων, μια ανακυκλώσιμη συγκέντρωση εμπειριών που μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν στον πόλεμο ενάντια στην τάξη.

2.  Για τον ίδιο λόγο, στον τρόπο με τον οποίον οι πράξεις μας αντανακλούν αυτήν την συνωμοτική \”εργασία\” και την συνεχή υπερπήδηση των ιστορικών εμποδίων που εμφανίζονται ή στον τρόπο με τον οποίον οι ανατρεπτικές μας επιθέσεις αυξάνουν την έντασή τους, φαίνεται πως γίνονται πιο συμπαγείς και πως πρέπει να ξεπεράσουν τη μετριότητα του απλού συμβολισμού: η ιστορία των ενεργειών μας τείνει προς την αποτελεσματικότητα.

3. Ο θεσμός της αστυνομίας, που δέχτηκε την επίθεση, δεν είναι μόνο η πιο εμφανής ιστορική ενσάρκωση ολόκληρου του κοινωνικού πλαισίου της Εξουσίας, η οποία μεταμφιεσμένη με διάφορους τρόπους, προστατεύει τα πάντα. Γι\’αυτό όσο πιο συμπαγείς είναι οι επιθέσεις στους θεσμούς διαφύλαξης της τάξης, τόσο πιο πολύ προδίδουμε το εξουσιαστικό, καπιταλιστικό κοινωνικό οικοδόμημα το οποίο συντηρεί, εξοπλισμένο με την ηθική, την ιδεολογία, όπλα, χρηματοδότηση και νόμους για την προστασία του: οι επιθέσεις στην αστυνομία δε μπορούν να είναι τίποτα άλλο από επιθέσεις εναντίον της πρώτης γραμμής κοινωνικής άμυνας κάθε εξουσίας.

4. Τέλος, επειδή υπάρχουν, από άποψη ειδικού ενδιαφέροντος για το τι κυριαρχεί και εκμεταλλεύεται τις ζωές μας, πολλές προσωπικότητες και θεσμοί εξουσίας, η πάλη εναντίον τους πρέπει να είναι εκτός από στρατηγική και συνειδητή κάτι καθημερινό και με τον ίδιο τρόπο είναι μια καθημερινή εμπειρία ενός νέου είδους σχέσεων σε πόλεμο με αυτήν την κοινωνία, εφόσον οι επαναστάτες  δεν ενδιαφέροντα για την μεταρρύθμιση των καθημερινών καπιταλιστικών σκουπιδιών ώστε να ζήσουν παθητικά και ήρεμα, αλλά προσπαθούν να βάλουν ένα τέλος στο υπάρχον· δε θέλουμε να απελευθερώσουμε τους κρατούμενους αλλά να καταστρέψουμε τις φυλακές· δε θέλουμε να ζήσουμε με αξιοπρεπείς μισθούς  αλλά να αποτελειώσουμε το Κεφάλαιο που μετατρέπει τις ζωές μας σε αξίες.

Χτες στο δρόμο, σήμερα στα τμήματα τους, αύριο παντού

Φωτιά σε κράτος, Κεφάλαιο και κάθε εξουσία!

Εμπρηστικός Πυρήνας για την Ανατροπή του Υπάρχοντος

Yποσημείωση στο πρωτότυπο:

Σε μια προσπάθεια ώστε να μη γίνει γνωστό το συμβάν (πράγμα που φανερώνει την ανικανότητα και τον εξευτελισμό τους) ο τύπος και οι καραμπινιέροι, υποβαθμίζοντας το γεγονός, το γνωστοποίησαν ως κάτι τυχαίο στα πλαίσια μιας φοιτητικής διαδήλωσης η οποία δεν υπήρξε ποτέ και κατά την οποία έπεσαν δύο μολότοφ στην περιοχή. Ένα αυθάδες ψέμα μπροστά στα πραγματικά γεγονότα και σε αυτούς τους οποίους, παρουσίασαν την επίθεση.

Πηγή

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις ευθύνης και στο αρχείο.

Για το σύντροφο Mauricio Morales

“Από το 2009, η 22α Μαίου δε θα είναι ποτέ ξανά μια κανονική μέρα, δε μπορεί να είναι μια κανονική μέρα γι’αυτούς που έχουν κυρήξε μόνιμο πόλεμο στο σύστημα, δε μπορεί να είναι μια κανονική μέρα για εκείνους που νιώθουν κοντά σ’εκείνον που έδωσε στη ζωή του μια έκφραση με την ίδια επίθεση, την ίδια ακατάβλητη αντίθεση: στον MAURICIO MORALES DUARTE, στον Punki Mauri• ο οποίος –όπως και ο καθένας που διαπράττει επιθέσεις ενάντια στην εξουσία- ήξερε τη μοίρα που βρίσκετε κρυμμένη σ’αυτό, ότι δηλαδή εδώ υπάρχουν δύο συγκεκριμένοι τρόποι: Θάνατος ή Φυλακή. Και το δέχτηκε όπως είναι, το αναπόδραστο, χωρίς να χαμηλώσει τη θωριά του, χωρίς αμφιβολία, χωρίς πολλά λόγια. Με τον ίδιο τρόπο που κουβαλάμε τη ψυχή μας βαμμένη ολάκερη με τις αρχές μας.”

Πυρήνας Εικονοκλαστικών Ατομικοτήτων, ”Bruno Fillipi”/FAI-IRF

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 22ας Μαίου, ο αναρχικός μαχητής Mauricio Morales πέφτει νεκρός, όταν ενεργοποιήται πρόωρα η βόμβα που μεταφέρει στο σακίδιο του, την οποία σκόπευε να τοποθετήσει σε σχολή δεσμοφυλάκων, στη Χιλή. Ανακούφιση για τον εχθρό, ευχαριστημένος που ακόμα ένας λύκος βρίσκει το θάνατο. Μα δε λογάριασε καλά. Τις εβδομάδες που ακολουθούν το θάνατό του, γίνονται δεκάδες επιθέσεις σε Χιλή, Μεξικό, Περού, Ισημερινό, Ελλάδα και αλλού από πυρήνες της FAI, υπενθυμίζοντας στην κυριαρχία ότι οι αγέλες μας είναι ανεξάντλητες και πως θα εκδικούνται πάντα τους νεκρούς τους.

Η φωτιά του Mauri και των άλλων νεκρών αδελφών μας δε θα σβήσει ποτέ. Θα καίει μέσα σε κάθε κείμενο, σε κάθε προκήρυξη, σε κάθε γράμμα αιχμαλώτου, σε κάθε μολότοφ, σε κάθε βόμβα, σε κάθε σφαίρα των αναρχικών της πράξης, των μηδενιστών, των εξεγερμένων. Θα καίει μέχρι να τυλιχθεί στις φλόγες κάθε πτυχή αυτού του σάπιου κόσμου. Μέχρι το θάνατο της Εξουσίας, της Κοινωνίας και του Πολιτισμού. Δε θρηνούμε λοιπόν, δεν αναδιπλωνόμαστε, ούτε και μυξοκλαίμε για την αγριότητα της κρατικής καταστολής. Έχουμε πόλεμο και περνάμε στην επίθεση. Μέχρι το τέλος.

«Οπλιστείτε και γίνετε βίαιοι, όμορφα βίαιοι, μέχρι όλα να ανατιναχτούν. Γιατί να θυμάστε ότι οποιαδήποτε βίαιη ενέργεια εναντίον των προωθητών της ανισότητας, είναι απολύτως δικαιολογημένη μέσα στους αιώνες ατελείωτης βίας που έχουμε δεχθεί απ’ αυτούς. Οπλιστείτε και πολεμήστε τη κρατική τρομοκρατία–κάψτε, συνωμοτήστε, σαμποτάρετε, και να είστε βίαιοι, όμορφα βίαιοι, φυσικά βίαιοι, ηθελημένα βίαιοι»

Mauricio Morales

Μέτωπο Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη Διάχυση του Αρνητικού

Αναδημοσίευση από Indymedia