Γράμμα του αναρχικού αιχμαλώτου Ανδρέα Τσαβδαρίδη, από τις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού

\"le-petit-journal-1\"

“Θέλω να πάω στο σκοπό μου, τραβάω το δρόμο μου. Θα προσπεράσω πηδώντας τους διστακτικούς και τους βραδυπορούντες. Ας είναι ο δρόμος μου η καταστροφή τους”.

Φ. Νιτσε

 Το παρόν κείμενο δεν απευθύνεται στον επίσημο χώρο και τις διαβρωμένες δομές του. Αποστρέφομαι τα στερεότυπα του, τις σαπρογόνες ανάσες της ιδεολοψίας του και θεωρώ τον “αναρχικό” χώρο των γραφειοκρατών θύλακα της εξουσίας, καθώς αναπαράγει τις αξίες της. Δεν έχω καμία πρόθεση να δημιουργήσω δημόσιες σχέσεις και δεν επιθυμώ κανενός είδους αλληλεγγύης ή ανεπίσημης βοήθειας από τους αξιωματούχους και τους υποτακτικούς  του αντιεξουσιαστικού lifestyle.

Απευθύνομαι στις μειοψηφίες. Στις ατομικότητες που περιφρονούν και χλευάζουν τόσο την κυριαρχία όσο και τους υπηκόους της και δε διστάζουν να περάσουν στην επίθεση ενάντια στην ουσία του σύγχρονου πολιτισμού. Σ\’ όλους εκείνους τους αναρχικούς της πράξης που μέσα από τις γραμμές του άτυπου δικτύου της FAI ενορχηστρώνουν με μανία τα καταστροφικά τους σχέδια, προκαλώντας πονοκέφαλο στο στρατόπεδο του εχθρού.

Στις 11 Ιουλίου συλλαμβάνομαι από ομάδα της αντιτρομοκρατικής καθώς επέστρεφα στο σπίτι μου. Επιβιβάστηκα σ \’ένα συμβατικό όχημα της υπηρεσίας τους και λίγες ώρες αργότερα από τη Θεσσαλονίκη βρισκόμουν στον 12ο όροφο της ΓΑΔΑ. Στις 17 Ιουλίου κρίθηκα προφυλακιστέος και από τότε βρίσκομαι έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού.

Αναλαμβάνω την ευθύνη για την αποστολή εμπρηστικού δέματος στον πρώην διοικητή της αντιτρομοκρατικής Δημήτρη Χωριανόπουλο, σαν πυρήνας κομάντο MAURICIO MORALES – FAI/IRF. Είμαι Αμετανόητος για την επιλογή μου. Ένα χτύπημα στο σύμπλεγμα της ασφάλειας ισοδυναμεί με ευθεία επίθεση στην ψυχή του καθεστώτος. Ευθεία επίθεση στους κρατικούς θεσμούς που δρουν ανεξάρτητα απ\’την εγχάραξη της πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης και έχουν σαν αποστολή την διαιώνιση της κυριαρχίας πάνω στη ζωή μου.

Πιστεύω πως η εξουσία είναι έμπνευση και άμεση απόρροια των αξιών της κοινωνίας. Η εξουσία είναι ιδέα. Φαντάζει σαν κάτι απρόσιτο, σαν ένας Θεός που κατακλύζει τις σκέψεις, τα όνειρα και τα συναισθήματα των πιστών του. Μια σύγχρονη κοινωνική θρησκεία στην οποία η μάζα σπεύδει να μυηθεί. Οι κυρίαρχοι δεν επιβάλλονται πραξικοπηματικά, αλλά με την έγκριση των υπηκόων τους και όλα τα προβλήματα κοινωνικής παθογένειας είναι η σκοτεινή πλευρά ενός κόσμου που θέλει να ζει χωρίς ευθύνες.

Δεν πιστεύω σε καμία λαϊκή επανάσταση. Καθετί που βασίζεται στη μάζα, στο κοπάδι, κουβαλάει μέσα του το σπόρο της σκλαβιάς. Αυτός ο όχλος με τις ετεροκαθοριζόμενες αξίες είναι ανίκανος να ορίσει τη ζωή του. Αυτή η συνισταμένη δυνάμεων, ακόμη κι αν ονομαστεί επαναστατική, μετά από το ξέσπασμα της και ανεξάρτητα απ\’ το αποτέλεσμα, θα διαλυθεί. Οι συμμετέχοντες της αναζητούν ένα ευνοϊκότερο οικονομικό σύστημα , προσαρμοσμένο στα συμφέροντα τους. Δεν έχουν τη διάθεση να ανατρέψουν τις αξίες του πολιτισμού, απλά ζητιανεύουν μια μεταρρύθμιση-αναδιάρθρωση του καπιταλισμού με μη θεσμικά μέσα.

Δεν πιστεύω σε κανένα μελλοντικό κοινωνικό παράδεισο, σαν αναπόδραστη εξέλιξη μιας μεταφυσικής δικαιοκρατίας που χρίζει το λαό σε μεσσία για την εκπλήρωση των κοινωνιστικών προφητειών. Οι θεωρίες αυτές σφίζουν από μνησικακία και υποβιβάζουν την έννοια του Ανθρώπου στην ποταπότητα των δημιουργών και των φορέων τους.

Σε αντίθεση με τους ζηλωτές των μαζικών κινητοποιήσεων που επιδιώκουν την απελευθέρωση του κοινωνικού τους ρόλου, εγώ επιδιώκω την απελευθέρωση του ατόμου μου από κάθε κοινωνικό ρόλο. Προτάσσω τη διαρκή αναρχική εξέγερση ενάντια σε κάθε σύστημα, σε κάθε κοινωνία και σε κάθε μαζική ηθική. Ο δικός μου πόλεμος έχει τις βάσεις του στη θέληση μου για δύναμη και επιτίθεμαι σε ό, τι προσβάλλει την Αισθητική μου. Για μένα ο πόλεμος είναι μια διονυσιακή παράκρουση και δεν μπορεί να εξηγηθεί από τον ορθολογισμό των παπαγάλων του κοινωνισμού.

Κατά την άποψή μου, η αλληλεγγύη σ\’ έναν αιχμάλωτο πολέμου θα πρέπει να προωθεί και να αναπαράγει το σκοπό για τον οποίο φυλακίστηκε. Έτσι, στη δική μου περίπτωση, η μόνη αλληλεγγύη που αναγνωρίζω είναι ο αγώνας για τη διάχυση της άμεσης αναρχικής δράσης.

Κλείνοντας το κείμενο θα ήθελα να εκφράσω την αλληλεγγύη μου σε φυλακισμένους αναρχικούς σε όλο τον κόσμο. Στους συντρόφους της Σ.Π.Φ.: Παναγιώτη, Γιώργο, Μάκη, Όλγα, Χάρη, Χρήστο, Θεόφιλο, Μιχάλη, Δαμιανό, Γιώργο. Στους Ιταλούς συντρόφους Nicola Gai και Alfredo Cospito, κατηγορούμενους για τον πυρήνα Όλγα. Στον Gabriel Pompo da Silva που βρίσκεται έγκλειστος στις ισπανικές φυλακές. Στον Marco Camenish, φυλακισμένο σύντροφο στην Ελβετία, καθώς και στον αμετανόητο Thomas Mayer Folk. Στον Jack Palfreeman στη Βουλγαρία. Στον μαχητή Hans Niemeyer και στους χιλιανούς ληστές Freddy Fuente Villa, Marcelo Villaroel και Juan Alista Vega. Στον σύντροφο Henry Zegarrundo από τη Βολιβία και στον μεξικανό αναρχικό Braulio Duran. Felisity Ryder και Diego Rios κρατήστε γερά.

 Δύναμη σε όλους τους πυρήνες της FAI σε Μεξικό, Εκουαδόρ, Βολιβία, Αργεντινή, Χιλή, Ινδονησία, Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία, Αγγλία, Ολλανδία, Ρωσία, Λευκορωσία, Ουκρανία, Φινλανδία, Βραζιλία και Αυστραλία.

 

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ MAURICIO MORALES.

 Υ.Γ.1: Το “ΣΧΕΔΙΟ ΦΟΙΝΙΚΑΣ” που ξεκίνησε στις 7 Ιουνίου από τους συντρόφους της Σ.Π.Φ. και των Συμμοριών Συνείδησης της FAI/IRF, πυρήνας Sole Baleno, με την έκρηξη στο αυτοκίνητο της διευθύντριας των φυλακών Κορυδαλλού, για την αναγέννηση και τη δυναμική επανεμφάνιση του νέου αντάρτικου πόλης, βρήκε συνεργούς τα αδέρφια μας από την Ινδονησία. Η ΜΟΝΑΔΑ ΘΥΜΟΥ-FAI/IRF και η Διεθνής Συνωμοσία Εκδίκησης – FAI/IRF ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και επιτέθηκαν σε δομές του Ινδονησιακού καθεστώτος, προβαίνοντας στην Τρίτη και την Πέμπτη πράξη του Σχεδίου Φοίνικας αντίστοιχα. Τα αδέρφια μας απέδειξαν πως ο αναρχικός λόγος και οι πράξεις που τον συνοδεύουν μπορούν να υπερκαλύψουν τις χιλιομετρικές αποστάσεις που μας χωρίζουν. Γνωρίζουμε πως όσο υπάρχουν σύντροφοι που μετατρέπουν τις επιθυμίες τους σε πράξεις κανένας φυλακισμένος αναρχικός δεν θα είναι μόνος. Αδέρφια της ICR- FAI/IRF η επίθεσή σας μας έδωσε κουράγιο. Σας έχουμε μες στην καρδιά μας. Μέχρι την αντάμωση. Μέχρι το τέλος!

 Υ.Γ.2: Ο σύντροφος και φίλος Σπύρος Μάνδυλας δεν έχει ανάμιξη στην υπόθεση.

 

 Τσαβδαρίδης Ανδρέας

Α\’ πτέρυγα

 Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού

  04 /09/2013

Η επιστολή του συντρόφου σε PDF

Άμεση δράση από Χιλή

Χιλή: Εμπρηστική επίθεση σε γυμναστήριο δεσμοφυλάκων

\”Θα μπορούσε κάποιος να πει πως ο εξαναγκασμός στοχεύει στην επιβολή μια οργάνωσης μιας συγκεκριμένης κοινωνικής τάξης στην οποία κυβερνά μια μειοψηφία, ενώ η βία τείνει προς την καταστροφή αυτής της τάξης. Η αστική τάξη χρησιμοποιεί τον κατανακασμό από την απαρχή των καιρών μέχρι σήμερα, ενώ το προλεταριάτο αντιδρά βίαια στο παρών εναντίον της και εναντίον του κράτους.\”

George Sorel

Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΛΛΗ:

Αυτή τη στιγμή, το βάρος της ιστορίας πέφτει στις πλάτες μας, η μνήμη των μαχητών, των πεσόντων και νικηφόρων συντρόφων σε έναν αγώνα που διεξάγεται από την αρχή της ανθρωπότητας με ποικίλους υλικούς και ποσοτικούς όρους. Πως να αντιμετωπίσεις το κτήνος που έχει μια ανευ ιστορικού προηγούμενου δύναμη· η ταξική κοινωνία είναι υλική αλλά είναι επίσης και μια ιδέα, μια ουσία, ένα φαινόμενο που είναι παρών στην ατομική και συλλογική συνείδηση της ανθρωπότητας. Το κράτος, η ιδιωτική περιουσία, οι ένοπλες δυνάμεις της και  μόνιμη, συνεχής συνέργεια μιας ανθρωπότητας υπόδουλης στις αποφάσεις μιας πανταχού παρούσας εξουσίας.

Βυθισμένοι στη ψυχρότητα της επετείου του θανάτου του συντρόφου Mauricio Morales, προχωράμε μπροστά, αποφασισμένοι και χαρούμενοι να ξεδιπλώσουμε την άμεση δράση μας, που μάλλον ορίζετε ως κάτι περιορισμένο με όρους υλικής ζημιάς,  δικαιώνοντας την ως μια εμπειρία άμεσης δράσης στο πλαίσιο αυτού του κοινωνικού πολέμου και θεωρώντας πως είναι καθήκον μας να τελειοποιούμε συνεχώς της τεχνικές επίθεση και ανατροπής. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η αβεβαιότητα της τύχης, η καταστολή και ο στόχος εξαφανίζονται και μετατρέπονται σε ελευθερία.

Σχετικά με την ατομική εξεγερσιακή βία, η οποί δέχεται κριτική από εκείνους που θέτουν διαφορετικές πολιτικές προτεραιότητες ή απλά δεν τους νοιάζει η επίθεση στην εξουσία, η θέση μας είναι ξεκάθαρη και η επαναστατική μας οπτική προέρχεται από μια θεμελιώδη σκέψη: οι μάζες κάνουν τις επαναστάσεις και τις κάνουν γιατί βρίσκονται σε μια κατάσταση εκμετάλλευσης, αποξένωσης και προοδευτικής εξαφάνισης των πτυχών της ζωής τους. Αν η επανάσταση είναι μια συλλογική πράξη, μια πράξη των μαζών, αυτό δε σημαίνει ότι ομάδες ατόμων με πολιτική συγγένεια (θεωρία/πράξη) μεταξύ τους, δε μπορούν να ασκήσουν ατομική βία εναντίον της εξουσίας. Όσο και αν τα ΜΜΕ, το κράτος και οι μηχανισμοί καταστολής του εκχυδαΐζουν  τις ενέργειές μας και χρησιμοποιούν αστικούς τρόπους για να τις ορίσουν (εγκληματικές πράξεις), η βία μας είναι πολιτική καθώς η πολιτική της και οι κοινωνικές της σχέσεις είναι θεμελιώδεις άξονες  της ανάπτυξης των συμφερόντων των ανθρώπων.

Τέλος, θυμόμαστε τη ζωή, τις πράξεις και τις σκέψεις του συντρόφου Mauricio Morales, που έπεσε κατά τη διάρκεια μιας άμεσης δράσης και όλους τους συντρόφους που βρίσκονται φυλακισμένοι και διώκονται από όλα τα κράτη του κόσμου. Χαιρετίζουμε το σύντροφο Diego Rios και τη χλεύη του προς την εξουσία.

ΚΑΤΩ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ

ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΚΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΟ, ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑΣ.

Αναρχική Συμμορία της Οργής (B.A.C.)

Πηγή

Χιλή: Καταδρομική εμπρηστική επίθεση σε αστυνομικό τμήμα της μονάδας OS9

Με αυτήν την προκήρυξη, αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την εμπρηστική επίθεση εναντίον του αστυνομικού τμήματος των καραμπινιέρων της OS9 που έλαβε χώρα στις 8.30 το πρωί της Παρασκευής 17 Μαίου, στη συμβολή της λεωφόρου Marcul και Grecia (μπροστά στην UTEM) από μια οργανωμένη ομάδα δεκατριών ανταρτών πόλης, οι οποίοι αφού σιγουρέψαμε πως είμαστε προστατευμένοι και αφού εξασφαλίσαμε επαρκή χώρο για την επίθεση στήνοντας ένα οδόφραγμα, εκτοξεύσαμε 40 βόμβες μολότοφ σε διάφορα μέρη των γύρω κτηρίων, τα οποία τυλίχτηκαν στις φλόγες για κάποιες στιγμές, και στη συνέχεια οπισθοχωρήσαμε προς άγνωστο μέρος, τερματίζοντας την επιχείρηση, η οποία είχε διάρκεια 45 δευτερόλεπτα.

Ακόμα και αν δεν καταφέραμε να κάψουμε τις εγκαταστάσεις καθώς το είδος των υλικών κατασκευής τους λειτούργησε εναντίον μας, καταφέραμε να προκαλέσουμε μια ευρεία και υστερική αστυνομική κινητοποίηση λίγα λεπτά μετά την επίθεση είτε με την εκτόξευση δακρυγόνων που κάλυψαν αρκετά από τα γύρω τετράγωνα (ενώ εμείς είχαμε ήδη οπισθοχωρήσει), είτε με με τη μανιώδη κινητοποίηση πυροσβεστικών και άλλων αστυνομικών οχημάτων, ακόμα και ελικοπτέρων.

Για αυτό το λόγο, παρ\’όλο που έχουμε σκεφτεί πως αυτή η δράση είχε κυρίως συμβολικό χαρακτήρα, εκφράζουμε σε όλους τους επαναστάτες κάποια ερωτήματα που είναι απαραίτητα για την κατανόηση της ιστορικής και πρακτικής δυναμικής της ανατροπής.

1. Όταν υπάρχει οργάνωση, σχεδιασμός και προετοιμασία, όπως επίσης και τεχνογνωσία και συνωμοτική συμπεριφορά σε διαρκή ανάπτυξη, η ποικιλία στόχων γίνεται πιο ευρεία και ως τέτοια δείχνει την ακόμα πιο ευάλωτη θέση της εξουσίας και των θεσμών της μπροστά στην ανάπτυξη του αγώνα εναντίον τους καθώς η ιστορία δεν είναι μια κατάσταση στατική αλλά, μεταξύ άλλων, μια ανακυκλώσιμη συγκέντρωση εμπειριών που μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν στον πόλεμο ενάντια στην τάξη.

2.  Για τον ίδιο λόγο, στον τρόπο με τον οποίον οι πράξεις μας αντανακλούν αυτήν την συνωμοτική \”εργασία\” και την συνεχή υπερπήδηση των ιστορικών εμποδίων που εμφανίζονται ή στον τρόπο με τον οποίον οι ανατρεπτικές μας επιθέσεις αυξάνουν την έντασή τους, φαίνεται πως γίνονται πιο συμπαγείς και πως πρέπει να ξεπεράσουν τη μετριότητα του απλού συμβολισμού: η ιστορία των ενεργειών μας τείνει προς την αποτελεσματικότητα.

3. Ο θεσμός της αστυνομίας, που δέχτηκε την επίθεση, δεν είναι μόνο η πιο εμφανής ιστορική ενσάρκωση ολόκληρου του κοινωνικού πλαισίου της Εξουσίας, η οποία μεταμφιεσμένη με διάφορους τρόπους, προστατεύει τα πάντα. Γι\’αυτό όσο πιο συμπαγείς είναι οι επιθέσεις στους θεσμούς διαφύλαξης της τάξης, τόσο πιο πολύ προδίδουμε το εξουσιαστικό, καπιταλιστικό κοινωνικό οικοδόμημα το οποίο συντηρεί, εξοπλισμένο με την ηθική, την ιδεολογία, όπλα, χρηματοδότηση και νόμους για την προστασία του: οι επιθέσεις στην αστυνομία δε μπορούν να είναι τίποτα άλλο από επιθέσεις εναντίον της πρώτης γραμμής κοινωνικής άμυνας κάθε εξουσίας.

4. Τέλος, επειδή υπάρχουν, από άποψη ειδικού ενδιαφέροντος για το τι κυριαρχεί και εκμεταλλεύεται τις ζωές μας, πολλές προσωπικότητες και θεσμοί εξουσίας, η πάλη εναντίον τους πρέπει να είναι εκτός από στρατηγική και συνειδητή κάτι καθημερινό και με τον ίδιο τρόπο είναι μια καθημερινή εμπειρία ενός νέου είδους σχέσεων σε πόλεμο με αυτήν την κοινωνία, εφόσον οι επαναστάτες  δεν ενδιαφέροντα για την μεταρρύθμιση των καθημερινών καπιταλιστικών σκουπιδιών ώστε να ζήσουν παθητικά και ήρεμα, αλλά προσπαθούν να βάλουν ένα τέλος στο υπάρχον· δε θέλουμε να απελευθερώσουμε τους κρατούμενους αλλά να καταστρέψουμε τις φυλακές· δε θέλουμε να ζήσουμε με αξιοπρεπείς μισθούς  αλλά να αποτελειώσουμε το Κεφάλαιο που μετατρέπει τις ζωές μας σε αξίες.

Χτες στο δρόμο, σήμερα στα τμήματα τους, αύριο παντού

Φωτιά σε κράτος, Κεφάλαιο και κάθε εξουσία!

Εμπρηστικός Πυρήνας για την Ανατροπή του Υπάρχοντος

Yποσημείωση στο πρωτότυπο:

Σε μια προσπάθεια ώστε να μη γίνει γνωστό το συμβάν (πράγμα που φανερώνει την ανικανότητα και τον εξευτελισμό τους) ο τύπος και οι καραμπινιέροι, υποβαθμίζοντας το γεγονός, το γνωστοποίησαν ως κάτι τυχαίο στα πλαίσια μιας φοιτητικής διαδήλωσης η οποία δεν υπήρξε ποτέ και κατά την οποία έπεσαν δύο μολότοφ στην περιοχή. Ένα αυθάδες ψέμα μπροστά στα πραγματικά γεγονότα και σε αυτούς τους οποίους, παρουσίασαν την επίθεση.

Πηγή

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις ευθύνης και στο αρχείο.

Χιλή: Εμπρησμός αυτοκινήτου μπροστά στο αστυνομικό τμήμα της Quinta Normar (Σαντιάγκο)

Μια νύχτα με πανσέληνο, την Τετάρτη 27 Μαρτίου, την παραμονή της νέας επετείου της ημέρας των \”Μαχητικών Νεολαίων\”, αποφασίσαμε να κάψουμε ένα αυτοκίνητο μπροστά στην είσοδο του αστυνομικού τμήματος της Quinta Normar που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Carrascal και Embajador Gomez.

Δύο εμπρηστικοί μηχανισμοί τοποθετήθηκαν στις ρόδες του οχήματος, χλευάζοντας την ασφάλεια και τον έλεγχο της γειτονιάς που βρίσκεται στα χέρια των μπάσταρδων αστυνομικών.

Με την εμπρηστική μας θέληση, επιθυμούμε να δώσουμε έμφαση στη σπουδαιότητα των ατομικών πράξεων αφού αυτές συμβάλλουν αναντικατάστατα στο πέρασμα στην επίθεση ενάντια στην κυριαρχία.

Θέλουμε να τονίσουμε πως οι \”σπιτικές\” δράσεις μας εκτελέστηκαν με αβέβαια μέσα, εφόσον δεν έχουμε τη γνώση να κάνουμε κάτι μεγαλύτερο, καθώς τα άτομα που κάποια στιγμή στην ιστορία είχαν εκείνα τα μέσα και τη γνώση αποφάσισαν να πάρουν αυτή τη γνώση στον τάφο τους ή την εγκατέλειψαν στη λήθη, κανοντας κακό στις νέες γενιές.

Να σημειωθεί πως δε θέλουμε να το παίξουμε θύματα ούτε να σας κατακρίνουμε για την αδράνεια σας στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Ακόμα λιγότερο επιθυμούμε να γίνουμε οι μαθητές σας και εσείς οι δάσκαλοί μας. Το κάνουμε με ένα τρόπο κριτικάροντας και αμφισβητώντας τις εξεγερμένες υπάρξεις που νιώθουν την ίδια αμείλικτη επιθυμία να δυναμώσουν κάθε αιφνιδιαστικό χτύπημα με μεγαλύτερη δύναμη και σιγουριά, γιατί η γνώση δεν είναι κάτι που κάποιος αποκτά κάποια στιγμή αλλά μάλλον μια συνεχής διαδικασία κυνηγιού του αβέβαιου, γκαφών και διορθώσεων που τροφοδοτούν τις αποφάσεις μας.

Κάνουμε μια αιώνια έκκληση σε όλα τα άτομα να είναι περίεργα, να δοκιμάζουν χωρίς φόβο· αν αποτύχεις, δοκίμασε ξανά· θυμήσου πως σε αυτή τη ζωή όλα μαθαίνονται, απλά προσπάθησε να είσαι προσεκτικός. Τα χρόνια δεν αποδυναμώνουν τις δυνάμεις και τα όνειρα που χτυπούν στις καρδιές μας σήμερα.

Χαιρετίζουμε παρά τη μέγαλη απόσταση που μας χωρίζει τους compañerxs Diego Ríos, Felicity Ryder, το μωρό Fenix Lafquen και τον Hans N. Επίσης τα αλησμόνητα αδέρφια μας Carla και Ivan και τον Victor M. της υπόθεσης \”Ασφάλεια\”, τους compañerxs της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και πολλούς άλλους.

\”Κάθε λέξη μια προκύρηξης από το πουθενά ή τη φυλακή, αντηχεί άγρια μέσα στην ύπαρξή μας.\”

\”Είμαστε ο άνεμος που χαιδεύει τα πρόσωπα των φυγάδων και είμαστε το μαχαίρι στο λαιμό του μπάσταρδου μπάτσου.\”

Μαύροι Πυρήνες της Φωτιάς

Μετάφραση Parabellum, Πηγή