Tag: Marco Camenisch

Ελβετία: Συγκέντρωση αλληλέγγυων έξω απ’ τη φυλακή όπου κρατείται ο Marco Camenisch

Στις 20 Σεπτέμβρη 2013 μια ομάδα ατόμων πορεύτηκαν στην ελβετική φυλακή του Λέντσμπουργκ. Συγκεντρώθηκαν μπροστά από τη νοτιοανατολική πτέρυγα, όπου βρίσκεται φυλακισμένος ο Μάρκο Καμένις, και κρέμασαν δυο πανό στο φράχτη της περιμέτρου τα οποία έγραφαν: «Κάλλιο τηλεορασιόπληκτοι παρά ραδιενεργοί; Λευτεριά στον Μάρκο!» και «Ένας άλλος κόσμος είναι αναγκαίος. Στεκόμαστε στο πλευρό σου, Μάρκο». Οι αλληλέγγυοι/-ες προσπάθησαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους τόσο στον Μάρκο όσο και στους άλλους κρατουμένους μέσω τηλεβόα και κροτίδων, γεγονός που έδωσε το έναυσμα για κινητοποίηση των μπάτσων.

Ο αγώνας του Μάρκο Καμένις κατά της πυρηνικής βιομηχανίας ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Ήδη από κείνα τα χρόνια συμμετείχε σε μια μαχητική αντίσταση κατά των πυρηνικών. Το 1981 καταδικάστηκε σε δεκαετή φυλάκιση, μεταξύ άλλων για την ανατίναξη πυλώνα ηλεκτρισμού ενός πυρηνικού σταθμού ηλεκτροπαραγωγής. Ύστερα από λίγο καιρό κατάφερε να δραπετεύσει από τη φυλακή και έζησε στην παρανομία για μία δεκαετία, περίοδο κατά την οποία ένας συνοριοφύλακας σκοτώθηκε από πυροβολισμούς – στη συνέχεια ο Μάρκο Καμένις καταδικάστηκε για το περιστατικό. Το 1991 συνελήφθη μετά από ανταλλαγή πυρών με καραμπινιέρους. Έκτοτε ο Μάρκο έχει παραμείνει έγκλειστος, πρώτα στην Ιταλία και από το 2002 στην Ελβετία.

Εν έτει 2013, ο Μάρκο έχει εκτίσει τα δύο τρίτα της ποινής του. Η αίτησή του για υπό όρους απελευθέρωση έχει απορριφθεί* διότι δεν αποκήρυξε τις πολιτικές του πεποιθήσεις και εξακολουθεί να τάσσεται στον αγώνα για έναν άλλον κόσμο.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΜΑΡΚΟ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ

* Άλλη μία πρόσφατη αίτηση του Μάρκο, για μεταγωγή του σε φυλακή ανοιχτού τύπου, έχει επίσης απορριφθεί μέχρι στιγμής.

Πηγή

Ενημέρωση για τον οικοαναρχικό αιχμάλωτο Marco Camenisch

\"marco-camenisch-2\"Απορρίφθηκε η αίτηση του συντρόφου, για τη μεταγωγή του σε μια πιο \”ανοικτού τύπου\” φυλακή. Επίσης είναι πολύ πιθανό, να απορριφθεί και η αίτηση αποφυλάκισής του με εγγύηση, την οποία κατέθεσε έχοντας συμπληρώσει τα 2/3 της ποινής του. Ο Marco βρίσκεται έγκλειστος στις φυλακές του Λέντσμπουργκ, στην Ελβετία. Θα ακολουθήσουν και άλλες ενημερώσεις.

Πηγή

Ινδονησία: Ολοσχερής πυρπόληση φάμπρικας κατασκευής αλεξίσφαιρων γιλέκων (Μπαντούνγκ)

Η μπατσαρία είναι ο εχθρός. Το λέμε και το υπογράφουμε, και δε σηκώνουμε κουβέντα. Οι μπάτσοι δε γεννηθήκανε για να ’ναι φιλαράκια κανενός, είτε ως άτομα είτε ως θεσμός, και δεν μπορούν παρά να συγκαταλεχτούν στη μακρά λίστα των εχθρών που πρέπει να υποστούν το μεγαλύτερο πλήγμα. Τόσο θεσμικά όσο και ατομικά, είναι αυτοί που αναλαμβάνουνε να προστατέψουν τον πολιτισμό και να εγγυηθούν την εκμετάλλευσή του επί της γης. Μέλημα της αστυνομίας –όπως και των λοιπών κατασταλτικών μηχανισμών– είναι να διασφαλίσει τα φράγκα και τα επενδυτικά συμφέροντα προς όφελος του σημερινού ανθρωποκεντρικού τρόπου ζωής. Η αστυνομία δεν υπάρχει για να αντιπροσωπεύει τα δικά μας συμφέροντα. Απεναντίας, είναι ένα απ’ τα χιλιάδες πρόσωπα της σύγχρονης ζώσας κτηνωδίας. Πρέπει να φάει πέσιμο, όσο πιο άγρια γίνεται.

Για να τελέσουν τις αστυνομικές τους υπηρεσίες, ως πιστά μαντρόσκυλα της εξημερωμένης ζωής, θωρακίζονται με εξοπλισμό μάχης που χρησιμοποιείται για την πάταξη της ελεύθερης βούλησης και των ιδανικών της άγριας ζωής, μιας ζωής όπου απουσιάζουν ολότελα οι δικονομικοί κανόνες και το γράμμα του νόμου. Εξοπλίζονται με όπλα, πλήρη εξάρτυση και αλεξίσφαιρα γιλέκα. Όλα τούτα είναι κατασκευασμένα έτσι ώστε τα γουρούνια να μπορούν να ενεργούν με αυτοπεποίθηση στον πόλεμο που μαίνεται εναντίον των αφεντάδων τους.

Κι όμως την έχουνε δει λάθος. Οι μπάτσοι-γουρούνια απατώνται οικτρά άμα νομίζουνε ότι δεν έχουμε τα κότσια να στοχεύσουμε την επίθεσή μας στην καρδιά νευραλγικών τους τομέων. Όπως σε τούτη την περίσταση, όπου τοποθετήσαμε δύο μπιτόνια, το ένα με πέντε λίτρα βενζίνης και τ’ άλλο με πέντε λίτρα πετρελαίου ντίζελ, εφοδιασμένα με αυτόματο πυροδοτητή. Το σύστημα πυροδότησης ήταν έτσι μονταρισμένο ώστε να μπορέσουμε να διαφύγουμε απ’ το σημείο της επίθεσης χωρίς να δώσουμε σε κανέναν την παραμικρή ευκαιρία να μας μαγκώσει. Δώσαμε στην ίδια τη φύση χρόνο παραπάνω από αρκετό ώστε να μας προστατέψει καλύπτοντας όλα μας τα ίχνη.

Δοκιμάσαμε να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα, προκειμένου να ριζοσπαστικοποιήσουμε τις επιθέσεις μας και να επεκτείνουμε τις επιπτώσεις της ζημιάς που μπορούν να προξενούν τα χτυπήματά μας στον εχθρό. Οι εμπρηστικοί μηχανισμοί τοποθετήθηκαν τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας, 23 Σεπτέμβρη 2013, σ’ ένα εργοστάσιο επί της οδού Κανάλ Σουρυάνι, στην κοινότητα Μπαμπάκαν της περιφέρειας Μπαμπάκαν Τσίπαραϋ, στην πόλη Μπαντούνγκ της Δυτικής Ιάβας.

Ο λόγος; Η συγκεκριμένη φάμπρικα κατασκευάζει αλεξίσφαιρα γιλέκα για μπάτσους και στρατιώτες. Το εργοστάσιο αυτό αποτελεί μία από τις εγκαταστάσεις παραγωγής πολεμικού υλικού γι’ αυτά τα γουρούνια. Αλεξίσφαιρα γιλέκα που προστατεύουν την αστυνομία και το στρατό κάθε φορά που ανοίγουν πυρ εναντίον του εχθρού, κάθε φορά που ανοίγουν πυρ ενάντια σ’ εμάς και στ’ αδέρφια μας.

Γι’ αυτό λοιπόν η εν λόγω φάμπρικα κάηκε συθέμελα, κι αυτός ήτανε και ο στόχος της δράσης.

Πέραν των πράξεών μας, στέλνουμε επίσης με όλο μας το σεβασμό χαιρετισμούς στους μαχητές εκείνους που δε διστάζουνε να εφορμούν όσο το δυνατόν περισσότερο σε άλλα μέρη του κόσμου, σε άλλους τόπους. Χαιρετίζουμε τις συντονισμένες ενέργειες που ανέλαβαν η ΣΠΦ Ρωσίας και το ELF Ρωσίας, όπως και τις αδυσώπητες επιθέσεις των Φίλων της Γης/FAI στην Αργεντινή, αλλά και τις απανωτές επιθέσεις των θαρραλέων της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και της Διεθνούς Συνωμοσίας για την Εκδίκηση στο πλαίσιο του Σχεδίου Φοίνικας.

Ακόμη, μέσα απ’ αυτήν τη δράση στέλνουμε τις θερμότερές μας ευχές και αγκαλιές σε όλα τα γενναία άτομα που ’χουνε αιχμαλωτιστεί από το κράτος μα εξακολουθούν να πολεμάνε, κι ας έχουν τα χέρια τους δεμένα. Στους Γκαμπριέλ Πόμπο ντα Σίλβα, Μάρκο Καμένις, Χανς Νιεμέγερ, Ουόλτερ Μποντ, στους μαχητές του πυρήνα φυλακισμένων μελών της ΣΠΦ και στους κρατουμένους σε Ελλάδα, Ιταλία και Χιλή, που δεν μπορούμε να τους κατονομάσουμε έναν προς έναν, αλλά τους έχουμε πάντοτε στην καρδιά μας.

Γκρεμίστε τον πολιτισμό.
Άγρια Ζωή, τώρα!

Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης (ELF), Ινδονησιακή Φράξια

Πηγή

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις και στο αρχείο

Γράμμα του αναρχικού αιχμαλώτου Ανδρέα Τσαβδαρίδη, από τις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού

\"le-petit-journal-1\"

“Θέλω να πάω στο σκοπό μου, τραβάω το δρόμο μου. Θα προσπεράσω πηδώντας τους διστακτικούς και τους βραδυπορούντες. Ας είναι ο δρόμος μου η καταστροφή τους”.

Φ. Νιτσε

 Το παρόν κείμενο δεν απευθύνεται στον επίσημο χώρο και τις διαβρωμένες δομές του. Αποστρέφομαι τα στερεότυπα του, τις σαπρογόνες ανάσες της ιδεολοψίας του και θεωρώ τον “αναρχικό” χώρο των γραφειοκρατών θύλακα της εξουσίας, καθώς αναπαράγει τις αξίες της. Δεν έχω καμία πρόθεση να δημιουργήσω δημόσιες σχέσεις και δεν επιθυμώ κανενός είδους αλληλεγγύης ή ανεπίσημης βοήθειας από τους αξιωματούχους και τους υποτακτικούς  του αντιεξουσιαστικού lifestyle.

Απευθύνομαι στις μειοψηφίες. Στις ατομικότητες που περιφρονούν και χλευάζουν τόσο την κυριαρχία όσο και τους υπηκόους της και δε διστάζουν να περάσουν στην επίθεση ενάντια στην ουσία του σύγχρονου πολιτισμού. Σ\’ όλους εκείνους τους αναρχικούς της πράξης που μέσα από τις γραμμές του άτυπου δικτύου της FAI ενορχηστρώνουν με μανία τα καταστροφικά τους σχέδια, προκαλώντας πονοκέφαλο στο στρατόπεδο του εχθρού.

Στις 11 Ιουλίου συλλαμβάνομαι από ομάδα της αντιτρομοκρατικής καθώς επέστρεφα στο σπίτι μου. Επιβιβάστηκα σ \’ένα συμβατικό όχημα της υπηρεσίας τους και λίγες ώρες αργότερα από τη Θεσσαλονίκη βρισκόμουν στον 12ο όροφο της ΓΑΔΑ. Στις 17 Ιουλίου κρίθηκα προφυλακιστέος και από τότε βρίσκομαι έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού.

Αναλαμβάνω την ευθύνη για την αποστολή εμπρηστικού δέματος στον πρώην διοικητή της αντιτρομοκρατικής Δημήτρη Χωριανόπουλο, σαν πυρήνας κομάντο MAURICIO MORALES – FAI/IRF. Είμαι Αμετανόητος για την επιλογή μου. Ένα χτύπημα στο σύμπλεγμα της ασφάλειας ισοδυναμεί με ευθεία επίθεση στην ψυχή του καθεστώτος. Ευθεία επίθεση στους κρατικούς θεσμούς που δρουν ανεξάρτητα απ\’την εγχάραξη της πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης και έχουν σαν αποστολή την διαιώνιση της κυριαρχίας πάνω στη ζωή μου.

Πιστεύω πως η εξουσία είναι έμπνευση και άμεση απόρροια των αξιών της κοινωνίας. Η εξουσία είναι ιδέα. Φαντάζει σαν κάτι απρόσιτο, σαν ένας Θεός που κατακλύζει τις σκέψεις, τα όνειρα και τα συναισθήματα των πιστών του. Μια σύγχρονη κοινωνική θρησκεία στην οποία η μάζα σπεύδει να μυηθεί. Οι κυρίαρχοι δεν επιβάλλονται πραξικοπηματικά, αλλά με την έγκριση των υπηκόων τους και όλα τα προβλήματα κοινωνικής παθογένειας είναι η σκοτεινή πλευρά ενός κόσμου που θέλει να ζει χωρίς ευθύνες.

Δεν πιστεύω σε καμία λαϊκή επανάσταση. Καθετί που βασίζεται στη μάζα, στο κοπάδι, κουβαλάει μέσα του το σπόρο της σκλαβιάς. Αυτός ο όχλος με τις ετεροκαθοριζόμενες αξίες είναι ανίκανος να ορίσει τη ζωή του. Αυτή η συνισταμένη δυνάμεων, ακόμη κι αν ονομαστεί επαναστατική, μετά από το ξέσπασμα της και ανεξάρτητα απ\’ το αποτέλεσμα, θα διαλυθεί. Οι συμμετέχοντες της αναζητούν ένα ευνοϊκότερο οικονομικό σύστημα , προσαρμοσμένο στα συμφέροντα τους. Δεν έχουν τη διάθεση να ανατρέψουν τις αξίες του πολιτισμού, απλά ζητιανεύουν μια μεταρρύθμιση-αναδιάρθρωση του καπιταλισμού με μη θεσμικά μέσα.

Δεν πιστεύω σε κανένα μελλοντικό κοινωνικό παράδεισο, σαν αναπόδραστη εξέλιξη μιας μεταφυσικής δικαιοκρατίας που χρίζει το λαό σε μεσσία για την εκπλήρωση των κοινωνιστικών προφητειών. Οι θεωρίες αυτές σφίζουν από μνησικακία και υποβιβάζουν την έννοια του Ανθρώπου στην ποταπότητα των δημιουργών και των φορέων τους.

Σε αντίθεση με τους ζηλωτές των μαζικών κινητοποιήσεων που επιδιώκουν την απελευθέρωση του κοινωνικού τους ρόλου, εγώ επιδιώκω την απελευθέρωση του ατόμου μου από κάθε κοινωνικό ρόλο. Προτάσσω τη διαρκή αναρχική εξέγερση ενάντια σε κάθε σύστημα, σε κάθε κοινωνία και σε κάθε μαζική ηθική. Ο δικός μου πόλεμος έχει τις βάσεις του στη θέληση μου για δύναμη και επιτίθεμαι σε ό, τι προσβάλλει την Αισθητική μου. Για μένα ο πόλεμος είναι μια διονυσιακή παράκρουση και δεν μπορεί να εξηγηθεί από τον ορθολογισμό των παπαγάλων του κοινωνισμού.

Κατά την άποψή μου, η αλληλεγγύη σ\’ έναν αιχμάλωτο πολέμου θα πρέπει να προωθεί και να αναπαράγει το σκοπό για τον οποίο φυλακίστηκε. Έτσι, στη δική μου περίπτωση, η μόνη αλληλεγγύη που αναγνωρίζω είναι ο αγώνας για τη διάχυση της άμεσης αναρχικής δράσης.

Κλείνοντας το κείμενο θα ήθελα να εκφράσω την αλληλεγγύη μου σε φυλακισμένους αναρχικούς σε όλο τον κόσμο. Στους συντρόφους της Σ.Π.Φ.: Παναγιώτη, Γιώργο, Μάκη, Όλγα, Χάρη, Χρήστο, Θεόφιλο, Μιχάλη, Δαμιανό, Γιώργο. Στους Ιταλούς συντρόφους Nicola Gai και Alfredo Cospito, κατηγορούμενους για τον πυρήνα Όλγα. Στον Gabriel Pompo da Silva που βρίσκεται έγκλειστος στις ισπανικές φυλακές. Στον Marco Camenish, φυλακισμένο σύντροφο στην Ελβετία, καθώς και στον αμετανόητο Thomas Mayer Folk. Στον Jack Palfreeman στη Βουλγαρία. Στον μαχητή Hans Niemeyer και στους χιλιανούς ληστές Freddy Fuente Villa, Marcelo Villaroel και Juan Alista Vega. Στον σύντροφο Henry Zegarrundo από τη Βολιβία και στον μεξικανό αναρχικό Braulio Duran. Felisity Ryder και Diego Rios κρατήστε γερά.

 Δύναμη σε όλους τους πυρήνες της FAI σε Μεξικό, Εκουαδόρ, Βολιβία, Αργεντινή, Χιλή, Ινδονησία, Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία, Αγγλία, Ολλανδία, Ρωσία, Λευκορωσία, Ουκρανία, Φινλανδία, Βραζιλία και Αυστραλία.

 

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ MAURICIO MORALES.

 Υ.Γ.1: Το “ΣΧΕΔΙΟ ΦΟΙΝΙΚΑΣ” που ξεκίνησε στις 7 Ιουνίου από τους συντρόφους της Σ.Π.Φ. και των Συμμοριών Συνείδησης της FAI/IRF, πυρήνας Sole Baleno, με την έκρηξη στο αυτοκίνητο της διευθύντριας των φυλακών Κορυδαλλού, για την αναγέννηση και τη δυναμική επανεμφάνιση του νέου αντάρτικου πόλης, βρήκε συνεργούς τα αδέρφια μας από την Ινδονησία. Η ΜΟΝΑΔΑ ΘΥΜΟΥ-FAI/IRF και η Διεθνής Συνωμοσία Εκδίκησης – FAI/IRF ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και επιτέθηκαν σε δομές του Ινδονησιακού καθεστώτος, προβαίνοντας στην Τρίτη και την Πέμπτη πράξη του Σχεδίου Φοίνικας αντίστοιχα. Τα αδέρφια μας απέδειξαν πως ο αναρχικός λόγος και οι πράξεις που τον συνοδεύουν μπορούν να υπερκαλύψουν τις χιλιομετρικές αποστάσεις που μας χωρίζουν. Γνωρίζουμε πως όσο υπάρχουν σύντροφοι που μετατρέπουν τις επιθυμίες τους σε πράξεις κανένας φυλακισμένος αναρχικός δεν θα είναι μόνος. Αδέρφια της ICR- FAI/IRF η επίθεσή σας μας έδωσε κουράγιο. Σας έχουμε μες στην καρδιά μας. Μέχρι την αντάμωση. Μέχρι το τέλος!

 Υ.Γ.2: Ο σύντροφος και φίλος Σπύρος Μάνδυλας δεν έχει ανάμιξη στην υπόθεση.

 

 Τσαβδαρίδης Ανδρέας

Α\’ πτέρυγα

 Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού

  04 /09/2013

Η επιστολή του συντρόφου σε PDF

Αγγλία: Βομβιστική επίθεση σε υποκατάστημα της τράπεζας Barclays (Μπρίστολ)

\"αρχείο

Λογοκρίθηκε από τους αντιδραστικούς αστικούς υπηρέτες που διαχειρίζονται το IMC του Μπρίστολ (1)

Το συνολικό βάρος του εγκλωβισμού μας, μέσα σε αυτήν την κοινωνία, μας πιέζει αφόρητα. Ακατανόμαστη θλίψη, εκνευρισμός, μοναξιά και ανασφάλεια είναι η ιστορία των ζωών μας στο μεγαλύτερο κομμάτι τους, κρατώντας εδώ και γενιές.  Λες και το χρήμα μιλάει δυνατότερα, αποσιωπώντας όλες τις υπόλοιπες αρχές, λες και το τσιμέντο και το σκυρόδεμα μας απομονώνουν από τον υπόλοιπο πλανήτη, που αρρωσταίνει, λες και η κυρίαρχη κουλτούρα δίνει στους ανθρώπους ρόλο ρομπότ, που δουλεύουν, καταναλώνουν, αναπαράγονται και υπακούν… Καθημερινά, στραγγαλιζόμαστε σωματικά και συναισθηματικά από μια φτηνιάρικη, τεχνητή ύπαρξη, που μας κρατάει μακρυά από τα έξω από τη μούχλα όνειρά μας.

Ο θυμός που ξυπνάει, διαπερνά την ομίχλη της σύγχυσης, που προκαλείται από την κατάσταση αποξένωσής μας, ψάχνοντας στόχους αντάξιους της οργής. Κάθε αντίληψη ανακωχής με τους κυρίαρχους θεσμούς, που στοχεύει  στον μετασχηματισμό τους, απλά συμμορφώνεται στους παροπλισμένους ρόλους, τους οποίους εκείνοι μας εξαναγκάζουν να έχουμε. Η άμεση εξέγερση φαίνεται ζωτικής σημασίας. Φοράμε τις κουκούλες μας και βγαίνουμε τη νύχτα, για να μιλήσουμε μια γλώσσα τόσο παλιά όσο και η ίδια η Κυριαρχία: σαμποτάζ και συνωμοσία.

«…ποιες είναι οι πραγματικές σας επιθυμίες; Να κάθεστε σε ένα καφενείο, μοιάζοντας απόμακροι, κενοί, βαριεστημένοι, πίνοντας κάποιον άνοστο καφέ; Ή μήπως ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΤΙΝΑΞΕΤΕ ‘Η ΝΑ ΤΟ ΚΑΨΕΤΕ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ;» Οργισμένη Ταξιαρχία

Γι’ αυτό, αναλαμβάνουμε την ευθύνη της τοποθέτησης μιας απλής εμπρηστικής βόμβας, στο υποκατάστημα της τράπεζας Barclays, στην οδό Bath, στο Brislington του Μπρίστολ, τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Αυγούστου. Βάλαμε κεριά μέσα σε λάστιχα (που μας πρόσφεραν χρόνο για να απομακρυνθούμε) και από αυτά ανάψαμε στουπιά βουτηγμένα σε βενζίνη, με τα οποία πυροδοτήσαμε τρία πεντόλιτρα μπιτόνια, που περιείχαν ένα μέρος βενζίνης και ένα μέρος κηροζίνης με θρυμματισμένο πολυστερένιο (για τον εμπρησμό) και περίπου 1680 γραμμάρια γκαζάκια (για την έκρηξη). Διαλέξαμε αυτό το υποκατάστημα, καθώς δεν υπάρχουν παρακείμενα κτίρια και για να αποφύγουμε την εξαιρετικά μικρή πιθανότητα να υπάρξουν περαστικοί στην περιοχή, τοποθετήσαμε το μηχανισμό στο πίσω μέρος του κτιρίου, μπροστά σε ένα παράθυρο, αντί για πολλούς μηχανισμούς σε αντίθετες πλευρές, όπως προτείνεται συνήθως.

Με αυτό το κείμενο, θέλουμε να μοιραστούμε τις σκέψεις μας σχετικά με τις τράπεζες και την οικονομία, τον αναρχικό αγώνα ενάντια στην εξουσία σε όλες της τις μορφές και την εστίαση της επίθεσης σε αυτά τα πλαίσια. Πρώτον, για το στόχο μας.

 1) Η ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΓΡΟΘΙΑ ΜΕ ΒΕΛΟΥΔΙΝΟ ΓΑΝΤΙ

Ο ρόλος αλλά και οι παγίδες του οικονομικού συστήματος γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρες. Η οικονομική αιχμαλωσία, που προκαλεί στις μάζες, είναι μια από τις ισχυρότερες αλυσίδες, που μας δένουν σήμερα, παρά την πρόσφατη διάχυτη δυσπιστία προς τον οικονομικό τομέα. Υποσχέσεις για μια «κενή» καλή ζωή, μέσω της πρόσβασης σε δάνεια, πιστωτικές κάρτες και υποθήκες, σε παγιδεύουν, καταδικάζοντας σε να ξεπουλάς τις μέρες σου δουλεύοντας σα σκλάβος για την οικονομία, με σκοπό να κάνεις το εισόδημα σου να αυξηθεί πέρα από την ανάγκη για την προμήθεια φαγητού και για να πληρώσεις τους λογαριασμούς. Σήμερα, ο τόσο οικείος κύκλος βρίσκεται σε λειτουργία: περισσότερα δανεικά, παραπάνω από μία δουλειές, χρέος, αυξημένη πίεση στην πυρηνική οικογένεια και υψηλότερα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας, αλκοολισμού και εθισμού στα ναρκωτικά (παράνομα ή φαρμακευτικά) για να ανταπεξέλθεις στο άγχος, απάθεια και συχνά ρουφιανιά και γλείψιμο για «να πας μπροστά».  Σε έχουν βάλει να δουλέυεις, σκάβοντας τον ίδιο σου τον τάφο για όταν θα έχεις ξεζουμισθεί και πεταχθεί στα σκουπίδια για το κέρδος της ελίτ, μειώνοντας το εξεγερτικό πνεύμα με την εξουθενωτική φτώχεια και τις δουλειές. που σε απομονώνουν. Και όλο αυτό το διάστημα, η απατηλή εικόνα ικανοποίησης, μέσω της απόκτησης εμπορευμάτων, βρίσκεται μπροστά στα μούτρα σου, καθώς οι τοίχοι από bar-codes πέφτουν σιωπηλά γύρω σου, φυλακίζοντας το χρόνο και τη δημιουργικότητά σου.

Για εκείνους από εμάς, των οποίων η από χιλιετίες προγονική γνώση του πώς να ζούμε στη γη ανεξάρτητα, ακρωτηριάστηκε τους προηγούμενους αιώνες με τη γέννηση του βιομηχανικού καπιταλισμού (ο οποίος, επίσης, κατέλαβε και περιέφραξε την κοινή γη, που χρειαζόμασταν), το κλουβί της οικονομίας είναι σχεδόν καθολικό. Και συνεχίζει, ενώ οι απολύτως απτοί συντηρητές της οικονομικής δυστυχίας βρίσκονται σε απόσταση, που μπορούμε να τους ακουμπήσουμε…

Παράλληλα, σε μια εποχή, που υπάρχει ένα, άνευ ιστορικού προηγούμενου, κενό μεταξύ των πλουσιότερων και των φτωχότερων, οι τράπεζες  διοχετεύουν τα τεράστια κέρδη τους στη χρηματοδότηση της οικονομικής ανάπτυξης, στην επιστήμη του ελέγχου, στην τεχνολογία στρατιωτικής και κοινωνικής «ασφάλειας» και στη δημιουργία βιομηχανικών υποδομών, δηλητηριάζοντας αυτοκτονικά όλες τις μορφές ζωής, που απαρτίζουν τον κόσμο μας, καθώς το καρκίνωμα του Πολιτισμού εξαπλώνεται. Η εκμετάλλευση είναι η νόρμα της οικονομικής δραστηριότητας, όχι η εξαίρεσή της.

Ας δούμε ως παράδειγμα τον τραπεζικό όμιλο Barclays. Ας αναλογιστούμε πως είχαν τη δύναμη, ως αρχιτέκτονες του μεθοδικού πλιάτσικου της εύπορης ελίτ εις βάρος των υπολοίπων από εμάς, να ρυθμίσουν το επιτόκιο Libor(2), με τρόπο που οι ίδιοι πλούτιζαν ακόμα περισσότερο.  Ας αναλογιστούμε πως είναι ο μεγαλύτερος Βρετανός επενδυτής στη βιομηχανία άνθρακα και εσχάτως, ο μεγαλύτερος επενδυτής στο εμπόριο όπλων παγκοσμίως. Και πριν από αυτό, ο μεγαλύτερος θεσμικός μέτοχος στη διαβόητη εταιρεία βασανισμού ζώων Huntingdon Life Sciences. Χρηματοδότες της εξαιρετικά ρυπογόνας εξόρυξης πετρελαίου στα εδάφη των ιθαγενικών πληθυσμών στην Αλμπέρτα, που είναι ίσως η μεγαλύτερη καπιταλιστική-βιομηχανική επένδυση στη Γη και υπαίτια για το δεύτερο σε ταχύτητα ποσοστό αποψίλωσης των δασών του πλανήτη. Ας αναλογιστούμε την απόφασή τους να πουλήσουν τις καταναλωτικές συνήθειες και τα στοιχεία διαμονής χρηστών κινητών τηλεφώνων εκατομμυρίων ανθρώπων σε άλλες εταιρείες και κυβερνητικούς φορείς. Ας αναλογιστούμε πόσοι άνθρωποι  έχουν εγκλωβιστεί εδώ στην οικονομική φυλακή που εξυφαίνουν γύρω μας, η οποία γρήγορα μετατρέπεται σε κρατική φυλακή, αν παραβιάσεις τους νόμους με σκοπό να βρεις χρήματα, είτε επειδή δε μπορείς να ανταπεξέλθεις στις υποχρεώσεις σου, είτε επειδή το προτιμάς από το να φιλάς τα παπούτσια του αφεντικού για μια ανταμοιβή.

Αλλά, στην πραγματικότητα,  αυτά τα ανυπόφορα γεγονότα δεν είναι ο βασικός λόγος  της επίθεσής μας. Πιστεύουμε πως για να αποτελέσει κανείς μια πιθανή απειλή για τη σταθερότητα του κυρίαρχου συστήματος, είναι απαραίτητο να πραγματοποιήσει μια επίθεση, οποιασδήποτε κλίμακας, ώστε να αντιπαρατεθεί στον πυρήνα αξιών του συστήματος. Για παράδειγμα, οι τραπεζίτες, που παίρνουν στην ψύχρα όσα λεφτά θέλουν από τα σεντούκια, δεν είναι κάτι που συμφέρει το σύστημα, το οποίο απαιτεί πιο ραφιναρισμένους τρόπους εκμετάλλευσης στη σύγχρονη εποχή. Η οικονομική «κρίση» και το σκάνδαλο της ρύθμισης των επιτοκίων  θα διευθετηθεί από το σύστημα, με έναν τρόπο που αφενός, θα εξανθρωπίσει εκ νέου την εικόνα του και αφετέρου, θα επιτρέψει να συνεχιστεί, με έναν ομαλό και επαγγελματικό τρόπο, το κοινωνικό πλιάτσικο και η οικολογική καταστροφή. Εμείς δε θα συμμετέχουμε στη χορωδία, που απλά καταδικάζει τις τράπεζες για τη «διαφθορά» τους (λες και μια αδιάφθορη τράπεζα θα έπρεπε με κάποιον τρόπο να συγχωρεθεί). Ο δημοκρατικός ολοκληρωτισμός διαπρέπει στη διάχυση αυτής της αγανάκτησης σε μεταρρυθμίσεις, κάνοντας επενδύσεις, κόβοντας τα «σάπια φρούτα» (όπως ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της Barclays, Bob Diamond, που έφυγε με μια σύνταξη πολλών εκατομμυρίων λιρών), ώστε να φαίνεται ότι άλλαξε.

Σε πολλές περιπτώσεις, οι επιμέρους κριτικές, που δε στοχεύουν στη ρίζα της Κυριαρχίας, στην πραγματικότητα τη βοηθούν να επιβιώσει, καθώς μπορεί να «επιλύσει» τις απειλητικές αντιθέσεις λίγο-λίγο κάθε φορά, ενώ μετακινεί το πρόβλημα αλλού.  Το να σταματήσει η ζωοτομία, για παράδειγμα, δε θα ήταν απαραίτητα πολύ μεγάλο πρόβλημα για το σύστημα, αν τα πειράματα γίνονταν ένας υπερβολικά εξοργιστικός παράγοντας για να τον αντιμετωπίσει (όπως συνέβη όταν η Barclays αποσύρθηκε από τη Huntingdon Life Sciences, κάτι που οδήγησε τους ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων να σταματήσουν να τη στοχοποιούν): αντίθετα, η στόχευση είναι πέρα από την πολιτισμική οπτική, που αντιλαμβάνεται όλη τη ζωή (ειδικά τη μη-ανθρώπινη) ως ιδιοκτησία προς χρήση κατά το δοκούν, καταδεικνύει τη διαδικασία εξημέρωσης, που είναι παρούσα σε κάθε βήμα του Πολιτισμού και στοχεύει την ολική απελευθέρωση και όχι την παραχώρηση δικαιωμάτων από τις αρχές. Ως ακόμα ένα παράδειγμα, ο τερματισμός της αστυνομικής βίας στους δρόμους θα μπορούσε, πιθανώς, να συμφέρει το σύστημα, καθώς η ειρήνευση μπορεί να δημιουργηθεί μέσω μιας διαδικασίας ταύτισης με τον ίδιο μας τον καταπιεστή.  Έτσι, δε βλέπει κανείς ότι θα υπάρχουν πάντα ψυχιατρεία, παρακουλούθηση, χειραγώγηση από τα ΜΜΕ και οι αποπροσανατολιστικές φωνές των διαφόρων πολιτικών. (Αλλά, βέβαια, η εξουσία πάντα βασίζεται σε διαφορετικές μορφές ωμής βίας, όταν η άγρια ζωή επιμένει να αρνείται την παράδοση της αυτονομίας της).

«Η διαδικασία βελτίωσης της ικανότητάς μας να χρησιμοποιούμε υλικά και τεχνικές είναι φυσικά μια διαδικασία αυτομόρφωσης… Σε καμιά στιγμή δεν πρέπει το επίπεδο της στείρας επιχειρησιακής ικανότητας να εντατικοποιείται, χωρίς μια ταυτόχρονη εντατικοποίηση της σκέψης και του λόγου και προφανώς, αυτό ισχύει και αντίστροφα». Φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ-ΑΑΟ

Η κινητοποίηση μόνο γύρω από αυτά τα ευδιάκριτα πρόσωπα του συστήματος, δεν αντιτίθεται στις αξίες του και το ίδιο συμβαίνει και με ένα επαναστατικό πόνημα, που τοποθετεί τον εαυτό του στα πλαίσια της «ένταξης», των «εναλλακτικών θεσμών», της «ηθικής παραγωγής» και της «πολιτικής». Έτσι, αξίζει να ξεκαθαριστεί πως η επίθεσή μας σε αυτόν τον αρπακτικό θεσμό στόχευσε την ίδια την πολιτισμική πρόοδο, την οποία οι τράπεζες τόσο καλά αντιπροσωπεύουν: οικονομική αύξηση, ανάπτυξη και επέκταση, που χρειάζεται τις μάζες να είναι αλυσοδεμένες στις δουλειές τους και τη γη να είναι ρημαγμένη, η ουσία του βιομηχανικού καπιταλισμού με όλη τη μισθωτή σκλαβιά και την κυριαρχία στην αγριότητα, που αυτός απαιτεί. Με τη σειρά του, αυτό το σύστημα είναι, απλά, η πιο πρόσφατη εκδήλωση της αποξένωσης και της απώλειας που βιώνουμε, όπου οι σύνθετες κοινωνίες αντικαθιστούν τις ανθρώπινες, πρόσωπο με πρόσωπο, εθελοντικές συλλογικοποιήσεις.

Αρνούμενοι όλη αυτήν την αφήγηση, με την οποία μας έχουν ταΐσει με το ζόρι,  αποφασίσαμε, χωρίς δισταγμό, να προσπαθήσουμε να αποσταθεροποιήσουμε και να καταστρέψουμε ό,τι δημιουργεί την οικονομική οπτική του κόσμου, ώστε να βιώσουμε έναν άγριο κόσμο ελεύθερων ζωών σε σχέση μεταξύ τους, αντί μιας απλής αμοιβαίας μείωσης των πόρων, ανθρώπινων ή άλλων. Αντί να ψάχνουμε τη βολή μας στο σύστημα ή να προσπαθούμε να το «βελτιώσουμε», εμείς περιφρονούμε όλα εκείνα, που μας προσφέρει η υποβαθμισμένη του ύπαρξη, συμπεριλαμβανομένου και του πτώματος των «δικαιωμάτων» ή της «δικαιοσύνης», τα οποία έχουμε θάψει εδώ και καιρό, μαζί με τις υποχρεώσεις μας προς την πολιτισμένη/αστική κοινωνία.

2. ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ

Βέβαια, θα μπορούσε κάποιος να πει πως η επίθεσή μας ήταν συμβολική, πως ίσως προκάλεσε φθορές σε ένα υποκατάστημα τράπεζας, αλλά μέχρι εκεί. Όμως, το σημαντικό για εμάς ήταν να σπάσουμε τη σιωπή της συνενοχής, να αφήσουμε εκεί σημάδια της αποφασιστικότητάς μας να πολεμήσουμε, για άλλους που ίσως να νιώθουν το ίδιο, αφήνοντας μια σκιά αβεβαιότητας για το πότε το ένα ή το άλλο υποκείμενο, που το  σύστημα εκμεταλλεύεται, θα εμφανιστεί για να συντρίψει τις πρακτικές του, την περιουσία του και την ειρήνη του. Στο σημερινό κόσμο, φαίνεται σαν περισπασμός το να επικεντρώσουμε (τουλάχιστον εξ ολοκλήρου) τη δράση μας ενάντια στις πιο θεαματικές πτυχές  του κράτους και του καπιταλισμού, ενώ ολόκληρο το δίκτυο διακλαδώσεων και υποδομών, μέσω του οποίου διευθύνεται το σύστημα, βρίσκεται πάντα τόσο κοντά μας. (Παρ’ όλα αυτά, τίποτα δε ζεσταίνει τις καρδιές μας περισσότερο από το πέσιμο στο χρηματιστήριο της Βαρκελώνης, κατά τη διάρκεια των ταραχών της 29ης Μαίου πέρυσι, από την ενέδρα και τον πυροβολισμό εναντίον ενός υψηλόβαθμου στελέχους μιας πυρηνικής εταιρίας στην Ιταλία, τον περασμένο Μάη και την καταστροφή ενός αστυνομικού κέντρου εκπαίδευσης αξίας εκατομμυρίων με μια τεράστια φωτιά, από αναρχικούς, έξω από το Μπρίστολ, αυτήν την εβδομάδα!)

Και ύστερα… ποιος ξέρει; Ίσως ζήσουμε για να δούμε τη βιομηχανική κοινωνία να καταρρέει κάτω από το ίδιο της το ασυντήρητο βάρος και κάνουμε ό,τι μπορέσουμε για να ξαναμάθουμε αυτά που έσβησε ο Πολιτισμός. Ίσως συναντήσουμε περισσότερους συντρόφους και δούμε τους κόσμους μας να γυρνούν ανάποδα από τον αγώνα μας. Ίσως πεθάνουμε νωρίς προσπαθώντας. Ή ίσως όχι, αλλά τίποτα να μη φαίνεται να αλλάζει.

Αλλά, για εμάς, άλλαξαν τα πάντα, όταν αποφασίσαμε να ζήσουμε σαν πολεμιστές και όχι σαν σκλάβοι. Τιμούμε τη θλίψη και τον εκνευρισμό μας, τη μοναξιά και την ανασφάλειά μας, με το να μην τις καταστέλλουμε, αλλά ούτε και να παραδινόμαστε σε αυτές. Παίρνουμε αυτά τα σπασμένα κομμάτια του εαυτού, μετασχηματίζουμε το θύμα σε πολεμιστή και στεκόμαστε περήφανοι αντίπαλοι αυτού του κόσμου. Για να επιτεθούμε σε αυτό που μας επιτίθεται.

«Πιστεύουμε πως δεν εξαρτώνται τα πάντα από το περιεχόμενο και τη συγκυρία, σαν κάτι εξωτερικό, που επιπλέει στον αέρα. Τις συγκυρίες τις δημιουργούμε εμείς με το να δημιουργούμε για τους εαυτούς μας, με το να δουλεύουμε σκληρά και με το να φτιάχνουμε τα δικά μας εγχειρήματα, όντας οι πρωταγωνιστές του κοινωνικού πολέμου και έχοντας έναν ενεργό ρόλο, όντας οι πρωταγωνιστές στην ίδια μας την πραγματικότητα και τον αγώνα μας… Θεωρούμε πως κατά τη διάρκεια μιας δράσης ή μιας διαδήλωσης και μετά από αυτήν, συμβαίνουν μια σειρά από πράγματα: αρχικά, κερδίζουμε, δηλαδή επιτυγχάνουμε το στόχο μας,  σαμποτάροντας στην πράξη τον στόχο της δράσης και ύστερα, χάνουμε, αφού τηρούμε τη θεαματική κανονικότητα, εγκαταλείπουμε τον ανατρεπτικό μας ρόλο και συνεχίζουμε να υπάρχουμε εντός των δικτύων και πάλι· επομένως, όσο αυτό είναι δυνατόν, οι δράσεις πρέπει να επεκτείνουν τους εαυτούς τους, να διαιωνίζονται  και να γίνουν καθημερινότητα και συνήθεια μέχρι, μαζί με το λόγο, την αλληλεγγύη και κάθε μορφή αναρχικής πρακτικής, να μπορέσουν να δημιουργήσουν ανατρεπτικούς κοινωνικούς ιστούς και μερικές δυνατές βάσεις αντιεξουσίας». ΑΑΟ/Αντιεξουσιαστική Ανταρσία της Πράξης

Με αυτήν την έννοια, είμαστε οπλισμένοι με την αποφασιστικότητά μας όσο και με τις βόμβες μας. Επίσης, οι φίλοι μας, οι αγαπημένοι μας και οι συνωμότες μας, ξέρουν καλά πως αγκαλιάζουμε τη ζωή με το γέλιο, τον ιδρώτα και τα δάκρυα γιατί πιστεύουμε ακράδαντα πως υπάρχουν πολλοί απελευθερωτικοί τρόποι να ζήσει, να μάθει και να πολεμήσει κανείς. Ξεπερνάμε τους φόβους μας, την παραίτηση, τη φίμωση, τα ελαφρυά, σαν μετάξι, κολλάρα, που κάποιοι έχουν καταντήσει σχεδόν να τους αρέσει που τα φοράνε. Η επίθεσή μας είναι μια από τις πολλές αυτές μεθόδους. Με σκοπό να σκεφτόμαστε πιο καθαρά, να αισθανόμαστε, να δρούμε, να θεραπεύουμε, να σχετιζόμαστε με τη ζωή μας με όρους βαθιάς σύνδεσης και όχι αποξένωσης. Θέλουμε μια κοινότητα, της οποίας η πιθανότητα βρίσκεται πέρα από τα συντρίμμια του Πολιτισμού. Ξέρουμε πως υπάρχουν και πολλοί άλλοι εχθροί της κοινωνίας, από ένστικτο ή συνειδητά, οι οποίοι συνωμοτούν  και χτυπούν, χωρίς να νιώθουν την ανάγκη για επαναστατικές ταυτότητες και προκηρύξεις. Το να πολεμάς εναντίον όλων όσων περιορίζουν την ελεύθερη ζωή είναι μια επιλογή, ανοιχτή σε οποιονδήποτε, όπου και αν είναι, όχι η «δουλειά» μιας στρατιωτικής ελίτ.

3. ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ

Η ομάδα συγγένειας, που εκτελέσαμε αυτήν την ενέργεια, θεωρούμε τους εαυτούς μας μια λόγχη από τις πολλές της πολυεπίπεδης αναρχικής επίθεσης ενάντια στην εξουσία και την αποξένωση. Ένας μικρός κύκλος, που συναντιέται και συνωμοτεί για το πού, πότε και τι θα χτυπήσει, με μια μίνιμουμ οργάνωση, κομμάτι μιας ευρύτερης άτυπης δομής αλληλοβοήθειας και συνέργειας και μέρος της απέραντης θάλασσας της εξεγερτικής σκέψης και πρακτικής, με όλην την πολλαπλότητα που αυτή έχει και που καλύπτει όλο και περισσότερες πτυχές της ζωής μας, καθώς πασχίζουμε για συνοχή και υπευθυνότητα προς τις αξίες μας, κατευθυνόμενοι προς την ελευθερία. Ένας μικρός κύκλος που, πάνω από όλα, δημιουργείται και αυτοδιαλύεται ανάλογα με τη θέληση κάθε ατόμου. που συμμετέχει σε αυτόν, με βάση τη δυνατότητά του να συνυπάρχει με την αυτονομία τους και ταυτόχρονα, να παρέχει πρόσβαση σε ένα κοινό μέτωπο ενάντια στη διάχυση της Εξουσίας και του Πολιτισμού.

Το γεγονός ότι κάνουμε αντάρτικο δε μας κάνει μάρτυρες, ηγέτες ή ιεροκήρυκες.  Δρούμε καθαρά με τους δικούς μας όρους. Δε θεωρούμε τους εαυτούς μας «προωθημένους», επειδή αυτήν τη φορά διαλέξαμε μια βόμβα από ένα τούβλο. Όταν μιλάμε για αυτό που εκτυλίσσεται στην καθημερινότητα ως κοινωνικός πόλεμος, περιγράφουμε τον πόλεμο ενάντια σε ένα σύνθετο δίκτυο λάθος επιλογών, σωματικών ελέγχων, κοινωνικών πιέσεων, περιορισμών χρόνου και κατοικίας, τη σχεδόν καθολική κυριαρχία της οικονομίας και πολλά άλλα. Δε θεωρούμε όλες αυτές τις μάχες κατάλληλες για τη χρήση φυσικής βίας και καταστροφής ιδιοκτησίας. Σε μερικές, η εξέγερση είναι ενάτια στον ηθικισμό, στις ταυτότητες, τους ρόλους και την εξημέρωση, που διατάζει η κοινωνία –πράγματα που πρέπει να ξεκινήσουν σε ένα ατομικό επίπεδο, πριν να είναι ώριμα για συλλογικές προσπάθειες, αν αυτό είναι το επιθυμητό. Ο αναρχικός αντάρτης πρέπει να αγωνιστεί σε όλα αυτά τα μέτωπα, αλλά είναι σημαντικό να μην παραλείπει να στοχοποιεί τη φυσική υπόσταση των θεσμών και των διευθυντών, που επιβάλλουν αυτόν τον κόσμο. Χωρίς την ετοιμότητα για επίθεση  (γεννημένη από την άμεση προσωπική εμπειρία),  δε θα μπορούμε να υπερασπιστούμε την ατομική και συλλογική μας ελευθερία από τους εχθρούς μας. Πολύ συχνά, έχουμε δει ριζοσπάστες να αποσύρονται από τη σύγκρουση και να υποχωρούν σε έναν πλανερό ναρκισσισμό ή στη σχετική άνεση εκείνων των κοινωνικών κινημάτων, που βάζουν πάντα τη σύγκρουση στον πάτο της λίστας των πιθανοτήτων.

Αυτή ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήσαμε βόμβες ως όπλα και είμαστε σίγουροι  πως μπορούν να τοποθετηθούν χωρίς πολύ κόπο. Οποιοσδήποτε είναι ικανός να συναρμολογήσει ένα μηχανισμό όπως ο δικός μας, απλά για να αποκρούσουμε το μύθο της εξειδίκευσης, που συχνά αυτόματα τους συνοδεύει. Θεωρούμε, όμως, πως σε κάποια άλλη στιγμή, για κάποιον άλλον, το σπάσιμο ενός μόνο παραθύρου, θα είχε την ίδια σημασία (αν η δράση δεν ψάχνει να μπει σε διάλογο με το σύστημα ή την αναγνώρισή της από αυτό). Πιο σημαντική είναι η αυξημένη πιθανότητα και ευχαρίστηση, που ξεκλειδώνεται από την άμεση δράση, αντί για την υπομονή και το συμβιβασμό. Άλλωστε, συμφωνούμε με τους άγνωστους συντρόφους μας της ΣΠΦ Ρωσίας (που ανέλαβαν την ευθύνη για έναν εμπρησμό σε ένα εργοτάξιο αυτοκινητόδρομου τον Ιούλιο) πως το να μην επιτίθεσαι, επειδή περιμένεις κάποιο «ανώτερο» επίπεδο τεχνικής κατάρτισης και εξοπλισμού, μπορεί να οδηγήσει σε παράλυση και απραξία.

Αλλά, στις δικές μας ζωές, αποφασίσαμε να κλιμακώσουμε την εμπειρία μας στον καθημερινό πόλεμο ενάντια στον Πολιτισμό, να σπρώξουμε τους εαυτούς μας πέρα από εκείνα που ήταν προηγουμένως γνώριμα σε εμάς, να διευρύνουμε την εργαλειοθήκη μας και να ζήσουμε την αναρχία στις σχέσεις και στην εξέγερσή μας. Όσες περισσότερες μεθόδους μάθουμε να έχουμε στη διάθεσή μας, τόσο πιο προσαρμοστικοί θα είμαστε στη σύγκρουση και τόσο πιο δύσκολο θα είναι για τους εχθρούς μας να μας ξεπεράσουν σε ελιγμούς. Αυτό ισχύει τόσο για το εγχείρημα μας της ένοπλης χαράς, όσο και για τη γραπτή μας επικοινωνία, τις δικές μας ικανότητες να επιζήσουμε και να ευτυχίσουμε σε ισορροπία με την υπόλοιπη ζωή και τις σχέσεις μας, που σκοπεύουν να υπονομεύσουν και  να καταστρέψουν κάθε ιεραρχία. Η εξέγερση χρειάζεται τα πάντα: αφίσες και βιβλία, σκέψη και συζήτηση, μαχαίρια και εμπρησμούς. Το πιο ενδιαφέρον ερώτημα είναι, όπως έχει ειπωθεί ξανά, το πώς θα τα συνδυάσουμε.

Ακριβώς επειδή δεν είμαστε «ειδικοί», επειδή όταν γυρίζουμε σπίτι μετά την επίθεση κι εμείς παλεύουμε με όλες τις υποκρισίες μας, τις αντιθέσεις μας και τους εξευτελισμούς, που συγκροτούν το μηχανισμό των εξουσιαστικών σχέσεων στη σύγχρονη κοινωνία, πρέπει  να βρούμε το κουράγιο να συνεχίσουμε τους πειραματισμούς, τα λάθη και τις επιτυχίες μας. Για να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας, η εξέγερση πρέπει να είναι κομμάτι  της καθημερινότητάς μας, όχι περιορισμένη σε διαδηλώσεις, επετείους ή στιγμές ευρύτερης κοινωνικής αναταραχής.

4. ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ

Γράφουμε, επίσης, για να αναγνωρίσουμε και να τονίσουμε τον αυστηρά αντιεξουσιαστικό αστερισμό ομάδων και ατόμων (είτε ξέρουμε τα ονόματά τους είτε όχι), που κάνουν πόλεμο ενάντια στο σύστημα, σε όλα του τα μέτωπα. Σήμερα, βλέπουμε την εντατικοποίηση των ανοιχτά μαχητικών δράσεων, τόσο στην περιοχή μας όσο και διεθνώς. Είμαστε εξαιρετικά υπερήφανοι για τους συντρόφους μας και ελπίζουμε με αυτήν τη δράση να συνεισφέρουμε κι εμείς σε αυτούς, όπως και τα δικά τους λόγια και οι δικές τους πράξεις εμπλούτισαν το δικό μας σκεπτικό. Το να αδράξουμε την ευκαιρία να στείλουμε σε αυτούς σινιάλα και να σταθούμε δίπλα στους κρατούμενους-αιχμαλώτους δεν είναι, σε καμιά περίπτωση, δευτερεύουσα σκέψη, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι του είναι και του αγώνα μας. Είναι ανόητο να προσπερνιέται αυτό και να είμαστε απλά αυτοαναφορικοί. Από τότε που ενώσαμε τις ατομικές μας εξεγέρσεις σε μια συλλογική ορμή καταστροφής και δημιουργίας, αποφασίσαμε πως το να παραμελήσουμε τους κρατουμένους, που αγωνίζονται, σημαίνει πως  παραμελούμε τον ίδιο τον αγώνα. Το σημαντικό είναι να μπορούμε να δούμε και τους άλλους που εξεγείρονται.

Η βομβιστική μας επίθεση συνέπεσε με το μήνα, που ανακοινώθηκε πως θα ξεκινήσει, τελικά, η δίκη των ελευθεριακών ταξικών αγωνιστών Marcelo Villarroel, Juan Aliste και Freddy Fuentevilla, στη Χιλή. Η μαχητική τους στάση και τα γράμματά τους από τη φυλακή αποτέλεσαν έμπνευση από τότε που αιχμαλωτίστηκαν στην Αργεντινή, πριν από πέντε χρόνια. Παρά τις διαφορές μας, μας ενώνει ένας μίνιμουμ στόχος: άμεση εξέγερση προς την καταστροφή της ταξικής κοινωνίας. Είναι κομμάτι του συνεχώς εξελισσόμενου αντιεξουσιαστικού πεδίου, που εκτείνεται πέρα από σύνορα και γλώσσες.  Εδώ μπορούμε να ανταλλάξουμε ιδέες, πρακτικές και φυσικά αμοιβαία κριτική, που μας κάνει ικανούς να αναπτυχθούμε και να μάθουμε. Έτσι, αντί για την απόλυτη θεωρητική ταύτιση (για παράδειγμα σχετικά με τη φύση της Κοινωνίας και του Πολιτισμού), σήμερα βιώνουμε μια αλληλεγγύη, που πηγάζει από το κοινό μας πάθος να αγωνιστούμε, εδώ και τώρα, χωρίς καθυστέρηση, ελεύθεροι να περπατήσουμε τα ξεχωριστά μονοπάτια, που μας ανοίγουν οι αναλύσεις μας. (Για τους ταξικούς ιδεολόγους, που συκοφαντούν τους αντάρτες και κρύβονται, περιμένοντας ακόμα τις μυθικές «αντικειμενικές συνθήκες», έχουμε την άκρατη περιφρόνησή μας).

«…σε ένα αποστειρωμένο κελί υψίστης ασφαλείας, μέσα στο όμορφο σκοτάδι μιας κορυφογραμμής σπαρμένης με παράνομα χνάρια, μέσα στο ανώνυμο μητροπολιτικό σαμποτάζ… σε ένα ποίημα-τραγούδι, σε μια προκήρυξη, σε μια ειλικρινή παράδοση στην καρδιά… η μνήμη και η ανατροπή υπάρχουν ανεξάρτητες από τα σφοδρά κύματα της καταστολής.»  Marcelo Villarroel

Δύναμη στους Marcelo, Juan και Freddy και στον Carlos Gutierrez, που καταζητείται ακόμα για την ίδια υπόθεση. Οι Έλληνες αναρχικοί, που συνελήφθησαν στην Κοζάνη, στη Νέα Φιλαδέλφεια και στη Θεσσαλονίκη, ο Roger Clement (Συνασπισμός Πολεμώντας για την Ελευθερία-Οττάβα), ο Marco Camenisch και ο Walter Bond (Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων-Μοναχικός Λύκος), είναι ένας λόγος παραπάνω για να μείνουμε περισσότερο σταθεροί στον αγώνα μας.

Κάνουμε ένα κάλεσμα σε όποιον νιώθει δυσαρεστημένος: απόκτησε εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, για να οπλιστείς απέναντι στην εξουσία και την αδιαφορία. Ας αντισταθούμε στις τράπεζες, την εργασία, τα λεφτά και τον Πολιτισμό, που βρίσκεται πίσω τους. Από τις τράπεζες, που ληστεύονται στο Σαντιάγκο, τους δικαστικούς επιμελητές, που πυροβολούνται στο Λονδίνο, τα εργοστάσια, που αναστατώνονται στη Ντάκα, από το shoplifting μέχρι το πλιάτσικο στο Μπαριλότς και το Μπρίστολ, τα γραφεία ευρέσεως εργασίας και τα κέντρα δουλειάς, που σπάστηκαν στο Τρέντο και το Βερολίνο· από την ανυποταξία, τα σαμποτάζ στους χώρους δουλειάς, την απρόβλεπτη απεργία· από τις επιθετικές καταλήψεις κτιρίων και γης, με σκοπό την απελευθέρωσή τους  από το εμπόριο, στο Κάρντιφ ή στη Γκιρόνα, την προηγούμενη εβδομάδα, μέχρι την εναπομείνουσα ιθαγενική αντίσταση, που αντιστέκεται στην αφομίωση από το παγκόσμιο σύστημα εργασίας και οικονομίας… 10, 100, 1000 ανταρσίες ενάντια στην τυραννία της αγοράς.

Και γιατί να σταματήσουμε εδώ; Προς μια ζωή χωρίς υπολογισμούς και διοίκηση, μια ζωή ελευθερίας και αγριότητας. Μια αναρχική ζωή. Ας γίνουμε ο εσωτερικός εχθρός του συστήματος , απρόβλεπτος και ανεξέλεγκτος.

Για τη συνεχή επίθεση και ανατροπή

ΑΤΥΠΗ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

/ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΟΣ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Υποσημειώσεις:

1. Η διαχειριστική ομάδα του Bristol Indymedia λογόκρινε την προκήρυξη, με την αιτολογία της υποκίνησης…

1. To Libor είναι ένας δείκτης μέσου όρου επιτοκίων, που υπολογίζεται από τις μεγαλύτερες τράπεζες του Λονδίνου, με το οποίο δανείζονται από τρίτες τράπεζες.

Πηγή

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις ευθύνης και στο αρχείο.

Δύο κοινές δηλώσεις εξεγερσιακών αναρχικών και οικοαναρχικών ομάδων του Μεξικού

Αναδημοσίευση από Έρεβος:

Τα δύο κείμενα, που ακολουθούν, είναι δύο κοινές ανακοινώσεις αντάρτικων αναρχικών εξεγερσιακών και οικοαναρχικών οργανώσεων του Μεξικού, που δημοσιεύτηκαν το 2011. Θεωρούμε πως παρ’όλη τη διετή σχεδόν απόσταση από το σήμερα και παρ’όλο που αναφέρονται σε γεγονότα σε ένα διαφορετικό από την Ελλάδα χώρο, περιέχουν πολύ σημαντικές αναλύσεις σε μια σειρά θεμάτων, που πρέπει να απασχολούν και τους αναρχικούς στην Ελλάδα. Ο άτυπος συντονισμός, η εξεγερτική άμεση δράση, η συνολική αντίληψη της κυριαρχίας και του πολέμου εναντίον της, ο εκφυλισμός των διαδηλώσεων, η σταθερή αντιεξουσιαστική θέση ενάντια και στους αριστερούς διαχειριστές του συστήματος, ο πολιτικαντισμός και οι προσπάθειες αφομοίωσης της Αριστεράς, ο ρεφορμισμός κάποιων κομματιών του αναρχικού χώρου και άλλα πολλά, είναι ζητήματα και γεγονότα που θίγονται πολύ εύστοχα από τους Μεξικανούς συντρόφους και θεωρούμε πως αξίζει να προβληματίσουν και εμάς.

Οι πηγές των αγγλικών κειμένων εδώ και εδώ

Οι σημειώσεις είναι όλες του μεταφραστή στα αγγλικά, εκτός από εκείνες όπου υπάρχει η σήμανση {ΣτΜΕ}.

Πρώτη κοινή δήλωση εξεγερσιακών αναρχικών και οικοαναρχικών ομάδων του Μεξικού

 Προς τους αναρχικούς συντρόφους του Μεξικού και του κόσμου,

Προς τους εμπρηστές και τους ανταγωνιστές, με τους οποίους έχουμε σχέσεις συγγένειας, του Μεξικού και του κόσμου,

Προς τους εμπρηστές και τους ανταγωνιστές, με τους οποίους έχουμε σχέσεις συγγένειας, παντού:

Χαιρετισμούς, φυλακισμένοι αδερφοί και φυλακισμένες αδερφές μας στο Μεξικό, στη Γερμανία, στην Αργεντινή, στη Χιλή, στην Ισπανία, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στην Αγγλία, στην Ελβετία και σε όλον τον κόσμο!

Χαιρετισμούς σε όλους όσους παλεύουν για την Ολική Απελευθέρωση!

Σε πολύ λίγες περιπτώσεις, έχουμε υποχρεωθεί να εκδώσουμε κοινές ανακοινώσεις ή προκηρύξεις και τις λίγες φορές που το έχουμε κάνει αυτό, ήταν για εσωτερική μας κυκλοφορία, με σκοπό να κοινωνικοποιηθούμε και να συζητήσουμε θέματα που μας ενδιαφέρουν ή για να επεξεργαστούμε την κριτική μας μέσα από τις εμπειρίες αγώνα μας ή για να λύσουμε τις διαφωνίες μας και να καταδείξουμε τον άτυπο συντονισμό των δράσεών μας. Παρομοίως, για κάποιον καιρό, προτιμήσαμε να αποφύγουμε δηλώσεις και γενικές ανακοινώσεις, που θα μπορούσαν να στοχοποιήσουν και να ενοχοποιήσουν συντρόφους, που με βάση τον αναρχισμό, αναπτύσσουν μια διαφορετική μορφή αγώνα και ενεργούν δημόσια, μακριά από τη σύγκρουση που έχουμε επιλέξει εμείς. Όμως, υπάρχουν εξαιρέσεις όταν υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες και όταν δημιουργούνται κάποιες ειδικές καταστάσεις, που κάποια ζητήματα και προβλήματα απαιτούν μια δημόσια δήλωση, μια προκήρυξη, ένα κάλεσμα. Αυτή είναι μια από αυτές τις εξαιρέσεις και αυτό που κάνουμε είναι ακριβώς αυτό· ένα κάλεσμα.

Χρόνο με το χρόνο, από μια εξεγερσιακή και οικοαναρχική προσέγγιση και μέσα από το συντονισμό των δράσεων, έχουμε κληθεί να υπερπηδήσουμε στρατηγικές, που συνεισφέρουν μόνο στην ακινητοποίηση και που υποθάλπτουν το θέαμα, που χειραγωγείται από τα μέσα μαζικής αποξένωσης. Έχουμε υπάρξει έντονα κριτικοί (και ταυτόχρονα συνεπείς με τις θεωρητικές και πρακτικές μας προσεγγίσεις) στο αξιοθρήνητο κακέκτυπο, στο οποίο εκείνοι που επιμένουν στις αβλαβείς διαδηλώσεις και στις ροζ -μεταμφιεσμένες σε μαύρες- διαμαρτυρίες, έχουν καταντήσει τον αγώνα. Θεωρούμε πως ο αγώνας, ο κοινωνικός πόλεμος ενάντια στο σύστημα κυριαρχίας, τους υπερασπιστές του, τουςαντιπροσώπους του και τους λακέδες του, χρειάζεται ανταγωνιστική δημιουργικότητα και συνεχή αναζήτηση καινούριων μορφών σύγκρουσης. Κάθε 2η Οκτώβρη, επιμένουμε πως είναι μια μέρα που (πολεμώντας) θυμόμαστε τους φοιτητές, που έπεσαν στη σφαγή της πλατείας Tlatelolco, αλλά και πως είναι ακόμα μια μέρα στο ημερολόγιο των λόγων, που δικαιώνονται στον καθημερινό αγώνα, στη συνεχή σύγκρουση, στην καθημερινή μάχη του κοινωνικού πολέμου.Αναγνωρίζουμε τον αγώνα στους δρόμους ως μια από τις πολλές δημιουργικές μορφές σύγκρουσης, αλλά όταν μιλάμε για αγώνα στους δρόμους, δεν εννούμε τη μείωση αυτού του όρου σε επιτρεπόμενες και αστυνομευμένες διαδηλώσεις, όπου το δρομολόγιο είναι προσχεδιασμένο και η καλή συμπεριφορά προαπαιτούμενη, επιβαλλόμενη από τους ίδιους τους «συντρόφους», με τους οποίους διαδηλώνουμε μαζί, την «επαναστατική» αστυνομία, που είναι έτοιμη να μας χαρακτηρίσει «προβοκάτορες» και «χουλιγκάνους» με την παραμικρή πρόθεσή μας να ξεφύγουμε από το σενάριο. Αυτόν που καταλαβαίνουμε ως αγώνα στο δρόμο, είναι εκείνος που αναπτύσσουν οι σύντροφοι στη Χιλή και την Ελλάδα ή οι άγριες εξεγέρσεις που ξέσπασαν στην Αλβανία, την Αίγυπτο, την Αγγλία και τη Συρία, οι οποίες έκαναν το πέρασμα σε έναν αγώνα απόλυτα ανεξέλεγκτο από τις θεσμικές δυνάμεις της εξουσίας, ξεπερνώντας την απλή διαμαρτυρία, απαλλοτριώνοντας τα οπλοστάσια των αστυνομικών τμημάτων, κάνοντας επθέσεις στα σώματα καταστολής, καταστρέφοντας τα σύμβολα του κεφαλαίου και του κράτους και καίγοντας τα πάντα στο διάβα τους. Αυτός είναι ο αγώνας στους δρόμους και αν παρουσιαστεί η ευκαιρία, οι αναρχικοί πρέπει να είναι πάντα παρόντες για να επεκτείνουν την εξέγερση, να αυξήσουν την οργή ενάντια στην κυριαρχία και να τη μετατρέψουν σε γενικευμένη εξέγερση. Παρ’όλα αυτά και κόντρα στις συνθήκες, οι οπαδοί της ακινησίας μιλούν για αδυναμίες, για έλλειψη «επαναστατικής ωριμότητας», για την απουσία «αντικειμενικών και υποκειμενικών συνθηκών», ώστε να συνεχίσουν το θέαμα και το κακέκτυπο, που τους επιτρέπουν να τροφοδοτούν την εικόνα ως «επαναστάτες», με το να ανεβάζουν φωτογραφίες στο διαδίκτυο ανεμίζοντας τη μαύρη σημαία, κρατώντας πανό ή αναπνέοντας τον ίδιο αέρα, πρόσωπο με πρόσωπο, με τους μπάτσους.

Ήταν, λοιπόν, το ανταγωνιστικό κίνημα «ώριμο» κάτω από ένα απολυταρχικό καθεστώς, όπως αυτό που κυβερνούσε τη Συρία; Ήταν ώριμο στην Αλβανία; Στην Αίγυπτο; Υπήρχαν οι «αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες» στο εύτακτο και καλοφυλαγμένο Λονδίνο; Ίσως υπήρχαν στη Χιλή; Όχι, σύντροφοι. Ήταν σίγουρα η οργή, τόσο η ατομική όσο και η συλλογική, η εξεγερτική θέληση, η ανταγωνιστική κλίση, που έκαναν τη διαφορά. Σε πολλές περιπτώσεις και από διαφορετικές συγκυρίες, έχουμε κληθεί να εγκαταλείψουμε τις διαδηλώσεις, τις πορείες και τις καθιστικές διαμαρτυρίες, για να ανοίξουμε το δρόμο για άλλες μορφές αγώνα, για να εντατικοποήσουμε την επίθεση, να αυξήσουμε τον ανταγωνισμό και να επεκτείνουμε τον κοινωνικό πόλεμο, δείχνοντας πως είναι δυνατό, εδώ και τώρα, να περάσουμε στην εξεγερτική επίθεση. Δεν το έχουμε κάνει από τη θέση της πρωτοπορίας ή της μιας και μοναδικής οργάνωσης ή ορμώμενοι από μια τακτική ενότητα· το έχουμε κάνει μέσα από τον άτυπο συντονισμό των αγώνων, την απόλυτη αυτονομία των ομάδων, τη μαχητική ατομικότητα, ενθαρρύνοντας τη δημιουργία πυρήνων, κολλεκτίβων, ομάδων συγγένειας, συντονιστικών, συμμαχιών, πολλαπλών και ποικίλων σχηματισμών, που προτάσσουν,μέσα από τις δικές τους δομές ή την ατομικότητα, τη διαρκή συγκρουσιακότητα, την άμεση αναμέτρηση, τον κοινωνικό πόλεμο χωρίς παύση και χωρίς ανακωχή. Όμως, σήμερα, δεν καλούμε σε εγκατάλειψη των διαδηλώσεων για τους συνηθισμένους λόγους, παρ’όλο που δεν έχει αλλάξει η ανάγνωσή μας για τους αγώνες.

Σήμερα, σας καλούμε να μη λάβετε μέρος στη διαδήλωση της ερχόμενης 2ης Οκτώβρη, γιατί προετοιμάζεται η πιο σκληρή καταστολή εναντίον του αναρχικού κινήματος του Μεξικού. Σας καλούμε να μη συμμετέχετε, γιατί ακόμα και αυτήν τηστιγμή που γράφεται αυτό το κάλεσμα, εξυφαίνεται η μεγαλύτερη σκευωρία ενάντια στον αναρχισμό, που μπορούμε να θυμηθούμε. Και αυτή η μοχθηρή επιχείρηση στήνεται στον τομέα επιμελητείας του Υπουργείου Δημόσιας Ασφαλείας της πόλης του Μεξικού (Distrito Federal) και στα γραφεία «συνδέσμων» της κυβέρνησης της πόλης του Μεξικού, σε συνέργεια με τους ηγέτες του φοιτητικού και του αποκαλούμενου λαικού κινήματος, που βρίσκονται σήμερα στην υπηρεσία της «προοδευτικής και δημοκρατικής αριστεράς», που ληστεύει, καταπιέζει και φυλακίζει με το σύνθημα  «πρώτα οι φτωχοί»,ενώ παράλληλα χτίζει την κυβέρνηση της «ελπίδας». Σε αυτό το κατασταλτικό κόλπο συμμετέχουν (όπως πάντα) και οι σταλινικοί, που προετοιμάζονται να «καθαρίσουν τους δρόμους από τους αναρχικούς» και να τους «εξαφανίσουν από το χάρτη», εκκενώνοντας τις καταλήψεις, που κερδήθηκαν μέσα από παρατεταμένους αγώνες. Γνωρίζουμε πως έχουν τα ονόματα και τις διευθύνσεις συντρόφων, που δεν έχουν την παραμικρή σύνδεση με τις πράξεις μας ούτε σχετίζονται με κάποιο τρόπο με τους οργανικούς μας σχηματισμούς, αλλά που στα μυαλά τους και στη δική τους κάθετη λογική, τους θεωρούν «ηγέτες» του αναρχισμού. Εμείς, που έχουμε διαλέξει, ορμώμενοι από τις σταθερές αναρχικές μας πεποιθήσεις, το μονοπάτι της επίθεσης και του μετωπικού αγώνα, δεν εκπλησσόμαστε από αυτήν τη σκευωρία.

Την περιμένουμε εδώ και δύο χρόνια. Μελετούμε και παρακολουθούμε τις σκευωρίες και τις επιχειρήσεις που εκτελούνται, ακολουθώντας την ίδια στρατηγική εναντίον των συντρόφων μας στον αγώνα, στη Χιλή και την Ελλάδα. Διαβάζουμε και αναλύουμε με προσοχή όλην τη συνεισφορά τους στον αγώνα και λαμβάνουμε υπόψιν μας την εμπειρία τους. Και μαθαίνουμε από τους αγώνες. Όπως υπογράμισαν και οι σύντροφοι της κολλεκτίβας Hommodolars από τη Χιλή, για εκείνους που πολεμούν για την καταστροφή του συστήματος της κυριαρχίας και για ολική απελευθέρωση, ο εχθρός δεν είναι μόνο το κεφάλαιο και το κράτος, «αλλά και εκείνοι που προσπαθούν να εξουδετερώσουν αυτούς που στοχεύουν τα παραπάνω και παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως τη «γραμμή» που πρέπει να ακολουθηθεί». Πρόσφατα, οι σταλινικοί έδειξαν «τη λειτουργεία που επιτελούν» μέσα στο φάσμα της…αριστεράς. Εκείνη της ποδηγέτησης των αγώνων, του ελέγχου τους και της χρησιμοποίησής τους. Και μας προειδοποιούν «προσέξτε τους μπάτσους με τα κόκκινα, τη νεολαία τους και τη γραμμή που προσπαθούν να επιβάλλουν σε αυτούς που αγωνίζονται σήμερα». Στο ίδιο άρθρο, αναπαράγουν μια προκήρυξη από μια πολιτική οργάνωση, με την οποία, προφανώς, ούτε οι σύντροφοι του Hommodolars ούτε εμείς ταυτιζόμαστε, λόγω των λαικίστικων και αριστερίστικων θέσεών της, στην οποία, όμως, η οργάνωση αποκυρήσσει την επιθετικότητα που δέχτηκε από τους σταλινικούς, οι οποίοι βρίσκονταν ανοιχτά στην υπηρεσία της ολιγαρχίας: «οι φοιτητές και άλλος λαός εισέβαλαν στα γραφεία του αποκαλούμενου κομμουνιστικού κόμματος της Χιλής, με σκοπό να συναντηθούν με την κεντρική επιτροπή και απαιτώντας μια δημόσια συγγνώμη για τα σχόλια που έκανε για τις καταλήψεις των MINEDUC και UDI, στα οποία υπονόησε ότι οι καταληψίες είχαν πληρωθεί από την κυβέρνηση για να κάνουν αυτές τις ενέργειες». Και συνεχίζουν: «για να μας εμποδίσουν να τους διακόψουμε, έστειλαν 70 κόκκινους μπάτσους, οπλισμένους με παλούκια, μαχαίρια και σιδερογροθιές. Προσπάθησαν να μας πετάξουν έξω από τα γραφεία, κάνοντας μια άγρια επίθεση(…)Αλλά, όπως κάνουμε κάθε φορά που τα μαντρόσκυλα των πλουσίων επιτίθενται στο λαό που αγωνίζεται, αμυνθήκαμε στην καταστολή, αυτήν τη φορά εναντίον των μαντρόσκυλων των πλουσίων, που λένε πως εκπροσωπούν το λαό. Θα μπορούσαμε να δώσουμε μια λίστα των τραυματιών ή να καταγγείλουμε την άγρια επίθεση που δεχτήκαμε, αλλά δε θα το κάνουμε, γιατί δεν είμαστε θύματα και γιατί ανταποδίδουμε το κάθε χτύπημα που δεχόμαστε,υπερασπιζόμενοι τους εαυτούς μας και τον Αγώνα…(εδώ)». Αυτή η πράξη μας υποχρεώνει να συντονιστούμε με τη συχνότητα των πρόσφατων επιθέσεων και συκοφαντιών εναντίον αναρχικών συντρόφων, που κατηγορούνται ότι πληρώθηκαν, οι οποίες προέρχονται από γνωστούς κόκκινους χώρους και έχουν ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται αμφιβολίες μέσα στο κίνημα, αυξάνει τις διαιρέσεις μεταξύ των διαφορετικών αναρχικών τάσεων και βάζει γνωστούς συντρόφους στο φως της δημοσιότητας, κάνοντας ζημιά στον αναρχισμό πριν την επόμενη επίθεση.

Γνωρίζουμε πως όλοι αυτοί που αυτοαποκαλούνται αναρχικοί, δε χρησιμοποιούν (δυστυχώς) τις ίδιες μεθόδους, ούτε δρουν στους ίδιους χρόνους, αλλά μας φαίνεται ανυπολόγιστης αξίας το να σταματήσουμε για λίγο και να στοχαστούμε μαζί για αυτό που έρχεται. Πρέπει να γνωρίζουμε πως αυτοί που έχουν αιχμαλωτιστεί και φυλακιστεί από τις κατασταλτικές δυνάμεις και που έχουν ταυτοποιηθεί ως αναρχικοί, θα υποβληθούν στα πιο άγρια σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια, για να τους αποσπάσουν πληροφορίες. Θα θέλουν αυτοί να τους δώσουν ονόματα συντρόφων, που υποθέτουν πως συμμετέχουν σε ενέργειες άμεσης δράσης και έμπρακτης προπαγάνδας. Εκείνοι που θα ρισκάρουν να συμμετέχουν στη διαδήλωση, θα πρέπει να το κάνουν υπεύθυνα, χωρίς να κουβαλούν στα σακίδια τους οποιουδήποτε είδους προπαγάνδα, που θα μπορούσε να τους ταυτοποιήσει ως αναρχικούς, δε θα πρέπει να κουβαλούν όπλα, ούτε υλικά που θα μπορούσαν να θεωρηθούν υλικά κατασκευής εκρηκτικών και εμπρηστικών μηχανισμών. Δε θα πρέπει να κουβαλούν ούτε ατζέντες, τηλεφωνικούς αριθμούς ή κινητά και αν το κάνουν, θα πρέπει να έχουν πάρει τις προφυλάξεις τους και να έχουν σβήσει τον κατάλογο και τη μνήμη ή είναι προτιμότερο να αγοράσουν ένα καινούριο τσιπ και να αφήσουν το παλιό σε ασφαλές μέρος.

Στις παρούσες συνθήκες, θα προτείναμε ανεπιφύλακτα να διαβάσετε ακόμα ένα κείμενο, γραμμένο από μια ελευθεριακή αυτόνομη ομάδα της Χιλής, με την οποία έχουμε κάποια εξεγερσιακή συγγένεια, το οποίο βρίσκεται επίσης στο Hommodolars αλλά και στο έντυπο Reflexión/Revuelta. Αυτό το κείμενο, με τον τίτλο Σκέψεις και συμβουλές αλληλεγγύης για την ασφάλεια της επαναστατικής δράσης, έχει μαζέψει (πέρα από τις όποιες θεωρητικές διαφωνίες) έναν οδηγό για το πώς να ελαχιστοποιούμε τις πιθανότητες να πέσουμε στα χέρια του εχθρού και για το πώς να μεγιστοποιούμε τις δυνατότητές μας για δράση, με έναν ασφαλή και υπεύθυνο τρόπο. Σε αυτό το έγγραφο, υπάρχει ένα κεφάλαιο που περιγράφει με λεπτομέρεια τη διαδικασία διείσδυσης, από το μέρος των υπηρεσιών κατασκοπίας και πώς εκείνες επιχειρούν μέσα στα πανεπιστήμια, στις καταλήψεις, στα εναλλακτικά κέντρα συνάντησης, στις οργανώσεις κλπ. Και εξηγεί τον παλιό τρόπο διείσδυσης με «γέφυρα», «σύμφωνα με τον οποίο γίνεται διείσδυση σε ένα χώρο, μια ομάδα, ένα εγχείρημα μικρής σημασίας, με σκοπό να φτάσουν σε ένα στόχο μεγαλύτερης σημασίας, όπου η απευθείας διείσδυση είναι πιο δύσκολη.Κάποιοι πράκτορες μπορούν να κάνουν ακόμα και «καριέρα» σε ένα χώρο ή ομάδα ενδιαφέροντος, όπως στις ένοπλες οργανώσεις της Χιλής (εδώ υπάρχει έμφαση)».

Κατά κανόνα, τα ανοιχτά εναλλακτικά κέντρα δεν έχουν μια διαδικασία ελέγχου για να συμμετέχει κάποιος σε αυτά (καταλήψεις, κοινωνικά κέντρα, ομάδες υποστήριξης φυλακισμένων, μέσα αντιπληροφόρησης, εργαστήρια, κοινοτικοί κήποι, ενώσεις γειτονιάς, μεγάλες καμπάνιες αλληλεγγύης, πολυεπίπεδα συντονιστικά) και είναι ευάλωτα σε τέτοιου είδους διείσδυση, ώστε να κάνει κάποιος «καριέρα» και να περάσει τη «γέφυρα» προς τον τελικό στόχο. Σύντροφοι: αν επιμένετε να κατέβουμε στο δρόμο τη 2η του Οκτώβρη, ας το κάνουμε με ένα συντονισμένο τρόπο, δείχνοντας τα δόντια μας και εξαπολύοντας έναν αγώνα στο δρόμο, που θα ευνοεί τη σύγκρουση και την καταστροφή όλων των συμβόλων της κυριαρχίας. Ας πάμε, λοιπόν, για μια μετωπική μάχη άνευ προηγουμένου. Ας ετοιμάσουμε ό,τι χρειάζεται για να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αλλά, ακόμα και με όλην την προετοιμασία, θα έχουμε ολόκληρο τον κατασταλτικό μηχανισμό να μας περιμένει και τα μετόπισθέν μας θα είναι στο έλεος των σταλινικών τραμπούκων. Οπότε, ας είμαστε δημιουργικοί, ας αφήσουμε τη φαντασία μας να πετάξει, ας διεξάγουμε το μετωπικό αγώνα ενάντια στο σύστημα κυριαρχίας με το λιγότερο κίνδυνο και προκαλώντας τη μέγιστη ζημιά. Δε χρειάζεται να περιορίσουμε τους εαυτούς μας συμμετέχοντας στη διαδήλωση, εξασφαλίζοντας τη νίκη του εχθρού από τα πριν. Ας ξαναφέρουμε τη νύχτα και ας την κάνουμε συνεργό μας. Ας ανατιναχτεί η πυρίτιδα, ας πάρει φωτιά η βενζίνη, ας εκραγούν τα κέντρα εξουσίας, ας βάλουμε φωτιά σε οτιδήποτε μπορεί να καεί, ας καταστρέψουμε τα σύμβολα της κυριαρχίας, ας γκρεμίσουμε του πύργους από ελεφαντόδοντο, ας καταστρέψουμε κάθε τείχος.

Δύναμη στου συντρόφους, που βρίσκονται έγκλειστοι για την «Υπόθεση Βόμβες»!

Δύναμη στα φυλακισμένα συντρόφια της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς!

Δύναμη στο σύντροφο Tortuga!

Δύναμη στη συντρόφισσα Tamara! Δύναμη στο σύντροφο Gabriel!

Ενάντια στο τεχνολογικό σύστημα της κυριαρχίας!

Για την καταστροφή των φυλακών!

Για την καταστροφή όλων αυτών που κυριαρχούν πάνω μας!

Για την Ολική Απελευθέρωση!

Για το διεθνή αναρχικό συντονισμό!

Για την Αναρχία!

Ας φωτίσει η νύχτα!

 

Ανώνυμη Αναρχική Δράση/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία(AAA/FAI)

Ταξιαρχίες Επαναστατικής Δράσης για την Έμπρακτη Προπαγάνδα και την Ένοπλη Δράση- Σιμόν Ραντοβίτσκι(BARPHAA-SR)

Αυτόνομοι Πυρήνες για την Άμεση Επανάσταση-Πολεμιστές της Πράξης/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία(CARI-PG/FAI)

Άτυπος Αναρχικός Επαναστατικός Πυρήνας/Άτυπη αναρχική Ομοσπονδία(CRIA/FAI)

Τερροριστική Φάλαγγα των Επαναστατών με τα Μαύρα (CTRN)

Πρώην μέλη του Οικοαναρχικού Πυρήνα για την Άμεση Δράση(CEAD)

Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία-Πυρήνας της πόλης του Μεξικού(FAI-DF)

Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης(FLT)

Ελεύθερες,Επικίνδυνες, Άγριες και Εμπρηστικές Ατομικότητες για τη Μαύρη Πανούκλα(ILPSIPN)

Λουδίτες ενάντια στην Εξημέρωση της Άγριας Φύσης(LDNS)

Μεξικό, πλανήτης Γη, 25 Σεπτέμβρη 2011

Δεύτερη κοινή δήλωση εξεγερσιακών αναρχικών και οικοαναρχικών ομάδων του Μεξικού

Προς τους αναρχικούς συντρόφους του Μεξικού και του κόσμου,

Προς τους εμπρηστές και τους ανεξέλεγκτους, με τους οποίους έχουμε σχέση συγγένειας, σε όλον τον κόσμο,

Υγεία, φυλακισμένοι αδερφοί και φυλακισμένες αδερφές μας στο Μεξικό, στη Γερμανία, στη Χιλή, στην Ισπανία, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στην Αγγλία, στην Ελβετία και σε όλον τον κόσμο!

Υγεία, σύντροφε Gabriel! Υγεία, συντρόφισσα Tamara! Υγεία, σύντροφε Luciano! Υγεία, σύντροφε Camenisch! Υγεία, σύντροφοι της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, που είστε αιχμάλωτοι στην Ελλάδα! Υγεία σε όλους εκείνους που πολεμούν για την Ολική Απελευθέρωση!

Ο συντονισμός του ανεξέλεγκτου αγώνα, στερεοποιείται και επεκτείνεται σε όλον τον κόσμο. Η αναρχική φωτιά και έκρηξη αφήνει το σημάδι της και ξυπνάει την ελευθεριακή συνείδηση. Από το Σαντιάγο της Χιλής μέχρι την πόλη του Μεξικού, η νύχτα φωτίζεται με βενζίνη και μαύρη πυρίτιδα, σε αλληλεγγύη με τους αιχμάλωτους συντρόφους μας. Το Μοντεβιδέο, η Λίμα και το Πόρτλαντ ξεσηκώνονται από τον αναρχικό εμπρησμό. Στην Ελλάδα, στη Γερμανία, στην Ιταλία και στην Αργεντινή ακούγεται το μούγκρισμα του δυναμίτη. Η φωτιά απλώνεται από τη Ρωσία ως την Ινδονησία. Η καταδίκη των κρατών είναι καθολική, άσχετα με τα ιδεολογικά χρώματα των κυβερνήσεων. Οι φυλακές του κόσμου κρατούν ομήρους τους αδερφούς και τις αδερφές μας στον αγώνα. Με αυτόν τον ορίζοντα και βρισκόμενοι αντιμέτωποι με τον αναρχικό αγώνα, οι επιθέσεις και οι συκοφαντίες από τους οπορτουνιστές της αριστερής πτέρυγας του Κεφαλαίου ήταν αναμενόμενες. Οι αριστεροί φιλελεύθεροι και οι αρρωστημένοι Μπολσεβίκοι σφράγισαν με γλωσσόφιλα την αηδιαστική τους συμμαχία στην αναζήτηση εξουσίας και οι αναρχικοί απείλησαν για ακόμα μια φορά να τους χαλάσουν το πάρτυ. Επομένως, μας αποκαλούν «νούμερο ένα δημόσιο κίνδυνο» και επιταχύνουν την επίθεσή τους. Για να πετύχουν αυτούς τους σκοπούς, δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να ακολουθήσουν τις εντολές του κράτους και να προσφέρουν τους εαυτούς τους ως εθελοντική αστυνομία. Στην τελική, δεν πολεμούν για την καταστροφή του συστήματος της κυριαρχίας αλλά για τη «μεταρύθμισή»του. Οι Λενινιστές και οι αριστεροί φιλελεύθεροι πολεμούν για την κατάκτηση της εξουσίας και όχι για την καταστροφή της. Έτσι, στην Ελλάδα και στη Χιλή, έχουν βουλευτικές έδρες και δημόσια αξιώματα και προστατεύουν το σύστημα της κυριαρχίας από τους αναρχικούς, όπως είδαμε πρόσφατα στην Ελλάδα, που προστάτευσαν το κοινοβούλιο.

Οι αριστεριστές και οι λενινιστές βασίζονται σε σημασιολογίες, σε παγκόσμια παιχνίδια και διγλωσσία για να καμουφλάρουν τις προθέσεις τους, προσπαθώντας να παραπλανήσουν τους αδαείς με μια κωμικοτραγική επαναστατική γυμναστική, που έχει σκοπό να εγκαθιδρύσει μια υποτιθέμενη διαφορά μεταξύ της κατεστημένης Εξουσίας και του να θεσπίζεις μια Εξουσία. Με το να συνθλίβουν μέχρι θανάτου την υποτιθέμενη καλοσύνη της «Λαικής Εξουσίας» τους (τα ίδια σκατά σε άλλη συσκευασία!) και με το να τραβούν από το μανίκι τους έναν «αναρχισμό» ευθυγραμισμένο με την Εξουσία και που κλίνει προς «προλεταριακές» δικτατορίες και λαικές κυβερνήσεις, σκοπεύουν να δώσουν ύπαρξη σε αυτό το ακατάληπτο σύμφυρμα, που βάζει σε εφαρμογή το λενινιστικό σχέδιο με μια ελευθεριακή ρητορική και έχουν σκοπό να ανακόψουν την αναρχική μόλυνση και να προσελκύσουν τους αφελείς στις τάξεις τους.

Οι οπορτουνιστές του «saboteamos.info» ακολουθούν αυτήν τη στρατηγική, με τις επιθέσεις τους εναντίον των Ατομικοτήτων που τείνουν προς την Αγριότητα (ITS). Με τη μια «προκήρυξη» μετά την άλλη (και με μια σκατοσακούλα που αποκαλούν «ντοκιμαντέρ»), προσπαθούν να παρουσιάσουν τους αντιπολιτισμικούς οικοαναρχικούς, που αποτελούν τους πυρήνες των ITS, ως «κυβερνητικούς πράκτορες» και  «ως έναν περισπασμό του λαού, που έχει σκοπό να εκφοβίσει και να ενοχοποιήσει τις αντισυστημικές αντιδράσεις». Με την Cantinflesque[1] γλώσσα που τους χαρακτηρίζει και με τη χρήση και κατάχρηση αριστερίστικης λογοδιάρροιας, προσπαθούν να προκαλέσουν δυσπιστία και διαίρεση μέσω της συκοφαντίας, της καχυποψίας και της σπίλωσης. Παλιές τεχνικές, που συχνά χρησιμοποιούν τόσο οι μισθοφόροι του συστήματος της κυριαρχίας, όσο και οι καλοθελητές της αριστερής πτέρυγας του κεφαλαίου, που φιλοδοξούν να κατακτήσουν την Εξουσία.

Μπορεί να έχουμε θεωρητικές διαφωνίες και διαφορές με τους συντρόφους του ITS (η κριτική είναι πάντα ένας συντροφικός τρόπος, για να πραγματοποιούνται οι ιδέες και για να οικοδομείται μια ενωτική κριτική, συντονισμένη στην πραγματικότητα του αναρχικού αγώνα), αλλά ποτέ δε διαφωνήσαμε με τις μεθόδους που χρησιμοποιούν, γιατί αντιλαμβανόμαστε πως η αντιεξουσιαστική βία και ηπροπαγάνδα με την πράξη είναι δόκιμες πρακτικές και σε συμφωνία με τις ηθικές μας αξίες. Λέγοντας αυτό, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε πως όχι μόνο αναγνωρίζουμε την αναρχική αντιπολιτισμική τους τροχιά, αλλά και πως δε βλέπουμε τίποτα «περίεργο» ή «ύποπτο» στην άμεση δράση εναντίον των εκπροσώπων του τεχνοβομηχανικού συστήματος κυριαρχίας, ούτε βλέπουμε καμιά διαφορά μεταξύ των επιθέσεων σε μικρά ή μεγάλα καθίκια, καθώς αυτό που μετράει είναι η συνειδητοποίησητης επίθεσης ενάντια στο σύστημα της κυριαρχίας, κάνοντας πράξη τη μόνιμη συγκρουσιακότητα και πάνω απ’όλα, διαλέγοντας στόχους, που έχουν το μικρότερο ρίσκο για εμάς. Αυτή είναι η βάση του πρακτικού συντονισμού μεταξύ του εξεγερσιακού αναρχισμού και του αντιπολιτισμικού οικοαναρχισμού.

Μέσα από την εικονική τους «πραγματικότητα», οι οπορτουνιστές του «saboteamos.info», παίζουν τους «επιθεωρητές-δημοσιογράφους», βασιζόμενοι στην ίδια στρατηγική, που εφαρμόστηκε πρόσφατα από την Carolina Romero και εκείνους που γράφουν κάτω από το όνομα Σημειώσεις από την Εξέγερση, η οποία κάνει ένα φανταστικό διαχωρισμό και προσπαθεί να παρουσιάσει δύο θέσεις εντός του αναρχικού κινήματος: τους «καλούς» αναρχικούς και τους «κακούς» αναρχικούς, εξυμνώντας τους νεκρούς αναρχικούς και δυσφημώντας τους ζωντανούς, προμοτάροντας το παλιό ρητό που λέει: «ο καλός αναρχικός είναι ο νεκρός αναρχικός».

Σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους εκείνη τη μερίδα του αναρχισμού, που επανειλημμένα έχουμε χαρακτηρίσει εξελικτική, πως προτάσσει την ακινησία, αντιτιθέμενη στην αναρχική δράση και πως πρόκειται για επαναστάτες της αναμονής, της ποσοτικής αύξησης και της συγκεντρωτικής, γραφειοκρατικής οργάνωσης. Παρ’όλα αυτά, τους δηλώνουμε πως μπορούμε να ξεχωρίσουμε πολύ καλά τις διαφορές μεταξύ αυτών των αναρχικών και εκείνου του αναρχο-λενινιστικού τερατουργήματος, που βρίσκεται στο ίδιο μήκος κύμματος με τις λαικές κυβερνήσεις και τις «προλεταριακές» δικτατορίες που προωθούνται. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως σκοπός τους είναι να παραπλανήσουν τους μη υποψιασμένους. Μια αδιάσειστη απόδειξη επ’αυτού είναι η σημείωση που αφιερώνεται στην Carolina Romero, στις σελίδες του τελευταίου τεύχους του εντύπου Apoyo Mutuo, όπου γίνεται μια καταγραφή των συκοφαντιών και των δυσφημιστικών σχολίων, που κάνει στην υπηρεσία της Κουβανικής ιεραρχίας και ενάντια στους Κουβανούς αναρχικούς.

Όμως, αυτοί οι εικονικοί «σαμποτέρς», εκτός από τη συκοφαντία και τη σπίλωση, ψεύδονται, επίσης, κυνικά, προσπαθώντας να παρουσιάσουν έριδες μεταξύ συντρόφων. Σε αυτήν τη λογική, έμπλεξαν στις φιλονικίες τους και τους Χιλιανούς συντρόφους του Liberación Total, λέγοντας πως δήθεν έλαβαν εμπιστευτικές πληροφορίες από αυτόν τον ιστότοπο διάχυσης της παγκόσμιας αναρχικής δράσης, με σκοπό να συμπεράνουν πως και εκείνο συμφωνεί με την ιδιαίτερα παρανοϊκή και δόλια «ερμηνεία» τους. Με τον ίδιο τρόπο, μπλέκουν μέσα στις ατελείωτες ανοησίες τους και ομάδες συγγένειας, ακόμα και κάποιους που υπογράφουν αυτήν την κοινή δήλωση, αλλά και ιστότοπουςαλληλέγγυους στον ανεξέλεγκτο αναρχισμό (Viva la Anarquía, Portal OACA και Culmine), των οποίων η ακεραιότητα είναι αποδεδειγμένη, προφασιζόμενοι πως δέχονται μια ανύπαρκτη στήριξη από αυτά τα μέσα αντιπληροφόρησης, τα οποία βρίσκονται σε στενή συγγένεια με τον αγώνα μας. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν πρόκειται για σύμπτωσητο γεγονόςπως, ενώ υπάρχει αυτή η κατάσταση εδώ στη Γερμανία και στην Ελβετία, εξελίσσεται μια παρόμοια καμπάνια και από το περιβάλλον ανωνυμίας εμφανίζεται ένα γράμμα προς τον αναρχικό Γαλαξία, το οποίο ασκεί κριτική στον ανεξέλεγκτο αγώνα των συντρόφων, που βρίσκονται αιχμάλωτοι από το κράτος.

Ξέρουμε πολύ καλά πως οι οπορτουνιστές πράττουν έτσι, ειδικά τώρα που σύσσωμος ο αριστερός βόθρος ολοκληρώνει τις γραμμές του, με το βλέμμα στις εκλογές του επόμενου χρόνου. Οι οπορτουνιστές αρουραίοι προετοιμάζονται, επίσης,να ανέβουν στο πλοίο του López Hablador[2], ανακαλύπτοντας σε αυτό το πρώην μέλος του PRI[3], το νέο μεσσία της Μεξικάνικης αριστεράς στην αναζήτηση της Λαικής Εξουσίας, που με τόσο θέρμη κηρύττουν. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως ο υποκωμικός[4], αντιμέτωπος με αυτήν την κατάσταση, τον περιγράφει τώρα ως «κάθαρμα», ούτε το γεγονός πως η «Άλλη Καμπάνια» (η οποία υποτίθεται πως δημιουργήθηκε ενάντια στην εκλογική διαδικασία) τηρεί σιγή ιχθύος μπροστά στα καινούρια προεδρικά σχέδια του López Hablador, παρ’όλο που παλιότερα τον είχε αποκαλέσει «ένα διεφθαρμένο αρουραίο στην υπηρεσία των πλουσίων». Προσπαθούν να ντύσουν τον Peje[5]με ένα αστραφτερό λουκ, παρουσιάζοντάς τον ως τον Τσάβες ή τον Μοράλες ή τον Κάστρο του Μεξικού. Επομένως, βλέπουν με βαθιά απέχθεια την επέκταση του ανεξέλεγκτου αναρχισμού, ανησυχούν πως η μόλυνση επεκτείνεται. Ξέρουν ότι για εμάς, τους αναρχικούς, είναι τα ίδια σκατά, ανεξάρτητα ποιος είναι στην κυβέρνηση, ότι για εμάς, δεν έχει διαφορά το αν την Εξουσία κατέχει ένας αρουραίος από τη Δεξιά ή ένας από την Αριστερά. Οι αναρχικοί (όπως λέει και η λέξη) είναι ενάντια σε κάθε αρχή, σε κάθε κυβέρνηση, σε κάθε εξουσία. Επομένως, δε βρισκόμαστε ούτε αριστερά, ούτε δεξιά του συστήματος κυριαρχίας, ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ. Επομένως, όποιος και αν κερδίσει, εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα για Ολική Απελευθέρωση, γιατί το μόνο που έχουμε «κάτω και αριστερά[6]» είναι η αριστερή ωοθήκη ή ο αριστερός όρχις (ανάλογα με την περίπτωση) και ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ. Και το μόνο πράγμα που χτυπάει με δύναμη μέσα στην καρδιά μας είναι η Αναρχία…

Τώρα που πλησιάζουν οι εκλογές, η επιλογή είναι δική μας[7]:

Ας γίνουμε οχειρότερος εφιάλτης τους!

Δύναμη στα συντρόφια που απήχθησαν για την «Υπόθεση Βόμβες»!

Δύναμη στα φυλακισμένα συντρόφια της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς!

Δύναμη στο σύντροφο Tortuga!

Δύναμη στη συντρόφισσα Tamara! Δύναμη στο σύντροφο Gabriel!

Ενάντια στο τεχνολογικό σύστημα της κυριαρχίας!

Για την καταστροφή των φυλακών!

Για την καταστροφή όλων αυτών που κυριαρχούν πάνω μας!

Για την Ολική Απελευθέρωση!

Για το διεθνή αναρχικό συντονισμό!

Για την Αναρχία!

Ας φωτίσει η νύχτα!

 

Ανώνυμη Αναρχική Δράση/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία(AAA/FAI)

Ταξιαρχίες Επαναστατικής Δράσης για την Έμπρακτη Προπαγάνδα και την Ένοπλη Δράση- Σιμόν Ραντοβίτσκι(BARPHAA-SR)

ΕξεγερσιακόςΠυρήνας–Mariano Sanchez Añon (CI–MSA), φραξιά της Άτυπη Αναρχικής Ομοσπονδίας του Μεξικού (FAI-M) πόλη του Μεξικού και Guanajuato

Τερροριστική Φάλαγγα των Επαναστατών με τα Μαύρα (CTRN)

Πρώην μέλη του Οικοαναρχικού Πυρήνα για την Άμεση Δράση(CEAD)

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία- πόλη του Μεξικού(CCF/FAI-DF)

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία-Jalisco (CCF/FAI-J)

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία-Veracruz (CCF/FAI-V)

Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης(FLT)

Ελεύθερες,Επικίνδυνες, Άγριες και Εμπρηστικές Ατομικότητες για τη Μαύρη Πανούκλα(ILPSIPN)

Λουδίτες ενάντια στην Εξημέρωση της Άγριας Φύσης(LDNS)

Μεξικό, Πλανήτης Γη, 12 Δεκέμβρη 2011

 

 Υποσημειώσεις:

1. Η λέξη Cantinflesque, αναφέρεται στον κωμικό Cantinflas. Στο χαρακτήρα που υποδύεται, το χιουμοριστικό στοιχείο δημιουργείται από την ακατάσχετη μπουρδολογία πάνω σε ένα γεγονός, που έχει ως αποτέλεσμα να το μπερδέψει ακόμα περισσότερο.

2. Ο Andrés Manuel López Obrador είναι Μεξικανός πολιτικός. Οι συγγραφείς της ανακοίνωσης κάνουν λογοπαίγνιο με το πρώτο συνθετικό του επιθέτου του, αλλάζοντας τη λέξη «δουλεύω» με τη λέξη «μιλάω».

3. {ΣτΜΕ}Το PRI είναι σοσιαλδημοκρατικό κόμμα του Μεξικού, με πολλές θητείες στη διακυβέρνηση της χώρας. Είναι μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.

4. Πρόκειται για προσβλητική αναφορά στον Υποδιοικητή Μάρκος, των Ζαπατίστας. Οι συγγραφείς συνδύασαν τη λέξη «κωμικός» με το σύνηθες προσωνύμιο του (subcomandante).

5. Πρόκειται για ψευδώνυμο του Obrador.

6. To«κάτω και αριστερά βρίσκεται η καρδιά» είναι σύνθημα του αριστερίστικου EZLN (Ζαπατιστικού κινήματος), στο Μεξικό.

7. Στο πρωτότυπο, χρησιμοποιείται η ίδια λέξη για τις λέξεις «εκλογές» και «επιλογή».

Ιταλία: Αποστολή εκρηκτικών δεμάτων στην καθημερινή εφημερίδα La Stampa (Τορίνο) και στο πρακτορείο ιδιωτικών ερευνών Europol (Μπρέσια)

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ: ΚΥΝΗΓΙ ΡΟΥΦΙΑΝΩΝ

Επιτεθήκαμε στη \”Europol Investigazioni\” με ένα δέμα-βόμβα. Αυτό το πρακτορείο, όπως και πολλά άλλα, προμηθεύουν τις δυνάμεις της τάξης με εξοπλισμό όπως μικροτσίπ, μικροκάμερες και άλλες τεχνολογικές αισχρότητες, τις οποίες οι δυνάμεις της τάξης τοποθετούν σχολαστικά σε σπίτια, αυτοκίνητα και άλλα μέρη που έχουν σχέση με συντρόφους, εξεγερμένους και κάθε άλλο άτομο που αποτελεί εχθρό του νόμου και των δήμιων του.

Με αυτό το τρόπο, κάθε πλευρά της ζωής και της καθημερινότητας  γίνεται υλικό που μεγενθύνει τα ερευνητικά αρχεία, τα οποία εξετάζουν οι ένστολοι δούλοι με σκοπό να τα αναλύσουν σύμφωνα με τα κριτίρια του ποινικού κώδικα και να τα χρησιμοποιήσουν για να μας πάρουν την ελευθερία μας και να μας φυλακίσουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του κράτους.

Πιστεύουμε πως έχει έρθει ώρα να σπάσουμε αυτή τη μοχθηρή αλυσίδα, εξαιτίας της οποίας πολλοί σύντροφοι βρίσκονται σήμερα φυλακισμένοι και άλλοι, που παλεύουν με γεναιοδωρεία και αποφασιστικότητα, είναι αναγκασμένοι να αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να συλληφθούν και να κατασκοπεύονται. Ένα πράγμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο σε αυτούς τους συνεργάτες της καταστολής: εάν βοηθάτε, με οποιοδήποτε τρόπο, την ένοπλη κυριαρχία να κάνει τη δουλειά της, αυτομάτως μπαίνεται στις τάξεις της με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται.

Άλλο ένα δέμα-βόμβα εστάλει στην περίφημη σκατοφυλλάδα \”La Stampa\”, η οποία είναι πάντα έτοιμη να επιβεβαιώσει τις στημένες υποθέσεις των καραμπινιέρι και των μπάτσων, ειδικά όταν εκείνοι χτυπούν αυτούς που βρίσκονται σε πόλεμο με το κράτος. Ξέρουμε πολύ καλά πως η καταστολή θα ήταν λιγότερο αποτελεσματική χωρίς τη βοήθεια των πληρωμένων γραφιάδων και για αυτό το λόγο αποφασίσαμε να τους κάνουμε να πληρώσουν ακόμα μια φορά.   Γνωρίζουμε πως η \”La Stampa\” είναι μόνο μία από τις εφημερίδες του καθεστώτος, γι\’ αυτό κάθε κονδυλοφόρος είναι πιθανός στόχος στον πόλεμο μας ενάντια στην εξουσία και την κοινωνία που τη στηρίζει και νομιμοποιείν την ύπαρξη της κάθε μέρα.

Η πράξη μας αυτή είχε σκοπό να συνεχίσει την εκστρατεία που ξεκίνησαν οι σύντροφοι του πυρήνα \”Όλγα\” με τον τραυματισμό του βρωμιάρη Adinolfi, διευθυντή της Ansaldo. Αυτή τη φορά οι στόχοι επιλέχθηκαν ανάμεσα από αυτούς που προμηθεύουν την κυριαρχία με τα απαραίτητα τεχνολογικά εφόδια για την καταστολή. Είναι το ίδιο υπεύθυνοι με την Anssaldo για τη βλαπτικότητα και τα δεινά.

Αφιερώνουμε αυτήν την ενέργεια στους συντρόφους που βρίσκονται φυλακισμένοι στην AS2 πτέρυγα των φυλακών της Ferrara: Sergio, Alessandro, Alfredo, Nicola, Peppe και Stefano· στις συντρόφισσες που βρίσκονται φυλακισμένες στις φυλακές της Rebibbia: Elisa και Paola· στον Marco Camenisch, τον Gabriel Pompo da Silva, τους Έλληνες συντρόφους της Σ.Π.Φ. και το Θεόφιλο Μαυρόπουλο. Σε όλους του εξεγερμένους αναρχικούς που βρίσκονται φυλακισμένοι σε όλον τον κόσμο.

Χαιρετίζουμε τους πυρήνες της FAI/IRF, τους τόσους πολλούς πλέον, που επιτίθενται στην κυριαρχία σε όλες τις γωνιές του πλανήτη.

Ζήτω η FAI/IRF

Ζήτω η Αναρχία

Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία/Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο

Πυρήνας \”Δαμιανός Μπολάνο\”

Μετάφραση Parabellum, Πηγή

Μπορείτε να βρείτε την ανάληψη και στο αρχείο.

Άμεση δράση από Ινδονησία και Ιταλία

Ινδονησία: Εμπρησμός 3 κτιρίων που ανήκουν στον δήμαρχο της Aceh Tamiang, Hamdan Sati

Μιλάμε μέσα από τη φωτιά. Για να θυμόμαστε και να κρατάμε πάντα στο μυαλό μας, τις αδελφές και τους αδελφούς μας που έχουν απαχθεί από το κράτος και κλειστεί πίσω από τα κάγκελα. Για να συνεχιστεί το αντάρτικο πόλης ενάντια στους εχθρούς της ελευθερίας. Ας μιλήσει η δράση για μας.

Στις 31 Μαρτίου, πυρπολήσαμε 3 κτίρια που ανήκουν στον Δήμαρχο της Aceh Tamiang, Hamdan Sati. Αυτή είναι η πρώτη δράση μας στην Aceh, μια περιοχή όπου θρησκευτικοί φονταμενταλιστές στο παρελθόν έριξαν 64 punks σε ένα στρατόπεδο αποκατάστασης και τους έκαναν «κανονικούς». Όμως, θέλουμε να διευκρινίσουμε ότι δεν είμαστε «πολίτες» της Aceh. Δεν έχουμε καμία ιθαγένεια επειδή δεν έχουμε σύνορα. Είμαστε οι οργισμένοι που ανάβουν τη φωτιά της ελευθερίας.

Αλληλεγγύη στα φυλακισμένα μέλη της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς και στους Θεόφιλο Μαυρόπουλο, Marco Camenisch, Gabriel Pombo da Silva και στους ιταλούς συντρόφους που συνελήφθησαν στη διάρκεια των επιχειρήσεων Ardire, Thor και Mangifuoco και στους Alfredo Cospito and Nicola Gai. Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, χαιρετίζουμε με τη φωτιά μας τους 4 συντρόφους της Κοζάνης που συνελήφθησαν πρόσφατα.

Ο πόλεμος συνεχίζεται

Πυρήνας Οργής ICR / FAI / IRF

Σύνδεσμοι για βίντεο από μέσα μαζικής ενημέρωσης εδώ

Μετάφραση alpharetrovirus, Πηγή

Ιταλία: Απελευθέρωση μινκ από φάρμα εκτροφής.

Η πιο όμορφη χειρονομία είναι ανοίγεις τα κλουβιά χωρίς να περιμένεις κάποιον άλλο. Αυτά τα κλουβιά, που φυλακίζουν τα ζώα και κλειδώνουν εμάς στις θεσμικές πολιτικές που περιορίζουν τη δράση μας. Άσχετα με το αν οι πράξεις μας είναι νόμιμες ή παράνομες, παλεύουμε για να καταστρέψουμε τα σχέδια αυτών που θέλουν να ελέγχουν και να εκμεταλλεύονται ανθρώπινα και μη ζώα.

Στις 26.3.2013 ανοίξαμε τα κλουβιά και τους φράχτες της φάρμας κοντά στο ποτάμι, στο  VIA TORRE IN FIESSO D\’ARTICO (PD), απελευθερώνοντας εκατοντάδες μινκ συμπεριλαμβανομένων έγγυων θηλυκών που τώρα μπορούν να γεννήσουν στην ελευθερία.

Στο όνομα του Μετώπου Απελευθέρωσης των Ζώων τονίζουμε την απόσταση που πάντα υπήρχε μεταξύ εμών και ρατσιστικών και φασιστικών κινημάτων.

ALF

Μετάφραση Parabellum, Πηγή

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις και στο αρχείο εδώ.

Μόντρεαλ, Καναδάς: Εμπρησμός περιπολικού

Στο πνεύμα της επετείου της 15ης Μάρτη, ένα περιπολικό τυλίχθηκε στις φλόγες το βράδυ της 15ης Μάρτη, στο 33ο αστυνομικό τμήμα στο Parc-Ex, στο Μόντρεαλ. Αυτή η πράξη έγινε προς τιμή της 17ης ετήσιας διαδήλωσης ενάντια στην αστυνομία (και τη βιαιότητά της), η οποία έλαβε χώρα νωρίτερα την ίδια ημέρα.

Επίσης, στέλνουμε ένα μήνυμα στήριξης στον Marco Camenisch για τους αγώνες του μέσα από τη φυλακή στην Ελβετία.

Σημείωση: Αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν εναντίον της ετήσιας αντιμπατσικής διαδήλωσης στο Μόντρεαλ φέτος και συνέλαβαν 200 άτομα σε μια προληπτική επιχείρηση. Ο στόχος της διαδήλωσης ήταν το τοπικό αστυνομικό τμήμα.

Μετάφραση Parabellum, Πηγή

Μπορείτε να βρείτε την ανάληψη ευθύνης και στο αρχείο.