Η χρονολόγηση γίνεται σύμφωνα με την ημερομηνία που δημοσιεύεται η ανάληψη ή γίνεται γνωστή η δράση από τους ιστότοπους αντιπληροφόρησης από τους οποίους αλιεύονται τα κείμενα. Η λίστα καταγράφει τα κείμενα από τα νεότερα στα παλαιότερα.
Νέα από το Μέτωπο
ΗΠΑ: Απελευθέρωση μινκ (Πενσυλβανία)
Χτες το βράδυ, το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων άνοιξε εκατοντάδες κλουβιά, στη φάρμα εκτροφής μινκ Rykola, που βρίσκεται στον αριθμό 557 της οδού Colver, στο Ebensburg, στην Πενσυλβανία. Χάσαμε το μέτρημα των ζώων, που απελευθερώθηκαν στο φυσικό τους περιβάλλον, εξαιτίας του γεγονότος πως τα ζώα βρίσκονταν στοιβαγμένα σε άθλιες συνθήκες, ανά τέσσερα σε μικροσκοπικά συρμάτινα κλουβιά. Οι λέξεις δε μπορούν να περιγράψουν τη βρώμα και την απίστευτη δυσωδία αυτής της φάρμας.
Όπως ήταν αναμενόμενο, τα ζώα δεν έχασαν καθόλου χρόνο και απέδρασαν από τις έρημες φυλακές, στο φυσικό κόσμο.
Εκτός από τα κλουβιά, καταστρέψαμε και εκατοντάδες κάρτες εκτροφής, πολλές με αναγραφόμενη τιμή, που κυμαινόταν από τα 1000 ως τα 10000 δολάρια ανά ζώο.
Θέλουμε να επαναλάβουμε, όπως έκαναν και αρκετές πρόσφατες προκηρύξεις του ALF, την ευκολία της απελευθέρωσης των ζώων. Δεν κατέχουμε καμιά ιδιαίτερη ικανότητα ή ειδικά εργαλεία. Με αποφασιστικότητα και αίσθημα δικαιοσύνης πας αρκετά μακρυά.
Η εποχή εκδοράς απέχει μόνο μερικές εβδομάδες. Ψάξτε στο The Final Nail για να βρείτε μια φάρμα κοντά σας. Ας αρχίσει το τελικό στάδιο της επιχείρησης Bite Back. Μπορούμε να καταστρέψουμε αυτήν τη βιομηχανία, που έχει καταστρέψει τόσα πολλά.
ΗΠΑ: Επιδρομή σε φάρμα εκτροφής μινκ (Γιούτα)
Αυτή η Παρασκευή και 13 ήταν άτυχη για τον Harold Ovard, καθώς ξυπνώντας είδε την αιματοβαμμένη μπίσνα του να έχει δεχτεί επιδρομή από έναν πολεμιστή της ταξιαρχίας απελευθέρωσης μινκ.
Καταστράφηκαν αρχεία εκτροφής και 20 μινκ απελευθερώθηκαν από μια κόλαση, φτιαγμένη από την ανθρωπότητα.
Για τους Τ., Κ. και όλους τους αιχμαλώτους αυτού του πολέμου.
Απελευθερώστε!
Ανώνυμος
Σημείωση: Η φάρμα εκτροφής μινκ Ovard βρίσκεται στο Wanship (Summit County), της Γιούτα.
Τσεχία: Δράση σε φάρμα εκτροφής πουλερικών
17 Σεπτέμβρη 2013 – Δεκαεπτά κοτόπουλα απελευθερώθηκαν στην Τσεχία, μέσα από ένα βιομηχανικό αγρόκτημα, λίγο πριν θανατωθούν και γίνουν κομματάκια. Έχουνε τώρα ένα νέο σπιτικό, όπου μπορούν να ζήσουν μέχρι να πεθάνουνε με φυσικό τρόπο. Επειδή είναι τόσο ισχυρά γενετικώς εκφυλισμένα, ορισμένα απ’ τα κοτόπουλα αυτά απεβίωσαν λίγο μετά την απελευθέρωσή τους… Τουλάχιστον όμως μπόρεσαν ν’ ανασάνουν λίγο φρέσκο αέρα, να παίξουνε κρυφτό με τις άλλες κοτούλες και να τρέξουν στα χορτάρια.
Μεγάλη στήριξη σε όλους τους βέγκαν κρατουμένους κι όλους τους ακτιβιστές που δεν κάνουνε συμβιβασμούς.
ΗΠΑ: Σαμποτάζ σε εταιρεία γαλακτοκομικών προϊόντων (Όρεγκον)
16 Σεπτέμβρη 2013 – Για να προωθήσουμε κι άλλο τη δυναμική της άμεσης δράσης που στοχεύει εναντίον σπισιστικών εταιρειών στο Πόρτλαντ, σκίσαμε κάμποσα λάστιχα εταιρικών φορτηγών στην έδρα της Sunshine Dairy Foods [ProGreek Yogurt], που βρίσκεται επί της Βορειοδυτικής 21ης Λεωφόρου, στον αριθμό 801. Με μεγάλη μας χαρά βλέπουμε τις παράνομες ενέργειες στο Πόρτλαντ να εξαπλώνονται. Συνεχίστε τη μάχη.
Μέχρι την καταστροφή όλων των ανθρώπινων και μη ανθρώπινων κελιών.
FAI – Όρεγκον
Βέλγιο: Ενέργειες άμεσης δράσεις
Επίθεση στα εργοτάξια της εξουσίας – Κράτος και Κεφάλαιο εκτελούν διαρκώς κατασκευαστικά έργα για την προσαρμογή του περιβάλλοντος στις ανάγκες του ελέγχου και της εκμετάλλευσης. Από καινούργιους άξονες μεταφορών που τίθενται στην υπηρεσία της οικονομίας, μέχρι κτήρια γραφείων, φυλακές και νέες βιομηχανικές ζώνες: ο καρκίνος έχει πλέον εξαπλωθεί παντού. Στο Σαρλερουά κάποιοι χειρούργοι χρησιμοποίησαν το εμπρηστικό νυστέρι τους για ν’ αφαιρέσουνε δυο όγκους: δύο μηχανές εργοταξίου καταστράφηκαν διά πυρός.
Διακοπή επικοινωνίας – Ένας μεγάλος πύργος τηλεπικοινωνιών στο Κόνινξλο, βόρεια των Βρυξελλών, καταστράφηκε από εμπρησμό γύρω στα μεσάνυχτα. Όλα δείχνουν πως ο πίνακας καλωδίων της εγκατάστασης ήταν αυτός που πυρπολήθηκε πρώτος, κι οι φλόγες υψώθηκαν στα πενήντα μέτρα. Πυροσβέστες πέρασαν αρκετές ώρες στο σημείο για να σβήσουν τη φωτιά. Ο εμπρησμός διέκοψε τις γραμμές τηλεπικοινωνιών των παρόχων Base και Mobistar σε ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή της Νέντερ-όφερ-Χέμπεκ, της Βιλβόρντ και της Αρέν. Ο πύργος περιλάμβανε επίσης κεραίες του δικτύου τηλεπικοινωνιών 3G. Η ζημία που προκλήθηκε υπήρξε αρκετά μεγάλη: ειπώθηκε πως οι διαταραχές στις συνδέσεις θα συνεχιστούν για αρκετούς μήνες. Έτσι, μία από τις φλέβες που τροφοδοτούν το σύστημα –οι τηλεπικοινωνίες– κόπηκε.
Εμπρηστική εκδίκηση – Ένα περιπολικό κάηκε μπροστά απ’ το αστυνομικό τμήμα του Μορτσέλ. Αξιωματικοί της αστυνομίας ξεχύθηκαν στο σημείο, βλέποντας ανήμποροι το εργαλείο της δουλειάς τους να τυλίγεται στις φλόγες. Πριν από δυο χρόνια, ένας νεαρός είχε ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου σ’ ένα κελί του ίδιου αστυνομικού τμήματος. Άλλη μία εμπρηστική επίθεση ενάντια στο τμήμα αυτό πραγματώθηκε μόλις η οικογένεια του νεαρού έβγαλε στη δημοσιότητα βιντεοσκοπημένο υλικό απ’ τη δολοφονία μες στο κρατητήριο. Όπως ήταν αναμενόμενο, η εν λόγω επίθεση φιμώθηκε απ’ την εξουσία.
Κοπή βιομηχανικού εξοπλισμού, και όχι δέντρων – Στην περιοχή του Ντινά ένα φορτηγό και ένα βαν που ανήκαν σε μία εταιρεία δασικής εκμετάλλευσης δόθηκαν στις φλόγες και καταστράφηκαν. Πρόσφατα πυρπολήθηκε άλλο ένα όχημα δασοκοπής, ιδιοκτησίας άλλης εταιρείας. Φαίνεται πως, από τότε που δόθηκαν άδειες για να μετατραπούν ακόμα περισσότερα δάση σε βιομηχανικές μονάδες παραγωγής ξυλείας, κάποιοι διαφωνούντες επιτίθενται άμεσα στους υπευθύνους της περιβαλλοντικής καταστροφής.
Όσο θα υπάρχουνε λεφτά… εκείνοι κι εκείνες που πολεμάνε αυτόν τον κόσμο, ο οποίος βασίζεται στην εξουσία και στα οικονομικά, θα συνεχίζουνε να πραγματώνουν άμεσες επιθέσεις στις απτές εκφάνσεις του. Στο Λουβαί άγνωστοι διαρρήξανε την είσοδο μιας τράπεζας και λεηλάτησαν το εσωτερικό του υποκαταστήματος.
Από το αναρχικό περιοδικό Hors Service, τ. 40, 12 Σεπτέμβρη 2013, Βρυξέλλες.
Ινδονησία: Ολοσχερής πυρπόληση φάμπρικας κατασκευής αλεξίσφαιρων γιλέκων (Μπαντούνγκ)
Η μπατσαρία είναι ο εχθρός. Το λέμε και το υπογράφουμε, και δε σηκώνουμε κουβέντα. Οι μπάτσοι δε γεννηθήκανε για να ’ναι φιλαράκια κανενός, είτε ως άτομα είτε ως θεσμός, και δεν μπορούν παρά να συγκαταλεχτούν στη μακρά λίστα των εχθρών που πρέπει να υποστούν το μεγαλύτερο πλήγμα. Τόσο θεσμικά όσο και ατομικά, είναι αυτοί που αναλαμβάνουνε να προστατέψουν τον πολιτισμό και να εγγυηθούν την εκμετάλλευσή του επί της γης. Μέλημα της αστυνομίας –όπως και των λοιπών κατασταλτικών μηχανισμών– είναι να διασφαλίσει τα φράγκα και τα επενδυτικά συμφέροντα προς όφελος του σημερινού ανθρωποκεντρικού τρόπου ζωής. Η αστυνομία δεν υπάρχει για να αντιπροσωπεύει τα δικά μας συμφέροντα. Απεναντίας, είναι ένα απ’ τα χιλιάδες πρόσωπα της σύγχρονης ζώσας κτηνωδίας. Πρέπει να φάει πέσιμο, όσο πιο άγρια γίνεται.
Για να τελέσουν τις αστυνομικές τους υπηρεσίες, ως πιστά μαντρόσκυλα της εξημερωμένης ζωής, θωρακίζονται με εξοπλισμό μάχης που χρησιμοποιείται για την πάταξη της ελεύθερης βούλησης και των ιδανικών της άγριας ζωής, μιας ζωής όπου απουσιάζουν ολότελα οι δικονομικοί κανόνες και το γράμμα του νόμου. Εξοπλίζονται με όπλα, πλήρη εξάρτυση και αλεξίσφαιρα γιλέκα. Όλα τούτα είναι κατασκευασμένα έτσι ώστε τα γουρούνια να μπορούν να ενεργούν με αυτοπεποίθηση στον πόλεμο που μαίνεται εναντίον των αφεντάδων τους.
Κι όμως την έχουνε δει λάθος. Οι μπάτσοι-γουρούνια απατώνται οικτρά άμα νομίζουνε ότι δεν έχουμε τα κότσια να στοχεύσουμε την επίθεσή μας στην καρδιά νευραλγικών τους τομέων. Όπως σε τούτη την περίσταση, όπου τοποθετήσαμε δύο μπιτόνια, το ένα με πέντε λίτρα βενζίνης και τ’ άλλο με πέντε λίτρα πετρελαίου ντίζελ, εφοδιασμένα με αυτόματο πυροδοτητή. Το σύστημα πυροδότησης ήταν έτσι μονταρισμένο ώστε να μπορέσουμε να διαφύγουμε απ’ το σημείο της επίθεσης χωρίς να δώσουμε σε κανέναν την παραμικρή ευκαιρία να μας μαγκώσει. Δώσαμε στην ίδια τη φύση χρόνο παραπάνω από αρκετό ώστε να μας προστατέψει καλύπτοντας όλα μας τα ίχνη.
Δοκιμάσαμε να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα, προκειμένου να ριζοσπαστικοποιήσουμε τις επιθέσεις μας και να επεκτείνουμε τις επιπτώσεις της ζημιάς που μπορούν να προξενούν τα χτυπήματά μας στον εχθρό. Οι εμπρηστικοί μηχανισμοί τοποθετήθηκαν τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας, 23 Σεπτέμβρη 2013, σ’ ένα εργοστάσιο επί της οδού Κανάλ Σουρυάνι, στην κοινότητα Μπαμπάκαν της περιφέρειας Μπαμπάκαν Τσίπαραϋ, στην πόλη Μπαντούνγκ της Δυτικής Ιάβας.
Ο λόγος; Η συγκεκριμένη φάμπρικα κατασκευάζει αλεξίσφαιρα γιλέκα για μπάτσους και στρατιώτες. Το εργοστάσιο αυτό αποτελεί μία από τις εγκαταστάσεις παραγωγής πολεμικού υλικού γι’ αυτά τα γουρούνια. Αλεξίσφαιρα γιλέκα που προστατεύουν την αστυνομία και το στρατό κάθε φορά που ανοίγουν πυρ εναντίον του εχθρού, κάθε φορά που ανοίγουν πυρ ενάντια σ’ εμάς και στ’ αδέρφια μας.
Γι’ αυτό λοιπόν η εν λόγω φάμπρικα κάηκε συθέμελα, κι αυτός ήτανε και ο στόχος της δράσης.
Πέραν των πράξεών μας, στέλνουμε επίσης με όλο μας το σεβασμό χαιρετισμούς στους μαχητές εκείνους που δε διστάζουνε να εφορμούν όσο το δυνατόν περισσότερο σε άλλα μέρη του κόσμου, σε άλλους τόπους. Χαιρετίζουμε τις συντονισμένες ενέργειες που ανέλαβαν η ΣΠΦ Ρωσίας και το ELF Ρωσίας, όπως και τις αδυσώπητες επιθέσεις των Φίλων της Γης/FAI στην Αργεντινή, αλλά και τις απανωτές επιθέσεις των θαρραλέων της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και της Διεθνούς Συνωμοσίας για την Εκδίκηση στο πλαίσιο του Σχεδίου Φοίνικας.
Ακόμη, μέσα απ’ αυτήν τη δράση στέλνουμε τις θερμότερές μας ευχές και αγκαλιές σε όλα τα γενναία άτομα που ’χουνε αιχμαλωτιστεί από το κράτος μα εξακολουθούν να πολεμάνε, κι ας έχουν τα χέρια τους δεμένα. Στους Γκαμπριέλ Πόμπο ντα Σίλβα, Μάρκο Καμένις, Χανς Νιεμέγερ, Ουόλτερ Μποντ, στους μαχητές του πυρήνα φυλακισμένων μελών της ΣΠΦ και στους κρατουμένους σε Ελλάδα, Ιταλία και Χιλή, που δεν μπορούμε να τους κατονομάσουμε έναν προς έναν, αλλά τους έχουμε πάντοτε στην καρδιά μας.
Γκρεμίστε τον πολιτισμό.
Άγρια Ζωή, τώρα!
Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης (ELF), Ινδονησιακή Φράξια
Αργεντινή: Εμπρησμοί αυτοκινήτων και βομβιστική επίθεση σε κτίριο της εθνικής χωροφυλακής (Μπουένος Άιρες)
Πασχίζοντας να στεκόμαστε στο ύψος των περιστάσεων, εξακολουθούμε να κρατάμε την αξιοπρέπεια που αρμόζει στις ανθρώπινες ζωές που εξεγείρονται ενάντια στην εξουσία, η οποία προκαλεί κάθε τύπο καταπίεσης επί του προσώπου αυτής της γης. Περνάμε πάλι στην αντεπίθεση, σε αυτόν τον κηρυγμένο πόλεμο ανάμεσα στους εραστές της λευτεριάς και στους εχθρούς τους.
Υπενθυμίζουμε ότι μες στις φυλακές των εδαφών που επικυριαρχούνται απ’ το αργεντίνικο κράτος οι δολοφονίες και οι βασανισμοί κρατουμένων συνεχίζονται.
Παρομοίως, έξω στους δρόμους η εξαθλίωση μεγαλώνει, ενώ η αποξένωση της εργασίας κι η κατανάλωση σκοτεινιάζουνε τις συνειδήσεις του κόσμου, που καθημερινά βρίσκεται στην τσίτα απ’ τις αντιθέσεις του συστήματος, που φέρεται θωρακισμένο μέσω μιας διακυβέρνησης η οποία σπεκουλάρει με τις οικονομικές επιστήμες, επιχειρώντας ν’ αποκρύψει με κάθε κόστος το τυραννικό του καθεστώς.
Νιώστε λαβωμένοι, γιατί τίποτε απ’ όσα τραβάτε δε συγκρίνεται με την ταπείνωση που βιώνουμε όσοι κι όσες απειλούμαστε με το θάνατο και το ριζικό εγκλεισμό, με τους οποίους τρέφεται η θεωρία όσων κατέχουν την εξουσία και το ’χουνε βάλει σκοπό να επωφεληθούν απ’ τις αυταρχικές μεθόδους και πρακτικές της πολιτισμένης κοινωνίας.
Πρόταγμά μας είναι η άμεση επίθεση ενάντια σε όσους κι όσες ευθύνονται για τη μιζέρια τούτης της πραγματικότητας, και τώρα όλα τα εξεγερμένα συντρόφια έχουμε στην μπούκα τη χωροφυλακή. Ή μήπως χρειάζεται να επαναλάβουμε ποια είναι τα κοινά μας σημεία; Οι δράσεις λένε πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορούν να πουν τα λόγια, αλλά ώρες ώρες είναι αναγκαίο ν’ αναφέρουμε αυτό που τα μίντια επιχειρούν συστηματικά να αποκρύψουν.
Τ’ αυτοκίνητα που πυρπολήσαμε επί της οδού Αμενάμπαρ 3000 ήτανε παρκαρισμένα ακριβώς έξω από ένα απ’ τα ακίνητα του Σέρχιο Μπέρνι, γραμματέα του υπουργείου Ασφαλείας, μία ιδιοκτησία επιτηρούμενη (υποτίθεται) 24 ώρες το 24ωρο από την ομοσπονδιακή αστυνομία.
Η βομβίτσα που πυροδοτήσαμε στο αρχηγείο αλληλοβοήθειας του επιτελείου της εθνικής χωροφυλακής (AMUGENAL), στο κτήριο «Αργεντίνικα Σύνορα» επί της οδού Μπαρτολομέ Μίτρε 2264, στη 01.40 η ώρα της Πέμπτης, 19 Σεπτέμβρη 2013, προκάλεσε δυστυχώς μονάχα υλικές φθορές – θα μας άρεσε να μαθαίναμε ότι τουλάχιστον ένας απ’ τους υπηρέτες του νόμου και της τάξης έπαθε ζημιά.
Χαιρετίζουμε τα συντρόφια της Συνωμοσίας για την Εκδίκηση και όλους όσους χωρίς πολλά πολλά περνάνε στην επίθεση εναντίον της εξουσίας σε κάθε γωνιά του κόσμου.
Ζήτω η αναρχία!
Φίλοι της Γης/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία
Βραζιλία: Εμπρηστική επίθεση στα γραφεία του σοσιαλιστικού κόμματος (Πόρτο Αλέγκρε)
Πάρτε τα! Για τι;
Παράσιτα και ψείρες μάς καλούν να στηρίξουμε την κονόμα τους πίσω απ’ αυτά τα μεταλλικά στόρια, που τώρα τα μαρκάρει η φωτιά. Θα μπορούσαν να ’ναι τα γραφεία οποιουδήποτε πολιτικού κόμματος γιατί, αν και φαινομενικά έχουνε διαφορές, αντιπροσωπεύουν το ίδιο πράγμα, τον έλεγχο της κοινωνίας και κάθε έμβιου πλάσματος, μαντρώνοντας ανθρώπους, κρατώντας τους ως πολίτες κάτω απ’ το ζύγι του σιδηρού νόμου της δημοκρατικής δικτατορίας, σκλαβωμένους στη δουλειά. Δε μας πείθετε για τ’ αντίθετο.
Για την ώρα, υψώσαμε μια πυρά στα γραφεία του PSB (Βραζιλιάνικου Σοσιαλιστικού Κόμματος, που συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό υπό την πρόεδρο της Βραζιλίας, Ντίλμα Ρούσσεφ) προκειμένου να δηλώσουμε την αλληλεγγύη μας στα τέσσερα άτομα που απήχθησαν από την «πολιτική αστυνομία» στην πολιτεία του Περναμπούκο, οπότε και ανακρίθηκαν με ηλεκτροσόκ και ξυλοδαρμούς ώστε να τους αποσπαστούν πληροφορίες για το Μαύρο Μπλοκ και τους Anonymous.
Ήταν σ’ αυτήν τη γιάφκα του PSB απ’ όπου ο Εδουάρδου Κάμπους, κυβερνήτης του Περναμπούκο, λάνσαρε χαμογελαστός την προεκλογική καμπάνια του για τις προεδρικές εκλογές του 2014.
Στέλνουμε ιδιαίτερους χαιρετισμούς στους μαχόμενους νεολαίους της 7ης Σεπτέμβρη, που εξακολουθούν να κρατούνται στα σωφρονιστικά μπουντρούμια, ο ένας τους στο Ρίο ντε Ζανέιρο, ενώ οι άλλοι δύο (Ροδρίγου και Αμέμπα) στο Μπέλο Οριζόντε.
Όσοι αγωνίζονται κόντρα στην εξουσία δεν είναι μόνοι τους. Απ’ το νότο ως το βορρά, απ’ τη Χιλή ως την Ελλάδα, απ’ την Τουρκία ως την Ινδονησία.
Στεκόμαστε επίσης αλληλέγγυοι στους συλληφθέντες του Ρίο ντε Ζανέιρο προ της 7ης Σεπτέμβρη.
Θα το λέμε ώσπου να μαλλιάσει η γλώσσα μας, απευθυνόμενοι σε όσους κι όσες επιλέγουν να συνωμοτήσουν και να επιτεθούν εναντίον της εξουσίας του κράτους/Κεφαλαίου, εναντίον των θεσμών του, εναντίον όσων το αβαντάρουν, όπως και ενάντια σε κάθε αυταρχική σχέση: Αυτή η απόφαση επιφέρει συνέπειες, αποτάξτε λοιπόν τη θυματοποίηση· στο κάτω κάτω αυτό εδώ δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά πόλεμος· γι’ αυτό, φίλοι και φίλες, βγείτε από το facebook, ειδάλλως θα έρθουν σπίτια σας στο πι και φι. Βρείτε άλλα μονοπάτια, άτυπα, για να επικοινωνήσετε με τους εξεγερμένους και να πυροδοτήσετε την ανταρσία, την τολμηρή ανάκτηση της ζωής μας, το πάθος για αυτονομία, την αναζήτηση της λευτεριάς, την επίθεση σε ό,τι μας προσβάλλει. Είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν.
Αυτήν τη φορά το δοκιμάσαμε έτσι, μ’ έναν εμπρησμό κι ένα φυλλάδιο, και ας τα ταξιδέψει ο άνεμος.
Αργεντινή: Βομβιστική επίθεση σε σχολή δικαστικών (Μπουένος Άιρες)
ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ!
Όσα μας περιτριγυρίζουνε είναι ασφυκτικά, κι όποιος έχει αίμα της προκοπής που να βράζει στις φλέβες του αντί για απόπλυμα δε θα μπορούσε να πει τ’ αντίθετο.
Η δημοκρατία την οποία κουμαντάρει η δήμιος Κριστίνα Κίρχνερ, άλλοτε μεταμφιεσμένη σε προοδευτική και προστάτιδα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αρχίζει να δείχνει την άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος.
Έτσι, ο διορισμός του Αλεχάντρο Γκρανάδος στη θέση του νέου υπουργού Ασφαλείας, με τη στήριξη του ναρκεμπόρου Ντάνιελ Σκιόλι [κυβερνήτη του Μπουένος Άιρες], αποκαλύπτει αυτό που πολλοί ήδη γνωρίζαμε, ότι δηλαδή η δημοκρατία φυλακίζει, βασανίζει, καταδιώκει και δολοφονεί, κι ότι σ’ αυτό της το έργο δεν έχει σε τίποτε να ζηλέψει απ’ οποιοδήποτε άλλο πολιτικό καθεστώς.
Θα συμφωνήσουμε με τα λεγόμενα του Γκρανάδος, ότι δηλαδή είμαστε σε πόλεμο, κι ότι είναι ή αυτοί ή εμείς… Δε μασάμε από τέτοιου είδους δηλώσεις, αλλά εμβαθύνουμε στον αγώνα που προωθούμε ενάντια σε κάθε τύπο καταπίεσης του ατόμου ή των ελεύθερων κοινοτήτων.
Τα εκατομμύρια που επενδύονται στον τομέα της ασφαλείας, είτε μέσω του συστήματος της βιομετρικής ταυτοποίησης είτε μέσω των χιλιάδων καμερών επιτήρησης, ή ακόμη μέσω των δουλικών χωροφυλάκων που καμώνονται τους νταβάδες και τιμωρούς στις γειτονιές της περιφέρειας του Μπουένος Άιρες, δε μας σταματάνε κι ούτε πρόκειται να μας αποθαρρύνουνε.
Ανάμεσα στα όσα συνθέτουν το περίπλοκο σύμπλεγμα του εχθρού που αντιπαλεύουμε, θεωρούμε ότι η δικαιοσύνη αποτελεί θεμελιώδες υποστύλωμα, έναν αναντικατάστατο βαστάζο της διαχείρισης της μιζέριας.
Απ’ τους επιχειρηματίες και τους πολιτικούς που εισηγούνται και καθιερώνουν τους νόμους, στους δικαστές, τους δικηγόρους και τους μπάτσους που τους εφαρμόζουν, μέχρι μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας η οποία, είτε επικροτώντας αυτά τα μέτρα είτε επιδεικνύοντας την κατάπτυστη αδιαφορία της, καθίσταται από κάθε άποψη συνεργός τους.
Αυτή την περίοδο τα μίντια πλασάρουν το θέμα της μείωσης του κατώτατου ορίου ηλικίας άσκησης ποινικών διώξεων [στα 14 χρόνια], επιχειρώντας με αυτόν τον τρόπο να νομοθετήσουν και να νομιμοποιήσουν αυτό που ούτως ή άλλως αποτελεί μια πραγματικότητα: την καταδίκη παιδιών σε εγκλεισμό, βιασμό, κακοποιήσεις και θάνατο εντός των στρατοπέδων συγκέντρωσης της δημοκρατίας, τις αποκαλούμενες φυλακές.
Χωρίς αμφιβολία, στο κοντινό μέλλον θα δούμε όλο και περισσότερους δικαστές να επιβάλουν χρόνια και χρόνια κάθειρξης επί της ζωής χιλιάδων ανθρώπων, πολλοί εκ των οποίων, ακόμα κι αν στέκουν μακριά από τις αξίες και τα ιδανικά μας, ή ακόμα κι αν δεν μπορούν ή δε θέλουν να ξεφύγουν από τις ράγες του βλακώδους καταναλωτισμού, τουλάχιστον δε σκύβουνε παθητικά το σβέρκο μπρος στο μαστίγιο του αφέντη.
Σε αυτό το πλαίσιο, και θεωρώντας ότι η ενέργειά μας αποτελεί μία ακόμη συνεισφορά στον πόλεμο που εξαπολύουμε ενάντια σε κάθε επιβεβλημένη εξουσία, κατά τις 2 τα ξημερώματα της Δευτέρας, 16 Σεπτέμβρη, επιτεθήκαμε εναντίον της ‘Σχολής Δικαστικών Λειτουργών του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου της Δικαστικής Εξουσίας του Έθνους’ επί της οδού Παρανά 386, λίγα μέτρα παραδίπλα απ’ τη λεωφόρο Κορριέντες, εκεί όπου οι ακέφαλοι κάτοικοι της ζώνης του λιμανιού πάνε από το μπαρ στο θέατρο, από το σινεμά στο πορνείο, από την παραίτηση στη δειλία. Μερικά τετράγωνα από ’κεί όπου οι τουρίστες φωτογραφίζονται με φόντο τον οβελίσκο κι αγοράζουνε όμορφες καρτ ποστάλ της ‘Ευρώπης της Νοτίου Αμερικής’…
Για να γίνουμε συγκεκριμένοι, τοποθετήσαμε στην είσοδο του ήδη τσεκαρισμένου στόχου έναν αυτοσχέδιο μηχανισμό αποτελούμενο από ένα πλαστικό μπουκάλι γεμάτο με ενάμισι λίτρο βενζίνας, και κολλημένους στο πλάι έξι κυλίνδρους, περίπου δέκα εκατοστών έκαστος, παραγεμισμένους με μπαρούτι κι ερμητικά ταπαρισμένους. Ο μηχανισμός πυροδότησης αποτελούνταν από δυο στικάκια, που ενόσω καίγονταν προς τα κάτω κατέληγαν σε δυο ενωμένα φιτίλια, τα οποία με τη σειρά τους πυροδότησαν μια ζώνη με σπίρτα τυλιγμένη στο εξωτερικό μέρος του μπουκαλιού, προκαλώντας αρχικά τη φωτιά και κατόπιν την έκρηξη.
Τα αποτελέσματα, όσο κι αν ο Τύπος τα έκανε γαργάρα, είναι εύκολο να διαπιστωθούν ιδίοις όμμασι απ’ όποιον θέλει να περάσει από το σημείο.
Αν διηγούμαστε πώς κατασκευάσαμε την μπόμπα μας, το κάνουμε για να καταδείξουμε ότι δε χρειάζονται εξωτικά υλικά ή περίπλοκες τεχνικές για να πραγματωθούν τέτοιου τύπου επιθέσεις.
Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει πως δεν πρέπει να μεριμνούμε για την τελειοποίηση των τεχνικών και την απόκτηση των απαραίτητων γνώσεων για την παρασκευή και το χειρισμό των διάφορων εκρηκτικών κι εμπρηστικών υλών. Οι σχετικές πληροφορίες είναι προσβάσιμες σε όποιον θέλει να το ψάξει, κι η επινοητικότητα είναι που συμπληρώνει τη δουλειά. Γι’ αυτό μοιραζόμαστε τα της κατασκευής ενός απλού εκρηκτικού/εμπρηστικού μηχανισμού, γιατί θέλουμε να τσιγκλήσουμε όσους υιοθετούν μεν μια συγκρουσιακή στάση στο λόγο τους, μα στην πράξη δεν κάνουν πολλά παραπάνω απ’ όσα κάνει ο πασαένας.
Είπαμε, οι πληροφορίες υπάρχουν. Αν δε δρα κανείς είναι γιατί δε θέλει, τελεία και παύλα.
Από την άλλη, την ανάληψη ευθύνης για αυτήν τη βομβιστική επίθεση δεν τη βλέπουμε ως κάτι το ξέχωρο απ’ το αναρχικό μας πράττειν και αισθάνεσθαι, αλλά αντίθετα ως μία του ακόμη έκφραση, μιας και αναρχικές ενέργειες (εννοείται παράνομες) πραγματοποιούνται καθημερινά χωρίς να συνοδεύονται απαραίτητα από προκήρυξη, για διάφορους λόγους – έγκειται σε κάθε ομάδα ή ατομικότητα να τις αναλύσει και να βγάλει τα συμπεράσματά της. Όπως λοιπόν έχει ειπωθεί ήδη κάμποσες φορές, η σιωπή δεν υπονοεί την αδράνεια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ωστόσο, και δεδομένης της ανάλυσής μας, κρίνουμε αναγκαίο να επικοινωνήσουμε αυτή την άμεση δράση.
Επίσης, πιστεύουμε στην ποιότητα κι όχι στην ποσότητα, αφού ένας φρενήρης ρυθμός επιθέσεων δεν κατορθώνει να καλύψει την ένδεια αναστοχασμού, εμβάθυνσης των προταγμάτων ή του όποιου διάλογου μπορεί να ανοίξει, γεγονός που μας οδηγεί στη διατύπωση μιας κριτικής την οποία θα θέλαμε να μοιραστούμε με σεβασμό. Αναφερόμαστε εν προκειμένω στο εγχείρημα της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας/Διεθνούς Επαναστατικού Μετώπου (FAI/FRI). Με τις εκτιμήσεις μας θέλουμε να συνεισφέρουμε μία προοπτική που ίσως βοηθήσει στην καταπολέμηση της παράλυσης και των επαναλαμβανόμενων κοινοτοπιών, προωθώντας ένα σοβαρό διάλογο ανάμεσα σε όσους το κρίνουν απαραίτητο.
Δεκάδες είναι οι πυρήνες και ομάδες που μορφοποιούν τη FAI/FRI ανά τον κόσμο αυτήν τη στιγμή, σχεδόν δέκα χρόνια από τότε που γεννήθηκε αυτή η πρόταση ως απάντηση στις ατιμίες της Ιταλικής Αναρχικής Ομοσπονδίας, η οποία και έλαβε ξανά ώθηση χάρη στα συντρόφια της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.
Πηγαίνουμε πέρα από το ετυμολογικό θέμα των όρων, οι οποίοι μας κάθονται ολίγον τι απωθητικοί (ομοσπονδία, μέτωπο), θεωρώντας πως αυτό είναι ένα ζήτημα ήσσονος σημασίας γιατί, όπως λένε και τα ίδια τα συντρόφια της ΣΠΦ, «Φυσικά δεν είμαστε κολλημένοι με τις λέξεις. Η διεθνής επικοινωνία μάς φέρνει νέες μορφές και πιθανότητες αγώνα, που ίσως χρειάζονται νέες λέξεις για να εκφραστούν». Θέλουμε λοιπόν να θίξουμε την ελλιπή ζύμωση που κυρίως υπερκαλύπτει αυτό το οποίο θα έπρεπε να είναι ο συντονισμός της FAI/FRI.
Εκτός από φωτεινές εξαιρέσεις, δεν έχουν βγει πολλές αναλήψεις ευθύνης που να ανοίγουν ένα διάλογο, κι ακόμα λιγότερες είναι αυτές που έλαβαν κάποια απάντηση, απ’ όσο γνωρίζουμε εμείς. Ούτε είδαμε καμπάνιες επιθέσεων εναντίον ενός συγκεκριμένου στόχου σε διάφορες γεωγραφικές ζώνες, ενώ δυστυχώς η πλειονότητα των προκηρύξεων αναλώνονται σε φανφάρες και στην αυτοαναφορικότητα, και δε φαίνεται να απασχολεί και πολύ αν είναι αποτελεσματικό το να υπογράφει κανείς με το τάδε ή το δείνα ακρωνύμιο.
Το ότι είμαστε αναρχικοί δεν πάει να πει ότι πρέπει να παραμερίσουμε τη στρατηγική, την τόλμη, την προνοητικότητα, την ικανότητα να βρισκόμαστε ένα βήμα μπροστά από τον εχθρό. Ιστορικά, η έλλειψη μιας κοινής υπογραφής δεν κατέστησε αδύνατο το συντονισμό και το διάλογο ανάμεσα σε αναρχικούς από διάφορους τόπους, κι έτσι διερωτόμαστε μήπως με το να τροφοδοτούμε ένα φανταστικό Διεθνές Μέτωπο καταλήγουμε να παρασυρόμαστε για άλλη μια φορά από τη θεαματικότητα, αντί να μας χαρακτηρίζει η σοβαρότητα και η συνεκτικότητα.
Στόχος μας είναι να πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους και να μη φαντασιωνόμαστε. Σίγουρα υπάρχουν ομάδες που έρχονται σε συντονισμό και χτυπάνε εύστοχα, αλλά πάμπολλες είναι οι περιπτώσεις όπου φαίνεται πως το μόνο που ενώνει τις ομάδες αυτές είναι η τζίφρα της FAI/FRI.
Λαμβάνουμε υπόψη μας πάντοτε αυτά τα ζητήματα, ψάχνοντας τρόπους να συνεχίσουμε τον πόλεμό μας, όχι από μια θέση φόβου ή μετάνοιας, αλλά από μια θέση εξέλιξης και διαύγειας… Μπορεί η μοίρα κάθε αναρχικού να είναι η φυλακή ή το νεκροταφείο, κι ακόμα κι αν δεν ξέρουμε πότε θα ’ρθει αυτή η ώρα, λογαριάζουμε να την καθυστερήσουμε όσο περισσότερο μπορούμε. Τούτο δε γίνεται από μιαν οπτική επιβίωσης ή βολέματος, αλλά γιατί μας χαροποιεί να μπορούμε να χτυπάμε, να εφορμούμε, να συνωμοτούμε, να πυρπολούμε, χωρίς ν’ αποζητάμε άλλους μάρτυρες, ούτε και το σκύλεμά τους. Όπως έλεγαν και κάποια συντρόφια που, αν και προέρχονται από άλλη τάση, εκτιμούμε την αφοσίωση και το κουράγιο τους: θέλουμε την πραγμάτωση του οργίου των ονείρων, εδώ και τώρα.
Δε θα θέλαμε να πούμε παραπάνω για την ώρα. Θα δούμε τι θα παίξει μετά απ’ αυτές τις αράδες, που γράφονται με σεβασμό και αναγνώριση απέναντι σ’ όσους βγαίνουν να τις παίξουν με τον εχθρό, και δεν επαφίενται στην ασφάλεια της πούρας θεωρίας.
Με την ευκαιρία, θέλουμε να στείλουμε την αγάπη μας στα συντρόφια που αιχμαλωτίστηκαν και βασανίστηκαν στην Ουρουγουάη, που τώρα βρίσκονται εκτός των τειχών, ωστόσο τους βαραίνουν μέτρα καταδίωξης και εκφοβισμού.
Ενεργή αλληλεγγύη στον Γκαμπριέλ Πόμπο ντα Σίλβα, αιχμάλωτο στην Ισπανία, στον Μάρκο Καμένις, έγκλειστο στην Ελβετία, στους Νικόλα Γκάι και Αλφρέντο Κόσπιτο, κρατουμένους στην Ιταλία, ενεργή αλληλεγγύη στους Χανς Νιεμέγερ, Αλμπέρτο Ολιβάρες, Φρέντυ Φουεντεβίγια, Μαρσέλο Βιγιαρροέλ, Χουάν Αλίστε, φυλακισμένους στη Χιλή, στα έγκλειστα αδέρφια στην Ελλάδα, και σε όλους τους αξιοπρεπείς κρατουμένους στ’ αργεντίνικα κελιά.
Όλη μας τη δύναμη και αγάπη στη Φελίσιτυ Ράιντερ και στον Ντιέγο Ρίος: μακάρι να φτάσουν αυτές οι αράδες κοντά σας, για να γνωρίζετε ότι δεν είστε μόνοι παρά την δύσκολη κατάσταση στην οποία φανταζόμαστε πως βρίσκεστε.
Χαιρετίζουμε τις ταραχές σε Βραζιλία, Κολομβία και Μεξικό!
Η συνωμοσία για την εκδίκηση δεν ανακόπτεται!
ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!
Γαλλία: Επιθέσεις αλληλεγγύης στη Sonja Suder (Μπεζανσόν)
Τη νύχτα της 14ης προς 15η Σεπτέμβρη σπάστηκε μια βιτρίνα των γραφείων του ομίλου Randstad* στην αρχή της λεωφόρου Καρνό, στην πόλη του Μπεζανσόν.
Η τρύπα αυτή ανοίχτηκε στο πλαίσιο της διεθνούς καμπάνιας για την απελευθέρωση της Σόνια Σούντερ, η οποία βρίσκεται έγκλειστη εδώ και δυο χρόνια σε πτέρυγα υψηλής ασφαλείας της φυλακής του Πρόυνγκεσχαϊμ στη Φρανκφούρτη, κατηγορούμενη για διάφορες επιθετικές ενέργειες που έλαβαν χώρα στα τέλη της δεκαετίας του 1970.
Λίγες νύχτες πρωτύτερα γράφτηκε το σύνθημα «Λευτεριά στη Σόνια Σούντερ» πάνω σ’ έναν τοίχο εδώ στα πέριξ, ενώ το υποκατάστημα της τράπεζας Crédit Agricole –απέναντι απ’ το νεκροταφείο του Σαπραί– πετροβολήθηκε κι η πρόσοψή του έπαθε γερό κάζο σε δυο σημεία.
Για τη Σόνια και όλα τ’ άλλα άτομα που αρνούνται να υποταχτούν στην κυριαρχία!
Ένα ανεπιθύμητο νυχτοπούλι
* μεγάλη μπίζνα δουλεμπορίου (εύρεσης «προσωρινής απασχόλησης» και παροχής «υπηρεσιών ανθρωπίνου δυναμικού») που δραστηριοποιείται επίσης στην Ελλάδα
Ισπανία: Σαμποτάζ σε γραφεία της εταιρίας ηλεκτρισμού Endesa (Βαρκελώνη)
Τη νύχτα της 16ης Σεπτέμβρη σφραγίσαμε τις κλειδαριές των γραφείων της εταιρείας ηλεκτρισμού Endesa, στη βαρκελωνέζικη γειτονιά της Γκραν Βία.
Η Endesa εμπλέκεται στην κατασκευή της γραμμής πολύ υψηλής τάσης (Μ.Α.Τ.), όπως και στην κατασκευή άλλων αγωγών ηλεκτρικής ενέργειας που κατατρώγουν τη γη, θωρακίζουν την πρόοδο και τον πολιτισμό, και ενισχύουν την κυριαρχία του κράτους και του καπιταλισμού.
Ενάντια στη Μ.Α.Τ., στην πρόοδο και στον κόσμο που τα χρειάζεται και τα δυο.
Θάνατος στο κράτος και στον πολιτισμό!
Ρωσία: Εμπρησμός δύο οχημάτων εκσκαφής (Μόσχα)
Δύο πυρήνες οικοαναρχικών, στη Μόσχα, πραγματοποίησαν συντονισμένη επίθεση σε οδικό εργοτάξιο, στα ανατολικά της Μόσχας, η οποία κατέληξε στον εμπρησμό δύο οχημάτων εκσκαφής. Η δράση πραγματοποιήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2013. Πρώτα πέσαμε πάνω σε κάποιους εργάτες, οι οποίοι ήταν απασχολημένοι με το να ανάψουν φωτιές κοντά στα οχήματα, που χρησιμοποιούνται ως κινητές μονάδες στέγασης, δίπλα στο δάσος. Έτσι, αρχικά μπήκαμε στον πειρασμό να τους γαμήσουμεκαι να κάψουμε τα οικήματά τους, μαζί με εργαλεία και τα προσωπικά τους αντικείμενα. Αλλά, αποδείχτηκε ότι η αμοιβαία επιθυμία μας για καθαρό κάρμα ήταν πιο δυνατή από την τάση μας να το χαλάσουμε κι έτσι, δεν αγγίξαμε τους σκλάβους. Πυρπολήσαμε τα οχήματά τους.
Ως συνήθως, ενεργήσαμε με θράσος: κάναμε τις κακές μας πράξεις ακριβώς μπροστά στους εργάτες και τους περαστικούς οδηγούς. Επίσης, ζητάμε συγγνώμη από τον τύπο, που σχεδόν είχε τροχαίο ατύχημα επειδή η φλεγόμενη μπουλντόζα τον υπνώτισε τόσο πολύ.
Αξιοποιούμε αυτήν την ευκαιρία για να σας υπενθυμίσουμε ότι οι εργασίες στο εργοτάξιο συνεχίζονται. Η περιφέρεια της Μόσχας είναι γεμάτη με έργα σαν αυτό, όπου ξεριζώνονται δέντρα και η γη καλύπτεται με άσφαλτο. Όσο περισσότεροι δρόμοι υπάρχουν, τόσο λιγότερος χώρος μένει για να ζήσουμε. Αυτό δεν το βρίσκουμε σωστό. Καλή τύχη σε όσους είναι γενναίοι. Θάνατος σε όσους δεν είναι.
Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς – Ρωσία
Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης – Ρωσία
Ισπανία: Επίθεση με μπογιές στα γραφεία της εταιρείας Endesa (Βαρκελώνη)
Ενάντια στη Μ.Α.Τ. και στον κόσμο που τη χρειάζεται
Τη νύχτα της Πέμπτης, 29 Αυγούστου 2013, επιτεθήκαμε με βόμβες χρώματος εναντίον των κεντρικών γραφείων της εταιρείας ηλεκτρισμού Fecsa-Endesa στη Βαρκελώνη, που εμπλέκεται στην τεχνολογική-βιομηχανική ανάπτυξη και τις επιβλαβείς συνέπειές της, ανάμεσα στις οποίες κι η κατασκευή της γραμμής πολύ υψηλής τάσης (Μ.Α.Τ. στα ισπανικά).
Ενάντια στη Μ.Α.Τ., στην ανάπτυξη και στον κόσμο που τη χρειάζεται.
Θάνατο σε κράτος και καπιταλισμό.
Γερμανία: Επίθεση σε χιονοδρομικό κέντρο (Wurmberg)
Τη νύχτα της 27ης προς 28η Αυγούστου, σαμποτάραμε έναν ενδιάμεσο σταθμό του τελεφερίκ, στο χιονοδρομικό κέντρο του Wurmberg. Γράψαμε αρκετά συνθήματα με σπρέι στα τοιχώματα βαγονιών, τα οποία ανήκουν στο σύστημα, που εκμεταλλεύεται η εταιρεία Wurmberg Seilbahn Gesellschaft.
– «Αφήστε το δάσος να ζήσει» (στα γερμανικά)
– «Σαμποτάζ στα χιονοδρομικά» (στα γερμανικά)
– «Αφήστε το δάσος να ευδοκιμήσει» (στα αγγλικά)
– «Δεν υπάρχει χρόνος να περιμένουμε για αλλαγή» (στα αγγλικά)
– «Δείξε την αφοσίωσή σου μέσω της δράσης» (στα αγγλικά)
Σπάσαμε πολλά παράθυρα στο κτίριο, σε οχήματα κατασκευών, τα οποία βρίσκονταν εκεί, καθώς και σε δύο εκχιονιστήρες πίστας. Κόψαμε καλώδια στα οχήματα και στους εκχιονιστήρες, καθώς και σε διάφορα κουτιά παροχής ρεύματος του συστήματος ανέλκυσης και του συστήματος δημιουργίας τεχνητού χιονιού.
Αυτή ήταν μια αναγκαία πράξη αντίστασης απέναντι στη συνεχιζόμενη καταστροφή της φύσης στο Wurmberg, από την Wurmberg Seilbahn Gesellschaft. Τόσο η κατασκευή, όσο και η λειτουργία ενός χιονοδρομικού κέντρου, όπως αυτό που εκμεταλλεύεται η Wurmberg Seilbahn Gesellschaft, πρέπει να απορριφθούν.
Εκεί, όπου το φυσικό περιβάλλον γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης -και υπόκειται στα κερδοσκοπικά συμφέροντα επιμέρους φορέων-, η άμεση αντίδραση ενάντια σε αυτήν την εκμετάλλευση είναι αναπόφευκτη! Ως εκ τούτου, η εταιρεία Wurmberg Seilbahn Gesellschaft έγινε στόχος της δράσης μας.
Η κατασκευή του χιονοδρομικού κέντρου στο Wurmberg, η οποία βρίσκεται ήδη σε προχωρημένο στάδιο, καθιστά ξεκάθαρη για μία ακόμη φορά την καταστροφική σχέση του ανθρώπου με τη φύση, στον καπιταλισμό. Περίπου 16 εκτάρια δάσους αποψιλώθηκαν, προκειμένου να κατασκευαστεί το νέο lift, ένα μεγάλο πάρκινγκ αυτοκινήτων και νέες πίστες στις πλαγιές του βουνού. Τα δέντρα, που ξαφνικά έχουν απομείνει στα όρια της περιοχής, που αποψιλώθηκε, αντιμετωπίζουν τώρα επιπλέον κινδύνους λόγω των ανέμων. Επίσης, θα κατασκευαστούν ακόμα περισσότερα κανόνια, που θα σκορπίζουν τεχνητό χιόνι στις πίστες. Για τη λειτουργία τους, θα αντληθεί νερό από την προστατευόμενη περιοχή Warmen Bode και θα κατασκευαστεί στην κορυφή μια τεράστια δεξαμενή. Αυτές οι πίστες με τεχνητό χιόνι θα φωτίζονται με δυνατούς προβολείς, στη διάρκεια της νύχτας. Για τα ζώα, που δεν έχουν ακόμα εκδιωχθεί από τους οικοτόπους τους, η ζωή στο φυσικό τους περιβάλλον θα γίνει σχεδόν αδύνατη. Ο θόρυβος και το φως από τις εγκαταστάσεις για χειμερινά σπορ θα επηρεάσουν μόνιμα το δάσος. Σε αυτό δε βοηθά ούτε το γεγονός ότι η Wurmberg Seilbahn Gesellschaft -προσποιούμενη ότι είναι φιλική προς το περιβάλλον- κάνει λόγο για μελλοντικά λιβάδια στις αποψιλωμένες περιοχές και για αναδασώσεις σε άλλα σημεία.
Το δάσος στο Wurmberg έχει καταστραφεί. Ποτέ δε θα ξαναγίνει όπως ήταν. Ως συνέπεια αυτού, η καταστροφή πρέπει τώρα να μετατοπιστεί στις εγκαταστάσεις του χιονοδρομικού κέντρου, ώστε να επιστρέψουμε στο δάσος τον χώρο του, κομμάτι-κομμάτι, για να μπορέσει να αφεθεί μόνο του και να υπάρξει ελεύθερο από την εκμετάλλευση.
Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης
ELF
Ελλάδα: Εκρηκτικό δέμα στον ειδικό ανακριτή Μόκκα (Αθήνα)
Το pdf της προκήρυξης.
Αυστραλία: Εμπρηστική επίθεση σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων πολυτελείας (Μελβούρνη)
Χθες το βράδυ (2 Σεπτέμβρη 2013) ήτανε η πρώτη φορά στη ζώσα μνήμη, αλλά σίγουρα όχι κι η τελευταία, όπου οι ψηλές φλόγες της αναρχικής εξέγερσης βρυχήθηκαν πάνω απ’ τους τοξικούς αιθέρες της Μελβούρνης, βάζοντας ακαριαίο τέλος στην πολύχρονη τοπική «ακτιβίστικη» και «κοινωνική αναρχική» απραξία σε τούτη την πόλη.
Κατά τις 19.30 η ώρα, κάναμε μπάσιμο στην Gran Turismo Autos –μια αντιπροσωπεία πολυτελών αυτοκινήτων επί της Σπένσερ Στριτ, στο κέντρο της δυτικής Μελβούρνης– από ένα πίσω παράθυρο που δεν ήτανε καλά σφαλισμένο, και τοποθετήσαμε κάτω από ένα τραπέζι σ’ έναν τομέα γραφείων παραδίπλα απ’ τον εκθεσιακό χώρο έναν αυτοσχέδιο εμπρηστικό μηχανισμό με χρονοδιακόπτη, τον οποίο είχαμε ήδη θέσει σε λειτουργία, κι ύστερα εγκαταλείψαμε στα γρήγορα το κτήριο απ’ το ίδιο παράθυρο που μας είχε εξασφαλίσει το έμπα.
Μια και ο στόχος βρισκόταν σε τοποθεσία υψηλού προφίλ της κεντρικής επιχειρηματικής περιοχής, με κάμερες παρακολούθησης και μπόλικες ασφαλίτικες περιπολίες στα πέριξ, χρειάστηκε να μπούμε και να βγούμε απ’ το κτήριο στα σβέλτα. Δεν είχαμε ούτε το χρόνο, ούτε και την πρόθεση να μαρκάρουμε το χώρο με κάποιο σύνθημα ή ανακοινωθέν δυνητικά ενοχοποιητικό. Η όλη επιχείρηση ολοκληρώθηκε σε λιγότερο από δέκα λεπτά, και προσέξαμε ιδίως να έχουμε καλυμμένα τα χαρακτηριστικά μας ώστε, ακόμα κι αν το φασιστικό αστυνομικό σώμα της πολιτείας της Βικτόρια κυκλοφορούσε στ’ ασπόνδυλα μίντια οποιοδήποτε βίντεο κλειστού κυκλώματος επιτήρησης, να τους έβγαινε τζούφιο το υλικό.
Μόλις διαφύγαμε απ’ το μέρος με ασφάλεια και ξεφορτωθήκαμε τις μεταμφιέσεις μας φροντίζοντας να μην αφήσουμε πίσω μας κάνα ίχνος, αποσυρθήκαμε στην ταράτσα ενός πολυώροφου πύργου κάπου στο κέντρο της πόλης –σε μία από κείνες τις οικοδομές που ’χε σηκώσει άλλοτε η δημόσια επιτροπή στέγασης– έτσι ώστε να μπορούμε να βλέπουμε από ωραίο, πλεονεκτικό σημείο τ’ αποτελέσματα του εργόχειρού μας.
Μορφάσαμε με μπόλικο ενθουσιασμό και γνήσιο μίσος, γιομάτο με χαρά, καθώς παρακολουθούσαμε τις φλόγες να τρεμοπαίζουν μες στη νυχτιά και το θεόρατο λοφίο του μαύρου καπνού να υψώνεται στον ουρανό. Ρίξαμε επίσης μπόλικο γέλιο αναμεταξύ μας σαν είδαμε τον τεράστιο αριθμό οχημάτων πυροσβεστικής, αστυνομίας και υπηρεσίας έκτακτης ανάγκης να καταφτάνουν στο σημείο, με την κλίμακα της φωτιάς να υπερβαίνει ακόμη και τις ίδιες μας τις προσδοκίες.
Δε χωρεί αμφιβολία πως αυτήν τη δράση θα την καταδικάσουνε όχι μονάχα οι λεγόμενες Αρχές, αλλά και τα μέλη της αποκαλούμενης «ακτιβίστικης» κοινότητας της Μελβούρνης, πολλοί εκ των οποίων ισχυρίζονται πως είναι αναρχικοί έστω και αν σνομπάρουν τις άμεσες δράσεις, προτιμώντας αντ’ αυτών να συμμετέχουν σε αξιολύπητες «διαμαρτυρίες», στις οποίες οι μπάτσοι τούς πάνε καροτσάκι, κι άλλες άχρηστες δραστηριότητες που κάνουνε μια τρύπα στο νερό. Θα λουστούμε τις καταδίκες σας με καμάρι, προδοτικοί άπραχτοι κοπρίτες!
Αφιερώνουμε αυτή την ενέργεια στη φυγόδικη αυστραλιανή αναρχική σύντροφο Φελίσιτυ Αν Ράιντερ –μείνε λεύτερη!– όπως και σε Πυρήνα Οργισμένων Αλεπούδων & ACAB στο Ηνωμένο Βασίλειο, Πυρήνα Λευτεριά στους Μάνδυλα και Τσαβδαρίδη της FAI-IRF στην Ινδονησία, Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης-Ινδονησιακή Φράξια, FAI-Φίλους της Γης στην Αργεντινή, Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης στη Ρωσία, στα φυλακισμένα συντρόφια της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και στον Επαναστατικό Αγώνα, στον κρατούμενο χάκερ Τζέρεμυ Χάμμοντ απ’ την επιχείρηση Αντασφάλεια (AntiSec) και σ’ όλους τους φυλακισμένους αναρχικούς αγωνιστές ανά τον πλανήτη Γη που ψυχορραγεί.
Η χθεσινοβραδινή δράση είναι μονάχα η αρχή μιας νέας φάσης ανταρσίας που δεν έχετε ματαδεί στην κατεχόμενη αυστραλιανή ήπειρο, κι ευελπιστούμε πως θα εμπνεύσει παρόμοιες ενέργειες όχι μόνο στη Μελβούρνη, αλλά και σε ολάκερη την Αυστραλία.
Η εποχή του άχρηστου κοινωνικού αναρχισμού έχει παρέλθει· ας αναγγείλει η φωτιά και το εμπρηστικό σύννεφο καπνού τη νέα εποχή της εξέγερσης και ανταρσίας!
Πυρήνας Φελίσιτυ Αν Ράιντερ
της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας/Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο
Αγγλία: Βομβιστική επίθεση σε υποκατάστημα της τράπεζας Barclays (Μπρίστολ)
Λογοκρίθηκε από τους αντιδραστικούς αστικούς υπηρέτες που διαχειρίζονται το IMC του Μπρίστολ (1)
Το συνολικό βάρος του εγκλωβισμού μας, μέσα σε αυτήν την κοινωνία, μας πιέζει αφόρητα. Ακατανόμαστη θλίψη, εκνευρισμός, μοναξιά και ανασφάλεια είναι η ιστορία των ζωών μας στο μεγαλύτερο κομμάτι τους, κρατώντας εδώ και γενιές. Λες και το χρήμα μιλάει δυνατότερα, αποσιωπώντας όλες τις υπόλοιπες αρχές, λες και το τσιμέντο και το σκυρόδεμα μας απομονώνουν από τον υπόλοιπο πλανήτη, που αρρωσταίνει, λες και η κυρίαρχη κουλτούρα δίνει στους ανθρώπους ρόλο ρομπό, που δουλεύουν, καταναλώνουν, αναπαράγονται και υπακούν… Καθημερινά, στραγγαλιζόμαστε σωματικά και συναισθηματικά από μια φτηνιάρικη, τεχνητή ύπαρξη, που μας κρατάει μακρυά από τα έξω από τη μούχλα όνειρά μας.
Ο θυμός που ξυπνάει, διαπερνά την ομίχλη της σύγχυσης, που προκαλείται από την κατάσταση αποξένωσής μας, ψάχνοντας στόχους αντάξιους της οργής. Κάθε αντίληψη ανακωχής με τους κυρίαρχους θεσμούς, που στοχεύει στον μετασχηματισμό τους, απλά συμμορφώνεται στους παροπλισμένους ρόλους, τους οποίους εκείνοι μας εξαναγκάζουν να έχουμε. Η άμεση εξέγερση φαίνεται ζωτικής σημασίας. Φοράμε τις κουκούλες μας και βγαίνουμε τη νύχτα, για να μιλήσουμε μια γλώσσα τόσο παλιά όσο και η ίδια η Κυριαρχία: σαμποτάζ και συνωμοσία.
«…ποιες είναι οι πραγματικές σας επιθυμίες; Να κάθεστε σε ένα καφενείο, μοιάζοντας απόμακροι, κενοί, βαριεστημένοι, πίνοντας κάποιον άνοστο καφέ; Ή μήπως ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΤΙΝΑΞΕΤΕ ‘Η ΝΑ ΤΟ ΚΑΨΕΤΕ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ;» Οργισμένη Ταξιαρχία
Γι’ αυτό, αναλαμβάνουμε την ευθύνη της τοποθέτησης μιας απλής εμπρηστικής βόμβας, στο υποκατάστημα της τράπεζας Barclays, στην οδό Bath, στο Brislington του Μπρίστολ, τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Αυγούστου. Βάλαμε κεριά μέσα σε λάστιχα (που μας πρόσφεραν χρόνο για να απομακρυνθούμε) και από αυτά ανάψαμε στουπιά βουτηγμένα σε βενζίνη, με τα οποία πυροδοτήσαμε τρία πεντόλιτρα μπιτόνια, που περιείχαν ένα μέρος βενζίνης και ένα μέρος κηροζίνης με θρυμματισμένο πολυστερένιο (για τον εμπρησμό) και περίπου 1680 γραμμάρια γκαζάκια (για την έκρηξη). Διαλέξαμε αυτό το υποκατάστημα, καθώς δεν υπάρχουν παρακείμενα κτίρια και για να αποφύγουμε την εξαιρετικά μικρή πιθανότητα να υπάρξουν περαστικοί στην περιοχή, τοποθετήσαμε το μηχανισμό στο πίσω μέρος του κτιρίου, μπροστά σε ένα παράθυρο, αντί για πολλούς μηχανισμούς σε αντίθετες πλευρές, όπως προτείνεται συνήθως.
Με αυτό το κείμενο, θέλουμε να μοιραστούμε τις σκέψεις μας σχετικά με τις τράπεζες και την οικονομία, τον αναρχικό αγώνα ενάντια στην εξουσία σε όλες της τις μορφές και την εστίαση της επίθεσης σε αυτά τα πλαίσια. Πρώτον, για το στόχο μας.
1) Η ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΓΡΟΘΙΑ ΜΕ ΒΕΛΟΥΔΙΝΟ ΓΑΝΤΙ
Ο ρόλος αλλά και οι παγίδες του οικονομικού συστήματος γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρες. Η οικονομική αιχμαλωσία, που προκαλεί στις μάζες, είναι μια από τις ισχυρότερες αλυσίδες, που μας δένουν σήμερα, παρά την πρόσφατη διάχυτη δυσπιστία προς τον οικονομικό τομέα. Υποσχέσεις για μια «κενή» καλή ζωή, μέσω της πρόσβασης σε δάνεια, πιστωτικές κάρτες και υποθήκες, σε παγιδεύουν, καταδικάζοντας σε να ξεπουλάς τις μέρες σου δουλεύοντας σα σκλάβος για την οικονομία, με σκοπό να κάνεις το εισόδημα σου να αυξηθεί πέρα από την ανάγκη για την προμήθεια φαγητού και για να πληρώσεις τους λογαριασμούς. Σήμερα, ο τόσο οικείος κύκλος βρίσκεται σε λειτουργία: περισσότερα δανεικά, παραπάνω από μία δουλειές, χρέος, αυξημένη πίεση στην πυρηνική οικογένεια και υψηλότερα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας, αλκοολισμού και εθισμού στα ναρκωτικά (παράνομα ή φαρμακευτικά) για να ανταπεξέλθεις στο άγχος, απάθεια και συχνά ρουφιανιά και γλείψιμο για «να πας μπροστά». Σε έχουν βάλει να δουλέυεις, σκάβοντας τον ίδιο σου τον τάφο για όταν θα έχεις ξεζουμισθεί και πεταχθεί στα σκουπίδια για το κέρδος της ελίτ, μειώνοντας το εξεγερτικό πνεύμα με την εξουθενωτική φτώχεια και τις δουλειές. που σε απομονώνουν. Και όλο αυτό το διάστημα, η απατηλή εικόνα ικανοποίησης, μέσω της απόκτησης εμπορευμάτων, βρίσκεται μπροστά στα μούτρα σου, καθώς οι τοίχοι από bar-codes πέφτουν σιωπηλά γύρω σου, φυλακίζοντας το χρόνο και τη δημιουργικότητά σου.
Για εκείνους από εμάς, των οποίων η από χιλιετίες προγονική γνώση του πώς να ζούμε στη γη ανεξάρτητα, ακρωτηριάστηκε τους προηγούμενους αιώνες με τη γέννηση του βιομηχανικού καπιταλισμού (ο οποίος, επίσης, κατέλαβε και περιέφραξε την κοινή γη, που χρειαζόμασταν), το κλουβί της οικονομίας είναι σχεδόν καθολικό. Και συνεχίζει, ενώ οι απολύτως απτοί συντηρητές της οικονομικής δυστυχίας βρίσκονται σε απόσταση, που μπορούμε να τους ακουμπήσουμε…
Παράλληλα, σε μια εποχή, που υπάρχει ένα, άνευ ιστορικού προηγούμενου, κενό μεταξύ των πλουσιότερων και των φτωχότερων, οι τράπεζες διοχετεύουν τα τεράστια κέρδη τους στη χρηματοδότηση της οικονομικής ανάπτυξης, στην επιστήμη του ελέγχου, στην τεχνολογία στρατιωτικής και κοινωνικής «ασφάλειας» και στη δημιουργία βιομηχανικών υποδομών, δηλητηριάζοντας αυτοκτονικά όλες τις μορφές ζωής, που απαρτίζουν τον κόσμο μας, καθώς το καρκίνωμα του Πολιτισμού εξαπλώνεται. Η εκμετάλλευση είναι η νόρμα της οικονομικής δραστηριότητας, όχι η εξαίρεσή της.
Ας δούμε ως παράδειγμα τον τραπεζικό όμιλο Barclays. Ας αναλογιστούμε πως είχαν τη δύναμη, ως αρχιτέκτονες του μεθοδικού πλιάτσικου της εύπορης ελίτ εις βάρος των υπολοίπων από εμάς, να ρυθμίσουν το επιτόκιο Libor(2), με τρόπο που οι ίδιοι πλούτιζαν ακόμα περισσότερο. Ας αναλογιστούμε πως είναι ο μεγαλύτερος Βρετανός επενδυτής στη βιομηχανία άνθρακα και εσχάτως, ο μεγαλύτερος επενδυτής στο εμπόριο όπλων παγκοσμίως. Και πριν από αυτό, ο μεγαλύτερος θεσμικός μέτοχος στη διαβόητη εταιρεία βασανισμού ζώων Huntingdon Life Sciences. Χρηματοδότες της εξαιρετικά ρυπογόνας εξόρυξης πετρελαίου στα εδάφη των ιθαγενικών πληθυσμών στην Αλμπέρτα, που είναι ίσως η μεγαλύτερη καπιταλιστική-βιομηχανική επένδυση στη Γη και υπαίτια για το δεύτερο σε ταχύτητα ποσοστό αποψίλωσης των δασών του πλανήτη. Ας αναλογιστούμε την απόφασή τους να πουλήσουν τις καταναλωτικές συνήθειες και τα στοιχεία διαμονής χρηστών κινητών τηλεφώνων εκατομμυρίων ανθρώπων σε άλλες εταιρείες και κυβερνητικούς φορείς. Ας αναλογιστούμε πόσοι άνθρωποι έχουν εγκλωβιστεί εδώ στην οικονομική φυλακή που εξυφαίνουν γύρω μας, η οποία γρήγορα μετατρέπεται σε κρατική φυλακή, αν παραβιάσεις τους νόμους με σκοπό να βρεις χρήματα, είτε επειδή δε μπορείς να ανταπεξέλθεις στις υποχρεώσεις σου, είτε επειδή το προτιμάς από το να φιλάς τα παπούτσια του αφεντικού για μια ανταμοιβή.
Αλλά, στην πραγματικότητα, αυτά τα ανυπόφορα γεγονότα δεν είναι ο βασικός λόγος της επίθεσής μας. Πιστεύουμε πως για να αποτελέσει κανείς μια πιθανή απειλή για τη σταθερότητα του κυρίαρχου συστήματος, είναι απαραίτητο να πραγματοποιήσει μια επίθεση, οποιασδήποτε κλίμακας, ώστε να αντιπαρατεθεί στον πυρήνα αξιών του συστήματος. Για παράδειγμα, οι τραπεζίτες, που παίρνουν στην ψύχρα όσα λεφτά θέλουν από τα σεντούκια, δεν είναι κάτι που συμφέρει το σύστημα, το οποίο απαιτεί πιο ραφιναρισμένους τρόπους εκμετάλλευσης στη σύγχρονη εποχή. Η οικονομική «κρίση» και το σκάνδαλο της ρύθμισης των επιτοκίων θα διευθετηθεί από το σύστημα, με έναν τρόπο που αφενός, θα εξανθρωπίσει εκ νέου την εικόνα του και αφετέρου, θα επιτρέψει να συνεχιστεί, με έναν ομαλό και επαγγελματικό τρόπο, το κοινωνικό πλιάτσικο και η οικολογική καταστροφή. Εμείς δε θα συμμετέχουμε στη χορωδία, που απλά καταδικάζει τις τράπεζες για τη «διαφθορά» τους (λες και μια αδιάφθορη τράπεζα θα έπρεπε με κάποιον τρόπο να συγχωρεθεί). Ο δημοκρατικός ολοκληρωτισμός διαπρέπει στη διάχυση αυτής της αγανάκτησης σε μεταρρυθμίσεις, κάνοντας επενδύσεις, κόβοντας τα «σάπια φρούτα» (όπως ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της Barclays, Bob Diamond, που έφυγε με μια σύνταξη πολλών εκατομμυρίων λιρών), ώστε να φαίνεται ότι άλλαξε.
Σε πολλές περιπτώσεις, οι επιμέρους κριτικές, που δε στοχεύουν στη ρίζα της Κυριαρχίας, στην πραγματικότητα τη βοηθούν να επιβιώσει, καθώς μπορεί να «επιλύσει» τις απειλητικές αντιθέσεις λίγο-λίγο κάθε φορά, ενώ μετακινεί το πρόβλημα αλλού. Το να σταματήσει η ζωοτομία, για παράδειγμα, δε θα ήταν απαραίτητα πολύ μεγάλο πρόβλημα για το σύστημα, αν τα πειράματα γίνονταν ένας υπερβολικά εξοργιστικός παράγοντας για να τον αντιμετωπίσει (όπως συνέβη όταν η Barclays αποσύρθηκε από τη Huntingdon Life Sciences, κάτι που οδήγησε τους ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων να σταματήσουν να τη στοχοποιούν): αντίθετα, η στόχευση είναι πέρα από την πολιτισμική οπτική, που αντιλαμβάνεται όλη τη ζωή (ειδικά τη μη-ανθρώπινη) ως ιδιοκτησία προς χρήση κατά το δοκούν, καταδεικνύει τη διαδικασία εξημέρωσης, που είναι παρούσα σε κάθε βήμα του Πολιτισμού και στοχεύει την ολική απελευθέρωση και όχι την παραχώρηση δικαιωμάτων από τις αρχές. Ως ακόμα ένα παράδειγμα, ο τερματισμός της αστυνομικής βίας στους δρόμους θα μπορούσε, πιθανώς, να συμφέρει το σύστημα, καθώς η ειρήνευση μπορεί να δημιουργηθεί μέσω μιας διαδικασίας ταύτισης με τον ίδιο μας τον καταπιεστή. Έτσι, δε βλέπει κανείς ότι θα υπάρχουν πάντα ψυχιατρεία, παρακουλούθηση, χειραγώγηση από τα ΜΜΕ και οι αποπροσανατολιστικές φωνές των διαφόρων πολιτικών. (Αλλά, βέβαια, η εξουσία πάντα βασίζεται σε διαφορετικές μορφές ωμής βίας, όταν η άγρια ζωή επιμένει να αρνείται την παράδοση της αυτονομίας της).
«Η διαδικασία βελτίωσης της ικανότητάς μας να χρησιμοποιούμε υλικά και τεχνικές είναι φυσικά μια διαδικασία αυτομόρφωσης… Σε καμιά στιγμή δεν πρέπει το επίπεδο της στείρας επιχειρησιακής ικανότητας να εντατικοποιείται, χωρίς μια ταυτόχρονη εντατικοποίηση της σκέψης και του λόγου και προφανώς, αυτό ισχύει και αντίστροφα». Φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ-ΑΑΟ
Η κινητοποίηση μόνο γύρω από αυτά τα ευδιάκριτα πρόσωπα του συστήματος, δεν αντιτίθεται στις αξίες του και το ίδιο συμβαίνει και με ένα επαναστατικό πόνημα, που τοποθετεί τον εαυτό του στα πλαίσια της «ένταξης», των «εναλλακτικών θεσμών», της «ηθικής παραγωγής» και της «πολιτικής». Έτσι, αξίζει να ξεκαθαριστεί πως η επίθεσή μας σε αυτόν τον αρπακτικό θεσμό στόχευσε την ίδια την πολιτισμική πρόοδο, την οποία οι τράπεζες τόσο καλά αντιπροσωπεύουν: οικονομική αύξηση, ανάπτυξη και επέκταση, που χρειάζεται τις μάζες να είναι αλυσοδεμένες στις δουλειές τους και τη γη να είναι ρημαγμένη, η ουσία του βιομηχανικού καπιταλισμού με όλη τη μισθωτή σκλαβιά και την κυριαρχία στην αγριότητα, που αυτός απαιτεί. Με τη σειρά του, αυτό το σύστημα είναι, απλά, η πιο πρόσφατη εκδήλωση της αποξένωσης και της απώλειας που βιώνουμε, όπου οι σύνθετες κοινωνίες αντικαθιστούν τις ανθρώπινες, πρόσωπο με πρόσωπο, εθελοντικές συλλογικοποιήσεις.
Αρνούμενοι όλη αυτήν την αφήγηση, με την οποία μας έχουν ταΐσει με το ζόρι, αποφασίσαμε, χωρίς δισταγμό, να προσπαθήσουμε να αποσταθεροποιήσουμε και να καταστρέψουμε ό,τι δημιουργεί την οικονομική οπτική του κόσμου, ώστε να βιώσουμε έναν άγριο κόσμο ελεύθερων ζωών σε σχέση μεταξύ τους, αντί μιας απλής αμοιβαίας μείωσης των πόρων, ανθρώπινων ή άλλων. Αντί να ψάχνουμε τη βολή μας στο σύστημα ή να προσπαθούμε να το «βελτιώσουμε», εμείς περιφρονούμε όλα εκείνα, που μας προσφέρει η υποβαθμισμένη του ύπαρξη, συμπεριλαμβανομένου και του πτώματος των «δικαιωμάτων» ή της «δικαιοσύνης», τα οποία έχουμε θάψει εδώ και καιρό, μαζί με τις υποχρεώσεις μας προς την πολιτισμένη/αστική κοινωνία.
2. ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ
Βέβαια, θα μπορούσε κάποιος να πει πως η επίθεσή μας ήταν συμβολική, πως ίσως προκάλεσε φθορές σε ένα υποκατάστημα τράπεζας, αλλά μέχρι εκεί. Όμως, το σημαντικό για εμάς ήταν να σπάσουμε τη σιωπή της συνενοχής, να αφήσουμε εκεί σημάδια της αποφασιστικότητάς μας να πολεμήσουμε, για άλλους που ίσως να νιώθουν το ίδιο, αφήνοντας μια σκιά αβεβαιότητας για το πότε το ένα ή το άλλο υποκείμενο, που το σύστημα εκμεταλλεύεται, θα εμφανιστεί για να συντρίψει τις πρακτικές του, την περιουσία του και την ειρήνη του. Στο σημερινό κόσμο, φαίνεται σαν περισπασμός το να επικεντρώσουμε (τουλάχιστον εξ ολοκλήρου) τη δράση μας ενάντια στις πιο θεαματικές πτυχές του κράτους και του καπιταλισμού, ενώ ολόκληρο το δίκτυο διακλαδώσεων και υποδομών, μέσω του οποίου διευθύνεται το σύστημα, βρίσκεται πάντα τόσο κοντά μας. (Παρ’ όλα αυτά, τίποτα δε ζεσταίνει τις καρδιές μας περισσότερο από το πέσιμο στο χρηματιστήριο της Βαρκελώνης, κατά τη διάρκεια των ταραχών της 29ης Μαίου πέρυσι, από την ενέδρα και τον πυροβολισμό εναντίον ενός υψηλόβαθμου στελέχους μιας πυρηνικής εταιρίας στην Ιταλία, τον περασμένο Μάη και την καταστροφή ενός αστυνομικού κέντρου εκπαίδευσης αξίας εκατομμυρίων με μια τεράστια φωτιά, από αναρχικούς, έξω από το Μπρίστολ, αυτήν την εβδομάδα!)
Και ύστερα… ποιος ξέρει; Ίσως ζήσουμε για να δούμε τη βιομηχανική κοινωνία να καταρρέει κάτω από το ίδιο της το ασυντήρητο βάρος και κάνουμε ό,τι μπορέσουμε για να ξαναμάθουμε αυτά που έσβησε ο Πολιτισμός. Ίσως συναντήσουμε περισσότερους συντρόφους και δούμε τους κόσμους μας να γυρνούν ανάποδα από τον αγώνα μας. Ίσως πεθάνουμε νωρίς προσπαθώντας. Ή ίσως όχι, αλλά τίποτα να μη φαίνεται να αλλάζει.
Αλλά, για εμάς, άλλαξαν τα πάντα, όταν αποφασίσαμε να ζήσουμε σαν πολεμιστές και όχι σαν σκλάβοι. Τιμούμε τη θλίψη και τον εκνευρισμό μας, τη μοναξιά και την ανασφάλειά μας, με το να μην τις καταστέλλουμε, αλλά ούτε και να παραδινόμαστε σε αυτές. Παίρνουμε αυτά τα σπασμένα κομμάτια του εαυτού, μετασχηματίζουμε το θύμα σε πολεμιστή και στεκόμαστε περήφανοι αντίπαλοι αυτού του κόσμου. Για να επιτεθούμε σε αυτό που μας επιτίθεται.
«Πιστεύουμε πως δεν εξαρτώνται τα πάντα από το περιεχόμενο και τη συγκυρία, σαν κάτι εξωτερικό, που επιπλέει στον αέρα. Τις συγκυρίες τις δημιουργούμε εμείς με το να δημιουργούμε για τους εαυτούς μας, με το να δουλεύουμε σκληρά και με το να φτιάχνουμε τα δικά μας εγχειρήματα, όντας οι πρωταγωνιστές του κοινωνικού πολέμου και έχοντας έναν ενεργό ρόλο, όντας οι πρωταγωνιστές στην ίδια μας την πραγματικότητα και τον αγώνα μας… Θεωρούμε πως κατά τη διάρκεια μιας δράσης ή μιας διαδήλωσης και μετά από αυτήν, συμβαίνουν μια σειρά από πράγματα: αρχικά, κερδίζουμε, δηλαδή επιτυγχάνουμε το στόχο μας, σαμποτάροντας στην πράξη τον στόχο της δράσης και ύστερα, χάνουμε, αφού τηρούμε τη θεαματική κανονικότητα, εγκαταλείπουμε τον ανατρεπτικό μας ρόλο και συνεχίζουμε να υπάρχουμε εντός των δικτύων και πάλι· επομένως, όσο αυτό είναι δυνατόν, οι δράσεις πρέπει να επεκτείνουν τους εαυτούς τους, να διαιωνίζονται και να γίνουν καθημερινότητα και συνήθεια μέχρι, μαζί με το λόγο, την αλληλεγγύη και κάθε μορφή αναρχικής πρακτικής, να μπορέσουν να δημιουργήσουν ανατρεπτικούς κοινωνικούς ιστούς και μερικές δυνατές βάσεις αντιεξουσίας». ΑΑΟ/Αντιεξουσιαστική Ανταρσία της Πράξης
Με αυτήν την έννοια, είμαστε οπλισμένοι με την αποφασιστικότητά μας όσο και με τις βόμβες μας. Επίσης, οι φίλοι μας, οι αγαπημένοι μας και οι συνωμότες μας, ξέρουν καλά πως αγκαλιάζουμε τη ζωή με το γέλιο, τον ιδρώτα και τα δάκρυα γιατί πιστεύουμε ακράδαντα πως υπάρχουν πολλοί απελευθερωτικοί τρόποι να ζήσει, να μάθει και να πολεμήσει κανείς. Ξεπερνάμε τους φόβους μας, την παραίτηση, τη φίμωση, τα ελαφρυά, σαν μετάξι, κολλάρα, που κάποιοι έχουν καταντήσει σχεδόν να τους αρέσει που τα φοράνε. Η επίθεσή μας είναι μια από τις πολλές αυτές μεθόδους. Με σκοπό να σκεφτόμαστε πιο καθαρά, να αισθανόμαστε, να δρούμε, να θεραπεύουμε, να σχετιζόμαστε με τη ζωή μας με όρους βαθιάς σύνδεσης και όχι αποξένωσης. Θέλουμε μια κοινότητα, της οποίας η πιθανότητα βρίσκεται πέρα από τα συντρίμμια του Πολιτισμού. Ξέρουμε πως υπάρχουν και πολλοί άλλοι εχθροί της κοινωνίας, από ένστικτο ή συνειδητά, οι οποίοι συνωμοτούν και χτυπούν, χωρίς να νιώθουν την ανάγκη για επαναστατικές ταυτότητες και προκηρύξεις. Το να πολεμάς εναντίον όλων όσων περιορίζουν την ελεύθερη ζωή είναι μια επιλογή, ανοιχτή σε οποιονδήποτε, όπου και αν είναι, όχι η «δουλειά» μιας στρατιωτικής ελίτ.
3. ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Η ομάδα συγγένειας, που εκτελέσαμε αυτήν την ενέργεια, θεωρούμε τους εαυτούς μας μια λόγχη από τις πολλές της πολυεπίπεδης αναρχικής επίθεσης ενάντια στην εξουσία και την αποξένωση. Ένας μικρός κύκλος, που συναντιέται και συνωμοτεί για το πού, πότε και τι θα χτυπήσει, με μια μίνιμουμ οργάνωση, κομμάτι μιας ευρύτερης άτυπης δομής αλληλοβοήθειας και συνέργειας και μέρος της απέραντης θάλασσας της εξεγερτικής σκέψης και πρακτικής, με όλην την πολλαπλότητα που αυτή έχει και που καλύπτει όλο και περισσότερες πτυχές της ζωής μας, καθώς πασχίζουμε για συνοχή και υπευθυνότητα προς τις αξίες μας, κατευθυνόμενοι προς την ελευθερία. Ένας μικρός κύκλος που, πάνω από όλα, δημιουργείται και αυτοδιαλύεται ανάλογα με τη θέληση κάθε ατόμου. που συμμετέχει σε αυτόν, με βάση τη δυνατότητά του να συνυπάρχει με την αυτονομία τους και ταυτόχρονα, να παρέχει πρόσβαση σε ένα κοινό μέτωπο ενάντια στη διάχυση της Εξουσίας και του Πολιτισμού.
Το γεγονός ότι κάνουμε αντάρτικο δε μας κάνει μάρτυρες, ηγέτες ή ιεροκήρυκες. Δρούμε καθαρά με τους δικούς μας όρους. Δε θεωρούμε τους εαυτούς μας «προωθημένους», επειδή αυτήν τη φορά διαλέξαμε μια βόμβα από ένα τούβλο. Όταν μιλάμε για αυτό που εκτυλίσσεται στην καθημερινότητα ως κοινωνικός πόλεμος, περιγράφουμε τον πόλεμο ενάντια σε ένα σύνθετο δίκτυο λάθος επιλογών, σωματικών ελέγχων, κοινωνικών πιέσεων, περιορισμών χρόνου και κατοικίας, τη σχεδόν καθολική κυριαρχία της οικονομίας και πολλά άλλα. Δε θεωρούμε όλες αυτές τις μάχες κατάλληλες για τη χρήση φυσικής βίας και καταστροφής ιδιοκτησίας. Σε μερικές, η εξέγερση είναι ενάτια στον ηθικισμό, στις ταυτότητες, τους ρόλους και την εξημέρωση, που διατάζει η κοινωνία –πράγματα που πρέπει να ξεκινήσουν σε ένα ατομικό επίπεδο, πριν να είναι ώριμα για συλλογικές προσπάθειες, αν αυτό είναι το επιθυμητό. Ο αναρχικός αντάρτης πρέπει να αγωνιστεί σε όλα αυτά τα μέτωπα, αλλά είναι σημαντικό να μην παραλείπει να στοχοποιεί τη φυσική υπόσταση των θεσμών και των διευθυντών, που επιβάλλουν αυτόν τον κόσμο. Χωρίς την ετοιμότητα για επίθεση (γεννημένη από την άμεση προσωπική εμπειρία), δε θα μπορούμε να υπερασπιστούμε την ατομική και συλλογική μας ελευθερία από τους εχθρούς μας. Πολύ συχνά, έχουμε δει ριζοσπάστες να αποσύρονται από τη σύγκρουση και να υποχωρούν σε έναν πλανερό ναρκισσισμό ή στη σχετική άνεση εκείνων των κοινωνικών κινημάτων, που βάζουν πάντα τη σύγκρουση στον πάτο της λίστας των πιθανοτήτων.
Αυτή ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήσαμε βόμβες ως όπλα και είμαστε σίγουροι πως μπορούν να τοποθετηθούν χωρίς πολύ κόπο. Οποιοσδήποτε είναι ικανός να συναρμολογήσει ένα μηχανισμό όπως ο δικός μας, απλά για να αποκρούσουμε το μύθο της εξειδίκευσης, που συχνά αυτόματα τους συνοδεύει. Θεωρούμε, όμως, πως σε κάποια άλλη στιγμή, για κάποιον άλλον, το σπάσιμο ενός μόνο παραθύρου, θα είχε την ίδια σημασία (αν η δράση δεν ψάχνει να μπει σε διάλογο με το σύστημα ή την αναγνώρισή της από αυτό). Πιο σημαντική είναι η αυξημένη πιθανότητα και ευχαρίστηση, που ξεκλειδώνεται από την άμεση δράση, αντί για την υπομονή και το συμβιβασμό. Άλλωστε, συμφωνούμε με τους άγνωστους συντρόφους μας της ΣΠΦ Ρωσίας (που ανέλαβαν την ευθύνη για έναν εμπρησμό σε ένα εργοτάξιο αυτοκινητόδρομου τον Ιούλιο) πως το να μην επιτίθεσαι, επειδή περιμένεις κάποιο «ανώτερο» επίπεδο τεχνικής κατάρτισης και εξοπλισμού, μπορεί να οδηγήσει σε παράλυση και απραξία.
Αλλά, στις δικές μας ζωές, αποφασίσαμε να κλιμακώσουμε την εμπειρία μας στον καθημερινό πόλεμο ενάντια στον Πολιτισμό, να σπρώξουμε τους εαυτούς μας πέρα από εκείνα που ήταν προηγουμένως γνώριμα σε εμάς, να διευρύνουμε την εργαλειοθήκη μας και να ζήσουμε την αναρχία στις σχέσεις και στην εξέγερσή μας. Όσες περισσότερες μεθόδους μάθουμε να έχουμε στη διάθεσή μας, τόσο πιο προσαρμοστικοί θα είμαστε στη σύγκρουση και τόσο πιο δύσκολο θα είναι για τους εχθρούς μας να μας ξεπεράσουν σε ελιγμούς. Αυτό ισχύει τόσο για το εγχείρημα μας της ένοπλης χαράς, όσο και για τη γραπτή μας επικοινωνία, τις δικές μας ικανότητες να επιζήσουμε και να ευτυχίσουμε σε ισορροπία με την υπόλοιπη ζωή και τις σχέσεις μας, που σκοπεύουν να υπονομεύσουν και να καταστρέψουν κάθε ιεραρχία. Η εξέγερση χρειάζεται τα πάντα: αφίσες και βιβλία, σκέψη και συζήτηση, μαχαίρια και εμπρησμούς. Το πιο ενδιαφέρον ερώτημα είναι, όπως έχει ειπωθεί ξανά, το πώς θα τα συνδυάσουμε.
Ακριβώς επειδή δεν είμαστε «ειδικοί», επειδή όταν γυρίζουμε σπίτι μετά την επίθεση κι εμείς παλεύουμε με όλες τις υποκρισίες μας, τις αντιθέσεις μας και τους εξευτελισμούς, που συγκροτούν το μηχανισμό των εξουσιαστικών σχέσεων στη σύγχρονη κοινωνία, πρέπει να βρούμε το κουράγιο να συνεχίσουμε τους πειραματισμούς, τα λάθη και τις επιτυχίες μας. Για να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας, η εξέγερση πρέπει να είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μας, όχι περιορισμένη σε διαδηλώσεις, επετείους ή στιγμές ευρύτερης κοινωνικής αναταραχής.
4. ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ
Γράφουμε, επίσης, για να αναγνωρίσουμε και να τονίσουμε τον αυστηρά αντιεξουσιαστικό αστερισμό ομάδων και ατόμων (είτε ξέρουμε τα ονόματά τους είτε όχι), που κάνουν πόλεμο ενάντια στο σύστημα, σε όλα του τα μέτωπα. Σήμερα, βλέπουμε την εντατικοποίηση των ανοιχτά μαχητικών δράσεων, τόσο στην περιοχή μας όσο και διεθνώς. Είμαστε εξαιρετικά υπερήφανοι για τους συντρόφους μας και ελπίζουμε με αυτήν τη δράση να συνεισφέρουμε κι εμείς σε αυτούς, όπως και τα δικά τους λόγια και οι δικές τους πράξεις εμπλούτισαν το δικό μας σκεπτικό. Το να αδράξουμε την ευκαιρία να στείλουμε σε αυτούς σινιάλα και να σταθούμε δίπλα στους κρατούμενους-αιχμαλώτους δεν είναι, σε καμιά περίπτωση, δευτερεύουσα σκέψη, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι του είναι και του αγώνα μας. Είναι ανόητο να προσπερνιέται αυτό και να είμαστε απλά αυτοαναφορικοί. Από τότε που ενώσαμε τις ατομικές μας εξεγέρσεις σε μια συλλογική ορμή καταστροφής και δημιουργίας, αποφασίσαμε πως το να παραμελήσουμε τους κρατουμένους, που αγωνίζονται, σημαίνει πως παραμελούμε τον ίδιο τον αγώνα. Το σημαντικό είναι να μπορούμε να δούμε και τους άλλους που εξεγείρονται.
Η βομβιστική μας επίθεση συνέπεσε με το μήνα, που ανακοινώθηκε πως θα ξεκινήσει, τελικά, η δίκη των ελευθεριακών ταξικών αγωνιστών Marcelo Villarroel, Juan Aliste και Freddy Fuentevilla, στη Χιλή. Η μαχητική τους στάση και τα γράμματά τους από τη φυλακή αποτέλεσαν έμπνευση από τότε που αιχμαλωτίστηκαν στην Αργεντινή, πριν από πέντε χρόνια. Παρά τις διαφορές μας, μας ενώνει ένας μίνιμουμ στόχος: άμεση εξέγερση προς την καταστροφή της ταξικής κοινωνίας. Είναι κομμάτι του συνεχώς εξελισσόμενου αντιεξουσιαστικού πεδίου, που εκτείνεται πέρα από σύνορα και γλώσσες. Εδώ μπορούμε να ανταλλάξουμε ιδέες, πρακτικές και φυσικά αμοιβαία κριτική, που μας κάνει ικανούς να αναπτυχθούμε και να μάθουμε. Έτσι, αντί για την απόλυτη θεωρητική ταύτιση (για παράδειγμα σχετικά με τη φύση της Κοινωνίας και του Πολιτισμού), σήμερα βιώνουμε μια αλληλεγγύη, που πηγάζει από το κοινό μας πάθος να αγωνιστούμε, εδώ και τώρα, χωρίς καθυστέρηση, ελεύθεροι να περπατήσουμε τα ξεχωριστά μονοπάτια, που μας ανοίγουν οι αναλύσεις μας. (Για τους ταξικούς ιδεολόγους, που συκοφαντούν τους αντάρτες και κρύβονται, περιμένοντας ακόμα τις μυθικές «αντικειμενικές συνθήκες», έχουμε την άκρατη περιφρόνησή μας).
«…σε ένα αποστειρωμένο κελί υψίστης ασφαλείας, μέσα στο όμορφο σκοτάδι μιας κορυφογραμμής σπαρμένης με παράνομα χνάρια, μέσα στο ανώνυμο μητροπολιτικό σαμποτάζ… σε ένα ποίημα-τραγούδι, σε μια προκήρυξη, σε μια ειλικρινή παράδοση στην καρδιά… η μνήμη και η ανατροπή υπάρχουν ανεξάρτητες από τα σφοδρά κύματα της καταστολής.» Marcelo Villarroel
Δύναμη στους Marcelo, Juan και Freddy και στον Carlos Gutierrez, που καταζητείται ακόμα για την ίδια υπόθεση. Οι Έλληνες αναρχικοί, που συνελήφθησαν στην Κοζάνη, στη Νέα Φιλαδέλφεια και στη Θεσσαλονίκη, ο Roger Clement (Συνασπισμός Πολεμώντας για την Ελευθερία-Οττάβα), ο Marco Camenisch και ο Walter Bond (Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων-Μοναχικός Λύκος), είναι ένας λόγος παραπάνω για να μείνουμε περισσότερο σταθεροί στον αγώνα μας.
Κάνουμε ένα κάλεσμα σε όποιον νιώθει δυσαρεστημένος: απόκτησε εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, για να οπλιστείς απέναντι στην εξουσία και την αδιαφορία. Ας αντισταθούμε στις τράπεζες, την εργασία, τα λεφτά και τον Πολιτισμό, που βρίσκεται πίσω τους. Από τις τράπεζες, που ληστεύονται στο Σαντιάγκο, τους δικαστικούς επιμελητές, που πυροβολούνται στο Λονδίνο, τα εργοστάσια, που αναστατώνονται στη Ντάκα, από το shoplifting μέχρι το πλιάτσικο στο Μπαριλότς και το Μπρίστολ, τα γραφεία ευρέσεως εργασίας και τα κέντρα δουλειάς, που σπάστηκαν στο Τρέντο και το Βερολίνο· από την ανυποταξία, τα σαμποτάζ στους χώρους δουλειάς, την απρόβλεπτη απεργία· από τις επιθετικές καταλήψεις κτιρίων και γης, με σκοπό την απελευθέρωσή τους από το εμπόριο, στο Κάρντιφ ή στη Γκιρόνα, την προηγούμενη εβδομάδα, μέχρι την εναπομείνουσα ιθαγενική αντίσταση, που αντιστέκεται στην αφομίωση από το παγκόσμιο σύστημα εργασίας και οικονομίας… 10, 100, 1000 ανταρσίες ενάντια στην τυραννία της αγοράς.
Και γιατί να σταματήσουμε εδώ; Προς μια ζωή χωρίς υπολογισμούς και διοίκηση, μια ζωή ελευθερίας και αγριότητας. Μια αναρχική ζωή. Ας γίνουμε ο εσωτερικός εχθρός του συστήματος , απρόβλεπτος και ανεξέλεγκτος.
Για τη συνεχή επίθεση και ανατροπή
ΑΤΥΠΗ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
/ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΟΣ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ
Υποσημειώσεις:
1. Η διαχειριστική ομάδα του Bristol Indymedia λογόκρινε την προκήρυξη, με την αιτολογία της υποκίνησης…
1. To Libor είναι ένας δείκτης μέσου όρου επιτοκίων, που υπολογίζεται από τις μεγαλύτερες τράπεζες του Λονδίνου, με το οποίο δανείζονται από τρίτες τράπεζες.
ΗΠΑ: Επίθεση στο σπίτι μεγαλοστελέχους της NAFA (Γουισκόνσιν)
Γύρω στις 7 π.μ., στις 26 Αυγούστου, ένας πυρήνας του Μετώπου Απελευθέρωσης των Ζώων μπήκε στην πίσω αυλή του Brian L. MacMillan, στη διεύθυνση 1245 Mockingbird Lane, στην περιοχή Sun Prairie του Wisconsin. Ο Brian είναι ο αντιπρόεδρος στο τμήμα Wild Fur Operations, της North American Fur Auctions, του μεγαλύτερου οίκου δημοπρασιών γούνας της Βόρειας Αμερικής. Ο Brian είναι ένας τρομοκράτης, που κλείνει συμφωνίες για τα δέρματα άγριων ζώων, τα οποία βασανίστηκαν και σκοτώθηκαν από επιδαπέδιες ατσάλινες παγίδες. Οι αντι-τρομοκράτες του Μετώπου Απελευθέρωσης των Ζώων έσπασαν το διπλό τζάμι του παραθύρου του και έβαλαν μέσα το λάστιχο του κήπου του, πλημμυρίζοντας τελείως το σπίτι του.
Οι περισσότεροι άνθρωποι θα έμεναν έκθαμβοι στη θέα ενός λύγκα, ενός πλάσματος τόσο μεγαλοπρεπούς και ελεύθερου. Η άδεια καρδιά του Brian βλέπει μόνο κέρδος.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Brian και η NAFA θα προσπαθήσουν να παρουσιάσουν τους εαυτούς τους ως θύματα. Έχουν το θράσος να αποκαλούν εμάς τρομοκράτες, τη στιγμή που και το τελευταίο τους λεπτό προέρχεται από το βασανισμό και την υποδούλωση του άγριου και του ελεύθερου. Όλοι όσοι συμβάλλουν σε βιομηχανίες καταστροφής της γης και των ζώων θα πρέπει να προσέχουν. Υπάρχει ένας ανώτερος νόμος.
Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων
![\"Ινδονησία](\"https://theparabellum.squat.gr/files/2013/08/Ινδονησία-1.jpg\")
![\"Ινδονησία](\"https://theparabellum.squat.gr/files/2013/08/Ινδονησία-2.jpg\")
![\"1\"](\"https://theparabellum.squat.gr/files/2013/08/1.jpg\")
![\"πανό](\"https://theparabellum.squat.gr/files/2013/08/-για-σ.-και-α.-Ηγουμενίτσα-e1377495443726.jpg\")
![\"πανό](\"https://theparabellum.squat.gr/files/2013/08/πανό-Πρέβεζα.jpg\")