Author: theparabellum

Αυτοδιαχειριζόμενο μπαρ οικονομικής ενίσχυσης των φυλακισμένων αγωνιστών

\"Πικροδάφνη\"

Πέμπτη 18/7
21.00μ.μ. – 02.00π.μ.
στο Ελευθεριακό Στέκι Πικροδάφνη
Αγ. Βασιλείου και Π.Π.Γερμανού 22, Μπραχάμι

> Στο χώρο θα φιλοξενούνται εκδόσεις για την οικονομική υποστήριξη των πολιτικών κρατουμένων

Συνέλευση στις νότιες συνοικίες για την αλληλεγγύη στους φυλακισμένους αγωνιστές

Ενημέρωση για τους δύο συλληφθέντες από Θεσσαλονίκη

Οι δύο σύντροφοι περνούν αύριο, 17/07,  από ανακριτή στο Εφετείο, στη Λουκάρεως.
Αντιμετωπίζουν τις παρακάτω κατηγορίες:

  • Ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση με την επιβαρυντική περίσταση της κατασκευής, προμήθειας και κατοχής εκρηκτικών υλών προς εξυπηρέτηση των σκοπών της τρομοκρατικής οργάνωσης. (Πρόκειται για τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς)
  • Τρομοκρατική πράξη απόπειρας ανθρωποκτονίας με πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση από κοινού.
  • Τρομοκρατική πράξη έκρηξης με πρόθεση με τη χρήση εκρηκτικών υλών από την οποία μπορούσε να προκύψει και πράγματι προέκυψε κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα καθώς και κίνδυνος για άνθρωπο και σε εγκαταστάσεις κοινής ωφέλειας και από την οποία προκλήθηκε σωματική βλάβη από κοινού και κατά συρροή.
  • Τρομοκρατική πράξη κατασκευής, προμήθειας και κατοχής εκρηκτικών υλών και εκρηκτικών βομβών με σκοπό να προξενήσουν κοινό κίνδυνο σε ξένα πράγματα και άνθρωπο από κοινού και κατά συρροή.
  • Tρομοκρατική πράξη εμπρησμού από τον οποίο μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και κίνδυνος για άνθρωπο από κοινού και κατά συρροή.
  • Τρομοκρατική πράξη διακεκριμένης φθοράς ξένης ιδιοκτησίας που έγινε με κάποιο από τα μέσα που προβλέπει το άρθρο 270 του ΚΠΔ από κοινού και κατά συρροή.
  • Ηθική αυτουργία από κοινού στις ανωτέρω β, γ, δ, ε και στ πράξεις.

Κάλεσμα αλληλέγγυων για αύριο, εδώ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ!

ΛΥΣΣΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ!

 

Χρονολόγιο άμεσης δράσης των μαχητών του ALF/ELF

Αναδημοσίευση από Αντισπισιστική Δράση:

Νέα από το Μέτωπο

Ιούνιος 2013

Η Έσχατη Βεβήλωση

Αναδημοσίευση από Έρεβος:

Μιλάει ένας γυμνοσοφιστής

«…το ιερό, είναι το γόνιμο έδαφος κάθε ιδεολογίας….» – Αλφρέντο Μ. Μπονάννο

Όταν ο άνθρωπος άρχισε να μιλάει στον εαυτό του, έκανε τα πρώτα του βήματα σε έναν καινούργιο κόσμο. Πλέον, η σκέψη του δεν ήταν αποκλειστικά δεμένη με την αισθητική του δραστηριότητα – απέκτησε δική της ζωή. Ένας «πνευματικός κόσμος», ένας «geistwelt», με νοητικές συλλήψεις για τα πλάσματά του, έστησε το σπίτι του στο κεφάλι του ανθρώπου και έμεινε εκεί.

Νομίζω πως ήταν ο λόγος[1] που απελευθέρωσε τη σκέψη. Ο λόγος δεν είναι απλά περιγραφικός, είναι δημιουργικός. Επομένως, δεν αποτυπώνουμε απλά, φαντασιωνόμαστε. Αποκόπτουμε τις ιδέες από τις ρίζες τους και τις χειραγωγούμε, μετατρέποντάς τες σε έργα τέχνης αποκλειστικά δικά μας.

Καθώς αυτή η ικανότητα ανθούσε μέσα στον άνθρωπο, εκείνος βρέθηκε περικυκλωμένος από το μυστήριο, τον πρώτο πυλώνα του ιερού. Κι έτσι, ξεκίνησε, μάλλον φυσικά, να γεμίζει τα κενά της κατανόησής του, εκείνα τα μέρη που η στοχαστική του ικανότητα δε μπορούσε να φτάσει, με τη φαντασία. Από κει και μετά, αρχίζει να δημιουργείται ένα χάσμα μεταξύ του ιδανικού και του πραγματικού. Όμως, ο άνθρωπος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό, καθώς ο άκριτος νους του θεωρεί πως η φανταστική τάξη και η φυσική τάξη[2] βρίσκονται σε αντιστοιχία.

Μέσω μιας διαλεκτικής διαδικασίας μεταξύ του περιβάλλοντος και του μυστηριώδους κενού σκέψης, κάθε κοινότητα αναπτύσσει μια διακριτή κουλτούρα. Με αυτό, εννοούμε ένα σύνολο ιδεών, αντιλήψεων, πρακτικών και εθίμων, γύρω από το οποίο περιστρέφεται η κοινότητα και το οποίο αποτελεί γι’ αυτήν το δεύτερο πυλώνα του ιερού.

Όμως, τι είναι αυτό το «ιερό» για το οποίο μιλάω; Είναι ένα πνευματικό φάντασμα, που σηκώνει ένα παραπέτασμα ισχύος επί του αντικειμένου, που διεκδικεί κυριαρχικά δικαιώματα πάνω στο άτομο και στην, ας πούμε, «ιδιαιτερότητά»[3] του. Είναι «μια ιδέα που έχει θέσει τον άνθρωπο υπό το ζυγό της»[4], ένα πνεύμα που απαιτεί υποταγή, ένας μονάρχης εναντίον του οποίου κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να εξεγερθεί, πόσο μάλλον να διαπράξει τη μέγιστη εκ των ιεροσυλιών, να καταφύγει, δηλαδή, στο βλάσφημο απογυμνωμένο ατομικό εαυτό[5].

Ναι, απογύμνωση, είναι ο τέλειος ορισμός γι’ αυτό το οποίο λέω[6]. Η θέληση μου, η επιθυμία μου, η ανάγκη μου, τι μπορεί να είναι πάνω από αυτές; Δεν είμαι περιουσία της κουλτούρας και της ηθικής – αυτές είναι περιουσία μου και παίρνουν οποιαδήποτε μορφή και τις χρησιμοποιώ όπως εγώ θέλω, γιατί δεν υπάρχει κανένα «ιερό πνεύμα», κανένα μεταφυσικό «δικαίωμα», το οποίο οφείλω να προσκυνάω. Σωστή κουλτούρα, καλή ηθική, ανώτερος χαρακτήρας; Ανοησίες! Όπως ο «Θεός» και αυτές οι συλλήψεις βρίσκονται στον πνευματικό κόσμο της σκέψης. Κοιτάξτε τη φύση, βλέπετε καμιά ηθική στην οποία να συμμορφώνονται τα ζώα; Όχι, απλά ικανοποιούν τις ορέξεις τους όπως μπορούν, χωρίς να σκοτίζονται με αφηρημένες σκέψεις. Αυτές οι αξίες δεν είναι εγγενείς στη φύση, γι’ αυτό κάποιος μπορεί να βρει ελάχιστες αναφορές γι’ αυτές στην επιστήμη, η οποία ακολουθεί μια περιγραφική αρχή.

Επεκτείνοντας τη μεταφορά της απογύμνωσης, θα μπορούσαμε να πούμε πως όλοι οι ιδεολογικοί διαξιφισμοί είναι, τελικά, για το πώς θα ντύσουμε τον άνθρωπο. Όπως φαίνεται, το προφανές γεγονός πως τα ρούχα δε δημιουργούν τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος δημιουργεί τα ρούχα, παραβλέπεται σχεδόν καθολικά είτε γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο ηλίθιοι για να συνειδητοποιήσουν κάτι τόσο βασικό είτε γιατί δε μπορούν να αντέξουν την ιδέα του γυμνού εαυτού τους και έτσι, ντύνουν την οντολογική τους ταπεινοφροσύνη με ιδεολογικά φύλλα συκής.

Έτσι, ο όρθιος πίθηκος πορεύεται κατεχόμενος, εκπολιτισμένος, μπλεγμένος στο δικό του μύθο, πάντα πιστός στους πνευματικούς του αφέντες. Παπάδες κοσμούν κάθε γωνία, ο καθένας τους θέλει να μας σώσει από τους εαυτούς μας, να μας επιμορφώσει σύμφωνα με το ευαγγέλιό του – μια μεσσιανική πανούκλα μαστίζει τον πολιτισμό.

Αλλά, αρκετά με αυτές τις όμορφες φαντασιοπληξίες. Αυτό που προτάσσω εδώ είναι απλό: ο μηδενισμός. Ή για να το θέσω αλλιώς: την έσχατη βεβήλωση.

Ο μηδενισμός γίνεται αντιληπτός από πολλούς ως μια δαιμονική επιρροή. Είναι ο μαινόμενος ταύρος εν υαλοπωλείο, του οποίου η έξαψη δε σταματάει πριν γίνουν όλα σκόνη. Εν συντομία, είναι κάτι που εξισώνεται με το ριζοσπαστικό πεσιμισμό. Χωρίς αμφιβολία, δεν είμαι ο ιδανικός άνθρωπος για να τον υπερασπιστεί από αυτήν την κατηγορία, καθώς έχω ήδη ανενδοίαστα αποκαλύψει τις πεσιμιστικές μου θέσεις σε άλλα κείμενα. Όμως, αυτή η εκτίμηση βασίζεται σε μια πλάνη, σύμφωνα με την οποία για να κάνω μια ενέργεια, μια επιλογή και να είναι αυτή δικαιολογημένη και άξια σημασίας, πρέπει να πατάει πάνω στο ιερό, σε κάποιου είδους απόλυτο, το οποίο προδιαγράφει τη θέλησή μου. Όσο και αν οι άνθρωποι συνεχώς φλυαρούν για την ελευθερία ως τον ύψιστο σκοπό τους, μόλις αναφέρεις το μηδενισμό, που πρακτικά βιωμένος είναι η ύψιστη έκφραση της ελευθερίας, καθώς αποφεύγει αντιλήψεις όπως την «υποχρέωση», το «καθήκον», την «αιτιολόγηση» κλπ, αντιμετωπίζεις κατηγορίες ασυγχώρητης ανταρσίας και απανθρωπιάς. Ναι, ο μηδενισμός είναι απάνθρωπος, όσο οι τρόποι με τους οποίους ορίζουμε την ανθρωπιά μας, με τους οποίους ξεχωρίζουμε τους εαυτούς μας από το ζωικό βασίλειο, αναφέρονται στο πνεύμα, δηλαδή στον κόσμο των ιδεών, στη φαντασμαγορία, η οποία είναι η θεμέλια λίθος του «πολιτισμού», όπως τον κατανοούμε εμείς. Όταν οι πολιτικοί και το σινάφι τους μιλούν για «ελευθερία», εννοούν την πίστη σε κάποιο ιδανικό. Ακόμα και οι πιο προοδευτικές από τις διαδεδομένες αντιλήψεις περί ελευθερίας είναι, απλά, πίστη στις ιερές αρχές «ισότητα, ελευθερία, αδελφοσύνη».

Ίσως αυτό να εννούσε ο Νίτσε, όταν, με τη δική του αντίληψη περί μηδενισμού, μιλούσε για την ανάγκη του ανθρώπου να εξελιχθεί στον «υπεράνθρωπο», στον μετα-άνθρωπο. Μπορούμε, μάλλον, να πούμε σωστά πως ο μηδενισμός όντως είναι απειλή για τον άνθρωπο, εάν θεωρήσουμε τον άνθρωπο ως εκείνο το πλάσμα, που βρίσκεται κατεχόμενο από υπερβατικά ιδανικά και που σκέφτεται με απόλυτους όρους. Η υιοθέτηση του μηδενισμού σημαίνει την εγκατάλειψη της «ανθρωπότητας», της «πνευματικότητας», του «υπερεγώ», πείτε το όπως θέλετε, και την επιστροφή, όπως λένε κάποιοι, ή την εξέλιξη, όπως λένε άλλοι, στην κατάσταση του απογυμνωμένου πάθους και του αυθεντικού εγωισμού.

Θα πρέπει να είναι, πλέον, κατανοητό το γιατί ο Στίρνερ άσκησε κριτική σε εκείνους τους περήφανους ανθρώπους, που υποστήριζαν πως είχαν ξεπεράσει τη θρησκευτικότητα, αποκυρήσσοντάς τους ως «θεοσεβούμενους άθεους». Ναι, σίγουρα, αρνούνται το «Θεό» και την «ψυχή», αλλά συνεχίζουν να ορκίζονται πίστη στο ιερό, πλέον στη μορφή της «ανθρωπότητας», της «κοινωνίας», της «αρετής» ή κάποιας άλλης αφηρημένης έννοιας και να επιδίδονται σε κεκαλυμμένη μεταφυσική.

«Όμως», πετάγεται μια φωνή, «ο μηδενισμός πρέπει οπωσδήποτε να απορριφθεί γιατί ληστεύει από τη ζωή το νόημά της!». Λοιπόν, δεν είναι ποτέ εντελώς σαφές ποιο είναι αυτό το νόημα, θεωρώ, όμως, ότι βασικά εννοεί έναν προκαθορισμένο σκοπό ή/και μια υπερβατική δικαίωση. Θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί η απουσία αυτών των πραγμάτων μας τρομοκρατεί τόσο πολύ, γιατί αξιώματα όπως «τίποτα δεν είναι ιερό», ή «το δικαίωμα πηγάζει από τη δύναμη» παρουσιάζονται υστερικά ως παραδείγματα τρέλας, ενώ στην πραγματικότητα είναι το ακριβώς αντίθετο. Υποθέτω πως αν κάποιος πήγαινε σε ένα άσυλο και προσπαθούσε να πείσει τους τρόφιιμους με ένα λογικό τρόπο, θα αντιμετωπιζόταν σαν τον Αντίχριστο. Είναι σαν να εξαρτάται όλη η αυτοπεποίθηση του ανθρώπου από τη δουλοπρέπειά του, στο ρόλο του ως όργανο για κάτι «μεγαλύτερο». Ίσως γιατί στην πραγματικότητα, ανεξαρτησία σημαίνει μοναξιά. Αν υπάρχω μόνο εγώ, αν οι πράξεις μου είναι μόνο δικές μου, είμαι απομονωμένος από τον κόσμο και τους άλλους ανθρώπους, με έναν τρόπο προφανώςαποφασιστικά άγευστο για τον άνθρωπο ως «πλάσμα κοινωνικό». Ναι, αυτό πρέπει να είναι: ο μηδενισμός κόβει τους δεσμούς που θεωρούνται βασικοί για την ύπαρξή μας στον κόσμο. Βέβαια, μπορεί να διαλύσει μόνο ιδέες, καταδεικνύοντας πως αυτοί οι δεσμοί είναι και ήταν πάντα αποκυήματα της φαντασίας. Αν δεν ήταν έτσι, ποιος θα μπορούσε να θεωρήσει το μηδενισμό «επικίνδυνο»;Φυσικά, η αλήθεια έχει την ύπουλη συνήθεια να διαλύει το ψέμα και όταν κάποιος έχει προσαρμόσει τη ζωή του στο ψέμα, ό,τι τον εκτρέπει από αυτό, το θεωρεί δικαίως μια καταστροφική επιρροή.

Όταν πρωτοασχολήθηκα με τις πολιτικοκοινωνικές επιπτώσεις του μηδενισμού, υπέθεσα, όπως και ο Στίρνερ, ότι το αποτέλεσμα θα ήταν ένα είδος αναρχισμού. Γιατί αναρχισμός σημαίνει «χωρίς αρχή» και ο μηδενισμός υπονομεύει την ιερή δικαίωση της κοινωνικής εξουσίας. Όμως, επικοινωνώντας με αναρχικούς, κατάλαβα πως και ο αναρχισμός πέφτει στην ίδια παγίδα με όλες τις ιδεολογίες. Η απόρριψη από μέρους του των ιεραρχικών συστημάτων δεν είναι ριζωμένη (στο 99% των περιπτώσεων) στην απόρριψη της πνευματικής ιδεολογίας, αλλά περισσότερο σε ένα ηθικό σύστημα ισότητας. Όταν οι αναρχικοί λένε πως επιθυμούν ο άνθρωπος να είναι ελεύθερος, εννοούν πως επιθυμούν να δώσει όρκο στις προαναφερθείσες ιερές αντιλήψεις του τριπτύχου «ισότητα, ελευθερία, αδελφοσύνη». Επομένως, αυτή η σπάνια ράτσα των «εγωιστών» αναρχικών απορρίπτεται γιατί αυτοί δε δίνουν όρκο σε κανέναν πέρα του εαυτού τους. Ακόμα, όμως, και όταν γίνονται αποδεκτοί, είναι λόγω της πεποίθησης ότι ο εγωισμός ως πρακτική μπορεί να βοηθήσει στη συνειδητοποίηση των στόχων της ιερής τελολογίας.

Όταν οι αναρχικούν μιλούν για τη θέληση να μην υπάρχει «αφέντης», αντιλαμβάνονται τον «αφέντη» μόνο ως κάποιον που περιφέρεται με στολή ή στρατιωτικά διακριτικά και που μοιάζει αυστηρός και σοβαρός. Έτσι, ενώ απορρίπτουν περήφανα την εξουσία του ανθρώπου πάνω σε άνθρωπο εντός των κοινωνικών σχέσεων, παρ’ όλα αυτά, επιθυμούν όλοι οι άνθρωποι να βρίσκονται υπό την εξουσία του αγίου πνεύματος τουαναρχικού ιδανικού και να είναι όλοι χαμερπείς κόλακες μπροστά στο βωμό του ενάρετου τρόπου.

Όλη αυτή η ιερότητα, που βρίσκεται προσκολλημένη στον αναρχισμό, τον καθιστά ανίκανο να συνδεθεί με το μηδενισμό και την ανιερότητά[1] του. Προφανώς, δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Θα πρέπει να μείνουμε προσκολλημένοι στον όρο «κοινωνικός μηδενισμός».

Πώς θα τον ορίζαμε, ώστε να γίνει ξεκάθαρα κατανοητός;Είναι μια κοινωνική φιλοσοφία ριζοσπαστικής ελευθερίας, η οποία αφαιρεί την εξουσία της αξιολόγησης από την αφηρημένη ιδέα και τους φιλοσόφους της και τη θέτει στην υπηρεσία της παθιασμένης ατομικότητας. Η δημιουργική θέληση κάθε μοναδικού προσώπου δε μπορεί, πλέον, να αξιολογείται με βάση απόλυτες αντιλήψεις. Όλη η κοινωνική αλληλεπίδραση και δόμηση -η κουλτούρα και η πολιτική- δε θα γεννώνται από την υποχρέωση και το καθήκον σε ιερές ηθικές και στόχους, αλλά από τα σκέτα «ναι» και «όχι» της ατομικής θέλησης. Αυτή είναι η μέθοδος χωρίς μέθοδο, το σύστημα χωρίς σύστημα.

Σημαίνει αυτό, θα πουν οι ιδεαλιστές, την απόλυτη, ανηλεή καταστροφή της κοινωνίας; Δε βλέπω το λόγο να σημαίνει κάτι τέτοιο. Σημαίνει, απλά, πως ο άνθρωπος αποφασίζει μόνος του για τις πράξεις τους και δεν του υπαγορεύονται από τις σελίδες κάποιου ιερού βιβλίου. Σημαίνει αυτό, όπως με φόβο προφητεύεται, το τέλος κάθε νόμου και τάξης; Όχι, σημαίνει πως κάθε νόμος και τάξη θα είναι ριζωμένα αποκλειστικά στη θέληση και τη δύναμη των ατόμων. Δε θα αντλούν τη δικαίωσή τους από τη φύση, το Θεό ή κάποιο άλλο απόλυτο που βρίσκεται πέρα από το άτομο, αλλά από εμένα και το δικό μου. Κάθε δικαίωμα,που ίσως έχει ένας άνθρωπος, δεν είναι έμφυτο λόγω κάποιας κοσμικής αρχής ή νόρμας, αλλά κερδισμένο από αυτόν γιατί το θέλει. Κάθε αντιπαράθεση αποδομείται ως το επίπεδο της αντιπαράθεσης με βάση την προτίμηση, όχι το καλό ή το κακό, το σωστό ή το λάθος. Κανένας δεν έχει την εξουσία να αποφασίζει για μένα χωρίς να το επιλέξω εγώ, γιατί κανείς δεν καταπατά τη θέλησή μου.

Για να χρησιμοποιήσω τη γλώσσα του Hume, ο κοινωνικός μηδενισμός είναι η φιλοσοφία που απορρίπτει το οφείλειν και αγκαλιάζει το είναι.

Όμως, αυτός είναι ο σκόπελος. Δε μπορώ να σας αναγκάσω να ακολουθήσετε αυτήν τη φιλοσοφία, γιατί δε μπορώ να ισχυριστώ ότι της οφείλει κανείς πίστη. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως ο Μηδενισμός είναι μια «αδύναμη» φιλοσοφία, εφόσον έχει παραδώσει στην πυρά όλον εκείνον τον ιδεαλισμό, που άλλοι τρόποι σκέψεις θα χρησιμοποιούσαν για να ενδυναμωθούν. Ως ιδεολογία της αντι-ιδεολογίας, βοηθά με ειρωνικό τρόπο στην ήττα της.  Επομένως, το παπαδαριό αυτού του κόσμου δε χρειάζεται να ανησυχεί, οι προειδοποιήσεις του Νίτσε ήταν πρόωρες, ο μηδενισμός δεν πρόκειται σύντομα να καταλάβει τον κόσμο –όσοι νομίζουν ότι το έχει κάνει ήδη δεν τον καταλαβαίνουν- και αυτό το σύγγραμμα θα αγνοηθεί παντελώς από τον τύπο. Ο κόσμος συνεχίζει να γυρίζει.

Lee Paxton

[1]Εδώ η λέξη λόγος χρησιμοποιείται με την έννοια της γλώσσας (language στο πρωτότυπο)

[2]«ordo imaginalis» και «ordo naturalis» στο πρωτότυπο

[3]«caprice» στο πρωτότυπο

[4]Max Stirner – «Ο Μοναδικός και η Ιδιοκτησία του», κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΘΥΡΑΘΕΝ

[5]«naked self-hood» στο πρωτότυπο

[6] ΣτΣ. «Οι υπαρξιστές προσέγγισαν αυτήν την αντίληψη, όταν έλεγαν πως ο άνθρωπος «είναι καταδικασμένος να ζει ελεύθερος». Αντίθετα, όμως, με αυτούς, εγώ δεν αρνούμαι την πιθανή ύπαρξη της ανθρώπινης φύσης, δηλαδή συγκεκριμένων ψυχο-βιολογικών παρορμήσεων, που οδηγούν τον άνθρωπο σε συγκεκριμένες συμπεριφορές. Όμως, αυτές δε σχετίζονται με τη συζήτησή μας, καθώς όταν δε μπορούμε να παρέμβουμε σε αυτές, δεν έχει νόημα η φιλοσοφική αναζήτηση για εναλλακτικές και όταν μπορούμε, δεν είναι δεσμευτικές και τελικά, δε μπορούν να εμποδίσουν την ανθρώπινη «ελευθερία».

[7] ΣτΣ. Ίσως , αν ο όρος δεν είχε ήδη χρησιμοποιηθεί από τους περιπλανώμενους γυμνιστές μυστικιστές του παρελθόντος, η γυμνοσοφία θα ήταν ένας κατάλληλος ορισμός, αφού «gymno”, σημαίνει γυμνός στα αρχαία Ελληνικά.

Ενημέρωση για τον Hans Niemeyer, αιχμάλωτο πολέμου στη Χιλή

Αναδημοσίευση από Έρεβος:

Στις 12 Ιούλη του 2013, ο σύντροφος Hans Niemeyer καταδικάστηκε σε 5 χρόνια κάθειρξη για τη μεταφορά εκρηκτικού μηχανισμού, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου ελέγχου των όπλων και των εκρηκτικών και σε 10 μήνες κάθειρξη για πρόκληση φθορών. Ο σύντροφος καταδικάστηκε για την υπόθεση της εμπρηστικής επίθεσης σε υποκατάστημα της τράπεζας BCI, στο Σαντιάγο της Χιλής, το Νοέμβρη του 2011 και είχε συλληφθεί στις αρχές του Δεκέμβρη του ίδιου έτους.

Έξω από το δικαστήριο, όπου λάμβανε χώρα η δίκη, υπήρχε σε εξέλιση συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Hans και υπήρχαν, επίσης, και αλληλέγγυοι εντός της δικαστικής αίθουσας.

Ο σύντροφος κρατείται στην ειδική πτέρυγα της φυλακής υψίστης ασφαλείας της πόλης, αλλά είναι ακόμα αβέβαιο το εάν θα παραμείνει εκεί ή αν θα υπάρξει μεταγωγή.

Ο δικηγόρος του Hans θα ασκήσει έφεση στην απόφαση του δικαστηρίου, όπως θα κάνει και ο δημόσιος κατήγορος, καθώς το κράτος προσπαθεί να πετύχει την εφαρμογή του αντιτρομοκρατικού νόμου, η οποία απορρίφθηκε στο πρώτο δικαστήριο.

Αλληλεγγύη κα Δύναμη!

Κατασταλτική επιχείρηση στη Θεσσαλονίκη

Παρασκευή 04/10

Γράφτηκαν συνθήματα και πετάχτηκαν τρικάκια, στα πλαίσια παρέμβασης στους δρόμους της Κομοτηνής, από τα συντρόφια από το Αναρχικό Στέκι Utopia A.D.

Φωτογραφίες εδώ

Πέμπτη 05/09

Τα γράμματα των δύο συντρόφων από τη φυλακή:

Σπύρος Μάνδυλας

Ανδρέας Τσαβδαρίδης

Κυριακή 01/09

Ανάρτηση πανό για τους δύο συντρόφους στην περιοχή των Εξαρχείων.

\"Πανό

Πέμπτη 29/08

Επίθεση αλληλεγγύης στους συντρόφους από τον πυρήνα \”Λευτεριά στο Μάνδυλα και τον Τσαβδαρίδη\”, της Ινδονησιακής φράξιας της Διεθνούς Συνωμοσίας Εκδίκησης-FAI/IRF.

Ινδονησία: Εμπρησμός σχολής της αστυνομίας (Balikpapan, Νότιο Kalimantan)

Κυριακή 25/08

Πανό στην Ηγουμενίτσα.

\"πανό

Πέμπτη 22/08

Πανό στην Πρέβεζα, για τους δύο συντρόφους.

\"\"

Τετάρτη 21/08

Αφίσα που κολλήθηκε στην Κομοτηνή από το Αναρχικό Στέκι Utopia A.D.

\"leyteria-mayro\"

Σάββατο 10/8

Παρέμβαση αλληλέγγυων έγινε με ανάρτηση πανό στον Βόλο για τους δυο προφυλακισμένους αναρχικούς συντρόφους.

\"πανό

 

 

 

 

 

 

 

\"πανό

 

 

 

 

 

 

 

 

Τετάρτη 7/8

Διευκρίνιση στο κείμενο “Ανακοίνωση από το αναρχικό στέκι Ναδίρ” που δημοσιεύτηκε στις 25 Ιουλίου

Στις 25 Ιουλίου δημοσιεύτηκε το κείμενο “Ανακοίνωση από το αναρχικό στέκι Ναδίρ”. Είναι απαραίτητο για εμάς να διευκρινίσουμε πως το εν λόγω κείμενο δεν εκφράζει συνολικά τη συνέλευση του αναρχικού στεκιού Ναδίρ, καθώς βγήκε σε μια περίοδο όπου απουσίαζαν πολλά άτομα από τη συνέλευσή μας.

Κάποια σημεία του κειμένου δεν ταυτίζονται με την πολιτική θεώρηση της κατάληψης και θεωρούμε προφανώς σκόπιμο να το αναφέρουμε.

Δεν μιλάμε για την εύστοχη και οπλισμένη κριτική στο “χώρο” αλλά για κάποια σημεία. Πιο συγκεκριμένα, δε θεωρούμε ότι είμαστε καμιά επαναστατική πρωτοπορία, δεν πιστεύουμε σε κανένα επαναστατικό υποκείμενο (πόσο μάλλον το προλεταριάτο) και δεν αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας ως στρατιώτες στον “ταξικό πόλεμο” (αν υπάρχει ταξικός πόλεμος).

Τέλος, δεν προσμένουμε τις ώριμες και αντικειμενικές συνθήκες για τον ερχομό της επανάστασης, στο όνομα του καταπιεσμένου λαού, αλλά αντίθετα πράττουμε στο έδω και τώρα με λύσσα και συνείδηση για την διαρκή αναρχική εξέγερση.

Υ. Γ. Για όσους αναρχικούς διαλέξανε το στρατόπεδο του Αρνητικού, καμιά φορά τα λόγια μας διαφέρουν, όμως οι πράξεις μάς ενώνουν, καθώς μοιραζόμαστε κοινές εχθροπραξίες ενάντια στο υπάρχον. Αλληλεγγύη στους δύο προφυλακισμένους για το σχέδιο Φοίνικας. Αλληλεγγύη στις δομές του αναρχικού χώρου που δέχονται καταστολή και στέκονται αξιοπρεπώς απέναντι στους διώκτες τους.

Αναρχικό Στέκι Ναδίρ

6 Αυγούστου 2013

Πέμπτη 25/7

Ανακοίνωση από το Αναρχικό Στέκι Ναδίρ

 «Ω, Λύκε, που γίνεσαι πάντα φταίχτης
-Είναι το τίμημα, γιε μου.»(Στέρλινγκ)

ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ «ΝΑΔΙΡ» ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΡΕΝΙΑΣΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΛΑΟΥΖΩΝ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΟ ΖΕΝΙΘ ΤΗΣ.

«Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη», συμβούλευε ο Καισάριος Δαπόντες ήδη από το 1755 στους δύο πόλους της υπεράσπισης της κρατικής τάξης και ευδαιμονίας, τον άμεσο και τον έμμεσο, που εξίσου εχθρεύονται το ΝΑΔΙΡ και θέλουν να δουν την επαναστατική πρακτική θεωρία του να μετριάζει την ορμή της ή να σωπαίνει, αφήνοντάς τους χωρίς αντίπαλο σ’ αυτήν την πλατιά ιστορική πεδιάδα, « τη γεμάτη θαύματα και αίματα, που, όπως  συνεχίζει να αποδεικνύει η ύπαρξή μας, δεν άνθισαν επί ματαίω…»

Δυστυχώς, θα τους απογοητεύσουμε αμφότερους, για μια ακόμα φορά.

Το ΝΑΔΙΡ είναι εδώ, το ΝΑΔΙΡ είναι παντού.

Στην εφιαλτική τους πραγματικότητα και στην πραγματικότητα του εφιάλτη τους, που έχει το όνομα, τις ιδέες και τις πρακτικές μας. Στην Επανάσταση, δηλαδή.

Μετά, λοιπόν, απ’ τις αγέλες των ελευθεριακών κουραμπιέδων που λύσσαξαν να μας κλείσουν το στόμα και να μας κατεβάσουν με κάθε τρόπο στο επίπεδό τους, τη σκυτάλη πήρε πριν δέκα μέρες περίπου το άλλο σκυλολόϊ των έμμισθων κρατικών λειτουργών, που εφόρμησε ενάντια στο έμψυχο και άψυχο δυναμικό μας, στους ανθρώπους μας και στα κτήριά μας, καταστρέφοντας όλη την υλικοτεχνική μας υποδομή. Παρότι, γι’ αυτή την τελευταία συντονισμένη επιδρομή της Ασφάλειας, των Ε.Κ.Α.Μ. και της Αντιτρομοκρατικής όσον αφορά τους στόχους στους οποίους, υποτίθεται, ότι αποσκοπούσε, γελάνε ακόμα και τα τσιμέντα, προκαλώντας αμηχανία μέχρι και στους ίδιους τους «δημοσιογράφους» της Ασφάλειας, π.χ. Λαμπρόπουλος στο ΒΗΜΑ, καθώς καμιά κατηγορία δεν μπορεί να θεμελιωθεί ούτε καν απ’ αυτό το κράτος – οπερέτα.

 Αυτές οι αίολες έως φαιδρές κατηγορίες με τις οποίες θέλησαν να δέσουν τους συντρόφους μας, αλλά, πίσω απ’ αυτό, να χτυπήσουν το ΝΑΔΙΡ και ό,τι αυτό αντιπροσωπεύει, πολύ σύντομα θα καταρρεύσουν και οι ίδιοι τους θα αναγκαστούν να αποφυλακίσουν τους συλληφθέντες, υπό το βάρος της γελοιότητάς τους που γίνεται πια καταγέλαστη  και στους πάντες.

Ξεκάθαρα, λοιπόν, στόχος τους  σ’ όλο αυτό το κωμειδύλλιο ήταν το να παρουσιάσουν «αντιτρομοκρατικό έργο», κρατώντας ζωντανό αυτό το παραμυθάκι τους αποσυμπιεζόμενοι, έτσι,  απ’ τα αδιέξοδά τους, αλλά και να χτυπήσουν και να απονευρώσουν το ΝΑΔΙΡ, γι΄αυτό και όλες οι επιλεκτικές διαρροές τους πάντα εμάς στοχοποιούσαν. «Άντρο τρομοκρατών», «εργαστήριο βομβών», «διευθυντήριο της ανομίας», «γυμναστήριο χούλιγκανς», «κέντρο μηδενισμού και βίας»,  μέχρι κι ό,τι είμαστε το πολιτικό σκέλος της Σ.Π.Φ.  ακούσαμε και,  μάλιστα,  μέσα σ’ όλες αυτές τις πονεμένες φαντασιακές ιστορίες και κατηγορίες, που αμήχανα και πάλι επαναλαμβάνουν εναντίον μας, ανέσυραν και ξαναπιπιλίζουν τις εμμονές τους και για κάποιον «εμφύλιο», πιθανώς αναφερόμενοι στην επίθεση εναντίον μας μιας ελαφρολαϊκιάς, καθεστωτικής και ρεφορμιστικής «αντιεξουσίας» με την οποία αυτοί τα έχουν βρει μια χαρά και την οποία αποκρούσαμε με επιτυχία, κοιτώντας μόνο μπροστά.

Εμείς, απλά, κρυφογελάμε βλέποντας τον πανικό τους και ανεπηρέαστοι απ’ τη μοχθηρότητα και τις φαντασιώσεις τους, συνεχίζουμε να παραμένουμε  όρθιοι στις διαδρομές που επιλέξαμε, σηκώνοντας και πάλι λίγες μέρες μετά την κατεδάφιση (κυριολεκτικά) του στεκιού μας  τη μαύρη σημαία της λύσσας και της συνείδησης, στα υλικά χαλάσματα που άφησε πίσω της η απελπισμένη επίθεση του κράτους στο συγκεκριμένο στέκι μας. Είμαστε ξανά στο στέκι μας, ακόμα πιο δυνατοί και ακόμα πιο αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε το «γίγνεσθαί» του και όχι, φυσικά, τα ντουβάρια του, ενάντια σε όλους αυτούς που κοιμούνται και ξυπνούν με μοναδικό τους όνειρο να σωπάσουμε, αφήνοντάς τους ήσυχους και χαμένους στις ψευδαισθήσεις τους.
Είμαστε εδώ, λοιπόν, και θα ‘μαστε για πάντα, μέσα από ομάδες συγγένειας, από συσπειρώσεις παλιών και νέων αγωνιστών, και αλληλοεπιδράσεις στη βάση του κινήματος – και του διαλεκτικού γίγνεσθαί του, αποφασισμένοι «να προσφέρουμε σ’ όποιον φοβάται την αλήθεια αρκετές που να τις φοβηθεί και, σ’ όποιον δεν τη φοβάται, έναν λόγο για ν’ αποδείξουμε πως η τρομοκρατία της αλήθειας είναι η μόνη που ωφελεί, τελικά, το προλεταριάτο.»

Ξαναλειτουργώντας τώρα το στέκι μας , θέτουμε  πρώτη προτεραιότητα να οργανώσουμε, εκδηλούμενοι και πάλι και όπως πάντα ενωτικά, μια πλατιά συμμαχία φίλων της Αλήθειας και της Επανάστασης και να  προγραμματίσουμε μια σειρά εκδηλώσεων και ομιλιών σχετικά με τη θεαματικότητα της «τρομοκρατίας» και πώς τη διαχειρίζεται το κράτος, για τους αγώνες μας και τη μαζική και ένοπλη βία του προλεταριάτου και των πρωτοποριών  του, για το πώς το «ιδιαίτερο φθείρεται μαχόμενο», για το πώς η υπόθεσή μας πρέπει να γίνει υπόθεση του συνόλου των προλεταριοποιημένων στρωμάτων και πώς δεν θα αφοπλιστούμε ως μια διαχωρισμένη εξουσία μέσα τους , για τη λογική του «θα πάψουμε να είμαστε λοχαγοί, όταν και ο τελευταίος προλετάριος γίνει στρατηγός». Για το πώς, δηλαδή, και τελικά θα διασφαλίσουμε αποτρεπτικά την επαναφομοίωση και χρησιμοποίηση, τελικά, εναντίον μας των αγώνων και των πρακτικών μας απ’ το κράτος και τις υπηρεσίες του, για το πώς θα ξεπεράσουμε ρόλους, άτυπες ιεραρχίες, συνωμοτικό μυστικισμό και κάθε είδους φετιχισμού της βίας, αλλά και πώς θα χρησιμοποιήσουμε πιο λειτουργικά κάθε μέσο και όλα στην υπηρεσία της υπόθεσης. Ακόμα, πρέπει να δούμε και να συζητήσουμε για το πώς θα βγάλουμε όλους τους συντρόφους μέσα απ’ τα κάτεργα του κράτους αποκωδικοποιώντας και τους λόγους, αλλά και τις αστοχίες που τους οδήγησαν εκεί και πώς θα κάνουμε σαφή πια τον διαχωρισμό του πολιτικού από τον ποινικό, αφού είδαμε ότι η προσπάθεια να μπολιάσουμε με επαναστατική συνείδηση τους ποινικούς και τους λούμπεν, μπόλιασε, τελικά, με λούμπεν και ποινικές λογικές και πρακτικές  πολλούς απ’ το στρατόπεδό μας…

Κι όλα αυτά παράλληλα με την αδυσώπητη αποφασιστικότητα που πρέπει να ΄χουμε για να οργανώσουμε καλύτερα και διαλεκτικά και πρακτικά  το ξεμασκάρεμα του «χώρου», που έχει καταντήσει πια στην πλειοψηφία του μια τρέντυ και άκαπνη μάζα απωλείας, ένα γραφικό συμπλήρωμα του κρατικά εγγυημένου θεαματικού τσίρκου, χωρίς θεωρητικές και πρακτικές στοχεύσεις στην ουσία του ταξικού πολέμου και της κοινωνικής απελευθέρωσης που εκτονώνεται ιδεολογικά, «αβρόχοις ποσί», «αγωνιζόμενο σκληρά» για το «μερικό», για  free camping, free xorto, free Εxarchia, για βασανισμένα κατοικίδια, για καταπατημένες χορτολιβαδικές εκτάσεις, για τα δικαιώματα των γκέι,  τον αντισεξισμό, την άκριτη μεταναστολαγνεία και φτάνοντας στο σημείο να έχει χωνέψει αμάσητη όλη αυτή την αφηρημένη antifa λογική και κουλτούρα,  λειτουργώντας, δυστυχώς πια, σαν το μακρύ χέρι της Δημοκρατίας, καθώς μοιάζει να θέλει να υπερασπιστεί το «συνταγματικό τόξο» και τους κατσαπλιάδες πολιτικούς, για να ξευτελιστούν, τελικά,οι σκυφτούληδες  αυτού του «χώρου» να δηλώνουν ανερυθρίαστα πώς  το όνειρό τους είναι, μέσα από τις εξετάσεις «νομιμότητας» και συμπληρωματικότητας στο πολιτικό σύστημα που δίνουν καθημερινά, να αποτελέσουν μια αναρχοκομμουνιστική συνιστώσα  του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.

Φυσικά, εμείς ποτέ δεν θα υπηρετήσουμε καμιά αριστερίστικη ατζέντα όπως επιτακτικά καλούν τα φερέφωνα του κυνοβουλευτκιού και εξωκοινοβουλευτικού Αναρχοαριστερισμού, γιατί απλά δεν ανήκουμε σε καμιά κλαψομούνικη αριστερά – δεκανίκι του συστήματος, ούτε καν σ’ αυτήν που αυτοπροσδιορίζεται σαν επιτιθέμενη, γιατί, πολύ απλά, εμείς ανήκουμε στο επελαύνον χάος και αγωνιζόμαστε για τη συνολική καταστροφή του υπάρχοντος και όχι για μικροβελτιώσεις στη διαχείριση του ερέβους. Ξέρουμε πολύ καλά πώς «όποιος κάνει μισές επαναστάσεις σκάβει τον λάκκο του», γι’ αυτό θα παραμείνουμε μια έκρηξη επαναστατικής απολυτότητας, ένα πυροτέχνημα οργής και ελπίδας  που η νύχτα δεν μπορεί να καταβάλλει. Μια επαναστατική πρωτοπορία, όπως εμείς κι όλοι όσοι εργάζονται το Αρνητικό, δεν είναι παρά η φωτοβολίδα πριν την τελική επίθεση, φωτίζοντας  με τον πιο απόλυτο τρόπο πώς «από ‘δω και πέρα, κάθε αληθινή επαναστατική δράση και κάθε σύγχρονο αντάρτικο, ό,τι όπλα ή, καλύτερα, όποιο συνδυασμό όπλων και αν επιλέγει να χρησιμοποιήσει, δεν μπορεί παρά να στηρίζεται στους πυλώνες του Αξιολογικού, Ενεργητικού Μηδενισμού και της Κοινωνικής Οντολογίας.» (Η Ιστορία ως αποτέλεσμα και ως Χρόνος, Ι.Ρ, DBC, ανάλεκτα νο.7 )

Παράλληλα, όμως, είμαστε  έτοιμοι και τώρα και πάντα να κάνουμε την αυτοκριτική μας και για τα τελευταία γεγονότα και για όλη μας την πορεία και να την μετατρέψουμε σε πρακτική και επιθετική, αλλά και ενωτική, διάθεση, αφού η Αλήθεια δεν μπορεί να είναι σεχταριστική. Ξανακαλούμε όλους  τους φίλους της, όλους τους αληθινούς και έντιμους αγωνιστές να αποκρούσουν κάθε πολεμική ενάντιά μας και να συμπορευτούν με τις αλήθειες και τις πρακτικές της Επανάστασης όπως τις εκφράζουμε μέσα απ’ το ΝΑΔΙΡ κι απ’ τις άλλες ομογάλακτες πρωτοπορίες, σε μια πλατιά ενότητα στη βάση του προλεταριάτου. Γιατί, τελικά, όπου και να κοιτάξει κανείς στην πορεία μας, βλέπει την Επανάσταση, τίποτα δεν μπορεί να την κάνει άσχημη.

  Α.Σ. ΝΑΔΙΡ + Παλιοί και νέοι σύντροφοι

Υ.Γ. «Ακούστε! Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί είμαι εγώ ο κτίστης.
Ο διαλεχτός της άρνησης,  ο ακριβογιός της πίστης
Και θέλει και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι.
Στου μίσους τα μεσάνυχτα τρέμει ενός πόθου αστέρι. »
Κ. Παλαμάς

Η ύπαρξη και η ανυπότακτη πρακτική θεωρία του ΝΑΔΙΡ, που τόσο ενοχλούν τα τελευταία χρόνια, όπως είπαμε, τη θεσμική και συστημική «αντιεξουσία» της σύγχυσης και της ιδεολογίας των light πορειών, των νυσταγμένων συνελεύσεων, των επαγγελματιών της αντιεξουσίας και της «αλληλεγγύης», των χαρούμενων πάρτυ, των διακοπών στην Ικαρία και του χόρτου, δεν φύτρωσαν απ’ το πουθενά. Αντιπροσωπεύουμε μια μακρά παράδοση λύσσας και συνείδησης , τριάντα τουλάχιστον χρόνων μέσα στο επαναστατικό κίνημα της χώρας μας, όπου αλύγιστοι σύντροφοι, πρωτοποριακές ομάδες, αλλά και μια πληθώρα άλλων κοινωνικών εγκληματιών και εργατών του Αρνητικού δεν σταμάτησαν να μουντζουρώνουν με τους καπνούς απ’ τις μάχες που έδιναν στη βάση, στην Ουσία, στο μέτωπο του απεριορίστου και του μέλλοντος, τη βιτρίνα αυτού του «χώρου» και πίσω απ’ αυτήν την ηττοπάθεια και τον ρεφορμισμό, τον εφησυχασμό και τις ιδεοληψίες των καθυστερημένων και αριβιστών που θέλαν’ να παρουσιαστούν σαν αναρχικό, αντιεξουσιαστικό και επαναστατικό κίνημα, όπως τότε, όπως πάντα, έτσι και τώρα οι επιθέσεις τους, θεωρητικές και πρακτικές, έμμεσες και άμεσες,  θα’ ναι ασταμάτητες και ολοένα πιο στοχευμένες και περισσότερο κακότροπες εναντίον μας σε συλλογικό και προσωπικό επίπεδο, αλλά θα τις υπομείνουμε κι αυτές αγόγγυστα, όπως κάναμε τόσα χρόνια, υπερασπιζόμενοι την «κακή μας φήμη» που αποκτήσαμε με αίμα στο δρόμο και στους αγώνες,  αφοσιούμενοι με όλες μας τις δυνάμεις να εκπληρώσουμε το Σκοπό, μη παρεκκλίνοντας ούτε ρούπι απ’ την καθαρότητα  της πρακτικής θεωρίας και την απολυτότητα των μέσων της.

Υ.Γ.2 «Για τις αληθινές πρωτοπορίες και τους αγκιτάτορές τους, ο βίος είναι βραχύς και το ευτυχέστερο θα ‘ναι να ολοκληρώσουν το αφυπνιστικό τους έργο και, κατόπιν, να αρχίσουν οι επιχειρήσεις σε μια ευρύτερη κλίμακα. Έχουμε χορτάσει από επίλεκτα τμήματα και από διάφορους «βετεράνους», που αφού κάποτε πέτυχαν κάποιο γενναίο κατόρθωμα, βρίσκονται ακόμα εδώ και παρελαύνουν στητοί τα παράσημά τους μέχρι στο τέλος να στραφούν και ενάντια στην υπόθεση που έχουν υπερασπιστεί. Τίποτα τέτοιο, όμως, δεν έχει κανείς να φοβηθεί απ’ αυτούς που οδήγησαν την επίθεση και τη ζωή τους ως τα όρια της διάλυσης και της καταστροφής.»  (G.E.D.)

Κυριακή 21/7

Κείμενο αλληλεγγύης στο Αναρχικό Στέκι Ναδίρ:

Αλληλεγγύη στο αναρχικό στέκι Ναδίρ

Το Ναδίρ ανέκαθεν ήταν μια σκληροπυρηνική κατάληψη που πρέσβευε ακραίες επαναστατικές ιδέες στηρίζοντας τόσο την θεωρία όσο και την πράξη. Αντίθετοι πάντοτε με το αναρχικό lifestyle, την αναρχοφοιτητική μόδα και την ναρκοκουλτούρα πάντοτε ήταν απέναντι σε όλους και όλα. Εξάλλου αυτή ήταν και η πολιτική του. Η ποιότητα και όχι η μάζα. Μια άβουλη μάζα που μόλις η καταστολή χτυπήσει την πόρτα τους αποστασιοποιούνται και καταλήγουν σε φιλοσοφικές κουβέντες του αέρα  περί ουτοπίας και εναλλακτικής κοινωνίας. Το αναρχικό στέκι Ναδίρ ξεχώριζε πάντοτε για τις πράξεις του. Πράξεις που αποσκοπούσαν στην λύσσα ενάντια σε αυτήν την σάπια κοινωνία της υποταγής και της ρουφιανιάς. Γιαυτό και εμείς ταχτήκαμε και τασσόμαστε μαζί με το αναρχικό στέκι Ναδίρ. Γιαυτό πάντοτε στους δρόμους  ήμασταν δίπλα του γεμάτοι λύσσα και οργή. Γιαυτό στους δύσκολους καιρούς δεν κάναμε πίσω. Και ας νιώθαμε την καυτή ανάσα των μπάτσων στο σβέρκο μας… Ας κρυβόμασταν  από τα νύχια των κυνηγών μας… Πάντοτε στηρίζαμε και θα στηρίζουμε τον αναρχομηδενισμό, τον ατομικισμό, την πολιτική βία, κάθε τι που προσπαθεί να συντρίψει αυτήν την σάπια κοινωνία του ψεύδους… Το έχουμε αποδείξει στο παρελθόν και το αποδεικνύουμε καθημερινά με τις δράσεις μας… Η καταστολή και το κυνηγητό δεν μας αποθάρρυνε ποτέ. Δεν μας έκανε ποτέ να κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω… Θα επανέλθουμε σύντομα…

Αυτόνομοι Θεσσαλονίκης – Επαρχίας

Πέμπτη 18/7

Αναρτήθηκε πανό για τους δύο συντρόφους, στη Θεσσαλονίκη

Φωτογραφία εδώ και εδώ

Τετάρτη 17/7

Σήμερα στις 10 το πρωί οι δύο σύλληφθένετες πέρασαν από ανακριτή, ο οποίος τους έκρινε προφυλακιστέους. Οι σύντροφοι μεταφέρθηκαν στις φυλακές Κορυδαλλού. Το πρωί υπήρξε, στο Εφετείο, συγκέντρωση αλληλέγγυων.

Τρίτη 16/7

Οι δύο σύντροφοι περνούν αύριο, 17/07,  από ανακριτή στο Εφετείο, στη Λουκάρεως.
Αντιμετωπίζουν τις παρακάτω κατηγορίες:

  • Ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση με την επιβαρυντική περίσταση της κατασκευής, προμήθειας και κατοχής εκρηκτικών υλών προς εξυπηρέτηση των σκοπών της τρομοκρατικής οργάνωσης. (Πρόκειται για τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς)
  • Τρομοκρατική πράξη απόπειρας ανθρωποκτονίας με πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση από κοινού.
  • Τρομοκρατική πράξη έκρηξης με πρόθεση με τη χρήση εκρηκτικών υλών από την οποία μπορούσε να προκύψει και πράγματι προέκυψε κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα καθώς και κίνδυνος για άνθρωπο και σε εγκαταστάσεις κοινής ωφέλειας και από την οποία προκλήθηκε σωματική βλάβη από κοινού και κατά συρροή.
  • Τρομοκρατική πράξη κατασκευής, προμήθειας και κατοχής εκρηκτικών υλών και εκρηκτικών βομβών με σκοπό να προξενήσουν κοινό κίνδυνο σε ξένα πράγματα και άνθρωπο από κοινού και κατά συρροή.
  • Tρομοκρατική πράξη εμπρησμού από τον οποίο μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και κίνδυνος για άνθρωπο από κοινού και κατά συρροή.
  • Τρομοκρατική πράξη διακεκριμένης φθοράς ξένης ιδιοκτησίας που έγινε με κάποιο από τα μέσα που προβλέπει το άρθρο 270 του ΚΠΔ από κοινού και κατά συρροή.
  • Ηθική αυτουργία από κοινού στις ανωτέρω β, γ, δ, ε και στ πράξεις.

Κάλεσμα αλληλέγγυων για αύριο, εδώ

 

Σάββατο 13/7

Οι σύντροφοι είναι καλά στην υγεία τους και έχουν πάρει προθεσμία μέχρι την Τετάρτη.

Κείμενο αλληλεγγύης ομάδων και εγχειρημάτων:

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ

Το βράδυ της Πέμπτης, 11 Ιουλίου, οι μπάτσοι εισβάλλουν στο Αναρχικό Στέκι Ναδίρ, κλέβουν εξοπλισμό του στεκιού, προκαλούν φθορές και συλλαμβάνουν ένα σύντροφο. Παράλληλα, άλλα ένστολα καθίκια συλλαμβάνουν ακόμα ένα σύντροφο, στην περιοχή της Σταυρούπολης, στη Θεσσαλονίκη.

Εμείς δε θα μιλήσουμε για «άδικες διώξεις», για «κλίμα τρομοκράτησης των αγώνων», για το «νέο ολοκληρωτισμό» και άλλα τέτοια. Γιατί γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει τίποτα καινούριο σ’αυτά. Είναι, απλά, στιγμιότυπα του αρχέγονου πολέμου μεταξύ δύο ασυμβίβαστων κόσμων: από τη μία πλευρά,βρίσκεται ο σιχαμερός κόσμος της εξουσίας και του υποτακτικού πλήθους της κοινωνικής χαβούζας και από την άλλη, οι αναρχικοί εξεγερμένοι, οι ανυπότακτοι μαχητές του Αρνητικού, όσοι δε σκύβουν το κεφάλι σε κανέναν.

Εμείς δε θα μιλήσουμε ούτε για τους άλλους. Εκείνους, που αυτές τις μέρες κρυφοχαίρονται και ανακουφίζονται. Δεν είναι τώρα ο τόπος και ο χρόνος να το κάνουμε αυτό. Να έχουν, όμως, στο νου τους ότι θα έρθει η ώρα να μιλήσουμε και γι’ αυτά.

Εμείς θα μιλήσουμε για τα αδέρφια μας. Για όλους εκείνους, που περιφρονούν το βόλεμα του ενδοσυστημικού πολιτικού αγώνα και ρίχνονται, χαμογελώντας, στη μάχη. Για όλους εκείνους, που με διάφορα μέσα και από διαφορετικά μετερίζια συμμετέχουν στον αναρχικό πόλεμο και τη διαρκή εξέγερση.

Εμείς θα μιλήσουμε για τα συντρόφια του δικτύου FAI/IRF, για τους μαχητές του ALF και του ELF, για τους περήφανους ιλλεγκαλιστές, τους ληστές τραπεζών αλλά και για εκείνουςτους αγωνιστές, που μας χωρίζουν οι ιδέες, αλλά μας ενώνει το οδόφραγμα του δρόμου και το χαράκωμα του πεδίου της μάχης.

Εμείς θα μιλήσουμε για την αγάπη και την αλληλεγγύη μεταξύ συντρόφων. Για την αδιαπραγμάτευτη και αδιάλλακτη αλληλεγγύη, που σφυρηλατείται στη φωτιά και όχι για τα ανθρωπιστικά κλαψουρίσματα της δημοκρατίας κάθε απόχρωσης.

Για εμάς, έχει λίγη σημασία αν οι σύντροφοι που αιχμαλωτίστηκαν την Πέμπτη έχουν πράξει αυτά τα οποία τους αποδίδονται. Γιατί ξέρουμε πως αυτό το μονοπάτι δεν ξεκινάει στον ένοπλο αγώνα, ούτε τελειώνει εκεί και μπορεί,επίσης,να μη φτάσει εκεί και ποτέ. Είναι ένα μονοπάτι συνείδησης, που έχουμε διαλέξει όλοι εδώ και πολύ καιρό…

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 2 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣΚΑΙ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΤΟΥ ΝΑΔΙΡ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ

ΖΗΤΩ Η ΜΑΥΡΗ ΔΙΕΘΝΗΣ!

 

ΟΥΤΕ ΧΙΛΙΟΣΤΟ ΠΙΣΩ!

ΛΥΣΣΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ!

 

Αναρχικό εγχείρημα A-politiko

 Αναρχικό μεταφραστικό/εκδοτικό εγχείρημα Έρεβος

Αναρχομηδενιστικό εγχείρημα Parabellum

Μέτωπο Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη διάχυση του Αρνητικού

 

Παρασκευή 12/7, 17:22

Η κατάσταση που επικρατεί στο στέκι έχει ως εξής: Σκόνη για εύρεση αποτυπωμάτων σε όλα τα \”καίρια\” σημεία, σπασμένες πόρτες, αναποδογυρισμένα-σπασμένα έπιπλα και ότι άλλο μπορεί  να φανταστεί κανείς σε ένα \”διαρρηγμένο\” χώρο.

Οι σύντροφοι έχουν μεταφερθεί στην Αθήνα και θα περάσουν εισαγγελέα 6 η ώρα το απόγευμα όπου θα τους απαγγελθούν οι κατηγορίες . Γερά είμαστε μαζί σας.

Άλλες ενημερώσεις από Indymedia εδώ και εδώ

Κείμενο από το Αναρχικό Στέκι Ναδίρ για την επίθεση

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ

 

«Προς το τέλος τούτης της νύχτας, είναι ανεπίτρεπτη κάθε λιποψυχία. Δε ρισκάρω τίποτα πια» Πωλ Ελυάρ

Κάθε λεπτό, κάθε ώρα, κάθε μέρα που περνά, το ιστορικό κακό έτσι όπως αντιπροσωπεύεται από το κράτος επιτίθεται σε μια κοινωνία που βογγά και αργοπεθαίνει κάτω απʼ τη μπότα του και μέσα στην                   παθητικότητα.

Πυροτεχνήματα, όμως, οργής και αντίστασης δεν σταματάνε να σκίζουν αυτή την γενικευμένη νύχτα και άγριες φωνές λύσσας και συνείδησης δεν σταματάνε να γεννάνε εφιάλτες στον εφησυχασμένο και           λουμπενοποιημένο πληθυσμό και να καλούν για ένα πλατύ μέτωπο αντίστασης και απελευθέρωσης, για την επαναστατική αναγκαιότητα.

Ένα τέτοιο προκεχωρημένο φυλάκιο αντίστασης και άοκνης εργασίας του Αρνητικού υπάρχει, χρόνια τώρα, και το ΝΑΔΙΡ με το διμέτωπο ανειρήνευτο αγώνα του, απʼ τη μία, ενάντια σε κράτος και εξουσία και, απʼ την άλλη, ενάντια στον ρεφορμισμό και σε όλες τις μορφές συνθηκολόγησης του «αναρχικού χώρου», που «χορεύει» πια σύμφωνα με την κρατική ατζέντα και, ενίοτε λειτουργεί ως το μακρύ χέρι της «Δημοκρατίας». Γιʼ αυτό το λόγο αδυσώπητες και συνεχείς είναι οι επιθέσεις και των δύο αυτών πόλων, που φυσικά, αντί να μας τρομάζουν, μας χαλυβδώνουν αφού έχουμε ζήσει και έχουμε δείξει με τις ζωές και τις δράσεις μας ότι «το ιδιαίτερο φθείρεται μαχόμενο». Χθες, οι ειδικές δυνάμεις αυτού του κράτους-οπερέτα, αυτά τα κοπρόσκυλα των ΕΚΑΜ και της αντιτρομοκρατικής εισέβαλαν για μία ακόμα φορά σε αυτό το κέντρο επαναστατικού πολιτισμού και παραδειγματικής αναρχικής δράσης και απήγαγαν ένα σύντροφό μας, ενώ έναν ακόμα άρπαξαν καθοδόν  για το σπίτι του. Φυσικά, η εκδικητική μανία τους δεν    άφησε τίποτα όρθιο, σπάζοντας και καταστρέφοντας τα πάντα, ακόμα και τα είδη υγιεινής!!!

Δε θέλουμε να πούμε τίποτα παραπάνω για αυτήν την υπόθεση, που ακόμα εξελίσσεται. Έχουμε αποδείξει πως δεν είμαστε από αυτούς «που μιλούν και κερδοσκοπούν στις συνελεύσεις και μουτζουρώνουν χαρτιά»…

Εμείς θα συνεχίσουμε αλώβητοι μέσα στα χαλάσματα να μουτζουρώνουμε με τους καπνούς της κοινωνικής μάχης και της ψυχής μας το γκρίζο των εφησυχασμένων συνειδήσεων και των λογικών της ήττας και πουθενά αλλού δε θα αναγνωρίσουμε τους εαυτούς μας, παρά μόνο σε αυτή τη μάχη.

Ούτε βήμα πίσω,

Πάντα ψηλά, λοιπόν, οι μαύρες μας σημαίες…

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΙΔΕΑ ΝΑΔΙΡ, ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ.

ΖΗΤΩ Η «FAI» ΚΑΙ Η «ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ» ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΗ ΛΕΠΤΗ ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ ΚΑΙ ΕΝΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΟΙΚΙΛΟΜΟΡΦΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ.

ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ…

Αναρχικό Στέκι Ναδίρ

 Και

Ανυπότακτοι Σύντροφοι και Αλληλέγγυοι

 

Αν θέλετε να συνεισφέρετε στην αντιπληροφόρηση, επικοινωνήστε στο mail του blog

Aτομικιστικές προοπτικές. Του Emile Armand

Αναδημοσίευση από Αιχμή:

Οι ατομικιστές αναρχικοί δεν παρουσιάζονται ως προλετάριοι, απορροφημένοι μονάχα στην αναζήτηση για υλική βελτίωση, δεμένοι σε μια τάξη αποφασισμένη να αλλάξει τον κόσμο και να αντικαταστήσει μια νέα κοινωνία ως την πραγματική. Τοποθετούνται στο παρόν· δεν ενδιαφέρονται να προσανατολίσουν τις επόμενες γενεές σε μια μορφή κοινωνίας που υποτίθεται ότι προορίζεται να εξασφαλίσει την ευτυχία τους, για τον απλούστατο λόγο ότι από ατομικιστική άποψη η ευτυχία είναι μια κατάκτηση, μια ατομική εσωτερική πραγματοποίηση.

Ακόμη κι αν πίστευα στην αποτελεσματικότητα ενός παγκόσμιου κοινωνικού μετασχηματισμού, σύμφωνα με ένα καλά καθορισμένο σύστημα, δίχως κατεύθυνση, επικύρωση, ή υποχρέωση, δεν βλέπω με ποιο δικαίωμα θα μπορούσα να πείσω τους άλλους ότι είναι το καλύτερο. Για παράδειγμα, θέλω να ζήσω σε μια κοινωνία από την οποία το τελευταίο απομεινάρι της εξουσίας να έχει εξαφανιστεί, αλλά, για να μιλήσω ειλικρινά, δεν είμαι σίγουρος ότι η “μάζα”, για να την αποκαλέσουμε αυτό ακριβώς που είναι, είναι σε θέση να απαλλαγεί από την εξουσία. Θέλω να ζήσω σε μια κοινωνία στην οποία τα μέλη να σκέφτονται από μόνα τους και για τον εαυτό τους, αλλά η έλξη που ασκείται στη μάζα από τη δημοσιότητα, τον τύπο, τις ελαφρές αναγνώσεις και από τους Κρατικο-επιδοτούμενους περισπασμούς είναι τέτοια ώστε αναρρωτιέμαι αν ποτέ οι άνθρωποι θα είναι σε θέση να σκέφτοναι και να κρίνουν με ανεξάρτητο μυαλό.

Mπορεί να πω σαν απάντηση ότι η επίλυση του κοινωνικού ζητήματος θα μετατρέψει κάθε άνθρωπο σε σοφό. Αυτό είναι μια αδικαιολόγητη διαβεβαίωση, τόσο όσο το ότι θα υπήρχαν σοφοί κάτω απ’ όλα τα καθεστώτα. Από τη στιγμή που δεν ξέρω την κοινωνική εκείνη μορφή που είναι περισσότερο πιθανό να δημιουργήσει εσωτερική αρμονία και ισορροπία στην κοινωνική ενότητα, απέχω από θεωριτικολογίες.

Όταν μιλάμε για “εθελοντική ένωση”, εθελοντική αφοσίωση σε ένα πλάνο, ένα σχέδιο, μια δοσμένη δράση, αυτό συνεπάγεται τη δυνατότητα άρνησης της ένωσης, της αφοσίωσης ή της δράσης. Ας φανταστούμε τον πλανήτη να υποβάλλεται σε μια ενιαία κοινωνική ή οικονομική ζωή· πώς θα υπάρξω αν αυτό το σύστημα δεν με ικανοποιεί; Εξακολουθεί να υπάρχει για μένα μονάχα ένα δίλημμα: να ενταχθώ ή να χαθώ. Θεωρείται πως, έχοντας λύσει “το κοινωνικό ζήτημα”, δεν υπάρχει πλέον χώρος για μη-κομφορμισμό, ανυποταξία, κλπ….. αλλά ακριβώς όταν ένα ζήτημα έχει επιλυθεί είναι σημαντικό να δημιουργήσει νέα ή να επιστρέψει σε μια παλιά λύση, αν θέλει να αποφύγει τη στασιμότητα.

Αν υπάρχει “Ελευθερία” που στέκεται πέρα και πάνω από όλα τα άτομα, δεν είναι σίγουρα τίποτε περισσότερο από την έκφραση των σκέψεών τους, την εκδήλωση και τη διάδοση των απόψεών τους. Η ύπαρξη μιας κοινωνικής οργάνωσης που στηρίζεται σε μία και μόνη ιδεολογική ενότητα απαγορεύει όλες τις ασκήσεις της ελευθερίας του λόγου και της ιδεολογικά αντίθετης σκέψης. Πώς θα είμαι σε θέση να αντιταχθώ στο κυρίαρχο σύστημα, προτείνοντας ένα άλλο, υποστηρίζοντας την επιστροφή σε ένα παλαιότερο σύστημα, εάν τα μέσα για να καταστήσω γνωστή την άποψή μου ή δημοσιοποίησης της κριτικής μου ήταν στην κατοχή των παραγόντων του καθεστώτος στην εξουσία; Το καθεστώς αυτό πρέπει είτε να δεχθεί την κατηγορία όταν συγκρίνεται με άλλες κοινωνικές λύσεις ανώτερες από τις δικές του, ή, παρά την κατάληξή του σε “ιστ,” δεν είναι καλύτερο από οποιοδήποτε άλλο καθεστώς. Είτε θα παραδεχτεί την αντίθεση, την απόσχιση, το σχίσμα, τον φραξιοναλισμό, τον ανταγωνισμό, ή τίποτα δεν θα το διακρίνει σημαντικά από μια δικτατορία. Αυτό το “ιστ” καθεστώς θα πρέπει αναμφισβήτητα να ισχυριστεί ότι έχει επενδύσει την εξουσία του στις μάζες, που δεν ασκεί την εξουσία του ή τον έλεγχο εκτός από την αντιπροσωπεία των συνελεύσεων ή των κογκρέσων· αλλά από τη στιγμή που δεν επιτρέπει στους αδιάλλακτους και τους ανυπότακτους να εκφράσουν τους λόγους για τη στάση τους και για την αντίστοιχη συμπεριφορά τους, θα ήταν μονάχα ένα ολοκληρωτικό σύστημα. Τα υλικά οφέλη για τα οποία μια δικτατορία υπερηφανεύεται δεν έχουν καμία σημασία. Ανεξάρτητα από το αν υπάρχει έλλειψη ή αφθονία, μια δικτατορία είναι πάντα μια δικτατορία.

Mε ρωτούν γιατί αποκαλώ τον ατομικισμό μου “αναρχικό ατομικισμό”; Απλά επειδή το Κράτος συγκεκριμενοποιεί την καλύτερη οργανωμένη μορφή αντίστασης σε προσωπικό ισχυρισμό. Τί είναι το Κράτος; Ένας οργανισμός που λογαριάζεται ως εκπρόσωπος του κοινωνικού σώματος, στο οποίο η εξουσία φέρεται κατ’ εξουσιοδότηση, αυτή η εξουσία εκφράζει τη βούληση του ενός μονάρχη ή της λαϊκής κυριαρχίας. Αυτή η εξουσία δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης πέρα από τη διατήρηση της υπάρχουσας κοινωνικής δομής. Αλλά οι ατομικές φιλοδοξίες είναι ανίκανες να έρθουν εις πέρας με την ύπαρξη του Κράτους, προσωποποίηση της Κοινωνίας, επειδή, όπως ο Παλάντ λέει: “Όλη η κοινωνία είναι και θα είναι εκμεταλλευτική, σφετεριστική, κυριαρχική, και τυραννική. Αυτό όχι ακούσια αλλά με ουσία.” Ωστόσο ο ατομικιστής δεν θα είναι ούτε εκμεταλλευόμενος, σφετεριζόμενος, κυριαρχούμενος, τυραννούμενος ούτε στερημένος απ’ την κυριαρχία του. Από την άλλη πλευρά, η Κοινωνία είναι ικανή να ασκήσει πίεση στα άτομα μονάχα χάρη στην υποστήριξη του Κράτους, διαχειριστής και διευθυντής των υποθέσεων της Κοινωνίας. Δεν έχει σημασία με ποιο τρόπο κάνει το άτομο να αντιμετωπίζει το Κράτος ή τους εκτελεστές, που δεν νοιάζονται στο ελάχιστο αν οι κανονισμοί που επιβάλλουν συμφωνούν ή όχι με την ποικιλία των ιδιοσυγκρασιών των υποκειμένων επί των οποίων επιβάλλονται. Από τις προσδοκίες τους όπως από τα αιτήματά τους, οι ατομικιστές της σχολής μας έχουν εξαλείψει το Κράτος. Αυτός είναι ο λόγος που αποκαλούν τους εαυτούς τους “αναρχικούς”.

Αλλά κοροιδεύουμε τον εαυτό μας αν θεωρούμε πως οι ατομικιστές της σχολής μας είναι αναρχικοί (AN-ΑΡΧΗ, ετυμολογικά, επανδρώνει μονάχα την άρνηση του κράτους, και δεν αφορά άλλα θέματα) μονάχα σε ό,τι έχει να κάνει με το Κράτος – όπως τις δυτικές δημοκρατίες ή τα απολυταρχικά συστήματα. Αυτό το σημείο δεν μπορεί να υπερτονιστεί. Απέναντι σε όλα αυτά που είναι εξουσία, δηλαδή, η οικονομική όσο και η πολιτική κυριαρχία, η αισθητική καθώς και η πνευματική, η επιστημονική όσο και η ηθική, ο ατομικιστής εξεγείρεται και σχηματίζει όσα μέτωπα μπορεί, μόνος ή σε εθελοντική ένωση. Στην πραγματικότητα, μια ομάδα ή μια ομοσπονδία μπορεί να ασκήσει εξουσία τόσο απόλυτα όσο οποιοδήποτε Κράτος αν αποδεχτεί σε ένα συγκεκριμένο τομέα όλες τις δυνατότητες της δραστηριότητας και της πραγματοποίησης.

Το μόνο κοινωνικό σώμα στο οποίο είναι δυνατό για έναν ατομικιστή να εξελιχθεί και να αναπτυχθεί είναι αυτό που δέχεται μια ταυτόχρονη πολλαπλότητα των εμπειριών και αντιλήψεων, στις οποίες αντιτίθενται όλες οι ομάδες που θεμελιώνονται σε μια ιδεολογική αποκλειστικότητα, η οποία, όσο καλοπροαίρετη και αν είναι, απειλεί την ακεραιότητα του ατόμου από τη στιγμή που αυτή η αποκλειστικότητα έχει στόχο να επεκταθεί στους μη-οπαδούς της ομάδας. Για να το αποκαλέσετε αυτό αντι-κρατισμό δεν θα κάνατε τίποτα περισσότερο από το να προκαλούσατε ένα προσωπείο για την όρεξη του να οδηγείς ένα κοπάδι ανθρώπινων προβάτων.

Έχω πει παραπάνω ότι είναι αναγκαίο να επιμείνουμε σε αυτό το σημείο. Για παράδειγμα, ο αναρχικός κομμουνισμός αρνείται, απορρίπτει και αποβάλλει το Κράτος από την ιδεολογία του· αλλά το αναβιώνει τη στιγμή που αντικαθιστά την κοινωνική οργάνωση από την προσωπική κρίση. Αν ο αναρχικός ατομικισμός έχει έτσι από κοινού με τον αναρχικό κομμουνισμό την πολιτική άρνησης του Κράτους, της “Αρχής”, σηματοδοτεί μονάχα ένα σημείο απόκλισης. Ο αναρχικός κομμουνισμός τοποθετείται στο πεδίο της οικονομίας, στο έδαφος της ταξικής πάλης, ενωμένος με τον συνδικαλισμό, κλπ. (αυτό είναι δικαίωμά του), αλλά ο αναρχικός ατομικισμός τοποθετείται στο ψυχολογικό πεδίο, και σε αυτό της αντίστασης στον κοινωνικό ολοκληρωτισμό, που είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. (Φυσικά, ο αναρχικός ατομικισμός ακολουθεί τα πολλά μονοπάτια της δραστηριότητας και της εκπαίδευσης: φιλοσοφίας, λογοτεχνίας, ηθικής, κλπ., αλλά θέλησα να κάνω σαφές εδώ μόνο κάποια σημεία της στάσης μας στο κοινωνικό περιβάλλον.)

Δεν αρνούμαι ότι αυτό δεν είναι πολύ καινούργιο, αλλά παίρνει μια θέση στην οποία καλό είναι να επιστρέφει από καιρού εις καιρόν.

1957

Ανάληψη ευθύνης για την αποστολή εκρηκτικού δέματος στον πρώην διοικητή της Αντιτρομοκρατικής, Δημήτρη Χωριανόπουλο

ΣΧΕΔΙΟ ΦΟΙΝΙΚΑΣ
ΠΡΑΞΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

<<Να είστε περήφανοι για τη δράση σας, γιατί είναι μέσα απο την ανυπακοή και την εξέγερση
που γεννιέται μια φωτεινή ακτίνα ανθρώπινης ομορφιάς!
Γεια σας, ω αναρχικοί της πράξης!
Γεια σας, ω αδέλφια!>>

Ρέντσο Νοβατόρε

Κάποιοι πίστεψαν πως υψώσαμε λευκή σημαία.Κάποιοι πίστεψαν πως ξεχάσαμε τα φυλακισμένα αδέρφια μας και βουλιάξαμε στον κοινωνικό βούρκο, πλάι στο δίποδο κοπάδι. Τ\’αφεντικά, οιμπάτσοι, οι δικαστές, οι δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί, η κοινωνία και οι ξεφτιλισμένοι<<αναρχικοί>> γραφειοκράτες πίστεψαν πως μας ξεφορτώθηκαν.
Για όλους αυτούς, το Σχέδιο Φοίνικας είναι γροθιά στο στομάχι.Γροθιά στο στομάχι γιατί το νέο αναρχικό αντάρτικο πόλης είναι εδώ και γκρεμίζει τους πόθους όλων αυτών των σκουλικιών για τερματισμό της δράσης μας. Παλιές ομάδες ενεργοποιούνται και νέες δημιουργούνται,με την υπόσχεση να δώσουν πνοή στους εφιάλτες της εξουσίας και των υπηκόων της. Ο σύντροφος Γ. Τσάκαλος βρίσκεται προφυλακισμένος τριανταδύο μήνες ενω το ανώτερο όριο είναι δεκαοχτώ.Δεν μας ενδιαφέρουν οι διατάξεις του συντάγματος.Δεν επιθυμούμε την κάθαρση των θεσμών, μα πολεμάμε για την καταστροφή τους.Γνωρίζουμε οτι ο νόμος είναι όπλο στα χέρια της κυριαρχίας,όπως γνωρίζουμε πως τα δέκα φυλακισμένα αδέρφια μας δε θα απελευθερωθούν με νόμιμες διαδικασίες. Πιστεύουμε πως η εξουσία είναι ένα σύνολο αξιών που στον πυρήνα τους βρίσκεται ο πολίτης-μαζάνθρωπος,ο οποίος κείτεται στον μαζοποιημένο κοινωνικό βόρβορο της αποτελμάτωσης, που καθένας ξεχνάει το όνομα και τις ευθύνες του. Όμως ακόμα και μέσα σ\’αυτήν την αηδία κάποιοι έχουν ονοματεπώνυμο. Ένας απ\’αυτούς είναι ο Δημήτρης Χωριανόπουλος. Κατα τη διάρκεια της θητείας του σαν πρώην διοικητής της αντιτρομοκρατικής, πραγματοποιήθηκε επιχείρηση εναντίον της ε.ο. Σ.Π.Φ. Ο Χωριανόπουλος δεν είναι τίποτα άλλο απο ένα σκουπίδι του συμπλέγματος της ασφάλειας και το ότι έχει αποσυρθεί δε σημαίνει πως τον ξεχάσαμε. Το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους καργιόληδες της υπηρεσίας του.Καλό είναι να γνωρίζουν πως βρίσκονται σε περίοπτη θέση στη λίστες στόχων της F.A.I./I.R.F.. Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την αποστολή παγιδευμένου δέματος στον εν λόγο καργιόλη,το οποίο,δυστυχώς εντοπίστηκε.
Αφιερώνουμε την επίθεσή μας στα ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΑ και ΠΕΡΗΦΑΝΑ μέλη της Σ.Π.Φ., καθώς καισε όλους τους φυλακισμένους αναρχικούς της πράξης, όπου κι αν βρίσκονται. Την ΑΓΑΠΗ και το ΣΕΒΑΣΜΟ μας σε όλους τους Αναρχοατομικιστές,τους Μηδενιστές, τους Εικονοκλάστες που ανακάλυψαν την πηγή της ζωής στην επίθεση.

ΔΕΝ ΣΚΥΒΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΑΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!

Υ.Γ. Ανακοινώθηκε πως το δέμα πυροδοτήθηκε μετά από πτώση στον ταχυδρομικό σταθμό. Το δέμα που στείλαμε ήταν απόλυτα ασφαλές για όποιον δεν αποτελούσε στόχο.Ο μηχανισμός ενεργοποιείται ΜΟΝΟ αν ανοίξει ο φάκελος και όχι από πτώση και κραδασμούς.Δε γνωρίζουμε τι συνέβη. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο φάκελος άνοιξε.

ΑΤΥΠΗ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
ΚΟΜΑΝΤΟ MAURICIO MORALES

Πηγή

Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις ευθύνης και στο αρχείο.