Αναδημοσίευση αποσπάσματος ενός κειμένου του 2011. Δημοσιεύεται μόνο το συγκεκριμένο απόσπασμα μετά από παράκληση των συγγραφέων.
Οι λέξεις πάντα χρησιμοποιούνται από την εξουσία για να διαμορφώσουν συνειδήσεις, για να ωραιοποιήσουν καταστάσεις, για να δημιουργήσουν επιχειρηματολογικά άλλοθι στους διαθέσιμους για πρόθυμες συγκαταβάσεις, για να εξωραΐσουν τα πραγματικά κίνητρα και τις σκοπεύσεις των κινήσεων που πραγματοποιούνται, για να αλλοιώσουν νοήματα και να φθείρουν το ποιοτικό. Αυτό το τελευταίο παραπέμπει σε κάτι που εύστοχα κάποιος ανώνυμος ποιητής των δρόμων είχε αποδώσει με το σύνθημα «πέτυχαν, λέξεις με νόημα, να ακούγονται ανόητες…», άλλη μια φορά που οι τοίχοι θέλουν πολλά συνεργεία καθαρισμού, γιατί λένε πολλά!
Η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, δηλαδή η κινεζοποίηση των όρων δουλείας, ονομάζεται αναγκαία συνθήκη προόδου που αποσκοπεί δήθεν στην περαιτέρω εύρυθμη λειτουργικότητα της παραγωγικής μηχανής. Ο πόλεμος, με όλα τα δεινά που τον συνοδεύουν, ονομάζεται ακόμα και ειρηνευτική αποστολή, τα αθώα θύματα -ούτε λίγο ούτε πολύ- παράπλευρες απώλειες, για τις οποίες τάχα δεν ευθύνεται ο εμπνευστής και εκτελεστής συνάμα, ο επιτιθέμενος ολικός δράστης, βλ πχ ΝΑΤΟ, αλλά ο «κακός», δηλαδή ο δέκτης της επίθεσης, που πρέπει να εξοντωθεί για το «καλό όλων». Η εξουσία, αν και έχει πλήρη συνείδηση των συμφερόντων της διστάζει να τα προτάξει ξεκάθαρα και προτιμάει να βαφτίζει αλλιώς τις επιχειρησιακές της στοχεύσεις. Η διαιώνιση της κυριαρχίας κράτους και κεφαλαίου ανάγεται εντελώς παραπλανητικά και κίβδηλα σε ζήτημα κοινωνικής ωφέλειας, η πολιτισμική σήψη που βασίζεται κατά κόρον στην προώθηση προβληματικών ανθρώπινων νοοτροπιών- όπως η ματαιότητα και η επιδειξιομανία, ονομάζονται ελευθερία και δικαίωμα στην επιλογή, η υποτέλεια και η υποταγή χαρακτηρίζονται ως σύνεση και βάση ευημερίας. Δια μαγείας όλα τα εγκλήματα της κυριαρχίας, όλα τα φαινόμενα σήψης κυρίαρχων και κυριαρχούμενων ανάγονται σε φυσιολογικές νόρμες που κινούνται στη σφαίρα μιας αφηρημένης καλότητας, που προσπαθούν να μπετονάρουν τη σιχαμένη και ηλίθια βεβαιότητα ότι ο μέτριος άνθρωπος της υποταγής και ο άπληστος και διεφθαρμένος της κάθε ηγεσίας είναι ο κανόνας, το πρότυπο ανθρώπου, που πρέπει να ακολουθείται και να εκθειάζεται από τις lifestyleαναγωγές. Ο άνθρωπος από τη φύση του έχει μια τάση προς ορισμένα αυτοβαυκαλιστικά Είδωλα. Το «καλό», το «δυνατό», το «όμορφο», το «ορθό». Ολόκληρος ο πολιτισμός στηρίζεται πάνω σε αυτούς τους άξονες. (Αυτό δεν είναι κατά ανάγκη κακό, γιατί ποιος δε θέλει να είναι καλός, δυνατός, όμορφος, αλλά όταν χρησιμοποιείται όλο αυτό ως άλλοθι επιβολής, ματαιοδοξίας, και κατασκευής ιδεολογιών και τρόπων ζωής που συνταυτίζονται με το κυρίαρχο πολιτισμικό μοντέλο, τότε υπάρχει πρόβλημα. Το αστικό μοντέλο, άκρως ναρκισσευόμενο και ναρκισσιστικό, κατακλύζει τις ψυχές, μεγαλοπιάνει, φουσκώνει τα μυαλά κατά βάση πνευματικά ελλιπών ανθρώπων, μετατρέποντας τους σε αχόρταγους και άπληστους κυνηγούς κεφαλών και κάθε είδους ανταμοιβών χωρίς την παραμικρή συναίσθηση των συνεπειών για το σύνολο)
Δε θα κάνουμε μια ανάλυση, του τύπου τι επιδιώκει η κάθε εξουσιαστική δύναμη στο σήμερα των αδυσώπητων συγκρούσεων. ΗΠΑ, Γερμανία, Κίνα, Βρετανία, Ρωσία, Ισραήλ, κοκ, ως συνειδητές κρατικές μηχανές -μακιαβελικής τεχνοτροπίας- υπεράσπισης συμφερόντων ολιγαρχικών καστών, έχουν επιδοθεί σε ένα ανελέητο ανταγωνιστικό και ευρύτερα επιθετικό όργιο, με σκοπό την τελική νίκη απέναντι στους αντιπάλους τους, αλλά και τον περιορισμό των κινήσεων των υποτακτικών μαζών, με όρους ασφυξίας. Αυτή η πρόταση αρκεί, για να αντιληφθεί κανείς τους πολύπλευρους και αντιανθρώπινους ανίερους σκοπούς, τόσο του φιλελεύθερου CIA-οποιητούδεσποτισμού, όσο και τουμονοδιάστατουοικονομίστικουτυραννισμού του Πεκίνου, του ελιτίστικου βρετανικού αποικιοκρατισμού παλιάς κοπής, του μπισμαρκικής προέλευσης επεκτατισμού του τέταρτου Ράιχ (που έχει τοποθετήσει το υπό γερμανική κηδεμονία ευρώ στο ρόλο του πολιορκητικού κριού που κάποτε είχαν- κατά αναλογία για να μην παρεξηγηθούμε- η Βέρμαχτ, τα SSκαι η Γκεστάπο), του ΚGB-ίτικου πουτινικού κρατισμού, του –στυγνά μιλιταριστικού- μοντέλου άσκησης εξουσίας από τη σιωνιστική ελίτ, και τις επιθετικογενείς υπολογιστικές εφαρμογές του. Ακόμα ακόμα, να τολμήσουμε να το αναφέρουμε, γιατί οι καιροί το επιτάσσουν ριζικά και επιτακτικά, και του ισλαμιστικού φονταμενταλισμού, που κάθε άλλο παρά συνάδει με μια ολική απελεύθερη σωματική, ψυχική και πνευματική προοπτική για όλους και όλες, πέρα από ιεραρχίες, ρόλους πνευματικών ταγών και πιστών προβάτων, πέρα από θρησκευτικές αγκυλώσεις, τυφλότητες και φανατισμούς… Γιατί μπορεί ορισμένοι να καυλώνουν στη θέα μαχητών της τζιχάντ, όμως, οι διάφορες κοινωνίες ισλαμικού τύπου κάθε άλλο συμβατές είναι με την αναρχική πρόταση. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ…Κάθε θρησκεία δεν είναι μόνο όπιο των δυστυχισμένων και ντόπα των φοβισμένων, είναι και μια οργανωμένη σύμπραξη προώθησης συμφερόντων. Από τους χριστιανικούς ναούς μέχρι τις συναγωγές και τα τζαμιά, συντελείται άλλη μια συστηματική και επιτηδευμένη υπόθεση ανθρώπινης εξαχρείωσης και παραμόρφωσης, στην οποία πρέπει να αντισταθούμε.
Περιεκτικά, οι κάθε λογής εξουσιαστές δίνουν έναν πολυμέτωπο πόλεμο με τα βέλη τους να εκτοξεύονται προς κάθε κατεύθυνση. Ειδικά, για όσους σηκώνουν κεφάλι, προτάσσοντας την επαναστατική προοπτική, ο πέλεκυς προβλέπεται βαρύς. Από την άλλη, με βασικό, αλλά όχι μοναδικό, όχημα την οικονομία προσπαθούν να δημιουργήσουν προτεκτοράτα και εξαρτημένα υποκείμενα, αυξάνοντας τις ζώνες επιρροής, με βασικό όπλο τον εκβιασμό και την ανάγκη των πιο ανίσχυρων, αλλά και εκμεταλλευόμενοι το ευάλωτο και το μωροφιλόδοξο διάφορων πωρωμένων και συναισθηματικά κενών καριεριστών που αναλαμβάνουν να κάνουν με το αζημίωτο τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό των εντολέων τους, που είναι τα απόλυτα αφεντικά. Το παράδειγμα του επιεικώς απαράδεκτου \”μπροστινού\” συγκεκριμένων εξουσιαστικών κύκλων Γ.Παπανδρέου είναι μάλλον το αντιπροσωπευτικότερο που μπορεί να προτάξει κανείς για να ενισχύσει το προηγούμενο συμπέρασμα. Τραπεζίτες, πολιτικοί, διεθνείς οργανισμοί, οίκοι αξιολόγησης, κάθε μορφής κερδοσκόποι, τοκογλύφοι, εκβιαστές και λοιπές δυνάμεις, εξαπολύουν τις επιθέσεις τους κατά πάντων, σε καιρούς, κατά τα άλλα, «ειρήνης», με έντονη την αρωγή των διάφορων ανερυθρίαστων κουίσλιγκ κάθε προέλευσης, καταγωγής και ρόλου. Οι συνεργάτες/ συντηρητές/αναπαραγωγοί/οπαδοί της παγκόσμιας εξουσιαστικής δικτατορίας ευδοκιμούν, δυστυχώς, παντού… Από τις μασονικές στοές και τις συνωμοτικές λέσχες προκαθορισμού έως την ασημαντότερη πονηρή συμμαχία σε καθημερινές διαπροσωπικές ή πολιτικάντικες αντιμαχίες, από τον κάθε είδους μυστικισμό έως τις διάφορες αποκρυφιστικές θεωρίες, από τις μεταφυσικές ονειρώξεις μέχρι τους μέντιουμ και τους κάθε λογής επαγγελματίες διαλογιστές, από τα κοινοβούλια και τα πολιτικά και συνδικαλιστικά εκτροφεία μέχρι τα δημαρχεία και τους δημόσιους οργανισμούς, από τον αθλητικό χώρο και το«καλλιτεχνικό» θέαμα έως τον υπόκοσμο και τις μαφιόζικες συμμορίες, από μια διαφθαρτική εκδοχή παρανομισμού που αναπαράγει το κυρίαρχο μοντέλο χρηματικής δουλοπρέπειας μέχρι τα μεγάλα εταιρικά μορφώματα, από τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια μέχρι τον κουτσομπόλη και το ρουφιάνο της περιοχής, από τις γενικές αστυνομικές διευθύνσεις και τους μυστικούς πράκτορες μέχρι τα δικαστικά μέγαρα και τα δικηγορικά γραφεία, από τις εκκλησιαστικές φράξιες μέχρι τους συνδέσμους οργανωμένων οπαδών, από τα σημεία διακίνησης νεομοντερνίστικων ιδεοληψιών έως τους ναούς του εμπορεύματος και της καταναλωτικής μαστούρας, από τις εθνικιστικές παρακρατικές- και μη- ομάδες έως τους ρεφορμιστές του καθεστωτικού προοδευτισμού, από τις διανοουμενίστικες κλίκες μέχρι την αμόρφωτη βλακεία και έπαρση των διάφορων πουθενάδων, από την άκρως κερδοφόρα διακίνηση εύρους ναρκωτικών ουσιών μέχρι το τελευταίο πεδίο μαζικής κουλτούρας, το σύστημα έχει ατελείωτους πρόθυμους που έχουν πάρει θέση ή περιμένουν, όχι και τόσο υπομονετικά, στην ουρά για να συμβάλλουν με τον πιο μικρό έως τον πιο μεγάλο τρόπο στη διατήρηση της εξουσιαστικής επιβολής. Η εξουσιαστική φιλοσοφία και ιδεολογία έχει πάμπολλους τρόπους για να διαβάλλει το κοινωνικό σώμα, έχει εδώ και πολλούς αιώνες απλώσει τα πλοκάμια της παντού, άσχετα αν εμάς μας αρέσει πολύ να χτυπάμε το χταπόδι στα βράχια της αποφασιστικής και ολικής Άρνησης του υπάρχοντος. Το να είσαι με τον ισχυρό ανέκαθεν εξασφάλιζε προνόμια, σε αντίθεση με το να υπηρετείς την απελεύθερη προοπτική, μια υπόθεση με εμπόδια, προβλήματα, πολύμορφες επιδράσεις και δυσκολίες κάθε είδους και μεγέθους,που, όμως, δε θα σβήσει ποτέ, δε θα παρατήσει ποτέ τα όπλα της και δε θα συνάψει καμία ανακωχή. Αυτό το ξέρουν και είναι κάτι που τους ενοχλεί πολύ… Οι συνειδητές μειοψηφίες είναι που χαλάνε την πιάτσα, που διατηρούν ζωντανή μια άλλη προοπτική, που ενσαρκώνουν το διαφορετικό, που αναδεικνύουν τις ενοχές τους και το ρόλο τους. Που δείχνουν πως υπάρχουν και είναι εφικτοί διαφορετικοί ανθρώπινοι τύποι από τους αλλοτριωμένους και υποκατάστατους που συναντάμε καθημερινά στα πλαίσια του υπάρχοντος.
Οι παγκόσμιοι εξουσιαστικοί ανταγωνισμοί και σχεδιασμοί λαμβάνουν στο σήμερα το χαρακτήρα του αύριο και των δεδομένων που δημιουργούν οι τεχνολογικές και επιστημονικές ανακαλύψεις του σήμερα. Έχουμε μπει, πια, για τα καλά στον δεύτερο γύρο της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Η όλη φάση μας θυμίζει έναν υποθετικό καινούριο αγοραστή εξοχικού που αφού τελείωσε με τα μερεμέτια της εσωτερικής διαρρύθμισης, επιδίδεται τώρα στο σχέδιο της εξόντωσης των γειτόνων του, με τελικό σκοπό την άπληστη επέκταση του ζωτικού πεδίου εκμετάλλευσης. Αφού τα παγκόσμια αφεντικά και οι διάφοροι έμμισθοι υποτελείς-υπηρέτες τους μας κήρυξαν τον πόλεμο, είμαστε υποχρεωμένοι να πιάσουμε το γάντι και να το επιστρέψουμε. Στον δεύτερο γύρο, που μόλις ξεκίνησε, ας είμαστε λιγότερο διαλλακτικοί, καθόλου αμυντικοί και νοητικά συγχυσμένοι. Δύσκολη υπόθεση, δυσχερείς συσχετισμοί, αλλά, πλέον, έχει αποσαφηνιστεί το περιεχόμενο του σύγχρονου στοιχήματος επιβίωσης, αρχικά, και τελικής αντεπίθεσης. Αβέβαιη η επιτυχία, βέβαιη, όμως, η επιτακτικότητα της ολικής ρήξης με όλες τις λογικές της υπάρχουσας τάξης. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!
Κάποιοι σύντροφοι