Ιούνιος
Η χρονολόγηση γίνεται σύμφωνα με την ημερομηνία που δημοσιεύεται η ανάληψη ή γίνεται γνωστή η δράση από τους ιστότοπους αντιπληροφόρησης από τους οποίους αλιεύονται τα κείμενα. Η λίστα καταγράφει τα κείμενα από τα νεότερα στα παλαιότερα.
Ινδονησία: Εμπρησμός αποθήκης υφαντουργίας (Τζακάρτα)
Μια συμβολή στην Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία-Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο
Η κοινωνία σήμερα είναι η φυλακή. Ενώπιον του συστήματος των φυλακών κανείς δεν μπορεί να μένει ουδέτερος. Καθένας από μας εν πλήρη συνειδήσει έχει κάνει μια επιλογή, έχει επιλέξει με ποια πλευρά θα ταχθεί. Δεν υπάρχουνε ασύνειδες επιλογές. Γιατί μια επιλογή γίνεται από ένα άτομο, δεν είναι ουρανοκατέβατη. Συνεπώς, δε θα υπάρξουνε «άμαχοι» σ’ αυτόν τον ασύμμετρο πόλεμο. Υπάρχουν μονάχα δυο ανταγωνιστικές πλευρές: αυτοί που πολέμησαν για τη συνολική καταστροφή της κοινωνίας κι εκείνοι που πολέμησαν για να την προασπιστούν.
Οι αλλοτριωτικές μορφές συνιστούν τη διαμόρφωση της κοινωνίας. Αλλοτριωμένοι ο ένας απ’ τον άλλον σε πολλές μορφές φανταστικών συνόρων, τα οποία προστατεύονται με όπλα, νόμους, φυλακές, κώδικες ηθικής και την «πίστη» εκείνων που πίστεψαν πως τα σύνορα είναι πραγματικά. Και, για μας, όλοι όσοι πιστεύουνε στα σύνορα είναι ο εχθρός.
Στη δική μας οπτική, οι καλοί πολίτες και οι παραστρατιωτικοί, που εκπαιδεύτηκαν από το στρατό κι έχουν τις ίδιες στάσεις και συμπεριφορές με το στρατιωτικό σώμα, είναι εχθροί που αξίζουν τις επιθέσεις μας, τις ίδιες επιθέσεις που η FAI-FRI κατάφερε ενάντια στους θρησκευτικούς τους θεσμούς, στα σχολεία, στα εργοστάσια, στους στρατώνες, ενάντια σε τράπεζες και κάθε λογής υποστηρικτές του συστήματος ονόματι Κοινωνία.
Παρ’ όλα αυτά, είναι αλήθεια ότι για πολλούς ανθρώπους –ακόμα και γι’ αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται ως «αναρχικοί»– η φωτιά που κατέστρεψε κάθε κτήριο στο οποίο επιτεθήκαμε δε φαίνεται πως θα φέρει σύντομα την «επανάσταση». Αυτή είναι μια ανόητη πρόγνωση γιατί χώνει τις δράσεις μας στο δικό τους κλουβί της «επαναστατικότητας». Εδώ πέρα έχει ανακύψει ένα σφάλμα, μιας και κάποιοι έχουνε το χούι να ανάγουν γενικευτικά όλα τ’ ατομικά δρώμενα στην κοινωνική κλίμακα, δηλαδή σε κάτι που εμείς εχθρευόμαστε. Έχουνε χρησιμοποιήσει για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα τα πολυκαιρισμένα τους γυαλιά, έτσι η θέαση της παρουσίας νέων ομάδων αντάρτικου πόλης είναι κάτι όπου δεν εστιάζουν τα γυαλιά τους. Ακόμη, εύκολα θα βάλουνε τη στάμπα του «ευρωκεντρισμού» ή «λατινοαμερικανικοκεντρισμού», επειδή θαρρούν πως είναι τόσο πια σημαντικοί οι αριθμοί. Κι αυτό είναι κάτι που έχει κληρονομηθεί απ’ την κλασική αναρχική σκέψη μ’ ένα κράμα μαρξισμού, που είναι πραγματικά αηδιαστικό. Πρόκειται για –πολύ μαρξιστές– αναρχικούς που τελικά ξανακολλήσανε στην ίδια λογική με τους αριστερούς: τη Μάζα.
Δεν ενδιαφερόμαστε λοιπόν όλοι μας να συμμετάσχουμε στο κύμα μαζικής διαμαρτυρίας ενάντια στις αυξήσεις των τιμών στα καύσιμα. Αυτοί που βγήκανε στους δρόμους κρατώντας πανό και φωνάζοντας, γιατί κατανάλωναν το ίδιο γεγονός, εκτελούν επαναλαμβανόμενες και προβλέψιμες ενέργειες. Φώναζαν μέχρι να ξελαρυγγιαστούν, και προσδοκούν να ’ρθουν αλλαγές από το κοινοβούλιο ή τη γενναιοδωρία του κράτους. Κρύβονται πίσω απ’ την ορολογία της «ειρηνικής διαμαρτυρίας» για να κρύψουνε την αδυναμία τους να επιτεθούν στους καταπιεστές, επειδή είναι δειλοί· οι δειλοί που ζούνε μονάχα απ’ τα «επαναστατικά» δρώμενα για να σβήσουν μέσα τους τη δίψα του «επαναστάτη».
Απ’ την άλλη, βέβαια, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι υπάρχει μια μικρή φράξια ατόμων που παραμένουν σταθερά σε πόλεμο –όπως σε μάχες που βίωσαν τις μέρες του χθες– και δεν κρίνουν ένα κύμα μαζικής αφύπνισης που ξεπήδησε πρόσφατα στην Ινδονησία ως κάτι το «επαναστατικό». Είμαστε περήφανοι ν’ αποκαλούμε συντρόφους αυτούς που βλέπουν τα πράγματα με καθαρό μάτι.
Καθένας απ’ όσους διαβάζουν αυτή την προκήρυξη θα πρέπει να καταλάβει ότι έχουμε μια λογική κι ένα σκεπτικό που θα ήταν αδιανόητα σύμφωνα με τη λογική των πασιφιστών, κοινωνικών ακτιβιστών, των αριστερών και άλλων πολιτών –συμπεριλαμβανομένων των κοινωνιστών αναρχικών–, οι οποίοι και δεν αποτελούν κομμάτι της ομάδας μας. Εμάς όλο αυτό δε μας νοιάζει, ούτε κι αποτελεί ζήτημα κάποιας σημασίας επί της παρούσης. Κάθε άτομο μπορεί να έχει γνώμες και αιτιολογήσεις ανάλογα με τις πεποιθήσεις του. Κάθε μία ομάδα θα έχει μια διαφορετική ανάλυση για το στήσιμο θεμελίων με άλλες ομάδες. Κάθε πρόσωπο δικαιούται να επιλέξει το δικό του μονοπάτι για την εμπλοκή του, αναλαμβάνοντας την προσωπική του ευθύνη. Κάθε άτομο οφείλει να βρει τις τακτικές που του ταιριάζουν και να επιλέξει ανάμεσα σε αυτές.
Εν τέλει, η Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία-Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο θα πρέπει αναγκαστικά να ιδωθεί ως ένα διεθνές εγχείρημα μεταξύ ατόμων, πυρήνων ή ομάδων που συμμερίζονται το ίδιο πάθος και την ίδια οργή. Η FAI-FRI δεν αποτελεί καμιά οργάνωση ή ένωση-ομπρέλα που συγκεντρώνει υπό τη σκέπη της μονάχα όσους αποκαλούνται «μηδενιστές-ατομικιστές» και «ριζοσπαστικοί αντι-πολιτισμικοί». Η FAI-FRI συνιστά ένα προσωρινό σημείο συνάντησης δράσεων αλληλεγγύης, μιας πράξης εκδίκησης κατά του εχθρού, ταυτόχρονων επιθέσεων, οι οποίες δεν προσβλέπουν στον ασπασμό «ενός καλύτερου μέλλοντος» αλλά στην κατάρρευση της υποκριτικής κοινωνίας: Σήμερα.
Μονάδα Οργής/Διεθνής Συνωμοσία για την Εκδίκηση (ICR)
Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία (FAI)-Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (FRI)
ΥΓ. Για να δείξουμε ότι το λέει η καρδούλα μας, κάψαμε ολοσχερώς μία τριώροφη αποθήκη υφαντουργίας επί της οδού Jl Pengukiran Raya 1, RT 03/03, στη γειτονιά Πεκότζαν της περιοχής Τάμπορα, στη δυτική Τζακάρτα. Επιλέξαμε να χτυπήσουμε την αποθήκη για να δείξουμε στους συνδικάλες ότι στόχος των εργατών είναι να πάψουν να είναι εργάτες, και όχι το οχτάωρο ή ο εκδημοκρατισμός στη φάμπρικα, μήτε η ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι ή λοιπά ρεφορμιστικά αιτήματα.
Ελλάδα: Εμπρησμός οχήματος της ΔΕΗ (Αγρίνιο)
Χτες το βραδυ (29-6-2013) πυρποληθηκε αυτοκινητο της δεη στο κεντρο του αγρινιου.
δυναμη στα αιχμαλωτα αδερφια μας
λυσσα και συνειδηση
Πυρήνας Ατάκτων
Ισπανία: Επίθεση σε υποκατάστημα της τράπεζας CatalunyaCaixa (Βαρκελώνη)
Το βράδυ της 26ης Ιούνη 2013 ρημάξαμε τις βιτρίνες ενός υποκαταστήματος της τράπεζας CatalunyaCaixa, επί της οδού Καντάμπρια, στη βαρκελωνέζικη γειτονιά του Σαντ Μαρτί.
Αυτήν τη νύχτα δε σπάσαμε μοναχά μερικές τζαμαρίες, αλλά σπάσαμε επίσης, έστω και για μερικά δεύτερα, την κοινωνική ειρήνη και τις εμπορευματοποιημένες και εξουσιαστικές κοινωνικές σχέσεις, ανακτώντας τον έλεγχο της ζωής μας και τσακίζοντας για μερικές στιγμές την παραίτηση και την απάθεια.
Την πέσαμε στην εν λόγω τράπεζα για τρεις συγκεκριμένους λόγους:
1. Επειδή αποτελεί έναν καπιταλιστικό οργανισμό.
2. Γιατί εν προκειμένω βρίσκεται πίσω από μια πληθώρα εξώσεων και εκκενώσεων καταλήψεων σε αυτή την πόλη, με πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό της επαπειλούμενης εκκένωσης της Απαλλοτριωμένης Τράπεζας στην Γκράσια (καλά θα κάνετε εσείς της CatalunyaCaixa να άρετε την καταγγελία, μιας και τα κοτρόνια και η φωτιά είναι πιο ντούρα από τις γαμωβιτρίνες σας).
3. Γιατί έτσι μας έκανε κέφι.
Θέλουμε να αφιερώσουμε αυτήν τη μικρή δράση σε όλους τους εξεγερμένους, αντεξουσιαστές και αναρχικούς που δέχονται αντίποινα σε όλα τα μήκη και πλάτη της υδρογείου, από τις γειτονιές της Βαρκελώνης ή της Μαδρίτης, μέχρι αυτές της Αθήνας ή της Ιστάνμπουλ. Από την Τζακάρτα ή το Μινσκ, ως την Πόλη του Μεξικού ή το Σαντιάγο της Χιλής.
Καλούμε όλους τους σπάστες να συμμετάσχουν σε αυτόν τον κοινωνικό πόλεμο υπό το πρόταγμα της άρνησης κάθε εξουσίας και με ένα μοναδικό πρόγραμμα: επίθεση.
Υποσχόμαστε κι άλλα.
Ελλάδα: Εμπρηστικός μηχανισμός στο σπίτι του δημοσιογράφου Ιάσωνα Πιπίνη. (Αθήνα)
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ του αναρχικου Κωστα Σακκα απεργου πεινας απο τις 4/6
Ο Κωστας Σακκας βρισκεται προφυλακισμενος στα μπουντρουμια της «δημοκρατιας» εδω και 2,5χρονια, κατηγορουμενος για συμμετοχη στην Συνομωσια Πυρηνων της Φωτιας , αρνουμενος την οποιαδηποτε σχεση του με την οργανωση.
Το κρατος παραβιαζοντας τους ιδιους του τους νομους , εχει προφυλακισει 3 φορες το συντροφο μας επιβαλλοντας του ετσι ενα ιδιοτυπο καθεστως ομηριας με στοχο την πολιτικη και ηθικη του εξοντωση.
Αυτη τη στιγμη ο Κ. Σακκας βρισκεται στο γενικο κρατικο νοσοκομειο Νικαιας διανυοντας την 25η μερα απεργιας πεινας διεκδικωντας την απελευθερωση του. Προ λιγων ημερων ,με την φασιστικη ομοφωνια του συμβουλιου εφετων , απορριφθηκε η ενσταση που ειχε υποβαλλει ο συντροφος μας επι της παρανομης επαναπροφυλακισης του.
Ειναι εμφανες οτι το κρατος στο προσωπο του αναρχικου αγωνιστη Κ.Σακκα βλεπει ακριβως αυτο που θελει να συντριψει . Βλεπει τον καθε ανθρωπο που σαμποταρει με οποιονδηποτε τροπο τη δομη του κρατους, βλεπει τον καθε εξεγερμενο διαδηλωτη , τον καθε κοινωνικο αγωνιστη, τον καθε ενοπλο επαναστατη. Βλεπει ολους εκεινους που αγωνιζονται καθημερινα με καθε μεσο για την ελευθερια, την αλληλεγγυη,την αξιοπρεπεια,την αναρχια. Βλεπει ολους εμας.
Κι εμεις με την σειρα μας λεμε: Μη διανοηθειτε να παιξετε αλλο με την ζωη του συντροφου μας. Η καθε μερα που περναει οσο κρισιμη θα ειναι για τον ιδιο αλλο τοσο θα ειναι για εσας.
Αναλαμβάνουμε την χθεσινοβραδινή επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στην κατοικία του δημοσιογράφου Πιπίνη Ιάσωνα στην Δάφνη
Καλουμε καθε αγωνιστη, ατομικοτητα, συλλογικοτητα, ομαδα σε ολη την ελλαδα να κλιμακωσουμε τις δρασεις αλληλεγγυης στον Κ.Σακκα, να φτασουμε ολοι μαζι μεχρι την νικη, μεχρι την απελευθερωση του. Ο συντροφος μας χρειαζεται οσο κι εμεις εκεινον.
ΟΛΟΙ αυριο Σαββατο 29/06 στο Μοναστηρακι στις 11:30, στην πορεια αλληλεγγυης στον Κωστα Σακκα.
Δυναμη συντροφε ειμαστε διπλα σου
Ελλάδα: Επίθεση με μπογιές σε κρατικούς στόχους και σε ανταλλακτήριο χρυσού. (Ηγουμενίτσα)
30 μηνες προφυλακιστεος αδικα
24 μερες σε απεργια πεινας
ο συντροφος μας σακκας δινει τον αγωνα του για την αξιοπρεπεια του για την αναρχια για ολους μας θετοντας τη ζωη του την ιδια σε κινδυνο.
σε αλληλεγγυη στο συντροφο μας επιτεθηκαμε με μπογιες σε κρατικους στοχους
στη δεη ηγουμενιτσας
σε αυτοκινητο της δημοτικης αστυνομιας
στο δημαρχειο ηγουμενιτσας
στην εφορια ηγουμενιτσας
σε αγοραζω χρυσο
στο ταχυδρομειο ηγουμενιτσας
μπατσοι πολιτικοι δικαστες δεν εχετε κανενα λογο να κοιμαστε ησυχοι.
αν παθει κατι ο συντροφος μας τοτε εχετε δυο παραπανω λογους να μην κοιμαστε ησυχοι.
λευτερια σε οσους ειναι στα κελια.
Ινδονησία: Εμπρησμός του τρίτου ορόφου του ξενοδοχείου Sheraton (Τζακάρτα)
«Αλυσοδεμένα αδέρφια, σύντροφοι που υποφέρετε, η μάχη πλησιάζει. Σύντομα, μεθυσμένοι από εκδίκηση, θα ξεχυθούμε στην επίθεσή• κι ο εχθρός θα τραπεί σε φυγή, γιατί η Ομοσπονδία του Άλγους είναι τρομερή.» Bruno Filippi
Η ενέργεια μας (αν μπορεί να ονομαστεί) μπορεί να ονομαστεί ΣΧΕΔΙΟ ΦΟΙΝΙΚΑΣ – ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ. Αυτή είναι η συλλογική μας απόφαση, να απαντήσουμε στο κάλεσμα των συντρόφων από την Ελλάδα. (1) (2)
Απόψε, (26 Ιούνη) κινηθήκαμε φέροντας τη φωτιά και κάψαμε τον τρίτο όροφο του ξενοδοχείου Sheraton, στην οδό Sahari Mountain, στην Τζακάρτα. Η φωτιά μας είναι μια απάντηση στο κάλεσμα των συντρόφων του Σχεδίου Φοίνικας από την Ελλάδα και μια χειρονομία αλληλεγγύης στον Κ. Σακκά, αναρχικό που βρίσκεται σε απεργία πείνας για να κατακτήσει την ελευθερία του. Τοποθετήσαμε τον εκρηκτικό μηχανισμό με χρονοκαθυστέρηση, σε έναν από τους κάδους απορριμάτων, στο δωμάτιο του karaoke (που βρίσκεται στον τρίτο όροφο) και αφήσαμε τη φωτιά να μιλήσει για μας.
Στέλνουμε τους επαναστατικούς μας χαιρετισμούς στα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, στους 4 αναρχικούς που συνελήφθησαν στην Κοζάνη -δε σας ξεχνάμε ποτέ-, στους Cospito και Gai, στους Carla, Ivan, Juan, Marcello και Freddy, στο Henry και όπως πάντα, σε όλους τους φυλακισμένους αναρχικούς σε Ελλάδα και Ιταλία, καθώς και σ’ εκείνους των πυρήνων της FAI/IRF σε όλον τον κόσμο.
Ας κάνουμε το σχέδιο Φοίνικας ένα διεθνές σχέδιο εκδίκησης!
ΜΟΝΑΔΑ ΘΥΜΟΥ
ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ
FAI-IRF
Ευχαριστούμε το σύντροφο απο το Contra Info για την ακριβή μετάφραση της ρήσης του Bruno Filippi.
Ελλάδα: Εμπρηστική επίθεση στο δικαστήριο Φλώρινας
Επισκευτήκαμε τη Φλώρινα και επιτεθήκαμε με εμπρηστικό μηχανισμό αποτελούμενο απο γκαζάκια και εύφλεκτο μίγμα στο δηκαστήριο της πόλης τα ξημερώματα 25/6. Στο συγκεκριμένο μπουρδέλο είχαν οδηγηθεί οι αναρχικοί σύντροφοι Φοίβος Χαρίσης και Αργύρης Ντάλιος, μετά απο προσαγωγή τους στην ευρύτερη περιοχή, κατηγορούμενοι για συμμετοχή σε ληστεία τράπεζας.
-Το χτύπημα μας ήταν μια μικρή απάντηση στο ξυλοδαρμό του συντρόφου Φ.Χαρίση στο Εφετείο Αθηνών την Πέμπτη 13/6 απο τα σκυλιά με τις στολές. Μια κίνηση επίθεσης και αλληλεγγύης που απλά πλαισιώνει την άμεση απάντηση των ίδιων των συντρόφων με την επιστροφή τους στη φυλακή, με ότι μέσα είχαν εύκαιρα επιτέθηκαν σʼ αυτούς τους υπανθρώπους δείχνοντας οτι δεν σκύβουν το κεφάλι σε κανένα καριόλη και τις οπέξεις του.
-Η επίθεση μας είναι επίσης μια κίνηση αλληλεγγύης και ενίσχυσης του αγώνα του αναρχικού Κώστα Σακκά, ο οποίος βρίσκεται σε απεργία πείνας απο τις 4/6 απαιτώντας τη λήξη της εκδικιτικής (και νομικά πραξικοπιματικής) προφυλάκισής του -3η στη σειρά. Αυτή τη στιγμή ο σύντροφος βρίσκεται στο Γ.Κ.Νίκαιας με ιδιαίτερα επιβαρυμένη την υγεία του. Δεν έχουμε σκοπό να επικαλεστόυμε τις νομικές διατάξεις του εχθρού για να δικαιώσουμε τον αγώνα του, αλλά να καταδείξουμε το γεγονός οτι αυτοί που κυνηγάνε “εστίε ανομίας” είναι οι ίδιοι που κουρελιάζουν τους νόμους και τα συντάγματά τους για να εκδικηθούν όσους επέλεξαν επιθετική στάση απέναντί τους.
Το δικαστικό σύμπλεγμα, οι σύγχρονοι ιεροεξεταστές και τιμωροί των “κακών” και ”παράνομων” της κοινωνίας, αυτοί που στοιβάζουν ανθρώπινες ψυχές στα κολαστήρια που ονομάζου Καταστήματα Κράτησης, αυτοί που εκδικούνται αγωνιστές κι επαναστάτες είναι ο βασικός μηχανισμός εγγύησης της Κοινωνικής Ειρήνης. Όσοι σκέφτονται, πράττουν και ζουν έξω απο το νομικό και ηθικό πλαίσιο της κοινωνίας-φυλακής τιμωρούνται με εγκλησμό και φυσική και συναισθηματική απομόνωση.μέσα στα τσιμεντένια κλουβιά της δημοκρατίας όμως, δεν έχει σβηστεί ολοκληρωτικά η ζωή, υπάρχουν κραυγές αντίδρασης στην νεκρική σιωπή και πεισματικοί αγώνες απο αγωνιστές (πολιτικοί/ποινικοί) που δεν παζαρεύουν την αξιοπρέπειά τους.
Η αστική δικαιοσύνη ήταν και θα είναι στόχος των αναρχικών και όσων επιλέγουν να επιτεθούν στο υπάρχον σύστημα υποδούλωσης. Εκμετάλευσης και αδικίας.
“Είναι οι ίδιοι μηχανισμοί και οι ίδιοι άνθρωποι πίσω απʼ αυτούς, που αποτελούν τους φυσικούς αυτουργούς της νομιμότητας των επιστρατεύσεων των απεργών, των χιλιάδων πλειστηριασμών και αστέγων, της κατάργησης των εργατικών διεκδικήσεων, των απολυμένων, της κατάργησης των κοινωνικών παροχών, των χιλιάδων που ζουν κάτω απο το όπιο της φτώχιας, των εκατοντάδων αυτόχειρων κάθε χρόνο που βάζουν τέλος στη ζωή τους επειδή αδυνατούν να ανταπεξέλθουν αξιοπρεπώς, της νομιμότητας των στοιβαγμένων ανθρώπων σε στρατόπεδα χαρακτηρίζοντάς τους ως λαθραίους. Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της νομιμότητας των βασανηστηρίων και των ξυλοδαρμών στα αστυνομικά τμήματα, των τυχαίων εκπυρσικροτήσεων, της φίμωσης των αντικαθεστωτικών μέσων πληροφόρησης…”
Κ.Σακκάς
Για μας είναι ξεκάθαρο πως το μόνο που εξυπηρετεί η αστική δικαιοσύνη είναι τα συμφαίροντα Κράτους και Κεφαλαίου. Ο αγώνας για την απελευθέρωση απο τα δεσμά της σύγχρονης κοινωνίας, ο αγώνας για την Αναρχία είναι ξεκάθαρο οτι θα περάσει πάνω απο τα κεφάλια των μπάτσων, των δικαστών και των εισαγγελέων, πάνω απο τα κεφάλια των διευθηντών των φυλακών, των ανθρωποφυλάκων και των φασιστών. Πάνω απο τα κεφάλια των εχσθρών της ελευθερίας.
Πίσω ρουφιάνοι – Εμπρός σύντροφοι
Η Αλληλεγγύη είναι κομμάτι και όπλο του ίδιου του αγώνα.
Αντιλαμβανόμαστε την αλληλεγγύη ως μια αμφίδρομη επαναστατική σχέση μεταξύ συντρόφων, χωρίς αυτο να σημαίνει ταύτιση ιδεών ή επιλογών. Δεν αναγνωρίζουμε τους αιχμάλωτους αναρχικούς ως θύματα και –φτύνοντας το δίπολο αθωώτητας-ενοχής– συνεχίζουμε τον αγώνα που διέκοψαν στο κοινωνικό πεδίο, συμμετέχοντας και ενισχύοντας παράλληλα τους νέους αγώνες τους εντός των τοιχών.
Σε αυτό το σημείο –χωρίς να αναλύσουμε ιδιαίτερα– θέλουμε να καταδείξουμε τη νέα τακτική του Κράτους, μέσω των δικαστικών του μηχανισμών, να “τσουβαλιάζει” αγωνιστές και υποθέσεις κάτω από ένα ενιαίο κατηγορητήριο-ομπρέλα με το όνομα ΣΠΦ. Με αυτό τον τρόπο πολύ απλά, απο τη μία παρακάμπτει τη συνέπεια της ε.ο ΣΠΦ (που τα μέλη της έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη της δράσης της οργάνωσης) μετατρέποντάς την σε μέσω αναβάθμησης του κατηγορητηρίου και πολλαπλασιαστή ποινών.ενώ απʼ την άλλη “εγκλωβίζει” αναρχικούς που αιχμαλωτίστηκαν για την πολύμορφη επαναστατική δράση τους, βαφτίζοντας τους μέλη της συγκεκριμένης οργάνωσης απαξιώνοντας την αυτόνομη σκέψη και δράση του κάθε ατόμου ή ομάδας.
Σʼ όποια γωνιά της γης κι αν κοιμούνται, οι εραστές της Αναρχίας βλέπουν το ίδιο πύρινο μοτίβο στα όνειρά τους. Άλλοι κοιμούνται με το ʽνα μάτι ανοιχτό κι αλλοι μένουν ξάγρυπνοι γιατί τα γαμημένα κάγκελα γαυγίζουν το βάρβαρο τραγούδι του εγκλησμού.
Μα οι εραστές της Αναρχίας, σʼ όποια γωνιά της γης κι αν ξυπνάνε, παραμερίζουν τους φόβους τους κι οργανώνουν τις δικιές τους επιθέσεις. Γιατί έχουν έναν κόσμο ολόκληρο να καταστρέψουν –και να φτιάξουν ένα νέο. Και αγχώνονται οτι δεν θα προλάβουν. Μα έχουν τη Λύσσα για μούσα τους και τα όνειρά τους για πυξίδα, και πετάνε μέχρι το τέλος…
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ
Πέρνουμε δύναμη απο τη δύναμη των αιχμάλωτων συντρόφων και τους απαντάμε με την φωτιά μας πως τίποτα δεν πήγε χαμένο
ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ
Αντάρτικο Αναρχικό Μέτωπο – Τμήμα Βόρειας Ελλάδας
Πυρίνας διάχυσης του αγώνα και της αλλυλεγγύης
ΥΓ.1 Αγωνιστικούς χαιρετισμούς σʼ όλους τους πυρήνες άμεσης δράσης και του μαχητικού αντιφασισμού σε όλη την επαρχία. Απο την Ξάνθη και την Βέροια μέχρι το Αγρίνιο και παντού, να σπείρουμε το Χάος και την Αναρχία.
ΛΥΣΣΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
ΥΓ.2 Χαιρετίζουμε όλους τους συντρόφους που ενισχύουν τον αγώνα του Κ.Σακκά με τον τρόπο τους ήτε με το φως της μέρας ήτε με την κάλυψη της νύχτας.
Ισπανία: Βομβιστική επίθεση σε υποκατάστημα της τράπεζας BBVA (Μαδρίτη)
Τα ξημερώματα της 10ης Απρίλη τοποθετήσαμε έναν εκρηκτικό μηχανισμό στο υποκατάστημα της τράπεζας BBVA επί της οδού Ούσαρες στη Μαδρίτη. Στόχος μας είναι να προκαλέσουμε τη μεγαλύτερη δυνατή ζημιά σε αυτούς τους ναούς του χρήματος, για να καταστρέψουμε ό,τι μας αποξενώνει και καταπιέζει.
Το μίσος μας είναι μεγαλύτερο από το δικό τους. Πρέπει να αγωνιστούμε για να ρίξουμε το σύστημα του Κεφαλαίου, και να παλέψουμε για να λευτερώσουμε τους πολιτικούς μας κρατουμένους και να τους γλιτώσουμε από τους βασανιστές.
Να περάσουμε στην άμεση δράση. Ούτε βήμα πίσω απέναντι στο κράτος.
Αυτόνομη Ομάδα Μαδρίτης. FAI/FRI (Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία/Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο)
Ελλάδα: Ένοπλη επίθεση στα κεντρικά γραφεία της Νέας Δημοκρατίας στη Συγγρού (Αθήνα)
Κατεβάστε το PDF.
Ελλάδα: Εμπρηστική επίθεση στα τοπικά γραφεία της Νέας Δημοκρατίας στο Κουκάκι (Αθήνα)
Πόσο λυπηρό πρέπει να είναι να πεθαίνει κανείς δίχως ελπίδα στην καρδιά του,
χωρίς μια πυρά στο μυαλλό του, χωρίς χίλια όνειρα στο νου του,
χωρίς ένα αστέρι από χρυσάφι να λάμπει στο βλέμμα του!
Η εξουσία κάνει ότι μπορεί για να διατηρήσει την κυριαρχία της καταρίπτοντας κάθε δημοκρατικό πρόσχημα. Κανένας ανασχηματισμός δε μπορεί να κρύψει το προσωπείο του σύγχρονου ολοκληρωτισμού που υποθηκεύει τις ζωές μας. Η φτώχια και η εξαθλίωση, οι βασανισμοί και οι εξευτελισμοί στα αστυνομικά τμήματα και τα σωφρονιστικά καταστήματα, η εκμετάλευση της εργασίας, οι εκδικητικές αποφάσεις των δικαστηρίων, οι επιστρατεύσεις των απεργιών, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, συνθέτουν μεταξύ πολλών άλλων ένα μοντέλο κοινωνικής διαχείρισης που θέλει να στρατιωτικοποιήσει τη ζωή μας στο σύνολο της.
Οι εικόνες παραλάσονται αλλά τα απονευρωμένα βλέμματα μένουν ίδια.
Απέναντι στην αναξιοπρέπεια αυτής της καθημερινότητας, βρίσκονται όσοι οι εξουσίες καταδικνύουν ως ενόχους. Εμείς δεχόματε με ικανοποίηση την ενοχή μας. Με κάθε ευκαιρία θα σηκώνουμε το κεφάλι και θα ουρλιάζουμε.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ ΣΑΣ !
ΔΕ ΜΙΛΑΜΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΑΣ !
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΟΧΟΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ
ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΑΣ !
Την Πέμπτη 13 Ιουνίου οι αναρχικοί Δημήτρης Πολίτης, Αργύρης Ντάλιος, Φοίβος Χαρίσης και Κώστας Σακκάς πέρναγαν από το εφετείο για διαφορετικές υποθέσεις. Κατά τη διάρκεια της μεταγωγής και της παρουσίας τους στον χώρο του εφετείου αντάλλαξαν προκλήσεις με τους μπάτσους της Ειδικής Ομάδας Μεταγωγών. Καθώς έβγαιναν από το εφετείο και εν μέσω συνθημάτων από συγκεντρωμένους αλληλέγγυους ένας από τους τέσσερεις συντρόφους δέχθηκε επίθεση από τα σκυλιά του κράτους. Τον πέταξαν στον διάδρομο του εφετείου, τον έσειραν δέκα μέτρα μέχρι την κλούβα με μπουνιές και κλωτσιές και τον έβαλαν μέσα με τις χειροπέδες. Όταν έφτασαν στον Κορρυδαλλό και ενώ οι προκλήσεις συνεχίζονταν οι σύντροφοι βρήκαν την ευκαιρία. Καρέκλες, συρτάρια, τασάκια, πυροσβεστήρες τους βοήθησαν να επιτεθούν στους μπάτους και να προκαλέσουν καταστροφές στο χώρο παραλαβής κρατουμένων των φυλακών.
Αργύρη, Φοίβο, Δημήτρη, Κώστα. Η επίθεση σας χαράχτικε στην καρδιά μας. Η στάση σας μας δίνει δύναμη.
Είμαστε δίπλα σε όσους στάθηκαν ένοχοι στην εποχή τους.
Το βράδυ του Σαββάτου τοποθετήσαμε εκρηκτικό μηχανισμό μικρής ισχύος αποτελούμενο από μαύρη πυρίτιδα στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας στο Κουκάκι, μόλις πενήντα μέτρα από το αστυνομικό τμήμα της περιοχής. Αυτή είναι η δική μας έμπρακτη δήλωση αλληλεγγύης προς κάθε άνθρωπο που μάχεται.
Η συγκεκριμένη επίθεση είναι μια σηκωμένη γροθιά για τον Κώστα Σακκά που από τις 4 Ιουνίου πραγματοποιεί απεργία πείνας με αίτημα την άμεση αποφυλάκιση του. Όσο παρατείνεται η προφυλάκηση του συντρόφου μας και αυξάνεται ο κίνδυνος για την υγεία του, τόσο θα πρέπει να εντείνονται και οι επιθέσεις από την πλευρά των αγωνιζόμενων.
Εραστές της Ανομίας
Ελλάδα: Εμπρησμός ΑΤΜ (Αθήνα)
Ως μια ελάχιστη πράξη αλληλεγγύης, το βράδυ του Σαββάτου 22/6 παραδώσαμε στις φλόγες 1 ΑΤΜ στην οδό Βατατζή στη Νεάπολη.
ΔΥΝΑΜΗ ΣΥΝΤΡΟΦΕ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Μεγάλη Βρετανία: Εμπρησμός και βανδαλισμός κτιρίου και οχημάτων της μονάδας αντιμετώπισης εγκλημάτων UKBA και αυτοκινήτων της εταιρίας Tascor
Κρυμμένο μέσα σε ένα ήσυχο εταιρικό πάρκο στο Portishead, λίγο έξω από το Μπρίστολ, βρίσκεται ένα γραφείο της Συνοριακής Υπηρεσίας της Αγγλίας, από όπου μια ομάδα αντιμετώπισης των μεταναστευτικών εγκλημάτων εργάζεται από κοινού με την αστυνομία, μια δουλειά που συμπεριλαμβάνει και επιδρομές στα νοτιοδυτικά. Το βράδυ της Πέμπτης προς Παρασκευή (με τη μνήμη του θανάτου του αναρχικού Carlo Giuliani, που σκοτώθηκε στη μάχη με τους μπάτσους, στη σύνοδο των G8 πριν δώδεκα χρόνια, ακόμη ζωντανή στο μυαλό μας), το επισκεφθήκαμε για να βάλουμε φωτιά, η οποία έκανε ζημιές στο κτίριο και έκαψε έξι αυτοκίνητα, που βρίσκονταν σταθμευμένα εκεί – τρία αυτοκίνητα, δύο βαν μεταφοράς ανθρώπων (τα οποία είναι γνωστό πως χρησιμοποιούνται για την αρπαγή οικογενειών μεταναστών σε επιδρομές τα χαράματα) και ένα μεγάλο βαν. Οι μισθοφόροι συνοριοφύλακες του καθεστώτος, προκαλούν την περιφρόνησή μας, όπως και κάθε άλλος μπάτσος και τώρα αυτό το μακρύ χέρι του κράτους ένιωσε πως είμαστε κοντά και πως δε σταματάμε.
Λίγες εβδομάδες πριν, το μεσημέρι της 2ας Ιουνίου, σε ένα υποκατάστημα της εταιρίας Tascor, στην εμπορική περιοχή Cribbs Causeway/Patchway, σπάστηκαν τα παρμπρίζ και προκλήθηκαν φθορές στις καμπίνες δύο μίνι-μπας της εταιρείας. Η Tascor (παλαιότερα γνωστή ως RSTM) δουλεύει για τη Συνοριακή Υπηρεσία και τη Συνοριακή Δύναμη ως “συνοδός” κρατουμένων από τη φυλακή εως το σημείο απέλασης, αξιοποιώντας και τη χωρίς συνέπειες βία, που της προσφέρει η θέση της, όπως στην πρόσφατη περίπτωση της αναγκαστικής απομάκρυνσης των Marius Betondi και Raul Ally και είναι επίσης η μεγαλύτερη ιδιωτική εταιρία παροχής τέτοιων “υπηρεσιών” παγκοσμίως (έχοντας πάρει τα ηνία από την Group 4 Security στην Αγγλία από το 2011). Διατηρούν, επίσης, χώρους προσωρινής κράτησης σε όλην την Αγγλία καθώς και για τις συνοριακές δυνάμεις της Αγγλίας στο Calais και το Coquelles, στη Γαλλία.
Ο καπιταλισμός αντλεί μεγάλο κέρδος από τη δεξαμενή της φτηνής εργατικής δύναμης των μεταναστών, συμπεριλαμβανομένων και των “παράνομων”, οι οποίοι είναι ακόμα πιο ευάλωτοι στον εκβιασμό των αφεντικών. Το κράτος εγκληματοποιεί εκείνους που θεωρεί μη παραγωγικούς, αξιοποιώντας το δηλητηριώδη εθνικισμό για να διαχωρίσει ακόμα περισσότερο τους εκμεταλλευόμενους (όπως το πρόσφατο κύμα μίσους εναντίον οποιουδήποτε θεωρούνταν μουσουλμάνος) και για να κερδίσει τις εκλογές. Οι “τυχεροί” μετανάστες καταφέρνουν να καταλήξουν στις φτωχογειτονιές της αποξενωμένης δυτικής κοινωνίας, όπου ωθούνται στον ανταγωνισμό με τους υπόλοιπους φτωχούς της μητρόπολης και οι “άτυχοι” ή οι μη παραγωγικοί καταλήγουν σε φυλακές απέλασης. Και στις δύο περιπτώσεις τους κυβερνάει ο φόβος και η ρατσιστικοποιημένη αστυνόμευση. Όμως, αυτό το ξεδιάλεγμα ανθρώπινων σωμάτων δε γίνεται πάντα όσο ομαλά έχει σχεδιαστεί: οι μαζικές απεργίες πείνας στα κέντρα κράτησης της Ολλανδίας και οι σοβαρές ταραχές στους δρόμους της Σουηδίας είναι πρόσφατα παραδείγματα άρνησης της υποταγής σε αυτόν τον υποβιβασμό.
Δε θέλουμε έναν κόσμο, όπου η τυραννία των γραφειοκρατών της μετανάστευσης μπορεί να σημαίνει τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου και που μοναδικά όντα κατηγοριοποιούνται και μαρκάρονται με σκοπό να ξεζουμιστεί το μέγιστο κέρδος και η υποταγή από όλους εμάς. Δε θέλουμε την ταπείνωση, στην οποία συνίσταται ο λεπτομερής έλεγχος κάθε κινήματος, με σκοπό τον κοινωνικό έλεγχο και το μάντρωμα, είτε πρόκειται για τα σύνορα, είτε για τα κτίρια στέγασης, είτε για το σχολείο, είτε για τη δουλειά.
Ο μύθος λέει, πως “είμαστε” τυχεροί που ζούμε εδώ, σε καθεστώς δημοκρατικού ολοκληρωτισμού, σε κάποια άνετα κελιά και με μια εξάρτηση από την τεχνολογία για να ξεφεύγουμε από την πραγματικότητα. Αλλά στην πραγματικότητα, είμαστε περικυκλωμένοι από την κατάθλιψη, τους διαχωρισμούς με βάση τον πλούτο, τη φυλή και το φύλο, στερημένοι από κάθε αυτάρκεια που βασίζεται στη γη και εξαρτημένοι από την ίδια τη μηχανή που μισούμε. Αυτή η μηχανή τροφοδοτείται μόνο από την άγρια εκμετάλλευση εδώ και από την ακόμα μεγαλύτερη στις χώρες προέλευσης των μεταναστών, δημιουργώντας μια αηδιαστική θηλιά καθώς ο πολιτισμός καταναλώνει τα πάντα στο διάβα του. Θέλουμε να καταστρέψουμε το μύθο πως υπάρχει ένα καλό μέρος να ζει κανείς μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο σύστημα δυστυχίας.
Ο αγώνας μας απέχει πολύ από την ειρηνική ενσωμάτωση των “παράνομων” σε αυτήν την απρόσωπη κοινωνία. Επίσης, δε θέλουμε να γίνουμε συνήγοροι ομογενοποιημένων ομάδων μεταναστών, ούτε να τους αγιοποιήσουμε όλους εξαιτίας της εκμετάλλευσης που υφίστανται. Αντί για την αφηρημένη ανθρωπιστική αλληλεγγύη, εμείς ψάχνουμε τη συγγένεια στην εξέγερση, που μπορεί να υπάρχει με μετανάστες, που ίσως θέλουν κάτι παραπάνω από ένα διαφορετικό καθεστώς, που σπάνε τα σύνορα, πληγώνουν δεσμοφύλακες και καταστρέφουν φυλακές, από τη Μεσόγειο ως την Αυστραλία· που μπορεί να βρεθεί στις καρδιές εκείνων που αυτοοργανώνονται, με ή χωρίς συνεργούς.
Τα σύνορα είναι απλά μια σημαντική έκφραση της παρούσας κυριαρχίας, σε έναν κόσμο διαχωρισμών, τόσο ψυχολογικών όσο και σωματικών και τειχών που διαχωρίζουν πληθυσμούς, τάξεις και συνειδήσεις. Η επίθεσή μας κουβαλάει το σπόρο για έναν άλλον κόσμο. Έναν κόσμο που το κάθε πλάσμα θα μπορεί να πηγαίνει όπου θέλει, ελεύθερα. Η χωρίς σύνορα αλληλεγγύη μας, ξεσπάει σαν τις φωτιές μας για εκείνους που παλεύουν για μια αδούλωτη ζωή, για το Gabriel Pombo da Silva, τα φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ, το Marco Camenisch, το Henry Zegarrundo, τους αναρχικούς που βρίσκονται φυλακισμένοι στην Ιταλία και τη Δανία, τους αξιοπρεπείς εκληματίες, τους άνομους φυγάδες, τους εξεγερμένους μετανάστες και όλους εκείνους τους κοινωνικά αποκλεισμένους, που οπλίζουν την οργή τους και πολεμούν για την απελευθέρωση.
Θα θεωρούσαμε αυτήν τη δράση, το τελευταίο μας δώρο στη Συνοριακή Υπηρεσία της Αγγλίας, η οποία πρόκειται να αλλάξει όνομα και να αναδιοργανωθεί, αλλά από ότι φαίνεται πρόκειται πάλι για “την ίδια δουλειά”, “στα ίδια μέρη”, “με την ίδια αποστολή”. Γνωρίζουμε πως το καθεστώς εκμετάλλευσής τους θα συνεχίσει πιο προσαρμοσμένο στις συνθήκες και πιο ολοκληρωτικό, γι’αυτό θα συνεχίσει και ο δικός μας πόλεμος ενάντια σε κάθε κατηγοριοποίηση και έλεγχο που έχει σκοπό να παρεμποδίσει την ελεύθερη μετακίνηση και την άγρια ζωή πάνω στη Γη. Τίποτα δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται.
Πυρήνας Αλληλεγγύη Χωρίς Σύνορα (Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία)
Ελλάδα: Επίθεση με μπογές σε ΑΤΜ (Αθήνα)
Τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης 19/6 επιτεθήκαμε με μπογιές στίς προσόψεις έξι μηχανημάτων αυτόματης ανάληψης (ΑΤΜ) στο κέντρο της Βέροιας ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στον αναρχικό Κ. Σακκά απεργό πείνας απο 4/6.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΕΠΙΘΕΣΗ
Ζούμε για να χορέψουμε πάνω στα συντρίμια αυτού του σάπιου κόσμου.. (Α)
Κόλλα σε κλειδαριές καταστήματος της Sheepskin
Δράση για τους φυλακισμένους αναρχικούς
Κλειδαριές της εταιρείας Sheepskin of Oregon έκλεισαν με κόλλα, στην οδό NW Glisan Street. Αυτή η δράση χρειάστηκε μόνο λίγα δευτερόλεπτα. Ήταν αθόρυβη, εύκολα επαναλήψιμη και προκάλεσε οικονομική ζημιά στους καπιταλιστές που κερδίζουν από την αθλιότητα και την εκμετάλλευση.
Αλληλεγγύη σε όσους αντιστέκονται στις δικαστικές αρχές, αλληλεγγύη στον Eric, τη Marie και τους μακροχρόνια φυλακισμένους αναρχικούς.
Σαμποτάζ από ALF σε φορτηγά σφαγείου κοτόπουλων
15 Ιουνίου 2013 – Welland, Ontario, Καναδάς – Ένας μοναχικός ακτιβιστής του ALF προέβη σε σαμποτάζ φορτηγών που χρησιμοποιούνται για να μεταφέρονται σε σφαγείο, στο φως της ημέρας. Το σχέδιο ήταν να σκιστούν τα λάστιχα όλων των φορτηγών και να διαφύγει μέσα από τη δασώδη περιοχή πίσω από το σφαγείο, που ονομάζεται Cami International Poultry. Τα λάστιχα των φορτηγών βρίσκονται υπό υψηλή πίεση και μπορεί να εκραγούν αν σκιστούν, έτσι χρησιμοποιήθηκε πρώτα ένα κατσαβίδι ώστε να πιεστούν οι βαλβίδες στα λάστιχα και να μειωθεί η πίεση, πριν τρυπηθούν τα πλαϊνά των ελαστικών. Στη διάρκεια της αποσυμπίεσης ένας υπάλληλος μπήκε στο χώρο στάθμευσης. Ευτυχώς, το όχημα του ακτιβιστή ήταν παρκαρισμένο μακριά από το σφαγείο ενώ ο ίδιος κατάφερε να κρυφτεί κάτω από ένα φορτηγό. Η αποσυμπίεση του αέρα στα ελαστικά κάνει αρκετό θόρυβο κι έτσι ο ακτιβιστής χρειάστηκε να σταματήσει για να μη γίνει αντιληπτός από τον υπάλληλο. Τα λάστιχα που αποσυμπιέστηκαν τρυπήθηκαν με έναν παγοκόφτη και οι πινακίδες των υπόλοιπων φορτηγών βάφτηκαν με κόκκινη μπογιά ώστε να μην είναι δυνατή η οδήγησή τους. Επίσης γράφτηκε με σπρέι ‘Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων’ στα κλουβιά ενός από τα φορτηγά. Η μεταφορά με φορτηγά αφήνει τις κότες εκτεθειμένες στις καιρικές συνθήκες, ενώ αφήνονται χωρίς τροφή ή νερό, ως μια τελευταία πράξη βασανισμού πριν τις μαχαιρώσουν στο λαιμό και τις βυθίσουν σε καυτό νερό. Αυτή η δράση ελπίζεται ότι θα πλήξει την παραγωγικότητα του σφαγείου και θα τους κοστίσει χρήματα επειδή θανατώνουν αθώα ζώα. – ALF.
Δράση ενάντια σε κατάστημα κυνηγετικών ειδών
Επιτεθήκαμε στην Archers Afield δύο φορές μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Ανήκουν στη βιομηχανία που πουλά προϊόντα τα οποία είναι κατασκευασμένα για να ακρωτηριάζουν και να σκοτώνουν άγριους μη-ανθρώπους, και παρέχουν εκπαιδευτικά μαθήματα ακριβούς σκόπευσης για αθλητικό και «ψυχαγωγικό» κυνήγι. Σκοπεύουμε να τους οδηγήσουμε σε χρεοκοπία.
Στην πρώτη μας επίσκεψη τρυπήθηκαν αρκετά λάστιχα σε δύο φορτηγά που χρησιμοποιούνται ως κινητά καταστήματα σκοποβολής, καταστρέψαμε τρία παράθυρα με κρέμα για χάραξη γυαλιού και γεμίσαμε τις κλειδαριές στις πόρτες τους με εποξική κόλλα.
Αυτή τη φορά γεμίσαμε τις κλειδαριές στα φορτηγά και στο κατάστημα με εποξική και χαράξαμε τις γυάλινες πόρτες και δύο παράθυρα.
Για τον Jerry Koch και όλους όσους δεν συνεργάζονται.
Ενάντια σε κάθε κυριαρχία και ιεραρχία
Γερμανία: Πυρπόληση ενός βαν της Deutsche Telekom και καταστροφή ενός οχήματος της Siemens (Βρέμη)
Τη νύχτα της 29ης προς 30 Μάη 2013 βάλαμε φωτιά στο πάρκινγκ της Telekom που βρίσκεται επί της οδού Μέρυ Σόμερβιλ (κοντά στο πανεπιστήμιο), ώστε να τυλίξουμε ένα εταιρικό της όχημα στις φλόγες.
Η Deutsche Telekom είναι μονάχα μία από τις πολλές απάνθρωπες φίρμες. Απέκτησε μεγάλα μερίδια του ελληνικού ΟΤΕ ήδη πριν από χρόνια, και κατόπιν έδιωξε 2.000 υπαλλήλους σε μία περίοδο όπου η Telekom έβγαζε τεράστια κέρδη. Ανέλαβε επίσης επάξια το ρόλο της αρχής ασφαλείας, αφού προηγηθήκανε αρκετές απόπειρες φίμωσης του Athens Indymedia εκ μέρους του ΟΤΕ. Τον Απρίλη του 2103 η σύνδεση του ίδιου εγχειρήματος με το διακομιστή του κόπηκε υπό απειλές και εκβιασμούς. Το Athens Indymedia αποτελεί σημαντική πλατφόρμα ενημέρωσης, ιδίως για τις κοινωνικές εξεγέρσεις.
Η Telekom κατέχει επίσης τη δική της θέση στην πολιτικο-στρατιωτική συνεργασία. Η 100% θυγατρική της εταιρεία T-System διαδραματίζει καίριο ρόλο στην πολεμική μηχανή, κι εδώ και δεκαετίες είναι συναρμόδια στο βιομηχανικό κλάδο της αμυντικής τεχνολογίας. Έτσι, η T-System παρέχει τεχνική πληροφοριών και επικοινωνίας για τη χρήση όπλων, και συντηρεί τα τηλεφωνικά δίκτυα των γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων (Bundeswehr), καθώς και τις στρατιωτικές δορυφορικές επικοινωνίες και τα καλώδια οπτικών ινών σε πολεμικά πλοία.
Την ίδια στιγμή στην περιοχή Βάλλε, στη γωνία της Μπραμπανστράσσε με την Οστερλινγκερστράσσε, χτυπήσαμε ένα όχημα που ανήκει στην εταιρεία Siemens και το αχρηστεύσαμε εντελώς με μπογιές.
Η Siemens είναι άλλος ένας παίκτης στη βιομηχανία εξοπλισμών. Για παράδειγμα, σύναψε σύμβαση με τις Ένοπλες Δυνάμεις και την IBM, προκειμένου να υλοποιηθεί το πρόγραμμα Ηρακλής (HERKULES-Projekt). Μια πτυχή αυτού του έργου είναι η υποστήριξη του γερμανικού στρατού με τεχνολογία πληροφοριών εφαρμοσμένη στους τομείς της διοίκησης και υλικοτεχνικής υποδομής.
Επιχειρήσεις σαν την Deutsche Telekom ή τη Siemens απομυζούν κέρδος με τον πόλεμο, τη δυστυχία, τον εκβιασμό και την καταστολή. Αυτό ούτε θέλουμε ούτε και πρόκειται να το χωνέψουμε τόσο απλά.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/-ες προς όλες τις ενέργειες κατά της Telekom.
Χαιρετίζουμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες στην Αθήνα.
Τσακίστε τους εμπόρους των πολεμικών εξοπλισμών και τους κερδοσκόπους του πολέμου στη Βρέμη και παντού!
Ο πόλεμος αρχινά εδώ. Ας τον αποτελειώσουμε εδώ!
αυτόνομες ομάδες
Ανάληψη ευθύνης για την ανατίναξη του αυτοκινήτου σωφρονιστικού υπαλλήλου (Άργος)
Η Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία (FAI) – Διεθνής Συνωμοσία για την Εκδίκηση αναλαμβάνει την ευθύνη για την τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού και την ανατίναξη του αυτοκινήτου του γνωστού ανθρωποφύλακα Αργύρη Γκέλμπουρα που υπηρετεί στις φυλακές Ναυπλίου. Η επίθεση αυτή αποτελεί μέρος του \”Σχεδίου Φοίνικας\” που ξεκίνησε με την ανατίναξη του αυτοκινήτου της διευθύντριας των φυλακών Κορυδαλλού από την Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς.
Η επιλογή να χτυπήσουμε το συγκεκριμένο ανθρωποφύλακα δεν έγινε τυχαία. Ο Αργύρης Γκέλμπουρας (γνωστός και με το ψευδώνυμο Rex) είναι εδώ και χρόνια ένα πιστό μαντρόσκυλο της εξουσίας. Είναι ένας απ\’ τους υπεύθυνους για τους δεκάδες ξυλοδαρμούς κρατουμένων στις φυλακές και παράλληλα διατηρεί άριστες φιλικές σχέσεις με τους μπάτσους της ασφάλειας Ναυπλίου. Συχνά χρησιμοποιεί κρατούμενους – τσιράκια του με σκοπό να φοβίσουν ή να χτυπήσουν άλλους φυλακισμένους που διεκδικούν τα αυτονόητα \”δικαιώματά\” τους ή απλά δεν ανήκουν στο δικό του κύκλωμα επιρροής μέσα στις φυλακές. Ο Αργύρης Γκέλμπουρας είναι ένας ψευτοτραμπούκος με στολή. Αν κάποιοι ανθρωποφύλακες επιμείνουν να έχουν παρόμοιες συμπεριφορές και να βγάζουν τα κόμπλεξ και τα απωθημένα τους πάνω στους κρατούμενους θα τους επισκεφθούμε με χειρότερες διαθέσεις. Τίποτα δε θα μείνει αναπάντητο. Οι εχθροί της ελευθερίας έχουν ονοματεπώνυμο και διεύθυνση…
Παράλληλα με αυτό το χτύπημα, θέλαμε να σπάσουμε το πέπλο σιωπής που καλύπτει τους βασανισμούς και τις άθλιες συνθήκες ζωής των κρατουμένων στις φυλακές Ναυπλίου (και όχι μόνο). Οι φυλακές Ναυπλίου είναι ένας τσιμεντένιος τάφος που έχουν \”θαφτεί\” περίπου 600 κρατούμενοι (την ίδια στιγμή που οι \”προδιαγραφές\” του κτιρίου είναι για 300). Στα κελιά που είναι χωρητικότητας 2 – 3 ατόμων μένουν 6 – 7 κρατούμενοι που οι μισοί από αυτούς κοιμούνται στο πάτωμα.
Πριν από λίγους μήνες στις 04/03 ένας νεαρός κρατούμενος στο Ναύπλιο αφέθηκε να πεθάνει εξαιτίας της δολοφονικής αδιαφορίας κάποιων σωφρονιστικών υπαλλήλων. Ο συγκεκριμένος κρατούμενος έπασχε από φυματίωση και διαμαρτυρόταν επί μέρες ότι πονάει και δεν αισθάνεται καλά. Η απάντηση της υπηρεσίας και του γιατρού της φυλακής ήταν η ίδια που αντηχεί κοροιδευτικά σε όλες τις φυλακές της Ελλάδας. \”Πάρε ντεπόν (αν έχει η υπηρεσία) και κάνε υπομονή\”. Το \”ντεπόν\” στις φυλακές θεραπεύει τα πάντα… Μέχρι και τη φυματίωση. Την ίδια μέρα ο 26χρονος κρατούμενος πέθανε από ανακοπή καρδιάς όταν μεταφέρθηκε καθυστερημένα στο νοσοκομείο. Την Τρίτη 05/03 οι κρατούμενοι στις πτέρυγες Α\’ και Γ\’ εξεγέρθηκαν για το θάνατο του νεαρού και δεν μπήκαν στα κελιά τους. Η απάντηση των υπευθύνων του υπουργείου Δικαιοσύνης και της φυλακής Ναυπλίου ήταν τόσο απλή όσο και τα \”ντεπόν\” μόνο που τώρα ονομαζόταν \”ΜΑΤ\”. Έτσι δύο διμοιρίες απ\’ τα κοπρόσκυλα των ΜΑΤ εισέβαλαν στη φυλακή και οι κρατούμενοι επέστρεψαν στα κελιά τους. Η τάξη και η ασφάλεια θριάμβευσε στις φυλακές Ναυπλίου. Στη συνέχεια και για διάστημα περίπου 1,5 μήνα οι ανθρωποφύλακες του καγκελόφραχτου τσιμεντένιου μπουρδέλου του Ναυπλίου ξυλοκοπούσαν επανειλλημένα κρατούμενους για να πάρουν εκδίκηση για την εξέγερση και να ξαναθυμήσουν σε αυτούς που το αμφισβήτησαν έστω και για λίγο, ποιός είναι το αφεντικό. Η κοινωνία μπορεί να συνεχίσει ήσυχη τον αιώνιο ύπνο τη. Άλλωστε όλη η ασχήμια της βρίσκεται καλά κρυμμένη μέσα στις φυλακές της δημοκρατίας, εκεί που η εκδίκηση ονομάζεται δικαιοσύνη και η τιμωρία σωφρονισμός.
Στις φυλακές οι περισσότεροι κρατούμενοι γίνονται πειραματόζωα στις σαδιστικές ορέξεις του κάθε αρχιφύλακα ή του κάθε υπαλλήλου. Δεν είναι μόνο ο υπερπληθυσμός, η άθλια διατροφή, η έλλειψη ιατρικού προσωπικού, αλλά και οι καθημερινές τιμωρίες της υπηρεσίας που γυρίζουν σαν τσεκούρι πάνω απ\’ το κεφάλι των κρατουμένων. Γιατί ο κρατούμενος μέσα στη φυλακή δεν έχει να ξεπληρώσει μόνο την ποινή που του επέβαλαν τα σκιάχτρα της δικαιοσύνης, αλλά συχνά βγάζει διπλή φυλακή εξαιτίας των πειθαρχικών που του επιβάλλουν οι αυτόκλητοι μικροί τύραννοι που φοράνε στολή ή γραβάτα και ονομάζονται δεσμοφύλακες, αρχιφύλακες, διευθυντές και εισαγγελείς φυλακών.
Πειθαρχικά, απομονώσεις, ξυλοδαρμοί, εξευτελιστικές έρευνες, αιφνιδιαστικές μεταγωγές – απαγωγές αποτελούν κομμάτι της αιχμάλωτης καθημερινότητας των κρατουμένων. Όμως η εξουσία των μικρών τυράννων δε σταματάει μόνο εκεί. Δηλητηριάζει ακόμα και τις πιο μικρές καθημερινές στιγμές των αιχμαλώτων. Σε κάθε φυλακή ανάλογα με το σαδισμό του κάθε αρχιφύλακα ή διευθυντή οι απαγορεύσεις είναι στην ημερήσια διάταξη. Η κάθε απαγόρευση συνοδεύεται πάντα με την ίδια απάντηση: \”Αδύνατον για λόγους ασφαλείας\”. Ανεμιστήρες για το καλοκαίρι, σόμπες για το χειμώνα, μαγειρικά μάτια και σκεύη, βάρη για τη γυμναστική, στρώματα για ύπνο… \”Αδύνατον για λόγους ασφαλείας\”.
Οι αρνήσεις και ο παραλογισμός συνεχίζονται ακόμα και για τις αγορές των κρατουμένων από το μπακάλη. Σε άλλες φυλακές επιτρέπεται να παραγγείλεις κάποια τρόφιμα ενώ σε κάποιες άλλες τα ίδια τρόφιμα απαγορεύονται. Βέβαια δεν είναι λίγες φορές που ο παραλογισμός συναντάει το δέλεαρ των οικονομικών συμφερόντων. Οι οικονομικές συμφωνίες και οι προμήθειες κάτω από το τραπέζι ανάμεσα στους προμηθευτές και τους διευθυντές ή τους αρχιφύλακες είναι γνωστές στον κόσμο των φυλακών. Όλα είναι γνωστά και στα ανάκτορα του υπουργείου Δικαιοσύνης του ευαίσθητου αριστερού κλόουν Α. Ρουπακιώτη. \’Αλλωστε δεν έχει περάσει πολύς καιρός που ο υφιστάμενός του γ. γραμματέας Κανελλόπουλος τσέπωσε αρκετά εκατομμύρια ευρώ απ\’ τον Β. Μηλιώνη και την υπόλοιπη κλίκα της ENERGIA που έφαγαν 560 εκατομμύρια ευρώ απ\’ την κοινωνία των εθελόδουλων, λάδωσαν εισαγγελείς και δικαστικούς κύκλους ώστε να αποφυλακιστούν, την ίδια στιγμή που χιλιάδες φτωχοδιάβολοι στοιβάζονται στις φυλακές. Κανείς φυσικά δε μιλάει και όλοι σκύβουν για άλλη μια φορά το κεφάλι. Όμως κανένα πρόβατο δε σώθηκε βελάζοντας. Για αυτό και εμείς διαλέγουμε το δρόμο του μοναχικού λύκου. Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις για ειρηνικές αλλαγές και δίκαιες ύσεις απ\’ την εξουσία. Ακόμα κι αν η δημοκρατία κατασκεύαζε μια \”χρυσή\” φυλακή με ίσα δικαιώματα για τους κρατούμενους, με ζεστό νερό, με καθαρά στρώματα και μεγαλύτερα προαύλια, θα παρέμενε για πάντα φυλακή, ένας τόπος αιχμαλωσίας. Δεν ψάχνουμε λοιπόν για καλύτερες λύσεις, αλλά για όλου εκείνους τους τρόπους που μπορούμε να γκρεμίσουμε τις φυλακές, με δυναμίτη, με ΤΝΤ, με όπλα, με μπουλντόζες…
Παράλληλα οι περισσότεροι κρατούμενοι πρέπει να γκρεμίσουν τη φυλακή που έχουν μέσα στο κεφάλι τους. Την ηθική της φυλακής, τη νοοτροπία της έγκλειστης ύαινας που κατασπαράσσει τον αδύνατο, τους ψευτοεθνικισμούς κάθε είδους, την ταπεινωτική εξάρτηση απ\’ τα ναρκωτικά, την εξουσία των αρχηγών και τη δουλικότητα των υποτελών… Μόνο έτσι θα καταρρεύσουν τα τείχη και θα λυγίσουν τα σίδερα.
Απ\’ την άλλη πλευρά των τειχών, εμείς οι \”ελεύθεροι πολιορκημένοι\” διαλέγουμε για τον εαυτό μας την επιλογή των όπλων και του δυναμίτη ενάντια στους δεσμοφύλακες της ζωής μας, στα αφεντικά και στους διευθυντές τους, στους παπάδες και στους πιστούς τους, στους μπάτσους και στους χρυσαυγίτες τους, στους δημοσιογράφους και στους τηλεθεατές τους, στους πολιτικούς και στους ψηφοφόρους τους.
Το νέο αναρχικό αντάρτικο πόλης δεν είναι ένα μέσο του αγώνα, είναι η ίδια μας η ύπαρξη. Όλα τα υπόλοιπα που δεν προωθούν τη διαρκή αναρχική εξέγερση είναι ιδεολογικοποιημένες δειλίες.
Η FAI (Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία) σε συνεργασία με τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς επιδιώκει να δημιουργήσει ένα διάχυτο δίκτυο πυρήνων άμεσης δράσης στον ελλαδικό χώρο που θα χτυπάει εκεί που δεν περιμένει ο εχθρός. Μικροί αυτόνομοι ευέλικτοι ένοπλοι πυρήνες παρακολουθούν, συλλέγουν πληροφορίες, άλλοτε συνεργάζονται άλλοτε όχι και διαλέγουν τη στιγμή της αιφνιδιαστικής επίθεσης. Μόνο μέσα στην επίθεση υπάρχει ζωή. Είμαστε αναρχικοί της πράξης, χαοτικοί, μηδενιστές, εγωιστές, άθεοι, είμαστε οι φορείς των μαύρων σημαιών του αναρχομηδενισμού. Για τη διάχυση της FAI (Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία) και του IRF (Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο).
Τώρα και πάντα
Εξέγερση, Επίθεση, Εκδίκηση
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ και ΔΥΝΑΜΗ στους αμετανόητους παράνομους και στους αντάρτες της Σ.Π.Φ.
Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία (FAI) – Διεθνής Συνωμοσία Εκδίκησης
Πηγή
Εμπρηστικό μπαράζ (Αθήνα)
Ο αναρχικος Κ.Σακκας βρισκεται σε απεργια πεινας απο τις 4/6 διεκδικωντας την αμεση απελευθερωση του, αφου μεσω δικαστηκου πραξικοπηματος βρισκεται προφυλακισμενος πανω απο 30 μηνες,ενω ηδη εχει εκτισει τις 2 υποδικιες των προφυλακισεων του.
Στεκομαστε διπλα στο συντροφο μας,περνωντας στην επιθεση οπως αρμοζει στην συνθηκη αυτη.
Ετσι το 4ημερο 15 με 18 Ιουνη πυρπολησαμε τα εξης:
-την Τ.Ο της Ν.Δ στο Κερατσινι
-2 ATM στο Π.φαληρο
-1 ΑΤΜ στην Ανω Κυψελη
-προσωπικη μηχανη μπατσου στου Ζωγραφου
-προσωπικο οχημα μπατσου στην Ανω Γλυφαδα
-προσωπικη μηχανη μπατσου στα Ανω Πετραλωνα
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ Κ.ΣΑΚΚΑ
ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ…….
Εμπρησμός τεσσάρων ATM (Αθήνα)
Εδώ και 30 μήνες ο αναρχικός Κώστας Σακκάς παραμένει προφυλακισμένος,
ο σύντροφος από τις 4/6 βρίσκεται σε απεργία πεινάς παλεύοντας για το αυτονόητο, την άμεση αποφυλάκιση του.Ως μια ελάχιστη πράξη αλληλεγγύης, το βράδυ της πέμπτης 13/6 παραδώσαμε στις φλόγες 4 ΑΤΜ στην πλατεία Κάνιγγος.
ΔΥΝΑΜΗ ΣΥΝΤΡΟΦΕ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ
Μεξικό: Επιθέσεις κόντρα στην επιστήμη και στην αστυνομία (Τολούκα)
Δύο δράσεις.
Μπόμπα στην επιστήμη και φόκο στην μπατσαρία… Δεν πρόκειται όμως να αρκεστούμε μονάχα στο σαμποτάζ με το μπαρούτι και τη βενζίνα. Γι’ αυτό, μην ξαφνιαστείτε αν χτυπήσουμε με τερρορισμό τούς επιστήμονες, τους μπάτσους και τους βολεμένους. Δεν ειδωλοποιούμε καμιά ένοπλη ενέργεια, αλλά ως πυρήνας πολέμου οικειοποιούμαστε ατομικά ο καθένας μας και δικαιώνουμε με την πλέον εγωιστική πολιτική συγγένεια τη δράση διαφορετικών ομάδων σε αυτά τα μέρη, που κορυφώνουν τις ενέργειές τους και τις φέρνουν στ’ άκρα, γκρεμίζοντας φόβους, παραδείγματα, ιδεολογίες, και κώδικες ηθικής ή αξιών.
Εξτρεμισμός; Τρομοκρατία;
Να φάμε μερικούς μπάτσους…
Όπως το έκανε ο Εξεγερτικός Πυρήνας Μαριάνο Σάντσεθ Ανιόν (CI-MSA), φράξια της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας Μεξικού (FAI-M).
Να φάμε μερικούς επιστήμονες…
Όπως το έκαναν οι Ατομικότητες που Τείνουν προς την Αγριότητα (ITS).
Στην αποφασιστικότητα κάθε ατομικότητας που επιχειρεί άμεσα ενάντια στην ανθρωπότητα και στον πολιτισμό της βλέπουμε τη δύναμη που ξαναζωντανεύει τα άγριά μας ένστικτα, μαθαίνουμε απ’ αυτές τις συντεχνίες κι ακονίζουμε τις ιδέες μας για μελλοντικές δράσεις.
Στο μεταξύ, αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την τοποθέτηση ενός ακόμη εκρηκτικού μηχανισμού που πυροδοτήθηκε στις εγκαταστάσεις του Μεξικανικού Συμβουλίου Επιστήμης και Τεχνολογίας (COMECYT) στις 10 Ιούνη 2013, στην πόλη Τολούκα του Μεξικού. Την πέσαμε για άλλη μία φορά σε αυτό το όργανο του κράτους, που συνδέεται άμεσα με τους μηχανισμούς του τεχνο-συστήματος, και το χτυπήσαμε με σφοδρότητα γιατί γνωρίζουμε ότι εκτελεί λειτουργίες ζωτικής σημασίας για την ανθρωποκεντρική πρόοδο. Γιατί γνωρίζουμε την εμπλοκή του στην επέκταση της αστικής κηλίδας, σε συνέργεια με τη βιομηχανία εξόρυξης που ισοπεδώνει τα βουνά της περιοχής του Άλτο Λέρμα. Γιατί γνωρίζουμε τη συνεργασία του με τους επιστήμονες του Διεθνούς Κέντρου Βελτίωσης Καλαμποκιού και Σιταριού (CIMMYT), με τους οποίους επιδίδονται στις διάφορες ανωμαλίες τους στα πεδία πειραμάτων της περιοχής αυτής. Γιατί γνωρίζουμε ότι φέρει άμεση ευθύνη για κάθε τεχνικοποίηση αυτής της (μη)ζωής. Επιτεθήκαμε στις εγκαταστάσεις του σε υπεράσπιση της Άγριας Φύσης.
Όποιος πέφτει στη μάχη εξεγειρόμενος ενάντια σε όλους και όλα, κυριαρχεί ακόμα και πεσών. (…) Μα ο πιο γνήσιος ακολουθητής του πεσόντα είναι αυτός που, ενόσω πέφτει στη μάχη, ξέρει να εξεγείρεται ακόμα και ενάντια στην «εξέγερση» των ήδη πεσόντων ηρώων.
—Ρέντσο Νοβατόρε
Αναλαμβάνουμε επίσης την ευθύνη για τον εμπρησμό (μέσω ενός αυτοσχέδιου μηχανισμού, ακριβώς όπως μας «συνέστησαν» κάποια συντρόφια από τη Νότια Αμερική) που αποτέφρωσε τη μηχανή και την καμπίνα ενός βαν ιδιοκτησίας της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας στις 23 Μάη 2013, πάλι στην πόλη της Τολούκα. Αποφασίσαμε να επιτεθούμε εκείνες τις μέρες σε τούτο το σύμβολο εξουσίας, όπως αποφασίσαμε να αναλάβουμε και την ευθύνη αυτής της ενέργειας για τον ίδιο λόγο: Μαουρίσιο Μοράλες.
Όπως ακριβώς δεν ειδωλοποιούμε τις ένοπλες δράσεις, παρομοίως δε θέλουμε να φετιχοποιήσουμε ούτε να μετατρέψουμε κανέναν και τίποτα σε μάρτυρα. Είναι μονάχα που δεν μπορεί κανείς να μείνει ασυγκίνητος διαβάζοντας τα παραμύθια και τα ποιήματα αυτού του μαχητή… Ακούγοντας το πολεμικό τραγούδι του πάνκη Μαουρί. Ο Μαουρίσιο Μοράλες δεν είναι μονάχα ένα όνομα, όπως δεν είναι μονάχα ένα όνομα ο Αμπέλε Ριτσιέρι Φερράρι [δηλ. ο Ρέντσο Νοβατόρε]. Κάθε αδάμαστος που προκάλεσε άγριους εμπρησμούς, οπλισμένος τόσο όμορφα με βούληση και φαντασία, τροφοδοτεί και συντηρεί την καθημερινή σύγκρουση και τη διαρκή εικονοκλαστική εξέγερση.
Αυτή η φωτιά, που φούντωσε τέσσερα χρόνια και κάτι μετά απ’ το χορό του Μαουρί με το θάνατο, είναι μονάχα μια εμπρηστική χειρονομία αντάρτικης μνήμης για όσους επέλεξαν να κάνουν πράξεις τα λόγια και τις σκέψεις τους.
Αντιπολιτισμική Φράξια
Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης
Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία
(FA/FLT/FAI)
Ισπανία: Επίθεση σε υποκαταστήματα της τράπεζας CatalunyaCaixa (Βαρκελώνη)
Αν αυτοί χαμπαριάζουνε μόνο από κέρδη, ας τους μιλήσουμε για απώλειες.
Την προηγούμενη Τετάρτη, 5 Ιούνη, τέσσερα υποκαταστήματα της τράπεζας CatalunyaCaixa δέχτηκαν επίθεση με σφυριά. Σε αυτά που βρίσκονται στις οδούς Προβιντένσια και Πι ι Μαργκάλ σπάστηκαν τα ΑΤΜ, ενώ σε αυτά που βρίσκονται επί των οδών Εσκοριάλ και Σαρδένυα κατεβάσαμε τις τζαμαρίες.
Πόσα φράγκα είστε ακόμα διατεθειμένοι να χάσετε προτού αποσύρετε τηνκαταγγελία εναντίον της Απαλλοτριωμένης Τράπεζας; Συνεχίστε να μαζεύετε, γιατί εμείς δεν πρόκειται να κουραστούμε.
ΗΠΑ: Σαμποτάζ σε αστυνομικό τμήμα της Ολύμπια για την 11 Ιούνη
Είναι εύκολο και διασκεδαστικό πράγμα η επίθεση! Τις πρώτες πρωινές ώρες της 11ης Ιούνη 2013 φρακάραμε με κόλλα τις κλειδωνιές κι ένα αριθμητικό πληκτρολόγιο πάνω σε δύο πόρτες του αστυνομικού υποσταθμού στις δυτικές γειτονιές της Ολύμπια. Πραγματικά δεν ήταν καθόλου δύσκολο. Με γάντια, μάσκες και δυο σωληνάρια κόλλας στιγμής, ήμασταν σε θέση ν’ αχρηστεύσουμε παντελώς τις κλειδαριές. Μια μικρή ποσότητα κόλλας που τρυπώνει μες στην κλειδαρότρυπα φτάνει αλάργα, κι είναι γρήγορη κι αθόρυβη. Σας περισσεύει καμιά ωρίτσα μες στη σκοτεινιά της νύχτας; Ε τότε, μπορείτε να το κάνετε κι εσείς αυτό, κι αρκετά εύκολα μάλιστα.
Η 11η Ιούνη είναι η διεθνής μέρα αλληλεγγύης στον Έρικ ΜακΝτέιβιντ, στη Μαρί Μέισον και σε άλλους φυλακισμένους αναρχικούς με μακροχρόνιες ποινές. Ο Έρικ ΜακΝτέιβιντ έχει ήδη εκτίσει 7 χρόνια από μια 20ετή ποινή για το έγκλημα σκέψης της «συνωμοσίας», αφότου παγιδεύτηκε από μία πληρωμένη πληροφοριοδότρια της κυβέρνησης που ’ναι γνωστή μονάχα ως «Άννα». Η Μαρί Μέισον έχει καθίσει μέσα 5 χρόνια, έχοντας λάβει 22ετή ποινή επειδή συμμετείχε σε δράσεις που προκάλεσαν φθορές σε γραφείο που συνδέεται με έρευνες για γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς, καθώς και καταστροφή μιας παρτίδας μηχανημάτων υλοτομίας.
Υπάρχουν πολλοί σημαντικοί τρόποι για να στηρίξει κανείς φυλακισμένα συντρόφια. Εμείς απόψε επιλέξαμε να επιτεθούμε σ’ ένα σύμβολο του κρατικού ελέγχου προκειμένου να στείλουμε ένα μικρό χαιρετισμό αλληλεγγύης και συνενοχής στη Μαρί και στον Έρικ. Η αστυνομία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του ίδιου συστήματος που άρπαξε τη Μαρί και τον Έρικ μακριά απ’ τ’ αγαπημένα τους πρόσωπα και τους κρατάει σ’ ένα κλουβί. Η αστυνομία είναι τα σκυλιά που φυλάνε τον καπιταλισμό, ο οποίος εξαρτάται απ’ την αδιάκοπη επέκταση και την καταστροφή καθετί άγριου. Η αστυνομία μπορεί να κλειδώνει σε κλουβιά όσους κι όσες εξεγείρονται ενάντια στην άρχουσα τάξη ή απλά ονειρεύονται μια ζωή που ν’ αξίζει να βιωθεί, αλλά δεν μπορεί ποτέ να κλειδαμπαρώσει την οργή μας.
Ναι ρε, να τα κάνουμε όλα λίμπα!
αγάπη,
κάμποσα ανάρχια
ΗΠΑ: Σαμποτάζ σε φορτηγά εταιρίας θαλασσινών τροφίμων (Πόρτλαντ)
Σαμποτάραμε αρκετά φορτηγά της εταιρίας Ocean Beauty Seafood στη διεύθυνση 2450 NW 28th Avenue, στο Πόρτλαντ. Ανώνυμοι ακτιβιστές χρησιμοποίησαν μαχαίρια για να τρυπήσουν τα λάστιχα και έχυσαν αρκετές ούγιες vegan ζάχαρης στα ντεπόζιτα. Αυτά τα φορτηγά μεταφέρουν καθημερινά πτώματα, ελεύθερων κάποτε, πλασμάτων. Δεν υπάρχει τίποτα βιώσιμο ή που να τη δικαιολογεί, στην εκμετάλλευση της υδρόβιας ζωής. Κάποιοι ίσως να κριτικάρουν αυτή τη δράση ως λαθεμένη στρατηγική σχετικά με το μεγαλύτερο στόχο ενός ζωντανού πλανήτη. Αλλά η άμεση δράση είναι μια αναγκαιότητα και πρέπει να ξεκινήσουμε από κάπου. Η κακοποίηση των ζώων και η οικοκτονία δεν είναι ευπρόσδεκτες στη βορειοδυτική ακτή του Ειρηνικού.
Με αγάπη και οργή,
Κάποιοι ανώνυμοι σαμποτέρ
Γερμανία: Επίθεση σε εργαστήριο πειραμάτων (Βερολίνο)
Τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης, 22 Μαΐου πετάχτηκαν κόκκινες μπογιές στο Ινστιτούτο Robert Koch, στο Βερολίνο. Αυτές οι εγκαταστάσεις έχουν εργαστήριο πειραμάτων και είναι κομμάτι της γερμανικής κυβέρνησης. Πετάξαμε πέντε βόμβες μπογιάς λίγο πάνω από την κύρια είσοδο και γράψαμε \”κάτω τα χέρια από τα ζώα\” στο πεζοδρόμιο.
Πολλές ευχαριστίες στις ομάδες υποστηρικτών του ALF, η δουλειά σας μας δίνει κουράγιο και ασφάλεια!
ALF
Γαλλία: Απελευθέρωση τεσσάρων περιστεριών και καταστροφή κλουβιών και κυνηγετικού πύργου
Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που σου επιτεθήκαμε και δε θα είναι η τελευταία. Ξέρουμε ποιος είσαι και αν είσαι αυτός που στήνει τις παγίδες, ελπίζουμε να το διαβάσεις αυτό. Δε θα σταματήσουμε να καταστρέφουμε τα κλουβιά σου όσο αυτά υπάρχουν. Για όλους του ακτιβιστές των δικαιωμάτων των ζώων που δε γνωρίζουν για αυτά τα κλουβιά για κοράκια και περιστέρια, η ιδέα είναι απλή: χρησιμοποιούν λίγα πουλιά μαζί με φαγητό και νερό για δόλωμα. Αυτά τα κλουβιά υποτίθεται πως πρέπει να κατεβαίνουν κάθε μέρα και να αδειάζονται με διάφορους τρόπους… Αυτά τα κλουβιά πρέπει να καταστραφούν και μπορούν να βρεθούν σε πολλές αγροτικές περιοχές, εκτός οπτικού πεδίου, συχνά στα γύρω δάση ή σε καλά κρυφά σημεία.
Μέχρι να αδειάσουν όλα τα κλουβιά.
ALF
ΗΠΑ: Βανδαλισμός εταιρίας κρεάτων (Όρεγκον)
Την άνοιξη του 2013, μπήκαμε παράνομα στην ιδιοκτησία της εταιρίας Pat\’s Quality Wholesale Meats στο Πόρτλαντ του Όρεγκον. Πολλά λάστιχα σκίστηκαν και καταστράφηκαν, αρκετά ντεπόζιτα γέμισαν με καυστικές ουσίες και κλειδαριές γεμίστηκαν με υγρό ατσάλι.
Πρόκειται για μια εταιρία που κερδίζει από την υποδούλωση, το βασανισμό και τη δολοφονία αισθανόμενων όντων. Δεν προσπαθούν καν να κρυφτούν πίσω από την αηδιαστική πράσινη καπιταλιστική πρόφαση της \”τοπικής επιχείρησης\” και του \”βιώσιμου\”. Η βιομηχανία κρέατος είναι μια οικολογική καταστροφή για την οποία δισεκατομμύρια ζώα υποφέρουν και πεθαίνουν.
Τα δάκρυα μας δεν είναι αρκετά. Αναλάβετε δράση.
Ελλάδα: Ανάληψη ευθύνης για τη βομβιστική επίθεση στο αυτοκίνητο της διευθύντριας των φυλακών Κορυδαλλού. (Αθήνα)
Ισπανία: Επίθεση σε 5 τράπεζες σε ένδειξη αλληλεγγύης στους 5 κρατούμενους του Sabadell (Βαρκελώνη)
Είμαστε ενεργοί ως ομάδα εδώ και περίπου ένα έτος, χρόνος στη διάρκεια του οποίου έχουμε παρατηρήσει μια μικρή αύξηση στο είδος εκείνων των ενεργειών με τις οποίες ταυτιζόμαστε. Έχουμε πράξει και εμείς παρόμοια και έχουμε αποφασίσει να δημοσιοποιούμε τις ενέργειές μας μέσω αυτού του indymedia, για να ενθαρρύνουμε την επανάληψή τους.
Εκτός από εμάς, υπήρξε πρόσφατα μια προσπάθεια να μπουν αυτές οι ενέργειες στο πλαίσιο μιας \”καμπάνιας\” ή μιας παρεμφερούς συλλογής δράσεων. Μετά από αυτό, η απάντηση από τους περισσότερους αναρχικούς και μηδενιστικούς κύκλους της Καταλανίας ήταν η σιωπή (ή τουλάχιστον τίποτα δεν κυκλοφόρησε στο internet).
Εμείς κρατάμε τη στρατηγική και πολιτική μας γραμμή σταθερή: θεωρούμε τις ενέργειες της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας και τις άλλες ανώνυμες δράσεις σαν μικρά σινιάλα. Με την ευκαιρία στέλνουμε μια αλληλέγγυα αγκαλιά σε όλες εκείνες τις ατομικότητες που αποφάσισαν να περάσουν από τη θεωρία στην πράξη, σχετικά με την άμεση, υλική δράση.
Σε άλλες προκηρύξεις μας, έχουμε κάνει καλέσματα ενοποίηση της στρατηγικής του σαμποτάζ ή/και του αντάρτικου πόλης των ζωών και των λέξεων που ταυτοποιούνται με την αντικρατική, αντικαπιταλιστική, αντιεξουσιαστική και αντικυριαρχική σκέψη, το οποίο είναι κάτι που κάποιοι από εμάς ονομάζουν αναρχισμό και κάποιοι άλλοι αναρχικό μηδενισμό.
Σήμερα καλούμε σε συνοχή στη δράση σχετικά με τους 5 κρατούμενους του στεκιού Sabadell.
Αυτή τη στιγμή, δεν έχουμε κάποια άμεση πληροφόρηση γι\’αυτούς· μόνο λόγια οικείων και συγγενών τους. Αλλά φαίνεται πως ήδη αρκετοί έσπευσαν να τοποθετηθούν σχετικά με τους συλληφθέντες. Η έλλειψη αλληλεγγύης ή αντίδρασης από τη Βαρκελώνη είναι ανησυχητική.
Ο νους όλων είναι αλλού, ενώ εκείνοι βρίσκονται υπό καθεστώς απομόνωσης (FIES). Διαβάζοντας τα ΜΜΕ και τα έγγραφα των δικαστικών αρχών, βλέπουμε την ανάλυση να πηγαίνει στο αν ήταν έμποροι ναρκωτικών ή όχι, στο αν ρουφιάνεψαν ή όχι. Φαίνεται πως, μπαίνοντας στο ισπανικό ποινικό και σωφρονιστικό σύστημα η ιστορία του κρατούμενου ή του διωκόμενου αμφισβητείται σε πολιτική, ηθική, συναισθηματική και αισθητική βάση.
Εν τω μεταξύ, το κράτος φυλακίζει 5 άτομα, τα οποία όπως φαίνεται αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικοί. Αυτό δεν έχει να κάνει με την τυφλή υποστήριξη κανενός (εκ τω αναρχικών). Αλλά ε το γεγονός ότι έχουν συλληφθεί για κάτι που μας επηρεάζει όλους. Φαίνεται πως, μερικές φορές η συνοχή εξαφανίζεται στη αναρχική εκκλησία ειδικά όταν η πραγματικότητα σπάει τα πλαίσια μέσα στα οποία είμαστε, σε αυτήν την περίπτωση η απάντηση του κράτους στον αναρχισμό.
Το κράτος όχι μόνο θα παρακολουθεί πως ζούμε, αυτό είναι σχεδόν άσχετο, αλλά θα προσπαθήσει να μας κυνηγήσει, χτυπώντας μας εκεί που δεν το περιμένουμε προσπαθώντας να δημιουργήσει παράνοια και οποτεδήποτε κάποιοι σύντροφοι είναι πιο εμφανείς, ελπίζοντας να μας παραλύσει.
Τελευταία, είναι όλο και πιο συνηθισμένο να δείχνουν τα ΜΜΕ τους αναρχικούς με το δάχτυλο, συνδέοντας τους με τρομοκρατικές ομάδες και άτομα που στοχεύουν να προκαλέσουν \”ταραχές\” εντός των ειρηνικών κινημάτων διαμαρτυρίας όπως Πλατφόρμα των ατόμων που πλήττονται από τη Mortgages, τους \”Αγανακτισμένους\” της 15Μ κλπ. Η εξουσία βολιδοσκοπεί, φτιάχνει το πλαίσιο δράσης της και τον κάνει δημόσια δείχνοντας \”καλούς\” και \”κακούς\” διαδηλωτές. Αυτή δεν είναι μια καινούρια στρατηγική αλλά πρέπει να είμαστε σε επαγρύπνηση και να απαντούμε συμβαδίζοντας με τις δηλώσεις μας. Το να αγνοούμε την κατάσταση δεν είναι απάντηση, ούτε η σιωπή.
Η απάντηση μας στις συλλήψεις είναι η αρχή, ο αγώνας μας είναι μια πράξη αλληλεγγύης· η συνέχιση των ενεργειών μας είναι μια πράξη αλληλεγγύης.
Αλληλεγγύη στους 5 φυλακισμένους!
Αντιμετωπίζοντας την επίθεση του κράτους σε ένα στέκι και στο αναρχικό κίνημα, καταστρέψαμε πέντε τράπεζες περιφερειακά του L\’Hospitalet.
Υγεία, αναρχία και επαναστατικός μηδενισμός!
Lobos Negros/Μαύροι Λύκοι
Μετάφραση Parabellum, Πηγή
Η.Π.Α: Βανδαλισμός καταστήματος που πουλάει γούνα αλεπούς (Πόρτλαντ, Όρεγκον)
Στις κλειδαριές του καταστήματος Metro Body Piercing στην λεωφόρο Hawthorne στο Πόρτλαντ, τοποθετήθηκε κόλλα τέσσερις φορές μέσα σε τρεις εβδομάδες. Χωρίς αμφιβολία, αυτό τους κόστισε εκατοντάδες δολάρια σε επισκευές.
Metro είναι δική σου επιλογή. Αν συνεχίσεις να πουλάς ουρές αλεπούς, να περιμένεις περισσότερα και εντονότερα σαμποτάζ. Δε θα καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια ανεχόμενοι την εκμετάλλευση της άγριας ζωής.
Οι αλεπούδες στα εκτροφεία, τρελαίνονται από τις εκεί συνθήκες. Βρίσκονται φυλακισμένες μέσα στην ίδια τους τη βρώμα. Πηγαίνουν νευρικά πέρα-δώθε και ονειρεύονται την ελευθερία που απλά δε μπορούν να έχουν. Είμαστε οι φωνή τους.
Για εκείνους που δε μπορούν να μιλήσουν, Για την απελευθέρωση, Για την άγρια φύση,
Αντισπισιστές από το Όρεγκον
Μετάφραση Parabellum, Πηγή
Επιχείρηση Ευτολμία (Ardire): Η εισαγγελία του Μιλάνου ζήτησε την περαιτέρω επέκταση των προληπτικών μέτρων εις βάρος 5 αναρχικών κρατουμένων
Αναδημοσίευση από Contra Info
Η εισαγγελία του Μιλάνου ζήτησε την παράταση για έξι ακόμη μήνες της προληπτικής κράτησης για τον Αλεσσάντρο, τον Στέφανο, τον Σέρτζιο, την Ελίζα και τον Πέππε. Στην αίτησή της η συγκεκριμένη εισαγγελία επισημαίνει πως, παρά την προφυλάκιση, τα συντρόφια συνεχίζουν να επικοινωνούν με μέλη του ίδιου χώρου που βρίσκονται έξω από τη φυλακή, και ότι προωθούν «εκστρατείες αλληλεγγύης» εναντίον της «καταστολής» με τόνους σίγουρα ανησυχητικούς για την έξαρση πράξεων που χαρακτηρίζονται από βία, κι όχι μόνο λεκτική. Στη συνέχεια εξηγεί αυτές τις έννοιες καλύτερα, παραθέτοντας διάφορα κείμενα παρμένα από τις σελίδες RadioAzione, Contra Info καιInforma-Azione.
Παραθέτει επίσης το κείμενο του Στέφανο ενάντια στα ψευδο-νιχιλιστικά ψοφίμια, και μεταξύ άλλων αναφέρει: «Η επιστολή του Σ. Φόσκο από την πτέρυγα υψηλής ασφαλείας της Φερράρα δημοσιεύτηκε στο ακέραιο από την ιστοσελίδα RadioAzione, η οποία μετά το κλείσιμο του Culmine έχει εν τοις πράγμασι αντικαταστήσει το ρόλο του τελευταίου, με την πρόθεση να επιτελέσει την ίδια λειτουργία ως “φερέφωνο” στον αναρχικό χώρο σε εθνικό επίπεδο».
Όσο θα έχει ζωή αυτό το blog, η αλληλεγγύη και η συνενοχή προς τους φυλακισμένους συντρόφους δε θα λείψει ποτέ, όπως δε θα λείψουνε ποτέ κι οι άμεσες δράσεις που γίνονται σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους ίδιους τους κρατούμενους συντρόφους ή εναντίον του υπάρχοντος γενικότερα. Αν σε κάποιους οι «τόνοι» δεν αρέσουνε… είναι δικό τους πρόβλημα! Εν κατακλείδι, τοRadioAzione δεν έχει αναλάβει την κληρονομιά του Culmine, αλλά πάντοτε ήθελε να στείλει ένα σαφές μήνυμα στους ανθρωποδιώκτες: Η Αντιπληροφόρηση και η αλληλεγγύη δε γνωρίζουνε κάγκελα που μπορούν να τις φυλακίσουνε… Μπορείτε να φυλακίσετε το σώμα μας αλλά ποτέ τις ιδέες μας!
Θάνατος στο κράτος και στους υποτακτικούς του
Για την άμεση δράση
Αλληλεγγύη και συνενοχή με τους έγκλειστους συντρόφους
σε όλο τον κόσμο!
Elisa Di Bernardo
C.C. Rebibbia Femminile, Via Bartolo Longo 92, IT-00156 Roma (Ιταλία)
Sergio Maria Stefani, Giuseppe Lo Turco,
Alessandro Settepani, Stefano Gabriele Fosco
C.C. Via Arginone 327, IT-44122 Ferrara (Ιταλία)
Αργεντινή: Εμπρησμοί αστυνομικών, κυβερνητικών και πολυτελών οχημάτων
Αναδημοσίευση από Contra Info:
Συνεχίζοντας την χαοτική αντεπίθεση
«Απαγχονισμένοι στο Σικάγο, αποκεφαλισμένοι στη Γερμανία, στραγγαλισμένοι στο Χερέθ, τουφεκισμένοι στη Βαρκελώνη, καρατομημένοι στο Μοντμπρισόν και στο Παρίσι πέθαναν πολλοί απ’ τους δικούς μας, αλλά δεν κατορθώσατε να ξεκάνετε την αναρχία. Οι ρίζες της είναι πολύ βαθιές. Γεννήθηκε σε μια κοινωνία σε αποσύνθεση που διαλύεται και καταρρέει. Είναι μια βίαιη αντίδραση ενάντια στην καθεστηκυία τάξη, και αντιπροσωπεύει τις προσδοκίες για ισότητα και λευτεριά, με τις οποίες πρόκειται να χτυπήσουμε διάνα την παρούσα εξουσιοκρατία. Είναι αδάμαστη, και τελικά θα νικήσει και θα σας αποτελειώσει».
—Εμίλ Ανρύ
Περνάμε στην πλευρά αυτών που απεχθανόμαστε, συσχετιζόμαστε μαζί τους για να επιβιώσουμε, σε μια κάλπικη συμβίωση μόνο για τη συμβίωση, την άνεση και την ευκολία. Παγιδευμένοι σαν τη μύγα στον ιστό της αράχνης, συνεχίζουμε να τροφοδοτούμε το εγώ εκείνων που αποκομίζουν κέρδη με το αίμα μας. Προσμένοντας τις απαντήσεις που γεννά η καταπίεση, πρωταγωνιστές στην παραγωγή του μοντέλου της κοινωνικής ανάπτυξης, μιλάμε λες και οι ιδέες της προόδου υπήρξαν μια δημιουργία δική μας, απαραίτητη και συναισθηματικά επιθυμητή.
Η αλλαγή που χρειάζεται ο κόσμος και τα όντα που τον κατοικούν για να ζήσουν καλύτερα δεν έχει καμία σχέση με την εξουσιαστική ιδεολογία. Οι αδικίες και η εξαθλίωση του ανθρώπινου βίου είναι απότοκα της βίαιης αποξένωσης, μετά από τόσον καιρό κυριαρχίας και σκλαβιάς, που τον κατάντησαν απλή εθελοδουλία προς όφελος εκείνων που οικειοποιήθηκαν τη λέξη εξουσία και τιτλοφορήθηκαν εξουσιαστές.
Συνεχίζοντας τη χαοτική αντεπίθεση, εφορμώντας ενάντια σε καθετί που μας καταπιέζει καθημερινά, τις πρώτες πρωινές ώρες της 25ης Μάη 2013 χτυπήσαμε με έναν εμπρηστικό μηχανισμό ένα περιπολικό της ομοσπονδιακής αστυνομίας Αργεντινής, στην υπηρεσία του 25ου αστυνομικού τμήματος επί της λεωφόρου Ραούλ Σκαλαμπρίνι Ορτίς (στη γειτονιά του Παλέρμο). Στο στόχαστρό μας μπήκανε επίσης αυτοκίνητα πολυτελείας στη ζώνη με τις πρεσβείες στο Παλέρμο και στο Μπελγράνο, όπως και ένα κυβερνητικό φορτηγάκι στη Βίγια Ουρκίσα.
Θα συνεχίσουμε να επιχειρούμε με φωτιά εναντίον των οχημάτων της αστυνομίας και οποιουδήποτε είναι στην υπηρεσία του κράτους. Θα τους επιστρέψουμε κατιτίς από τον τρόμο που σπέρνουν νυχθημερόν.
Ζήτω οι ταραχές στη Σουηδία! Φωτιά σε κάθε μπάτσο!
Στη μνήμη του συντρόφου Μαουρίσιο Μοράλες.
Φίλοι της Γης/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία
Μπορείτε να βρείτε τις αναλήψεις ευθύνης και στο αρχείο.
Χιλή: Εμπρηστική επίθεση εναντίον της Εθνικής Ένωσης Σωφρονιστικών Υπαλλήλων (Σαντιάγο)
Αναδημοσίευση από Contra Info
Μήπως νομίζατε ότι ο Μάης θα περνούσε χωρίς άμεσες δράσεις;
Απαντήσαμε για άλλη μια φορά με τη φωτιά.
Ενθυμούμενοι τον πολεμιστή Μαουρίσιο Μοράλες και στεκόμενοι σε αλληλεγγύη με τα φυλακισμένα συντρόφια στο Τεμούκο, πυρπολήσαμε την είσοδο της Εθνικής Ένωσης Σωφρονιστικών Υπαλλήλων (ANFUP) επί της οδού Σάντα Μόνικα και λίγα μόνο μέτρα από την οδό Κούμινγκ, στο κέντρο του Σαντιάγο, την Κυριακή 12 Μάη. Αυτή η ενέργεια προστίθεται σε όσες έχουν ήδη αναληφθεί από άλλες ομάδες σε «εναλλακτικά» μέσα, αλλά αποσιωπήθηκαν από τον «επίσημο Τύπο».
Το είπαμε και στην προηγούμενη προκήρυξή μας, όταν επιτεθήκαμε σε εγκαταστάσεις των χιλιάνων δεσμοφυλάκων τον Γενάρη του 2013, ότι δεν θα αφήσουμε τους βασανιστές να ησυχάσουν στα καταφύγιά τους. Η κριτική απέναντι στο εξουσιαστικό σύστημα και στις σωφρονιστικές δομές του δεν μπορεί να ιδωθεί ξέχωρα από την άμεση επίθεση εναντίον όσων επιχειρούν να κάμψουν το εξεγερτικό σθένος των φυλακισμένων μας συντρόφων. Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι έχουν επιλέξει εθελοντικά να ζήσουν ως εχθροί της λευτεριάς και ως ενεργοί συνεργάτες της κυριαρχίας, με αντάλλαγμα το μερτικό της εξουσίας που βρίσκει την υλική του έκφραση στον εγκλεισμό και στον εξευτελισμό των κρατουμένων και των οικογενειών τους.
Τον μήνα Απρίλη η αντεξουσιάστρια συντρόφισσα Αριάδνα Τόρρες, που βρίσκεται έγκλειστη στο Σωφρονιστικό Κέντρο Γυναικών του Τεμούκο, τιμωρήθηκε από την αρχιφύλακα με παρακράτηση ενός κειμένου που έγραψε προς δημοσιοποίηση, επειδή προσέβαλε ένα δικαστή. Στείλαμε διπλότυπο αυτού του μηνύματος στους χιλιάνους δεσμοφυλάκους, έτσι ώστε να γνωρίζουν ότι οι αναρχικοί, αντεξουσιαστές και επαναστάτες σύντροφοι που κρατούνται σε όλη την επικράτεια δεν είναι βορά στα εξουσιαστικά παιχνιδάκια τους, κι ότι για κάθε επίθεση η απάντηση θα είναι ξανά φωτιά, εκρήξεις και θραύσματα.
Θέλουμε να ρωτήσουμε τα συντρόφια της δράσης, γιατί έχει περιοριστεί η βίαιη δραστηριότητα εναντίον του εχθρού; Ένα πράγμα είναι η αγκιτάτσια των οδομαχιών, αλλά πριν από το Μάη είδαμε λίγες μονάχα άμεσες και σχεδιασμένες επιθέσεις, βόμβες, εμπρησμούς και σαμποτάζ εναντίον των κυριάρχων και του συστήματός τους της μιζέριας. Το να έχουν διάρκεια στο χρόνο οι αντεξουσιαστικές επιθέσεις και να μην καταλήξουν αστυνομικό ανέκδοτο εξαρτάται από εμάς. Το να μην καθίσταται μονάχα μια νεανική μόδα η επιλογή της επαναστατικής βίας και της σύνδεσής της με τον αντεξουσιαστικό αγώνα (και τις διάφορες μορφές με τις οποίες αυτός γίνεται πράξη) εξαρτάται επίσης από εμάς. Η ενδυνάμωση και ο πολλαπλασιασμός σε ποσότητα και ποιότητα των άμεσων δράσεων εξαρτάται μονάχα από τη βούλησή μας.
Το Μάη θυμόμαστε τους συντρόφους που δολοφονήθηκαν από το κράτος στο Σικάγο το 1886. Θυμόμαστε τον Ντανιέλ Μένκο, νεολαίο που δολοφονήθηκε σε μια διαδήλωση το 1999. Θυμόμαστε τον νεαρό εργάτη Ροδρίγο Σιστέρνας, που δολοφονήθηκε από μπάτσους στη Χιλή το 2007, αφού συνέτριψε ένα αστυνομικό όχημα με ένα γερανό. Σκεφτόμαστε το σύντροφο Χένρυ, φυλακισμένο από τον περασμένο Μάη στη Βολιβία [επί της παρούσης σε κατ\’ οίκον περιορισμό], όπως και τους συντρόφους Νικόλα Γκάι και Αλφρέντο Κόσπιτο, φυλακισμένους στην Ιταλία ένα χρόνο μετά τον πυροβολισμό στο πόδι ενός μεγαλοστελέχους εταιρείας πυρηνικών, δράση για την οποία κατηγορούνται.
Χαιρετισμούς σε όλα τα φυλακισμένα και φυγόδικα συντρόφια ανά τον κόσμο.
Μαουρίσιο Μοράλες, ζεις μέσα από την άμεση δράση.
Εξεγερσιακός αντεξουσιαστικός πυρήνας Παναγιώτης Αργυρού-ΑΑΟ/ΔΕΜ
Μερικές σκέψεις με αφορμή τα γεγονότα στη Σουηδία
Τα πρόσφατα γεγονότα στη Σουηδία, δίνουν μια πρώτης τάξης ευκαιρία να διερευνήσουμε τέτοιες καταστάσεις καθώς και να καταγράψουμε απόψεις πάνω σε αυτές, από ένα ευρύ φάσμα αναρχικών. Ας δούμε αρχικά τα γεγονότα του συγκεκριμένου παραδείγματος. Ένας γηραιός μετανάστης επιτίθεται με μπαλτά εναντίον αστυνομικών με αποτέλεσμα εκείνοι να τον πυροβολήσουν και να τον σκοτώσουν. Άλλες αφηγήσεις φέρουν το μετανάστη ψυχικά διαταραγμένο, άλλες να έχει όμηρο μια γυναίκα. Στην προκειμένη ανάλυση η αλήθεια αυτών των αφηγήσεων δε μας ενδιαφέρει. Αποτέλεσμα του θανάτου του μετανάστη, είναι η να ξεσπάσουν συγκρούσεις μεταξύ μελών της μεταναστευτικής κοινότητας, αλλά και άλλων και των μπάτσων. Αυτό που έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι το πως ερμηνεύει ο καθένας το γεγονός σε συνάρτηση με το τι έχει στο κεφάλι του, είτε πρόκειται για τα πιστεύω του, είτε για ιδεολογήματα είτε για φαντασιακά.
Η σύγκρουση επέρχεται πάνω σε συγκεκριμένα σημεία όπως και στην περίπτωση του Λονδίνου, του Παρισιού και λιγότερο του Δεκέμβρη. Αρχικά ας αναφερθούμε στο ερώτημα αν πρόκειται για εξέγερση ή όχι. Το κριτίριο που χρεισιμοποιείται συνήθως είναι το κατα πόσο είναι πολιτικά τα κίνητρα ή οι πράξεις των ανθρώπων που συμμετέχουν στις συγκρούσεις. Θεωρώ πως αυτό είναι λάθος. Η εξέγερση είναι μια συνθήκη όπου μια μερίδα ανθρώπων ή ένα άτομο εναντιώνονται βίαια σε μια κατεστημένη κατάσταση. Και αυτό ισχύει και για τα τέσσερα παραδείγματα. Το αν τα κίνητρα των εξεγερμένων είναι πολιτικά ή όχι δεν καθορίζουν το γεγονός ότι δημιουργήθηκε βίαια ένα ρήγμα στην κανονικότητα της εκάστοτε μητρόπολης. Μεγάλο ρόλο παίζει η αντίληψη των αναρχικών για το τι εστί πολιτική. Πολιτική σημαίνει διαχείρηση. Μπορεί η διαχείρηση να εκφράζεται με τη διαμόρφωση αιτημάτων, μπορεί να εκφράζεται και με μια πιο συνολική αντίληψη διαχείρησης του υπάρχοντος ακόμα και αν οι φέροντες την τελευταία αντίληψη δεν το καταλαβαίνουν. Δυστυχώς ελάχιστοι αναρχικοί ξεφεύγουν από την πολιτική αντίληψη, γι\’αυτό παρατηρείται και το γεγονός ακόμα και οι υποστηρικτές τέτοιων εξεγέρσεων να προσπαθούν να επιβεβαιώσουν την πολιτική τους σημασία για να τις μπάσουν έτσι στο πεδίο της ανάλυσης τους. Το πρόβλημα λοιπόν με την πλειοψηφεία των υποκειμένων των εξεγέρσεων της Σουηδίας, του Λονδίνου και του Παρισιού δεν είναι το ότι εκείνα δεν εξεγέρθηκαν αλλά το ότι δεν αρνήθηκαν επί της ουσίας και πολλά. Αυτό όμως δε σημαίνει πως η εξέγερσή τους είναι κάτι αρνητικό ή θετικό. Εξαρτάται από τι θέλει ο καθένας να κάνει.
Άλλο μεγάλο σημείο που προκαλή τριβές και που δεν είναι ξεκομμένο από τα παραπάνω είναι οι ταυτότητες των υποκειμένων. Αρχικά η ταξική τους θέση ή καλύτερα η θέση τους μέσα στην προλεταριακή διαστρωμάτωση. Εδώ γίνεται μέγα πανηγύρι γιατί ο αναρχικός χώρος παρ\’όλο τον αυξανόμενο εργατισμό του, δεν έχει ξεκαθαρίσει πως αντιλαμβάνεται το προλεταριάτο. Οι εξεγερμένοι της Σουηδίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας είναι το λουμπεναριό των γκέτο. Και σύμφωνα με την κλασική ανάλυση είναι κομμάτι του προλεταριάτου και για την ακρίβεια το πιο υποτιμημένο, ο πάτος του. Το πρόβλημα το έχουν εκείνοι που φαντασιώνονται το προλεταριάτο, λούμπεν ή εργατικό, ως την αφρόκρεμα της επανάστασης. Παρατηρούμε δηλαδή το σχιζοφρενικό παράδοξο σύμφωνα με το οποίο ενώ όλοι παραδέχονται πως η γκετοποίηση, η φτώχεια, η αμάθεια και η κτηνώδεις εκμετάλλευση που υφίστανται τα προλεταριακά στρώματα (και με δική τους βέβαια ευθύνη) έχει ως αποτέλεσμα την αποκτήνωση τους, παράλληλα εξανίστανται όταν βλέπουν να δρουν ακριβώς όπως τους επιβάλλει αυτή η αποκτήνωση τους να δράσουν. Αρέσει δεν αρέσει σε κάποιους, αυτό είναι το αποτέλεσμα των μαζικών κοινωνιών σε όλο το ρου της ιστορίας και φτάνει στο χείριστο βαθμό στον υπεραναπτυγμένο σύγχρονο καπιταλισμό. Δεν είναι τυχαίο πως τέτοιες εξεγέρσεις συμβαίνουν στο κέντρο των καπιταλιστικών μητροπόλεων. Μια από τις λίγες εργαλειακά χρήσιμες προλεταριακές αναλύσεις, εκείνη του μητροπολιτικού σχιζοειδούς βρίσκει σε αυτές τις περιπτώσεις την επιβεβαίωση της.
Και φτάνουμε έτσι και στις άλλες ταυτότητες στις οποίες είναι κομματιασμένος ο μαζάνθρωπος του αστικού περιβάλλοντος. Η ταξική ανάλυση τυφλώνει τη μεγάλη εικόνα με τη μονομέρια της και έτσι πολλά περνούν στα ψηλά. Εκτός από κομμάτι του προλεταριάτου οι εξεγερμένοι έχουν και άλλα χαρακτηριστικά που σε κάποιες περιπτώσεις υπερτερούν του ταξικού. Και στα τρία παραδείγματα τα υποκείμενα ήταν μετανάστες από \”τριτοκοσμικές\” χώρες ή πρώην αποικίες. Επίσης κάποιοι ήταν μουσουλμάνοι. Ακόμα κατά κύριο λόγο ήταν νεολαίοι. Ο κατάλογος των ταυτοτήτων είναι ατελείωτος. Καμιά ανάλυση δεν είναι επαρκής αν δε λάβει υπόψιν όσοα περισσότερα μπορεί. Τα σύνολα και τα υποσύνολα των εξεγερμένων διαλύονται και ανασυτίθενται πάνω σε διαφορετικές ταυτότητες ανάλογα με πια οπτική κοιτάει κανείς τα πράγματα. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν μπαίνουν στο παιχνίδι και άλλα υποκείμενα όπως λευκοί που είνα ταυτόχρονα αναρχικοί ή γενικά αλληλέγγυοι, άθεοι, άνδρες και γυναίκες κλπ. Κάθε νέος παράγοντας αλλάζει τα επιμέρους στοιχεία της εξέγερσης κάνοντας την εξίσωση προοδευτικά πολυπλοκότερη. Θέλω να καταλήξω στο ότι κατά τη γνώμη μου οι μαζικού τύπου εξεγέρσεις στον ύστερο καπιταλισμό θα είναι τέτοιες κατά κανόνα. Μάταια ονειρεύονται κάποιοι αρματωμένα εργατικά τάγματα ή κλάσματα του τύπου οι οπλισμένες πανάγαθες κοινωνικές μάζες ενάντια στο κρατικό τέρας. Η κοινωνία του κράτους, του κεφαλαίου και του πολιτισμού είναι αντίστοιχή τους. Και οι εξεγέρσεις των μαζών της θα είναι χαοτικές, αιματοβαμένες και καταστροφικές.
Για να κάνω πιο σαφές αυτό που λέω θέλω να αντιπαραβάλλω δύο εξεγερσιακά παραδείγματα του ελληνικού χώρου, χωρίς να παραβλέπω τις διαφορές τους με τις εξεγέρσεις των γκέτο. Την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την εξέγερση του Δεκέμβρη. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε μια πολιτική εξέγερση στην οποία ενεπλάκησαν διάφορα υποκείμενα, με τις αστικοδημοκρατικές δυνάμεις όπως εκείνες εκφράστηκαν από τους φοιτητές, να υπερέχουν και να καθορίζουν την εξέλιξή της. Ο πολιτικός της χαρακτήρας που εκφράστηκε μέσα από τα αιτήματα των εξεγερμένων υπερσκέλησε τη βίας τους. Έτσι σήμερα εάν προσπαθήσουμε να αναφερθούμε στο γεγονός με όρους βίας θα αναφερθούμε κυρίως στη βία του χουντικού καθεστώτος και η κεντρική μας εικόνα θα είναι τα πτώματα των εκτελεσμένων, κυρίως φοιτητών, και το τανκς που εισβάλλει στο Πολυτεχνίο. Επίσης το γεγονός ότι οι αστικοδημοκρατικές αντιλήψεις κυριάρχησαν δε σημαίνει πως σε διάφορα στάδια της εξέγερσης δεν οδηγούσαν την κατάσταση άλλα υποκείμενα, όπως για παράδειγμα οι αρχικοί καταληψίες. Ακόμα και σε αυτήν την πολιτικού τύπου εξέγερση δεν είναι όλες οι πτυχές ευδιάκριτες. Επίσης πρέπει να επισημάνουμε πως η εργατική τάξη είχε ως τέτοια, τριτεύοντα ρόλο στην εξέγερση σε σημείο που ακόμα και οι στανιλοτσολιάδες του ΚΚΕ να μιλούν για λαική εξέγερση. Και τα συγκεκριμένα απολειφάδια ξέρουν να χρησιμοποιούν πολύ καλά τις λέξεις.
Αντίθετα στη περίπτωση του Δεκέμβρη, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Αυτό που κάνει εξαιρετικά χρήσιμο το παράδειγμα αυτής της εξέγερσης είναι πως η βασική διαφορά του με τις εξεγέρσεις που αναφέρθηκαν στο πρώτο κομμάτι του κείμένου είναι πως ξεκίνησε από τα λεγόμενα πολιτικά υποκείμενα. Ήταν οι αναρχικοί και γενικά ο ευρύτερος αντιεξουσιαστικός χώρος που άναψε τις πρώτες φωτιές και έστησε τα πρώτα οδοφράγματα στα στενά των Εξαρχείων. Όμως επειδή ο χωροχρόνος είναι τελείως διαφορετικός από την περίπτωση του Πολυτεχνείου, ο Δεκέμβρης δεν ήταν και ούτε θα μπορούσε ποτέ να είναι, μια πολιτική εξέγερση. Αίτημα και πολιτική πρόταση από τους περισσότερους εξεγερμένους δεν υπήρχε ούτε για δείγμα, ειδικά όταν στην εξέγερση μπήκαν καταπιεσμένοι πιτσιρικάδες, γηπεδοχουλιγκάνοι, πρεζάκια, εξαθλιωμένοι μετανάστες και ένα σωρό απολίτικα υποκείμενα. Το σύνθημα της εποχής που αποτυπώνει καλύτερα την κατάσταση, είναι το \”Κάψτε, Σπάστε, Διασκεδάστε\”. Μάταια προσπαθούσαν τα αμφιθέατρα της ΑΣΟΕ, της Νομικής και το Γκίνη να πολιτικοποιήσουν τις συγκρούσεις, μάταια προσπαθούσε η αριστερά να καπελώσει ότι μπορεί με τα αιτήματά της, φτάνοντας σε ορισμένες περιπτώσεις σε γελοιότητες όπως η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να καταργηθούν τα ΜΑΤ, που δεν πίστευε ούτε ο Τσίπρας. Μάταια ακούγονταν φαντασιακές ενώσεις με τους ανύπαρκτους εργατικούς αγώνες, τα πεθαμένα φοιτητικά κινήματα και τα συναφή. Η εξέγερση είχε πάρει το δικό της δρόμο και μετατράπηκε σε μια χαοτική, μηδενιστική έκρηξη καταστροφής. Μεγάλη διαφορά βλέπουμε και στο τι φέρνουμε στο μυαλό μας όταν μιλάμε για τον Δεκέμβρη. Αντίθετα με τη περίπτωση του Πολυτεχνείου αυτό που μας έρχεται αντανακλαστικά στο μυαλό είναι η εξεγερτική βία, τα σπασμένα και λεηλατημένα μαγαζιά, οι καπνισμένοι δρόμοι και οι φευγάτοι μπάτσοι. Δεν υπάρχει πουθενά στον κορμό της εξέγερσης η \”ομορφιά\” του διαμαντένιου, \”ηρωικού\” πολιτικού αγώνα. Μόνο το χάος. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο μοντέρνος \”ώριμος\” χώρος αρχίζει και κρατάει αποστάσεις από αυτό που παλαιότερα φορούσε για παράσημο. Όσο για την αριστερά αυτοί θα τη θυμούνται όπως το Πολυτεχνείο, δηλαδή μια ακόμα επέτειος από την οποία μπορούν να αντλήσουν μια ελάχιστη, αλλά χρήσιμη στην εποχή του μαζέματος κουκιών, πολιτική υπεραξία.
Κλείνοντας αυτό το κομμάτι το ζήτημα δεν είναι αν μια εξέγερση είναι καλή ή όχι και αν μπορούν να την εντάξουν οι αναρχικοί στο κοινωνικό σχέδιο τους. Οι εξεγέρσεις θα συμβαίνουν όσο μάζες ανθρώπων θα συνοστίζονται στις μητροπολιτικές φυλακές, κατακομματιασμένοι σε διαφορετικές και αντικρουόμενες ταυτότητες, ακρωτηριασμένοι συναισθηματικά και στερημένοι υλικά και πνευματικά. Και θα είναι πάντα όπως στη Σουηδία, στο Παρίσι, στο Λονδίνο και στην Αθήνα, με το σχιζοειδές μητροπολιτικό υποκείμενο να δίνει τον τόνο. Οι εξεγέρσεις δεν είναι λοιπόν ούτε καλές, ούτε κακές. Είναι καταστάσεις που συμβαίνουν και αυτό που πρέπει να δούμε είναι πως μπορούμε να δράσουμε μέσα σε αυτές από τη δική μας μπάντα. Οι αναρχικοί που πιστεύουν ακόμα στις κοινωνικές και προλεταριακές επαναστάσεις θα προσπαθούν πάντα να εφαρμώσουν αυτό το φαντασιακό στην εξεγερσιακή πραγματικότητα. Στους μετανάστες που λεηλατούν κινητά για να τα πουλήσουν για να φάνε, θα βλέπουν πάντα την εξέγερση ενάντια στο ρατσισμό και τη φτώχεια. Στο χουλιγκάνο που κάνει το μόνο που ξέρει και γουστάρει να κάνει, ένα παραστρατημένο νεολαίο που τον έκαψε το σύστημα. Στο πρεζάκι που δε γουστάρει τους μπάτσους που τον τραμπουκίζουν και βρήκε την ευκαιρία να ξεσπάσει αλλά και να εξασφαλίσει, πουλώντας το πλιάτσικο, έναν \”ωραίο\” θάνατο, τον εξεγερμένο εξαθλιωμένο. Και όσο και αν ακυρώνει τα κλασσικά ερμηνευτικά τους εργαλεία, η περίπλεξη των παραπάνω ταυτοτήτων μεταξύ τους ή και με άλλες, θα συνεχίσουν ακάθεκτοι το ονειροπόλημα.
Η δική μου άποψη είναι πως τέτοιες καταστάσεις που δημιουργούν ρήγματα στην κανονικότητα και κενά νομιμότητας είναι τέλειες ευκαιρίες για να ξεδιπλώσουμε τα δικά μας πολεμικά σχέδια. Είναι πολλά αυτά που μπορείς να κάνεις σε μια πόλη που οι μπάτσοι είναι απασχολημένοι και έχουν να αντιμετωπίσουν μια μεγάλη βίαιη μάζα. Είναι επίσης πολύ σημαντικό το πλεονέκτημα πως η κρατική προπαγάνδα έχει ήδη αντικείμενο ενασχόλησης αλλά και ένοχο, επιτρέποντας στους αναρχικούς της πράξης να δρουν μέσα στο πλήθος σχετικά ανώνυμα, κάτι που δεν είχε π.χ. ο Δεκέμβρης, αλλά είχαν τα άλλα τρία παραδείγματα. Οι εξεγερμένες μάζες ποτέ δε θα συχρονιστούν συνειδησιακά μαζί μας όσο παραμένουν μάζες. Το να ψειρίζουμε τα υποκείμενα βάζοντας στη ζυγαριά τα καλά και τα κακά δε βοηθάει σε τίποτα. Οι εξεγέρσεις τους θα είναι προιόντα της διαλυμμένης προσωπικότητάς τους και δε θα προσεγγίζουν ποτέ το νόημα της διαρκούς αναρχικής εξέγερσης. Επομένως ή εκμεταλλευόμαστε το προνομιακό πεδίο που δημιουργεί το ξέσπασμά τους ή δεν έχουμε καμιά θέση ανάμεσά τους.
Parabellum
Κυκλοφόρησε το έκτο τεύχος του N for Nihilism και η μπροσούρα Frammento Nero Nichilistico: Labirinto Societas
Το έντυπο είναι στα Ιταλικά.
Η μπροσούρα αποτελείται από κείμενα του Federico Buono στα ιταλικά, με εξαίρεση την εισαγωγή που είναι και στα αγγλικά.
Απόσπασμα από την εισαγωγή:
\” O κοινωνικός λαβύρινθος είναι ένα συστηματικό μοντέλο αυτοματισμών που επιβάλλει το ανήκειν στο καθήκον και το κοινωνικό δικαίωμα. Το εγχείρημα Verein von Egoisten ED. επιθυμεί να καταστρέψει το σύστημα ισότητας στο νομικό πεδίο και να εκτείνει αυτήν την καταστροφή στις αξίες της κοινωνίας και την τάξη της κοινότητας. Για εκείνον που θέλει να επιβεβαιώσει την Ατομικότητά του, αυτή η καταστροφή περνάει μέσα από την Άρνηση κάθε δικαιώματος και κάθε ποινικού και νομικού καθήκοντος.\”
Federico Buono \”Compulsivo\”
Εισαγωγικό σημείωμα για το κοινό τεύχος των Conspiración Ácrata και Abrazando el Caos
Διακρίνοντας μέσα στην ενίσχυση του πραγματικού και ειλικρινούς διαλόγου, και στην αμοιβαία γνώση των ιδιαιτεροτήτων κάθε περιοχής όπου δρουν ομάδες ή άτομα που αντιστέκονται στην παγκόσμια τάξη, μια άριστη ευκαιρία στήριξης του αγώνα μας, δίνουμε ύπαρξη σε αυτό το κοινό τεύχος των Conspiración Ácrata και Abrazando el Caos.
Έχοντας αντιληφθεί ότι πίσω από κάποια θέματα που μας διαφοροποιούν, ως σύντροφοι που δημιουργούν τις δικές τους εκδόσεις, υπάρχει κάτι πολύ πιο ουσιαστικό που μας ενώνει – κάτι στην αναρχική έννοια του αγώνα για την καταστροφή της εξουσίας και αυτών που την ενσαρκώνουν.
Με τους συντρόφους μας, μέσα από ειλικρινή διάλογο, κριτική και ανταλλαγή ιδεών, αναγνωρίσαμε ότι βρισκόμαστε κοντά, παρά τις ετικέτες (μηδενιστής, εξεγερσιακός, ατομικιστής κλπ.), υπερβαίνοντας την παράλυση των «-ισμών» ή άλλων κατηγοριοποιήσεων. Έτσι, δεν σταματάμε να ανταλλάσσουμε ιδέες, με σκοπό των εμπλουτισμό του διαλόγου και της δράσης μαζί τους. Άλλες φορές μοιραζόμενοι απόψεις για θέματα που εντάσσονται σε περιφερειακό πλαίσιο, αποκαλύπτοντας κατά περιπτώσεις έναν παραλληλισμό στις ιστορικές διαδικασίες οι οποίες αντηχούν και στη σημερινή εποχή, και άλλες φορές μοιραζόμενοι το ίδιο θάρρος και πάθος τη στιγμή της αντιμετώπισης των εχθρών μας.
Από την πλευρά μας, υπάρχει ένα θέμα που δεν θα μπορούσαμε να επιτρέψουμε να τεθεί στο περιθώριο, όχι τόσο για να επιτευχθεί κάποια παγκόσμια υπέρβαση, αλλά γιατί θέλουμε να καταδείξει αυτό που πολλοί, κάποιοι λόγω φόβου και κάποιοι λόγω βολέματος, αρνούνται να δουν. Αναφερόμαστε στην άνοδο του αηδιαστικού νέου Πάπα, ιθαγενή της γης μας, μία προσωπικότητα που τα Μέσα Πληροφόρησης της εξουσίας παρουσιάζουν με μια αξιοσημείωτη απλότητα, σε αντίθεση με τον τεράστιο πλούτο του Βατικανού. Αυτός ο υπηρέτης του Κυρίου, πάντα στο πλευρό των εκτελεστών, συνεργάστηκε ενεργά κατά τη διάρκεια της τελευταίας δικτατορίας καταδίδοντας μέλη της ίδιας του της εκκλησίας τα οποία στέκονταν αλληλέγγυα με τους τότε αντιφρονούντες του στρατιωτικού καθεστώτος, και τελικά οδηγήθηκε, μαζί με κομμάτια της δεξιάς ή των συντηρητικών, σε αυτό που αποκαλείται «αντιπολίτευση» στη σημερινή προοδευτική κυβέρνηση της (μετανιωμένης τώρα) Cristina Kirchner.*
Στο μεταξύ το θέαμα ενισχύεται με τις λαϊκές κραυγές, αποκαλύπτοντας μια νέα ορμή του χριστιανισμού στη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού που είναι υποκριτικός, δουλοπρεπής και φοβισμένος (βασικές προϋποθέσεις για να είναι κάποιος καλός Χριστιανός). Έτσι η άνοδος του Πάπα γιορτάστηκε όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978**, με σημαίες, τραγούδια, αργεντίνικα μπάρμπεκιου και τις κραυγές αυτών που βασανίστηκαν στα δειλά χέρια κακογεννημένων στρατιωτών.
Αλλά σε αυτό το σημείο ξεκαθαρίζουμε ότι η άνοδος του Bergoglio, υποστηρικτή της παιδεραστίας και συκοφάντη των νεκρών, απλά επιβεβαιώνει τη δική μας πορεία προς την απόλυτη ελευθερία. Δεν θα πέσουμε στην παγίδα αυτών που θέλουν να καλύψουν το φόντο και θέλουν να κοιτάμε τη βάρκα αντί για τη θάλασσα. Ο Πάπας και η εκκλησία είναι όλοι εχθροί μας, απ’ όπου κι αν προέρχεται ο ηγέτης της. Επίσης δεν αποκλείουμε την πιθανότητα να επανέλθουμε με μια πιο λεπτομερή ανάλυση στο μέλλον. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να δούμε πέρα από το σταυρό και το ράσο για να καταλάβουμε αυτή τη νέα αναδιάταξη των ενορχηστρωτών της κοινωνικής εξημέρωσης.
Από την άλλη πλευρά, μια κατάσταση που μας έθεσε σε κατάσταση συναγερμού είναι η νέα σειρά πλημμυρών, με πολλούς νεκρούς και αγνοούμενους και χιλιάδες εκτοπισμένους, οι οποίες έπληξαν κυρίως την περιοχή της La Plata 2 (ίσως οφείλεται στο σχεδιασμό αυτής της αηδιαστικής πόλης, ίσως σε άλλους παράγοντες, αυτό για το οποίο δεν αμφιβάλλουμε είναι ότι η περιφρόνηση για τη γη είναι το σημείο όπου οφείλει κανείς να κάνει μία παύση για να αναλύσει αυτά τα θέματα). Φυσικά η κυβέρνηση, φοβούμενη ότι τα γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου θα επαναληφθούν,*** ανέπτυξε ξανά το στρατό, στρατιωτικοποιώντας την περιοχή, με στόχο να αποφύγει τις λεηλασίες και να παρεμποδίσει την πρόσβαση στα σημεία που δέχθηκαν το μεγαλύτερο πλήγμα. Με αυτό τον τρόπο σκοπεύουν να περιορίσουν την υπερχείλιση της παραβατικότητας, η οποία προκύπτει ενστικτωδώς μεταξύ αυτών που εκτοπίστηκαν ή κάποιων που δεν αποδέχονται την ιδέα να βάλουν τον εαυτό τους στο καλούπι του εμπορίου και της κατανάλωσης.
Καλούμε τους συντρόφους και αντάρτες να είναι όλοι σε επιφυλακή για τα κατασταλτικά ή προληπτικά τεχνάσματα τα οποία μπορεί να προκύψουν όσο οι εφημερίδες και οι τηλεοράσεις επαναλαμβάνουν ακούραστα τις παροτρύνσεις για αλληλεγγύη (ελεημοσύνη) ζητώντας τρόφιμα, ρούχα και χρήματα για τους πληγέντες από τις καιρικές συνθήκες.
Όπως πάντα, δεν θέλουμε να ξεχάσουμε να απευθύνουμε χαιρετισμό σε όλους τους άκαμπτους πολεμιστές, είτε είναι κλειδωμένοι στις φυλακές του εχθρού είτε κινούνται μέσα στις δηλητηριώδεις πόλεις με το βλέμμα στραμμένο στον αφανισμό τους.
Στον σύντροφο Ryo από την Ινδονησία, που δολοφονήθηκε σε μία δειλή προσχεδιασμένη επίθεση, θα τιμήσουμε τη μνήμη του με τις πράξεις μας. Γνωρίζοντας ότι ο εχθρός βρίσκει και θα βρει νέους τρόπους για να επιτεθεί χωρίς να λερώσει τα χέρια του άμεσα, καθώς έχει στη διάθεσή του μία μεγάλη γκάμα αφοσιωμένων σφουγγοκωλάριων και ρουφιάνων. Για το λόγο αυτό πρέπει περισσότερο από ποτέ να αρθούμε στο ύψος αυτού του πολέμου, στον οποίο πολεμάμε με χαρά, αλλά και με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, σε πολλά μέρη του κόσμου, με τα όπλα που θεωρούμε απαραίτητα.
Παραμένει ξεκάθαρο για εμάς ότι ούτε η απομόνωση ούτε οι διώξεις ούτε οι ειδικές φυλακές για αναρχικούς (όπως έχουν στην Ιταλία) μπορούν να θέσουν τέλος σε αυτή τη νέα πραγματικότητα της αναρχικής δράσης. Ούτε οι προδότες τους, οι καταδότες τους, οι συνεργάτες τους, τα ναρκωτικά τους ή η τεχνολογία της αστυνομίας.
Σε αυτό το τόσο όμορφο μονοπάτι, έχουμε τη δυνατότητα της επιλογής, τις αδιαπραγμάτευτες αξίες μας, τη διαύγεια της προσπάθειας να φέρουμε τους εαυτούς μας ένα βήμα μπροστά από το Κράτος και τους λακέδες του. Έχουμε εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας και στους φίλους μας ότι μπορούμε να ανοίξουμε το βήμα μας μακριά από το φόβο, ο οποίος επίσης αναπαράγεται σε τομείς ανταγωνισμού, και να προχωρήσουμε περισσότερο, και περισσότερο, και περισσότερο αναζητώντας την πραγματική πληρότητα, αρμονία και ελευθερία.
Πάντα μπροστά! Χωρίς να μετανιώνουμε, με υπερηφάνεια, χωρίς να γυρνάμε πίσω!
Γιορτάζοντας ξανά στους δρόμους με τον Tripa.
Αφιερωμένο ειδικά, αυτό το κοινό τεύχος, στη συντρόφισσα Felicity Ryder – οι σελίδες αυτής της έκδοσης είναι πάντα ανοιχτές στη συνδρομή σας.****
Συνεχίζουμε ακόμα να συνωμοτούμε για το χάος…
Η συντακτική ομάδα.
Πηγή: 325
Σ.τ.Μ
Το αρχείο του κοινού τεύχους σε μορφή PDF (στα ισπανικά) βρίσκεται εδώ.
* Ο σημερινός Πάπας, “Frances” κατάγεται από την Αργεντινή και μια μικρή σύνοψη της πολιτικής του δράσης βρίσκεται εδώ. Η δικτατορία στην Αργεντινή ξεκίνησε με στρατιωτικό πραξικόπημα το 1976 το οποίο ανέτρεψε την περονική κυβέρνηση. Η Cristina Kirchner είναι η σημερινή πρόεδρος της Αργεντινής.
** Το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 1978 έγινε στην Αργεντινή, δύο χρόνια μετά την έναρξη της δεξιάς στρατιωτικής δικτατορίας και εν μέσω γενικευμένων «εξαφανίσεων», βασανιστηρίων και φυλακίσεων αντιφρονούντων.
*** Το Δεκέμβριο του 2012 περιοχές της Αργεντινής (ξεκινώντας από την Bariloche φτάνοντας έως το Buenos Aires) σημαδεύτηκαν από ένα αυθόρμητο κύμα μαζικών λεηλασιών, εξεγέρσεων και πειραματισμών στην αυτοοργάνωση, καθώς και από γενικευμένη στρατιωτικοποίηση, καταστολή και φυλακίσεις. Η κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι οι λεηλασίες είχαν υποκινητές, αναρχικούς και άλλους.
**** Ο Mario “Tripa” López αποφυλακίστηκε από το Mexico City το Δεκέμβριο του 2012. Η υπόθεσή του ακόμα εκκρεμοδικεί. Η Felicity Ryder είναι καταζητούμενη από τις αρχές για την ίδια υπόθεση. Και οι δύο έχουν συμβάλλει στην έκδοση του Conspiración Ácrata.
Μετάφραση στα ελληνικά: canis latrans
Μαξ Στίρνερ – Τέχνη και Θρησκεία
Τώρα, από τη στιγμή που ο άνθρωπος υποψιάζεται πως έχει μια άλλη πλευρά του εαυτού του [Jenseits] μέσα του, και πως δεν αρκείται στην απλή φυσική του κατάσταση, τότε οδηγείται στο να διαχωρίσει τον εαυτό του σ’ αυτό που πράγματι είναι, και σ’ αυτό που πρέπει να γίνει. Όπως ακριβώς ο νέος είναι το μέλλον του αγοριού, και ο ώριμος άντρας το μέλλον του αθώου παιδιού, έτσι κι αυτή η άλλη πλευρά [Jenseitiger] είναι ο μελλοντικός άνθρωπος που πρέπει να προσδοκάται από την άλλη πλευρά τούτης της τωρινής πραγματικότητας. Aπό την αυγή αυτής της υποψίας, ο άνθρωπος πασχίζει και αδημονεί για τον δεύτερο άλλο άνθρωπο του μέλλοντος, και δεν θα ησυχάσει ώσπου να δει τον εαυτό του με το σχήμα εκείνου του ανθρώπου της άλλης πλευράς. Αυτό το σχήμα ταλαντεύεται μέσα του πολύν καιρό· το νιώθει μονάχα σαν μια αχτίδα στο ενδότερο σκοτάδι του που αναδύεται, αν και δεν έχει ακόμη καθορισμένοo περίγραμμα ή ορισμένη μορφή. Για πολύν καιρό, μαζί με άλλους τυφλούς και βωβούς σ’ αυτό το σκοτάδι, η καλλιτεχνική ιδιοφυΐα αναζητεί να εκφράσει αυτό το προαίσθημα. Αυτό που κανείς άλλος δεν καταφέρνει να κάνει, το πετυχαίνει, παρουσιάζει την ανυπομονησία, την αναζήτηση της μορφής, και ανιχνεύοντας το σχήμα του δημιουργεί έτσι το — Ιδεώδες. Τι είναι λοιπόν ο τέλειος άνθρωπος, ο καθώς πρέπει χαρακτήρας του, από τον οποίο ό,τι φαίνεται δεν είναι παρά η απλή εμφάνιση αν όχι του Ιδεώδους Ανθρώπου, του Ανθρώπινου Ιδεώδους; Ο καλλιτέχνης μόνον έχει ανακαλύψει επιτέλους τη σωστή λέξη, την ακριβή εικόνα, την ακριβή έκφραση αυτής της ύπαρξης που όλοι αναζητούμε. Παρουσιάζει αυτό το προαίσθημα — είναι το Ιδεώδες. ‘Ναι! αυτό είναι! αυτό είναι το τέλειο σχήμα, η εμφάνιση που τόσο λαχταρούσαμε, τα Καλά Νέα — χαράς ευαγγέλια. Εκείνον που στείλαμε προ πολλού με την ερώτηση της οποίας η απάντηση θα ικανοποιούσε τη δίψα του πνεύματός μας έχει επιστρέψει!’ Ας χαιρετίσουν λοιπόν οι άνθρωποι αυτό το δημιούργημα της ιδιοφυίας, και μετά ας υποκλιθούν — λατρευτικά.
Ναι, λατρεμένε! Οι μάζες των ανθρώπων προτιμούν να είναι διπλασιασμένες παρά μόνες, δυσανασχετούν με τον εαυτό τους όταν βρίσκονται στη φυσική τους απομόνωση. Αναζητούν έναν πνευματικό άνθρωπο για δεύτερο εαυτό τους. Αυτός ο όχλος είναι ικανοποιημένος με το έργο της ιδιοφυίας, και ο διαχωρισμόςτου είναι πλήρης. Για πρώτη φορά ο άνθρωπος αναπνέει εύκολα, επειδή η ενδότερη σύγχυσή του λύθηκε, κι η ενοχλητική υποψία εγκαταλείφθηκε τώρα όπως μια αντιληπτή μορφή. Αυτός ο Άλλος [Gegenüber] είναι αυτός ο ίδιος κι ακόμη όχι αυτός: είναι η άλλη του πλευρά προς την οποία όλες οι σκέψεις και τα αισθήματα κυλούν αλλά δίχως να τη φτάνουν πραγματικά, διότι είναι η άλλη του πλευρά, ενσωματωμένη και αξεχώριστα συνδεδεμένη με την τωρινή του πραγματικότητα. Είναι ο ενδόμυχος Θεός, αλλά είναι απλησίαστος· και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να πιάσει δεν μπορεί να κατανοήσει. Τα χέρια του απλώνονται, αλλά ο Άλλος δεν φτάνεται ποτέ· αν τον έφτανε πώς θα μπορούσε ο ‘Άλλος’ να συνεχίσει να υπάρχει; Πού θα βρισκόταν αυτός ο διαχωρισμός με όλους τους πόνους και τις απολαύσεις του; Πού θα βρισκόταν — και μπορούμε να είμαστε κατηγορηματικοί, γι’ αυτό το διαχωρισμό που ονομάζεται αλλιώς — η θρησκεία;
Η τέχνη προκαλεί διαχωρισμό, τοποθετώντας με αυτόν το Ιδεώδες πέρα και ενάντια στον άνθρωπο. Αλλά αυτή η θεώρηση, που διήρκεσε τόσο πολύ, ονομάζεται θρησκεία, και θα διαρκέσει ώσπου ένα απαιτητικό μάτι να σύρει πάλι αυτό το Ιδεώδες μέσα και να το καταβροχθίσει. Επομένως, επειδή είναι μια θεώρηση, απαιτεί ένα άλλο, ένα Αντικείμενο. Άρα, ο άνθρωπος σχετίζεται θρησκευτικά με το Ιδεώδες που διαδόθηκε από το καλλιτεχνικό δημιούργημα, με το δεύτερο, εξωτερικευμένα εκφρασμένο Εγώ όπως με ένα Αντικείμενο. Εδώ βρίσκεται όλη η αγωνία και οι αγώνες των αιώνων, διότι είναι επίφοβο να βρίσκεται κανείςεκτός του εαυτού του, αντιμετωπίζοντας τον εαυτό του σαν ένα Αντικείμενο, δίχως να είναι ικανός να ενωθεί με αυτό, και σαν ένα Αντικείμενο που βρίσκεται πέρα και ενάντια στον άνθρωπο ικανό να εκμηδενιστεί εκμηδενίζοντας έτσι και τον ίδιο.1 Ο θρησκευόμενος κόσμος ζει με τις χαρές και τις λύπες που βιώνει από το Αντικείμενο, και ζει αποκομμένος από τον εαυτό του. Η πνευματική του ύπαρξη δεν συνίσταται στη λογική, αλλά μάλλον στη διάνοια. Η θρησκεία είναι ένα πράγμα της διανοίας (Verstandes-Sache)!2 Το Αντικείμενο είναι τόσο σταθερό που καμιά ευσεβής ψυχή δεν μπορεί να το κερδίσει ολοκληρωτικά, αλλά πρέπει μάλλον να κερδηθεί απ’ αυτό, τόσο εύθραυστο είναι το πνεύμα της όταν αντιτίθεται στο Αντικείμενο της διάνοιας. ‘Ψυχρή διάνοια!’ — δεν γνωρίζεις τι εστί ‘ψυχρή’ διάνοια; — Δεν γνωρίζεις ότι τίποτε δεν είναι τόσο φλογερά θερμό, τόσο ηρωικά καθορισμένο όσο η διάνοια; ‘Censeo, Carthaginem esse delendam’ παραδέχτηκε η διάνοια του Κάτων, και παρέμεινε έτσι λογικός.4 Η γη κινείται γύρω από τον ήλιο έλεγε η διάνοια στον Γαλιλαίο ακόμη κι όταν ο αδύναμος γέρος γονυκλινής ορκιζόταν την αλήθεια — και καθώς σηκώθηκε ξανά είπε ‘και όμως κινείται γύρω από τον ήλιο’. Καμιά δύναμη δεν είναι τόσο σημαντική ώστε να μας αναγκάσει να απορρίψουμε το συλλογισμό, ότι δύο φορές το δύο κάνει τέσσερα, κι έτσι η αιώνια φράση της διανοίας παραμένει αυτή ‘Εδώ στέκομαι, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς!’5 Η βάση μιας τέτοιας διάνοιας είναι ακλόνητη, διότι το αντικείμενο (δύο φορές το δύο κάνει τέσσερα, κτλ.) δεν επιτρέπει στον εαυτό του να κλονιστεί. Έχει μήπως η θρησκεία τέτοια διάνοια; Ασφαλώς, καθώς έχει επίσης ένα ακλόνητο Αντικείμενο στο οποίο είναι οχυρωμένη: ο καλλιτέχνης το έχει δημιουργήσει για σας και μόνο ο καλλιτέχνης μπορεί να το επανακτήσει για σας.
Η θρησκεία δεν έχει ιδιοφυίες. Δεν υπάρχει θρησκευτική ιδιοφυία, και κανείς δεν θα επιτρεπόταν να διακρίνει ταλαντούχους και μη-ταλαντούχους στη θρησκεία. Στη θρησκεία, καθένας έχει την ίδια ικανότητα, αρκετή για την κατανόηση τόσο της τριάδας όσο και της πυθαγόρειας θεωρίας. Φυσικά, δεν πρέπει να συγχέει κανείς τη θρησκεία με τη θεολογία, όπου δεν έχουν εδώ όλοι την ίδια ικανότητα, όπως ισχύει στα ανώτερα μαθηματικά και την αστρονομία, επειδή αυτά τα πράγματα απαιτούν ένα συγκεκριμένο επίπεδο — υπολογισμού.
Μονάχα ο ιδρυτής μιας θρησκείας είναι εμπνευσμένος, αλλά είναι επίσης και ο δημιουργός Ιδεωδών, δίχως τη δημιουργία των οποίων κάθε επιπλέον ιδιοφυία θα ήταν αδύνατη. Όπου το πνεύμα περιορίζεται από κάποιο Αντικείμενο, η κίνησή του θα είναι στο εξής πλήρως καθορισμένη από σεβασμό γι’ αυτό το Αντικείμενο. Αν μια ορισμένη αμφισβήτηση πάνω στην ύπαρξη του Θεού, πάνω σ’ αυτό το υπερβατικό αντικείμενο αναδυόταν στο θρησκευόμενο άτομο, αυτό το άτομο θα έπαυε να είναι θρησκευόμενο, περίπου όπως κάποιος που πιστεύει στα φαντάσματα θα έπαυε να πιστεύει όταν οριστικά αμφισβητούσε την ύπαρξή τους. Το θρησκευόμενο άτομο ενδιαφέρεται μονάχα για τις ‘Αποδείξεις της Ύπαρξης του Θεού’ διότι αυτό, καθώς περιορίστηκε γρήγορα στον κύκλο της πίστης, φύλαξε ενδόμυχα την ελεύθερη κίνηση της διανοίας και του υπολογισμού. Εδώ, λέω, το πνεύμα είναι εξαρτημένο από ένα αντικείμενο, ζητά να το ερμηνεύσει, να το εξερευνήσει, να το νιώσει, να το αγαπήσει κ.ο.κ… επειδή δεν είναι ελεύθερο, και από τη στιγμή που η ελευθερία είναι η κατάσταση της ιδιοφυίας, γι’ αυτό το λόγο το θρησκευόμενο πνεύμα δεν είναι εμπνευσμένο. Η εμπνευσμένη ευσέβεια είναι τόσο μεγάλη ανοησία όσο λαμπρό είναι ένα λινό ύφασμα. Η θρησκεία είναι πάντα φιλόξενη για τους ανόητους, και κάθε μη-δημιουργικός βλάκας μπορεί και θα έχει πάντα μια θρησκεία, μια και η απουσία δημιουργικότητας δεν φαίνεται να εμποδίζει την εξαρτημένη ζωή του.
‘Αλλά δεν είναι η αγάπη η αρμόζουσα ουσία της θρησκείας, και δεν είναι αυτό εξ ολοκλήρου ένα ζήτημα αισθήματος και όχι διανοίας;’6 Αλλά αν είναι ζήτημα καρδιάς, πρέπει να είναι λιγότερο ζήτημα διανοίας; Αν καταλαμβάνει όλη την καρδιά μου, τότε είναι ζήτημα της καρδιάς μου — αλλά αυτό δεν αποκλείει επίσης την ενασχόληση όλης της διανοίας μου, κι αυτό από μόνο του δεν είναι κάτι απαραιτήτως καλό, αφού το μίσος και ο φθόνος μπορεί επίσης να είναι ζητήματα της καρδιάς. Η αγάπη είναι, στην ουσία, μονάχα ένα πράγμα της διανοίας [Verstandes-Sache], διαφορετικά όμως, μπορεί να διατηρήσει αψεγάδιαστο τον τίτλο της ως πράγμα της καρδιάς. H αγάπη, σε κάθε περίπτωση, δεν είναι μια υπόθεση της λογικής [Sache der Vernunft], διότι στο Βασίλειο της Λογικής υπάρχει πολύ λιγότερη αγάπη απ’ αυτήν που θα γιορταστεί, σύμφωνα με τον Χριστό, στη Βασιλεία των Ουρανών. Φυσικά επιτρέπεται να μιλάμε για μια αγάπη που ‘ξεπερνά τη διάνοια’, αλλά είναι τόσο πέρα από τη διάνοια ώστε είναι ανάξια — όπως αυτό που τόσο συχνά αποκαλείται αγάπη από εκείνους που θέλγονται από ένα ελκυστικό πρόσωπο — ή μπορεί να εμφανιστεί στο μέλλον, μια αγάπη που επί του παρόντος βρίσκεται πέρα από την έκφραση της διανοίας, αλλά εν τούτοις δεν έχει βρει την έκφρασή της. Η παιδική αγάπη, ασυνείδητα, γίνεται κατανοητή μονάχαμέσα στον εαυτό της, και μεμονωμένα δεν είναι τίποτε δίχως τις δοσμένες υποθέσεις της συνείδησης, πηγαίνοντας τόσο μακριά όσο και η ωρίμανση και η αύξηση της διανοίας του παιδιού. Όσο το παιδί δεν δίνει σημάδια διάνοιας, δεν δείχνει — όπως καθένας μπορεί να μάθει από την εμπειρία — αγάπη. Η αγάπη του ξεκινά με το φόβο — ή, αν θέλεις, με το σεβασμό — εκείνου του Πράγματος που θα ξεχωρίσει πρώτα από το γενικό χάος που τα περιέχει όλα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, και στο οποίο τότε θα προσηλωθεί περισσότερο απ’ ότι σε κάποιο άλλο. Το παιδί αγαπά επειδή έλκεται από μια παρουσία, ή πράγμα, και έτσι ένα πρόσωπο, μέσα στα όρια της εξουσίας του ή στο μαγικό κύκλο του. Κατανοεί ξεκάθαρα πως το ον που είναι η μητέρα του είναι ξεχωριστό από τα άλλα όντα ακόμη κι αν δεν ξέρει πως να εκφράσει αυτήν την κατανόηση. Κανένα παιδί δεν αγαπά πριν από οποιαδήποτε διάνοια· και η πιο μεγάλη του αγάπη δεν είναι τίποτε παρά αυτή η ενδόμυχη διάνοια. Όποιος έχει παρατηρήσει προσεκτικά την αγάπη ενός παιδιού θα επιβεβαιώσει αυτή την αρχή. Αλλά όχι μόνο εγείρεται και βυθίζεται η αγάπη ενός παιδιού με την αντίληψη του ’Αντικειμένου [Gegenstandes]‘ της (όπως τόσο συχνά ο αγαπημένος αξιοσημείωτα, αλλά και χονδροειδώς, ονομάζεται) αλλά μάλλον και κάθε αγάπη. Αν δημιουργηθεί μια παρανόηση, τότε και η αγάπη διαρκεί πάνω-κάτω όσο διαρκέσει αυτή, και χρησιμοποιεί έτσι κανείς τη λέξη ‘παρανόηση’ ώστε να προσδιορίσει επακριβώς την παραφωνία που διαταράσσει την αγάπη. Η αγάπη φεύγει και χάνεται ανεπανόρθωτα όποτε ο ένας παρανοείται εξ’ ολοκλήρου από τον άλλο: η παρανόηση είναι τότε πλήρης, και η αγάπη σβησμένη.
Το αγαπημένο πράγμα είναι ένα απαραίτητο Αντικείμενο, ένας ‘Άλλος [Gegenstand]‘. Έτσι γίνεται με τη διάνοια, αυτή τη μοναδική και κατάλληλη πνευματική πράξη της θρησκείας, επειδή η διάνοια είναι μόνο σκέψη πάνω σε ένα αντικείμενο, μόνο συλλογισμός και αφοσίωση, κι όχι ελεύθερη, ακηδεμόνευτη [objectlose] ’λογική’ σκέψη, που η θρησκεία μάλλον θα θεωρούσε και έτσι θα καταδίκαζε ως ‘φιλοσοφική χίμαιρα’. Εφόσον για τη διάνοια ένα αντικείμενο είναι αναγκαίο, θα διακόπτεται πάντοτε η δράση της όποτε βρίσκει περισσότερα να γνωρίσει. Η ενασχόλησή της με μια περίπτωση λήγει μαζί με τη δράση της πάνω στην περίπτωση, και γι’ αυτό για να αφιερώσει εθελούσια τον εαυτό της και τις δυνάμεις της σε οτιδήποτε, αυτό το πράγμα θα πρέπει να αποτελεί ένα μυστήριο γι’ αυτήν. Αυτό ισχύει εξίσου γι΄ αυτόν που αγαπά όπως για τον αγαπώμενο. Ο γάμος εξασφαλίζει μια σταθερή αγάπη μόνον όταν το ζευγάρι ανακαλύπτει τον εαυτό του εκ νέου κάθε μέρα, και όταν ανακαλύπτει ο ένας στον άλλο μια αστείρευτη πηγή ζωής, που είναι, ένα μυστήριο, ανεξερεύνητο και αχαρτογράφητο. Αν δεν βρίσκουν τίποτα καινούργιο ο ένας στον άλλο, η αγάπη εκφυλίζεται σε ανία και αδιαφορία. Η δραστηριότητα της διανοίας, όταν αδυνατεί να εξασκηθεί πάνω σε ένα μυστήριο επειδή το σκοτάδι του έχει διαλυθεί, αποστρέφεται από το ολότελα κατανοητό και ανούσιο τώρα άλλο. Εκείνος που επιθυμεί να αγαπηθεί οφείλει να φροντίσει, όπως η έξυπνη γυναίκα, να μην προσφέρει όλη του τη γοητεία μονομιάς. Με κάτι καινούργιο κάθε πρωί η αγάπη μπορεί να διαρκέσει αιώνες! Η διάνοια ασχολείται με αληθινά μυστήρια τα οποία εξελίσσει σε υποθέσεις της καρδιάς: το αληθινό άτομο μπλέκεται με ζητήματα διανοίας, και έτσι αυτά μετασχηματίζονται σε υποθέσεις της καρδιάς.
Τώρα όπως η τέχνη έχει κατασκευάσει το Ιδεώδες για τον άνθρωπο, και μ’ αυτό δίνει στη διάνοια του ανθρώπου ένα αντικείμενο να αντιπαλεύει, μια πάλη που, στην πορεία του χρόνου, δίνει αξία σε εκείνα τα κενά αντικείμενα της διανοίας, έτσι και η τέχνη είναι ο δημιουργός της θρησκείας, και σ’ ένα φιλοσοφικό σύστημα — σαν του Χέγκελ — δεν θα έπρεπε να τοποθετείται κατόπιν της θρησκείας. Όχι μόνον οι ποιητές Όμηρος και Ησίοδος ’έπλασαν τους θεούς των Ελλήνων’, αλλά και άλλοι, ως καλλιτέχνες, έχουν εγκαθιδρύσει θρησκείες, παρόλο που θα δίσταζε κανείς να απευθύνει το επιπόλαιο όνομα ‘Καλλιτέχνης’ σ’ αυτούς. Η τέχνη είναι η αρχή, το Άλφα της θρησκείας, αλλά είναι επίσης και το τέλος της, το Ωμέγα. Ακόμη περισσότερο — είναι η συντροφιά της. Δίχως την τέχνη και τον ιδεαλιστικά δημιουργικό καλλιτέχνη η θρησκεία δεν θα υπήρχε, αλλά όταν ο καλλιτέχνης επανοικειοποιείται την τέχνη του, έτσι και η θρησκεία εξαφανίζεται. Όμως, σ’ αυτή την επιστροφή διαφυλάσσεται επίσης, επειδή αναζωογονείται. Όποτε η τέχνη προχωρεί ολοταχώς, δημιουργεί μια θρησκεία και παραμένει στην πηγή της. Από την άλλη μεριά, η φιλοσοφία δεν είναι ποτέ δημιουργός κάποιας θρησκείας, διότι ποτέ δεν παράγει ένα σχήμα που να μπορεί να προσφερθεί σαν ένα Αντικείμενο στη διάνοια, και οι λεπτολόγες ιδέες της δεν προσφέρονται για αξιοσέβαστα αντικείμενα μαζικής λατρείας. Η τέχνη, αντίθετα από τη φιλοσοφία, είναι αναγκασμένη να ανασύρει από τη μοναξιά της στο σιωπηλό σκοτάδι του υποκειμένου την ορθή και τελειότερη μορφή του πνεύματος, την πιο πλήρως εξιδανικευμένη έκφραση του ίδιου του πνεύματος, και να την αναπτύξει και να την αποδεσμεύσει σαν ένα Αντικείμενο. Έτσι, ‘ο άνθρωπος στέκεται μπροστά σ’ αυτό το Αντικείμενο, το δημιουργό του πνεύματός του, στο Θεό, και ακόμη και ο καλλιτέχνης πέφτει στα γόνατα μπροστά του. Σ’ αυτή τη δέσμευση και εμπλοκή με το Αντικείμενο, η θρησκεία ακολουθεί μια αντίθετη πορεία από την τέχνη. Στην τέχνη, ο κόσμος του καλλιτέχνη παρουσιάζεται μπροστά στα μάτια κάποιου σαν ένα Αντικείμενο, ένας κόσμος που ο καλλιτέχνης ανέσυρε και συγκέντρωσε με τη μέγιστη δύναμη και τον πλούτο της δικής του εσωτερικότητας, ένας κόσμος που θα ικανοποιήσει κάθε αληθινή ανάγκη και επιθυμία. Από την πλευρά της, η θρησκεία αγωνιά να επανακτήσει αυτό τον κόσμο για την εσωτερικότητα του ανθρώπου, να τον τραβήξει πίσω στην πηγή του, να τον ξανακάνει υποκειμενικό. Η θρησκεία πασχίζει να συμφιλιώσει το Ιδεώδες, ή το Θεό, με τον άνθρωπο, το υποκείμενο, και να γυμνώσει το Θεό από τη σκληρή του Αντικειμενικότητα. Ο Θεός προορίζεται για εσωτερίκευση – ‘Όχι εγώ, αλλά ο Χριστός ζεί μέσα μου.’ Ο άνθρωπος, χωρισμένος από το Ιδεώδες, μοχθεί να κερδίσει το Θεό και τη Θεία Χάρη του, και τελικά να μεταμορφώσει το Θεό στην ίδια του την ύπαρξη [Gott ganz zu seinem Ich zu machen], και ο Θεός, αποκομμένος από τον άνθρωπο, θα τον κέρδιζε μονάχα για τη Βασιλεία των Ουρανών. Και οι δύο πλευρές αναζητούν και έτσι συμπληρώνουν η μια την άλλη. Όμως, δεν θα συναντηθούν ποτέ, και ποτέ δεν θα ενωθούν, επειδή αν αυτό γινόταν ποτέ τότε η θρησκεία θα εξαφανιζόταν, διότι η θρησκεία υπάρχει μονάχα μ’ αυτό το διαχωρισμό. Επομένως, ο πιστός δεν ελπίζει σε τίποτε περισσότερο από ένα μελλοντικό ‘τετ-α-τετ’.
Αλλά ακόμη, η τέχνη συντροφεύει επίσης τη θρησκεία, καθώς η εσωτερικότητα του ανθρώπου επεκτείνεται από τον αγώνα του με το Αντικείμενο, και στην ιδιοφυία του καλλιτέχνη ξεπετάγεται ξανά με μια νέα εκδήλωση, και το Αντικείμενο γίνεται ακόμη περισσότερο ενισχυμένο και φανερό. Ευτυχώς, σπάνια μια γενιά πέρασε δίχως έναν τέτοιο διαφωτισμό από την τέχνη. Όμως, τελικά, η τέχνη θα παρασταθεί στον ενταφιασμό της θρησκείας. Ήρεμη και σίγουρη, η τέχνη θα διεκδικήσει τον εαυτό της ακόμη μια φορά, και έτσι θα κλέψει από το Αντικείμενο την αντικειμενικότητά του, την ‘άλλη-πλευρά’ του, και θα την απελευθερώσει από τη μακροχρόνια θρησκευτική της φυλάκιση. Εδώ, η τέχνη δεν θα εμπλουτίσει πια το Αντικείμενο, αλλά θα το καταστρέψει ολοκληρωτικά. Διεκδικώντας τη δημιουργία του, η τέχνη ξαναβρίσκει τον εαυτό της και ανανεώνει επίσης τη δημιουργική της δύναμη. Εμφανίζεται, στην παρακμή της θρησκείας, σαν κάτι τιποτένιο με όλη τη σοβαρότητα της παλιάς πίστης, μια σοβαρότητα περιεχομένου που η θρησκεία πια έχει χάσει, και η οποία πρέπει να επιστρέψει στο χαρούμενο ποιητή. Ως εκ τούτου, η θρησκεία εμφανίζεται σαν μια γελοία κωμωδία. 7 Τώρα, όμως, όσο τρομακτικό και αν είναι το έγκλημα αυτής της κωμωδίας, θα επαναφέρει μολαταύτα στην πραγματικότητα αυτό που δεν σκέφτεται παρά να καταστρέψει. Κι έτσι, δεν επιλέγουμε να καταδικάσουμε τη φρίκη της!
Η τέχνη δημιουργεί ένα νέο Ιδεώδες, ένα νέο Αντικείμενο και μια νέα θρησκεία. Ποτέ δεν υπερβαίνει το φτιάξιμο μιας θρησκείας. Το πορτραίτο του Χριστού του Ραφαήλ τον εκθέτει σε τέτοιο φως ώστε θα μπορούσε να είναι η βάση μιας νέας θρησκείας — μιας θρησκείας του βιβλικού Χριστού αποκομμένου από όλες τις ανθρώπινες υποθέσεις. Απ’ αυτή την πρώτη στιγμή που η ακούραστη διάνοια αρχίζει το μακρύ δρόμο του στοχασμού της πάνω σ’ ένα νέο Αντικείμενο, βαθαίνει σταθερά στις σκέψεις της μέχρι να ξαναγυρίσει τελικά στον εαυτό της σε πλήρη εσωτερικότητα. Με αφιερωμένη αγάπη, βυθίζεται στον εαυτό της και καταπιάνεται με τις δικές της αποκαλύψεις και εμπνεύσεις. Όμως ακόμη και τότε αυτή η θρησκευτική διάνοια είναι τόσο φλογερά ερωτευμένη με το Αντικείμενό της που οφείλει να έχει φλογερό μίσος για όλα τα άλλα — το θρησκευτικό μίσος είναι αδιαχώριστο από τη θρησκευτική αγάπη. Εκείνος που δεν πιστεύει στο Αντικείμενο, είναι αιρετικός,και εκείνος που δεν είναι πραγματικά θεοσεβής, υποθάλπει την αίρεση. Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι ο Φίλιππος Β’ της Ισπανίας8 είναι απείρως πιο θεοσεβής από τον Ιωσήφ Β’ της Γερμανίας9, και ότι ο Χένγκστενμπεργκ10 είναι αληθινά θεοσεβής, ενώ ο Χέγκελ11 όχι και τόσο; Στην εποχή μας, το ποσό του μίσους έχει μειωθεί στο βαθμό που η αγάπη στο Θεό έχει αποδυναμωθεί. Μια ανθρώπινη αγάπη έχει διεισδύσει, που δεν προέρχεται από θεϊκή ευλάβεια αλλά μάλλον από κοινωνική ηθικότητα. Δείχνει μεγαλύτερο ‘ζήλο’ για το καλό του ανθρώπου παρά για το καλό του Θεού. Πραγματικά, ο ανεκτικός Φρειδερίκος ο Μέγας12 δεν μπορεί να χρησιμεύσει σαν υπόδειγμα θεϊκότητας, αλλά μπορεί όντως να χρησιμεύσει σαν υπόδειγμα για την ανδρικότητα, για την ανθρωπότητα. Όποιος υπηρετεί ένα Θεό οφείλει να τον υπηρετεί ολοκληρωτικά. Είναι, για παράδειγμα, ένα διεστραμμένο και παράλογο αίτημα τουΧριστιανού να μη βάζει δεσμεύσεις πάνω στους Εβραίους — επειδή ακόμη και ο Χριστός, με την αγνότερη καρδιά, δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο, διότι αλλιώτικα θα ήταν αδιάφορος για τη θρησκεία του, ή θα ενεργούσε απερίσκεπτα. Αν ο Χριστιανός μπορούσε να κατανοήσει τις προσταγές της θρησκείας του, θα απέκλειε τους Εβραίους από τα Χριστιανικά δικαιώματα, ή, πράγμα που είναι το ίδιο, από τα δικαιώματα ενός Χριστιανού — και, πάνω απ’ όλα, από τα πράγματα του Κράτους. Έτσι είναι επομένως, ένεκα του ότι η θρησκεία δεν είναι για τον οποιονδήποτε τίποτε άλλο παρά μια απλώς χλιαρή προσάρτηση — σε μια σχέσηδιαχωρισμού.
Κι έτσι, αυτή είναι η θέση της τέχνης για τη θρησκεία. Η τέχνη δημιουργεί το Ιδεώδες και ανήκει στο ξεκίνημα της θρησκείας· η θρησκεία έχει στο Ιδεώδες ένα μυστήριο, και, εμμένοντας στο Αντικείμενο και εξαρτώντας το από τον εαυτό του θα το ένωνε μαζί του σε μια εσωτερική θεϊκότητα. Αλλά όταν το μυστήριο ξεδιαλύνεται, και η ξενότητα και η παραδοξότητα αφαιρούνται, και η εγκαθιδρυμένη θρησκεία καταστρέφεται, τότε η κωμωδία αναλαμβάνει το καθήκον της. Η κωμωδία, επιδεικνύοντας ανοιχτά την κενότητα, ή καλύτερα, το ξεφούσκωμα του Αντικειμένου, απελευθερώνει τους ανθρώπους από την παλιά πίστη, κι έτσι από την εξάρτησή τους απ’ αυτό το εξαντλημένο ον. Η κωμωδία, όπως αρμόζει στην ουσία της, εισβάλλει σε κάθε ιερό έδαφος, ακόμη και στον Ιερό Γάμο, και γι’ αυτό δεν αποτελεί πλέον — στον πραγματικό γάμο — Ιερός. Είναι μάλλον ένας κενός τύπος, τον οποίο ο άνθρωπος δεν θα έπρεπε πια να κρατάει.13 Αλλά ακόμη και η κωμωδία, όπως όλες οι τέχνες, προηγείται της θρησκείας, διότι κάνει χώρο μόνο για τη νέα θρησκεία, σ’ αυτήν που θα σχηματίσουμε ξανά.
Η τέχνη φτιάχνει το Αντικείμενο, και η θρησκεία ζει μόνον προσκολλημένη σ’ αυτό το Αντικείμενο, αλλά η φιλοσοφία πολύ ξεκάθαρα τοποθετείται πέρα και από τα δύο. Δεν μπλέκεται μ’ ένα Αντικείμενο, όπως η θρησκεία, ούτε φτιάχνει ένα, όπως η τέχνη, αλλά μάλλον κονιορτοποιεί όλες τις δημιουργίες Αντικειμένων καθώς και όλη την αντικειμενικότητα, κι έτσι αναπνέει τον αέρα της ελευθερίας. Η λογική, το πνεύμα της φιλοσοφίας, ασχολείται μόνον με τον εαυτό της, και δεν προβληματίζεται πάνω σε κανένα Αντικείμενο. Ο Θεός, για το φιλόσοφο, είναι τόσο ουδέτερος όσο μια πέτρα — ο φιλόσοφος είναι φανατικά άθεος. Αν ασχολείται με το Θεό, δεν υπάρχει ευλάβεια εδώ, μονάχα απόρριψη, διότι αναζητά εκείνη μόνο τη λογικήπου έχει κρυφτεί πίσω από κάθε μορφή, και αυτό μονάχα υπό το φως της λογικής.
Η λογική αναζητά μόνον τον εαυτό της, προβληματίζεται μόνον γύρω από τον εαυτό της, αγαπά μόνον τον εαυτό της — ή μάλλον, καθώς δεν είναι ακόμη ένα Αντικείμενο για τον εαυτό της — δεν αγαπά τον εαυτό της αλλά απλά είναι με τον εαυτό της. Κι έτσι, με σωστό ένστικτο, ο Νέαντερ14 έχει διακηρύξει την καταστροφή ’του Θεού των φιλοσόφων.’
Αλλά μιας και βρίσκεται πέραν του θέματός μας, ας μην ασχοληθούμε άλλο με τη φιλοσοφία ως τέτοια.
Ιούνιος 1842 στη ριζοσπαστική γερμανική εφημερίδα Rheinische Zeitung
Δίκη ΣΠΦ
Συνεδρία 51η
Στο δικαστήριο εμφανίστηκαν ως μάρτυρες κατηγορίας, υπάλληλοι courier και υπεύθυνοι ασφαλείας του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος. Στη διάρκεια της κατάθεσής τους έγιναν πολλές ερωτήσεις από τον πρόεδρο του δικαστηρίου για τα μέτρα ασφαλείας στις εταιρίες ταχυμεταφοράς και στο αεροδρόμιο. Μάλιστα εκφράστηκε έντονα η απορία των δικαστών, πώς συνέβη ενώ υπάρχουν μηχανήματα X-RAY, να μην εντοπιστούν τα παγιδευμένα δέματα-βόμβες. Υπενθυμίζουμε πως ένα δέμα βρέθηκε μέσα σε ένα αεροπλάνο εν πτήσει κι έγινε αναγκαστική προσγείωση στην Μπολώνια, ενώ ένα άλλο δέμα-βόμβα, έφτασε στην καγκελαρία της Γερμανίας. Όπως έγινε αντιληπτό, η κατασκευή των συγκεκριμένων δεμάτων, ήταν με τέτοιο τρόπο ώστε να \”ξεγελαστούν\” τα μηχανήματα X-RAY, και τα πακέτα να ταξιδέψουν στον προορισμό-τόπο τους.
Συνεδρίαση 50ή
Η δίκη συνεχίστηκε με την κατάθεση του επικεφαλής της ομάδας σύλληψης της Αντιτρομοκρατικής. Σε τοποθέτησή του, σύντροφος της Σ.Π.Φ. Ξεκαθάρισε πως σε μια από τις υποθέσεις που δικάζονται σε αυτό το δικαστήριο ( αυτή των συλλήψεων για όπλα και εκρηκτικά στη Νέα Σμύρνη), έχει αποδωθεί τόσο στον ίδιο όσο και σε άλλους συντρόφους της Σ.Π.Φ. ο ρόλος του διευθυντή – αρχηγού. Δηλαδή το κατηγορητήριο αναφέρει πως τρία μέλη των Πυρήνων ήταν οι αρχηγοί των συλληφθέντων στον Πειραιά και τη Νέα Σμύρνη και τους έδιναν εντολές. Σε εκέινο το σημείο ο σύντροφος της Σ.Π.Φ. είπε χαρακτηριστικά \”Εμείς είμαστε αναρχικοί αντάρτες πόλης της Συνωμοσίας. Είναι πορσβλητικό να μας χαρακτηρίζετε αρχηγούς γιατί όπως δε δεχόμαστε εντολές από κανέναν, έτσι έχουμε επιλέξει να μη δίνουμε εντολές σε κανέναν.\” Κάποια στιγμή οι σύντροφοι της Σ.Π.Φ. (όσοι παρευρίσκονταν στην αίθουσα, επιτέθηκαν φραστικά στον μπάτσο της αντιτρομοκρατικής. Τότε ο μπάτσος θέλοντας να υποδυθεί το ρόλο του θύματος, γύρισε προς τους συντρόφους της Συνωμοσίας και τους είπε \”Εμείς τουλάχιστον δεν σκοτώνουμε…\” για να εισπράξει άμεσα την απάντηση από τα μέλη των Πυρήνων : \”δεν πειράζει, εμείς σκοτώνουμε…\” Επικράτησε αμηχανία στο δικαστήριο ενώ συνεχίστηκαν οι προσβολές προς τον μπάτσο της Αντιτρομοκρατικής, ο οποίος ζητούσε προστασία από τους δικαστές.
Συνεδρίαση 49η
Ανάμεσα στους μάρτυρες κατηγορίας που παρέλασαν ήταν ένα στέλεχος της Αντιτρομοκρατικής, ο οποίος ήταν επικεφαλής της ομάδας σύλληψης κάποιων κατηγορούμενων στη Νέα Σμύρνη. Κατά τη διάρκεια της κατάθεσής του έγινε γνωστό πως στελέχη της αντιτρομοκρατικής πουλάνε προστασία, και δουλεύουν ως σωματοφύλακες σε επιχειρηματίες και τραγουδιστές με πρόσχημα την ασφάλειά τους σε πιθανές επιθέσεις της Σ.Π.Φ. εναντίον τους. Μάλιστα υπήρξαν πρόσφατα δημοσιεύματα στον αστικό τύπο που επιβεβαίωναν αυτήν την είδηση. Στη συνέχεια, κατά την εξέταση των μπάτσων της Αντιτρομοκρατικής, ο εισαγγελέας διατύπωσε την ερώτηση αν είναι συνατή η \”διείσδυση\” της αστυνομίας, σε αναρχικές αντάρτικες ένοπλες ομάδες. Τότε το λόγο πήρε σύντροφος της Σ.Π.Φ. και ανάμεσα στα άλλα ανέφερε πως αυτός είναι ένας διακαής πόθος της αντιτρομοκρατικής, που όμως είναι καταδικασμένος να πέφτει στο κενό. Ο λόγος είναι απλός. Μια αναρχική ένοπλη ομάδα δεν είναι μια απρόσωπη μιλιταριστική υποδομή, αλλά ένα ζωντανό αναρχικό πείραμα που δοκιμάζεται κάθε μέρα μέσα από τις προσωπικές σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στους συντρόφους. Υπάρχει δηλαδή η φιλία, η συντροφικότητα, η τριβή, η σύνθεση, η αλληλεγγύη, που θωρακίζουν όχι μόνο τη Σ.Π.Φ.- F.A.I. Αλλά κάθε αναρχική ομάδα από προσπάθειες \”διείσδυσης\” μπάτσων στο εσωτερικό τους.
Η στήλη ανανεώνεται από: Αλληλέγγυοι/ες στη ΣΠΦ
Μπορείτε να βρείτε τα πρακτικά των συνεδριάσεων και στο αρχείο.